priorytety animacji

interwencje

1. Pierwszeństwo życia duchowego we wspólnocie

2. Świadectwo komunii i braterstwo wspólnoty

3. Odnowione znaczenie salezjańskiej obecności wśród młodzieży

1.1 Odzyskać centralne miejsce Boga w życiu osobistym i wpólnotowym.

1.2 Zapewnić wysoką miarę duchowego życia wspólnoty.

1.3 Uczynić czytelnym wspólnotowe świadectwo radykalnego naśladowania Chrystusa:

• przez centralną pozycję posłuszeństwa,

• w konkretności ubóstwa,

• w blasku czystości

2.1 Stworzyć mocne doświadczenie rodziny bogatej w wartości ludzkie i poświęconej służbie młodzieży.

2.2 Zapewnić warunki użyteczności i skuteczności wspólnotowego doświadczenia.

2.3 Uczynić każdą wspólnotę domem i szkołą komunii w WWD, w RS, w Kościele lokalnym,w obszarze działania.

3.1 Doprowadzić wspólnotę do przyjęcia i dzielenia życia z młodzieżą, zwłaszcza najuboższą, jako znak charyzmatycznej tożsamości.

3.2 Stworzyć nowy styl obecności, która byłyby przyciągającą i proponującą dla młodzieży oraz taką, która postawi ewangelizację za cel podstawowy.

3.3 Uzdolnić wspólnotę do indywidualnego prowadzenia młodzieży i do zdecydowanej propozycji powołaniowej.

3.4 Na nowo określić struktury animacji i zarządu wszystkich poziomów oraz zapewnić ich dobre funkcjonowanie.

1.1.1 Wychodząc od Chrystusa Dobrego Pasterza, objawiciela Ojca:

• który miłuje i daje się miłować

• który ofiaruje się aż po Krzyż

• i zdobywa wszystkich łagodnością.

1.1.2 Dając pierwsze miejsce życiu duchowemu w relacji z Bogiem i braćmi.

1.2.1 Dowartościowując wezwanie każdego współbrata i każdej wspólnoty do świętości wg. salezjańskiego stylu życia.

1.2.2 Zapewniając znajomość podstawowych elementów charyzmatu i Systemu Prewencyjnego jako drogi salezjańskiej świętości.

1.2.3 Opracowując i współuczestnicząc w osobistym i wspólnotowym programie drogi duchowej i formacyjnej, żyjąc i pracując razem.

1.3.1 Angażując się z oddaniem we Wspólnotowy Program.

1.3.2 Podzielając solidarnie, w sposób przejrzysty i prosty nowe rodzaje ubóstwa młodzieży.

1.3.3 Szukając uczuciowej dojrzałości w oddaniu siebie na rzecz posłannictwa.

2.1.1 Kształtując komunikację wspólnotową, ducha rodzinnego i relacje międzyosobowe.

2.1.2 Pogłębiając ewangeliczną świadomość „wezwania i powołania” do życia w komunii.

2.1.3 Używając wiedzy z zakresu nauk humanistycznych: psychologii, socjologii, dynamiki grupy...

2.1.4 Wzmacniając świadomość przynależności do wspólnoty lokalnej, inspektorialnej i światowej.

2.2.1 Zapewniając odpowiednią liczbę i rodzaj współbraci dla uczynienia życia wspólnotowego możliwym i widzialnym, oraz jaśniejszą i bardziej wymowną siłę wspólnoty w działaniu wychowawczym i duszpasterskim, wśród młodzieży i w środowisku ludowym.

2.3.1 Uzdalniając wspólnotę do wypełnienia jej specyficznej roli w centrum animacyjnym WWD,w dziele, w RS oraz w Ruchu, który podziela ducha księdza Bosco.

2.3.2 Opracowując wspólnie podzielany program życia wspólnotowego we współpracy z programem dzieła.

2.3.3. Uzdalniając wspólnotę do praktyki rozeznawania przez znaki czasu i duszpasterską rzeczywistość, w której żyjemy.

3.1.1 Pobudzając znajomość rzeczywistości młodzieżowej, religijnej i społecznej środowiska.

3.1.2 Stając się wspólnotą solidarną i animującą, wyrazem ewangelicznej i salezjańskiej obecności pośród ludzi.

3.1.3 Rozwijając zdolność powoływania, włączania i formowania dalszych sił dla posłannictwa.

3.1.4 Zakładając perspektywę istnienia życia na marginesie wszedzie tam, gdzie jesteśmy obecni.

3.2.1 Pobudzając do nowych form wspólnotowej obecności.

3.2.2 Dając różne propozycje stosownie do sytuacji młodzieży.

3.2.3 Dając jasną i odnowioną propozycję wychowawczo-duszpasterską odpowiednio do nowego wzoru duszpasterstwa. (por. Salezjańskie Duszpasterstwo Młodzieżowe – Podstawowy obraz odniesienia).

