409 :: RM Letters :: SDL HOME

Expand document

Collapse document

409

1 Pages 1-10

1.1 Page 1

1.2 Page 2

1.3 Page 3

1.4 Page 4

1.5 Page 5

1.6 Page 6

1.7 Page 7

1.8 Page 8

1.9 Page 9

1.10 Page 10

2 Pages 11-20

2.1 Page 11

2.2 Page 12

2.3 Page 13

2.4 Page 14

2.5 Page 15

2.6 Page 16

2.7 Page 17

2.8 Page 18

2.9 Page 19

2.10 Page 20

3 Pages 21-30

3.1 Page 21

3.2 Page 22

3.3 Page 23

3.4 Page 24

3.5 Page 25

3.6 Page 26

3.7 Page 27

3.8 Page 28

3.9 Page 29

3.10 Page 30

4 Pages 31-40

4.1 Page 31

4.2 Page 32

4.3 Page 33

4.4 Page 34

4.5 Page 35

4.6 Page 36

4.7 Page 37

4.8 Page 38

4.9 Page 39

4.10 Page 40

5 Pages 41-50

5.1 Page 41

5.2 Page 42

5.3 Page 43

5.4 Page 44

5.5 Page 45

5.6 Page 46

5.7 Page 47

5.8 Page 48

5.9 Page 49

5.10 Page 50

6 Pages 51-60

6.1 Page 51

6.2 Page 52

6.3 Page 53

6.4 Page 54

6.5 Page 55

6.6 Page 56

6.7 Page 57

6.8 Page 58

6.9 Page 59

6.10 Page 60

7 Pages 61-70

7.1 Page 61

7.2 Page 62

7.3 Page 63

7.4 Page 64

7.5 Page 65

7.6 Page 66

7.7 Page 67

7.8 Page 68

7.9 Page 69

7.10 Page 70

8 Pages 71-80

8.1 Page 71

8.2 Page 72

8.3 Page 73

8.4 Page 74

8.5 Page 75

8.6 Page 76

8.7 Page 77

8.8 Page 78

8.9 Page 79

8.10 Page 80

9 Pages 81-90

9.1 Page 81

9.2 Page 82

9.3 Page 83

9.4 Page 84

9.5 Page 85

9.6 Page 86

9.7 Page 87

9.8 Page 88

9.9 Page 89

9.10 Page 90

10 Pages 91-100

10.1 Page 91

10.2 Page 92

10.3 Page 93

10.4 Page 94

10.5 Page 95

10.6 Page 96

10.7 Page 97

10.8 Page 98

10.9 Page 99

10.10 Page 100

11 Pages 101-110

11.1 Page 101

11.2 Page 102

11.3 Page 103

11.4 Page 104

11.5 Page 105

11.6 Page 106

409

1 Pages 1-10

▲back to top

1.1 Page 1

▲back to top

Dokumenty

RADY GENERALNEJ

Nr 409

Rok XCII styczeń - kwiecień

2011 r.

1.2 Page 2

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Dokumenty

Rady Generalnej Towarzystwa Salezjańskiego

Świętego Jana Bosko

Organ urzędowy animacji i łączności dla Zgromadzenia Salezjańskiego

Z języka włoskiego tłumaczył ks. Janusz ZAPAŁA

W TYM NUMERZE

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

«Przyjdźcie i zobaczcie» (J 1, 39)

WIĄZANKA 2011 .................................................................................. 3

2. WSKAZANIA I DYREKTYWY (w tym numerze brak)

3. DYSPOZYCJE I NORMY (w tym numerze brak)

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1 Kronika Przełożonego Generalnego .............................................. 47

4.2 Kronika Radców Generalnych ....................................................... 59

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1 Salezjańskie “Proprium ” Liturgii Godzin .................................... 86

5.2 Dekret o heroiczności cnót Czcigodnego Sługi Bożego

ks.Giuseppe Quadrio, SDB .......................................................... 88

5.3 Nowy Kardynał Salezjanin: Arcybiskup Angelo AMATO ........... 96

5.4 Nowi Biskupi Salezjańscy ........................................................... 97

5.5 Zmarli współbracia (3 elenko 2010) ............................................. 99

Druk: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego

ul. Konfederacka 6, 30-306 Kraków; tel. (012) 266-40-00

1.3 Page 3

▲back to top

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

«Przyjdźcie i zobaczcie»

(J 1,39)

WIĄZANKA 2011

Wstęp: Niektóre znaczące wydarzenia w drugim półroczu 2010

– Komentarz do Wiązanki 2011: 1. Powrócić do Ks. Bosko. Jak

Ksiądz Bosko realizował zadanie promocji powołań? – 2. Konieczny

warunek wstępny: stwarzać i promować kulturę powołaniową.

Życie jako powołanie – Otwarte na innych i na Boga – Przeżywa-

ne jako dar i jako zadanie. – 3. Aspekty mające specjalne zna-

czenie w animacji i propozycji powołaniowej. Wspieranie kultury

powołaniowej to zasadnicze zadanie Duszpasterstwa Młodzieżo-

wego. – Wychowanie do miłości i do czystości. – Wychowanie do

modlitwy. – Towarzyszenie osobiste. – Centralne miejsce i rola kon-

sekracji zakonnej w posłannictwie Rodziny Salezjańskiej. – Salezjań-

ski Ruch Młodzieżowy - uprzywilejowane miejsce powołaniowe.

– 4. Zakończenie. Piękno i aktualność powołania salezjańskiego.

– Karawana na pustyni. – Taniec życia.

Rzym, 25 grudnia 2010

Uroczystość Narodzenia Pańskiego

Najdrożsi Współbracia!

Niech wszędzie tam, gdzie się znajdujecie, dotrze do was moje

pozdrowienie z najserdeczniejszymi życzeniami pięknego, radosnego

i owocnego przeżywania tajemnicy Wcielenia Syna Bożego. Oczywi-

ście nie chodzi tutaj o potwierdzenie wiary, która nie ma nic wspólne-

go z naszym życiem. Przeciwnie, to wyznanie wiary staje się odsło-

nięciem tajemnicy osoby ludzkiej, a więc i programu życia. Istotnie,

On stał się człowiekiem, całkowicie podobnym do nas, podzielając

we wszystkim, oprócz grzechu, naszą biedną kondycję ludzką, aby-

1.4 Page 4

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

śmy się stali synami Bożymi. Nie przyszedł konsekrować naszej

natury ludzkiej, ale przemienić ją od wewnątrz i uczynić ją nową,

przyjmując ją całkowicie. To jest nasze powołanie: odtworzyć w nas

w pełni Jego obraz (por. Rz 8, 29) i nasze posłannictwo: «wychowu-

jemy i ewangelizujemy zgodnie z programem integralnego rozwoju

człowieka, ukierunkowanym na Chrystusa, Człowieka doskonałego»

(Konst. 31).

Po moim ostatnim liście możecie dowiedzieć się o działaniach

zrealizowanych w ostatnich miesiącach, czytając kronikę Przeło-

żonego Generalnego, chociaż ANS na bieżąco informuje o niemal

wszystkich moich podróżach, wizytach, spotkaniach i wystąpieniach.

Jakkolwiek wydaje mi się stosowne, aby wspomnieć o niektórych

najbardziej znaczących wydarzeniach i celebracjach.

Przede wszystkim o wizytacji nadzwyczajnej w Delegaturze Malty

na początku września, podczas gdy mój Wikariusz przebywał w Irlan-

dii, która była okazją spotkania się ze wspólnotą nie tylko z powo-

du świąt i obchodów, ale i poznania placówek salezjańskich, sytuacji,

w jakich przeżywają życie salezjańskie i realizują posłannictwo, wy-

zwań, którym stawiają czoło, i projektów, które realizują. Zazwyczaj

w Zgromadzeniu wizytacje nadzwyczajne są przeprowadzane przez

Radców Regionalnych lub innych wizytatorów, w myśl art. 104 Re-

gulaminów, który mówi: «Przełożony Generalny może osobiście lub

za pośrednictwem innych wizytować inspektorie i wspólnoty lokalne,

ilekroć uzna to za konieczne». Myślę, że dla współbraci ta wizyta była

wdechem świeżego powietrza do płuc, a dla mnie prawdziwą łąską.

Zgromadzenie światowe Byłych Wychowanków, odbywające się

pod koniec września i na początku października, przebiegło w klima-

cie wielkiej pogody i odpowiedzialności. Kolejny raz mogłem prze-

konać się o ogromnej energii, którą posiadamy w tym Stowarzysze-

niu, a której dotychczas nie byliśmy w stanie w pełni wykorzystać.

Myślę, że marnujemy potencjał, który mógłby odegrać wielkie zna-

czenie, gdyby byli wychowankowie przeszli od prostego faktu bycia

byłymi wychowankami szkoły salezjańskiej do uświadomienia sobie

daru wychowania salezjańskiego i w konsekwencji – do zaangażowa-

1.5 Page 5

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

nia na rzecz ubogacenia rodzin i społeczeństwa przejętymi wartościa-

mi, i do działań, jako prawdziwe federacje i konfederacje, w ramach

przejrzystych i skutecznych projektów. To wyzwanie stoi przed nami

jako Zgromadzeniem.

Jakkolwiek, moim zdaniem najważniejszym wydarzeniem, któ-

re miało miejsce w ostatnim okresie, był Międzynarodowy Kongres

“Ks. Rua w historii”, w którym uczestniczyła zadziwiająco liczna

i globalnie rozległa reprezentacja Inspektorii całego Zgromadzenia;

znaczący był też udział Córek Maryi Wspomożycielki i niektórych

innych członków Rodziny Salezjańskiej. Wraz z Kongresem, zor-

ganizowanym rok temu przez ACSSA (Stowarzyszenie Historyków

Salezjańskich), ten Międzynarodowy Kongres podarował nam, ni-

czym najcenniejszy owoc, prawdziwie bogaty, powiedziałbym “do-

tąd niewydany”, obraz Ks. Rua. Odtąd nie można dalej go postrzegać

przez pryzmat klasycznego “cliché” i widzieć w nim tylko “Chodzącą

Regułą” czy “Drugiego Ks. Bosko”, ale trzeba go studiować, zdając

sobie sprawę, że reprezentuje on najbardziej znaczącą fazę Zgroma-

dzenia, tzn. tę przejściową, po śmierci Ks. Bosko, założyciela. Mając

nadzieję, że Inspektorie zorganizują kongresy i seminaria inspekto-

rialne, odsyłam wszystkich was do lektury i studium tekstów już wy-

pracowanych na tych dwóch Kongresach. Będzie to najlepszy start

w przygotowaniu do dwusetnej rocznicy urodzin Ks. Bosko.

Nie mogę następnie nie wspomnieć o spotkaniu wszystkich Inspekto-

rów Europy, zgromadzonych w Rzymie w dniach 26-28 listopada, aby

kontynuować refleksję – już rozpoczętą w czasie dwóch poprzednich

spotkań – nad “Projektem Europa”. Projekt ten zakłada endogenicz-

ną rewitalizację charyzmatu w Europie; rozpoczęcie i skonsolidowa-

nie procesów związanych z nowym znaczeniem, umiejscowieniem

i reorganizacją placówek salezjańskich na tym kontynencie; podjęcie

się zadania nowej ewangelizacji w Europie, także poprzez wysłanie

“misjonarzy” pochodzących z wszystkich części Zgromadzenia. To

trzecie spotkanie Inspektorów Europy ukazało w bardziej wyraźnym

i konkretnym świetle cele, które są do realizacji w dwuleciu 2011-

2012.

1.6 Page 6

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

I na koniec, przed prezentacją Wiązanki 2011, przypominam, że

ks. Marek Chrzan został mianowany Radcą dla Regionu Europa Pół-

nocna w następstwie dymisji, z powodów zdrowotnych, ks. Štefana

Turanskýego, któremu ponownie publicznie dziękuję za jego wspa-

niałomyślną służbę w czasie tych dwóch i pół roku od czasu jego

wyboru. Poza tym, mianowałem Postulatorem ds. Kanonizacyjnych

księdza Piera Luigiego Cameroni, po tym jak ks. Enrico dal Covolo

został mianowany przez Ojca Świętego Rektorem Papieskiego Uni-

wersytetu Laterańskiego, a następnie Biskupem.

A teraz już przechodzę do prezentacji Wiązanki 2011. Czynię to

w przekonaniu, że będzie to dla was miły dar, zarówno ze względu

na znaczenie, jakie ma Wiązanka w naszej tradycji salezjańskiej od

czasów Ks. Bosko, jak i wybrany temat, który związany jest z naszym

życiem i naszym posłannictwem. Zachęcam was do pomocy młodym

w odkrywaniu życia jako powołania, a bardziej konkretnie – w urze-

czywistnianiu projektów życia apostolskiego poprzez wychowanie

do wiary, włączenie się w życie Kościoła, słuchanie Słowa, modlitwę,

udział w życiu sakramentalnym, towarzyszenie duchowe i podjęcie

pracy apostolskiej.

Komentarz do Wiązanki 2011: 1. Powrócić do Księdza Bosko. Jak

Ksiądz Bosko realizował zadanie promocji powołań? – Konieczny

warunek wstępny: stwarzać i promować kulturę powołaniową.

Życie jako powołanie – Otwarte na innych i na Boga – Przeżywane

jako dar i jako zadanie. – 2. Aspekty mające specjalne znaczenie

w animacji i propozycji powołaniowej. Wspieranie kultury po-

wołaniowej to zasadnicze zadanie Duszpasterstwa Młodzieżowego.

– Wychowanie do miłości i do czystości. – Wychowanie do modli-

twy. – Towarzyszenie osobiste. – Centralne miejsce i rola konsekracji

zakonnej w posłannictwie Rodziny Salezjańskiej. – Salezjański Ruch

Młodzieżowy – uprzywilejowane miejsce powołaniowe. – Zakoń-

czenie. Piękno i aktualność powołania salezjańskiego. – Karawana

na pustyni. – Taniec życia.

1.7 Page 7

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

KONIECZNOŚĆ ZAPRASZANIA

Drodzy bracia i siostry, wszyscy członkowie Rodziny Salezjańskiej

i przyjaciele Księdza Bosko, pozdrawiam was z wielką miłością

i z tym szacunkiem, jaki czuję dla każdego z was, życząc wam, aby

nowy rok obfitował w błogosławieństwo, które Ojciec zapragnął nam

dać we Wcieleniu swojego Syna.

Piszę wam, aby przedstawić Wiązankę na 2011 rok, będąc pewnym,

że będzie ona miłym darem, czy to ze względu na wartość, jaką ma

Wiązanka jako taka w naszej tradycji salezjańskiej od czasów Księ-

dza Bosko, czy też ze względu na wybrany temat, który odnosi się do

naszego życia, naszej misji i naszej zdolności pomagania w odkrywa-

niu, że życie jest powołaniem, czy też wreszcie ze względu na czas,

jaki przeżywamy jako Kościół i Rodzina Salezjańska, zwłaszcza na

Zachodzie.

Po Wiązance z 2010 „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa” na temat pilnej

potrzeby ewangelizacji, wydawało mi się, że jest bardzo logiczne

i naturalne, skierować zatroskany apel do całej Rodziny Salezjań-

skiej, aby zwrócić uwagę wraz z nami salezjanami, na konieczność

zapraszania. Bowiem my salezjanie

„dziś, jak nigdy dotąd, odczuwamy wyzwanie do tworzenia kultury

powołaniowej w każdym środowisku, tak, aby młodzi odkryli życie jako

powołanie i żeby całe duszpasterstwo salezjańskie stało się naprawdę

powołaniowym. Wymaga to pomocy młodym, aby przezwyciężyli

indywidualistyczną mentalność i kulturę samorealizacji, która popycha

ich do planowania przyszłości bez wsłuchiwania się w głos Boga;

a ponadto domaga się włączenia i formacji rodzin i świeckich. Szczególne

zaangażowanie należy podjąć do budzenia w młodzieży apostolskiej pasji.

Jak Ksiądz Bosko jesteśmy powołani, aby dodać jej odwagi, do bycia

apostołami swoich kolegów, do przyjęcia różnych form służby kościelnej

i społecznej, do zaangażowania się w projekty misyjne. Aby sprzyjać

wyborowi powołania do posługi apostolskiej należy tejże młodzieży

1.8 Page 8

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

zaproponować bardziej intensywne życie duchowe oraz systematyczne

towarzyszenie osobiste. Jest to ziemia, na której rozwiną się rodziny

zdolne do autentycznego świadectwa, świeccy zaangażowani na każdym

szczeblu życia Kościoła i społeczeństwa, a także powołania do życia

konsekrowanego i kapłaństwa”.1

Drodzy bracia i siostry, ewangelizacja i powołanie są dwoma nie-

rozłącznymi elementami. Więcej, kryterium autentyczności dobrej

ewangelizacji to jej zdolność wzbudzania powołań, pozwalać dojrze-

wać projektom życia ewangelicznego, wciągać całkowicie tych, któ-

rzy są ewangelizowani, i uczynić z nich uczniów i apostołów.

Fakt historyczny z życia Jezusa, potwierdzony przez wszystkich czte-

rech ewangelistów jest ten, że już na początku swojej działalności

ewangelizacyjnej (por. Mk 1,14-15), Jezus powołał niektórych, aby

szli za Nim (por Mk 1,16-20; Mt 4,18-19, Łk 5,10-11; J 1, 35-39).

Ci pierwsi uczniowie „towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan

Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Jana aż do dnia, w któ-

rym został wzięty od nas do nieba” (Dz. Ap. 1,21-22).

Powołanie tych pierwszych uczniów według Ewangelii św. Jana jest

owocem osobistego spotkania, które wzbudza w nich urok, ocza-

rowanie, które przemienia ich umysł a zwłaszcza ich serca, uznają

w Jezusie tego, w którym realizują się najgłębsze oczekiwania, pro-

roctwa, oczekiwanego Mesjasza.. To doświadczenie łączy ich do

tego stopnia z osobą Jezusa, że idą za Nim z entuzjazmem i głoszą

innym swoje doświadczenie zapraszając ich do naśladownictwa, do

osobistego spotkania z Jezusem. Ewangelia Łukasza mówi również

o grupie niewiast, które towarzyszą i asystują Pana (Por. Łk 8,1-3), to

nam mówi, że Jezus wśród uczniów miał również niewiasty, niektó-

re z nich będą świadkami Jego śmierci i zmartwychwstania (por. Łk

23,55-24-11.22).

1 KG26, Da mihi animas cetera tolle, Roma 2008 n.53: “Powołanie do

zaangażowania apostolskiego”.

1.9 Page 9

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Dlatego, drodzy bracia i siostry, zapraszam was, abyście byli dla mło-

dych prawdziwymi przewodnikami duchowymi, tak jak Jan Chrzci-

ciel, który wskazuje Jezusa swoim uczniom mówiąc im „Oto Baranek

Boży” (J 1,36). I poszli za Nim, do momentu, gdy Jezus widząc, że

niektórzy idą za Nim, zwrócił się do nich bezpośrednio z pytaniem:

„Czego szukacie?” a oni pragnąc poznać dogłębnie, kim byłby ten

Jezus, zapytali: „Rabbi, gdzie mieszkasz?” (J 1,38). A On ich zapro-

sił, jako pierwszych uczniów, aby doświadczyli przebywania z Nim:

„Chodźcie i zobaczcie”. Coś niespotykanie pięknego doświadczyli

oni od momentu, w którym „poszli, zobaczyli gdzie mieszkał i tego

dnia pozostali z Nim”(J 1,39).

Oto pierwsza charakterystyka powołania chrześcijańskiego: jest nią

spotkanie, osobisty kontakt przyjaźni, który wypełnia serce i prze-

mienia życie. To przemieniające spotkanie, to wiara, która ożywiona

miłością czyni wiernych i wspólnoty chrześcijańskie propagatorami

Dobrej Nowiny Ewangelii Jezusa. W ten sposób wyraża to św. Paweł

w liście do wspólnoty w Tesalonikach: „Przyjmując Słowo staliście

się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai; dzięki

wam nauka Pańska rozprzestrzeniła się wszędzie” (por. 1 Tess 1,7-8).

Jesteśmy więc wezwani, aby odnowić w nas ten dynamizm powoła-

niowy: głosić i dzielić entuzjazm i zapał z jakim przeżywamy nasze

powołanie, w taki sposób, aby samo nasze życie stało się propozy-

cją powołaniową dla innych. Właśnie tak czynił Ksiądz Bosko, który

bardziej niż propaganda powołaniowa umiał stworzyć na Valdocco

mikroklimat, w którym wzrastały i dojrzewały powołania, stworzył

autentyczną kulturę powołaniową, w której życie jest pojmowane

i wzrasta jako dar, jako powołanie i misja w różności wyborów.

1. Powrócić do Księdza Bosko

Zaproszeni, aby wychodząc od Księdza Bosko, zrozumieć coraz to

lepiej i móc przyjąć bardziej wiernie tę pasję, która płonęła w jego

sercu i pobudzała go do szukania chwały Bożej i zbawienia dusz,

naśladujmy go w niestrudzonej działalności w promowaniu powołań

dla służby Kościołowi, najcenniejszego owocu jego dzieła wycho-

1.10 Page 10

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wawczego i ewangelizacyjnego, formacji ludzkiej i chrześcijańskiej

młodzieży. Jego doświadczenie, jego kryteria i postawy będą mogły

oświetlić i ukierunkować nasze zaangażowanie powołaniowe.

„Ksiądz Bosko, mimo działania z niestrudzoną hojnością dla rozwoju

różnych form powołania w Kościele, zapraszał niektórych młodych do

pozostania z nim na zawsze. Również i dla nas propozycja salezjańskiego

życia konsekrowanego, skierowanego do młodzieży, stanowi część

wierności Bogu, za otrzymany dar. Do tego pociąga nas pragnienie

po dzielenia się radością pójścia za Panem Jezusem, pozostając

z Księdzem Bosko, aby dać nadzieję wielu innym młodym, z całego świata”2.

Nie zapominajmy, że Ksiądz Bosko żył w środowisku mało przychyl-

nym i w pewnym sensie przeciwnym rozwojowi powołań kościel-

nych. Nowy konstytucyjny rząd Królestwa Sardynii wraz z wolno-

ścią druku, sumienia, kultu i możliwą „ bezwyznaniowością” Pań-

stwa wytworzył wzrastający rozdźwięk z Kościołem. Wolność kultu

i czynna propaganda protestancka dezorientowały prosty lud ukazu-

jąc negatywny obraz Kościoła, papieża, biskupów i kapłanów. Wy-

tworzył się u ludzi a zwłaszcza wśród młodzieży klimat narodowo-

ściowy nasiąknięty ideami liberalnymi i antyklerykalnymi.

Ksiądz Bosko wspominając te czasy, pisał: „nastroje, które mogły

zawrócić w głowie, zwróciły się przeciwko zakonom, przeciw Zgro-

madzeniom kościelnym, a później powszechnie przeciw klerowi

i wszystkim władzom Kościoła. Ten krzyk wściekłości i lekceważe-

nia religii w konsekwencji pociągał za sobą odejście młodzieży od

moralności i pobożności, a tym samym od powołania do stanu ko-

ścielnego. Dlatego nie było żadnego powołania zakonnego i prawie

żadnego do stanu kościelnego. Podczas gdy domy zakonne traciły już

powoli nadzieję, księża, lekceważeni a niektórzy uwięzieni, inni ska-

zani na przymusowe miejsce zamieszkania, to, czy sądząc po ludzku,

można było podtrzymywać ducha powołań?”3.

2 KG26, Da mihi animas, cetera tolle, Rzym 2008, n.54: “Towarzyszenie kandyda-

tom do salezjańskiego życia konsekrowanego”.

3 Cenno storico sulla Congregazione di S. Francesco di Sales e relativi schiarimenti,

2 Pages 11-20

▲back to top

2.1 Page 11

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Ale spójrzcie, drodzy bracia i siostry, jak zareagował Ksiądz Bo-

sko. On nie lamentuje, ale natychmiast dwoi się i troi, aby zbierać

i zająć się powołaniami, popierać formacje młodych kleryków, bę-

dących bez seminarium, troszczyć się o chłopców mających dobre

usposobienie i przygotować ich do funkcji kościelnych. W Oratorium

razem z młodymi pracownikami, sierotami, Ksiądz Bosko szybko

zebrał chłopców i młodzieńców dobrych, którzy przejawiali oznaki,

aby skierować ich do kapłaństwa lub życia zakonnego. Poświęca się

i daje pierwszeństwo ich formacji, formacji czynnej i praktycznej

z osobistym towarzyszeniem i w środowisku o silnej wartości ducho-

wej i apostolskiej. Od lat ’60 sekcja „studenci” w Oratorium na Val-

docco jest pojmowana jako sekcja seminaryjna.. Ksiądz Bosko pisze

w „pamiętnikach z Oratorium”, że dom w Oratorium przez prawie

20 lat był seminarium diecezjalnym”4. Opierając się na tym, co pisze

Ks. Braido, pomiędzy rokiem 1861 a 1872 wstąpiło do seminarium

turyńskiego 281 młodzieńców z Oratorium5.

Jak Ksiądz Bosko zrealizował popieranie powołań?

Przede wszystkim Ksiądz Bosko zwracał szczególną uwagę na od-

krywanie możliwych znaków powołaniowych u młodych, z którymi

miał kontakt, czy to, kiedy jechał głosić kazania w kościołach różnych

miejscowości czy u młodych zebranych w Oratorium na Valdocco.

Zauważył, że w tej wielkiej masie jego chłopców u niektórych ujaw-

niają się oznaki powołania, do tej pory zakryte przez pewnego rodza-

ju skorupę niegrzeczności i niewiedzy. Ci ubodzy oratorianie łączyli

bowiem z dobrym postępowaniem inteligencję; wystawił ich więc na

próbę jako animatorów wśród kolegów i sprawdzał ich przez spe-

Roma, Tip. Poliglotta 1874. In OE XXV, p. 233.

4 Memorie dell’Oratorio. Tekst krytyczny wydał A Ferreira, Rzym, LAS 1991 s.195.

Przeznaczyć na służbę diecezji jako małe seminarium jego (nowe) szkoły prywatne

było motywem utrzymującym rozwój dzieła salezjańskiego, por. A.J. LENTI, Ksiądz

Bosko, historia i duch. T.5: Institutional Expansion, Rzym, LAS, 2009, ss.49-73.

5 Por. P. Braido, Don Bosco, prete dei giovani nel secolo delle libertà. T. 1, Roma

LAS, 2003, s.544

2.2 Page 12

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

cjalną swoją opiekę. Ponieważ Ksiądz Bosko nie oczekiwał prawie

automatycznego rozwoju powołania, gdyż wiedział z doświadczenia,

że niestałość młodzieńcza może im nastręczyć poważną trudność,

dlatego współpracuje czynnie z darem Bożym, tworząc odpowied-

nie środowisko podtrzymując w nim duchowy klimat odpowiadający

wymaganiom rozwoju powołania i angażując się by być animatorem

i przewodnikiem tych, u których stwierdzał powołanie do życia ka-

płańskiego czy zakonnego lub do współpracy salezjańskiej w rozma-

itych jej wymiarach.

1. Pierwszym zadaniem Księdza Bosko było stworzyć środowisko,

dzisiaj powiedzielibyśmy, stworzyć kulturę, w której propozycja po-

wołaniowa mogłaby być przychylnie przyjęta i mogła dojrzewać.

* Środowisko rodzinne w którym Ksiądz Bosko dzieli wszystko

z młodymi. Jest z nimi na podwórzu, słucha ich, popiera atmosferę

radości, święta i zaufania, która otwiera serca i sprawia, że młodzi

czują się jak w rodzinie. Radość, która emanowała z całej postaci

Księdza Bosko, gdy wypełniał cały swój apostolat z poświęceniem

i entuzjazmem, była sama w sobie propozycją powołaniową. Kontakt

z Księdzem Bosko w codziennym życiu był dla młodych wielkim

i radosnym przeświadczeniem, że są i czują się naprawdę członkami

rodziny, ucząc się otwierać swoje serca i patrzeć w przyszłość

z optymizmem i nadzieją.

* Ten klimat radości i rodziny był podtrzymywany przez mocne

doświadczenie duchowe. Religijne spojrzenie na świat, jakie miał

Ksiądz Bosko, łączy jego różnorodną działalność, prawie spontanicznie

„zaraża” młodych, którzy uczą się żyć w obecności Boga, który ich

kocha i ma dla każdego z nich plan szczęśliwości i pełni życia. Tworzy

się w Oratorium klimat duchowy, który ukierunkowuje na kontakt

osobowy z Bogiem i z braćmi i przenika całe życie. Ten klimat jest

podtrzymywany przez proste, ale stałe życie sakramentalne i maryjne.

Modlitwa, która ukierunkowuje na kontakt osobisty i na przyjaźń

z Jezusem i Maryją i odpowiednie doświadczenie sakramentalne, które

podtrzymuje i pobudza wysiłek wzrostu w codziennym życiu, stanowią

pierwsze środki do pielęgnowania i rozwijania powołań.

2.3 Page 13

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

· TrzeciącharakterystykąśrodowiskastworzonegoprzezKsiędzaBosko

był wymiar apostolski. Od początku Ksiądz Bosko angażuje chłopców.

szczególnie tych, którzy ukazują oznaki powołania do towarzysze-

nia mu w jego dziele wychowawczym i katechetycznym.

Powierzył im niektórych kolegów bardziej niezdyscyplinowanych,

aby stawszy się ich przyjaciółmi pomogli im włączyć się pozytyw-

nie w środowisko i w życie Oratorium. W ten sposób młodzi uczyli

się pracować dla innych z wielkim zaangażowaniem i całkowitą bez-

interesownością. Nauczyli się również stawać się zawsze bardziej

wrażliwymi i otwartymi na wymogi apostolatu, doprowadzając

do końca własne motywacje i czyniąc wszystko dla chwały Bożej

i zbawienia dusz. Ksiądz Bosko towarzysząc im uważnie i stale, po-

starał się o to, aby ta posługa apostolatu wśród kolegów przeżywana

z entuzjazmem i dyspozycyjnością, podczas gdy wyrażała swoją

skuteczność wprowadząc na drogę dobra tych, do których była skie-

rowana, stanie się również konkretną „propozycja” życia dla tych

młodzieńców, których on sam wybrał. W takim klimacie powstają

i rozwijają się Kompanie, pojmowane przez Księdza Bosko jako

priorytetowe doświadczenie środowiska i propozycji wychowaw-

czej Oratorium.

2. Wraz ze środowiskiem Ksiądz Bosko proponuje młodym, ale tak-

że i dorosłym, którzy szukają ukierunkowania dla swojego powoła-

nia stałe towarzyszenie duchowe. Naturalnym miejscem, w który

Ksiądz Bosko ofiaruje pomoc kierownictwa duchowego jest konfe-

sjonał, ale nie tylko: Ksiądz Bosko w rozmaitej formie proponuje

i ułatwia możliwość spotkania i rozmowy pomiędzy „dziećmi rodzi-

ny” i „ojcem”, przekazując wszystkim głębokie doświadczenie wy-

chowania i kierownictwa duchowego. Jego działanie zmieniało się,

gdyż każdego traktował indywidualnie, w zależności od tego, czy

chodziło o młodych czy dorosłych, aspirantów do życia kościelnego,

do życia zakonnego, czy po prostu do życia jako dobry chrześcijanin

i i uczciwy obywatel. Równocześnie jego działanie towarzyszenia

stawało się szczególne i uważne, gdy chodziło o Współpracowników,

Córki Maryi Wspomożycieli, salesianów itp.

