408 :: RM Letters :: SDL HOME

Expand document

Collapse document

408

1 Pages 1-10

1.1 Page 1

1.2 Page 2

1.3 Page 3

1.4 Page 4

1.5 Page 5

1.6 Page 6

1.7 Page 7

1.8 Page 8

1.9 Page 9

1.10 Page 10

2 Pages 11-20

2.1 Page 11

2.2 Page 12

2.3 Page 13

2.4 Page 14

2.5 Page 15

2.6 Page 16

2.7 Page 17

2.8 Page 18

2.9 Page 19

2.10 Page 20

3 Pages 21-30

3.1 Page 21

3.2 Page 22

3.3 Page 23

3.4 Page 24

3.5 Page 25

3.6 Page 26

3.7 Page 27

3.8 Page 28

3.9 Page 29

3.10 Page 30

4 Pages 31-40

4.1 Page 31

4.2 Page 32

4.3 Page 33

4.4 Page 34

4.5 Page 35

4.6 Page 36

4.7 Page 37

4.8 Page 38

4.9 Page 39

4.10 Page 40

5 Pages 41-50

5.1 Page 41

5.2 Page 42

5.3 Page 43

5.4 Page 44

5.5 Page 45

5.6 Page 46

5.7 Page 47

5.8 Page 48

5.9 Page 49

5.10 Page 50

6 Pages 51-60

6.1 Page 51

6.2 Page 52

6.3 Page 53

6.4 Page 54

6.5 Page 55

6.6 Page 56

6.7 Page 57

6.8 Page 58

6.9 Page 59

6.10 Page 60

7 Pages 61-70

7.1 Page 61

7.2 Page 62

7.3 Page 63

7.4 Page 64

7.5 Page 65

7.6 Page 66

7.7 Page 67

7.8 Page 68

7.9 Page 69

7.10 Page 70

8 Pages 71-80

8.1 Page 71

8.2 Page 72

8.3 Page 73

8.4 Page 74

8.5 Page 75

8.6 Page 76

8.7 Page 77

8.8 Page 78

8.9 Page 79

8.10 Page 80

9 Pages 81-90

9.1 Page 81

9.2 Page 82

9.3 Page 83

9.4 Page 84

9.5 Page 85

9.6 Page 86

9.7 Page 87

9.8 Page 88

9.9 Page 89

9.10 Page 90

10 Pages 91-100

10.1 Page 91

10.2 Page 92

10.3 Page 93

10.4 Page 94

10.5 Page 95

10.6 Page 96

10.7 Page 97

10.8 Page 98

10.9 Page 99

10.10 Page 100

11 Pages 101-110

11.1 Page 101

11.2 Page 102

11.3 Page 103

11.4 Page 104

11.5 Page 105

408

1 Pages 1-10

▲back to top

1.1 Page 1

▲back to top

Dokumenty

RADY GENERALNEJ

Nr 408

Rok XCI wrzesień - grudzień

1.2 Page 2

▲back to top

2DRaodkyumGeeDnnOteKyrUaMlnEeNjTYToRwADaYrzGyEsNtEwRaALSNaElJezjańskiego

Świętego Jana Bosko

Organ urzędowy animacji i łączności dla Zgromadzenia Salezjańskiego

Z języka włoskiego tłumaczył ks. Janusz ZAPAŁA

W TYM NUMERZE

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami» (J 15, 5a)

Powołanie do nieustającego trwania w jedności

z Chrystusem, Aby mieć życie ........................................... 3

2. WSKAZANIA I DYREKTYWY ........................................................... 27

3. DYSPOZYCJE I NORMY (w tym numerze brak)

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1 Kronika Przełożonego Generalnego ............................................ 46

4.2 Kronika Rady Generalnej ............................................................ 52

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1 Pozdrowienie Księdza Generała do Biskupów salezjańskich

przybyłych na spotkanie do Turynu – Valdocco ........................... 79

5.2 List przesłany do Ojca Świętego w trakcie spotkania

salezjańskich Biskupów w Turynie ............................................. 86

5.3 List z podziękowaniem od Ojca Świętego

dla Przełożonego Generalnego........................................................90

5.4 Przyznanie tytułu BAZYLIKI MNIEJSZEJ

dla Świątyni Księdza Bosko na Colle .......................................... 91

5.5 Przesłanie Matki Generalnej CMW do Salezjanów

na zakończenie roku kapłańskiego .............................................. 92

5.6 Nominacja ks. Marka Chrzana na Radcę generalnego

dla Regionu Europy Północnej ............................................................ 95

5.7 Nowi Inspektorzy .................................................................................. 96

5.8 Nowy Biskup Salezjański .................................................................. 100

5.9 Nominacja ks. Enrico dal Covolo na Rektora Papieskiego

Uniwersytetu Laterańskiego ............................................................... 101

5.10 Nominacja ks. Pier Luigi Cameroni na Postulatora Generalnego

ds. Kanonizacji ................................................................................... 102

5.11 Zmarli Współbracia (2 elenko 2010) ................................................ 103

Druk: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego

ul. Konfederacka 6, 30-306 Kraków; tel. (012) 266-40-00

1.3 Page 3

▲back to top

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

«Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami»

(J 15, 5a)

Powołanie do nieustającego trwania w jedności

z Chrystusem, Aby mieć życie

Potworność pedofilii - Wybrane dane - W świetle Ewangelii - „Cóż mamy

czynić, bracia?” (Dz. 2, 37). 1. Przejrzyste przyjęcie odpowiedzialno-

ści. 2. Przede wszystkim ofiary. 3. Opieka nad sprawcami wykro-

czeń. 4. Zapobieganie wykorzystywaniom. - Za przykładem ks. Rua

- Zakończenie

Rzym, 16 sierpnia 2010

Rocznica urodzin ks. Bosko

Najdrożsi Współbracia,

piszę do was w rocznicę urodzin naszego ukochanego ks. Bosko.

Jego wspomnienie przenosi mnie po raz kolejny ku Wam. W której-

kolwiek części świata byście się nie znajdowali, tym listem chcę do

Was dotrzeć.

Tym razem nie będę opowiadał Wam o wydarzeniach ostatnich mie-

sięcy; chciałbym jednak wspomnieć najważniejsze z nich, jakim

niewątpliwie było spotkanie Biskupów salezjańskich, odbywają-

ce się w Turynie, w dniach od 21 do 25 maja. Było to wydarzenie

i dar niezwykle doceniony przez wszystkich zgromadzonych, którzy

też z radością uczestniczyli w różnych uroczystościach – Eucharystii

w Katedrze Turyńskiej z okazji wystawienia Całunu Turyńskiego;

w uroczystości Zesłania Ducha Świętego na Colle Don Bosco;

w uroczystości Maryi Wspomożycielki Wiernych na Valdocco. Cały

ten czas przeżyty został, jako głębokie doświadczenie salezjańskości,

odznaczające się braterskim obcowaniem z Następcą księdza Bosko,

duchem rodzinnym, radosnym i pełnym przekonania udziałem

w różnych wydarzeniach, odkrywaniem na nowo charyzmatu sale-

1.4 Page 4

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

zjańskiego, jako specyficznego sposobu realizowania posługi bisku-

piej. Jestem z resztą przekonany, że mogliście śledzić zarówno to, jak

i inne wydarzenia z życia Zgromadzenia dzięki naszej stronie inter-

netowej.

Potworność pedofilii

Po ostatnim moim liście poświęconym SalezjańskiemuDuszpasterstwu

Młodzieżowemu, który uważam za bardzo absorbujący, ponieważ

dotyczył on „sensu naszego posłannictwa”1, podejmuję się dzisiaj po-

dzielenia z Wami w duchu rodzinnym, jak ojciec z własnymi dzieć-

mi, tematem znajdującym się ostatnio w centrum uwagi mass me-

diów i wywołującym duży skandal. Mam na myśli wyjątkową falę

kontestacji wobec Kościoła, kapłaństwa i życia konsekrowanego,

wywołaną opublikowaniem informacji o potwornych i odrażających

przypadkach wykorzystywania seksualnego nieletnich oraz często

niewłaściwego sposobu radzenia sobie z nimi. Dostrzegamy powa-

gę tych skandali, którym należy niezwłocznie i skutecznie zaradzić.

Napisano, że „Kościół katolicki znalazł się w obliczu jednego z naj-

poważniejszych kryzysów w swojej historii”2.

Publikowanie tych informacji, zapoczątkowane w latach ’80

w Kanadzie, w latach ’90 objęło Stany Zjednoczone, by niedaw-

no dotrzeć do Australii, Austrii, Belgii, Francji, Niemiec, Anglii,

Irlandii, Włoch, Holandii i Szwajcarii3. Z dotychczas udokumento-

wanych przypadków wyłania się obraz zjawiska, którego najwięk-

sza fala przypadła na trzydziestolecie 1950-1980, niemniej jednak

z epizodami mającymi miejsce wiele lat wcześniej. Niewykluczone

też, że usłyszeć będzie można o innych, mniej odległych. Prawdziwe

1 P. Chavez, „Jezus zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza.

I zaczął ich nauczać” (Mk 6,34). Salezjańskie Duszpasterstwo Młodzieżowe, DRG

407 (2010), s. 49.

2 Od redakcji, Skandal pedofilii: Bóg w ofiarach, [w:] „Il Regno” – Regno-doc,

nr 10, 2010, s. 289.

3 Krótki przegląd informacji i reakcji Kościoła zamieszczony został w M.E. Gandolfi,

Geografia di una crisi, [w:] „Il Regno” – Regno-att. nr 6, 2010, s. 168.

1.5 Page 5

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

„tsunami” wiadomości uderzyło w Kościół, niekiedy nawet w na-

sze Zgromadzenie, i niestety jego siła łatwo nie osłabnie. Myślenie

o tych relacjach jak o zorganizowanym spisku, co gorsza sprowadza-

nie ich do tych kategorii, jest błędem. Kryzys wyraźnie pokazał, że

jest to być może jedyny przypadek, w którym dzisiejsze społeczeń-

stwo, zwłaszcza najbardziej świeckie i zsekularyzowane, zazwyczaj

tolerancyjne a nawet neutralne wobec wartości moralnych i religij-

nych, nie jest w stanie iść na kompromis, ani zapomnieć, szczególnie

w stosunku do Kościoła katolickiego4.

Dla nas, salezjanów, kryzys ten jest szczególnie bolesny i przygnębia-

jący. Bolesny, ponieważ jako członkowie Kościoła nie możemy nie

łączyć się Papieżem w głębokim poruszeniu, „wstydzie i wyrzutach

sumienia”5; zaś z ofiarami – w poczuciu przerażenia i oszukania, któ-

rych doświadczyły one poprzez te „grzeszne i zbrodnicze czyny”6.

Przygnębiający natomiast z uwagi na nasze zaangażowanie w po-

wracanie do młodzieży z sercem ks. Bosko, by nieść jej Ewangelię

Jezusa, a te bardzo ciężkie winy i nie zawsze adekwatne do nich reak-

cje autorytetów [Kościoła] są prawdziwym „zaćmieniem ewangeliza-

cji” – „przysłoniły one” – napisał Papież – „światło Ewangelii takim

mrokiem, jakiego nie znały nawet wieki prześladowań”7. I w końcu,

dla nas, salezjanów, ten kryzys jest szczególnie bolesny i przygnębia-

jący, ponieważ jego ofiarami padły osoby niepełnoletnie, które są ra-

4 „Które państwo przeprowadziło dogłębne śledztwo wobec [tego] strasznego zjawiska

i przyjęło, choćby prewencyjnie, przejrzyste kroki przeciw pedofilii występującej wśród

jego własnych obywateli, w rodzinach, albo w publicznych placówkach szkolnych?

Jakie inne wyznanie religijne podjęło kroki, aby wytropić (odkryć), zgłosić i podjąć się

publicznego wyjaśnienia problemu, ujawniając go i wyraźnie ścigając go? Unikamy

przede wszystkim nieszczerości:, czyli skupienia się na ograniczonej liczbie przypadków

pedofilii stwierdzonych w Kościele katolickim, nie dostrzegając zaś dramatu bardzo często

i wszędzie pogwałconego i wykorzystywanego dzieciństwa, ale po cichu, bez skandalu”.

(J. Navarro-Vals, Il Papa e lo scandalo della pedofilia, [w:] „La Repubblica”,

1 kwietnia 2010, s. 35).

5 Benedykt XVI, List pasterski do katolików w Irlandii, 19 marca 2010, nr 6.

6 Tamże, nr 1.

7 Tamże, nr 4.

1.6 Page 6

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

cją naszego bycia konsekrowanymi; natomiast winnymi jest kilku sa-

lezjanów, naszych braci w powołaniu i towarzyszy w posłannictwie.

Jestem głęboko przekonany, że możemy i powinniśmy wykorzystać

ten kryzys, jako okazję dogłębnego oczyszczenia, osobistego i wspól-

notowego, oraz odnowienia zaangażowania w świętość apostolską.

Niniejszym listem pragnę właśnie dać wam motywacje i wskazać

drogę do „chrześcijańskiego przeżycia próby”8.

NIEKTÓRE DANE

Mimo iż prawdą jest, o czym też nie należy zapominać, że „problem

wykorzystywania nieletnich nie jest swoistym […] [problemem]

Kościoła”9, absolutnie niezbędnym staje się uznanie faktu, że w jego

obrębie „nawet jeden przypadek pedofilii to za dużo […] takie zacho-

wanie jest podwójnie godne potępienia, kiedy dopuszcza się go czło-

wiek Kościoła, ksiądz, osoba konsekrowana”10. Biorąc to pod uwagę

należy uznać – i nie wolno tego przemilczeć tak, jak robią to środki

masowego przekazu, – że Kościół katolicki nie jest siedliskiem pedo-

fili11: „[liczba] przypadków pedofilii wśród kleru jest porównywalna,

8 Kard. A. Bagnasco, Prolusione del Cardinale Presidente alla 61a Assemblea

Generale della Conferenza Episcopale Italiana, Rzym, 24 maja 2010, nr 2.

9 Benedykt XVI, List pasterski do katolików w Irlandii, nr 2.

10 Bkp. M. Crociata, Sguardo alla sutiazione della Chiesa in Italia. Discorso alla

Commissione presbiterale italiana, Rzym 29 kwietnia 2010.

11 Por. M. Introvigine, Cosa c’è dietro gli scandali?, [w:] “Avvenire”, 22 marca

2010: “Jeśli porównać Kościół Katolicki w Stanach Zjednoczonych z głównymi

kościołami protestanckimi, odkrywa się, że liczba pedofili – w zależności od kościoła

protestanckiego – jest od 2 do 10 razy wyższa wśród pastorów protestanckich

w porównaniu do księży katolickich […]. W tym samym okresie, kiedy około stu

amerykańskich księży zostało skazanaych za wykorzystywanie seksualne nieletnich,

liczba nauczycieli wychowania fizycznego i trenerów młodzieżowych drużyn

sportowych… uznanych winnymi przez trybunały amerykańskie popełnienia

tego samego przestępstwa sięgała sześciu tysięcy […]. Z okresowych raportów

rządu amerykańskiego wynika, że sprawcami około dwóch trzecich molestowań

seksualnych nieletnich nie są obcy, czy nauczyciele […], tylko krewni”.

1.7 Page 7

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

jeśli wręcz nie niższa niż ta dotycząca innych grup osób”12.

Dane dotyczące wykorzystywania seksualnego nieletnich, sprawia-

jące duże wrażenie z uwagi na rozmiar zjawiska, są dostępne dla

każdego – można zajrzeć w tej kwestii do raportu WHO, podają-

cego szacunkowo dane za rok 2002 odnośnie przypadków różnego

rodzaju wykorzystywania chłopców i dziewczynek13. Ponad półtora

miliona dzieci trafia, co roku do międzynarodowej sieci wykorzysty-

wania seksualnego, powiększając tym samym już i tak dużą liczbę

dziesięciu milionów nieletnich, którzy żyją przetrzymywani przez

szajki prostytucji, handlu ludźmi i turystyki seksualnej, pornografii.

UNICEF szacuje, że rynek usług seksualnych jest sektorem obraca-

jącym rocznie kwotą 12 miliardów dolarów, co plasuje go na trzecim

miejscu wśród przestępczości pod względem wartości, po handlu nar-

kotykami i bronią14.

Za tym prawdziwym „przemysłem seksualnym” stoi także aktyw-

na „kultura seksu”, często broniona, promowana czy wręcz uspra-

wiedliwiana. W raporcie Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 21 lipca

2009 r. mówi się o gwałtownym wzroście liczby stron internetowych

o charakterze pedofilskim i pornograficznym15. Nie należy się, zatem

dziwić, jeśli „według niektórych najnowszych statystyk, co trzecia

dziewczynka i co siódmy chłopiec padają ofiarą przemocy seksualnej

przed osiągnięciem pełnoletniości”16. Ponadto należy przypomnieć,

iż „znacząca większość przypadków wykorzystań seksualnych (84-

90%) ma miejsce w środowisku rodzinnym, z czego 27% dotyczy

członka bliskiej rodziny”17.

12 Bkp. M. Crociata, dz. cyt.

13 Zob.: World Heath Organisation, Globar Estimates of Heath Consequences due to

Violence Against Children, Genewa 2006.

14 Por.: http://www.intervita.it/IT/condividiamo/news/22_ottobre_2007_-_notizie_

di_intervita.aspx.

15 Raport podaje liczbę 261 653 stron w, 2001 r., która trzy lata później, w 2004 r.,

urosnąć miała do 480 000.

16 Por. La Repubblica, 25 sierpnia 1989, s. 16.

17 G. Cucci - H. Zollner, Osservaznioni psicologiche sul problema della pedofilia,

1.8 Page 8

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Ogólnie rzecz ujmując, można powiedzieć, że wśród przypadków

wykorzystywania seksualnego zgłoszonych wymiarowi sprawiedli-

wości 30% dotyczyło pedofilii18, kolejne 30% efebofilii, a pozostałe

40% ofiar pełnoletnich. „Tylko w 2008 r. w USA zidentyfikowano

ponad 62 000 sprawców wykorzystań nieletnich, a grupa księży kato-

lickich jest tak mała, że nie została nawet uwzględniona, jako taka”19.

Jeśli chodzi o konkretne dane o księżach katolickich, spośród 3 000

zawiadomień złożonych w Kongregacji Nauki Wiary w okresie 2001-

2010, tylko 300 przypadków, co odpowiada 10%, dotyczyło właści-

wych czynów pedofilskich; 60% efebofilii, a kolejne 30% stosunków

heteroseksualnych20. Dlaczego więc mówi się „niemal wyłącznie

o zdarzeniach w Kościele katolickim, jeśli stanowią one niewiele

więcej niż 3% wszystkich zgłoszonych przypadków” ?21

[w:] “La Civiltà Cattolica”, nr 3837, 1 maja 2010, s. 214. Na przykład we Włoszech,

“w 1999 r. na 522 osób oskarżonych 357 było znanych ofiarom; wśród nich 338

należało do najbliższej rodziny; pośród pozostałych 165 przypadków nieletni nie

znali sprawców. W roku 2000, na 621 osób oskarżonych, 476 było znanych ofiarom;

wśród nich 449 należało do najbliższej rodziny; w pozostałych 145 przypadkach,

sprawca przestępstwa nie był znany dla nieletniego” (M. Piccozzi - A. Zappala,

Criminal profiling. Od oględzin miejsca zbrodni do profilu psychologicznego

przestępcy, Mc Graw-Hill, Mediolan 2008, s. 228).

18 Uściślając, pedofilia jest czynnością seksualną lub fantazją, której przedmiotem

są dzieci, które nie osiągnęły jeszcze dojrzałości płciowej, to znaczy takie, które nie

ukończyły 13 roku życia przez okres, co najmniej 6 miesięcy, dokonaną przez osobę

w wieku nie niższym niż 16 lat. Bardzo często mylona jest z efebofilią, która polega

na pociągu seksualnym osoby pełnoletniej względem nastolatków lub młodzieży.

Por.: Associazione Psicologica Americana, Manuale Dagnostico e Statistico dei

Disturbi Mentali DSM-IV-TR, Mediolan, Masson, 2001, s. 610n.

19 Notatka prasowa ks. Federica Lombardego na temat wykorzystywania nieletnich.

Dopo la Settimana Santa, tenere la rotta, 9 kwietnia 2010. Por. http://www.vatican.

va/resources_lombardi-nota-abusi_it.html.

20 Por.: G. Cardinale, Chiesa rigorosa sulla pedofilia. Intervista a Mons. Charles

Scicluna, [w:] “Avvenire”,13 marca 2010, s. 5.

21 G. Cucci - H. Zollner, Osservaznioni psicologiche sul problema della pedofilia, s.

219. W Austrii, jak podają oficjalne dane, na 527 zgłoszeń tylko 17 dotyczyło osób

duchownych (por. Il Foglio, 16 marca 2010). W Niemczech, jak twierdzi kryminolog

1.9 Page 9

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Nawet, jeśli statystyki dotyczące Kościoła katolickiego nie są bardzo

złe, niesłusznym jest chowanie się za nimi, ani krzyczenie o spisku.

Nie można usprawiedliwiać bronienia się za wszelką cenę – pedofi-

lia jest zawsze „ciężkim grzechem i odrażającą zbrodnią”22, a kiedy

dopuszczają się jej księża lub zakonnicy (osoby konsekrowane), staje

się skandalem bez porównania. „Nie możemy być, zatem zaskocze-

ni, że reakcja na przypadki wykorzystywania [nieletnich] przez ludzi

Kościoła była tak stanowcza […] Gniew i cierpkie słowa mają istotny

związek ze świadomością wysokiej wartości moralnej i ludzkiej kle-

ru, jak również z oferowaną przez nas, a oczekiwaną przez innych,

większą wiarygodnością, zwłaszcza w stosunku do nieletnich powie-

rzonych naszemu kierownictwu i odpowiedzialności wychowawczej.

Wyższe oczekiwania, podsycane przez nasze posłannictwo, sprawia-

ją, że taki poważny i niszczący rodzaj zdrady jest nieporównywalnie

bardziej nietolerowany i karygodny23”.

Nie mamy prawa udawać, że nic się nie stało albo, że te sprawy

nas nie dotyczą. W różnych krajach dotknęły one także naszego

Zgromadzenia, wywołując zniechęcenie, oburzenie, złość, utratę

wiarygodności w obliczu historii, niekiedy ponad stuletniej, hojnego

i solidnego służenia na polu edukacji i ewangelizacji młodzieży.

Łącze się w pełni z Papieżem Benedyktem XVI i jestem mu niezmier-

nie wdzięczny24 za stwierdzenie, iż nawet, jeśli żyjemy dzisiaj pośród

C. Pfeiffer, księża w to zamieszani mieliby stanowić od 0,1% do 0,3% wszystkich

przypadków (por. Süddeytsche Zeitung, 15 marca 2010).

22 Kard. A. Bagnasco, Prolusione del Cardinale Presidente alla 61a Assemblea

Generale della Conferenza Episcopale Italiana, nr 2. op. cit., cz. 2.

23 Eksc. (J.E.) M. Crociata, Sguardo alla sutiazione della Chiesa in Italia. Discorso

alla Commissione presbiterale italiana. op. cit..

