DzienMisjiSalezjanskich2013 :: Missions Department

Expand document

Collapse document

DzienMisjiSalezjanskich2013

1 Pages 1-10

1.1 Page 1

1.2 Page 2

1.3 Page 3

1.4 Page 4

1.5 Page 5

1.6 Page 6

1.7 Page 7

1.8 Page 8

1.9 Page 9

1.10 Page 10

2 Pages 11-20

2.1 Page 11

2.2 Page 12

2.3 Page 13

2.4 Page 14

2.5 Page 15

2.6 Page 16

2.7 Page 17

2.8 Page 18

2.9 Page 19

2.10 Page 20

3 Pages 21-30

3.1 Page 21

3.2 Page 22

3.3 Page 23

3.4 Page 24

3.5 Page 25

3.6 Page 26

3.7 Page 27

3.8 Page 28

3.9 Page 29

3.10 Page 30

4 Pages 31-40

4.1 Page 31

4.2 Page 32

DzienMisjiSalezjanskich2013

1 Pages 1-10

▲back to top

1.1 Page 1

▲back to top

Dzień Misji Salezjańskich 2013

Droga

wiary

w Afryce

będziecie moimi świadkami

www.misje.salezjanie.pl

1.2 Page 2

▲back to top

Przewodnik po okładce

Temat Dnia Misji Salezjańskich (DMS) jest bardzo aktualny w kontekście Roku Wiary, ogło-

szonego przez Ojca Świętego Benedykta XVI. Obchody Roku Wiary prowadzą do refleksji nad

znaczeniem i ważnością pierwszego głoszenia Ewangelii, które było również tematem Dni

Studium SDB-CMW na wszystkich kontynentach podczas tego sześciolecia (2008-2014). Od-

biorcami pierwszego głoszenia nie są jedynie ci, którzy są uważani za „nie-chrześcijan”, ale

ci, „którzy nie znają Chrystusa”, w tym zarówno nie ochrzczeni, jak i ochrzczeni, któ-

rzy nie znają Jezusa Chrystusa osobiście. A zatem dzisiaj Kościół czuje pilną potrzebę tego

głoszenia na wszystkich kontynentach.

Okładka broszury na Dzień Misji Salezjańskich 2013 pokazuje na pierwszym planie ks. Mi-

chała Wziętka, salezjanina z inspektorii zambijskiej ZMB, w czasie obrzędu chrztu. To wska-

zuje na związek pierwszego głoszenia z katechumenatem i drogą wiary każdego człowie-

ka. Tło w środku plakatu jest wzięte ze zdjęcia wykonanego w Tanzanii, tuż po wschodzie

słońca, które wznosząc się coraz wyżej daje nam świadomość nowego dnia i nowego życia.

Na tym tle widzimy trójkę dzieci z Zimbabwe, które modlą się i tak dają swoją odpowiedź

na pierwsze głoszenie, którego doświadczyli w swoim młodym wieku. Za dziećmi można do-

strzec cień Hostii, która pokazuje, jak ta droga wiary powinna prowadzić do Eucharystii.

Cztery zdjęcia na dole okładki łączą pierwsze głoszenie z inicjacją chrześcijańską poprzez

drogę wiary w Afryce, realizowaną przez salezjanów tak, aby można było „odnaleźć gorli-

wość początków ewangelizacji” (Africae munus, 164): Słowo Boże, sakramenty, nabożeństwa

i miłość, symbolicznie wyrażona poprzez wizytę duszpasterską w ubogiej wiosce Afryki. Ma-

teriały te mogą służyć jako przykłady lub wzory dla salezjanów i świeckich, którzy pracują

także na innych kontynentach.

Droga

wiary

w Afryce

będziecie moimi świadkami

1.3 Page 3

▲back to top

Dzień Misji Salezjańskich 2013

Spis treści

Przewodnik po okładce .

List Przełożonego Generalnego .

List Radcy Generalnego dla Afryki i Madagaskaru oraz Radcy ds. Misji .

Dzień Misji Salezjańskich .

AFRICAE MUNUS – Posynodalna Adhortacja Benedykta XVI .

Afrykańskie oblicze Księdza Bosko

Polscy salezjanie i Projekt Afryka .

Projekt Afryka i powstanie Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego

Polscy salezjanie w Afryce dziś .

Projekt misyjny 2013

Liturgia .

Pomoce dydaktyczne

W Roku Wiary odmawiamy Różaniec misyjny .

1.4 Page 4

▲back to top

List Przełożonego Generalnego

Rzym, 27 maja 2012, Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Drodzy współbracia i przyjaciele misji

salezjańskich,

pozdrawiam was w uroczystość Zesłania

Ducha Świętego, czyniąc to sercem ucznia

Jezusa, który doświadcza dzisiaj w sposób

szczególny i osobiście miłości Boga, i chce

się nią dzielić z innymi.

Po raz dwudziesty szósty Przełożony Gene-

ralny proponuje Zgromadzeniu temat mi-

syjny, aby pomóc mu poznać zaangażowa-

nie współbraci i w ten sposób otworzyć

oczy i serca na nowe rzeczywistości misyj-

ne. W 2013 roku nasza uwaga kieruje się

w stronę kontynentu afrykańskiego, gdzie

dzięki porywowi misyjnemu wielu inspekto-

rii w ramach Projektu Afryka (1978-2005),

większość współbraci, którzy dzisiaj pracu-

ją na tym obszarze, jest pochodzenia afry-

kańskiego: prawie 1000 salezjanów afry-

kańskich! Świeża wiara młodych Kościołów,

które liczą już około 150 milionów wier-

nych, staje się rzeczywiście duchowym płu-

cem dla ludzkości.

Jak co roku, chcę wskazać na główne mo-

tywy Dnia Misji Salezjańskich, który już

w wielu inspektoriach znalazł swoje miej-

sce w programie wychowawczo-duszpa-

sterskim.

Powrócić do Księdza Bosko –

towarzysza młodzieży na drodze wiary

W drugim roku przygotowania do dwuset-

nej rocznicy urodzin Księdza Bosko jeste-

śmy proszeni o pogłębienie jego pedago-

gii. W czterech biografiach chłopców: Aloj-

zego Comollo, Dominika Savio, Francisz-

ka Besucco i Michała Magone, Ksiądz Bo-

sko proponuje swoim synom, wychowaw-

com do wiary i chłopcom, konkretne wzor-

ce uczniów Jezusa.

1.5 Page 5

▲back to top

Zgromadzenie Salezjańskie zrodziło się ze

zwykłego katechizmu (por. Konst. SDB,

34). Jesteśmy świadomi, że jeśli salezjanin

po latach odkryje na nowo swoje powoła-

nie-misję katechetyczną, odnowi sens swo-

jej wiary i swojego bycia wychowawcą wia-

ry dla młodzieży. Temat DMS 2013 chce

nam pomóc być bardziej dyspozycyjnymi

jako duchowi towarzysze młodych, byśmy

jako pierwsi powrócili do praktyki osobi-

stego kierownictwa duchowego na drodze

wierności powołaniu. Dla nas wszystkich

wzorcową pozostaje fotografia Księdza Bo-

sko, który spowiada swojego przyszłego na-

stępcę, małego Pawła Alberę.

Ewangelizować serce salezjanina

w Roku Wiary

Ponadto znajdujemy się w kontekście Roku

Wiary (11 października 2012 – 24 listopa-

da 2013). Dnia 16 października 2011, pa-

pież Benedykt XVI tak wyjaśnił ten wybór:

„Uważam, że po upływie pół wieku od otwar-

cia Soboru, związanego z osobą błogosławio-

nego papieża Jana XXIII, właściwe jest od-

wołanie się do piękna i centralnego miejsca

wiary, obowiązku umacniania jej i pogłębia-

nia jej w wymiarze osobistym i wspólnoto-

wym oraz czynienia tego nie tyle z punktu

widzenia świętowania, ile raczej w perspek-

tywie misyjnej, właśnie w perspektywie misji

ad gentes i nowej ewangelizacji”.

Temat DMS 2013 pomoże nam zrozumieć

naglącą potrzebę osobistej drogi wiary, na

której nigdy nie możemy się zatrzymać.

Jesteśmy uczniami w drodze, którzy sta-

rają się każdego dnia i coraz bardziej na-

śladować Mistrza. Jeżeli nasze serce nie

jest ewangelizowane, nie możemy stać

się ewangelizatorami młodych, którzy nas

oczekują; nie możemy prowadzić naszych

katechistów w ich ważnym zadaniu.

Otworzyć nasze serce

na przestrzenie misyjne

Jednym ze sposobów wzmocnienia kultury

misyjnej jest szerzenie na co dzień, w spo-

sób atrakcyjny, znajomości misji. Dzięki róż-

nym filmom video, produkowanym w wie-

lu częściach świata salezjańskiego [np. fil-

my produkowane przez „Missioni Don Bo-

sco” z Turynu], Zgromadzenie i Rodzi-

na Salezjańska jest na bieżąco, jeśli chodzi

o życie misyjne dziś. Każdego roku oko-

ło 15 DVD trafia do 53 stacji telewizyjnych

i do 4 tysięcy domów salezjańskich (SDB

i CMW) w 133 krajach świata. Odwiedza-

jąc wspólnoty salezjańskie, widziałem jed-

nak dwie skrajności: w niektórych domach

DVD pozostają nietknięte w swoich opako-

waniach z celofanu, w innych są powiela-

ne i przekazywane animatorom i katechi-

stom wszystkich placówek misyjnych i pod-

stawowych wspólnot wielkich parafii. Są

wspólnoty, które co tydzień oglądają razem

jakiś krótki film misyjny. DMS 2013 oferu-

je pięć krótkich filmów na temat drogi wia-

ry, w siedmiu językach – angielskim, wło-

skim, hiszpańskim, portugalskim, francu-

skim, polskim i niemieckim. One mogą po-

móc odkryć na nowo we wspólnotach wiel-

kie bogactwo naszego Zgromadzenia. Dzie-

siątki filmików misyjnych mamy w zasięgu

ręki!

Drodzy, zachęcam was do podjęcia wy-

zwania, jakim jest pomoc ludziom młodym

w podejmowaniu drogi wiary i towarzy-

szenie im jako cierpliwi katechiści. Dziękuję

wam za waszą odważną odpowiedź na koń-

cowe wezwanie Jezusa: „... Będziecie mo-

imi świadkami!” (Dz 1,8), powierzając ten

Dzień Misji Salezjańskich 2013 przewod-

nictwu i opiece Maryi, Matki Kościoła.

Oddany w św. Janie Bosko

1.6 Page 6

▲back to top

List Radcy Generalnego dla Afryki

i Madagaskaru oraz Radcy ds. Misji

27 maja 2012, Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Z sercem pełnym radości paschalnej, prze-

kazujemy wszystkim współbraciom pozdro-

wienie pełne pokoju i radości!

