Obszary animacji

Cele ogólne

Procesy

Interwencje

1. Przyjęcie “Ratio” i spójność działań

2. Formacja ciągła

3. Formacja początkowa

4. Formacja formatorów

5. Koordynacja i współpraca międzyinspektorialna i regionalna

6. Odnowione, nadzwyczajne i szczególne zaangażowanie na rzecz powołania salezjanina koadiutora

Współpraca między Dykasteriami Formacji i Duszpasterstwa Młodzieży

1.1 Zapewnić przyswojenie “Ratio” oraz zagwarantować jego zastosowanie w każdej Inspektorii.

2.1 Wesprzeć przyjęcie formacyjnych wymagań KG25 oraz czterech priorytetów Programu animacji i zarządu.

2.2 Pobudzić Inspektorie do troski o kształcenie i podwyższenie kwalifikacji współbraci.

3.1 Wesprzeć przyjęcie formacyjnych wymagań KG25 oraz priorytetów Programu animacji i zarządu.

3.2 Przyjąć “Ratio” oraz zapewnić spójność działań w praktyce formacji początkowej.

4.1. Przygotować formatorów na różnych poziomach: dyrektorów, zespoły formatorów FC i FP, wykładowców ośrodków studiów, wykładowców salezjańskich przedmiotów.

5.1. Popierać większą współpracę między inspektoriami i regionami.

5.2. Wspierać bardziej wyraziste działanie pobudzające, weryfikujące i kordynujące Dykasterium ds. Formacji.

6.1. Wspierać znajomość, poważanie i dowartościowanie powołania salezjanina koadiutora w obszarze formacji początkowej i ciągłej.

6.2. Uczynić widzialną postać salezjanina koadiutora w salezjańskiej wspólnocie i we WWD.

6.3. Zapewnić odpowiednią formację dla salezjanów koadiutorów.

6.4. Dać poznać i zaproponować powołanie salezjanina koadiutora w programach Duszpasterstwa Powołań i Duszpasterstwa Młodzieży.

1.1.1 Pobudzając zaangażowanie inspektorialnego delegata ds. formacji i Inspektorialnej Komisji ds. formacji w celu zapoznania każdej wspólnoty z “Ratio” oraz wspierając odpowiedzialność za zastosowanie przez każdą z Inspektorii.

2.1.1 Angażując inspektorialnego delegata i komisję ds. formacji w przygotowanie każdej wspólnoty do bycia uprzywilejowanym miejscem formacji ciągłej.

2.1.2 Angażując inspektorialnego delegata i komisję ds. formacji do pomocy każdej wspólnocie w przygotowaniu Projeku wspólnoty oraz każdemu współbratu w przygotowaniu osobistego Projektu życia.

2.2.1 Prosząc każdą Inspektorię o zaktualizowanie i realizację Planu kształcenia współbraci, jako części inspektorialnego Programu formacji.

3.1.1 Czerpiąc natchnienie ze strategii wskazanych dla formacji ciągłej w punktach 2.1.1 i 2.1.2.

3.2.1 Umacniając pogłębienie formacyjnych metod i procesów wskazanych przez “Ratio” oraz wspomagając metodologiczne kwalifikacje formatorów .

3.2.2 Umacniając ilościową i jakościową trwałość wspólnot formacji początkowej.

3.2.3 Zapewniając jakość formacji intelektualnej oraz studiując plan kształcenia Ośrodków studiów.

3.2.4 Stawiając na odpowiednią formację do salezjańskiej tożsamości.

4.1.1 Formując dyrektorów jako animatorów, przewodników i formatorów współbraci i wspólnot.

4.1.2 Czyniąc Inspektorie odpowiedzialnymi za troskę o przygotowanie i doskonalenie formatorów do etapów formacji początkowej i formacji ciągłej.

4.1.3 Kształcąc wykładowców dla Ośrodków studiów w zakresie przedmiotów, dydaktyki i nauki języków.

4.1.4 Stawiając na kształcenie wykładowców przedmiotów salezjańskich: salezjańskiej pedagogii, duszpasterstwa, duchowości i historii.

5.1.1 Organizując formy koordynacji i łączności na różnych poziomach.

5.2.1 Wspierając proces weryfikacji i określenia praktyki fromacyjnej.

5.2.2 Łącząc i koordynując formacyjną rzeczywistość poszczególnych Inspektori, Konferencji, Regionów i Zgromadzenia.

5.2.3 Śledząc niektóre wyjątkowe sytuacje w Sektorze Formacji.

6.1.1 Czyniąc inspektorialnego delegata ds. formacji odpowiedzialnym za pomaganie wspólnotom w dzieleniu się tożsamością, różnymi doświadczeniami oraz powołaniowymi uzasadnieniami istnienia tej osoby.

