ตั้งใจ
“กว่าจะได้ลูกชายคนแรก...เราพยายามกันทุกอย่าง”
ประโยคแรกที่คุณแม่พูดถึงลูกชายวัยกำลังน่ารัก สีหน้าอิ่มเอิบด้วยความสุขสมหวัง ความภาคภูมิใจ
ในเมื่อตั้งใจกับสามีตั้งแต่แรกแต่งงานว่าจะมีลูก
แต่แล้วดูเหมือนสวรรค์จะไม่เป็นใจ วันเวลาผ่านไป ความหวังก็เลือนลางลงไปทุกขณะ
“เราได้แต่อธิษฐาน หากเด็กคนใดที่ร่วมบุญกันมา ก็ขอให้เขามาเกิด...เรายินดีให้การเลี้ยงดูให้ดีที่สุด...”แม่เล่าถึงความปรารถนาที่กลับกลายเป็นคำอธิษฐานในที่ศักดิ์สิทธิ์ทุกแห่งที่ไป
ตอนแรกก็รอให้ทุกอย่างดำเนินไปตามครรลองของธรรมชาติ
แต่ด้วยความอยากที่มีลูก จึงต้องไปปรึกษาแพทย์
“ที่สุด ความฝันของเราก็เป็นความจริง... เราได้ลูกชายน่าตาน่ารัก... ใครๆ ก็เห่ออย่างออกหน้าออกตา” แม่บรรยายถึงความสุขยามแรกเห็นหน้าตาลูกน้อย
เฉพาะคนที่มีความเป็นพ่อเป็นแม่เท่านั้นที่รู้และเข้าใจความรู้สึกดังกล่าว
“เนื่องจากเรามีความตั้งใจกันเหลือเกินที่จะมีลูกคนนี้ เราจึงตั้งชื่อเล่นเขาว่า “ตั้งใจ”...อยากจะบอกเขาว่า เราตั้งใจให้เขาเกิดมา ตั้งใจมีเขเป็นลูก ตั้งใจจะให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่เขา...” แม่ชี้แจงถึงที่มาของชื่อลูกชายคนแรก
“ส่วนลูกชายคนที่สองนี่ เขามาค่อนข้างง่าย แต่เราเต็มใจที่เขามา...เลยตั้งชื่อเล่นลูกคนที่สองว่า “เต็มใจ”...อยากจะย้ำบอกเขาว่า เราเต็มใจที่เขาเกิดมาเป็นลูกเรา เต็มใจให้การเลี้ยงดู เต็มใจจะให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่เขา...” แม่อธิบายอย่างมีเหตุมีผล แฝงไว้ซึ่งความตั้งใจเด็ดเดี่ยว
ใครฟังเรื่องราวของเด็กน้อยผู้โชคดีทั้งสองแล้ว คงอดชื่นชอบไม่ได้
แล้วก็คงจะพูดว่าเป็นวาสนาของเด็ก
แต่ผมว่าเป(นความตั้งใจและเต็มใจของพ่อแม่มากกว่า
แล้วก็อดคิดถึงเด็กอีกหลายคนไม่ได้
ที่เกิดมาเพราะความผิดพลาดเพลี่ยงพล้ำของพ่อแม่
ที่เกิดมาเพราะความบังเอิญ
ที่เกิดมาเพราะความมึนเมาของพ่อ ความใจง่ายของแม่
ที่เกิดมาเพราะตัณหาของพ่อแม่เพียงแค่ชั่วแล่น
ที่เกิดมาเพระความกักขฬะของผู้ชายบางคนที่เอาได้แต่ ข่มเหงน้ำใจและย่ำยีศักดิ์ศรีของผู้หญิงอย่างไม่ใยดี
ที่เกิดมาเพราะสถานการณ์บีบบังคับ...
ในเมื่อไม่ “ตั้งใจ” จะให้เกิดมา ก็ไม่ “เต็มใจ” จะเลี้ยงดู ให้ความรักความเอาใจใส่
ให้ลูกได้ทุกอย่าง เว้นแต่ความรักและความอบอุ่น
ลูกร้องขออะไรให้ได้หมด เว้นแต่เวลาที่จะอยู่ใกล้ชิด
ให้การศึกษาได้ทุกระดับ ยกเว้นการสั่งสอนอบรมจิตใจ
ให้การเลี้ยงดูให้ร่างกายสมบูรณ์พูนสุข แต่ไม่คิดจะคำนึงถึงความเหงาและความว้าเหว่ที่ลูกต้องเติบโตมากับมือคนใช้
ให้ที่อยู่ที่พักอาศัยใหญ่โตหรูหรา แต่ไม่ยอมให้ลูกอยู่พักในดวงใจบ้างเลย
หรือจะพูดอีกนัยหนึ่ง ให้ได้ทุกอย่าง ยกเว้นให้ความสำคัญแก่ลูก
สังคมจึงเต็มด้วยเด็กและวัยรุ่นที่ดูเหมือนจะมีทุกสิ่งทุกอย่างแต่ยังขาดอะไรบางอย่างอยู่
พฤติกรรมที่แสดงออกแต่ละอย่างเป็นตัวชี้บอกในเรื่องนี้ได้ดี
การต้องออกจากบ้านทุกครั้งที่มีโอกาส
การต้องไปมั่วสุมกับเพื่อนทั้งวันทั้งคืน
การหมกมุ่นกับเรื่องเพศ เรื่องยาเสพติด อบายมุข
การเที่ยวเตร่อย่างไร้จุดหมาย
การใช้ความรุนแรงเกินเหตุ...
ในเมื่อมาจากครอบครัวที่พ่อแม่ไม่ตั้งใจและเต็มใจให้การเลี้ยงดูเอาใจใส่ ให้ความรัก ความอบอุ่น
ต่อไปพวกเขาก็จะสร้างครอบครัวที่ไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจเหมือนกัน
สถาบันครอบครัวก็คงเปราะบางมากขึ้น อย่างเลี่ยงไม่ได้.
