BS-maggio-2025-pl


BS-maggio-2025-pl

1 Page 1

▲torna in alto
Nowa Siedziba Centralna
Salezjanów. Rzym, Sacro Cuore
Dziś pierwotne powołanie domu Sacro Cuore rozpoczyna się na
nowo. Tradycja i innowacja nadal charakteryzują przeszłość,
teraźniejszość i przyszłość tego tak ważnego dzieła.
Ile razy Ksiądz Bosko pragnął przybyć do Rzymu, aby otworzyć
dom salezjański! Już podczas pierwszej podróży w 1858 roku
jego celem było zaznaczenie swojej obecności w Wiecznym
Mieście poprzez działalność edukacyjną. Przybywał do Rzymu
dwadzieścia razy i dopiero podczas ostatniej podróży w 1887
roku udało mu się zrealizować swoje marzenie, otwierając dom
Sacro Cuore („Najświętszego Serca”) na Castro Pretorio.
Dzieło salezjańskie znajduje się w dzielnicy Eskwilin,
powstałej w 1875 roku, po zdobyciu Porta Pia i potrzebie
zbudowania przez Sabaudczyków w nowej stolicy ministerstw dla
Królestwa Włoch. Dzielnica, zwana również Umbertino,
charakteryzuje się architekturą piemoncką, a wszystkie ulice
noszą nazwy bitew lub wydarzeń związanych z państwem
sabaudzkim. W tym miejscu, które przywołuje na myśl Turyn, nie
mogło zabraknąć świątyni, która byłaby również parafią,
zbudowanej przez Piemontczyka, ks. Jana Bosko. Nazwa kościoła
nie została wybrana przez Księdza Bosko, ale była to wola
Leona XIII, aby ożywić nabożeństwo do Serca Jezusowego, które
jest dziś bardziej aktualne niż kiedykolwiek.
Dziś dom Sacro Cuore został całkowicie odnowiony, aby sprostać
potrzebom Siedziby Centralnej Salezjanów. Od momentu powstania
do dziś dom przeszedł wiele transformacji. Dzieło narodziło
się jako parafia i świątynia międzynarodowa dla szerzenia
nabożeństwa do Najświętszego Serca, a od samego początku celem
zadeklarowanym przez Księdza Bosko było zbudowanie obok
internatu, w którym mogłoby przebywać do 500 ubogich chłopców.
Ksiądz Rua dokończył dzieło i otworzył warsztaty dla
rzemieślników (szkoła rzemiosł i zawodów). W kolejnych latach

2 Page 2

▲torna in alto
otwarto gimnazjum i liceum klasyczne. Przez kilka lat mieściła
się tu również siedziba uniwersytetu (Papieskie Ateneum
Salezjańskie) oraz dom formacyjny dla salezjanów studiujących
na rzymskich uniwersytetach i angażujących się w szkołach i
oratoriach (wśród tych studentów był również ksiądz Quadrio).
Była to również siedziba inspektorii rzymskiej, a od 2008 roku
Okręgu Włoch Środkowych. Od 2017 roku, z powodu przeniesienia
z via della Pisana, stała się siedzibą główną salezjanów. W
2022 roku rozpoczęto remont, aby dostosować pomieszczenia do
funkcji domu Przełożonego Generalnego. W tym domu żyli lub
przebywali: Ksiądz Bosko, ksiądz Rua, kardynał Cagliero (jego
mieszkanie znajdowało się na pierwszym piętrze przy via
Marsala), Zeffirin Namuncurà, biskup Versiglia, Artemide
Zatti, wszyscy Przełożeni Generalni, następcy ks. Bosko, św.
Jan Paweł II, św. Teresa z Kalkuty, papież Franciszek. Wśród
dyrektorów domu posługiwał biskup Giuseppe Cognata (podczas
jego rektoratu, w 1930 roku, umieszczono na dzwonnicy statuę
Najświętszego Serca).
Dzięki Najświętszemu Sercu charyzmat salezjański
rozprzestrzenił się w różnych dzielnicach Rzymu; wszystkie
inne dzieła salezjańskie w Rzymie są odgałęzieniem tego domu:
Testaccio, Pio XI, Borgo Ragazzi don Bosco, Don Bosco
Cinecittà, Gerini, Uniwersytet Papieski Salezjański.
Skrzyżowanie gościnności
Dwa elementy, określające od samego początku dom Sacro Cuore.
to:
1) katolickość, ponieważ otwarcie domu w Rzymie zawsze
oznaczało dla założycieli zakonów bliskość papieża i
poszerzenie horyzontów na poziomie uniwersalnym. Podczas
pierwszej konferencji dla współpracowników salezjańskich w
klasztorze Tor De’ Specchi w Rzymie w 1874 roku Ksiądz Bosko
stwierdził, że salezjanie rozproszą się po całym świecie, a
pomoc w ich dziełach oznacza życie w najbardziej autentycznym
duchu katolickim;
2) troska o ubogą młodzież: położenie w pobliżu dworca,
skrzyżowania przyjazdów i odjazdów, miejsca, w którym zawsze