24 Por. P. Chávez, List Przełożonego Generalnego Salezjanów i Biskupów

salezjańskich do Ojca Świętego Benedykta XVI, Turyn 23 maja 2010. Na ten list

Ojciec Święty odpowiedział listem do Przełożonego Generalnego, z dnia 14 czerwca

2010, w którym wyraża się tymi słowami: „Ten troskliwy wyraz solidarności

w delikatnym momencie dla całego Kościoła, wzbudził w mojej duszy głęboką

wdzięczność również, dlatego, że jest on znakiem głębokiej komunii i żarliwego

uczucia, jakim duchowi synowie Św. Jana Bosko od zawsze żywili wobec Następcy

Piotra. Pragnę, zatem odwzajemnić to miłe świadectwo, za które jestem niezmiernie

1.10 Page 10

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

tej zawieruchy, atakowani przez świat, który mówi nam o naszych

grzechach, to przypadki pedofilii i cierpienie z nimi związane „biorą

się właśnie z wnętrza Kościoła, z grzechu, który istnieje w [samym]

Kościele”25. „Chrześcijanie zawsze stawali przed próbami, które

w pewnych okresach i miejscach nabrały charakteru prawdziwych

prześladowań. Jednak, mimo że przynoszą one cierpienie, nie stano-

wią najpoważniejszego niebezpieczeństwa dla Kościoła. Największą

szkodę przynosi jej to, co zanieczyszcza wiarę i życie chrześcijań-

skie jego członków i wspólnot, naruszając integralność mistycznego

Ciała, osłabiając jego zdolność świadczenia, przyćmiewając piękno

jego oblicza”26.

I rzeczywiście, „największe prześladowania Kościoła nie przychodzą

od nieprzyjaciół z, zewnątrz, lecz rodzą się z grzechu w Kościele;

[…] Kościół potrzebuje, zatem naprawdę nauczyć się na nowo poku-

ty, zaakceptować oczyszczenie; z jednej strony uczyć się przebacza-

nia, ale także potrzeby sprawiedliwości. Przebaczenie nie zastępuje

sprawiedliwości”27. „Prawdziwym nieprzyjacielem, którego należy

się obawiać i którego trzeba zwalczać” jest, więc „grzech, zło du-

chowe, które czasami, niestety, zaraża także członków Kościoła. […]

My chrześcijanie, nie boimy się świata nawet, jeśli musimy strzec się

jego pokus. Musimy natomiast bać się grzechu i dlatego powinniśmy

być silnie zakorzenieni w Bogu, solidarni w dobru, w miłości, w służ-

bie […]. Kontynuujmy razem z ufnością tę drogę, a próby, niech Pan

Pozwoli, kierują nas ku większej radykalności i spójności”28.

W ŚWIETLE EWANGELII

wdzięczny, zapewniając o mojej nieustającej pamięci w modlitwie, jaką otaczam

szczytne przesłanki odnowy duchowej i nieustannie postępującego trwania

w Ewangelii okazywanych w imieniu całego Zgromadzenia przez Księdza Generała

i wszystkich uczestników tego ważnego spotkania”.

25 Benedykt XVI, Ai giornalisti nel volo da Roma a Lisbona, 11 maja 2010.

26 Benedykt XVI, Omelia alla Messa per i santi Pietro e Paolo, 29 czerwaca 2010,

[w:] “L’Osservatore Romano”, 30 czerwca – 1 lipca 2010, s. 8.

27 Benedykt XVI, Ai giornalisti nel volo da Roma a Lisbona, 11 maja 2010.

28 Benedykt XVI, Regina Coeli, 16 maja 2010.

2 Pages 11-20

▲back to top

2.1 Page 11

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Właśnie, dlatego musimy zrozumieć obecny kryzys w świetle

Ewangelii. Zanim jednak przejdę z Wami do ewangelicznego od-

czytania tych wydarzeń, by odnaleźć w nim klucz do zrozumienia

i wskazania na przyszłość, chciałbym wspomnieć, pokrótce o kon-

tekście kulturowym i społecznym, w którym się znajdujemy. To

w nim zaczyna się słuchanie tego, co Bóg mówi do swojego Kościoła,

ponieważ Słowo Boże oświeca właśnie sytuacje, które przeżywamy.

Nasze społeczeństwa, w większości postmodernistyczne, akceptują

a nawet usprawiedliwiają niszczenie embrionów, których nie uważa

się za istoty ludzkie; handlują komórkami jajowymi i plemnikami,

myślą o męskości i kobiecości, jako po prostu „rodzajach” kulturo-

wych; chcą, żeby śmierć wspomagana uważana była za szlachetny

wybór; przesadnie obnoszą się publicznie z pewnym rozumieniem

seksualności naznaczonym wręcz obsesyjnym rozprzestrzenianiem

się; rozpowszechniają pornografię, jako pełnoprawną formę rozryw-

ki. Zdarzają się też „postawy ekstremalne tych, którzy w świecie za-

chodnim chcieliby wręcz usankcjonować prawnie praktyki pedofil-

skie”29. „Z powodu pewnego rodzaju perwersji prawdy znaleźliśmy

się w bałaganie etycznym takich rozmiarów, że rzeczywistość gubi

się w subiektywizmie. W ten sposób widzimy, więc że potępienie

niemoralnego zachowania duchownych płynie z tego samego środo-

wiska kulturowego, które gotowe jest przyjąć każdy osąd jednostki.

Powody tego są natury ideologicznej, ale także ekonomicznej, czego

29 Kard. A Bagnasco, Prolusione del Cardinale Presidente alla 61a Assemblea

Generale della Conferenza Episcopale Italiana, nr 4. Op. cit., cz. 4. „Lider partii

Zielonych w Europarlamencie, Daniel Cohn-Bendit, niegdyś charyzmatyczny

przywódca ruchu kontestacyjnego, chwalił się nie tylko zalecaniem seksu

z nieletnimi, ale także uprawianiem seksu z nieletnimi, kiedy był nauczycielem […].

Sartr, Simone de Beauvoir, Foucault, Jack Lang, przyszły minister Francji, podpisali

wraz z innymi intelektualistami słynny manifest, w którym – w imię „wyzwolenia

seksualnego” – żądają zniesienia kar za stosunki seksualne z nieletnimi, także

z dziećmi. W tych „nauczycielach” odżywała przewlekła tradycja europejska”. (V.

Messori, Un dolore vero per ridare fiducia, [w:] „Corriere della Sera”, 19 kwietnia

2010, s. 11). Więcej głośnych przypadków jest przytoczonych w G. Cucchi -

H. Zollner, Contrastare la cultura della pedofilia, [w:] „La Civiltà Cattolica”,

nr 3838, 15 maja 2010, s. 322 – 325.

2.2 Page 12

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

obrazem są te amerykańskie kancelarie prawnicze, które zarobiły mi-

liardy dolarów sięgając bez skrupułów i bez zastanowienia po oskar-

żenie o pedofilię”30.

Właśnie w tym środowisku musimy poznać, to znaczy musimy mieć

zdolność poznania w znaczeniu intus legere, woli Boga względem

nas. W Ewangeliach znajdujemy niezwykle trafne fragmenty, jak ten

o wyborze uczniów, podkreślający z jednej strony szczególne umi-

łowanie przez Jezusa tych, których wzywa, by z nim przebywali

i dzielili jego misję, z drugiej zaś to, że uczniowie nie są w stanie żyć

tak, by sprostać powołaniu, z powodu trudu, jaki niesie za sobą naśla-

dowanie Jezusa albo rozczarowania nim. Tak, więc jeden Go zdradza,

inny zapiera się Go, wszyscy opuszczają (por. Mk 14, 43-46.52.66-

71). Godnym uwagi jest jednak fakt, że po zmartwychwstaniu i ze-

słaniu Ducha Świętego, Kościół rodzi się nie ze zdrady jednego, ani

z ucieczki wszystkich, ale z osobistej wiary, odważnego świadectwa,

pełnego zaangażowania w posługę, z męczeństwa jedenastu.Dziś, tak

jak wczoraj, w Kościele i Zgromadzeniu Jezus nie przestaje wzywać

i wybierać mężczyzn „zwyczajnych”, niekiedy słabych i wystraszo-

nych; dziś, tak jak wczoraj, nie wszyscy są wierni; a mass media od-

notowały i wyolbrzymiły te odosobnione przypadki. Bardzo wielu,

wręcz przytłaczająca większość kapłanów i zakonników, przeżyło

i nadal przeżywa swoją wierność z radością, całkowitym poświęce-

niem i bezinteresownością, nieustannie dążąc do świętości. Szkoda,

że w tych dniach kryzysu te historie – pokazujące dobrego człowieka

– zostały przemilczane przez niemal wszystkich. Jest to wiele historii

zwyczajnej świętości. Wolałbym jednak zatrzymać się chwilę nad frag-

mentem Ewangelii św. Jana (15, 1-8), nad jedną z mów pożegnalnych

Jezusa (J 15, 1-16,3)31. Jezus definiuje w nich życie chrześcijańskie jako

30 A. Gaspari, Indagine sulla pedofilia nella Chiesa. Intervista a L. Bertocchi,

studioso di storia del cristianessimo, [w:] “Zenit”, 17.05.2010, 3. Zob.

http://www.zenit.org/article-22495?I=italian.

31 Wyboru tego fragmentu dokonałem zainspirowany lekturą wywiadu, który

ukazał się w hiszpańskiej gazecie „Vida Nueva” o. Carlosa Aspiroza, Przełożonego

Generalnego Zakonu Dominikanów; mówiąc o sytuacji pedofilii w Kościele

i oceniając zawziętość wobec niej, powiedział, że nasz Bóg nie jest drwalem rąbiącym

2.3 Page 13

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

trwanie w Nim (J 15,1-11), to znaczy, bycie kochanym przez Niego (J 15,

12-17) i znienawidzonym przez świat (J 15,18-16,3). Po alegorii krze-

wu winnego (J 15, 1-4.5-8), Jezus wzywa do wytrwania w Jego miłości

(J 15,4.5./7./9./10) i wydawana owocu (J 15,2.4.5.8.16). Ci, któ-

rzy będą trwać w Nim niezachwianie, będą przez Niego kochani.

Zostanie przez Niego wycięty, oddzielony i zniszczony ten, kto jest

niezdolny do wydawania owocu, będzie Mu niewierny. Uczeń nie

jest niewierny, kiedy czyni i ponieważ czyni zło, lecz kiedy nie wy-

daje owoców – niezdolność do wydawania owocu ukazuje niewier-

ność. Natomiast ten, kto w Nim trwa, wydaje owoc i jest umiłowa-

ny przez Niego tak, jak On został umiłowany przez Ojca (J 15,9).

Utożsamienie Jezusa z krzewem winnym wydaje się co najmniej nie-

zwykłe (J 15,1.5). Krzew winny, nieodzowna część krajobrazu rolni-

czego Izraela (Lb 13,23; 1 Krl 5,5), stanowił metaforę ludu Bożego.

Jezus mówi jeszcze więcej: – On jest krzewem winnym, jedynym

i prawdziwym; jego Ojciec jest tym, który go dogląda (J 15,1); Jego

uczniowie są latoroślami (J 15,2.5). On jest prawdziwym krzewem

winnym, ponieważ nie rozczarował swojego Ojca, właściciela dbają-

cego o winnicę, trudzącego się, by krzew winny mógł wydawać owo-

ce. Jak przystało na dobrego właściciela winnicy, Ojciec odrzuca tych,

którzy nie wydają owoców, a przycina wydających owoc, by był on

większy i lepszy. Kto żyje w Chrystusie, staje się terenem uprawnym

Ojca, pracowitego plantatora.

Uczniowie, przycinani przez Boga niczym latorośle, są oczyszczeni

– słowo Jezusa oddzieliło ich od świata i osadziło w Bogu (J 15,3).

Przycinanie ze strony Boga nastąpiło więc poprzez słowo Jezusa, któ-

re oderwało ich od świata, oczyściło i uczyniło urodzajnymi. Żyzni

i oczyszczeni, muszą trwać w Jezusie (J 15,4.5). Do centralnego

stwierdzenia „Ja jestem krzewem winnym wy – latoroślami” (J 15,5)

Jezus dodaje nową wskazówkę – kto nie wytrwa w Nim, nie przyda

się na nic; wszystko, czego się podejmie będzie nieskuteczne; kto nie

przewrócone drzewa, ale właścicielem winnicy, który przycina swoje krzewy tak,

by latorośle przynosiły owoc. Świadomość, że Bóg trudzi się dzisiaj, by oczyścić

i umocnić swój Kościół to naprawdę „dobra” wiadomość.

2.4 Page 14

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

trwa mocno w Nim, usycha i staje się bezużyteczny, wyniszczony,

nadaje się jedynie aby być spalonym (J 15,6). Jezus wskazuje na do-

świadczenie uczniów:

którzy oddalając się od Niego, zgubili Go i sami się zagubili. Właśnie

dlatego obietnica, która następuje ma większą moc: trwanie w Nim,

słuchanie Jego słów, sprawi, że spełnią się ich pragnienia i zostanie

im dane to, o co proszą (J 15,7). Kto zachowuje słowa Jezusa, zosta-

nie wysłuchany przez jego Ojca; słuchanie tego, co Jezus mówi do

nas sprawia, że Bóg sam zaczyna nas słuchać!

Zachęcam Was do ponownej lektury skandalicznych faktów wyko-

rzystywania nieletnich w świetle tej przypowieści, w której Jezus

opisuje swoją relację z uczniami32. W obecnych wydarzeniach Jezus

zwraca się także do nas, swoich uczniów. Mówi nam, że nie wystar-

czy słuchać, lecz trzeba w Nim trwać. Tylko w ten sposób On będzie

mógł pozostać z nami; tylko w ten sposób możemy „coś uczynić”

(por. J 15,5). A to „coś” nie jest niczym innym, jak przykazaniem mi-

łości: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak

jak Ja was umiłowałem” (J 15,12); to jest dowód tożsamości ucznia:

„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się

wzajemnie miłowali” (J 13,34-35).

Jeśli misja Jezusa polega na objawianiu Boga i jego miłości, jedyny

sposób, by uczynić ją widoczną i wiarygodną jest miłowanie uczniów

aż do końca; „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie

swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,13). Taka a nie inna jest

misja salezjańska, jak czytamy w art. 2 Konstytucji: „być w Kościele

znakami i wyrazicielami miłości Boga do młodzieży, zwłaszcza naj-

uboższej”. To jest nasz „salezjański” sposób stawania się uczniami

Chrystusa, bycia w Nim zaszczepionymi, otoczonymi troską Ojca.

Dlatego też niema nic bardziej sprzecznego z posłannictwem sale-

32 Por. J.J. Bartolomé, Curato evangelico. Cartas de Juan. Introducción y comentario,

Madrid, CCS 2002. s. 307-309. Przy komentarzu do tego fragmentu Ewangelii

posłużyłem się tym studium.

2.5 Page 15

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

zjańskim, niż postępowanie odwrotne, to znaczy „bycie znakami na-

szego egoizmu w stosunku do młodzieży, zwłaszcza potrzebującej

i najuboższej”33. Jeśli chwała Ojca jest owocem komunii z Jezusem

i wzajemnej miłości, to hańbą jest właśnie egoizm przejawiający się

w złym traktowaniu, wykorzystywaniu, przemocy wobec nieletnich.

Fakt, że świat nie ceni życia konsekrowanego jest logiczną konse-

kwencją tak wielkiej nienawiści, którą żywił do Jezusa, że przesądził

o Jego śmierci. Powodem tego odrzucenia jest twierdzenie Jezusa,

że przychodzi od Boga, aby objawić Go światu, który ma swoją wi-

zję Chrystusa i relacji z Bogiem. Jeśli uczniowie zdecydują się osta-

tecznie przyjąć przekonania świata, wówczas i świat ich przyjmie,

uzna za swoich, i nie znienawidzi. Jezus natomiast zjednoczył swoich

uczniów wokół siebie i w konsekwencji również na nich ściągnął nie-

nawiść świata. Uczniowie nie powinni się zbytnio dziwić. Los sługi

nie może być lepszy od losu jego pana.

Otuchy dodaje nam fakt, że nie jesteśmy sami – Ojciec pracuje

w nas, oczyszczając nas Swoją ręką właściciela doglądającego winni-

cy. Jest on wychwalany naszą wypróbowaną wiernością Jego Synowi.

Możemy też liczyć na Ducha Świętego, naszego pocieszyciela, orę-

downika i mistrza (J 14,15; 16,7). To Jego obecność uświęca nas,

ponieważ utrzymuje nas w łączności z Chrystusem, niczym latorośle

z winnym krzewem; wzmacnia nas w walce ze złem, z pokusami

przychodzącymi z naszego wnętrza i tymi, które przychodzą z ze-

wnątrz; uczy nas jak mamy słuchać i jak być posłusznymi Ojcu, by-

śmy spełniali Jego wolę.

33 Nie bez powodu Inspektor Niemiec, ks. Josef Grünner, w liście skierowanym

do wszystkich współbraci zastanawia się (zastanawiał się), co powinniśmy zrobić

dzisiaj, by odzyskać wiarygodność naszej instytucji, naszego wychowania, naszego

posłannictwa? Odpowiedź zaś nie mogła być inna, niż wierność ks. Bosko, jego

charyzmatowi, jego posłannictwu i jego Systemowi Prewencyjnemu. Jedynym

wiarygodnym językiem mówienia o Bogu jest miłość.

2.6 Page 16

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

„CÓŻ MAMY CZYNIĆ, BRACIA?” (Dz 2, 37)

W Jerozolimie, w dniu zesłania Ducha Świętego, „Żydzi ze wszyst-

kich narodów pod słońcem” (Dz 2,5), mogli usłyszeć po raz pierw-

szy Ewangelię z ust Piotra. Tego ucznia, który niewiele wcześniej

zaprał się trzykrotnie swojego Pana (Mk 14,68.70.71; J 18, 17.25.27).

Uczeń, który nie przyznał się do Jezusa, był pierwszym ewangeli-

zatorem, i to jak skutecznym! Gdy skończył przemawiać słuchacze,

przejęci „do głębi serca”, zapytali go: „cóż mamy czynić?” (At 2,37).

Tak, jak Piotr, my także nie powinniśmy pozwolić, by nawet duże błę-

dy zwolniły nas z misji głoszenia Ewangelii (Dz 1,8). Ewangelizować

może jednak ten, kto na wzór Piotra gorzko żałuje (Mk 14,71; Mt

26,75) i po egzaminie z miłości (J 21,15-17) podejmuje na nowo za-

angażowanie w misję (J 21,19). Grzechy osobiste nie są wystarcza-

jącym powodem do zrezygnowania z ewangelizacji, pod warunkiem,

że jest ona poprzedzona prawdziwym nawróceniem i powrotem na

drogę naśladowania Jezusa. Co więc czynić, drodzy Współbracia?

1. Przejrzyste przyjęcie odpowiedzialności. Niezbędnym pierwszym

krokiem ku pilnemu nawróceniu jest stawienie czoła, odważnie i ze

współczuciem temu, co się wydarzyło. Trzeba mieć poczucie, że

każdy przypadek przemocy i krzywdy wyrządzonej nieletnim zadaje

nam rany.

Musimy nauczyć się od Benedykta XVI „nie bać się prawdy, nawet

wówczas, gdy jest ona bolesna i haniebna, nie przemilczać jej, ani nie

ukrywać”34 i „przyjąć na siebie ból wywołany aktami niewierności”

niektórych współbraci, „często także poważnymi”. „Aby odzyskać

siły po tym bolesnym zranieniu” musimy przede wszystkim „uznać

przed Panem i przed innymi ludźmi, że zostały popełnione ciężkie

grzechy wobec bezbronnych dzieci”35. „W tym bólu rodzi się opatrz-

nościowa świadomość, że trzeba nam wejść w „okres odrodzenia

34 Kard. A. Bagnasco, Prolusione del Cardinale Presidente alla 61a Assemblea

Generale della Conferenza Episcopale Italiana, nr 3.

35 Benedykt XVI, List pasterski do katolików w Irlandii, nr 2.

2.7 Page 17

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

i odnowy duchowej” […] i znaleźć nowe drogi przekazywania mło-

dzieży piękna i bogactwa przyjaźni z Jezusem Chrystusem w komunii

z jego Kościołem”36.

2. Przede wszystkim ofiary. To odważne i pełne współczucia spoj-

rzenie musi służyć bezapelacyjnemu myśleniu przede wszystkim

o ofiarach, których zaufanie zostało zdradzone a godność osobista po-

gwałcona. Powinno też stanowić jego potwierdzenie. Nic nie zmaże

wyrządzonej im krzywdy. Zrozumiałym jest też, że trudno im, wy-

baczyć oprawcom i pojednać się z Kościołem, ze Zgromadzeniem.

Niekiedy bywa to wręcz niemożliwe. Tak, więc żadnego wahania,

lub co gorsza wymówek przed przyznawaniem, że wykorzystywanie

seksualne „zadaje bardzo głębokie rany”. Stajemy w obliczu osób,

którymi trzeba się zaopiekować; które „proszą przede wszystkim

o zrozumienie i troskę, z szacunkiem i subtelnością, na cierpliwej

drodze uzdrowienia i pojednania w pierwszej kolejności ze sobą

i z własnym losem”37. Ofiary, oprócz poznawania „naszego bólu,

naszego głębokiego ubolewania i życzliwej bliskości”38, potrzebują

sprawiedliwości i solidarności. Właśnie tu jest wyzwanie.

Wyraźne i obligujące wytyczne opracowane przez Stolicę Apostolską,

już jakiś czas temu, a ostatnio zrewidowane i uaktualnione39, muszą

wyznaczać kierunek przejrzystych starań wskazywania

przypadków wykorzystywania nieletnich i dążenia do prawdy, a po

36 Kard. T. Bertone, Intervento nell’incontro sacerdotale sull’attualità e bellezza del

celibato, Watykan, 6 czerwca 2010.

37 Kard. A. Bagnasco, Prolusione del Cardinale Presidente alla 61a Assemblea

Generale della Conferenza Episcopale Italiana, nr 2.

38 Tamże.

39 Kongregacja ds. Wychowania Katolickiego, Przewodnik formacji do celibatu

kapłańskiego, Rzym 11 kwietnia 1974; Tamże, Wytyczne określające korzystanie

z kompetencji psychologicznych w przyjmowaniu i w formacji kandydatów do

kapłaństwa, Rzym 29 czerwca 2009. Kongregacja Nauki Wiary, De delictis

gravioribus Congregarioni pro doctrina fidei riservatis, Rzym 18 maja 2001.

Natomiast ostatnio: Kongregacja Nauki Wiary, Normae de gravioribus delictis,

Rzym, 15 lipca 2010.

2.8 Page 18

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ich potwierdzeniu, podjęcia odpowiednich kroków prawnych. Już

w 2006 r. Papież Benedykt zwrócił się do Biskupów Irlandii z proś-

bą o „ustalenie prawdy na temat wydarzeń z przeszłości, podjęcie

wszelkich kroków, by nie powtórzyło się to w przyszłości, zadbanie

o pełne przestrzeganie norm sprawiedliwości a przede wszystkim,

o zaleczenie ran ofiar i tych wszystkich, którzy ucierpieli z powodu

tych wielkich zbrodni”.40

Uściślając, iż odpowiedzialność za konkretne przypadki spoczywa na

poszczególnych Inspektoriach, musimy przypomnieć, że w obrębie

naszego Zgromadzenia począwszy od 2002 r. (19 lipca) Przełożony

Generalny i jego Rada przekazywali Inspektorom wytyczne odno-

śnie problemu wykorzystywania nieletnich41. Następnie w 2004 r.

Wikariusz Przełożonego Generalnego, w imieniu samego Generała

i jego Rady, w liście skierowanym do wszystkich Inspektorów wy-

dał konkretne rozporządzenia, jak radzić sobie z tymi problemami,

przedstawiając w oparciu o protokół przekazany Ordynariuszom die-

cezjalnym i zakonnym przez Kongregację Nauki Wiary obowiązującą

procedurę, której należy przestrzegać i regulacje, które należy przyjąć.