2.4 Page 14

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Jednym z rysów, który najbardziej uderza, gdy obserwuje się Księdza

Bosko jako kierownika duchowego jest ostrożność i roztropność, któ-

re można było zauważyć, kiedy radził w sprawie powołania. Chociaż

w tym czasie Kościół doświadczał brak pasterzy a i jemu brakowa-

ło współpracowników, to jednak jak zaświadcza pod przysięgą, Ks.

Rua, „nigdy nie radził wyboru (życia kapłańskiego czy zakonnego)

temu, kto nie miał niezbędnych przymiotów... Wiedziałem o niektó-

rych, że im odradzał, pomimo ich pragnienia”6.

Kierując się zawsze roztropną ostrożnością usilnie zabiegał, aby na-

kłonić do refleksji tych, którzy chociaż mieli zalety, to jednak nigdy

nie myśleli, aby zostać księżmi czy zakonnikami. Ksiądz Bosko po

trochu ukazywał im niektóre przemyślenia, które pomogłyby im roz-

ważyć ich wybór; żaden z nich nie był niezadowolony, że poszedł za

jego radą.

Kierownictwo duchowe Księdza Bosko było oświecone „darem

rady”, który go uzdalniał do pewnego ukierunkowywania tych, któ-

rzy zwracali się do niego.

3. Wytężona praca, jaką Ksiądz Bosko rozwinął na korzyść powo-

łań była podtrzymywana przez wielką miłość do Kościoła: z całym

oddaniem zaangażował on wszystkie swoje siły, aby zatroszczyć się

o jego dobro. To właśnie ta miłość do Kościoła pozwoli nam zrozu-

mieć znaczenie, jakie dawał działalności apostolskiej dla promocji

powołań i jego naleganie, aby wszyscy zgodnie pracując i angażując

się, zatroszczyli się o wielki skarb dla Kościoła, jakim są powołania..

Zwykł mówić: „Dajemy Kościołowi wielki skarb, kiedy zatroszczy-

my się o dobre powołanie; to nieważne, czy to powołanie lub dany

kapłan pójdzie do diecezji, na misje czy do jakiegoś domu zakonne-

go. Jest zawsze wielkim skarbem, jaki ofiaruje się Kościołowi Jezusa

Chrystusa”7. Obraz dobra dla Kościoła nigdy go nie opuszcza, nawet

wtedy, gdy już brak mu było sił, czasu, środków finansowych, które

6 Summarium, 676 par.14.

7 MB XVII, s.262.

2.5 Page 15

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

zdobywał z takim trudem, ani kiedy zatrudniał swój nieliczny perso-

nel i otwierał swoje domy.

„Biegnijcie, biegnijcie szybko, aby zbawiać tych młodych...”8. Apel

umierającego Księdza Bosko można uważać jako skierowany nie tyl-

ko do obecnych w tym momencie w jego pokoju, lecz ogólnie do ca-

łej Rodziny Salezjańskiej. Apel, który ponagla i będzie naglił zawsze,

gdyż młodzi wszystkich czasów potrzebują „ocalenia”.

Umierający Ksiądz Bosko skierowuje również do nas ten apel. Jest

to zaproszenie, aby podwinąć rękawy i solidnie pracować, aby wokół

nas rodziły się, rozwijały i umacniały, jak kiedyś przy nim, liczne

i dobre powołania salezjańskie. Akceptacja tej zachęty domaga się

od każdego z nas odnowienia tego świętego zatroskania o zbawienie

młodzieży, jakie miał Ksiądz Bosko; to ono sprawi, że staniemy się

odważni i pozwoli nam pokonać obawę o to, że nie jesteśmy zrozu-

miani lub, że jesteśmy odsunięci lub odrzuceni przez obecny zseku-

laryzowany i zdesakralizowany świat, który odrzuca zróżnicowanie,

likwiduje nadprzyrodzoność i marginalizuje wierzących.

Przeżywajmy więc bez obawy ten styl życia, który kwestionowany

przez świat i społeczność, nie pozwala na rozwój i całkowitą pro-

mocję osoby ludzkiej; styl życia, który pobudza do radosnego i en-

tuzjastycznego przeżywania własnego powołania i zaproponowania

młodym i dorosłym, mężczyznom i kobietom, chłopcom i dziewczę-

tom salezjańskiego powołania jako stosownej odpowiedzi zbawienia

dzisiejszemu światu i jako projekt życia zdolnego wpłynąć pozytyw-

nie na odnowienie dzisiejszego społeczeństwa. W ten sposób wyra-

ża się 28 artykuł Konstytucji Salezjanów Księdza Bosko: „Jesteśmy

przeświadczeni, że wśród młodzieży wielu jest ubogaconych darami

duchowymi i ma w sobie zaczątki powołania apostolskiego. Pomaga-

my im w odkrywaniu, przyjęciu i dojrzewaniu daru powołania, jako

laika konsekrowanego i kapłana dla dobra całego Kościoła i Rodziny

8 MB XVIII, s.530.

2.6 Page 16

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

salezjańskiej”.To zadanie było celem Zgromadzenia nawet jeszcze

przed jego zatwierdzeniem 9 a dzisiaj staje się koniecznością i potrze-

bą nadzwyczajną (por. K.6), jak to ciągle przypomina nam Kościół.

2. Konieczność wstępna: stwarzać i pobudzać kulturę powołaniową10

„Jest rzeczą konieczną promować kulturę powołaniową, która potrafi

uznać i przyjąć to głębokie dążenie człowieka, które go prowadzi do

odkrycia, że tylko Chrystus może mu powiedzieć całą prawdę o jego

życiu”11 Mówienie o kulturze powołaniowej, jak to po raz pierwszy

zrobił Jan Paweł II, jest dzisiaj nie tylko wskazane ale konieczne. Za-

uważamy bowiem, że czasami istnieje rozbieżność między gestami

jakiejś osoby, nawet gdyby one były szlachetne i dobrze zasugero-

wane a mentalnością zbiorową, pomiędzy inicjatywami osobistymi

a zespołowymi, pomiędzy praktyką a jej zasadami Można zauważyć,

że w Zgromadzeniu i całej Rodzinie Salezjańskiej może nawet być

pewna praca powołaniowa ze strony jednostek, tak zwanych delega-

tów do spraw powołaniowych, ale równocześnie we wspólnotach czy

grupach zauważa się brak prawdziwej kultury powołaniowej.

Kultura bowiem zwraca uwagę nie na pojedyncze gesty, nawet licz-

ne, ale na mentalność i postawę podzielaną w grupie; dotyczy nie

tylko intencji i postanowień prywatnych, ale systematycznego i ro-

zumnego użycia tych energii, jakimi dysponuje wspólnota. Treścią

kultury powołaniowej tak pojmowanej, są trzy wymiary: antropolo-

giczny, wychowawczy i duszpasterski. Pierwszy odnosi się do spo-

9 Nawet jeżeli brak jest artykułu o małych seminariach w pierwszym istniejącym

tekście konstytucyjnym, manuskrypt Ks. Rua z 1858, to był on już włączony przez

Księdza Bosko w szkicu z 1860 r. Por. G.Bosco Costituzioni della Società di S.

Francisco di Sales [1858]-1875. Ed. krytyczna Francesco Motto, Roma, LAS 1982

ss.76-77.

10 Dla tej części używam dowolnie słowa „Kultura powołania” Ks. Juan E. Vecchi

z: Dizionario della Pastorale Vocazionale, Libreria Ed. Rogate, Roma 2002 ss.370-

382.

11 Jan Paweł II, Orędzie na XXX Dzień Modlitw o Powołania (8 września 1992)

2.7 Page 17

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

sobu pojmowania i przedstawienia osoby ludzkiej jako powołania;

drugi zmierza do popierania propozycji wartości zgadzających się

z powołaniem; trzeci zwraca uwagę na stosunek między powołaniem

a kulturą obiektywną i wyciąga z niej wnioski dla pracy powołaniowej.

Życie jest powołaniem

Wiemy, że od wszelkich wydarzeń wychowawczych i duszpaster-

skich zależy bezpośredni lub odbity obraz człowieka. Chrześcijanin

wypracowuje go życiem, rozumnym wysiłkiem pojmowania jego

sensu przy oświeceniu wiary. Trzy elementy – życie osobiste, po-

szukiwanie sensu i rozsądek wynikający z wiary, są nieodzowne

i połączone ze sobą. Objawienie nie może być pojmowane jako

zewnętrzne nałożenia się na doświadczenie i na jego ludzkie poj-

mowanie, ale raczej jako wyjawienie jego głębszego i ostatecznego

sensu. Należy więc na pierwszym miejscu przezwyciężyć sposób

myślenia i mówienia o powołaniu, tak, jakby było ono nadwyżką,

bodźcem tylko dla niektórych, bardziej faktem związanym z anga-

żowaniem do jakiegoś stanu życia, niż istotnym odniesieniem do

urzeczywistnienia się osoby. Kryzys powołań bowiem może być

spowodowany stylem życia jaki one prezentują. A idąc jeszcze głę-

biej, zależy od spojrzenia na życie ludzkie, dla którego charakter

„zaproszenia”, czyli realizowania się przez słuchanie drugiego i w

dialogu z nim, nie tylko jest faktycznie wyłączony, ale nie może

nawet być włączony w sposób znaczący. Zdarza się to w takiej wi-

zji człowieka, która opiera się na zaspokojeniu dóbr osobistych na

pierwszym miejscu, proponując samorealizację jako jedyny cel ży-

cia lub pojmując wolność w sposób czysto autonomiczny. Taka opi-

nia jest dziś rozpowszechniona, wywierając pewien urok, a nawet,

gdy nie jest przyjęta w całości, to ma wpływ na ogłoszenie wiado-

mości i na orientację wychowawczą.

Pierwszym zadaniem kultury powołaniowej jest więc wypracowanie

i rozpowszechnienie wizji życia ludzkiego pojmowanego jako „apel

i odpowiedź”, jako definitywne rozważenie poważnej refleksji antro-

2.8 Page 18

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

pologicznej. Do takiej konkluzji prowadzą doświadczenie kontaktów,

wymagania etyczne, które z nich wynikają, pytania dotyczące życia.

To są te drogi, które należy przebyć, aby określić niektóre treści kul-

tury powołaniowej, która nas martwi. Każdy ma świadomość swojej

wyjątkowości. Rozumie, że jego życie jest jedyne (wyłączne), jako-

ściowo różne od innych, nie redukowalne jedynie do wymiaru świa-

towego. Należy całkowicie do niego, ale ma charakterystyki daru,

faktu uprzedzającego każde pragnienie lub wysiłek.

Otwarte na innych i na Boga

Równocześnie człowiek odczuwa, że jest cząstką całego układu

relacji nie z wyboru i nie drugorzędnych, wśród których to z inny-

mi osobami jest bezpośrednio widoczne i zajmuje uprzywilejowane

miejsce. Pierwsza rzecz, jaką osoba spostrzega to nie jest on sam ze

swoimi możliwościami, ale współzależność z innymi, którzy chcą

być zaakceptowanymi w ich rzeczywistości obiektywnej i uznani

w swojej godności. W takiej optyce odpowiedzialność ukazuje się

jako zdolność spostrzegania gestów pochodzących od innych i udzie-

lenie odpowiedzi. Chodzi tu o wezwanie etyczne, gdyż domaga się

odpowiedzialności i zaangażowania. Człowiek ożywia swoje życie

osobiste wtedy, gdy inni przestają być widziani tylko jako narzędzia,

którymi się można posługiwać.

Kultura powołaniowa musi ostrzec młodzieńca przed pojmowaniem

przedmiotowym, które czyni z jednostki ośrodek i miarę samego sie-

bie, która pojmuje realizacje osobistą jako obronę i awans, bardziej

niż otwarcie się i sympatię. Tak więc z takich poglądów, które we

wzajemnych relacjach stają się niewolnikami tylko przyjemności,

i są pozbawione charakteru etycznego. Doświadczenie relacyjne

i jego etyczny element ukierunkowują już na Transcendentność, gdyż

w nich ujawnia się coś bezwarunkowego i niematerialnego. W rzeczy

samej inni nie czekają tylko na spotkanie z osobami lub strukturami,

albo na współdziałanie z nimi poprzez wpływ naturalny. Oni chcą

uznania tajemnicy swojej osoby i postulują szacunek, uczciwość, mi-

2.9 Page 19

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

łość, promocje wartości moralnych i duchowych.

Wezwanie do transcendencji staje się bardziej widoczne, gdy oso-

ba jest zdolna otworzyć się na podstawowe problemy życia i pojąć

ich rzeczywiste bogactwo. Dostrzega więc swoje otwarcie się na

Wieczność którą już zauważa w swoich pozytywnych realizacjach,

ale także w swoich ograniczeniach. Rozumie, że nie może się za-

trzymać na tym, co jest bezpośrednio dostrzegalne, ani też planować

każdego dnia. Osoba jest wielką tajemnicą, która tylko Bóg może

wytłumaczyć i tylko Chrystus może zadowolić. Dlatego jest natural-

nie przymuszona, aby szukać sensu życia i rzucić się w wir historii.

Musi zdecydować o swoim ukierunkowaniu na przyszłość, mając

do wyboru różne możliwości. Nie może przeżyć swego życia dwa

razy: musi być absolutnie pewny. W wartościach, które zaakceptował

i w wyborach, które uczynił zamiarem, wartością i ratunkiem swoje-

go życia, zakłada się jego sukces lub niepowodzenie. Pan Jezus wy-

raził to w bardzo jasnej formie: „Kto chce zbawić własne życie, straci

je; a kto straci swoje życie ze względu na mnie i Ewangelię, zachowa

je. Bo cóż pomoże człowiekowi, gdyby zyskał świat cały a duszę swą

utracił?” (Mk 8, 35-36). Zadaniem kultury powołaniowej jest uczu-

lanie na słuchanie takich wątpliwości i uzdalnianie do ich rozważa-

nia. Zadaniem kultury powołaniowej jest również popieranie wzrostu

i wyboru dokonanego przez jakąś osobę w relacji do Dobra, Prawdy,

Piękna w przyjęciu których znajduje się jego pełnia.

Przeżywane jako dar i jako zadanie

To wszystko domaga się pogłębienia powołania jako definicji, którą

osoba nadaje własnemu życiu, pojmowanemu jako dar i wezwanie,

kierowanemu odpowiedzialnością, zaplanowanemu z wolnością.

Bardziej korzystnym kierunkiem, pomocnym w odkryciu takich fun-

dament jest Pismo św., odczytane jako odkrycie sensu życia człowie-

ka. W Piśmie św. byt i zasadnicze relacje osoby ludzkiej są określone

przez jego sytuację jako stworzenia, co nie wskazuje niższości lub

zależności, lecz darmową i twórczą miłość ze strony Boga.

2.10 Page 20

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Człowiek nie ma w sobie racji własnego życia ani własnej realizacji.

Ma ją dzięki darowi i cieszy się stając się za niego odpowiedzialny.

Dar życia zawiera pewien plan, który ożywia się w dialogu z samym

sobą, z historią, z Bogiem i domaga się osobistej odpowiedzi. To

określa umieszczenie człowieka w świecie i ze wszystkimi istotami,

jakie go stanowią. Nie mogą one spełnić wszystkich swoich pragnień

i dlatego człowiek nie jest im podporządkowany.

Typowym przykładem takiej struktury życia jest przymierze Boga ze

swoim ludem, przedstawione przez Biblię. Jest to wybranie darmo-

we ze strony Boga. Człowiek ma wziąć z niego świadomość i przy-

jąć jako projekt dla swojego życia kierowanego przez Słowo, które

go wyjaśnia i przedstawia jako konieczność wyboru. W Chrystusie

prawda o człowieku, którą rozum przyjmuje niejasno a którą od-

słania Biblia, znajduje całe swoje wytłumaczenie. Chrystus swoimi

słowami, a zwłaszcza siłą swojego życia bosko-ludzkiego, w którym

przejawia się świadomość Syna Bożego, otwiera osobę na pełne zro-

zumienie siebie i własnego przeznaczenia. W Nim jesteśmy ustano-

wieni synami i wezwani, aby żyć jako tacy w historii.

Powołanie chrześcijańskie nie jest dodatkowym luksusem, zewnętrz-

nym uzupełnieniem urzeczywistnienia się człowieka. Jest natomiast

jego czystym i zwykłym dopełnieniem, niezbędnym warunkiem au-

tentyczności i pełni, zaspokojeniem istotnych wymagań, tych, które

są istotą jego struktury jako stworzenia. W ten sam sposób włączenie

się w dynamikę Królestwa, do którego Chrystus zaprasza uczniów,

jest jedyną formą istnienia, które odpowiada przeznaczeniu człowie-

ka na tym świecie i później. Życie realizuje się całkowicie jako dar,

wezwanie i zamiar.

Biorąc to wszystko jako podstawę i natchnienie do działania, rozsze-

rzanie go w sposób, który stanie się mentalnością wspólnoty wycho-

wawczej i duszpasterskiej a szczególnie delegatów powołaniowych

z odpowiednimi konsekwencjami wychowawczymi i praktycznymi,

stanowi „kulturę”, której duszpasterstwo tak bardzo potrzebuje.

3 Pages 21-30

▲back to top

3.1 Page 21

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Oto fundamentalne postawy, które ożywiają kulturę powołaniową,

a które chcemy uprzywilejować:

· Poszukiwanie sensu. Sens jest to zrozumienie bezpośredniej ce-

lowości

a zwłaszcza ostatnich wydarzeń i ich przyczyn, na średni okres

czasu. Sens to również dostrzeżenie związku, jaki mają rzeczy-

wistość i wydarzenia z człowiekiem i jego dobrem. Dojrzewanie

sensu pociąga za sobą ćwiczenie rozumu, wysiłek rozpozna-

nia, postawę kontemplacji i życia wewnętrznego. Odbywa się

to w różnych zakresach: we własnym doświadczeniu, w histo-

rii, w Słowie Bożym. Wszystko zmierza do mądrości osobistej

i wspólnotowej, która wyraża się przez zaufanie i nadzieję w ży-

ciu. „My wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują współdziała we

wszystkim dla ich dobra” (Rzym 8,28)

Czas dojrzewania sensu może być długi. Ważną rzeczą jest nie

rezygnować, nie zamykać się na możliwości późniejszych i bo-

gatszych odkryć. Współczesna kultura rozwija się z nurtów, któ-

re ignorują, o ile nie negują każdy sens, który przekracza bezpo-

średnie i subiektywne doświadczenie. Prowadzi w ten sposób do

częściowego oglądu rzeczywistości, który czyni osobę niezdolną

opanować tysiące wydarzeń każdego dnia i wyjść poza to, co

jest powierzchowne lub sensacyjne. Dojrzałość kulturowa zakła-

da syntezę, punkt odniesienia przekraczający poszczególne zna-

jomości, aby móc orientować się i nie być zniewolonym przez

fakty. Jakość życia chyli się ku upadkowi, kiedy nie jest podtrzy-

mywana przez pewną wizję świata. Z jakością upadają racje, aby

ją zaangażować na służbę wyższych spraw.

· Otwarcie na transcendentność, na to, co jest poza człowie-

kiem, na przyjęcie ograniczenia, na przyjęcie tajemnicy, przyję-

cie sacrum w jego aspektach subiektywnych i obiektywnych, na

refleksję i na wybór spraw religijnych.

To jest horyzont, który ukazuje się w każdej działalności czło-

wieka, aby się stać jego istotnym wymiarem: w ćwiczeniu umie-

3.2 Page 22

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

jętności, w napięciu jego woli, w pragnieniach serca, w dynamice

jego kontaktów, w realizacji jego zamiarów. Życie człowieka jest

otwarte na wieczność i w ten sposób staje się wizją, jaką on ma

o rzeczywistości. Są dzisiaj tendencje kulturalne, które mniej lub

więcej świadomie prowadzą do zamknięcia się w możliwościach

„racjonalnych” i tymczasowych i czynią niezdolnym akceptowa-

nie własnego życia jako tajemnicy i daru. Brać pod uwagę trans-

cendencję to znaczy zaakceptować wątpliwości, wyjść poza to,

co widzialne i co rozumne. Doświadczenia, potrzeby,

bezpośrednie poznanie, mogą być punktem wyjścia, aby się

otworzyć na wartości, potrzeby i bardziej wymagające prawdy,

które nie są odczuwane jako negacja własnych energii , lecz

jako uwolnienie ich i doskonalenie. Tak, jak powiedział Jezus do

Samarytanki: „Gdybyś ty poznała dar Boży i kto jest ten, który ci

powiedział ‘Daj mi się napić’, prosiłabyś go, a On dałby ci wody

żywej” (J 4,10)

· Mentalność „etyczna”, zdolna odróżnić dobro od zła i umieć

ukierunkować się na dobro. Taka kultura jest oświecona odpo-

wiedzialnością moralną, ukierunkowana raczej na wartości niż

na środki i przyjmuje jako punkt oparcia prymat osoby. Kultura

wprowadza zawsze do swojego wnętrza bodziec etyczny i sama

w sobie jest wartością moralną, gdyż stara się osiągnąć cechy

ludzkie jednostkowe i wspólnotowe. Ona jednak ukazuje ograni-

czenia człowieka.

Niektóre z jej tendencji i realizacji, jeżeli nie całe jej systemy, są

dwuznaczne moralnie i to w dwóch wymiarach, subiektywnym

i obiektywnym. Ten fakt staje się poważny, jeżeli w samym dy-

namizmie przekształcania kultury, zanika kryterium etyczne lub

jest ono podporządkowane czemu innemu. Traci więc wszelki

wpływ odniesienie do dobra czy zła i przeważają inne wymogi

jak użyteczność, przyjemność, władza. W ostatnim czasie język

ukuł całą serię wyrażeń, które uwydatniają w formie przeciw-

stawności prymat lub brak odniesienia etycznego ważnego dla

3.3 Page 23

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

przeobrażania się kultury: kultura być lub mieć, kultura życia

i śmierci, osoby lub rzeczy Rozwijać kulturę z mentalnością

etyczną, to nie tylko troska o jej wzrost gdziekolwiek, ale skon-

frontowanie jej pojęć i realizacji z sumieniem oświeconym wia-

rą, po to, aby ją oczyścić i wyzwolić od dwuznaczności i ukie-

runkować na wartości.

· Projektowanie. Apatia wobec sensu zmienia się często w obo-

jętność na sprawy przyszłości. Bez spojrzenia na historię nie

ukażą się cele zachęcające, by się w nie zaangażować, z wyjąt-

kiem tych, które odnoszą się do dobrobytu jednostki. W okresach

poprzednich ideologie ze swoim utopijnym stanowiskiem ukie-

runkowywały projektowanie społeczne, co sprzyjało również na-

stawieniu osobistemu zaangażowania się w projekt historii.

Dzisiaj natomiast może mieć miejsce pomniejszenie znaczenia

przyszłości, z równoczesnym propagowaniem teraźniejszości,

co prowadzi do kultury natychmiastowej. Zamiary szybko do-

prowadza się do końca i realizują się w krótkim przeciągu czasu

doświadczenia jednostki. Te same zamierzenia dobra mogą się

ograniczyć do chęci poprawienia czegoś, do szukania samore-

alizacji przedmiotowej, do przelotnego entuzjazmu. Projekto-

wać, to znaczy organizować własne środki i swój czas w zgodzie

z wielkimi potrzebami historii i problemami wspólnot, aby osią-

gnąć cele idealne, godne człowieka. Wymaga to krytycznej od-

powiedzialności, aby się obronić przed pozornymi rozkazami,

zdolności wyboru, aby odsłonić naciski psychologiczne, umoty-

wowanej szczodrobliwości, aby wyjść poza bezpośrednie moż-

liwości.

· Zaangażowanie się w solidarność, w opozycję do tej kultury,

która prowadzi do skupienia się na jednostce. Szlachetne projek-

ty osobiste mogą powstać tylko tam, gdzie osoba pozwoli, aby

jej realizacja była złączona z inną, która jest do nich podobna.

Solidarność jest wielkim pragnieniem, które wypływa z głębi su-

3.4 Page 24

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

mienia, z serca historycznych wydarzeń i objawia się w formie

nieznanej i prawie nieoczekiwanej. Ukazuje się jako odpowiedź

na niepokojące wielkie wydarzenia jak zacofanie, głód, wyzysk,

pobudza budujące inicjatywy jak plany pomocy, wolontariat, ru-

chy opiniujące, które modyfikują relację poprzednią między oso-

bami i społeczeństwem. To wszystko w środowiskach bliskich,

ale i daleko. W konsekwencji mobilizuje ducha służby i pobudza

do niego.

Ale kultura solidarności często jest zaniedbywana, albo jest zu-

bożona przez silne prądy ekonomiczne i kulturalne. Zakłada ona

wizję świata i osoby, która uznaje współzależność jako klucz

objaśniający zjawiska pozytywne i negatywne ludzkości. Nic

nie ma swojego wyczerpującego wytłumaczenia lub rozumne-

go rozwiązania, jeżeli jest pojmowane jako forma odizolowa-

na. Ubóstwo i bogactwo, niedożywienie i marnotrawstwo są to

zjawiska współzależne. Pomiędzy tymi kontrastami występuje

w roli rozjemcy i zakłada nie tylko łagodność i współczucie, ale

ludzką odpowiedzialność. Osoba nie może być pojmowana jako

byt, który najpierw się uformował z samego siebie i tylko na dru-

gim miejscu ukierunkowuje się na innych. Osoba może być sobą

tylko wtedy, kiedy przyjmie solidarnie los innych.

3.Aspekty mające specjalne znaczenie w animacji i propozycji

powołaniowej

Popierać kulturę powołaniową to zasadnicze zadanie Duszpaster-

stwa Młodzieżowego

Całe duszpasterstwo a zwłaszcza młodzieżowe jest całkowicie powo-

łaniowe: wymiar powołaniowy stanowi całą jego inspirującą zasadę

i naturalną realizację. Należy więc porzucić pogląd zubażający dusz-

pasterstwo powołaniowe, które zajmuje się tylko poszukiwaniem

kandydatów do życia zakonnego lub kapłańskiego. Przeciwnie, jak

powiedziałem wyżej, duszpasterstwo powołaniowe powinno stwo-

3.5 Page 25

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

rzyć odpowiednie warunki, aby każdy młodzieniec mógł odkryć,

przyjąć i postępować w sposób odpowiedzialny za własne powołanie.

Pierwszy warunek, za przykładem Księdza Bosko, polega na stwo-

rzeniu środowiska, w którym się przeżywa i przekazuje prawdziwą

„kulturę, powołaniową”, czyli sposób pojmowania życia rozumiane-

go jako dar otrzymany za darmo, aby dzielić się nim w służbie pełni

życia dla wszystkich, przezwyciężając mentalność będącą wyrazem

indywidualizmu, konsumizmu, relatywizmu i kultury samorealizacji.

Przeżywanie takiej kultury powołaniowej domaga się wysiłku roz-

winięcia niektórych postaw i wartości, jak obrona i promocja świę-

tego charakteru życia ludzkiego, wiara w siebie i w bliźniego, ży-

cie wewnętrzne, które pozwoli odkryć w sobie i w innych obecność

i działanie Boże, gotowość do poczuwania się do odpowiedzialności

i zaangażowania dla dobra innych w postawie ofiarnej służby, od-

waga, aby marzyć i pragnąć dobra innych ludzi, solidarność i od-

powiedzialność za innych, zwłaszcza za bardziej potrzebujących12.

W takim kontekście lub kulturze powołaniowej duszpasterstwo mło-

dzieżowe powinni zaproponować młodym różne drogi powołaniowe

– małżeństwo, życie zakonne lub konsekrowane, posługa kapłańska,

zaangażowanie społeczne i kościelne – i towarzyszyć im w zadaniu

rozsądnego wyboru.

Każda wspólnota wychowawczo-duszpasterska musi być świado-

ma, jakie są cechy charakterystyczne własnego środowiska kultu-

rowego i działalności wychowawczo-duszpasterskiej, którą rozwija

w codziennej pracy z młodzieżą. To wszystko z zamiarem popierania

i rozwijania typowych elementów kultury powołaniowej, która czę-

sto nie jest akceptowana w środowisku, w którym żyją chłopcy.

Wskażę wam dwa elementy, które mogą pomóc w rozwoju kultury

powołaniowej:

12 Por. Jan Paweł II, Orędzie na XXX Światowy Dzień Modlitw o Powołania

(8 września 1992)

3.6 Page 26

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Uczynić ze wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej środowisko

rodzinne, ukazując wybitnych świadków powołania.

Młodzi żyją w dużych skupiskach, w których nie są identyfikowani ani

aprobowani; muszą oni zasługiwać i pozyskiwać wszystko, tak że,

słabsi, albo mniej przygotowani bywają marginalizowani i zapomniani.

W takim środowisku jest prawie niemożliwym przeżywać życie jako dar,

którym należy się dzielić; wydaje się ono raczej być walką o zaistnienie

lub biegiem do osiągnięcia dobrobytu i realizacji samego siebie.

W środowisku rodzinnym, typowo salezjańskim, młody człowiek czuje

się akceptowany i doceniany bez żadnych zasług; doświadcza zaufania

osób starszych i znaczących; czuje się włączonym w życie grupy;

rozwija swój protagonizm i odpowiedzialność; uczy się budować

wspólnotę wychowawczą i czuć się współodpowiedzialnym za dobro

wspólne, ma czas na refleksję, na dialog i pogodną rywalizację. To jest

najlepsze środowisko dla rozwoju kultury powołaniowej.

Zapewnić ukierunkowanie i towarzyszenie osobom

W dużych skupiskach, lub tam, gdzie kontakty są tylko formal-

ne, będzie bardzo trudno o rozwój powołaniowej wizji życia. Taki

bowiem proces domaga się obecności i bliskości wychowawców

wśród młodzieży, a zwłaszcza w chwilach bezpośrednich i wol-

nych; wymaga poznania

i zainteresowania się ich życiem; zdolności do kontaktów osobi-

stych, nawet tych szczegółowych i spontanicznych; chwil dialogu

i wspólnej refleksji, które pomogłyby w odczytaniu życia w optyce

pozytywnej i powołaniowej; miejsce i czas dla bardziej systema-

tycznych spotkań i osobistego towarzyszenia.

Wychowanie do miłości i do czystości

W ukierunkowaniu i animacji powołaniowej bardzo ważnym jest

wychowanie do miłości. Jest rzeczą konieczną pomóc chłopcu zhar-

monizować jego rozwój uczuciowo-seksualny w procesie wycho-

wawczym a także na drodze wychowania do wiary. To wszystko po

to, aby mogła rozwijać się uczuciowość i seksualność w harmonii

z podstawowymi wymiarami osoby, zachowując postawy otwarcia,

służby i ofiary.

3.7 Page 27

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Dzisiaj młodzieniec musi się zmierzyć z kontekstem kulturowo spo-

łecznym panseksualizmu, który przekazuje nieustannie swoje mani-

festy, na ulicy, w telewizji, w cyberprzestrzeni. Chodzi tu o sugestie,

które agitują do konsumpcyjnej praktyki seksualnej, ukierunkowanej

na szybkie przeżycie przyjemności. Tendencja ogólniepanująca na

tym polu, to permisywizm, a zachęcające treści tego panseksualizmu

stają się motywem poniżającego handlu. To wszystko wprowadza

pewne zamieszanie, co do poczucia wartości i relatywizm etyczny.

