วัยที่เคยหวานชื่น

“โลกสวยด้วยเยาวชน” คือ ชื่อการชุมนุมเยาวชนครั้งที่ 4 ของสังฆมณฑลกรุงเทพฯ

ฟังแล้วให้ความรู้สึกดีๆ สดชื่น สดใส งดงาม น่ารัก สมกับวัยนี้

วัยที่ธรรมชาติเอื้ออำนวยให้มีความสนุกสนาน ร่าเริง ก่อนที่เริ่มรับภาระแห่งชีวิต

คนส่วนมากหวนกลับไปสู่ความทรงจำแห่งวัยเด็กแล้วให้รู้สึกมีความสุข มีความสดชื่นหรรษา แล้วก็อดไม่ได้ที่แอบถอนหายใจด้วยความเสียดาย

วัยที่ไม่ต้องเป็นกังวลด้วยเรื่องใด เพราะมีพ่อแม่เป็นกังวลให้หมด

วัยที่ยังไม่ต้องรับผิดชอบ คนอื่นรับผิดชอบให้แทน

วัยที่อบอุ่นด้วยไอรักละการดูแล

วัยที่เพื่อนทุกคนเท่าเทียมกันหมด

วัยที่มองอะไรก็งดงาม สดใส ชวนให้ฝันใฝ่

วัยที่บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา มองโลกแง่ดี

โลกเลยพลอยสดสวย เริงร่า มีชีวิตชีวาด้วยเยาวชนน้อยใหญ่

คิดถึงเยาวชนที น่าจะถือเป็นหน้าที่ร่วมกัน ในอันที่จะคืนความเป็นเยาวชนให้แก่เยาวชน

ทุกวันนี้ มีแนวโน้มจะฉกชิงวัยเด็กไปจากเด็กอย่างร้ายกาจ แทบจะไม่รู้ตัว

เด็กหลายคน ไม่ทันจะได้เป็นเด็ก ก็ต้องเป็นผู้ใหญ่ด้วยความจำเป็นและจนใจ

ต้องทำมาหากินเฉกเช่นผู้ใหญ่ วันหนึ่งๆ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่มีเวลาสนุกสนานประสาเด็ก

ต้องทำหน้าที่แทนพ่อแม่ รับผิดชอบเลี้ยงดูน้องๆ แทบจะไม่เหลือความเป็นเด็กให้เห็น

ต้องเข้าสู่ธุรกิจที่แม้ผู้ใหญ่ทำก็ยังผิดศีลธรรมและจรรยาบรรณ

ต้องหมกมุ่นกับอบายมุข ที่ผู้ใหญ่จัดหามาเสนอให้ในทุกรูปทุกแบบ

ต้องรับผิดชอบชีวิตเอง ตะลอนๆ ไป เพียงเพื่ออยู่รอดไปวันๆ

ต้องมีประสบการณ์เกินวัยที่ผู้ใหญ่ใช้สื่อมวลชนยุแหย่ ตั้งแต่เหล้า บุหรี่ ยาเสพติด ไปจนเพศ

ต้องขายแรงงาน ทำงานหนักเท่าผู้ใหญ่ แต่ค่าจ้างแรงงานได้รับน้อยกว่า

ต้องแต่งเนื้อแต่งตัวตามที่ผู้ใหญ่ในวงการแฟชั่นกำหนดให้ แทบไม่มีสิทธิ์ได้เลือก

ต้องขายร่างน้อยๆ เพียงเพื่อแลกกับเงินที่ผู้ใหญ่ไร้มนุษยธรรมหยิบยื่นให้ชั่วครั้งชั่วคราว

นอกจากจะถูกช่วงชิงความเป็นเด็กไปแล้ว ยังต้องรีบเร่งเป็นผู้ใหญ่ก่อนจะสิ้นวัยเด็กเสียอีก

ต้องมารับรู้เรื่องความขัดแย้ง การทะเลาะเบาะแว้ง และการใช้ความรุนแรงของพ่อแม่

ต้องมารับรู้ความรักจืดจาง ถึงขั้นแตกหักของพ่อแม่ อย่างช่วยอะไรไม่ได้

ต้องมารับรู้ความไม่ซื่อสัตย์ของพ่อที่เที่ยวมีบ้านเล็กบ้านใหญ่ ของแม่ที่ให้ความสนใจนอกบ้านมากกว่าในบ้าน

ต้องมาเรียนรู้ดูแลตนเอง ยามมีปัญหาหรือยามเหงาขาดความรักและความอบอุ่น

และอื่นๆ อีกมาก มากเกินกว่าหัวใจน้อยๆ ของเด็กจะรับได้

มาช่วยกันคืนความเป็นเด็กให้แก่เด็ก ความเป็นเยาวชนให้แก่เยาวชนกันเถอะครับ

เพราะนั้นคือสิทธิของเขาที่ธรรมชาติมอบให้ตามขั้นตอนพัฒนาการของมนุษย์

ขั้นตอนซึ่งหากกระโดดข้ามแล้ว ผลกระทบจะมีไปชั่วชีวิต

เคารพในสิทธิของเด็กในการเป็นเด็กรวมถึงการไม่เร่งรัดให้เด็กเป็นผู้ใหญ่ก่อนเวลา ราวกับว่าวัยเด็กเป็นวัยบกพร่อง ที่ต้องรีบๆ ผ่าน

การชอบแต่งตัวและวาดหน้าวาดตาเด็กให้เป็นผู้ใหญ่ ใช่จะน่ารักก็เปล่า

ทั้งๆ ที่ธรรมชาติให้ความน่ารักแก่วัยไว้อย่างเหลือเฟือแล้ว การกระทำดังกล่าวรังแต่จะทำให้เกิดความแก่สารพัด...แก่ก่อนวัย แก่แดดแก่ลม

หากผู้ใหญ่ฉุกคิดสักนิดว่า ตนก็เคยเป็นเด็กมาก่อน การกระทำต่อเด็กคงจะดีกว่านี้ มีความเข้าใจเด็กมากกว่านี้ เห็นอกเห็นใจเด็กมากกว่านี้

และโลกใบนี้ ก็จะสวยด้วยเยาวชน จริงด้วย