3. Opieka nad sprawcami wykroczeń. Nie możemy zapominać

o sprawcach, członkach naszego Kościoła i naszych braciach w po-

wołaniu i posłannictwie, którzy są częścią naszej wspólnoty. Zdradzili

„niewinnych młodych ludzi oraz ich rodziców, którzy pokładali

w [nich] zaufanie”, „zbezcześcili świętość sakramentu kapłaństwa,

w którym uobecnia się Chrystus” i nie dotrzymali wierności swojego

osobistego przymierza z Bogiem w konsekracji zakonnej. „Ogromną

krzywdę [wyrządzili] ofiarom i [narazili] na wielką szkodę Kościół

40 Benedykt XVI, Discorso ai Vescovi dell’irlanda in visita ad limina, 28.10. 2006.

pażdziernika 2006.

41 Wśród wytycznych zapisano między innymi, że każda Inspektoria musi

powołać, „jako pomoc dla Inspektora wypełnianiu jego obowiązków, odpowiednią

Komisję, która zajmować się będzie rozpatrywaniem zgłoszonych przypadków

wykorzystywania nieletnich”.

2.9 Page 19

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

i społeczny obraz kapłaństwa i życia zakonnego”42. Ale nie wolno

ich opuścić. Na wzór Chrystusa i właśnie za Chrystusem, który nie

przyszedł powołać sprawiedliwych, ale grzeszników (Mk 2,17), po-

dejmujemy się opieki nad nimi i odpowiedzialności przed Bogiem

i ludźmi, że staniemy się „stróżami tych naszych braci” (por.

Rdz 4,9).

Nasza opieka polegać powinna na pomocy im i skłanianiu ich do

uznania swojego grzechu oraz „[do odpowiedzenia] przed Bogiem

wszechmogącym, a także przed odpowiednio powołanymi do tego

sądami”, ponieważ „sprawiedliwość Boga wymaga, byśmy zdali

sprawę z naszych uczynków, niczego nie ukrywając”43. Towarzyszmy

im na drodze do przyjęcia odpowiedzialności za popełnione zbrodnie

i wyrażenia żalu; otaczajmy ich także naszą modlitwą i życzliwością

podczas procesu poprawy i introspekcji sumienia, aż otwarcie przy-

znają się do winy, poddadzą pod osąd sprawiedliwości, nie wątpiąc

nigdy w miłosierdzie Boże, ani w nasze braterskie uczucia. Jeśli nie-

zbędnym okaże się postępowanie karne, zachęcajmy ofiary do wno-

szenia oskarżeń, a oskarżonego do pełnej współpracy44.

Wykorzystywanie nieletnich jest przestępstwem, chorobą i grzechem.

„Osoba wykorzystująca nieletnich potrzebuje, zarówno wymierzenia

sprawiedliwości, jak i opieki oraz łaski. Każde z tych działań jest nie-

42 Benedykt XVI, List pasterski do katolików w Irlandii, nr 7.

43 Tamże.

44 Sytuacja prawna nie jest wszędzie jednakowa; w niektórych krajach, gdzie

system prawny opiera się na wzorze anglosaskim, ale nie tylko, Ordynariusz,

Biskup lub Przełożony zakonny, który poza tajemnicą sakramentalną uzyska wiedzę

o przestępstwach popełnionych przez podległe mu osoby, zobligowany jest przez

prawo do zgłoszenia tego faktu odpowiednim władzom. Nawet, jeśli „jest to bolesna

powinność, ponieważ Biskupi [lub Przełożeni zakonni] są zmuszeni do czynu

podobnego złożeniu przez rodzica doniesienia na własne dziecko…, w przypadkach

tych należy przestrzegać prawa”. Natomiast, jeśli Ordynariusz nie jest zobowiązany

literą prawa do złożenia doniesienia, poza udzieleniem ofiarom „wszelkiej pomocy

duchowej i nie tylko”, powinien „zwrócić się do nich, zachęcając do wniesienia

oskarżenia wobec księży, których ofiarami się stali”. (G. Cardinale, Chiesa rigorosa

sulla pedofilia [w:] „Avvenire” 13 marca 2010, s. 5).

2.10 Page 20

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

zbędne, ale nie należy mylić ich miedzy sobą i zaciemniać ich obrazu.

Kara wymierzona za zbrodnie nie gwarantuje automatycznie wyba-

czenia, ani nie daje go, podobnie jak wybaczenie grzechów nie uleczy

automatycznie choroby, ani nie zastąpi sprawiedliwości; tak samo

troska nie zastępuje kary, ani tym bardziej nie odpuści grzechu”45.

4. Zapobieganie wykorzystywaniom. Naprawienie krzywd przeszło-

ści i zmierzenie się z własną odpowiedzialnością związaną z wy-

korzystywaniem nieletnich nie wystarczy. Obecny kryzys „spowo-

dowany niedopatrzeniami, których dopuściliśmy się my sami, jako

Kościół” i jako Zgromadzenie, „jest dla nas okazją, by zbliżyć się do

Boga”, „aby odkrywać Jezusa bliżej niż kiedykolwiek moglibyśmy

sobie to wyobrazić”46. Zachęca to nas właśnie do bardziej pokorne-

go i radykalnego nawrócenia do Boga i braci oraz do odważniejszej

obecności ewangelizacyjnej; niesie też za sobą prawdziwy „czas od-

rodzenia i duchowej odnowy”47. Ale jak to czynić, bracia? Pozwólcie,

że powiem Wam to wprost, choć w wielkim skrócie.

Ojciec Święty powiedział: „Nie można zaprzeczyć”, że niektórzy

z nas, zwłaszcza ci powołani do bycia autorytetami, dopuścili się

„poważnych niekiedy zaniedbań, nie stosując przewidzianych od

dawna przepisów prawa kanonicznego dotyczących przestępstwa,

jakim jest molestowanie dzieci” oraz że „popełniono poważne błędy

w podejściu do oskarżeń”. Nawet, jeśli z uwagi na złożoność faktów

i emocjonalne zaangażowanie osób, których one bezpośrednio doty-

czą, trudno jest „uzyskać rzetelne informacje i podjąć słuszne decyzje

[…], trzeba przyznać, że popełniono poważne błędy w ocenie sytuacji

i kierownictwie”48. W imieniu Zgromadzenia, wszystkich salezjanów

45 Kard. A. Bagnasco, Prolusione del Cardinale Presidente alla 61a Assemblea

Generale della Conferenza Episcopale Italiana, nr 2.

46 T. Radcliffe, Venite a me, voi che siete oppressi, [w:] “Il Regno”, nr 076- Regno-

att. nr 7, 2010, s. 201-202.

47 Benedykt XVI, List pasterski do katolików w Irlandii, nr 13.

48 Tamże, nr 11. Powiedziawszy bardziej dobitnie: „Kto sprzyjał postawom

pobłażliwości lub praktykom przesunięć w inne miejsce nie stosował się wcale do

3 Pages 21-30

▲back to top

3.1 Page 21

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

i moim osobistym, w ślad za Papieżem Benedyktem i wraz z nim

„my również usilnie prosimy Boga i osoby dotknięte tymi sytuacjami

o wybaczenie, jednocześnie zapewniając, że dołożymy wszelkich sta-

rań, aby już nigdy się nie powtórzyły”49.

Dlatego też zobowiązuję siebie i całe Zgromadzenie nie tylko do oka-

zywania „[bólu] z powodu krzywd wyrządzonych ofiarom nadużyć

i ich rodzinom”, ale także mobilizuję „do podjęcia wspólnego wysił-

ku, aby zagwarantować dzieciom ochronę przed podobnymi zbrod-

niami w przyszłości”50 we wszystkich naszych dziełach i posługach,

jakie pełnimy. Powstaliśmy, aby „być w Kościele znakami i nosicie-

lami miłości Bożej do młodzieży, zwłaszcza uboższej” (Konst. 2)

i jesteśmy przeznaczeni w sposób szczególny do przewodzenia

i służenia jej. Aby młodzież czuła się miedzy nami dobrze, otoczo-

na opieką i chroniona, by nasze instytucje były jej domem i aby nie

znajdowała w nich niczego, ani nikogo, czego musiałaby się obawiać,

zaangażujemy się w przywrócenie i rozpowszechnienie „kultury czy-

stości”, którą głęboko odznaczała się myśl i dzieło księdza Bosko.

Będąc przekonanym tak, jak on, że ta wielka cnota [czystość] „któ-

rej towarzyszy orszak wszystkich innych cnót [...] została szczegól-

nie upatrzona przez nieprzyjaciela naszych dusz, ponieważ on wie,

że jeśli uda mu się nam ją odebrać, to sprawę naszego uświęcenia

można uważać za straconą”51, biorę sobie także do serca przemy-

ślenie i wzmocnienie środków prewencji obecnie obowiązujących

w Zgromadzeniu. Zwracam się do Inspektorii z prośbą o opracowa-

nie i wdrożenie zgodnie z procedurami potwierdzonymi przez Stolicę

Apostolską postępowania dotyczącego ochrony nieletnich.

wskazówek Kościoła, lecz jedynie je łamał, przekręcając należną ostrożność we

współwinne krycie” (J.E. M. Crociata, Sguardo alla situazione della Chiesa in Italia).

49 Benedykt XVI, Homilia na zakończenie Roku Kapłańskiego, 11 czerwca 2010.

50 Benedykt XVI, List pasterski do katolików w Irlandii, nr 2.

51 J. Bosko, Do współbraci salezjanów, [w:] „Konstytucje Towarzystwa św.Franciszka

Salezego, Wydawnictwo S.D.B., Rzym 2003, s. 223; wydanie polskie: Konstytucje

i Regulaminy, s. 409-410.

3.2 Page 22

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Proszę o rozpowszechnienie go i wdrożenie w stosowanie, przez

Salezjanów i wszystkich współpracowników świeckich zaangażowa-

nych w naszych dziełach.

Zgadzam się też, że „każda instytucja pracująca z dziećmi i młodzieżą

przyciąga osoby szukające niedozwolonego kontaktu z nieletnimi”.

Dotyczy to zarówno organizacji sportowych, struktur opiekuńczych

zajmujących się młodzieżą i oczywiście także Kościołów”52. Dlatego

też uważam za mój nieustanny obowiązek przyglądanie się bliżej,

w osobie Radcy ds. Formacji, długiej drodze rozeznania powołania do

życia salezjańskiego, sprawdzenie adekwatności procedur decydowa-

nia o zdatności kandydata (korzystając także z najlepszych osiągnięć

nauk humanistycznych), aby zapewnić jego właściwe przygotowanie

oraz uprzedzić sytuacje niezgodne z wyborem Boga i poświęcenia

bliźniemu. Zdaję sobie dobrze sprawę, że obecna, mała liczba powo-

łań może czasami budzić „pokusę przyjmowania z łatwością osób do-

tkniętych problemami, które z czasem okazywały się niszczące […].

Bolesne fakty ostatnich lat skłaniają jednak do uznania, że przyjęte

procedury i propozycja formacyjna nie zawsze okazywały się spro-

stać temu wyzwaniu”53.

Moja troska nie kończy się na zapewnieniu zdolności kandydatów do

życia konsekrowanego i kapłaństwa. Wśród elementów, które leżą

u podstaw dzisiejszego kryzysu Benedykt XVI wymienił „niewystar-

czającą formację ludzką, moralną, intelektualną i duchową”54. Poza

oceną autentyczności powołań, musimy zaangażować się bardziej

w kierownictwo salezjanów konsekrowanych, księży i koadiutorów,

„aby Pan ich chronił i strzegł w trudnych sytuacjach i w życiowych

niebezpieczeństwach”55. By zapewnić skuteczną prewencję zapo-

biegania nadużyciom, zaangażuję się też w przemyślenie i ponowne

52 M. Lütz, Kościół i dzieci, [w:] „L’Osservatore Romano”, 17 lutego 2010, s. 4.

53 G. Cucci - H. Zollner, Chiesa e pedofilia. Una ferita aperta. Un approccio

psicologico-pastorale, Ancora, Mediolan 2010, s. 10.

54 Benedykt XVI, List pasterski do katolików w Irlandii, nr 4.

55 Benedykt XVI, Homilia na zakończenie Roku Kapłańskiego.

3.3 Page 23

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

sformułowanie integralnej i dojrzałej formacji współbraci oraz per-

sonelu w naszych placówkach wychowawczych i duszpasterskich,

również z punktu widzenia seksualności. Było to zawsze niełatwym

wyzwaniem, zwłaszcza w kontekście społecznym i kulturowym na-

znaczonym panseksualizmem i wojującą sekularyzacją. „W gruncie

rzeczy chodzi o ponowne odkrycie i potwierdzenie sensu i ważności

znaczenia seksualności, czystości i relacji uczuciowych w dzisiej-

szym świecie, w formach bardzo konkretnych, nie tylko słownych

czy abstrakcyjnych. Jak wielkim źródłem bałaganu i cierpienia może

być jego naruszenie lub niedocenienie!”56.

Pisząc list okólny z Rzymu, tak, jak dzisiaj czynię to ja, „o sposo-

bie propagowania i zachowywania moralności wśród młodzieży,

którą Opatrzność Boża w swojej dobroci nam powierzyła”, 5 lutego

1874 roku, ksiądz Bosko tak mówił do swoich duchowych synów

we wspólnocie w Turynie:, „jeśli chcemy zachęcić młodych ludzi

w naszych domach do obyczajnego zachowania, musimy uczyć ich

własnym, dobrym przykładem. Proponować innym coś dobrego, kie-

dy sami zachowujemy się wręcz przeciwnie, to [czynimy podobnie],

jak ten, który chciałby rozświetlić ciemności nocy zgasłym kagankiem

[…] w ten sposób nie tylko nie można szerzyć dobrych obyczajów,

ale stwarza się też okazję do czynienia zła, wywołuje się skandal”.

Kontynuował bardzo aktualnymi i surowymi obserwacjami: „Opinia

publiczna często skarży się na niemoralne czyny, doprowadzające do

upadku obyczajów i okropnych skandali. To wielkie zło, to tragedia,

dlatego proszę Pana, żeby lepiej pozamykano wszystkie nasze domy,

niż przydarzyłoby się w nich podobne nieszczęścia”57.

Spójrzcie, moi drodzy, jak powracając do księdza Bosko, do jego

słów i działania, możemy znaleźć światło i odwagę do stawienia czo-

ła dzisiejszym wyzwaniom. To, co nasz ukochany ojciec chce nam

powiedzieć jest bardzo wyraźne – nasza młodzież, aby pozostała czy-

stą, potrzebuje naszej czystości,

przeżywanej w radości poświecenia się dla niej; bez nas, powołanych

56 Notatka prasowa ks. Federica Lombardiego na temat nadużyć (9 kwietnia 2010).

57 MB X, s. 1105.

3.4 Page 24

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

do bycia wychowawcami i nauczycielami życia poprzez to, co pro-

ponujemy młodzieży, nie będzie ona potrafiła poradzić sobie, ani nie

znajdzie odwagi do zaangażowania w życie w czystości. Co więcej -

i nie powinniśmy o tym nigdy zapominać – ksiądz Bosko wolałby nie

prowadzić dzieł dla młodzieży, jeśli byłaby to cena ocalenia chociaż-

by jednego z młodych ludzi od wykorzystywania. On bardziej kochał

świętość swoich podopiecznych, niż swoje dzieło. Jak nie kochać

tego naszego Ojca i Nauczyciela?

ZA PRZYKŁADEM KS. RUA

Nie mogę w tym miejscu nie wspomnieć znanych i bolesnych „skan-

dalów w Varazze” i przykładnego sposobu poradzenia sobie z nimi

przez księdza Rua. W lipcu 1907 r. doszło do bezpodstawnego oskar-

żenia o pedofilię, była to „prawdziwa, diabelska sprawka, która miała

doprowadzić Zgromadzenie Salezjańskie do upadku”. Rzeczywiście

wiadomość szybko obiegła Włochy. Tytuły w prasie były bardzo nie-

przychylne, a reakcje takie, że dzieła salezjańskie w Sampierdarena,

Alassio, Savonie, Faenzy, Florencji i innych miejscach znalazły się na

celowniku grup fanatyków. Dopiero w czerwcu 1908 r. sąd w Savonie

orzekł całkowitą bezpodstawność oskarżeń wytoczonych przeciw-

ko Salezjanom, a minęły kolejne dwa lata zanim 2 sierpnia 1910 r.

ten sam sąd uznał za uzasadnione wniesione przez nich oskarżenie

o oszczerstwo i publiczne naruszenie dobrego imienia.

Początkowo ksiądz Rua był przygnębiony i pogrążony w bólu; płakał

i modlił się widząc jak Zgromadzenie było atakowane. Kiedy jednak

odzyskał siły, odpowiedział pełną energii reakcją wobec Ministerstwa

Spraw Wewnętrznych Włoch. Swoje najgłębsze uczucia wyraził

przede wszystkim w protokołach ze spotkań Rady Generalnej. Dnia

5 sierpnia ksiądz Rua, po przypomnieniu „krytycznej sytuacji, w ja-

kiej się znajdujemy, może najtrudniejszej, przez jaką przechodziło

Zgromadzenie, robiąc na marginesie uwagę o niegodziwości ludzi”

dodał, że „chce dostrzec w tych [wydarzeniach] ostrzeżenie z Nieba,

od Sługi Bożego księdza Bosko, i chciałby skorzystać z okazji, by

wciąż lepiej oczyszczać nasze domy, wykluczając z nich niegodnych

3.5 Page 25

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

i oddalając obrazę Bożą, ostatnią rzecz, jakiej chciałby w swoich

dziełach ksiądz Bosko. Ksiądz Rua radzi przede wszystkim postępo-

wać bardzo powoli i z zachowaniem wszelkich środków ostrożności

w przyjmowaniu do nowicjatu, dopuszczaniu do ślubów zakonnych

i święceń kapłańskich”58.

Aby lepiej poznać personel naszych domów, koniecznym było za-

rządzenie wizytacji generalnej. Według protokołu zostały podjęte

cztery decyzje, które zadziwiają zarówno odwagą i swoją aktualno-

ścią: „1. Oddalić od młodzieży tych, (chociaż byliby oni kapłanami,

klerykami albo koadiutorami - profesami, aspirantami lub osobami

świeckimi, które przebywają i pracują w dziełach salezjańskich), któ-

rzy dopuścili się poważnych aktów niemoralnych albo znęcania się.

2. Wyznaczyć inne zajęcie tym Dyrektorom, którzy nie są w stanie spro-

stać swoim obowiązkom, zwłaszcza kierowaniu współbraćmi i nad-

zorowaniu (czuwaniu) młodzieży. 3. Zmniejszyć liczbę Inspektorów,

by w ten sposób mieć większą liczbę dobrych Dyrektorów i spowied-

ników, których tak bardzo potrzeba. 4. Ogłosić w roku 1907-1908,

niemal jednocześnie, wizytację generalną we wszystkich domach

Zgromadzenia, by przyjrzeć się prawdziwemu stanowi moralności,

dyscypliny, finansów całego Zgromadzenia. […] Ksiądz Rua doda-

je, że kiedy w grę wchodzą oskarżenia o niemoralność, przełożeni

lokalni muszą poznać dogłębnie powagę zaniedbań oraz natychmiast

i dokładnie zdać z nich relację, aby można było podjąć stosowne de-

cyzje, wśród których nadmienia tę o złożeniu sutanny, jeśli winnym

okazałby się kleryk jeszcze niewyświęcony”59.

W roku obchodów rocznicy stulecia śmierci, ksiądz Rua, dodaje nam

odwagi i zachęca nas do podjęcia trudnego zadania, które stoi przed

nami. Aby podjąć decyzje, ksiądz Rua poświęcił kilka zebrań Rady

Generalnej znalezieniu dróg wprowadzenia w życie tych podję-

tych decyzji oraz inne posiedzenia Rady, aby spotkać wszystkich

Inspektorów. Ksiądz Rua jest dla nas przykładem, patronem i orę-

downikiem.

58 Protokoły Rady Generalnej, 5 sierpnia 1097, [w:] FdR 4247A11.

59 Tamże, [w:] FdR 4247A11-12

3.6 Page 26

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ZAKOŃCZENIE

Najdrożsi Współbracia, napisałem do Was z sercem na dłoni i z ręką

na sercu, pozwalając się oświecić fragmentowi Ewangelii św. Jana,

w którym Jezus mówi do nas jak do przyjaciół, nie nazywa nas słu-

gami, odkrywa przed nami tajemnice Królestwa i zaprasza nas do

trwania w Nim, jak latorośl w krzewie winnym, aby mieć życie

i przynosić owoc.

Żywię nadzieję, że ten list i zawarte w nim wskazania wszystkim nam

posłużą. Pomogą nam one powrócić do księdza Bosko i do radości

życia, jako świadkom prawdziwej kultury czystości oraz będą one

inspirowały nasze konkretne działania i programowe wskazania na

przyszłość.

Wszystkich Was otaczam moją życzliwością i udzielam błogosła-

wieństwa.

Ks. Pascual Chávez Villanueva

Przełożony Generalny

3.7 Page 27

▲back to top

2. WSKAZANIA I DYREKTYWY

2.1. FORMACJA DO UCZUCIOWOŚCI I CZYSTOŚCI60

Ksiądz Francesco CEREDA

Radca Generalny ds. Formacji

W „Liście pasterskim Papieża Benedykta XVI do Katolików

z Irlandii” znajdujemy sformułowanych kilka zarzutów, które dopro-

wadziły do obecnej sytuacji Kościoła, odnośnie nadużyć seksualnych

na niepełnoletnich. Wyraża się on w ten sposób: „Tylko wtedy, kiedy

uważnie przeanalizujemy liczne elementy, które znalazły się u źródeł

obecnego kryzysu, będziemy mogli postawić jasną diagnozę, odno-

śnie do jego przyczyn i znaleźć skuteczne lekarstwo. Wśród czynni-

ków, które się na to złożyły, można wymienić takie, jak niewłaściwe

procedury stosowane przy określaniu, czy kandydaci do kapłaństwa

i do życia zakonnego spełniają konieczne do tego warunki; niewy-

starczająca formacja ludzka, moralna, intelektualna i duchowa w se-

minariach i nowicjatach; ... Należy bezzwłocznie działać, by stawić

czoło tym kwestiom” (n. 4). Ta konieczność jest nie do pominięcia,

także dla naszej formacji.

W „Ratio” i w „Kryteriach i normach dla rozeznania powoła-

nia salezjańskiego” znajdujemy już kilka wskazówek mogących po-

móc zapobiec przykrym sytuacjom, które uwydatnił obecny kryzys

Kościoła i Zgromadzenia. Takie wskazówki nie są głównie skiero-

wane do przezwyciężenia problemu nadużyć seksualnych na nie-

pełnoletnich, lecz ich zastosowanie będzie wspierać w ofiarowaniu

solidniejszej formacji i gruntowniejszego rozeznania. One odnoszą

się do uczuciowej i seksualnej dojrzałości, formacji do czystości kon-

sekrowanej, braterskiego wsparcia wspólnoty, rozeznania zdatności

kandydatów. Są wskazówkami, które w świetle tej nowej sytuacji wy-

magają mniej ogólnikowego, a bardziej celowego, konkretniejszego

i pilniejszego zastosowania.

60 W tych „Wskazaniach” zwykle odnosimy się do czystości konsekrowanej

salezjańskiej, także jeśli nie jest zawsze powtarzany przymiotnik „konsekrowana” za

każdym razem, jak mówi się o czystości.