Zdarza się często, że nakłania się do przedwczesnego życia seksu-

alnego w kontaktach przyjacielskich lub w zwykłym poszukiwaniu

satysfakcji w nałogowej przyjemności. Młodzi ludzie zdecydowanie

stawiają na miłość, przeciwstawiają się stawiają czoła uprzedzeniom

i cenzurom, zaspokoić własne potrzeby uczuciowe i zmysłowe, trak-

tując to jako wartość komunikacji otwartej i bez ograniczeń. Na tym

jednak polu bardzo często nie mają rozeznania i przewodnika, który

by im pomógł zrozumieć własne uczucia i seksualność zgodnie z wi-

zją całościową osoby, rozwijając stale i jasno plan wychowania do

miłości, który ich ukierunkuje na harmonijną budowę osobowości,

czyniąc możliwą wizję życia jako daru i służby.

Już przed laty KG23 wskazywała salezjanom wychowanie do miło-

ści jako jeden z trzech ważnych problemów, wokół których staje się

możliwą i realizuje się synteza wiara-życie. Kapituła mówiła, że nie

chodzi o jakieś „problemy szczególne, ale o ‘przestrzenie’, w których

koncentruje się znaczenie, siła i sporny charakter wiary” 13.

Dziś ma to jeszcze większe znaczenie, zwłaszcza, kiedy się chce sku-

tecznie rozwinąć powołaniowy wymiar życia i stworzyć środowisko,

w którym mógłby dojrzewać plan powołaniowy młodego człowieka,

zwłaszcza, kiedy chodzi o powołania o szczególnym zaangażowaniu,

które często zakładają wybór celibatu. Wielu bowiem młodych znaj-

duje się w środowisku mało przychylnym całościowej i pozytywnej

wizji miłości. I wielu z nich boryka się ze dużymi trudnościami, które

wychowawca powinien znać, aby im pomóc w ich przezwyciężeniu.

13 Por. KG23, 181

3.8 Page 28

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Wielu z nich nie doświadczyło bezinteresownej miłości w rodzinie,

w której musieli znosić napięcia i starcia między rodzicami, nierzad-

ko decydującymi się na separację lub rozwód. Przyjazna relacja, któ-

rą przeżywają jest sztuczna i to wszystko sprawia, że zamiast prze-

ciwstawić się ujmującym propozycjom środowiska, przez nie zosta-

ją zdobyci. W ten sposób, bardzo szybko niektórzy z nich wchodzą

w relację z drugą osoba, zamykając się na innych i na grupę. Pośpiech,

jaki czują, aby żyć w pełnej relacji ze swoim partnerem prowadzi ich

do nieumiarkowanej praktyki życia seksualnego. Z pewności wpływa

na to brak prawdziwej drogi wychowania do miłości; jest to temat,

który się omija, albo traktuje w sposób moralistyczny i negatywny,

co zamiast pomóc, wzbudza odrzucenie młodzieńca.

Nasz system uprzedzający i duch rodzinny, charakterystyczny dla na-

szych środowisk, mogą stworzyć warunki, aby móc go bez przeszkód

praktykować.14

Wychowanie do modlitwy

Modlitwa jest istotnym i głównym elementem w ukierunkowaniu

i wyborze powołania, które będąc darem Bożym ofiarowanym w spo-

sób niezależny człowiekowi, może być odkryte i przyjęte tylko przy

pomocy łaski. A więc duszpasterstwo powołaniowe skuteczne i do-

głębne młodzieży jest niemożliwe bez włączenia ich i towarzyszenia

im przez praktykę ciągłej modlitwy.

Pierwsza wspólnota chrześcijańska modląc się oczekiwała dnia

Pięćdziesiątnicy, dnia narodzin Kościoła ewangelizującego (Dz.Ap.

1,14). Sam Jezus modlił się przed wyborem apostołów (Łk 6, 12ss)

i uczył ich modlić się, aby przyszło Królestwo Boże (Mt 6,7ss). Po-

lecenie „Proście, więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo

swoje” (por. Mt 9,37nn; Łk 10,2) pojmuje się w całej jego doniosłości

14 Prosty, ale zawsze aktualny przebieg wychowania do czystości został naświetlo-

ny przez Kapitułę Generalną 23: por. KG23, 195-202.

3.9 Page 29

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

i potrzebie w świetle przykładu i nauczania Chrystusa.. Modlitwa jest

uprzywilejowaną drogą i najlepszym duszpasterstwem powołanio-

wym.

Uznawane centralne miejsce modlitwy na drodze wiary, jest ważną

pomocą dla młodzieńca, aby mógł się włączyć i rozpocząć prawdzi-

we i głębokie życie modlitwy: tylko w ten sposób będzie mogło doj-

rzewać w nich możliwe powołanie specjalnej konsekracji.15

Młodzi ludzie żyją dzisiaj często w środowisku bardzo mało przy-

chylnym życiu duchowemu. Są zanurzeni w kulturę konsumizmu

i zysku, osobistej przyjemności i bezpośredniego zadowolenia swoich

żądz; powierzchowna wizja życia jest zdominowana 7przez subiek-

tywne opinie etyczno-moralne, często różniące się a nawet sprzeczne.

Środowisku, w którym się znajdują sprzyja niespokojny rytm życia,

w którym przeżywają rozmaite doświadczenia, nie mogąc pogłębić

żadnego z nich. ”Kryzys rodziny, rozwinięta relatywistyczna i kon-

sumpcyjna mentalność, negatywny wpływ mediów na sumienie i za-

chowanie, stanowią dużą przeszkodę dla kultury powołaniowej”16.

Z drugiej strony, stwierdzamy u chłopców i młodzieńców poszuki-

wanie życia wewnętrznego, wysiłek, aby zrozumieć własną tożsa-

mość a także otwarcie się i poważne poszukiwanie doświadczenia

Transcendencji. Nawet, jeżeli często ta droga jest pojmowana subiek-

tywnie i jest powiązana z własnymi potrzebami, to trzeba powiedzieć,

że jest to dobra sposobność, aby im pomóc odnaleźć Boga Jezusa.

Powiększa się liczba grup i ruchów, które w bardzo różny sposób

promują doświadczenie duchowości a młodzi szeroko uczestniczą

w tych grupach. Wystarczy wspomnieć wspólnotę z Taizè!

15 „Promocja powołań do życia konsekrowanego domaga się niektórych podsta-

wowych wyborów, jak stała modlitwa...Modlitwa powinna być codziennym zobo-

wiązaniem wspólnot i powinna włączać młodzież, rodziny, świeckich oraz grupy

Rodziny Salezjańskiej” (KG26, 54)

16 KG26, 57.

3.10 Page 30

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

To wszystko stanowi przychylną okazję, aby zaproponować młodzie-

ży możliwość rozpoczęcia drogi wychowania do życia wewnętrznego,

co stopniowo doprowadzi ich do odkrycia i posmakowania w modli-

twie chrześcijańskiej, szczególnie w tym, co stanowi jej osobliwość

i prawdziwe bogactwo: spotkanie z osobą Jezusa, ukazującego nam

miłość Boga, który nas zaprasza i ofiarowuje łaskę osobistego kon-

taktu z Nim. Oto, dlaczego w środowisku tak głęboko przesiąknię-

tym sekularyzmem i powierzchownością, jest tak bardzo potrzebne

popieranie wychowania do życia wewnętrznego proponując naszym

chłopcom życie duchowe mocne i głębokie. „Dzisiejsze czasy doma-

gają się wyraźnego powrotu do modlitwy...Ta modlitwa rozwija się

w łączności z rozbudzeniem wiary. Być zaangażowanymi w wierze,

a nie tylko wiernymi ze zwyczaju, wymaga postawy ożywionego,

pełnego mocy i częstotliwości dialogu z Bogiem. W klimacie sekula-

ryzmu odczuwa się naglącą potrzebę medytacji i pogłębienia wiary” .

Wychowaniu do modlitwy muszą sprzyjać warunki, które pobudzają

młodzieńca do przyjęcia postawy autentyczności. Są nimi: milczenie,

refleksja, zdolność odczytywania własnego życia, gotowość słuchania

i kontemplacji, bezinteresowność i zaufanie. Młody człowiek, który

niespokojnie przeżywa swoje aktywne życie, nie łatwo może wytwo-

rzyć w sobie milczenie i podtrzymywać drogę życia wewnętrznego,

które doprowadziłoby go do prawdziwego spotkania z samym sobą.

Będzie to również jednym z celów, które trzeba się starać osiągnąć.

Dlatego ważną jest rzeczą rozpocząć chwile modlitwy, dając miejsce

na spokój, ciszę, pogodę, co pozwoli młodym dojść do spotkania z sa-

mymi sobą a wychodząc z tego doświadczenia przyjąć własne życie,

aby je umieścić przed Panem.

Sercem modlitwy chrześcijańskiej jest słuchanie Słowa Bożego. Ono

powinno być wielkim nauczycielem modlitwy chrześcijańskiej, która

nie polega tylko na „mówieniu” do Boga, ile raczej na „słuchaniu

Go” i otwarciu się na Jego wolę (por. Łk 11,5-8; Mt 6,9nn). Jan Paweł

II mówił: „ Drodzy młodzi, w swoich grupach szukajcie okazji do

słuchania i poznawania Słowa Bożego zwłaszcza poprzez lectio divi-

4 Pages 31-40

▲back to top

4.1 Page 31

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

na: odkryjecie tam tajemnice Serca Bożego, które pomogą wam roze-

znawać sytuacje i zmieniać rzeczywistość”17. Normalnie powinno się

rozpocząć wprowadzenie młodego człowieka w słuchanie, pomaga-

jąc mu zrozumieć sens Słowa słyszanego lub czytanego. Powinno się

również uznać, że Słowo Boże jest skuteczne samo w sobie, a więc,

trzeba będzie czasami pozwolić mu działać samemu w sercu mło-

dzieńca, nie wciskając mu na siłę naszych schematów: nieraz będzie

ich ono samo prowadzić do dialogu osobistego z Jezusem.

Inną wielką szkołą modlitwy jest życie liturgiczne i sakramental-

ne Kościoła: trzeba więc pomóc młodemu człowiekowi świadomie

w nim uczestniczyć, rozumiejąc znaki i symbole liturgii. Wychowa-

nie do wiary, które zapomniałoby lub odrzucało spotkanie sakramen-

talne z Chrystusem nie jest drogą do spotkania Go a tymbardziej nie

ukaże możliwości postępowania za Nim. „Młodzi, tak jak my znajdu-

ją Jezusa we wspólnocie kościelnej. Jednak w jej życiu są momenty,

w których On się objawia i się komunikuje w szczególny sposób: są

to sakramenty a zwłaszcza Pojednania i Eucharystii. Bez tego do-

świadczenia, jakie one dają, poznanie Jezusa staje się niewystarcza-

jąca i znikome, co prowadzi do nie rozpoznania Go wśród innych

ludzi, jako zmartwychwstałego Zbawiciela. Słusznie się mówi, że

sakramenty są żywą pamiątką Jezusa: tego, co On uczynił i co robi

jeszcze dziś dla nas, tego, czym jest dla naszego życia; [sakramenty]

rozbudzają więc ponownie naszą wiarę w Niego i pozwalają dostrzec

Go lepiej w naszym życiu i w wydarzeniach

Są one również ujawnieniem tego, co się wydaje być ukryte w zaka-

markach naszego życia, a z czego zdajemy sobie sprawę...W sakra-

mencie Pojednania otwierają się nam oczy i widzimy, jacy mogliby-

śmy być, żyjąc zgodnie z planem i pragnieniem Boga; otrzymujemy

znów Ducha Świętego, który nas oczyszcza i odnawia. Jak to już po-

wiedziano, jest to sakrament naszej przyszłości jako synów, zamiast

przeszłości jako grzes, że zarówno miłość do Boga jak i wzglzników.

W Eucharystii Chrystus nas włącza w swoją ofiarę dla Ojca i umacnia

17 Jan Paweł II, Orędzie na XII Dzień Młodzieży (15 sierpień 1996)

4.2 Page 32

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

nasze oddanie się bliźniemu. Pobudza w nas pragnienie i daje nadzie-

ję, że zarówno miłość do Boga jak i względem braci stają się łaską dla

wszystkich i dla wszystkiego; głosimy Jego śmierć, ogłaszamy Jego

zmartwychwstanie, przyjdź Panie Jezu”18.

Wśród licznych dróg inicjacji do modlitwy, salezjańska duchowość

młodzieżowa ukazuje swoje wielkie bogactwo i specyficzny styl ży-

cia duchowego z charakterystycznym stylem modlitwy i aktualną

formą organizowania życia wokół niektórych zagadnień związanych

z wiarą, wyborem wartości i postaw. Możemy w nim znaleźć pew-

ne własne cechy charakterystyczne modlitwy salezjańskiej: jest to

modlitwa prosta, bez niepotrzebnych komplikacji, włączona w ży-

cie każdego dnia, które się przedstawia i ofiaruje Panu; jest to mo-

dlitwa przepełniona nadzieją, która promuje paschalną wizję życia

w osobistym dialogu ze Zmartwychwstałym Panem, żywym i obec-

nym wśród nas; modlitwa, która prowadzi do celebracji sakramen-

tów, zwłaszcza Eucharystii, w której przeżywa się osobiste spotka-

nie z Chrystusem; jest to modlitwa, która pomaga odkryć obecność

Jezusa w każdym młodym człowieku, zwłaszcza w najbiedniejszym

i mobilizuje do zaangażowania się w ich wychowanie i ewangelizację.

Jest więc rzeczą ważną, aby zwracać uwagę na te cechy charakte-

rystyczne na naszej drodze wychowania do modlitwy, aby pomóc

młodemu człowiekowi przeżywać je i w ten sposób wprowadzić go

w salezjańską duchowość młodzieżową: jest to droga życia chrześci-

jańskiego, która może doprowadzić także nastolatków i młodzieńców

do wielkiego celu świętości19.

Musimy być tego pewni: tylko z życiem modlitwy zawsze ukierunko-

wanej na Chrystusa, młody człowiek będzie mógł wyjaśnić i umocnić

własny wybór powołaniowy, zwłaszcza, jeżeli chodzi o powołanie do

specjalnej konsekracji.

18 Juan E. Vecchi, „Poznali Go przy łamaniu chleba” NPG 1997, n.8 (listopad) ss.3-4

19 Por. KG23, 158 nn, a zwłaszcza 173-177

4.3 Page 33

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Towarzyszenie osobiste

Innym podstawowym elementem w duszpasterstwie powołaniowym

jest regularne osobiste towarzyszenie młodzieńcowi. Powinno ono

być pełne szacunku, z właściwym zrozumieniem dojrzałości i dro-

gi duchowej osoby, której się towarzyszy. To towarzyszenie pomoże

zrozumieć wewnętrznie i osobiście przeżyte doświadczenia i otrzy-

mane propozycje; powinno pobudzać i kierować w inicjacji do mo-

dlitwy osobistej i do przyjmowania sakramentów; powinno ukierun-

kować na osobisty program życia jako konkretne narzędzie rozumu

i dojrzałości powołaniowej. Łaska Ducha Św., która działa w sercu

osoby potrzebuje współpracy wspólnoty i mistrza duchowego. Dla-

tego każdy święty miał duchowego mistrza, który mu towarzyszyl

i kierował.

Towarzyszenie jest jeszcze bardziej potrzebne w salezjańskim sys-

temie wychowawczym, które opiera się na obecności wychowawcy

wśród chłopców i na osobistym kontakcie bazującym na wzajemnym

poznaniu, na zrozumieniu i zaufaniu.

Kiedy mówimy o towarzyszeniu, nie odnosimy tego tylko do indy-

widualnego dialogu, ale do całości relacji osobistych, które pomagają

młodzieńcowi w osobistym przyswojeniu wartości i przeżytych do-

świadczeń i w dostosowaniu ogólnych propozycji do własnej kon-

kretnej sytuacji, do wyjaśnienia i pogłębienia motywacji i kryteriów.

Taki proces zakłada doświadczenia i różne poziomy, przyrzeczone przez

wspólnotę salezjańską, aby zapewnić środowisko wychowawcze, zdol-

ne popierać personalizację i wzrost powołaniowy. Tytułem przykładu:

* obecność wśród młodzieży i wolę poznania ich i dzielenia z nimi

życia w postawie zaufania;

* promocję grup, w których młodym towarzyszą animatorzy

i koledzy;

* krótkie, okazyjne kontakty, które wskazują na zainteresowanie się

osobą i jej światem; z równoczesnym zwróceniem uwagi na nie

które momenty o specjalnym znaczeniu dla młodzieńca

4.4 Page 34

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

* momenty krótkiego, osobistego, ale częstego i systematycznego

dialogu ustalonego przez konkretny plan;

* kontakt ze wspólnotą salezjańską z doświadczeniem przeżywania

wspólnej modlitwy, braterstwa i apostolatu;

* częste ułatwianie okazji do sakramentu Przebaczenia; uważna

i przyjazna interwencja spowiednika często może się okazać

decydującą w ukierunkowaniu młodego człowieka w jego wyborze

powołaniowym.

W praktyce towarzyszenia a zwłaszcza w osobistym dialogu należy

też zapewnić zwrócenie uwagi na niektóre podstawowe kwestie waż-

ne dla wzrostu ludzkiego i chrześcijańskiego młodzieńca i rozpozna-

nie oznak powołania. Oto niektóre z nich:

· Wychowanie do poznania samego siebie, aby odkryć wartości

i przymioty, jakie Pan dał każdemu, ale również ograniczenia lub

dwuznaczność w sposobie swojego życia lub myślenia. Iluż to

młodych nie przyjęło wezwania powołaniowego, nie dlatego że

byli mało szlachetni albo obojętni, ale po prostu ponieważ nikt

im nie pomógł poznać siebie i odkryć podwójny i delikatny ko-

rzeń pewnych schematów myślowych i uczuciowych, lub ponie-

waż nikt im nie pomógł uwolnić się od ich lęków i obrony przed

powołaniem.

· Dojrzewanie do uznania Jezusa jako Zmartwychwstałego Pana

i najwyższy sensu własnego życia. Motywacje powołaniowe po-

winny bazować na uznaniu inicjatywy Bożej, który pierwszy nas

umiłował. Jak to tłumaczył papież Benedykt XVI młodzieży Rzy-

mu i Lacjum: „Chrystus jest zawsze obecny i patrzy na każdego

z nas z miłością. My jednak musimy spotkać się z tym wejrzeniem

i spotkać się z Nim. Jak to zrobić? Powiedziałbym, że pierwszym

punktem, aby spotkać się z Jezusem, i doświadczyć Jego miło-

ści, jest poznać Go...Aby poznać jakąś osobę, przede wszystkim

tak ważną osobę, jak osoba Jezusa, Boga i człowieka, potrzeba

rozumu, ale równocześnie i serca. Tylko z otwartym sercem na

4.5 Page 35

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Niego, tylko ze znajomością tego wszystkiego, co On powiedział

i co zdziałał, z naszą miłością, z naszym postępowaniem w Jego

kierunku, możemy powoli poznać Go coraz bardziej, ale także

doświadczyć tego, że jesteśmy kochani....W prawdziwej rozmo-

wie coraz to bardziej możemy znaleźć drogę poznania, która jest

miłością. Oczywiście mamy nie tylko myśleć, nie tylko się mo-

dlić, ale również działać, to jest ta część drogi w kierunku Jezusa:

czynić rzeczy dobre, angażować się dla bliźniego”20.

· Wychowywać do odczytywania doświadczeń własnego życia

i wydarzeń historii, jako daru Bożego i jako wezwania, aby być

do Jego dyspozycji dla Królestwa Bożego. Dlatego pomaganie

młodzieży w rozświetleniu ich życia Słowem Bożym, z ciągłym

odniesieniem do Jezusa Chrystusa, usłyszeć jak Pan życia pro-

ponuje szczególny plan dla każdego z nas. „Bóg chciał mojego

życia od wieków. Jestem kochany, jestem konieczny. Bóg ma dla

mnie pewien plan w całej historii, ma ten plan właśnie dla mnie.

Moje życie jest ważne i konieczne. To miłość odwieczna mnie

stworzyła w głębi i oczekuje mnie. I to jest pierwszy punkt: po-

znawać, starać się poznać Boga i przez to zrozumieć, że życie

jest darem Bożym i życie jest dobrą rzeczą. Tak więc istnieje

fundamentalna wola Boga dla nas wszystkich i jest jednakowa

dla wszystkich. Ale jej użycie jest różne w każdym życiu, bo Bóg

ma swój precyzyjny plan w stosunku do każdego człowieka...Nie

tylko „mieć” życie, ale uczynić z niego dar, nie szukać samego

siebie, ale dać go innym. I to jest rzeczą istotną”21.

· Pogłębić asymilację osobistą wartości ewangelicznych jako sta-

łych

kryteriów, które ukierunkowują na wybory, jakie robimy w żuciu

codziennym. W ten sposób będzie łatwiej oprzeć się pokusie, aby

20 Benedykt XVI, Spotkanie z młodzieżą Rzymu i Lacjum, przygotowujące Świa-

towy Dzień Młodzieży, 25 marca 2010.

21 Tamże

4.6 Page 36

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

iść w sposób konformistyczny za tym, co robią wszyscy. Tak,

jak już powiedziałem wcześniej, aspekt, na który mamy zwró-

cić większą uwagę na tym polu, to wychowanie do miłości i do

uczuciowości.

Centralne miejsce i rola konsekracji zakonnej w posłannictwie

Rodziny Salezjańskiej

Posłannictwo salezjańskie to posłannictwo wychowawcze (całościo-

wej promocji osoby) i misja ewangelizacji młodzieży. Te dwa wymia-

ry naszego posłannictwa salezjańskiego (wychowawczy i ewangeli-

zacyjny) są istotne i powinny być widziane we wzajemnym uzupeł-

nianiu się i wzajemnym ubogaceniu.

Rodzina Salezjańska respektując charyzmat poszczególnych grup,

które ją stanowią jest podmiotem tej misji i musi się troszczyć o ca-

łość jedności organicznej; dlatego jest bogactwem, bo w niej są zna-

cząco obecne dwie formy wzajemnie się uzupełniające przeżywania

powołania, świecka i konsekrowana, w nich zaś laicka i kapłańska.

Należy mieć pełną świadomość i zwrócić szczególną uwagę na pod-

stawową wartość życia konsekrowanego w realizacji misji salezjań-

skiej. „Ksiądz Bosko – jak stwierdza KG24 – chciał, aby osoby kon-

sekrowane były w centrum jego dzieła, ukierunkowanego na sprawę

zbawienia młodzieży i ich świętość” .

Forma laicka powołania salezjańskiego w swoich różnych przejawach

w Rodzinie Salezjańskiej, zwraca uwagę na wartość rzeczy stworzo-

nych i na rzeczywistości świeckie, ukazuje szczególną wrażliwość

na świat pracy, kładzie szczególną uwagę na terytorium, podkreśla

wymogi profesjonalizmu; laickość członków Rodziny Salezjańskiej,

zakonnicy, osoby konsekrowane lub nie, ukazuje wszystkim, jak

przeżywać całkowite oddanie się Bogu z powodu Królestwa poprzez

te wartości i zajęcia świeckie. Druga forma, kapłańska, która przyzy-

wa zasadniczy cel całej działalności wychowawczej; kapłani, przyna-

4.7 Page 37

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

leżący do różnych grup Rodziny Salezjańskiej, realizują kapłaństwo

w pełni włączone w zadanie wychowawcze, przekazując Słowo Boże

nie tylko na katechezie, ale również w dialogu i działalności wycho-

wawczej budują wspólnotę chrześcijańską przez budowanie wspól-

noty wychowawczej.

Należy odnaleźć w Rodzinie Salezjańskiej wartość konsekracji za-

konnej. Ona bowiem ukazuje się jako znak konieczny, który, podczas

gdy wyszczególnia tożsamość tych, którzy dokonali całkowitego

wyboru w naśladowaniu Jezusa, wskazuje równocześnie na laików,

którzy podzielają nasz charyzmat, że ich uczestnictwo w misji nie

jest tylko pomocą uzupełniającą, ile raczej szczególnym doświad-

czeniem Boga w uczestnictwie w tej samej duchowości i w tym sa-

mym posłannictwie. „Nie ostoi się postać zakonnika, który nie wyrazi

w sposób natychmiastowy i niemal emocjonalny transcendentnego

znaczenia, które by nie było jakimś znakiem wskazującym na to, co

boskie i na miłość bliźniego, która pochodzi od Boga” 22.

Niejednokrotnie w naszym zapatrywaniu na powołanie salezjań-

skie i ukazywanie go, robimy wrażenie, że dajemy pierwszeństwo

aspektom użytecznym, pozostawiając w cieniu, ograniczając lub nie

urzeczywistniając aspektów życia konsekrowanego. „Jeżeli usunie-

my poza nawias konsekrację zakonną, aby rozważać ją w terminach

odnoszących się do działania i do zadań użytecznych, to nie tylko

pomiesza to plany, lecz sfałszuje jej wymiary” .

Rodzina Salezjańska w swoim specyficznym zadaniu ubogaca się

znaczącą i dopełniającą obecnością zakonników, osób konsekro-

wanych i laików. Razem stanowią niezwykłą kompletność energii

używanej dla dawania świadectwa i dla misji wychowawczej; róż-

ne powołania laickie ubogacają świadectwo życia konsekrowanego

i funkcję animującą, która jako taka musi realizować w Rodzinie

i w Ruchu salezjańskim.

22 Juan E. Vecchi, Beatyfikacja koadiutora Artemide Zatti: poruszająca wiadomość,

ARG 376 (2001) s.38

4.8 Page 38

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Ten związek więc nie bazuje na rolach lub różnych funkcjach, jakie

każdy może podjąć (często są to jednakowe role), ale przez specjalne

dary powołaniowe, poprzez które każdy przyczynia się do wspólnego

posłannictwa.. Przekazanie życia musi być takie samo, gdyż jest cał-

kowite, a nie sposób przekazania go.

Salezjański Ruch Młodzieżowy uprzywilejowanym miejscem

powołaniowym.

Salezjański Ruch Młodzieżowy to rzeczywistość pełna życia obecna

na pięciu kontynentach. Ukazuje on doniosłą wyrazistość wielkiego

wrażenia, jakie osoba Księdza Bosko i jego charyzmat wywierają

na młodzież. W wielu spotkaniach krajowych i międzynarodowych

Salezjański Ruch Młodzieżowy staje się żywym i silnym doświad-

czeniem powszechnej opinii, że ma swoje źródło w osobie Księdza

Bosko, w wartości jego pedagogii i w Salezjańskiej Duchowości

Młodzieżowej.

Ten rozwój Ruchu ze swoją różnorodnością grup i stowarzyszeń,

z obecnością licznych animatorów, wielością inicjatyw i propozycji

formacyjnych, jest dla nas, członków Rodziny Salezjańskiej łaską

Bożą a równocześnie wezwaniem. Pan przesyła nam tych wszystkich

młodzieńców, abyśmy im pomogli w ich drodze wzrostu jako osób aż

do osiągnięcia pełni życia chrześcijańskiego.

Tendencja stowarzyszeń, życie w grupie, inspiracja wspólnotowa

były doświadczeniem prawie spontanicznym w życiu Księdza Bo-

sko. Była w nim skłonność naturalna poczucia społecznego i przyjaź-

ni. Asocjacjonizm młodzieżowy jest dlatego wymogiem koniecznym

w propozycji wychowawczej, jakiej chciał Ksiądz Bosko. Dzięki

wielości grup i stowarzyszeń młodzieżowych mamy możliwość za-

pewnić kwalifikowaną obecność wychowawczą w nowych przestrze-

niach socjalizacji młodzieży. Ta praktyka staje się znaczącą wtedy,

kiedy młodzi mogą zrozumieć rzeczywistość kościelną i zaangażo-

wać się w nią jako żywe członki „ciała” wspólnoty chrześcijańskiej.

4.9 Page 39

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Może się czasami wydawać, że młodzieńcy z naszych ośrodków

i niektórych naszych grup są powierzchowni, zwłaszcza, kiedy wyja-

wiają swój styl hałaśliwy i wesoły. W rzeczywistości wielu z nich jest

całkiem dobrymi i duchowo wartościowymi. Przejawiają oni „wiel-

kie pragnienie Boga, Chrystusa, Ewangelii przeżywanej w prostocie

w normalnym codziennym życiu. Ksiądz Bosko był przekonany, że

wielki procent młodych ludzi, jakich Bóg posyła do naszych domów

ma dobre nastawienie, aby postępować za powołaniem o specjalnym

zadaniu, jeżeli im się to uzasadni i będzie się odpowiednio towarzy-

szyć23. Właśnie, ponieważ często żyją w środowisku niesprzyjającym

milczeniu i wewnętrznemu przeżywaniu rzeczy, szukają naszej po-

mocy, oparcia w nas i naszego towarzyszenia im na drodze dojrze-

wania życia. Salezjańska Duchowość Młodzieżowa, styl życia chrze-

ścijańskiego przeżywany przez Księdza Bosko i przez chłopców

z Oratorium na Valdocco stanowiły te możliwości, które można było

ofiarować tym młodym ludziom.

W różnych częściach świata wiele powołań do życia zakonnego lub

kapłańskiego a także do życia laickiego zaangażowanego w Rodzinie

Salezjańskiej rozwija się w grupach i stowarzyszeniach Salezjańskie-

go Ruchu Młodzieżowego, zwłaszcza wśród animatorów. Jest to fakt,

z którego musimy sobie zdawać sprawę doceniając i towarzysząc

jeszcze lepiej temu doświadczeniu stowarzyszeniowemu. Może po-

winniśmy być więcej przekonani, że nasi młodzieńcy, a zwłaszcza

młodzi animatorzy, mają prawo otrzymać od nas bodziec, który ich

skłoni do przemyślenia swojego życia i do uczestnictwa w drodze

powołaniowej; towarzysząc im osobiście musimy jasno postawić py-

tanie o powołanie i zachęcić do wspaniałomyślnej odpowiedzi.

Jest to ważne i pilne zadanie dla każdego salezjanina i dla każdego

członka Rodziny Salezjańskiej w codziennych kontaktach z młody-

mi w grupach i w różnych obowiązkach animacyjnych. Gdyby była

sprzyjająca okazja i możliwa dyspozycyjność ze strony młodzieńca,

23 Por. MB XI, s. 266.

4.10 Page 40

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

jest to chwila, aby zaproponować zobowiązanie powołaniowe. W ta-

kiej propozycji musimy być wolni i odważni, polecając się działaniu

Ducha Św., który często może nas zaskoczyć swoimi działaniami.

