Apel Misyjny 2025
Drodzy WspóBbracia,

serdeczne i braterskie pozdrowienia z Sacro Cuore w Rzymie.

Jak co roku w dniu 18 grudnia, w rocznic zaBo|enia naszego
Zgromadzenia, co miaBo miejsce w 1859 roku, kieruj do was to
pismo, aby przywoBa ducha jego pocztków, ducha misyjnego,
który sprawiB, |e jest ono tym, czym jest.

W tym roku, w kontek[cie 150. rocznicy pierwszej wyprawy
misyjnej, ze wzruszeniem wsBuchuj si w bicie serca naszego
Zgromadzenia. Obchody tej rocznicy naznaczaj nasze serce i
dusz. Zachcaj nas one do odnowienia ducha misyjnego, który
zawsze byB obecny w sercu naszego charyzmatu, aby dzikujc za
wierno[ Bogu, prosi Go, by daB naszemu Zgromadzeniu siBy do
dalszej ewangelizacji.

Obchody 150. rocznicy pierwszej wyprawy misyjnej, wysBanej
przez Ksidza Bosko, s wielkim darem i powodem, by:

Dzikowa, uznajc dziaBanie Bo|ej Baski.
Podzikowanie wskazuje wyraznie na autora ka|dego piknego
osignicia. Bez wdziczno[ci nie ma zdolno[ci do przyjcia.
Ilekro nie rozpoznajemy, |e co[ jest nam darowane w |yciu
osobistym i instytucjonalnym, grozi nam powa|ne
niebezpieczeDstwo zniweczenia tego i zawBaszczenia.
Mówic o duchu misyjnym, zajmujemy w peBni postaw ucznia,
uznajc co[ nieskoDczenie wikszego od nas samych, co jest
zaBo|ycielsk i pierwotn dynamik Ko[cioBa w odniesieniu do
ka|dego pokolenia.

Przemy[le, poniewa| nic nie jest na zawsze.
Wierno[ pociga za sob równie| zdolno[ do zmiany na mocy
posBuszeDstwa, przyjmujc wizj, która pochodzi od Boga, i do
odczytania znaków czasu. Nic nie jest na zawsze: z
osobistego i instytucjonalnego punktu widzenia prawdziwa

wierno[ to zdolno[ do zmiany, rozpoznawania tego, do czego
Pan wzywa ka|dego z nas.
Ponowne przemy[lenie staje si zatem aktem generatywnym, gdzie
wiara i |ycie Bcz si ze sob; momentem, w którym zadajemy
sobie pytanie: co chcesz nam powiedzie Panie poprzez t
osob, t sytuacj w [wietle znaków czasu, które, aby zosta
odczytane, wymagaj serca samego Boga?

Podj na nowo, zaczynajc ka|dego dnia.
Wdziczno[ prowadzi do patrzenia daleko w przyszBo[ i
podejmowania nowych wyzwaD i misji z nadziej. DziaBalno[
misyjna polega na niesieniu nadziei Chrystusa z jasn i
wyrazn [wiadomo[ci, poBczon z wiar, która pozwala
rozpozna, |e to, co widz i czego do[wiadczam, nie jest
moje, dajc mi siB, by i[ naprzód, osobi[cie i
instytucjonalnie.
Wszystko to wymaga odwagi bycia sob, uznania swojej
to|samo[ci w kontek[cie daru Boga i podjcia konkretnej
odpowiedzialno[ci. A wszystko to ze [wiadomo[ci, |e to, co
zostaBo nam powierzone, nie jest nasze i |e naszym zadaniem
jest przekaza to nastpnym pokoleniom.
Takie jest serce Boga, takie jest |ycie Ko[cioBa.

Ojciec Zwity podarowaB nam niedawno encyklik Dilexit nos o
miBo[ci ludzkiej i Bo|ej Serca Jezusa Chrystusa. Ten dar
papie|a Franciszka o[wieca nasze misyjne serce.
Papie| wskazuje nam na dziaBania spoBeczne i caBy [wiat jako
naturalny cel autentycznego nabo|eDstwa do Naj[witszego Serca
Pana Jezusa. W numerze 205 encykliki stwierdza: Có| to byBby
za kult dla Chrystusa, gdyby[my zadowalali si wyBcznie
osobist relacj, bez potrzeby pomagania innym, by mniej
cierpieli i lepiej |yli? Czy bdzie si podobaBo Sercu, które
tak bardzo umiBowaBo, je[li zatrzymamy si na osobistym
do[wiadczeniu religijnym, bez |adnego skutku w relacjach
braterskich i spoBecznych?.