3.8 Page 28

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

1. Uczuciowa i seksualna dojrzałość

W „Ratio”, w numerach 63-65, zostają opisane niezbędne

motywacje, treści, procesy i środki, aby zaofiarować dla formu-

jących się drogę uczuciowej i seksualnej dojrzałości. Obecnie,

w Zgromadzeniu uwaga w tym zakresie formacji ludzkiej, okazuje

się często brakująca. Paradoksalnie, w nieomal upowszechnionej kul-

turze, która gloryfikuje uczucia, emocje i seksualność, jest milczenie

wychowawcze i formacyjne, które pozostawia młodzież i współbraci

bez punktów odniesienia.

Przede wszystkim jest konieczne, aby formujący się nabywa-

li dobre poznanie siebie i byli otwarci do poznania siebie przez ich

formatorów, także w rozległym zakresie emocji i uczuć. Formacja

początkowa powinna wprowadzać kandydatów i formujących się

do prawdziwego „zrozumienia emocjonalnego i uczuciowego”. Nie

może być nie poznana pozytywna siła uczuć, jak również nie może

być zlekceważona ich siła burząca. Dojrzała uczuciowość salezja-

nina wyraża się przede wszystkim w duchu rodzinnym, serdeczno-

ści, przyjaźni, lecz nie może być ona praktykowana bez dyscypliny

uczuć, pragnień, myśli i przyzwyczajeń.

Zarazem należy wziąć pod uwagę, że uczucia noszą znamiona

seksualności i wyrażają się poprzez język seksualności; przeto wy-

nika ważne poznać i zapanować nad takim językiem. Wobec kultury

prohibicyjnej czy zezwalającej dotyczącej seksualności, należy pod-

jąć natychmiast odpowiednią formację. W związku z tym „Ratio”

ofiaruje dokładne ukierunkowanie, które wymaga bycia zastoso-

wanym: „Od pierwszych lat formacji zapewni się poprzez osobisty

dialog i towarzyszenie przez całe doświadczenie formacyjne, indy-

widualny charakter wychowania seksualnego, który pozwoli poznać

prawdziwą ludzką i chrześcijańską naturę oraz cel małżeństwa i życia

konsekrowanego61; który poprowadzi nas do poszanowania i miłości

dla konsekrowania i pozwoli ‘wzrastać w pogodnej i dojrzałej posta-

wie w stosunku do kobiecości’”62 (FSDB 112).

61 Por. PDV 50.

62 KG24 178.

3.9 Page 29

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

,Dlatego, w każdym Regionie Zgromadzenia, poprzez regio-

nalną Komisję ds. formacji i z pomocą psychologów i moralistów

przygotuje się jako część formacji ludzkiej, plan dojrzewania uczu-

ciowego i seksualnego, do realizacji, począwszy od aspirantatu i pre-

nowicjatu, aż do formacji specyficznej. W tym planie zostaną okre-

ślone cele, procesy, zawartości, narzędzia; nie mogą być w nim pomi-

nięte aspekty psychologiczne uczuciowości i seksualności, włącznie

z ich patologiami. Oczywiście są inne aspekty formacji ludzkiej, któ-

re trzeba mieć na uwadze, a odnoszące się do formacji uczuciowej

i seksualnej, takie jak na przykład formacja psychicznej równowagi,

zdolności relacji, odpowiedzialnej wolności. Bez planu, który będzie

zawierał etapy, weryfikacje i akompaniowanie, nie jest możliwe doj-

rzewanie.

Formatorzy są coraz bardziej świadomi słabości naszej drogi for-

macyjnej odnośnie uczuciowej i seksualnej dojrzałości formujących

się. Jeśli dołączy się do tego dezorientację etyczną społeczeństwa

i relatywizm kulturowy, łatwo można napotkać w formowanych nie-

wystarczającą zdolność oceny moralnej uczuciowości i seksualności

oraz następnie słabą formację sumienia. Stąd w początkowych eta-

pach prenowicjatu, nowicjatu i postnowicjatu trzeba również zapew-

nić systematyczne przedstawienie wizji moralności chrześcijańskiej,

z uwagą na moralność seksualną, na przykład inspirując się gruntow-

nym ujęciem z „Katechizmu Kościoła Katolickiego”63.

Aby ofiarować pomoc formującym się, w ich dojrzewaniu, ko-

nieczne jest przygotowanie i potem formacja formatorów. Niech oni

dadzą swój wkład w formułowanie planu uczuciowej i seksualnej

dojrzałości. Niech zaangażują się w formowaniu się według wyma-

gań takiego planu, także poprzez wymianę doświadczeń i akompa-

niament, jako équipe pod przewodnictwem koordynatora. We wspól-

notach formacji początkowej niech będzie podjęty ten program oraz,

aby formujący się byli dyspozycyjni do podjęcia tej drogi w sposób

personalny. Do realizacji tego należy skorzystać, przede wszystkim

w aspirantacie i prenowicjacie, z pomocy psychologów, czy to przez

„ćwiczenie” w grupie, czy to „kierownictwo” personalne.

63 J. L. BRUGUÈS, Discorso ai Rettori dei Seminari Pontifici Romani,

w “L’Osservatore Romano”, 3 czerwca 2009.

3.10 Page 30

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Plany dojrzewania uczuciowego i seksualnego niech przewidu-

ją w końcu część zarezerwowaną dla formacji ciągłej, która oprócz

rozjaśnienia najróżniejszych bieżących sytuacji, wzmacniają umie-

jętność rozeznania, otwierają na głębsze relacje wśród współbraci,

pomagają w przezwyciężaniu powiązań, zależności i uczuciowej nie-

dojrzałości, jakie czasami są obecne także w wieku dorosłym, sprzy-

jają bardziej uaktualnionej praktyce wychowawczo duszpasterskiej

z młodzieżą. Dojrzałość uczuciowa i seksualna współbrata nie koń-

czy się na formacji początkowej. Wyzwania wychowawcze i duszpa-

sterskie dotyczą również każdego etapu życia i wymagają przygoto-

wania; dlatego nie musimy obawiać się, aby przedstawić współbra-

ciom te tematyki, obejmujące także skomplikowane sytuacje, które

dotyczą pedofilii, efebofilii i nadużyć seksualnych na niepełnoletnich.

2. Formacja do czystości konsekrowanej

Uczuciowa i seksualna dojrzałość, która jest częścią formacji

ludzkiej, jest niezbędnym wprowadzeniem do formacji, dotyczącej

czystości konsekrowanej, która przynależy fundamentalnie do wy-

miaru duchowego. Czystość osoby konsekrowanej, ma swój specy-

ficzny sposób przeżywania dojrzałości uczuciowej i seksualnej. Bez

dobrej dojrzałości uczuciowej i seksualnej, nie może być radosne-

go i owocnego życia w czystości. Odnośnie formacji do czystości,

„Ratio” poświęca jej numery 96-97, które także zasługują do bycia

poznanymi i zastosowanymi praktycznie.

W szczególności, „Ratio” wskazuje ukierunkowanie operatywne,

jeśli chodzi o formację do czystości konsekrowanej: „Współbracia

odpowiednio wspierani, świadomie podejmują ascezę, którą zakła-

da konsekrowana czystość64. Szczególnie,: niech zweryfikują, czy

postawy i zachowania względem innych, kobiet i mężczyzn, oraz

młodzieży są konsekwentne z wyborem życia zakonnego i świadec-

twem, jakie jest jemu właściwe65; przyjmują ewentualne braterskie

64 Por. PO 16; KG21 39.59.

65 Por. R 68; KGS 675.

4 Pages 31-40

▲back to top

4.1 Page 31

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

uwagi66; umieją korzystać w sposób zrównoważony z czasu wolnego,

środków społecznego przekazu i czytelnictwa67; i niech będą roztrop-

ni w składaniu wizyt i uczestnictwie w widowiskach68” (FSDB 113).

Czystość nadaje oryginalny styl naszej zdolności kochania i jest

znakiem mocy łaski i naszej kruchości. Dlatego formacja do czy-

stości wymaga żywej miłości Boga i relacyjnej zażyłość z Panem

Jezusem. A zatem cała formacja niech będzie ukierunkowana na mi-

łość do Pana Jezusa, Jego naśladowanie, imitowanie i przyjaźń. Bez

modlitwy nie może być czystości, ponieważ będzie brakowało pod-

stawowej relacji miłości z Bogiem i Jezusem. Nasza zdolność ko-

chania wymaga głębi i zażyłości; dla osoby konsekrowanej taka głę-

bia i zażyłość wyrażają się w relacji z Panem Jezusem, a zwłaszcza

w modlitwie.

W świetle tych rozważać, plan uczuciowej i seksualnej doj-

rzałości, powyżej zaproponowany, niech będzie zintegrowany

z aspektami dotyczącymi czystości; można wtedy mówić o planie

formacyjnym do uczuciowości i czystości. Pośrodku formacji do

czystości znajduje się doświadczenie miłości: miłowanie Boga ze

wszystkich sił, wychowywanie się do szlachetnej miłości względem

innych, scalanie potrzeby miłowania i bycia kochanymi, bycie świa-

domymi własnej kruchości, modlenie się o pomoc do Boga, prak-

tykowanie nadzoru serca. Z przedstawieniem piękna czystości kon-

trastuje klimat kulturalny, niekiedy obsesyjny, koryguje jednostronną

wizję miłości i popiera jej pozytywną wizję.

W formacji ciągłej niech nie zabraknie wypowiedzi, które za-

proponują piękno życia konsekrowanego i wdzięk do naśladowania

Jezusa; niech przedstawią czystość ze specyficznymi cechami naszej

duchowej tradycji i salezjańskiej ascetyki; niech pamiętają o czujno-

ści i strzeżeniu serca; niech ożywią świadomość, że „mamy skarb

w naczyniach glinianych” (por. KG26 22).

66 Por. KG21 59.

67 Por. R 44.

68 Por. R 50.66.

4.2 Page 32

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

3. Podpora życia braterskiego we wspólnocie

„Ratio” w ukierunkowaniu operatywnym numeru 113, dodaje

szczególny element, jaki zasługuje na pewien specyficzny komentarz.

Ono wyraża się w ten sposób: „Aby wesprzeć dar salezjańskiej czy-

stości, niech wspólnota pielęgnuje braterski i rodzinny klimat wśród

współbraci i w relacjach z młodzieżą”69.

Ksiądz Generał często powtarza, że „współbrat żyje, gdzie jest

kochany”; on może mieszkać fizycznie we wspólnocie, lecz tylko,

gdzie znajduje znaczące relacje i zrozumienie, gdzie jest otoczony

szacunkiem i uczuciem, gdzie spotyka przyjaźń i współpracę: tam

czuje się dobrze. Niekiedy relacje we wspólnocie są oziębłe i podzie-

lone, albo też są funkcyjne i skupione tylko na pracy; innymi razy nie

ma prawdziwej komunikacji; następnymi jeszcze razy we wspólnocie

doświadczamy samotności i opuszczenia; często panuje indywidu-

alizm; każdy organizuje sobie swój czas wolny i kiedy nie ma pracy,

umyka się ze wspólnoty. Następnie kiedy wspólnota jest zbytnio mała

i nie jest zapewniona konsystencja ilościowa i jakościowa, kiedy wy-

konuje pracę nie proporcjonalną do własnych sił, kiedy nie umie zna-

leźć przestrzeni braterskiego dzielenia się, wówczas o wiele łatwiej

jest bycie opanowanymi przez stres i przepalonymi przez działanie.

Chodzi więc o to, aby tworzyć wspólnoty braterskie, które będą

umiały przezwyciężać formalność relacji, i w których każdy czuje

się akceptowany; wówczas trudno, aby poszukiwało się ucieczek.

Wspólnota staje się swoją rodziną i wspiera współbrata w dojrzewa-

niu uczynienia z siebie daru. Także w wolnym czasie przebywa się

chętnie we wspólnocie; nie nuży się wspólna modlitwa; doświadcza

się bliskości w radościach i trudnościach. Wspólnota jest pierwszym

miejscem, gdzie dojrzewają uczucia i przeżywa się pełnię czystości,

kochając Boga i poświęcając się dla współbraci. To pomaga także

w strzeżeniu serca. Nie bójmy się poświęcić czas, aby budować bra-

terskość; stąd będzie pochodziła radość życia i skuteczność świadec-

twa pośród młodzieży i osób świeckich.

69 Por. KG21 39.58; PC 12; K 15.

4.3 Page 33

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

W tym wszystkim fundamentalną rolę odgrywa Dyrektor. Trzeba

mieć na uwadze wybór i przygotowanie Dyrektorów. Niech będą to

osoby zdolne tworzyć braterskość, budować relacje, wspierać inten-

sywne życie duchowe. Ich pierwszym zajęciem niech będzie troska

o współbraci i budowanie wspólnoty. Niech okazują w stosunku do

współbraci bliskość, umiejętność słuchania, zainteresowanie. Aby

potrafili mówić do współbraci o uczuciowości, seksualności i czysto-

ści z otwartością i w sposób pozytywny, jak to czynił Ksiądz Bosko;

niech im przedstawiają naszą rolę wychowawców młodzieży do czy-

stości i ostrzegają ich przed zagrożeniami, takimi jak na przykład

pornografia; niech poddają myśl praktyki Sakramentu Pojednania.

Dyrektorzy niech będą odbierani jako ojcowie, bracia i przyjaciele;

niech postępują, jak kierownicy duchowi; faworyzują rozmowy ze

współbraćmi; niech posiadają zdolności akompaniamentu personal-

nego.

Należy wziąć pod uwagę niezbędne warunki formacyjne, któ-

re lepiej pozwolą na budowanie braterskości we wspólnocie; chodzi

o to, aby od początków drogi formacyjnej troszczyć się o umiejętność

relacyjną współbraci. „Ratio” przedkłada ten aspekt w formacji ludz-

kiej w numerach 66-67 i ofiaruje także następujące ukierunkowanie:

„Każdy salezjanin niech rozwija swoje zdolności komunikowania

i dialogu70, pielęgnuje zaufanie do współbraci, niech będzie skory do

zaakceptowania różnic i przezwyciężenia uprzedzeń; niech czynnie

uczestniczy we wspólnotowych spotkaniach, wykonuje z dokładno-

ścią obowiązki, które zostały mu powierzone i uczy się postępować

z odpowiedzialnością, aby przyczyniać się do braterskiej i operatyw-

nej zbieżności”71.

4. Rozeznanie odnośnie zdatności powołaniowej

Aby wspierać dojrzałość uczuciową i seksualną do życia

w czystości, potrzeba rozeznać uprzednio, czy u kandydatów jest

70 Por. R 99.

71 Por. J. VECCHI, Esperti, testimoni e artefici di comunione, ACG 363 (1998), ss.

32-33.

4.4 Page 34

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

zdatność do życia w czystości konsekrowanej. Z tego powodu ko-

nieczne jest lepiej poznać i bardziej konsekwentnie zastosować

„Kryteria i normy dla rozeznania salezjańskiego powołania”, przede

wszystkim w drugim rozdziale, w którym są przedstawione kryte-

ria zdatności kandydatów do salezjańskiego życia konsekrowanego.

W tym zakresie będziemy musieli uczynić więcej.

Zdatność jest wymogiem, który należy zweryfikować jako wstępny

warunek na początku formacyjnej drogi i nie jest celem do osiągnię-

cia w czasie takiej formacyjnej drogi. Nie można postulować do for-

macji, aby uczynić zdatnym kandydata, który dąży do salezjańskiego

życia konsekrowanego; natomiast formacja musi zweryfikować, czy

subiektywna aspiracja odpowiada faktycznej zdatności obiektywne-

go bycia w życiu konsekrowanym. W szczególności, są to pozytywne

wymogi i absolutne lub względne przeciwskazania (CN 38-41), tak

znakomicie opisane w „Kryteriach i normach”, odnośnie uczuciowej

i seksualnej dojrzałości i czystości (CN 65-79). Takie kryteria często

nie są znane przez kandydatów i niekiedy, ani nawet przez tego, kto

razem z kandydatem, ma odpowiedzialność dokonywania rozezna-

nia; następnie czasami są stosowane z powierzchownością albo są

zaniedbywane.

Rozeznanie dotyczące zdatności powinno być dokonywane

w aspirantacie i prenowicjacie, najwyżej w nowicjacie przed złoże-

niem pierwszej profesji zakonnej. Wydaje mi się, że jeśli te początko-

we etapy będą zrealizowane z uwagą i dobrze przygotowanymi for-

matorami, jest wystarczający czas, aby ocenić zdatność. Jest prawdą,

że w niektórych przypadkach pewne sytuacje nie zostaną od razu

poznane i zrozumiane, lecz dopiero później; te przypadki muszą sta-

nowić wyjątek i pomimo wszystko muszą być rozwiązywane przed

profesją wieczystą.

Na pewno łatwiej jest z pomocą ekspertów w psychologii roz-

poznać zaburzenia seksualne, orientację seksualną kandydatów, za-

burzenia w relacjach; podczas gdy nie jest łatwo postawić diagnozę

o pedofilii (CN 75). „Pozostaje bardzo trudne do dziś dnia precyzyjnie

ustalić przyszłą pedofilijną potencjalność: pozostaje zbyt wiele nieja-

4.5 Page 35

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

snych elementów i wymagają one dalszych studiów i badań. Często

wywnioskowuje się ją dopiero po tym, jak został zweryfikowany

i stwierdzony przypadek nadużycia”72. To jest także wynikiem zamę-

tu kulturowego odnośnie pedofilii, gdyż „często nie mogła dokonać

odpowiednich badań i leczenia, ponieważ uważana za wyraz wolno-

ści seksualnej, której trzeba bronić przeciw ewentualnym ‘represjom’

i ‘dyskryminacjom’”73. Psychologia nie jest przeto jeszcze w pełni

wyposażona do dokonywania tej oceny, lecz zapewne potrzeba lepiej

działać, aby dokonać „selekcji” kandydatów, mówiąc także otwarcie

o problemie74.

Dziś należy zwrócić uwagę, w szczególności, na minione do-

świadczenia kandydatów (CN 75) i kontekst rodzinny (CN 55-58).

Niektóre sytuacje kandydatów, których została poznana sytuacja by-

cia wykorzystanymi, przede wszystkim w środowisku rodzinnym,

zostały wsparte i uzdrowione; inne natomiast okazały się do tego

stopnia zakorzenione, że okazały się nieuleczalne. Bardziej w ogól-

ności, minione doświadczenia i sytuacje rodzinne, w niektórych przy-

padkach, mogą pozostawiać głębokie rany, niektóre z nich uleczalne,

inne zaś nieodwracalne; jedynie biorąc je pod uwagę, niektóre sytu-

acje mogą być przezwyciężone, albo też mogą prowadzić do oceny

o niezdatności do salezjańskiego życia konsekrowanego.

***

Nie popadajmy w zniechęcenie przez sytuacje, które wytworzyły

się w naszych Inspektoriach, które w pewnych przypadkach okazują

się złożone i niełatwe. Natomiast podejmujmy z pilnością i daleko-

72 G. CUCCI - H. ZOLLNER, Osservazioni psicologiche sul problema della pedofilia,

w “La Civiltà Cattolica”, 1 maja 2010, s. 220.

73 G. CUCCI - H. ZOLLNER, Contrastare la cultura della pedofilia, w “La Civiltà

Cattolica”, 15 maja 2010, s. 323.

74 Por. G. CUCCI - H. ZOLLNER, Chiesa e pedofilia. Una ferita aperta, Ancora,

Milano 2010.

4.6 Page 36

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wzrocznością działanie formacyjne, które będzie przedkładało pro-

pozycje i zapobiegawcze. Także w trudnościach Bóg ofiaruje wielką

sposobność nawrócenia i odnowy. To jest czas łaski75.

75 Por. BENEDETTO XVI, Omelia ai Membri della Pontificia Commissione Biblica,

Città del Vaticano, 15 kwietnia 2010.

4.7 Page 37

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

2.2. PROJEKT MIEJSC SALEZJAŃSKICH NA DWUSETLECIE W 2015

KSIĄDZ GENERAŁ I RADA GENERALNA

Ten „Projekt dla Miejsc Salezjańskich” został opracowany w siedzi-

bie Rady Generalnej i zatwierdzony na zebraniu dnia 9 lipca 2010 r.

Celem jest promowanie znaczenia „miejsc salezjańskich” (miejsca

początków charyzmatu i Rodziny Salezjańskiej), zwłaszcza przez sil-

ne doświadczenie charyzmatyczne, które mogą zaofiarować, także

w perspektywie i przygotowaniu do dwustulecia narodzin Księdza

Bosko w 2015 r.

Podmioty odpowiedzialne za „Projekt dla miejsc salezjańskich”

Projekt dla miejsc salezjańskich jest pod odpowiedzialnością Księdza

Generała i Rady Generalnej. Wraz z nim i Radą są tam inne podmioty,

które mają odpowiedzialność za projektowanie, realizowanie i oce-

nianie Projektu i do których ten Projekt ma odniesienie.

* Przede wszystkim są tam cztery salezjańskie Wspólnoty, które żyją

w miejscach salezjańskich i mające odpowiedzialność ich animacji.

One są: wspólnota „Maria Ausiliatrice” z Valdocco, wspólnota na

Colle Don Bosco z Castelnuovo i wspólnota z Chieri; dołącza się

do nich wspólnota „San Francesco di Sales” z Valdocco, która dzia-

ła w harmonii ze wspólnotą „Maria Ausiliatrice” w animacji Domu

Macierzystego. Spośród współbraci tych wspólnot stworzone są dwie

Équipes animacyjne, które przewodniczone są przez Inspektora ICP:

équipe ze wspólnot z Valdocco i équipe ze wspólnot z Castelnuovo

i Chieri. W każdej z dwóch équipes są obecni dyrektorzy wspólnot,

przedstawicielstwo ekonomów i odpowiedzialnych za sektory anima-

cji miejsc salezjańskich, Inspektor ICP i jego Wikariusz. Członkowie

équipes nominowani są przez Inspektora ICP. Équipes spotykają się

przynajmniej cztery razy w roku aby koordynować pracę wspólnot

i projekty animacji z różnorodnymi działalnościami i propozycjami.

4.8 Page 38

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

* Następnie jest Komisja inspektorialna dla miejsc salezjańskich,

przewodniczona przez Inspektora ICP, wspomaganego przez jego

Wikariusza. Jej dążeniem jest lepsze docenianie tego co już istnieje,

współpracować w realizacji Projektu dla miejsc salezjańskich, ak-

tywnie koordynować zabiegi zaproponowane przez Księdza Generała

i Radę Generalną, rozważać, programować i uzgadniać nowe propo-

zycje. W swoją pracę koordynowania i programowania ona angażuje

Rodzinę Salezjańską, Kościół lokalny i tych którzy mogą wspierać

bardziej korzystną drogę animacji.

* Ponadto utworzona jest przez Księdza Genarała, z datą zatwierdzenia

Projektu, Komisja centralna dla miejsc salezjańskich, składająca się

z Radcy ds. formacji, który jej przewodniczy, Radcy ds. duszpasterstwa

młodzieżowego, Ekonoma generalnego, Inspektora ICP, Wikariusza

inspektorialnego ICP, Dyrektorów Wspólnot Maria Ausiliatrice

i San Francesco di Sales z Turynu, Colle Don Bosco i Chieri, przed-

stawiciela studiów salezjańskości z UPS, Rektorów Bazyliki Maria

Ausilatrice z Turynu i Bazyliki Don Bosco z Colle, kiedy ich funk-

cje zostałyby rozgraniczone od funkcji poszczególnych dyrektorów.