Dzisiaj wiek wyboru powołaniowego życia zmienia się, i nawet jeżeli

ziarno rzuca się w wieku chłopięcym czy nastoletnim, często dojrze-

wa ono w następnych latach, kiedy młodzi podjęli już studia uniwer-

syteckie lub zaangażowali się w pracę. Jest więc rzeczą ważną po-

pierać propozycje i czas konkretny, co nam pozwoli towarzyszyć im

w tych chwilach decydujących o ich przyszłości. W sposób specjal-

ny musimy się troszczyć o tych młodzieńców, którzy są nam bliżsi,

a także o animatorów, wolontariuszy, współpracowników w naszych

dziełach, którzy szlachetnie podzielają wiele aspektów posłannictwa

salezjańskiego, mają rzetelną wolę służenia i poszukują znaczącego

planu życia. Trzeba zapewnić, że doświadczenie animacyjne lub wo-

lontariatu pomoże im ustawić swoje życie zgodnie z linią poszukiwa-

nia i dyspozycyjnością powołaniową.

Zauważamy, że w grupach Salezjańskiego Ruchu Młodzieżowego

rozszerzają się w sposób nadzwyczajny grupy Wolontariatu. Są one

pierwszym darem drogi formacyjnej, podjętej poprzednio w grupach.

Młodzi w wyborze wolontariatu odkrywają miejsce dla inicjatywy

i posługi, jako odważnego sprzeciwu wobec mentalności indywidu-

alistycznej i konsumistycznej, które fałszują wiele wartości społecz-

nych. Równocześnie pomaga im w dojrzewaniu wizji powołaniowej

życia jako daru i jako służby.

Należy przyjąć ten „znak czasów”, uwydatniając jego niezliczone

wartości, zwłaszcza w odniesieniu do wychowania w solidarności,

również w bogactwie powołaniowym, które obejmuje.

Ksiądz Bosko potrafił zaangażować swoich chłopców, często bardzo

młodych, w realizację niemal heroicznych zadań wolontariatu. Wy-

starczy przypomnieć młodych „wolontariuszy” w czasie epidemii

cholery w Turynie. Poprzez te zadania służby, pomagał im dojrzewać

do życiowego wyboru powołaniowego. To bezpośrednie zaangażo-

5 Pages 41-50

▲back to top

5.1 Page 41

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

wanie młodych we własne wychowanie i w przemianę otoczenia była

dla Księdza Bosko jednym z podstawowych kluczy jego systemu wy-

chowawczego, będąc równocześnie prawdziwą szkołą obywatelstwa

i świętości.

Również dzisiaj poprzez wolontariat pragniemy znów zaproponować

wizję powołaniową życia pobudzoną przez Ewangelię, przeżywa-

ną według Salezjańskiej Duchowości Młodzieżowej. Wolontariusz

(-szka) przekłada na rzeczywistość wartości i postawy charakteryzu-

jące „kulturę powołaniową”, o których była mowa wcześniej, takie

jak: obrona i promocja życia ludzkiego, wiara w siebie i e bliźnie-

go; życie wewnętrzne, które pozwala odkrywać w sobie i w bliźnich

obecność i działanie Boga; gotowość do poczuwania się do odpowie-

dzialności i zaangażowania dla dobra innych poprzez postawę służby

i bezinteresowności.. Te wartości powinny być rozwijane w czasie

formowania wolontariuszy i powinny inspirować ich plany i posługę,

w taki sposób, aby doświadczenie wolontariatu uformowało ich życie

jako zaangażowanych obywateli i chrześcijan nie ograniczało się do

praktyki, jednej z wielu, przeżywanej w czasie młodości.

W ten sposób wolontariat staje się prawdziwą szkołą życia; przyczy-

nia się do wychowania młodych do kultury solidarności z innymi

ludźmi, zwłaszcza najbardziej potrzebującymi. Sprawia, że wzrasta

w nich duch szczerości, otwarcia się na innych, który zachęca, prawie

w sposób naturalny, do bezinteresownego daru z siebie.

Jest więc rzeczą ważną, pomagać wolontariatowi w Rodzinie Sale-

zjańskiej. Jest to propozycja, która jest znana, doceniana, towarzy-

szona. Stanowi charakterystyczne doświadczenie, w którym można

wywierać odpowiedni wpływ na kulturę powołaniową

4. Zakończenie. Piękno i aktualność powołania salezjańskiego

W czasie wizytacji naszych domów a także innych grup Rodziny

Salezjańskiej, mogłem stwierdzić wielką siłę przyciągania i entuzja-

zmu, jaką wzbudza osoba Księdza Bosko, zarówno wśród młodych,

5.2 Page 42

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

jak i dorosłych, wśród ludzi prostych, jak i tych mających znaczenie,

polityków, działaczy społecznych, w rozmaitych kulturach, ale także

wśród osób z innych religii. Rozmawiając z wieloma z nich, mogłem

zrozumieć uznanie, jakie okazują dla obecności dzieła salezjańskie-

go. Wszyscy czuli się dumni z tego, że są byłymi wychowankami

i zetknęli się z pedagogią salezjańską. Często pamięć o Księdzu Bo-

sko wzbudza wielki powszechny entuzjazm i mobilizuje całą lud-

ność. Tak było na przykład w Panamie w czasie nowenny i uroczy-

stości św. Jana Bosko. Takie samo zjawisko spostrzegamy w czasie

przejazdu urny Księdza Bosko, która wędruje przez różne kontynen-

ty. Jego pedagogia i jego styl wychowania, zwłaszcza, gdy jest znany

i pogłębiony, jest uważany za skarb, który należy również ukazywać

i zachowywać. Reprezentuje on bowiem adekwatną odpowiedź na

wyzwania i oczekiwania dzisiejszej młodzieży.

To wszystko zachęca nas, aby żyć z poczuciem własnej godności

i wdzięcznym uznaniem za nasze powołanie, czując się spadkobier-

cami i kontynuatorami specjalnego charyzmatu, który Bóg wzbudził

dla młodzieży, zwłaszcza biedniejszej i znajdującej się w niebezpie-

czeństwie. W ciągi 150 lat historii salezjańskiej, począwszy od za-

łożenia Zgromadzenia i Rodziny Salezjańskiej, obserwujemy, jak

realizuje się marzenie Księdza Bosko, wciągnięcia szerokiego grona

osób, które podzielając jego ducha, angażują się w misję młodzie-

żową. My wszyscy jesteśmy częścią składową i dowodem tego snu,

który się realizuje.

Musimy więc przeżywać nasze powołanie salezjańskie z wielkim

poczuciem wdzięczności, a pierwszym znakiem uznania jest nasza

wierność, przeżywana radośnie i wyraźnie potwierdzona. Musimy

mówić o naszym powołaniu. Musimy mówić o Księdzu Bosko i jego

misji. Musimy wyjaśnić to, że Rodzina

Salezjańska, poprzez swoje grupy zrealizowała w świecie i zachęciła

tyle osób dobrej woli, aby ofiarowali nie tylko współpracę, ale nawet

życie, aby misja salezjańska mogła być kontynuowana w świecie na

korzyść chłopców, tak bardzo kochanych przez Boga.

5.3 Page 43

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Wszyscy powinniśmy znać i pamiętać braci i siostry, wspólnoty

i grupy, które przeżywały i przeżywają swoje powołanie w godny

podziwu i pociągający sposób. Ich życie wzbudza szacunek i pociąga

wiele osób. Myślę w tej chwili o osobie Ks. Cimattiego, który przez

swoją sympatię, grzeczność i talent muzyczny zapoznał i wzbudzał

szacunek do Księdza Bosko i jego dzieła w Japonii , przyczyniając

się do licznych powołań; albo osobę Ks, Carreno, który w Indiach, ra-

zem z innymi wielkimi misjonarzami ukazywał i powodował miłość

do powołania salezjańskiego, pociągając bardzo wielu młodzieńców,

założył ruch powołaniowy, który jeszcze dzisiaj wydaje obfite owo-

ce. Wspominam również Błogosławioną siostrę Marię Romero, nie-

zmordowaną kobietę, apostołkę w Costa Rica, a także promieniującą

osobę siostry Eusebii Palomino, czy też współpracownika salezjań-

skiego Attilio Giordani, albo byłego wychowanka Alberto Marvelli

a także Aleksandrinę da Costa i Nino Baglieri.

Również w bardzo trudnych sytuacjach, jak np., w krajach komu-

nistycznych, członkowie Rodziny Salezjańskiej nie przestraszyli się

i nie zniechęcili trudnościami, i nie wycofali się w nadziei lepszych

czasów, ale starali się przeżywać wiernie swoje powołanie, pomaga-

jąc sobie wzajemnie, aby być wytrwałymi w sytuacjach prawie że

niemożliwych, dając miejsce oryginalnym i twórczym formom, aby

urzeczywistniać, nawet potajemnie, pracę duszpasterską w duchu sa-

lezjańskim. W ten sposób, również nawet w takich niekorzystnych

okolicznościach, byli w stanie wzbudzić liczne powołania do życia

zakonnego i do Rodziny Salezjańskiej.

Jestem pewny, że każdy z was, w różnych grupach i w kongregacjach

czy instytutach Rodziny Salezjańskiej znał braci i siostry, wokół któ-

rych rozwijały się liczne powołania do życia zakonnego. Inni zaan-

gażowali w misję Księdza Bosko licznych laików.. Taka siła animacji

ma swoje źródło w osobie naszego wielkiego ojca Księdza Bosko.

Jeszcze dzisiaj, zawsze, kiedy laicy, nasi współpracownicy poznają

dobrze Księdza Bosko, jego system wychowawczy i jego duchowość,

są nimi głęboko rozentuzjazmowani i pragną ukazać go innym.

5.4 Page 44

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Powinniśmy więc być dumni z naszego powołania salezjańskiego;

poznawać coraz lepiej Księdza Bosko, a zwłaszcza, żyć i przekazy-

wać z entuzjazmem jego ducha i posłannictwo salezjańskie. Znakiem

wdzięczności za otrzymany dar powołania salezjańskiego będzie na-

sze zaangażowanie, aby go ukazywać wszystkim, zwłaszcza młodzie-

ży. Będziemy o nim mówić za każdym razem, gdy to będzie możliwe,

naszym współpracownikom i przyjaciołom, z którymi mamy kontakt.

Nasze życie, nasz entuzjazm, nasza wierność ukażą w pełni, że wie-

rzymy w piękno i wartość powołania, które otrzymaliśmy. Wierzymy

w jego aktualność i przeżywamy go intensywnie, aby radośnie odpo-

wiedzieć na potrzeby i oczekiwania młodzieży i dzisiejszego społe-

czeństwa.

Pan Jezus i Maryja Wspomożyciela powierzyli nam ten dar drogo-

cenny dla zbawienia młodzieży. Jest to dar, którego strzeżemy z miło-

ścią, który przeżywamy intensywnie i który przekazujemy z radością.

Kończę jak zwykle opowiadaniem, które, jak mi się wydaje, jest bar-

dzo zachęcające do refleksji, na temat naśladowania, drogi, podsta-

wowego wyboru życia i Chrystusa, jako jedynego najwyższego dobra

i prawdziwie drogocennej perły, dla której warto sprzedać każdą rzecz.

Są to te elementy, które łączą się z pojęciem życia jako powołania.

KARAWANA NA PUSTYNI

Na dalekim Wschodzie, żył pewien cesarz bogaty i potężny. Na

wszystkich dworach świata wychwalano jego królestwo, jego pała-

ce i jego mądrość. Ale poeci i pieśniarze, którzy wędrowali tamtędy,

w zamku wychwalali przede wszystkim jego niezliczone bogactwa.

„Tylko za klejnoty, które są w jego koronie możnaby wyżywić całe

miasto!”, recytowali. Jak to zazwyczaj bywa, to wszystko wzbudziło

zazdrość i chciwość innych królów i narodów. Niektóre barbarzyń-

skie plemiona, okrutne i porywcze zebrały się u granic i napadły na

królestwo. Nikt nie mógł ich zatrzymać. Cesarz zdecydował, aby

się schronić wśród przyjaznych plemion, które żyły w górach, poza

5.5 Page 45

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

groźną pustynią.Pewnej nocy zostawił pałac cesarski a za nim po-

dążała niewielka karawana, która wiozła jego bajeczny skarb złote

talerze, klejnoty i szlachetne kamienie. Aby marsz uczynić szybszym,

towarzyszyły mu tylko wybrane straże i paziowie, którzy ślubowali

mu absolutną wierność, aż do śmierci. Droga poprzez pustynię była

kręta wśród piaszczystych wydm spalonych słońcem, wiodła przez

ciasne, wąskie ścieżki, i strome przełęcze, Niewielu znało tę ścieżkę.

W połowie drogi, podczas gdy wspinali się po żwirowatej pochyło-

ści, zmęczeni trudem i rozpalonym od słońca skałami, padło kilka

wielbłądów z karawany, łapiąc z trudem powietrze i już się nie pod-

niosły. Skrzynie, które one niosły, stoczyły się po bokach wydmy,

roztrzaskały się i rozsypały całą swoją zawartość monet, naszyjników

i drogocennych kamieni, które wpadły między kamienie i w piasek.

Władca nie chciał zwolnić marszu. Nieprzyjaciele prawdopodobnie

zdali sobie już sprawę z jego ucieczki. Gestem, który wyrażał i zmar-

twienie i hojność, zaprosił swoich paziów i straże, aby sobie wzięli

drogocenne kamienie, które uda się im zebrać i wziąć je dla siebie.

Garść tych drogocennych rzeczy zapewniała im dostatek do końca

życia. Podczas gdy młodzieńcy rzucili się zachłannie na bogatą zdo-

bycz i z trudem przeszukiwali w piasku i między kamieniami, władca

kontynuował swoją podróż przez pustynię. Spostrzegł jednak, że ktoś

szedł za nim. Odwrócił się i zobaczył jednego ze swoich paziów, któ-

ry szedł za nim sapiący i spocony.

„A ty?” zapytał go „nie zatrzymałeś się, aby coś zebrać?”

Młodzieniec spojrzał na niego pogodnym wzrokiem i pełen godności

i dumy, odpowiedział:

„Nie, Panie, ja idę za moim królem”.

Opowiadanie przywodzi nam na pamięć ten rozstrzygający urywek

Ewangelii św. Jana

„Wielu z uczniów Jezusa odpadło i już z nim nie chodziło. Rzekł

więc Jezus do Dwunastu: Czy i wy chcecie odejść? Odpowiedział

mu Szymon Piotr: Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia

wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga”

(J 6,66-69).

5.6 Page 46

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Wybór tak bardzo zobowiązujący, aby złożyć własne życie w ręce

Boga i jest to możliwe, jeżeli jak pisze Madeleine Delbrel, jesteśmy

zdolni tańczyć, pozwalając się kierować Duchowi świętemu.

Taniec Życia

„Aby tańczyć dobrze, z Tobą czy z innymi, nie potrzeba wiedzieć, jak

prowadzić taniec. Wystarczy zrobić krok, by być zadowolonym, trzeba

być lekkim, ale przede wszystkim nie być sztywnym. Nie trzeba doma-

gać się wyjaśnień w sprawie kroków, jakie podoba Ci się zrobić. Trze-

ba być niejako przedłużeniem Ciebie, zręcznym i żywym, I otrzymać

od ciebie przesłanie rytmu orkiestry.

Nie należy iść do przodu za wszelką cenę, ale umieć zrobić krok do

tyłu, na bok. umieć się zatrzymać i przesunąć, zamiast się poruszać.

Byłyby głupie kroki, gdyby muzyka nie była zgodna. My jednak zapo-

minamy muzykę Twojego Ducha, i robimy z życia ćwiczenie gimna-

styczne; zapominamy, że w twoich ramionach życie jest tańcem, i że

Twoja święta wola jest niepojętą fantazją.

Gdybyśmy byli zadowoleni z Ciebie, Panie, nie moglibyśmy oprzeć

się potrzebie tańca, który opanowuje świat i moglibyśmy odgadnąć,

jaki taniec Ci się podoba tańczyć, oddając się krokom Twojej Opatrz-

ności”

Drodzy bracia i siostry, życzę wam wszystkim tego radosnego do-

świadczenia, aby pozwolić się prowadzić przez Ducha. Nasze życie

napełni się radością i entuzjazmem i wtedy będziemy mogli stać się

jak Jan Chrzciciel mistrzami, którzy umią pomóc własnym uczniom,

aby stawali się uczniami i apostołami Pana Jezusa.

Z mocnym uściskiem życzenie, by rok 2011 był pogodny i obfitujący

w powołania do całej Rodziny Salezjańskiej.

Ks. Pascual Chavez V., SDB

5.7 Page 47

▲back to top

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1. Kronika Przełożonego Generalnego

Lipiec 2010

Po zakończeniu Rekolekcji w Camaldoli (zob. DRG 408, Kro-

nika Przełożonego Generalnego, czerwiec 2010), w sobotę

3 lipca Ksiądz Generał powraca do Rzymu razem z wszystkimi

Radcami.

W poniedziałek 5 lipca późnym rankiem spotyka członków Sto-

warzyszenia „Wspólnota Misyjna Księdza Bosko” z Bolonii.

We wtorek 6 lipca, zostają wznowione posiedzenia sesji plenar-

nej Rady Generalnej, wstrzymane na czas trwania Rekolekcji. Po

południu 6 lipca, wraz z kilkoma Radcami udał się do Watykanu na

Mszę św. z okazji Jubileuszu 50-lecia święceń kapłańskich J.Em.

Kard. Tarcisio Bertone.

W środę 7 lipca, w godzinach porannych, ma miejsce w Castel

Gandolfo, tak jak zazwyczaj, półroczne spotkanie Rad Generalnych

SDB i CMW.

Następnie, jak zwykle, zebrania Rady przeplatają się, w wolnym

czasie, ze spotkaniami i rozmowami Księdza Generała z Radcami,

przełożonymi i współbraćmi, a także z innymi zajęciami. Wśród

różnych spotkań w ciągu tygodnia należy wyróżnić to z Przełożoną

Generalną Sióstr „Sisters Maria Auxiliatrix”, s. Jeyarani, w towa-

rzystwie swojej Asystentki s. Josephine.

W sobotę 10 lipca w południe, Ksiądz Generał ma spotkanie

z Komisją, która dokonała zewnętrznej oceny Wydziału Nauk

Społecznego Przekazu z UPS, na którym byli obecni ks. Filiberto

González, ks. Michele Pellerey i prof. Diego Contreras.

Następny tydzień został poświęcony całkowicie na prace Rady,

którym jak zawsze, towarzyszą posłuchania i spotkania.

W piątek 16 lipca, po zakończeniu posiedzenia Rady, razem ze

5.8 Page 48

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

swoim Wikariuszem wyjeżdża do Madrytu, aby spotkać jedną z ro-

dzin dobrodziejów; są goszczeni przez wspólnotę Prokury Misyjnej.

Dnia 17 lipca, wczesnym popołudniem powrócił do Rzymu,

w niedzielę następnego dnia udaje się do Castel Gandolfo, gdzie naj-

pierw odprawił Mszę św. we wspólnocie nowicjatu, a potem spotkał

się z nowicjuszkami; następnie wygłasza konferencję dla nowych In-

spektorek oraz odprawia Mszę św. dla nich, dla sióstr z domu i Rady

Generalnej CMW.

W tygodniu, od 19 do 25 lipca, odbywa się zwyczajna praca Rady

Generalnej i jak zwykle różne spotkania oraz rozmowy, m.in. z ks.

Pedro Aguado Cuesta, Przełożonym Generalnym Pijarów.

Należy zaznaczyć, że w tym tygodniu, a mianowicie w środę

21 lipca, Ksiądz Generał, w czasie „słówka wieczornego” podał

wspólnocie oficjalnie do wiadomości, że przyjął rezygnację ks. Šte-

fana Turanskýego z jego funkcji Radcy Regionalnego dla Europy

Północnej, z powodów zdrowotnych.

W piątek 23 lipca, był na obiedzie ks. Enrico dal Covolo, mia-

nowany niedawno Rektorem Uniwersytetu Laterańskiego; Ksiądz

Generał i Radcy wyrażają mu podziękowanie za wykonywane do tej

pory obowiązki Postulatora do Spraw Kanonizacyjnych.

W poniedziałek 26 lipca, ks. Chávez udaje się do siedziby UISG

na spotkanie z nową Przewodniczącą Międzynarodowej Unii Prze-

łożonych Generalnych, s. Mary Lou Wirtz; następnie pojechał do

Kurii Jezuitów na zebranie z Przełożonymi Generalnymi, którzy

mają Uniwersytety Papieskie w Rzymie. Wieczorem przewodniczy

nadzwyczajnemu posiedzeniu Rady.

We wtorek 27 lipca, w godzinach porannych rozmawia

z ks. Markiem Chrzanem, dotychczasowym Przełożonym Inspekto-

rii Krakowskiej, który został mianowany nowym Radcą dla Regionu

Europy Północnej, zastępując ks. Štefana Turanskýego. Przed obia-

dem, ks. Chávez przedstawia go wspólnocie Domu Generalnego.

W następnych dniach kontynuowane są prace sesji plenarnej

Rady Generalnej, która kończy się w piątek 30 lipca, poprzedzona

Eucharystią.

5.9 Page 49

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Sierpień 2010

Pierwsze dni sierpnia spędził w siedzibie przy zwyczajnych obo-

wiązkach biurowych; w czwartek 5 sierpnia Ksiądz Generał razem

z sekretarzem ks. Juan José Bartolomé wyjeżdża do Sant’Agnel-

lo, w Kampanii, aby spędzić kilka dni na odpoczynku w tamtejszej

wspólnocie CMW.

Powraca do Domu Generalnego w Rzymie w środę 11 sierpnia

i podejmuje zwykłą pracę.

W niedzielę 15 sierpnia, ks. Chávez w towarzystwie ks. Adriano

Bregolin i jednej zaprzyjaźnionej rodziny, pana Armando Fontana

i jego żony pani Franki, udaje się do Parafii w Castel Gandolfo,

i tutaj koncelebruje z Ojcem Świętym Mszę św. w uroczystość

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Po Mszy św. zatrzymują

się na wspólne śniadanie, a przy tej okazji składają także życzenia

imieninowe J.Em. Kard. Tarcisio Bertone.

W poniedziałek 16 sierpnia, Ksiądz Generał wraz z ks. Marco

Mazzanti, z rodzinami Bregolin, Tibaldini i Fontana, wyjeżdża na

pielgrzymkę do Ziemi Świętej, która trwa do poniedziałku wieczora

23 sierpnia.

Wieczorem w środę 25 sierpnia, Ksiądz Generał razem z sekre-

tarzem ks. Juan José Bartolomé, jedzie do Brazylii. Po przybyciu

do São Paulo, zostaje powitany przez Mons. Hilário Moser, Mons.

João Corso i niektórych współbraci z domu inspektorialnego z São

Paulo. Po odprawieniu Mszy św. i krótkim odpoczynku kontynuuje

podróż do Belo Horizonte, gdzie oczekiwany jest przez Inspektora,

ks. Nilson Faria, i innych współbraci z Inspektorii.

W piątak 27 sierpnia rano, ks. Chávez przyjmuje Arcybiskupa

z Belo Horizonte, Mons. Valmor Oliveira De Azevedo, po czym jedzie

do Cachoeira do Campo. Zanim przybył do domu salezjańskiego,

zatrzymał się i pozdrowił wspólnotę CMW z ‘Retiro das Rosas’

i koordynatorów sieci szkół salezjańskich. Po południu ma spo-

tkanie ze współbraćmi z Inspektorii, w którym biorą udział radcy

i delegaci inspektorialni, dyrektorzy wspólnot i odpowiedzialni za

dzieła.

5.10 Page 50

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W sobotę 28 sierpnia, ma spotkanie i Mszę św. z Rodziną Sale-

zjańską i z młodzieżą w Szkole Salezjańskiej, następnie jedzie do

miasta Brasilia. Na lotnisku zostaje powitany przez Radcę Regio-

nalnego ks. Natale Vitali, Inspektorów z CISBRASIL, Przełożone

Inspektorii CMW z Belo Horizonte i Rio do Janeiro, a także przez

innych współbraci i siostry salezjanki. Po południu ma zebranie

z Radcą Regionalnym i z Inspektorami CISBRASIL, po czym na-

stępuje modlitwa wieczorna i kolacja, w której uczestniczy również

Arcybiskup, João Braz De Aviz.

W niedzielę 29 sierpnia rano, ks. Chávez bierze udział w piel-

grzymce Archidiecezji: z Sanktuarium Księdza Bosko do Ermida,

zatrzymując się w Katedrze, gdzie Ksiądz Generał poświęca po-

sąg Księdza Bosko. Po przybyciu do Ermida Ksiądz Bosko, zosta-

je odprawiona Msza św. pod przewodnictwem Arcybiskupa Braz

z Brasilii, natomiast homilię wygłasza Ksiądz Generał. Po południu,

w domu “Israel Piñeiro”, ks. Chávez spotyka się z Rodziną Sale-

zjańską i młodzieżą. Później, przewodniczy Mszy św. w Parafii pw.

Księdza Bosko w Núcleo Bandeirante.

W poniedziałek 30 sierpnia, po konferencji prasowej dla TV

Canção Nova, Ksiądz Generał podejmuje podróż powrotną do São

Paulo. Zatrzymuje się na kilka godzin we wspólnocie w Itaquera,

gdzie spożywa obiad wraz z Radą Inspektorialną i współbraćmi ze

wspólnoty. Następnie kontynuuje podróż do Frankfurtu i Rzymu,

gdzie przybywa wczesnym popołudniem we wtorek 31 sierpnia.

Wrzesień 2010

W siedzibie pozostaje tylko w środę 1 września, a w godzinach

porannych kieruje słowa pozdrowienia do uczestników Kapituły Ge-

neralnej Zakonu Dominikanów, która odbywa się w ‘Salesianum’.

Następnego dnia, w czwartek 2 września, ks. Chávez jedzie na

Maltę, aby przeprowadzić Wizytację nadzwyczajną w tej Delega-

turze przynależącej do Inspektorii Irlandzkiej. Po swoim przyby-

ciu zostaje powitany przez Delegata, ks. Paul Formosa, i ks. Joseph

Forte.

6 Pages 51-60

▲back to top

6.1 Page 51

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

W piątek 3 września, rozpoczyna Wizytację, rozmawia z Dele-

gatem inspektorialnym, po czym spotyka się z Radą Delegatury. Po

południu, zapoczątkowuje przebieg wizytacji we wspólnotach, po-

cząwszy od tej z Sliema-St. Patrick.

W niedzielę 5 września, w towarzystwie Delegata zwiedza wy-

kopaliska archeologiczne ‘Hipogeum’. Późnym popołudniem ini-

cjuje wizytację we wspólnocie „Savio College” w Dingli, która

kończy się 7 września rano, celebracją Eucharystii, podczas której

postnowicjusze Robert Falzon i Kenneth Micallef ponawiają profe-

sję zakonną. Można wspomnieć i to, że w ciągu tych dni, odwiedził

Grotę św. Pawła w Rabacie.

Wieczorem 7 września udaje się z wizytą do dzieła „Osanna

Pia Home” (Sliema), pensjonatu dla trudnej młodzieży i centrum

młodzieżowego. Kończy wizytację w tym dziele w czwartek rano

9 września, odwiedzając także „Salesiana Press”, a po południu uda-

je się do Senglea, do wspólnoty „San Filippo Neri”, gdzie przebywa

z wizytą aż do popołudnia w piątek 10 września.

W sobotę 11 września rano, rozmawia z Delegatem Inspektorial-

nym, ks. Paul Formosa, i odwiedza dwie wspólnoty CMW, które

znajdują się na Malcie. Późnym popołudniem jedzie do Berzebugia,

gdzie przewodniczy Eucharystii, w czasie której młody współbrat

Clive Mifsud składa profesję wieczystą.

W niedzielę rano 12 września, wyjeżdża do Rzymu, by podjąć

zwyczajne obowiązki, z wieloma odwiedzinami i różnymi spotka-

niami. Wśród nich w czwartek wieczorem 16 września, spotkanie

z nowymi misjonarzami, którzy 26 września wyjadą z Valdocco

jako 141 wyprawa misyjna.

17 września po południu jedzie do Wenecji, gdzie zostaje po-

witany przez Inspektora ks. Eugenio Riva. W Mestre kieruje słowa

pozdrowienia do współbraci ze wspólnoty „Artemide Zatti”, potem

udaje się do Domu Inspektorialnego, gdzie po „słówku wieczor-

nym” do współbraci spotyka się z grupą młodzieży i byłych wycho-

wanków.

W sobotę 18 września w godzinach porannych, w towarzystwie

Inspektora, ks. Chávez udaje się do Padwy, do Instytutu „Księdza

6.2 Page 52

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Bosko” CMW. Spotyka młodzież z Instytutu, po czym wygłasza

konferencję na temat „Życie konsekrowane, wyzwania i perspek-

tywy” do USMI w Triveneto. Następnie udaje się do Monteortone,

by odprawić Eucharystię ze wspólnotami, które zebrały się na dzień

skupienia. Po obiedzie powraca do Padwy, do Instytutu „Księdza

Bosko”, gdzie spotyka się z CMW, aby zainicjować stulecie obec-

ności salezjańskiej w tym mieście. Po czym wraca do Rzymu, aby

podjąć na nowo zwyczajną, intensywną pracę. Wśród odwiedzin

w tym okresie, w szczególności należy wspomnieć tę ks. Francis

Alencherry, byłego Radcy ds. Misji, obecnie pracującego w Ban-

gladeszu, następnie grupę współbraci z Inspektorii z Indii i Sri Lan-

ki, którzy zakończyli kurs salezjańskości w Bangalore, oraz bisku-

pa Anthonisamy Francis, z Kumbakonam, Indie, w towarzystwie

dwóch księży z jego diecezji.

W sobotę 25 września rano, jedzie do Turynu, do Oratorium

„Michała Rua” we wspólnocie „Monterosa” na uroczystość tego

znaczącego dzieła salezjańskiego, z okazji 100-lecia śmierci patro-

na dzieła. Ksiądz Generał spotyka rozmaite grupy, przewodniczy

Eucharystii i zatrzymuje się na kolacji.

W niedzielę 26 września o godz. 9.00 spotyka liczną grupę SDB,

CMW i młodzieży, uczestniczących w Harambèe, a w południe,

w Bazylice Maryi Wspomożycielki przewodniczy Mszy św. z okazji

wysłania 141 wyprawy misyjnej. Wieczorem powraca do siedziby.

We wtorek rano 28 września, przewodniczy Mszy św. dla Kon-

sulty Dykasterii Misyjnej.

W środę wieczorem 29 września uczestniczy w powitaniu uczest-

ników IV Światowego Zjazdu Byłych Wychowanków i Wychowanek

Księdza Bosko.

W czwartek 30 września wczesnym rankiem, jedzie do Watyka-

nu na Mszę św. w Bazylice św. Piotra pod przewodnictwem J.Em.

Kard. Tarcisio Bertone. Po południu przewodniczy otwarciu Świa-

towego Zjazdu Byłych Wychowanków, do których, po kolacji i mo-

dlitwach wieczornych, wygłasza słówko wieczorne.

6.3 Page 53

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Październik 2010

Ks. Chávez rozpoczyna miesiąc październik uczestnicząc

w pierwszych trzech dniach Światowego Kongresu byłych Wycho-

wanków. W piątek 1 października, rozmawia z trzema kandydata-

mi na Przewodniczącego, wskazanymi przez uczestników Zjazdu,

a rano następnego dnia ogłasza nominację – zgodnie z normą Regu-

laminu [dokonaną] przez Księdza Generała, – pana Francesco Mu-

ceo, który ponownie zostaje wybrany na Przewodniczącego Świa-

towej Konfederacji Byłych Wychowanków i Wychowanek Księdza

Bosko na drugą kadencję. W niedzielę 3 października Ksiądz Gene-

rał zamyka Zjazd przewodnicząc Eucharystii.