6.2.1 Unikając nadmiernego utożsamiania roli salezjanina koadiutora z zadaniami o charakterze technicznym lub kierowniczym oraz wspierając przyjęcie zadań wychowawczo-duszpasterskich.

6.3.1 Zapewniając jakość duchową i zakonną oraz przygotowanie naukowe, wychowawcze i zawodowe salezjanina koadiutora.

6. 4.1 Przedstawiając młodzieży, RS i współpracownikom znaczenie życia konsekrowanego w rozwoju salezjańskiego posłannictwa.

6. 4.2 Ukazując w różnych kontekstach salezjańskiego posłannictwa charyzmatyczny i apostolski wkład salezjanina koadiutora.

1.1.1.1 Dać wspólnotom, zespołom formatorów i komisjom ds. formacji, pomoce do studium i pogłębienia „Ratio”.

1.1.1.2 Pomóc Regionom w opracowaniu “Przewodnich linii” dla inspektorialnego Programu formacji i podrozdziału Dyrektorium na temat do formacji.

1.1.1.3 Poprosić Inspektorie o przejrzenie podrozdziału Dyrektorium na temat formacji i opracowanie inspektorialnego Programu formacji; a następnie o ich dostarczenie do Dykasterium do końca roku 2005.

2.1.1.1 Pomóc inspektorialnemu delegatowi i inspektorialnej komisji ds. formacji stworzyć we współbraciach mentalność formacji ciągłej; programować z uwagą sferę odnoszącą się do uczuć, komunikacji i więzi; pobudzać wspólnotę do dowartościowania jakości jej codziennego życia.

2.1.1.2 Dostarczyć Zgromadzeniu kryteria i treści na okresowe skrutynia, które mają na celu zwerifikować świadectwo rad ewangelicznych.

2.1.2.1 Dać inspektorialnym delegatom ds. formacji kilka ukierunkowań, aby pomóc wspólnotom opracować Projekt wspólnoty.

2.1.2.2 Dać inspektorialnym delegatom ds. formacji pomoce, które umotywują i wesprą współbraci w rozwijaniu swojego osobistego Projektu życia.

2.1.2.3 Poprosić regionalnych koordynatorów ds. formacji o dokonanie konfrontacji z inspektorialnymi delegatami co do procesu opracowania i weryfikacji Projektu wspólnoty i osobistego Projektu życia.

2.2.1.1 Pomóc Inspektoriom zaprogramować kształcenie w połączeniu z ich formacyjnymi i duszpasterskimi potrzebami.

2.2.1.2 Zachęcić Inspektorie do dowartościowania propozycji kwalifikaczjnych UPS-u.

3.1.1.1 Wspierać w okresie formacji początkowej proces mentalizacji do formacji ciągłej.

3.2.1.1 Pobudzić do organizacji regionalnych spotkań inspektorialnych delegatów ds. formacji i formatorów FP na temat metodologii niktórych procesów: rozwoju ludzkiego i uczuciowego, personalizacji propozycji, osobistego towarzyszenia, inkulturacji formacji, ciągłości etapów formacji, formacji duszpasterskiej.

3.2.2.1 Wspierać na poziomie regionalnym i inspektorialnym werifikację każdej wspólnoty formacyjnej co do liczby formowanych, składu i trwałości zespołu formatorów oraz kontekstu wspólnoty.

3.2.2.2 Doprowadzić do odważnych i zdecydowanych decyzji o współpracy międzyinspektorialnej, które pomogą przezwyciężyć braki trwałości.

3.2.2.3 Zaofiarować pomoce do aktualizacji Projektu wspólnoty formacyjnej zgodnej z „Ratio”.

3.2.3.1 Wspierać zmienność i lepsze wykarzystanie wykładowców posiadanych w poszczególnych Ośrodkach studiów.

3.2.3.2 Zapoczątkować proces inspektorialnej i regionalnej samooceny oraz oceny Dykasterium ds. Formacji w odniesieniu do Ośrodków studiów: wartości zespołu wykładowców, jakości programów, salezjańskiego charakteru studiów /zwłaszcza postnowicjatów/, posługi ofiarowanej innym studentom.

3.2.3.3 Działać w kierunku lepszej koordynacji regionalnej i światowej Ośrodków studiów.

3.2.4.1 Uzgodnić i promować podręczniki studiów salezjańskich dla poszczególnych etapów formacji w odniesieniu do salezjańskiej historii, pedagogii, duszpasterstwa i duchowości.

3.2.4.2 Wspierać dowartościowanie salezjańskich miejsc jako momentów formacyjnych, także dla różnych kulturowych i językowych.