3 Page 3

▲torna in alto
gromadzili się najubożsi, jest wpisane w historię Sacro Cuore.
Na początku internat przyjmował ubogich chłopców, aby nauczyć
ich zawodu, później oratorium gromadziło chłopców z dzielnicy;
po wojnie czyściciele butów (chłopcy, którzy czyścili buty
osobom wychodzącym ze stacji) byli przyjmowani i otaczani
opieką najpierw w tym domu, a następnie przenieśli się do
Borgo Ragazzi don Bosco; w połowie lat 80., wraz z pierwszą
falą imigracji do Włoch, przyjmowano młodych imigrantów we
współpracy z powstającą Caritas; w latach 90. Ośrodek Dzienny
przyjmował młodzież alternatywnie do więzienia i uczył ich
podstaw czytania i pisania oraz zawodu; od 2009 roku projekt
integracji młodych uchodźców i młodych Włochów zaowocował
wieloma inicjatywami gościnności i ewangelizacji. Dom Sacro
Cuore przez około 30 lat był również siedzibą Krajowego
Centrum Dzieł Salezjańskich we Włoszech.
Nowy początek
Dziś pierwotne powołanie domu Sacro Cuore rozpoczyna się na
nowo. Tradycja i innowacja nadal charakteryzują przeszłość,
teraźniejszość i przyszłość tego znaczącego dzieła.
Przede wszystkim obecność Przełożonego Generalnego z jego radą
oraz współbraci, którzy zajmują się wymiarem światowym
Zgromadzenia, wskazuje na kontynuację katolickości. Powołanie
do przyjmowania wielu salezjanów, którzy przybywają z całego
świata i znajdują w Sacro Cuore miejsce, w którym mogą czuć
się jak w domu, doświadczać braterstwa, spotykać się z
następcą Księdza Bosko. Jednocześnie jest to miejsce, z
którego Przełożony Generalny ożywia i zarządza Zgromadzeniem,
wyznaczając kierunki, aby być wiernym Księdzu Bosko w
dzisiejszych czasach.
Po drugie, obecność znaczącego miejsca salezjańskiego, w
którym Ksiądz Bosko napisał list z Rzymu i zrozumiał sen z
dziewiątego roku życia. Wewnątrz domu znajdzie się Muzeum Domu
Księdza Bosko w Rzymie, które na trzech piętrach opowiada o
obecności Świętego w Wiecznym Mieście. Centralne znaczenie
edukacji jako „sprawy serca” w jego Systemie Prewencyjnym,
relacja z Papieżami, którzy kochali Księdza Bosko i których on