Pozdrawiamy w sposób szczególny wszyst-

kich salezjanów zaangażowanych na pierw-

szej linii, którzy dzielą się doświadczeniem

Jezusa Zmartwychwstałego z młodzieżą

różnych kultur i religii na wszystkich kon-

tynentach. Jesteśmy przekonani, że wasze

świadectwo to najlepszy obraz Księdza Bo-

sko dziś. Uroczystość Zesłania Ducha Świę-

tego jest dla każdego salezjanina zaprosze-

niem do wzrastania w misyjnym wymiarze

naszego charyzmatu!

Prezentujemy materiały do animacji 26.

Dnia Misji Salezjańskich (DMS) 2013 – Dro-

ga wiary w Afryce! Jest to rezultat współ-

pracy 12 inspektorii i wizytatorii Regionu

Afryka-Madagaskar oraz sektorów ds. Misji

i ds. Komunikacji Społecznej.

Wielu salezjanów pyta nas o cele, jakie

chcemy osiągnąć poprzez DMS.

Pierwszymi odbiorcami Dnia Misji Sale-

zjańskich jesteśmy my sami, salezjanie

Księdza Bosko. Jesteśmy zaproszeni do

uczynienia swoim przekonania Benedykta

XVI: „Największym ubóstwem narodów jest

nieznajomość Chrystusa”.

Możemy zatem wskazać trzy konkretne cele

Dnia Misji Salezjańskich 2013:

1. Uczyć się od młodych Kościołów

Afryki – będących płucem dla Kościoła

Powszechnego

Papież w posynodalnej adhortacji apostol-

skiej Africae munus podkreślił na nowo, że

Afryka jest dla świata i dla Kościoła „płu-

cem duchowym ludzkości” (13). W przemó-

wieniu, skierowanym do Kurii Rzymskiej

22 grudnia 2011, powiedział: „Spotkanie

1.7 Page 7

▲back to top

(w Afryce) takiej wiary, gotowej do poświę-

ceń i właśnie przez to radosnej, jest wielkim

lekiem na znużenie bycia chrześcijaninem,

którego doświadczamy w Europie”.

W wielu krajach świata bowiem zapomnie-

liśmy już, że Kościół może rodzić nowe

dzieci na drodze katechumenatu. Świeżość

historii młodych katechistów i ich młodych

katechumenów w Afryce to dla nas wyzwa-

nie. Ponad 147 mln katolików w Afryce

(2011), przy wzroście o 6,5 mln każdego

roku, to znak żywotności i nadziei. Dzień

Misji Salezjańskich 2013 jest zatem kolej-

nym zaproszeniem do większego zaintere-

sowania się Kościołem, prawdziwie katolic-

kim – uniwersalnym. Jesteśmy wezwani do

poznania najpiękniejszego oblicza współ-

czesnego Kościoła afrykańskiego.

Zapraszamy więc wszystkie wspólnoty in-

spektorialne do zapoznania się z doświad-

czeniem młodych Kościołów afrykańskich,

wciąż mało znanych. Zapraszamy także

młodych z grup misyjnych i z wolonta-

riatu, aby pozwolili się zainspirować dro-

gą inicjacji chrześcijańskiej swoich rówie-

śników, katechistów i młodych katechume-

nów z Afryki.

2. Konfrontować się z osobą młodego

katechisty afrykańskiego

W wielu regionach kontynentu afrykań-

skiego Kościoły są młode, wiele z nich

ma za sobą zaledwie sto lat ewangeliza-

cji. W większości przypadków chrzest jest

przyjmowany w wieku młodzieńczym. Za-

zwyczaj podejmuje się drogę katechume-

natu inicjacji chrześcijańskiej, która kończy

się obrzędem udzielenia trzech sakramen-

tów inicjacji chrześcijańskiej: chrztu, bierz-

mowania i Eucharystii. W wielu diecezjach

usiłuje się pogodzić inicjację chrześcijańską

z tą tradycyjną, która jest bardzo żywot-

na w tamtych rejonach i w kulturze afry-

kańskiej. Katechista w diecezjach afrykań-

skich nie tylko jest tym, który prowadzi lek-

cje katechezy, ale jest także liderem wspól-

noty chrześcijańskiej, zwłaszcza na obsza-

rach wiejskich.

W rejonach, do których trudno jest dotrzeć

kapłanowi, to katechiści prowadzą modli-

twę, przygotowują ludzi do przyjęcia sakra-

mentów, kierują rozwojem i gospodarką

wspólnoty. W wielu przypadkach są praw-

dziwymi strażnikami wiary i duchowymi

stróżami Kościoła, aż po śmierć męczeńską.

Papież Benedykt XVI w Africae munus

stwierdza: „Katechiści są cennymi współpra-

cownikami duszpasterskimi w misji ewan-

gelizacyjnej. Odegrali oni bardzo ważną rolę

podczas pierwszej ewangelizacji w towarzy-

szeniu katechumenom, animacji i wspiera-

niu wspólnot. «W naturalny sposób przyczy-

nili się do skutecznej inkulturacji wiary, któ-

ra wydała niezwykły owoc» (por. Mk 4, 20).

Katechiści sprawili, że «światło jaśniało przed

ludźmi» (por. Mt, 5, 16), bo widząc ich do-

bre uczynki, całe narody mogły chwalić Ojca,

który jest w niebie. To Afrykanie ewangelizo-

wali innych Afrykańczyków». Ta ważna rola

w przeszłości pozostaje istotna dla teraźniej-

szości i przyszłości Kościoła. Dziękuję im za

ich miłość do Kościoła” (n. 125).

Jako salezjanie Księdza Bosko zechciej-

my w naszym życiu misjonarzy młodzie-

ży w każdej inspektorii skonfrontować się

z gorliwością młodych katechistów z Afry-

ki!

Ks. Václav Klement SDB

Radca ds. Misji

Ks. Guillermo Basaňes SDB

Radca dla Regionu Afryka – Madagaskar

1.8 Page 8

▲back to top

Dzień Misji Salezjańskich

tradycja, która trwa

CO TO JEST DMS?

Począwszy od 1988 roku, całemu Zgro-

madzeniu proponuje się jakiś temat misyj-

ny. Każdego roku wszystkie wspólnoty sa-

lezjańskie mogą poznać rzeczywistość mi-

syjną określonego kontynentu. Jest to moc-

ny moment animacji misyjnej w salezjań-

skich wspólnotach inspektorialnych i lokal-

nych, w grupach młodzieżowych, w Ro-

dzinie Salezjańskiej. Nie chodzi tu o jakieś

odosobnione wydarzenie, ale jest to okazja,

aby zaangażować wspólnoty SDB i wspól-

noty wychowawczo-duszpasterskie w dy-

namikę Kościoła Powszechnego, ożywiając

i umacniając kulturę misyjną.

DLACZEGO?

Aby ożywić animację misyjną ofiarując pro-

pozycję, która stanie się konkretnym projek-

tem rocznym. Aby pomóc całej Rodzinie Sa-

lezjańskiej poznać misyjne zaangażowanie

Zgromadzenia, otworzyć oczy na nowe rze-

czywistości misyjne, przezwyciężyć wszel-

ką pokusę zamknięcia się we własnym te-

rytorium lub kontekście, przypomnieć so-

bie o uniwersalnym wymiarze charyzma-

tu salezjańskiego. „Animacja misyjna win-

na zmierzać ku konkretnym celom: infor-

mowaniu i formowaniu Ludu Bożego do po-

wszechnej misji Kościoła, w budzeniu powo-

łań misyjnych, ożywianiu ducha współpracy

w dziele ewangelizacji” (Jan Paweł II, Re-

demptoris missio, 83).

KIEDY?

Nie ma ustalonej daty DMS. Każda inspek-

toria wybiera datę lub okres, który najbar-

dziej pasuje do jej własnego rytmu i kalen-

darza. W niektórych inspektoriach są to już

daty tradycyjne (w pobliżu święta Księdza

Bosko w styczniu lub w bliskości jego uro-

dzin w sierpniu, w Wielkim Poście, 25 lu-

tego – w święto św. misjonarzy męczenni-

ków Alojzego Versiglia i Kaliksta Caravario,

w miesiącu maju, w październiku – mie-

siącu misyjnym lub 11 listopada). Najważ-

niejsze jest, aby ofiarować przewodnik wy-

chowawczo-duszpasterski na kilka tygodni,

których zwieńczeniem jest Dzień Misji Sale-

zjańskich. DMS jest wyrazem ducha misyj-

nego całej wspólnoty wychowawczo-dusz-

pasterskiej, ożywianego przez cały rok za

pomocą różnych inicjatyw.

KTO?

Każda wspólnota SDB jest pierwszym od-

biorcą dynamiki DMS. Potem, w zależności

od inspektorii, istnieją różne sposoby ani-

macji i zorganizowania jej, w zależności

od realizowanego posłannictwa salezjań-

skiego (szkoły, ośrodki kształcenia zawodo-

wego, parafie, grupy młodzieżowe, zwłasz-

cza wolontariat misyjny) i istniejących grup

Rodziny Salezjańskiej (salezjanie współpra-

cownicy, byli wychowankowie, ADMA itp.).

Jest to animacja otwarta na cały Ruch Sale-

zjański i na przyjaciół Księdza Bosko.

JAK?

Kierując każdego roku uwagę na jakiś kon-

tynent i jakiś konkretny aspekt kultury mi-

syjnej; modląc się za misjonarzy, prezento-

wanych w DMS i zbierając konkretne do-

tacje na wsparcie projektów misyjnych,

przedstawionych w DMS. DMS powinien

być dniem świętowania, zdolnym ożywić

pasję misyjną.

1.9 Page 9

▲back to top

WAŻNOŚĆ MODLITWY ZA MISJE

Wszyscy członkowie wspólnoty wychowaw-

czo-duszpasterskiej żyją gorliwością misyj-

ną swojej wiary, współpracując w misyjnej

działalności Zgromadzenia poprzez modli-

twę połączoną z ofiarą za misjonarzy sa-

lezjańskich i o salezjańskie powołania mi-

syjne, zwłaszcza każdego 11 dnia miesią-

ca. Każdego roku proponowana jest modli-

twa nawiązująca do tematu DMS a każde-

go miesiąca Salezjańska Intencja Misyjna,

aby podkreślić ważność duchowego wymia-

ru działalności misyjnej.

WERYFIKACJA

Weryfikacja po DMS jest równie ważna jak

przygotowanie i świętowanie. Należy zwe-

ryfikować na ile DMS, poprzez proponowa-

ny temat roku, sprzyjał pogłębianiu kultury

misyjnej we wspólnocie lokalnej i inspek-

torialnej i wziąć pod uwagę sugestie na

przyszłość.