4.1.1.1 Zapewnić w każdym Regionie i Konferencji korzystne inicjatywy dla formacji początkowej i doskonalenia dyrektorów przy pomocy metod, treści i doświadczeń użytecznych w ich posłudze władzy.

4.1.2.1 Dać Inspektoriom pomoce do “Formacji formatorów”, które wytłumaczą jej znaczenie, treści i metody.

4.1.2.2 Rozwinąć formy przebiegu studiów i kursy doskonalenia dla formacji formatorów w Zgromadzeniu.

4.1.3.1 Wspierać przygotowanie wykładowców dla Ośrodków studiów.

4.1.3.2 Zapewnić przygotowanie i wprowadzenie nowych wykładowców na UPS-ie..

4.1.3.3 Popierać w Regionach programy metod nauczania i zdobywania wiedzy.

4.1.4.1 Pomóc dowarościować istniejące w Zgromadzeniu, a zwłaszcza na UPS-ie, fromy studiów, dla przygotowania wykładowców do przedmiotów salezjańskich.

5.1.1.1 Ustanowić lub wzmocnić na poziomie regionalnym Komisję inspektorialnych delegatów ds. formacji, aby wspierać wymianę refleksji, doświadczeń i pomocy FC i FP.

5.1.1.2 Ożywić faktyczne funkcjonowanie i zatroszczyć o znaczenie zespołu IKF, która zdolna będzie do formacyjnej refleksji i współpracy z Zespołem DM.

5.1.1.3 Wzmocnić współodpowiedzialność międzyinspektorialnych „kuratoriów” oraz zapewnić ustanowienie międzyinspektorialnych zespołów formatorów.

5.2.1.1 Ocenić i pomóc Inspektoriom dokładnie ocenić odejścia z perspektywy formacji.

5.2.1.2 Rozważyć i pozwolić dokonać refleksji w kluczu formacyjnym, na poziomie Inspektorii, Regionu i Zgromadzenia, na temat wytrwania w powołaniu.

5.2.2.1 Koordynować i umocnić regionalne lub narodowe Ośrodki FC.

5.2.2.2 Łączyć się z regionalnymi koorynatorami ds. formacji.

5.2.3.1 Przyglądać się z bliska niektórym Inspektoriom i Regionom, które bardziej potrzebują pomocy na polu formacji.

5.2.3.2 Zweryfikować i no nowo określić znaczenie afiliacji i przyłączeń Ośrodków studiów do fakultetów UPS-u lub innych uniwersytetów.

5.2.3.3 Opracować zasady formacyjne w odniesieniu do homoseksualizmu i pedofilii.

6.1.1.1 Pobudzić inspektorialnego delegata ds. Formacji do promocji inicjatyw dzielenia się i studiowania gdy idzie o centralne miejsce zakonnej konsekracji w salezjańskim powołaniu, szczególne zadanie wspólnoty w WWD, uzpełnianie się postaci salezjańskiego powołania.

6.1.1.2 Dać inspektorialnym delegatom ds. formacji oraz IKF robocze i porównawcze formularze o postaci SK.

6.1.1.3 Kontynuawać w Dykasterium ds. Formacji studium na temat „kształtu” naszego Towarzystwa w duchu ukierunkowania KG24.

6.2.1.1 Troszczyć się o obecność salezjanów laików w różnych zespołach animacji i zarządu na wszystkich poziomach.

6.2.1.2 Domagać się od inspektorialnych delegatów ds. formacji i duszpasterstwa młodzieży do podjęcia działań w celu przekazania salezjanom laikom wychowawczej i zawodowej odpowiedzialności w WWD.

6.3.1.1 Zweryfikować i wspierać realizację specyficznej formacji salezjanów laików.

6.3.1.2 Popierać inspektorialne, międzyinspektorialne i regionalne spotkania salezajnów laików służące wymianie refleksji na temat realizacji osobistego powołania.

6.4.1.1 Zabiegać u inspektorialnego zespołu duszpasterstwa powołań o przekazanie wspólnotom i lokalnym zespołom duszpasterskim wskazań co do właściwego przedstawienia powołania salezjanina koadiutora młodzieży i wszystkim grupom zastanawiającym się nad powołaniem.

6.4.1.2 Zainicjować w każdej Inspektorii: szczególne momenty przedstawiania młodzieży i RS powołania salezjanina koadiutora, liturgiczne wspomnienie w dniu 15 marca błog. Artemide Zatti, chwile modlitwy w intencji powołań (zwłaszcza powołań koadiutorskich), bezpośredni kontakt młodzieży ze znaczącymi koadiutorami.

6.4.2.1 Włączyć koadiutorów do inspektorialnych zespołów duszpasterstwa powołań oraz przygotować ich jako wykwalifikowanych przewodników powołań.