405 :: RM Letters :: SDL HOME

Expand document

Collapse document

405

1 Pages 1-10

1.1 Page 1

1.2 Page 2

1.3 Page 3

1.4 Page 4

1.5 Page 5

1.6 Page 6

1.7 Page 7

1.8 Page 8

1.9 Page 9

1.10 Page 10

2 Pages 11-20

2.1 Page 11

2.2 Page 12

2.3 Page 13

2.4 Page 14

2.5 Page 15

2.6 Page 16

2.7 Page 17

2.8 Page 18

2.9 Page 19

2.10 Page 20

3 Pages 21-30

3.1 Page 21

3.2 Page 22

3.3 Page 23

3.4 Page 24

3.5 Page 25

3.6 Page 26

3.7 Page 27

3.8 Page 28

3.9 Page 29

3.10 Page 30

4 Pages 31-40

4.1 Page 31

4.2 Page 32

4.3 Page 33

4.4 Page 34

4.5 Page 35

4.6 Page 36

4.7 Page 37

4.8 Page 38

4.9 Page 39

4.10 Page 40

5 Pages 41-50

5.1 Page 41

5.2 Page 42

5.3 Page 43

5.4 Page 44

5.5 Page 45

5.6 Page 46

5.7 Page 47

5.8 Page 48

5.9 Page 49

5.10 Page 50

6 Pages 51-60

6.1 Page 51

6.2 Page 52

6.3 Page 53

6.4 Page 54

6.5 Page 55

6.6 Page 56

6.7 Page 57

6.8 Page 58

6.9 Page 59

6.10 Page 60

7 Pages 61-70

7.1 Page 61

7.2 Page 62

7.3 Page 63

7.4 Page 64

7.5 Page 65

7.6 Page 66

7.7 Page 67

7.8 Page 68

7.9 Page 69

7.10 Page 70

8 Pages 71-80

8.1 Page 71

8.2 Page 72

8.3 Page 73

8.4 Page 74

8.5 Page 75

8.6 Page 76

8.7 Page 77

8.8 Page 78

8.9 Page 79

8.10 Page 80

9 Pages 81-90

9.1 Page 81

9.2 Page 82

9.3 Page 83

9.4 Page 84

9.5 Page 85

9.6 Page 86

9.7 Page 87

9.8 Page 88

9.9 Page 89

9.10 Page 90

10 Pages 91-100

10.1 Page 91

10.2 Page 92

10.3 Page 93

10.4 Page 94

10.5 Page 95

10.6 Page 96

10.7 Page 97

10.8 Page 98

10.9 Page 99

10.10 Page 100

11 Pages 101-110

11.1 Page 101

11.2 Page 102

11.3 Page 103

11.4 Page 104

11.5 Page 105

11.6 Page 106

11.7 Page 107

11.8 Page 108

11.9 Page 109

11.10 Page 110

12 Pages 111-120

12.1 Page 111

12.2 Page 112

12.3 Page 113

12.4 Page 114

12.5 Page 115

12.6 Page 116

405

1 Pages 1-10

▲back to top

1.1 Page 1

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 1

Nr 405

Rok XC wrzesień–grudzień 2009 r.

1.2 Page 2

▲back to top

2 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Dokumenty

Rady Generalnej Towarzystwa Salezjañskiego

wiêtego Jana Bosko

Organ urzêdowy animacji i ³¹cznoci dla Zgromadzenia Salezjañskiego

Z jêzyka w³oskiego t³umaczy³ ks. Janusz ZAPA£A

Korekta ks. Mieczys³aw Kaczmarzyk

W TYM NUMERZE

1. LIST PRZE£O¯ONEGO GENERALNEGO

Nastêpca Ksiêdza Bosko: syn, uczeñ, aposto³

LUDZKA SYLWETKA B£OGOS£AWIONEGO MICHA£A RUA

W setn¹ rocznicê jego mierci ............................................................................. 3

2. WSKAZANIA I DYREKTYWY (w tym numerze brak)

3. DYSPOZYCJE I NORMY (w tym numerze brak)

4. DZIA£ALNOÆ RADY GENERALNEJ ........................................................... 50

4.1 Kronika Prze³o¿onego Generalnego ............................................................. 50

4.2 Kronika Radców Generalnych ..................................................................... 60

4.3 Kronika Rady Generalnej ............................................................................. 85

5. DOKUMENTY I WIADOMOCI ....................................................................... 90

5.1 wiêtoæ Ksiêdza Bosko we wspomnieniu z 1 kwietnia 1934 ..................... 90

5.2 Wspominaj¹c Ksiêdza Rua ....................................................................... 93

5.3 Odpust zupe³ny w czasie pielgrzymki Urny z relikwiami Ksiêdza Bosko .. 97

5.4 Odpust zupe³ny udzielony Salezjanom za odnowienie

lubów zakonnych dnia 18 grudnia 2009, w 150. rocznicê

za³o¿enia Towarzystwa Salezjañskiego ........................................................ 99

5.5 Kalendarz Liturgiczny w³asny zatwierdzony przez Kongregacjê

ds. Kultu Bo¿ego ........................................................................................ 100

5.6 Dekret kanonicznej erekcji Inspektorii B³ogos³awionego

Artemidesa Zattiego Argentyny Pó³nocnej .............................................. 104

5.7 Dekret kanonicznej erekcji Inspektorii

Zeffirino Namuncurá Argentyny Po³udniowej ....................................... 107

5.8 Nowo nominowani Inspektorzy .................................................................. 110

5.9 Zmarli Wspó³bracia (2 elenco 2009) ........................................................... 113

Druk: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjañskiego

ul. Konfederacka 6, 30-306 Kraków; tel. (012) 266-40-00

1.3 Page 3

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 3

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

„Nastêpca Ksiêdza Bosko: syn, uczeñ, aposto³”

LUDZKA SYLWETKA

B£OGOS£AWIONEGO MICHA£A RUA

W setn¹ rocznicê jego œmierci

1. Ks. Rua „najwierniejszy Księdzu Bosko”. Sześć słów, które powracają. –

Dwa naglące zadania: pierwsze dla Ks. Bosko, drugie dla Michała. – Proroczy

list na biurku. – Być Ks. Bosko w Mirabello Monferrato. – „Być Ks. Bosko tutaj,

w Oratorium”. 2. Ks. Rua: „Żywa Reguła”. Cała praca zakończona. Czy koń-

czy się także ks. Rua? – Ks. Bosko przekazuje mu swoje myśli i swoje serce. –

Stawać się Ks. Bosko dzień po dniu. – Zatwierdzone ‘Reguły’ stają się drogą

świętości. – „Ks. Rua przyglądał się uważnie mnie, a ja uważnie przyglądałem

się jemu”. – Ręka Ks. Bosko w ręku ks. Rua. 3. Ks. Rua: wierność życiu kon-

sekrowanemu „przez całe życie”. Owocna wierność Ks. Bosko. – „Wszyst-

ko, co mamy, zawdzięczamy Najświętszej Maryi Wspomożycielce”. – Posłu-

szeństwo. – Ubóstwo. – Czystość. 4. Ks. Rua: „ewangelizator młodzieży”.

Nowe pola pracy duszpasterskiej. – Wśród robotników i synów robotników. –

Wśród górników w Szwajcarii. – Emigrant wśród emigrantów. – Ryzykować

wszystko, co jest do zaryzykowania. – „Ta prostota, która towarzyszyła jego

dziełom”. Zakończenie. – Modlitwa o uproszenie kanonizacji Błogosławio-

nego Michała Rua.

Rzym, 8 wrzenia 2009

Uroczystoæ Narodzenia Najwiêtszej Maryi Panny

Drodzy Wspó³bracia,

ju¿ trochê czasu up³ynê³o, jak do was ostatnio napisa³em. Nie by³o

to moim zaniedbaniem, a tym bardziej brakiem chêci, a przeciwnie,

wiecie, jak bardzo was kocham i noszê w moim sercu. Wizytuj¹c In-

spektorie zda³em sobie sprawê z tego, ju¿ po raz wtóry, ¿e listy okólne,

jak i ró¿ne dokumenty Zgromadzenia, docieraj¹ do was z rozmait¹ prêd-

koci¹; jest to spowodowane wieloma przyczynami, nie jedyn¹ jest tu-

1.4 Page 4

▲back to top

4 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

taj opónienie w t³umaczeniach. Tak wiêc zdarza siê, ¿e dokumenty siê

gromadz¹ i ostatecznie istnieje niebezpieczeñstwo, co nie jest tylko

kwesti¹ wyobrani, ¿e nie bêd¹ czytane. W ten sposób tracimy okazjê

do umocnienia naszej to¿samoci charyzmatycznej i dzielenia siê re-

fleksj¹ na temat naszego ¿ycia i pos³annictwa. Tak wiêc po rozmowie

z Rad¹ Generaln¹ zdecydowa³em siê ograniczyæ do trzech, zamiast czte-

rech dotychczasowych, moje listy okólne w ci¹gu roku, wród których

jeden z nich bêdzie powiêcony prezentacji i komentarzowi do Wi¹-

zanki. Tak¿e Dokumenty Rady Generalnej bêd¹ ukazywaæ siê co kwar-

ta³: w styczniu, maju i wrzeniu. Mam nadziejê, ¿e ta decyzja pomo¿e

lepiej doceniæ nasz¹ literaturê salezjañsk¹, pog³êbiæ j¹ i wprowadziæ

w ¿ycie. Tylko w ten sposób bêdzie mo¿na osi¹gn¹æ g³ówny cel, jakim

jest kszta³towanie kultury salezjañskiej w Zgromadzeniu.

W ostatnim czasie mia³y miejsce bardzo znacz¹ce i interesuj¹ce

wydarzenia, które anga¿owa³y w sposób szczególny Prze³o¿onego Ge-

neralnego, co moglicie ledziæ poprzez ANS na naszej stronie sdb.org,

a w niektórych przypadkach poprzez bezporednie transmisje telewi-

zyjne lub streaming. Przypomnê wam o niektórych: wyg³oszenie reko-

lekcji dla dyrektorów Inspektorii ICC, ICP, ILE, INE, przynale¿¹cych

do Regionu W³och i Bliskiego Wschodu, co jest jedn¹ z najbardziej

znacz¹cych pos³ug Prze³o¿onego Generalnego, maj¹c¹ na celu promo-

cjê powo³añ; udzia³ w wiêcie M³odzie¿y Inspektorii INE w Jesolo,

które by³o dla mnie okazj¹ do przyjrzenia siê i docenienia jednej z le-

piej zorganizowanych imprez w zakresie duszpasterstwa m³odzie¿owe-

go; spotkanie z Inspektorami Polski i Okrêgu Wschodniego, w czasie

którego rozmawialimy o relacjach tych Inspektorii z Inspektoriami

Regionu Europa Pó³nocna, z reszt¹ Europy, z Prze³o¿onym General-

nym i Rad¹ Generaln¹, a tak¿e o nowej sytuacji, tak bardzo odmien-

nej od tej w latach nazizmu i komunizmu, w której te Inspektorie znaj-

duj¹ siê obecnie i prze¿ywaj¹ charyzmat salezjañski, oraz o roli tych

Inspektorii w Projekcie Europa; wizyta w Okrêgu Wschodnim, której

celem by³a ocena przebytej drogi od chwili jego ustanowienia, pog³ê-

bienie wyzwañ i propozycji wysuniêtych przez Radê Inspektorialn¹

i Delegaturê Ukraiñsk¹ oraz inne czêci Okrêgu, wskazanie linii dzia-

³ania, jakie nale¿y podj¹æ w chwili obecnej.

1.5 Page 5

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 5

Nastêpnie, mia³y miejsce inne wydarzenia, w których bra³em udzia³:

obchody 150. rocznicy za³o¿enia Zgromadzenia Salezjañskiego w In-

spektorii ICP w Turynie, które by³y w jakim stopniu wyrazem tego,

co Inspektorie aktualnie prze¿ywaj¹, a co znajdzie swój punkt kulmi-

nacyjny 18 grudnia, w dniu, w którym jestemy wezwani do odnowie-

nia naszych lubów; udzia³ w I Forum MGS nowego Okrêgu ICC z oka-

zji 50. rocznicy wi¹tyni Ks. Bosko w Cinecittà i zainicjowania

peregrynacji urny Ks. Bosko; zamkniêcie Krajowego Kongresu ADMA

w Albacete (Hiszpania); wyg³oszenie Rekolekcji w Inspektorii Walenc-

kiej i wizyta w Inspektorii Sewillskiej; udzia³ w ró¿nych spotkaniach

w ramach Unii Prze³o¿onych Wy¿szych, jako Przewodnicz¹cy, i w Zgro-

madzeniu Semestralnym na temat Zmiany geograficzne i kulturalne

w Kociele i ¿yciu konsekrowanym: wyzwania i perspektywy; sesja

plenarna Rady Generalnej w czerwcu i lipcu, wraz z pielgrzymk¹ la-

dami w. Paw³a; powitanie Ojca wiêtego w naszym domu w Les Com-

bes; i w koñcu pierwsze spotkanie Komisji ds. Projektu Europa.

Jest mi bardzo mi³o zapocz¹tkowaæ ten nowy etap naszej komuni-

kacji listem na temat pierwszego nastêpcy Ks. Bosko, inicjuj¹c w ten

sposób Rok powiêcony Ks. Rua w Setn¹ rocznicê jego mierci, któ-

ra mia³a miejsce 6 kwietnia 1910 roku. W celu pog³êbienia jego syl-

wetki ju¿ wkrótce odbêdzie siê w Turynie V Miêdzynarodowy Kon-

gres Historii Dzie³a Salezjañskiego, którego organizatorem jest ACCSA

i ISS; odbêdzie siê on w ramach przygotowañ do Miêdzynarodowego

Kongresu Zgromadzenia Salezjañskiego w Rzymie w 2010 roku. Ju¿

teraz dziêkujê Stowarzyszeniu Historyków Salezjañskich, Historycz-

nemu Instytutowi Salezjañskiemu i Komisji ds. Miêdzynarodowego

Kongresu, którzy podjêli siê z oddaniem, odpowiedzialnoci¹ i kom-

petencj¹ tego zadania, które zosta³o im powierzone1.

1 Komisja ds. Miêdzynarodowego Kongresu powiêconego Ks. Rua, której prze-

wodniczy ks. Francesco Motto, podjê³a siê tak¿e cyfrowego opracowania wszystkich

listów ks. Rua, którego wykonawc¹ jest salezjanin koadiutor, pan Giorgio Bonardi.

Listy bêd¹ do dyspozycji na stronie internetowej Domu Generalnego, jak równie¿ bio-

grafia, napisana przez F. DESRAMAUT pt. Vie de Don Michel Rua, Premier successeur

de Don Bosco, wydana w jêzyku francuskim przez Libreria Ateneo Salesiano, maj¹ca

byæ w najbli¿szym czasie prze³umaczona i wydana w innych jêzykach.

1.6 Page 6

▲back to top

6 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Przypominaj¹c Ks. Rua mo¿emy poznaæ fundamentaln¹ czêæ

historii naszego Zgromadzenia i znamienit¹ sylwetkê, która odzwiercie-

dla jego to¿samoæ. Ten mój list nie ma byæ rodzajem ma³ej biografii,

stanowiæ alternatywê dla dzie³a napisanego przez ks. F. Desramaut, do

którego lektury was zachêcam, ale przybli¿eniem jego ludzkiej i du-

chowej sylwetki poprzez studium tego, co zosta³o do tej pory napisane,

a oprê siê tutaj przede wszystkim na Positio2, które zosta³o przygoto-

wane w zwi¹zku z jego procesem beatyfikacyjnym. Mamy nadziejê, ¿e

wkrótce bêdziemy wiadkami kanonizacji Ks. Rua, st¹d te¿ bêdziemy

go wzywaæ, prosz¹c Boga o pomoc i ³aski za jego wstawiennictwem.

1. KS. RUA „NAJWIERNIEJSZY KSIĘDZU BOSKO”

«Ks. Rua by³ najwierniejszy, poniewa¿ by³ najpokorniejszym a za-

razem najmê¿niejszym synem Ks. Bosko»3. Tymi s³owami, wypowie-

dzianymi w zdecydowanym tonie 29 padziernika 1972 r., Papie¿ Pa-

we³ VI wyrzebi³ na zawsze ludzk¹ i duchow¹ sylwetkê Ks. Rua. Papie¿

w swoim kazaniu, wyg³oszonym pod Kopu³¹ Bazyliki w. Piotra, uj¹³

nowego B³ogos³awionego w s³owach, które prawie ¿e ¿³obi¹ tê jego

fundamentaln¹ cechê, jak¹ jest wiernoæ. «Nastêpca Ks. Bosko, to zna-

czy kontynuator: syn, uczeñ, naladowca Uczyni³ z przyk³adu wiê-

tego szko³ê, z jego ¿ycia historiê, z jego regu³y ducha, z jego

wiêtoci typ, wzorzec; uczyni³ ze ród³a rw¹cy nurt, rzekê». S³owa

Paw³a VI wynosz¹ na najwy¿szy piedesta³ ludzkie ¿ycie tego w¹t³ego

i wyniszczonego ksiêdza. Odkrywaj¹ diament, który b³yszcza³ w spo-

kojnej i pokornej treci szarych dni.

Wszystko zaczê³o siê dawno temu dziwnym gestem. Jako omiola-

tek, po stracie ojca, z czarn¹ wst¹¿k¹ zatkniêt¹ przez mamê w klapie

marynarki, wyci¹ga rêkê, aby otrzymaæ medalik od Ks. Bosko. Ale za-

miast medalika ks. Bosko podaje mu swoj¹ lew¹ rêkê, podczas gdy pra-

2 Sacra Rituum Congregatione. Taurinen. Beatificationis et Canonizationis Servi

Dei Michaëlis Rua Positio super virtutibus Romae, Typis Guerra et Belli 1947.

3 PAWE£ VI, Kazanie z okazji beatyfikacji Ks. Rua, Rzym, 29 padziernika 1972.

1.7 Page 7

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 7

w¹ uczyni³ gest, jakby j¹ chcia³ przedzieliæ na pó³. I powiedzia³ do nie-

go: We j¹ Micha³ku, we j¹. I wobec jego wytrzeszonych oczu, któ-

re patrzy³y na niego ze zdziwieniem, wypowiedzia³ szeæ s³ów, które

mia³y staæ siê sekretem jego ¿ycia: My dwaj bêdziemy dzieliæ wszyst-

ko po po³owie.

I powoli, stopniowo rozpoczyna siê ta wspania³a wspó³praca po-

miêdzy wiêtym mistrzem i uczniem, który dzieli³ z nim po po³owie

wszystko i wszêdzie. W nastêpnych dniach Ks. Bosko zechcia³, aby

Micha³ z nim przebywa³, ale tak¿e, ¿eby ka¿dego wieczoru wraca³ na

kolacjê i spoczynek do swojej mamy, pani Giovanny Marii4. W ten

sposób Micha³ zaczyna³ przyswajaæ sposób mylenia i zachowania

Ks. Bosko. Wywiera³o na mnie najwiêksze wra¿enie powie póniej

obserwowanie Ks. Bosko w jego czynnociach, tak¿e tych najmniej-

szych, jak lektura i medytacja jakiej pobo¿nej ksi¹¿ki.5 Przebywaj¹c

z Ks. Bosko musia³ gromadziæ w swym ma³ym ciele tyle pogodnej si³y,

¿eby mu mog³o wystarczyæ na ca³e ¿ycie, w którym musia³ siê odzna-

czyæ niespo¿yt¹ energi¹.

Szeæ tajemniczych s³ów, które powracaj¹

3 padziernika 1852 r., w czasie pobytu w Becchi z okazji wiêta

Matki Boskiej Ró¿añcowej, w którym ka¿dego roku brali udzia³ naj-

lepsi ch³opcy z Oratorium, Ks. Bosko przywdzia³ na niego kocieln¹

szatê. Micha³ mia³ wtedy 15 lat. Wieczorem, wracaj¹c do Turynu,

Micha³ przezwyciê¿y³ niemia³oæ i zapyta³ Ks. Bosko: «Czy pamiêta

ksi¹dz nasze pierwsze spotkanie? Ja poprosi³em wtedy o medalik,

a ksi¹dz uczyni³ dziwny gest, jakby chcia³ przeci¹æ rêkê i mi j¹ daæ,

i powiedzia³ do mnie: My dwaj bêdziemy dzieliæ wszystko po po³o-

wie. Co ksi¹dz chcia³ przez to powiedzieæ?». A on na to: «Ale¿, drogi

Michale, jeszcze tego nie zrozumia³e? A przecie¿ to bardzo oczywi-

ste. Im bardziej bêdziesz posuwa³ siê w latach, tym lepiej zrozumiesz,

co chcia³em ci przez to powiedzieæ: W ¿yciu my dwaj bêdziemy siê

zawsze dzieliæ po po³owie. Bóle, troski, odpowiedzialnoci, radoci

4 M. WIRTH, Da Don Bosco ai nostri giorni, LAS Roma 2000, s. 265.

5 A. AMADEI, Il Servo di Dio Michele Rua, vol I, SEI Torino 1931, s. 30.

1.8 Page 8

▲back to top

8 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

i wszystko inne bêdzie dla nas wspólne». Micha³ pozosta³ w milcze-

niu, przepe³niony szczêciem: Ks. Bosko w prostych s³owach uczyni³

go swoim ca³kowitym spadkobierc¹6.

Ks. Giulio Barberis zosta³ wybrany pierwszym magistrem nowi-

cjuszy salezjañskich, poniewa¿ Ks. Bosko odkry³ w nim przenikliwe-

go znawcê i wychowawcê dusz. Dziesiêæ lat m³odszy, ¿yje przy boku

Micha³a Rua przez 49 lat jako uczeñ, wspó³brat, powiernik, przyjaciel.

W czasie procesu beatyfikacyjnego w ten sposób zobrazowa³ jego we-

wn¹trzn¹ osobowoæ: Jego staraniem by³o zawsze odkryæ myli

Ks. Bosko, wyrzec siê swoich zamiarów i swoich opinii, aby siê do-

stosowaæ do wizji Ks. Bosko. Jak tylko siê dowiedzia³, ¿e ten ma

zamiar za³o¿yæ Zgromadzenie Salezjañskie, natychmiast, jako pierw-

szy, z³o¿y³ lub pos³uszeñstwa. By³o to 25 marca 1855 r., Micha³ mia³

wtedy 18 lat. Od tego czasu nie myla³ o niczym innym, jak tylko

o tym, aby odstawiæ na bok swoj¹ wolê i pe³niæ wolê Pana, wyra¿on¹

przez Ks. Bosko.7

Ks. Bosko niczego mu nie rozkazywa³, da³ mu tylko poznaæ swoje

pragnienia. Ale dla Micha³a by³y to rozkazy i nie myla³ o tym, ile te

mog³yby go kosztowaæ. Tymi pragnieniami Ksiêdza Bosko, urzeczy-

wistnianymi natychmiast przez Micha³a, by³y: nauczanie religii m³o-

dych internistów, opiekowanie siê chorymi na cholerê w czasie strasz-

nej epidemii w 1854 r., nauczanie nowego i skomplikowanego

dziesiêtnego systemu metrycznego, sta³a asystencja w rozleg³ym refek-

tarzu, na podwórzu, w kociele, prowadzenie Oratorium w. Alojzego

w niedzielê, kiedy ks. Leonardo Murialdo musia³ odejæ, przepisywa-

nie w nocy, czystym i zgrabnym pismem, poplamionych stronic Histo-

rii W³och ks. Bosko i wycierpianych stron pierwszych Regu³ Towa-

rzystwa w. Franciszka Salezego.

Na pocz¹tku 1858 r. Ks. Bosko musi udaæ siê do Rzymu na spotka-

nie z Papie¿em i zabiera ze sob¹ Micha³a Rua. Ma 21 lat, odznacza siê

wie¿¹ i b³yskotliw¹ pamiêci¹, zdoln¹ wychwyciæ ka¿dy szczegó³. Przy-

s³uchuje siê rozmowie Papie¿a i Ks. Bosko. Na drugi dzieñ towarzyszy

6 Cf. A. AUFFRAY, Don Michele Rua, SEI Torino 1933, s. 30.

7 Positio, s. 912.

1.9 Page 9

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 9

Ks. Bosko w spotkaniu z Kardyna³ami i wielkimi osobistociami, i za-

uwa¿a nadzwyczajny szacunek, jaki wszyscy mu okazuj¹.

Dwa nagl¹ce zadania: jedno dla Ks. Bosko, drugie dla Micha³a

Kiedy w kwietniu 1858 r. powrócili do Turynu, czeka³y dwie spra-

wy, które trzeba by³o szybko za³atwiæ. Jedn¹ Ks. Bosko bierze na sie-

bie, a drug¹ powierza Micha³owi. Wyje¿d¿aj¹c do Rzymu Ks. Bosko

powierzy³ kierownictwo Oratorium ks.Vittorio Alasonattiemu, ksiêdzu

pobo¿nemu, ale raczej surowemu, który by³ trzy lata starszy od niego

i przyby³, aby mu pomóc. Ks. Bosko chcia³ zawsze, by Oratorium by³o

jak jedna wielka rodzina. Ks. Alasonatti, w czasie szeciomiesiêcznej

nieobecnoci Ks. Bosko, przekszta³ci³ je w zdyscyplinowane koszary.

Ks. Bosko powiedzia³ do Micha³a: Trzeba jak najszybciej odbudowaæ

tê wielk¹ rodzinê. Pomyl o tym. I oten zacz¹³ myleæ. Stara³ siê byæ

ksiêdzem Bosko.

Ks. Bosko, który ledzi z uznaniem jego pracê, musi oddaæ siê ca³ko-

wicie drugiej pilnej sprawie: teraz, kiedy zosta³ zachêcony przez Papie¿a,

musi za³o¿yæ Zgromadzenie Salezjañskie. Wielu dobrych m³odzieñców,

którym pomaga³ wzrastaæ, obieca³o mu w przesz³oci, ¿e przy jego boku

powiêc¹ siê najubo¿szej m³odzie¿y, ³¹cz¹c siê w Towarzystwo. Ale,

gdy dosz³o do decyduj¹cego momentu, nie czuli siê na si³ach, by na to

przystaæ i pozostawili go samego. Teraz w miesi¹cach, które mia³y na-

staæ, musi nadrobiæ czas, spotkaæ siê osobicie z tymi m³odymi, którzy

wydaj¹ siê byæ zdecydowani utworzyæ pierwsze Towarzystwo Salezjañ-

skie. Musi odbyæ z nimi czêste spotkania, spokojnie z nimi porozma-

wiaæ, udzieliæ wyjanieñ, rozwiaæ w¹tpliwoci, przezwyciê¿yæ niepew-

noci. Czasem mu siê to udaje, jak to jest w przypadku Jana Cagliero,

czasami nie, jak to by³o w przypadku Józefa Buzzettiego.

Z Micha³em Rua nie musi nawet rozmawiaæ. W grudniu 1859 r.,

w dniach bezporednio poprzedzaj¹cych pierwsze, oficjalne spotkanie

kandydatów do Towarzystwa Salezjañskiego, Micha³ Rua odprawia

rekolekcje, przygotowuj¹c siê do subdiakonatu w dniu 17 grudnia.

18 grudnia 1859 r. przypad³a niedziela. Wieczorem osiemnastu m³o-

dzieñców zgromadzi³o siê w pokoiku Ks. Bosko, który w tym momen-

cie sta³ siê salezjañskim Betlejem. Oto odbywa³o siê spotkanie za³o¿y-

1.10 Page 10

▲back to top

10 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

cielskie Pobo¿nego Towarzystwa w. Franciszka Salezego, tj. Sa-

lezjanów. Tych osiemnastu modli siê, owiadczaj¹, ¿e chc¹c utworzyæ

Towarzystwo, aby uwiêciæ samych siebie i powiêciæ ¿ycie opuszczo-

nej i zagro¿onej m³odzie¿y. Odbywaj¹ siê pierwsze wybory. Ks. Bosko,

za³o¿yciel, zosta³ wybrany przez wszystkich na pierwszego Prze³o¿o-

nego Generalnego. Subdiakon Micha³ Rua, licz¹cy 22 lata, zosta³ wybra-

ny na Kierownika Duchowego Towarzystwa. Musi, wraz z Ks. Bosko,

oddaæ siê duchowej formacji pierwszych Salezjanów. Micha³ nie przyj-

muje tego nowego zadania jako funkcji ad honorem. Giulio Barberis,

który znajduje siê wród tych m³odzieñców i uczêszcza na te jego lek-

cje formacji, zawiadcza: By³ niezwykle gorliwy w przygotowywa-

niu siê do lekcji i zachêcaniu nas do nauki.8

Proroczy list na stoliku

29 lipca 1860 r. Micha³ Rua zosta³ wywiêcony na kap³ana. Gio-

vanni B. Francesia, który zawsze by³ przy jego boku, stwierdza: Jego

przygotowanie by³o nadzwczajne. Spêdzi³ noc wigilii przed wiêceniami

na modlitwie i pobo¿nych medytacjach.9 Wieczorem tego wi¹tecz-

nego i bardzo wa¿nego dnia ks. Rua wchodzi do pomieszczenia na pod-

daszu, które s³u¿y³o mu za sypialniê, i znajduje na stoliku list Ks. Bo-

sko. Czyta: Ujrzysz lepiej ode mnie Dzie³o Salezjañskie wykraczaj¹ce

poza granice W³och i utrwalaj¹ce siê w wielu czêci wiata. Bêdziesz

mia³ wiele pracy i wiele bêdziesz cierpia³, ale wiedz, ¿e tylko przez

Morze Czerwone i pustyniê dociera siê do Ziemi Obiecanej. Cierp z od-

wag¹, ale równie¿ tutaj, na dole, nie zabraknie ci pociech i pomocy ze

strony Pana.

Po staniu siê ksiêdzem, Rua ¿wawo zabiera siê do wszystkich

obowi¹zków. Giovanni B. Francesia, któremu praca, jak¹ wykonywa³

Rua, wydawa³a siê nadmierna, powiedzia³ w tych dniach do Ks. Bosko:

Ale dlaczego ksi¹dz mu daje tyle do roboty?. I us³ysza³ w odpowie-

dzi: Poniewa¿ ks. Rua mam tylko jednego.10 Z roku na rok Orato-

8 Positio, s. 51.

9 Positio, s. 72.

10 Cf. Positio, s. 71.

2 Pages 11-20

▲back to top

2.1 Page 11

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 11

rium stawa³o siê olbrzymim domem. Ka¿dego roku wzrasta³a liczba

ch³opców i to w sposób niewiarygodny. Ta dochodzi³a do 800, z czego

360 to rzemielnicy. Salezjanie, których tak¿e z ka¿dym rokiem przy-

bywa³o, byli zaanga¿owani w szko³ach, warsztatach i asystowali na roz-

leg³ych podwórzach. Tym, który siê trudzi w sposób szczególny i ko-

ordynuje pracê wszystkich, pod okiem Ks. Bosko, jest ks. Rua.

Ks. Giulio Barberis, staj¹c siê m¹drym magistrem nowicjuszy, z per-

spektywy lat zawiadcza: W przypadku kogo innego liczne zajêcia

mog³yby odci¹gn¹æ od modlitwy i os³abiæ ducha religijnego. W ksiê-

dzu Rua duch modlitwy i medytacja by³y jakby zakorzenione. Pos³u-

szeñstwo swojemu Prze³o¿onemu by³o godne podziwu. W tym czasie

zacz¹³ wieæ ¿ycie umartwienia i wyrzeczenia siê samego siebie w spo-

sób naprawdê nadzwyczajny. Ja, który od niedawna nasta³em w Domu

Ks. Bosko, by³em pod wra¿eniem. Pamiêtam, ¿e gdy rozmawia³em

z przyjació³mi, wszyscy bylimy przekonani, ¿e to by³ wiêty. I tak¿e

Ks. Bosko by³ o tym przekonany i o tym nam mówi³.11

Byæ Ksiêdzem Bosko w Mirabello Monferrato

W 1863 r. Ks. Bosko uczyni³ decuduj¹cy krok, gdy chodzi o jego

Dzie³o. To dobrze funkcjonowa³o na Valdocco, poniewa¿ kierowa³a nim

charyzmatyczna i ojcowska osoba Ks. Bosko. Ale czy przeszczepione

w inne miejsce, bez Ks. Bosko, nadal bêdzie funkcjonowaæ? Na wio-

snê tego roku Ks. Bosko odby³ z ks. Rua, który liczy³ wówczas 26 lat,

poufne i powa¿ne spotkanie. Chcê ciê prosiæ o wielk¹ przys³ugê. Za

zgod¹ biskupa Casale Monferrato zdecydowa³em siê otworzyæ Ma³e

Seminarium w Mirabello. Mylê pos³aæ tam ciebie, by nim pokiero-

wa³. Jest to pierwsze dzie³o, które salezjanie otworz¹ poza Turynem.

Tysi¹ce oczu bêdzie siê nam przygl¹daæ. Mam pe³ne zaufanie do cie-

bie. Dam ci trzy pomoce: piêciu naszych najbardziej solidnych salezja-

nów, a wród nich ks. Bonettiego, który bêdzie twoim zastêpc¹; grupê

ch³opców, wybranych sporód najlepszych, którzy udadz¹ siê tam z Val-

docco, aby kontynuowaæ swoj¹ naukê i aby byæ dobrym zaczynem

11 Positio, ss. 4849.

2.2 Page 12

▲back to top

12 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wród tych ch³opców, których otrzymasz; i razem z tob¹ uda siê tam

twoja mama.

Ks. Rua wyjecha³ w padzierniku. Ks. Bosko napisa³ mu cztery

stronice cennych rad, które póniej zostan¹ zalecone ka¿demu nowe-

mu salezjañskiemu dyrektorowi: s¹ one uwa¿ane za najbardziej przej-

rzysty dokument systemu wychowawczego. Wród nich by³o napisa-

ne: Ka¿dej nocy musisz spaæ co najmniej szeæ godzin. Staraj siê

najpierw, by ciê kochano, a nie ¿eby siê ciebie bano. Straj siê przeby-

waæ wród ch³opców przez ca³y czas rekreacji. Je¿eli pojawi¹ siê kwe-

stie materialne, wydaj wszystko, co konieczne, aby zadoæuczyniæ mi-

³osierdziu Ks. Rua podsumowuje wszystkie te rady, które dla niego s¹

rozkazami, jednym zdaniem: W Mirabello bêdê siê stara³ byæ Ksiê-

dzem Bosko.

Po kilku miesi¹cach kronika Oratorium, pisana rêk¹ ks. Ruffino,

odnotowuje: Ks. Rua w Mirabello zachowuje siê jak Ks. Bosko w Tu-

rynie. Jest zawsze otaczany przez ch³opców, poci¹gniêtych jego ³agod-

noci¹ i równie¿ dlatego, ¿e zawsze opowiada im co nowego. Na

pocz¹tku roku szkolnego nakazuje nauczycielom, aby jak na razie nie

byli zbyt wymagaj¹cy. Po dwóch latach Ma³e Seminarium wype³-

ni³o siê ch³opcami, którzy rokowali dobre nadzieje co do powo³añ ka-

p³añskich dla diecezji Casale i Zgromadzenia Salezjañskiego. Wród

nich znajdowa³ siê Luigi Lasagna, ch³opiec bardzo ¿ywio³owy, który

póniej zostanie drugim biskupem salezjañskim misjonarzem w Ame-

ryce Po³udniowej.

Latem 1865 r., gdy chodzi o Dzie³o Salezjañskie na Valdocco, spra-

wy nie uk³adaj¹ siê dobrze. Administrator generalny, ks. Alasonatti,

znajduje siê na ³o¿u mierci; odejdzie 7 padziernika. Czterech innych

salezjanów, sporód najbardziej wartociowych, wypada z gry z powo-

du zbyt stresuj¹cej dla nich pracy. Liczba ch³opców przekrocza 700.

Budowa Sanktuarium Maryi Wspomo¿ycielki posuwa siê bardzo szybko

i domaga siê coraz wiêkszych wydatków. Ks. Bosko zmuszony jest ¿e-

braæ, co czyni odbywaj¹c podró¿e, organizuj¹c loterie i odpowiadaj¹c

na ogrom korespondencji. Potrzeba kogo, kto dobrze obejmie tê ca³¹

sytuacjê: egzekwowanie odpowiedniej dyscypliny, gdy chodzi o ch³op-

ców, zarz¹dzanie materia³ami warsztatowymi i szko³ami, czuwanie nad

2.3 Page 13

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 13

pracami zwi¹zanymi z budow¹ Sanktuarium. Ks. Bosko zna tylko jed-

n¹ osobê tego kalibru: ks. Rua. I ka¿e go natychmiast wezwaæ.

Ks. Provera, wielki salezjanin, na wpó³ inwalida, któremu Ks. Bosko

powierza³ zadania najbardziej delikatne i trudne, przybywa do Mira-

bello. Wchodzi do dyrekcji Ma³ego Seminarium i znajduje ks. Rua przy

pisaniu jakiego listu. Ks. Alasonatti umiera. Je¿eli jeste gotów, wy-

ruszamy. Ks. Rua wzywa Bonettiego i przekazuje mu urz¹d. Na-

stêpnie ¿egna siê z ch³opcami, którzy znajduj¹ siê w klasach. Obejmu-

je swoj¹ mamê, mówi¹c do niej: Ks. Bosko mnie wzywa. Ty tymczasem

zostañ tutaj, kuchnia, szatnia potrzebuje ciebie. Dam ci znaæ, co dalej.

Bierze brewiarz i mówi do ks. Provery: Jestem gotów, ruszamy.

Wirth trafnie zauwa¿a: Dowiadczenie z Mirabello pos³u¿y do roz-

woju jego ducha osobistej inicjatywy, który by³by zbyt zachowawczy,

gdyby siê nigdy nie oddali³ od Ks. Bosko.12 Jednak¿e w dzia³aniu ks.

Rua w Mirabello by³o jeszcze co wiêcej: dowodzi³o ono, ¿e Dzie³o

Ks. Bosko mog³o byæ przeszczepione, mog³o ¿yæ i prosperowaæ rów-

nie¿ bez fizycznej obecnoci Ks. Bosko, poniewa¿ dyrektorem by³a

osoba wartociowa pod wzglêdem salezjañskim: dlatego te¿ dowiad-

czenie ks. Rua, które by³o sukcesem, otworzy³o nieograniczone hory-

zonty dla Dzie³ Salezjañskich.

Bêdziesz Ksiêdzem Bosko tutaj, w Oratorium

Ks. Rua przybywa na Valdocco bez rzg³osu. Ma miejsce d³uga roz-

mowa z Ks. Bosko, który na koniec stwierdza: By³e Ksiêdzem Bosko

w Mirabello. Teraz bêdziesz nim tutaj, w Oratorium. Na jego delikatne

barki k³adzie z zaufaniem wszelk¹ odpowiedzialnoæ: szko³y, warsztaty,

m³odych salezjanów, by ich formowaæ, zachêcaæ do studiów i zdawa-

nia egzaminów, publikacjê Czytanek Katolickich, które ka¿dego mie-

si¹ca musz¹ dosiêgn¹æ tysiêcy abonentów, okaza³¹ fabrykê Sanktu-

arium, wiêkszoæ korespondencji do niego adresowanej, któr¹ ks. Rua

musi przeczytaæ, odnotowaæ i przekazaæ jakiemu zaufanemu salezja-

ninowi, aby ten na ni¹ odpowiedzia³. Ja musz¹ znowu udaæ siê do Rzy-

mu w sprawie zatwierdzenia Regu³. Nie bêdzie mnie mnie przesz³o dwa

12 M. WIRTH, o. c., s. 267.

2.4 Page 14

▲back to top

14 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

miesi¹ce i ze sob¹ zabieram ks. Francesiê. Wszystko ci pozostwiam.

Wokó³ ciebie s¹ wspaniali salezjanie. Rozejrzyj siê, jakie s¹ ich zalety,

wybierz ich i przeznacz do takiej pracy, jak¹ uwa¿asz dla nich za naj-

lepsz¹. Oprócz swojej pracy, musisz koordynowaæ pracê innych.

Ks. Rua wstaje bardzo wczenie. Odprawia Mszê w, rozmylanie na

klêczkach i modli siê jak anio³. Nastêpnie zabiera siê do pracy, a czyni

to z takim skupieniem, jak tylko on to potrafi. Salezjanie i ch³opcy, któ-

rzy nie widzieli go od dwóch lat, zauwa¿aj¹, ¿e co g³êbokiego zmieni-

³o siê w nim. Ju¿ nie jest jak dawniej prefektem egzekwuj¹cym dys-

cyplinê. Poród osiemdziesiêciu ch³opców w Mirabello i siedmiuset na

Valdocco nauczy³ siê byæ jak Ks. Bosko: dyrektoremojcem. Rêka,

która wydaje polecenia jest mocna, ale sposób serdeczny i przyjazny.

Obowi¹zków jest doprawdy wiele. Kumuluj¹ siê w miesi¹cach,

w których musi byæ zakoñczona budowa Sanktuarium Maryi Wspo-

mo¿ycielki: jesieñ 1866 r., po³o¿enie ostatniego kamienia pod kopu³ê;

osiem wytê¿onych miesiêcy prac zwi¹zanych z wykoñczeniem wnê-

trza; 9 czerwca 1867 r. uroczystoæ otwarcia z nastêpuj¹cymi po niej

omioma dniami funkcji liturgicznych na najwy¿szych obrotach. Przez

ca³y ten miesi¹c czerwiec odnotowuje A. Auffray nie spa³ wiêcej

ni¿ cztery godziny. Musia³ wszystko przewidzieæ, zorganizowaæ,

o wszystkim zadecydowaæ, czuwaæ nad wszystkim, kierowaæ13, pod-

czas gdy Ks. Bosko by³ zanurzony w t³umie ludzi, którzy chcieli z nim

porozmawiaæ, otrzymaæ jego b³ogos³awieñstwo, otrzymaæ od Madon-

ny ³aski, z³o¿yæ ofiarê.

