รักแรกพบ?

ไม่น้อยคนยังเชื่อใน “รักแรกพบ”

ทันทีที่เห็นกัน ก็เกอดอาการ “ปิ๊ง”... ถูกชะตา ต้องใจ ชอบ รัก...

บางรายก็ลงเอยด้วย Happy Ending... สร้างชีวิตคู่ สร้างครอบครัว และอยู่กันอย่างเป็นสุข

ก็เลยปักใจเชื่อกันนักกันหนาว่า มี “รักแรกพบ”

มีอีกไม่น้อยเหมือนกัน ที่เชื่อใน “รักแรกพบ”

แต่ก็เป็นเพียงแค่การ “ปิ๊ง” และ รักตอนแรกที่พบ คบกันสักพักก็มีอันต้องเลิกรากันไป พร้อมกับความรู้สึกผิดหวัง...นึกว่าจะเป็นอย่างที่เราคิด แต่ที่ไหนได้...

รักประเภทนี้จึงสั้น สั้นพอๆ กับคำว่า “ปิ๊ง” อย่างไรอย่างนั้น

แล้วก็เที่ยว “ปิ๊ง” กันไปเรื่อย เดี๋ยวคนนั้น เดี๋ยวคนนี้

เพราะ ความรักใดที่เริ่มง่ายๆ ในเวลาอันสั้น มักจะจบง่ายๆ และในเวลาอันสั้นเช่นกัน

แต่ความรักใดที่ค่อยเริ่ม สานขึ้นมาอย่างช้าๆ และสุกหง่อมพร้อมกับเวลา ย่อมเป็นความรักยืนนาน และลึกล้ำ

เวลา และ ความรัก จึงเป็นของคู่กัน

รักต้องการเวลา เพื่อเรียนรู้จักกันและกัน ไม่ใช่เพียงแค่หน้าตารูปร่าง

เพราะรักไม่อยู่แค่ความพึงพอใจในรูปร่างหน้าตาภายนอกอย่างเดียว แต่เข้าลึกไปถึงใจ

จนกระทั่งว่า แม้หน้าตา สังขารจะเปลี่ยนแปลงไป แต่จิตใจยังคงยึดมั่นหนึ่งเดียว

รักต้องมีเวลา เพื่ออยู่เป็นเพื่อน ให้ความใกล้ชิดอบอุ่น

เพราะนั่นคือธรรมชาติของความรัก รักเรียกร้องความใกล้ชิด สนิทสัมพันธ์

ใจเรียกร้องให้กายใกล้กัน ให้ความรู้สึกอบอุ่น กระชับใจให้แน่นแฟ้นมากขึ้น

ฝรั่งจึงพูดว่า Out of sight, out of mind หรือไกลตา ไม่ช้าก็ไกลใจ

รักต้องให้เวลา ทุกครั้งที่ต้องการ

เพราะให้เวลา คือ ให้ความสำคัญ... คุณสำคัญที่สุดสำหรับฉัน

ให้สิ่งของมันง่ายกว่าการให้เวลา เพราะให้เวลาคือให้ตัวคุณทั้งหมด...ที่นั่น

รักต้องใช้เวลา เพื่อศึกษาเรียนรู้กันและกัน

เรียนรู้วิชา เรียนรู้สิ่งของ มีวันที่จะจบสิ้น รู้แจ้ง

แต่คนและจิตใจคน เป็นหนังสือที่ไม่มีบทสุดท้าย มีแต่ปกหน้าแต่ไม่มีปกหลัง จะอ่านจะเรียนรู้อย่างไรก็ไม่มีวันรู้ทะลุปรุโปร่ง

เมื่อใดที่เลิกเรียนรู้ หรืออ้างว่าไม่มีอะไรจะเรียนรู้อีกแล้ว เมื่อนั้นความรักก็ถึงจุดสิ้นสุด

รักต้องโพ้นเวลา ไม่มีเวลาสำหรับความรัก เพราะรักกันก็คือรักโดยไม่มีเวลา

ความรักต้องต่อเนื่องอย่างไม่มีการแบ่งแยกช่วงเวลา ตอนนี้รัก ตอนนี้ไม่รัก ตอนนี้ทำเพื่อรัก ตอนนี้ไม่ได้ทำเพื่อรัก ตอนนี้น่ารัก ตอนนี้ไม่น่ารัก

ความรัก รักเสมอ แม้วันเวลาจะผ่านพ้นจากชั่วโมงเป็นวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี แต่ความรักมีแต่รัก รักมากขึ้น รักเสมอ รักไม่รู้หน่าย

ถ้าจะพูดแล้ว “รักแรกพบ” ยังพูดไม่ถูกนัก

คนเรารักคนที่อยากรักมานานแล้ว แต่รักในใจ ในความคิด ในความฝัน... ฉันชอบผู้ชาย/ผู้หญิงแบบนี้ นิสัยอย่างนี้ รูปร่างหน้าตาแบบนี้ ทัศนะอย่างนี้... อย่างที่มักจะพูดกันว่าบุคคลในอุดมการณ์ หรือจะพูดภาษาวัยรุ่น คนตามสเป๊ค

แล้ววันนั้นมาเห็นบุคคลในอุดมการณ์ เป็นตัวเป็นตน ก็เลยสมหวัง ชื่นชอบ ถูกชะตา รักชอบ

ไม่ใช่ว่าจะเริ่มรักเริ่มชอบตอนนั้น แต่รักมานานแล้วและเพิ่งจะพบต่างหาก

ถ้าจะพูดให้ถูกแล้ว น่าจะเป็น “รักเพิ่งพบ” มากกว่า

ฟังดูแล้ว ให้ความหมายกับคำว่า “รัก” ได้ดีกวา และยืดยาวนานกว่ากันเยอะเลย .