W poniedziałek 4 października, o godz. 11.00, przewodnicząc

pierwszemu spotkaniu, Ksiądz Generał daje początek sesji pośred-

niej Rady Generalnej, sesji intensywnej i pracochłonnej, na którą

składają się zazwyczaj dwa posiedzenia dziennie, a która kończy się

w piątek 8 października w godzinach porannych. Jak zwykle, po-

siedzenia Rady przeplatane są przyjmowaniem gości i spotkaniami.

Tego samego dnia, 8 października, ks. Chávez razem z Wika-

riuszem, ks. Adriano Bregolin, jedzie do Dublina, gdzie zostaje

przyjęty przez Inspektora ks. John Horan. Rano następnego dnia

Ksiądz Generał przewodniczy spotkaniu Rady inspektorialnej; po

czym Wikariusz ks. Bregolin przedstawia przybyłym współbraciom

Inspektorii końcowe sprawozdanie z Wizytacji nadzwyczajnej w In-

spektorii Irlandii. Następuje Msza św. i obiad.

Po południu Ksiądz Generał oraz jego Wikariusz wyjeżdżają

do Madrytu, a stąd w niedzielę rano 10 października do Sewilli.

Następnie, zostają przewiezieni do Rota. Przyjeżdżając do miasta,

ks. Chávez skierowuje słowa pozdrowień do Rodziny Salezjańskiej

i wspólnoty wychowawczo duszpasterskiej, po czym zostaje uho-

norowany przez Burmistrza i Radę miasta „Złotym kluczem” mia-

sta Rota. Następnie w Parafii „Santa Maria de la O” przewodniczy

Mszy św., na zakończenie której zostaje mu wręczony złoty me-

dal Patronki miasta. Natomiast podczas obiadu otrzymuje jeszcze

złoty medal od „Fundación Zoilo Ruiz Mateos”, a następnie jedzie

6.4 Page 54

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

do Sanlúcar la Mayor. Tutaj przewodniczy Eucharystii [odprawia-

nej] z Inspektorami i Dyrektorami Regionu Europy Zachodniej, do

których następnego dnia rano, w poniedziałek 11 października, wy-

głasza konferencję na temat Życia konsekrowanego w Europie. Po

obiedzie powraca do Rzymu.

We wtorek 12 października, w godzinach porannych, Ksiądz

Generał jest na UPS na inaugurację nowego roku akademickiego

2010-2011.

W środę 13 października po południu, w towarzystwie swoje-

go Wikariusza i Sekretarza wyjeżdża z wizytą do Korei i na Filipi-

ny.

Przybywa do Seulu w czwartek 14 października powitany przez

Inspektora, ks. Stephanus Nam, i przez kilku współbraci, przez In-

spektorkę CMW i innych członków Rodziny Salezjańskiej. Wieczo-

rem, po kolacji, udaje się do centrum młodzieżowego „Księdza Bo-

sko” na modlitwę z młodzieżą, współpracownikami i współbraćmi,

którą kończy słówkiem wieczornym.

W piątek 15 października w godzinach porannych, Ksiądz Gene-

rał i ks. Bregolin jadą do pensjonatu wspólnoty z „Shin Kil Dong”,

aby pozdrowić ks. Marc Cuvelier, byłego Inspektora Korei. Na-

stępnie, Ksiądz Generał prowadzi dzień skupienia dla Salezjanów

z Seulu, który kończy się Eucharystią. Po obiedzie, razem z Wika-

riuszem ma spotkanie z Dyrektorami, po czym jedzie pociągiem do

Kwangju, do domu w „Shin An Dong”, gdzie zostaje przyjęty przez

postnowicjuszy i wszystkich współbraci ze wspólnoty. Następnego

dnia, w sobotę 16 października, nadal w Kwangju, spędza poranek

we wspólnocie „Il Gok Dong”, spotykając się z młodzieżą, profe-

sorami i współbraćmi. Potem wygłasza konferencję do członków

Rodziny Salezjańskiej, po czym następuje obiad i krótkie świętowa-

nie. Po południu koncelebruje Mszę św., której przewodniczy Ar-

cybiskup z Kwangju, Igino Kim. Później, Ksiądz Generał jedzie do

Domu Inspektorialnego Sióstr Jezusa Miłosiernego, gdzie wygłasza

konferencję do Delegatek z okazji ich Kapituły Generalnej.

Powróciwszy do Seulu w niedzielę 17 października, ma spotka-

nie z Rodziną Salezjańską z Seulu i z Nuncjuszem Apostolskim,

6.5 Page 55

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Mons. Osvaldo Padilla. Po obiedzie bierze udział w święcie Ro-

dziny Salezjańskiej i wręcza nagrody uczestnikom „Don Rua Art

Festival”, po czym następuje Msza św. pod przewodnictwem Nun-

cjusza Apostolskiego. Następnie, wciąż w Seulu, jedzie do Domu

„Dae Rim Dong”, gdzie zostaje przyjęty przez wspólnotę studentów

teologii, postnowicjuszy, nowicjuszy, prenowicjuszy i chłopców

znajdujących się w sytuacji zagrożenia psychospołecznego.

W poniedziałek 18 października, wczesnym rankiem, udaje się

do Domu inspektorialnego CMW. Tam przewodniczy Eucharystii,

zatrzymuje się na śniadaniu z siostrami i wygłasza konferencję do

Sióstr. Powróciwszy do Domu inspektorialnego SDB, udziela wy-

wiadu, następnie rozmawia z Inspektorem i ma spotkanie z Radą In-

spektorialną. Po południu jedzie na lotnisko, aby udać się w podróż

do Manilii na Filipinach. Po przybyciu jest powitany przez Wikariu-

sza inspektorialnego i Dyrektora domu inspektorialnego.

We wtorek 19 października, wcześnie rano jedzie do Pampan-

ga, gdzie zostaje powitany przez Inspektora, ks. Eligio Cruz, przez

Kard. Joseph Zen, Biskupa salezjańskiego Patrick Buzon, Arcybi-

skupa z San Fernando Paciano Aniceto i przez współbraci zgroma-

dzonych na święcie wspólnoty inspektorialnej oraz rozpoczęciu pro-

cesu beatyfikacyjnego ks. Carlo Braga. Ksiądz Generał przewodni-

czy Mszy św. i wygłasza konferencję do współbraci. Po południu

powraca na lotnisko Manilii, aby udać się w podróż do Cebu, gdzie

jest oczekiwany przez Inspektora, ks. Giorgio Militante, i innych

współbraci.

Środę, 20 października, spędza w Lawa-an. Zostaje powitany

przez współbraci, nowicjuszy i aspirantów. Wygłasza konferencję

do współbraci i nowicjuszy, potem przewodniczy Eucharystii dla

całej Rodziny Salezjańskiej, a po południu wraz z ks. Adriano Bre-

golin ma spotkanie z Dyrektorami i Radą Inspektorialną. Po kolacji

wyjeżdżają do Manilii.

W czwartek rano 21 października, ks. Chávez przewodniczy Eu-

charystii dla wspólnoty studentów teologii, profesorów, dyrektorów

i współbraci w Parañaque. Potem, wspólnie z ks. Adriano ma spo-

tkanie z Dyrektorami a po obiedzie jadą do Tuloy, gdzie są powitani

6.6 Page 56

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

przez chłopców tego dzieła, i do nich skierowuje słowa pozdrowień.

Następnie, razem z ks. Adriano, spotyka się z Radą Inspektorialną,

po czym wspólnota wychowawczo-duszpasterską Dzieła „Księdza

Bosko” wyraża mu oznaki szacunku. Wieczorem jedzie na lotnisko,

aby powrócić do Rzymu.

Zaraz następnego dnia rano, w sobotę 23 października, jedzie

do Madrytu na obchody 50. rocznicy powstania czasopisma „Mi-

sión Joven” i 25-lecia czasopisma „Catequistas”. To wydarzenie,

które cieszy się obecnością Kard. Antonio Maria Rouco Varela,

Arcybiskupa Madrytu, niedawno nominowanego Kard. José Manu-

el Estepa, innych trzech Biskupów Konferencji Episkopatu Hisz-

panii, Radcy Regionalnego ks. José Miguel Núñeza i Inspektorów

z Hiszpanii, ma miejsce w Szkole w Paseo de Extremadura, gdzie

ks. Chávez wygłasza okolicznościowe przemówienie.

Powrócił do Rzymu w niedzielę 24 października, a już następne-

go dnia Ksiądz Generał udaje się do Auxilium na inaugurację Roku

Akademickiego 2010-2011; w swojej todze Wielkiego Kanclerza,

wygłosił Wykład inauguracyjny.

Bardziej charakterystycznymi momentami tych dni była celebra-

cja Eucharystii, w środę rano 27 października, z członkami Kapituły

Inspektorialnej Okręgu ICC i spotkanie w czwartek 28 października

w godzinach porannych z J.Em. Kard. Tarcisio Bertone, wraz z Eko-

nomem generalnym, ko. Claudio Marangio,.

Wieczorem tego samego dnia, 28 października, podczas wygło-

szonego słówka wieczornego kieruje słowa powitania do uczest-

ników Międzynarodowego Kongresu „Ksiądz Rua w historii”.

W piątek 29 października, przewodniczy Eucharystii dla uczczenia

bł. Michała Rua. W dniach 29 i 30 uczestniczy czynnie w Kongresie

i zamyka go wykładem podsumowującym, w niedzielę 31 października.

Listopad 2010

Ksiądz Generał rozpoczyna miesiąc listopad przewodnicząc

Eucharystii w Bazylice św. Piotra w uroczystość Wszystkich Świę-

tych; zaraz potem ma miejsce „Bieg świętych”, inicjatywa podjęta

6.7 Page 57

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

przez „Fundację Ksiądz Bosko w Świecie”, w celu dobroczynnym

(tego roku na rzecz Pakistanu).

Dzień następny zajmują mu zwyczajne obowiązki. Jednak w po-

łudnie 2 listopada, wyjeżdża do Johannesburga, w Afryce Południo-

wej, gdzie przybywa następnego dnia. Powitany przez Inspektora,

ks. François Dufour, i dyrektora Centrum „Ksiądz Bosko”, razem

z Inspektorką s. Julienne Munyemba i kilkoma innymi CMW udaje

się do Centrum „Ksiądz Bosko”, gdzie oczekują go ks. Guillermo

Basañes i wszyscy Inspektorzy z Regionu Afryka-Madagaskar wraz

z młodzieżą z Centrum.

W czwartek 4 listopada, rozpoczyna się spotkanie Inspektorów

z CIVAM (Konferencja Inspektorii i Wizytatorii z Afryki i Madaga-

skaru), które trwa aż do południa w sobotę 6 listopada. W tym czasie

na uwagę zasługuje wizyta Arcybiskupa z Johannesburga, Buti Tlha-

gale, OMI, która miała miejsce w piątek 5 listopada..

Po południu w sobotę 6 listopada, w towarzystwie Inspektora, ks.

François Dufour, i innych trzech Inspektorów (ATE, AFW i MOZ),

Ksiądz Generał jedzie do Lesotho. Po przybyciu do Maputsoe zostaje

powitany przez Dyrektora wspólnoty, ks. Mariana Kuliga, i współ-

braci, przez CMW, MSMHC, organy władzy i bardzo licznie zebrane

dzieci i młodzież oraz osoby dorosłe z różnych sektorów Dzieła. Po

powitaniu ma spotkanie z grupą osób, które przygotowują się do zło-

żenia przyrzeczeń jako Salezjanie Współpracownicy, po czym nastę-

puje kolacja, w której uczestniczy także Biskup Augustinus Tumaole

Bane, OMI; na zakończenie modlitwa wieczorna i słówko wieczorne

do wspólnot SDB, CMW i MSMHC.

W niedzielę rano 7 listopada, Ksiądz Generał przewodniczy Eu-

charystii w kościele parafialnym, po której ma miejsce impreza kultu-

ralna i później obiad, po zakończeniu którego wraca do Johannesbur-

ga. Wieczorem rozpoczyna Rekolekcje dla Dyrektorów z Inspektorii

języka angielskiego, wspólnie z tymi z języka francuskiego i portu-

galskiego. Na rekolekcjach jest obecny nasz Biskup Gaston Ruvezi.

Należy podkreślić wizytę Nuncjusza Apostolskiego Mons. James Pa-

trick Green, która miała miejsce w środę 10 listopada.

6.8 Page 58

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W sobotę 13 listopada po zakończeniu Rekolekcji, we wcze-

snych godzinach popołudniowych, Ksiądz Generał w towarzystwie

ks. Adriano Bregolina, który powrócił do Johannesburga po wizytacji

przeprowadzonej w Angoli, a także Inspektora ks. François Dufour

i Dyrektora domu salezjańskiego w Manzini, udaje się samochodem

do Swazilandu. Po przybyciu do Manzini, natychmiast udają się do

domu Biskupa Louis Ncamiso Ndlovu, OSM, który wyraża osobistą

wdzięczność za obecność salezjanów, tak wielce znaczącą dla miasta.

Po przybyciu do domu salezjańskiego, ks. Chávez zostaje powitany

z ceremoniałem Suazi; po czym następuje kolacja, moment, w któ-

rym zabierają głos Dyrektor i kilku bardziej znaczących współpra-

cowników. Ksiądz Generał kończy pozdrowieniem podczas słówka

wieczornego.

W niedzielę 14 listopada, ks. Chávez przewodniczy Eucharystii

w katedrze, potem zwiedza całość kompleksu dzieł obecności sale-

zjańskiej w Manzini. Po obiedzie pozdrawia Siostry Misjonarki Ma-

ryi Wspomożycielki (MSMHC) i jedzie na lotnisko, aby wyruszyć

w podróż powrotną do Rzymu, gdzie przybywa o godz. 19.00 w po-

niedziałek 15 listopada.

Pozostaje w swojej siedzibie do następnego wtorku, 16 listopada,

podejmując kolejny wyjazd w środę, 17 listopada, do domu w Ma-

cerata, w Marche, z okazji obchodów 120. rocznicy istnienia dzieła

salezjańskiego w tym mieście. Znaczącymi momentami tej wizyty

jest celebracja Mszy św. dla młodzieży, rodziców i wychowawców,

po czym następuje impreza kulturalna w teatrze, a po niej poświę-

cenie prac związanych z restrukturyzacją Oratorium. Po południu,

w Sali Głównej Uniwersytetu, ks. Chávez otrzymuje dyplom Visiting

Professor i wygłasza konferencję na temat „Ksiądz Bosko i jego Sys-

tem Prewencyjny”. Dzień zostaje zakończony kolejnym spotkaniem

kulturalnym w Teatrze Lauro Rossi, w którym uczestniczą: Biskup

Claudio Giuliodori, Burmistrz Dr Romano Carancini, administrato-

rzy, Salezjanie Współpracownicy i byli Wychowankowie. Następnie

Ks. Chávez powraca do Rzymu.

W piątek rano 19 listopada, Ksiądz Generał udaje się do Watyka-

nu na zebranie „Rady 16-tu” (złożonej z dwóch Rad wykonawczych

6.9 Page 59

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

USG – UISG) w Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowane-

go i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. W sobotę 20 listopada, jest

w postnowicjacie w Nave, gdzie znajduje się studium afiliowane do

UPS; tu ma Wykład inauguracyjny z okazji Roku Akademickiego

2010-2011.

Powróciwszy do Rzymu, w poniedziałek 22 listopada, uczestni-

czy w zebraniu Rady Wykonawczej USG w Domu Generalnym De-

honianów. Od środy 24 do piątku 26 listopada w ‘Salesianum’ ma

miejsce Zjazd Unii Przełożonych Generalnych, któremu przewodni-

czy ks. Chávez jako Przewodniczący USG (Unii Przełożonych Ge-

neralnych). Szczególnie znaczącym wydarzeniem w tym czasie była

audiencja, jakiej udzielił Ojciec Święty Przełożonym Generalnym,

w godzinach porannych w piątek 26 listopada, w Sali Klementyńskiej

Pałacu Apostolskiego.

Ostatnie dni listopada poświęcone są na spotkanie Inspektorów

salezjańskich z Europy, zaproszonych do Rzymu w celu kontynuowa-

nia refleksji – prowadzonej już na dwóch poprzednich spotkaniach –

na temat „Projektu Europa”, która ma określić cele na dwulecie 2011-

2012. Ksiądz Generał wygłosił referat na temat „Życie salezjańskie

w dzisiejszej Europie”.

4.2. Kronika Radców Generalnych

Wikariusz Księdza Generała

Wikariusz Przełożonego Generalnego, ks. Adriano Bregolin, po

zakończeniu prac sesji letniej Rady Generalnej (31 lipca) bezzwłocz-

nie wyjeżdża do Ekwadoru, gdzie wygłasza dwie tury Rekolekcji –

w Macas i w Cumbayá – dla współbraci z Inspektorii. Podczas swo-

jego pobytu w Macas ma możliwość odwiedzenia dwóch miejsc mi-

syjnych w strefie amazońskiej: Yaupí i Sevilla Ksiądz Bosko. Przed

powrotem, dnia 14 sierpnia, składa wizytę w Domu Inspektorialnym

i Centrum Formacji Ciągłej w Quito, spotykając uczestników kursu

w trakcie zajęć.

Po powrocie do Rzymu, dnia 15 sierpnia uczestniczy wraz z Księ-

6.10 Page 60

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

dzem Generałem we Mszy św. odprawianej przez Ojca Świętego

w naszej parafii w Castel Gandolfo, spotykając osobiście Papieża na

zakończenie celebracji.

Od dnia 16 do 23 sierpnia, z Księdzem Generałem, kilkoma oso-

bami z rodziny i przyjaciół bierze udział w pielgrzymce do Ziemi

Świętej.

Powróciwszy do Włoch, dnia 30 sierpnia wyjeżdża do Tunezji,

gdzie rozpoczyna Wizytację nadzwyczajną w Domu z Manouba,

przynależącym do Inspektorii Irlandii. Powrócił do Rzymu 1 wrze-

śnia, po czym jedzie do Irlandii następnego dnia, 2 września, aby

kontynuować Wizytację nadzwyczajną w Inspektorii IRL.

Oto szczegółowy program wizytacji: dnia 3 września: spotkanie

z Radą inspektorialną; od 4 do 6: wizytacja we Wspólnocie z Dubli-

na – „Rinaldi House”; od 6 do 11 września: wizytacja we Wspólno-

cie z Celbridge – Maynooth; od 11 do 14: wizytacja we Wspólnocie

z Warrenstown; od 14 do 19: wizytacja we Wspólnocie Domu inspek-

torialnego w Dublinie; od 19 do 22 września wizytacja we Wspólno-

cie z Pallaskenry; od 23 do 26 września wizytacja we Wspólnocie

z Limerick. Następnie po powrocie do Dublina, dnia 27, wyjeżdża do

Domu Generalnego w Rzymie.

Od 29 września do 3 października bierze udział w Światowym

Zjeździe Konfederacji Byłych Wychowanków Księdza Bosko.

W następnym tygodniu zaangażowany jest w prace sesji pośred-

niej Rady Generalnej.

W piątek 8 października, po południu jedzie z Księdzem Genera-

łem do Dublina, gdzie w sobotę 11 spotyka się, wraz z Księdzem Ge-

nerałem, z Radą Inspektorialną i Dyrektorami na oficjalnym zakoń-

czeniu Wizytacji nadzwyczajnej w Inspektorii Irlandii. Tego samego

dnia wyjeżdża wraz z Księdzem Generałem do Hiszpanii.

Dnia 10 w Sanlúcar la Mayor spotyka Dyrektorów z Regionu Eu-

ropy Zachodniej i wygłasza im konferencję na temat roli Dyrektora

Salezjańskiego. Następnego dnia, z Księdzem Generałem, po spotka-

niu z Inspektorami z Regionu dotyczącym zagadnienia reorganizacji

Inspektorii z Hiszpanii, powraca do Włoch.

Po południu 13 października jedzie razem z Księdzem Generałem

7 Pages 61-70

▲back to top

7.1 Page 61

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

do Korei. W dniach 15 i 16 towarzyszy Księdzu Generałowi w roz-

maitych momentach wizyty, w szczególności w spotkaniu z Dyrek-

torami w Seulu po południu dnia 15, potem w Kwangju w spotkaniu

z postnowicjuszami i współbraćmi ze wspólnoty z „Shin An Dong”.

Następnego dnia w wspólnocie z Kwangju – „Il Gok Dong”, razem

z Księdzem Generałem wygłasza konferencję do członków Rodzi-

ny Salezjańskiej z Kwangju. Po południu koncelebruje Mszę św.,

której przewodniczy Arcybiskup Kwangju, J.E. Igino Kim. Potem

udaje się z Księdzem Generałem do Domu Inspektorialnego Sióstr

Jezusa Miłosiernego i uczestniczy w Konferencji wygłoszonej przez

Księdza Generała na Kapitule Generalnej Sióstr. Następnego dnia,

kiedy Ksiądz Generał powrócił do Seulu, Wikariusz zatrzymuje się

w tej Wspólnocie Sióstr Jezusa Miłosiernego i rano w niedzielę 17

odprawia Mszę św., kończąc udział w Kapitule Generalnej Sióstr Je-

zusa Miłosiernego. Powróciwszy do Seulu, po południu uczestniczy

w spotkaniu Rodziny Salezjańskiej, które odbywa się w Domu In-

spektorialnym.

Wieczorem, wspólnie z Księdzem Generałem, udaje się do domu

salezjańskiego w „Dae Rim Dong”, gdzie spotyka wspólnotę studen-

tów teologii, postnowicjuszy, nowicjuszy i prenowicjuszy oraz chłop-

ców w sytuacji ryzyka psychospołecznego. W poniedziałek 18, rano,

wciąż razem z Księdzem Generałem, udaje się do Domu Inspektorial-

nego CMW na Mszę św. i spotkanie z siostrami.

Po południu, z Księdzem Generałem jedzie na Filipiny. We wto-

rek 19 w Pampanga uczestniczy wraz z Księdzem Generałem w roz-

poczęciu procesu beatyfikacyjnego ks. Carlo Braga.

Następnie jedzie do Cebu, w Inspektorii Filipiny Południowe.

W środę 20, w domu z Lawa-an, po spotkaniu ze współbraćmi, z no-

wicjuszami i aspirantami, prowadzonym przez Księdza Generała, po

południu Wikariusz ma zebranie z Dyrektorami na temat dyscypliny

zakonnej.

Po powrocie z Manili, we czwartek 21, wspólnie z Księdzem Ge-

nerałem udaje się do Parañaque, gdzie również ma zebranie z Dyrek-

torami, ciągle na temat dyscypliny zakonnej. Po obiedzie wyjeżdżają

do Tuloy, gdzie znajduje się dzieło przeznaczone dla trudnej młodzie-

7.2 Page 62

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ży. Tutaj, razem z Księdzem Generałem, spotyka Radę Inspektorialną

i potem, po kolacji, wyjeżdża do Włoch.

Powróciwszy do siedziby, rano we wtorek 26 odprawia Mszę św.

dla uczestników Kapituły Inspektorialnej z Okręgu Włoch Środko-

wych (ICC). Następnie, od piątku 29 do niedzieli 31 października,

uczestniczy w Międzynarodowym Kongresie „Ksiądz Rua w historii”.

W poniedziałek 1 listopada udaje się do Bazyliki św. Piotra, gdzie

Ksiądz Generał przewodniczy Eucharystii z okazji uroczystości

Wszystkich Świętych, po której następuje „Bieg świętych”.

We wtorek 2 listopada, w południe jedzie z Księdzem Genera-

łem do Johannesburga, w Afryce Południowej. W Centrum „Ksiądz

Bosko” spotyka się z Inspektorami z Regionu Afryka – Madagaskar,

zebranych na CIVAM, razem z Radcą Regionalnym ks. Guillermo

Basañes. Ks. Bregolin bierze udział w posiedzeniach CIVAM, wygła-

szając referat na temat dyscypliny zakonnej oraz spotyka osobiście

niektórych Inspektorów.

W niedzielę 7 listopada, w towarzystwie Inspektora ks. Filiberto

Rodrígueza, wyjeżdża do Angoli z wizytą animacji w tej Wizytatorii.

Dnia 8, jest w domu w Luena, następnie po południu dnia 9, odwie-

dza dzieło w Lixeira z wszystkimi jego ośrodkami. Dnia 10 udaje

się do Cabinda. Wizyta, z powodu pomyłek i opóźnień samolotu,

była bardzo krótka: ponad dwie godziny. Dnia 11 udaje się do Don-

do, gdzie spotyka prenowicjuszy i także współbraci ze wspólnoty

z N’Dalatando i Calulo. W drodze powrotnej do Luanda zatrzymuje

się na kolacji w Viana na spotkanie z aspirantami. W końcu, dnia 12,

odprawia Mszę św. na zakończenie roku akademickiego w Luanda

- Palanca, w postnowicjacie i Centrum Studiów Wyższych, otwarte

również dla osób świeckich.

Po południu wyjeżdża do Johannesburga, gdzie przebywa Księdza

Generała, który głosi Rekolekcje dla Dyrektorów afrykańskich języ-

ka angielskiego.

W sobotę 13, po zakończeniu Rekolekcji, po obiedzie, z Księdzem

Generałem i Inspektorem ks. François Dufour oraz z Dyrektorem pla-

cówki salezjańskiej z Manzini, ks. Lawrence McDonnel, jedzie sa-

mochodem do Swaziland.

7.3 Page 63

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

W niedzielę 14, wspólnie z ks. Chávezem uczestniczy w celebracji

Eucharystii w katedrze, potem z Księdzem Generałem zwiedza cały

kompleks dzieł na tej placówce salezjańskiej w Manzini. Po uroczy-

stym obiedzie z miejscową Rodziną Salezjańską rozpoczyna powrot-

ną podróż do Włoch poprzez Johannesburg, Dubai, przybywając do

Rzymu wczesnym popołudniem dnia 15.

W piątek 19 udaje się samochodem do Werony, gdzie głosi dzień

skupienia dla wszystkich Współbraci ze wspólnot salezjańskich

w tym mieście. Następnie jedzie, po kolacji, na tutejsze lotnisko, aby

powitać Księdza Generała, który w międzyczasie przyleciał samolo-

tem, i razem udają się do Nave, do Wspólnoty postnowicjatu, gdzie

rankiem następnego dnia, 20, Ksiądz Generał wygłasza wykład na

rozpoczęcie roku akademickiego.

Od środy 24 do piątku 26 bierze udział w Zjeździe Unii Przełożo-

nych Generalnych, w ‘Salesianum’.

W końcu, od wieczora w piątek 26 do niedzieli 28, uczestniczy

w zebraniu Inspektorów Europy, w spotkaniu dotyczącym refleksji na

temat „Projektu Europa”.

Radca ds. Formacji

Radca Generalny ds. Formacji, ks. Francesco Cereda, od 4 do

15 sierpnia złożył wizytę w Regionie Azji Wschodniej-Oceanii.

A bardziej szczegółowo, na Filipinach uczestniczył w ‘Curatorium’

wspólnoty formacyjnej i ośrodka studiów w Parañaque, a następ-

nie odwiedził aspirantat, prenowicjat i postnowicjat w Canlubang.

W dniach 9-10 sierpnia, razem z Radcą ds. Duszpasterstwa Mło-

dzieżowego, prowadził spotkanie Komisji regionalnych ds. duszpa-

sterstwa młodzieżowego i ds. formacji z Regionu Azji Wschodniej

i Oceanii, dotyczące zastosowania trzeciego punktu KG26 „Koniecz-

ność zapraszania”. Na koniec, w dniach 11-12 sierpnia wziął udział

w posiedzeniu Komisji regionalnej ds. formacji.

Dnia 15 sierpnia na Colle Don Bosco Ksiądz Radca przewodni-

czył procesji w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pan-

ny; 16 sierpnia odprawił Mszę św., wspominając urodziny Księdza

7.4 Page 64

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Bosko; spotkał prenowicjuszy z Europy, którzy uczą się języka wło-

skiego w ramach swojego przygotowania do nowicjatu w Pinerolo

i Genzano. 30 sierpnia w Wenecji-Mestre uczestniczył w inspekto-

rialnym Zjeździe Inspektorii Północno-Wschodniej Włoch (INE) na

temat Wiązanki 2011: „Przyjdźcie i zobaczcie”.

Dnia 8 września na Colle Don Bosco przyjął pierwszą profesję

zakonną 24 nowicjuszy z Pinerolo i spotkał się z dziewięcioma nowi-

cjuszami. W dniach 10-11 września wspólnie z Radcą ds. Duszpaster-

stwa Młodzieżowego koordynował spotkanie Komisji regionalnych

ds. duszpasterstwa młodzieżowego i ds. formacji z Regionu Europy

Zachodniej, odnoszące się do aplikacji trzeciego punktu KG26 „Ko-

nieczność zapraszania”. Dnia 12 września w Mediolanie spotkał mło-

dych współbraci w okresie formacji początkowej z Inspektorii Lom-

bardo-Emiliana (ILE) i przyjął profesje wieczyste współbraci. Dnia

13 września uczestniczył w Komisji teologicznej Unii Przełożonych

Generalnych.

Od 1 września do 22 listopada, z wyjątkiem przerwy na Radę Ge-

neralną pośrednią, ks. Cereda przeprowadził – w imieniu Księdza Ge-

nerała – Wizytację nadzwyczajną w Inspektorii Bliskiego Wschodu,

przemierzając różne kraje, w których znajdują się placówki salezjań-

skie: Izrael i terytoria palestyńskie, Egipt, Liban, Syria, Iran, Turcja.

Powróciwszy do Rzymu, po zakończeniu Wizytacji na Bliskim

Wschodzie, w dniach 24-26 listopada uczestniczył w Spotkaniu Prze-

łożonych Generalnych. Potem od 26 do 28 listopada wziął udział

w trzecim spotkaniu Inspektorów Europy, a w dniach 28-29 listopada

koordynował spotkanie Komisji ds. „Projektu Europa”.

1 grudnia uczestniczył, razem z Wielkim Kanclerzem, w obradach

Senatu akademickiego UPS; 6 grudnia wziął udział w Radzie Prze-

łożonych Administracji UPS, a 12 grudnia przewodniczył „Curato-

rium” wspólnoty formacyjnej „Bł. Zefiryna Namuncurá” studentów

teologii z Gerini.

Radca ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego

Od sierpnia do listopada 2010 r. głównym zajęciem Radcy ds.

Duszpasterstwa Młodzieżowego, ks. Fabio Attarda, było przeprowa-

7.5 Page 65

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

dzanie spotkań animacyjnych w poszczególnych Regionach. I tak,

w Hongkongu, od 9 do 13 sierpnia 2010 r., odbyło się takie spotkanie

dla Azji Wschodniej-Oceanii, a w Madrycie, we wrześniu, dla Europy

Zachodniej; zakończyły one cykl spotkań zrealizowanych wspólnie

z Dykasterium ds. Formacji, stanowiących jednocześnie drogę reflek-

sji na temat duszpasterstwa młodzieżowego.