DMS W LATACH 1988-2014

1988 Gwinea - Conakry: Sen trwa

1989 Zambia: Projekt Lufubu

1990 Timor Wchodni - Venilale: Młodzi ewangelizatorzy

1991 Paragwaj: Dzieci ulicy

1992 Peru - Valle Sagrado Incas

1993 Togo - Kara: Ksiądz Bosko i Afryka

1994 Kambodża: Misjonarze, budowniczy pokoju

1995 Indie - Gujarat: W dialogu dzielimy się wiarą

1996 Rosja - Jakuck: Promienie nadziei z Syberii

1997 Madagaskar: Chłopcze, ja ci mówię, wstań

1998 Brazylia - Yanomami: Nowe życie w Chrystusie

1999 Japonia: Trudne głoszenie Chrystusa

2000 Angola: Ewangelia zasiewem pojednania

2001 Papua Nowa Gwinea: W drodze z młodzieżą

2002 Misjonarze wśród młodych uchodźców

2003 Promocja ludzka w dziele ewangelizacji

2004 Indie - Arunachal Pradesh: Rozbudzenie pewnego narodu

2005 Mongolia: Nowe pole misyjne

2006 Sudan: Misja salezjańska w Sudanie

2007 Sudan: Misja salezjańska w Sudanie

2008 HIV/AIDS: Odpowiedź salezjanów, wychowywać do życia

2009 Ożywiaj twoją gorliwość misyjną

2010 Europa: Salezjanie idą razem z Romami

2011 Ameryka: Wolontariusze głosicielami Ewangelii

2012 Azja: Opowiadać o Jezusie

2013 Afryka: Droga wiary młodych

2014 Europa: Salezjanie idą z uchodźcami

Ks. Paweł Libor – Angola

1.10 Page 10

▲back to top

AFRICAE MUNUS

– Posynodalna Adhortacja Benedykta XVI

Drugi Synod Biskupów dla Afryki

Pierwsze Zgromadzenie Specjalne Syno-

du Biskupów dla Afryki odbyło się w 1994

roku. Posynodalna adhortacja apostolska

(Jan Paweł II, 1995) Ecclesia in Africa, uka-

zuje Kościół w Afryce jako Rodzinę Bożą.

Dokumentem Drugiego Zgromadzenia, któ-

re odbyło się w 2009 roku, jest posyno-

dalna adhortacja Africae munus, podpisana

przez Benedykta XVI w czasie jego wizy-

ty w Beninie (Afryka), w listopadzie 2011.

Prace Synodu 2009 koncentrowały się na

Kościele w Afryce, będącym w służbie

pojednania, sprawiedliwości społecznej

i pokoju: „Wy jesteście solą ziemi, wy jeste-

ście światłem świata” (Mt 5, 13.14). W sy-

nodzie 2009 wzięło udział siedmiu salezja-

nów (kardynał, czterech biskupów i dwóch

księży). Obecnie w Regionie Afryka-Mada-

gaskar jest ośmiu biskupów salezjańskich:

czterech Afrykańczyków i czterech misjo-

narzy z innych kontynentów.

CHRZEŚCIJANIE,

BUDOWNICZY NOWEJ AFRYKI

Afryka jest niestety często znana na arenie

międzynarodowej tylko jako kontynent wo-

jen, biedy i nieszczęścia. Paradoksalnie,

jest ona tą częścią Kościoła katolickiego,

która rośnie z największą witalnością. Wy-

stosowany z tej okazji Apel Papieża i Oj-

ców Synodalnych podkreśla, aby katolików

w Afryce uczynić bardziej protagonistami

przemian społecznych i kulturalnych, wy-

chodząc od Ewangelii, naznaczonej pojed-

naniem, sprawiedliwością społeczną i po-

kojem.

Chrześcijańska i katolicka Afryka jest

w sensie duchowym i religijnym bogata

w miłość do modlitwy i sakramentów, do

świętości aż po męczeństwo. Ale – co pod-

kreśla Synod i posynodalna adhortacja –

jest wciąż daleka od tego, by móc odpowie-

dzieć na wyzwania społeczne 54 krajów,

które tworzą ten ogromny kontynent. Dla-

tego Africae munus jest zasadniczo smut-

nym wezwaniem do społecznego zaangażo-

wania Kościoła w Afryce. Centralne miej-

sce społecznej nauki Kościoła jest niepod-

ważalne.

Aby Kościół w Afryce stał się – Kościołem,

Rodziną Bożą pojednaną i wciąż realizującą

pojednanie – musi podjąć z odwagą i wiel-

kodusznością drogę nawrócenia ewange-

licznego, i to zaczynając od swoich wła-

snych liderów (biskupów, kapłanów, za-

konników, katechistów i zaangażowanych

świeckich).

2 Pages 11-20

▲back to top

2.1 Page 11

▲back to top

MY, SALEZJANIE

Dla nas, synów Księdza Bosko, ten głos, któ-

ry mówi do Kościołów w Afryce – poprzez

Następcę Piotra i swoich pasterzy – jest

bardzo pouczający i zachęcający. Zachęca

nas bowiem do bycia autentycznymi ewan-

gelizatorami młodzieży w Afryce poprzez

edukację. Szybki przegląd niektórych sfor-

mułowań, typowych dla naszego słownic-

twa charyzmatycznego i misyjnego, zawar-

tych w tekście Africae munus, uświadamia

nam szybko, jak wiele Kościół i Papież oczeku-

ją od salezjanów w Afryce.

Na przykład:

– Młodzież (n. 60-64). Młodzież ta jest da-

rem i skarbem Boga (n. 60). Drodzy mło-

dzi, aby zdobyć rozeznanie, niezbędną siłę

i wolność przeciwstawienia się tym naciskom

[ideologie, sekty, pieniądze, narkotyki, łatwy

seks, przemoc], zachęcam was do postawie-

nia Jezusa Chrystusa w centrum waszego ży-

cia (n. 63);

– Wychowanie (n. 134-138). Uczęszczać do

szkoły. Na mocy sprawiedliwości każde dziec-

ko ma do tego prawo, co więcej, od tego za-

leży przyszłość Afryki (n. 134). Wspólnoty

i instytucje katolickie podejmą to wyzwanie

(edukacyjne) tylko wówczas, gdy utrzymają

swą tożsamość kościelną oraz gdy będą wier-

ne orędziu ewangelicznemu i charyzmatowi

swego założyciela (n. 77);

– Ewangelizacja (n. 159-171; 173-174).

MISSIO AD GENTES angażuje wszystkich

chrześcijan Afryki (n. 162). Wstań, Kościele

w Afryce, (...) gdyż wzywa cię Ojciec Niebie-

ski, do którego twoi przodkowie zwracali się

jako do Stwórcy, zanim poznali Jego miłosier-

ną bliskość, która objawiła się w Jego Jedno-

rodzonym Synu Jezusie Chrystusie. Wejdź na

drogę nowej ewangelizacji z odwagą, która

pochodzi od Ducha Świętego (n. 173);

– Katecheza. Kościół w Afryce musi przez

katechezę i pogłębioną inkulturację prowa-

dzić ludzi do odkrycia pełni wartości Ewan-

gelii (n. 93). Trzeba więc utrzymywać żywą

więź pomiędzy zapamiętaną treścią katechi-

zmu a przeżywaną katechizacją, aby dopro-

wadzić do głębokiego i trwałego nawrócenia

i przemiany życia (n. 32).

2.2 Page 12

▲back to top

Afrykańskie oblicze Księdza Bosko

35 lat Projektu Afryka (1978-2013)

Patrząc na spektakularną epopeję, jaką jest

Projekt Afryka, uświadamiamy sobie, że nic

nie byłoby możliwe, gdyby Pan nie wybrał

tego pola pracy i nie posłał tam naszych

współbraci. Ks. Viganó zainicjował z pasją

Projekt Afryka w odpowiedzi na natchnie-

nie z Góry, jak zwykł mawiać, i napraw-

dę jakaś niewidzialna dłoń prowadziła nas

przez cały ten czas konkretnymi i pewnymi

ścieżkami, aby wszystko stało się wspaniałą

rzeczywistością.

Oto niektóre istotne czynniki, które przy-

czyniły się do sukcesu Projektu Afryka:

a) Krótki czas, w jakim udało nam się do-

trzeć do tak wielu miejsc w niemal całej

Afryce jest owocem entuzjazmu, z ja-

kim wszystkie inspektorie przyjęły za-

proszenie Przełożonego Generalnego do

udziału w Projekcie. To wzbudziło wiel-

ki entuzjazm misyjny w całym Zgroma-

dzeniu.

Naprawdę można powiedzieć, że był to

projekt całego Zgromadzenia. Myślę, że

był to jeden z najlepszych przykładów

współpracy na poziomie światowym dla

realizacji wspólnego projektu. Z pew-

nością może służyć jako bodziec dla in-

nych projektów.

b) Wielkoduszność i duch poświęcenia mi-

sjonarzy zasługuje na wielki podziw.

Wielu z nich miało trudności w rozpo-

czynaniu wszystkiego od zera i zaadap-

towaniu się w miejscach, do których

zostali przeznaczeni. Odważnie stawili

czoła tym wszystkim trudnościom i wy-

trwali, pomimo przeszkód, które wyda-

wały się nie do pokonania.

Wielu z tych pionierów nadal pracu-

je w różnych częściach Afryki. To znak

ich miłości do narodów afrykańskich

i przez to identyfikowania się z Afryką.

c) Kolejny czynnik to pomoc finansowa ze

strony macierzystych inspektorii mi-

sjonarzy, różnych Prokur salezjańskich,

a także niezliczonej ilości sposobów, po-

przez które towarzyszyła nam Opatrz-

ność Boża.

2.3 Page 13

▲back to top

Zapewnienie Księdza Bosko, że dopó-

ki będziemy pracować na rzecz ubogich

i dla zbawienia dusz, Opatrzność Boża

nigdy nas nie opuści, spełniło się do-

słownie w odniesieniu do realizacji Pro-

jektu Afryka.

d) Zgromadzenie ma obecnie oblicze afry-

kańskie.

Liczba salezjanów Afrykańczyków stale

rośnie.

To wynik pracy naszych współbraci, za-

angażowanych od początku Projektu

w poszukiwanie powołań lokalnych.

Owocem tego jest fakt, że dziś mamy

w całym Regionie dobrze zorganizowa-

ne struktury formacyjne i co roku po-

nad 100 nowicjuszy. To wszystko jest

możliwe dzięki dobrze zorganizowane-

mu duszpasterstwu powołaniowemu.

Projekt Afryka, owoc współpracy Zgro-

madzenia (P. Chávez, ACG 399, wrzesień

2007), List Przełożonego Generalnego „Ja

przyszedłem, aby miały życie i miały je

w obfitości” (J 10, 10b), Prezentacja Regio-

nu Afryka-Madagaskar.