Papie| Franciszek mówi nam wyraznie, |e ci, którzy s w
za|yBo[ci z Sercem Pana, nie mog nie by obdarzeni duchem

misyjnym, który obejmuje caBy [wiat, poniewa| ich serce
rozszerzyBo si, powikszyBo! Zachodzi tutaj bezpo[redni
zwizek: im bardziej pozostajemy w za|yBo[ci z Sercem
Chrystusa, tym bardziej bdziemy w stanie dotrze do
najdalszych kraDców ziemi.

Serce Chrystusa przynagla mnie, abym byB uwa|ny na rany w
sercu ludzko[ci.
Jednym sBowem: serce misyjne jest sercem Bo|ym.

Jak wielk siB i energi przekazuje nam Ojciec Zwity w tym
roku, który zbli|a nas do obchodów 150. rocznicy pierwszej
wyprawy misyjnej.

Historia toczy si dalej. Dzisiaj Ksidz Bosko potrzebuje
salezjanów, którzy stan si prostymi narzdziami do
realizacji misyjnego snu. Std mój apel do wspóBbraci, którzy
odczuwajc w gBbi serca wezwanie Boga w ramach naszego
wspólnego powoBania salezjaDskiego, chc odda si do
dyspozycji jako misjonarze na caBe |ycie (ad vitam),
gdziekolwiek PrzeBo|ony Generalny ich po[le.

Na ostatni apel Ksidza Angela, skierowany w grudniu 2023
roku, odpowiedziaBo 48 salezjanów, z których 24 zostaBo
wybranych na czBonków 155. wyprawy misyjnej. W tym roku, w
kontek[cie obchodów 150. rocznicy pierwszej wyprawy misyjnej,
intencj mojej modlitwy i moim |yczeniem jest, aby byBo ich
jeszcze wicej.

Po rozmowie z Radc Generalnym ds. Misji i wspólnej refleksji
w ramach Rady Generalnej, w kontek[cie projektu misyjnego
przedstawionego Radzie Generalnej (ACG 437, s. 66), chciaBbym
wskaza obszary, na które nale|aBoby wysBa w 2025 roku
znaczn liczb wspóBbraci, a s to:
Afryka PóBnocna, Afryka PoBudniowa (AFM), Afryka PóBnocno-
Zachodnia (AON), Mozambik;
nowa placówka misyjna w Vanuatu;
Albania, Rumunia, projekt Calabria-Basilicata (IME);

Chile, Mongolia, Urugwaj oraz inne miejsca, gdy zajdzie taka
potrzeba.

Zachcam Ksi|y Inspektorów i Delegatów Inspektorialnych do
animacji misyjnej. Niech jako pierwsi pomog wspóBbraciom w
ich rozeznaniu powoBania misyjnego, zachcajc ich, po
indywidualnej rozmowie, do oddania si do dyspozycji
PrzeBo|onego Generalnego, aby mo|na byBo odpowiedzie na
potrzeby misyjne Zgromadzenia. Potem Radca Generalny ds. Misji
bdzie kontynuowaB to rozeznanie, które ostatecznie doprowadzi
do wyboru misjonarzy, którzy wyjad w ramach kolejnej, 156.
wyprawy misyjnej, która wyruszy z Valdocco 11 listopada 2025
roku.

Niech Pan bBogosBawi, a Matka Bo|a nam towarzyszy. {ycz
wszystkim BBogosBawionych Zwit Bo|ego Narodzenia i
Szcz[liwego Nowego Roku pod znakiem Nadziei, która jest
wyrazem Bo|ej obecno[ci.

Rzym, 18 grudnia 2024 r.

ksidz, Stefano Martbglio
Wikariusz (ex. art. 143 cost. S.D.B.)
Prot. n. 24/0575