เชือดนิ่ม

ทุกวันนี้มีข่าวความโหดร้ายทารุณกรรมให้เห็นให้อ่าน ในรูปแบบต่างๆ

จนเกิดความรู้สึกว่าความรุนแรงยังไม่จบสิ้นไปในสังคมของเรา แม้จะศีวิไลส์ขนาดนี้แล้ว

จะเปลี่ยนแค่รูปแบบของความรุนแรงเท่านั้นเอง

ซึ่งบางครั้งมองเผินๆ แล้ว หาใช่ความรุนแรงอย่างที่เข้าใจกันไม่

ใครจะคิดบ้างว่าการโฆษณาสินค้าจะเป็นความรุนแรง ที่คนเราโดนกระหน่ำอยู่ทุกวี่ทุกวัน?

เพราะการโฆษณาทุกวันนี้ไม่ใช่การ “เชื้อเชิญ” ให้ซื้อหาหรือบริโภคสินค้า แต่กลายเป็นการบีบบังคับ ที่ “ต้อง” มีให้ได้

หากคุณต้องการทันสมัย คุณต้องมี

หากคุณอยากมีเพื่อนมาก คุณต้องดื่ม

และนั่นคือการกำหนดมาตรฐานชีวิตสังคม ซึ่งใครก็ต้องกลัวที่จะต้องถูกตัดขาดออกไป

ที่ใดมีการกำหนดกฎเกณฑ์จนก่อให้เกิดความกลัว ที่นั่นมีความรุนแรง...จะยอมรับหรือไม่ยอมรับก็ตาม

ใครบ้างจะคิดว่าแฟชั่นจะเป็นความรุนแรง ที่หลายคนต้องหวั่นวิตก?

หากต้องการจะไปไหนมาไหนไม่ให้รู้สึกเคอะเขิน คุณต้องใส่อย่างที่เขากำลังนิยมกัน

หากไม่อยากให้ถูกเรียกว่าสาวทึนทึก ก็ต้องซื้อหามาใช้มาใส่ให้ได้

และนั่นคือ “คำสั่ง” ที่ไม่มีคนสั่ง มีแต่คนต้องทำตาม

ทั้งๆ ที่ฝืนกับความรู้สึกลึกๆ ของความเรียบง่ายและความเรียบร้อยที่ได้รับการปลูกฝังมา

สิ่งใดที่ฝืนความรู้สึกพร้อมทั้งก่อให้เกิดความกลัวแง่ใดแง่หนึ่ง นั่นคือความรุนแรง

ใครจะคิดบ้างว่าความรักเป็นความรุนแรงอย่างหนึ่ง เมื่อรักอย่างมีเงื่อนไข?

ฉันจะรักคุณหากคุณตามใจฉันในทุกอย่าง

พ่อแม่จะรักลูกหากลูกเรียนเก่งๆ ไม่ซุกซน ไม่ดื้อ

และนั่นคือการต่อรองที่บีบบังคับในตัว ซึ่งก่อให้เกิดความหวาดกลัวและความไม่มั่นใจหากฉันไม่ตามใจ คุณยังจะรักฉันอยู่หรือเปล่า?

คุณรักฉันเพราะเป็นฉันหรือรักฉันเพราะฉันตามใจคุณ?

ถ้าฉันเรียนได้คะแนนไม่ดี พ่อแม่ยังจะรักฉันหรือเปล่า?

พ่อแม่รักคะแนนหรือรักตัวฉันกันแน่?

สิ่งใดก็ตามที่บีบบังคับ ก่อให้เกิดความหวั่นวิตก นั่นคือความรุนแรง

และถ้าจะพูดกันแล้ว เรื่องที่เกี่ยวข้องกับความรักถือได้ว่าเป็นความรุนแรงที่เหี้ยมโหดที่สุด

เพราะกระทบกับแก่นชีวิตของมนุษย์เอง

จะอย่างไรเสีย ขอแต่ให้ได้รักและมีคนที่รักก็พอแล้ว

ใครจะคิดบ้างว่าความหวังดีของพ่อแม่เป็นความรุนแรงชนิดหนึ่ง?

อนาคตของลูกพ่อแม่วางแผนและเตรียมไว้เสร็จสรรพแล้ว

จะเรียนต่ออะไร สาขาไหน พ่อแม่กำหนดไว้ให้แล้ว

นั่นคือการผูกขาดขีดเส้นกำหนดชะตากรรม ซึ่งลูกที่ดีต้องรู้สึกถึงกดดันและกลัวที่จะทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวัง

สิ่งใดที่ก่อให้เกิดความกดดันและความกลัว สิ่งนั้นคือความรุนแรง

จะเห็นได้ว่าความรุนแรงยังไม่ได้หมดสิ้นไปจากสังคม หากเป็นแค่เปลี่ยนรูปแบบ

ก่อนนี้ความรุนแรงมุ่งเป้าหมายไปที่ร่างกาย...ทำร้ายจิตใจ ย่ำยีศักดิ์ศรี ทำลายชื่อเสียง

ก่อนนี้ใช้อาวุธ เครื่องไม้เครื่องมือ...ปืน มีด ดาบ

เดี๋ยวนี้เลือกใช้สิ่งซึ่งดูธรรมดาไม่มีพิษมีภัย...สายตา ท่าที คำพูด ความเฉยเมย ความไม่สนใจ ความเย็นชา

ซึ่งล้วนมีประสิทธิผลในการทำลายทำร้ายให้เจ็บปวดได้ลึกและนาน

อย่างที่มักพูดๆ กันว่า “เชือดนิ่ม” อย่างไรอย่างนั้น

เรามักจะประนามความรุนแรงที่เกิดขึ้นในสังคม และที่ปรากฎเป็นข่าวคราวให้พบเห็น

แต่จะมีสักกี่คนที่ประนามความรุนแรงด้านจิตใจ ที่กำลัง “เชือดนิ่ม” อยู่ในสังคม ในครอบครัว ในแวดวงเพื่อนฝูงบ้าง?

ดีไม่ดี ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่านั่นคือความรุนแรงอีกรูปแบบหนึ่ง.