Komisja spotyka się przynajmniej dwa razy w roku i ma następujące

zadania: pomagać w daniu jednolitości i spoistości Projektu, posze-

rzać współpracę, mieć na uwadze potrzeby Zgromadzenia, poddawać

myśl przysłania personelu z innych Inspektorii, wskazywać potrzeby

strukturalne, proponować linie operatywne, które włączą sektory for-

macji, duszpasterstwa młodzieżowego i Rodziny salezjańskiej, dzia-

łać w perspektywie dwustulecie narodzin Księdza Bosko.

* W końcu jest tam Ksiądz Generał z Radą Generalną, który ma

odpowiedzialność za Projekt i w którego posłudze ustanowiona jest

Komisja centralna dla miejsc salezjańskich. Radcy generalni mają na-

stępnie zadanie animacji swoich Sektorów i Regionów aby wzbudzić

zainteresowanie i uwagę współbraci dla miejsc salezjańskich, w celu

powrotu do ducha początków i pogłębienia naszego charyzmatu.

4.9 Page 39

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

1. Tożsamość propozycji

APEL

KG26 zaprasza nas do powrotu do Księdza Bosko, pogłębienia tożsa-

mości charyzmatycznej i życia pasją apostolską. Odnośnie tego, miej-

sca salezjańskie są cennym źródłem. Chodzi o miejsca które trzeba

zwiedzać i strzec lecz przede wszystkim należy docenić przez silne

i znaczące doświadczenie charyzmatyczne, które mogą ofiarować.

Dla ich pełnej waloryzacji wymagane są wykwalifikowane propo-

zycje, przygotowane équipes i dogodne struktury. Realizowane są

podobne doświadczenia przez inne Instytuty zakonne lub Ruchy ko-

ścielne na miejscach początków ich charyzmatu, którymi możemy się

zainspirować.

Propozycje animacji w miejscach salezjańskich mogą być różnorod-

ne lecz muszą charakteryzować się jako doświadczenie charyzma-

tyczne i podróż. Doświadczenie charyzmatyczne może być tworzo-

ne przez życie wspólnotowe, modlitwę salezjańską, posługę ubogiej

młodzieży, konfrontację ze Słowem Bożym i rozważanie dotyczące

charyzmatu. Podróż wymaga akompaniamentu, celów, etapów, inter-

wencji, aktywności i inicjatyw; chodzi o podróże historyczne i geo-

graficzne ale przede wszystkim o podróże duchowe i duszpasterskie,

które nie ograniczają się do zwiedzania miejsc.

Wspólnoty i Équipes animujące miejsca salezjańskie wezwane są do

komunikowania i przekazywania charyzmatu Księdza Bosko, który

przez swój początek i rozwój ma do czynienia z tymi miejscami. One

nie są po prostu powołane do strzeżenia miejsc, ile raczej do zaofiaro-

wania, zachęcania i wspierania propozycji. Wspólnoty i Équipes wy-

magają zatem osób, które chcą żyć, dzielić się i komunikować własne

doświadczenie Księdza Bosko i życia salezjańskiego.

Co dotyczy się struktur, Colle Don Bosco może bardziej zapropo-

nować doświadczenia z pobytem na miejscu. Począwszy od Colle

4.10 Page 40

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

mogą być zaoferowane szlaki historyczne i duchowe na temat innych

miejsc salezjańskich przy pomocy équipe z Valdocco. Wspólnoty

z Valdocco mają podwójną możliwość: czy to Sanktuarium maryjne,

czy też miejsc salezjańskich jak pokoiki, pierwsze oratorium, cen-

trum kształcenia zawodowego. W Turynie są również inne miejsca

jak kościoły San Giovannino i San Francesco d’Assisi; w pobliżu

Colle znajdują się także Mondonio, Chieri...

SYTUACJA

Propozycje animacji są obszerne i urozmaicone. Jest się świadomy-

mi, że duszą Colle i Valdocco są dwie Bazyliki ofiarując propozy-

cje przystąpienia do sakramentów świętych i odprawiania celebracji

liturgicznych. W takich miejscach jest tam również możliwość od-

prawienia dni skupienia, rekolekcji, oprowadzania z przewodnikiem.

Wiele może być jeszcze zaofiarowane przez Wspólnoty miejsc sa-

lezjańskich lecz dużo jest już realizowane z inicjatywy Inspektorii

i Regionów. Chieri jest jeszcze w początkowych krokach w ustaleniu

propozycji animacji.

Tworzą się dwie équipes animacyjne w Colle i na Valdocco z wkła-

dem czterech istniejących wspólnot. Tutaj przyjęcie gości okazuje się

wciąż coraz bardziej doceniane; rozwinęła się możliwość przyjęcia

z wyżywieniem i mieszkaniem. Na Valdocco jest potrzeba utworzenia

centrum rezerwacji, który będzie wskazywał pielgrzymom możliwe

propozycje, rozciągnięte na San Giovannino i miejsca salezjańskie

w Turynie. W Colle trzeba bardziej zintegrować zarządzanie „risto-

ro Mamma Margherita” ze wspólnotą i lepiej określić rezerwacje do

Chieri i do innych mniejszych miejsc salezjańskich z rejonu.

Miejsca salezjańskie ofiarują także odpowiednie struktury logistycz-

ne. Na Valdocco odnowienie struktur jest prawie kompletne; w sta-

dium dokończenia są prace w Bazylice; do restrukturyzacji jest parter

pokoików. W Colle zakończyły się prace w dwóch kościołach; po-

zostaje do zwiększenia zdatności przyjęcia osób dorosłych, restruk-

5 Pages 41-50

▲back to top

5.1 Page 41

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

turyzacja przestrzeni byłej typografii i muzeum, nabycie mniejszych

miejsc salezjańskich. W Chieri jest do uzupełnienia restrukturyzacja

„Caffè Pianta”; do wyposażenia są pomieszczenia „byłego semina-

rium”; trzeba przygotować odpowiednie pomieszczenia dla przyjęcia

gości.

LINIE DZIAŁANIA

Cel: Pomagać wspólnotom miejsc salezjańskich w stworzeniu dwóch

międzynarodowych Équipes animacyjnych na Valdocco i Colle oraz

stania się centrami ofiarującymi propozycje doświadczeń charyzma-

tycznych i szlaków historycznych i duchowych.

Interwencja 1. Équipes animacyjne Domu Macierzystego i Colle-

Chieri zaproponują dla Komisji inspektorialnej ICP i następnie dla

Komisji centralnej dla miejsc salezjańskich jak wspólnoty miejsc sa-

lezjańskich powinny przekształcić się aby móc zaproponować do-

świadczenia i szlaki.

Interwencja 2. Équipes animacyjne, Komisja inpektorialna i następ-

nie Komisja centralna dla miejsc salezjańskich wyodrębnią nowe

propozycje doświadczeń charyzmatycznych i szlaków.

Interwencja 3. Équipes animacyjne, Komisja inpektorialna i następ-

nie Komisja centralna dla miejsc salezjańskich ustalą jakie posługi

pastoralne będą musiały udzielić Wspólnoty miejsc salezjańskich

i jak zorganizować te wspólnoty na podstawie tychże posług pasto-

ralnych.

Interwencja 4. Ksiądz Generał i Rada Generalna przyczynią się aby

uczynić międzynarodowymi Équipes animujące i wspólnoty miejsc

salezjańskich, z udziałem współbraci pochodzących ze wszystkich

Regionów Zgromadzenia i mających przygotowanie w studiach sa-

lezjańskości.

Interwencja 5. Komisja inspektorialna i następnie Komisja central-

na skonfrontują się z doświadczeniami miejsc powstania charyzmatu

niektórych Instytutów zakonnych aby zaczerpnąć z nich wskazówki

do propozycji, Équipes animacyjnych i struktur miejsc salezjańskich.

5.2 Page 42

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

2. Różność i komplementarność propozycji

APEL

Wspólnoty i Équipes animacyjne miejsc salezjańskich zaproszone są

do zaproponowania różnych propozycji co się dotyczy intensywno-

ści, czasu trwania i organizacji według adresata, szczególnie mając na

uwadze zakresy formacji, misji salezjańskiej, Rodziny Salezjańskiej,

Kościołów lokalnych, włączając Inspektorie, Sektory i Regiony

Zgrmadzenia.

Wezwane są aby zaoferować propozycje, które odróżniają się przez

intensywność doświadczenia, według tego jak chce się więcej reflek-

sji, konfrontacji, kierownictwa duchowego lub turystyki religijnej;

według okresu trwania doświadczenia, koncentrując się na istotnych

aspektach, w przypadku krótkości czasu będącego do dyspozycji,

albo też poszerzając propozycję; według zorganizowania, stosownie

czy to do grupy samodzielnej w poprowadzeniu lub proszącej o po-

moc lokalnych animatorów.

W szczególności, wezwane są one do lepszego scharakteryzowania

doświadczenia pielgrzymkowego ze sposobami które dzisiaj są bar-

dziej odczuwalne; albo też doświadczenia rekolekcji dla współbraci,

młodzieży, świeckich; ewentualnie odkrywanie powołania i uczestni-

czenie w życiu wspólnotowym.

SYTUACJA

Pypologie propozycji są wielorakie i okazują się podobne czy to dla

Valdocco czy to dla Colle. Przede wszystkim są tam Inspektorie,

Regiony, Grupy Rodziny Salezjańskiej i Diecezje, które mają określo-

ne szlaki. Wciąż są coraz liczniejsze grupy formacyjne, pielgrzymki,

grona młodzieży które przybywają do miejsc salezjańskich z własnym

programem. Proszą one Wspólnoty miejsc salezjańskich o wsparcie

logistyczne, przewodników, pomoc w celebracji Sakramentów. Tego

rodzaju prośba jest w dużym wzroście.

Następnie są tam propozycje które zaplanowane są przez Équipes

animacyjne miejsc salezjańskich. Rozwinęły się rekolekcje w podró-

5.3 Page 43

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

ży do miejsc salezjańskich dla współbraci, młodzieży w odkrywaniu

powołania, grup młodzieżowych. Chodzi o propozycje składające się

z kilku dni, które na trasie Colle - Chieri - Valdocco ofiarują treści

dotyczące charyzmatu salezjańskiego. Odnośnie takich propozycji,

programowanie i realizowanie zależy od personelu miejsc salezjań-

skich przy pomocy odpowiedzialnych za różne grupy. Także w tym

przypadku doceniane są celebracje w Bazylikach.

Pielgrzymki są we wzroście; mogą trwać jeden lub więcej dni; włą-

czają się także różne Diecezje, przede wszystkim włoskie. Wspólnoty

ofiarują przyjęcie, rozwiązania logistyczne, przewodników do róż-

nych miejsc, celebracje, zwiedzanie muzeów i wystaw. Dla dzieci

i młodzieży utrwalone są „wycieczki szkolne” i zwiedzanie Colle dla

dzieci z kolonii wakacyjnych. W Bazylikach na Valdocco i Colle jest

ustawiczna powszednia frekwencja, zapewniona jest formacja litur-

giczna, chrześcijańska i salezjańska.

LINIE DZIAŁANIA

Cel: Ustalić różnorodność doświadczeń i szlaków aby móc pora-

dzić i zaproponować dla Inspektorii, Regionów, Sektorów, Rodziny

Salezjańskiej, Kościołów lokalnych.

Interwencja 1. Komisja inspektorialna dla miejsc salezjańskich,

w dialogu z Équipes animacyjnymi i Komisją centralną dla tych

miejsc, począwszy od obecnych propozycji niech poszukuje konkret-

nych sposobów realizacji doświadczeń i szlaków aby móc zapropo-

nować Inspektoriom, Regionom, Sektorom, Rodzinie Salezjańskiej,

Kościołom lokalnym, niech określi ich specyficzność i zapewni ich

zintegrowanie.

Interwencja 2. Komisja inspektorialna dla miejsc salezjańskich,

w dialogu z Équipes animacyjnymi i Komisją centralną dla tych

miejsc, w szczególny sposób niech zgłębi propozycję pielgrzymki,

rekolekcji, odkrywania powołania i doświadczenia wspólnotowego

w miejscach salezjańskich aby móc zaoferować różnym podmiotom

oraz sposoby realizowania.

5.4 Page 44

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

3. Charyzmatyczne dowartościowanie miejsc salezjańskich

APEL

W tym sześcioleciu Zgromadzenie wezwane jest do zaplanowania

lepszego poznania Księdza Bosko dowartościowując także miejsca

salezjańskie (KG26, 11 i 12), i do przygotowania się w ten sposób

do Dwustulecia jego narodzin w 2015. Sektory, Regiony i Inspektorie

Zgormadzenia zaproszone są odpowiedzieć na ten apel i wzmocnić to

poznanie, które zostało już wsparte przez rocznicę 150-lecia założe-

nia Zgromadzenia i stulecie śmierci Księdza Rua.

Rodzina Salezjańska w Maryi Wspomożycielce ma Patronkę

i w Księdzu Bosko ma Ojca tej samej Rodziny; to określa wspólną

duchowość. Pielgrzymka do miejsc salezjańskich może żywić tą samą

inspirację i uczynić widzialną tą wspólną więź. Nasze zadanie anima-

cji (Konst. 5) wzywa nas do zaproponowania Rodzinie Salezjańskiej

na różnych poziomach, lokalnym, inspektorialnym, regionalnym

i światowym, dowartościowanie tych miejsc i wstawić w nie widzialne

znaki komunii.

Charyzmat Księdza Bosko jest darem Ducha Świętego dla Kościoła

i młodzieży. Należy także do nas zapoznawanie innych z Księdzem

Bosko, jego duchową i duszpasterską propozycją, drogą świętości

młodzieżowej, świeckiej i kapłańskiej, metodą wychowawczą, poczy-

nając również od doświadczenia tych miejsc.

SYTUACJA

Jest kilka Regionów i liczne Inspektorie, które mają doświadczenie

i szlaki miejsc salezjańskich, połączone ze sprecyzowanymi progra-

mami: formacja inspektorialna salezjanów i świeckich, czwarty po-

ziom studiów salezjańskości, jubileusze współbraci, ‘obózbosko’ dla

młodzieży, regionalne przygotowanie do profesji wieczystej, kapituły

inspektorialne, rekolekcje, formacja dyrektorów, ... Sektory mają tak-

że kilka własnych inicjatyw: doroczne spotkanie europejskich nowi-

cjuszy, europejskie spotkanie MGS, coroczne spotkanie nowych mi-

sjonarzy, ...; ich propozycja mogłaby być poszerzona.

5.5 Page 45

▲back to top

WSKAZANIA I DYREKTYWY

Wiele grupy Rodziny Salezjańskiej ma odniesienie do miejsc sale-

zjańskich, przede wszystkim na poziomie inspektorialnym; to zain-

teresowanie jest dopiero początkowe, zwłaszcza ze strony Rad tejże

Rodziny. Także niektóre Kościoły lokalne, szczególnie parafie i grupy

młodzieżowe przyjeżdżają w te miejsca, doceniając przede wszystkim

pielgrzymki na Valdocco i Colle.

W tych inicjatywach Komisja inspektorialna i Équipes animacyjne

z Valdocco i Colle spełniają przede wszystkim rolę koordynacyjną

i wsparcia logistycznego; można by było zaplanować również ich

pozytywne działanie, przede wszystkim w ramach przygotowania

i w obliczu 2015 r.

LINIE DZIAŁANIA

Cel: Bardziej dowartościować miejsca salezjańskie ze strony

Inspektorii, Regionów, Sektorów i zaoferować propozycje dla

Rodziny Salezjańskiej i Kościołów lokalnych, także w perspektywie

dwustulecie narodzin Księdza Bosko w 2015 r.

Interwencja 1. Regiony Zgromadzenia, poprzez Radców regionalnych

z Inspektorami i Radcami Sektorów z poszczególnymi Komisjami re-

gionalnymi, niech poszukują dróg aby dokonać większego dowarto-

ściowania miejsc salezjańskich.

Interwencja 2. Rada światowa Rodziny Salezjańskiej niech rozważy

w jaki sposób zaangażować różne grupy w dowartościowaniu miejsc

salezjańskich, jako sposobność poznania i przeżycia doświadczenia

charyzmatycznego Księdza Bosko w miejscach początków chary-

zmatu.

Interwencja 3. Komisja centralna dla miejsc salezjańskich niech po-

budza Inspektorie, Regiony, Sektory, Rodzinę Salezjańską do określe-

nia ich własnych sposobów dowartościowania miejsc salezjańskich.

Interwencja 4. Komisja inspektorialna dla miejsc salezjańskich niech

przestudiuje jakie propozycje zaproponować i jak włączyć Kościoły

lokalne z doświadczeniami w tych miejscach, także w obliczu 2015 r.

Rzym, 9 lipca 2010 r.

5.6 Page 46

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1. Kronika Przełożonego Generalnego

Kwiecień 2010

Powróciwszy do Rzymu po wizycie w Inspektorii Południowej,

gdzie uczestniczył w święcie wspólnoty inspektorialnej w Caserta

(zob. DRG 407, Kronika Przełożonego Generalnego, kwiecień

2009), od poniedziałku 19 do czwartku 22 kwietnia Ksiądz Generał

pracuje u siebie mając liczne spotkania i rozmowy. Należy za-

sygnalizować spotkanie z Biskupem Giuseppe Foralosso, SDB.

W poniedziałek 19, wieczorem przewodniczy w siedzibie zebraniu

Rady. We wtorek 20 uczestniczy w Krajowym Zjeździe na temat

„Młodzież i System Wychowawczy w Kształceniu i Formacji we

Włoszech”, zorganizowanym przez CNOS/Fap.

W czwartek 22 kwietnia wieczorem ks. Chávez wyjeżdża

z wizytą do Hiszpanii do Inspektori w Barcelonie, z okazji 125 roczni-

cy ostatniej podróży Księdza Bosko. W piątek 23, odwiedza salezjań-

skie dzieło w Sarrià, EDEBE i Uniwersytet Salezjański. Następnie

spotyka dyrektorów wspólnot w Martí Codolar a po obiedzie, pozdra-

wia chorych współbraci. Później udaje się z wizytą do Arcybiskupa

Barcelony, J.Em. Kard. Lluís Martínez Sistach. Potem zwiedza miej-

sca, gdzie przebywał Ksiądz Bosko. W sobotę 24, w Sarrià, spotyka

się ze współbraćmi z Inspektorii, przewodniczy Eucharystii a po po-

łudniu, spotyka młodzież z MGS.

W niedzielę 25 kwietnia, wciąż w Sarrià, składa wizytę

w domu inspektorialnym CMW, odmawiając z nimi modlitwę Jutrzni.

Następnie, spotyka się z Rodziną Salezjańską. Wieczorem powraca

do Rzymu.

W kolejne dni – od poniedziałku 26 do piątku 30 kwietnia –

Ksiądz Generał pracuje zasadniczo na miejscu. Odnotować nale-

ży następujące wydarzenia: spotkanie w Watykanie z Sekretarzem

Stanu, J.Em. Kard. Tarcisio Bertone SDB, w czwartek 29 kwietnia

5.7 Page 47

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

rano, [spotkał się] z ks. Francesco Cereda. W południe tegoż czwart-

ku 29, przewodniczy Mszy św. dla Rady VDB z okazji 20 rocznicy

beatyfikacji ks. Filipa Rinaldi. Po południu przyjmuje J.E. Alberta

Vanbuel SDB, Biskupa z Bangui, w Centralnej Afryce.

W piątek 30 kwietnia, w godzinach porannych, Ksiądz Generał

przyjmuje przewodniczącego Fundacji Dzieła Piccole Scuole O.

Bohnen, w Holandii, Pana Arno Otten, w posłudze Dzieła Piccole

Scuole. Późnym popołudniem skierowuje słowa pozdrowień do

współbraci biorących udział w Konsulcie na temat kierownictwa

w formacji, zorganizowanej przez Dykasterię ds. Duszpasterstwa

młodzieżowego.

Maj 2010

W sobotę 1 maja Ksiądz Generał udaje się w podróż do

Madagaskaru, której głównym celem jest wygłoszenie Rekolekcji

dla dyrektorów Inspektorii i Wizytatorii języka francusko i portu-

galsko języcznych z Afryki i Madagaskaru. Przybywszy na lotnisko

w Antananarive, został powitany przez ks. Erminio De Santis, wraz

z innymi współbraćmi i po zatrzymaniu się w Domu inspekto-

rialnym w Ivato, został przewieziony do Moramanga, do Domu

Rekolekcyjnego Karmelitów.

Rekolekcje odbywały się od wieczora w niedzielę 2 maja, do

wieczora w piątek 7 maja. Podczas tych dni Ksiądz Generał ma moż-

liwość rozmawiania z Inspektorami, Przełożonymi Wizytatorii oraz

z tymi współbraćmi, którzy proszą o rozmowę.

W sobotę 8 maja, ks. Chávez wyjeżdża do Rzymu, gdzie przy-

bywa dopiero w poniedziałek 10 maja, z powodu problemów

połączeń lotniczych, co sprawia, że w niedzielę zatrzymuje się

w Mauritius.

We wtorek 11 maja rano przyjmuje Inspektora z Sewilli, ks.Fran-

cisco Ruiz, który towarzyszy bratu i bratowej ks. Pablo Marín, którym

składa kondolencje po śmierci naszego współbrata, który w sposób

zaangażowany i kompetentny pracował w Salezjańskim Instytucie

Historycznym w Domu Generalnym.

5.8 Page 48

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W środę 12 maja, w pierwszych godzinach popołudniowych,

Ksiądz Generał, ponownie wyjeżdża z wizytą do Inpektorii w León,

w Hiszpanii, która obchodzi stulecie dzieła w Ourense. Wieczorem

udziela konferencji prasowej, spotyka się z wychowankami różnych

wydziałów szkoły i zwiedza instytucję o charakterze społecznym dla

potrzeb emigracji„Teranga”.. Następnego dnia spotyka się z dyrek-

torami i Radą inspektorialną, wygłasza konferencję do profesorów ze

szkół Inspektorii i uczestniczy w oficjalnym akcie obchodów stule-

cia, w który uczestniczą władze cywilne i AdministracjiiApostolskiej.

W Santiago di Compostela, w sobotę 15 maja, spotyka się z mło-

dzieżą, po czym następuje spotkanie z Arcybiskupem Julián Barrio.

Następnie uczestniczy w zebraniu z całą Rodziną Salezjańską, któ-

ra udaje się z pielgrzymką do Katedry, gdzie Ksiądz Generał prze-

wodniczy Mszy świętej. Następnego dnia spotyka się z Salezjanami

z Inspektorii i przewodniczy Eucharystii, w czasie której jeden ze

współbraci składa profesję wieczystą i świętuje się z tymi, którzy

obchodzą jubileusze profesji i święceń kapłańskich. W poniedziałek

17 maja uczestniczy w posiedzeniu Rady inspektorialnej, inauguruje

działalność ADMA w Villas, w parafii Morgadans, pozdrawia krew-

nych ks. Manuel Benito Hermida, pierwszego salezjanina kapłana

z Hiszpanii i pierwszego Przełożonego Inspektorii Tarracon, zatrzy-

muje się na obiedzie razem z nimi i Biskupem Diecezji Tui-Vigo,

Mons. Luis Quinteiro. Wizyta kończy się obchodami stulecia ADMA

w Vigo, która rozpoczyna nowennę do Maryi Wspomożycielki i spo-

tkaniem z dziećmi z dwóch szkół z Vigo.