2. KS. RUA – „ŻYWA REGUŁA”

Ca³a praca skoñczona. Czy koñczy tak¿e ks. Rua?

Gdy wszystkie prace zwi¹zane z Sanktuarium zosta³y ukoñczone,

wydawa³o siê, ¿e koñczy siê tak¿e ks. Rua. Pewnego lipcowego poran-

ka, w czasie strasznego upa³u, panuj¹cego zwykle tego miesi¹ca w Tu-

rynie, przy bramie Oratorium, chc¹c wyjæ, upad³ w ramiona swojego

13 A. AUFFRAY, o. c., s. 104.

2.5 Page 15

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 15

przyjaciela, który znajdowa³ siê obok niego. Ostre zapalenie otrzew-

nej orzek³ lekarz, który zosta³ zaraz wezwany. Nic nie da siê zro-

biæ. Podajcie mu wiête oleje. Penicylina dopiero mia³a byæ odkryta,

chirurgia by³a jeszcze u pocz¹tków. Ks. Rua, z wysok¹ gor¹czk¹ i bar-

dzo cierpi¹cy, wzywa³ Ks. Bosko, ale ten by³ w miecie. Kazano go

poszukaæ. Kiedy przyby³ i powiedziano mu, ¿e ks. Rua siê koñczy, uczy-

ni³ jakie niezrozumia³e gesty. W kociele znajdowali siê ch³opcy, któ-

rzy przybyli na miesiêczny dzieñ skupienia i uda³ siê tam bezpored-

nio, by ich wyspowiadaæ. B¹dcie spokojni, ks. Rua nie odejdzie bez

mojego pozwolenia powiedzia³ wchodz¹c do kocio³a. Wyszed³ stam-

t¹d bardzo póno i zamiast do szpitalika uda³ siê, by spo¿yæ skromny

posi³ek, który by³ dla niego pozostawiony. Nastêpnie skierowa³ siê na

górê, do pokoju, aby zostawiæ torbê z kartotek¹, i w koñcu, kiedy wszy-

scy chodzili jak na szpilkach, uda³ siê do chorego ks. Rua. Widzi na-

czynie ze wiêtymi olejami i prawie ¿e siê zdenerwowa³: Kim jest ten

dobry cz³owiek, który mia³ taki pomys³ . Nastêpnie siada przy ks. Rua

i mówi do niego: S³uchaj mnie dobrze. Ja tego nie chcê, rozumiesz?

Ja nie chcê, by umar³. Musisz wyzdrowieæ. Pos³uchaj mnie dobrze:

równie¿ je¿eliby wypad³ przez okno w takim stanie, jakim jeste, nie

umar³by.14 Francesia i Cagliero widzieli i s³yszeli wszystko,i umoc-

nili siê w przekonaniu, ¿e Ks. Bosko, który w snach rozmawia³ z Ma-

donn¹ i wydziera³ od niej niemo¿liwe ³aski, otrzyma³ zapewnienie, ¿e

tego ch³opca, jedynego, który prze¿y³ z jego braci, Maryja pozosta-

wi przy nim do koñca ¿ycia.

14 sierpnia 1876 r., po kolacji, pewien salezjanin zapyta³ go nie-

spodzianie: To prawda, ¿e wielu salezjanów zmar³o z przepracowa-

nia?. Ks. Bosko odpowiedzia³: Je¿eli by³oby to prawd¹, nie wysz³o-

by to ze szkod¹ dla Zgromadzenia, a wprost przeciwnie Ale to nie

jest prawd¹. Jeden tylko móg³by zas³ugiwaæ na tytu³ ofiary pracowito-

ci i tym jest ks. Rua, o czym doskonale wiecie. Ale, na nasze szczê-

cie, Pan nam go zachowa silnego i pe³nego wigoru.15

14 Cf. A. AUFFRAY, o. c., s. 104; E. CERIA, Vita del Servo di Dio Don Michele Rua,

SEI Torino 1949, s.71.

15 A. AUFFRAY, o. c., s. 136.

2.6 Page 16

▲back to top

16 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Ks. Bosko przekazuje mu swój umys³ i swoje serce

Po trzech tygodniach rekonwalescencji, ks. Rua powraca do zdrowia,

³agodny i silny jak przedtem, by nadal byæ najwierniejszy Ks. Bosko,

który powierza mu z roku na rok coraz wa¿niejsze obowi¹zki: wybór

i formacjê tych, którzy prosz¹ o przyjêcie do Salezjanów, wyznaczenie

wspó³braci do ró¿nych Dzie³, które s¹ otwierane we W³oszech, pierw-

sza wizyta w tych Dzie³ach w 1872 r., aby je ukierunkowaæ i utrzymaæ

na drodze autentycznego ducha salezjañskiego. W 1875 r. dzieli z nim

przygotowania do pierwszej wyprawy misyjnej do Ameryki Po³udnio-

wej. W 1876 r. powierza mu Dyrekcjê generaln¹ Córek Maryi Wspo-

mo¿ycielki, za³o¿onych cztery lata wczeniej, po tym jak ks. Cagliero

wyjecha³ na misje. Zabiera go ze sob¹ w wielkie i bardzo uci¹¿liwe

podró¿e, które odbywa, ¿ebrz¹c we Francji i Hiszpanii. Dzieñ po dniu

Ks. Bosko czyni z ks. Rua swojego nastêpcê, który stanie na czele

Zgromadzenia Salezjañskiego. Bardziej przez zachowanie, ni¿ przez

s³owa, przekazuje mu swoje myli, swoje pogl¹dy, swój sposób roz-

wi¹zywania spraw, swoje ca³kowite i pogodne zaufanie do Boga i Ma-

ryi Wspomo¿ycielki. Zw³aszcza w czasie ostatnich podró¿y Ks. Bosko

wchodzi z nim w wielk¹ za¿y³oæ, mówi mu o tereniejszoci i o przy-

sz³oci, o Zgromadzeniu Salezjañskim, które jest dzie³em Maryi. Obaj

nie mog¹ uwa¿aæ je za swoje dzie³o, a tylko kochaæ je i chroniæ od z³a

i od upadku, przybli¿aj¹c wspó³braci, zachêcaj¹c ich do zachowywania

Regu³, jako drogi, która prowadzi do zbawienia i do wiêtoci. Jednym

s³owem: Ks. Bosko przekazuje mu swój umys³ i swoje serce. Ks. Rua

znalaz³ swoj¹ drogê duchow¹ w kontemplacji Ks. Bosko.16

Stawaæ siê Ks. Bosko dzieñ po dniu

Pomimo wieloci swoich obowi¹zków we wszystkich tych latach

ks. Rua pozostawa³ zawsze Dyrektorem licznej rzeszy ch³opców, któ-

rzy wype³niali Valdocco: uczniowie, rzemielnicy, aspiranci salezjañ-

scy, bardzo m³odzi salezjanie. Ks. Rua czyni wysi³ki, by we wszystkim

staæ siê Ks. Bosko, tak¿e w swoim zewnêtrznym zachowaniu. Oczy-

16 M. WIRTH, o. c., s. 273.

2.7 Page 17

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 17

wicie, wygl¹d fizyczny i temperament s¹ odmienne. Jego styl bycia,

jego g³os, jego rysy, jego umiech nie posiada³y tego tajemniczego uroku

Ks. Bosko, którym ten przyci¹ga³ i czarowa³ ch³opców. Ale by³ dla

wszystkich troskliwym i serdecznym ojcem, zatroskanym o to, by zro-

zumieæ, zachêciæ, wesprzeæ, przebaczyæ, owieciæ, kochaæ, jak to ju¿

zacz¹³ czyniæ w Mirabello.17 I ch³opcy z Valdocco, nieomylni ró¿d¿-

karze, jak zreszt¹ wszyscy m³odzi wiata, kiedy trzeba zrozumieæ, kto

ich kocha, a kto natomiast tylko udaje, poprzez konkretne fakty dali

poznaæ, ¿e uznaj¹ go za ojcowskiego przyjaciela.

Obok konfesjona³u Ks. Bosko, w zakrystii Sankturaium Maryi

Wspomo¿ycielki, znajdowa³ siê konfesjona³ ks. Rua. I przez trzydzie-

ci lat ch³opcy poszukiwali go ka¿dego ranka, oblegaj¹c jego konfe-

sjona³, prawie jak ten Ks. Bosko. I kiedy ten cudownie wyzdrowia³

z ciê¿kiej choroby i niemia³o pojawia³ siê pod portykami, by³ otacza-

ny przez t³umy rozentuzjazmowanych ch³opców. W czasie rekreacji,

jak to zwyk³ czyniæ w Mirabello, znów by³ wród ch³opców, jako naj-

bardziej weso³y i najbardziej ruchliwy z salezjanów. Na pocz¹tku nie

omieszka³ tak¿e braæ udzia³u w ha³aliwej grze zwanej barra rotta,

kucaj¹c wród maluchów z zamiarem oddania trafnego rzutu krêglem

z terakoty; albo te¿ w³¹czaj¹c siê w chór ch³opiêcych g³osów, piewa³

z ca³ej duszy i z niezmiern¹ rozkosz¹.

Kierowaæ podobn¹ rzesz¹ ch³opców, tworz¹c z nich wielk¹ rodzi-

nê, jak tego zawsze chcia³ Ks. Bosko, nie zawsze by³o rzecz¹ ³atw¹.

Trzeba by³o zachêciæ najlepszych, dodaæ im otuchy, by zak³adali gru-

py apostolskie, takie jak Towarzystwo Niepokalanej, Najwiêtszego

Sakramentu, w. Józefa, w. Alojzego, Ministrantów, ocenaiæ ich na

bazie pewnej ogólnej, sekretnej punktacji, wychwytuj¹c najlepszych

pod wzglêdem zachowania, godnych otrzymania ma³ych nagród, dys-

kretnie podaj¹c ich za przyk³ad do naladowania. To s¹ te élites, które

pociagaj¹ masy! Ks. Rua i Salezjanie bardzo dobrze znali i wykorzy-

stywali te narzêdzia wychowawcze, które Ks. Bosko stosowa³, jak oni

byli jeszcze ch³opcami.

17 A. AUFFRAY, o. c., s. 151.

2.8 Page 18

▲back to top

18 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Trzeba by³o równie¿ mobilizowaæ przeciêtnych i trzymaæ w ryzach

najgorszych, którzy zawsze znajd¹ siê w masie. Aby to uczyniæ ks. Rua

odbywa³ ka¿dego tygodnia spotkania z asystentami i nauczycielami.

W dzienniku s¹ naniesione sprawy, które wymaga³y korekty, wzmian-

ki o nieporz¹dkach, którym trzeba by³o zapobiec i wskazówki do prze-

kazania. Do wiêkszoci z nich ks. Rua ustosunkowywa³ siê w nastêp-

nych dniach. Jeden z uczniów z tych czasów pisze: By³ kochany,

poniewa¿ wszystkich dobrze traktowa³. Tak¿e jeli musia³ kogo sko-

rygowaæ, upomnieæ lub wymierzyæ jak¹ karê, umia³ os³odziæ gorycz

i wyraziæ najpierw pochwa³ê pod adresem ganionego, przypominaj¹c

o jego poprzednich zas³ugach i nadziei odnonie do niego rokowanej

na przysz³oæ. I winny by³ poruszony i skruszony, i obiecywa³ popra-

wê jeszcze przed oficjalnym upomnieniem czy wymierzeniem kary,

które zazwyczaj ju¿ nie by³y konieczne i zosta³y zaniechane, co spra-

wia³o wielk¹ radoæ temu, kto mia³ ich doznaæ, a który przez to jeszcze

bardziej kocha³ i podziwia³ dobroæ swojego prze³o¿onego.18

Jakkolwiek, by³oby b³êdem uwa¿aæ Oratorium za miejsce, w któ-

rym trzeba by³o uciekaæ siê do kar, aby utrzymaæ ch³opców w odpo-

wiednim porz¹dku. Wród tych ch³opców wzrastali wielcy salezjanie,

którzy nieli i mieli zanieæ wiat³o wiary do ca³ej Ameryki Po³udnio-

wej, a¿ po Biegun Po³udniowy. Drugie pokolenie salezjanów, które bar-

dzo szybko rozprzestrzeni³o siê w dwunastu krajach Europy, Ameryki

i Azji, wzrasta³o w tej masie ch³opców, którzy wype³niali sale i grupy

apostolskie, krzyczeli radonie w czasie ha³aliwej gry barra rotta

i w kociele modlili siê jak anio³ki, w czasie podwieczorku opró¿niali

koszyki z pachn¹cym chlebem, wypiekanym w piecach ulokowanych

poni¿ej Sanktuarium, a wieczorem weso³o piewali pod gwiedzistym

niebem. To by³a plejada nazwisk bardzo wartociowych m³odzieniasz-

ków: Unia, Milanesio, Balzola, Gamba, Paseri, Rota, Galbusera, Ra-

bagliati, Fassio, Caprioglio, Vacchina, Forghino a¿ po dzieciaki:

Versiglia i Variara, których dzisiaj czcimy jako wiêtych i b³ogos³a-

wionych. Byli wród nich ch³opcy, którzy niczego nie musieli zazdro-

ciæ w. Dominikowi Savio.

18 A. AUFFRAY, o. c., s. 103.

2.9 Page 19

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 19

W 1876 r. pisze ks. Vespignani w swojej ksi¹¿ce Rok w szkole

Ks. Bosko z Brazylii przyby³ biskup Rio de Janeiro, Pietro Lacerda,

aby odwiedziæ Ks. Bosko. Przeczyta³ o Dominiku Savio i by³ pod wra-

¿eniem tych nadzwyczajnych darów, jakimi Bóg go obdarzy³. Przed-

stawi³ Ks. Bosko pewne zaskakuj¹ce ¿¹danie: chcia³by porozmawiaæ

z tymi ch³opcami, którzy byliby tacy porz¹dni, jak Dominik, poniewa¿

stwierdzi³ biskup potrzebujê, aby rozwiali pewne moje obawy, które

mam odnonie do mojej odpowiedzialnoci przed Bogiem. Ks. Bosko

poprosi³ o wyst¹pienie piêciu ch³opców o pogodnych obliczach, odno-

sz¹cych siê z szacunkiem do Biskupa, otwartych i szczerych.19 Biskup

Rio przedstawi³ im swoj¹ sytuacjê: ogromne miasto, prawie milion

dusz do zbawienia, niewielu kap³anów, wielu nieprzyjació³ Boga, zrze-

szonych w sektach; podczas gdy przepowiada³, zosta³ obrzucony kamie-

niami Czy on Biskup ponosi³ za to odpowiedzialnoæ, winê? Byli

prawie ¿e oszo³omieni tym strasznym obrazem. Ale wszyscy mnie roz-

grzeszyli z wszelkiej winy powiedzia³ mi Biskup i zdjêli ze mnie

wszelki ciê¿ar odpowiedzialnoci, obiecuj¹c mi modlitwê.20 Byli to

ch³opcy, którzy ¿yli na Valdocco pod serdecznym wejrzeniem Ks. Bosko

i ks. Rua. Jakkolwiek Ks. Bosko zrozumia³, ¿e funkcja korektora mo-

g³a zaszkodziæ osobie ks. Rua, w którym powinno janieæ tylko ³agod-

ne i serdeczne ojcostwo, aby móg³ siê staæ jak najszybciej drugim Oj-

cem Zgromadzenia. I ta funkcja zosta³a powierzona innym salezjanom.

Regu³y zatwierdzone przez Rzym staj¹ siê drog¹ wiêtoci

3 kwietnia 1874 r. na Valdocco wielkie wiêto: telegram, jaki Ks. Bo-

sko przes³a³ z Rzymu, donosi³, ¿e Stolica Apostolska definitywnie za-

twierdzi³a Regu³y Pobo¿nego Towarzystwa w. Franciszka Saleze-

go. Salezjanie zrodzili siê oficjalnie w Kociele i stanêli u boku wielkich

rodzin zakonnych, które powsta³y na przestrzeni wieków: Benedykty-

nów, Franciszkanów, Dominikanów i Jezuitów Ta wycierpiana ksi¹-

¿eczka, licz¹ca 47 stron, podzielonych na 15 rozdzia³ów, by³a drog¹,

19 G. VESPIGNANI, Un anno alla scuola di Don Bosco, Scuola Tipografica Don Bo-

sco, SAN BENIGNO CANAVESE 1930, ss. 2930.

20 G. VESPIGNANI, o. c., s. 30.

2.10 Page 20

▲back to top

20 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

jak¹ Pan, poprzez Papie¿a, wskaza³ Salezjanom jako drogê wiêto-

ci. Wród tych 15 rozdzia³ów wyró¿nia³y siê trzy g³ówne, które okre-

la³y linie konsekracji zakonnej poprzez luby pos³uszeñstwa, ubóstwa

i czystoci. W licie, w którym przedstawia³ Regu³y swoim synom, Ks.

Bosko pisa³: W zachowywaniu Regu³ opieramy siê na podstawach sta-

³ych, pewnych i mo¿emy powiedzieæ nieomylnych, jako ¿e nieomyl-

ny jest os¹d Najwy¿szego Przywódcy Kocio³a, który je zatwierdzi³.

Od tego momentu zeznaj¹ wiadkowie ks. Rua by³ najbardziej

wierny w ich przestrzeganiu. Wszelki nakaz by³ przez niego przek³a-

dany na praktykê z nadzwyczajn¹ dok³adnoci¹. By³ nawet okrelany

mianem chodz¹cej Regu³y. Dla niego nie by³o nakazów bardziej czy

mniej wa¿nych. Twierdzi³: ¯adna rzecz nie mo¿e byæ uwa¿ana za ma³¹,

jeli jest zawarta w Regule.

Ks. Giulio Barberis w czasie procesu beatyfikacyjnego ks. Rua za-

wiadczy³: Kiedy Regu³y zosta³y zatwierdzone przez Stolicê wiêt¹,

wyobra¿a³ sobie, ¿e to sam Pan je przekaza³ i by³oby rzecz¹ wielce

nagann¹, gdyby przekroczy³ chocia¿by jedn¹ z nich Ani ja, ani moi

towarzysze, z którymi rozmawia³em, nie mo¿emy potwierdziæ, ¿e wi-

dzielimy go niepos³usznego odnonie do jakiej rzeczy Zawsze god-

na podziwu by³a jego gotowoæ do pos³uszeñstwa, tak¿e w przypadku

ma³ych regu³, gdy na przyk³ad chodzi³o o milczenie Nie myla³ o ni-

czym innym, jak tylko o zniweczeniu w sobie w³asnej woli, aby we

wszystkim pe³niæ wolê Pana.21 Mówi³ nam z naciskiem, ¿e Pan nie

¿¹da od nas nadzwyczajnych rzeczy, ale doskona³oci w ma³ych rze-

czach, chce wykonania ka¿dej regu³y, nadaj¹c ka¿dej regule najwy¿sze

znaczenie; to jest rodek, aby wznieæ wielk¹ budowlê wiêtoci.22

Ks. Giovanni B. Francesia, jego towarzysz od pierwszych dni po-

bytu w Oratorium i bardzo bliski przyjaciel, wyznaje: By³ niezwykle

przyk³adny w zachowywaniu Regu³ naszego Pobo¿nego Towarzystwa

Pos³uszeñstwo Regu³om by³o ponad wszelkie inne rozumienie. Z mi-

³oci, któr¹ ¿ywi³ do Regu³, wyp³ywa³y z jego serca bardzo czu³e s³owa:

Bóg da³ nam kodeks, który jest dla nas przewodnikiem na drogach do

21 Positio, ss. 912913.

22 Positio, s. 699.

3 Pages 21-30

▲back to top

3.1 Page 21

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 21

Raju. Kochajmy bardzo ten kodeks, radmy siê go czêsto i kiedy koñ-

czymy go czytaæ, uca³ujmy go w gecie mi³oci i wdziêcznoci wobec

Boga.23

Ks. Rua przygl¹da³ siê uwa¿nie mnie, a ja uwa¿nie przygl¹da³em

siê jemu

Ks. Giuseppe Vespignani, który bêdzie wielkim salezjaninem i mi-

sjonarzem w Ameryce Po³udniowej, przyby³ na Valdocco w 1876 r.

Ten m³ody, 23letni kap³an, przyby³ z Faenzy, aby zostaæ z Ks. Bosko.

W swojej prostej ksi¹¿ce Rok w szkole Ks. Bosko przedstawi³ nam

¿ywy obraz dzia³alnoci ks. Rua, którego by³ jednym z sekretarzy

w pierwszych latach. Z wra¿liwoci¹, jak¹ ogólnie nie przejawia ten,

kto prze¿ywa zwyczajnie ka¿dy dzieñ, uj¹³ atmosferê i rodowisko Val-

docco, o¿ywiane obecnoci¹ dwóch wiêtych: Ks. Bosko i ks. Rua.

Ju¿ od pierwszego dnia pisze ca³ym sercem podda³em siê pod

rozkazy mojego drogiego prze³o¿onego, ks. Rua. Ile¿ rzeczy nauczy-

³em siê w tej jego szkole: pobo¿noci, mi³osierdzia, dzia³alnoci sale-

zjañskiej! Jego katedra by³a katedr¹ nauki i wiêtoci, ale by³a przede

wszystkim szko³¹ formacji salezjañskiej. Z ka¿dym dniem coraz bar-

dziej podziwia³em u ks. Rua punktualnoæ, niezmordowan¹ sta³oæ, za-

konn¹ doskona³oæ, wyrzeczenie, z³¹czone ze s³odk¹ ³agodnoci¹. Ile¿

mi³oci, ile¿ taktu, aby wprowadziæ swojego podw³adnego w sprawy

biura, które chcia³ mu powierzyæ! Jak¿e delikatne obserwowanie, ja-

ka¿ przenikliwoc umys³u w poznaniu i dowiadczeniu uzdolnieñ, aby

potem je kszta³towaæ w taki sposób, by uczyniæ je u¿ytecznymi dla

Dzie³a Ks. Bosko!

Biuro ks. Rua by³o miejscem pobo¿noci i modlitwy. Jak tylko siê

do niego wchodzi³o, swoj¹ pracê zaczyna³ od pobo¿nego odmówienia

Ave Maria, odczytuj¹c nastêpnie krótk¹ myl w. Franciszka Saleze-

go, i koñczy³ w ten sam sposób, lektur¹ naszego wiêtego i Ave Ma-

ria. Rano na biurku mia³ przygotowan¹ stertê listów, które opatrzy³

uwagami. Czêsto by³y to dopiski samego Ks. Bosko, który zleca³ ks.

23 Positio, s. 923.

3.2 Page 22

▲back to top

22 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Rua szybkie za³atwienie jakich spraw, darmowe przyjêcie ch³opców,

napisanie podziêkowania za nades³ane ofiary, rozpatrzenie podañ aspi-

rantów. Ja odpowiada³em, zgodnie ze wskazówkami poczynionymi na

marginesie, czuj¹c siê szczêliwym, ¿e mogê wyraziæ myli i uczucia

Prze³o¿onych, a tak¿e naladowaæ ich styl, zwiêz³y, prosty i treciwy,

który, jak odkry³em, jest typowy dla salezjanów. W ten sposób ks. Rua

przyglada³ siê uwa¿nie mnie, aby uczyniæ mnie przydatnym w wyko-

naniu obowi¹zków mojego powo³ania; ale ja równie¿ przygl¹da³em siê

uwa¿nie jemu, a przez niego Ks. Bosko, którego jawi³ siê wiernym

t³umaczem i ¿ywym wizerunkiem w ka¿dym calu swojego zachowa-

nia Sama praca by³a przeplatana i zaprawiana uczuciami pobo¿no-

ci, jako ¿e wszystkie te dopiski Ks. Bosko i ks. Rua, które mia³em

uwzglêdniæ, odpowiadaj¹c na listy, zasadza³y siê na wierze i zaufaniu

do Boga i Maryi Najwiêtszej: to by³y prawdziwe bodce do modli-

twy, do poddania siê woli Bo¿ej, do czerpania wszystkiego z r¹k Boga,

do za¿ywania Boskiej dobroci; dodawa³y pociechy, zachêty, obiecy-

wa³y modlitwê, zapewnia³y o modlitwach ch³opców i b³ogos³awieñ-

stwie Ks. Bosko. Nierzadko zawiera³y opinie i sugestie odnonie do

powo³ania, informacje o warunkach przyjêcia do grona aspirantów czy

dzieci Maryi By³o to wiêc dla mnie æwiczenie siê w prawdziwym

apostolacie pobo¿noci i mi³oci chrzecijañskiej, jak i udzia³ w naj-

wy¿szym zarz¹dzaniu, albo inaczej generalnej dyrekcji ca³ego Dzie-

³a Ks. Bosko.

Oprócz tego ten pokój by³ czêsto odwiedzany przez Salezjanów

i Dyrektorów, Wspó³pracowników w ró¿nych sytuacjach, jak równie¿

przez ch³opców. Je¿eli nie chodzi³o o jakie poufne sprawy, równie¿

sekretarz móg³ us³yszeæ wypowiedzi odwiedzaj¹cych, kompletuj¹c

swoj¹ wiedzê na temat wewnêtrznego i zewnêtrznego ruchu zwi¹zane-

go z Oratorium, i ucz¹c siê, w jaki sposób nale¿y szukaæ chwa³y Bo¿ej

w ka¿dej rzeczy i dla dobra dusz Pokójbiuro ks. Rua by³ dla mnie

wielkim punktem odniesienia, gdzie mog³em zaobserwowaæ ca³e, cha-

rakterystyczne ¿ycie Towarzystwa Salezjañskiego; by³ jak mostek wiel-

kiego okrêtu, na którym znajduje siê kapitan, który ledzi kierunek rej-

su, aby unikn¹æ ska³ i pewnie wypatrywaæ l¹du, i sk¹d, na mocy swojej

w³adzy, wydaje rozkazy dla wszystkich swoich ludzi Przy ks. Rua

3.3 Page 23

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 23

kszta³towa³a siê moja wielka i piêkna idea o ca³ym Zgromadzeniu i ca-

³ym Dziele Ks. Bosko.244

Z góry ks. Vespignani móg³ obserwowaæ podwórza przepe³nione

ch³opcami, którzy, w towarzystwie swoich asystentów, oczekiwali na

ró¿norodne gry i zabawy, i radosne rozmowy. I kontynuuje: Zrozu-

mia³em, ¿e ksiê¿a i klerycy w szkole kierowali siê pewnym szczegól-

nym systemem czy metod¹, aby zachêciæ swoich uczniów do wykony-

wania obowi¹zków. To samo dotyczy³o warsztatów. Ksiêdzu Rua bardzo

le¿a³a na sercu formacja kleryków, których nauka filozofii i teologii

by³a przedmiotem jego szczególnej troski. Oto jak pracuj¹ pomy-

la³em wszyscy ci salezjanie: ksiê¿a, klerycy i koadiutorzy, po³¹cze-

ni zgodnie jednym zamiarem i jednym celem zbawienia dusz.25 Na-

uczy³ siê tak¿e stylu, w jakim siê ¿y³o u Salezjanów. Kiedy ks. Rua

wys³a³ go do prefekta, ks. Bologna, aby poda³ swoje dane, by mo¿na je

by³o wprowadziæ do ogólnego rejestru, ks. Bologna, dowiaduj¹c siê

o jego m³odym wieku, spojrza³ na niego i odezwa³ siê z umiechem:

Jak¿e to, i ksi¹dz wykonuje takie powa¿ne rzeczy? (wtedy w semina-

riach uczono, by ksiê¿a zawsze zachowywali powagê ksiê¿owsk¹).

Te s³owa kaza³y mi siê zastanowiæ nad wyrazem twarzy, jaki powinie-

nem przybraæ; nad s³owami i stylem bycia, aby by³o to postawa sale-

zjanina i prawdziwego syna Ks. Bosko. Wokó³ mnie wszyscy siê umie-

chali, ³¹cznie z Ks. Bosko: wszyscy spogl¹dali na mnie i wychodzili

mi na spotkanie jak przyjaciele i bracia, wydawali siê byæ dobrymi zna-

jomymi i starymi przyjació³mi.26

Przeczyta³em w Regu³ach, ¿e od czasu do czasu wypada, aby Sa-

lezjanie porozmawiali ze swoim Prze³o¿onym i Ojcem o sprawach du-

chowych. Ale Ks. Bosko by³ bardzo zajêty i poprosi³ ks. Rua, który

by³ Dyrektorem, aby z nim porozmawia³. Ten musia³ udaæ siê na Val-

salice, aby spowiadaæ ch³opców. Powiedzia³ do niego: We swoj¹ czap-

kê i idziemy. W drodze porozmawiamy. Oto jak przebieg³o pierwsze

sprawozdanie. Ks. Rua zapyta³ go, co w tych pierwszych dniach zro-

24 G. VESPIGNANI, o. c., ss. 1922 passim.

25 G. VESPIGNANI, o. c., ss. 37, 41.

26 G. VESPIGNANI, o. c., s. 12.

3.4 Page 24

▲back to top

24 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

bi³o na nim najlepsze wra¿enie. To, co wywo³a³o mój najwiêkszy po-

dziw, to nie tylko ujrzenie wiêtoci Ks. Bosko, ale równie¿ fakt znale-

zienia w ka¿dym miejscu prze³o¿onych, tak bardzo z nim zjednoczo-

nych, wiêcej, i to trzeba stwierdziæ, tak bardzo do niego podobnych w

zachowaniu, w sposobie wykonywania pracy, traktowania innych, tak

¿e w³aciwie we wszystkim i przez wszystko mo¿na rozpoznaæ ducha

Za³o¿yciela i Ojca. Masz racjê, mój drogi. Ta jednoæ myli, uczucia

i metody pochodzi z wychowania rodziny, które Ks. Bosko nam prze-

kaza³, zdobywaj¹c nasze serca i sk³adaj¹c w nich ca³y swój idea³. A co

nieprzyjemnego? Dla mnie wszystko by³o buduj¹ce. Ministranci, or-

kiestra, a zw³aszcza Towarzystwa w. Alojzego, w. Józefa, Najwiêt-

szego Sakramentu Ich cz³onkowie maj¹ zbawienny wp³yw na swo-

ich kolegów.27

Rêka Ks. Bosko w rêku ks. Rua

Od 1875 r. do 1885 r. Ks. Bosko prze¿ywa swoje najbardziej wy-

tê¿one dziesiêciolecie, ale nieuchronnie spala siê tak¿e jego ¿ycie. Obok

niego, staj¹c siê coraz bardziej jego praw¹ rêk¹, pracuje intensywnie

i w milczeniu ks. Rua, podejmuj¹c coraz bardziej odpowiedzialne obo-

wi¹zki. Dzieñ po dniu staje siê w oczach wszystkich drugim Ks.

Bosko. W 1875 r. udaje siê do Ameryki Po³udniowej pierwsza sale-

zjañska wyprawa misyjna. W nastêpnych latach Ks. Bosko zak³ada

Wspó³pracowników Salezjañskich i zapocz¹tkowuje Biuletyn Salezjañ-

ski; na misje wyje¿d¿aj¹ tak¿e pierwsze Córki Maryi Wspomo¿yciel-

ki, których ks. Rua by³ Dyrektorem generalnym; ks. Jan Cagliero zo-

staje pierwszym Biskupem salezjaninem, a ks. Rua zosta³ wybrany przez

Papie¿a Wikariuszem Ks. Bosko, gotowym, by go zast¹piæ. I to on,

w nocy z 30 na 31 stycznia 1888 r. bierze rêkê umieraj¹cego Ks. Bosko

i pomaga mu po raz ostatni udzieliæ b³ogos³awieñstwa Rodzinie sale-

zjañskiej. Tê rêkê, któr¹ Ks. Bosko poda³ mu jako ch³opcu, mówi¹c:

We Micha³ku, we, teraz trzyma po raz ostatni Micha³ek, który sta³

siê jego wikariuszem; ten przekazuje mu wszystko, wszystko to, co zre-

alizowa³ na ziemi dla Królestwa Bo¿ego.

27 G. VESPIGNANI, o. c., ss. 2324.

3.5 Page 25

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 25

3. KS. RUA: WIERNOŚĆ ŻYCIU KONSEKROWANEMU

„PRZEZ CAŁE ŻYCIE”

W licie, wys³anym 30 grudnia do wszystkich Salezjanów w celu

przekazania najwie¿szych wiadomoci na temat zdrowia Ks. Bosko,

ks. Rua napisa³: Wczoraj wieczorem, kiedy mog³em z nim rozmawiaæ

z mniejsz¹ trudnoci¹, podczas gdy biskup Cagliero, ks. Bonetti i ja

otoczylimy jego ³ó¿ko, powiedzia³ miêdzy innymi: Polecam Salezja-

nom nabo¿eñstwo do Maryi Wspomo¿ycielki i czêst¹ Komuniê. Ja wte-

dy doda³em: To mog³oby pos³u¿yæ za wi¹zankê na nowy rok, do przes³a-

nia do wszystkich naszych Domów. A on odpowiedzia³: Niech to bêdzie

na ca³e ¿ycie.28 Ka¿da sugestia Ks. Bosko by³a dla ks. Rua rozkazem.

Te s³owa, które mia³y znaczyæ dalszy ci¹g tego samego, spójnego ¿y-

cia, ks. Rua wyry³ w sercu: by³y one drogami, poprzez które Ks. Bosko

nakaza³ mu prowadziæ Zgromadzenie przez ca³e ¿ycie. Ks. Rua, jak

zawsze, by³ wierny temu nakazowi: Jezus, Eucharystia, Maryja Wspo-

mo¿ycielka wraz trzema lubami i ca³kowita wiernoæ Ks. Bosko. I poza

s³owem, swoim heroicznym przyk³adem nieustannie wiadczy³, ¿e taka

jest salezjañska droga do wiêtoci.

Owocna wiernoæ Ks. Bosko

Nie tylko jeden Kardyna³ w Rzymie, po mierci Ks. Bosko, która

nast¹pi³a 31 stycznia 1888 r., by³ przekonany, ¿e Zgromadzenie Sale-

zjañskie bardzo szybko siê rozpadnie; ks. Rua liczy³ dopiero 50 lat.

Lepsz¹ rzecz¹ by³oby wys³aæ do Turynu papieskiego Komisarza, który

do³¹czy³by Salezjanów do jakiego innego Zgromadzenia, o wypróbo-

wanej tradycji. W wielkim popiechu zawiadcza pod przysiêg¹ ks.

Barberis biskup Cagliero zwo³a³ Kapitu³ê (to znaczy Radê Wy¿sz¹

Zgromadzenia), z³o¿on¹ ze starszych salezjanów, i skierowano list do

Ojca wiêtego, w którym wszyscy Prze³o¿eni i starsi owiadczaj¹, ¿e

wszyscy zgodnie opowiadaj¹ siê za ks. Rua, jako Prze³o¿onym, i nie

tylko mu siê podporz¹dkowuj¹, ale go akceptuj¹ z wielk¹ radoci¹. Ja

28 Memorie Biografiche XVIII, ss. 502503.

3.6 Page 26

▲back to top

26 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

by³em wród ni¿ej podpisanych Dnia 11 lutego Ojciec wiêty za-

twierdzi³ ks. Rua na urzêdzie Prze³o¿onego na okres dwunastu lat, zgod-

nie z wymogiem Konstytucji .29

Papie¿ Leon XIII zna³ osobicie ks. Rua i wiedzia³, ¿e Salezjanie

pod jego kierownictwem bêd¹ w stanie kontynuowaæ swoje pos³annic-

two. I tak siê sta³o. Salezjanie i dzie³a salezjañskie siê pomno¿y³y, jak

chleby i ryby w rêkach Jezusa. Ks. Bosko za swojego ¿ycia za³o¿y³ 64

dzie³a, ks. Rua 341. Salezjanów w chwili mierci Ks. Bosko by³o

700; za ks. Rua, w czasie 22 lat jego zarz¹du, ich liczba siêgnê³a 4.000.

Misje, których tak bardzo pragn¹³ i które zapocz¹tkowa³ Ks. Bosko, za

jego ¿ycia obejmowa³y Patagoniê i Ziemiê Ognist¹; ks. Rua zwielo-

kratnia dzia³alnoæ misyjn¹, Salezjanie docieraj¹ do puszcz Brazylii,

Ekwadoru, Meksyku, Chin, Indii, Egiptu i Mozambiku.

Aby na tych odleg³ych obszarach nie umniejszy³a siê wiernoæ

Ks. Bosko, ks. Rua nie boi siê podró¿owaæ wzd³u¿ i wszerz, w nie-

wygodnych poci¹gach tamtych czasów, zawsze w klasie dla plebsu.

Ca³e jego ¿ycie by³o utkane podró¿ami. Zawiadcza ks. Barberis:

W tych ró¿nych swoich pielgrzymkach bierze mnie za towarzysza.

Ks. Rua dociera³ do swoich Salezjanów, gdziekolwiek ci siê znajdo-

wali, mówi³ im o Ks. Bosko, rozpala³ w nich jego ducha, dowiadywa³

siê po ojcowsku, ale dok³adnie, o ¿yciu wspó³praci i funkcjonowaniu

Dzie³, i na pimie pozostawia³ dyrektywy oraz napomnienia, pragn¹c,

aby kwitnê³a wiernoæ Ks. Bosko. Nie tylko zabiega³ o dobro Zgro-

madzenia od wewn¹trz kontynuuje swoje zeznanie ks. Barberis ale

jego g³ówna myl to coraz lepsza konsolidacja Zgromadzenia od ze-

wn¹trz. W tym celu w 1893 r. zabiera ze sob¹ mnie i dwóch innych

prze³o¿onych i kieruje siê do Rivalta Torinese, aby wspólnie omówiæ

rodki, pozwalaj¹ce na lepszy rozwój Zgromadzenia, wprowadziæ po-

prawki do regulaminów, do³¹czaj¹c inne artyku³y, które s¹ uwa¿ane za

konieczne.30

29 Positio, ss. 5455.

30 Positio, s. 57.

3.7 Page 27

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 27

Jezus: pokarm Eucharystii i mi³osierna mi³oæ w Jego Sercu

W licietestamencie, skierowanym do wszystkich Salezjanów przed

mierci¹, ks. Bosko pisze: Wasz pierwszy Prze³o¿ony umar³, ale nasz

prawdziwy Prze³o¿ony, Jezus Chrystus, nigdy nie umiera. On zawsze

bêdzie naszym Mistrzem, naszym przewodnikiem, naszym wzorem; lecz

pamiêtajcie, ¿e w swoim czasie tak¿e bêdzie naszym sêdzi¹ i nagrodzi

nasz¹ wiernoæ w jego s³u¿bie.31

O tym, ju¿ od dzieciñstwa, by³ przekonany Micha³ Rua. W licie

okólnym, który skierowa³ 21 listopada 1900 r., przywo³uje i komentuje

te s³owa, pisz¹c do wszystkich Salezjanów: Có¿ jest bardziej wznio-

s³ego na wiecie od naszego wychwalania oraz poznania i wychwala-

nia przez innych bezmiernej mi³oci Jezusa w darze odkupienia; có¿

bardziej wznios³ego od naszego wychwalania oraz poznania i wychwa-

lania przez innych mi³oci Jezusa w jego narodzinach, w jego ¿yciu,

w jego nauce, w jego przyk³adzie, w jego cierpieniu, w ustanowie-

niu Najwiêtszej Eucharystii, w znoszeniu jego najboleniejszego mê-

czeñstwa, w pozostawieniu nam Maryi jako matki, w mierci za nas i,

powiedzia³bym, jeszcze dobitniej w woli pozostania z nami a¿ do

koñca czasów w najczcigodniejszym Sakramencie O³tarza.32

Na temat jego mi³oci do Jezusa i Eucharystii wiadkowie, zezna-

j¹cy w czasie procesu beatyfikacyjnego, wypowiadaj¹ siê jednoznacz-

nie. Ks. Giovani B. Francesia i ks. Barberis utrzymuj¹, ¿e gdy przy-

by³ do jakiego domu salezjañskiego, jego pierwszym ¿¹daniem by³o:

Zaprowadcie mnie do Gospodarza domu. I przez to miejsce rozu-

mia³ koció³, w którym d³ugo klêcza³ przed tabernakulum. Ks. Fran-

cesia dodaje, ¿e czêsto spêdza³ wiêksz¹ czêæ nocy, aby dotrzymaæ

towarzystwa jak zwyk³ mawiaæ Osamotnionemu w Tabernakulum.

I dalej zawiadcza: Chcia³, aby Najwiêtszy Sakrament stanowi³ cen-

trum wszystkich naszych serc. Powtarza³: Stwórzmy tabernakulum

31 Z DUCHOWEGO TESTAMENTU W. JANA BOSKO, cf. Konstytucje Towarzystwa w.

Franciszka Salezego, Wydanie polskie, s. 448 (DB, Memorie dal 1841 al 188456,

ASC 132, quadernitaccuini 6)

32 Lettere circolari di Don Michele Rua ai Salesiani, Direzione Generale delle Ope-

re Salesiane, Torino 1965, ss. 276277.

3.8 Page 28

▲back to top

28 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w naszym sercu i b¹dmy zawsze zjednoczeni z Najwiêtszym Sakra-

mentem.33

wiêto Najwiêtszego Serca Pana Jezusa, ustanowione w 1856 r.,

krzewi³o coraz bardziej w wiecie chrzecijañskim kult tego symbolu

mi³osiernej mi³oci Jezusa. Papie¿ Leon XIII dodaje szczególnego bod-

ca temu kultowi i zw³aszcza w dniach, które znaczy³y prze³om XIX

i XX wieku, wzywa wszystkich chrzecijan do powiêcenia siê Sercu

Jezusowemu, i sam uk³ada formu³ê konsekracji. Ks. Rua chce, aby w

noc z 31 grudnia 1899 r. na 1 stycznia 1900 r. Salezjanie, Córki Maryi

Wspomo¿ycielki, Wspó³pracownicy i m³odzie¿ odmówili ten akt od-

dania. Wraz z Prze³o¿onymi wy¿szymi, Salezjanami i m³odzie¿¹ spê-

dzi³ tê noc na modlitwie w Sanktuarium Maryi Wspomo¿ycielki, a jego

g³os, z³¹czony z g³osem wszystkich obecnych, wypowiedzia³ powoli

i uroczycie ten akt Powiêcenia.