4 Page 4

▲torna in alto
jako pierwszy kochał i służył, Sacro Cuore jako miejsce
ekspansji charyzmatu na cały świat, trudna droga zatwierdzania
Konstytucji, zrozumienie snu o dziewiątego roku życia i jego
ostatni oddech wychowawczy w pisaniu listu z Rzymu to elementy
tematyczne, które w immersyjnej formie multimedialnej zostaną
opowiedziane tym, którzy odwiedzą przestrzeń muzealną.
Po trzecie, nabożeństwo do Najświętszego Serca stanowi centrum
charyzmatu. Ksiądz Bosko, jeszcze przed otrzymaniem
zaproszenia do budowy Kościoła Najświętszego Serca, skierował
młodzież ku temu nabożeństwu. W Młodzieńcu Zaopatrzonym
znajdują się modlitwy i praktyki pobożnościowe skierowane do
Serca Chrystusa. Ale wraz z przyjęciem propozycji Leona XIII
staje się prawdziwym apostołem Najświętszego Serca. Nie
szczędzi sił, aby zdobyć pieniądze na kościół. Dbałość o
najdrobniejsze szczegóły architektoniczne i artystyczne
Bazyliki są wyrazem jego myśli i jego nabożeństwo do
Najświętszego Serca. Aby wesprzeć budowę kościoła i domu,
zakłada Pobożne Dzieło Najświętszego Serca Jezusowego,
ostatnią z pięciu fundacji założonych przez ks. Bosko w ciągu
jego życia wraz z Salezjanami, Córkami Maryi Wspomożycielki,
Współpracownikami Salezjańskimi, Stowarzyszeniem Czcicieli
Maryi Wspomożycielki. Zostało ono ustanowione dla wieczystego
odprawiania sześciu codziennych Mszy Świętych w Kościele
Najświętszego Serca w Rzymie. Uczestniczą w nim wszyscy
zapisani, żywi i zmarli, poprzez modlitwę i dobre uczynki
dokonywane przez Salezjanów i młodzież we wszystkich ich
domach.
Wizja Kościoła, która wyłania się z założenia Pobożnego
Dzieła, to wizja „żywego ciała” złożonego z żywych i zmarłych
w komunii między sobą poprzez Ofiarę Jezusa, odnawianą
codziennie w celebracji eucharystycznej w służbie najuboższej
młodzieży. Pragnieniem Serca Jezusowego jest, aby wszyscy byli
jednym (ut unum sint), tak jak On i Ojciec. Pobożne Dzieło
łączy poprzez modlitwę i ofiary dobroczyńców żywych i
zmarłych, Salezjanów z całego świata i młodzież, która żyje w
Sacro Cuore. Tylko poprzez komunię, która ma swoje źródło w
Eucharystii, dobroczyńcy, Salezjanie i młodzież mogą

5 Page 5

▲torna in alto
przyczynić się do budowania Kościoła, do sprawienia, by
jaśniał w swoim misyjnym obliczu. Pobożne Dzieło ma również za
zadanie promować, szerzyć i pogłębiać nabożeństwo do
Najświętszego Serca na całym świecie i odnawiać je zgodnie z
duchem czasu i odczuciami Kościoła.
Dworzec centralny dla ewangelizacji
Wreszcie, troska o ubogą młodzież przejawia się w misyjnej
woli dotarcia do młodzieży z całego Rzymu poprzez Centrum
Młodzieżowe otwarte przy via Marsala, tuż przy wyjściu z
dworca Termini, przez który każdego dnia przechodzi około 300
000 osób. Miejsce, które jest domem dla wielu młodych Włochów
i obcokrajowców, którzy odwiedzają lub mieszkają w Rzymie i
pragną, czasami nieświadomie, Boga. Od zawsze wokół dworca
Termini gromadzą się różni ubodzy naznaczeni trudem życia.
Kolejne drzwi otwarte przy via Marsala, oprócz drzwi Centrum
Młodzieżowego i Bazyliki, wyrażają pragnienie odpowiadania na
potrzeby tych osób Sercem Chrystusa, w nich bowiem jaśnieje
chwała Jego oblicza.
Proroctwo ks. Bosko o domu Sacro Cuore z 5 kwietnia 1880 roku
towarzyszy i kieruje realizacją tego, co zostało opowiedziane:
Ks. Bosko patrzył daleko. Nasz biskup Giovanni Marenco
przypomniał sobie jego tajemnicze słowo, którego czas nie
powinien okryć zapomnieniem. W dniu, w którym przyjął tę
bardzo kosztowną ofertę, Błogosławiony zapytał go:
– Wiesz, dlaczego przyjęliśmy dom w Rzymie?
– Nie wiem – odpowiedział.
– Słuchaj więc. Przyjęliśmy go, ponieważ kiedy papież będzie
tym, kim teraz nie jest i kim powinien być. Umieścimy w naszym
domu dworzec centralny do ewangelizacji prowincji rzymskiej.
Będzie to dzieło nie mniej ważne niż ewangelizacja Patagonii.
Wtedy Salezjanie zostaną poznani i zajaśnieje ich chwała. (MB
XIV, 591-592).
Podpisy:
Dom, upragniony i ukochany przez Księdza Bosko, jest teraz
bijącym sercem Zgromadzenia

6 Page 6

▲torna in alto
Dziś dom Sacro Cuore został całkowicie odnowiony, aby sprostać
potrzebom siedziby głównej salezjanów.
Ks. Francesco Marcoccio