Powróciwszy do Rzymu wieczorem we wtorek 18 maja, Ksiądz

Generał spędza kolejne dni na miejscu, mając wielorakie spotkania

i rozmowy, wśród których z wieloma salezjańskimi Biskupami, któ-

rzy przybywają na zaprogramowany zjazd w Turynie. W piątek 21

maja, w godzinach porannych, ks. Chávez udaje się do Kongregacji

ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia

Apostolskiego na zebranie „Rady 16-u”. Po południu wyjeżdża do

Turynu, razem z Radcami, na Spotkanie Biskupów Salezjańskich,

których sam Ksiądz Generał zaprosił, mając na uwadze trzy rocz-

nice, czy też wydarzenia bardzo znamienne: 150-lecie założenia

5.9 Page 49

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Zgromadzenia, stulecie śmierci Księdza Rua i 125 rocznica konsekra-

cji biskupiej Giovanni Cagliero. Tematem Spotkania jest „Charyzmat

salezjański i urząd biskupi”.

Jako pierwszy akt, w sobotę 22 maja, Ksiądz Generał przewod-

niczy Eucharystii w Katedrze Turyńskiej przed Świętym Całunem,

wraz z Biskupami salezjańskimi, także w obecności Arcybiskupa

Turynu, Kard. Severino Poletto. Następnie, na pierwszym zebraniu

Ksiądz Generał skierowuje słowa powitania, wprowadzając w pro-

gram prac; po południu przedstawia temat „Wizja życia konsekrowa-

nego: aktualności i perspektywy”.

Niedziela 23 maja, Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, cały

dzień na Colle Don Bosco. Kard. Tarcisio Bertone przewodniczy

Eucharystii, w czasie której odczytuje dekret erekcyjny wynoszą-

cy Świątynię Księdza Bosko na Colle do godności Bazyliki. Po Mszy

św. Ks. Kardynał rozmawia z uczestnikami Spotkania Biskupów.

Wieczorem ks. Chávez powraca do Rzymu, aby przewodniczyć spo-

tkaniu Unii Przełożonych Generalnych (USG), jako jej przewodniczący.

W poniedziałek 24 maja, Uroczystość Maryi Wspomożycielki,

rankiem Ksiądz Generał udaje się do siedziby USG na zebranie Rady

Wykonawczej. Po jej zakończeniu, ponownie wyjeżdża do Turynu.

Ma spotkanie z CMW i następnie przewodniczy Mszy św. w Bazylice

Maryi Wspomożycielki oraz uczestniczy w uroczystej Procesji razem

z Biskupami Salezjańskimi.

We wtorek 25 maja, ks. Chávez zamyka Spotkanie Biskupów

i wieczorem powraca do Rzymu.

Od środy 26 do piątku 28 maja, przewodniczy Zgromadzeniu

USG, zebranemu w ‘Salesianum’.

W sobotę 29 maja, Ksiądz Generał spotyka się z Konsultą Rodziny

Salezjańskiej, aby przedstawić zarys ‘Karty Tożsamości’i temat Wiązanki

2011. Po południu przyjmuje ks. Jonas Abib, Założyciela Canção Nova,

i następnie pozostałych uczestników Konsulty. W niedzielę 30 maja,

przewodniczy Eucharystii dla Konsulty Rodziny Salezjańskiej.

W poniedziałek 31 maja, cały dzień przebywa w Turynie na

otwarciu Kapituły Generalnej Orionistów. Rano wygłasza tam kon-

ferencję a wieczorem przewodniczy Mszy świętej.

5.10 Page 50

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Czerwiec 2010

We wtorek 1 czerwca, rozpoczyna się letnia sesja plenarna Rady

Generalnej z dwoma posiedzeniami, jedna rano i druga wieczorem.

W środę 2 czerwca, o tej samej godzinie, ks. Chávez prze-

wodniczy zebraniu Rady Generalnej. Wieczorem, w towarzystwie

ks. Adriano Bregolin, wspólnie z Przewodniczącym, dyrektorem

i innymi członkami Fundacji ‘Italcementi’, wyjeżdża do Sri Lanki na

inaugurację Centrum Szkolenia Zawodowego ‘Don Bosco’, sfinanso-

wanego i wybudowanego przez tę Fundację, po zniszczeniu spowo-

dowanym przez ‘tsunami’.

W czwartek 3 czerwca, przybywszy na lotnisko w Colombo,

Ksiądz Generał i osoby mu towarzyszące zostali powitani

przez Nuncjusza Apostolskiego, Mons. Giuseppe Spitteri, przez

Arcybiskupa z Colombo, Mons.. Malcom, a także przez władze

cywilne, Przełożonego Wizytatorii, ks. Anthony Humer Pinto i in-

nych współbraci, którzy towarzyszyli im do domu inspektorialnego.

Wieczorem zostają zaproszeni na kolację przez Nuncjusza z okazji

5 rocznicy pontyfikatu Papieża Benedykta XVI, na której głównymi

gośćmi są Premier i J.Em. Kard. Raffaele Farina SDB.

W piątek 4 czerwca wieczorem, przy udziale całej Rodziny

Salezjańskiej z Dungalpitiya ma miejsce uroczyste podziękowanie

dla ‘Italcementi’ za szlachetny gest solidarności po tsunami, za wy-

budowanie Centrum Szkolenia Zawodowego w Metyagene.

W sobotę 5 czerwca, przez cały dzień spędzony w Metyagane

przybywają liczni przedstawiciele osobistości politycznych, kościel-

nych i dzieł salezjańskich w Sri Lance, na poświęcenie i inaugurację

tego nowego dzieła. Po ceremonii i krótkim odpoczynku, grupa prze-

mieszcza się do Kandy. Tutaj w niedzielę 6 czerwca, w uroczystość

Bożego Ciała, ma miejsce spotkanie z dyrektorami odprawiającymi

Rekolekcje. Wieczorem powrót do Dungalpititya. Natomiast w po-

niedziałek 7 czerwca powrotna podróż do Rzymu.

We wtorek 8 czerwca, Ksiądz Generał uczestniczy w dwóch po-

siedzeniach Rady, jedna rano a druga wieczorem, w międzyczasie ma

wiele spotkań. Podczas kolacji Ksiądz Generał skierowuje słowa po-

6 Pages 51-60

▲back to top

6.1 Page 51

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

witania do przybyłych na kurs do Rzymu, nowych inspektorów.

W środę 9 czerwca, w godzinach porannych, ks. Chávez prze-

wodniczy Eucharystii z grupą nowych Inspektorów a o godz. 9 robi

wprowadzenie w rozpoczynający się kursu.

Potem, w ciągu tygodnia, podczas gdy następują kolejne ze-

brania Rady Generalnej, [Ks. Generał] przyjmuje i rozmawia z po-

szczególnymi Inspektorami, analizując z nimi sytuację Inspektorii

i zwracając uwagę na temat zadania animacji i zarządu Inspektora.

Doniosłym momentem był ten, gdy w piątek 11 czerwca po po-

południu, Ksiądz Generał, wszyscy Radcy i Inspektorzy udają się

do Bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego, gdzie Ksiądz Generał

przewodniczył Mszy św.; następnie zatrzymują się wszyscy na kola-

cję.

W następnych dniach podejmuje na nowo intensywną pracę

z Radą Generalną, z jednym a czasami z dwoma posiedzeniami dzien-

nie, i z wciąż licznymi spotkaniami i rozmowami z Inspektorami

obecnymi na kursie, z Radcami i innymi współbraćmi.

Doniosłym momentem jest to ze środy 16 czerwca, na zakończe-

nie posiedzenia Rady, kiedy Ksiądz Generał poświęca rzeźbę Księdza

Bosko i Księdza Rua, dzieło dwóch polskich współbraci Roberta i

Leszka Kruczek.

Inny ważny moment miał miejsce w sobotę 19 czerwca, kiedy

Ksiądz Generał prowadzi i animuje dzień skupienia dla Inspektorów.

W środę 23 czerwca rano, razem z całą Radą Generalną

i Inspektorami, ks. Chávez udaje się do wspólnoty San Tarcisio

i przewodniczy Mszy św. na cmentarzu salezjańskim, gdzie są groby

ostatnich trzech Przełożonych Generalnych. Po powrocie ma spo-

tkanie kończące kurs dla nowych Inspektorów, po czym udaje się do

siedziby Rady.

W czwartek 24 czerwca, w dzień imienin Księdza Bosko, trady-

cyjnie obchodzone jest święto Księdza Generała. Rano ks. Chávez,

po spotkaniu Rady, przewodniczy eucharystycznej koncelebrze,

w której uczestniczą, oprócz Radców, nowi Inspektorzy obecni

na kursie i wspólnota Domu Generalnego, Przełożony Wizytatorii

UPS i Rektor Uniwersytetu, współbracia domów z Watykanu

6.2 Page 52

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

i Św. Kaliksta oraz inni współbracia z Inspektorii ICC. Wieczorem

po kolacji, Ksiądz Generał wygłasza Słówko na zakończenie.

W sobotę 26 czerwca, w godzinach porannych ks. Chávez prze-

wodniczy ‘Kuratorium’ UPS. Wieczorem, wspólnie z wszystkimi

Radcami, udaje się do wspólnoty salezjańskiej w Watykanie, gdzie

uczestniczą w Nieszporach, po czym ma miejsce wspólna braterska

kolacja.

W niedzielę 27 czerwca Ksiądz Generał i Radcy wyjeżdżają do

Camaldoli, gdzie rozpoczynają Rekolekcje, które zakończą się w so-

botę 3 lipca. Konferencje głosi ks. José Luis Plascencia, mając jako

główny temat „Kapłaństwo salezjańskie”, w jego różnych aspek-

tach, teologiczno-duchowo-salezjańskich, biorąc jeszcze za punkt

odniesienia niedawno zakończony Rok kapłański, ukazując takie

wzorce jak Ksiądz Bosko, Ksiądz. Rua, Ksiądz Giuseppe Cafasso

i Ksiądz Quadrio.

4.2. Kronika Radców Generalnych

Wikariusz Przełożonego Generalnego

Po zakończeniu zimowej sesji Rady Generalnej, Wikariusz

Księdza Generała ks. Adriano Bregolin, został zaproszony 29 stycz-

nia do Instytutu Don Bosco w Rzymie – Cinecittà, aby dokonać pre-

zentacji Wiązanki Księdza Generała. Następnego dnia udał się do

Turynu, gdzie był obecny na Uroczystości Księdza Bosko, w imieniu

Księdza Generała, który pojechał do Argentyny, aby zapoczątkować

działalność dwóch nowych Inspektorii ARN i ARS. Ksiądz Wikariusz

przewodniczył Uroczystej Koncelebrze o godz. 18.00, w której wzię-

ła udział licznie zgromadzona Rodzina Salezjańska.

Dnia 2 lutego, po powrocie do Rzymu, udał się do Domu

Generalnego CMW na Mszę św. z nowymi Inspektorkami, przybyły-

mi na kurs formacyjny. Wciąż w Domu Generalnym CMW, dnia 4 lu-

tego po południu, uczestniczył w sympozjum historycznym „Ksiądz

Rua a Instytut CMW”. Następnego dnia, 5 lutego, reprezentował

Księdza Generała w spotkaniu „Rady szesnastu” (Komisja miesza-

6.3 Page 53

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

na złożona z przedstawicieli Instytutów Życia Konsekrowanego

i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, CIVCSVA).

Od 10 do 14 lutego, wraz z członkami zespołu animacyjne-

go Rodziny Salezjańskiej, uczestniczył w spotkaniu formacyjnym

Delegatów i Delegatek Współpracowników i byłych Wychowanków/

Wychowanek, które miało miejsce w Częstochowie, w Polsce.

Od 15 do 19 lutego odbyła się Wizytacja Kanoniczna we

Wspólnocie Salezjańskiej z Watykanu.

Dnia 1 marca wyjechał na Haiti, aby złożyć wizytę naszym

współbraciom, którzy ponieśli straty w ludziach i poważne szkody

materialne podczas silnego trzęsienia ziemi w miesiącu styczniu.

Księdzu Wikariuszowi towarzyszyli w tej podróży dwaj członkowie

ze „Wspólnoty Misyjnej Księdza Bosko” i dziennikarz z Parmy, dr

Pino Agnetti. W drodze powrotnej z Haiti Ksiądz Wikariusz odwie-

dził kilka salezjańskich dzieł w Santo Domingo.

Dnia 8 marca rozpoczął Wizytację Kanoniczną we Wspólnocie

„Bł. Michała Rua” w Domu Generalnym, która zakończyła się dnia

26 tego samego miesiąca.

Dnia 20 marca, razem z Księdzem Generałem, pojechał do

Wenecji-Mestre na „Święto Dzieci”, które odbyło się następnego

dnia w Hali Sportowej w Jesolo - Wenecja.

Od 22 do 31 marca uczestniczył w posiedzeniach „Sesji

Pośredniej” Rady Generalnej w Domu Generalnym.

Dnia 10 kwietnia udał się do Sri Lanki na spotkanie ze wszyst-

kimi Inspektorami Regionu Azji Południowej. Wziął w nim udział

także Ksiądz Generał. Jednym z poruszonych zagadnień, był problem

dyscypliny zakonnej.

Dnia 15 kwietnia powrócił do Rzymu, by 26 kwietnia wyjechać

do Boliwii, z wizytą animacyjną. Następnego dnia po przybyciu do

Santa Cruz, spotkał się z Dyrektorami salezjańskimi w Muyurina. Po

południu odwiedził dom CMW, gdzie przyjmowane są dziewczynki

i panienki narażone na niebezpieczeństwa. Następnie udał się z wizy-

tą do „Hogar Don Bosco y Miguel Magone”. Wieczorem pojechał do

Cochabamba, zatrzymując się w domu inspektorialnym.

Dnia 28 kwietnia, udał się do Wspólnoty salezjańskiej

6.4 Page 54

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w „Cochabamba–Fatima” na spotkanie z formatorami a następnie

z wszystkimi formowanymi: aspirantami, prenowicjuszami, nowi-

cjuszami, postnowicjuszami i studentami teologii. Dla nich odprawił

Mszę św., po czym miało miejsce braterskie spotkanie, w którym

uczestniczył także miejscowy Biskup salezjański, Mons. Tito Solari.

Po południu złożył wizytę Siostrom Jezusa Miłosiernego, zebranym

na Kapitule Prowincjalnej a także Córkom Maryi Wspomożycielki.

Dnia 29 kwietnia pojechał do La Paz. Na lotnisku został po-

witany przez Biskupa salezjańskiego i współbraci z El Alto. Tutaj

odwiedził Centrum kształcenia zawodowego, a następnie udał się

do Stolicy, do szkoły „Księdza Bosko”. Wygłosił tu konferencję

do Dyrektorów salezjańskich tego regionu, po czym przewodniczył

Eucharystii w Bazylice Maryi Wspomożycielki., z udziałem całej

Rodziny Salezjańskiej

Po południu pojechał odwiedzić dzieła w Calacoto i Pampahasi

i potem na „Universidad Salesiana de Bolivia”, gdzie miał krótkie

spotkanie z odpowiedzialnymi i wykładowcami. Tego samego dnia

powrócił do Domu inspektorialnego w Cochabamba.

Dnia 30 kwietnia, rano zwiedził dzieło „Hermanas del divino

Salvador”, a po południu spotkał się z Radą inspektorialną.

Dnia 1 maja rano, uczestniczył w Kongresie Rodziny

Salezjańskiej, a następnie pojechał do Chile.

Dnia 2 maja, razem z Inspektorem ks. Santibáñez, udał się

z wizytą do dzieł w Talca i Linares, ciężko dotkniętych przez silne

trzęsienie ziemi minionego 27 lutego. Wieczorem zatrzymał się we

Wspólnocie salezjańskiej w Concepción.

Następnego dnia rano, powróciwszy samolotem do Santiago,

Wikariusz Księdza Generała spotkał się z Dyrektorami salezjański-

mi z Inspektorii, i podzielił się z nimi refleksją na temat sytuacji,

jaką przeżywa obecnie Inspektoria w Chile. Po południu tego same-

go dnia, 3 maja, miał spotkanie z Salezjanami będącymi w formacji

i z formatorami.

Dnia 4 maja, po Mszy św. odprawionej w Domu inspektorialnym

CMW, Ksiądz Wikariusz spotkał się z Radą Inspektorialną. W godzi-

nach popołudniowych złożył wizytę w niektórych dziełach salezjań-

6.5 Page 55

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

skich w Santiago, w szczególności na Uniwersytecie Salezjańskim

UCSH. Dnia 4 ponownie wyjechał w kierunku Rzymu.

Po kilku dniach pobytu w siedzibie, dnia 15 udał się do Melzo,

do dzieła Córek Maryi Wspomożycielki, z okazji Jubileuszu Szkoły.

Następnie udał się do Werony, gdzie zatrzymał się aż do 20 maja, by

poddać się badaniom lekarskim.

Od 21 do 25 maja wziął udział w Spotkaniu Biskupów

Salezjańskich w Turynie i Colle Don Bosco. Po powrocie do Rzymu,

od 26 do 28, był obecny na Zjeździe Przełożonych Generalnych

USG, który miał miejsce w Salesianum a potem przewodniczył ze-

braniu Światowej Konsulty Rodziny Salezjańskiej, która odbyła się

w dniach od 28 do 30 maja.

Po rozpoczęciu prac sesji plenarnej Rady Generalnej, towarzy-

szył Księdzu Generałowi do Sri Lanki, od 2 do 7 czerwca, z okazji in-

auguracji nowego dzieła w Metiyagane sfinansowanego przez Spółkę

„Italcementi”.

Radca ds. Formacji

Radca Generalny ds. Formacji, ks. Francesco Cereda, w dniach

30 i 31 stycznia 2010 r. świętował Uroczystość Księdza Bosko

we wspólnocie studentów teologii na „Gerini” i we Frascati Villa

Sora. Następnie, od 3 do 7 lutego odwiedził wspólnoty formacyjne

w Afryce Centralnej, spotkał się z Komisją inspektorialną ds. forma-

cji i uczestniczył w ‘Curatorium’ z „Theologicum” w Lubumashi. Od

7 do 10 lutego udał się z wizytą do wspólnot formacyjnych w Nairobi

i wziął udział w ‘Curatorium’ instytutu teologicznego, na którym

wraz z Inspektorami podjęto decyzję o powstaniu salezjańskiego cen-

trum studiów teologicznych w języku angielskim. Od 16 do 22 lutego

przewodniczył ‘Curatorium’ wspólnoty formacyjnej w Jerozolimie

i odwiedził wspólnoty w Betlejem i Cremisan.

W dniach 26-28 lutego, zwizytował wspólnoty formacyjne

w Papui w Nowej Gwinei i na Wyspach Salomona. Następnie, dnia

2 i 3 marca w Port Moresby uczestniczył w spotkaniu Inspektorów

z Regionu Azji Wschodniej i Oceanii; dyskutowano między inny-

6.6 Page 56

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

mi o specyficznej formacji salezjanów koadiutorów w Azji. Potem

w dniach 4-10 marca odwiedził wspólnoty formacyjne w Australii:

nowicjat i postnowicjat w Suva - Fiji, włączając w to wizytę

w „Pacific Regional Seminary” oraz w Melbourne, wspólnotę for-

macyjną w Clifton Hill i „Catholic Theological College”; spotkał się

z Komisjami ds. formacji z Pacyfiku i z Australii. Stąd udał się do

Timoru Wschodniego, gdzie każdej wspólnoty formacyjnej poświę-

cił jeden dzień: a mianowicie chodzi o postnowicjat w Dili, aspiran-

tat i prenowicjat w Los Palos i nowicjat w Fatumaca, zatrzymując

się również w preaspirantacie w Venilale. Ostatnim etapem podróży,

który zakończył się dnia 18 marca, była Indonezji, gdzie odwiedził

aspirantat i prenowicjat w Tigaraksa i postnowicjat w Jakarta, włą-

czając w to wizytę w centrum studiów. Niestety, z powodu odwołania

lotu, nie mógł udać się z wizytą do nowicjatu w Sumba. Zarówno

na Timorze Wschodnim jak i w Indonezji spotkał się z Komisjami

ds. formacji.

W kwietniu, w dniach 9-14, na Haiti uczestniczył w Konferencji

ofiarodawców na rzecz pomocy i odbudowy po trzęsieniu ziemi.

W dniach 15-20 kwietnia został posłany przez Księdza Generała

do Jerozolimy w sprawie arbitrażu dotyczącego posiadłości w

Ziemi Świętej, gdzie udał się również ponownie w dniach 11-13

lipca. Dnia 23 uczestniczył w ‘Curatorium’ postnowicjatu w Nave.

Wreszcie, dnia 24 kwietnia wziął udział w Turynie-Valdocco,

w Zjeździe Konferencji Episkopatu Włoch na temat siedzib uniwer-

syteckich.

Dnia 1 maja uczestniczył w Genzano w spotkaniu pomiędzy

nowicjuszami z dwóch nowicjatów, z Pinerolo i Genzano a preno-

wicjuszami włoskimi. Dnia 2 maja spotkał się w Rzymie z asysten-

tami obecnymi we Włoszech i mówił na temat ‘Projektu Europa’.

W dniach 5-7 spotkał się w Krakowie z Delegatami inspektorial-

nymi z Europy. Dnia 11 wziął udział w Komisji teologicznej Unii

Przełożonych Generalnych. Dnia 14 spotkał się z salezjańskimi for-

matorami kursu dokształcającego na UPS. W dniach 21-25, podczas

gdy odbywało się spotkaniu z Biskupami salezjańskimi w Turynie,

uczestniczył w zjeździe europejskich nowicjuszy. Od 26 do 28 wziął

6.7 Page 57

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

udział w Posiedzeniu Unii Przełożonych Generalnych a dnia 30

w spotkaniu salezjanów koadiutorów z ICC we Florencji.

W czerwcu, dnia 5 wygłosił referat na IV Kongresie teologicz-

no pastoralnym w Bazylice „Najświętszego Serca Jezusowego”

w Rzymie. Po południu tego samego dnia przewodniczył ‘Curatorium’

na Gerini. W dniach 12 i 25 wziął udział w Radzie Administracji

PAS. Dnia 14 przewodniczył w Turynie spotkaniu dotyczącemu

Projektu dla miejsc salezjańskich i ‘Curatorium’ ds. swoistej formacji

salezjanów koadiutorów, które odbywało się na Valdocco. Dnia 19

uczestniczył w Święceniach diakonatu z Gerini. Dnia 26 wziął udział

w ‘Curatorium’ UPS, któremu przewodniczył Wielki Kanclerz.

W dniach 16-19 lipca przewodniczył Komisji ds. Projektu Europa

w Częstochowie.

Radca ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego

Po zakończeniu sesji zimowej Rady Generalnej, Radca ds.

Duszpasterstwa Młodzieżowego, ks. Fabio Attard, odwiedził

Inspektorię Meksyku-México (MEM), gdzie w dniach od 2 do 8 lute-

go 2010 wygłosił Rekolekcje dla Radców inspektorialnych i dyrekto-

rów dwóch Inspektorii Meksyku.

Od 11 do 14 lutego odbył się KRAJOWY ZJAZD WŁOSKIEJ

SŁUŻBY CYWILNEJ, z udziałem Hiszpanii i Słowacji; Radca

wygłosił początkowe przemówienie na Zjeździe. Od 19 do 21 lu-

tego, miało miejsce w Bollington, Anglia, spotkanie Delegatów

Duszpasterstwa Młodzieżowego z obszaru Północno Atlantyckiego,

celem pogłębienia działania na tym obszarze i wsparcia bardziej efek-

tywnego koordynację zasobów i działalności krajowych.

Od 25 do 28 lutego, ks. Fabio wraz z swoją grupą i Radcą

Regionalnym Europy Zachodniej, wziął udział w Europejskim

Kongresie Szkół Salezjańskich, który odbył się w Sewilii, z udziałem

Salezjanów, Salezjanek i świeckich ze wszystkich krajów europej-

skich.