W takim samym celu Radca poprowadził spotkania refleksji i stu-

dium w następujących Regionach: dla Regionu Afryka-Madagaskar,

od 13 do 16 września 2010 r., w Lusace, w Zambii; od 29 września

do 2 października 2010 r. – spotkanie delegatów ds. duszpasterstwa

młodzieżowego z Regionu Ameryki Łacińskiej - Stożka Południowe-

go. Po zakończeniu sesji Rady pośredniej, odbyły się także spotkania

dla Regionu Ameryki Środkowej w Quito, w Ekwadorze, od soboty

16 do poniedziałku 18 października 2010 r.; dla Regionu Azji Po-

łudniowej – w Kalkucie, w Indiach, od poniedziałku 1 do niedzieli

7 listopada 2010 r.; dla Regionu Europy Północnej we Lwowie, na

Ukrainie, od czwartku 11 do niedzieli 14 listopada 2010 r. Głównym

tematem studium i refleksji w czasie tych ostatnich pięciu spotkań

był list Księdza Generała dotyczący duszpasterstwa młodzieżowego

(DRG 407).

Przy tych spotkaniach animacji Delegatów ds. duszpasterstwa

młodzieżowego, Radca zaproponował również seminarium naukowe

na temat duszpasterstwa młodzieżowego, a następnie również Reko-

lekcje w Lomé, w Togo, od 20 sierpnia do 2 września 2010 r.

List Księdza Generała był też tematem dnia studium i refleksji

z udziałem studentów Wydziału Teologii w Turynie-Crocetta w dniu

20 września 2010 r. na Colle Don Bosco.

Inne spotkania, łączące się z omówieniem Wiązanki: pierwsze

było poświęcone kierownictwu duchowemu; drugie ks. Attard odbył

z Córkami Maryi Wspomożycielki i ich współpracownikami dusz-

pasterskimi w La Spezia, w sobotę 4 września 2010 r., i kolejne,

w Mediolanie, w sobotę 9 października 2010 r.

Wśród innych zajęć należy wspomnieć Lectio Magistralis na

temat sylwetki bł. Johna Henry Newmana – jego myśli i świętości

– z okazji Dies Accademicus studentatu w Ratysbonie, w Jerozolimie,

7.6 Page 66

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w czwartek 14 października 2010 r. Ponadto, należy zaznaczyć spo-

tkanie trzech Radców z Inspektorami Regionu Ameryki Środkowej,

w Port-au-Prince, na Haiti, w dniach 21 i 22 października 2010 na

temat jedności misji salezjańskiej oraz udział Radcy w pierwszym

spotkaniu MGS Ameryki Środkowej, w Cumbayá, Quito, od soboty

23 do wtorku 26 października 2010 r.

W środę, 17 listopada 2010 r., w Brasilia, Radca wziął udział, jako

przedstawiciel Księdza Generała, w ceremonii wręczenia Doktora-

tu Honoris Causa ks. Carlos Garulo na Katolickim Uniwersytecie

w Brasilii. To odznaczenie było znakiem uznania dla pracy zrealizo-

wanej przez ks. Garulo jako Koordynatora Generalnego IUS.

I na koniec, w sobotę 20 i niedzielę 21 listopada 2010 r., ks. Fabio

Attard wziął udział, wraz z Père Jacquinet, w posiedzeniu Papieskiej

Rady ds. Świeckich, obradującej na temat duszpasterstwa młodzie-

żowego. Uczestnicząca młodzież, członkowie MGS z Włoch, mieli

okazję zapoznać się z przebiegiem przygotowań do GMG w Madry-

cie w 2011 r.

Radca ds. Komunikacji Społecznej

W miesiącu sierpniu, po zakończeniu letniej sesji plenarnej Rady

Generalnej, Radca ds. Komunikacji Społecznej (KS), ks. Filiberto

González Plasencia, pierwsze dni poświęcił na redagowanie Czaso-

pisma Salesiani 2011. Następnie, od 6 do 24, przebywał w Inspekto-

rii Guadalajara, w Meksyku, gdzie spotkał się z Inspektorem i Radą

inspektorialną, jak również z Komisją ds. formacji oraz udał się

z wizytą do teologatu w Tlaquepaque, odwiedził wspólnotę i dzieło

w San Luis Potosí. Potem, dwa tygodnie spędził u rodziny, odwiedza-

jąc mamę i przeprowadzając badania lekarskie.

Od 25 do 30 sierpnia, razem z ks. Jaime González, członkiem

Dykasterium ds. KS, Radca przewodniczył spotkaniu dyrektorów

salezjańskich stacji TV z Ameryki, które odbyło się w Domu Sale-

zjańskim w Muyurina, w Boliwii. Przedmiotem dyskusji na tym spo-

tkaniu był temat zasobów i możliwości, słabych punktów i zagrożeń,

związnych z tymi ważnymi przedsięwzięciami salezjańskiej komuni-

7.7 Page 67

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

kacji społecznej. Jednocześnie poszukiwano sposobów współdziała-

nia w sprawach dotyczących radia i wystosowano propozycje łączące

się z uaktualnieniem SSCS w odniesieniu do wspólnego radia i TV.

W spotkaniu uczestniczyli także dwaj współbracia salezjanie z Afry-

ki, którzy zamierzają założyć radio w swoich Inspektoriach.

Od godzin porannych 30 sierpnia do poranka 1 września ks. Fi-

liberto odbywał wizytę animacyjną w Inspektorii Paragwaju, spoty-

kając się z Inspektorem i jego Radą, Delegatem Inspektorialnym ds.

KS i jego ekipę, redakcją Biuletynu Salezjańskiego. Spotkał także

aspirantów, prenowicjuszy i postnowicjuszy wraz z ich formatora-

mi. Zwiedził Wydawnictwo i księgarnię „Ksiądz Bosko”; następnie,

w siedzibie Wydawnictwa, odbył spotkanie z personelem kierowni-

czym i grafikami.

We wrześniu, od 1 rano do 4 rano, Radca przeprowadził wizy-

tę animacji w Inspektorii Urugwaju. W czasie wizyty spotkał się

z Inspektorem i jego Radą, Delegatem Inspektorialnym ds. KS, Dy-

rektorem BS i ekipą redakcji oraz Delegatem Inspektorialnym ds.

Duszpasterstwa Młodzieżowego i grupą młodzieży, prowadzącymi

znaczący program radiowy o nazwie „Piruetas… en la cuerda”. Od-

wiedził Prenowicjat i Teologat, rozmawiał z formatorami i formowa-

nymi na temat KS w Zgromadzeniu, w Kościele i w społeczeństwie.

Na zakończenie złożył wizytę w „Colegio Pio” i odwiedził dzieło

o charakterze socjalnym w Tacurú.

Od godzin porannych 4 do rana 7 września przeprowadzał wizytę

animacji w Inspektorii Chile. Także tutaj spotkał się z Inspektorem

i jego Radą, Delegatem Inspektorialnym ds. KS i jego ekipą, odpo-

wiedzialnymi za BS, kierownictwem Wydawnictwa EDEBE „Ksiądz

Bosko” i personelem „Salesianos Impresores S.A”. W Locañas złożył

wizytę w Prenowicjacie oraz Postnowicjacie i rozmawiał z formato-

rami i formowanymi. Udał się z braterskimi odwiedzinami i odpra-

wił Mszę św. w domu inspektorialnym CMW w Santiago. Następnie

odbył specjalne spotkanie w Santiago z ekipą z Oratorium „Cetera

tolle”, składającą się z SDB, CMW, SSCC i młodzieży.

Od rana 7 do poranka 10 września przebywał w Inspektorii Bogo-

ty, spotykając się – jak podczas innych wizyt – z Inspektorem i jego

7.8 Page 68

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Radą, Delegatem ds. KS i jego ekpią, ekipą redakcyjną BS, niektóry-

mi koordynatorami miejscowymi KS. W Szkole „León XIII” odwie-

dził siedzibę radia prowadzonego przez uczniów. Zwiedził także po-

mieszczenia „Apostolado Biblico” i sanktuarium „Niño Jesús” oraz

drukarnię, gdzie wydawany jest Biuletyn Salezjański.

W końcu, w Teologacie „Santo Tomás” spotkał prenowicjuszy,

nowicjuszy i studentów teologii wraz z ich formatorami i zapoznał

ich ze znaczeniem i organizacją KS w Zgromadzeniu.

Od rana 13 do godzin porannych 16 września przeprowadzał wi-

zytę animacji w Inspektorii Ameryki Środkowej, w mieście Guate-

mala. Tam rozmawiał z Inspektorem i jego Radą, Delegatem inspek-

torialnym ds. KS i jego ekipą oraz redakcją Biuletynu Salezjańskie-

go. Następnie udał się z wizytą na Uniwersytet Mesoamerykański,

spotkał się z Rektorem i wszystkimi profesorami Wydziału Komuni-

kacji Społecznej. W CRESCO spotkał nowicjuszy, postnowicjuszy,

koadiutorów i studentów teologii i ich formatorów. Po powrocie do

Rzymu w dniu 17 września zatrzymał się w Domu Generalnym, aby

przede wszystkim zająć się zredagowaniem, wraz z ks. Julian Fox

i ko. Hilario Seo, czasopisma “Salesiani 2011”.

W październiku, od popołudnia 1 do poranka 3 września uczestni-

czył w zebraniu Delegatów Inspektorialnych ds. KS Regionu Iberyj-

skiego w domu inspektorialnym w Lizbonie.

Od 4 do 13 bierze udział w zebraniach „Rady pośredniej”.

Od poranka 16 do godzin porannych 19 września przeprowadza

wizytę animacji w Inspektorii Antyli. W Domu Inspektorialnym

w Santo Domingo spotyka się z Delegatem ds. KS i jego ekipą, redak-

cją BS i niektórymi lokalnymi koordynatorami ds. KS; następnie spo-

tyka się z prenowicjuszami i postnowicjuszami oraz ich formatorami.

Odwiedza „Salezjańską Szkołę Techniczną – ITESA” i spotyka wy-

chowanków rysunku i drukarstwa. W niedzielę przewodniczy Mszy

św. w Parafii pw. „Maryi Wspomożycielki” i spotyka Salezjanów

Współpracowników. Potem zwiedza pomieszczenia „Radio Juventus

Don Bosco”, udziela wywiadu radiowego i rozmawia z Dyrektorem,

technikami i personelem Radia.

Od godzin rannych 19 do poranka 22 września, odpowiadając na

7.9 Page 69

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

zaproszonie ks. Estebana Ortiza, uczestniczy w spotkaniu Sektorów

Posłannictwa z Inspektorami Regionu Ameryki Środkowej w Port-

-au-Prince (Haiti). W tym czasie odwiedza dzieła w Enam i Pétion-

-Ville oraz spotyka się z Delegatem Inspektorialnym ds. KS i jego

ekipą.

Od rana 22 do wieczora 25 września przebywa w Inspektorii We-

nezueli. W Caracas odwiedza dzieła w Altamira, La Dolorita i Peta-

re. W Sarría zwiedza pomieszczenia „Fundación Editoral Salesiana

i Księgarnię Salezjańską. W studentacie teologicznym w Macaracuay

spotyka najpierw formatorów i studentów teologii, po czym odby-

wa spotkanie z Delegatem Inspektorialnym ds. KS i jego ekipą oraz

pracownikami BS. Wieczorem 26 września powraca do Rzymu, aby

kontynuować, z ks. Julianem Fox i ko. Hilario Seo, redagowanie cza-

sopisma “Salesiani 2011”.

W listopadzie, od wieczoru 9 do wieczoru 13 listopada ks. Fili-

berto przeprowadza wizytę animacji w Wizytatorii Afryka Tropikal-

na Równikowa (ATE). W czasie wizytacji spotyka się w Yaoundé,

Siedzibie Inspektorialnej, z Inspektorem i jego Radą, Delegatem

Inspektorialnym ds. KS i jego ekipą oraz personelem odpowiedzial-

nym za Biuletyn Salezjański. W prenowicjacie w Mimboman spotyka

formatorów i prenowicjuszy. W Międzyinspektorialnym Studentacie

Teologicznym spotyka formatorów i studentów teologii. W Ebolowa

zwiedza ośrodek zawodowy i Szkołę Techniczną „Księdza Bosko”

oraz spotyka się z Dyrektorem i personelem zarządzającym tym dzie-

łem. Składa również braterską wizytę w szkole i postulantacie CMW

w Yaoundé oraz odwiedza Córki Najświętszych Serc.

Od południa 14 do popołudnia 17 listopada przebywa w Wizy-

tatorii Angoli. W Luandzie spotyka się z Inspektorem i jego Radą,

Delegatem Inspektorialnym ds. KS i jego ekipą, personelem odpo-

wiedzialnym za małe Wydawnictwo i Biuletyn Salezjański. Składa

wizytę w aspirantacie w Viana, prenowicjacie w Dondo i postnowi-

cjacie w Luanda-Palanca oraz odwiedza wspólnotę i dzieła salezjań-

skie w Luanda-Lixeira.

Od popołudnia 17 do wieczora 20 listopada przebywa w Wizyta-

torii Afryki Południowej (AFM). W siedzibie Wizytatorii spotyka się

7.10 Page 70

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

z Inspektorem i Delegatem Inspektorialnym ds. KS. Po czym odwie-

dza dzieła w Ennerdale i Walkerville.

Od wieczora 20 do wieczora 23 listopada przeprowadza wizytę

animacji w Wizytatorii Afryki Zachodniej Anglofońskiej (AFW).

W mieście Ashaiman, w Domu Inspektorialnym, spotyka się z In-

spektorem i jego Radą, Delegatem Inspektorialnym ds. KS i jego

ekipą, poświęca i inauguruje centrum multimedialne „Articolo 43”

(odniesienie do Konstytucji SDB) oraz spotyka się z odpowiedzial-

nym ds. formacji i asystentami z Wizytatorii. Na zakończenie, składa

wizytę w ośrodku zawodowym „Artemide Zatti”. Powraca do Rzy-

mu, do Domu Generalnego wieczorem 24 listopada.

Od popołudnia 26 do południa 28 listopada uczestniczy, w „Sa-

lesianum” w Rzymie, w spotkaniu Rady Generalnej i Inspektorów

Europy na temat Projektu Europa, a od popołudnia tego samego dnia

do wieczora 29 listopada bierze udział w zebraniu Komisji ds. Pro-

jektu Europa.

Radca ds. Misji

Od razu po sesji letniej Rady Generalnej Radca ds. Misji, ks. Vác-

lav Klement, udał się do Haiti aby wstępnie zapoznać się z obecną

sytuacją; w towarzystwie Inspektora, ks. Sylvaina Ducange, odwie-

dził każde z pięciu dzieł znajdujących się w stolicy, Fundację Rinaldi,

spotykając się na koniec z Radą Inspektorialną.

Następnie, prawie cały miesiąc sierpień ks. Radca spędził na

wizycie animacji w Regionie Azji Południowej. Od 6 sierpnia do

1 września wizytował osiem Inspektorii (INN, ING, INP, INB, INH,

INM, INT, LKC), spotykając się z Radami inspektorialnymi, Komi-

sjami ds. animacji misyjnej, odwiedzając również, na krótko, dzieła

przygraniczne w Gujarat (INB) i Sri Lance (LKC). Uprzywilejowa-

nymi punktami wizyty były domy formacyjne i aspirantaty (3 teolo-

gaty, 4 postnowicjaty, 5 nowicjatów, 4 prenowicjaty, 6 aspirantatów),

grupy misyjne w naszych dziełach i promowanie współpracy trzech

sektorów posłannictwa salezjańskiego.

Miesiąc wrzesień był przeznaczony na towarzyszenie nowym mi-

8 Pages 71-80

▲back to top

8.1 Page 71

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

sjonarzom 141. Wyprawy w Rzymie (wspólnota Gerini - Instytut)

i na Colle Don Bosco, od 1 a 25 września. 38 uczestników kursu

było prowadzonych przez ekipę Dykasterium i dwóch moderatorów

kulturowych. Należy podkreślić uczestnictwo sześciu misjonarzy

afrykańskich i niezmienną większość misjonarzy (24) pochodzących

z Inspektorii Azji.

W dniach 28-30 września miała miejsce druga światowa Rada

ds. Misji w Domu Generalnym; wzięło w niej udział 16 salezjanów,

jedna CMW i jedna Salezjanka Współpracownica. Pośród głównych

poruszanych tematów znalazł się wstępny zarys „Prospektu odniesie-

nia” dla Misji Salezjańskich i Linii przewodnich dla formacji misyjnej.

Po posiedzeniu Rady nastąpiły dwie krótkie wizyty animacji mi-

syjnej w Inspektoriach Chorwacji (Zagrzeb, Rijeka) i Słowenii (Lu-

blana, Celje) w dniach 1-3 października.

Zaraz po obradach pośredniej Rady Generalnej (3-12 paździer-

nika) ks. Klement wziął udział w trzech spotkaniach solidarności

misyjnej, które odbyły się w Rzymie: Rada DB Network (13 paź-

dziernika), Walne Zgromadzenie DB Network (14 października) i Se-

minarium dotyczące misyjnych NGO ds. rozwoju (15-17 październi-

ka). W Seminarium uczestniczyło 40 SDB, CMW, innych członków

Rodziny Salezjańskiej i Współpracowników świeckich z 21 NGO

z czterech kontynentów. W czasie spotkania pogłębiono szczególnie

tożsamość salezjańską NGO i ich zadania w zakresie salezjańskiej so-

lidarności misyjnej, a zwłaszcza wspieranie rozwoju PDO (Planning

and Development Office) w Inspektoriach.

W dniach 19-24 października Radca udał się do Wizytatorii Ha-

iti, po raz drugi, mając na uwadze koordynację niezbędnej pomocy

w odbudowie i odwiedzając cztery salezjańskie domy poza stolicą.

W dniach 20-21, wraz z innymi dwoma Radcami Posłannictwa Sale-

zjańskiego, poprowadził spotkanie Inspektorów z Regionu Ameryki

Środkowej w Port-au-Prince.

Na Kubie (24-28 października) ks. Klement, razem z Delegatem

Inspektora, spotkał wszystkich współbraci i kandydatów do życia sa-

lezjańskiego, począwszy od Santiago de Cuba, a na Hawanie koń-

cząc. Różnorodność grup misyjnych w naszych parafiach, centrach

8.2 Page 72

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

młodzieżowych i centrach przekazu społecznego jest wzorcowa.

W Gwatemali (CAM) składa pierwszą wizytę zapoznawczą z Wi-

kariatem apostolskim w El Petén, powierzonym Zgromadzeniu

Salezjańskiemu (J.E. Mario Fiandri, SDB) wraz z naszymi dzieła-

mi misyjnymi w Carchá, w diecezji Alta Verapaz (29 października

– 3 listopada); był to ostatni etap wizyty animacji w Ameryce.

Powracając do Europy, Radca poprowadził wraz z s. Alaide De-

retti, CMW, Dni Studium Misyjnego w Pradze (CEP), w dniach 4-9

listopada, na temat „Pierwszego Przepowiadania Chrześcijańskie-

go” w Europie. Uczestniczyło ok. 30 SDB, CMW, jeden Salezjanin

Współpracownik i jedna VDB, przybyłych z trzech Regionów euro-

pejskich.

Wizyta animacji misyjnej w czterech Inspektoriach Polskich (10-

13 listopada) została dobrze przygotowana we współpracy z Centrum

Krajowym z Warszawy (PLE) i Centrum Misyjnym w Krakowie

(PLS). W ciągu czterech dni ks. Klement spotkał wszystkich Inspek-

torów, Delegatów animacji misyjnej wraz z Delegatami Duszpaster-

stwa Młodzieżowego i Przekazu Społecznego, odwiedził Postnowi-

cjat w Lądzie i Seminarium w Krakowie. 11 listopada, w rocznicę

pierwszej wyprawy misyjnej Księdza Bosko, Radca powierzył Matce

Bożej Częstochowskiej list z apelem związanym z wyprawą misyjną

w 2011 r.

Ostatni etap poświęcony był dwom krajom azjatyckim. W Inspek-

torii Wietnamu (15-20 listopada) ks. Klement uczestniczył w dwóch

wydarzeniach Inspektorialnego Dnia Misyjnego (Dalat i Xuan Hiep),

spotykając wszystkich 200 młodych współbraci w formacji początko-

wej, przedstawicieli grup Rodziny Salezjańskiej, weryfikując, z Ko-

misją ds. animacji misyjnej i formatorami, drogę rozeznania i przygo-

towanie 65 misjonarzy, wysłanych w ostatnich 10 latach z Wietnamu.

W ostatnich dniach, przed powrotem do siedziby w Rzymie, Radca

odwiedził niektóre dzieła w Hongkongu, w Chinach (21-24 listopada).

Dodajmy, że od tego półrocza ks. Placide Carava (FRB) za-

stąpił ks. Dionisio Pacheco na stanowisku Sekretarza Dykasterium

i odpowiedzialnego za Kurs formacji ciągłej dla misjonarzy.

8.3 Page 73

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Radca Regionu Afryka – Madagaskar

Po zakończeniu letniej sesji plenarnej Rady Generalnej, Radca Re-

gionalny dla Afryki i Madagaskaru, ks. Guillermo Basañes wyjechał

z Rzymu 30 lipca, zatrzymując się na koniec tygodnia w Luandzie

(Angola), gdzie spotkał się ze współbraćmi i uczestniczył również

w posiedzeniu Rady Inspektorialnej.

Dnia 3 sierpnia rozpoczął Wizytację nadzwyczajną w Inspektorii

Afryki Wschodniej (AFE), spotykając się w Dar Es Salama z Radą

inspektorialną. Powyższa Wizytacja nadzwyczajna objęła praktycz-

nie całość jego zajęć aż do 24 listopada, daty końcowego spotkania

z Radą inspektorialną, tym razem w Nairobi.

W tym okresie ks. Basañes odwiedził każdy z 27 domów tej In-

spektorii, łącznie z tymi z terenu Delegatury Sudanu. Osobiście spo-

tkał się z 253 współbraćmi na rozmowie indywidualnej, co łączy się

z tym, iż nowicjat w Morogoro (Tanzania), postnowicjat w Moshi

(Tanzania) i studentat teologiczny w Utume (Nairobi) są międzyin-

spektorialnymi inspektorialnymi domami formacyjnymi, w których

zamieszkuje spora liczba współbraci nie należących do Inspektorii

AFE. Radca Regionalny, ażeby dotrzeć wszystkich tych domów,

przebył w Inspektorii 17.630 km, z których około 9.000 przez drogę

i pozostałe samolotem.

W czasie Wizytacji przyjął profesję wieczystą dwóch współbraci

w parafii Mafinga (Tanzania) i także przewodniczył pierwszej pro-

fesji w nowicjacie w Morogoro, dnia 15 sierpnia. Dnia 15 września

uczestniczył w spotkaniu z Dyrektorami w DBYES (Nairobi), a na-

stępnie w święcie Wspólnoty Inspektorialnej. Dnia 26 października

przybył na czas do Nairobi aby przewodniczyć liturgii pogrzebowej

salezjanina ko. Alfonso Morcelli: dopiero co rozpoczął swoją posługę

jako Ekonom Delegatury w Sudanie i szybko zmarł z powodu cięż-

kiej choroby.

Wizytacja w Delegaturze Sudanu rozpoczęła się spotkaniem

z Radą Delegatury dnia 20 sierpnia w Juba i zakończyła się zebraniem

z Dyrektorami i Radą Delegatury dnia 13 września. Cały czas pobytu

w Sudanie naznaczony był przez delikatną sytuację polityczną kraju,

8.4 Page 74

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

który przygotowuje się do referendum dnia 9 stycznia 2011 r.

Jedyna pauza, którą Radca Regionalny miał w ciągu tej Wizytacji

nadzwyczajnej, było to 9 spotkanie Konferencji Inspektorów - CI-

VAM (od 3 do 6 listopada), i następnie Rekolekcje dla Inspektorów,

Radców Inspektorialnych i Dyrektorów anglofońskich z Regionu

(od 7 do 13 listopada). Te dwa ważne wydarzenia miały miejsce

w domu salezjańskim w Daleside (Johannesburg – Afryka Południo-

wa), i w czasie których był obecny Ksiądz Generał i jego Wikariusz.

Ks. Pascual Chávez przewodniczył spotkaniu CIVAM i wygłosił Re-

kolekcje.

Radca Regionu Ameryka Łacińska – Stożek Południowy

Po uczestnictwie w letniej sesji Rady Generalnej, w dniu 1 sierp-

nia ks. Natale Vitali udaje się do Miasta Gwatemala, aby wziąć udział

– w dniach 3 i 4 sierpnia – w „Curatorium” Centrum Formacji Regi-

nalnej dla Salezjanów Koadiutorów (CRESCO), które służy dwom

Regionom Ameryki. Obecnie dyrektorem Centrum jest współbrat

z Inspektorii Argentyny Południowej. Radca odbyłtakże spotkanie

z sześcioma koadiutorami z Regionu.

Dnia 7 sierpnia bierze udział w Radzie Inspektorialnej Urugwaju

w Montevideo, w czasie której przekazuje Inspektorowi i jego Radzie

list Księdza Generała, który jest sprawozdaniem z ostatnio przepro-

wadzonej Wizytacji nadzwyczajnej.

10 sierpnia rozpoczyna Wizytację nadzwyczajną w Inspektorii

„Św. Piusa X” Brazylii-Porto Alegre spotkaniem z Radą inspekto-

rialną, w czasie której zostaje odczytany list Księdza Generała, któ-

ry przedstawia znaczenie i cele Wizytacji nadzwyczajnej; ponadto

uczestnicy zapoznają się z harmonogramem Wizytacji. Inspektoria

w chwili obecnej liczy 102 salezjanów i 16 wspólnot.

Przerywając wizytację od 26 do 28 sierpnia, ks. Vitali uczestni-

czy w zebraniu Inspektorów Brazylii w mieście Brasilia, wspólnie

z nowymi Inspektorkami Córek Maryi Wspomożycielki. Od 28 do

30, wraz z Księdzem Generałem, bierze udział w obchodach 50-lecia

miasta Brasilia i salezjańskiej obecności w tym mieście.

Dnia 31 powraca do Inspektorii Porto Alegre, aby uczestniczyć

8.5 Page 75

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

w spotkaniu 13 proboszczów, którego celem jest zweryfikowanie

i przeredagowanie PEPS dotyczących parafii.

Dnia 16 września, podczas wizytacji w salezjańskim dziele

w Ascurra, uczestniczy także w dorocznym spotkaniu byłych wycho-

wanków salezjańskich.

W trakcie wizyty w Massaranduba, korzystając z okazji, odwie-

dził miejsce narodzin ks. Hélvecio Baruffiego, poprzedniego Radcy

Regionalnego, jak również kaplicę, w której został wyświęcony na

kapłana; to miasteczko dało Zgromadzeniu trzech biskupów i ponad

20 salezjanów.

Dnia 24 września uczestniczy, w Chile, w święcie Inspektorii, któ-

rej patronem jest „Archanioł Rafał”. Dnia 29 przewodniczy Mszy św.

na Uniwersytecie Salezjańskim „Cardenal Raúl Silva Henríquez”,

który obchodzi 28. rocznicę swojego założenia.

Tego samego dnia, 29 września, bierze udział w zebraniu Delega-

tów inspektorialnych ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego z Regionu

w mieście Santiago de Chile, a od 30 września do 2 października

– w spotkaniu Inspektorów Regionu.

Dnia 3 października spotyka się z dwoma Inspektorami Argentyny.

Od 6 do 10 września bierze udział w zebraniu odpowiedzialnych

za Wolontariat na poziomie Regionu.

W dniach 25-26 października uczestniczy w spotkaniu dwóch Rad

inspektorialnych Argentyny w Córdobie.

Dnia 9 listopada bierze udział w spotkaniu Rady inspektorialnej

w Inspektorii Manaus oraz odwiedza prenowicjat i postnowicjat;

12 listopada jest obecny na zebraniu Rady inspektorialnej Campo

Grande i składa wizytę w nowicjacie i postnowicjacie.

Dnia 25 listopada spotyka się z wszystkimi Dyrektorami i Radą

inspektorialną Porto Alegre, aby zakończyć Wizytację nadzwyczajną,

przedstawiając końcowe sprawozdanie.

Dnia 27 i 28 listopada uczestniczy w spotkaniu poszerzonej eki-

py Salezjańskiego Centrum Formacji Ciągłej (CSRFP) w Quito, na

którym jest obecny także jeden salezjanin z Regionu Stożka Połu-

dniowego.

Następnie powraca do Rzymu na sesję zimową Rady Generalnej.

8.6 Page 76

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Radca Regionu Ameryka Środkowa i Północna

Po zakończeniu letniej sesji plenarnej Rady Generalnej, ks. Este-

ban Ortiz González, Radca Regionu Ameryki Środkowej i Północnej,

w sobotę 31 lipca udaje się do Karakas, aby spotkać się z Inspektorem

Wenezueli, ks. Luciano Stefani, i niektórymi członkami jego Rady,

oraz porozmawiać m.in. na temat przygotowania Wizytacji nadzwy-

czajnej, która odbędzie się w pierwszej połowie 2011 r.

Dnia 2 sierpnia udaje się do Gwatemali (CAM), aby wziąć udział

w „Curatorium” CRESCO (Centrum Formacji Specyficznej dla Sale-

zjanina Koadiutora), które odbyło się w dniach 3 i 4 sierpnia.

W czwartek 5 sierpnia udaje się do Inspektorii Bogoty (COB)

i uczestniczy, w piątek 6 sierpnia, w „Curatorium” Wspólnoty For-

macyjnej studentów teologii z Inspektorii Andów (BOL, COB, COM,

ECU, PER).

W sobotę 7 sierpnia przemieszcza się do Medellín (COM) i spo-

tyka Inspektora ks. Vidal Niebles oraz Radę inspektorialną w celu

aby przedstawić list z zaleceniami Księdza Generała po niedawnej

Wizytacji nadzwyczajnej w Inspektorii, przeprowadzonej pierwszej

połowie tego roku (2010).

W niedzielę 8 sierpnia Radca Regionalny jedzie do La Paz (Boli-

wia) i rozpoczyna, w poniedziałek 9, spotkania międzywspólnotowe

aby zainicjować konsultację związaną z nominacją nowego Inspekto-

ra Boliwii. We wtorek 10 jest w Cochabamba i tam, oprócz spotkania

ze współbraćmi z tego obszaru, spotyka się z Inspektorem ks. Juanem

Pablo Cabala i jego Radą. Na koniec, z wielką pieczołowitością, od-

był ostatnie spotkanie, w środę 11, w Santa Cruz. Ogólnie biorąc,

w spotkaniach w Inspektorii uczestniczyło 125 współbraci.

W czwartek 12 sierpnia udaje się do Panamy i tam, tego same-

go dnia, rozpoczyna spotkania ze współbraćmi z Inspektorii Środ-

kowej Ameryki (CAM), inicjując konsultację na nowego Inspektora.

W piątek 13 odbywa spotkanie ze współbraćmi ze wspólnot z Ko-

staryki, a w sobotę 14 ze współbraćmi ze wspólnot w Nikaragui.