DOMY SALEZJAŃSKIE OTWARTE

W AFRYCE W LATACH 1979-2012

1979 Liberia 1

1980 Gwinea Równikowa 1, Senegal 1, RPA 2, Lesoto 1,

Tanzania 3, Kenia 1

1981 Liberia 1, Madagaskar 4, WKS 1, Benin 1, Mali 2,

Angola 2, Demokratyczna Republika Konga 1

1982 Nigeria 2, WKS 1, Togo 1, Swaziland 1, Angola 2,

Kenia 1, Etiopia 1

1983 Kamerun 1, Zambia 3, Benin 1, Mozambik 1

1984 Madagaskar 1, Gabon 1, Zambia 1, Kenia 1

1985 Gwinea Równikowa 1, Mali 1, Togo 1, Sudan 1,

Etiopia 1

1986 Sierra Leone 1, Benin 1, Gwinea 2, Senegal 1, Su-

dan 1, Tanzania 1, Kenia 3, Etiopia 1

1987 Madagaskar 1, Angola 2, Tanzania 1

1988 Nigeria 1, Togo 1, Tanzania 1, Demokratyczna Re-

publika Konga 3, Etiopia 1

1989 Uganda 1, Etiopia 1

1990 Madagaskar 1, Zambia 1, Togo 1

1991 WKS 1, Angola 1

1992 Ghana 1, Kongo Brazzaville 1, Kamerun 1, Angola

1, Kenia 1, Tanzania 1

1993 Madagaskar 1, Burkina Faso 1, Tanzania 2, Mozam-

bik 1

1994 Republika Środkowoafrykańska 1, Togo 1, Kenia 1,

Demokratyczna Republika Konga 1

1995 Czad 1, Zimbabwe 1, Malawi 1, Angola 1, Uganda

1, Burundi 1, Demokratyczna Republika Konga 2,

Erytrea 1, Ghana 1

1997 Malawi 1, Namibia 1, Zambia 1, RPA 1, Angola 2,

Demokratyczna Republika Konga 2

1998 Madagaskar 1, Czad 1, Demokratyczna Republika

Konga 1, Etiopia 1

1999 Demokratyczna Republika Konga 1, Etiopia 1, Mo-

zambik 1

2000 Mauritius 1, Republika Środkowoafrykańska 1, Ka-

merun 1, Kenia 2, Rwanda 2, Sudan 1

2001 RPA 1

2002 Zambia 1, Senegal 1, Demokratyczna Republika

Konga 2, Etiopia 1

2003 Madagaskar 2, Zimbabwe 1, Zambia 1, Demokra-

tyczna Republika Konga 1

2004 Etiopia 1, Burundi 1, Demokratyczna Republika

Konga 2, RPA 1, Angola 1

2005 Rwanda 1, Sudan 1, Nigeria 1, Kamerun 1

2006 Erytrea 1, Ghana 2, Sierra Leone 1, Mauritius 1

2007 Etiopia 1, Sudan 2, Uganda 1

2008 Kenia 1, Senegal 1, Kamerun 1

2009 Tanzania 1

2010 Sudan 1, Rwanda 1, Zambia 1, Malawi 1

2011 Benin 1

2012 Etiopia 2

Od początku Projektu Afryka (21. Kapitu-

ła Generalna, 1978) aż do 2003 roku, po-

wstało 139 nowych ośrodków Księdza Bo-

sko. Wśród nich co najmniej 45 to ośrodki

edukacyjne o charakterze zawodowym rol-

niczym i przemysłowym. Obecnie Zgroma-

dzenie liczy ponad 900 salezjanów Afrykań-

czyków.

2.4 Page 14

▲back to top

Polscy salezjanie i Projekt Afryka

Pomysł Projektu Afryka zakiełkował w set-

ną rocznicę wyruszenia pierwszej salezjań-

skiej wyprawy misyjnej do Ameryki Połu-

dniowej (1875). Był kontynuacją misyjnych

marzeń Księdza Bosko, który w pięciu snach

misyjnych widział swoich synów głoszących

Chrystusa na kontynencie afrykańskim. Nie

znaczy to oczywiście, że przed 1975 rokiem

salezjanie nie byli obecni w Afryce. Dzięki

pełnym poświęcenia misjonarzom pracowa-

li już w 13 krajach afrykańskich.

Bezpośredni impuls do rozpoczęcia Projektu

Afryka dał Ojciec Święty Jan Paweł II, któ-

ry po swoim wyborze na Stolicę Piotrową,

mocno zwrócił uwagę na sprawę ewangeli-

zacji Afryki. Podkreślił potrzebę odnowionej

opcji preferencyjnej na rzecz ubogich i mło-

dzieży, pojawiającą się w sytuacji powsta-

nia wielu nowych państw afrykańskich. 21.

Kapituła Generalna salezjanów (1978) pod-

jęła ten apel Papieża z entuzjazmem. Ów-

czesny Przełożony Generalny, ks. Egidio Vi-

gano, zwrócił się z naglącą prośbą do całe-

go Towarzystwa Salezjańskiego, aby współ-

bracia z poszczególnych regionów czy kra-

Ks. Kazimierz Cichecki

jów zainteresowali się konkretnym krajem

lub regionem Afryki, posyłając tam swoich

misjonarzy i otwierając placówki misyjne.

W ten sposób w ciągu kilkunastu lat misjo-

narze salezjańscy dotarli do prawie 30 kra-

jów Czarnego Kontynentu.

Polskim inspektoriom salezjańskim zosta-

ły powierzone misje w Zambii i Ugandzie.

Życzeniem Przełożonego Generalnego było,

by polscy inspektorzy znaleźli przynaj-

mniej dwunastu kandydatów na misje, któ-

rzy rozpoczną pracę po uprzednim przygo-

towaniu, możliwie jak najszybciej. Nie było

łatwo znaleźć aż tylu chętnych, tym bar-

dziej kogoś, kto by stanął na czele wypra-

wy i zorganizował początki. Jedynym, któ-

ry kiedyś był w Zambii, był ks. Kazimierz

Cichecki. Spędził chyba ze trzy miesiące

u swego brata, jezuity, o. Wincentego Ci-

checkiego, misjonarza w Zambii i jeszcze

przed ogłoszeniem Projektu Afryka prosił

przełożonych, by mógł ponownie tam poje-

chać na pół roku. Nie wybierał się na misje,

bo sądził, że to już nie dla niego, miał pra-

wie 63 lata.

2.5 Page 15

▲back to top

Kiedy w 1981 roku odbywała się korona-

cja obrazu Matki Boskiej w Różanymstoku,

przyjechał na uroczystość Ksiądz Generał

Idzi Viganó. Z historii obrazu dowiedział

się, że w stolicy Zambii – Lusace, znajduje

się kopia obrazu Matki Boskiej Różanostoc-

kiej i nawet kościół ku Jej czci, wybudowa-

ny przez o. Wincentego Cicheckiego. Wyko-

rzystał to i w swoim przemówieniu powie-

dział: „Jak to pięknie się składa, że jeden

brat, Wincenty Cichecki zawiózł do Zambii

obraz Madonny Różanostockiej, a drugi

brat, Kazimierz Cichecki, po koronacji ob-

razu poprowadzi pierwszą polską wyprawę

misyjną do Zambii”. Około 200 tys. wier-

nych zaczęło klaskać. Ks. Cicheckiemu nie

wypadało odmówić, więc wyraził zgodę.

Skompletowano wyprawę. Na jej czele sta-

nął ks. Kazimierz Cichecki. Pionierami wraz

z nim byli: ks. Józef Bem, ks. Jan Bernaś,

ks. Piotr Boryczka, ks. Paweł Dziatkiewicz,

ks. Stanisław Juszczyk, ks. Ludwik Karczew-

ski, ks. Józef Koszewnik, ks. Tadeusz Mo-

lendowski, ks. Józef Ojczyk, ks. Henryk Sak

i ks. Eugeniusz Szmyt. Dnia 12 październi-

ka 1982 roku polscy salezjanie postawili po

raz pierwszy stopę na ziemi zambijskiej.

Ks. Jan Bernaś

Do Ugandy pierwsi polscy misjonarze sale-

zjańscy wyjechali pięć lat później, w 1987

roku. Byli to: ks. Tomasz Grzegorzewski, ks.

Ryszard Józwiak, ks. Henryk Juszczyk i ks.

Bernard Popowski. Po omówieniu z bisku-

pem warunków pracy, zostali skierowani na

rok do Kenii, dla nabrania wprawy w języ-

ku angielskim. Pod koniec 1988 roku byli

już w Ugandzie.

Ks. Henryk Juszczyk

Polscy misjonarze tworzyli struktury para-

fialne i szkolne, budowali i odbudowywa-

li kościoły, placówki wychowawczo-oświa-

towe, młyny, domy misyjne, organizowa-

li oratoria, przecierali szlaki do odległych

wiosek w buszu i tworzyli tam stacje mi-

syjne.

Początkowo Zambia i Uganda były Delega-

turą Polski. W 1994 roku utworzono z nich

Okręg Specjalny, podległy bezpośrednio Za-

rządowi Generalnemu. Do Zambii dołą-

czono Malawi i Zimbabwe. W 1996 roku

Uganda została włączona do prowincji Afry-

ki Wschodniej, w której obok niej znalazły

się Kenia, Sudan i Tanzania. W 2000 roku

do Okręgu Zambii dołączono jeszcze Nami-

bię z placówką w Shambyu. W tym samym

2000 roku nastąpił dalszy rozwój struktur

misji salezjańskich w Zambii. Okręg Spe-

cjalny został podniesiony do rangi Wizyta-

torii.

2.6 Page 16

▲back to top

Projekt Afryka i powstanie

Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego

We wrześniu 1981 roku, w związku z Projek-

tem Afryka i wysłaniem pierwszej grupy pol-

skich misjonarzy do Zambii, Konsulta Konfe-

rencji Salezjańskich Inspektorii Polskich po-

wołała do istnienia Salezjański Ośrodek Misyj-

ny (SOM), jako instytucję o charakterze mię-

dzy-inspektorialnym. W pierwszym roku ist-

nienia opiekę nad Ośrodkiem sprawował prze-

łożony inspektorii pilskiej, potem przeszedł on

pod opiekę przełożonego inspektorii warszaw-

skiej.

Pierwszym dyrektorem Ośrodka był ks. Bro-

nisław Kant i pełnił to zadanie przez 19 lat

(1981-2000). Początkowo Ośrodek miał swoją

siedzibę w Łodzi, następnie w Warszawie przy

ul. Kawęczyńskiej. W czerwcu 1988 roku roz-

poczęła się budowa domu Ośrodka w Warsza-

wie przy ul. Tanecznej, której część – z czasem

– przemianowano na ul. Korowodu. 24 maja

1991 roku Salezjański Ośrodek Misyjny rozpo-

czął swoje funkcjonowanie w nowo wybudo-

wanym domu przy ul. Korowodu 20 w Warsza-

wie. Z dniem 4 czerwca 1991 roku Przełożo-

ny Generalny Towarzystwa Salezjańskiego, ks.