Od 2 do 4 marca 2010, Radca odwiedził placówkę w Arese,

gdzie Wspólnocie Wychowawczej poświęcone zostało popołudnio-

6.8 Page 58

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

we studium.. Od 5 do 7 marca odbyło się w Bollington, Anglia, spo-

tkanie trzech grup Duszpasterstwa Młodzieżowego z Anglii, Irlandii

i Malty, aby zgłębić praktyczne propozycje w sprawie lepszej koor-

dynacji działalności i propozycji duszpasterskich w tych trzech kra-

jach anglofońskich..

Na zaproszenie Rady Inspektorialnej z ICC, od 19 do 21 marca,

ks. Fabio prowadził prace Okręgu dotyczące przygotowania różnych

dokumentów odnoszących się do Inpektorii, które będą przedstawio-

ne na najbliższej Kapitule Inspektorialnej.

Od 31 marca do 2 kwietnia Radca uczestniczył w pośredniej sesji

Rady Generalnej, po której udał się do Lugano, gdzie miał wykład na

temat Konieczność wychowania i jego konsekwencje dla Wspólnoty

Wychowawczej.

Od 8 do 15 kwietnia 2010, ks. Fabio głosił Rekolekcje dla

CMW, w Zoverallo, a od 16 do 18 kwietnia złożył wizytę w siedzibie

EDULIFE, zgłębiając znajomość programów formacji ciągłej jaką ta

organizacja prowadzi na korzyść IUS.

Dnia 20 kwietnia, ks. Fabio przeprowadził dzień refleksji

i studium zorganizowany przez CNOS-FAP, który miał miejsce

w Domu Generalnym na Pisanie. Był to ważny dzień, również

i z tego względu, że zostały powzięte porozumienia z FINMECCANICA

na korzyść wielu młodych, którzy uczęszczają do naszych Ośrodków

szkolenia.

Dnia 25 kwietnia, ks. Fabio odwiedził salezjańską placówkę

w Livorno, gdzie spotkał różne grupy Rodziny Salezjańskiej, wygła-

szając referat na temat wychowawczych wyzwań i salezjańskiego

charyzmatu w dzisiejszych czasach.

Dnia 29 kwietnia, Radca złożył wizytę na Malcie, przewodni-

cząc ceremonii przyznania nagrody szkole Savio College w Dingli.

Od 30 kwietnia do 7 maja 2010, były przewidziane

dwie okazje do refleksji na temat kierownictwa duchowego

w Zgromadzeniu. Pierwsza miała miejsce w Domu Generalnym

na Pisanie, w której uczestniczyło kilku ekspertów w dziedzinie for-

macji kierowników duchowych z różnych stron świata, a także dwie

grupy ds. Formacji i. Duszpasterstwa Młodzieżowego SDB, oraz ds.

6.9 Page 59

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Duszpasterstwa Młodzieżowego CMW i kilka innych Sióstr CMW.

Drugą okazją było studium wieczorowe na UPS z udziałem wielu

studentów i uczestników Kursu Formatorów, który odbywa się co-

rocznie na UPS.

Od 8 aż do 20 maja, Radca wygłosił w Manili dwie krótkie

serie Rekolekcji dla nauczycieli z Inspektorii Północnych Filipin,

a następnie miały miejsce tzw. warsztaty (workshop) na temat dusz-

pasterstwa młodzieżowego w centrum formacji ciągłej Don Bosco

Renewal Centre, w Bangalore, Indie.

Od 21 do 25 maja 2010, wraz z wszystkimi członkami Rady

Generalnej, ks. Fabio uczestniczył w Spotkaniu Biskupów salezjań-

skich, które odbyło się w Turynie.

Od 1 czerwca wziął udział w sesji plenarnej Rady Generalnej.

Radca ds. Społecznego Przekazu

W lutym, po zakończeniu zimowej sesji plenarnej Rady

Generalnej, Radca do spraw Społecznego Przekazu, ks. Filiberto

González Plasencia, w dniach od 3 do 8 lutego, wspólnie

z ks. Julian Fox, spotkał się w Martí Codolar, Barcelona, z wszystki-

mi Dyrektorami Wydawnictw salezjańskich z Europy, aby zapozna-

nia się z realiami, podać im wskazówki zaczerpnięte z Konstytucji

i z doświadczenia Księdza Bosko i wreszcie, szukać możliwości

współpracy w celu lepszego rozwoju i wspierania „Projektu Europa”.

W czasie trwania spotkania złożyli wizytę w Domu inspektorialnym

w Sarrià oraz w biurach i strukturach wydawnictwa EDEBE.

Od 11 do 18 lutego ks. Filiberto przebywał w Inspektorii

Guadalajara w Meksyku, gdzie spotkał się z Inspektorem i Radą

Inspektorialną; a także z Komisją ds. formacji oraz odwiedził studen-

tat teologiczny w Tlaquepaque; spotkał się również z Przełożonym

Inspektorii Messico- México. Na koniec, pojechał do rodziny, aby

odwiedzić swoją mamę.

Od 19 do 22 lutego, wraz z ks. Jaime González, spotkał się

w Quito - San Patricio z dyrektorami Wydawnictw i Typografii sa-

lezjańskich z Ameryki, dokonując wspólnie oceny sił i sposobności,

6.10 Page 60

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

słabości i zagrożeń dla tych ważnych przedsięwzięć przekazu sale-

zjańskiego; poszukiwano także możliwości współdziałania i sposo-

bu realizacji SSCS.(Salezjański System Komunikacji Społecznej).

Złożył również krótką wizytę w CRSFP.

Od wieczora 22 do rana 28 lutego, nadal wspólnie z ks.

Jaime Gonzàlez, spotkał się w Rionegro z wszystkimi Delegatami

Inspektorialnymi ds. Przekazu Społecznego z Ameryki, w celu udo-

skonalenia animacji, formacji w Zgromadzeniu, informacji i produkcji

(na tym polu) Zgromadzenia na całym kontynencie. W tym czasie od-

wiedził w Medellín Dom inspektorialny i „Ciudad Don Bosco”, gdzie

koncelebrował razem z ks. Esteban Ortiz, świętując 25-lecie dzie-

ła. Odwiedził, odprawił Mszę św. i wygłosił konferencję oraz słów-

ka wieczorne w prenowicjacie w Rionegro i nowicjacie w La Ceja,

i w końcu udał się z krótką wizytą do postnowicjatu w Copacabana.

W miesiącu marca, w dniach 3 i 4, razem z Radcą Regionalnym

Europy Zachodniej, ks. José Miguel Núñez, spotkał się w Lionie,

Francja, z Inspektorami z Regionu, aby przedstawić „Projekt

Europa”. Po jednodniowym pobycie pojechał do Rzymu, by następ-

nie powrócić do Lionu razem z ks. Julianem Fox, na zjazd Delegatów

Inspektorialnych ds. Przekazu Społecznego z Europy, który miał

miejsce w dniach od 6 do 10 marca, który poruszył m. in. problem, co

mogą zrobić środki Przekazu Społecznego, aby pomóc „Projektowi

Europa”.

W dniach 20 i 21 marca udał się do Wenecji, towarzysząc

Księdzu Generałowi i jego Wikariuszowi, na „Święto młodych”

w Jesolo. Następnie od 21 do 31 wziął udział w sesji pośredniej Rady

Generalnej.

W miesiącu kwietniu, w dniach 12 i 13, ks. Filiberto spo-

tkał się z Komisją ds. zewnętrznej oceny FSCS – UPS, której jest

Przewodniczącym. Celem przeprowadzenia tak ważnej oceny,

w dniach 15 i 16 rozmawiał o tych problemach z profesorami i wy-

chowankami Fakultetu Komunikacji Społecznej ( FSCS),

Od 20 do 30 kwietnia, razem z ks. Julianem Fox, Radca odbył

wizyty animacyjne na Madagaskarze, w Kenii i Dem. Rep. Konga.

We wszystkich tych krajach spotkał się z Inspektorami, ich Radami

7 Pages 61-70

▲back to top

7.1 Page 61

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

a także Delegatami Inspektorialnymi ds. CS i ich zespołami, oraz

odwiedził dzieła już istniejące i nowo zakładane CS, jak również

domy formacyjne. Od wieczora dnia 21 aż do rana 23 złożył wizytę

w Ivato-Madagascar - Radio Ksiądz Bosko, największe i najważniej-

sze w kraju. W Nairobi – Kenia od rana 23 do rana 25 kwietnia wizy-

tował centrum DBYES (Don Bosco Youth Educational Services), któ-

re łączy centrum animacji młodzieżowej, dom rekolekcyjny i centrum

CS dla Afryki Wschodniej (BEAMS); skorzystał też z okazji, aby od-

wiedzić ‘Bosco Boys’, dzieło dla chłopców ulicy, ‘Boys Town’ szkołę

zawodową z możliwością internatu, parafię Maryi Wspomożycielki

i Dom Inspektorialny w Upper Hill, i międzynarodową wspólnotę for-

macyjną dla studentów teologii w Utume. W Dem. Rep. Konga prze-

bywał od południa 25 aż do popołudnia 29 kwietnia, udał się do domu

inspektorialnego w Lubumbashi, oraz złożył wizytę w centrum mul-

timedialnym La Colombe; ‘Cité des Jeunes’, centrum szkolenia za-

wodowego z internatem; ‘Ferme Jacaranda’, centrum wychowawcze

dla młodocianych; Ruashi, centrum szkolenia zawodowego; Salama,

technikum i centrum formacji duchowej i kulturalnej ‘Safina’; mię-

dzyinspektorialny studentat teologiczny; nowicjat i postnowicjat

w Kansebula; i, na końcu, w Kafubu odwiedził wspólnotę ze szkoły

Maryi Wspomożycielki i nowicjat św. Józefa CMW.

W miesiącu maju, od 7 do 9, wraz z ks. Julianem Fox i ko.

Hilario Seo, administratorem strony internetowej (webmaster) w dy-

kasterii, przewodniczył spotkaniu administratorów strony webmaster

w Córdoba, w Hiszpanii, które odbyło się w salezjańskim centrum

informatycznym DOSA.

Od 13 do 16, razem z ks. Donato Lacedonio, przewodniczył

w Bratysławie spotkaniu odpowiedzialnych za TV, Radio i produkcje

multimedialne Europy, obejmujące SDB, FMA, SSCC i świeckich,

mające za cel poszukiwanie form współpracy, pozwalającej posunąć

naprzód sprawę „Projekt Europa” i udoskonalić SSCS. Punktem od-

niesienia były słowa orędzia papieża Benedykta XVI na Światowy

Dzień Środków Społecznego Przekazu: „Kapłan i duszpasterstwo

w świecie cyfrowym: nowe media w służbie Słowa”.

7.2 Page 62

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Od 20 do 26 maja, wraz z zespołem celowo utworzonym przez

Księdza Generała na Spotkanie Biskupów Salezjańskich, udał się do

Turynu - Valdocco na uroczyste spotkanie. Ks. Filiberto został mia-

nowany głównym koordynatorem tego spotkania, które zaczęto orga-

nizować już po ukończeniu sesji zimowej Rady Generalnej; Komisja

skończyła swoją pracę następnego dnia po zakończeniu sesji.

Po powrocie do Rzymu, dnia 27 maja ks. Filiberto przewodniczył

zebraniu Komisji powołanej przez Księdza Generała dnia 20 lutego

2010 w celu dokonania zewnętrznej oceny Wydziału Nauk Przekazu

Społecznego – UPS; celem spotkania było przedyskutowanie i za-

twierdzenie końcowego sprawozdania, aby przekazać go Wielkiemu

Kanclerzowi, kończąc w ten sposób zadanie, które zostało powierzo-

ne Komisji.

Tego samego dnia 27, po spotkaniu na UPS, Radca wyjechał

do Madrytu na zebranie Wydawnictw salezjańskich: Don Bosko -

Monachium, Elledici – Turyn, Ediçoes Salesianas – Oporto, CCS -

Madryt, w celu wzmocnienia stosunków współpracy i współdziałania

między nimi.

Powraca do Rzymu - Domu Generalnego dnia 29 i od

1 czerwca bierze udział w letniej sesji plenarnej Rady Generalnej.

Radca ds. Misji

Zaraz po zakończeniu sesji zimowej Rady Generalnej, Radca ds.

Misji ks. Václav Klement, pojechał na Wizytację nadzwyczajną do

Inspektorii w Manila (Północne Filipiny), która odbyła się między

28 styczniem a 28 kwietniem 2010. Odwiedzając jako Wizytator,

już po raz drugi, 25 placówek na wyspie Luzon, złożył także wizytę

w nowo powstałej placówce „Fr. Dueñas Memorial School” na wy-

spie Guam (USA), zapoczątkowanej przez trzech pierwszych współ-

braci w 2009. Wizytacja nadzwyczajna zakończyła się w trakcie

Kapituły Inspektorialnej w Batulao.

Wizyta ta została dwukrotnie przerwana: w dniach 4-6 marca,

aby poprowadzić spotkanie Inspektorów Azji Wschodniej – Oceanii

w Port Moresby (Delegatura PNG-SI); a od 20 marca di 9 kwiet-

7.3 Page 63

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

nia, aby wziąć udział w sesji pośredniej Rady Generalnej, połączone

z kilkoma dniami na studium osobiste w siedzibie.

W czasie pobytu w Rzymie, Radca poprowadził zebranie, które

miało za cel koordynację solidarności w związku z trudną sytuacją

i odbudową naszych dzieł na Haiti (Pisana, 27 marca), Na spotka-

niu, które zostało zwołane przez Księdza Generała, był także obecny

Przełożony Wizytatorii z Haiti, ks. Sylvain Ducange. Przed powrotem

do Manili, uczestniczył w spotkaniu „Don Bosco Network” (Rada

wykonawcza, Walne zgromadzenie, Pisana 7 - 9 kwietnia), i jest rze-

czą charakterystyczną, że po raz pierwszy uczestniczyły w nim trzy

salezjańskie, misyjne Organizacje Pozarządowe (ONG): Solidaridad

Don Bosco (SSE), Młodzi Światu (PLS), SAVIO (SLK).

Po zakończeniu Wizytacji nadzwyczajnej w Północnych

Filipinach, ks. Klement poświęcił się animacji misyjnej czterech

Inspektorii brazylijskich (30 kwiecień - 19 maj). W Inspektorii São

Paulo (BSP) wziął udział w Pierwszym Kongresie Wolontariatu mi-

syjnego Regionu Ameryki Łacińskiej – Stożek Południowy, wspólnie

z Radcą Regionalnym ks. Natale Vitali i z ks. Stanisławem Rafałko.

W Inspektoriach BSP, BBH, BCG, BRE spotkał się z młodymi

współbraćmi będącymi w formacji początkowej w 10 domach for-

macyjnych (São Paulo, studenta teologiczny; Lorena, prenowicjat

i postnowicjat; São Carlos, Campo Grande, prenowicjat, nowicjat

i postnowicjat; Belo Horizonte, studenta teologiczny; Recife, preno-

wicjat i nowicjat); spotkał się z delegatami ds. animacji misyjnej i z ich

zespołami (BSP, BCG, BBH, BRE); uczestniczył w Radzie inspekto-

rialnej z BSP i w Komisji ds. PG z BCG. W każdej z Inspektorii zło-

żył wizytę w niektórych placówkach misyjnych (BCG: São Marcos,

Meruri, Sangradouro; BSP: Campinas; BBH: Para da Minas; BRE:

Joazeiro do Norte). Dnia 14 maja w Campo Grande, w Muzeum

Kultur „Dom Bosco”, razem z Rektorem Katolickiego Uniwersytetu

„Ksiądz Bosko” ks. Marinoni i z Wodzami plemion Guaranti odsłonił

pamiątkowe popiersie Księdza Bosko.

Powróciwszy do Włoch, od 21 do 25 maja wziął udział, wraz

z całą Radą Generalną, w spotkaniu Biskupów Salezjańskich

w Turynie, a w wolnych chwilach zrobił kilka wywiadów z Biskupami

misjonarzami.

7.4 Page 64

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Jeszcze przed letnią sesją Rady Generalnej, w dniach 27 – 30

maja, uczestniczył w New Rochelle, wraz z Ekonomem generalnym

i ks. Stanisławem Rafałko, w dorocznym spotkaniu pięciu Prokur

Misyjnych z Bonn, Madrytu, New Delhi, New Rochelle i Turynu.

Ekonom Generalny

Po zakończeniu zimowej sesji plenarnej Rady Generalnej, ko.

Claudio Marangio od 14 do 20 lutego, wspólnie ze współpracowni-

kami Ekonomatu Generalnego, prowadził w Domu Generalnym. kurs

dla nowych Ekonomów inspektorialnych

W dniach 2 i 3 marca był w Lyon, we Francji, na spotkaniu ze

wszystkimi Inspektorami regionu Europy Zachodniej.

Od 22 do 31 marca uczestniczył w sesji pośredniej Rady

Generalnej dnia 26 marca wziął udział w Radzie administracyjnej

wydawnictwa SEI, w Turynie.

Od dnia 22 do 25 kwietnia udał się z wizytą animacyjną do

Gatchina, w Rosji, a od 26 do 30 maja uczestniczył w spotkaniu

Prokuratorów misyjnych w New Rochelle.

Radca Regionu Afryka – Madagaskar

PO zakończeniu zimowej sesji Rady Generalnej, Radca

Regionalny dla Afryki i Madagaskaru, ks. Guillermo Basañes, przybył

27 stycznia do Inspektorii AET. W nowym Wikariacie Apostolskim

w Gambella uczestniczył 31 stycznia w konsekracji biskupiej nasze-

go współbrata, Mons. Angelo Moreschi.

Przewodniczył w objęciu urzędu przez dwóch nowych

Przełożonych Wizytatorii: dnia 3 lutego w Gbodjomé (Togo), przez

ks. Faustino García, nowego Przełożonego w Afryce Zachodniej

Frankofońskiej (AFO); i dnia 10 marca w Yaoundé (Kamerun), ks.

Manuel Jiménez, nowego Przełożonego w Afryce Tropikalnej (ATE.)

Dnia 6 i 7 lutego w Pointe Noire (Rep. Kongo) uczestniczył

w obchodach pięćdziesięciolecia obecności salezjanów, którym

przewodniczył Ksiądz Generał. Następnie udał się do Inspektorii

7.5 Page 65

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

w Afryce Wsch.(AFE), aby wziąć udział w ‘Curatorium’ wspólno-

ty studentów teologii w Utume (Nairobi) a potem i postnowicjatu

w Moshi (Tanzania).

Dnia 15 lutego rozpoczął, w imieniu Księdza Generała, Wizytację

Nadzwyczajną w Wizytatorii Nostra Signora Afryki – ATE. Tego dnia

przewodniczył zebraniu Rady Wizytatorii. Wizytacja zakończyła się dnia

20 maja, w trakcie której miał możliwość spotkania wszystkich współ-

braci z 18 wspólnot tego Okręgu, rozsianych w sześciu różnych krajach.

W czasie trwania Wizytacji w ATE, ks. Basañes w dniach od 6 do

9 kwietnia był także obecny na Kapitule Inspektorii Zambia, Malawi

(ZMB), w Lusace (Zambia); wygłosił dzień skupienia na rozpoczęcie

Kapituły i przewodniczył jednej sesji wraz z konsultacją w sprawie

nominacji nowego Przełożonego. Był również obecny w Moramanga

(Madagascar), gdzie Ksiądz Generał wygłosił Rekolekcje dla

Dyrektorów i Radców frankofońskich z Regionu.

Po zakończeniu Wizytacji Nadzwyczajnej w dniach 21

i 22 maja uczestniczył w ‘Curatorium’ wspólnoty studentów teologii

z Yaoundé, a w dniach 25 i 26 maja w nowicjacie i postnowicjacie

w Lomé,.

Dnia 29 maja powrócił do Rzymu, aby wziąć udział w letniej

sesji plenarnej Rady Generalnej.

Radca Regionu Ameryka Łacińska – Stożek Południowy

Radca dla Regionu Ameryki Łacińskiej – Stożka Południowego,

ks. Natale Vitali, po zakończeniu sesji zimowej Rady Generalnej,

uczestniczył z Księdzem Generałem, w krótkiej wizycie w Argentynie

Południowej, w Ushuaia i Rio Grande, w miejscach misyjnych zwią-

zanych z działalnością Mons. Giuseppe Fagnano.

Dnia 30 stycznia uczestniczył w uroczystości pierwszej pro-

fesji zakonnej nowicjuszy z dwóch nowych Inspektorii Argentyny

w San Nicolás de los Arroyos, będącą pierwszą wspólnota salezjań-

ska w nowym świecie..

Dnia 31stycznia, uroczystość św. Jana Bosko, Ksiądz Generał

przewodniczył Eucharystii, która znaczy początek posługi dwóch no-

7.6 Page 66

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wych Inspektorów salezjańskiej Argentyny: w Argentynie Północnej

ks. Manuel Cayo i w Argentynie Południowej ks. Ángel Fernández

Artime.

Miały miejsce także spotkania Księdza Generała z młodzieżą

z MGS, z Salezjanami i Rodziną Salezjańską.

W pierwszy dzień lutego, wspólnie z Księdzem Generałem

Radca Regionalny pojechał do Mendoza i Rodeo del Medio na spo-

tkanie z Salezjanami, młodzieżą i Rodziną Salezjańską.

Dnia 7 lutego przybył do miasta Recife, w Brazylii, aby spotkać

się z Radą Inspektorialną i wręczyć list Księdza Generała po zakoń-

czeniu Wizytacji nadzwyczajnej. Złożył także wizytę w postnowicja-

cie i prenowicjacie.

Dnia 27 lutego znajdował się w Santiago del Cile w czasie sil-

nego trzęsienia ziemi, które wyrządziło wiele szkód, niszcząc rów-

nież niektóre dzieła salezjańskie. W dniach 27 i 28 odwiedził prawie

wszystkie domy salezjańskie w Santiago, aby osobiście zdać sobie

sprawę ze strat wyrządzonych przez trzęsienie ziemi.

Z wielkim trudem zdołał przybyć 5 marca do Quito, aby uczest-

niczyć w Rekolekcjach głoszonych przez Księdza Generała dla

wszystkich Inspektorów dwóch regionów Ameryki.

W dniu 8 marca, skorzystał ze sposobności, aby razem

z Radcą Regionalnym dla Ameryki Środkowej zorganizować spotka-

nie z zespołem Regionalnego Centrum Salezjańskiego ds. Formacji

ciągłej w Quito,

Dnia 9 marca udał się w podróż do Buenos Aires, aby wziąć

udział w zebraniu z nową Radą Inspektorialną z ARS (Argentyna

Południowa) a 11 marca w Córdoba z nową Radą Inspektorialną

z ARN (Argentyna Północna). Wygłosił z tej okazji Słówko Wieczorne

do postnowicjuszy Argentyny salezjańskiej w tym mieście i potem

udać się do Alta Gracia, aby odwiedzić nowicjuszy z Argentyny,

Urugwaju i Paragwaju.

Dnia 14 marca rozpoczął Wizytację nadzwyczajną w Inspektorii

Św. Józefa w Urugwaju, która trwała aż do 18 maja.

Po rozmowie z Inspektorem, dnia 16 marca spotkał się

z Radą Inspektorialną a 17 marca rozpoczął wizytację w 18 wspólno-

7.7 Page 67

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

tach salezjańskich Inspektorii.

