ผมโทรศัพท์หาพ่อกับแม่แต่เช้า มีความในใจจะบอกท่านก่อนใครอื่น
มีคนรับสาย ผมทักทาย และก็ขอพูดสายผู้ที่ผมตั้งใจไว้
“สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่ วันนี้วันครบรอบวันเกิดผม อยากจะโทรศัพท์มาขอบคุณ” ผมรีบพูดความในใจ ก่อนจะมีการพูดแทรก
“อยากจะขอบคุณสำหรับชีวิต ความรักและการเลี้ยงดูที่คุณพ่อคุณแม่กรุณาผมมาตั้งแต่วันแรกของวันนี้”
ทุกปี ถึงวันครบรอบวันเกิด ผมจะทำเช่นนี้เป็นสิ่งแรกตั้งแต่เช้า
เพื่อนๆ จะโทรศัพท์กันมาส่งความสุขวันครบรอบวันเกิด บ้างก็จะมาพูดด้วยตัวเอง บ้างก็ส่งมาในรูปบัตรแถมเสียงเพลงให้เห็นและได้ยิน
ใครต่อใครแสดงความยินดีกับผมได้ทุกปี ก็เพราะสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ได้ทำให้ผมก่อนผมจะลืมตามาดูตะวันเกือบปี
ความรักที่คุณพ่อคุณแม่มีต่อกัน คือจุดเริ่มต้นของผม
เก้าเดือนเต็มที่คุณแม่ต้องแบกภาระเพิ่ม ดูแลผมด้วยการดูแลตัวท่านเอง
อาหารที่จะทานก็ต้องคิดเผื่อผมตัวน้อยๆ จะเลือกรสถูกปากท่านอย่างเดียวไม่ได้
ทำอะไรก็ต้องกังวล เกรงจะเกิดผลกระทบกับชีวิตผมที่อาศัยอยู่ในตัว ราวกับพยาธิในลำไส้
เดินเหิรก็ต้องระแวดระวัง อย่าให้เกิดการล้มการกระแทก ทำเหมือนกับผมเป็นไข่ในหิน
หมั่นดูแลสุขภาพให้ดีเป็นพิเศษ แม้ตัวท่านจะแข็งแรงเยี่ยงชาวนาที่กร้านแดดกร้านฝนมาโดยตลอด แต่ตัวผมสิเปราะบาง อะไรนิดอะไรหน่อยก็ย่ำแย่ได้ทุกเวลา
คอยควบคุมอารมณ์ไว้ จะโกรธจะโมโห จะเศร้าจะเสียใจ ก็ต้องอดกลั้นอดทน เกรงว่าจะส่งผลไปถึงอารมณ์ผมด้วย
ตลอดเก้าเดือน ชีวิตท่านก็คือชีวิตผม ชีวิตผมก็คือชีวิตท่าน
แม้จะเจ็บปวดและทรมาน ตอนผมแยกร่างออกมาในระบบการคลอดแบบสมัยก่อนแล้ว ท่านก็ยังต้องลำบากลำบนต่ออีก
ไหนจะต้องอยู่ไฟ ขณะที่พ่อเฝ้าเขี่ยถ่านให้ลุกร้อนพอเหมาะ คอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แม่เพราะเหงื่อไคลที่ไหลย้อยอย่างกับอยู่ห้องซาวน่า คอยต้มน้ำไว้ผสมยาบำรุงกำลังที่พอจะซื้อหามาได้ในราคาไม่แพงนัก ไหนจะต้องคอยกังวลกับผมที่นอนไม่ห่างออกไปและแหกปากร้องเรียกความสนใจไม่ขาดระยะ ไม่คิดจะเกรงอกเกรงใจใครอีกต่างหาก
แล้วกว่าผมจะช่วยตัวน้อยๆ ของผมเองได้ พ่อแม่ต้องคอยทำแทนผมหมดแทบทุกอย่างโดยผมได้ร้องขอ หรือคอยย้ำบอก
ครบรอบวันเกิดทีไร ผมอดไม่ได้ที่จะย้อนประวัติศาสตร์ตัวผมเองกลับไปสู่ประวัติศาสตร์ของเรา พ่อแม่ลูก แล้วความรู้สึกอยากจะขอบคุณก็ตามมาจนต้องรีบโทรศัพท์
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนตีหนึ่ง ปลุกเขาให้งัวเงียตื่นขึ้นมา
“สวัสดีลูกแม่ วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดลูกนะ” เสียงดังมาตามสาย
“โธ่แม่ วันเกิดผมใช่ แต่แม่ไม่น่าจะปลุกผมตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีหนึ่งอย่างนี้ก็ได้นี่นา” ลูกชายครวญเสียงอู้อี้
“แล้วทีวันนั้นที่ลูกคลอดออกมา ลูกทำให้แม่ต้องตื่นตอนตีหนึ่งแล้วตาสว่างจนรุ่งเช้าแม่ยังไม่ต่อว่าสักคำเลย สุขสันต์วันครบรอบวันเกิดนะลูก” เสียงต่อว่าแกมขบขันก่อนจะวางสาย
คนเรา หากหมั่นหวนกลับไปที่จุดเริ่มต้นชีวิต จุดเริ่มต้นประวัติศาสตร์ของตนที่ผ่านมาจนถึงตรงนี้
คงจะรักชีวิตของตนและของผู้อื่น เมื่อเห็นความรักและความทะนุถนอมที่พ่อแม่ทุ่มเทให้มาแต่อ้อนแต่ออก จะฆ่าจะแกง ตนเองและผู้อื่น ก็คงต้องคิดหนัก
คงเห็นคุณค่าของชีวิตของตนและผู้อื่น เมื่อคิดว่าพ่อแม่เคยถือว่ามีคุณค่ามากกว่าชีวิตของท่านเอง จะทำลายตนเองหรือใคร แม้เพียงแค่คิดก็คงทำไม่ลง
คงต้องดูแลชีวิตของตนและผู้อื่น เมื่อมองว่าพ่อแม่เฝ้าดูแลมาแบบริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม จะปล่อยเนื้อปล่อยตัว ก็คงไม่กล้า
วันครบรอบวันเกิดที เป็นการรื้อฟื้นความรักและความกตัญญูต่อพ่อแม่ที
พ่อแม่ท่านเลี้ยงลูกมาสี่-ห้า-สิบเอ็ด-สิบสองคนได้ แล้วลูกๆ จะดูแลท่านแค่สองคนจะไม่ได้เชียวหรือ
มันน่าเศร้าที่ลูกหลายคนทำไม่ได้... คงต้องเปลี่ยนรูปแบบการฉลองวันครบรอบวันเกิดกันใหม่เสียแล้ว ผมว่า.
