คนงานสามคนกำลังง่วนอยู่กับการผสมปูนใกล้ๆ กับโบสถ์หลังใหม่ที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา
ชายคนหนึ่งเดินผ่านมา หยุดยืนดูครู่ใหญ่ ก่อนจะถามด้วยความมักรู้มักเห็นว่า
“กำลังทำอะไรกันอยู่หรือครับ?”
“ผสมปูนครับ” คนงานคนแรกตอบ
“เตรียมปูนให้ช่างฉาบครับ” คนที่สองตอบ
“กำลังสร้างโบสถ์อยู่ครับ” คนที่สามตอบ น้ำเสียงส่อความภาคภูมิใจ
สามคนทำงานเดียวกัน ทำเหมือนกัน แต่ก็ไม่เหมือนกัน
วิสัยทัศน์ของแต่ละคนทำให้งานที่กำลังทำด้วยกันมีเป้าหมายต่างกันลิบลับ
มันเป็นเรื่องของการมองเลยสิ่งที่กำลังทำอยู่ในปัจจุบัน ไปถึงภาพรวมของชีวิตมนุษย์เรา
จริงๆ แล้ว ชีวิตของแต่ละคนเป็นชีวิตหนึ่งเดียวที่ต่อเนื่องไปในกาลเวลา
แม้ว่ากาลเวลาจะแบ่งชีวิตมนุษย์เป็นช่วงๆ...ช่วงวัยเด็ก วัยรุ่น วัยหนุ่มสาว วัยชรา...แต่ก็เป็นชีวิตเดียวกันที่ไหลไปตามกาลเวลาดังน้ำในแม่น้ำที่ไหลไปสู่ปากน้ำ
แม้สถานที่จะเปลี่ยนไปพร้อมกับรูปแบบชีวิตที่ต้องปรับตาม แต่ก็เป็นชีวิตเดียวกันที่ดำเนินต่อไปอย่างไม่ขาดสาย
ทว่ามนุษย์มักจะแยกชีวิตออกเป็นช่วงๆ ไปตามกาลเวลาและสถานที่ จึงทำให้แต่ละช่วงเวลาขาดการต่อเนื่องไปสู่ภาพรวมแห่งชีวิตทั้งครบ
ช่วงวัยเด็กก็จดจ่ออยู่แค่ความเป็นเด็ก ไม่คิดไกลไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่
ช่วงวัยรุ่นก็สนใจแต่สิ่งที่วัยนี้เสนอให้ ไม่มองไปสู่วัยหนุ่มสาวที่ต้องรับผิดชอบสร้างฐานะ
ช่วงหนุ่มสาวก็เพลินกับชีวิต จนลืมคิดถึงวัยชรา
ช่วงมีชีวิตอยู่ก็พะวงกับเรื่องภพนี้ ไม่คิดจะเตรียมเพื่อภพหน้า
ชีวิตที่เป็นหนึ่งเดียวและต่อเนื่องจึงถูกตัดทอนออกเป็นช่วงๆ อยู่ช่วงไหนก็จดจ่ออยู่แค่ช่วงนั้นเท่านั้น
เมื่อถูกถามว่า “กำลังทำอะไรอยู่?” คำตอบก็จะตอบเป็นแค่ “กำลังผสมปูนอยู่” นั่นเอง
แล้วปรัชญาชีวิตก็ต้องคล้อยตามคำตอบ อย่างช่วยไม่ได้
“ตอนนี้มีโอกาสสนุก ก็สนุกมันให้เต็มฟัดเต็มเหวี่ยง พรุ่งนี้อาจจะไม่มีโอกาสแล้ว”
“มีกินก็กินมันให้เต็มอิ่ม ต่อไปไม่มีกินแล้วค่อยอด”
“มีเงินก็ใช้จ่ายมันให้สะใจ ไม่มีแล้วค่อยว่ากัน”
“มีเรี่ยวแรงอยู่ก็เที่ยวให้เต็มที่ โทรมแล้วค่อยอยู่เหย้าเฝ้าเรือน”
“ยังหนุ่มยังสาวเพลิดเพลินให้สุดๆ แก่ตัวแล้วค่อยเข้าวัดเข้าวา”
เฉพาะคนที่รู้จักมองแต่ละช่วงชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของภาพรวมของชีวิตทั้งครบเท่านั้น ที่จะมองเห็นเป้าหมายแต่ละช่วงเวลาได้ชัดเจน
เมื่อถูกถามว่า “กำลังทำอะไรอยู่?” ก็จะมีคำตอบพร้อมสรรพ “กำลังสร้างโบสถ์อยู่”
นักเรียนที่กำลังเรียนอยู่คงตอบ “กำลังสร้างอนาคตที่ดีและรุ่งเรือง”
ครูบาอาจารย์ที่กำลังสอนหนังสืออยู่คงตอบ “กำลังสร้างคนและพลเมืองดีให้แก่ประเทศชาติ”
สามีที่กำลังทำงานอยู่คงตอบ “กำลังสร้างความอยู่ดีกินดีให้แก่ครอบครัว”
ภรรยาที่กำลังทำครัวอยู่คงตอบ “กำลังเลี้ยงดูครอบครัวให้มีความสุขและสุขภาพสมบูรณ์”
ข้าราชการที่กำลังทำงานอยู่คงตอบ “กำลังพัฒนาประเทศชาติให้เป็นเลิศ”
คนที่กำลังกวาดถนนอยู่คงตอบ “กำลังทำให้โลกนี้ไร้ขยะมูลฝอย บ้านเมืองน่าอยู่น่าอาศัย”
แพทย์และพยาบาลที่กำลังรักษาคนไข้อยู่คงตอบ “กำลังขจัดโรคภัยไข้เจ็บ ให้โลกนี้ปลอดเชื้อโรคทุกชนิด”
ตำรวจที่กำลังตระเวณตรวจตาพื้นที่คงอยู่ “กำลังธำรงไว้ซึ่งความสุจริตยุติธรรมให้แก่พลเมือง”
ทุกคนที่มีกำลังดำเนินชีวิตอยู่คงตอบ “กำลังสร้างชีวิตหน้าด้วยชีวิตนี้”
ทุกสิ่งที่มนุษย์กำลังทำอยู่ จะให้จบอยู่ที่การกระทำนั้นๆ ประเภททำสักแต่ว่าทำ หรือแค่ไปสู่จุดหมายที่สูงส่งและเต็มเปี่ยมมากกว่านั้น ขึ้นอยู่กับวิสัยทัศน์ในการทำสิ่งนั้นๆ
หากวิสัยทัศน์ในการกระทำของฉัน ของคุณ ของเรา เป็นการร่วมมือกับพระเจ้าในการสร้างเสริมเติมแต่งโลกใบนี้ให้ครบครันยิ่งขึ้นวันแล้ววันเล่า ทุกสิ่งที่กระทำย่อมมีศักดิ์ศรีสมกับการกระทำของมนุษย์อย่างแท้จริง.