3.3.1 Przedstawiając w sposób systematyczny salezjański charyzmat.

3.3.2 Proponując autentyczne doświadczenie wiary i łaskawości poprzez radosne świadectwo wspólnoty.

3.3.3 Zapraszając młodych do życia we wspólnocie i do uczestnictwa w jej posłannictwie.

3.3.4 Proponując odnowioną oraz wspólnie przeżywaną kulturę i pedagogię powołania.

3.4.1 Pracując w sieci na rzecz znaczenia i solidarności.

3.4.2 Weryfikując dobre funkcjonowanie struktur zarządu i animacji.

3.4.3 Na nowo określając rolę salezjanina i wspólnoty w dziełach.

1.1.1.1 Uczynić ze wspólnoty szkołę modlitwy poprzez:

• słuchanie Słowa Bożego

• praktykę „Lectio divina”

• nowe ożywienie wspólnotowej Eucharystii

• nową propozycję sakramentu Pojednania

• opracowanie pedagogii modlitwy osobistej i wspólnotowej

• chwile przekazu doświadczeń wiary.

1.2.1.1 Osobiście i wspólnotowo pogłębić Konstytucje i inne teksty, które są naszą drogą świętości.

1.2.2.1 Wspólnotowo i indywidualnie pogłębić Konstytucje i inne teksty, które są naszą drogą do świętości.

1.3.1.1 W oparciu o rady ewangeliczne użyć skrutyniów jako wspólnotowej weryfikacji radykalizmu i profetyczności naszego naśladowania.

1.3.1.2 Uczyć się odnowionego sposobu życia konsekracją w aktualnym konekście.

2.1.1.1 Stworzyć klimat rodzinny i troszczyć się o chwile braterskiej komunii.

2.1.1.2 Sumiennie przygotowywać i przeżywać codzienne chwile życia wspólnoty: posiłki, modlitwę, wspólne przebywanie, dzień wspólnoty, opracowanie i weryfikację planów.

2.1.4.1 Umocnić świadomość przynależności oraz rozwinąć wśród współbraci wspólnie podzielaną wizję życia wspólnotowego.

2.2.1.1 Zwrócić uwagę na skład wspólnot.

2.2.1.2 Wprowadzić w inspektorii politykę pozwalającą stopniowo dojść do koniecznej spoistości wspólnot.

2.2.1.3 Wspierać pracę zespołów i mentalność programowania.

2.3.1.1 Przyjąć, zaproponować i podzielić się wartościami charyzmatu salezjańskiego z członkami wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej.

2.3.2.1 Włączyć, według kryteriów charyzmatycznych, całą WWD w opracowanie, rozwój i weryfikację Programu dzieła.

2.3.3.1 Jako sposób urzeczywistnienia praktykować rozeznanie na spotkaniach różnych poziomów.

3.1.1.1 Dokonać mentalizacji co do nowych rodzajów ubóstwa młodzieży.

3.1.1.2 Stworzyć nowe miejsca dla młodzieży w salezjańskiej wspólnocie i ośrodku.

3.1.1.3 Dokonać konfrontacji z kulturą młodzieżową.

3.1.2.1 Wychowywać do solidarności, sprawiedliwości oraz zaangażowania na polu społeczno-kulturalnym.

3.1.3.1 Współpracować z innymi instytucjami kościelnymi i państwowymi oraz być obecnym tam, gdzie opracowuje się działania na rzecz młodzieży.

3.1.4.1 Zwrócić szczególną uwagę we wszystkich dziełach na odbiorców z marginesu i wystawionych na niebezpieczeństwo.

3.2.2.1 Wspierać młodzieżową pedagogię modlitwy poprzez szkoły modlitwy.

3.2.2.2 Prowadzić bardziej otwatą młodzież ku Salezjańskiej Duchowości Młodzieżowej.

3.2.2.3 Zaproponować od strony pedagogicznej kolumny duchowości salezjańskiej: Eucharystię i Sakrament Pojednania.

3.2.2.4 Nieustannie wspomagać pedagogię wzrostu poprzez wprowadzanie przyciągających i angażujących stowarzyszeń salezjańskich.

3.3.1.1 Osobiście towarzyszyć młodym w rozpoznaniu powołania.

3.3.1.2 Organizować chwile modlitwy wspólnie z młodzieżą, Rodziną Salezjańską i świeckimi.

3.3.1.3 Przedstawiać za pośrednictwem świadków dwie postaci jedynego powołania salezjańskiego: świeckiego i duchownego.

3.3.1.4 Wspomagać różne formy wolontariatu młodzieżowego i misyjnego.

3.4.1.1 Połączyć się we współpracy z innymi inspektoriami, regionem i centrum.

3.4.2.1 Włączyć współbraci w programowanie Sześciolecia, Organiczny Plan Inspektorialny, Program wspólnoty.

3.4.2.2 Doprowadzić do odpowiedniego funkcjonowania organizmów uczestnictwa wspólnoty i Inspektorii: rady, zebrań, komisji...