Wszystko, co mamy, zawdziêczamy Maryi Wspomo¿ycielce

Michs³ Rua zostaje pierwszym Salezjaninem w dniu Zwiastowa-

nia. Przypomina o tym on sam w zeznaniu do Procesu beatyfikacyjne-

go Ks. Bosko: W 1855 r., w dzieñ Zwiastowania Najw. Maryi Panny,

ja, jako pierwszy, po drugim roku filozofii, z³o¿y³em luby na rok.

¯yj¹c przez 36 lat u boku Ks. Bosko, przyswoi³ jego ducha, którego

zasadniczym elementem by³o nabo¿eñstwo do Maryi Wspomo¿ycielki.

wiadek, Lorenzo Saluzzo, stwierdza: Przypominam sobie zw³aszcza

te s³owa, które us³ysza³em od S³ugi Bo¿ego: Nie mo¿na byæ dobrym

Salezjaninem, jeli nie jest siê czcicielem Maryi Wspomo¿ycielki.34

Ks. Bosko wybudowa³ Sanktuarium Maryi Wspomo¿ycielki, ks.

Rua kaza³ je odnowiæ, upiêkszyæ, ozdobiæ. Zgodê na uroczyst¹ koro-

nacjê obrazu Maryi Wspomo¿ycielki, jaka mia³a miejsce w Sanktu-

arium na Valdocco w 1903 r., otrzyma³ od Papie¿a, a samej koronacji

dokona³ Kardyna³ Richelmy, Legat papieski. Dnia 17 lutego ks. Rua

oznajmi³ Salezjanom o tym wielkim wydarzeniu, mówi¹c: Starajmy

siê byæ bardziej godni naszej niebieskiej Matki i Królowej, i wypra-

33 Positio, s. 306.

34 Positio, s. 339.

3.9 Page 29

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 29

szajmy u Niej, z coraz wiêksz¹ gorliwoci¹, ³aski i Jej matczyn¹ opie-

kê. Ona cudownie inspirowa³a i prowadzi³a naszego Ks. Bosko we

wszystkich jego wielkich przedsiêwziêciach. Ona nie przestaje rozta-

czaæ tej matczynej pieczy nad wszystkimi naszymi dzie³ami, dlatego

te¿ mo¿emy powiedzieæ za Ks. Bosko, ¿e wszystko, co mamy, zawdziê-

czamy Najwiêtszej Maryi Wspomo¿ycielce.35 Na dzieñ koronacji,

17 maja, przyby³y wielkie t³umy ludzi. Zawiadcza Melchiorre Maroc-

co: Ks. Ubaldi i ja towarzyszylimy Legatowi Papieskiemu, tak wiêc

moglimy siê przyjrzeæ pawdziwie ekstatecznej postawie ks. Rua, któ-

ry w momencie na³o¿enia przez Jego Eminencjê wietych koron na g³o-

wê Dzieci¹tka i Madonny, wybuchn¹³ niepohamowanym p³aczem; by³a

to rzecz, która nas bardzo zaskoczy³a, jako ¿e znalimy jego ca³kowite

panowanie nad sob¹, którym siê odznacza³.36

Dnia 19 czerwca, relacjonuj¹c te wydarzenia wszystkim Salezja-

nom na wiecie, ks. Rua napisa³: Mi³o mi pomyleæ, ¿e koronacja cu-

downego Wizerunku Maryi Wspomo¿ycielki przyniesie Salezjanom,

rozsianym po ca³ym wiecie, jak najobfitsze owoce. Ona wzmocni na-

sz¹ mi³oæ, nasz¹ pobo¿noæ i nasz¹ wdziêcznoæ wobec naszej niebie-

skiej Patronki, której jestemy d³u¿nikami za ca³e to dobro, jakiego

moglimy dokonaæ W czasie naszych pamiêtnych uroczystoci imiê

Maryi Wspomo¿ycielki bêdzie zawsze z³¹czone z imieniem Ks. Bo-

sko, który za cenê niewymownych ofiar wzniós³ to Sanktuarium; który

s³owem i piórem by³ aposto³em Jej kultu, a w Jej wszechpotê¿nym wsta-

wiennictwie z³o¿y³ wszelk¹ ufnoæ. Jak¿e piêknym spektaklem jest wi-

dok tak licznych pielgrzymów, którzy po modlitwie w kociele, udaj¹

siê zwiedziæ z g³êbok¹ czci¹ pokoje Ks. Bosko! Nie w¹tpiê co do tego,

¿e ze wzrostem wród Salezjanów kultu Maryi Wspomo¿ycielki, wzro-

nie tak¿e szacunek i mi³oæ do Ks. Bosko, nie mniej jak zaanga¿owa-

nie, pozwalaj¹ce zachowaæ jego ducha i naladowaæ jego cnoty.37

My, Salezjanie, zawdziêczamy ksiêdzu Rua codzienne odmawia-

nie modlitwy oddania Maryi Wspomo¿ycielce po rozmylaniu, a tak¿e

35 A. AMADEI, o. c., t. III, s. 12.

36 Positio, s. 426.

37 A. AMADEI, o. c., III, s. 43.

3.10 Page 30

▲back to top

30 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

procesjê z figur¹ Maryi Wspomo¿ycielki ulicami Turynu, która odby³a

siê po raz pierwszy w 1901 r., a która bardzo szybko sta³a siê piêkn¹

i czcigodn¹ tradycj¹ dla miasta i ca³ego Piemontu.

W notatkach do jego kazañ, skierowanych do ludu, czytamy: We

wszystkich potrzebach uciekajmy siê do Najwiêtszej Maryi, jako na-

szej obroñczyni; jeszcze siê taki nie znalaz³, który by na pró¿no siê do

Niej ucieka³. Tak wiêc szczêliwi jestemy, ¿e jestemy dzieæmi takiej

Matki Czcicjmy J¹, kochajmy J¹ i sprawmy, by by³a kochana przez

wszystkich; czyñmy wysi³ki, aby by³a znana jako wsparcie chrzeci-

jan, uciekajmy siê do Niej, jako skutecznej ochrony przed chorobami,

w przeciwnociach losu, w rodzinach, które ¿yj¹ w niezgodzie, aby za-

pobiec pewnym gronym skandalom, w pañstwach, w miastach. Ale

je¿eli chcemy z³o¿yæ ho³d naprawdê Jej mi³y, zatroszczmy siê w spo-

sób szczególny o m³odzie¿ Przede wszystkim za otoczmy trosk¹

m³odzie¿ ubog¹.38

Córki Maryi Wspomo¿ycielki, nazywane siostrami Ks. Bosko,

zosta³y za³o¿one przez tego wiêtego w 1872 r. i by³y przez niego na-

zywane ¿ywym pomnikiem jego wdziêcznoci wzglêdem wiêtej Dzie-

wicy.39 Ich liczba ros³a bardzo szybko i wiadczy³y niewymierne do-

bro dla m³odzie¿y biednej i z marginesu. Ks. Rua, wielki czciciel Maryi

Wspomo¿ycielki, ³¹czy³ cile Jej imiê z imieniem Jej Córek. W chwili

mierci Ks. Bosko Prze³o¿ona Generalna, Matka Daghero, napisa³a do

ks. Rua, powierzaj¹c mu z pe³nym zaufaniem Instytut CMW. On, który

widzia³, jak ten Instytut siê rodzi i ledzi³ jego stopniowy rozwój, bie-

rze go pod swoj¹ opiekê, jako wiête dziedzictwo pozostawione mu

przez Ks. Bosko i poprzez niezmordowan¹ pracê nape³nia go obficie

bogactwem swojej myli i swojego serca.

Jego osobê spotyka siê na ka¿dej stronicy historii CMW, przez okres

przesz³o dwudziestu lat. Jest to czas znaczony szczególn¹ ekspansj¹

dzie³a i jego rozwojem. Zostaj¹ otwarte domy w wielu krajach Europy,

w Palestynie, w Afryce i w ró¿nych republikach Ameryki. Powstaj¹

nowe dzie³a, podyktowane wymogami czasów, zw³aszcza w zakresie

38 A. AMADEI, o. c., III, ss. 746, 748.

39 ISTITUTO FIGLIE DI MARIA AUSILIATRICE, Cronistoria I, Roma 1974, s. 298.

4 Pages 31-40

▲back to top

4.1 Page 31

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 31

opieki nad m³odymi robotnicami; zostaj¹ otwarte nowe placówki mi-

syjne; polepsza siê organizacja szkó³.

W czasie swoich podró¿y ks. Rua odwiedza tak¿e domy CMW:

wszêdzie pozostawia swoje s³owo o wiêtym, owieca, wspiera, pro-

wadzi. Wszêdzie interesuje siê ka¿d¹ rzecz¹, nigdy siê nie nu¿y, ani siê

nie spieszy. Udziela wskazówek i rad zawsze i wy³¹cznie ukierunko-

wanych na szukanie dobra. Jego listy, krelone pismem wyranym

i drobnym, nawet na skrawkach papieru, odzwierciedlaj¹ prostotê i cha-

rakter wnêtrza.

Pos³uszeñstwo

Powiêcenie siê Bogu ka¿dego zakonnika wyra¿a siê w ofierze z³o-

¿onej z siebie przez zachowanie rad ewangelicznych: pos³uszeñstwa,

ubóstwa i czystoci. Pierwsz¹ z tych rad w tradycji salezjañskiej jest

pos³uszeñstwo.

Z koñcem 1909 r. ks. Rua liczy³ ju¿ 72 lata, a jego zdrowie by³o

powa¿nie os³abione. 1 stycznia tego roku skierowa³ swój przedostatni

list do wszystkich Salezjanów. Pisze w nim: Konstytucje, które wy-

sz³y z ojcowskiego serca Ks. Bosko, zatwierdzone przez Koció³, nie-

omylny w swoim nauczaniu, niech bêd¹ waszym przewodnikiem, wa-

sz¹ obron¹ w ka¿dym niebezpieczeñstwie, w ka¿dej w¹tpliwoci

i trudnoci. Za w. Franciszkiem z Asy¿u mówiê wam: Szczêliwy jest

ten zakonnik, który zachowuje swoje wiête Regu³y. One s¹ ksiêg¹ ¿y-

cia, nadziej¹, istot¹ Ewangelii, ¿yciem doskona³oci, kluczem do Raju,

paktem naszego przymierza z Bogiem.40

Przez ca³e ¿ycie ks. Rua przejawia³ ca³kowite pos³uszeñstwo i to

do tego stopnia absolutne, ¿e Ks. Bosko czasem z niego ¿artowa³.

W zeznaniu do procesu beatyfikacyjnego Prze³o¿ony Generalny ks. Filip

Rinaldi zawiadczy³: Ks. Bosko zwyk³ mawiaæ: Ksiêdzu Rua nie

mo¿na wydawaæ poleceñ, tak¿e na ¿arty, tak wielka by³a jego goto-

woæ do wykonania jakiejkolwiek rzeczy, jak¹ nakaza³ Prze³o¿ony

Dla ks. Rua pos³uszeñstwo by³o bardzo ³atwe, poniewa¿ by³ dog³êbnie

40 Listy okólne Ks. Micha³a Rua do Salezjanów, dz. cyt, s. 499.

4.2 Page 32

▲back to top

32 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

pokorny. Pokorny w zachowaniu, pokorny w s³owach, pokorny wobec

wielkich i ma³ych.41 A jednak równie¿ pokorne pos³uszeñstwo ks. Rua

by³o poddane ciê¿kim próbom. Od Stolicy Apostolskiej otrzyma³ dwa

nakazy, które do ¿ywego dotknê³y jego wra¿liwoæ.

Do 1901 r. prze³o¿eni i dyrektorzy salezjañscy, wierni przyk³ado-

wi Ks. Bosko, widzieli du¿o korzyci w tym, ¿e mog¹ oni sami spo-

wiadaæ zarówno zakonników, jak i uczniów z domu. Ks. Rua spowia-

da³ w Oratorium i w innych miejscach, bêd¹c dog³êbnie przekonany,

¿e ta tradycja jest jedn¹ z podstaw metody salezjañskiej. Dlatego te¿

by³ bolenie zaskoczony, kiedy na mocy dekretu z 5 lipca 1899 r. zo-

sta³o zabronione dyrektorom domów w Rzymie spowiadanie uczniów.

Wed³ug wiêtego Oficjum ta norma mia³a na wzglêdzie ochronê wol-

noci penitentów i zapobiegniêcie ewentualnym podejrzeniom odno-

nie do sposobu rz¹dów prze³o¿onego. Ks. Rua, obawiaj¹c siê, zreszt¹

s³usznie, ¿e dojdzie do rozporz¹dzeñ jeszcze bardziej szczegó³owych,

stara siê to wprowadzenie dekretu przesun¹æ w czasie. Ale drugi de-

kret, z 24 kwietnia 1901 r., wyranie zabrania³ wszystkim prze³o¿o-

nym salezjañskim spowiadaæ jakiejkolwiek osoby od nich zale¿nej. Tak

wiêc, wybieraj¹c pomiêdzy jednym a drugim pos³uszeñstwem, posta-

nowi³ poczyniæ pewien krok, co zakoñczy³o siê wezwaniem go do Rzy-

mu i osobistym upomnieniem ze strony wiêtego Oficjum; nakazano

mu te¿ natychmiast opuciæ Rzym. Podporz¹dkowa³ siê temu niezw³ocz-

nie, ale z wielkim bólem w sercu.42

Ks. Barberis, który prze¿ywa³ u boku ks. Rua te bolesne i napiête

dni, zawiadcza: Byæ mo¿e jestem jedynym, który zna te rzeczy ze

wszystkimi detalami Ks. Bosko wprowadzi³ w naszych Domach prak-

tykê, na podstawie której tak¿e Dyrektor mo¿e byæ Spowiednikiem:

nie na³o¿y³ tego jako obowi¹zek; nie jest to odnotowane w ¿adnym

artykule Konstytucji czy Regulaminów, ale to wprowadzi³ on sam i nie

widzia³ w tym czego nieodpowiedniego Jako ¿e by³o tu do czynie-

nia ze zwyczajem wprowadzonym przez Ks. Bosko, ten by³ zachowy-

wany przez oko³o 70 lat, a skoro w Dekrecie sta³o Prze³o¿eni zadbaj¹

41 Positio, ss. 979, 981.

42 M. WIRTH, o. c., s. 272.

4.3 Page 33

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 33

do roku, ks. Rua uwa¿a³ siê za upowa¿nionego przesun¹æ to trochê

w czasie, aby mieæ czas wys³uchaæ rady takich wa¿nych osób, jak

Kard. Svampa, Arcybiskup Bolonii Ale jak tylko uwiadomi³ sobie

w ca³ej rozci¹g³oci prawomocnoæ Dekretu, natychmiast zdecydowa³

siê poinformowaæ o tym ca³e Zgromadzenie, co mia³o miejsce 6 lipca

1901 roku.43

W 1906 r. kolejna decycja Stolicy wiêtej poddaje jego pos³uszeñ-

stwo nowej, surowej próbie, powtórnie uderzaj¹c w dziedzictwo prze-

kazane przez Ks. Bosko. Ju¿ od chwili swego powstania Instytut Có-

rek Maryi Wspomo¿ycielki by³ z³¹czony z Salezjanami. Z po³¹czeniem

obu Zgromadzeñ ³¹czy³o siê wspólne zarz¹dzanie. Instytut CMW

mówi³y Regu³y znajduje siê pod wysok¹ i bezporedni¹ zale¿noci¹

od prze³o¿onego generalnego Towarzystwa w. Franciszka Salezego

A konkretnie, ten prze³o¿ony przekazywa³ swoj¹ w³adzê jakiemu sa-

lezjaninowi kap³anowi, który nosi³ tytu³ Dyrektora generalnego CMW.

Na poziomie lokalnym, ten by³ reprezentowany przez Inspektorów.

Natomiast wewnêtrzna w³adza Instytutu spoczywa³a w rêku Prze³o¿o-

nej generalnej i jej Kapitu³y. Ks. Bosko przestrzega³ takiego systemu

zarz¹dzania.44

Aby zaprowadziæ porz¹dek w rodzinach zakonnych, które siê zro-

dzi³y w ostatnich dziesiêcioleciach, Stolica Apostolska wyda³a Dekret,

który nakazywa³: Zgromadzenie ¿eñskie o lubach prostych nie mo¿e

w ¿aden sposób zale¿eæ od Zgromadzenia mêskiego o tym samych lu-

bach (o tym samym charakterze). V Kapitu³a Generalna CMW, zwo³a-

na w 1905 r., wyrazi³a swoje obawy i zaniepokojenie wobec tego ro-

dzaju decyzji. Chocia¿ zapowiedzia³a nale¿ne pos³uszeñstwo wobec

tego, co zosta³o og³oszone przez Koció³, jednym g³osem owiadczy³a,

¿e wol¹ sióstr by³o nadal zale¿eæ od Nastêpcy Ks. Bosko: w wyniku

tego podporz¹dkowania Instytut osi¹gn¹³ szybki i nieoczekiwany roz-

wój; siostry zwraca³y siê do Salezjanów za ka¿dym razem, kiedy poja-

wia³y siê trudnoci w relacjach z w³adzami cywilnymi lub kocielny-

mi, i w tym upatrywa³y bezpieczeñstwo co do przysz³oci, a czyni³y to

43 Positio, ss. 292294.

44 M. WIRTH, o. c., s. 399.

4.4 Page 34

▲back to top

34 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w duchu wspólnego Za³o¿yciela. Ale Rzym odpowiedzia³ stanowczo,

przywo³uj¹c je do pos³uszeñstwa. Kiedy Kapitu³a generalna zosta³a

o tym poinformowana, pisze ks. Ceria, by³o to jak grom z jasnego nie-

ba. Papie¿ Pius X, przyjmuj¹c Matkê Generaln¹ i Radczynie, z wiel-

kim zrozumieniem i niemal¿e przygnêbieniem, powiedzia³: B¹dcie

spokojne: chodzi tutaj tylko o oddzielenie materialne i nic wiêcej.

W 1906 r. Stolica Apostolska przekaza³a ks. Rua zmieniony tekst

Konstytucji CMW. W 1907 r. tekst zosta³ wrêczony nadzwyczajnej

Kapitule CMW. G³ówne rozporz¹dzenie mówi³o o ca³kowitej niezale¿-

noci obu Zgromadzeñ, zarówno na poziomie administracji, jak i ksiê-

gowoci. Salezjanie mieli siê zajmowaæ CMW wy³¹cznie na polu za-

konnym tylko wtedy, gdy o to zostan¹ poproszeni przez Biskupów.45

B³ogos³awiony Filip Rinaldi, Prze³o¿ony Generalny Salezjanów,

wyzna³ pod przysiêg¹ odnonie do sprawy ks. Rua: Pamiêtam jego

bezwzglêdne podporz¹dkowanie siê Dekretowi, nakazuj¹cemu oddzie-

lenie Sióstr Maryi Wspomo¿ycielki od Instytutu Salezjañskiego. Po tym

Dekrecie by³ tak zachowawczy, ¿e ju¿ nigdy wiêcej nie ingerowa³ w ich

sprawy, chyba ¿e zosta³ o to poproszony przez Prze³o¿one lub popro-

szony o konsultacjê w jakich wa¿nych sprawach. Tê postawê zacho-

wywa³ a¿ do czasu, kiedy Pius X owiadczy³, ¿e Siostry potrzebuj¹

jeszcze i zawsze bêd¹ potrzebowaæ kierownictwa Salezjanów, zw³asz-

cza w zarz¹dzaniu sprawami materialnymi, ukierunkowaniu szkolnic-

twa i zachowaniu ducha Ks. Bosko. Wtedy na nowo nabra³ ducha i na-

powrót by³ nie tylko ojcem, ale i dyrektorem.46

Ubóstwo

Ks. Francesia opowiada, ¿e pewnego dnia kleryk Rua, kiedy zna-

laz³ kawa³ek czerwonego dywanu, chcia³ umieciæ go na swoim biur-

ku. Ks. Bosko to zauwa¿y³ i powiedzia³ do niego, miej¹c siê: Ach,

ks. Rua! Podoba ci siê elegancja, co?. Rua, zmieszany, odpowiedzia³,

¿e chodzi³o przecie¿ tylko o jaki skrawek, ale Ks. Bosko zauwa¿y³:

Luksus i elegancja bardzo ³atwo siê przeplataj¹, je¿eli nie jestemy

45 M. WIRTH, o. c., s. 400.

46 Positio, s. 979.

4.5 Page 35

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 35

wystarczaj¹co uwa¿ni. Ks. Rua nigdy nie zapomnia³ tych s³ów i by³y

dla niego skarbem przez ca³e ¿ycie.47

O ubóstwie wiadczy³ ubiór ks. Rua. Ubiera³ siê ubogo, nigdy nie

poszukiwa³ wygód, oszczêdza³ we wszystkich ma³ych rzeczach. I czu-

wa³, aby wszyscy Salezjanie kochali i praktykowali ubóstwo w duchu

wiary, jak tego chcia³ Ks. Bosko. Jego ubranie by³o pe³ne ³at. Para bu-

tów wystarcza³a mu na wiele lat; du¿o chodzi³ pieszo, aby nie braæ tram-

waju i w zamian za bilet ofiarowaæ dziesiêc centów jako ja³mu¿nê.

W domu, a¿ do mierci, wdziewa³ stary p³aszcz, jeszcze u¿ywany przez

Ks. Bosko, nosz¹c go z wielk¹ czci¹.

Pewna Córka Maryi Wspomo¿ycielki, która przez wiele lat repero-

wa³a ubrania Salezjanów w Oratorium, owiadczy³a, ¿e bardzo rzadko

by³a jej przekazywana jaka rzecz ks. Rua, a kiedy dawano jej jego

czarn¹ sutannê do zreperowania, proszono j¹, aby jak najszybciej j¹

zwróci³a, poniewa¿ ks. Rua pracuje w swoim pokoju odziany w p³aszcz,

jako ¿e nie chcia³ nigdy drugiej sutanny na zmianê.

W czasie podró¿y do Konstantynopolu w 1908 r., po wielu wizy-

tach w miecie, wróci³ ze spuchniêtymi i przemoczonymi nogami. Po-

prosi³ dyrektora Salezjanów, by ³askawie u¿yczy³ mu pary we³nianych

skarpet na zmianê. Jednak w ca³ym domu nie mo¿na by³o znaleæ pary

we³nianych skarpet. Tak wiêc ks. Rua rozemia³ siê i powiedzia³: Je-

stem zadowolony. To jest prawdziwe ubóstwo salezjañskie.48

W ci¹gu 23 lat, w czasie których by³ Prze³o¿onym Generalnym,

ks. Rua napisa³ do Salezjanów 56 listów okólnych. W nich zawar³ ca³¹

mi³oæ do Ks. Bosko i jego ducha salezjañskiego. Jeden z tych listów

jest uwa¿any za arcydzie³o, jest to list okólny zatytu³owany Ubó-

stwo. Obejmuje dwadziecia stron i zawiera taki oto nag³ówek: Tu-

ryn, 31 stycznia 1907, w rocznicê mierci Ks. Bosko. Przytoczê tutaj

niektóre fragmenty tego, bardzo aktualnego listu49, aby o¿ywiæ w nas

na nowo prawdziwego ducha ubóstwa salezjañskiego.

47 Cf. Positio, s. 924.

48 Cf. A. AMADEI, o. c., III, ss. 104121.

49 Wszystkie powy¿sze fragmenty s¹ zaczerpniête z Listów okólnych Ks. Micha³a

Rua do Salezjanów, dz. cyt., ss. 430445.

4.6 Page 36

▲back to top

36 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

To naturalne uwa¿aæ ubóstwo za nieszczêcie

Ubóstwo samo w sobie nie jest cnot¹; jest uzasadnion¹ konsekwen-

cj¹ grzechu pierworodnego, dopuszczon¹ przez Boga dla dkupienia

naszych grzechów i uwiêcenia naszych dusz. Jest wiêc rzecz¹ natu-

raln¹, ¿e cz³owiek siê nim brzydzi, uwa¿a je za nieszczêcie i robi

wszystko, by go unikn¹æ. Ubóstwo staje siê cnot¹ tylko wtedy, kiedy

jest dobrowolnie przyjête z mi³oci do Boga, jak to czyni¹ ci, którzy

decyduj¹ siê na ¿ycie zakonne. Jakkolwiek, tak¿e wtedy ubóstwo nie

przestaje mieæ gorzkiego smaku; tak¿e dla zakonników praktykowanie

ubóstwa nak³ada wielkie ofiary, jak tego my sami dowiadczylimy ty-

si¹ce razy.

Tak wiêc nie mo¿e dziwiæ, ¿e ubóstwo pozostanie na zawsze bar-

dzo delikatnym punktem ¿ycia zakonnego, je¿eli jest punktem porów-

nania, pozwalaj¹cym odró¿niæ wspólnotê kwitn¹c¹ od upionej, zakon-

nika gorliwego od leniwego. Pozostanie, niestety, ska³¹, o któr¹ bêdzie

siê rozbijaæ wiele wspania³omylnych postanowieñ, wiele powo³añ,

cudownych w swych narodzinach i w swoim rozwoju. St¹d rodzi siê

koniecznoæ ze strony Prze³o¿onych, by czêsto o nim mówili, a ze strony

wszystkich cz³onków rodziny salezjañskiej, by zachowywali ¿yw¹ do

niego mi³oæ i w pe³ni go praktykowali.

Pierwsza rada ewangeliczna

Ubóstwo jest pierwsz¹ Radê ewangeliczn¹. Ju¿ od pocz¹tku swojej

publicznej dzia³alnoci Jezus rzuca straszne groby pod adresem boga-

tych, którzy na ziemi szukaj¹ pociechy. Z drugiej strony, cierpienia ubo-

gich pobudzaj¹ jego ³agodne serce do mi³osierdzia, pociesza ich i na-

zywa b³ogos³awionymi, zapewniaj¹c ich, ¿e do nich nale¿y Królestwo

niebieskie. A temu, kto go pyta, co ma robiæ, aby byæ doskona³ym,

odpowiada: Id, sprzedaj wszystko, co posiadasz, i pójd za Mn¹.

Swoim Aposto³om, którzy chc¹ iæ za Nim, stawia jako pierwszy wa-

runek to, by pozostawili sieci, c³o i wszystko, co posiadaj¹. I to dobro-

wolne wyzucie siê ze wszystkich dóbr ziemi praktykowali wszyscy

uczniowie Jezusa Chrystusa, wszyscy wiêci, którzy przez tak wiele

wieków odzwierciedlali Koció³.

4.7 Page 37

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 37

Ubóstwo Ks. Bosko

Nasz ubogi Ojciec ¿y³ ubogo a¿ do kresu swojego ¿ycia. Chocia¿

mia³ w rêku ogromne pieni¹dze, nigdy nie mo¿na by³o w znim znaleæ

chocia¿by najmniejszej chêci zaspokojenia doczesnego zadowolenia.

Zwyk³ mawiaæ: Aby praktykowaæ ubóstwo, trzeba je nosiæ w sercu.

I Bóg wynagrodzi³ sowicie jego zaufanie i jego ubóstwo, poniewa¿ by³

w stanie podj¹æ siê dzie³, których nawet sami ksi¹¿êta baliby siê pod-

j¹æ. Mówi¹c o lubie ubóstwa, Ks. Bosko pisa³: Pamiêtajmy, ¿e od

jego przestrzegania zale¿y w najwy¿szym stopniu dobrobyt naszego

Pobo¿nego Towarzystwa i korzyæ naszej duszy.

Nie tylko ubodzy s¹ ewangelizowani, ale to ubodzy ewangelizuj¹

Historia Kocio³a uczy nas, ¿e byli tacy, którzy w najwiêkszym stop-

niu byli oderwani od wiata, którzy odznaczali siê swoj¹ wiar¹, na-

dziej¹ i mi³oci¹, których ¿ycie by³o utkane dobrymi dzie³ami i wielo-

ma cudami na chwa³ê Bo¿¹ i dla zbawienia bliniego.

Niepotrzebnie siê trudzimy, je¿eli wiat nie widzi i nie jest przeko-

nany, ¿e nie poszukujemy bogactw i wygód. Mocno tkwi w naszym

umyle to, co napisa³ w. Franciszek Salezy: ¿e nie tylko ubodzy s¹

ewangelizowani, ale to ubodzy s¹ tymi, którzy ewangelizuj¹.

Oczywicie, tak¿e wród nas s¹ salezjanie nie pragn¹cy wygodne-

go ¿ycia, którzy podejmuj¹ siê naprawdê owocnych dzie³; którzy udali

siê do dzikusów Mato Grosso i Ziemi Ognistej, lub oddali siê pos³udze

na rzecz trêdowatych. To pozostanie na zawsze zas³ug¹ tych, którzy

wspania³omylnie zachowywali ubóstwo.

Dzie³a Ks. Bosko s¹ owocem mi³osierdzia

Trzeba nastêpnie zdawaæ sobie sprawê z tego, ¿e dzie³a Ks. Bosko

s¹ owocem mi³osierdzia. Musimy wiedzieæ, ¿e wielu sporód dobro-

czyñców, tak samo biednych i skromnie sytuowanych, podejmowa³o

wielkie wyrzeczenia, aby nam pomóc. Jakie by by³o nasze serce, gdy-

bymy mieli przeznaczyæ te pieni¹dze na zaspokojenie naszych wy-

gód, nieodpowiednich dla naszego stanu? Trwonienie owocu tak wielu

wyrzeczeñ, tak¿e wydaj¹c pieni¹dze nirozwa¿nie, to wielka niewdziêcz-

noæ wobec Boga i naszych dobrodziejów.

4.8 Page 38

▲back to top

38 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Niech mi bêdzie wolno wyznaæ wam co w zaufaniu. Byæ mo¿e

wielu z was, widz¹c nasze dzie³a w coraz wiêkszej ekspansji, myli, ¿e

Pobo¿ne Towarzystwo dysponuje ogromn¹ iloci¹ rodków, tak wiêc

wydaj¹ siê niepotrzebne te moje, powtarzaj¹ce siê i wypowiadane z na-

ciskiem nawo³ywania do oszczêdnoci i zachowania ubóstwa. Jak¿e ci,

co tak myl¹, s¹ dalecy od prawdy! Mo¿na by im pokazaæ, ilu jest ch³op-

ców, których trzeba wykarmiæ, ubraæ, zaopatrzyæ w ksi¹¿ki itd.; wszy-

scy oni s¹ ca³kowicie, albo w du¿ej mierze, na utrzymaniu Zgromadze-

nia. Kto otwartym umys³em ledzi nasz rozwój, mo¿e zdaæ sobie sprawê

z iloci tych domów i kocio³ów, które s¹ w budowie, szkód poniesio-

nych, które trzeba naprawiæ, kosztów zwi¹zanych z wyjazdem misjo-

narzy, które trzeba pokryæ, pomocy, któr¹ siê kieruje na Misje, ogrom-

nych wydatków, przeznaczonych na szkolenie personelu.

Ka¿dy, kto nie ¿yje lubem ubóstwa, kto w ubiorze, w mieszkaniu,

w podró¿ach, w wygodach ¿ycia przekracza granice, które wyznacza

nas stan, powinin mieæ wyrzuty sumienia z powodu okradania Zgroma-

dzenia z tych pieniêdzy, które zosta³y przeznaczone na chleb dla sierot,

wsparcie jakiego powo³ania, szerzenie królestwa Jezusa Chrystusa.

Niech pomyli, ¿e bêdzie musia³ zdaæ z tego sprawê przez trybuna-

³em Boga.

Heroiczne czasy Zgromadzenia

Dobry salezjanin osi¹gnie ducha ubóstwa, to znaczy stanie siê praw-

dziwie ubogi w mylach i pragnieniach, takim bêdzie siê jawiæ tak¿e

w swoich s³owach, bêdzie siê zachowywaæ jak przysta³o na ubogiego.

Przyjmie chêtnie te braki i te niewygody, które s¹ nieuniknione we

wspólnym ¿yciu, i wspania³omylnie, z w³asnej woli, bêdzie wybieraæ

rzeczy mniej piêkne i mniej wygodne.

Koñczê, przywo³uj¹c na pamiêæ te czasy, które my nazywamy cza-

sami heroicznymi naszego Pobo¿nego Towarzystwa. Minê³o ju¿ wie-

le lat od czasu, w którym konieczna by³a nadzwyczajna cnota, aby po-

zostaæ wiernymi Ks. Bosko i przeciwstawiæ siê naciskom, wzywaj¹cym

do pozostawienia go, a to ze wzglêdu na krañcowe ubóstwo, w którym

wówczas siê ¿y³o. Ale oparciem by³a wielka mi³oæ, jak¹ ¿ywilimy

do Ks. Bosko, dodawa³y nam si³ i odwagi jego wezwania do pozosta-

4.9 Page 39

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 39

nia wiernym naszemu powo³aniu, pomimo wielkich niedostatków,

ogromnych wyrzeczeñ. Dlatego te¿ jestem pewien, ¿e im bardziej bê-

dzie o¿ywiona nasza mi³oæ do Ks. Bosko, im wiêksze bêdzie prag-

nienie pozostania jego godnymi synammi, i im lepsza bêdzie nasza

odpowied na ³askê powo³ania zakonnego duch ubóstwa bêdzie prak-

tykowany w ca³ej swojej nieskazitelnoci.

Czystoæ

Giovanni B. Francesia, ma³y robotnik, przyby³ do Oratorium w wie-

ku 12 lat. Tam spotka³ studenta Micha³a Rua licz¹cego 13 lat. By³ rok

1850. Od tego czasu stali siê towarzyszami i nieroz³¹cznymi przyja-

ció³mi przez okres szeædziesiêciu lat, do 6 kwietnia 1910 r. Rankiem

tego dnia Giovanni B. Francesia siedzia³ obok Micha³a Rua, który by³

umieraj¹cy, i zasugerowa³ mu odmówienie pierwszego wezwania, któ-

re wspólnie, jeszcze jako ch³opcy, nauczyli siê od Ks. Bosko: Droga

Matko, Dziewico Maryjo, spraw, bym zbawi³ moj¹ duszê. A Micha³

powiedzia³ do niego: Tak, zbawienie duszy jest wszystkim!.

Kiedy w 1922, w wieku 82 lat, ks. Giovanni B. Francesia zosta³

poproszony, aby zezna³ pod przysiêg¹, co myli o wiêtoci ks. Rua, na

dwiêk s³owa czystoæ wzruszy³ siê i pó³g³osem wypowiedzia³ wia-

dectwo, które jeszcze dzisiaj, gdy siê je czyta, porusza i wprawia

w zachwyt. Splendor tej anielskiej cnoty przebija³ z ca³ej osoby ks.

Micha³a Rua. Wystarczy³o spojrzeæ na niego, aby zrozumieæ czystoæ

jego duszy. Wydawa³o siê, ¿e jego oczy, bardziej ni¿ na rzeczach tego

wiata s¹ stale wpatrzone w rzeczy niebieskie. Ks. Rua by³ prawdzi-

wym odbiciem w. Alojzego i mogê zawiadczyæ, ¿e przez ten ca³y

czas, kiedy by³em blisko niego, nigdy nie znalaz³em s³owa, gestu, spoj-

rzenia, które by nie by³o znaczone t¹ cnot¹. Jego sposób dzia³ania i za-

chowania, w jakimkolwiek czasie i miejscu, charakteryzowa³y siê wy-

born¹ delikatnoci¹ i skromnoci¹. Dlatego te¿ zawsze budowa³ swoj¹

postaw¹, czy to publicznie, czy prywatnie, na podwórzu i na ulicy, w ko-

ciele i w pokoju. W czasie d³ugich rozmów, kimkolwiek by nie by³a

osoba, z któr¹ rozmawia³, zajmowa³ postawê tak skupion¹, a w tym

samym czasie tak ojcowsk¹, ¿e wszystkich budowa³ i porywa³ ser-

4.10 Page 40

▲back to top

40 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ca By³ tak pe³en delikatnoci i szacunku wobec tej anielskiej cnoty,

¿e gdy chodzi o wpojenie jej komu, jego s³owo by³o szczególnie sku-

teczne. Serdeczne i pe³ne m¹droci s¹ rady, jakich zwyk³ udzielaæ Sa-

lezjanom, by odpowiednio zachowywali siê wród ch³opców. Bardzo

kochajcie m³odzieniaszków, którzy zostali powierzeni waszej opiece,

ale nie przywi¹zujcie do nich waszego serca Innymi razy mawia³

¿e trzeba siê troszczyæ o wszystkie dusze, ale nie mo¿na pozwoliæ, by

która z nich skrad³a nam serce Kiedy g³osi³ kazania, z jego serca

wyp³ywa³y najs³odsze s³owa, a piêkne i drogie sercu obrazy zdobywa-

³y m³odzieniaszków dla tej cnoty, która wydawa³a siê byæ prawdziwym

Anio³em Pana Tê cnotê, co mogê powiedzieæ z mojego dowiadcze-

nia, praktykowa³ w sposób doskona³y od wieku m³odzieñczego a¿ do

mierci.50

Dni konania

I w³anie na polu moralnoci, któr¹ uwa¿a³ s³usznie za najcenniej-

sz¹ wartoæ dla instytutu wychowawczego, jakim jest Zgromadzenie

Salezjañskie, ks. Rua musia³ doznaæ najbardziej haniebnego ataku, który

dos³ownie wstrz¹sn¹³ jego ¿yciem. Te bardzo czarne momenty s¹ wspo-

minane jako fakty z Varazze. Szko³¹ salezjañsk¹ w tym miecie kie-

rowa³ ks. Carlo Viglietti, ostatni osobisty sekretarz Ks. Bosko. Ran-

kiem, 29 lipca 1907 r., wkracza do domu policja. Salezjanie zostaj¹

aresztowani, a ch³opcy nieliczni, bo inni wyjechali ju¿ na wakacje

zostaj¹ zaprowadzeni na komisariat. Ks. Viglietti musi wys³uchaæ pew-

nego haniebnego oskar¿enia: jeden z ch³opców, Carlo Marlario, licz¹-

cy 15 lat, sierota, adoptowany przez wdowê Besson, uczêszczaj¹cy dar-

mowo do szko³y, napisa³ pamiêtnik, który teraz znajduje siê w rêkach

policji. Dom salezjañski jest w nim opisany jako wstrêdny orodek pe-

dofilii. Na nic siê zda³y stanowcze zaprzeczenia ks. Vigliettiego i sale-

zjanów, jak równie¿ jednomylne zaprzeczenia uczniów, którzy zostali

poddani szczegó³owym przes³uchaniom.

Sprawa wychodzi na jaw. Ca³a prasa antyklerykalna rozpoczyna

zaciek³¹ kampaniê pogardy przeciwko salezjanom i szko³om prowa-

50 Positio, ss. 928930

5 Pages 41-50

▲back to top

5.1 Page 41

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 41

dzonym przez ksiê¿y. Zmasowane grupy chuliganów dopuszczaj¹ siê

aktów przemocy w takich miastach, jak Savona, La Spezia i Sampier-

darena. Inne akty przemocy, wymierzone przeciwko ksiê¿om i kó³kom

katolickim, maj¹ miejsce w miastach Livorno i Mantova. Jest to istne

polowanie na ksiê¿y. Domaga siê zamkniêcia wszystkich szkó³, które

prowadz¹ zakonnicy we W³oszech.

Niektórzy ze wiadków opowiadaj¹, ¿e w czasie tej strasznej pró-

by ks. Rua by³ przygnêbiony i by³ nie do poznania51. W tych miesi¹-

cach powa¿nie siê zakazi³, by³ os³abiony i widywano, jak p³aka³ jak

dziecko. W koñcu ca³a ta wylbrzymiona sprawa przycich³a. Najs³yn-

niejsi adwokaci z W³och zaoferowali darmowo swoj¹ pomoc. Pos³o-

wie, byli wychowankowie salezjañscy, stanêli w obronie szkó³ sa-

lezjañskich na forum Parlamentu. 3 sierpnia, zaledwie piêæ dni po

rozdmuchaniu tej oszczerczej kampanii, ks. Rua, przy wsparciu innych

Prze³o¿onych, postanawia zareagowaæ i sk³ada w s¹dzie pozew o znie-

s³awienie i oszczerstwo, co czyni w towarzystwie trzech znanych ad-

wokatów. S¹d Apelacyjny w Genui, po zamkniêciu procesu owiad-

cza, ¿e pamiêtnik jest zbiorem wytworów wyobrani, napisanym pod

naciskiem nieustaj¹cych pod¿egañ osób z zewn¹trz w celu wywo³a-

nia antyklerykalnego skandalu.52

Dnia 31 stycznia 1908 r., po uciszeniu tej ca³ej nawa³nicy, ks. Rua

wysy³a do wszystkich Salezjanów list okólny, którego tytu³ t³umaczy³

wszystko: Czujnoæ. W nim zrelacjonowa³ krótko przebieg wyda-

rzeñ, wezwa³ do dziêkczynienia Bogu i Maryi Wspomo¿ycielce oraz

poprosi³ wszystkich o zastanowienie siê nad dwoma fragmentami s³ów

Ks. Bosko, które ten wypowiedzia³ 20 wrzenia 1874 r., i nad jednym

z artyku³ów Konstytucji: Opinia publiczna czasem ubolewa nad nie-

moralnymi czynami, zachodz¹cymi z upadkiem obyczajów, i nad strasz-

nymi zgorszeniami. Jest to wielkie z³o, jest to tragedia; proszê Pana

o to, ¿eby raczej zosta³y zamkniête wszystkie nasze domy, ni¿ by mia-

³o w nich dochodziæ do podobnych nieszczêæ.53 I dalej: Mo¿na po-

51 M. WIRTH, o. c., s. 273.

52 A. AMADEI, o. c., III, s. 348.

53 Listy okólne Ks. Micha³a Rua do Salezjanów, o. c., ss. 464465.

5.2 Page 42

▲back to top

42 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

stawiæ jako niezmienn¹ zasadê, ¿e moralnoæ uczniów zale¿y od tego,

kto ich wychowuje, im towarzyszy i nimi kieruje. Kto nie ma, nie mo¿e

daæ mówi przys³owie. Pusty worek nie mo¿e daæ ziarna, ani te¿ bu-

telka pe³na mêtów dobrego wina. Dlatego te¿, zanim bêdziemy siê

uwa¿aæ za nauczycieli innych, konieczne jest, abymy posiadali w na-

szym wnêtrzu to, czego innych chcemy nauczyæ54. Nastêpnie komen-

tuje artyku³ 28 Konstytucji, stwierdzaj¹c: Chocia¿ jego (tj. Ks. Bosko)

pragnieniem by³o, aby mieæ licznych wspó³pracowników w swoim dzie-

le, jakkolwiek nie chcia³, aby ten, kto nie ma uzasadnionej nadziei, ¿e

z pomoc¹ Bo¿¹ zachowa cnotê czystoci, zarówno w s³owach, jak i czy-

nach, jak równie¿ w mylach, sk³ada³ luby w tym Zgromadzeniu55

4. KS. RUA: „EWANGELIZATOR MŁODZIEŻY”

W kazaniu, wyg³oszonym z okazji beatyfikacji ks. Rua, Papie¿ Pa-

we³ VI jak ju¿ po czêci zaznaczy³em w pewnym miejscu stwier-

dza: Zastanówmy siê przez chwilê nad charakterystyczn¹ sylwetk¹ ks.