Egidio Vigano, erygował kanonicznie dom za-

konny św. Jana Bosko w Warszawie, tożsamy

odtąd z Salezjańskim Ośrodkiem Misyjnym.

Równocześnie 30 czerwca 1991 roku, Prze-

łożona Generalna Zgromadzenia Córek Ma-

ryi Wspomożycielki (sióstr salezjanek), Mat-

ka Marinella Castagno, erygowała dom zakon-

ny sióstr salezjanek, które współpracują z sale-

zjanami na rzecz misji salezjańskich.

Ks. Bronisław Kant

Ks. Stanisław Rafałko

Ks. Roman Wortolec

2.7 Page 17

▲back to top

W końcu sierpnia 2000 roku funkcję dyrektora

Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego przejął ks.

Stanisław Rafałko. Pełnił ją 9 lat (2000-2009).

Od 1 sierpnia 2009 roku dyrektorem Salezjań-

skiego Ośrodka Misyjnego jest ks. Roman Wor-

tolec.

Ośrodek prowadzi szeroką działalność mają-

cą na celu pomoc misjonarzom, misjonarkom

i wolontariuszom salezjańskim pracującym na

misjach. Realizuje to poprzez: animację misyj-

ną, Międzynarodowy Wolontariat Don Bosco

(MWDB), program Adopcji na odległość, pro-

jekty misyjne, Bank Ducha Świętego, dwumie-

sięcznik Misje Salezjańskie i działalność wy-

dawniczą, muzeum misyjne, Multimedia Don

Bosco. Ośrodek opiekuje się misjonarzami

przebywającymi na urlopach i leczeniu w kra-

ju oraz reprezentuje misje salezjańskie wobec

władz kościelnych i państwowych.

Krzysztof Karłuk MWDB – Zambia

2.8 Page 18

▲back to top

Polscy salezjanie w Afryce dziś

Statystyka

Dzisiaj 35 polskich salezjanów pracuje w 17 krajach Afryki:

Lp. Kraj

1. Angola

2. Czad

3. Egipt

4. Etiopia

5. Nigeria

6. Ghana

7. Republika Środkowoafrykańska

8. Demokratyczna R. Konga

9. Kenia

10. Lesoto

11. Madagaskar

12. Malawi

13. Namibia

14. RPA

15. Tanzania

16. Uganda

17. Zambia

Polscy misjonarze SDB

ks. Libor Paweł

ks. Bartol Artur

ks. Bednarz Jan

ks. Jasiński Krzysztof, ks. Hyżak Mirosław

ks. Niżniak Krzysztof

ks. Wojnarowski Piotr

ks. Hubner Jan

ks. Paziński Piotr, ks. Szkopiecki Jan

ks. Jonatowski Walemar, ks. Marciniak Jan, ks. Owczarek Krzysztof,

ks. Socha Kazimierz

ks. Kulig Marian, ks. Michałowski Paweł

ks. Łukaszuk Tomasz, ks. Szczygielski Ryszard

ks. Czerwiński Józef

ks. Juszczyk Henryk, ks. Szurgot Jerzy

ks. Jagodziński Stanisław

ks. Tucholski Henryk

ks. Józwiak Ryszard

ks. Aksamit Leszek, ks. Bartodziej Sławomir, ks. Lenczuk Czesław,

ks. Malec Piotr, ks. Molenda Waldemar, ks. Reut Andrzej, ks. Rychcik

Krzysztof, ks. Skowron Mariusz, ks. Wnęk Eugeniusz, ks. Wziętek Michał,

ks. Zdzieborski Andrzej

Ks. Piotr Paziński – D.R. Konga

Są proboszczami, dyrektorami wspólnot,

ekonomami, formatorami powołań tubyl-

czych w nowicjacie i w seminarium, na-

uczycielami w szkołach, wychowawcami

chłopców ulicy, budowniczymi kościołów,

szkół i obiektów misyjnych, odpowiedzial-

nymi za duszpasterstwo w inspektorii, ale

zawsze świadkami Chrystusa i wychowaw-

cami dzieci i młodzieży.

2.9 Page 19

▲back to top

Świadectwa

Ks. Krzysztof Niżniak SDB – Nigeria

Z osobistego doświadczenia mojej posłu-

gi kapłańskiej i salezjańskiej w Afryce, je-

stem bardzo przekonany, że szkoła salezjań-

ska to miejsce wzrostu wiary młodego czło-

wieka, szczególnie borykającego się z sytu-

acją finansową i ekonomiczną. To miejsce,

gdzie młody człowiek odkrywa talenty, któ-

re otrzymał od Ojca i poprzez rozwijanie

ich, w oparciu o system prewencyjny, widzi

jasno, że Bóg troszczy się o niego i go ko-

cha. Nasz system prewencyjny to najlepsza

droga dla młodych, by wzrastali w wierze.

Doświadczenie nauczyło mnie, że inwesto-

wanie w edukację młodego człowieka i za-

stosowanie systemu prewencyjnego wzbu-

dza zaufanie wychowanka do wychowawcy.

A wychowawca, który działa w imieniu Je-

zusa, staje się dla ucznia źródłem inspiracji

i namacalnym dowodem tego, że Bóg jest

miłością i troszczy się o każdego. To jest

jedna z dróg wzrostu i pogłębienia wiary,

którą Bóg wybrał poprzez ks. Bosko.

Ks. Henryk Tucholski SDB – Tanzania

W afrykańskiej religii tradycyjnej ludzie

znali Boga, widzieli na co dzień Jego dzieła.

Dzisiaj, kiedy Afrykańczycy przyjęli chrze-

ścijaństwo to ciągle Boga szukają, stał się

On dla nich odległy, niewidzialny i abs-

trakcyjny. Chociaż potocznie się mówi, że

w Afryce nastał wiek wiary katolickiej, bo

jest tak wiele chrztów i kościoły są pełne, to

jednak ten zewnętrzny obraz może mylić.

W Tanzanii 50% ludzi praktykuje wiarę ka-

tolicką, ale pod powierzchnią tej wiary jest

też wiara, która wychodzi z duszy afrykań-

skiej. Bóg w religii afrykańskiej „objawia

się” ludziom w codziennym życiu. Ludzie

w Afryce mówią: „Religia to życie a życie

to religia”. Nie jest to łatwe do zaakcepto-

wania. Potrzeba więcej dialogu pomiędzy

chrześcijaństwem a religiami afrykańskimi.

Potrzeba odkryć na nowo centrum przesła-

nia Chrystusowego i z drugiej strony to, co

stanowi prawdziwą istotę duszy i człowie-

czeństwa Afrykańczyka. Ludzie w Afryce są

głodni doświadczania Boga w codziennym

życiu. To doświadczanie nie jest indywidu-

alne, ale wspólnotowe: tutaj ludzie wierzą,

że „ja jestem, bo my jesteśmy, a my jeste-

śmy, bo ja jestem”. W tym sensie droga wia-

ry w Afryce jest zawsze wspólnotowa a nie

indywidualna. Inaczej jest w naszym euro-

pejskim rozumieniu wiary. Przyjdzie czas,

gdy Afrykańczycy powiedzą nam o swo-

jej pięknej wierze, o tym, jak oni przyjmu-

ją Chrystusa, jak Go rozumieją, jak z Nim

i w Nim żyją. W tym sensie my (nie Afry-

kańczycy) musimy uczyć się pokory i zdjąć

płaszcz „wyższości”, zobaczyć Afrykańczy-

ków jako braci i siostry równych w wie-

rze. Dzisiaj misjonarz jest bardziej potrzeb-

ny „na drugim planie” niż na froncie. On

nie jest tym, który dyktuje, ale tym, który

się uczy i dzieli swoją wiarą. To wymaga

gotowości do misyjnej podróży w niezna-

ne, ale według kierunku wskazanego przez

afrykańskiego brata. Nie wszyscy misjona-

rze będą na to gotowi.

Ks. Krzysztof Niżniak – Nigeria

Ks. Henryk Tucholski – Tanzania

2.10 Page 20

▲back to top

Ks. Artur Bartol SDB – Czad

Jakże nam trzeba dziękować Bogu za Pro-

jekt Afryka, który powstał w 1978 roku. To

wielka łaska, że Ewangelia dotarła i nadal

dociera do wielu miejsc w Afryce, gdzie jej

jeszcze nie znają. Np. Sarh, w parafii w któ-

rej jestem proboszczem, docieramy do wio-

sek z pierwszą ewangelizacją. Sama na-

sza diecezja istnieje dopiero od 50 lat, jest

więc to Kościół bardzo młody. Ludzie tutej-

si przyjmują wiarę z entuzjazmem, mimo

że jest jeszcze wiele do zrobienia. Przyla-

tując co 2 lata (od 16 lat) do Polski, uderza

mnie w Europie i w Polsce to, że ludzie

tak wyraźnie oddalają się od Boga, od Ko-

ścioła, od wiary. Pasterze nie mają czasu dla

wiernych, dla młodzieży… Kościół w Afry-

ce jest Kościołem żywym i radosnym, mimo

problemów (głód, bieda, wojny, brak szkół)

a Kościół w Polsce staje się smutny i bez

życia. Niech ten Rok Wiary pomoże nam –

i w Afryce i w Europie być wiernymi Chry-

stusowi.

Ks. Piotr Malec SDB – Zambia

Wiara jest związana ze zbawieniem. Chry-

stus powiedział: „Kto uwierzy i przyjmie

chrzest będzie zbawiony” (Mk 16,16). Kie-

dyś, na spotkaniu seminaryjnych kół misyj-

nych, w którym uczestniczyłem, ówcze-

sny biskup odpowiedzialny za misje po-

wiedział: „Wyjeżdżając na misje pamiętaj-

cie, że jedziecie tam nie po to, aby zbawiać

tamtych ludzi, bo Pan Bóg znajdzie sposób,

by ich zbawić. Wy jedziecie tam, by zbawić

siebie”. Tutaj w Afryce doświadczam praw-

dy tych słów, kiedy w kontaktach z ludźmi

czasem mnie „poniesie”, a ludzie odnoszą

się do mnie z uprzejmością i są wyrozu-

miali. A przecież to ja powinienem być dla

nich wzorem opanowania i grzeczności. Je-

stem nieraz zażenowany świadectwem wia-

ry tutejszego lokalnego kleru i moich lo-

kalnych współbraci, jakże oni są zaanga-

Ks. Artur Bartol – Czad

Ks. Piotr Malec – Zambia

żowani w głoszenie Ewangelii przy zniko-

mym zasobie finansowym. Takie postawy

wzmacniają moją własną wiarę i pomagają

trwać tu, gdzie Pan mnie postawił.

