เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

เริ่มปีการศึกษาทีก็วุ่นวายแทบทุกระดับ ผู้ปกครองต้องหนักใจจัดหาทุกอย่างที่จำเป็นให้ลูกให้หลาน หนักเข้าชักหน้าไม่ถึงหลังก็ต้องหันเข้าพึ่งโรงจำนำ...อย่างที่เป็นข่าว

ที่หนักหนาสาหัสอยู่แล้วก็ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่...จนเหลือทน แต่ผู้ที่วุ่นวายกว่าใครก็คือตัวนักเรียนเอง สำหรับนักเรียนที่ไปโรงเรียนเป็นครั้งแรก การต้องจากบ้าน จากพ่อแม่...เป็นเรื่องของการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่

ต้องจากบ้านอันอบอุ่นและคุ้นเคย ไปในที่ใหม่แม้จะใหญ่โต เต็มไปด้วยเนื้อที่... แต่น่ากลัว ต้องจากแวดวงของคนรู้จักมักคุ้นไม่กี่คน ไปเจอกับคนมากหน้าหลายตา...ชวนให้หงอยเหงา

ต้องจากครรลองชีวิตที่อิสระ จะทำอะไร เมื่อไรก็ได้ตามใจชอบไปพบกับตารางเวลา กิจกรรมที่ไม่ชอบ โดยมีเสียงระฆังคอยควบคุมเฉียบขาด พร้อมกับเสียงครูดังโหวกเหวกสั่งโน่น กำชับนี่...ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะร้องไห้ประท้วง

สำหรับนักเรียนคุ้นเคยกับโรงเรียนเป็นอย่างดี ก็ยังไม่วายจะเกิดความขัดแย้งลึก ๆ ระหว่างช่วงเวลาปิดเรียน ที่มากด้วยความสนุกสนามเพลิดเพลิน กับการเรียนที่น่าเบื่อหน่าย จำเจ

กระนั้นก็เถอะ แม้จะวุ่นวายไม่น้อย แต่ผู้ปกครองหลายท่านถอยหายใจด้วยความโล่งอก

ไม่ต้องมานั่งเป็นห่วงดูแลลูกหลานให้เหน็ดเหนื่อย โดยเฉพาะผู้ปกครองที่ต้องทำงาน... ลูกหลานหยุดเรียน แต่ตนไม่หยุดงาน

แล้วใครจะคอยดูแล...ลูกหลานจะทำอะไรทั้งวัน...ไปไหนมาไหนกันบ้าง... ยิ่งในสังคมเมืองด้วยแล้ว ค่อยหายใจโล่งขึ้นเป็นกอง หลานให้โรงเรียนรับไปเสร็จสรรพ

โรงเรียนแทนที่จะมีแค่บทบาทเสริม กลับกลายเป็นหลักแทนบทบาทของพ่อแม่โดยสิ้นเชิง

ลูกหลานไม่ดีก็เที่ยวโทษโรงเรียน โทษครูบาอาจารย์ ไม่ยอมเข้าใจว่า ลูกหลานจะดีหรือเลว ขึ้นอยู่กับท่าทีของผู้ปกครองเป็นสำคัญ

นับตั้งแต่เริ่มปฏิสนธิในครรภ์แม่ ไปจนถึงวัยเข้าเรียนนั้นเป็นช่วงเวลายาวเกินพอที่จะชี้ขาดนิสัยใจคอของคนแต่ละคน

เด็กสามารถรับรู้อะไรต่อมิอะไร ได้ก่อนที่จะถือกำเนิดมาด้วยซ้ำ เด็กรับรู้แม้กระทั่งว่า แม่รักหรือเกลียดแก แม่อยากได้แกหรือไม่อยากได้ แม่อยากจะทำลายแก หรือจะให้เกิด... ถ้าจะรอถึงวัยเข้าเรียน ก็แทบจะสายเกินแก้เสียแล้ว

สายการบินแห่งหนึ่ง โฆษณาบริการของบริษัทโดยใช้ประโยคสั้น ๆ ว่า “เป็นธรรมชาติของเด็กๆ ที่จะเดินไปโรงเรียน แต่วิ่งกลับบ้าน”

พร้อมกับรูปเด็กในชุดนักเรียนสะพายเป้หนังสือกำลังวิ่งกลับบ้าน

และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ

เด็กเลือกอยู่บ้านมากกว่าอยู่โรงเรียน

เด็กชอบอยู่กับพี่ ๆ น้อง ๆ มากกว่าอยู่กับเพื่อนๆ

เด็กอยากอยู่ในครอบครัวมากกว่าในสถาบัน

เพราะนั่นคือธรรมชาติแห่งวัย

แต่คงจะเป็นอะไรที่ผิดปกติ ถ้าเด็กเดินไปโรงเรียน และเดินกลับบ้าน

ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากอยู่โรงเรียน... อย่างที่พบเห็นกันมากขึ้นทุกวันนี้

และปัญหาอื่น ๆ ที่ตามมา ก็มักจะเริ่มต้นจากจุดเล็กๆ จุดนี้.