Rua, sylwetk¹, która pozwoli nam go zrozumieæ Syn, uczeñ, nala-

dowca (Ksiêdza Bosko) uczyni³ z przyk³adu wiêtego szko³ê, z jego

osobistego dzie³a instytucjê, rozci¹gaj¹c¹ siê, mo¿na by rzec, na ca³¹

ziemiê, uczyni³ ze ród³a rw¹cy strumieñ, rzekê Cudowna owoc-

noæ Rodziny Salezjañskiej mia³a w Ks. Bosko pocz¹tek, w ks. Rua

kontynuacjê. Ten jego naladowca s³u¿y³ Dzie³u Salezjañskiemu w ca-

³ej swej ekspansywnej ¿ywotnoci, rozwija³ je z podrêcznikow¹ dok³ad-

noci¹, ale zawsze z genialnym, nowym podejciem Czego uczy nas

ks. Rua? Bycia kontynuatorami Naladowanie ucznia nie jest bier-

noci¹, ani s³u¿alczoci¹ Wychowanie jest sztuk¹, która ukierunko-

wuje rozumny, ale wolny i oryginalny rozwój potenjalnych zdolnoci

ucznia Ks. Rua przedstawia siê jako pierwszy kontynuoator przy-

k³adu i dzie³a Ks. Bosko Zauwa¿amy, ¿e stajemy wobec atlety pracy

apostolskiej, dzia³aj¹cego zawsze na wzór Ks. Bosko, ale w wymia-

54 Listy okólne Ks. Micha³a Rua do Salezjanów, o. c., s. 465466.

55 Listy okólne Ks. Micha³a Rua do Salezjanów, o. c., s. 467.

5.3 Page 43

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 43

rach w³asnych i progresywnych Oddajmy czeæ Bogu, który ze-

chcia³ przydaæ jego apostolskiemu trudowi nowych pól pracy dusz-

pasterskiej, jakie gwa³towny i nieuporz¹dkowany rozwój spo³eczny

postawi³ przed cywilizacj¹ (kultur¹) chrzecijañsk¹»56.

Nowe pola pracy duszpasterskiej

Nawet gdy oddamy siê pobie¿nej lekturze zadziwiaj¹co du¿ej ilo-

ci listów ks. Rua, jego listów okólnych, tomów, które sumuj¹ jego

22letnie dzie³o Nastêpcy Ks. Bosko, mo¿emy odkryæ w imponuj¹cy

sposób, ¿e to, co stwierdzi³ Papie¿, istotnie jest prawd¹: jego wiernoæ

Ks. Bosko nie jest statyczna, ale dynamiczna. On naprawdê wyczu³ bieg

czasów i potrzeby m³odzie¿y, bez lêku roszerzaj¹c dzie³o salezjañskie

na nowe pola pracy duszpasterskiej.

Wród robotników i synów robotników

W ostatnich dziesiêcioleciach 1800 r. i w pierwszych latach 1900 r.

walki spo³eczne pracowników fabryk wszêdzie siê nasilaj¹. Warunki pra-

cy robotników s¹ nêdzne: zabójczy rozk³ad godzin pracy, bardzo z³e

warunki sanitarne, brak ubezpieczenia, niewyp³acane pensje. Pod wp³y-

wem ks. Rua salezjanie i CMW powo³uj¹ do ¿ycia ró¿ne dzie³a spo-

³eczne: sierociñce, szko³y zawodowe, szko³y rolnicze, parafie na pery-

feriach z oratoriami dla dzieci rodzin robotniczych: w oratoriach tych

na zielonej trawie bawi³o siê i modli³o w kaplicach trzysta, piêæset, ty-

si¹c dzieci. Ks. Rua by³ z tego powodu szczêliwy i wezwa³ Inspektorów,

aby mieli na szczególnym wzglêdzie te g³ówne dzie³a Ks. Bosko.

W ostatnich latach XIX wieku Turyn staje siê bolesn¹ kolebk¹ pro-

letariatu w³oskiego. W maju 1891 r. Leon XIII og³asza encyklikê Re-

rum Novarum. W niej Papie¿ oskar¿a sytuacjê, w której garæ mo¿-

nych i bogaczy na³o¿y³a jarzmo prawie niewolnicze niezmiernej liczbie

proletariuszy (RN 2). Encyklika ta wywar³a wielki wp³yw na wiat

chrzecijañski, a ks. Rua czuje, ¿e dla Salezjanów nadesz³a godzina,

aby rozszerzyæ i wzmo¿yæ dzia³alnoæ spo³eczn¹.

56 PAWE£ VI, Kazanie z okazji beatyfikacji Ks. Rua, 29 padziernika 1974.

5.4 Page 44

▲back to top

44 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W 1892 r. w TurynieValsalice odbywa siê VI Kapitu³a Generalna

Zgromadzenia. Wród spraw, które nala¿a³o omówiæ, ks. Rua umiesz-

cza praktyczne wcielenie nauczania Papie¿a odnonie do kwestii ro-

botniczej. Salezjanie zobowi¹zuj¹ siê do wprowadzenia w programach

szkolnych, adresowanych do uczniów, wiedzy o kapitale i pracy, prawie

w³asnociowym i strajkach, wynagrodzeniu, czasie wolnym i oszczê-

dzaniu. Sugeruje siê tak¿e, by zachêcaæ by³ych wychowanków do wstê-

powania w szeregi Katolickich Stowarzyszeñ Robotników.

Wród górników w Szwajcarii

W 1898 r. zosta³a zapocz¹tkowana budowa tunelu Sempione,

maj¹cego po³¹czyæ Szwajcariê i W³ochy: jednego z najd³u¿szych na

wiecie; w³aciwie chodzi³o tu o dwa równoleg³e tunele o d³ugoci

19.800 metrów. Po stronie szwajcarskiej tworzy siê kolonia przesz³o

dwóch tysiêcy pracowników z W³och: Piemontczycy, Lombardyjczy-

cy, Wenecjanie, a zw³aszcza robotnicy z Abruzji i Sycyli ze swoimi

¿onami i dzieæmi. Ks. Rua nie waha siê wys³aæ do pracy wród tych

robotników Salezjanów i Córki Maryi Wspomo¿ycielki. Bêd¹ tam prze-

bywaæ przez siedem lat, tj. do czasu zakoñczenia prac. Informacje,

mówi¹ce o tym, w jaki sposób starali siê sprostaæ potrzebom tych bied-

nych rodzin, s¹ znikome: po prostu czynili dobrze i nikt z nich nie mia³

czasu, aby prowdziæ kronikê. Jeden z socjalistycznych pos³ów, Gusta-

vo Chiesi, pewnego dnia uda³ siê tam, by przyjrzeæ siê ca³ej sytuacji.

Móg³ zobaczyæ, jak¹ pracê wykonuj¹ salezjanie i siostry i jak dzia³aj¹

w ramach Kó³ka Robotniczego, które za³o¿yli, a w ramach którego

W³osi najliczniej siê spotykali. Potem napisa³ o tym artyku³, który zo-

sta³ opublikowany w mediolañskim dzienniku Tempo. Czytamy w nim:

Bardzo sprzeciwialimy siê w zwi¹zku z warunkami naszych pracow-

ników przy budowie Sempione, pisalimy o tym i protestowalimy.

Ale jak dot¹d nie zosta³o podjête ¿adne dzia³anie, aby polepszyæ ich

sytuacjê. To niewiele, co zosta³o do tej pory dokonane, zosta³o zrobio-

ne przez ksiê¿y W ka¿dej sytuacji oni s¹ zawsze pierwsi, aby co

zrobiæ, pomóc, przynieæ ulgê innym. I tak jest w przypadku Sempio-

ne, i tak jest wszêdzie.

5.5 Page 45

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 45

Emigranci wród emigrantów

Inne fale emigrantów, jeszcze liczniejsze, opuszcza³y W³ochy, aby

uciec od nêdzy ziem Po³udnia. Wed³ug danych statystycznych ekono-

misty Clougha, w dziesiêcioleciu 18801890 ka¿dego roku emigrowa-

³o rednio 165 tysiêcy osób. Do samej tylko Argentyny emigrowa³o

ka¿dego roku 40 tysiêcy osób. W nastêpnym dziesiêcioleciu liczba

emigrantów powiêksza siê: osi¹ga i przekracza pó³ miliona osób rocz-

nie. Pose³ Giuseppe Toscano, cz³onek Izby Deputowanych, odnosz¹c

siê do skrajnego ubóstwa Po³udnia, w 1878 r. tak owiadczy³: Co chce-

cie, ¿eby czyni³ proletariat doprowadzony do desperacji? Pozostaj¹ mu

tylko dwie drogi: droga przestêpstwa i rozboju albo emigracji. Dwa-

nacie lat póniej sytuacja nie uleg³a zmianie i inny deputowany, Vitto-

rio E. Orlando z Palermo, wrêcz krzycza³ w tym samym Parlamencie,

¿e dylemat zwi¹zany z jego krajanami zamyka siê w dwóch s³owach:

Albo emigranci, albo bandyci!.

Ks. Rua, w czasie gdy pokrywa³ W³ochy sieci¹ dzie³ dla m³odzie¿y

z najbiedniejszych rodzin, wysy³a³ misjonarzy salezjañskich do Ame-

ryki Pó³nocnej w 1897 i 1898 r. W Nowym Jorku, Paterson, Los Ange-

les, Troy nasi wspó³bracia zajmowali siê emigrantami, którzy nie znali

jêzyka, nie znajdowali mieszkania i pracy. Przy boku heroicznych sióstr

Matki Cabrini oraz wielu innych misjonarzy i misjonarek starali siê im

pomagaæ zadomowiæ, wst¹piæ do zwi¹zków ludowych. Przyjmowali ich

dzieci do szkó³, zapewniali im opiekê religijn¹. W tym samym czasie

ks. Rua umacnia i zak³ada placówki salezjañskie w Ameryce Po³udnio-

wej, które prosperowa³y pod kierownictwem biskupa Cagliero i nowe-

go biskupa salezjañskiego bpa Lasagnia.

Salezjanie wchodzili w nowe kontynenty. Dzie³a spo³eczne, siero-

ciñce, szko³y zawodowe, parafie i oratoria by³y otwierane na najod-

leglejszych ziemiach: Cape Town, Tunis, Smyrna, Konstantynopol.

Nowe dzie³a powstawa³y na pó³nocy i zachodzie Europy. Jednym z do-

broczynnych skutków by³o to, ¿e bardzo szybko misje salezjañskie

mog³y liczyæ na wspó³braci z ró¿nych krajów. Polscy emigranci z Bu-

enos Aires mogli znaleæ polskiego salezjanina, który stan¹³ na czele

ich w³asnego orodka duszpasterskiego; w Londynie kolonia polska

5.6 Page 46

▲back to top

46 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

dysponowa³a kocio³em, który obs³ugiwa³ polski salezjanin; niemiec-

cy emigranci ze rodkowej Pampy i Chile znajdowali salezjanów nie-

mieckich. W Oakland, w Kalifornii, ca³a portugalska dzielnica by³a ob-

s³ugiwana przez portugalskiego salezjanina.

Ryzykowaæ wszystko, co jest do zaryzykowania, tak jak Ks. Bosko

Przedsiêbiorczoæ apostolska ka¿e ks. Rua podejmowaæ bardzo trud-

ne przedsiêwziêcia. Z t¹ sam¹ odwag¹, jak Ks. Bosko ryzykuje wszyst-

ko, co by³o do zaryzykowania, aby wszêdzie g³osiæ Królestwo Bo¿e

i mi³oæ do Maryi Wspomo¿ycielki.

Gdy chodzi o Palestynê, nie waha siê z przyjêciem do Salezjanów

dobrze tam zakorzenionej Rodziny zakonnej ks. Antonio Belloniego,

która powiêca³a siê najbiedniejszym dzieciom. Gdy chodzi o Polskê,

nie przeciwstawia siê trudnej i kontrowersyjnej osobie ks. Bronis³awa

Markiewicza, który wydawa³ siê buntowaæ przeciwko w³adzy Prze³o-

¿onych, a który dzisiaj jest czczony jako b³ogos³awiony i za³o¿yciel

Zgromadzenia nale¿¹cego do Rodziny Salezjañskiej. W Kolumbii po-

piera nowy, i dla wielu osób k³opotliwy, apostolat wród trêdowatych

w Agua de Dios, który zapocz¹tkowa³ ks. Unia, a kontynuowali ks.

Rabagliati i ks. Variara. Popar³ ks. Balzola i ks. Malana, którzy zdecydo-

wali siê prowadziæ dzia³alnoæ misyjn¹ wród plemion tubylczych Bo-

roro w Mato Grosso, w Brazylii. Dodawa³ otuchy, w bardzo trudnych

usi³owaniach przeszczepienia pracy misyjnej wród plemienia Shuar,

w Ekwadorze. W Orano, w Algieri, gdzie wiele dzieci wa³êsa³o siê po

ulicach, wys³a³ siedmiu salezjanów, aby za³o¿yli oratorium i szko³y.

W 1906 r. pob³ogos³awi³ pierwszych salezjanów, którzy udawali

siê do Indii i Chin, by za³o¿yæ tam placówki misyjne, wród których

znajdowa³ siê m³odziutki Luigi Versiglia, którego dzisiaj czcimy jako

mêczennika i wiêtego. Pocz¹tki by³y bardzo niemia³e, prawie ¿e bo-

jaliwe, ale teraz dzie³o Ks. Bosko w Indiach, Chinach i w ca³ej Azji

budzi podziw wszystkich.

W wigiliê swojego Z³otego Jubileuszu kap³añstwa, który by³ za-

powiedziany przez Bollettino Salesiano i oczekiwany przez wszystkich

Salezjanów, powa¿ne zaka¿enie, które go nêka³o od lat, pokrywaj¹c

5.7 Page 47

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 47

jego cia³o bolesnymi ranami, odebra³o mu ¿ycie. Bóg wyszed³ mu na

spotkanie rankiem, 6 kwietnia 1910 roku.

Ta prostota, z któr¹ stara³ siê towarzyszyæ swoim dzie³om

Kto przeledzi tylko ostatnie dwadziecia lata ¿ycia tego w¹t³ego

kap³ana, bêdzie niez³omnie przekonany o jego niezmordowanej i ol-

brzymiej pracy. Istotnie, tak jak to stwierdzi³ Pawe³ VI w swoim kaza-

niu z okazji beatyfikacji, nie mo¿emy nigdy zapomnieæ spracowane-

go oblicza tego ma³egowielkiego cz³owieka, i tym bardziej my, nie

wolni od mentalnoci naszych czasów, podatni na mierzenie wielko-

ci¹ cz³owieka jego zdolnoci do dzia³ania, zauwa¿amy, ¿e staje przed

nami atleta pracy apostolskiej.

A przecie¿ tê ca³¹ pracê ludzk¹ i duchow¹ ks. Rua wype³nia³ w mil-

czeniu i w pokorze. Jego drogi przyjaciel, ks. Francesia, zabieraj¹c siê

do napisania jego biografii, u¿ywaj¹c z szacunku liczby mnogiej, jak¹

wówczas stosowali autorzy, napisa³: My, którzymy zwykli z nim prze-

bywaæ; którzy s³yszelimy go prawie ka¿dej godziny; którzymy roz-

mawiali z nim, jak rozmawia siê z osob¹ blisk¹ i zaufan¹, odbieralimy

go jako osobê we wszystkim zwyczajn¹ i nie chc¹c¹ siê wyró¿niaæ.

Tak mawia³ ja bym uczyni³! Tak zrobi³by Ks. Bosko. Có¿ w tym

nadzwyczajnego? Nie wydaje mi siê, by by³o w tym co niezwyk³e-

go!. Jakkolwiek, gdy nad tym pomylimy, trzeba powiedzieæ, ¿e ta

prostota, z któr¹ stara³ siê towarzyszyæ swoim dzie³om, to mówienie

stale wszystko dla Pana i nic poza tym, jak tylko dla Pana, ju¿ wzbu-

dza³o w nas podziw, jaki wywo³aæ mo¿e najpiêkniejsza mowa pochwal-

na o pracowitym i pokornym ¿yciu Ks. Miacha³a Rua57.

ZAKOŃCZENIE

Na zakoñczenie chcia³bym przytoczyæ s³owa, które do was skiero-

wa³em w licie z 24 czerwca 2009 roku, nosz¹cym tytu³ Pamiêtaj¹c

o Ks. Rua. Pisa³em wam, ¿e chcemy prze¿yæ rok 2010 przede wszyst-

57 G.B. FRANCESIA, Don Michele Rua, Torino 1911, s. 6.

5.8 Page 48

▲back to top

48 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

kim jako drogê duchow¹ i duszpastersk¹. I aby ten rok, powiêcony

pierwszemu Nastêpcy Ks. Bosko, by³ owocny, poczyni³em w tym li-

cie pewne uwagi, do uwzglêdnienia w naszych programach na rok

przysz³y, na drogach naszej formacji osobistej, wspólnotowej i inspek-

torialnej.

Pierwsza dotyczy bycia wiernymi uczniami Jezusa, który by³ wzo-

rem dla Ks. Bosko, i odkrycia na nowo dróg pozwalaj¹cych dochowaæ

wiernoci ¿yciu konsekrowanemu, z konkretnym zaproszeniem do

czerpania ze róde³ ¿ycia ucznia i aposto³a, z codziennych róde³ wier-

noci powo³aniu: Pisma wiêtego poprzez lectio divina i Euchary-

stii, poprzez jej celebrowanie, adorowanie i czêste nawiedzenia.

Druga uwaga to przyjêcie postawy ks. Rua, który pos³any do Mi-

rabello, streci³ rady, jakie otrzyma³ od Ks. Bosko, w jednym zdaniu:

W Mirabello bêdê siê stara³ byæ Ksiêdzem Bosko. A ca³y Ksi¹dz

Bosko znajduje siê w naszych Konstytucjach. Stawaæ siê Ksiêdzem

Bosko dzieñ po dniu jest dok³adnie tym, na co wskazuj¹ nam konkret-

nie Konstytucje. Poruszony szczególnym wiadectwem nastêpcy Ks.

Bosko, proszê was, abycie, zw³aszcza w czasie odprawiania rekolek-

cji, odkryli na nowo znaczenie i ducha naszych Konstytucji salezjañ-

skich, jak równie¿ przemyleli na nowo swój osobisty program ¿ycia,

ze szczególnym odniesieniem do rozdzia³u czwartego: tego, który do-

tyczy naszego pos³annictwa, zatytu³owanego: Pos³ani do m³odzie¿y.

I po trzecie, przypominaj¹c o tym, ¿e ks. Rua, pchany pasj¹ apo-

stolsk¹ Da mihi animas, da³ wielkiego bodca pos³annictwu salezjañ-

skiemu, wzywa³em was do naladowania go w jego oddaniu, aby od-

powiedzieæ na potrzeby m³odzie¿y i znaleæ drogi duszpasterskie

dotarcia do nich z nowin¹ Ewangelii. Dlatago te¿ zapa³ apostolski ks.

Rua domaga siê od nas, by w tym roku skonkretyzowaæ nasze zaanga-

¿owanie na rzecz ewangelizacji m³odzie¿y. To ¿¹danie wyra¿a drugi

nurt tematyczny KG26; to proponuje nam Wi¹zanka na rok 2010, któ-

ra wzywa nas do zaanga¿owania ewangelizacyjnego, jako Rodziny Sa-

lezjañskiej, której ks. Rua by³ przekonanym inicjatorem.

W tym Roku Kap³añskim spogl¹damy wszyscy na ks. Rua tak¿e

jako na wzorzec salezjanina kap³ana. Odkrywamy na nowo i pog³êbia-

my jego to¿samoæ, na któr¹ sk³ada siê gorliwoæ duchowa i zapa³ dusz-

5.9 Page 49

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 49

pasterski w spe³nianiu pos³ugi, znaczon¹ dowiadczeniem apostolskie-

go ¿ycia konsekrowanego.

Duch Chrystusa niech nas o¿ywia na naszej drodze odnowy dusz-

pasterskiej, a Maryja Wspomo¿ycielka niech nas wspiera w pracy apo-

stolskiej. Niech Ks. Bosko bêdzie zawsze naszym wzorem i naszym

przewodnikiem.

Z serdecznym pozdrowieniem w Panu

Ks. Pascual Chávez Villanueva

Prze³o¿ony Generalny

Modlitwa o uproszenie kanonizacji B³ogos³awionego Micha³a Rua

Wszechmog¹cy i mi³osierny Bo¿e,

Ty postawi³e na drodze w. Jana Bosko

B³ogos³awionego Micha³a Rua, który naladowa³ jego przyk³ad,

odziedziczy³ jego ducha i pomno¿y³ jego dzie³a;

teraz, kiedy poprzez beatyfikacjê wynios³e go do chwa³y o³tarzy,

racz rozszerzyæ jego opiekê nad tymi, którzy go wzywaj¹,

i przyspiesz jego kanonizacjê.

Prosimy Ciê o to przez wstawiennictwo Maryi Wspomo¿ycielki,

któr¹ kocha³ i czci³ synowskim sercem,

przez porednictwo Jezusa Chrystusa, naszego Pana.

Amen

5.10 Page 50

▲back to top

50 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1 Kronika Przełożonego Generalnego

Marzec 2009

Ksi¹dz Genera³ rozpocz¹³ miesi¹c marzec, przewodnicz¹c Eucha-

rystiê we Wspólnocie Domu Generalnego z okazji 97 urodzin ko. Egidio

Brojanigo i 40 rocznicy wiêceñ kap³añskich ksiêdza Carlosa Garulo

i ksiêdza Antoniego Domenech. Wieczorem mia³ spotkanie Rady.

Nastêpnego dnia, w poniedzia³ek 2 marca, w Salesianum doko-

na³ rozpoczêcia Rekolekcji dla Radców Inspektorialnych i Dyrektorów

Inspektorii PiemonteValle dAosta (ICP), Centralnych W³och (ICC)

i Sycylii (ISI).

W sobotê 7, po obiedzie na zakoñczenie Rekolekcji, razem z ksiê-

dzem Adriano Bregolin i ksiêdzem Gianni Pellini, ksi¹dz Chávez wy-

je¿d¿a do VeneziaMestre, aby wzi¹æ udzia³ w wiêcie M³odzie¿y,

które odby³o siê w Jesolo. Po przybyciu wieczorem, przyjêty przez

Ksiêdza Inspektora Eugenio Riva, odwiedzi³ Wspólnotê w Mogliano

Veneto. Z Jesolo, udaj¹c siê nastêpnie do Wenecji, pozdrowi³ wspó³-

braci ze Wspólnoty Artemide Zatti i zatrzyma³ siê na wieczerzê we

Wspólnocie Instytutu wiêtego Marka i wyg³osi³ s³ówko wieczorne.

Rano, w poniedzia³ek 9, skierowuje pozdrowienie do m³odzie¿y z In-

stytutu wiêtego Marka i nastêpnie zwiedza wyspy Murano i Torcello.

Zatrzymuje siê na obiad we Wspólnocie VeneziaCastello i podejmuje

powrotn¹ podró¿ do Rzymu.

We wtorek 10, ma zebranie z Radcami w Siedzibie.

Rano, w rodê 11, udaje siê do Siedziby Zwi¹zku Prze³o¿onych

Generalnych (USG), którego jest Przewodnicz¹cym. Po po³udniu uczest-

niczy w prezentacji ksi¹¿ki Zastêpcydyrektora Osservatore Romano,

Carlo Di Cicco, w Sali Kapitularnej Biblioteki Senatu Republiki.

W dniach 12 i 13 ma liczne spotkania i rozmowy z Radcami, wspó³-

braæmi (wród nich Rektora UPS, ksiêdza Mario Toso) i innymi osobi-

stociami.

6 Pages 51-60

▲back to top

6.1 Page 51

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 51

W godzinach porannych, w pi¹tek 13, Ksi¹dz Genera³ przyjmuje

ksiêdza Adriano Bregolin, a nieco póniej jedzie do Kongregacji dla

Instytutów ¯ycia Konsekrowanego i Stowarzyszeñ ¯ycia Apostolskie-

go. Po po³udniu podejmuje Prof. José Correa, z Uniwersytetu Ksiêdza

Bosko z Campo Grande. Póniej, sk³ada ¿yczenia pomylnoci z oka-

zji imienin Ksiêdza Dyrektora Domu Generalnego, ksiêdzu Giuseppe

Nicolussi.

Z rana, w sobotê 14, wyje¿d¿a do Meksyku, tam zostaje przyjêty

przez Inspektora ksiêdza Miguel Agustín Aguilar. Nastêpnego dnia ma

zebranie z Rad¹ Inspektorialn¹ i spotkanie z Rodzin¹ Salezjañsk¹. W po-

niedzia³ek 16, spotyka wspó³braci z Inspektorii w Huipulco, w domu

postnowicjatu. Na obiedzie s¹ obecni, Nuncjusz Apostolski e J.E. Héctor

Guerrero, SDB. W godzinach wieczornych jedzie do Saltello i zatrzy-

muje siê u rodziny parê dni. W pi¹tek 20 i sobotê 21, w León, ks. Chávez

przewodniczy Uroczystoci z okazji 50 rocznicy przybycia Salezjanów

do tego miasta. W pi¹tek 20, w Dziele Sanktuarium Narodowego Ksiê-

dza Bosko, zostaje serdecznie powitany przez wspólnotê wychowawcz¹

Szko³y i potem ma zebranie ze wspó³braæmi Inspektorii, a nastêpnie

spotkanie z Rodzin¹ Salezjañsk¹. W obiedzie uczestniczy Gubernator

Stanu z Guanajuato, J.E. Arcybiskup José Guadalupe Martin Rábago

i J.E. Héctor Guerrero. Wieczorem przewodniczy Uroczystej Koncele-

bracji Jubileuszu. Nazajutrz wieczorem odwiedza Miasteczko M³odzie-

¿y i tam spotyka dobroczyñców i sympatyków tego Dzie³a. Nastêpnie

przewodniczy Mszy wiêtej dla m³odzie¿y z Ruchu M³odzie¿y Sale-

zjañskiej z Meksyku, uczestnicz¹cej w Kongresie M³odzie¿y na temat

Wychowania i Praw Cz³owieka. Póniej wraca do Guadalajara, sk¹d

wyje¿d¿a nastêpnego dnia.

W poniedzia³ek 23, wieczorem, ks. Chávez powraca do Siedziby

w Rzymie, tam te¿ ponownie podejmuje swoj¹ pracê. Wród wielu z³o-

¿onych wizyt nale¿y wyró¿niæ tê z J.Em. Kard. Joseph Zen.

W rodê 25, razem ze swoim Wikariuszem, Ksi¹dz Genera³ sk³ada

wizytê ksiêdzu Antonio Domenech w Barcelonie, w Hiszpanii.

We czwartek 26, w godzinach przedpo³udniowych przyjmuje

Dr Magdi Cristiano Allam, który zatrzymuje siê równie¿ na obiad. Po

po³udniu spotyka Dyrektorów Prokur Misyjnych podleg³ych Ksiêdzu

6.2 Page 52

▲back to top

52 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Genera³owi, zgromadzonych w Domu Generalnym. Z nimi ma kolejne

spotkanie w sobotê 28.

W poniedzia³ek 30, do po³udnia przewodniczy³ posiedzeniu Rady,

zebranym na sesjê poredni¹ (30 marca8 kwietnia), po po³udniu je-

dzie do Wenecji. Dokonuje tam krótkiej wizyty we wspólnocie CMW

w Legnaro, nastêpnie kontynuuje podró¿ w kierunku Padwy, gdzie jest

przyjêty przez Inspektora, ks. Eugenio Riva. Przekazuje pozdrowienie

m³odzie¿y studenckiej, która mieszka w Bursie i po wieczerzy w Tea-

trze Verdi miasta, uczestniczy w Muzykalu Kairós, którego prota-

gonistami jest m³odzie¿ z oratorium z Padwy. Ksi¹dz Genera³ zakoñ-

czy³ swe spotkanie s³ówkiem wieczornym.

Kwiecieñ 2009

Ksi¹dz Genera³, powróciwszy do Rzymu w rodê rano, 1 kwietnia,

przewodniczy zebraniu Rady. Po po³udniu, po wieczornej sesji Rady,

przewodniczy wspólnotowej koncelebrze z okazji 75 rocznicy kanoni-

zacji Ksiêdza Bosko.

W kolejnych dniach, oprócz codziennego zebrania Rady, Ksi¹dz

Genera³ jest zaanga¿owany w wielu spotkaniach i rozmowach, wród

których: z Inspektorami z ILE, ks. Agostino Sosio, z ICP, ks. Stefano

Martoglio, z ICC, ks. Alberto Lorenzelli. Z poród rozmów nale¿y

wskazaæ równie¿ te z Magdi Cristiano Allam, S. Celestina Corna CMW

i z licznymi profesorami i W³adzami uniwersyteckimi UPS.

W dniu 5 marca, w niedzielê Palmow¹, Ksi¹dz Genera³ przewodni-

czy wspólnotowej Koncelebrze. W trakcie Wielkiego Tygodnia, poza

tym, kontynuowane s¹ spotkania Rady poredniej. W tym samym cza-

sie Ksi¹dz Genera³ jest zajêty licznymi spotkaniami i ró¿nymi rozmo-

wami. Miêdzy innymi, po po³udniu w Wielk¹ rodê przewodniczy ce-

lebracji Eucharystycznej na zakoñczenie Rekolekcji grupy wspó³braci

zebranych w Salesianum.

W Wielki Czwartek, o godzinie 18 przewodniczy wspólnotowej

Celebracji Wieczerzy Pañskiej.

Tak¿e w dniach Wielkiego Pi¹tku i Wielkiej Soboty, Ksi¹dz Gene-

ra³ przyjmuje, oprócz swojego Wikariusza i niektórych Radców, wielu

wspó³braci i innych przyby³ych, aby z³o¿yæ mu wizytê, sk³adaj¹c rów-

6.3 Page 53

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 53

nie¿ jemu ¿yczenia wielkanocne. W godzinach popo³udniowych Wiel-

kiej Soboty udaje siê do Domu Generalnego CMW, aby przekazaæ ¿y-

czenia Matce Generalnej Yvonne Reungoat. Wieczorem przewodniczy

celebracji Wigilii Paschalnej.

Nastêpnie, Ksi¹dz Genera³ spêdza Niedzielê Zmartwychwstania

i pierwsze dni Oktawy w domu, pracuj¹c w biurze i przyjmuj¹c wspó³-

braci.

W czwartek 16, razem z Wikariuszem, ks. Adriano Bregolin, udaje

siê do Watykanu na spotkanie z Jego Eminencj¹ Kard. Tarcisio Bertone,

Sekretarzem Stanu, i zatrzymuje siê na wieczerzê ze wspó³braæmi wspól-

noty z Watykanu.

W pi¹tek 17, razem ze swoim Wikariuszem i ksiêdzem Giuseppe

Nicolussi ma spotkanie z Ojcem Ivanem Rupnik, SJ, i architektem z La-

boratorium Alletti. W godzinach popo³udniowych, razem z ks. Adriano

Bregolin wyje¿d¿a do Mediolanu i jest goszczony przez Inspektora

ks. Agostino Sosio.

Nazajutrz, wczesnym rankiem, udaj¹ siê do Katedry w Mediolanie.

Tam Ksi¹dz Genera³, na jednym z tarasów Katedry, przewodniczy

modlitwie zawierzenia Najwiêtszej Maryi Pannie wspólnoty wycho-

wawczej ze szko³y gimnazjalnej Instytutu SantAmbrogio, po której

nastêpuje w Katedrze celebracja Eucharystyczna, z okazji wiêta

wdziêcznoci CMW Inspektorii Lombardzkiej Sacra Famiglia.

Uczestniczy póniej w choreografii podziêkowania Inspektorce S. Ga-

briella Scarpa, która koñczy drugie szeciolecie, na placu po³o¿onym

przed Katedr¹ i nastêpnie w Centrum Inspektorialnym.

Wieczorem ks. Chávez i ks. Bregolin kontynuuj¹ podró¿ do War-

szawy, gdzie s¹ goszczeni przez Inspektora ks. S³awomira £ubiana.

W niedzielê 19 i poniedzia³ek 20, Ksi¹dz Genera³ w towarzystwie

ks. Adriano Bregolin i Radcy Regionalnego dla Regionu Europy Pó³-

nocnej, ks. tefana Turanský, przewodniczy spotkaniu z Inspektorami

i ich Wikariuszami z Polski i Okrêgu Wschodniego. Na celebracji Eu-

charystycznej i obiedzie w poniedzia³ek 20 s¹ obecni tak¿e Prze³o¿ony

Generalny Zgromadzenia wiêtego Micha³a Archanio³a i Prze³o¿ona

Generalna odpowiednika ga³êzi ¿eñskiej. Po po³udniu ks. Chávez, ks.

Bregolin i ks. Giuseppe Pellizzari, Inspektor Okrêgu Wschodniego,

podejmuj¹ podró¿ do Moskwy.

6.4 Page 54

▲back to top

54 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

We wtorek 21, Ksi¹dz Genera³ rozpoczyna dzieñ celebracj¹ Eucha-

rystyczn¹ w Katedrze katolickiej w Moskwie, prowadzonej przez Sa-

lezjanów, po czym nastêpuje spotkanie z Rad¹ Inspektorialn¹ Okrêgu,

w którym uczestniczy tak¿e ks. Onorino Pistellato, Delegat Inspekto-

rialny dla Delegatury obrz¹dku bizantyjsko ukraiñskiego. Po po³u-

dniu, ks. Chávez z towarzysz¹cym mu jego Wikariuszem i Inspekto-

rem, dociera do placówki salezjañskiej, która powstaje w dystrykcie

Fili, Moskwa, na u¿ytek dzieci i m³odzie¿y z marginesu spo³ecznego.

Tam Ksi¹dz Genera³ uczestniczy w spektaklu wystawionym przez dzieci

i m³odzie¿ z Centrum i z Parafii Katedralnej, i spotyka Rady grup Ro-

dziny Salezjañskiej z Okrêgu Wschodniego.

W rodê 22, ks. Chávez wraz ze swoim Wikariuszem i Inspekto-

rem ks. Polizzari udaje siê do Oktyabrskiy, gdzie spotyka dyrektorów,

proboszczów i innych wspó³braci. Po obiedzie, w krótkim czasie, zwie-

dzaj¹ Kreml i z lotniska w Dodomyedovo wyje¿d¿aj¹ do San Pietro-

burgo, zatrzymuj¹c siê na nocleg w domu salezjañskim.

Nastêpnego dnia ks. Chávez, ks. Bregolin, ks. Pelizzari i ks. Pistel-

lato przemieszczaj¹ siê do Gatchina. Zwiedzaj¹ dzie³o, celebruj¹ Eu-

charystiê w parafii salezjañskiej, uczestnicz¹ w akcie obchodów Jubi-

leuszu Centrum Salezjañskiego, wraz z obecnoci¹ w³adz cywilnych.

Po krótkim posi³ku wyje¿d¿aj¹ na lotnisko w Pulkovo i bior¹ samolot

do Monachium, stamt¹d kontynuuj¹ podró¿ do Rzymu.

W pi¹tek 24 kwietnia, razem z Wikariuszem i ks. Juan José Bartolo-

mé, Ksi¹dz Genera³ jedzie do Turynu. Na lotnisku zostaj¹ powitani przez

Inspektora ks. Stefano Martoglio, i bezporednio udaj¹ siê do Bra. Ksi¹dz

Chávez spotyka m³odzie¿ z Instytutu Salezjañskiego, który obchodzi

uroczystoæ 50 rocznicy, nastêpnie zwiedza dom w. Józefa Benedykta

Cottolengo, po czym w sali obrad Magistratu zostaje mu nadane honoro-

we obywatelstwo przez Burmistrza, Camillo Scimmone. Na zakoñczenie

tej uroczystoci, powróciwszy do Instytutu Salezjañskiego, przewod-

niczy celebracji Eucharystii, zatrzymuje siê na wieczerzy we wspólno-

cie salezjañskiej i udziela wywiadu dla ca³ej wspólnoty wychowaw-

czej, po zakoñczeniu której przemieszcza siê do TurynuValdocco.

W sobotê 25, przed po³udniem, w Bazylice Wspomo¿ycielki Wier-

nych przewodniczy Eucharystii na pami¹tkê 150 rocznicy za³o¿enia

6.5 Page 55

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 55

Zgromadzenia Salezjañskiego, na zakoñczenie której b³ogos³awi now¹

urnê z relikwiami Ksiêdza Bosko, która bêdzie pielgrzymowa³a w Zgro-

madzeniu Salezjañskim. Po po³udniu, w Audytorium RAI, Ksi¹dz Gene-

ra³ uczestniczy w Koncercie, i w po³owie jego trwania udziela wywiadu.

Na zakoñczenie Koncertu Ksi¹dz Genera³ pozdrawia w³adze i powraca

na Valdocco na wspóln¹ wieczerzê z dwiema wspólnotami.

W niedzielê 26, do po³udnia, ksi¹dz Chávez i osoby mu towarzy-

sz¹ce s¹ przyjêci w domu Najwiêtszego Serca w Oratorium na Val-

docco, tam bierze udzia³ w akademii na temat rodziny, przygotowanej

przez Córki Maryi Wspomo¿ycielki z okazji wiêta wdziêcznoci In-

spektorii Piemontu i Valle DAosta dla S. Celestina Corna, na zakoñcze-

nie jej pos³ugi jako Inspektorki. Po obiedzie, w domu inspektorialnym

CMW, przewodniczy Eucharystii i nastêpnie uczestniczy w spektaklu

przygotowanym przez ró¿ne wspólnoty z Inspektorii. Koñczy dzieñ

wieczerz¹ i s³ówkiem wieczornym w domu inspektorialnym CMW.

Powróciwszy do siedziby, w poniedzia³ek rano 27, podejmuje na

nowo swoj¹ zwyczajn¹ pracê z wieloma spotkaniami i rozmowami.

W rodê 29, w godzinach popo³udniowych, przewodniczy zebraniu

Radców w siedzibie. W czwartek do po³udnia udaje siê do siedziby

USG (Zrzeszenie Prze³o¿onych Wy¿szych) na spotkanie z personelem

Sekretariatu.

Maj 2009

W pi¹tek 1 maja, po po³udniu, ksi¹dz Chávez udaje siê do Bazyliki

w. Jana Bosko w Cinecittà, gdzie bierze udzia³ w Forum MGS (Ruch

M³odzie¿y Salezjañskiej) z Centralnej Inspektorii W³oskiej (ICC). Na

wieczerzê zatrzymuje siê ze wspólnot¹, do której wyg³asza pozdrowie-

nie s³ówka wieczornego.

W sobotê 2, po po³udniu wyje¿d¿a do Alicante (SVA), w Hiszpa-

nii, gdzie jest przyjêty przez Radcê Regionalnego, ks. José Miguel

Núñez, przez Inspektora, ks. Juan Bosco Rancho i pozosta³ych wspó³-

braci ze wspólnoty.

W niedzielê 3, po modlitwie brewiarzowej jutrzni, skierowuje po-

zdrowienie do wspólnoty i po niadaniu spotyka uczestników VII Kra-

jowego Kongresu Maryi Wspomo¿ycielki, wyg³aszaj¹c konferencjê,

6.6 Page 56

▲back to top

56 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

zamykaj¹c¹ Zjazd. Nastêpnie przewodniczy celebracji Eucharystii

w Katedrze w. Nicolás de Alicante, po czym spo¿ywa obiad. Wieczo-

rem Ksi¹dz Genera³ kontynuuje podró¿ do Godelleta, gdzie rozpoczy-

na Rekolekcje dla cz³onków Rady Inspektorialnej, dyrektorów, probosz-

czów i innych wspó³braci.

