WIĄZANKA 2011

«CHODŹCIE, A ZOBACZYCIE»

«Oto Baranek Boży! … Czego szukacie? … Nauczycielu, gdzie mieszkasz? ...

Chodźcie, a zobaczycie» (J 1,36-39)

Jest faktem historycznym, potwierdzonym przez wszystkich czterech ewangelistów, że od początku swojej działalności ewangelizacyjnej (por. Mk 1,14-15), Jezus powołał niektórych do pójścia za Nim (por. Mk 1,16-20). Ci Jego pierwsi uczniowie stali się w ten sposób «towarzyszami przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego, aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba» (Dz 1,21-22).

Ewangelizacja i powołanie są w ten sposób dwoma nierozłącznymi elementami. Co więcej, kryterium autentyczności dobrej ewangelizacji, jest jej zdolność budzenia powołań, dojrzewania planu życia ewangelicznego, całkowitego włączenia osoby tych, którzy są ewangelizowani, aż do uczynienia ich uczniami i apostołami.

Po Wiązance z 2010, „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa”, o pilnej potrzebie ewangelizowania, czynię naglący apel do Rodziny Salezjańskiej do poczucia pilności, konieczności wezwania.

Drodzy bracia i siostry, wszyscy członkowie Rodziny Salezjańskiej, dlatego zapraszam was do bycia dla młodzieży prawdziwymi przewodnikami duchowymi, jak Jan Chrzciciel, który swoim uczniom wskazuje Jezusa, mówiąc im: „Oto Baranek Boży!” (J 1,36), w taki sposób, ażeby mogli oni pójść za Nim, do takiego stopnia, iż Jezus, zdając sobie sprawę, że idą za Nim, zwraca się wprost do nich z zapytaniem: „Czego szukacie?” i oni, powzięci pragnieniem poznania do głębi kim jest ten Jezus, pytają Go: „Nauczycielu, gdzie mieszkasz?” (J 1,38), i On zaprasza ich, aby przekonali się,. przebywając z Nim: „Chodźcie, a zobaczycie”. Oni doświadczyli coś niezmiernie pięknego od chwili, w której „poszli i zobaczyli, gdzie mieszka i tego dnia pozostali u Niego” (J 1,39).

Oto droga pedagogiczna, którą podążać:

1. Powrócić do Księdza Bosko

• Uczynić naszym jego doświadczenie z Valdocco, które tworzy środowisko zażyłości, mocnej wartościowości duchowej, zaangażowania duszpasterskiego i kierownictwa duchowego, opartego na intensywnej miłości do Kościoła i do świata.

• Ukazywać piękno, aktualność i różnorodność naszego salezjańskiego powołania: warto jest przeżyć życie całkowicie oddane Bogu w służbie młodzieży.

• Przeżywać własne życie i pomagać innym zrozumieć życie, jako powołanie i posłannictwo. Wszystko, jako wielki dar przeżyty w centralizmie Boga, w braterstwie pośród osób konsekrowanych i w poświęceniu dla najuboższych i potrzebujących.

2. Aby stać się Księdzem Bosko dla dzisiejszej młodzieży

• Być świadomymi i uczynić oczywistym centralizm osób konsekrowanych w realizowaniu salezjańskiego posłannictwa. To było przekonanie i doświadczenie Księdza Bosko.

• Tworzyć, jak na Valdocco, kulturę powołaniową, nacechowaną poszukiwaniem sensu życia, w świetle transcendencji, opartą i ożywianą głębokimi wartościami, nacechowaną planowaniem w kierunku kultury braterstwa i solidarności.

• Zapewnić kierownictwo duchowe, poprzez jakość życia osobistego, wychowanie do miłości i czystości, odpowiedzialność względem historii, wprowadzenie w życie modlitwy, zaangażowanie duszpasterskie.

• Uczynić z Salezjańskiego Ruchu Młodzieżowego uprzywilejowane miejsce dla drogi rozeznania powołaniowego: w nim młodzi doświadczają i ukazują się jak źródło wspólnoty wokół osoby Księdza Bosko oraz wartości jego pedagogii i Salezjańskiej Duchowości Młodzieżowej, rozwijają wolontariat i dojrzewają plany na życie.

Rzym, 31 maja 2010.

Przełożony Generalny