Ks. Tomasz Łukaszuk SDB –

Madagaskar

Dzisiejszą niedzielę przeżyłem między świę-

towaniem daru kapłaństwa podczas Mszy

prymicyjnej ks. Hermanna, salezjanina, któ-

ry pochodzi z sąsiedniej parafii, a do nas

przyszedł na uroczystą Mszę z młodzieżą,

a przeżywaniem kapłaństwa w codzien-

ności. Radość wymieszana dziś z codzien-

nością „pracowitej” niedzieli. Wiara prze-

żywana podczas święta i w szarej, zwy-

kłej odmianie. Wszystkich przyjeżdżających

tu urzekają śpiewy i tańce, zachwyca i za-

stanawia prostota. Zwykły gest nabiera in-

nego wymiaru, gdy tylko dodasz dziecięcą

prostotę. Malgasze uczą mnie tej prostoty

w wierze. A najbardziej uczą mnie dzie-

ci ze szkoły alfabetyzacji i z oratorium.

Niewielu potrafiłoby się cieszyć kawałkiem

chleba otrzymanego przed nauką w szkole,

czy zwykłym zainteresowaniem się…

3 Pages 21-30

▲back to top

3.1 Page 21

▲back to top

Dziękuję Bogu za rodzinę, za wychowanie

w wierze, za piękne i smutne chwile, któ-

re nauczono mnie dostrzegać i Bogu za nie

wszystkie dziękować.

Ks. Tomasz Łukaszuk – Madagaskar

Ks. Paweł Michałowski SDB – Lesoto

Moja wiara stała się dla mnie wyzwaniem

dopiero na ziemi afrykańskiej. Misjonarz

głosi wiarę nie tylko słowami, ale przede

wszystkim czynem i zachowaniem. Ła-

two mówić o Kościele, Jezusie, przykaza-

niach Bożych, jednak trudniej tak głosić,

żeby wartości chrześcijańskie trafiły głębo-

ko do serca Afrykańczyków. Dla mnie szcze-

gólnym wyzwaniem jest głoszenie wia-

Ks. Paweł Michałowski – Lesoto

Ks. Jerzy Szurgot – Namibia

ry przykładem, nie chodzi tu o jakieś he-

roiczne czyny, ale taki codzienny heroizm,

czyli przede wszystkim cierpliwość, zro-

zumienie, miłosierdzie. Kościół afrykański

jest młodym Kościołem, w Lesoto to zale-

dwie 150 lat. Ludzie przychodzą do Kościo-

ła z prawdziwej potrzeby. Tam gdzie nie

ma księdza, tam jest katechista. Bez kate-

chistów Kościół afrykański nie może istnieć.

Nawet najbardziej zadomowiony misjonarz

nie jest w stanie przełożyć wiary katolickiej

w taki sposób, aby była zrozumiana przez

lokalnych ludzi. Chodzi tu o kulturę, o do-

bry przykład człowieka, który jest „swój”.

Misja to prawdziwa szkoła wiary.

Ks. Jerzy Szurgot SDB – Namibia

Zacznę od tego, co wydarzyło się daw-

no temu (w latach 1985-87) w Kazem-

be, w Zambii. Było to niby banalne spo-

tkanie na podwórku przykościelnym w Ka-

zembe. Było nas trzech salezjanów, misjo-

narzy z Polski. Nadjechał biskup z Mansy,

ks. James Spaita. Po przywitaniu i rozmo-

wie o ludziach, ich problemach i ich wie-

rze, biskup powiedział jakby od niechcenia:

„Czy wy myślicie, że ja was zaprosiłem tu-

taj, do mojej diecezji w Mansie, abyście mi

tu budowali wielkie domy, potężne szkoły,

szpitale? Nie. Ja chcę, abyście tu byli, byli

z tymi ludźmi i dla tych ludzi. Abyście byli

dla nich przykładem życia, służyli im jako

kapłani, spowiadali, odwiedzali chorych, po

prostu byli z nimi i dla nich na co dzień”.

Od tamtego spotkania minęło tyle lat, ale

myślę, że biskup z Mansy miał rację.

Poznawaliśmy ludzi, ich zwyczaje, ich ję-

zyk, a potem stopniowo powstawały para-

fie, szkoły. oratoria. Przyjmowaliśmy mło-

dych do szkoły, nie patrząc, do jakich „ko-

ściołów” należą. Ważne było, aby ich przy-

garnąć, ukazać ducha Księdza Bosko, wpo-

ić wartości chrześcijańskie. I stopniowo ten

3.2 Page 22

▲back to top

krąg się rozszerzał na wszystkich: rodziców,

młodzież i dzieci. Myślę, że stawianie na

szkoły, by dotrzeć do jak największej liczby

ludzi młodych, i stwarzanie im możliwości

kształcenia się i kształtowania swojej oso-

bowości to bardzo dobry sposób, aby budo-

wać i umacniać ich wiarę. W myśl Księdza

Bosko szkoły, parafie, oratoria, to podsta-

wa kształtowania nie tylko wiary ludzi, któ-

rym służymy, ale przede wszystkim ich ży-

cia, a to jest fundament wszystkiego. Trze-

ba wejść w życie tutejszych ludzi i zrozu-

mieć ich, zrozumieć także ich wiarę, o któ-

rą trzeba ciągle walczyć i ciągle ją umac-

niać.

Ks. Jan Bednarz SDB – Egipt

Świadectwo wiary w krajach Islamu można

ukazać tylko swoim życiem i swoją poko-

rą, praktykując Ewangelię w duchu Księdza

Bosko. Owoce krzewionej wiary są często

ukrywane, czasami z obawy nawet o ży-

cie, ale są prawdziwe i długotrwałe. Wzro-

stu wiary nie można pojmować ilością na-

wróconych osób.

Pracując w szkole jako nauczyciel przed-

miotów technicznych, gdzie 30% uczniów

to chrześcijanie, a pozostała większość mu-

zułmanie, gdzie zabronione jest mówienie

o religii, czasami zastanawiałem się, czy

nasza wiara dociera do naszych odbiorców

i wpływa na ich sposób życia i myślenia.

Owoców nie można zauważyć od razu, po-

trzebny jest czas i świadectwo tych, z któ-

rymi się pracowało lub pracuje. Dlate-

go przytaczam świadectwo przedstawicie-

la rodziców naszych dzieci. Muzułmanin

(z Bractwa Muzułmańskiego) publicznie

wyznał: „Posyłam moje dziecko do waszej

szkoły ze względu na to, że go uczycie tego,

co jest zapominane w naszej religii – bezin-

teresownej miłości do drugiego człowieka”.

Żyję nadzieją i wierzę, że szerzona przez

nas, misjonarzy, Chrystusowa Prawda wyda

owoce w postaci tej bezinteresownej miło-

ści i braterstwa oraz w postawie posza-

nowania każdego człowieka, niezależnie

do religii i ugrupowania muzułmańskiego

oraz załagodzi obecne napięcia i niepokój

milionów Egipcjan.

Pracując w Egipcie uważam, że wiarę

i prawdziwe wartości przekazuje się ser-

cem, dobrocią, poświęceniem, kochając

wszystkich niezależnie od różnic mentalno-

ści czy poglądów, tak jak to czynił Ksiądz

Bosko.

Ks. Piotr Wojnarowski SDB – Ghana

Najlepszym dowodem na to, że wiara

w Ghanie jest żywa jest świadectwo mło-

dych wolontariuszy z Europy, którzy po

krótkim czy dłuższym pobycie w Ghanie

stwierdzają, że ich wiara wzrosła. Grupa

dziewczyn z Niemiec regularnie prosi bisku-

pa Sunyani o udzielenie sakramentu bierz-

mowania, bo tu się wiarą oddycha. Ostatnio

na basenie jedna z kelnerek poprosiła mnie

Ks. Jan Bednarz – Egipt

Ks. Piotr Wojnarowski – Ghana

3.3 Page 23

▲back to top

o błogosławieństwo. Nie przeszkadzała jej

grupa ludzi, która się gapiła, gdy się nad nią

modliłem. W tym roku Archidiecezja Akry

obchodzi 120 rocznicę istnienia. To tylko

120 lat!!! Wiara jest tu świeża, młoda, roz-

wija się. Jest jak młody człowiek, którego

ciało szybko rośnie, ale intelekt, psychika

i duch nie nadąża. Potrzeba pogłębienia,

refleksji i dojrzałości. Rok Wiary jest dobrą

okazją do zapuszczenia głębszych korzeni,

aby w czasie burzy to młode drzewo się nie

przewróciło. To nasze najważniejsze zada-

nie na tym kontynencie. Z zapałem i wiarą

podejmujemy to wyzwanie.

Ks. Krzysztof Rychcik SDB – Zambia

Nasza praca misyjna to dzieło Bożej Opatrz-

ności. Apostolska troska św. Jana Bosko

o zbawienie dusz otworzyła go na ducha

misyjnego poprzez ewangelizację bied-

nych chłopców Turynu. Św. Jan Bosko od-

czytał znaki czasu i widział potrzebę wia-

ry u młodych ludzi i dlatego wysyłał misjo-

narzy do pracy w różnych krajach świata.

Ks.Krzysztof Rychcik – Zambia

Wierzę, że wysiłki, świadectwo wiary i sa-

lezjański duch pierwszych misjonarzy pra-

cujących w Zambii przyniósł wiele Boże-

go błogosławieństwa wśród lokalnych po-

wołań kapłańskich i zakonnych. Owocem

tej pięknej wiary jest m.in. pierwszy zambij-

ski biskup-salezjanin, ks. Klement Mulenga.

To pierwszy lokalny biskup, owoc Projek-

tu Afryka. Musimy się modlić, aby salezjań-

ska praca misyjna w Zambii, wypływają-

ca z głębokiej wiary, wciąż przynosiła tutaj

dobre owoce i abyśmy wzrastając w naszej

wierze, nie szczędzili sił w szerzeniu Boże-

go królestwa w ludzkich sercach!

3.4 Page 24

▲back to top

Projekt misyjny 2013

Z okazji Dnia Misji Salezjańskich 2013 (DMS 2013) proponujemy wesprzeć

konkretny projekt misyjny, realizowany w Afryce – w Ugandzie.

Koordynatorem projektu jest misjonarz – ks. Ryszard Józwiak,

dyrektor Ośrodka Don Bosco CALM dla chłopców ulicy w Namugongo.

Uganda, niegdyś nazywana perłą Afryki, to

dziś jedno z najbiedniejszych państw świa-

ta. Największe bogactwo Ugandy to dzieci

i młodzież. Niestety, kilkadziesiąt tysięcy

dzieci żyje na ulicach ugandyjskich miast.

Najmłodsze nie mają jeszcze 2 lat. Pocho-

dzą z rozbitych rodzin lub są sierotami.

Nie chodzą do szkoły, nie wierzą w ludz-

ką dobroć. Tęsknią za prawdziwym domem

i szczęśliwym dzieciństwem.