W pi¹tek 8, wieczorem, Ksi¹dz Genera³ ma spotkanie z profesorami

i wychowawcami dzie³ z Inspektorii. Oprócz tego wydarzenia, w cza-

sie Rekolekcji ksi¹dz Chávez udzieli³ wywiadu dla gazety El Mundo,

jak równie¿ dla rodków spo³ecznego przekazu Inspektorii i mia³ ze-

branie z Rad¹ Inspektorialn¹; przyj¹³ z wizyt¹ Arcybiskupa Walencji,

J.E. Carlos Osoro, z jego Biskupem Pomocniczym, J.E. Salvador

Giménez, którzy mieli wieczerzê razem ze wspólnot¹ i rozmawia³ z

wieloma wspó³braæmi.

Rekolekcje koñcz¹ siê w sobotê 9, przed po³udniem, wiêtem In-

spektorialnym obchodzonym w Walencji S. Antonio Abad, i spotka-

niem z m³odzie¿¹ w Walencji S. Juan Bosco. Wieczorem Ksi¹dz Ge-

nera³ wyje¿d¿a do Siviglia (SSE), gdzie jest witany przez Radcê

Regionalnego, ks. José Miguel Núñez, przez Inspektora, ks. Francisco

Ruiz, i przez innych wspó³braci z Inspektorii.

W niedzielê 10, spêdza dzieñ w Córdoba. Tam uczestniczy w ce-

lebracji koronacji papieskiej obrazu Maryi Wspomo¿ycielki podczas

Eucharystii, przewodniczonej przez J.E. Juan José Asenjo Pelegrina,

Arcybiskupa Pomocniczego z Siviglii i Administratora Apostolskiego

z Córdoba. Jednoczenie obchodzi siê równie¿ wiêto Wspólnoty In-

spektorialnej, z okazji której Ksi¹dz Genera³ spotyka wspó³braci z In-

spektorii, i 10 rocznicy Fundacji Projekt Ksiêdza Bosko, co daje ksiê-

dzu Chávez mo¿liwoæ spotkania dzieci i m³odzie¿y objêtych ró¿no-

rodnymi projektami i ró¿norakimi dzia³alnociami, i wychowawców,

wspó³pracowników i wolontariuszy. Po zakoñczeniu tych wszystkich

obchodów powraca, do Siviglia.

W poniedzia³ek 11, Ksi¹dz Genera³, zawsze w towarzystwie ks. José

Miguel Núñez, ksiêdza Inspektora, swojego Sekretarza i innych wspó³-

braci Domu Inspektorialnego, sk³ada wizytê Arcybiskupowi z Siviglia,

J. Em. Kard. Carlos Amigo, w Seminarium. Póniej powracaj¹ do Domu

Inspektorialnego, gdzie udziela wywiadu dla Telewizji, pe³ni konferen-

6.7 Page 57

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 57

cjê prasow¹ i ma spotkanie z Rad¹ Inspektorialn¹. Po po³udniu, spoty-

ka przedstawicieli animatorów z MGS, nastêpnie b³ogos³awi sektor

Pinardi w Domu Trinità i w Bazylice Maryi Wspomo¿ycielki prze-

wodniczy Eucharystii, podczas której przyjmuje luby wieczyste od

kilku wspó³braci.

We wtorek 12, z rana po modlitwie brewiarzowej jutrzni i niada-

niu, ksi¹dz Chávez wyje¿d¿a do Cádiz, tam sk³ada wizytê w Szkole

(z internatem), spotyka Pani¹ Burmistrz Teofilê Martínez, która wyra-

¿a s³owa uznania dla dzie³a salezjañskiego z okazji 150 rocznicy za³o-

¿enia Zgromadzenia. Nastêpnie, udaje siê do Katedry, w której Biskup

J.E. Antonio Ceballos, b³ogos³awi obraz Ksiêdza Bosko, dla którego

zosta³o zachowane miejsce w Katedrze. Po po³udniu Ksi¹dz Genera³,

wspólnie z osobami towarzysz¹cymi, jedzie do San José del Valle, gdzie

jest spotkanie ze wspólnot¹ wychowawcz¹ i w sali Magistratu zostaje

przyznany z³oty medal dla Zgromadzenia Salezjañskiego, za stulecie

obecnoci salezjanów w tym ma³ym miasteczku. Nastêpnie Ksi¹dz Ge-

nera³ b³ogos³awi pomnik Wspomo¿ycielki Wiernych i koñczy celebra-

cj¹ Eucharystii w parafii.

W rodê 13, z rana, ksi¹dz Chávez wyje¿d¿a do La Línea de la

Concepción. Razem z osobami towarzysz¹cymi mu zostaje przyjêty

w Izbie przez Burmistrza, P. Juan Carlos Juárez, który w trakcie po-

siedzenia Magistratu, przed w³adzami cywilnymi, wojskowymi i ko-

cielnymi i znacz¹cej liczbie cz³onków ze wspólnoty wychowawczej,

z Rodziny Salezjañskiej i m³odzie¿y, nadaje mu tytu³ Obywatela Dys-

tyngowanego. Nastêpnie, po przybyciu do Domu Salezjañskiego,

ksi¹dz Chávez ods³ania pomnik Ksiêdza Bosko, upamiêtniaj¹cy wizy-

tê Ksiêdza Genera³a, po czym nastêpuje celebracja Eucharystyczna

i spotkanie ze Wspólnot¹ wychowawczoduszpastersk¹. Po obiedzie,

ksi¹dz Chávez i osoby towarzysz¹ce mu jad¹ do Algeciras na uroczy-

stoæ 75. rocznicy obecnoci salezjanów. Odbywa siê tam celebracja

S³owa w kociele Maryi Wspomo¿ycielki, udziela wywiadu dla Tele-

wizji i dla czasopisma, po czym nastêpuje akt uznania ze strony w³adz

z wrêczeniem pergaminu Ksiêdzu Genera³owi. Po wieczerzy przemiesz-

czaj¹ siê do Málaga, gdzie zostaj¹ powitani przez wspó³braci ze wspól-

noty i m³odzie¿ animatorów.

6.8 Page 58

▲back to top

58 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W czwartek 14, po celebracji Eucharystii, razem ze wspó³braæmi

wspólnoty z Málaga, ksi¹dz Chávez zwiedza Sanktuarium Maryi Wspo-

mo¿ycielki, pozdrawia cz³onków Rodziny Salezjañskiej i Wspólnoty

Wychowawczej, z którymi póniej spo¿ywa niadanie. Nastêpnie spo-

tyka wychowanków Szko³y (z internatem), przyjmuje z wizyt¹ Bisku-

pa, J. E. Jesús Catalá, i Burmistrza, Francisco De la Torre Prado. Ra-

zem z nimi udaje siê na plac, na którym zostaje pob³ogos³awiony pomnik

Ksiêdza Bosko. Na zakoñczenie tej ceremonii, razem z Burmistrzem,

wydaje komunikat dla rodków przekazu, po czym jedzie na lotnisko

i podejmuje podró¿ powrotn¹ do Rzymu.

W kolejnych dniach prowadzi zwyczajn¹ pracê, przyjmuj¹c licz-

nych wspó³braci i inne osoby. W poniedzia³ek 18, rano, przewodniczy

Eucharystii wraz ze wspó³braæmi przyby³ymi na Zjazd dyrektorów Biu-

letynu Salezjañskiego i na kurs doskonalenia Ekonomów Inspektorial-

nych. Po po³udniu tego samego dnia w poniedzia³ek 18, spotyka dy-

rektorów Biuletynu Salezjañskiego. Wieczorem, we wtorek 19, do grupy

ekonomów skierowuje pozdrowienie s³ówka wieczornego. Z wielo-

ma z nich, podczas ich pobytu w Domu Generalnym, ma osobiste spo-

tkania. Wród przyjêtych wizyt we wtorek, nale¿y wspomnieæ te J.E.

Bruno Pedron, SDB, Biskupem z Jí Paranã (Brazylia) i J.E. Gaetano

Galbusera, SDB, Wikariuszem Apostolski z Pucallpa w Perù.

Pi¹tek 22, dla Ksiêdza Genera³a jest dniem spotkañ w Watykanie.

Rano, w Kongregacji dla Instytutów ¯ycia Konsekrowanego i Stowa-

rzyszeñ ¯ycia Apostolskiego, ma miejsce zebranie Rady 16 (cz³on-

kowie dwóch Rad Wykonawczych USG i UISG i z kilkoma cz³onkami

Kongregacji Watykañskiej). W godzinach popo³udniowych maj¹ tam

specjalne zebranie dwie Rady Wykonawcze. Po swoim powrocie do

siedziby, Ksi¹dz Genera³ spotyka grupê wspieraj¹c¹ Dni Duchowoci

Rodziny Salezjañskiej, zebran¹ w Domu Generalnym.

Wieczorem 22, Ksi¹dz Genera³ wyje¿d¿a do Turynu. W sobotê 23,

po pozdrowieniu ks. Silvio Galli i jego grupy Auxilium z Chiari, w to-

warzystwie Inspektora ks. Stefano Martoglio przybywa do Aleksandrii

i tam spêdza ca³y dzieñ. Po przybyciu bezporednio udaje siê do Magi-

stratu, tam zostaje nadane mu Obywatelstwo Honorowe przez Burmi-

strza, Dr Pier Carlo Fabio, i Radê miejsk¹. Nastêpnie przybywa do

6.9 Page 59

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 59

wspólnoty salezjañskiej w dzielnicy Cristo. Tutaj przyjmuje z wizyt¹

Biskupa, J.E. Giuseppe Versaldi, który zatrzymuje siê na obiedzie. Po

po³udniu, Ksi¹dz Genera³ ma spotkanie z Wiceprezydentem Parlamen-

tu Europejskiego, Czcigodnym Mario Mauri, po czym spotyka siê ze

Wspólnot¹ Wychowawcz¹ CNOS i Oratorium, i ze Wspólnot¹ para-

fialn¹. Nastêpnie odbywa siê kolejno celebracja Eucharystii, wizyta w

Centrum Kszta³cenia Zawodowego, b³ogos³awieñstwo nowego dziedzi-

ca i wieczerza. Póniej powraca na Valdocco.

W niedzielê 24, obchodzi siê Uroczystoæ Wniebowst¹pienia, w tym

roku jednoczenie z Uroczystoci¹ Maryi Wspomo¿ycielki. W pierw-

szej czêci poranka ksi¹dz Chávez jest filmowany dla video Misji Ksiê-

dza Bosko. W po³udnie ma rozmowê z J.Em. Kard. Severino Poletto.

Po obiedzie spotyka nowicjuszy z ró¿nych nowicjatów z Europy, nastêp-

nie grupê wspó³braci z Regionu Ameryki rodkowej, przyby³ych z Re-

gionalnego Centrum Salezjañskiego Formacji Permanentnej z Quito.

Póniej udaje siê do Domu Inspektorialnego CMW na spotkanie z sio-

strami przyby³ymi do Turynu na Uroczystoæ Maryi Wspomo¿ycielki;

po czym przewodniczy Eucharystii w Bazylice Maryi Wspomo¿yciel-

ki, i po jej zakoñczeniu wyje¿d¿a do Rzymu.

W poniedzia³ek 25, w godzinach porannych, udaje siê do siedziby

USG na zebranie Rady Wykonawczej. Wieczorem przewodniczy Eu-

charystii we wspólnocie Domu Generalnego w Uroczystoæ liturgicz-

n¹ Maryi Wspomo¿ycielki.

Od rody 27 do pi¹tku 29 maja Ksi¹dz General uczestniczy w Zgro-

madzeniu Semestralnym USG, które odbywa siê w Salesianum.

W sobotê 30, spotyka Radê Rodziny Salezjañskiej, dla której przed-

stawia prezentacjê Wi¹zanki 2010.

W niedzielê 31, w godzinach porannych, przyjmuje kilku Radców.

Po po³udniu podejmuje Pana Jesús García, który koñczy swoj¹ pos³u-

gê w Dykasterium Komunikacji Spo³ecznej w Domu Generalnym.

We wtorek, 2 czerwca, Ksi¹dz Genera³ rozpoczyna wakacyjn¹ se-

sjê plenarn¹ Rady Generalnej. W przeddzieñ, 1 czerwca, ca³a Rada

uda³a siê do wspólnoty San Tarcisio, aby celebrowaæ Eucharystiê, ra-

zem ze wspó³braæmi Wspólnot salezjañskich z obszaru Callistiano, po-

niewa¿ jest obecna Urna z relikwiami Ksiêdza Bosko, która przyby³a

6.10 Page 60

▲back to top

60 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

do tej Wspólnoty w swoim pielgrzymowaniu do domów salezjañskich

w Lazio.

4.2 Kronika Radców Generalnych

Wikariusz Księdza Generała

Wikariusz Ksiêdza Genera³a, po zakoñczeniu sesji zimowej Rady

Generalnej, dnia 29 stycznia, uda³ siê do Kocio³a pw. w. Jana Bosko

w Rzymie, na spotkanie z lokaln¹ Rodzin¹ Salezjañsk¹ i na przedsta-

wienie Wi¹zanki Ksiêdza Genera³a. Nastêpnego dnia, w Uroczystoæ

w. Jana Bosko, we Wspólnocie teologicznej na Gerini, celebrowa³

Eucharystiê i przyj¹³ luby wieczyste kilku m³odych Wspó³braci.

Dnia 2 lutego, pojecha³ z Ksiêdzem Genera³em do Frankfurtu. Po

zatrzymaniu siê na wieczór i noc we Wspólnocie salezjañskiej z Ma-

inz, kontynuowa³ podró¿ do Chennai (Indie). Dnia 4 lutego, uczestni-

czy z Ksiêdzem Genera³em w odwiedzinach Biskupa J.E. Chinnapa

Malayappan, SDB, w spotkaniu Dyrektorów Inspektorii z Chennai

(INM), w wiêcie i w Eucharystii odbywaj¹cej siê w Citadel. Po po³u-

dniu przemawia³ do Delegatów inspektorialnych dla Rodziny Salezjañ-

skiej ca³ych Indii. Po czym dotar³ z powrotem do Ksiêdza Genera³a,

aby odwiedziæ Centrum Beatitudes, za³o¿one przez ksiêdza Manto-

vani. W czwartek 5, przez ca³y czas z Ksiêdzem Genera³em, wyje¿d¿a

do Tirupattur, siedziby celebracji Jubileuszu platynowego Inspektorii

Chennai. Podczas drogi zatrzymuje siê u Biskupa z Vellore i uczestni-

czy w odwiedzinach dzie³a St Josephs Boys Home. Kontynuuje pod-

ró¿ nastêpnie do nowicjatu w Yellagiri Hills. Po obiedzie zwiedza dzie³o

BICS, Centrum kszta³cenia uniwersyteckiego informatyki. Wieczorem

przybywa do Tirupattur. W Sacred Heart College w Tirupattur uczest-

niczy z Ksiêdzem Genera³em w celebracji Jubileuszu. Nastêpnego dnia,

6 lutego, w odwiedzinach w Szkole Dominik Savio, spotyka Inspekto-

rów Regionu i porusza z nimi temat dyscypliny kocielnej. Wieczorem

wraca do Chennai, zatrzymuj¹c siê w Domu CMW w Vellore.

Dnia 7 lutego, wyje¿d¿a w kierunku Sri Lanka z wizyt¹ animacji.

Przybywa do Colombo i zaraz udaje siê do Domu inspektorialnego

7 Pages 61-70

▲back to top

7.1 Page 61

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 61

w Dungalpitiya. Po ceremoniach powitania przez m³odzie¿ i wycho-

wawców miejscowego Oratorium, ma spotkanie z Rad¹ inspektorial¹.

Popo³udnie powiêcone zostaje na kilka spotkañ ze wspó³braæm, po

czym ma zebranie z Prze³o¿onymi Wspólnot salezjañskich, po którym

nastêpuje kolacja braterska. Dnia 8 lutego, niedziela, po krótkich od-

wiedzinach we Wspólnocie z Uswetakeiyawa, która przyjmuje dzieci,

które wycierpia³y sytuacje nadu¿ycia i przemocy, bierze udzia³ w wiêcie

Rodziny Salezjañskiej w Negombo. Przewodniczy Mszy w. w Sank-

tuarium Maryi Wspomo¿ycielki i, po wi¹tecznym obiedzie, udaje siê

do Kotadeniyawa, gdzie spotyka nowicjuszy i Wspólnotê salezjañsk¹.

Podczas podró¿y dokona³ tak¿e wizji lokalnej w nowej szkole zawo-

dowej, która budowana jest w Metiagane.

W poniedzia³ek 9 lutego, przedpo³udniem, mia³ jeszcze dwa spotka-

nia ze Wspó³braæmi z Wizytatorii i popo³udniem sk³ada wizytê w para-

fii w Palliywatta, i zakoñczy³ dzieñ w aspirantacie w Dankotuwa.

Dnia 10 wyje¿d¿a do Chennai i Bangalore, gdzie spotyka Ksiêdza

Genera³a i razem z nim realizuje podró¿ powrotn¹ do Rzymu.

Dnia 15 lutego udaje siê do WenecjiMestre, do Siedziby inspekto-

rialnej Inspektorii W³oskiej Pó³nocnoWschodniej (INE), na spotkanie

z Dyrektorami. Z nimi rozwa¿a tematy dotycz¹ce dyscypliny kociel-

nej i o¿ywienia Rodziny Salezjañskiej. W nastêpnych dniach jest w Sie-

dzibie w Domu Generalnym.

Dnia 7 marca, odwozi samochodem Ksiêdza Genera³a do Wenecji-

Mestre, do Siedziby inspektorialnej Inspektorii INE. Razem z Ksiê-

dzem Genera³em i Inspektorem ks. Eugenio Riva uczestniczy w spo-

tkaniu i kolacji ze Wspólnot¹ salezjañsk¹ z Mogliano Veneto. Kolejnego

dnia jest obecny na wiêcie M³odzie¿y Inspektorii (Ksi¹dz Genera³

jest gociem honorowym), wraz z oko³o 6 000 m³odzie¿y z Inspektorii

i z wszystkimi, którzy w swojej dzia³alnoci zwi¹zani s¹ z naszym dusz-

pasterstwem m³odzie¿owym w Regionie.

Dnia 9 powraca do Rzymu razem z Ksiêdzem Genera³em. We wto-

rek 10 marca wyje¿d¿a do Lizbony (Portugalia), gdzie spotka Inspek-

torów z Regionu Europy Zachodniej. Zebranie powiêcone jest tema-

towi dyscypliny kocielnej. Dnia 13 wraca do Siedziby w Rzymie.

7.2 Page 62

▲back to top

62 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W sobotê 14 marca udaje siê do Pacognano, w pobli¿u Neapolu

(IME), na spotkanie z Rodzin¹ Salezjañsk¹. Popo³udniu, 15 marca, jest

znowu w Rzymie i 16 rozpoczyna Wizytacjê Kanoniczn¹ we Wspólno-

cie b³ogos³awionego Micha³a Rua, która zajmie dwa tygodnie, a¿ do

pocz¹tku kwietnia. Od 30 marca do 8 kwietnia uczestniczy w sesji po-

redniej Rady Generalnej.

Dnia 18 udaje siê do Mediolanu, gdzie wspólnie z Ksiêdzem Gene-

ra³em, najpierw w jednym z momentów, uczestniczy w spotkaniu wraz

z ch³opcami i dziewczêtami Instytutu Salezjañskiego w. Ambro¿ego

i potem w wiêcie dziêkczynienia Córek Maryi Wspomo¿ycielki: ce-

lebracja Eucharystyczna w Katedrze i nastêpnie obiad w Domu inspek-

torialnym CMW. Wieczorem wyje¿d¿a wraz z Ksiêdzem Genera³em

do Warszawy.

W niedzielê 19 i w poniedzia³ek 20, stale z Ksiêdzem Genera³em

i wraz z Radc¹ Regionalnym na Region Europy Pó³nocnej, ks. tefa-

nem Turanským, uczestniczy w spotkaniu z Inspektorami z Polski

i Okrêgu Europy Wschodniej, oraz towarzysz¹cymi im, ich Wikariu-

szami. Popo³udniu razem z ks. Chávezem i Inspektorem ks. Pellizza-

rim dociera do Moskwy, w Rosji.

We wtorek 21, rozpoczêcie dnia celebracj¹ Eucharystyczn¹ w Ka-

tedrze rzymsko katolickiej w Moskwie, animowanej przez Salezja-

nów, po czym nastêpuje spotkanie z Rad¹ inspektorial¹ Okrêgu. Po po-

³udniu wspólnie z ks. Chávezem, dociera do placówki salezjañskiej,

która powstaje w dystrykcie Fili, w Moskwie, jako pomoc dzieciom

z ulicy. Uczestniczy w przedstawieniu przygotowanym przez dzieci

z Orodka i z Parafii przy Katedrze i spotyka, wspólnie z Ksiêdzem

Genera³em, Radami grup Rodziny Salezjañskiej Okrêgu Europy

Wschodniej.

W rodê 22, razem ks. Chávezem i Inspektorem, udaje siê do

Oktyabrska, gdzie bierze udzia³ w spotkaniu dyrektorów, proboszczów

i innych wspó³braci. Wieczorem wspólnie z Ksiêdzem Genera³em wy-

je¿d¿a do San Pietroburga.

Nastêpnego dnia, 23 kwietnia, przeniós³ siê do Gatchiny. Odwie-

dza tutaj miejscow¹ placówkê, celebruje Eucharystiê w parafii salezjañ-

skiej, i uczestniczy z Ksiêdzem Genera³em w celebracji i wiêcie Jubi-

7.3 Page 63

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 63

leuszu Orodka Salezjañskiego razem z w³adzami cywilnymi miasta.

Po przyjêciu powraca do Rzymu.

Pi¹tek 24, wspólnie z Ksiêdzem Genera³em wyje¿d¿a do Turynu.

Bezporednio przemieszczaj¹ siê do Bra, gdzie ks. Chávez spotyka m³o-

dzie¿ z Instytutu Salezjañskiego, który obchodzi swoje 50lecie. W sobo-

tê 25, w po³owie poranka, w Bazylice Maryi Wspomo¿ycielki, bierze

udzia³ w Eucharystii na pami¹tkê 150 rocznicy za³o¿enia Zgromadze-

nia Salezjañskiego.

W niedzielê 26, uczestniczy z Ksiêdzem Genera³em w wiêcie

dziêkczynienia Inspektorii CMW z Piemontu i Valle DAosta. W po-

niedzia³ek 27, z rana, powraca do Siedziby.

Dnia 1 maja udaje siê do Krakowa, gdzie nastêpnego dnia spotka

wszystkich Inspektorów Regionu Europa Pó³noc. Równie¿ z nimi po-

dejmuje temat dyscypliny kocielnej. Dnia 4 maja wraca do Siedziby.

Dnia 5 maja wyje¿d¿a do Republiki Demokratycznej Kongo. Za-

trzymuje siê na noc w Nairobi i przybywa do Lubumbashi dnia 6 maja.

Po pe³nym radoci powitaniu i obiedzie, po po³udniu udaje siê z wizy-

t¹ grzecznociow¹ do J.E. Jean Pierre Tafunga, SDB, Biskupa pomoc-

niczego z Lubumbashi. Wieczorem ma spotkanie w Theologicum

z klerykami teologii i zatrzymuje siê z nimi na kolacji.

Dnia 8 maja spotyka wszystkich dyrektorów i rozwa¿a z nimi te-

mat dyscypliny kocielnej. W godzinach popo³udniowych w towarzy-

stwie Inspektora jedzie do Szko³y Rolniczej w Jacaranda, gdzie spoty-

ka wspólnotê salezjañsk¹.

Przedpo³udnie 9 maja jest powiêcone odwiedzinom w nowicjacie

i postnowicjacie w Kansebula. Po po³udniu w Theologicum mia³ spo-

tkanie ze wszystkimi wspó³braæmi obszaru. Wikariusz Ksiêdza Gene-

ra³a mówi im o znacz¹cych tematach Kapitu³y Generalnej i o bie¿¹cej

sytuacji Zgromadzenia w ró¿nych regionach wiata.

Dnia 10 maja uczestniczy w Uroczystej Celebracji Z³otego Jubile-

uszu Inspektorii. Przewodniczy Eucharystii wspólnie z obecnymi sale-

zjanami, m³odzie¿¹, rodzicami i przedstawicielami w³adzy. Wieczorem

jest gociem u CMW w Domu inspektorialnym w Lubumbashi.

W poniedzia³ek 11 maja wyje¿d¿a do Kinshasa i w godzinach wie-

czornych jest ugoszczony przez wspó³braci Wspólnoty salezjañskiej

7.4 Page 64

▲back to top

64 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

z Masina. Nastêpnego ranka po pozdrowieniu m³odzie¿y z Orodka

w Masina, ch³opców i dziewcz¹t ze Szko³y gimnazjalnej i podstawo-

wej z Kingabwa, spotyka salezjanów w Orodku przygotowania zawo-

dowego CMW, nazwanego Café Mozart.

Dnia 13 maja, po pozdrowieniu dzieci i nauczycieli w Szkole pod-

stawowej z Masina podj¹³ podró¿ powrotn¹ do Rzymu.

Dnia 16 maja wyje¿d¿a do Malty gdzie wieczorem przewodniczy

Eucharystii na placówce w Dingli i przy tej okazji przyjmuje przyrze-

czenie pokanej grupy Salezjanów Wspó³pracowników. Nastêpnej nie-

dzieli odwiedza placówki salezjañskie z Sliema i po czym powraca do

Rzymu.

Dnia 22 maja udaje siê do Taranto na Uroczystoæ Maryi Wspo-

mo¿ycielki Wiernych: dnia 23 maja przewodniczy celebracji euchary-

stycznej z ca³¹ Rodzin¹ Salezjañsk¹ i nastêpnie uczestniczy w wieczor-

nej procesji. Z Taranto podró¿uje do Turynu gdzie, 24 maja, bierze udzia³

w Uroczystoci Maryi Wspomo¿ycielki Wiernych i zastêpuje Ksiêdza

Genera³a, który nie móg³ wzi¹æ udzia³u, w czasie procesji.

Dni 27, 28 i 29 maja powiêcone s¹ Zgromadzeniu USG (Unione

Superiori Generali). Od popo³udnia 29 uczestniczy i animuje Miêdzy-

narodow¹ Konsultê Rodziny Salezjañskiej, która zakoñczy swoje ob-

rady dnia 31 maja wczesnym popo³udniem.

Radca ds. Formacji

W dniach 2931 styczenia Radca Generalny ds. Formacji uczestni-

czy³ w Uroczystoci Ksiêdza Bosko we Wspólnocie i Szkole salezjañ-

skiej Astori w Mogliano Veneto (INE); by³a to tak¿e okazja, aby od-

wiedziæ wspólnotê powo³añ i prenowicjat znajduj¹ce siê w tym samym

miecie.

W dniach 17 lutego, w Domu Generalnym w Rzymie, mia³ spo-

tkanie Koordynatorów Komisji regionalnych ds. formacji. Wraz z nimi

zg³êbia³ zamierzenia szeciolecia w sektorze formacji; dokona³ wyboru

okrelonych zadañ Dykasterium na dwulecie 20092010; rozwa¿y³ funk-

cjonowanie Komisji regionalnych; zg³êbi³ temat przygotowania wycho-

wawców do formacji pocz¹tkowej i jego praktyczne zastosowanie.

7.5 Page 65

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 65

W dniach 916 lutego odwiedzi³ wspólnoty formacyjne Inspekto-

rii Afryki Wschodniej (AFE): w Nairobi wspólnotê teologii z Utume,

prenowicjat z Bosco Boys, wspólnotê dla swoistej formacji salezja-

nów koadiutorów z Boys Town; w Moshi, w Tanzanii, nowicjat i po-

stnowicjat. Uczestniczy³ w inauguracji nowego nowicjatu w Morogo-

ro; odwiedzi³ aspirantat w Dodoma i wspólnotê z Dar es Salaam.

Donios³e znaczenie mia³y spotkania Curatorium trzech wspólnot.

W dniach 1822 lutego by³ we wspólnocie miêdzynarodowej Ratis-

bonne w Jerozolimie i przewodniczy³ Curatorium. W dniach od 24

lutego do 1 marca animowa³ liczne momenty formacyjne dla grup wspó³-

braci Delegacji rytu grekokatolickiego z Ukrainy, odwiedzi³ równie¿

aspirantat i prenowicjat w Vynnyky i uczestniczy³ w Radzie Delegacji.

W dniach 48 marca wzi¹³ udzia³ w spotkaniu dyrektorów z Inspekto-

rii Bliskiego Wschodu (MOR) w Kairze. W dniach 1113 marca uczest-

niczy³ w zebraniu Inspektorów Regonu Europa Zachodnia w Lizbonie.

Od 15 a¿ do 27 kwietnia dokona³ wizytacji wspólnot formacyjnych

w Inspektorii São Paulo (BSP), w Brazylii, i w dwóch Inspektoriach

Kolumbijskich, zwracaj¹c szczególn¹ uwagê na wspólnoty kleryków

teologii. W São Paulo zatrzyma³ siê na dwa dni w Seminarium w Lapa,

Pio XI, i wzi¹³ udzia³ w Curatorium. Inne Domy BSP, które by³y

odwiedzone, to nowicjat w São Carlos, prenowicjat i postnowicjat w

Lorena, i aspirantat w Piracicaba; na zakoñczenie spotka³ siê z Komi-

sj¹ inspektorialn¹ ds. formacji. W Kolumbii, w Bogotá, z³o¿y³ wizytê

w nowo powsta³ej wspólnocie dla kleryków teologii z czterech Inspek-

torii andyjskich z BOL, PER, COB i COM. Uda³ siê równie¿ do aspi-

rantatu i postnowicjatu w Bogotá i prenowicjatu w Mosquera. W In-

spektorii Medellín jego wizyty obejmowa³y nowicjat w La Ceja,

aspirantat i prenowicjat w Rionegro, postnowicjat w Copacabana. W

Inspektorii w Bogotá spotka³ siê z Komisj¹ inspektorialn¹ ds. formacji,

w Inspektorii z Medellín przewodniczy³ posiedzeniu Rady inspekto-

rialnej. W dniach 24 maja, wzi¹³ udzia³ w spotkniu Inspektorów Re-

gionu Europa Pó³noc; 14 czerwca, na zakoñczenie, przewodniczy³ Cu-

ratorium w Rzymie Gerini-Studenti UPS.

7.6 Page 66

▲back to top

66 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Radca ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego

Po zakoñczeniu sesji plenarnej Rady Generalnej, pierwszym obo-

wi¹zkiem Radcy ds. Duszpasterstwa M³odzie¿owego (PG) by³o spotka-

nie regionalne z Delegatami PG z Regionu Azji Wschodniej Oceanii,

które odby³o siê w Hua Hin, Tajlandia, od 12 do 16 lutego 2009. Po

nim nast¹pi³a wizyta w Manila z jednodniowym studium wraz z ekip¹

ds. PG i Formacji z Inspektorii Filipiny Pó³noc.

Na pocz¹tku marca, od 4 do 8, Radca ds. PG dokona³ krótkich od-

wiedzin w Inspektorii Pilskiej, w Polsce, i mia³ kolejne spotkanie z De-

legatami PG Polski i Ukrainy w Czêstochowie. Tak, jak w pozosta³ych

Regionach, te dwa spotkania mia³y jako cel zaplanowanie szeciolecie

wed³ug linii wskazanych przez KG 26.

W dniach 910 marca 2009, w imieniu Ksiêdza Genera³a, Radca

bra³ udzia³ w 10 Zgromadzeniu Rady Praw Cz³owieka. Zaproszenie,

poprzez IIMA (International Information Management Association)

i VIDES (Volontariato Internazionale Donna Educazione Sviluppo), da³o

mo¿liwoæ stosownego wk³adu, który wytycza wizjê i propozycjê wy-

chowania Ksiêdza Bosko, dotycz¹c¹ osoby m³odego cz³owieka, z prze-

mówieniem Human RightsBased Approach.

Od 11 do 15 marca 2009, Radca przebywa³ na Malcie, jako rap-

porteur konferencji Where Is Home?, która da³a miejsce dla aktualiza-

cji refleksji na temat rodzinnych domów na Malcie. By³a to konfe-

rencja zainicjowana przez Salezjanów z Saint Patricks Salesian School,

wraz z naszymi profesjonalnie przygotowanymi wspó³pracownikami

wieckimi, na poparcie wszystkich social workers i staff zawodowego

na Wyspie. Zosta³y zaproszone liczne osoby: z Irlandii, Wielkiej Bry-

tanii i Danimarki, aby wyg³osiæ konferencje.

Radca, wspólnie z Komisarzem m³odzie¿y i Dyrektork¹ Institute

of Family Studies, która bêd¹c tak¿e psychologiem, jest bardzo zaan-

ga¿owana w refleksjê oraz duszpasterstwo salezjañskie, przedstawi³a

pewne myli podsumowuj¹ce.

Miêdzy 16 a 23 marca 2009, Radca wyg³osi³ rekolekcje do CMW

w Inspektorii Lombarda, w Zoverallo.

W pi¹tek 27 i sobotê 28 marca, na UPS odby³o siê trzecie Semina-

rium, aby ponownie rozwa¿yæ DPGC (Dykasterium Salezjañskiego

7.7 Page 67

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 67

Duszpasterstwa M³odzie¿owego), w którym wziêli udzia³ Radcy ds.

Formacji i PG.

Od 30 marca do 8 kwietnia Radca wzi¹³ udzia³ w Radzie poredniej.

W poniedzia³ek 6 i wtorek 7 kwietnia, w niewielkiej grupie Sale-

zjanów, zaanga¿owanych w sektorze kszta³cenia zawodowego, bra³

udzia³ w pracach nad Kart¹ Pracy na g³ówn¹ Konsultê dotycz¹c¹ Szkó³

i Orodków Technicznych i Zawodowych (SCTP). Konsulta ta, w na-

stêpstwie, przeprowadzi³a swoje prace miêdzy 5 i 7 czerwca 2009,

z udzia³em dwóch Salezjanów z ka¿dego Rgionu.

Dnia 11 kwietnia 2009, Radca, w imieniu Ksiêdza Genera³a, rozpo-

cz¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹ w Inspektorii Wielkiej Brytanii, koñcz¹c

j¹ 21 maja 2009.

W kwietniu, Radca mia³ równie¿ sposobnoæ powiêciæ siê jedno-

dniowemu studium w Dublinie dla Salezjanów Inspektorii Irlandzkiej

i tak¿e celebrowaæ wraz z Salezjanami Belgii Po³udniowej 50lecie

obecnoci Dzie³a Jeugddienst Don Bosco (Misja M³odzie¿y Ksiêdza Bo-

sko), które jest bardzo zaanga¿owane w formacjê m³odych animatorów.

Od 16 do 17 maja 2009, razem z Wikariuszem Ksiêdza Genera³a,

ksiêdzem Adriano Bregolin, Radca by³ na Malcie z okazji sk³adania

przyrzeczeñ 40 Salezjanów Wspó³pracowników, z³o¿onych w obecno-

ci Wikariusza Ksiêdza Genera³a.

Miêdzy 25 a 28 maja 2009, odby³o siê w Barcelonie, w Hiszpanii,

spotkanie regionalne Delegatów ds. PG z Europy Zachodniej. Tak jak

w innych Regionach, tak¿e tutaj dyskutowa³o siê nad zastosowaniem

KG 26 i dokonano wymiany wielorakich dowiadczeñ, które prowa-

dz¹ poszczególne Inspektorie.

W pi¹tek 29 maja 2009, Radca uczestniczy³ w Kongresie o Naj-

wiêtszym Sercu Pana Jezusa zorganizowanym przez wspólnotê Naj-

wiêtszego Serca, w Rzymie. Tematem jego wyst¹pienia by³o Serce

Chrystusa ród³em wiarygodnoci cz³owieczeñstwa.

Ostatecznie, w pi¹tek, 19 czerwca 2009, we wspólnocie teologicz-

nej na Crocetta, w Turynie, Radca zosta³ zaproszony do uczestnictwa

w Projekcie na temat Ewangelizacja i wychowanie, który przewidu-

je wielorakie momenty wspó³uczestnictwa w kolejnych miesi¹cach.

7.8 Page 68

▲back to top

68 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Radca ds. Komunikacji Społecznej

Radca ds. Komunikacji Spo³ecznej od 6 do 15 lutego g³osi³ reko-

lekcje dla Radców i Dyrektorów dwóch Inspektorii Meksykañskich,

MEG i MEM. Od 22 do 26 lutego przewodniczy³ spotkaniu wiatowej

Konsulty Komunikacji Spo³ecznej w Madrycie, w towarzystwie ks.

Juliano Fox i ks. Donato Lacedonio.

W marcu, od 6 do 8, przewodniczy spotkaniu Dykasterium z Re-

gionu W³ochy - Bliski Wschód w Domu Generalnym. Od 20 do 27

marca uczestniczy, razem ks. Juliano Fox i ko. Hilarym Seo, w spotka-

niu Delegatów inspektorialnych ds. Komunikacji Spo³ecznej Regionu

Azja Wschodnia - Oceania w Seulu, w Korei. W tym miecie odwie-

dza Dom inspektorialny CMW i celebruje wraz z nimi Eucharystiê;

odwiedza Wspólnotê i Dzie³o Sióstr Mi³osierdzia z Miyazaki, ich aspi-

rantat i prenowicjat; ponadto prowadzi dzieñ skupienia dla wspólnoty

prenowicjatu SDB.

W kwietniu, od 15 do 20, sk³ada wizytê w Inspektorii Boliwii. Dnia

16 kwietnia odwiedza niektóre radia i TV. W miecie San Carlos Ra-

dio TV Ichilo Canal 13; spotyka siê równie¿ z miejscowym Bisku-

pem. W Sagrado Corazón sk³ada wizytê w radiu i telewizji o tej samej

nazwie. W Montero odwiedza wspólnotê i szko³ê w Muyurina, kieru-

j¹c do wychowanków pozdrowienie w S³ówku wieczornym. W Mon-

tero - La Floresta udaje siê z wizyt¹ do radia Maria Auxiliadora. Dnia

17 kwiernia w Cochabamba odwiedza teren parafii Maria Ausiliatrice

z Las Villas, przewodniczy Eucharystii w Fatimie dla prenowicjuszy,

nowicjuszy, postnowicjuszy, niektórych kleryków z teologii i innych

wspó³braci z miasta Cochabamba. Po po³udniu spotyka siê z Inspekto-

rem i Rad¹ inspektorialn¹. Dnia 18 kwietnia w El Alto (La Paz) spoty-

ka siê ze wspólnot¹ pracuj¹c¹ w wydawnictwie i ksiêgarni Ksi¹dz

Bosko. W Szkole z internatem Ksi¹dz Bosko, w La Paz, spotyka siê

z niektórymi wspólnotami. Zwiedza ksiêgarniê i salê kina, parafiê Ma-

ria Ausiliatrice, Uniwersytet Salezjañski w Boliwii (USB) oraz radio

89.7 FM Radio Salesiana, CTV katolick¹ telewizjê w Boliwii. Dnia

19 kwietnia odwiedza misjê z Kami, radio i telewizjê Ksi¹dz Bosko;

w tym samym miecie spotyka siê z personelem telewizji i radia Do-

minik Savio z Indipendenza 5.

7.9 Page 69

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 69

Przenosi siê nastêpnie do Argentyny, gdzie od 20 do 25 kwietnia

sk³ada wizytê w Buenos Aires i Córdoba. W dniach 20 i 21 kwietnia

udaje siê najpierw do Wspólnoty teologii z San Justo, tam celebruje

Eucharystiê i dokonuje prezentacji na temat Misji i CS. Odwiedza pa-

rafiê pw. Najwiêtszego Serca i oratorium Ksi¹dz Bosko. W Domu

inspektorialnym w Buenos Aires spotyka siê z ekip¹ wydawnictw EDE-

BE Argentina i Don Bosco Argentina, z ekip¹ kierownicz¹ Institu-

to Terciario de Formación en Comunicación Social. Dnia 22 kwietnia

spotyka siê z personelem Red Don Bosco Grafica, z Delegatami i

Sekretarzami ispektorialnymi CS. Dnia 23 kwietnia spotyka siê z Con-

sejo de Dirección del Boletín Salesiano. Dnia 24 kwietnia w Córdoba

odwiedza postnowicjat i w Alta Gracia nowicjat. Dnia 25 kwietnia w

Buenos Aires spotyka JIAR w Domu inspektorialnym mówi¹c o CS, a

tak¿e o pielgrzymce Urny Ksiêdza Bosko w Argentynie.

Od dnia 25 do 30 kwietnia w Brazylii wizytuje São Paulo, Brasilia

i Campinas. Dnia 25 udaje siê do Domu w São Paulo - Mooca, znajduje

siê tam Wydawnictwo salezjañskie. Dnia 26 spotyka Inspektora ks.

Marco Biaggi, kieruje s³owa pozdrowienia do grupy 400 m³odych ludzi,

którzy zebrali siê na spotkaniu powo³aniowym i przewodniczy dla nich

Eucharystiê. Dnia 27 spotyka Krajow¹ Radê Biuletynu Salezjañskiego

Brazy³ii, w Domu CISBRASIL w miecie Brasilia. Dnia 28 w Mooca

pozdrawia m³odzie¿ z Technikum i tam te¿ spotyka Radê i Kierownic-

two Wydawnictwa salezjañskiego; nastêpnie w Domu inspektorialnym

spotyka Inspektora wraz z équipe CS inspektorii. Dnia 29 spotyka siê

z Biskupami Salezjañskimi Brazylii w Campinas aby porozmawiaæ

o pielgrzymce Urny Ksiêdza Bosko i ma spotkanie z J.E. Tarcisio Sca-

ramussa. Dnia 30 koñczy wizytacjê i powraca do Rzymu.