3.4.3.1 Przedstawić i umotywować nowy duszpasterski model wspólnoty.

4. Formacja: zaangażowanie osobiste i wspólnotowe

4.1 Uzdolnić i umotywować każdego współbrata do formacji trwającej całe życie i włączającej całą osobę, jako odpowiedź na dar powołania.

4.2 Uczynić ze wspólnoty uprzywilejowane miejsce ludzkiego i powołaniowego wzrostu każdego współbrata.

4.3 Prowadzić współbrata i wspólnotę do wzrostu poprzez utożsamienie z Księdzem Bosco i jego programem apostolskim.

4.4 Zapewnić osobiste studium i wspólnotowe przyswojenie pięciu formularzy roboczych KG25 i „Ratio” oraz ich zastosowanie.

3.4.4 Zmieniając strukturę i rozmieszczenie placówek na poziomie Zgromadzenia, biorąc pod uwagę sytuację charyzmatu w różnych Regionach.

4.1.1 Przyjmując w sposób osobisty wartości powołania.

4.1.2 Wspierając odpowiedzialność za własną formację.

4.2.1 Pomagając wspólnocie nadać formacyjną jakość życiu i codziennemu działaniu.

4.2.2 Uzdalniając wspólnotę do praktyki wspólnotowego rozeznania.

4.2.3 Dając osobom pierwszeństwo w stosunku do dzieł i zapewniając im odpowiednie wsparcie ludzkie i powołaniowe.

4.2.4 Zapewniając dyrektorom dobre, wcześniejsze i ciągłe przygotowanie wraz z odpowiednimi treściami i sposobami, użytecznymi w ich specyficznym zadaniu przewodników wspólnot i współbraci.

4.3.1 Na nowo ożywiając rozumienie i praktykę Systemu Prewencyjnego.

4.3.2 Prowadząc do wzrostu świadomości przynależności do wspólnoty i Zgromadzenia.

4.3.3 Pogłębiając, poprzez studium zależne od kontekstu, salezjańską duchowość, pedagogię i teologię pastoralną.

4.3.4 Dowartościowując miejsca początków jako źródło charyzmatycznej inspiracji.

4.4.1 Dając poznać każdej wspólnocie KG25 i “Ratio”.

4.4.2 Wymagając, aby każda Inspektoria zastosowała „Ratio” do własnej sytuacji: formacji ciągłej, formacji początkowej, formatorów, koordynacji i współpracy.

3.4.4.1 Zbadać usytuowanie placówek według kryteriów znaczenia, w łączności z Inspektoriami Regionu i całością Zgromadzenia.

4.1.1.1 Zachęcić i uzdolnić do opracowania osobistego Projektu życia.

4.1.1.2 Zapewnić osobiste prowadzenie przez salezjańskiego kierownika duchowego.

4.1.1.3 Zaangażować się w lekturę osobistą, naukę i konfrontację z nabytymi doświadczeniami.

4.2.1.1 Wzpracować plan formacji wspólnoty jako część Projektu wspólnoty.

4.2.2.1 Poprzez rozeznanie troszczyć się o przygotowanie i jakość wspólnotowych spotkań.

4.2.3.1 Na nowo umotywować do rozmowy z dyrektorem.

4.2.3.2 Zwrócić szczególną uwagę na współbraci młodych, starszych, chorych i mających trudności.

4.2.4.1 Zaproponować właściwe inicjatywy odnośnie formacji dyrektorów.

4.3.1.1 Zaprosić i pobudzić salezjanów do obecności jako „asystentów” i animatorów w praktyce formacyjnej wśród młodzieży.

4.3.2.1 Zaproponować pomoce do refleksji i wspólnotowe porównanie z salezjańskim doświadczeniem życia duchowego.

4.3.3.1 Zachęcić i okresowo zaproponować lekturę oraz studium Konstytucji i ich Komentarza.

4.3.3.2 Pogłębić listy Księdza Generała, Dokumenty Rady Generalnej, Kapituły Generalne i monografie salezjańskie.

4.3.4.1 Przygotować ekipę przewodników po miejscach Księdza Bosco.

4.3.4.2 Dać współbraciom możliwość poznania i nawiedzenia Colle Don Bosco i Valdocco.

4.4.1.1 Zaproponować formy studium i wspólnotowej wymiany na temat pięciu formularzy KG25.

4.4.1.2 Zaproponować pomoce do studium i wspólnotowego pogłębienia “Ratio”.

4.4.2.1 Zaktualizować sekcję formacji Dyrektorium oraz Inspektorialnego Programu formacji.

4.4.2.2 Zapewnić formację i przygotowanie formatorów.

4.4.2.3 Umocnić inspektorialną animację formacji poprzez delegata i Inspektorialną Komisję ds. formacji.

4.4.2.4 Wspierać współpracę międzyinspektorialną oraz koordynację na szczeblu światowym.