ยังไม่รักจริง
คนเราคิดว่ารักตัวเอง... วันหนึ่ง ๆ ก็เที่ยวหาความสุขสนุกสนานมาให้ตนแต่แล้วก็ไม่ได้รักจริง อย่างที่คิด
เพราะในขณะที่ปรนเปรอความสุขให้กับตนเองก็ใช่ว่าจะเป็นความสุขแท้เสมอไปก็หาไม่บ่อยครั้งเสียอีก ที่เป็นเพียงเปลือกนอกของความทุกข์ที่ถูกเคลือบไว้ เฉกเช่นน้ำตาลหวานเคลือบยาขม หลอกให้กินยา...แค่นั้นเอง
แล้วในขณะที่มั่นใจว่ากำลังรักตัวเอง กลับทำร้ายตาอย่างโหดร้าย...ด้วยความเต็มใจ
บางครั้ง ก็ให้ความสุขแก่ร่างกาย แต่เพียงไม่นานกายก็ต้องลำบากทุกข์ร้อนเจ็บปวด
อย่างเช่นนักดื่มที่มักจะคิดเพียงแค่ทำให้สบายกายหายปวดเมื่อย แต่หลังจากนั้นก็เกิดอาการ...ปวดหัว วิงเวียน หมดเรี่ยวแรง... และกว่าจะกลับสู่สภาพปกติได้ ก็ต้องใช้เวลา ต้องทรมานสังขาร...อย่างเหลือทน จนอยากจะเลิก อยากจะทิ้ง อยากจะสาปแช่ง...ซะเดี๋ยวนั้นเลยไม่ต้องพูดถึงผลเสียระยะยาวที่เกิดขึ้นกับตับ หัวใจ กระเพาะ...
คิดดูแล้ว คนเราต้องเจ็บป่วย ล้มตาย เพราะฝีมือของตนเองแท้ๆ
แต่ละปีมีการทำสถิติคนตาย คนได้รับบาดเจ็บ เพราะอุบัติเหตุบนท้องถนนไว้เป็นอันดับแรก แต่ไม่เคยมีการระบุว่าจริงๆ แล้ว สาเหตุที่ทำให้มนุษย์ต้องบาดเจ็บป่วยไข้ และล้มตายมากกว่าก็คือ คนนั่นแหละที่ทำตนเอง
ในบางครั้งก็ให้ความสนุกสนานแก่ตน แต่แล้วก็ต้องมาทุกข์ใจกลัดกลุ่ม วิตกกังวล...จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทำร้ายตนเองทั้งกายทั้งใจ...อย่างน่าอนาถ ทั้งๆ ที่ใจพร่ำยืนยันว่าทำไปเพราะรัก
เฉพาะคนที่รู้จักรักตนเองอย่างแท้จริงเท่านั้นที่รู้ว่า รักตนต้องรักให้ครบวงจร และทุกครั้งที่ไม่ได้เป็นรักแท้ ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับตนเองนั่นเอง
แล้วก็ให้อภัยคนอื่นง่ายกว่าให้อภัยตนเอง
แล้วก็ลืมความผิดของคนอื่นง่ายกว่าลืมความผิดของตนเอง
แล้วก็โทษผู้อื่นน้อยกว่าโทษตนเอง
แล้วก็เจ็บใจคนอื่นน้อยกว่าเจ็บใจตนเอง
แล้วก็เกลียดคนอื่นน้อยกว่าเกลียดตนเอง...
และแม้อยากจะทำร้าย ทำโทษ แก้แค้นตนเอง แต่ก็ไม่กล้าก็เลยไปลงที่คนอื่น...ในความรู้สึก ท่าที คำพูด การกระทำ...
ความเป็นอริกับตนเองยังแสดงออกมาในความรู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่ตนเป็น ก็เลยเที่ยวมองรอบข้าง แล้วก็อยากจะเป็นคนอื่นมากกว่าเป็นตนเอง
ในขณะที่ผู้ที่คนอื่นมองแล้วอยากจะเป็น กลับอยากจะเป็นคนอื่นมากกว่าเป็นตนเอง...อย่างนั้นไปอีก เพียงแค่เรื่องหน้าตาก็น่าปวดเศียรเวียนเกล้าแล้ว คนหน้าธรรมดา พื้นๆ ก็อยากจะหน้าหล่อหน้าสวย แล้วก็เที่ยวโกรธแค้นตัวเอง หาทาผ่าตัดเสริมแต่งวาดทาแต้มโปะ..ทำลายหลักฐานสุทธิที่ได้ติดตัวมาจากท้องแม่จนแทบจะไม่เหลือร่องรอยให้จำได้
จะว่าเป็นการล้างโคตรล้างตระกูลก็ไม่ผิดนัก ส่วนคนหน้าตาดี ก็อยากจะมีหน้าตาพื้น ๆ เพราะรู้รสชาติของการต้องตกเป็นเป้าสายตา (อิจฉา – ลามก) จนแทบไม่เหลือสิทธิส่วนบุคคลให้ใช้อีกเลย
ไม่ต้องพูดถึงความหวาดผวากับพวกมากตัณหาที่คอยจ้องพิชิตความสวยความงามตาเป็นมัน ถึงขนาดยอมทุ่มได้ทุกอย่าง...ความรุนแรงขู่เข็ญบังคับ เงิน รถยนต์ บ้าน...
ครั้นจะเปลี่ยนแปลงหน้าตาให้ดูธรรมชาติไม่ได้ ก็เลยหันไปเปลี่ยนพฤติกรรมแทน..จนบางครั้งก็ดูจะต่ำกว่าสามัญธรรมดา ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เละเทะ มั่วสุมยาเสพติด ทำตัวเป็นอันธพาล ไม่เกรงกลัวขื่นแปบ้านเมือง... เพียงเพื่อรู้สึกเหมือนคนอื่น ๆ
ต่อเมื่อรักจริง จึงเกิดการยอมรับตนเอง... รักตัวเองอย่างที่เป็น..พอใจกับสิ่งที่ตนเป็น...สุขกับการเป็นตัวตนของตัวเอง...
เพียงแค่ขอรักให้จริง แล้วทุกอย่างจะดีไปเอง...ทั้งกายทั้งใจ