Dnia 4 maja, razem z équipe Dykasterium ds. Komunikacji Spo-

³ecznej, koordynowanym przez ks. Donato Lacedonio, ks. Filiberto

Gonzalez prowadzi kurs CS dla nowicjuszy z Genzano (ICC) i z Pine-

rolo (ICP), i na zakoñczenie przewodniczy Eucharystiê. Od dnia 10 do

13 przewodniczy spotkaniu Dyrektorów Biuletynów Salezjañskich z Eu-

ropy, koordynowanemu przez ks. Giancarlo Manieri, w Domu inspek-

torialnym i w Salesianum w Monachium w Bawarii. Od 17 do 20

przewodniczy miêdzynarodowemu spotkaniu Dyrektorów Biuletynu

7.10 Page 70

▲back to top

70 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Salezjañskiego, koordynowanemu sta³e przez ks. Giancarlo Manieri,

w Domu Generalnym i w Salesianum w Rzymie. Dnia 24, w Vasto

przewodniczy parafialnej procesji i Eucharystii w Uroczystoæ Maryi

Wspomo¿ycielki.

W ci¹gu tych miesiêcy w Dykasterium pracowano tak¿e nad wielo-

ma projektami i wspó³pracami: make over di sdb.org, aktualizowanie

ANS, ocena BS (Biuletyn Salezjañski), kontynuacja Wspomnieñ z Ora-

torium, przegl¹d rocznik salezjañski, ecc.

Radca ds. Misji

Po sesji zimowej ks. Václav Klement wyjecha³ z krótk¹ wizyt¹ ani-

macji do Hong Kongu (CIN) od 28 stycznia do 2 lutego, po czym nast¹-

pi³a wizyta lekarska w Korei Po³udniowej (KOR) w dniach 35 lutego.

Wspólnie z Regionalnym Ameryki £aciñskiej - Sto¿ek Po³udniowy,

ks. Natale Vitali, przeby³ drogê wizyt pierwszych misji Ameryki £a-

ciñskiej, w Chaco Paraguayo (713 lutego), w Patagonii cilena (1416

lutego) i kontynuuj¹c nastêpnie ladami pierwszych misjonarzy z Pa-

tagonii argentyñskiej w Inspektorii Bahía Blanca (1722 lutego) od Tre-

lew a¿ do Neuquén. W ten sposób móg³ przebyæ trajektorniê misyjnego

snu Ksiêdza Bosko, pocz¹wszy od Chin a¿ do Cile w przeciwnym

kierunku.

W drodze powrotnej do Rzymu uczestniczy³ przez dwa dni w wia-

towej Konsulcie komunikacji spo³ecznej (MadridCarabanchel, 2325

lutego), jako znak i owoc lepszego wspó³dzia³ania tych dwóch Dyka-

sterii dla misji salezjañskiej.

W ci¹gu kilku dni spêdzonych w Siedzibie spotka³ tak¿e z Sekre-

tariatem wykonawczym Stowarzyszenia Salezjanów Wspó³pracowni-

ków, z Panem Rosario Maiorano i wiatowym Delegatem ks. Stjepanem

Bolkovac, rozwa¿aj¹c na tematy mo¿liwoci wspó³pracy w animacji

misyjnej.

Nastêpnie, Radca wyjecha³ z wizyt¹ zapoznawcz¹ i animacji do Wi-

kariatu Puerto Ayacucho w Wenezueli (214 marca), któr¹ zrealizowa³

wspólnie z Inspektorem ks. Luciano Stefani i z J.E. Ángel Divasson.

Wizyta zakoñczy³a siê wieczorkiem animacji misyjnej z wszystkimi

kszta³c¹cymi siê z Inspektorii we wspólnocie teologicznej w Caracas.

8 Pages 71-80

▲back to top

8.1 Page 71

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 71

Podró¿ kontynuuje w stronê Prokury misyjnej w New Rochelle

(SUE) (1520 marca), aby poznaæ z bliska rozwój najstarszej Prokury

w Zgromadzeniu i nasz¹ Delegaturê przy Organizacji Narodów Zjed-

noczonych. Na zakoñczenie pobytu, ks. Klement skierowa³ s³owa do-

daj¹ce odwagi tak¿e do m³odych kandydatów i wspó³braci, i spotka³

siê z Rad¹ inspektorialn¹.

W drodze powrotnej przeprowadzi³ krótkie odwiedziny (2324

marca), wizji lokalnej w KoiceLunik IX (SLK), aby przygotowaæ

miêdzynarodowy Kongres na temat misji salezjañskiej dla Cyganów,

w zestawieniu z Dniem misji salezjañskiej w 2010.

W Siedzibie, Radca ds. Misji wspólnie z Ekonomem Generalnym

powiêci³ trzy dni na zebranie Prokuratorów misyjnych, zwo³ane przez

Ksiêdza Genera³a w Dyrekcji Generalnej (2527 marca). Spotkanie

przynios³o praktyczne rezultaty ku bardziej skutecznej koordynacji so-

lidarnoci misyjnej.

Po wziêciu udzia³u w sesji poredniej Rady Generalnej (29 marca

8 kwietnia), Radca odwiedzi³ trzy wspólnoty w po³udniowym Sudanie

(AFE) Wau, Juba e Tonj aby zweryfikowaæ wzrost rozwóju Dele-

gatury Sudanu (917 kwietnia).

Nastêpnie, dziêki inicjatywie niektórych Delegatów Regionu Azji

Po³udniowej, Radca móg³ przeprowadziæ Seminarium animacji misyj-

nej w Domu inspektorialnym w New Delhi (1924 kwietnia). Wziê³o

w nim udzia³ 30 uczestników, którzy podzielili siê swoim entuzjazmem

pocz¹tkowej ewangelizacji, wymieniaj¹c dowiadczenia dla wiêkszej

skutecznoci animacji misyjnej w Inspektoriach.

Podczas krótkiego powrotu do Europy, ks. Klement przewodniczy³

inspektorialnemu wiêtu w Inspektorii INE w VeronaSan Zeno (25

kwietnia), i spotkaniu MGS (Movimento Giovanile Salesiano), wraz

z wieloma grupami Rodziny Salezjañskiej z Inspektorii ILE w Treviglio

(2526 kwietnia). Kolejno uczestniczy³ w VII Zgromadzeniu General-

nym DB Network a Bruxelles (2728 kwietnia), które uczyni³o kolejny

krok ku ogólnej sieci ONG (Organizzazione non governativa) salezjañ-

skiej misyjnej, wspólnie z uczestnictwem kilku nowych cz³onków-obser-

watorów. W drodze powrotnej do Rzymu, 29 kwietnia dokona³ krótkiej

8.2 Page 72

▲back to top

72 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wizyty animacyjnej we wspólnocie z Crocetta (ICPTuryn) i w Cen-

trum audiowizyjnym Misji Ksiêdza Bosko na Waldocco.

W dniach 13 maja Radca uczestniczy³ w Harambeé inspektorial-

nym w Albanii (IME), animuj¹c tak¿e dwie wspólnoty salezjañskie

z Scutari i Tirana.

Ostatnia podró¿ pierwszego pó³rocza 2009 by³a powiêcona Afry-

ce, aby zweryfikowaæ niektóre sytuacje potrzeb misyjnych w trzech

Inspektoriach: MOZ, MDG i AGL (527 maja). Oprócz animacji mi-

syjnej we wspólnotach formacji pocz¹tkowej, ks. Klement powiêci³

wiêcej czasu na obszary pierwszej ewangelizacji w Tete (MOZ), w Tu-

lear i Ankililoaka (MDG) oraz w Ugandzie (AGL), gdzie odwiedzi³

wszystkie placówki.

Na koñcu, razem z Ekonomem generalnym wzi¹³ udzia³ w Radzie

Prokury misyjnej w Turynie (29 kwietnia), maj¹c na uwadze zredago-

wanie nowego Statutu (Regulaminy, 24).

We wszystkich Inspektoriach ks. Klement przeprowadzi³, w zale¿-

noci od mo¿liwoci, moment animacji misyjnej we wspólnotach forma-

cji pocz¹tkowej, wskazuj¹c na potrzeby misyjne Zgromadzenia. W ten

sposób, w pierwszym pó³roczu tego roku nades³ano 25 podañ misyj-

nych do Ksiêdza Genera³a; wdziêczni za tê rosn¹c¹ szczodrobliwoæ

ekspedycja misyjna w 2009 bêdzie mog³a liczyæ na 32 wspó³braci.

Pocz¹wszy od stycznia Dykasterium ds. Misji rozpoczê³o wyda-

wanie miesiêcznego Biuletynu dla animacji misyjnej Cagliero 11,

wysy³anego w szeciu jêzykach drog¹ email do wszystkich In-

spektorii, jako pomoc formacyjna dla obchodzenia ka¿dego 11 dnia

miesi¹ca, jako dnia modlitwy za misjonarzy.

Ekonom Generalny

Po zakoñczeniu sesji zimowej Rady, Ekonom generalny, ko. Clau-

dio Marangio, od 27 lutego do 13 marca uda³ siê do Ekwadoru z wizy-

t¹ animacyjn¹ Inspektorii, która zosta³a przeprowadzona jednoczenie

z Wizyt¹ nadzwyczajn¹ Radcy Regionalnego.

Powróciwszy do Rzymu, 18 marca, wyje¿d¿a³ w kierunku Wiednia,

aby spotkaæ Inspektora i Radê inspektorialn¹ Inspektorii Austriackiej.

8.3 Page 73

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 73

Po powrocie do Siedziby, od 26 do 28 marca, razem z Radc¹ d.s. Mi-

sji, wzi¹³ udzia³ w spotkaniu Prokur misyjnych, w Dyrekcji Generalnej.

W poniedzia³ek, 30 marca udawa³ siê do Turynu, aby uczestniczyæ

w Radzie Zarz¹du wydawnictwa SEI.

Od 2 do 8 kwietnia uczestniczy³ w sesji poredniej Rady Generalnej.

Po Wielkanocy, w pi¹tek 17 kwietnia wyjecha³ z wizyt¹ animacyj-

n¹ do dwóch Inspektorii Meksyku, wizytacja trwa³a a¿ do 1 maja.

Powróciwszy do Rzymu, nastêpnego dnia, 8 maja wyjecha³ do Be-

tlejem, aby spotkaæ Inspektora i Ekonoma inspektorialnego Bliskiego

Wschodu (MOR), tam równie¿ móg³ na krótko odwiedziæ placówki sa-

lezjañskie w Ziemi wiêtej.

W niedzielê, 10 maja wróci³ do Rzymu, a nastêpnego dnia, razem

z Radc¹ d.s. Formacji uczestniczy³ w Radzie Prze³o¿onych Administra-

cji Uniwersytetu Salezjañskiego.

Od 17 do 25 maja, wraz ze wspó³braæmi i wspó³pracownikami Eko-

nomatu Generalnego koordynowa³ kurs dla nowo mianowanych Eko-

nomów inspektorialnych, który mia³ miejsce w Domu Generalnym;

przypadaj¹ca 150 rocznica za³o¿enia naszego Zgromadzenia da³a oka-

zjê zakoñczenia kursu pielgrzymk¹ do miejsc salezjañskich, która da³a

mo¿liwoæ wielu wspó³braciom uczestnikom, wzi¹æ udzia³ po raz pierw-

szy w Uroczystoci Maryi Wspomo¿ycielki, w³anie w Turynie.

Powróciwszy do Siedziby, z powrotem podj¹³ swoj¹ powszedni¹

dzia³alnoæ.

Radca Regionu Afryka-Madagaskar

Oto takie s¹ zasadnicze dzia³alnoci realizowane przez Radcê Re-

gionu Afryka-Madagaskar, ksiêdza Guillermo Basañes, w okresie luty

maj 2009.

Od 31 stycznia do 7 lutego Radca Regionalny odwiedzi³ Inspekto-

riê Afryki Centralnej (AFC), udaj¹c siê do Lubumbashi, gdzie uczest-

niczy³ w Curatorium Theologicum.

Dnia 8 lutego, rozpocz¹³ w Lomé Wizytê nadzwyczajn¹ Afryki Za-

chodniej Francofona (AFO), g³osz¹c rekolekcje dla wspó³braci. Dnia

14 lutego wzi¹³ udzia³ w obchodach wiêta Wspólnoty Wizytatorii

8.4 Page 74

▲back to top

74 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w Maison Don Bosco w Lomé i zaraz potem, przez trzy dni w spo-

tkaniu z Dyrektorami.

Dnia 20 lutego rozpocz¹³ wizyty w ka¿dej z 22 Wspólnot Salezjañ-

skich Wizytatorii, zaczynaj¹c od tej z Tambacunda, w Senegalu, i koñ-

cz¹c w postnowicjacie w Lomé. Na terytorium Wizytatorii przeby³

12.527 km., aby móc dotrzeæ do ka¿dego z 154 wspó³braci. Szczegól-

nie znacz¹ca by³a wizyta we wspólnocie w Touba, w Mali, w której 16

kwietnia 2006 zmar³ ksi¹dz Valentín de Pablo, drugi Radca Regional-

ny dla Afryki Madagaskar, pozostawiaj¹c niedokoñczon¹ tê Wizyta-

cjê nadzwyczajn¹. Ksi¹dz Basañes zostawi³ w tej wspólnocie krzy¿

misyjny, który przynale¿a³ do ksiêdza Valentína.

Dnia 24 maja, na zakoñczenie Wizytacji, Radca Regionalny prze-

wodniczy³ Uroczystoci Maryi Wspomo¿ycielki w celebracji parafial-

nej w Gbényedzi, w Lomé.

Dnia 25 i 26 maja wzi¹³ udzia³ w Maison Don Bosco w Lomé,

w pracach Curatorium Nowicjatu i Postnowicjatu. A 28 i 29 maja,

w tymi z Teologii w Yaoundé, w Kamerunie.

W niedzielê, Zes³ania Ducha wiêtego Radca Regionalny powró-

ci³ do Siedziby w Rzymie.

Radca Regionu Ameryka £aciñska - Sto¿ek Po³udniowy

Po zakoñczeniu sesji zimowej Rady Generalnej, Radca Regionu

Ameryki £aciñskiej Sto¿ek Po³udniowy, ks. Natale Vitali, pojecha³

do Chile, gdzie 31 stycznia, w Uroczystoæ w. Jana Bosko przewodni-

czy³ Eucharystii dla Rodziny Salezjañskiej w krajowym Sanktuarium

Ksiêdza Bosko, La Cisterna, wybudowanym poprzez dzia³alnoæ Kar-

dyna³a Raúl Silva Henríqueza, SDB.

Od 6 do 11 lutego, razem z Radc¹ d.s. Misji i z Inspektorem ks.

Walterem Jara, odwiedzi³ salezjañskich misjonarzy, którzy mieszkaj¹

w Chaco Paraguayo. Z Puerto Murtihno, Brazylia, po 7 godzinach p³y-

niêcia ³odzi¹, wzd³u¿ rzeki Paraguay, przyby³ do Puerto Casado. Wika-

riat w Chaco liczy 30.000 osób, tam misjonarze salezjañscy pracuj¹

wród tubylców Ayoreo, Angaite, Maskoy, Tomarahao i Yoytoso. Od-

wiedzilimy równie¿ Carmelo Peralta. Odby³o siê spotkanie z 8 Sale-

zjaninami i 13 Córkami Maryi Wspomo¿ycielki i z Biskupem, J.E. Ed-

mundo Valenzuela, SDB.

8.5 Page 75

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 75

W stolicy Paragwaju, Asunción, ksi¹dz Vitali mia³ spotkanie z m³o-

dymi salezjaninami Domów formacyjnych i spotka³ siê z Rad¹ Inspek-

torialn¹.

Dnia 17 lutego rozpocz¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹ w Inspektorii Belo

Horizonte, Brazylia. Odwiedzi³ 28 wspólnot salezjañskich i spotka³ siê

dwa razy z Rad¹ inspektorialn¹.

Dnia 29 marca by³ w Rio do Sul, w Inspektorii Porto Alegre, aby

wzi¹æ udzia³ w konsekracji biskupiej J.E. José Valmor César Texeira,

by³ego Inspektora z Porto Alegre.

Dnia 17 kwietnia mia³ spotkanie z CISBRASIL i nastêpnego dnia

uczestniczy³ razem z ksiêdzem Francesco Cereda, w Curatorium

wspólnoty teologii z Lapa, São Paulo, gdzie studiuj¹ seminarzyci z piê-

ciu Inspektorii brazylijskich.

Od 20 do 28 marca przebywa³ w Inspektorii Manaus, aby zainicjo-

waæ konsultacjê na mianowanie nowego Inspektora. Przeprowadzi³ czte-

ry zebrania z salezjanami: Manaus, Puerto Velho, São Gabriel i Belém.

Dnia 29 marca uczestniczy³ w Radzie inspektorialnej dwóch In-

spektorii argentyñskich z pó³nocy, Córdoba i Rosario. Dnia 30 kwiet-

nia i 1 maja by³ w Vignaud, na spotkaniu salezjanów z tych dwóch

Inspektorii. Obecnych by³o ponad 200 salezjanów, aby przygotowaæ

razem zapocz¹tkowanie nowej Inspektorii w Argentynie Pó³nocnej.

Dnia 2 maja uczestniczy³ w miecie La Plata, w Krajowym Kon-

gresie Exploradores Salesianos, i 3 w Krajowym Kongresie Salezja-

nów Wspó³pracowników.

Dnia 4 maja rozpocz¹³ konsultacjê w Inspektoriach Buenos Aires, La

Plata e Bahía Blanca, ze spotkaniami w Buenos Aires, Ushuaia, Río Gal-

legos, Comodoro Rivadavia i Stefenelli. W tym samym czasie pozna³

prawie wszystkie placówki salezjañskie w Argentynie Po³udniowej.

Radca Regionu Ameryka rodkowa

Po zakoñczeniu sesji zimowej Rady Generalnej, ksi¹dz Esteban

Ortiz González, Radca dla Regionu Ameryki rodkowej, w niedzielê

1 lutego, podró¿uje do Nowego Yorku (USA), aby spotkaæ siê z In-

spektorem Wschodnich Stanów Zjednoczonych (SUE), ksiêdzem James

Heuserem i Prze³o¿onym Wizytatorii Kanadyjskiej (CAN), ksiêdzem

8.6 Page 76

▲back to top

76 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Richardem Authierem oraz nowym Inspektorem niedawno mianowa-

nym z SUE, ksiêdzem Thomasem Dunne, aby rozmawiaæ na temat

wstêpnego procesu zjednoczenia CAN z SUE.

W rodê, 4 lutego udaje siê do Gwatemali na zebranie z Inspektorem,

ks. Luisem Corralem i Rad¹ inspektorialn¹ Ameryki Centralnej (CAM),

w celu rozwa¿enia zastosowania ukierunkowañ danych przez Ksiêdza

Genera³a, po ostatniej Wizytacji nadzwyczajnej (2007). Obecnoæ w

Gwatemali mia³a tak¿e na celu odwiedziny wspólnoty w Cresco, która

niedawno rozpoczê³a nowy rok dzia³alnoci. Ksi¹dz Esteban Ortiz spoty-

ka ekipê formatorów, grupê salezjanów w formacji pocz¹tkowej (4 z

pierwszego roku i 9 z drugiego) i rozmawia osobicie z ka¿dym z nich.

Dnia 9 lutego, Radca Regionalny uczestniczy w Richmond (CA)

w objêciu urzêdu przez nowego Inspektora Zachodnich Stanów Zjed-

noczonych (SUO), ks. Timothy Plocha, spotka³ siê z Rad¹ inspekto-

rialn¹, aby rozmawiaæ na temat sytuacji Inspektorii.

Dnia 11 lutego przebywa w Boliwii i bierze udzia³ w spotkaniu dy-

rektorów w Cochabamba; w pi¹tek 13 lutego spotyka siê z Inspekto-

rem, ks. Juan Pablo Zabala i Rad¹ inspektorialn¹ Boliwii (BOL), w ce-

lu oceny zastosowania zaleceñ, które Ksi¹dz Genera³ przes³a³ po

ostatniej Wizytacji nadzwyczajnej (2007).

Dnia 14 lutego, ksi¹dz Esteban Ortiz spotyka siê w Limie z Inspek-

torem, ks. Vicente Santilli, i Rad¹ inspektorialn¹ Perù, aby rozwa¿yæ

list, który Ksi¹dz Genera³ przes³a³ Inspektorii po Wizytacji nadzwy-

czajnej, przeprowadzonej w ubieg³ym roku.

W niedzielê, 15 lutego przybywa do Quito, a¿eby rozpocz¹æ Wi-

zytacjê nadzwyczajn¹ Inspektorii Sacro Cuore di Gesù w Ekwado-

rze. Nastêpnego dnia spotyka siê z Inspektorem, ks. Marcelo Farfán,

i jego Rad¹. We wtorek, 16 lutego rozpoczyna trasê do wspólnot (27)

Inspektorii.

W programie przebiegu Wizytacji nadzwyczajnej Inspektorii jest

obecny, przez dwa tygodnie, Ekonom Generalny, ko. Claudio Maran-

gio, aby rozwa¿yæ sytuacjê ekonomiczn¹.

W pi¹tek 6 marca, na zakoñczenie wizytacji we wspólnotach Mi-

syjnych Wikariatu Méndez, odbylo siê zebranie w Macas wszystkich

misjonarzy, wraz z obecnoci¹ J.E. Néstor Montesdeoca, SDB, Wika-

8.7 Page 77

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 77

riuszem Apostolskim z Méndez, i J.E. Pedro Gabrielli, SDB, Bisku-

pem emerytowanym.

W marcu, kwietniu i znacznej czêci maja Radca Regionalny kon-

tynuuje wizytacjê we wspólnotach i dzie³ach inspektorialnych, wród

których Uniwersyteck¹ Politechnikê Salezjañsk¹ (UPS).

W poniedzia³ek 25 maja, rano, Radca Regionalny przedstawia koñ-

cowe sprawozdanie z Wizytacji nadzwyczajnej na zgromadzeniu wspó³-

braci sk³adaj¹cym siê z Inspektora, cz³onków Rady inspektorialnej,

dyrektorów wspólnot i wielu wspó³braci; po po³udniu jest spotkanie

zamykaj¹ce z Inspektorem i jego Rad¹.

Dnia 26 maja, ksi¹dz Esteban Ortiz podró¿uje do Caracas na wizy-

tacjê kleryków teologii z Ekwadoru i spotyka siê z Inspektorem, ks.

Luciano Stefani, i jego Rad¹, w celu przedyskutowania propozycji zmia-

ny struktur w Inspektorii Wenezuelskiej. Przy tej okazji uczestniczy w

uroczystej Mszy wiêtej w Caracas we wspólnocie z Sarría z okazji

100lecia Kocio³a powiêconego Maryi Wspomo¿ycielce.

Ostatecznie, w sobotê 30 maja Radca Regionalny powraca do Rzy-

mu, aby wzi¹æ udzia³ w letniej sesji plenarnej Rady Generalnej.

Radca Regionu Azja Wschodnia i Oceania

Po zakoñczeniu sesji plenarnej Rady, Radca Regionalny dla Re-

gionu Azji Wschodniej - Oceanii, ksi¹dz Andrew Wong, wyjecha³

z Rzymu 29 stycznia, aby wzi¹æ udzia³ w corocznym spotkaniu z mi-

sjonarzami salezjañskimi w Chinach, które odbywa³o siê w Hongkon-

gu od 29 stycznia do 2 lutego. Inspektor, ksi¹dz Simon Lam i ksi¹dz

Carlo Socol, Delegat do realizacji programu zaanga¿owania salezjañ-

skiego, prowadzili i animowali spotkanie. Obecny by³ tak¿e Radca Ge-

neralny ds. Misji, ksi¹dz Václav Klement.

Z Hongkong Radca przyby³ na Filipiny, a¿eby zainicjowaæ konsul-

tacjê na nominacjê nowego Inspektora Filipin Po³udniowych (FIS).

Wykona³ to w okresie od 3 do 10 lutego, na spotkaniach w trzech miej-

scach Inspektorii: Davao, Bacolod i Cebu.

Radca kontynuowa³ swoj¹ podró¿ do Tajlandii, aby uczestniczyæ

w spotkaniu Delegatów ds. duszpasterstwa m³odzie¿owego Regionu

i corocznym spotkaniu Inspektorów. Ksi¹dz Fabio Attard, Radca Ge-

8.8 Page 78

▲back to top

78 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

neralny d.s. Duszpasterstwa M³odzie¿owego i ks. Dominic Sequeira,

jego wspó³pracownik, animowali dzielenie siê opiniami i dowiadcze-

niami, i realizacjê spotkania, które odby³o siê od 12 do 18 lutego.

Od 20 lutego a¿ do 20 marca ks. Andrew Wong przeprowadzi³

pierwsz¹ czêæ Wizytacji nadzwyczajnej Inspektorii Australijskiej, roz-

poczynaj¹c od niektórych wspólnot w Melbourne i Sydney. Przerwa³

Wizytacjê przez podró¿ do Korei, a¿eby uczestniczyæ w spotkaniu De-

legatów ds. rodków Masowego Przekazu z Regionu. Spotkanie odby-

³o siê Siedzibie inspektorialnej od 22 do 26 marca, animowane przez

ks. Filiberto González, Radcê Generalnego d.s. Komunikacji Spo³ecz-

nej, wraz ze swoimi wspó³pracownikami, ks. Julianem Fox i ko. Hila-

rio Seo. Po zakoñczeniu, od razu Radca powróci³ do Australii, aby prze-

prowadziæ Wizytacjê we wspólnotach, w których jeszcze siê nie odby³a:

w Pacifico (Samoa i Fiji), w Adelaide i w Tasmania, Australia. Radca

zakoñczy³ Wizytacjê nadzwyczajn¹ w Melbourne w dniach 1314

kwietnia, na spotkaniu z Inspektorem, Rad¹ inspektorialn¹ i wszystki-

mi dyrektorami wspólnot.

Od 16 do 21 kwietnia, Radca Regionalny odwiedzi³ dwie wspólno-

ty w Pakistanie, pierwsz¹ w Lahore i nastêpn¹ w Quetta. Przeprowa-

dzi³ tê animacjê konsultacji w trzech miejscach Inspektorii: w Saigon,

Dalat i na koñcu w Hanoi. Zdo³a³ równie¿ przeprowadziæ Wizytê ani-

macji we wspólnocie, której nie móg³ odwiedziæ w zesz³ym roku. W su-

mie zatrzyma³ siê w Wietnamie od 23 kwietnia do 3 maja.

Ostatni odcinek podró¿y przebiega³ na Filipinach, w Manila. Tutaj

Radca Regionalny uczestniczy³ w kursie doskonalenia w management,

od 4 do 26 maja. Powróci³ do Rzymu 27 maja.

Radca Regionu Azja Po³udniowa

Po zakoñczeniu sesji zimowej Radca, ksi¹dz M. Arokiam Kanaga

wyjecha³ do Chennai, India, i przewodniczy³ w uroczystoci Ksiêdza

Bosko, razem ze wspólnot¹ Ksi¹dz Bosko, w Egmore, z okazji 50-

lecia za³o¿enia dzie³a salezjañskiego. Wieczorem 31 stycznia, celebro-

wa³ uroczyst¹ Mszê wiêt¹ w parafii pod wezwaniem w. Jana Bosko,

w Ayanavaram, Chennai.

8.9 Page 79

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 79

W pierwszych dniach lutego wielkim wydarzeniem by³a wizyta

Ksiêdza Genera³a w trzech Inspektoriach Indii Po³udniowych. G³ów-

nym powodem by³o 75lecie za³o¿enia Inspektorii w Chennai (INM).

Radca Regionalny towarzyszy³ Ksiêdzu Genera³owi przez ca³y czas

trwania jego wizyty. Ksi¹dz Genera³ zosta³ uroczycie powitany na lot-

nisku w Chennai, przez wielu obecnych salezjanów i przyjació³. Ksiê-

dzu Genera³owi towarzyszy³ jego Wikariusz, ksi¹dz Adriano Bregolin

i sekretarz, ksi¹dz Juan José Bartalomé. Dni 3 i 4 lutego spêdzili w mie-

cie Chennai, przewodnicz¹c Mszom wiêtym, programom animacji

wspó³braci i cz³onków Rodziny salezjañskiej, i uczestnicz¹c w wiêcie

rodzin (kronika Ksiêdza Genera³a w miesi¹cu lutym przedstawia

w szczegó³ach ca³oæ wydarzeñ). Po po³udniu, 3 lutego Ksi¹dz Wika-

riusz mia³ spotkanie z przedstawicielami Rodziny salezjañskiej. Uro-

czystoæ Jubileuszowa w miecie odby³a siê wieczorem, 4 lutego w Don

Bosco, Egmore.

Dnia 5 lutego, grupa Prze³o¿onych wraz z Ksiêdzem Genera³em

podró¿owa³a do Tirupattur. W drodze zatrzymali siê w Don Bosco, Vel-

lore, spotykaj¹c siê z Biskupem salezjañskim z Vellore. Wydarzeniami

dnia by³y: Msza w. animowana przez nowicjuszy z Yellagiri Hills,

odwiedziny, w tym samym miejscu, w Don Bosco, a nastêpnie wie-

czorem wspania³a celebracja zamykaj¹ca Jubileusz Inspektorii w Sac-

red Heart College w Tirupattur. Kolejnego dnia, 6 lutego, Radca Re-

gionalny razem z Ksiêdzem Genera³em i jego Wikariuszem byli na

spotkaniu z wszystkimi Inspektorami z Indii, w dniu animacji. Wie-

czorem ksi¹dz Wikariusz powróci³ do Chennai, podczas gdy Ksi¹dz

Genera³, ks. Bartolomé i ks. Arokiam przemieli siê do Yercaud, Post-

nowicjatu Inspektorii w Tiruchy. W Yercaud spêdzili dni 7 i 8 luttego,

z programami animacji i celebracji w Mannuthy, Irijnalakuda i Anga-

mali. Po tym intensywnym programie, Ksi¹dz Genera³ wraz z towa-

rzysz¹cymi mu wspó³pracownikami, powróci³ do Rzymu.

Nastêpnie, w dniach 11 i 12 lutego ksi¹dz Arokiam przeprowadzi³

Wizytacjê w czterech wspólnotach z Trivandrum, Kollam i Kottiyam.

Dnia 13 lutego z³o¿y³ wizytê zapoznawcz¹ w dwóch wspólnotach z An-

daman Islands, które stanowi¹ czêæ Inspektorii z Chennai. Po jedno-

dniowym pobycie w rodzinie, w niedzielê 15 lutego przewodniczy³

8.10 Page 80

▲back to top

80 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Mszy w. z okazji wiêta parafialnego w Perambur. St¹d podró¿owa³

do Nuova Delhi anga¿uj¹c siê w pracê ze wspólont¹ SPCI House. Dnia

18 lutego polecia³ do Dimapur i rozpocz¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹ In-

spektorii 20 lutego Msz¹ w. i spotkaniem ze wspó³braæmi. Dnia 21

lutego mia³ zebranie z Rad¹ inspektorialn¹ i nastêpnego dnia podró¿owa³

do Arunachal Pradesh West, a¿eby przeprowadziæ Wizytacjê wspólnoty.

Wizyta nadzwyczajna by³a kontynuowana w marcu i kwietniu. Dnia

6 marca ksi¹dz Arokiam wyg³osi³ kwartalny dzieñ skupienia dla wspó³-

braci z obszaru, i przeprowadzi³ refleksjê na temat stanu misji w regio-

nie. Przez dwa dni z rzêdu podró¿owa³ do New Delhi, aby animowaæ

i byæ obecnym na krajowym zebraniu Szkó³ zawodowych Don Bosco

Tech, Indie. Powróciwszy do Dimapur przewodniczy³ semestralnemu

spotkaniu Konferencji Inspektorialnej Azji Po³udniowej, SPCSA,

w dniach 911 marca. Nastêpnie kontynuowa³ Wizytacjê nadzwyczaj-

n¹, powracaj¹c do Harmutty w Assam i spêdzaj¹c kolejne dni we wspól-

notach Upper Assam i Arunachal, to jest, Harmutty, Paglam, Doom

Dooma, Tongna, Wakhro, Rajanagar, Bordumsa, Tinsukia, Amguri,

Dibrugarh, Dergaon, Tuli, Jorhat i Golaghat. Dnia 21 marca pojecha³

z wizyt¹ do salezjañskiego Biskupa z Miao, J.E. P.K. George, i 30 te-

go¿ miesi¹ca do J.E. Joseph Aind, Biskupa z Dibrugarh. Dnia 2 kwietnia

w Jorhat wyg³osi³ kwartalny dzieñ skupienia dla wspó³braci z obszaru.

Powróciwszy do Dimapur, ks. Arokiam uczestniczy³ w liturgii Ostat-

niej Wieczerzy w parafii Holy Cross, która by³a objêta przez salezja-

nów kilka lat temu. Ponownie udaj¹c siê w podró¿ w Wielki Pi¹tek,

10 kwietnia, odwiedzi³ wspólnoty w Mao, Maram, Imphal, Khoupum

Valley, Tamenglong, Shajouba, w pañstwie Manipur, i nastêpnie uda³

siê do Kohima, Wokha, Mon, Tizit, w Nagaland, i Borduria, Kheti, Long-

ding, i Mintong, w Arunachal Pradesh, a¿ do dnia 7 maja. W tym cza-

sie wyg³osi³ dla grup wspó³braci kwartalny dzieñ skupienia i przepro-

wadzi³ refleksjê w Imphal (23 kwiecieñ), i w Kheti (7 maj).

Dnia 8 maja, wróciwszy z powrotem do Dimapur, ks. Arokiam kon-

tynuowa³ wizytacjê we wspólnotach z Zubza i Dimapur, a 12 maja

w Zubza przewodniczy³ kwartalnemu spotkaniu wspó³braci z tego¿ ob-

szaru. Przeprowadzi³ spotkanie z Rad¹ inspektorialn¹ 22, i zakoñczy³

Wizytacjê nadzwyczajn¹ w dniu 23 maja, przemawiaj¹c do dyrektorów

9 Pages 81-90

▲back to top

9.1 Page 81

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 81

i innych wspó³braci Inspektorii zgromadzonych w Siedzibie inspekto-

rialnej w Dimapur. W dniu uroczystoci Maryi Wspomo¿ycielki powtór-

nie pojecha³ do Zubza, aby przewodniczyæ celebracji Mszy w. i przy-

j¹æ od trzech wspó³braci luby wieczyste i pierwsze luby od piêtnastu

nowych salezjanów z nowicjatu Emmaus. Wieczorem tego samego dnia

polecia³ do Chennai w Dimapur. Powróci³ do Rzymu 30 maja.

Radca Regionu Europa Pó³noc

Podczas trwaj¹cej jeszcze Sesji zimowej Rady Generalnej, ksi¹dz

tefan Turanský uda³ siê do Banská Bystrica-Donovaly (S³owacja), od

15 do 19 stycznia, na spotkanie animacyjne dwóch Rad inspektorial-

nych i Dyrektorów z Inspektorii z Pragi (CEP) i z Bratys³awy (SLK)

(oko³o 45 wspó³braci). W przeci¹gu trzech dnii przedstawi³ niedawno

opublikowan¹ Instrukcjê Kongregacji ds. Instytutów ¯ycia Konsekro-

wanego i Stowarzyszeñ ¯ycia Apostolskiego na temat Pos³uga w³a-

dzy i pos³uszeñstwo (11 maja 2008).

Dnia 29 stycznia ks. Turanský pojecha³ do Polski, aby przeprowa-

dziæ Wizytacjê nadzwyczajn¹ w Inspektorii Pilskiej. Móg³ stwierdziæ,

¿e Inspektoria, po otworzeniu w ostatnich 19 latach, 23 szkó³, w jaki

sposób w czasie ostatnich lat przyspieszy³a wnioski KG 26. W krót-

kim czasie, otworzy³a wielorakie dzie³a dla ch³opców z trudnociami

i wystawionych na niebezpieczeñstwo, z wielkim uznaniem Kocio³a

miejscowego, czy te¿ ze strony W³adz cywilnych. Wspó³bracia s¹ pe³-

ni ¿ywotnoci i gorliwoci duszpasterskiej, stawiaj¹ tak¿e na kwalifi-

kacje i wielu jest otwartych na Projekt Europa.

W lutym, na krótko pojecha³ do miasta Koice, na S³owacji, i wzi¹³

udzia³ w inauguracji nowego dzie³a: oratoriumcentrum m³odzie¿owe-

go w dzielnicy Tri Hôrky. W tym miecie by³y ju¿ dwie placówki sale-

zjañskie: CMW maj¹ce przedszkole, szko³ê podstawow¹, gimnazjum

i oratorium, natomiast Salezjanie maj¹ placówkê na innym osiedlu

i wród Cyganów.

Od 6 do 8 marca uczestniczy³ w Czêstochowie, razem z ksiêdzem

Fabio Attard, Radc¹ ds. Duszpasterstwa M³odzie¿owego w spotkaniu

Delegatów ds. Duszpasterstwa M³odzie¿owego z Polski i Okrêgu Eu-

ropy Wschodniej.

9.2 Page 82

▲back to top

82 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W czasie Wielkiego Tygodnia, od 5 do 8 kwietnia, ks. Turanský

przeprowadzi³ wizytacjê we wspólnocie wspó³braci polskich, którzy

pracuj¹ w Szwecji, w Sztokholmie, czy to w misji polskiej wród roda-

ków (w stolicy w ostatnich latach ¿yje ponad 20 tys. polskich emigran-

tów), czy te¿ w nowej i z odwag¹ za³o¿onej placówce w StoccolmaFittia

(parafiaoratorium), która sprawuje pos³ugê dla katolików pochodz¹-

cych z oko³o 23 krajów.

Pe³ne ¿yczliwoci by³o spotkanie z miejscowym Biskupem, J.E.

Anders Arborelius OCD, który wyrazi³ s³owa uznania i szacunku dla

pracy salezjanów.

W dniach 19 i 20 kwietnia Radca Regionalny by³ w Warszawie,

aby towarzyszyæ Ksiêdzu Genera³owi i jego Wikariuszowi podczas spo-

tkania z Inspektorami i Wikariuszami inspektorialnymi z Polski i Okrêgu

Europy Wschodniej. W centrum spotkania by³y tematy ostatniej Kapi-

tu³y Generalnej. Ksiê¿a Inspektorzy podzielali z Ksiêdzem Genera³em

sposoby realizacji tematów i kierunków dzia³añ KG 26. Szczególna

uwaga by³a powiêcona Projektowi Europa.

Dnia 1 maja ks. Turanský uda³ siê do Krakowa, na spotkanie In-

spektorów Regionu Europy Pó³nocnej, które odby³o siê w Seminarium

salezjañskim w Krakowie, we wspólnocie teologicznej, od 1 do 4 maja.

Spotkaniu przewodniczy³ Radca Regionalny, wziêli w nim udzia³ tak-

¿e ksi¹dz Adriano Bregolin, Wikariusz Ksiêdza Genera³a i ksi¹dz Fran-

cesco Cereda, Radca ds. Formacji. Te cztery dni umo¿liwi³y Prze³o¿o-

nym z 15 Inspektorii i 2 Delegatur wzi¹æ pod uwagê przemówienia

ksiêdza. Bregolina i ksiêdza Ceredy, którzy podjêli tematy zorganizo-

wania i jakoci ¿ycia zakonnego i formacji salezjañskiej w tej czêci

Zgromadzenia. Spotkanie zosta³o rozweselone przez uczestnictwo,

w niedzielê 3 maja, w Savionaliach 2009, wiêcie m³odzie¿y sku-

piaj¹ce oko³o 400 m³odych ludzi, w ci¹gu tych dni, przy tym Semina-

rium. Ubogacaj¹ce by³o tak¿e zwiedzenie miejsc, w których Karol

Wojty³a, przysz³y Jan Pawe³ II, ¿y³ i dzia³a³ w Krakowie.

Dnia 29 maja powróci³ do Rzymu na Sesjê letni¹ Rady Generalnej.

9.3 Page 83

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 83

Radca Regionu Europa Zachodnia

Na zakoñczenie Sesji zimowej Rady Generalnej, Radca Regional-

ny, ksi¹dz José Miguel Núñez, dnia 30 stycznia opuszcza Rzym, a¿eby

udaæ siê do Madrytu, z okazji 50 Rocznicy CES Don Bosco. Dnia

31stycznia znajduje siê w Cadice na rozpoczêcie stulecia Stowarzysze-

nia By³ych Wychowanków. W tej wspólnocie salezjañskiej przewod-

niczy Uroczystoci Ksiêdza Bosko.

Dnia 1 lutego ks. José Miguel powraca do Madrytu, aby uczestni-

czyæ w wielu spotkaniach Centrum Krajowego Duszpasterstwa M³o-

dzie¿owego i Prokury misyjnej.

W dniach od 9 do 11 lutego przewodniczy Seminarium w Iberico,

dotycz¹cym Duszpasterstwa powo³aniowego, w którym bior¹ udzia³

wszystkie Inspektorie Salezjanów i Córek Maryi Wspomo¿ycielki

z Hiszpanii i Portugalii.

Nastêpnie, od 15 do 21 lutego wyg³asza rekolekcje dla postnowi-

cjuszy z Hiszpanii w Burgos, na temat treci KG 26.

Tego samego dnia, 21 lutego Radca udaje siê do Lizbony, aby roz-

pocz¹æ Wizytacjê nadzwyczajn¹ Inspektorii São António w Portuga-

lii. Wizytacja ta trwa³a a¿ do koñca maja.

W marcu, w dniach 1012, uczestniczy w Lizbonie, razem z ks.

Adriano Bregolin i ks. Francesco Cereda, w zebraniu Konferencji Ibe-

rica, oraz corocznym spotkaniu Regionu Europy Zachodniej, z obec-

noci¹ Inspektorów i Delegatów ze wszystkich Inspektorii.

Dnia 6 kwietnia wyje¿d¿a do Lionu we Francji, na trzecie spotkanie

z Grup¹ Refleksji Regionu, które odby³o siê w kolejnych dwóch dniach.

W kwietniu, w dniach od 25 do 30, wyg³asza rekolekcje dla klery-

ków teologii z Hiszpanii w miecie Chipiona (Cádiz), na temat treci

KG 26.