Namugongo daje im taką szansę. To sale-

zjańska placówka misyjna Children and

Life Mission (CALM) – Dzieci i Misja Życia;

DOM dla 201 chłopców. Mają od 5 do 20

lat. Trafiają tu prosto z ulicy. Jedynym wa-

runkiem przyjęcia do CALM jest zgoda na

podjęcie nauki w szkole.

Chłopcy z CALM uczą się w szkole pod-

stawowej w Kira, 2,5 km od Namugongo.

Potem kierowani są do szkół zawodowych

lub średnich, prowadzonych w innych

ośrodkach/misjach. Po skończeniu szko-

ły otrzymują podstawowe narzędzia pracy

w zdobytym zawodzie, zaczynają praco-

wać i przejmują odpowiedzialność za wła-

sne życie.

Od września 2006 roku dyrektorem Don

Bosco CALM jest ks. Ryszard Józwiak. Po-

maga mu 2 salezjanów, 5 wychowawców

świeckich, 5 pracowników personelu po-

mocniczego i 1 wolontariusz z Polski.

3.5 Page 25

▲back to top

CALM zapewnia chłopcom opiekę, szkołę,

w razie potrzeby leczenie. Tu wdrażani są

do pracy, rozwijają talenty w różnych gru-

pach zainteresowań, przygotowują się do

przyjęcia sakramentów i wzrastają w wie-

rze.

Od czasu, kiedy do Namugongo przyszedł

ks. Ryszard Józwiak, salezjanie zmieni-

li oblicze CALM. Dzięki pomocy wielu do-

brodziejów, wybudowali dodatkowy dom

dla chłopców, dom dla pracowników i go-

ści, dom dla wspólnoty, dodatkowe toale-

ty i prysznice, boisko do siatkówki i koszy-

kówki, wolno stojącą dużą kaplicę, zbior-

nik na wodę deszczową na 100 tys. litrów,

drogi pomiędzy zabudowaniami na terenie

całego ośrodka, dwumetrowy mur wokół

misji oraz gospodarstwo dla potrzeb dzieci

i pracowników.

Obecnie rozpoczęła się realizacja kolejnego

projektu w CALM – budowa szkoły podsta-

wowej dla chłopców. W szkole w Kira chłopcy

uczą się w prawie 100-osobowych klasach, ka-

dra nie należy do najlepszych. Szkoła w CALM

jest planowana na ok. 320 uczniów, w tym 160

chłopców z CALM i tyle samo dzieci z ze-

wnątrz. Dzięki temu wychowankowie będą

mieli kontakt z rówieśnikami z normalnych ro-

dzin, co pomoże w procesie ich wychowania.

Ks. Ryszard Józwiak – Uganda

Z okazji Dnia Misji Salezjańskich 2013 (DMS 2013)

wesprzyjmy budowę szkoły dla chłopców z Namugongo.

Ofiary na projekt można wpłacać na konto

Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego z dopiskiem: DMS 2013 – Uganda szkoła

Konto: 50 1020 1169 0000 8702 0009 6032

3.6 Page 26

▲back to top

Liturgia

DMS 2013 – Msza św. z udziałem młodzieży i dorosłych

Komentarz na wejście

Dzisiejszy dzień przeżywamy jako 26. Dzień Misji Salezjańskich. Jego temat brzmi: „Droga

wiary w Afryce”. Jest to temat bardzo aktualny w kontekście Roku Wiary, jaki przeżywamy.

Księdzu Bosko misje bardzo leżały na sercu. Choć na misjach nigdy nie był, to miał serce za-

wsze otwarte na innych, na inne kraje i kontynenty. Za swego życia wysłał 12 wypraw misyj-

nych i 145 salezjanów-misjonarzy do innych krajów. Obecnie większość salezjanów pracują-

cych w Afryce to tubylcy: prawie 1.000 salezjanów Afrykańczyków! Świeżość wiary młodych

Kościołów afrykańskich, które obecnie liczą około 150 milionów wiernych, to duchowe płu-

co dla ludzkości, jak mówił Papież Benedykt XVI.

Dziękujmy dzisiaj Bogu za wiarę naszych braci Afrykańczyków, za wszystkich misjonarzy, mi-

sjonarki i wolontariuszy pracujących w Afryce, prośmy o nowe powołania dla tego konty-

nentu i przeprośmy Boga za wszystkie sytuacje, w których nie byliśmy Jego świadkami albo

wstydziliśmy się naszej wiary.

Modlitwa wiernych

Chcemy każdego dnia z radością głosić naszą wiarę. Prośmy Ojca w niebie, aby nas do

tego uzdolnił i aby Dobra Nowina o Chrystusie jak najrychlej dotarła do wszystkich za-

kątków świata.

1. Módlmy się za Kościół Święty, aby odważnie głosił Chrystusową Ewangelię wszystkim na-

rodom świata. Ciebie prosimy…

2. Módlmy się za wszystkie kraje misyjne, zwłaszcza na kontynencie afrykańskim, by pracu-

jący tam kapłani, zakonnicy, siostry zakonne i misjonarze świeccy cieszyli się życzliwością

władz państwowych i ludzi, do których są posłani. Ciebie prosimy…

3. Módlmy się o liczne i dobre powołania w Kościele afrykańskim i dla Kościoła w Afryce,

aby nigdy nie zabrakło tam głosicieli orędzia miłości Bożej. Ciebie prosimy…

4. Módlmy się za wszystkich mieszkańców Afryki, zwłaszcza prześladowanych za wiarę,

cierpiących z powodu wojen, głodu, chorób, braku podstawowych środków do życia, aby

od Chrystusa czerpali siłę do pokonywania trudności i doświadczyli odpowiedniej pomo-

cy ze strony społeczności międzynarodowej. Ciebie prosimy…

5. Módlmy się za zmarłych misjonarzy, za tych, którzy oddali życie za wiarę, aby nagrodą był

dla nich sam Chrystus, któremu poświęcili całe swoje życie. Ciebie prosimy…

6. Módlmy się za nas samych, abyśmy wzrastali w wierze, byli autentycznymi świadkami

Jezusa Chrystusa i mieli zawsze otwarte serca i dłonie dla innych. Ciebie prosimy…

3.7 Page 27

▲back to top

Panie, który chcesz, aby człowiek aktywnie uczestniczył w dziele zbawienia, prosimy

Cię pokornie, spójrz na dojrzewające pola ludzkich serc i nie dozwól, by zabrakło na

nich Bożych żniwiarzy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Procesja z darami

Bóg jest miłością i chce, by wszyscy ludzie zostali zbawieni. Dlatego solidarni z narodami

Afryki przynosimy Ci, Panie, symboliczne dary:

Świeca jest symbolem Chrystusa, który ma moc obdarować narody Afryki wartościami swo-

jego Królestwa niosącymi uzdrowienie, wyzwolenie i pojednanie.

Puste naczynie to wyraz solidarności z tymi, którzy w Afryce głodują i cierpią z powodu

niedożywienia. Spraw, Panie, aby dzięki pomocy innych nie umierali z głodu.

Chleb i wino, które zostanie przemienione w Ciało i Krew Chrystusa, to dar połączony

z serdeczną modlitwą za wszystkich misjonarzy i misjonarki Afryki. Niech nigdy nie zabrak-

nie im sił i zapału do owocnej pracy dla Królestwa Bożego.

W Roku Wiary odmawiamy Różaniec misyjny (tajemnice chwalebne)

Rozważając tajemnice chwalebne różańca świętego módlmy się za misjonarzy i misjonarki

oraz tych wszystkich, których nosimy w swoim sercu. Niech miłość, radość i pokój wypełnią

serca tych, którzy swoim życiem głoszą Ewangelię.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Zmartwychwstały Chrystus daje człowiekowi nadzieję i radość życia. Misjonarz jako uczeń

Zmartwychwstałego jest sługą życia. Dzięki wierze misjonarzy, ich trosce o najuboższych,

opuszczonych, chorych i tych, którzy stracili nadzieję, poznajemy potęgę Bożej miłości. Mó-

dlmy się, aby wszyscy posłani zawsze głosili Ewangelię z radością.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Jezus, wstępując do nieba, ukazuje nam cel naszej ziemskiej pielgrzymki i jedyną prawdzi-

wą drogę, drogę do domu Ojca. Misjonarz każdemu napotkanemu człowiekowi wskazuje tę

samą, najprostszą drogę. Módlmy się, abyśmy swoim życiem wskazywali wszystkim drogę do

Boga.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Apostołowie pełni obaw trwali na modlitwie w Wieczerniku. Zgodnie z obietnicą, Chrystus

zesłał Ducha Pocieszyciela. Apostołowie wyszli z zamknięcia i ruszyli w świat, „by nauczać

wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Módlmy się

za misjonarzy przeżywających trudności w wierze, aby Duch Pocieszyciel umocnił ich i na-

pełnił radością służenia Chrystusowi w braciach.

3.8 Page 28

▲back to top

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Maryja z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Chrystus pragnął pokazać nam Ją jako wzór

do naśladowania. Jest to potwierdzenie świętości rodzicielskiego powołania, które jest także

powołaniem misyjnym, bo przecież w rodzinie dokonuje się pierwsze głoszenie Dobrej No-

winy, pierwsza ewangelizacja człowieka. Módlmy się za rodziny, aby były prawdziwą szkołą

wiary i wartości, zgodnych z nauką Chrystusa.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Maryja gromadzi pod swoim berłem ludzi wszystkich kontynentów, wszystkich ras i języków.

Ona była u początków Kościoła, a teraz troszczy się o wszystkie dzieci rozproszone po świe-

cie. Uświadamia nam, że wszyscy jesteśmy jedną rodziną. Módlmy się o nowe powołania mi-

syjne, aby wiara w Chrystusa była z radością głoszona wszystkim ludziom.

DMS 2013 – Msza św. z udziałem dzieci

Komentarz na wejście

Dzisiaj obchodzimy Dzień Misji Salezjańskich. Jego temat brzmi: „Droga wiary w Afryce”.

Jest to temat bardzo aktualny, bo ten rok jest właśnie Rokiem Wiary. Św. Jan Bosko, który całe

swoje życie poświęcił biednym chłopcom z ulic Turynu, kochał też wszystkie inne dzieci, tak-

że te w krajach misyjnych. Sam chciał jechać na misje. Ponieważ nie mógł zrealizować tego

marzenia, wysyłał swoich misjonarzy do różnych krajów świata. Dzisiaj w Afryce pracuje

wielu misjonarzy salezjańskich, ale jest też już wielu salezjanów-Afrykańczyków, którzy jako

dzieci słyszeli o Panu Jezusie od misjonarzy. A dziś sami są misjonarzami w swoich krajach.