W niedzielę 15 ks. Esteban Ortiz udaje się do San Salvador i spotyka

się z Inspektorem ks. Luisem Corral i niektórymi z członków jego

8.7 Page 77

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Rady, po czym, następnego dnia, odbywa spotkanie z salezjanami

z El Salvador. We wtorek 17 jedzie do Hondurasu, aby spotkać współ-

braci z tego kraju, odwiedzając przy okazji Kard. Oscara Rodrígueza

Maradiagę, SDB, Arcybiskupa Tegucigalpa; przewodniczy Mszy św.

w grupie współbraci, którzy uczestniczą w kursie Duszpasterstwa

młodzieżowego. Ostatecznie, w środę 18 sierpnia, w Gwatemali ma

miejsce ostatnie spotkanie w Inspektorii CAM. Łącznie w spotka-

niach Inspektorii uczestniczyło 157 współbraci.

W czwartek 19 sierpnia, jedzie do Nowego Jorku do rodziny, prze-

bywając tam do 26, kiedy to wyjeżdża do Guadalajary,do Meksyku.

Tutaj rozpoczyna, w imieniu Księdza Generała, Wizytację nadzwyczaj-

ną w Inspektorii „Chrystusa Króla i Maryi Wspomożycielki” (MEG).

W czwartek 27, spotyka się z Inspektorem, ks. Salvadorem Cle-

ofasem Murguía Villalobos i jego Radą. Wieczorem, tego samego

dnia, od Wspólnoty teologicznej (Tlaquepaque) rozpoczyna wizyta-

cję domów (30).

W niedzielę 17 października przerywa wizytację we wspólno-

tach, aby udać się do Port-au-Prince (Haiti) i poprowadzić dorocz-

ne spotkanie Inspektorów Regionu Ameryki Środkowej i Północnej.

Spotkanie trwa od 18 do 22 października w domu Konferencji Epi-

skopatu. Podczas dwóch dni są obecni Radcy posłannictwa salezjań-

skiego (ks. Fabio Attard, Radca ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego;

ks. Filiberto González Plasencia, Radca ds. Przekazu Społecznego;

ks. Václav Klement, Radca ds. Misji). W spotkaniu uczestniczy także

dyrektor CRSFP, ks Jaime Morales, i dyrektor z CRESCO, ks. San-

tiago Negrotti.

Tydzień rozpoczyna się dniem skupienia, który prowadzi J.E.

Pierre-André Dumas, Biskup Anse-à-Veau et Miragoâne (Haiti). Na

zakończenie spotkania składa wizytę J.E. Louisowi Kébreau, sdb, Ar-

cybiskupowi Cap-Haitien i Przewodniczącemu Episkopatu Haiti.

W środę 20 wszyscy Inspektorzy Regionu Ameryki Środkowej

i Północnej, wspólnie z Radcą ds. Misji, uczestniczą w poświęceniu

kamienia węgielnego pod nowy Dom Inspektorialny; celebracji prze-

wodniczył ks. Ducange Sylvain, Przełożony Wizytatorii „Bł. Filipa

Rinaldi” (HAI).

8.8 Page 78

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W sobotę 23 października Inspektorzy odwiedzają domy salezjań-

skie (6) z obszaru Port-au-Prince, będąc świadkami zniszczeń, spo-

wodowanych przez trzęsienie ziemi, jak również pracy salezjanów

i świeckich, którzy przyczyniają się do odbudowy dzieła salezjańskiego.

Pomimo wielkich trudności, z którymi jeszcze sie zmagają, współ-

bracia haitańscy okazali serdeczną gościnność Inspektorom w ciągu

całego tygodnia.

W niedzielę 24 października Radca Regionalny opuszcza Haiti

i udaje się na dwa dni do Miasta Meksyk, gdzie odbywa spotkanie

z Radą inspektorialną MEM oraz składa wizytę we wspólnotach mię-

dzyinspektorialnych, nowicjacie (Coacalco) i postnowicjacie (Hu-

ipulco).

W środę 27 podejmuje na nowo wizytację wspólnot z MEG,

pracę tą kontynuuje aż do 21 listopada, kiedy to kończy wizytację

w Inspektorii w domu inspektorialnym. Ostatecznie, w czwartek 25,

w godzinach porannych przedstawia końcowe sprawozdanie z Wi-

zytacji nadzwyczajnej na spotkaniu z dyrektorami i współbraćmi,

którzy, w liczbie 159, zebrali się w szkole Anáhuac-Revolución. Po

południu ma miejsce spotkanie z Radą inspektorialną.

W piątek 26 Radca Regionalny udaje się do Quito, aby wziąć udział

w pierwszym spotkaniu poszerzonej ekipy Salezjańskiego Centrum

Regionalnego Formacji Ciągłej (CSRFP), złożonej z: dwóch Radców

Regionalnych Ameryki, ékipy Centrum, Koordynatorów ds. For-

macji CISBRASIL i CISUR, Delegatów Dykasteriów ds. Formacji

i ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego.

W niedzielę 28 listopada wyrusza w podróż powrotną do Rzymu,

gdzie rozpoczynają się obrady zimowej sesji plenarnej Rady Gene-

ralnej.

Radca Regionu Azji Wschodniej-Oceanii

Radca Regionu Azji Wschodniej-Oceanii, ks. Andrew Wong,

wyjechał z Rzymu dnia 4 sierpnia, aby odbyć kilka wizyt animacji

w Regionie. Od 5 do 7 sierpnia przeprowadził wizytę animacji

w Inspektorii Filipin Północnych. Tutaj, dnia 7 sierpnia, przewodni-

8.9 Page 79

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

czył zebraniu „Curatorium” Regionu. Z tej okazji był także obecny

ks. Francesco Cereda i ks. Chrys Saldanha.

Od 8 do 13 sierpnia Radca Regionalny uczestniczył we wspólnym

spotkaniu sektorów Formacji i Duszpasterstwa Młodzieżowego. Ks.

Fabio Attard i ks. Francesco Cereda, razem ze swoimi współpracow-

nikami, poprowadzili spotkanie regionalne Delegatów tych sektorów.

Od 14 do 23 sierpnia Radca Regionalny przeprowadził wizytę

animacji w nowej Delegaturze Indonezji. W trakcie tej wizyty miał

sposobność spotkać się z Biskupem Surabaya, J.E. Vincentiusem Wi-

saksono.

Następnie, od 23 do 27 sierpnia, Radca Regionalny przebywał

w koreańskiej wspólnocie misyjnej w Yanji, w Chinach. Potem, od

28 do 30, przeprowadził wizytę animacji w Inspektorii Korei.

Dnia 31 sierpnia ks. Wong przybył do Japonii, rozpoczynając

Wizytację nadzwyczajną w tej Inspektorii. Kontynuował wizytację

w dniach 1-18 września. 14 września uczestniczył w pogrzebie

ks. Francisa Drohana ze wspólnoty w Miyazaki. Od 19 do 25 wrze-

śnia Radca Regionalny wygłosił Rekolekcje dla grupy współbraci.

Po czym, od 26 września do 31 października, kontynuował spotka-

nia związane z Wizytacją nadzwyczajną. Dnia 20 października wziął

udział w pogrzebie współbrata, ko. Stefano Romellego, ze wspólnoty

w Nakatsu.

Od 24 do 30 października Radca Regionalny wygłosił Rekolekcje

dla Inspektora i jego Rady oraz wszystkich Dyrektorów z Inspektorii.

Następnie, od 31 października do 3 listopada, kontynuował Wizytację

nadzwyczajną. W dniach 4 i 5 listopada odbył spotkania z Inspekto-

rem i jego Radą oraz wszystkimi Dyrektorami z Inspektorii; spotka-

nia te kończyły Wizytację nadzwyczajną.

Dnia 6 listopada ks. Andrew Wong udał się do Manilii, aby,

wraz z rodziną, wziąć udział w pogrzebie swojej starszej siostry. Po

czym, od 7 do 10 listopada, przebywał w studentacie teologicznym

w Parañaque, w Manilii.

W dniach 12-16 listopada Radca Regionalny był w Tajlandii, roz-

poczynając konsultację na nowego Inspektora. Następnie, od 6 do

22, przeprowadził wizytę animacji na Wyspach Salomona. Dnia 23

8.10 Page 80

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

listopada, podczas podróży z Wysp Salomona do Rzymu, ks. Andrew

odczuł silne bóle kręgosłupa, które zmusiły go do zatrzymania się

w Manilii w szpitalu, gdzie przebywał od 23 do 27. Potem, od 28 do

29, przebywał w szpitaliku Inspektorii, gdzie kontynuował terapię.

W dniu 30 listopada powrócił do Rzymu.

Radca Regionu Azji Południowej

Wracając na obszar Regionu po zakończeniu letniej sesji plenarnej

Rady Generalnej, ks. Maria Arokiam Kanaga wziął udział w świę-

ceniach kapłańskich jednego ze współbraci Inspektorii Bliskiego

Wschodu (MOR) wraz z Inspektorem ks. Maurizio Spreafico. Na-

stępnie, 4 sierpnia, udał się z wizytą do nowego teologatu w Chennai;

tutaj, następnego dnia, spotkał się z grupą współbraci. Potem Radca

udał się do Bhopal, gdzie uczestniczył w kursie języka Hindi przez

dziesięć dni. Dnia 17 sierpnia odwiedził nowicjat w Siliguri i Insty-

tut uniwersytecki, który rozpoczyna swoją działalność w tym samym

mieście. Kolejne cztery dni były przeznaczone na wizytację kano-

niczną domów w Nepalu, przynależących do Inspektorii Kalkuty. Po

czym Radca Regionalny pojechał do Nowego Delhi, gdzie przez trzy

dni przeprowadzał wizytację we wspólnocie SPCSA.

Dnia 25 sierpnia ks. Arokiam rozpoczął Wizytację nadzwyczajną

w Inspektorii Mumbai (INB). Ta wizytacja odbywała się w czterech

stanach Indii, - Gujarat, Madhya Pradesh, Maharashtra i Rajasthan

– gdzie odwiedził 27 wspólnot kanonicznie erygowanych oraz 12

innych placówek salezjańskich. Złożył także wizytę we wspólnocie

z Salmiya, w Kuwejcie, przynależącej do INB, w dniach 27-29 paź-

dziernika. Wizytacja nadzwyczajna została zakończona 31 paździer-

nika końcową konferencją do współbraci zebranych w domu inspek-

torialnym w Bombaju. W trakcie wizytacji Radca Regionalny spotkał

osobiście ok. 260 współbraci i 40 współpracowników świeckich, róż-

ne grupy, wspólnoty Córek Maryi Wspomożycielki, grupy Rodziny

Salezjańskiej, itd. Spotkał się również z grupą współbraci w formacji

początkowej, współbraćmi koadiutorami, grupami współbraci z róż-

nych rejonów Inspektorii, Radą inspektorialną, itd.

We wrześniu, w czasie przeprowadzania wizytacji w dniach 2-4,

9 Pages 81-90

▲back to top

9.1 Page 81

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

ks. Arokiam poprowadził spotkanie Konferencji Inspektorów (SPC-

SA); ponadto uczestniczył w zjeździe dyrektorów szkół salezjańskich

z Indii w dniach 24-26 września, w którym wzięło udział 165 współ-

braci i gości.

W czasie dwóch pierwszych tygodni listopada, Radca Regional-

ny odwiedził Inspektorie: Chennai (INM) oraz Tiruchy (INT) i spo-

tkał się z wszystkimi współbraćmi w dziewięciu grupach w różnych

miastach, rozpoczynając konsultację na nowych Inspektorów z tych

dwóch Inspektorii. Wracając do Rzymu, dnia 17 listopada, ks. Aro-

kiam zatrzymał się na dwa dni we wspólnocie w Fujairah (UAE), a na

5 dni w Inspektorii Etiopii i Erytrei. Powrócił do Rzymu 26 listopada,

aby wziąć udział w trzecim spotkaniu Inspektorów Europy na temat

„Projektu Europa”.

Radca Regionu Europa Północna

Ks. Marek Chrzan, nowomianowany Radca Regionu Europa

Północna, który zastąpił na tym urzędzie ks. Štefana Turanskýego,

ustępującego z motywów zdrowotnych, po udziale w końcowych

posiedzeniach letniej sesji Rady Generalnej, powraca do Inspektorii

Krakowskiej w celu uporządkowania spraw i przekazania kierownic-

twa Inspektorii, aż do mianowania nowego Inspektora, Wikariuszowi

inspektorialnemu.

W sierpniu udaje się z krótką wizytą do niektórych wspólnot.

W niedzielę 8 sierpnia w Sanktuarium Maryjnym w Szczyrku prze-

wodniczy Mszy św. transmitowanej przez TV Polonia. Dnia 17 sierp-

nia w Oświęcimiu uczestniczy w patronalnym święcie Inspektorii

„Św. Jacka” i spotyka się z Radą inspektorialną. Następnie, odwiedza

Inspektorię Warszawską, spotykając się z Radą inspektorialną i biorąc

udział w Święcie młodych („Campo Bosco”) w Czerwińsku. Po czym

bierze udział w Festiwalu Młodych Inspektorii Pilskiej w Trzcińcu;

przewodniczy liturgii profesji wieczystej i odnowienia profesji za-

konnej czasowej młodych współbraci z Inspektorii Pilskiej; później

spotyka się z Radą inspektorialną. Po czym udaje się Inspektorii Wro-

cławskiej, gdzie uczestniczy w zebraniu Rady inspektorialnej i składa

krótką wizytę w nowicjacie w Kopcu. Dnia 26 sierpnia bierze udział

9.2 Page 82

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w Forum Młodych MGS z całej Polski, które ma miejsce w Łodzi ,

w Inspektorii Warszawskiej.

Na początku września udaje się do Londynu na kurs języka an-

gielskiego. W tym okresie odwiedza także wspólnoty salezjańskie

w Wielkiej Brytanii.

Dnia 1 października przewodniczy inauguracji Roku Akademic-

kiego w Międzyinapektorialnym Seminarium Salezjańskim w Kra-

kowie.

Następnie uczestniczy w Rzymie w sesji pośredniej Rady Gene-

ralnej, która trwa od 4 do 13 października.

Potem składa wizytę w niektórych Inspektoriach celem poznania

współbraci. W Polsce uczestniczy w spotkaniach współbraci związa-

nych z konsultacją na nowego Inspektora w Krakowie. Na Węgrzech,

w Kazincbarcika, uczestniczy w poświęceniu nowego internatu dla

młodzieży cygańskiej z naszej szkoły. Odwiedza niektóre domy In-

spektorii Węgierskiej, spotykając się ze współbraćmi. Kolejno spędza

cztery dni w Chorwacji, a kolejne cztery w Słowenii, chcąc poznać

współbraci. W dniu 30 października powraca do Rzymu, aby wziąć

udział w zakończeniu Międzynarodowego Kongresu „Ks. Rua w hi-

storii”. Następnie składa wizytę w niektórych domach Austrii, Słowa-

cji i Rep. Czeskiej, również czyniąc to w celu poznania współbraci.

W dniach 14-17 listopada uczestniczy w uroczystym zakończeniu

Wizytacji, którą przeprowadził, jako Wizytator, ks. Tadeusz Rozmus.

Następnie odwiedza Inspektorię Belgii Północnej, a 20 listopada

przewodniczy spotkaniu konsultacyjnemu związanemu z nominację

nowego Inspektora. Dnia 24 listopada powraca do Rzymu na spotka-

nie Inspektorów Konferencji Inspektorii Polskich i Okręgu Wschod-

niego. Uczestniczy w zebraniu Inspektorów Europy, po którym roz-

poczynają się obrady zimowej sesji plenarnej Rady Generalnej.

Radca Regionu Europa Zachodnia

Po zakończeniu letniej sesji plenarnej Rady Genralnej, Radca Re-

gionalny ks. José Miguel Núñez opuszcza Rzym, aby udać się do

Turynu i uczestniczyć w międzynarodowym „Campobosco” Hiszpa-

nii i Portugalii (po raz pierwszy z udziałem delegacji francuskiej),

9.3 Page 83

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

które odbywa się w miejscach Księdza Bosko w dniach 1-8 sierpnia.

8 sierpnia jedzie do Madrytu, a następnie do Loyola (Św. Sebastian)

na spotkanie z młodymi współbraćmi z Regionu w kontekście „Pro-

jektu Europa”. Spotkanie odbywa się w dniach 12-15 sierpnia.

Po zakończeniu spotkania, dnia 15 sierpnia, ks. José Miguel uda-

je się do Granata, aby przewodniczyć pierwszej profesji nowicjuszy

z Hiszpanii. 17 sierpnia uczestniczy w Curatorium nowicjatu.

W dniach 17-20 sierpnia Radca spędza kilka dni na osobistym

skupieniu duchowym.

Od 21 do 28 sierpnia udaje się do rodziny na tydzień odpoczynku.

Od 31 sierpnia do 5 września głosi Rekolekcje dla salezjanów ze

wspólnoty „Gesù Maestro” (Rzym - UPS) w Fatimie (Portugalia).

W dniach 6-7 września spotyka się ze wspólnotami salezjańskimi

z Portugalii w Porto i w Manique, rozpoczynając konsultację zwią-

zaną z wyborem nowego Inspektora, który będzie mianowany przez

Księdza Generała w czasie przyszłej sesji zimowej.

Od 10 do 12 września Radca uczestniczy w spotkaniu przedstawi-

cieli Dykasteriów ds. Formacji i ds. Duszpasterstwa Młodzieżowe-

go i odpowiedzialnych z Regionu Europy Zachodniej w domu w El

Plantío (Madryt).

13-15 września, ks. José Miguel bierze udział w zebraniach Krajo-

wego Centrum ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego w Madrycie.

Dnia 16 września Radca Regionalny rozpoczyna Wizytację nad-

zwyczajną w Inspektorii Walencji. Wizytacja będzie trwała dwa i pół

miesiąca, z kilkoma przerwami, kiedy to weźmie udział w innych

wydarzeniach w Regionie i Zgromadzeniu.

Od 8 do 12 października ks. José Miguel uczestniczy w spotka-

niu Dyrektorów z Regionu Europy w Sanlúcar la Mayor (Sewilla),

z udziałem Księdza Generała i jego Wikariusza.

Także potem, 23 października, Radca udaje się do Madrytu, aby

towarzyszyć Księdzu Generałowi w obchodach 25 rocznicy czasopi-

sma „Catequistas” i 50 rocznicy czasopisma „Misión Joven”.

W dniach 2-4 listopada przewodniczy spotkaniu Konferencji Ibe-

ryjskiej w Madrycie. Również w tym miesiącu, 19, Radca uczestni-

czy w zakończeniu i wręczeniu dyplomów dyrektorom szkół z Hisz-

panii, którzy ukończyli swoją formację. Z tej okazji, ks. José Miguel

9.4 Page 84

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wygłosił konferencję na temat “Wychowywać w trudnych czasach”.

Następnie Radca wraca do Walencji, aby zakończyć Wizytację

nadzwyczajną spotkaniem z Radą inspektorialną i Dyrektorami.

Dnia 21 listopada odwiedza studentów teologii w Martí-Codo-

lar, w Barcelonie. W dniach 23-24 odwiedza także postnowicjuszy

w Burgos.

W dniu 26 listopada ks. José Miguel wraca do Rzymu, aby wziąć

udział w spotkaniu Inspektorów Europy, a następnie w zimowej sesji

plenarnej Rady Generalnej.

Radca Regionu Włochy i Bliski Wschód

Po zakończeniu letniej sesji plenarnej Radca Generalny, ks. Pier

Fausto Frisoli, poprowadził drugi etap Kursu dla nowych Dyrektorów

z Regionu w Genzano di Roma od 31 lipca do 2 sierpnia. Po czym

odwiedził rodziców. Następnie spotkał się z młodymi współbraćmi

uczestniczącymi w kursie przygotowującym ich do profesji wieczy-

stej w Turynie-Valdocco i w Messynie („San Tommaso”). Potem po-

wrócił do siedziby w Rzymie, aby oddać się studium i przygotowaniu

kolejnych wystąpień. Dnia 8 września przyjął pierwszą profesję no-

wicjuszy w Rzymie - Sacro Cuore.

Dnia 13 września rozpoczął Wizytację nadzwyczajną w Okręgu

Środkowych Włoch (ICC). Odwiedził kolejno następujące wspólnoty:

Rzym - „Świętych Piotra i Pawła”, Rzym -„Św. Wawrzyńca”, Formia,

Cagliari - „Św. Pawła”, Cagliari Instytut, Selargius, Lanusei, Nuoro,

Sassari, Gualdo Tadino, Terni, Perugia, Florencja, Scandicci, Figline

Val d’Arno, Colle di Val d’Elsa, Liworno, Rzym - „ Św. Kaliksta”

i Civitavecchia.

Wizytacja nadzwyczajna była przepleciona jeszcze innymi wy-

darzeniami: Konferencja Inspektorów Regionu (Rzym, 20-22 wrze-

śnia), Kurs formacyjny dla nowych Dyrektorów – trzeci etap (Paler-

mo, 15-17 listopada).

Dnia 25 listopada powrócił do swojej siedziby, a od 26 do 28 listo-

pada uczestniczył w III Spotkaniu Inspektorów Europy.

9.5 Page 85

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Sekretarz Generalny

Zgodnie z ustaleniami zawartymi w programie sześcioletnim, Se-

kretarz Generalny, ks. Marian Stempel, przeprowadził w tym okre-

sie, w porozumieniu z Księdzem Generałem i Radcą Regionalnym,

spotkanie Sekretarzy inspektorialnych z Regionu Ameryki Łacińskiej

- Stożek Południowy, które odbyło się w Santiago de Chile w dniach

25-29 października.

Jak to zostało przedstawione w treści zaproszenia, spotkanie mia-

ło charakter doszkolenia i wzajemnej wymiany doświadczeń. Tema-

tami obrad były zadania Sekretarza i Sekretariatu inspektorialnego,

dotyczące dokumentacji, statystyk, aspektów prawnych, archiwów

i bibliotek. Szczególny akcent położono właśnie na archiwa, a tak-

że na różnorakie praktyki prawne. Należy podkreślić czynne zaan-

gażowanie Sekretarzy i braterskość spotkania, które miało również

wartość wzajemnego poznania różnych rzeczywistości. Po spotkaniu

w Santiago, Sekretarz, dzięki uprzejmości Inspektora i innych współ-

braci, mógł odwiedzić niektóre domy z Inspektorii, podziwiając bo-

gatą różnorodność placówek i zaangażowania współbraci.

Szczególne podziękowanie za przyjęcie i gościnność sale-

zjańską zostaje skierowane do wspólnoty z domu w Santiago – La

Florida Teologato, która przyjęła Sekretarzy.

9.6 Page 86

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1 Salezjańskie “Proprium ” Liturgii Godzin

Przytaczamy tekst wprowadzenia Przełożonego Generalnego do

pozycji “LITURGIA DELLE ORE – PROPRIO SALESIANO”, ostat-

nio wydanej – na tę chwilę w wersji oficjalnej w języku włoskim – bę-

dącej uaktualnieniem pierwszego wydania z 1994 r.

Jak pisze Przełożony Generalny, uaktualnienie to było koniecz-

ne w następstwie uznania przez Kościół nowych Błogosławionych

i Świętych Rodziny Salezjańskiej.

Tej pracy podjęła się odpowiednia Komisja, powołana przez Prze-

łożonego Generalnego, a następnie Radca ds. Formacji wraz z Pro-

kuratorem Generalnym, którego zadaniem było przekazanie opraco-

wanych tekstów do Kongregacji ds. Kultu Bożego, uwzględniając jej

wskazania w celu ostatecznego zatwierdzenia.

Korzystając z okazji, ulepszono także wersję oddaną do druku,

uzgadniając ją z tekstami Liturgii Godzin Kościoła.

W ostatnich latach Kościół uznał licznych nowych Błogosławio-

nych i Świętych, należących do różnych grup Rodziny Salezjańskiej.

To domagało się uaktualnienia salezjańskiego Kalendarza liturgiczne-

go, a także przygotowania własnych tekstów liturgicznych do Litur-

gii Godzin. Tej pracy rewizji i uaktualnienia podjęła się Komisja li-

turgiczna, którą powołałem, a której gorąco dziękuję. Wśród nowych

Błogosławionych i Świętych, wprowadzonych do Kalendarza salezjań-

skiego, znajdują się także znaczące postaci, które były ściśle związane

z historią salezjańską, jak np. Błogosławiony Pius IX, Papież.

Rodzina Salezjańska mieści w swoim wnętrzu różnorodność po-

wołań, które odzwierciedlają wielką „wyobraźnię” Ducha Świętego

co do wzbudzania charyzmatów w Kościele, które mają Ks. Bosko za

ojca. Jesteśmy wdzięczni Bogu, ponieważ uznajemy, że rzeczywiście

Rodzina Salezjańska jest „Rodziną świętych”. Różne sylwetki świę-

tych ukazują różnorodność rozwoju duchowości salezjańskiej, której

początki wypływają z tego samego źródła, i dają nam możliwość wy-

boru pośród licznych wzorców świętości. Tak więc mamy świetliste

9.7 Page 87

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

przykłady do naśladowania i wielu orędowników, do których może-

my się zwracać.

Kalendarz i salezjańskie teksty własne Liturgii Godzin otrzymały

ze strony Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów

osobne zatwierdzenie w odniesieniu do każdej z trzech grup Rodzi-

ny Salezjańskiej, które o to poprosiły: Towarzystwo Salezjańskie św.

Jana Bosko, Instytut Córek Maryi Wspomożycielki i Instytut Ochot-

niczek Księdza Bosko. Dołączone są odpowiednie Dekrety zatwier-

dzające.

Jakkolwiek te teksty mogą pomóc wszystkim grupom i członkom

Rodziny Salezjańskiej żyć pełnią Ewangelii według stylu zgodne-

go z otrzymanym charyzmatem, celebrować niezwykłe dzieła Boże

w swoich świętych i przedłużyć dążenie do świętości w liturgii życia.

Tak więc wszyscy mogą czerpać siły i łaskę z tego obfitego bogactwa

liturgii.

«W rozmaitych rodzajach życia i powinnościach jedną świętość

uprawiają wszyscy, którymi kieruje Duch Święty, a posłuszni gło-

sowi Ojca i czcząc Boga Ojca w duchu i w prawdzie, podążają za

Chrystusem ubogim, pokornym i dźwigającym krzyż, aby zasłużyć

na uczestnictwo w Jego chwale. Każdy stosownie do własnych da-

rów i zadań winien bez ociągania kroczyć drogą wiary żywej, która

wzbudza nadzieję i działa przez miłość» (Lumen gentium” 41). Tak

więc wszyscy są wezwani do świętości. Niech ta liturgia wzbudzi

w nas pragnienie świętości..

Niech Maryja Wspomożycielka, Ks. Bosko oraz Święci i Błogo-

sławieni Rodziny Salezjańskiej wspierają nas w naszym przedsię-

wzięciu.

Rzym, 8 września 2010

Święto Narodzenia Najśw. Maryi Panny

Ks.. Pascual Chávez Villanueva

Przełożony Generalny

9.8 Page 88

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

5.2 Dekret o heroiczności cnót Czcigodnego Sługi Bożego

ks. Giuseppe Quadrio, SDB

Przytaczamy, w oryginale łacińskim i tłumaczeniu włoskim, tekst

Dekretu o heroiczności cnót Sługi Bożego ks. Giuseppe Quadrio,

SDB, opatrzony datą 19 grudnia 2009 r. Na mocy tego Dekretu Sługa

Boży Giuseppe Quadrio został ogłoszony Czcigodnym Sługą Bożym.

tekst Łaciński

C O N G R E G AT I O P R O C A U S I S S A N C TO R U M

TA U R I N E N S I S

BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS

venerabilis servi dei

IOSEPHI QUADRIO

sacerdotis professi

e Societate Sancti Francisci Salesii

(1921-1963)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

«Dominum Christum sanctificate in cordibus vestris, para-

ti semper ad satisfactionem omni poscenti vos rationem de ea,

quae in vobis est, spe» (1 Pt 3, 15).

Haec beati Petri Apostoli adhortatio idoneum ad intellegen-

dam vitam et opus spirituale Servi Dei Iosephi Quadrio esse

potest exordium, qui totam vitam impendit, praesertim vero in

munere magistri, quo enituit, mysterii Dei pulchritudine demer-

sus, ad veritatem divinam, quam ut intimius amplectaretur et ali-

9.9 Page 89

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

is diligenter tradere posset perquisivit, cum fide et humilitate

summopere accedens.

Venerabilis Servus Dei losephus Quadrio Vervii prope Sondrium

in Italia die 28 mensis Novembris anno 1921 e modesta agricolarum

familia christiana pietate penitus informata natus est, in qua soli-

dam humanam et religiosam institutionem recepit. Infantiam in

scholae assiduitate, in doctrinae christianae studio, in liturgica-

rum celebrationum participatione et in rusticis operibus degit. His

in rerum adiunctis, humilitate atque ima evangelica pietate suf-

fultis, puer Iosephus expressam iam animadvertit peculiarem incli-

nationem religiosae vocationis. Prima Eucharistica Communio, quam

nonum aetatis annum agens percepit, et voluntarium votum per-

petuae castitatis, quod cum undecimum annum implevit privatim

professus est, in honorem Beatae Mariae Virginis emissum, huius

praecipui atque impensi spiritualis provectus denotaverunt initium.

Vix duodennis, Servus Dei, postquam Sancti Ioannis Bosco vitam

et opera legerat, domino Aloysio Sartorio parocho suscitante, apud

Institutum Missionale Salesianum Eporediense se recipi postulavit,

ubi enim mense Septembris anno 1933 pervenit: quod paulatim fer-

vens eius desiderium, iam inde ab infantia tempore processum,

omnino omnesque per annos Domino inserviendi perfecit. Inse-

quentibus annis, professionem religiosam temporariam Iosephus

emisit ac dein in studia philosophiae et theologiae sollicito animo

incubuit; perpetuis demum votis professis, die 16 mensis Martii anno

1947 presbyteratu auctus est. Exitus studiorum dissertatio fuit ad

Doctoratum assequendum de Assumptione Beatae Mariae Virginis,

quam apud Pontificiam Universitatem Gregorianam in Alma Urbe di-

sceptavit.

Illis institutionis annis, Servus Dei non modo severo intellectuali

officio valde emicuit, sed etiam fervida pro iuvenibus belli causa

vagis et derelictis pastorali navitate. Hac in actuosa diligenti opera erga

iuvenes egenos et afflictos, Iosephus agentem efficacemque spiri-

tum Fundatoris se adumbrare posse ostendit.

Munerum fastigium, quibus Servus Dei totam vitam functus est,

9.10 Page 90

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Theologiae dogmaticae magisterium fuit: hic altus potissimusque

cardo ipse exstitit et testis mirabilis Evangelii; in cotidiana vicissitudi-

ne vitae virtutem praestitit, qua officium suum religiosi, presbyteri

et magistri profunda ac benigna suipsius abnegatione servare va-

luit, numquam otium seu requiem sibi concedens et consensum

rationalis fidei investigationis cum actuosa theologia iugiter per-

sectans.