W dniach od 1 do 3 maja, jest w Alicante, aby wzi¹æ udzia³ w Kon-

gresie Iberico di Maria Ausiliatrice, w którym uczestniczy³ Ksi¹dz Ge-

nera³. Nastêpnie, w dniach 913 maja, ks. José Miguel towarzyszy Ksiê-

dzu Genera³owi w wizycie animacji Inspektorii Siviglia.

Na koñcu, Radca uczestniczy w spotkaniu Dykasterium ds. Duszpa-

sterstwa M³odzie¿owego z Delegatami inspektorialnymi Duszpasterstwa

M³odzie¿owego z Regionu, w Barcelonie, w dniach od 25 do 27 maja.

9.4 Page 84

▲back to top

84 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W dniach 2829 maja jest w Lizbonie, aby dokonaæ zakoñczenia

Wizytacji nadzwyczajnej na spotkaniu z Rad¹ inspektorialn¹ i z Dy-

rektorami.

Dnia 31 powraca do Rzymu aby wzi¹æ udzia³ w sesji letniej Rady

Generalnej.

Radca Regionu W³ochy i Bliskiego Wschodu

Po zakoñczeniu Sesji zimowej Rady Generalnej, ksi¹dz Pier Fau-

sto Frisoli ponownie rozpocz¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹ w Inspektorii

Po³udniowej W³och. Sukcesywnie wizytowa³ Wspólnoty z Salerno, Vie-

tri sul mare, Corigliano calabro, Locri, Bova marina, Napoli Rione

amicizia i Napoli Siedzibê inspektorialn¹.

Nastêpnie wzi¹³ udzia³ w corocznym Seminarium formacyjnym,

organizowanym przez krajowe Biuro Powo³añ CISI. Od 27 lutego do 7

marca koordynowa³ przebieg rekolekcji dla Dyrektorów i Radców in-

spektorialnych z Inspektorii ICP, ICC i ISI, wyg³oszone przez Ksiêdza

Genera³a w Domu Generalnym.

Po czym, podj¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹, spotykaj¹c wspólnoty

z Napoli Vomero, Torre Annunziata, Caserta, Bari, Foggia Emmaus,

Foggia Sacro Cuore, Andria. Po Wielkanocy dokona³ wizytacji wspól-

not formacyjnych w Turynie Crocetta, Pinerolo, Nave, w Rzymie

San Tarcisio, Genzano i Messynie. Dnia 25 uczestniczy³ w wiêcie In-

spektorii Po³udniowej w Cerignola. Od 4 do 7 maja przewodniczy³ CISI

w Rzymie. Póniej wizytowa³ wspólnoty z Neapolu Don Bosco, Man-

dria, Cisternino, Brindisi i Lecce. Przewodniczy³ uroczystoci Wspo-

mo¿ycielki Wiernych w Costernino. Dnia 26 i 27 maja spotka³ Radê

inspektorialn¹ z IME i 28 zakoñczy³ Wizytacjê nadzwyczajn¹, spoty-

kaj¹c w Santeramo in Colle cz³onków Rady inspektorielnej, dyrekto-

rów i licznych wspó³braci. Dla nich mia³ koñcowe sprawozdanie.

Dnia 29 maja ksi¹dz Frisoli powróci³ do Rzymu.

Sekretarz Generalny

W realizacji linii ustalonych w programacji szeciolecia, Sekratarz

Generalny w tym okresie, w porozumieniu z Ksiêdzem Genera³em

9.5 Page 85

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 85

i z poszczególnymi Radcami Regionalnymi, zorganizowa³ dwa spotka-

nia Sekretarzy inspektorialnych, kolejno:

w Rzymie, w Domu Generalnym, dla Sekretarzy z Regionu Europy

Pó³nocnej, w dniach 1115 maja;

w Sanlúcar la Mayor, w Hiszpanii, dla Sekretarzy z Regionu Euro-

py Zachodniej, w dniach 1822 maja.

Jak by³o wskazane w licie zaproszenia, spotkania mia³y charakter

doskonalenia wiedzy i wzajemnej wymiany dowiadczenia. Zagadnie-

nia, w porz¹dku dziennym, dotyczy³y tych spraw, które odnosi³y siê do

Sekretarza i Sekretariatu inspektorialnego, z uwag¹ czy to na dokumen-

tacjê, czy na statystyki, aspekty prawne, archiwa i bibliotek. Szczegól-

ne znaczenie po³o¿ono w³anie na archiwa i tak¿e na ró¿norodne prak-

tyki prawne. Nale¿y wyraziæ uznanie dla aktywnego uczestnictwa

Sekretarzy i braterskich spotkañ, które mia³y równie¿ znaczenie dla wza-

jemnej znajomoci ró¿norodnych realiów. Szczególne podziêkowanie

nale¿y wyraziæ dla wspólnoty Domu Generalnego i dla Inspektorii w

Sevilla, którre to przyjê³y sekretarzy z salezjañsk¹ gocinnoci¹.

4.3 Kronika Rady Generalnej

W dniu 2 czerwca mia³a pocz¹tek letnia sesja plenarna Rady Ge-

neralnej, która to zaanga¿owa³a Radców a¿ do 31 lipca 2009. Do po-

siedzeñ plenarnych, w sumie 31, do³¹czy³y siê spotkania w grupach

lub komisje do studiowania ró¿nych tematów. Podczas sesji przepro-

wadzone zosta³o tak¿e w dniach od 9 do 24 czerwca zebranie no-

wych Inspektorów, którzy spotkali siê z Ksiêdzem Genera³em i z jego

Rad¹. Radcy równie¿ dali swój wk³ad w o¿ywienie spotkañ, przede

wszystkim tych, które odby³y siê w Domu Generalnym. Jak zwykle,

wraz z tematami lub zagadnieniami bardziej znacz¹cymi dla o¿ywienia

i kierowania Zgromadzeniem, zosta³ powiêcony odpowiedni czas do

prawnych praktyk dotycz¹cych Inspektorii, takich jak: nominacje cz³on-

ków Rad inspektorialnych i zatwierdzenie nominacji Dyrektorów, otwar-

cia i erygowania kanoniczne domów i/lub dzia³alnoci, praktyk dotycz¹-

cych wspó³braci i praktyk ekonomicznoadministracyjnych. Przekaza-

9.6 Page 86

▲back to top

86 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

na zostanie tutaj, kolejno, synteza tematów bardziej znacz¹cych we-

d³ug rozk³adu dnia.

1. Nominacje Inspektorów

W czasie trwania sesji, by³y cztery Inspektorie, dla których mia-

nowano Prze³o¿onego. Rada Generalna dzia³a³a w tym, z sumiennym

rozpoznaniem, bior¹c jako zasadê i punkt odniesienia wyniki konsul-

tacji dokonanej w Inspektorii. Oto lista, w porz¹dku alfabetycznym,

mianowanych Inspektorów w toku posiedzenia: Cayo Manuel, dla In-

spektorii Argentyñskiej Pó³nocnej; Fernández Artime Ángel, dla In-

spektorii Argentyñskiej Po³udniowej; Militante George dla Inspektorii

Filipiñskiej Po³udniowej; Tran Hoa Hung Giuseppe, dla Inspektorii

Wietnamskiej.

W n. 5.8 niniejszego numeru Dokumentów Rady Generalnej (DRG)

przekazane s¹ niektóre dane dotycz¹ce poszczególnych Inspektorów

mianowanych.

2. Sprawozdania z Wizyt Nadzwyczajnych

Analiza sprawozdañ z Wizytacji nadzwyczajnych w Inspektoriach,

przedstawione przez poszczególnych Wizytatorów, ukazuje jeden z mo-

mentów najlepiej ocenianych pracy Rady Generalnej do o¿ywienia

Zgromadzenia, podzielonych na ró¿ne Okrêgi lokalne. Analiza spra-

wozdania daje okazjê aby wspólnie rozwa¿yæ postêpowanie ka¿dej In-

spektorii, skupiaj¹c siê nad tym, co zosta³o ustalone przez Wizytatora

i przedstawiaj¹c dodatkowe wskazówki do dzia³alnoci zarz¹du. Wy-

nikaj¹ z nich po¿yteczne wskazówki do koñcowego listu Ksiêdza Ge-

nera³a, razem z propozycjami dobranych inicjatyw ze strony Rady

Generalnej. Podczas tego posiedzenia zosta³y przestudiowane sprawoz-

dania nastêpuj¹cych Inspektorii lub Wizytatorii: Inspektoria Brazylij-

ska Belo Horizonte; Wizytatoria Afrykañska Occidentale Francofo-

na; Inspektoria Indyjska Dimapur; Inspektoria W³oska Po³udniowa;

Inspektoria Polska Pi³a; Inspektoria Australijska; Inspektoria Portu-

galii; Inspektoria Ekwadoru; Inspektoria Wielkiej Brytanii.

9.7 Page 87

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 87

3. Tematy studium i decyzje dotyczące działalności

W toku sesji, wraz z realizowaniem zagadnieñ dotycz¹cych Inspek-

torii i Regionów, Rada przedyskutowa³a niektóre tematy odnosz¹ce siê,

w sposób bardziej ogólny, do zarz¹du i o¿ywienia Zgromadzenia, ze

szczególn¹ uwag¹ na Projekt o¿ywienia i zarz¹du na szeciolecie i samo

w sobie ¿ycie i dzia³alnoæ Rady. Nie zabrak³o pewnych decyzji opera-

tywnych, powi¹zanych z niektórymi rozwa¿anymi kwestiami. Przed-

stawiaj¹ siê zasadnicze tematy rozpatrywane.

Wi¹zanka Ksiêdza Genera³a na rok 2010. Na rozpoczêcie se-

sji plenarnej Ksi¹dz Genera³ i jego Rada zatwierdzili i przedstawili te-

mat Wi¹zanki 2010:

Panie, chcemy ujrzeæ Jezusa

Za wzorem Ksiêdza Rua,

jako autentyczni uczniowie i pe³ni pasji aposto³owie,

niesiemy m³odzie¿y Ewangeliê

Wprowadzenie Wi¹zanki 2010, prob¹ Greków do Filipa (J 12,21),

którzy chcieli spotkaæ Jezusa, zaprasza rozmaite grupy Rodziny Sale-

zjañskiej, aby powiêci³y siê z coraz wiêkszym zapa³em ewangelizacji

m³odzie¿y. Wi¹zanka 2010 ma zwi¹zek z rokiem w. Paw³a, dopiero

co zakoñczonym i z Synodem dotycz¹cym S³owa Bo¿ego, podczas któ-

rego Ksi¹dz Genera³ mia³ przemówienie odnosz¹ce siê do fragmentu

£ukaszowego uczniów z Emmaus, widzianego jako wzór, czy to ze

wzglêdu na treci czy na metody ewangelizowania m³odzie¿y.

Ponowne rozwa¿enie Duszpasterstwa M³odzie¿owego KG

26. W czasie sesji, Rada Generalna wziê³a pod uwagê w licznych spo-

tkaniach temat rozwa¿ania Duszpasterstwo m³odzie¿owe: sytuacja

i weryfikacja obecnego modelu. Nale¿y osi¹gn¹æ nie tylko zgodnoci

wspó³pracy pomiêdzy Dykasteriami, w sposób szczególny z Dykaste-

riami misji salezjañskiej duszpasterstwa m³odzie¿owego, spo³eczne-

go przekazu i misjami ale przede wszystkim staraæ siê nakreliæ ob-

raz, który zapewni jednoæ misji i wyrazi siê w modelu duszpasterskim.

Projekt Europa. W odniesieniu do wypowiedzi przedstawio-

nej przez koordynatora Komisji 10ciu ks. Francesco Cereda, Rada

9.8 Page 88

▲back to top

88 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Generalna wziê³a pod uwagê wskazówki, wyra¿one przez tê sam¹ Ko-

misjê, odnosz¹ce siê do wyznaczenia celów, do ich definicji w sensie

oczekiwanych i sprawdzalnych wyników, oraz nadzorowania ich re-

alizacji.

Dom salezjañski w Cremisan: Centrum formacji permanent-

nej i duchowoci dla Rodziny Salezjañskiej. W odniesieniu do wypowie-

dzi Wikariusza Ksiêdza Genera³a, ks. Adriano Bregolin, Rada Gene-

ralna dokona³a pierwszego studium, dotycz¹cego mo¿liwoci przeobra-

¿enia naszej placówki w Cremisan na Centrum formacji permanentnej

i duchowoci dla Rodziny Salezjañskiej.

Stulecie Ksiêdza Rua. Zosta³ przedstawiony list Ksiêdza Ge-

nera³a napisany do wszystkich Wspó³braci Salezjanów Zgromadzenia

zatytu³owany Wspominaj¹c Ksiêdza Rua, który zapowiada Stule-

cie od mierci Ksiêdza Rua i proponuje prze¿yæ ten rok 2010, jako pod-

ró¿ duchow¹ i duszpastersk¹. Rok ten rozpocznie siê 31 stycznia, Uro-

czystoci¹ Ksiêdza Bosko, dzieñ który ka¿dego roku upamiêtnia mieræ

naszego wiêtego Za³o¿yciela: pocz¹wszy od tamtego 31 stycznia,

w 1888, jak Ksi¹dz Rua przej¹³ pa³eczkê, aby kontynuowaæ tê sam¹

drogê przebyt¹ przez Za³o¿yciela. Upamiêtniaj¹cy rok zakoñczy siê 31

stycznia 2011.

Tekst listu Ksiêdza Genera³a umieszczony jest w nr 5.2 niniejszego

numeru D.R.G.

Spotkanie z Biskupami Salezjanami. W czasie posiedzenia,

Rada Generalna rozwa¿y³a mo¿liwoæ zorganizowania, od 21 do 25

maja 2010, w Turynie spotkania Biskupów Salezjañskich wokó³ nastê-

puj¹cych tematów zaproponowanych do rozwa¿enia: duchowoæ sale-

zjañska w stanie biskupim; charyzmat salezjañski w animacji i kierow-

nictwu duszpasterskim Diecezji; zakres ³¹cznoci pomiêdzy Zgroma-

dzeniem i Biskupami Salezjanami.

Zatwierdzenie Bud¿etu skonsolidowanego 2008. W czasie

sesji, Rada Generalna w odniesieniu do wypowiedzi Ekonoma Ge-

neralnego rozpatrzy³a i zatwierdzi³a, stosownie do Regulaminów ogól-

nych, Bud¿et skonsolidowany Zarz¹du Generalnego Dzie³ Ksiêdza

Bosko, do 31 grudnia 2008.

9.9 Page 89

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 89

Przydzia³ Fundusz Misyjny. Rada Generalna rozpatrzy³a i

zatwierdzi³a propozycje przedstawione przez Komisjê do dystrybucji,

nr 144 czerwiec 2009, pomocy z Funduszu Misyjnego. Rozpatruje

siê fundusze pochodz¹ce z Prokur Misyjnych na dobroczynnoæ wielu

projektów i przedsiêwziêæ w Zgromadzeniu.

Sprawozdania z dzia³alnoci Dykasteriów. Radcy Generalni,

odpowiedzialni za Dykasteria przedstawili sprawozdania dotycz¹ce

dzia³alnoci ich Dykasteriów w okresie lutyczerwiec 2009.

Poród znacz¹cych momentów w przebiegu posiedzenia upamiêt-

nia siê w szczególnoci:

Spotkanie Rad Generalnych SDB i CMW. «Koniecznoæ ewan-

gelizacyjna misji wychowawczej w obecnej sytuacji spo³ecznokulturo-

wej znamionowana przez rzeczywiste zagro¿enie wychowania» by³a

tematem, który kierowa³ pracami Rad Generalnych Salezjanów i Córek

Maryi Wspomo¿ycielki, które spotka³y siê popo³udniu, 8 lipca w Domu

Santa Rosa, w Castel Gandolfo.

Pielgrzymka ladami w. Paw³a. Na zakoñczenie «Roku w.

Paw³a» przyjmuj¹c propozycjê Ksiêdza Genera³a, zrealizowana zosta-

³a pielgrzymka ladami w. Paw³a. Od 27 czerwca do 5 lipca Ksi¹dz

Genera³ i Radcy do których do³¹czy³ siê Ksi¹dz Prokurator prze-

mierzyli najwa¿niejsze miejsca przebyte przez w. Paw³a, na jego dro-

dze spotkania z Chrystusem i g³oszenia Jego Ewangelii: z Tarsu, miej-

sce jego narodzin, do Antiochii, Efezu i Aten. By³o to, wed³ug tego, co

postanowili sobie, prawdziwe dowiadczenie duchowe, naznaczone lek-

tur¹ S³owa Bo¿ego i lectio divina, animowane przez ks. Juan José

Bartolomé i refleksje samego Ksiêdza Genera³a o Pawle ewangelizato-

rze, refleksje które przywo³a³y obowi¹zek ewangelizacji, zapropono-

wany przez KG i który to bêdzie tematem tak¿e Wi¹zanki 2010. Piel-

grzymka by³a równie¿ okazj¹, aby spotkaæ Wspólnoty salezjañskie,

które dzia³aj¹ w tych miejscach: Damaszek i Aleppo w Syrii, Istambu³

w Turcji. W ka¿dej Wspólnocie odwiedziny Ksiêdza Genera³a i Rady,

by³y prze¿yte jako moment braterstwa i wiêtowania tak¿e przez m³o-

dzie¿ i Rodzinê Salezjañsk¹.

9.10 Page 90

▲back to top

90 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1 Świętość Księdza Bosko we wspomnieniu

z 1 kwietnia 1934

Zostaje przytoczony list Ksiêdza Genera³a, napisany z okazji 75lecia

Kanonizacji Ksiêdza Bosko, która odby³a siê 1 kwietnia 1934, w nie-

dzielê Wielkanocn¹, za spraw¹ Papie¿a Piusa XI.

Jest zaproszeniem do kontemplacji wiêtoci Ojca, z której Ksi¹dz Ge-

nera³ ukazuje ró¿ne istotne cechy, jakie przekazuje siê swoim synom.

«Rok ³aski, który prze¿ywamy pisze Ksi¹dz Genera³ wskazuje nam

zobowi¹zanie do wiêtoci, jako g³ówn¹ drogê, aby stworzyæ dobry

obraz Zgromadzenia».

Najdro¿si Wspó³bracia,

obchodzimy Jubileuszowy Rok w 150 rocznicê za³o¿enia naszego

Towarzystwa Salezjañskiego. Wiele jest przedsiêwziêæ, jakie realizo-

wane s¹ w wielu Inspektoriach i ¿ywe jest zainteresowanie historycz-

ne, dotycz¹ce pocz¹tków naszej charyzmatycznej rodziny, które roz-

powszechnia siê po trochu wszêdzie. Wszystko to zwiêksza w nas

wiadomoæ naszego powo³ania konsekracji salezjañskiej i sprzyja doj-

rzewaniu charyzmatycznemu, które mo¿e przynieæ g³êbokie odnowie-

nie naszego ¿ycia i naszej misji. Z poczuciem pokornej wdziêcznoci

czujemy potrzebê chwaliæ Pana za wielki dar, jaki otrzymalimy.

W centrum tego, co prze¿ywamy w tym Roku wiêtym Zgroma-

dzenia, znajduje siê urok dla postaci Ksiêdza Bosko, który równie¿ dzi

odnawia w nas entuzjazm, przyci¹ga serce do coraz zawsze pe³niejszego

oddania, umacnia pasjê do misji m³odzie¿owej. W tych dniach pamiêæ

o jego kanonizacji, dokonanej w dzieñ Wielkanocy siedemdziesi¹t piêæ

lat temu przez za spraw¹ Piusa XI, 1 kwietnia 1934, pomaga nam zrozu-

mieæ, ¿e to w³anie jest jego wiêtoæ, która nas zdobywa. Nasz podziw

do Ksiêdza Bosko wzrasta ze wzglêdu na jego wiêtoæ i to jest tym,

co nas zaprasza do wzywania i naladowania naszego Za³o¿yciela.

10 Pages 91-100

▲back to top

10.1 Page 91

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 91

1. W moim pierwszym licie na pocz¹tku ubieg³ego szeciolecia,

tymi samymi s³owami S³ugi Bo¿ego Jana Paw³a II, pisa³em do was

Drodzy salezjanie, b¹dcie wiêci!. W ten sposób wzywa³em, aby

wiêtoæ uczyniæ naszym programem ¿ycia duchowego i dzia³alnoci

duszpasterskiej. Na pocz¹tku tego nowego szeciolecia, rok ³aski, któ-

ry prze¿ywamy, przedstawia nam znowu zobowi¹zanie d¹¿enia do wiê-

toci, jako g³ówn¹ drogê, aby stworzyæ dobry obraz Zgromadzenia,

jak stwierdzi³, przepowiadaj¹c sam Ksi¹dz Bosko.

wiêtoæ jest piêknoci¹ naszego ¿ycia, naszych wspólnot, nasze-

go Zgromadzenia. wiêtoæ, która wyra¿a siê w radykalnym nalado-

waniu Pana Jezusa pos³usznego, ubogiego i czystego jest wdziêkiem

¿ycia konsekrowanego. wiêtoæ, prze¿ywana jako ca³kowity dar z sa-

mych siebie Bogu dla m³odzie¿y ubogiej, jest si³¹, która emanuje z praw-

dziwego wiadectwa, zdatna wzbudziæ i przyci¹gn¹æ powo³ania. Oto

dlaczego wiêtoæ, wraz ze swoj¹ sztuk¹ i swoj¹ liturgi¹, stanowi piêk-

no Kocio³a. A zatem s³usznie mo¿na stwierdziæ: Tylko to piêkno

uchroni wiat!.

2. wiêtoæ Ksiêdza Bosko jest gwarancj¹, ¿e jego propozycja ¿y-

cia, jego szko³a duchowoci, jego wzór dzia³alnoci duszpasterskiej

stanowi¹ autentyczn¹ drogê ewangeliczn¹, która prowadzi do pe³ni mi-

³oci. Pod¹¿aj¹c t¹ drog¹, zainicjowan¹ przez Ksiêdza Bosko w nala-

dowaniu Chrystusa mamy pewnoæ realizacji ¿ycia w pe³ni ewange-

licznego, ca³kowicie ofiarowanego, bez warunków, bez zastrze¿eñ, bez

oszczêdzania siê. W szkole Ksiêdza Bosko nauczymy siê tak¿e my byæ

wiêtymi.

3. Wielorakoæ i ró¿norodnoæ form wiêtoci, kwitn¹ca w 150 la-

tach Zgromadzenia, wród m³odych wychowanków, w Rodzinie Sale-

zjañskiej, s¹ znakiem wiêtoci naszego Za³o¿yciela. wiêtoæ synów

jest potwierdzeniem wiêtoci ojca, pisa³ b³ogos³awiony Micha³ Rua

do dyrektorów salezjañskich, wysy³aj¹c im duchowy testament Ksiêdza

Bosko, kilka dni po jego mierci. Pierwsze pokolenie salezjanów, nie

mia³o ¿adnych w¹tpliwoci odnonie wiêtoci w³asnego ojca i mi-

strza, jeli nawet nie mog³o og³osiæ jej wczeniej, jak Koció³ uzna³by

j¹ uroczycie.

10.2 Page 92

▲back to top

92 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W tym czasie, wiêtoæ jak¹, na pocz¹tku, Zgromadzenie potrafi³o

¿yæ w pos³udze m³odzie¿y, stosuj¹c metodê niezwykle prost¹, lecz jed-

nakowo skutecznie stosowan¹ przez Ksiêdza Bosko, by³oby bardzo

wa¿nym dowodem na korzyæ wiêtoci Za³o¿yciela. W ten sposób,

wiêtoæ synów i córek wzrasta³a z czasem,: pod¹¿aj¹c za ojcem, wielu

uczniów uczyni³o w³asn¹ t¹ sympatyczn¹ formê wiêtoci, niejako do-

mow¹, która jest wiêtoci¹ pracy i podwórka.

4. Wiele jest postaci wiêtych salezjanów, którzy zaczerpnêli inspi-

racjê z Ksiêdza Bosko. Ta sama droga jest zaproponowana tak¿e nam:

jeli chcemy zostaæ wiêtymi powinnimy patrzeæ na niego. My jeste-

my spadkobiercami wiêtego. wiêtoæ jest najwiêkszym dziedzic-

twem, jaki on nam pozostawi³. Ksi¹dz Bosko powierzy³ nam wiêtoæ

oryginaln¹, uczynion¹ z prostoty i ¿yczliwoci. wiêtoæ, która czyni

mi³ymi, dobrymi, skromnymi, uprzejmymi. Jest to wiêtoæ, do jakiej

jestemy wezwani, która jest zdolna przyci¹gn¹æ m³odzie¿. To by³ dar

Ksiêdza Bosko dla m³odzie¿y i to jest najlepszy dar, który my mo¿emy

uczyniæ dzi dla m³odzie¿y. Pamiêtajmy o tym, Drodzy Wspó³bracia:

uboga m³odzie¿ ma prawo do naszej wiêtoci!

Parafrazuj¹c Ksiêdza Bosko, mo¿emy powiedzieæ, ¿e jest czym

fascynuj¹cym byæ wiêtymi, poniewa¿ wiêtoæ jest promieniuj¹ca,

duchowym napiêciem, piêknem, wiat³em, wewnêtrzn¹ radoci¹, rów-

nowag¹, przejrzysta mi³oci¹, prowadz¹c¹ a¿ na szczyt. A tak¿e Ko-

ció³, poprzez Sobór Watykañski II przypomina, ¿e wszyscy w Ko-

ciele powo³ani s¹ do wiêtoci (LG 39). Ona jest priorytetem nowego

tysi¹clecia: to by³aby sprzeczna z tym postawa cz³owieka pogodzone-

go z w³asn¹ ma³oci¹, zadowalaj¹cego siê minimalistyczn¹ etyk¹ i po-

wierzchown¹ religijnoci¹... Dzisiaj trzeba na nowo z przekonaniem

zalecaæ wszystkim d¹¿enie do tej «wysokiej miary» zwyczajnego ¿ycia

chrzecijañskiego (NMI 31).

wiêtoæ nie powinna oniemielaæ nas, jak gdyby wymaga³a od nas,

¿ebymy ¿yli niemo¿liwym heroizmem, zastrze¿onym dla niewielu

uprzywilejowanych. wiêtoæ nie jest naszym dzie³em, lecz jest darmo

danym uczestnictwem w wiêtoci Boga, jest wiêc ³ask¹. Ona jest da-

rem, zanim jest owocem naszego wysi³ku. Osoba jest ca³kowicie w³¹-

10.3 Page 93

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 93

czona w tajemnicz¹ sferê czystoci, dobroci, bezinteresownoci, mi³o-

sierdzia, mi³oci Pana Jezusa. Jest ca³kowitym powierzeniem nas w wie-

rze, nadziei i mi³oci Bogu; powierzeniem, które urzeczywistnia siê

dzieñ po dniu, ze spokojem duchowym, cierpliwoci¹, bezinteresow-

noci¹, przyjmuj¹c codzienne próby i radoci z przekonaniem, ¿e

wszystko ma znaczenie przed Bogiem.

wiêtoæ Ksiêdza Bosko janieje blaskiem, nadziej¹ i radoci¹ Wiel-

kanocy. Wielka radoæ dnia Wielkanocnego, 1 kwietnia 1934, prze¿yta

na Placu wiêtego Piotra w dniu kanonizacji, umieszcza wiêtoæ Ksiê-

dza Bosko w blasku wielkanocnym. W bliskoci Wielkanocy, w tym

roku ³aski 2009 ¿yczê wszystkim ¿ycia w radoci i z odnowion¹ gorli-

woci¹ kroczenia t¹ drogê wiêtoci jako nowoci ¿ycia.

Serdecznie pozdrawiam w Panu

Ks. Pascual Chávez Villanueva

Prze³o¿ony Generalny

5.2 „Wspominając Księdza Rua”

Zostaje przytoczony list napisany przez Ksiêdza Genera³a do Wspó³-

braci Salezjanów, aby og³osiæ szczególn¹ pamiêæ B³ogos³awionego

Micha³a Rua, w stulecie jego mierci, która nast¹pi³a siê w 1910. Ksi¹dz

Genera³ okrela cele tego roku na pami¹tkê Ksiêdza Rua, wskazuj¹c

tak¿e Salezjanom kilka szczególnych uwag, które przedstawiaj¹ kon-

kretne obowi¹zki, aby przebyæ drogê wiêtoci na przyk³adzie ksiêdza

Rua, wiernym uczniu Ksiêdza Bosko i kontynuatorze drogi przez niego

wytyczonej.

Najdro¿si Wspó³bracia,

Prze¿ywamy ten Jubileuszowy rok 2009, w którym wspominamy

150. rocznicê za³o¿enia Zgromadzenia. Wyra¿amy wdziêcznoæ Bogu

za dary ³aski, które taki rok nam przynosi i za owoce, jakich sprawia

dojrzewanie w nas, w naszych wspólnotach, m³odzie¿y, wieckich i ro-

dzinach. Z pewnoci¹ jednym z tych darów jest przejcie urny z reli-

10.4 Page 94

▲back to top

94 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

kwi¹ Ksiêdza Bosko, która rozpoczê³a swoj¹ pielgrzymkê z Inspektorii

Centralnej W³och i przesz³a do Wizytatorii UPS i Domu Generalnego

CMW. W kolejnych dniach zatrzyma siê w naszym Domu Generalnym

i nastêpnie zostanie przewieziona do Chile i innych krajów Ameryki

£aciñskiej.

Szczytem tego roku jubileuszowego bêdzie dzieñ 18 grudnia. W tym

dniu, w uroczystej celebracji, prze¿ytej przede wszystkim na szczeblu

miejscowym, odnowimy nasz¹ profesjê zakonn¹, potwierdzaj¹c dar

z siebie samych Bogu dla m³odzie¿y. Pragniemy prze¿yæ ten akt, jako

moment kocielny i publiczny. Jest wa¿ne, a¿eby w³¹czyæ w to m³o-

dzie¿, wieckich, rodziny, Biskupów salezjañskich, ró¿ne grupy Ro-

dziny Salezjañskiej. Ja bêdê prze¿ywa³ ten moment razem z Rad¹ Ge-

neraln¹ w Turynie, w Bazylice Wspomo¿ycielki Wiernych, lecz

z pewnoci¹ bêdê czu³ bliskoæ ka¿dego z was, w g³êbokiej ³¹cznoci

ducha i radoci z przynale¿noci do piêknej Rodziny Ksiêdza Bosko.

Motyw tego mojego listu jest ten, aby podaæ wam oficjalnie do wia-

domoci, ¿e powiêcimy rok 2010 specjalnej pamiêci b³ogos³awione-

mu Micha³owi Rua. Jest to istotnie stulecie jego mierci, która nast¹pi-

³a 6 kwietnia 1910. Rok 2010, skupiony na postaci pierwszego Nastêpcy

Ksiêdza Bosko, w kilku aspektach bêdzie kontynuacj¹ obecnego roku

jubileuszowego; on pomo¿e nam w dalszym dojrzewaniu naszego po-

wo³ania konsekrowanego salezjañskiego. Wydaje mi siê rzecz¹ wa¿n¹,

abymy nabyli historyczn¹ wiadomoæ ¿e, od mierci Ksiêdza Bosko,

a¿ do naszych dni, Zgromadzenie urzeczywistni³o wielki i znamienny

rozwój z postêpem, przemyleniami, o¿ywieniami, pog³êbieniami. To¿-

samoæ Zgromadzenia rozumie siê rzeczywicie lepiej poprzez jego hi-

storiê, znaj¹c formy i wyra¿enia, które ono przybra³o w ró¿nych mo-

mentach i miejscach.

Wspominaj¹c Ksiêdza Rua, bêdziemy prze¿ywaæ ten rok 2010,

jako duchow¹ i duszpastersk¹ drogê. On rozpocznie siê 31 stycznia,

w uroczystoæ Ksiêdza Bosko, dzieñ, który wspomina mieræ wiête-

go: pocz¹wszy od tamtego 31 stycznia w 1888, jak Ksi¹dz Rua przej¹³

pa³eczkê, aby kontynuowaæ tê sam¹ drogê przebyt¹ przez Za³o¿yciela.

Pami¹tkowy rok zakoñczy siê 31 stycznia 2011. Na szczeblu Zgroma-

dzenia odbêd¹ siê m.in. dwa spotkania pog³êbienia historycznego: od

10.5 Page 95

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 95

28 padziernika do 1 listopada 2009, w Turynie, odbêdzie siê V Miê-

dzynarodowy Kongres Historyczny Dzie³a Salezjañskiego na temat:

Ksi¹dz Rua, pierwszy Nastêpca Ksiêdza Bosko; nastêpnie, od 29 pa-

dziernika do 1 listopada 2010 w Salezjanum w Rzymie zrealizowa-

ny bêdzie Miêdzynarodowy Kongres Zgromadzenia Salezjañskiego, na

temat Ksi¹dz Micha³ Rua w historii.

Zasygnalizujê wam teraz kilka wskazówek, które nale¿y mieæ na

uwadze w waszych duchowych i duszpasterskich zamierzeniach w przy-

sz³ym roku, w osobistym, wspólnotowym i inspektorialnym postêpo-

waniu. Póniej, bêd¹ one przedstawione obszerniej w okólniku, w któ-

rym zamierzam objaniæ bardziej dog³êbnie postaæ B³ogos³awionego

Micha³a Rua. Bêdzie on zaofiarowany wszystkim wspó³braciom w mie-

si¹cu wrzeniu 2009 i bêdzie opublikowany w kolejnym numerze Do-

kumentów Rady Generalnej.

Przede wszystkim, na przyk³adzie Ksiêdza Rua, wiernego ucznia

Jezusa, ladami Ksiêdza Bosko, ka¿dy wspó³brat wezwany jest odkryæ

na nowo drogi, aby strzec wiernoci powo³aniu konsekrowanemu.

Powo³anie nasze jest drogocennym darem; jest ono jednak jak skarb

w glinianych naczyniach. Wielkoæ otrzymanego daru jest czêsto za-

gro¿ona kruchoci¹ naszej odpowiedzi. Wierzê, ¿e staj¹c przed ¿yciem

tego wielkiego wiadka wiernoci, powinnimy postawiæ sobie pyta-

nie: «Jestem zadowolony z Boga?»; i jeszcze wiêcej: «czy Bóg jest za-

dowolony ze mnie?». Istotnie, obieraj¹c ¿ycie konsekracji salezjañskiej,

decydujemy siê naladowaæ Pana Jezusa i stajemy siê Jego autentycz-

nymi uczniami i Jego zapalonymi aposto³ami; to wszystko wymaga od

nas zobowi¹zania w przewiadczeniu o powo³aniowej wiernoci. A za-

tem czerpiemy obficie ze zdrojów ¿ycia ucznia i aposto³a, ze róde³

powo³aniowej wiernoci: z Pisma wiêtego, przy pomocy lectio divi-

na, i Eucharystii.

Mo¿emy podkreliæ równie¿ specyficzny aspekt w zakresie naszego

salezjañskiego ¿ycia konsekrowanego. Przedstawia siê ono w swoich

dwóch formach: ministerialnym i wieckim; w tym roku kap³añskim

mo¿emy ponownie odkryæ, w szczególnoci, we wspólnocie (zakon-

nej) i we wspólnocie wychowawczo duszpasterskiej, dar kap³añstwa.

Kiedy Ksi¹dz Rua zosta³ wys³any do Mirabello, aby za³o¿yæ now¹

placówkê, on streci³ porady otrzymane od Ksiêdza Bosko w jednym

10.6 Page 96

▲back to top

96 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

sformu³owaniu: W Mirabello bêdê stara³ siê byæ Ksiêdzem Bosko.

Jak wa¿ne jest, a¿eby ka¿dy z nas przyj¹³ tê sam¹ postawê! To jest istot-

nie tak¿e projekt ¿ycia, który znajdujemy wyra¿ony w naszych Kon-

stytucjach: byæ Ksiêdzem Bosko dzi, tam, gdzie ¿yjemy i pracujemy.

Stawaæ siê Ksiêdzem Bosko, dzieñ po dniu, jest dok³adnie tym, na co

wskazuj¹ nam konkretnie Konstytucje. Wiemy, ¿e po zatwierdzeniu

Konstytucji, które dokona³o siê 3 kwietnia 1874, z powodu jego wzo-

rowego ¿ycia, Ksi¹dz Rua, by³ nazywany ¿yw¹ regu³¹; mia³ on zwy-

czaj twierdziæ: ¯adnej rzeczy nie uwa¿a siê za ma³¹, od chwili jak jest

ona zawarta w Regule.

Oto wiêc, drodzy Wspó³bracia, druga wskazówka któr¹ nale¿y mieæ

na uwadze. Poruszony szczególnym wiadectwem pierwszego nastêp-

cy Ksiêdza Bosko, zapraszam was w tym roku, przede wszystkim z oka-

zji Rekolekcji, odkryæ na nowo donios³oæ i ducha naszych Konstytu-

cji salezjañskich i ponownie przemyleæ wasz osobisty program ¿ycia.

Pobudzani przyk³adem Ksiêdza Rua i stosownie do ukierunkowañ KG

26, pragniemy gorliwie studiowaæ i praktykowaæ nasze Konstytucje,

ze szczególnym odniesieniem do czwartego rozdzia³u: tego, który doty-

czy naszego pos³annictwa i jest zatytu³owany pos³ani do m³odzie¿y.

Po trzecie, wspominamy jak Ksi¹dz Rua, pobudzony pasj¹ Da mihi

animas, wzbudzi³ wielki impuls pos³annictwu salezjañskiemu. Dyna-

mizm pos³annictwa, pobudzi³ go do nadania ¿ycia nowym formom dusz-

pasterskim, wzniecenia i pielêgnowania powo³añ konsekrowanego ¿y-

cia salezjañskiego, pójcia do innych czêci wiata. Pos³annictwo

wezwa³o go odpowiedzenia na potrzeby m³odzie¿y i znalezienia odpo-

wiednich dróg duszpasterskich aby dotrzeæ do nich z g³oszeniem Ewan-

gelii. Duszpasterski zapa³ Ksiêdza Rua wymaga od nas zatem, aby re-

alizowaæ w czasie tego roku zobowi¹zanie ewangelizacji m³odzie¿y.

Tego domaga siê od nas druga czêæ KG 26; to proponuje nam Wi¹-

zanka 2010, która zaprasza nas, abymy zaanga¿owali siê w pracê ewan-

gelizacyjn¹ jako Rodzina salezjañska, której Ksi¹dz Rua by³ zdecydo-

wanym inicjatorem. KG 26 wzywa nas, abymy nieli Ewangeliê

m³odzie¿y, anga¿uj¹c siê w bycie wspólnot¹ ewangelizacyjn¹ i ewan-

gelizuj¹c¹, przypisaæ centralne miejsce propozycji Jezusa Chrystusa,

rozwijaæ ¿yzne zainteresowanie zwi¹zkiem miêdzy ewangelizacj¹ i wy-

10.7 Page 97

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 97

chowaniem, mieæ na uwadze konteksty, zaanga¿owaæ rodziny. Czerp-

my natchnienie z tego kapitulnego tematu, aby zainicjowaæ ponowne

przemylenie naszego duszpasterstwa.

Duch Chrystusowy niech o¿ywia nasz¹ drogê odnowy duszpaster-

skiej i Maryja Wspomo¿ycielka niech nas wspiera w zaanga¿owaniu

duszpasterskim. Ksi¹dz Bosko niech bêdzie zawsze naszym wzorem i

naszym przewodnikiem.

Serdecznie pozdrawiam w Panu

Ks. Pascual Chávez Villanueva

Prze³o¿ony Generalny

5.3 Odpust zupełny w czasie pielgrzymki Urny

z relikwiami Księdza Bosko

Zostaje przytoczone t³umaczenie w jêzyku w³oskim Dekretu wydanego

przez Penitencjariê Apostolsk¹ z dat¹ 8 maja 2009, za porednictwem

którego zostaje zakomunikowany Odpust zupe³ny udzielony przez Ojca

wiêtego wszystkim tym, którzy zatrzymaj¹ siê pobo¿nie na modlitwie

w czasie trwania celebracji wspólnotowej lub równie¿ prywatnie

przy Urnie z relikwiami wiêtego Jana Bosko uroczycie wystawionej,

z okazji jej przejcia w ró¿nych miejscach obecnoci salezjañskiej

w wiecie.

Prot. N. 344/09/I

WASZA WI¥TOBLIWOÆ,

Franciszek Maraccani, Prokurator Generalny Towarzystwa wiê-

tego Franciszka Salezego, w imieniu Prze³o¿onego Generalnego, Pa-

scual Chávez Villanueva, z uczuciami synowskiej czci do Jego wi¹to-

bliwoci, które wyra¿a z serca z wszystkimi cz³onkami Zgromadzenia

i wieloma wiernymi powierzonymi ich dzie³u mi³oci, z wyrazami sza-

cunku przedstawia nastêpuj¹c¹ prob¹.

10.8 Page 98

▲back to top

98 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Od obecnego miesi¹ca maja do dnia dwusetnej rocznicy ziemskich

narodzin wiêtego Jana Bosko, Urna wiêtego Za³o¿yciela, ku wiel-

kiej duchowej radoci wiernych chrzecijan, zostanie ze czci¹ niesiona

w pielgrzymce sukcesywnie we wszystkich Inspektoriach Towarzystwa

Salezjañskiego rozmieszczonych na ca³ym wiecie.

I a¿eby wierni, którzy zobacz¹ relikwie wiêtego, byli ci¹gle za-

chêceni wzmacniaæ wewnêtrznie Wiarê i wyznawaæ j¹ otwarcie publicz-

nie, strzec nadprzyrodzonej Nadziei i pomna¿aæ we w³asnych sercach

Mi³oæ do Boga i bliniego, wiadcz¹c o niej przez dzie³a, w jednoci

z Kocio³em Katolickim zgromadzonym na ca³ym wiecie wokó³ Jego

wi¹tobliwoci, z ufnoci¹ b³aga o dar wiêtych Odpustów.

