ตุ๊กตาหมีขาว

ตุ๊กตาหมีสีขาว ตัวน้อย ขนเรียบนุ่ม ดูน่ารักน่าชัง ตั้งอยู่ทางด้านหลังของรถผมมาตั้งแต่ต้นปีใหม่แล้ว

“ตั้งไว้ในรถ และอย่าให้ใครต่อนะ” คนให้กำชับหนักแน่น สายตาบ่งบอกความเต็มใจแต่ก็ไม่วายเสียดายอยู่ในที

นอกจากดูน่ารักน่าจับแล้ว มันยังทำให้รู้สึกว่ารถไม่ว่างเปล่าเปลี่ยว

ตอนแรกๆ ก็ชอบชำเลืองมองด้วยความเอ็นดู

ต่อมา ก็แทบไม่ได้สังเกต นอกจากเวลาต้องเหยียบเบรคกระทันหัน หรือตีโค้งเร็วไปหน่อยจนเจ้าตุ๊กตาหมีน้อยกลิ้งตกลงมา ก็หันไปหยิบมันโยไปไว้บนเบาะหลัง

ทำความสะอาดรถที ก็จะจับมันให้นั่งเข้าที่เข้าทางด้านหลัง อย่างที่เคยวางไว้แต่แรก

ผมไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่า เด็กหญิงตัวน้อยๆ มายืนดูผมทำความสะอาดรถตั้งแต่เมื่อไร

ที่จริงเธอไม่ได้มองผมทำความสะอาดรถหรอก แต่เธอกำลังยืนมองตุ๊กตาหมีขาว ที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังรถ

รอยยิ้มเอ็นดูวาดริมฝีปากน้อยๆ ขณะที่ตาจับอยู่ที่ตุ๊กตาหมีขาว ก่อนจะหันมามองผมแว้บหนึ่ง

“น่ารักดีใช่ไหมล่ะ” ผมพูดขึ้นก่อน พลางโยนสายตาไปทางตุ๊กตาหมีขาว

“อุ้มหน่อยได้ไหม” เธอพูดโดยไม่หันมามองผม

ผมก้มเข้าไปในรถ หยิบตุ๊กตาหมีขาว ส่งให้

หนูน้อยเอื้อมมือหยิบตุ๊กตาหมีขาวด้วยความทะนุถนอมกอดกระชับอก เอาแก้มคลอเคลียขนอ่อนนุ่มของมันด้วยความเอ็นดู ไม่ได้สนใจว่าผมกำลังมองเธออยู่

“ชอบไหมล่ะ” ผมถามหลังจากเฝ้าดูเธออยู่ครู่ใหญ่

“น่ารักจังเลย” เธอพึมพัม ไม่สนใจคำถามของผมด้วยซ้ำ

“อยากได้ไหม” ผมถาม เธอชะงัก จ้องตาผม ก่อนจะผงกหัว

“ฉันให้...เธอคงจะรักและดูแลมันดีกว่าฉัน” ผมพูด พร้อมกับลูบหัวเธอด้วยความเอ็นดู

“หนูจะดูแลให้ดีที่สุดเลย จะพาไปเที่ยว จะเอาไปนอนด้วย จะเอาติดตัวไปตลอดเลย...” เธอพูดหน้าตาจริงจัง ก่อนจะรีบวิ่งไป

ผมยืนดูเธอจากไป พลันก็คิดถึงคำกำชับของคนให้ “ตั้งไว้ในรถ และอย่าให้ใครต่อนะ...”

อดรู้สึกผิดในใจไม่ได้แต่ก็นึกว่า หากคนให้ได้มาเห็นว่า ตุ๊กตาหมีขาวได้รับความรักทะนุถนอมจากเด็กน้อยคนนี้แค่ไหน ก็คงไม่คิดเสียดายเช่นเดียวกัน

อยู่ในรถ มันเป็นแค่เครื่องประดับชิ้นหนึ่ง แต่อยู่ในมือเด็กน้อยมันเป็นสิ่งน่ารักมีค่า

อยู่ในรถ มันถูกโยนๆ ขว้างๆ แต่อยู่ในมือเด็กน้อยเป็นสิ่งน่าทะนุถนอมเอาใจใส่ดูแล

อยู่ในรถ มันเป็นแค่ตุ๊กตาน่าเอ็นดุ แต่อยู่ในมือเด็กน้อยมันเป็นมากกว่าตุ๊กตาตัวหนึ่ง

ตุ๊กตาหมีขาวตัวนั้น มันทำให้ผมคิดได้หลายอย่าง

แต่ความคิดอย่างหนึ่งคอยวกเวียนอยู่ในสมองผมไม่ได้หยุด

สิ่งหนึ่งดูไร้ค่าสำหรับเรา อาจจะเป็นสิ่งมีคุณค่าอย่างมากสำหรับอีกหลายๆ คน

เสื้อผ้าบางตัวที่แขวนอยู่ในตู้ กินเนื้อที่โดยแทบจะไม่เคยใช้ใส่ กลายเป็นสิ่งที่จำเป็นและมีคุณค่าสำหรับอีกหลายคนที่ไม่มีจะสวมใส่

รองเท้าคู่สองคู่ที่ถอดวางไว้หน้าประตู เดินเหยียบข้ามไปข้ามมา เมื่อมีคู่ใหม่ทันแฟชั่นมาแทนที่ คงเป็นสิ่งมีค่าสำหรับเท้าเปลือยเปล่าที่ย่ำไปตามถนน ซอกซอย ที่สกปรก ชื้นแฉะ

อาหารบางอย่างที่เหลืออยู่ในตู้กับข้าวและไม่รู้จะทำกับมันอย่างไรดี คงเป็นของมีรสชาดสำหรับท้องที่หิวแกร่ว กินมื้อ อดสองมื้อ

ของบางอย่างที่แช่ทิ้งไว้ในตู้เย็น จนแทบไม่รู้ว่ามีมันอยู่ด้วยซ้ำ คงจะเป็นของจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับหลายครอบครัวที่มีแต่หม้อมีแต่เตา แต่ไม่มีอะไรจะใส่เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง

จักรยานคันเก่าที่จอดทิ้งให้ยางแฟบอยู่ในห้องเก็บของ คงจะมีค่าอย่างมากสำหรับเด็กนักเรียนตัวน้อยๆ ที่ต้องเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียน ห้าหกกิโลไป ห้าหกกิโลกลับ

เครื่องใช้ไม้สอยเก่าๆ ที่วางซ้อนกันจนถึงเพดาน คงจะเป็นของจำเป็นต้องใช้สอยทุกวันสำหรับหลายครอบครัว ที่มีเครื่องใช้ทั้งบ้านชิ้นสองชิ้นใช้ทำทุกอย่าง

หนังสืออ่านแล้วที่กองไว้ชั่งกิโลขายเป็นของเก่า คงจะมีค่าสำหรับหลายคนที่ต้องหาอะไรเพิ่มทักษะ อ่านแม้กระทั่งถุงกระดาษใส่ของ...

ตุ๊กตาหมีขาว ป่านนี้คงจะได้รับการดูแล รัก เอาใจใส่ มากกว่าตอนที่ตั้งอยู่ในรถผมเป็นไหนๆ.