วิถีสันติภาพ

เมื่อพูดถึงวันสันติภาพสากลผู้คนมักจะเข้าใจกันว่า สันติภาพคือการไม่มีสงคราม

และที่ไหนไม่มีสงคราม ที่นั่นมีสันติภาพ...จริงๆ แล้ว แม้จะไม่มีการสู้รบกันด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์...แต่ก็มีรูปแบบหลากหลายของการต่อสู้ซึ่งบางชนิดร้ายแรงกว่าสงครามเป็นไหน ๆ

จริงๆ แล้ว แม้จะไม่มีการสู้รบกันด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์... แต่ก็มีรูปแบบหลากหลายของการต่อสู้ซึ่งบางชนิดร้ายแรงยิ่งกว่าสงครามเป็นไหนๆ การต่อสู้ในความคิด... หักล้างความคิดความอ่านกันรุนแรงแบบเอาเป็นเอาตาย

ภายนอกวางเฉย แต่ภายในสมองและจิตใจระอุดุเดือดหาลู่ทาง วางหมากแยบยล พบจุดอ่อนเป็นตีให้แตกดับ

ใช้คำพูดคำจา เป็นอาวุธแหลมคม เชือดเฉือนทิ่มแทงได้ล้ำลึก ไม่ทิ้งร่องรอยบาดแผลให้ปรากฏแต่อาการนั้นร้ายกาจ เจ็บปวดลึกเข้าไปถึงแก่น

สงครามนั้นยังพอให้รู้ให้เห็น หลบหลีกไปให้ไกลได้แต่การต่อสู้ในความคิดนั้น ยากจะสังเกตขนาดคนใกล้ตัวแท้ๆ ยังต่อสู้กันอย่างไม่ลดราวาศอก...ขณะที่ยิ้มแย้มเข้าหากันด้วยซ้ำไป

ยังผลให้เกิดเหตุการณ์บ้านแตกสาแหรกขาด มิตรกลายเป็นศัตรูหุ้นส่วนกลายเป็นคู่แข่ง...เสียหายมากกว่าที่สงครามไหนๆ จะก่อให้เกิดเสียอีก

การต่อสู้ในนิสัยใจคอ...ยอมไม่ได้ที่จะให้มีนิสัยไม่เหมือนตัวเองทั้ง ๆ ที่มนุษย์เกิดมาต่างจิตต่างใจ มีความเป็นตัวของตัวเองเพียงแต่ไม่เหมือน ก็กลายเป็นศัตรูที่ต้องห้ำหั่นด้วยความเกรี้ยวกราด

ความแตกต่างกลายเป็นความแตกแยก เพียงเพราะไม่ถูกสเป็กแล้วก็เที่ยวโจมตีทุกรูปแบบ พร้อมกับอ้างความรักบ้าง ความหวังดีบ้าง... ไม่ใช่ต่อใครอื่น แต่ต่อตัวเองเสียมากกว่าสงครามที่สู้รบกัน ต่างมุ่งพิชิตชัยชนะ...แล้วก็มีฝ่ายชนะฝ่ายแพ้แต่การสู้ในนิสัยใจคอ ผู้ชนะนั้นมีแต่ผู้เดียว... นิสัยฉันดีที่สุดของคนอื่นใช้ไม่ได้

มันจึงเป็นการกดขี่ที่แยบยล บีบคั้นอิสรภาพของผู้อื่น ในการเป็นตัวของตัวเอง...และไม่เคยมีหน่วยงานใดคิดจะประท้วงเรียกร้อง...

การต่อสู้ในเชิงธุรกิจ...ยอมไม่ได้ที่ใครจะประสบความสำเร็จเกินหน้าเกินตาการแข่งขันในชั้นเชิงธุรกิจ กลายเป็นการต่อสู้เชือดเฉือนด้วยเล่ห์เพทุบาย

ทั้ง ๆ ที่ธุรกิจเป็นเรื่องของการแข่งขันกับตนเอง...จากวงเงินกำไรเท่านี้ ควรทำอย่างไรจึงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ กลับมาเป็นการแข่งขันกับผู้ทำธุรกิจรายอื่นๆ

แล้วก็มักจะลงเอยว่า ถ้ารายอื่นทำกำไรได้มากกว่า กำไรของตนจะหดน้อยถอยลง...ผู้ทำธุรกิจรายอื่นจึงกลายเป็นศัตรูที่ต้องขจัดให้สิ้นซากไปโดยปริยายเพื่อธุรกิจฉันดีขึ้น

แทนที่จะทุ่มเงินเพื่อพัฒนาธุรกิจ กลับเอามาจ้างมือปืนเข่นฆ่าคู่แข่ง เสียทั้งเงินทอง เสียทั้งบุคลากรที่มีคุณภาพของประเทศชาติ

การต่อสู้ในบารมี... ใครดีใครเด่นเกินหน้าเป็นไม่ได้ทั้งๆ ที่มีพูดกันว่า แข่งอะไรก็แข่งได้ เว้นแต่แข่งบารมีแต่ก็ยังไม่วายแข่งขันประชันเด่นกันในทุกรูปแบบ แล้วก็เที่ยวเอาเม็ดเงิน เอาบ้าน เอารถ... มาเป็นดัชนีวัดบารมีกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน

หนักเข้าก็ต้องเอาวิชามารเข้าช่วย ดับบารมีอื่น เพียงเพื่อให้บารมีตนเด่น แม้ดาวแต่ละดวงในท้องฟ้ามีความสุกใสเปล่งประกายไม่เท่ากันแต่ก็ช่วยประดับตบแต่งฟากฟ้าที่มืดมิดในยามค่ำคืนให้มีความงดงามที่กลมกลืน...เฉกเช่นบารมีคนเรา

แต่ก็ไม่วาย ยังมีดาวบางดวงคิดแต่จะดับดาวอื่นๆ เพียงเพื่อตัวจะเด่นเป็นหนึ่งเดียวเท่านั้น

ลงเอยการแข่งขันกลายเป็นการต่อสู้ในแทบทุกเรื่องไป

คงไม่ต้องรอให้มีสงครามเพื่อทำลายล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์หรอกแค่การต่อสู้ในเรื่องต่างๆ เหล่านี้และอื่น ๆ ก็เพียงพอที่ทำให้มนุษย์สิ้นโลกอยู่แล้ว

สันติภาพแท้จริงจะมีได้ ต่อเมื่อสิ้นสุดการต่อสู้ในทุกรูปแบบ...และคนหันมามองกันเป็นพี่เป็นน้อง

มากกว่าที่จะเป็นคู่แข่ง.