Zatem,

dnia 8 maja 2009

PENITENCJARIA APOSTOLSKA, z upowa¿nienia Ojca wiêtego,

chêtnie udziela odpustu zupe³nego, który mo¿e byæ uzyskiwany przez

wiernych chrzecijan, którzy ze skruszonym sercem, spe³ni¹ zwyk³e

warunki (Spowied sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modli-

twa wedle intencji Ojca wiêtego), w toku pielgrzymki Urny wiêtego

Jana Bosko, w ka¿dej miejscu na ziemi, przed relikwiami wiêtego,

uroczycie wystawionymi, bêd¹ pobo¿nie uczestniczyli w jakim wiê-

tym obrzêdzie, celebrowanym na jego czeæ, lub przynajmniej zatrzyma-

j¹ siê przez odpowiedni przeci¹g czasu na pobo¿nej refleksji, zakoñ-

czaj¹c j¹ Modlitw¹ Pañsk¹, Wyznaniem Wiary i inwokacj¹ Najwiêtszej

Dziewicy Maryi i wiêtego Jana Bosko.

To bêdzie prawomocne przez ca³y czas trwania pielgrzymki Urny

wiêtego. O ile nic nieoczekiwanego nie stanie na przeszkodzie.

S.R.E. Card. James Francis STAFFORD

Penitencjarz Wy¿szy

Mons. Gianfranco GIROTTI, O.F.M. Conv.

Vescovo Titolare di Meta, Regens

10.9 Page 99

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 99

5.4 Odpust zupełny udzielony Salezjanom za od-

nowienie ślubów zakonnych dnia 18 grudnia

2009, w 150. rocznicę założenia Towarzystwa

Salezjańskiego

Zostaje przytoczone t³umaczenie w jêzyku w³oskim Dekretu wydanego

przez Penitencjariê Apostolsk¹ z dat¹ 22 czerwca 2009, za porednic-

twem którego zostaje zakomunikowany Odpust zupe³ny, udzielony przez

Ojca wiêtego dla wspó³braci salezjanów 18 grudnia 2009, dzieñ w któ-

rym przypada 150 rocznica za³o¿enia Towarzystwa Salezjañskiego, kiedy

uroczycie odnowi¹ lub tak¿e prywatnie, kto bêdzie mia³ jakie prze-

szkody luby zakonne, z przyrzeczeniem ¿ycia wiernego zobowi¹za-

niom w³asnego powo³ania.

Prot. N. 131/09/I

WASZA WI¥TOBLIWOÆ,

Pascual Chávez Villanueva, Prze³o¿ony Generalny Towarzystwa

wiêtego Franciszka Salezego, okazuj¹c Jego wi¹tobliwoci uczucia

oddania swojego i ca³ej Rodziny Salezjañskiej, ze czci¹ zawiadamia,

¿e najbli¿szego 18 grudnia up³ynie sto piêædziesi¹t lat, kiedy wiêty

Jan Bosko za³o¿y³ Pobo¿ne Towarzystwo Salezjañskie, by wychowy-

waæ m³odzie¿ w duchu chrzecijañskim i przygotowywaæ j¹ do wyko-

nywania zawodów rzemielniczych, które z pomoc¹ Opatrznoci Bo-

¿ej rozprzestrzeni³o siê bardzo na ca³y wiat, i by³o zawsze zas³u¿one

za wielk¹ dzia³alnoæ duszpastersk¹ i misyjn¹.

Aby godnie upamiêtniæ to wydarzenie, bêd¹ sk³adane podziêkowa-

nia Wszechmog¹cemu Bogu poprzez wiête obrzêdy, przedsiêwziêcia

religijne i formacji chrzecijañskiej w wielu domach i wiêtych miej-

scach, zwi¹zanych ze Zgromadzeniem, które obchodzi Jubileusz. I ¿eby

wspó³braciom Towarzystwa Salezjañskiego by³a bardziej otwarta Bo¿a

szczodrobliwoæ i by przeto mogli zaczerpn¹æ bardziej obfite owoców

duchowych, wy¿ej wymieniony Prze³o¿ony pokornie prosi Jego wi¹-

tobliwoci o dar uzyskania Odpustu zupe³nego w samym dniu rocznicy.

10.10 Page 100

▲back to top

100 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Zatem,

dnia 22 czerwca 2009

PENITENCJARIA APOSTOLSKA, z upowa¿nienia Ojca wiête-

go, chêtnie udziela odpustu zupe³nego, który mo¿e byæ uzyskiwany

przez wspó³braci Towarzystwa wiêtego Franciszka Salezego, którzy

ze skruszonym sercem, po spe³nieniu zwyk³ych warunków (Spowied

sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa na intencjê Ojca

wiêtego), dnia 18 grudnia 2009 odnowi¹ przyrzeczenie spe³niaæ wier-

nie zobowi¹zania w³asnego powo³ania, uroczycie lub tak¿e prywatnie

ci cz³onkowie, którzy w sposób uzasadniony bêd¹ przeszkodzeni.

Niniejsze zezwolenie bêdzie wa¿ne tylko z tej okazji. O ile nic nie-

oczekiwanego nie stanie na przeszkodzie.

Mons. Gianfranco GIROTTI, O.F.M. Conv.

Vescovo Titolare di Meta, Regens

S.R.E. Card. James Francis STAFFORD

Penitencjarz Wy¿szy

5.5 Kalendarz Liturgiczny własny zatwierdzony

przez Kongregację ds. Kultu Bożego

W numerze 392 Dokumentów Rady Generalnej zosta³ przytoczony

Kalendarz Liturgiczny w³asny, zatwierdzony przez Kongregacjê ds.

Kultu Bo¿ego i Dyscypliny Sakramentów z dat¹ 30 czerwca 2005, na-

szego Towarzystwa wiêtego Franciszka Salezego (Salezjanie Ksiêdza

Bosko), razem z tym dla Instytutu Córek Maryi Wspomo¿ycielki i Ochot-

niczek Ksiêdza Bosko.

W tych latach zosta³o do³¹czone do Kalendarza nastêpne Wspomnienie

(dowolne), to Zefirino Namunicurá (26 sierpnia); zosta³y rozdzielone

na dwa Wspomnienia, B³ogos³awionego Józefa Kowalskiego, mêczenni-

ka (29 maja) i piêciu m³odych mêczenników, Franciszka Kêsego i Towa-

rzyszy (12 czerwca, Wspomnienie dowolne). Wspomnienie (dowolne)

wiêtego Alojzego Orione zosta³o przeniesione na 16 maja (dzieñ,

w którym jest celebrowane przez Orionistów). W koñcu, Wspomnienie

11 Pages 101-110

▲back to top

11.1 Page 101

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 101

B³ogos³awionego Artemidesa Zattiego zosta³o przeniesione na 13 li-

stopada (który jest najbli¿szym dniem wolnym od daty pierwszej wy-

prawy misyjnej dokonanej przez Ksiêdza Bosko do Ameryki £aciñskiej).

A zatem zostaje opublikowany Kalendarz Liturgiczny w³asny, w na-

stêpstwie ostatnich do³¹czeñ, czy te¿ przeniesieñ danych Wspomnieñ.

Kalendarz jest zatwierdzony Dekretem Kongregacji ds. Kultu Bo¿ego

i Dyscypliny Sakramentów z 12 czerwca 2009 (N. 260/08/L), w którym

zosta³y zatwierdzone niektóre teksty liturgiczne (kolekta i II czytanie

brewiarzowej Godziny Czytañ) najnowszych B³ogos³awionych.

A zatem przytacza siê w ca³oci nowy Kalendarz Liturgiczny w³asny

(dotycz¹cy tak¿e CMW i VDB, których Kalendarze zosta³y zatwierdzo-

ne równoczenie z tym SDB):

STYCZEÑ

KALENDARZ W£ASNY

15 B³ogos³awionego Alojzego Wariary, prezbitera

Wspomnienie

[dla CMW i VDB: Wspomnienie dowolne]

22 B³ogos³awionej Laury Vicuña, dziewczêcia

Wspomnienie dowolne

[dla CMW: Wspomnienie]

24 wiêtego Franciszka Salezego, biskupa

i doktora Kocio³a Tytularnego i G³ównego Patrona

Towarzystwa w. Franciszka Salezego

wiêto

30 B³ogos³awionego Bronis³awa Markiewicza,

prezbitera

(tylko dla S.D.B.)

Wspomnienie dowolne

31 wiêtego Jan Bosko, prezbitera

Za³o¿yciela Towarzystwa w. Franciszka Salezego,

Instytutu Córek Maryi Wspomo¿ycielki

i Stowarzyszenia Wspó³pracowników Salezjañskich

Uroczystoæ

LUTY

1 Wspomnienie wszystkich zmar³ych Wspó³braci

7 B³ogos³awionego Piusa IX, papie¿a

Wspomnienie dowolne

9 B³ogos³awionej Eusebii Palomino Yenes,

dziewicy

Wspomnienie dowolne

[dla CMW: Wspomnienie]

11.2 Page 102

▲back to top

102 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

25 wiêtych Alojzego Versiglia, biskupa, i Kaliksta Caravario, prezbitera

Pierwszych mêczenników salezjañskich

wiêto

[dla CMW i VDB: Wspomnienie]

MAJ

6 wiêtego Dominika Savio, m³odzieñca

wiêto

13 wiêtej Marii Dominiki Mazzarello

Wspó³za³o¿ycielki Instytutu Córek Maryi Wspomo¿ycielki

wiêto

[dla CMW: Uroczystoæ]

15 Najwiêtszej Dziewicy z Fatimy

[Wspomnienie dowolne]

16 wiêtego Alojzego Orione, prezbitera

Wspomnienie dowolne

18 wiêtego Leonarda Murialdo, prezbitera

Wspomnienie dowolne

24 Najwiêtszej Dziewicy Maryi, Wspomo¿ycielki Wiernych

G³ównej Patronki S.D.B., C.M.W. i V.D.B.

Uroczystoæ

29 B³ogos³awionego Józefa Kowalskiego,

prezbitera, mêczennika

Wspomnienie

[dla CMW i VDB: Wspomnienie dowolne]

CZERWIEC

12 B³ogos³awionych Franciszka Kêsego

i Towarzyszy, mêczenników

Wspomnienie dowolne

23 wiêtego Józefa Cafasso, prezbitera

Wspomnienie

LIPIEC

7 B³ogos³awionej Marii Romero, dziewicy

SIERPIEÑ

2 B³ogos³awionego Augusta Czartoryskiego,

prezbitera

26 B³ogos³awionego Zeffiriniego Namumcurá

Wspomnienie dowolne

[dla CMW: Wspomnienie]

Wspomnienie dowolne

WRZESIEÑ

22 B³ogos³awionych Józefa Calasanza i Henryka Sáiza,

prezbiterów, i Towarzyszy, mêczenników

Wspomnienie

[dla VDB Wspomnienie dowolne]

11.3 Page 103

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 103

PADZIERNIK

5 B³ogos³awionego Alberta Marvelliego

(tylko da S.D.B.)

13 B³ogos³awionej Alexandriny da Costa, dziewicy

24 B³ogos³awionego Alojzego Guanella, prezbitera

25 Rocznica powiêcenia kocio³a w³asnego

(jeli nie jest znana dok³adna data)

29 B³ogos³awionego Micha³a Rua, prezbitera

Wspomnienie dowolne

Uroczystoæ

Wspomnienie

LISTOPAD

13 B³ogos³awionego Artemidesa Zattiego, zakonnika

Wspomnienie

[dla CMW i VDB: Wspomnienie dowolne]

15 B³ogos³awionej Magdaleny Morano, dziewicy Wspomnienie dowolne

GRUDZIEÑ

5 B³ogos³awionego Filipa Rinaldiego, prezbitera

Za³o¿yciela Instytutu Ochotniczek Ksiêdza Bosko

Wspomnienie

[dla VDB: wiêto]

Objanienia:

1. Celebracje, które nie posiadaj¹ specjalnych wskazówek w nawia-

sie, wskazana ranga (Uroczystoæ, wiêto, Wspomnienie, Wspomnie-

nie dowolne) wa¿na jest dla wszystkich trzech Instytutów (SDB,

CMW, VDB). W nawiasie wskazane s¹ szczegó³y dla poszczegól-

nych Instytutów.

2. Wed³ug normy, Kongregacja ds. Kultu Bo¿ego nie przyzna³a rangi

Wspomnienia (obowi¹zkowego), B³ogos³awionym w dniu, którym

przypadaj¹ tak¿e Wspomnienia dowolne w kalendarzu Kocio³a

Powszechnego (por. 2 sierpieñ i 15 listopad). Tym niemniej mo¿na

celebrowaæ o B³ogos³awionym lub B³ogos³awionej z kalendarza

w³asnego jako Wspomnienie dowolne.

3. Poniewa¿ 13 maja w naszym kalendarzu w³asnym przypada cele-

bracja wiêtej Marii Dominiki Mazzarello, Kongregacja ds. Kultu

Bo¿ego zadecydowa³a, ¿e bêdzie mo¿e byæ celebrowane Wspomnie-

nie dowolne Matki Boskiej Fatimskiej (która w kalendarzu ogól-

nym przypada 13 maja) w dniu 15 maja.

11.4 Page 104

▲back to top

104 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

5.6 Dekret kanonicznej erekcji Inspektorii „Błogo-

sławionego Artemidesa Zattiego” Argentyny

Północnej

Prot. n° 182/2009

DEKRET

KANONICZNEJ EREKCJI

INSPEKTORII SALEZJAÑSKIEJ

B£OGOS£AWIONEGO ARTEMIDESA ZATTIEGO

ARGENTYNA PÓ£NOC

Ni¿ej podpisany,

ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA, Prze³o¿ony Generalny Towa-

rzystwa Salezjañskiego wiêtego Jana Bosko,

bior¹c pod uwagê sytuacjê placówek i dzie³ salezjañskich na obsza-

rze Pó³nocnej Argentyny, podzielonym obecnie na dwie Inspektorie

wiêtego Franciszka Solano z siedzib¹ w Córdoba i Matki Bo¿ej

Ró¿añcowej z siedzib¹ w Funes;

po wys³uchaniu opinii zainteresowanych Inspektorów i ich Rad oraz

maj¹c na wzglêdzie wyniki przeprowadzonej wród wspó³braci obu

Inspektorii konsultacji;

zgodnie z artyku³em 156 Konstytucji;

po otrzymaniu zgody Rady Generalnej na posiedzeniu w dniu 24

stycznia 2008 r., zgodnie z artyku³ami 132 §1,1 i 156 Konstytucji;

niniejszym Dekretem

ERYGUJÊ KANONICZNIE

INSPEKTORIÊ SALEZJAÑSK¥ ARGENTYNY PÓ£NOCNEJ,

pod wezwaniem B£OGOS£AWIONEGO ARTEMIDESA ZAT-

TIEGO, z siedzib¹ w CÓRDOBA, dom pw. wiêtego Franciszka

Salezego, jako wynik po³¹czenia dwóch Inspektorii z siedzibami

w Córdoba i w Rosario, obejmuj¹c¹ wszystkie Wspólnoty aktualnie

przynale¿¹ce do wy¿ej wymienionych Inspektorii wraz z przypisany-

mi do nich wspó³braæmi:

11.5 Page 105

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 105

ALTA GRACIA, Maryi Wspomo¿ycielki

CONCEPCIÓN DEL URUGUAY, wiêtej Teresy od Dzieci¹tka Jezus

CÓRDOBA Casa Inspectorial, wiêtego Franciszka Salezego

CÓRDOBA Domingo Savio, wiêtych Anio³ów Stró¿ów

CÓRDOBA Miguel Rua, B³ogos³awionego Micha³a Rua

CÓRDOBA Pio X, wiêtego Hieronima

CÓRDOBA Residencia Universitaria, Maryi Wspomo¿ycielki

CÓRDOBA San Antonio, wiêtego Antoniego

CÓRDOBA Villada Técnico, wiêtego Józefa

CORRIENTES Maria Auxiliadora, Maryi Wspomo¿ycielki

CURUZÚ CUATIÁ, wiêtego Jana Bosko

EUGENIO BUSTOS, wiêtego Jana Bosko

FERRÉ, Przenajwiêtszej Trójcy

FONTANA, Najwiêtszej Dziewicy z Itatí

FORMOSA, Maryi Wspomo¿ycielki

FUNES Aspirantato, wiêtego Jana Bosko

FUNES Matki Bo¿ej Ró¿añcowej

MENDOZA Colegio D. Bosco, wiêtego Jakuba Starszego

MISIONES San José, wiêtego Jana Bosko

POSADAS, wiêtych Alojzego Versiglia i Kaliksta Caravario

RESISTENCIA, wiêtego Jana Bosko

RÍO TERCERO, wiêtego Dominika Savio

RODEO DEL MEDIO, wiêtego Izydora

ROSARIO San Domenico Savio, wiêtego Dominika Savio

ROSARIO San José, wiêtego Józefa

SALTA Colegio Salesiano, wiêtego Franciszka Solano

SAN AMBROSIO, Najwiêtszego Serca

SAN JUAN, wiêtego Jana Bosko

SAN LUIS, wiêtego Jana Bosko

SAN NICOLÁS DE LOS ARROYOS, Maryi Wspomo¿ycielki

SAN RAFAEL, wiêtego Dominika Savio

SANTA FE, wiêtego Jana Bosko

SANTIAGO DEL ESTERO, wiêtego Jana Bosko

TUCUMÁN Belgrano, wiêtego Alojzego Gonzagi

TUCUMÁN Massa, wiêtego Wawrzyñca

11.6 Page 106

▲back to top

106 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

TUCUMÁN Tulio, wiêtego Micha³a Archanio³a

VENADO TUERTO, Maryi Wspomo¿ycielki

VIGNAUD, Najwiêtszego Serca Pana Jezusa

ponadto tak¿e placówka (kanonicznie nieerygowana) w CABANA.

Postanawia siê co nastêpuje:

1° Do Inspektorii przynale¿¹ wspó³bracia, którzy z dat¹ kanonicznej

erekcji, przebywaj¹ i pracuj¹ w Domach salezjañskich wy¿ej wy-

mienionych. Jednak¿e taka przynale¿noæ jest czasowa dla tych, któ-

rzy w porozumieniu miêdzy Inspektoriami, spe³niaj¹ tymczasowo

pos³ugê wspó³pracy w domach tych dwóch Inspektorii.

2° Ponadto przynale¿¹ do niej wspó³bracia w formacji z dwóch wcze-

niej istniej¹cych Inspektorii wiêtego Franciszka Solano z sie-

dzib¹ w Córdoba i Matki Bo¿ej Ró¿añcowej z siedzib¹ w Rosario,

oraz inni wspó³bracia inkardynowani do tych¿e dwóch Inspektorii,

którzy z dat¹ kanonicznej erekcji znajduj¹ siê poza Inspektori¹ z po-

wodu studiów, leczenia, pracy itp.

W odniesieniu do wszystkich innych kwestii zachowuj¹ wa¿noæ

normy okrelone przez Konstytucje i Regulaminy ogólne.

Niniejszy Dekret wchodzi w ¿ycie z dniem 31 stycznia 2010.

Rzym, 9 lipca 2009.

Ks. Marian STEMPEL

Sekretarz Generalny

Ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA

Prze³o¿ony Generalny

11.7 Page 107

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 107

5.7 Dekret kanonicznej erekcji Inspektorii „Zeffirino

Namuncurá” Argentyny Południowej

Prot. n° 183/2009

DEKRET KANONICZNEJ EREKCJI

INSPEKTORII SALEZJAÑSKIEJ

B£OGOS£AWIONEGO ZEFFIRINO NAMUNCURÁ

ARGENTYNA PO£UDNIOWA

Ni¿ej podpisany,

ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA, Prze³o¿ony Generalny Towa-

rzystwa Salezjañskiego wiêtego Jana Bosko,

bior¹c pod uwagê sytuacjê placówek i dzie³ salezjañskich na ob-

szarze Po³udniowej Argentyny, podzielonym obecnie na trzy In-

spektorie wiêtego Franciszka Salezego z siedzib¹ w Buenos

Aires, wiêtego Franciszka Ksawerego z siedzib¹ w Bahía Blan-

ca i Matki Bo¿ej z Luján z siedzib¹ w La Plata;

po wys³uchaniu opinii zainteresowanych Inspektorów i ich Rad oraz,

maj¹c na wzglêdzie wyniki przeprowadzonej wród wspó³braci

trzech Inspektorii konsultacji;

zgodnie z artyku³em 156 Konstytucji;

po otrzymaniu zgody Rady Generalnej na posiedzeniu w dniu 24

stycznia 2008 r., zgodnie z artyku³ami 132 §1,1 i 156 Konstytucji;

niniejszym Dekretem

ERYGUJÊ KANONICZNIE

INSPEKTORIÊ SALEZJAÑSK¥ ARGENTYNY PO£UDNIO-

WEJ, pod wezwaniem B£OGOS£AWIONEGO ZEFFIRINO

NAMUNCURÁ, z siedzib¹ w BUENOS AIRES, dom pw. wiête-

go Franciszka Salezego, jako wynik po³¹czenia trzech Inspektorii

z siedzibami w Buenos Aires, w Bahía Blanca i w La Plata, obejmu-

j¹c¹ wszystkie Wspólnoty aktualnie przynale¿¹ce do wy¿ej wymienio-

nych Inspektorii wraz z przypisanymi do nich wspó³braæmi:

11.8 Page 108

▲back to top

108 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

AVELLANEDA, wiêtego Jana Bosko

BAHÍA BLANCA Don Bosco, wiêtego Jana Bosko

BAHÍA BLANCA Enfermería A. Zatti, B³ogos³awionego Artemidesa

Zattiego

BAHÍA BLANCA La Piedad, Madonna della Pietà

BARILOCHE Don Bosco, wiêtego Jana Bosko

BERNAL, Madonna della Guardia

BUENOS AIRES Boca Colegio, wiêtego Jana Ewangelisty

BUENOS AIRES Boca San Pedro, wiêtego Piotra Aposto³a

BUENOS AIRES Casa Ispettoriale, wiêtego Franciszka Salezego

BUENOS AIRES León XIII, Najwiêtszego Serca Pana Jezusa

BUENOS AIRES N.S. de los Remedios, Nuestra Señora de los Remedios

BUENOS AIRES Procura, wiêtego Jana Bosko

BUENOS AIRES San Carlos, wiêtego Karola Boromeusza

BUENOS AIRES Santa Caterina, wiêtej Katarzyny V.M.

CALETA OLIVIA, wiêtego Jana Bosko

CHOS MALAL, Maryi Wspomo¿ycielki

CIPOLLETTI, wiêtego Józefa

COMODORO RIVADAVIA D. Savio, wiêtego Dominika Savio

DEL VALLE, Niepokalanego Poczêcia Najwiêtszej Maryi Panny

DERQUI, Nuestra Señora de Caacupé

DON BOSCO, wiêtego Jana Bosko

ENSENADA, Madonna della Mercede

ESQUEL, wiêtego Alojzego Gonzagi

FORTÍN MERCEDES, wiêtego Piotra

GENERAL ACHA, Niepokalanego Poczêcia Najwiêtszej Maryi Panny

GENERAL PICO, Madonna della Mercede

ISIDRO CASANOVA, wiêtego Jana Bosko

JUNÍN DE LOS ANDES, Matki Bo¿ej nie¿nej

LA PLATA Sacro Cuore, Najwiêtszego Serca

LA PLATA San Michele, wiêtego Micha³a Archanio³a

MAR DEL PLATA, Maryi Wspomo¿ycielki

NEUQUÉN Don Bosco, wiêtego Jana Bosko

PICO TRUNCADO, wiêtej Rodziny

PUERTO DESEADO, wiêtego Józefa

11.9 Page 109

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 109

RAMOS MEJÍA M. Auxiliadora, wiêtych Anio³ów Stró¿ów

RÍO GALLEGOS, Matki Bo¿ej z Luján

RÍO GRANDE Parrocchia, wiêtego Jana Bosko

SAN ISIDRO Artemide Zatti, B³ogos³awionego Filipa Rinaldiego

SAN ISIDRO J. Fernández, Najwiêtszego Serca

SAN ISIDRO Santa Isabel, wiêtej El¿biety

SAN JUSTO Teologato, Matki Bo¿ej Nadziei

SAN JUSTO, Najwiêtszego Serca

SANTA ROSA, Najwiêtszego Serca

TRELEW Colegio J. Muzio, wiêtego Jana Chrzciciela

TRELEW N.S. de la Paz, wiêtego Dominika de Guzman

URIBELARREA, wiêtego Paschalisa Baylon

USHUAIA, Madonna della Mercede

VICTORICA, Madonna della Mercede

VIEDMA, Najwiêtszego Serca

VILLA REGINA, Matki Bo¿ej Ró¿añcowej

ZAPALA, Najwiêtszego Serca Pana Jezusa

ZÁRATE, wiêtego Józefa Robotnika

ponadto tak¿e placówka (kanonicznie nieerygowana) w LA PLATA Ce-

ferino Namuncurá.

Postanawia siê co nastêpuje:

1° Do Inspektorii przynale¿¹ wspó³bracia, którzy z dat¹ kanonicznej

erekcji, przebywaj¹ i pracuj¹ w Domach salezjañskich wy¿ej wy-

mienionych. Jednak¿e taka przynale¿noæ jest czasowa dla tych, któ-

rzy w porozumieniu miêdzy Inspektoriami, spe³niaj¹ tymczasowo

pos³ugê wspó³pracy w domach tych trzech Inspektorii.

2° Ponadto przynale¿¹ do niej wspó³bracia w formacji z trzech wcze-

niej istniej¹cych Inspektorii wiêtego Franciszka Salezego z sie-

dzib¹ w Buenos Aires, wiêtego Franciszka Ksawerego z siedzi-

b¹ w Bahía Blanca i Matki Bo¿ej z Luján z siedzib¹ w La Plata,

oraz inni wspó³bracia inkardynowani do tych¿e trzech Inspektorii,

którzy z dat¹ kanonicznej erekcji znajduj¹ siê poza Inspektori¹ z po-

wodu studiów, leczenia, pracy itp.

11.10 Page 110

▲back to top

110 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W odniesieniu do wszystkich innych kwestii zachowuj¹ wa¿noæ

normy okrelone przez Konstytucje i Regulaminy ogólne.

Niniejszy Dekret wchodzi w ¿ycie z dniem 31 stycznia 2010.

Rzym, 9 lipca 2009.

Ks. Marian STEMPEL

Sekretarz Generalny

Ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA

Prze³o¿ony Generalny

5.8 Nowo nominowani Inspektorzy

(W porz¹dku alfabetycznym) przedstawione zostaj¹ poni¿ej niektóre

dane Inspektorów mianowanych przez Prze³o¿onego Generalnego i jego

Radê w trakcie sesji plenarnej grudzieñ 2008 styczeñ 2009.

1. CAYO Manuel, Prze³o¿ony Inspektorii ARGENTYNY PÓ£NOCNEJ.

Do kierowania Inspektori¹ B³ogos³awionego Artemidesa Zattiego

Argentyny Pólnocnej, z siedzib¹ w Córdoba (por. nr 5.6 niniejszego

numeru DRG) mianowany zosta³ ks. Manuel CAYO.

Urodzony 31 maja 1966 r. w General Roca (Argentyna), jest sale-

zjaninem od 31 stycznia 1986 r., data pierwszych lubów zakonnych,

które z³o¿y³ w La Plata. Profes wieczysty dnia 16 listopada 1991 r.,

zosta³ wywiêcony na prezbitera dnia 3 czerwca 1995 r. w General Roca.

Po otrzymaniu wiêceñ kap³añskich, od 1995 do 1999 pe³ni³ pos³u-

gê wychowawcz¹ i duszpastersk¹ w domu Bahía Blanca Don Bosco.

Nastêpnie by³ w Rzymie (19992001) na Papieskim Uniwersytecie Sa-

lezjañskim, gdzie uzyska³ Licencjat z Teologii duchowoci. Powróciw-

szy do Inspektorii w 2001 r., przebywa³ w Bahía Blanca La Piedad,

wtedy te¿ w³¹czony zosta³ do Rady inspektorialnej. W 2004 r. prze-

szed³ do domu inspektorialnego (Bahía Blanca Don Bosco) i pe³ni³

pos³ugê Delegata inspektorialnego ds. duszpasterstwa m³odzie¿owego,

wychowania, ewangelizacji i katechizacji. W 2005 r. mianowany by³

na Wikariusza inspektorialnego, obowi¹zek ten pe³ni³ do czasu obec-

nej nominacji na Inspektora nowej Inspektorii Argentyny Pó³nocnej.

12 Pages 111-120

▲back to top

12.1 Page 111

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 111

2. FERNÁNDEZ ARTIME Ángel, Prze³o¿ony Inspektorii ARGENTY-

NY PO£UDNIOWEJ.

Do kierowania Inspektori¹ B³ogos³awionego Zeffirino Namuncurá

Argentyny Po³udniowej, z siedzib¹ w Buenos Aires (por. nr 5.7 niniej-

szego numeru DRG), mianowany zosta³ ks. Ángel FERNÁNDEZ AR-

TIME.

Urodzony w GozónLuanco (Oviedo), w Hiszpanii, dnia 21 sierp-

nia 1960 r., jest salezjaninem od 1978, kiedy to z³o¿y³ pierwsze luby

zakonne z dat¹ 03091978 w Mohernando, gdzie mia³ roczny nowi-

cjat. Zosta³ wywiêcony prezbiterem w León dnia 4 lipca 1987, po za-

koñczeniu wszystkich etapów przewidzianych w curriculum salezjañ-

skim. Uwieñczy³ swoje studia Licencjatem z Filozofii i Pedagogiki.

Po otrzymaniu wiêceñ kap³añskich rozpocz¹³ swoj¹ pos³ugê wy-

chowawcz¹ i duszpastersk¹ w domu w Avilés (19871989). Nastêpnie

po dwóch latach spêdzonych w Madrycie, w 1991 zosta³ w³¹czony do

Rady inspektorialnej i mianowany Delegatem inspektorialnym ds. Dusz-

pasterstwa M³odzie¿owego, zadanie to pe³ni³ do 1998, kiedy zosta³

wybrany jako Wikariusz Inspektora i mianowany tak¿e Dyrektorem

Domu inspektorialnego.

W roku 2000 mianowany zosta³ Inspektorem Inspektorii z León,

Hiszpania, jego Inspektorii pochodzenia, pos³ugê któr¹ pe³ni³ przez sze-

ciolecie. Obecnie Ksi¹dz Genera³ z jego Rad¹ wezwa³ go do kierowa-

nia jako Inspektor now¹ Inspektori¹ Argentyny Po³udniowej.

3. MILITANTE George, Prze³o¿ony Inspektorii FILIPIN

PO£UDNIOWYCH.

Ks. George MILITANTE jest nowym Prze³o¿onym Inspektorii Ma-

ryi Wspomo¿ycielki z Filipin Po³udniowych, z siedzib¹ w Cebu City.

Nastêpuje po Fr. Arthur Sanchez Jr., po up³ywie jego pos³ugi Inspektora.

Urodzony dnia 21 grudnia 1952 r. w Calamba, Misamis Occidental

(Filipiny), z³o¿y³ pierwsze salezjañskie luby zakonne dnia 1 maja 1971 r.

w nowicjacie w Canlubang. Profes wieczysty dnia 22 marca 1978 r.,

przyj¹³ wiêcenia prezbiteratu dnia 8 grudnia 1978 w Parañaque, Manila.

Po otrzymaniu wiêceñ kap³añskich, by³ przeznaczony do postno-

wicjatu w Canlubang, tam pe³ni³ pos³ugê przez wiele lat. W styczniu

12.2 Page 112

▲back to top

112 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

1988 r. zosta³ mianowany Dyrektorem w TalisayLawaan. Po zakoñ-

czeniu trzechlecia przeszed³ do domu inspektorialnego, gdzie pe³ni³

zadanie Ekonoma inspektorialnego (19922008) i równie¿ Sekretarza

inspektorialnego (19921997). We wrzeniu 2008 r. po zakoñczeniu

pos³ugi Ekonoma inspektorialnego, by³ przeniesiony do domu w Du-

mangas Iloilo. Tutaj dotar³a do niego nominacja na Inspektora.

4. TRAN HOA HUNG Joseph, Prze³o¿ony Inspektorii WIETNAMSKIEJ.

Ks. Joseph TRAN HOA HUNG nastêpuje po Fr. John Baptist

Nguyen Van Them w kierowaniu Inspektori¹ wiêtego Jana Bosko

z Wietnamu.

Joseph Tran Hoa Hung urodzi³ siê dnia 20 listopada 1958 r. i jest

salezjaninem od dnia 14 sierpnia 1977r., data pierwszych lubów za-

konnych, z³o¿onych w Tam Hai (Ho Chi Minh). Zosta³ wywiêcony

prezbiterem dnia 20 grudnia 1995 r. w Ho Chi Minh.

Po otrzymaniu wiêceñ kap³añskich pe³ni³ pos³ugê w domu w Ba

Thon do wrzenia 2000 r., kiedy zosta³ przeniesiony do Wspólnoty For-

macyjnej w Xuan Hiep, gdzie najpierw by³ Wikariuszem wspólnoty

i nastêpnie Dyrektorem. W 2000 r. w³¹czony zosta³ do Rady inspekto-

rialnej i we wrzeniu 2003 r. zosta³ nominowany na Wikariusza inspek-

torialnego, zadanie które pe³ni³ do obecnej nominacji na Inspektora.

12.3 Page 113

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 113

5.9 Zmarli Współbracia (2 elenco 2009)

Wiara w Chrystusa Zmartwychwsta³ego podtrzymuje nasz¹ nadzie-

jê i zachowuje ¿yw¹ wiê ze wspó³braæmi, którzy spoczywaj¹ w po-

koju Pañskim. Oni powiêcili swoje ¿ycie w Zgromadzeniu, a wielu

cierpia³o, a¿ do mêczeñstwa dla mi³oci Bo¿ej Pamiêæ o nich po-

budza nas do ci¹g³ego pe³nienia z wiernoci¹ naszego pos³annictwa

(Konst. 94).

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

P AGREITER Francisco

Campo Grande (Brasile)

P AIRES Manuel

Évora (Portogallo)

P ALBERDI ALBERDI Ramón

Barcelona (Spagna)

P ALESSI Luigi

Palermo (Italia)

P AUCELLO Giacinto

Castellana Grotte (Italia)

P BARBISAN Giuseppe

P BARREN˜ A LUIS Silverio

Campo Grande (Brasile)

Sevilla (Spagna)

P BELLANDI Attilio

Manaus (Brasile)

P BOTTER Giancarlo

Venezia-Mestre (Italia)

L CACIOLI Gino

Roma

P COSTA Duarte

Belo Horizonte (Brasile)

L CREGO DE ARRIBA Miguel

Ávila (Spagna)

P DELACOLLETTE Georges

Bruxelles (Belgio)

P DEMAGISTRIS Erminio

Torino

P DÍAZ BERRÍO Juan Andrés

Medellín (Colombia)

P D’MELLO Albano

Fatorda, Goa (India)

L Do NASCIMENTO Edson Gomes Recife (Brasile)

P Dos SANTOS Ferreira Alberto São João del Rei (Brasile)

P DUFFY Vincent

Wayne, NJ (USA)

P FALK Oskar

München (Germania)

P FERASIN Egidio

Torino

L FERNÁNDEZ ARROYO Teófilo Logron˜o (Spagna)

P FERRARI Giuseppe

Civitanova Marche (Italia)

P FIGUEIREDO Maurice

Bambolim, Goa (India)

P FRANCESCHINI Renato

Arese (Italia)

L GASPERI Hermann

Vöcklabruck (Austria)

P GIANOLI Mario

Arese (Italia)

P GLOWICKI Felix

Cebu City (Filippine)

P GOZZO Mario

Zafferaba Etnea (Italia)

P GRZYB Józef

Oświęcim (Polonia)

P GUERRA Mario

Roma

P HERIBAN Jozef

Roma

Wiek INSP

03/05/2009

03/04/2009

29/05/2009

12/07/2009

06/06/2009

28/03/2009

30/03/2009

12/07/2009

18/03/2009

21/06/2009

23/06/2009

06/06/2009

18/03/2009

09/04/2009

15/06/2009

05/04/2009

23/04/2009

13/07/2009

21/03/2009

04/04/2009

13/05/2009

20/06/2009

14/05/2009

18/04/2009

29/03/2009

06/04/2009

11/05/2009

23/06/2009

18/04/2009

21/05/2009

16/04/2009

86 BCG

79 POR

79 SBA

96 ISI

76 IME

81 BCG

96 SSE

63 BMA

78 INE

73 ICC

97 BBH

75 SMA

75 BES

85 ICP

78 COM

77 ING

29 BRE

76 BBH

90 SUE

82 GER

81 ICP

83 SBI

79 ICC

55 INP

89 ILE

82 AUS

89 ILE

78 FIS

86 ISI

79 PLS

83 ICC

83 UPS

12.4 Page 114

▲back to top

114 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

L HURTADO GARCÍA Florentino Sahuayo, Mich. (Messico)

L INDA Javier

Barcelona (Spagna)

P IRAOLA MUJICA Pedro A.

Asunción (Paraguay)

P JACONO Antonino

Pedara (Italia)

P KING Matthew

Taipei (Taiwan)

P KORONKIEWICZ Stanisław

Olsztyn (Polonia)

P KŘÍZEK Jan

Stará Boleslav (Rep. Ceca)

P KUHAR Franc

Golnik (Slovenia)

P LOCATELLI Damiano

Carisolo (Italia)

L MACHO MARTÍNEZ José

Arévalo (Spagna)

L MARUME Nicolas

Congo (Rep. R.D.)

P MATA BARREŃA Rafael

Sevilla (Spagna)

P MAZZOLENI Luigi

Torino

P MÉNDEZ NORMA Enrique A. San Juan (Porto Rico)

P MINCHILLO Guido

Torino

L MINELLA Aquilino

Rio do Sul, SC (Brasile)

P MOJA Giuseppe

Arese (Milano)

P MONTADE Georges

Toulon (Francia)

P MUŃOZ ROSAS Alfonso

Coacalco (Messico)

P MUSSO Augusto

Torino

P NÚŃEZ SOLÉ Roberto

Roma

P NYS Clement

Evere, Bruxelles (Belgio)

P OBORA Wladysław

Lins, SP (Brasile)

P PALACIÁN CRESPO Juan Ramón Alicante (Spagna)

P PINHO Mauricio

Lisbona (Portogallo)

P PINTO Martiniano

Vitória (Brasile)

P PIVARNIK Jan

Košice (Slovacchia)

P POTES ROLDÁN Jaime

Medellín (Colombia)

P POTTIE Lucien

Kortrijk (Belgio)

L RODRÍGUEZ MATILLA Francisco Los Teques (Venezuela)

P ROSTAGNO Carlo

Torino

P ROZAS Luis Alberto

Rosario (Argentina)

P RUIZ ORTEGA Federico

Neuquén (Argentina)

P SÁNCHEZ ARANGO Leonel

Armenia (Colombia)

P SANTHANARAJ Edwin

Manikandam-Trichy (India)

P SARTORI Guerino

Manaus (Brasile)

P SCILLIGO Pio

Roma

P SEVERINO Domenico

San Salvador (El Salvador)

P SHRIEVES Harold

Shillong (India)

P SIUBER Zbigniew

Kobyla (Polonia)

P SOCHA František

Chrudim (Rep. Ceca)

Wiek INSP

18/04/2009

28/03/2009

13/04/2009

28/05/2009

09/07/2009

02/06/2009

23/04/2009

24/03/2009

20/06/2009

29/05/2009

24/04/2009

28/05/2009

12/06/2006

18/04/2009

23/06/2009

06/06/2009

26/05/2009

06/04/2009

02/04/2009

31/05/2009

25/03/2009

06/06/2009

20/05/2009

23/04/2009

09/04/2009

08/07/2009

03/06/2009

21/06/2009

06/04/2009

19/06/2009

03/05/2009

19/06/2009

01/05/2009

25/06/2009

22/05/2009

12/05/2009

03/07/2009

22/05/2009

16/04/2009

31/03/2009

18/03/2009

96 MEG

75 SBA

82 PAR

97 ISI

76 CIN

69 PLE

86 CEP

90 SLO

88 ILE

75 SMA

46 AFC

78 SSE

98 ICP

84 ANT

81 ICP

86 BPA

93 INB

83 FRA

66 MEM

81 ICP

84 SBI

93 BEN

94 BCG

72 SVA

74 POR

85 BBH

80 SLK

85 COM

72 BEN

75 VEN

76 ICP

86 ARO

68 ABB

66 COM

29 INT

75 BMA

81 UPS

87 CAM

84 ING

59 PLS

90 CEP

12.5 Page 115

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 115

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek INSP

P SOLER COROMINAS Joaquín M. San Francisco de Macoris (R.D.) 14/07/2009

P SOLIS DUARTE Pedro Sindulfo Asunción (Paraguay)

10/04/2009

L TILTON Frank

Oakland, NJ (USA)

02/05/2009

P TOPNO John

Guwahati (India)

30/06/2009

P UKLEJA Ryszard

Człuchów (Polonia)

07/05/2009

P VAZ Vincent

Mumbai (India)

19/04/2009

P VENTURA CEDEŃO Jesús S.B1 Guadalajara (Messico)

19/04/2009

P VERGELS Willy

Huy (Belgio)

18/05/2009

P VERZOTTO Giuseppe

Kolkata (India)

06/05/2009

P VILLAGRÁ CASADO Cándido Logron˜o (Spagna)

17/05/2009

L ŻUKOWSKI Stanisław

Oświęcim (Polonia)

23/04/2009

78 ANT

78 PAR

82 SUE

92 ING

73 PLN

74 INB

74 MEG

80 FRB

81 INC

90 SBI

96 PLS

12.6 Page 116

▲back to top

116 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