Vita Servi Dei ex ardenti quadam mystica intellegentia

etiam hausit, acuta notione de primario Christi ac Matris Dei

loco in historia salutis signata. Omnis eius conversatio constans

fuit intentio ad sanctitatem atque ad exercitium modo heroum

omnium christianarum virtutum. Dominus Iosephus, enim, om-

nibus in adiunctis benignum, familiarem et hospitalem se exhi-

buit. Licet universali scientia, praesertim theologica, eruditus,

humilitate, simplicitate et mira morum humanitate insignem se

praebuit. Summum ab ipso traditum praeceptum praesertim in

decursu eius ultimi morbi patuit: nam, die 4 mensis Iunii anno

1960, post aliquot signa aegritudinis, diagnosis ei patefacta est tumo-

ris granulosi maligni glandularum lymphaticarum. Servus Dei autem

nuntium hoc funestum renovato fidei impetu accepit, qui eum

virtutibus decoris et tranquillitatis animi honestabat, quas per

omne acerbae huius probationis insequens triennium retinuit. Aspe-

ra enim infirmitas aequo vultu et iugi misericordiae Dei fiducia su-

scepta in eo aditus spiritualis fortitudinis, praemii supremi et sacrificii

pro necessitate fratrum facta est.

Temporibus quoque recessus in valetudinario, Servus Dei Io-

sephus numquam ministerium praeteriit, quin etiam visitabat fo-

vebatque aegrotos et medicos, infirmorum ministros atque omnes

nosocomii servitio addictos cohortabatur. Receptaculum eius ve-

rum consistorium fuit cuiusque ad Evangelium accedere, consola-

tionem excipere et remissionem peccatorum adipisci quaereret.

Dies protinus ante mortem dominus Iosephus pro pulcherrimis

faustissimisque habuit: exemplo suo testimonium praebuit mortem

omnium non esse finem, sed exspectatum reditum ad Christum.

10 Pages 91-100

▲back to top

10.1 Page 91

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Pace et tranquillitate circumfusus, Servus Dei, quadraginta et unum

annos natus, die 23 mensis Octobris anno 1963, Augustae Taurino-

rum pie in Domino quievit. Quae conscia misericordiae Dei fiducia

vixit, in cordibus multorum firmam persuasionem eum plenae ac

perfectae sequelae Evangelii fuisse testem mors reliquit.

Hanc ob sanctitatis famam a die 21 mensis Ianuarii anno 1991

usque ad diem 10 mensis Novembris anno 1993 apud Curiam Tau-

rinensem Inquisitio Dioecesana Principalis et a die 2 mensis Octobris

anno 1991 ad diem 18 mensis Iulii anno 1992 apud Vicariatum Urbis

Inquisitio Rogatorialis celebratae sunt, quarum auctoritas et vis iuri-

dica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 24 mensis

lunii anno 1994 probatae sunt. Positione ex more confecta, die 5

mensis Iunii anno 2009, in Congressu Peculiari Consultorum The-

ologorum prospero cum exitu disceptatum est an Servus Dei more

heroum virtutes christianas exercuisset.

Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 1 mensis

Decembris anno 2009, audita relatione Excellentissimi ac Reverendis-

simi Domini Hieronymi Grillo, Episcopi emeriti Centumcel-

larum - Tarquiniensis, Causae Ponentis, professi sunt Servum Dei

virtutes theologales, cardinales iisque adnexas heroum modo colu-

isse.

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto

XVI per subscriptum Archiepiscopum Praefectum accurata rela-

tione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum

excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de

virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum

in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe-

rantia et Fortitudine iisque adnexis in gradu heroico Servi Dei

Iosephi Quadrio, sacerdotis professi e Societate Sancti Francisci

Salesiii, in casu et ad effectum de quo agitur.

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de

Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris anno Domini 2009.

10.2 Page 92

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Angelus Amato, S.D.B.

Archiepiscopus tit. Silensis

Praefectus

Michaél Di Ruberto

Archiepiscopus tit. Biccarensis

A Secretis

tekst włoski

KONGREGACJA DO SPRAW KANONIZACYJNYCH

TURYN

BEATYFIKACJA I KANONIZACJA

czcigodnego sługi bożego

GIUSEPPE QUADRIO

kapłana profesa

towarzystwa św. franciszka salezego

(1921-1963)

DEKRET O HEROICZNOŚCI CNÓT

«Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie za-

wsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uza-

sadnienia tej nadziei, która w was jest» (1 Pt 3,15)

Ta zachęta błogosławionego Apostoła Piotra może posłużyć za

egzortę w zrozumieniu życia i duchowego dzieła Sługi Bożego Giu-

seppe Quadrio, który poświęcił całe swoje życie, zwłaszcza jako wy-

10.3 Page 93

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

kładowca, w której to roli się wyróżniał, będąc zanużony w pięknie

tajemnicy Boga, przybliżając się za wszelką cenę, z wiarą i pokorą,

do prawdy Bożej, której dochodził, aby przyjąć ją bardziej dogłębnie

i poprawnie przekazać innym.

Czcigodny Sługa Boży Giuseppe Quadrio urodził się 28 listopada

1921 r. w Vervio, w pobliżu Sondrio, we Włoszech, w niezamożnej

chrześcijańskiej rodzinie rolniczej, w której otrzymał gruntowne wy-

chowanie ludzkie i chrześcijańskie. Dzieciństwo spędził na gorliwym

uczęszczaniu do szkoły, przyswajaniu doktryny chrześcijańskiej,

uczestnictwie w celebracjach liturgicznych i pracach na roli. W tej

całości zajęć, podbudowanych pokorą i głęboką pobożnością ewan-

geliczną, mały Józef dostrzegał wyraźne i szczególne oznaki powo-

łania zakonnego. Pierwsza Komunia święta, którą przyjął w wieku

dziewięciu lat oraz dobrowolny ślub stałej czystości, który złożył

prywatnie na cześć Błogosławionej Dziewicy Maryi, kiedy skończył

jedenaście lat, znaczą początek tego szczególnego i wytężonego po-

stępu duchowego.

Sługa Boży, mając zaledwie dwanaście lat, po zapoznaniu się

z życiem i dziełem św. Jana Bosko, zachęcony przez proboszcza ks.

Luigiego Sartorio, poprosił o przyjęcie do Salezjańskiego Instytutu

Misyjnego w Ivrei, do którego wstąpił we wrześniu 1933 r.; ten fakt

powoli doskonalił jego gorące pragnienie, które żywił już od dzie-

ciństwa: służenia Panu całkowicie i na zawsze. W następnych latach

Józef złożył czasowe śluby zakonne i oddał się, z pilnością, studiom

filozoficznym i teologocznym; w końcu, po złożeniu ślubów wieczy-

stych, 17 marca 1947 r., został dopuszczony do kapłaństwa. Końco-

wą metą jego studiów była praca doktorska na temat Wniebowzięcia

Najświętszej Maryi Panny, którą obronił na Papieskim Uniwersytecie

Gregoriańskim w Rzymie.

W tych latach studiów Sługa Boży nie tylko bardzo się wyróżniał

pod względem poważnego podejścia do nauki, ale również – gorliwej

pracy duszpasterskiej na rzecz ubogich i opuszczonych dzieci, ofiar

wojny. W ramach tego czynnego, gorliwego dzieła na rzecz młodych

potrzebujacych i opuszczonych, Józef wykazuje zdolność naśladowa-

nia ducha Założyciela w sposób czynny i skuteczny.

10.4 Page 94

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Większość zadań, wypełnianych przez Sługę Bożego w ciągu ca-

łego życia, było związanych z nauczaniem Teologii domagatycznej:

w tym względzie jawi się jako wielki i bardzo znaczący autorytet oraz

wspaniały świadek Ewangelii; w swoim codziennym życiu wykazuje

zdolność wypełniania swoich obowiązków zakonnych, kapłańskich

i nauczycielskich z głębokim i ujmującym umartwieniem, nigdy nie

pozwalając sobie na urlop czy odpoczynek, zawsze poszukując har-

monii między rozumowym poszukiwaniem wiary a skuteczną teolo-

gią.

Życie Sługi Bożego czerpało także z gorącej inteligencji mistycz-

nej, znaczonej przenikliwym zrozumieniem centralnego miejsca

Chrystusa i Matki Bożej w historii zbawienia. W każdym swoim za-

chowaniu stale dążył do świętości i praktykowania, w sposób hero-

iczny, cnót chrześciajńskich. Istotnie, ks. Józef w każdej okoliczności

jawił się życzliwy, uprzejmy i gościnny. Chociaż był wszechstronnie

wykształcony, zwłaszcza teologicznie, był nadzwyczajny ze względu

na swoją pokorę, prostotę i godne podziwu ludzkie zachowanie.

Największą naukę, jaką przekazał, to ta zwłaszcza w czasie ostat-

niej jego choroby: istotnie, 4 czerwca 1960 r., po pewnych oznakach

złego samopoczucia, poinformowano go o diagnozie: ziarnica zło-

śliwa. Sługa Boży przyjął tę bolesną wiadomość z nowym porywem

wiary, rodzącym cnotę niezwykłego pokoju ducha, którą zachował

przez całe trzy lata tej ciężkiej próby. Istotnie, dotkliwa choroba, któ-

rą przyjął z pogodnym obliczem i stałą ufnością w miłosierdzie Boże,

stała się dla niego okazją do wzmocnienia duchowego, największą

nagrodą i ofiarą w intencji potrzeb braci.

Także w czasie leczenia w szpitalu Sługa Boży nigdy nie rezy-

gnował z posługi, a przeciwnie odwiedzał i dodawał otuchy chorym

i lekarzom, spotykał się z pielęgniarzami i wszystkimi pracownikami

szpitalnej służby. Jego szpitalny pokój był prawdziwym miejscem

spotkań dla wszystkich, którzy chcieli przyliżyć się do Ewangelii,

otrzymać pociechę i odpuszczenie grzechów.

Dzień, poprzedzający jego śmierć, ks. Józef uznał za jeden z naj-

bardziej pięknych i szczęśliwych: swoim przykładem zaświadczył,

że śmierć nie jest końcem wszystkiego, ale oczekiwanym powrotem

10.5 Page 95

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

do Chrystusa. Sługa Boży, w pokoju i z pełnym spokojem, zasnął

w Panu w dniu 23 października 1963 r., w wieku 41 lat. Wraz ze świa-

domą ufnością w miłosierdzie Boże, którym żył, jego śmierć pozosta-

wiła w sercach wielu stałe przekonanie o tym, że był on świadkiem

całkowitego i doskonałego podążania za Ewangelią.

Z powodu tej sławy świętości zostało przeprowadzone, od

21 stycznia 1991 r. do 10 listopada 1993 r., w Kurii Turyńskiej Die-

cezjalne Inquisitio, a od 2 października 1991 r. do 18 lipca 1992 r.

w Wikariacie Rzymu Inquisitio Rogatoryjne, których autorytet i wia-

rygodność jurydyczna zostały uznane przez Kongregację ds. Kanoni-

zacyjnych dekretem z 24 czerwca 1994 r. Następnie, po opracowaniu

Positio, jak to zwykle bywa, w dniu 5 czerwca 2009 r. stało się ono

przedmiotem dyskusji na Kongresie Konsultorów Teologów, zakoń-

czonej wydaniem pozytywnej opinii.

Ojcowie Kardynałowie i Biskupi, na Sesji Zwyczajnej w dniu

1 grudnia 2009 r., po wysłuchaniu relacji J.E. Bpa Gerolamo Grillo,

emerytowanego Biskupa Diecezji Civitavecchia-Tarquinia, oświad-

czyli, że Sługa Boży praktykował w stopniu heroicznym cnoty teolo-

giczne, kardynalne i inne z nimi związane.

Po sporządzeniu, przez niżej podpisanego Kardynała Prefekta, do-

kładnej relacji ze wszystkiego, przedstawionej Ojcu Świętemu Bene-

dyktowi XVI, Jego Świątobliwość, przyjmując i zatwierdzając głosy

wyrażone przez Kongregację ds. Kanonizacyjnych, w dniu dzisiej-

szym oświadczył, że:

«cnoty teologiczne: Wiary, Nadziei i Miłości tak względem Boga

jak i bliźniego, cnoty kardynalne: Roztropności, Sprawiedliwości,

Umiarkowania i Męstwa oraz inne z nimi złączone, były praktyko-

wane w stopniu heroicznym przez Sługę Bożego Giuseppe Quadrio,

kapłana profesa z Towarzystwa św. Franciszka Salezego, tak co do

faktu i co do skutku, o którym tu mowa»

Ojciec Święty zarządził, aby niniejszy Dekret został promulgowa-

ny i włączony do Akt Kongregacji ds. Kanonizacyjnych.

10.6 Page 96

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Wydane w Rzymie, w dniu 19 grudnia 2009 roku

+ Angelo Amato, S.D.B.

Arcybiskup tyt. Sila

Prefekt

+ Michele Di Ruberto

Arcybiskup tyt. Biccari

Sekretarz

5.3 Nowy Kardynał Salezjanin: Arcybiskup Angelo AMATO

Ojciec Święty Benedykt XVI, na publicznym Konsystorzu zwoła-

nym w dniu 20 listopada 2010 r. w Bazylice św. Piotra w Rzymie wy-

niósł do godności kardynalskiej Biskupa salezjanina Angelo AMATO,

Prefekta Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych.

Urodzony w Molfetta (Bari) 8 czerwca 1938 r., Angelo Ama-

to złożył pierwsze śluby zakonne 16 sierpnia 1956 r. w nowicjacie

w Portici, w pobliżu Neapolu. Odbył studia filozoficzne na Papie-

skim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie, uzyskując licencjat

z filozofii. Po złożeniu ślubów wieczystych 28 czerwca 1962 r. i stu-

diach teologicznych, został wyświęcony na kapłana w Rzymie w dniu

22 grudnia 1967 r.

Jako profesor zwyczajny teologii dogmatycznej na Papieskim

Uniwersytecie Salezjańskim, pełnił także funkcję dziekana Wydziału

Teologicznego (1993-1999) i wicerektora tegoż Uniwersytetu w la-

tach 1997-2000.

W dniu 20 grudnia został mianowany Sekretarzem Kongregacji

Nauki Wiary i konsekrowany na Arcybiskupa tytularnego Sila w dniu

6 grudnia 2003 r. przez Sługę Bożego Papieża Jana Pawła II.

9 lipca 2008 r. został mianowany przez Ojca Świętego Benedykta

XVI Prefektem Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych.

10.7 Page 97

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Teraz sam Benedykt XVI uczynił go Kardynałem Świętego Ko-

ścioła Rzymskiego na Konsystorzu w dniu 20 listopada 2010 roku,

wyznaczając mu diakonię Santa Maria in Aquiro w Rzymie.

5.4 Nowi Biskupi Salezjańscy

Podajemy pewne informacje dotyczące nowych Biskupów sale-

zjańskich, a wśród nich nowego Biskupa – Enrico dal Covolo, i zmian

siedzib biskupich dwóch innych Biskupów salezjańskich.

1. Bp DAL COVOLO Enrico, Biskup tytularny Heraklei

W dniu 15 września 2010 r. Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej

opublikowało wiadomość o mianowaniu przez Papieża Benedykta

XVI kapłana salezjanina, ks. Enrico DAL COVOLO, S.D.B., Bisku-

pem; jego siedzibą tytularną będzie HERAKLEA (Włochy). Wcze-

śniej, 30 czerwca 2010 r., tenże Benedykt XVI powierzył mu urząd

Rektora Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie.

Sakrę biskupią ks. Bp Enrico dal Covolo otrzymał w dniu 9 paź-

dziernika 2010 r. w Bazylice św. Piotra w Rzymie z rąk J. Em. Kard.

Tarcisio Bertone, S.D.B., Sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej.

(W nr 408 DRG można znaleźć szczegółowe informacje dotyczące

zakonnego i akademickiego “curriculum” Bpa Enrico dal Covolo).

2. Bp VIAN MORALES Oscar Julio, Arcybiskup Metropolita

Gwatemali

W dniu 2 października Ojciec Święty Benedykt XVI, przyjmując

rezygnację z pasterskiego zarządu przedstawioną przez Kard. Rodol-

fo Ignacio Quezada Toruño, zgodnie z KPK, mianował Bpa Osca-

ra Julio VIAN MORALESA, S.D.B., Arcybiskupem Metropolitą

GWATEMALI, przenosząc go z Archidiecezji Los Altos, Quetzalte-

nango-Totonicapán (Gwatemala), do tej siedziby biskupiej.

Oscar Julio Vian Morales, urodzony 18 października 1947 r.

w Mieście Gwatemala, salezjanin profes Inspektorii Środkowej Ame-

ryki z dniem 7 grudnia 1965 r., wyświęcony na kapłana w Mieście

10.8 Page 98

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Gwatemala w dniu 15 sierpnia 1976 r., został mianowany Wikariu-

szem Apostolskim El Petén (Gwatemala) w dniu 30 listopada 1996 r.;

jego siedzibą tytularną będzie Pupiana (por. DRG 358, s. 96). Sakrę

biskupią przyjął w El Petén w dniu 1 lutego 1997 r. W dniu 19 kwiet-

nia 2007 r. został przeniesiony z Wikariatu El Petén do Archidiecezji

Los Altos, Quetzaltenango-Totonicapán.

3. Bp TAFUNGA MBAYO Jean-Pierre, Arcybiskup Metropolita

Lubumbashi

W dniu 1 grudnia 2010 r. Ojciec Święty Benedykt XVI, przyjmu-

jąc rezygnację z pasterskiego zarządu przedstawioną przez Bpa Flo-

riberta Songasonga Mwitwa, zgodnie z KPK, mianował Bpa Jean-

-Pierre TAFUNGA MBAYO, S.D.B., Arcybiskupem Metropolitą

LUBUMBASHI (Demokratyczna Republika Konga), gdzie był już

Arcybiskupem Koadiutorem od lipca 2008 r.

Urodził się w Panda (Likasi), w Demokratycznej Republice Kon-

ga, w dniu 23 lipca 1942 r., a pierwsze śluby zakonne złożył 28 sierp-

nia 1965 r. w salezjańskiej Inspektorii Afryki Środkowej. Profes wie-

czysty od 20 lutego 1971 r., został wyświęcony na kapłana w Likasi

w dniu 16 września 1972 r.

W dniu 6 października 1992 r. został mianowany przez Jana Pawła

II Biskupem Diecezji Kilwa-Kasenga; sakrę biskupią przyjął w Ka-

senga w dniu 31 stycznia 1993 r. z rąk Bpa Eugenio Kabanga, Arcy-

biskupa Lubumbashi.

W dniu 10 czerwca 2002 r. został przeniesiony do siedziby bi-

skupiej w Uvira (D.R.K.), a następnie, w dniu 31 lipca 2008 r., do

siedziby metropolitalnej w Lubumbashi jako Arcybiskup Koadiutor.

4. Bp EZZATI Riccardo, Arcybiskup Metropolita Santiago de Chile

W dniu 15 grudnia 2010 r. Ojciec Święty Benedykt XVI, przyj-

mując rezygnację z pasterskiego zarządu przedstawioną przez Kard.

Francisco Javiera Errázuriza Ossa, zgodnie z KPK, mianował Bpa

Riccardo EZZATI, S.D.B., Arcybiskupem Metropolitą SANTIA-

GO DE CHILE, przenosząc go do tej siedziby z Archidiecezji Con-

10.9 Page 99

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

cepción (Chile), gdzie był Ordynariuszem.

Riccardo Ezzati, urodzony 7 stycznia 1942 r. w Campiglia dei

Berici, w prowincji Vicenza, we Włoszech, idąc za głosem sale-

zjańskiego powołania misyjnego, w 1959 r., zaraz po ukończeniu

gimnazjum, wyjechał do Chile, gdzie odbył nowicjat w Quilpé,

składając pierwsze śluby zakonne w dniu 31 stycznia 1961 r. Stu-

dia filozoficzne odbył na Uniwersytecie Katolickim w Valparaiso,

a teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzy-

mie, kończąc je licencjatem z teologii. Śluby wieczyste złożył 30

grudnia 1966 r., święcenia kapłańskie przyjął 18 marca 1970 r.

Potem uzyskał licencjat z nauk religijnych na Institut de Pastorale

Catéchetique w Strasburgu.

Był dyrektorem domu salezjańskiego w Concepción od 1973 do

1978 roku, a następnie w La Florida, Santiago, w studentacie filozofic-

zno-pedagogicznym (1978-1983), a potem – teologicznym; w 1984 r.

został mianowany Inspektorem Salezjańskiej Inspektorii Chilijskiej.

Po skończeniu swojej kadencji, w 1991 r., został wezwany do Rzymu

do pomocy w Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego

i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Po nominacji na Biskupa Valdivia w dniu 28 czerwca 1996 r., sa-

krę biskupią przyjął w dniu 8 września tego samego roku. W lipcu

2001 r. został przeniesiony, jako Biskup Pomocniczy, do Archidie-

cezji Santiago de Chile. Następnie, 27 grudnia 2006 r., został mia-

nowany Arcybiskupem Metropolitą Chile. Teraz ponownie wraca do

Santiago de Chile jako Arcybiskup Metropolita. Ostatnio został mia-

nowany Przewodniczącym Konferencji Episkopatu Chile.

5.5 Zmarli współbracia (3 elenko 2010)

„Wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego podtrzymuje naszą na-

dzieję i zachowuje żywą więź ze współbraćmi, którzy spoczywają

w pokoju Pańskim. Oni poświęcili swoje życie w Zgromadzeniu,

a wielu cierpiało, aż do męczeństwa dla miłości Bożej... Pamięć

o nich pobudza nas do ciągłego pełnienia z wiernością naszego po-

słannictwa” (Konst. 94).

10.10 Page 100

▲back to top

100 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Tyt. Nazwisko i imię Miejsce i data śmierci Wiek

Insp.

ACCORSI Giulio

Mediolan (Włochy) 02-08-2010 99

ILE

ÁLVAREZ AGUADO Juan Madryt (Hiszpania) 19-08-2010 84

SMA

ANDREOLETTI Mario

Alassio (Włochy) 28-10-2010 88

ICC

BAROSCO Luigi Natale Treviso (Włochy) 13-09-2010 85

INE

BECK Jean-Marie

Toulon (Francja) 20-08-2010 88

FRB

BERTOLUSSO Marcello Belém (Brazylia) 20-07-2010 76

BMA

BONACOSCIA Arnaldo Massa Carrara 02-10-2010 92

ICC (Włochy)

BORTOLOZZO Angelo

Turyn

06-11-2010 91

ICP

BOUCHERY Marcel

Bruksela (Belgia) 27-09-2010 86

FRB

BRIGNONE Giovanni

Turyn

09-12-2010 88

ICP

BRIONES Juan Antolín Rosario, Santa Fe 14-08-2010 75

ARNP (Argentyna)

BRÍTEZ ESTIGARRIBIA Fernando de la Mora 04-11-2010 89

PAR

Emiliano

(Paragwaj)

BUSATO Bruno

Castello di Godego 06-10-2010 75

INE

(Włochy)

CALCAGNO Raimondo Messyna (Włochy) 05-10-2010 81

ISI

CALEMARD Marius

Toulon (Francja) 05-11-2010 89

FRB

CELESTINO Pedro

Belo Horizonte 12-11-2010 84

BBH

(Brazylia)

COLUSSI Luciano

Calkuta (Indie) 11-10-2010 86

INC

11 Pages 101-110

▲back to top

11.1 Page 101

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 101

CORDEIROTristão de Oliveira Niterói (Brazylia) 14-10-2010 92

BBH

CROCI Antonio

Turyn

06-11-2010 84

ICP

DA SILVA João Batista

Belém (Brazylia) 20-09-2010 51

BMA

DABBENE Bernard J.

San Francisco 09-09-2010 73

SUO

(U.S.A.)

DÁMASIO Edgar

Manique do Estoril 05-08-2010 77

POR (Portugalia)

DAU HAWNG Lucius

Anisakan (Myanmar) 17-09-2010 69

MYM

DE JUAN SUTIL Matias Belém (Brazylia) 06-08-2010 79

BMA

DEVITO Enrique

Buenos Aires 28-10-2010 89

ARS (Argentyna)

DHO Giuliano

Sesto San Giovanni 03-12-2010 71

ILE

(Włochy)

DI BIASE Carmine

Salerno (Włochy) 21-09-2010 85

IME

DOBRŠEK Ivan

Stoney Creek 22-08-2010 98

SUE

(Kanada)

DROHAN Francis

Beppu (Japonia) 12-09-2010 90

GIA

D’SOUZA Crispin

Fatorda (Goa, Indie) 13-11-2010 74

INP

EKKA Rajesh

Boko (Assam, Indie) 28-08-2010 35

ING

ELEJALDE PANCORDO Bilbao (Hiszpania) 24-10-2010 55

SBI Alfredo

ELIZONDO Isidro

Barcelona (Hiszpania) 02-11-2010 77

SBA

FAELLA Armando

Caserta (Włochy) 06-10-2010 79

IME

FELBER Franz

Martkoberdorf 14-11-2010 70

GER

(Niemcy)

FERNANDES Lindolpho Belo Horizonte 16-12-2010 89

BBH

(Brazylia)

11.2 Page 102

▲back to top

102 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

FIORE Carlo

Rivoli (Włochy) 08-08-2010 89

ICP

FOGAGNOLO Paolo

Turyn

20-10-2010 90

ICP

FOLTIN Štefan

Beppu (Japonia) 02-08-2010 91

GIA

FUENTE VEGAS Fermín San Juan

04-08-2010 94

SVA

(Alicante, Hiszpania)

GIANNINI Serafino

Alassio (Włochy) 12-12-2010 87

ICC

GROSSO Roberto Constantino Bahía Blanca 14-08-2010 91

ARS

(Argentyna)

GUGLIELMINO Carmelo Pedara (Włochy) 14-08-2010 87

ISI

HERGUETA TORREALBA Carrasquero 19-10-2010 82

VEN

Gustavo

(Wenezuela)

HERRLER Cornelius

Benediktbeuern 05-10-2010 85

GER

(Niemcy)

HEYSE August

Heverlee (Belgia) 03-08-2010 84

BEN

JENKO Janez

Ljubljana (Słowenia) 30-10-2010 87

SLO

KELZENGERG Rudolf

Bad Driburg (Niemcy) 19-10-2010 77

GER

LABORDA FERRER Jesús Barcelona (Hiszpania)13-10-2010 67

SBA

LANARO Giuseppe

Garbagnate (Włochy) 18-09-2010 90

ILE

Przez 6 lat był Inspektorem

LAUDATO Francesco

Manaus (Brazylia) 21-09-2010 77

BMA

LE FLOC’H Jean-Louis Guingamp (Francja) 29-09-2010 84

FRB

LENFERT Alexander

Neunkirchen 03-12-2010 79

GER

(Niemcy)

LIROT Michel

Caen (Francja) 19-10-2010 89

FRB

MÁSPOLI Isidro Edelmiro General Arenales 23-09-2020 90

ARN

(Argentyna)

11.3 Page 103

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 103

MASSIDDA Aldo

Selargius (Włochy) 06-11-2010 92

ICC

MEIRELES Luiz de Andrade Niterói (Brazylia) 23-09-2010 83

BBH

MÖLLER Bernhard

Bonn (Niemcy) 21-09-2010 86

GER

MORCELLI Alfonso

Khartoum (Sudan) 23-10-2010 61

AFE

MOREIRA Manuel

Mogofores 07-12-2010 76

POR

(Portugalia)

NEUMEIER Andreas

Würzburg (Niemcy) 20-09-2010 85

GER

OBIDZIŃSKI Stanisław

Pieszyce (Polska) 04-10-2010 76

PLO

O’CONNOR Patrick Joseph Tralee, Co. Kerry 13-08-2010 91

IRL

(Irlandia)

OLEKSY Stanisław

Częstochowa 22-11-2010 91

PLO

(Polska)

PACE Mario

Ankona (Włochy) 24-11-2010 85

ICC

PASCUAL LAPORTA Gonzalo Elche

29-08-2010 84

SVA

(Alicante, Hiszpania)

PATRON Leonzio

Turyn

01-08-2010 94

ICP

PAWLACZEK Jan

Lublin (Polska) 05-08-2010 75

PLS

PAZ CARRO Luis

Córdoba (Argentyna) 27-08-2010 80

ARN

PETRACCO Giovanni

Tokyo (Japonia) 15-08-2010 89

GIA

PINAFFO Giuseppe

Turyn

04-09-2010 76

ICP

PLHAL Ferdinand

Stará Boleslav 19-11-2010 84

CEP

(Czechy)

POSFAI Lázló

Székesfehérvár 22-10-2010 88

UNG

(Węgry)

PRIVOZNIK Josef

Benediktbeuern 18-09-2010 83

GER

(Niemcy)

11.4 Page 104

▲back to top

104 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

PUTHUR Thomas Mathai Andheri (Indie) 12-12-2010 76

INB

QUAGLIAROLI Franceso Varazze (Włochy) 30-07-2010 87

ICC

QUÉRÉ Pierre

Marseille (Francja) 06-09-2010 77

FRB

REYES NIEVA Carlos

México ( Meksyk) 17-06-2010 78

MEM

RIGO Flavio

Wenecja-Mestre 28-08-2010 87

INE

(Włochy)

ROBREDOGALGUERACosme Lima (Perú) 06-10-2010 83

PER

Przez 6 lat był Inspektorem

ROLLET Charles

Toulon (Francja) 23-10-2010 86

FRB

ROMELLI Stefano

Nagatsu-Nagasoe 18-10-2010 88

GIA

(Japonia)

ROSSI Giorgio (Facchini) Civitanova Marche 08-12-2010 72

ICC

(Włochy)

SANTA MARIA Nicanor Garry Pampanga (Filipiny) 07-09-2010 56

FIN

SCHIASSI Pietro

Arese (Włochy) 08-12-2010 95

ILE

SCHIPKE Wolfgang

Memmingen 26-08-2010 77

GER

(Niemcy)

SCHWARZ George

Makati, Manila 10-08-2010 95

FIN

(Filipiny)

SCOLLARD Charles

Manzini (Swaziland) 24-08-2010 90

AFM

SHAKAI Tarcisio

Esmeraldas 27-08-2010 37

ECU

(Ekwador)

SILLS Ricardo

Buenos Aires 31-10-2010 76

ARS

(Argentyna)

SILVANO Silvio

Turyn

07-12-2010 97

ICP

TEIXEIRA Sirio Henriques Belo Horizonte 26-07-2010 56

BBH

(Brazylia)

TOPPO Vijay

Boko (Assam, Indie) 28-08-2010 28

11.5 Page 105

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 105

ING

TORRES MEZA Guillermo Quito (Ekwador) 05-09-2010 87

ECU

TRISOLINI John Fitzgerald Seoul

22-11-2010 74

KOR

(Korea Południowa)

TSANG Peter Hing Sum Melbourne (Australia) 10-12-2010 74

AUL

VALLEJO CORONA Pedro Irapuato, Guanajuato 24-10-2010 72

MEG

(Meksyk)

VAN LAER Leopold

Leuven (Belgia) 11-11-2010 74

BEN

VASSALLO Mario Gerónimo Córdoba (Argentyna) 30-07-2010 84

ARN

VÁZQUEZ Vicente

Buenos Aires 07-12-2010 92

ARS

(Argentyna)

VENTUROLI Giorgio

Sondrio (Włochy) 02-11-2010 80

ILE

VIGANÒ Angelo

Arese (Włochy) 21-11-2010 87

ILE

Przez 12 lat był Inspektorem

VÍO HENRÍQUEZ Oscar Octavio Santiago del Cile 15-08-2010 87

CIL

WILLIAMS John

Nairobi (Kenya) 01-09-2010 69

AFE

ZABRET Ludvik

Trstenik (Słowenia) 30-10-2010 87

SLO

11.6 Page 106

▲back to top

106 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