CENTRALNA ROLA OSOBY

I

LUDZKIE RELACJE W KOMUNIKACJI SPOŁECZNEJ

Drodzy przyjaciele!

Przełożony Generalny ks. Ángel Fernández Artime w propozycji programowej dla Zgromadzenia Salezjańskiego, jaką skierował po XXVIII Kapitule Generalnej, zachęca nas do przyjęcia komunikacji społecznej jako żywego doświadczenia „salezjańskiego sakramentu obecności” w kulturze młodzieżowej naszych czasów.

Co to oznacza dla nas, wychowawców i przekazicieli treści, dla naszej pracy, jaką realizujemy z młodzieżą, w naszych dziełach, w sektorach komunikacji, takich jak radio, Biuletyn Salezjański, strony internetowe, sieci społecznościowe, wydawnictwa, pisma i w odniesieniu do innych inicjatyw, jakie realizujemy na polu komunikacji?

Słowo „sakrament” odnosi się do wymiaru sakralnego; znaku, który przekazuje światu widzialnemu niewidzialną tajemnicę. Nasza obecność jako „sakrament” komunikacji odsyła nas do Wcielenia Słowa, które stało się widzialną obecności Boga wśród nas.

Bóg ukazuje swoją miłość w konkretny sposób, poprzez wcielenie swojego Syna: „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas (J 1, 14).

Komunikacja znajduje swoje żywotne korzenie w Słowie, Przekazicielu Boga. Słowo jest źródłem życia, widzialnie zintegrowanym z Historią Zbawienia.

Komunikacja jest zasadniczo obecnością Bożej Osoby w historii człowieka: Słowo jest miłością, relacją, słowem, językiem, symbolem, słuchaniem, spotkaniem i breterstwem/przyjaźnią.

Przez wcielenie Słowa Bożego otrzymaliśmy dar wolności komunikacji, tworzenia, innowacji, kontynuacji dzieła stworzenia, które jest „komunikacją” Boga.

Jako współautorzy przekazywania planu Bożego odpowiadamy za budowanie relacji, które rodzą życie i które wzmacniają wolność bycia ludźmi, którzy angażują się w konkretną rzeczywistość innych osób w swoich wspólnotach.

Zwrot „żyć wśród” ogrywa bardzo ważną rolę w salezjańskiej propozycji: być obecnym, być gościnnym i kroczyć razem z młodzieżą.

Nasza radosna i bezinteresowna obecność wśród młodzieży stawia nam kluczowe pytanie: Kim jest osoba, która jest obecna i która komunikuje się z nimi i dla nich?

Salezjanin, ze swoją tożsamością osoby konsekrowanej, jako uczeń Pana jest przekazicielem radości i optymizmu, ponieważ naśladuje i kocha Jezusa, Przekaziciela Ojca.

Tożsamość salezjanina, przekaziciela treści i wychowawcy młodzieży, wskazuje na nasze odniesienie i nasz autorytet w komunikowaniu z sercem Dobrego Pasterza.

Tożsamość salezjańskiego przekaziciela znajduje swoje źródło w duchowym ojcostwie Księdza Bosko, w taki sposób, w jakim on sam ją przeżywał na Valdocco.

Jak Ksiądz Bosko komunikujemy w stylu salezjańskim, czyniąc to z serdecznością, otwartością serca, szacunkiem, prostotą i radością.

Żyć „salezjańskim sakramentem” w komunikacji społecznej to postawa stałego nawracania i rozeznania duszpasterskiego, dialogu oraz bycia na bieżąco, gdy chodzi o język i świat młodzieży.

Komunikowanie w środowisku młodzieżowym oznacza więc: słuchanie, dialog, osobiste i wspólnotowe rozeznanie, aby przekaz stał się sposobem bycia dla wspólnoty wychowawczej i rodziny.

Być „salezjańskim sakramentem obecności” w komunikacji społecznej oznacza lepsze zrozumienie ekosystemu młodzieżowego, języków młodzieżowych, symboli, sposobu komunikacji, który jest interaktywny, natychmiastowy i proaktywny.

Komunikacja jest sposobem przeżywania salezjańskiej duchowości poprzez relacje, które są wychowawcze, i poprzez towarzyszenie, a także formację, poszukiwanie sensu życia i zaangażowanie na rzecz budowania bardziej emaptycznego i ludzkiego społeczeństwa.

Papież Franciszek w swoim liście do Przełożonego Generalnego ks. Ángela Fernándeza, który skierował z okazji dwusetnej rocznicy urodzin św. Jana Bosko, z dnia 24 czerwca 2015, znakomicie ujął to wyzwanie: „Wychowanie, zgodnie z chrześcijańską antropologią, do języka nowych środków przekazu i sieci społecznościowych; te głęboko kształtują kulturowe kody młodych ludzi, a tym samym wizję rzeczywistości ludzkiej i religijnej”.

Kulturowe kody młodzieży stanowią język oraz sposób komunikowania się i życia.

Te kody komunikacji łączą się ze zwyczajnymi rytuałami życia: nauka, jedzenie, spotkanie się w rodzinie, relacje z przyjaciółmi, interakcja online, uprawianie sportu, słuchanie muzyki, modlitwa, udział w momentach bolesnych (cierpienie, utrata kogoś, choroba, śmierć) i radosnych (zdrowie, przyjaciele, praca, rozrywka, służenie innym, życie chrześcijańskie).

Te rytuały z udziałem ludzi młodych zachodzą w życiu codziennym, w środowisku, które nie ogranicza relacji ludzkich, w codziennych ekosystemach kulturowych, co łączy się z nowymi językami, nowymi kodami, zanurzeniem ich życia w nowe konteksty komunikacji, w sieci interaktywne i cyfrowe.

Tak więc żyjemy i wychowujemy w ekosystemach młodzieżowych, w zintegrowanych kontekstach ludzkich i kulturowych, gdzie żywe doświadcznie „salezjańskiego sakramentu obecności” wyraża się w umieszczaniu w centrum osoby oraz relacji międzyludzkich i chrześcijańskich.

Zawsze będziemy wychowawcami i „komunikatorami” w tej relacji wychowawczej, ponieważ kroczymy z ludźmi młodymi i kochamy ich tam, gdzie się spotykają i czekają na nas i nasze serce Dobrego Pasterza.

Z braterskim pozdrowieniem

Ks. Gildásio Mendes dos Santos SDB

Radca Generalny ds. Komunikacji Społecznej

Porto Alegre, 24 listopada 2020