Dziękujemy dzisiaj Bogu za to, że tak wielu ludzi w Afryce kocha Pana Jezusa, że tak wiele

dzieci z radością chodzi do kościoła, tańczy przed ołtarzem, okazując Panu Bogu swoją wia-

rę i miłość. Módlmy się, aby ta wiara w nich zawsze rosła, aby zawsze byli przyjaciółmi Pana

Jezusa. I jednocześnie przeprośmy Pana Boga za to, że często o Nim zapominamy, nie chce-

my się modlić, wolimy wiele różnych rzeczy zamiast spotkania z kochającym Bogiem.

Modlitwa wiernych

W tym szczególnym dniu modlitw za Afrykę zanieśmy do Boga nasze prośby:

1. Módlmy się za Kościół w Afryce, aby stale się rozwijał i dzielił się swoją radosną wiarą

z innymi. Ciebie prosimy...

2. Módlmy się za wszystkich mieszkańców Afryki, dużych i małych, aby byli szczęśliwi, żyli

w kochających się rodzinach i stawali się przyjaciółmi Pana Jezusa. Ciebie prosimy...

3. Módlmy się za dzieci w Afryce, szczególnie za dzieci głodne, nie chodzące do szkoły, cier-

piące z powodu wojen, żyjące na ulicach, aby szybko doznały pomocy od ludzi. Ciebie

prosimy...

3.9 Page 29

▲back to top

4. Módlmy się za wszystkich misjonarzy i misjonarki pracujących w Afryce, aby z radością

głosili Dobrą Nowinę o Jezusie i z miłością pomagali potrzebującym. Ciebie prosimy...

5. Módlmy się za chrześcijan prześladowanych w Afryce, aby nigdy nie zabrakło im męstwa

do wytrwania w wierze. Ciebie prosimy…

6. Módlmy się za nas tu obecnych, abyśmy otwierali nasze serca dla dzieci i ludzi potrzebu-

jących i w ten sposób byli misjonarzami Pana Jezusa. Ciebie prosimy...

Boże, nasz najlepszy Ojcze, przyjmij i wysłuchaj nasze modlitwy za Afrykę. Spraw, żeby

cała Afryka stawała się coraz bardziej Twoim Królestwem. Przez Chrystusa Pana nasze-

go. Amen.

Procesja z darami

W dniu szczególnej modlitwy za Afrykę przynosimy do ołtarza symboliczne dary:

Biblia – symbol ewangelizacji Afryki, w której liczba chrześcijan stale wzrasta. Wraz z nią

przynosimy Bogu nadzieje Kościoła w Afryce i jego przyszłość.

Grzechotka – afrykański instrument muzyczny, symbol wielu zdolności Afrykańczyków. Wraz

z nią ofiarujemy Bogu serca wszystkich mieszkańców Afryki.

Owoce – symbol naturalnych bogactw Afryki. Wraz z nimi przynosimy Bogu gorącą modli-

twę, by nikt w Afryce nie cierpiał głodu i nie umierał z głodu.

Chleb i wino – za chwilę staną się one Ciałem i Krwią Chrystusa. Wraz z nimi składamy

Bogu nasze „dziękuję” za misjonarzy i misjonarki, pracujących w Afryce. A także prośbę

o nowe powołania kapłańskie i zakonne spośród Afrykańczyków, aby na tym pięknym kon-

tynencie zawsze głoszona była Ewangelia Jezusa Chrystusa.

Różaniec misyjny (tajemnice chwalebne)

Maryjo, najlepsza Matko, zanieś naszą modlitwę różańcową Dobremu Bogu, aby ją przyjął

i wysłuchał. Razem z Tobą modlimy się za naszych rówieśników w Afryce.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Pan Jezus po zmartwychwstaniu stanął wśród swoich uczniów i powiedział: ,,Pokój wam”.

W tej tajemnicy modlimy się za te dzieci w Afryce, które cierpią głód i biedę, są prześlado-

wane i są ofiarami wojen. Maryjo, Matko Afryki, opiekuj się nimi.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Pan Jezus powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie”. W tej tajemnicy modlimy

się za te dzieci w Afryce, które są sierotami, nie mają rodziców ani domu, mieszkają na uli-

cy. Maryjo, Matko Afryki, niech dobrzy ludzie zaopiekują się nimi.

3.10 Page 30

▲back to top

3. Zesłanie Ducha Świętego

Pan Jezus powiedział: ,,Duch Święty zstąpi na was i otrzymacie Jego moc”. W tej tajemnicy

modlimy się za te dzieci w Afryce, które żyją w kochających się rodzinach, chodzą do szko-

ły, nie są głodne. Maryjo, Matko Afryki, niech podzielą się ze swoimi rówieśnikami.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Pan Jezus wziął Maryję do Nieba, a Ona z Nieba troszczy się o nas. W tej tajemnicy modli-

my się za te dzieci w Afryce, które są chore, które są umierające, które z powodu braku pie-

niędzy nie mogą iść do lekarza. Maryjo, Matko Afryki, przyjdź im z pomocą.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Maryja jest Królową nieba i ziemi. Kocha wszystkie swoje dzieci. W tej tajemnicy modlimy

się za ludzi dorosłych, od których zależy los dzieci w Afryce. Maryjo, Matko Afryki, niech ser-

ce im podpowiada jak pomóc małym Afrykańczykom.

Pomoce dydaktyczne

Broszura

DVD dotyczące pracy polskich misjonarzy salezjańskich i wolontariuszy w Afryce:

• Chłopcy z Namugongo

• Zambijskie oblicze Księdza Bosko

• Proboszcz w kapeluszu

• Misja w Korr

• Kikomeko 2

• Ze slumsów do Bosco Boys

• Nad Jeziorem Malawi

• Kikomeko

Filmy video proponowane na Dzień Misji Salezjańskich 2013.

Przybliżają pracę duszpasterską salezjanów w niektórych krajach Afryki i nawiązują do nie-

których elementów, które ukazane są w różnorodny sposób, takich jak: katechumenat, ścisła

współpraca pomiędzy kapłanami a katechistami, triduum paschalne i ryty chrzcielne. Każ-

de video zawiera dodatkowo krótki cytat z Posynodalnej Adhortacji Africae Munus Benedyk-

ta XVI.

Pierwsze video, Droga wiary w Afryce, ma charakter ogólny. Opowiada krótko o powstaniu

i rozwijaniu się charyzmatu salezjańskiego na kontynencie afrykańskim i o ważności wybo-

ru pastoralnego, dokonanego tam przez Kościół: katechumenat jako droga nawrócenia i for-

macji do wiary chrześcijańskiej.

4 Pages 31-40

▲back to top

4.1 Page 31

▲back to top

Drugie video, Makalala – szkoła katechistów, jest poświęcone osobie katechisty, który zaj-

muje ważne miejsce w działalności duszpasterskiej w Afryce. Film ukazuje pracę formacyj-

ną podejmowana w Makalala, na południu Tanzanii.

Trzecie video Jest zaczyn w Luandzie i czwarte Robotnicy na żniwie Pańskim przybliżają

salezjańską działalność ewangelizacyjną w Angoli, w dwóch różnych środowiskach. Pierw-

sze dotyka problematyki wielkich centrów miejskich; drugie żmudnej pracy misjonarzy do-

cierających do licznych wiosek rozrzuconych na dużych obszarach. W obu przypadkach ko-

nieczna jest ścisła współpraca między osobami konsekrowanymi i świeckimi, między kapła-

nami i katechistami.

Piąte video, Parafia, szkoła wiary, opisuje pracę i organizację ogromnej parafii Maryi Wspo-

możycielki w Lome, w Togo. W sposób szczególny skupia się na punkcie kulminacyjnym

drogi katechumenalnej: Triduum Paschalnym, przeżywanym z wielka głębią i radością.

Pytania do refleksji:

• Widząc głębokie doświadczenie drogi wiary w Afryce, jakie możliwości do-

strzegasz w twoim środowisku odnośnie pierwszego głoszenia Chrystusa, sku-

tecznej katechezy i katechumenatu?

• Kontynent afrykański jest często widziany z perspektywy ubóstwa, cierpienia

i wojen. Co mógłbyś zrobić, aby pomóc sobie i innym lepiej poznać rzeczywi-

stość afrykańską, bogatą w wiarę i wartości ludzie?

• W Roku Wiary jak możesz ożywić swoją wiarę i wiarę ludzi młodych?

Modlitwa

Jezu, chodź ze mną.

Jezu, zostań ze mną.

Jezu, spraw, aby Twoje Słowo życia rozbrzmiewało we mnie.

Jezu, nigdy mnie nie opuszczaj.

Niech moje usta głoszą słowa pokoju.

Niech moje uszy będą uważne na Twój głos.

Niech moje serce nie stanie się nieczułe.

Niech moje ręce będą gotowe do służby.

Maryjo, Królowo Afryki, chroń swoje dzieci.

Maryjo, Matko Kościoła, bądź naszą pomocą.

Uczyń nas gorliwymi w niesieniu pomocy potrzebującym

Abyśmy zawsze mogli śpiewać chwałę Boga.

Jezu, chodź ze mną.

Jezu, zostań ze mną.

Jezu, spraw, aby Twoje Słowo rozbrzmiewało we mnie.

Jezu, uczyń mnie swoim świadkiem. Amen.

4.2 Page 32

▲back to top

W Roku Wiary odmawiamy Różaniec misyjny

Jako wspólnota salezjańska i wspólnota wychowawczo-duszpasterska kontemplujemy

oczami Maryi tajemnice Chrystusa objawione i głoszone na pięciu kontynentach.

Co to jest Różaniec misyjny?

W lutym 1951 roku Czcigodny Sługa Boży Ful-

ton J. Sheen (arcybiskup USA, 1895-1979) roz-

propagował przez radio (The Catholic Hour)

“World Mission Rosary” (Różaniec misyjny).

W Różańcu tym każda dziesiątka jest innego

koloru, symbolizując pięć kontynentów. Głów-

ne intencje Różańca to pokój na świecie i gło-

szenie Ewangelii.

AFRYKA – kolor zielony

AMERYKA – kolor czerwony

EUROPA – kolor biały

OCEANIA – kolor niebieski

AZJA – kolor żółty

Światowa kampania modlitwy

W Roku Wiary Kongregacja ds. Ewangelizacji

Narodów inicjuje światową kampanię modli-

twy. Modlitwą Różańca Świętego pragnie to-

warzyszyć dziełu ewangelizacji całego świata

i modlić się dla wielu ochrzczonych o łaskę od-

krycia i „pogłębienia wiary”. Papież Benedykt

XVI powiedział do krajowych dyrektorów Pa-

pieskich Dzieł Misyjnych: W obecnych czasach

misje potrzebują bardziej intensywnej modli-

twy. (11 maja 2012)

SALEZJAŃSKI OŚRODEK MISYJNY

ul. Korowodu 20, 02-829 Warszawa

tel. 22 644 86 78; fax 22 644 86 79

misje@salezjanie.pl