W Wielki Czwartek uczestniczył w liturgii z duchownymi die-

cezji z Montevideo. Podczas Wizytacji nadzwyczajnej spotkał się na

rozmowę z Biskupem z Salto, Mons. Pablo Galimberti (18 marca);

z Biskupem salezjańskim z Mercedes, Mons. Carlos Maria Collazzi,

Przewodniczącym Konferencji Episkopatu Urugwaju (24 marca);

z Mons. Heriberto Bodeant, Biskupem z Melo (5 kwietnia);

z Biskupem z Tacuarembó i Rivera, Mons. Julio César Bonino (10

kwietnia); z zakonnikami z diecezji Rivera w dniu obchodów 50-le-

cia diecezji (10 kwietnia); z Mons. Alberto Sanguinetti, Biskupem

z Canelones (13 kwietnia); z Mons. Nicolás Cotugno sdb,

Arcybiskupem z Montevideo (13 kwietnia). Spotkał się również

z Konsultą Rodziny Salezjańskiej (16 kwietnia).

Przerwał Wizytację nadzwyczajną, aby 27 i 28 kwietnia uczest-

niczyć w ‘Curatorium’ Nowicjatu i Postnowicjatu z Argentyny

Północnej, w mieście Córdoba.

Dnia 29 kwietnia spotkał się z dwoma Inspektorami

z Argentyny a 30 kwietnia w San Paolo, uczestniczył w pierwszym

Kongresie Wolontariatu Misyjnego z Regionu, na terenie którego był

obecny także Radca ds. Misji, ks. Václav Klement.

W Inspektorii San Paolo zwizytował również Prenowicjat

i Postnowicjat w Lorena, a 5 maja udał się z wizytą do Aspirantatu

i Propedeutycznego w mieście Piracicaba.

Dnia 6 maja pojechał do miasta Brasilia na spotkanie

z Przewodniczącą zakonników i zakonnic z Brazylii, s. Marian

Ambrosio; uczestniczył we Mszy św. z Konferencją Episkopatu

Brazylii zgromadzonej w mieście Brasilia, która każdego dnia miała

swoje celebracje w Krajowym Sanktuarium Księdza Bosko.

Od 10 do 13 maja odbyło się spotkanie Inspektorów

z CISBRASIL. Jednego wieczoru przybyło także 15 Biskupów sale-

zjańskich zebranych w tymże mieście.

Dnia 13 maja miał spotkanie z nowymi Inspektorkami sale-

zjankami z Brazylii i uczestniczył w Eucharystii na rozpoczęcie

Krajowego Kongresu Eucharystycznego Brazylii, w którym uczest-

niczyli wszyscy brazylijscy Biskupi.

7.8 Page 68

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Stamtąd powrócił do Urugwaju, aby zakończyć Wizytację nad-

zwyczajną, spotkaniem z Radą inspektorialną dnia 15 i z wszystkimi

dyrektorami dnia 18 maja.

Dnia 19 maja wyjechał do Rzymu.

Radca Regionu Ameryki Środkowej

Po zakończeniu sesji zimowej Rady Generalnej, ks. Esteban

Ortiz González, Radca dla Regionu Ameryki Środkowej, w czwartek

28 stycznia wyjechał do Santo Domingo (Rep. Dominikańska), aby

dotrzeć, razem z Inspektorem Antylii ks. Víctor Pichardo, samocho-

dem przez granicę do Port-au-Prince, miasta, które zostało zdewa-

stowane przez gwałtowne trzęsienie ziemi dnia 12 stycznia. Celem

podróży jest wzięcie udziału we wprowadzeniu na urząd nowego

Przełożonego Wizytatorii „Bł. Filipa Rinaldi” (HAI), ks. Ducange

Sylvain, w sobotę 30 stycznia, i jednocześnie odwiedzenie dzieł bę-

dących w mieście, zobaczenie szkód spowodowanych przez trzęsie-

nie ziemi i pozdrowienie Współbraci.

Z okazji objęcia urzędu przez nowego Przełożonego, które miało

miejsce podczas uroczystej Eucharystii, której przewodniczył Mons..

Louis Kébreau, SDB, arcybiskup z Cape-Haïtien, przybyła do Port-

au-Prince większość Współbraci z Wizytatorii, a także duża grupą

Salezjanów z Inspektorii „Św. Jana Bosko” z Antylii (ANT), przede

wszystkim z Rep. Dominikańskiej.

Dnia 31 stycznia ks. Ortiz przybył do Città del Messico, gdzie

1 lutego spotkał się z ks. Miguel Aguilar, Inspektorem z MEM,

i jego Radą, aby dokonać wspólnej refleksji nad listem, który Ksiądz

Generał przesłał po niedawnej Wizytacji Nadzwyczajnej, przeprowa-

dzonej przez ks. Filiberto González, Radcę Generalnego ds. Przekazu

Społecznego. Następnego dnia udał się do Domu Rekolekcyjnego

w Tlazala, gdzie pozdrowił Rady Inspektorialne i Dyrektorów

dwóch Inspektorii meksykańskich (MEG i MEM), zgromadzonych

na Rekolekcjach, które głosi ks. Fabio Attard, Radca Generalny

ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego. Przy okazji spotyka się z ks.

Salvador Murguia, Inspektorem z MEG, i z jego Radą.

7.9 Page 69

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Następnie, 3 lutego, ks. Esteban Ortiz udaje się do Gwatemali,

aby złożyć wizytę w CRESCO, które dopiero, co rozpoczęło nowy rok

formacyjny, w którym uczestniczy 11 salezjanów koadiutorów, pocho-

dzący z siedmiu Inspektorii dwóch Regionów Ameryki; dnia 4 lutego

spotkał się z ks. Luis Corral, Inspektorem z CAM, i z jego Radą.

Dnia 5 lutego udaje się do New York i uczestniczy w zjeździe

dwóch Rad Inspektorialnych z Ameryki Północnej (SUE i SUO), któ-

re ma miejsce w Stony Point w dniach 8 i 9 lutego.

Ksiądz Radca Regionalny jedzie następnie dnia 10 lutego do

Berkeley (Kalifornia), na tydzień intensywnego kursu języka angiel-

skiego; w poniedziałek 15 lutego prowadzi kwartalny dzień skupienia

dla współbraci z rejonu północnej Kalifornii.

Następnie, dnia 18 lutego ks. Esteban Ortiz udaje się w podróż

do Bogotá (COB) aby spotkać się z Inspektorem, ks. Mario Peresson

i jego Radą i przeanalizować list, który Ksiądz Generał napisał po

Wizycie Nadzwyczajnej przeprowadzonej w drugim półroczu minio-

nego roku (2009); w czasie pobytu w Bogotá składa także wizytę

w Międzyinspektorialnej Wspólnocie studentów teologii.

W sobotę 20 lutego jedzie do Medellín, aby zapoczątkować

Wizytację Nadzwyczajną w Inspektorii „San Luis Bertrando” (COM).

Następnego dnia spotyka się z Inspektorem, ks. Vidal Niebles i z jego

Radą, i zaraz rozpoczyna wizyty we Wspólnotach (22) Inspektorii.

W niedzielę 28 lutego przerywa wizytację, aby wziąć udział

w Rekolekcjach, które Ksiądz Generał głosi dla Inspektorów z dwóch

Regionów Ameryki w Cumbayá (Quito, Ekwador), od 1 do 5 marca;

w tych dniach towarzyszy Księdzu Generałowi w spotkaniu z Rodziną

Salezjańską, w odwiedzinach w Regionalnym Centrum Formacji

Ciągłej i w dziękczynnej akademii, podczas której młodzież z dzieł

salezjańskich (SDB, CMW, HHSSCC) z Quito wyraziła wdzięczność

Następcy Księdza Bosko.

W niedzielę 7 marca Radca Regionalny powraca do Inspektorii

w Medellín, aby podejmując Wizytację Nadzwyczajną, kontynuując

drogę poszczególnych Wspólnot.

Dnia 28 kwietnia przybywa do Inspektorii Urna Księdza Bosko,

która będzie wędrować po Inspektorii aż do 11 maja; dnia 6 maja

7.10 Page 70

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w szkole technicznej Pedro Justo Berrío, Ksiądz Radca Regionalny

przewodniczył Eucharystii przy relikwiach Księdza Bosko, w czasie

której Salezjanie odnawiają swoją profesję zakonną.

W sobotę rano 15 maja ks. Esteban Ortiz González, przedsta-

wił końcowe sprawozdanie Wizytacji Nadzwyczajnej Dyrektorom

wszystkich Wspólnot i Współbraciom, którzy przybyli z tej okazji;

po południu spotkał się z Inspektorem i jego Radą, i w ten sposób

zakończył Wizytację Nadzwyczajną w COM.

W niedzielę 16 maja jedzie do Limy, aby przeprowadzić kon-

sultację dotyczącą nominacji nowego Przełożonego Inspektorii

„Santa Rosa da Lima” (PER); w poniedziałek 17 ma spotkanie ze

Współbraćmi w Piura, we wtorek 18 w Cusco, w czwartek 20 w Limie;

w piątek 21, w godzinach porannych spotyka się z Inspektorem, ks.

Vicente Santilli i jego Radą. Po południu tego samego dnia przewod-

niczy pogrzebowi ks. Eugenio Pennati, który zmarł dzień wcześniej.

W piątek wieczorem 21 maja jedzie do Turynu, aby uczestniczyć

w końcowej części spotkania z Biskupami Salezjańskimi. Ostatecznie,

25 maja powraca do Rzymu na letnią sesję plenarną Rady Generalnej,

która rozpoczyna się 1 czerwca.

Radca Regionu Azja Wschodnia – Oceania

Ksiądz Radca dla Regionu Azji Wschodniej i Oceanii, ks. Andrew

Wong, opuścił Rzym 21 stycznia, po zakończeniu sesji zimowej Rady

Generalnej. Od 30 stycznia do 3 lutego przeprowadził wizytę ani-

macji w Inspektorii Filipin Południowych (FIS). Następnie, od 4 do

18 lutego dokonał wizytę animacji w Inspektorii Filipin Północnych.

Od 19 lutego do 1 marca Radca odbył spotkanie animujące

w Delegaturze z Papua Nowa Gwinea, gdzie w dniach 2-4 marca miał

doroczne spotkanie z Inspektorami i Przełożonymi z Regionu.

Dnia 7 marca przybył do Myanmar (Birmania) na Wizytację

nadzwyczajną w tej Wizytatorii (MYM). Wizytacja rozpoczęła się

8 marca trwała do 3 kwietnia. Równocześnie, w trakcie trwania wizyty

w lokalnych wspólnotach, ks. Andrew Wong przeprowadził także

konsultację ws. nominacji nowego Przełożonego Wizytatorii.

8 Pages 71-80

▲back to top

8.1 Page 71

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Dnia 4 kwietnia Radca opuścił Myanmar, udając się do

Jakarta, aby towarzyszyć Księdzu Generałowi w jego wizycie

w Wizytatorii z Indonezji-Timor Wschodni (ITM) od 6 do 9 kwietnia.

Ksiądz Generał zatrzymał się w Jakarta, gdzie zebrali się współbra-

cia z Inspektorii. Po odwiedzinach Księdza Generała, Radca pozostał

w Wizytatorii ITM od 10 do 24 kwietnia, aby przeprowadzić konsul-

tację ws. nominacji nowego Przełożonego. Dnia 24 kwietnia opuścił

Timor Wschodni, udając się do Bangkoku, aby dokonać wizyty ani-

macji w Inspektorii z Tajlandii (THA), w dniach 25-30 kwietnia.

Ksiądz Radca kontynuował swój objazd po Regionie przeprowa-

dzając spotkania animujące w Delegaturze Mongolii, od 1 do 8 maja.

Potem, od 9 do 16 maja odbył wizytę animacji w Inspektorii Chin.

Rankiem 17 maja opuścił Chiny, przybywając do Rzymu wieczorem

tego samego dnia.

Radca Regionu Azji Południowej

Po sesji zimowej Rady Generalnej, Radca dla Regionu Azji

Południowej, ks. Maria Arokiam Kanaga, 29 stycznia wyjechał do

Indii. Udał się do studentatu teologicznego „Kristu Jyoti College”

w Bangalore, aby świętować tam uroczystość Księdza Bosko. Tego

samego dnia odwiedził dom inspektorialny Sióstr „Missionary Sisters

of Mary Help of Christians” w Bangalore. Dnia 1 lutego złożył wi-

zytę w „Don Bosco Renewal Centre”, aby omówić programację

i przyszłość Centrum. Radca Regionalny kolejne dwa dni spędził

w Tirupattur (INM), odwiedzając pobliskie wspólnoty. Wieczorem

4 lutego w Chennai przemawiał do członków Kapituły inspektorial-

nej z INM. Nazajutrz udał się do Hyderabad na objęcie urzędu przez

nowego Inspektora, ks. Balaraju Raminedhi. Następnego dnia spotkał

się z Radą inspektorialną, aby wspólnie przedyskutować prioryteto-

we sprawy dla nowego Inspektora i jego Rady.

Opuściwszy Hyderabad, Radca Regionalny przybył do New

Delhi, gdzie obejrzał niektóre działki gruntowe w związku z budową

części biurowej i pomieszczeń wspólnotowych dla nowej siedziby

Konferencji Inspektorii Azji Południowej. Tego samego dnia spo-

8.2 Page 72

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

tkał się z Radą inspektorialną z INN, aby przedyskutować aktualną

sytuację Inspektorii. Dnia 8 lutego przybył do Kalkuty i rozpoczął

Wizytację nadzwyczajną w Inspektorii INC, wygłaszając konferencję

do dyrektorów i innych odpowiedzialnych z Inspektorii. Następnego

dnia spotkał się z Radą inspektorialną, aby wysłuchać jej opinię, oraz

omówić i ustalić niektóre detale Wizytacji. Zapoczątkowując pro-

gram Rozpoczynając ją dnia 12 lutego, udał się do 40 miejsc i za-

kończył dopiero 12 maja. Zaczął od domów z Mirpara, Park Circus,

Liluah i Ashalayam w obszarze Kalkuty i jeszcze w lutym zakończył

w Kalyani i Bandel.

W marcu, po złożeniu wizyty na placówkach w Krishnagar,

w dniach od 5 do 7, Radca Regionalny przebywał w Bangladeszu,

aby odwiedzić pierwszą salezjańską placówkę w Utrail. Stamtąd

poleciał samolotem do Mumbai i Goa, aby przeprowadzić konsul-

tację na nowego Przełożonego Inspektorii z Panjim-Konkan (INP),

był – między 8 i 12 marca – w miejscowości Nashik (INB), potem

Sirsi, Fatorda i Odxel (INP) spotykając się ze współbraćmi grupowo

lub indywidualnie. Po powrocie do Kalkuty kontynuował Wizytację

w regionach Azimganj, Polsondamore, Berhampur, Calcutta, Joypur,

Dumka, Katihar, Purnea i Siliguri. Dnia 20 marca przerwał wizytację,

aby udać się do Delhi na inaugurację wielkiego i znaczącego projek-

tu zwanego „Skill Development and Employment” przeznaczonego

dla 200.000 młodzieży, ze strony „Don Bosco Tech” we współpracy

z Ministerstwem Gospodarki i Rozwoju (MoRD) Indii.

Przez większą część miesiąca lutego, łącznie z Wielkim

Tygodniem, Radca Regionalny kontynuował Wizytację w Siliguri,

Monsadah, Bongaon, Sonada, Kalimpong i Malbassey w państwie

Sikkim. Długa przerwa w Wizytacji miała miejsce od 6 do 17 kwietnia

ze względu na inne ważne obowiązki. Po uzyskaniu prawa jazdy dnia

7 kwietnia w Tirupattur, Radca Regionalny przybył do Dungalpitiya,

siedziby Wizytatorii w Sri Lance. W dniach 9-10 kwietnia miało miej-

sce semestralne zebranie Rady SCPSA. Wieczorem 10 kwietnia przy-

byli do Sri Lanki Ksiądz Generał i jego Wikariusz. W tym czasie mia-

ły miejsce następujące wydarzenia. W niedzielę 11 i w poniedziałek

12, Ksiądz Generał przewodniczył spotkaniu Inspektorów z Regionu

8.3 Page 73

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Azji Południowej. Następnie, po południu 12, Ksiądz Generał odwie-

dził aspirantat w Dankotuwa. Rano 13, wygłosił konferencję do Rady

inspektorialnej i potem do współbraci z Wizytatorii. Godne odnoto-

wania jest to, ze 13 kwietnia po południu, Ksiądz Generał odwiedził

domy w Nochiagama i Murunkan na północy Wyspy, a 14 kwietnia

odwiedził dom w Vavuniya dla dziewcząt sierot wojny, którymi opie-

kują się Siostry Salezjanki.

Po wyjeździe Księdza Generała ze Sri Lanki, Radca Regionalny

kontynuował swoją wizytację Regionów Północnej Sri Lanki

ciężko dotkniętych wojną; spotkał się z Biskupami z Mannar

i Jaffna i obejrzał osobiście zniszczenia wojenne i to, co pozostało

z naszej placówki w Nachchiguda. Przez kolejne trzy dni przeprowa-

dził konsultację na nowego Przełożonego Wizytatorii spotykając się

z trzema odrębnymi grupami współbraci i rozmawiając indywi-

dualnie. Przejeżdżając przez Chennai, w podróży do Kalkuty, dnia

17 kwietnia Radca Regionalny przemówił do Kapituły Generalnej

„Sisters of Maria Auxiliatrix”. Od 18 kwietnia podjął na nowo wizy-

tację w Inspektorii Kalkuta.

W maju według programu wizytacji, Radca Regionalny udał się

do Sonada i Mirik. Wskutek zamieszek społeczno-politycznych, zo-

stała odłożona wizytacja w Nepalu. Dlatego też w Kalkucie Radca

Regionalny poświęcił czas na przygotowanie swojego sprawozdania,

odwiedzając też „Auxilium Parish”. Dnia 11 maja przedstawił spra-

wozdanie Radzie inspektorialnej i następnego dnia zakończył wizy-

tację Eucharystią i spotkaniem z dyrektorami wspólnot. W drodze

powrotnej do Chennai, zatrzymał się trzy dni u rodziny, w rodzinnej

miejscowości, i do Rzymu powrócił 20 maja.

Radca Regionu Europa Północna

Ksiądz Radca dla Regionu Europy Północnej, ks. Štefan

Turanský, po zakończeniu sesji zimowej Rady Generalnej, w pierw-

szych dniach lutego wykonał kilka kontrolnych badań lekarskich.

Zadaniem, które najbardziej zaangażowało Radcę Regionalnego

było związane z Wizytacją Nadzwyczajną specjalnego Okręgu Europy

8.4 Page 74

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Wschodniej – „Niepokalanego Poczęcia N.M.P.”, która trwała od

2 marca do 2 maja 2010 r. W dniach od 26 marca do 1 kwietnia miała

miejsce przerwa, aby mógł uczestniczyć w Kapitule Inspektorialnej

Inspektorii Słowackiej, która odbyła się w domu macierzystym i na-

rodowym sanktuarium, w Šaštín.

Okręg Specjalny z siedzibą w Moskwie istnieje od 1993 r.

W jego skład wchodzą cztery państwa: Rosja, Gruzja, Ukraina

i Białoruś. Ponadto jego część tworzy Delegatura Ukrainy obrządku

bizantyjsko-ukraińskiego. Różnica trzech obrządków (łacińskiego,

bizantyjsko-ukraińskiego, ormiańskiego) i pochodzenie współbraci

z 10 narodowości czynią ten Okręg złożoną rzeczywistością i stano-

wią wyzwanie dla misji salezjańskiej.

Radca Regionalny spotkał się dwa razy z Radą Inspektorialną, na

rozpoczęcie i na zakończenie wizytacji. Szczególne spotkanie odbyło

się we Lwowie (Ukraina) z Przełożonym Delegatury inspektorialnej

obrządku bizantyjsko-ukraińskiego i z jego Radcami.

W trakcie wizytacji w Gruzji (Turtskh) w domu CMW spotkał

się z Wizytatorką s. Carla Castellino i wymienić się doświadczeniami

Salezjanów i CMW pracujących Gruzji.

Ponadto spotkał się z różnymi władzami kościelnymi

i świeckimi: z biskupem Moskwy Mons. Paolo Pezzi, i następne-

go dnia (ciągle w Moskwie) z Mons. Clemens Pickel, biskupem

z Saratowa. Na Białorusi miał oficjalne spotkania z Mons. Tadeuszem

Kondrusiewiczem, metropolitą Mińska, z nuncjuszem apostolskim

na Białorusi, Mons. Martin Vidović, z wizytatorem apostolskim dla

greko-katolików na Białorusi, archimandrytą Sergej Gajek, z Mons.

Aleksandrem Kaszkiewiczem z Grodna (Białoruś) i z wiceburmi-

strzem Mińska p. Titinkof Michail Sergej. W Odessie, na Ukrainie,

spotkał się z biskupem obrządku łacińskiego Mons. Bronisławem

Bernackim i we Lwowie uczestniczył w celebracji eucharystycz-

nej w obrządku bizantyjsko-ukraińskim z naszym biskupem sale-

zjańskim Mons. Andrey Sapelak, „patriarchą” salezjanów ukraiń-

skich. Ponadto, w pierwszych dniach marca miał znaczące spotka-

nie w Armenii, w Jereven z Mons. Neshan Karakéhéyan, byłym

Administratorem Apostolskim dla Katolików armeńskich z Europy

8.5 Page 75

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Wschodniej, następnie z Nuncjuszem Apostolskim Gruzji Mons.

Claudio Buggerotti i z biskupem Giuseppe Pasotto, Administratorem

Apostolskim Kaukazu dla obrządku łacińskiego z siedzibą Tibilisi

(Gruzja).

Oprócz tego uczestniczył w Kapitule Inspektorialnej Okręgu,

która odbyła się w dniach 26-30 kwietnia w Oktyabrskiy niedaleko

Moskwy.

Obecność charyzmatu salezjańskiego jest bardziej dynamiczna

i z potencjałem, który należałoby rozwijać na Ukrainie i Białorusi, pod-

czas gdy Rosja z Syberią i Gruzja nadal pozostają obszarem „misji”.

Następnie, Radca Regionalny częściowo uczestniczył w spo-

tkaniu formatorów z całej Europy, które miało miejsce w Krakowie

(Polska) w dniach 5-8 maja.

Od 7 do 10 maja przewodniczył dorocznemu spotka-

nie Inspektorów z Regionu Europy Północnej, które odbyło się

w Wiedniu, w domu inspektorialnym - Don Bosco Haus.

Zaraz potem, 11 maja, przeprowadził konsultację na nowego

Inspektora w Budapeszcie na Węgrzech.

W końcu, z Księdzem Generałem i innymi Radcami wziął

udział w spotkaniu Biskupów salezjańskich, które miało miejsce

w Turynie-Valdocco, w dniach 21-25 maja 2010 r.

Radca Regionu Europa Zachodnia

Po zakończeniu zimowej sesji plenarnej Rady Generalnej, Ksiądz

Radca dla Regionu Europy Zachodniej, ks. José Miguel Núñez,

opuścił Rzym aby w dniu 30 stycznia dotrzeć do Málaga, i wziąć

udziału w obchodach Stulecia Założenia Stowarzyszenia Byłych

Wychowanków w tym mieście. Dnia 31 stycznia był w Mérida, aby

w tym domu salezjańskim obchodzić uroczystość Księdza Bosko.

Dnia 1 lutego ks. José Miguel udaje się do Madrytu, aby uczestni-

czyć w różnych spotkaniach Krajowego Centrum ds. Duszpasterstwa

Młodzieżowego i Prokury Misyjnej.

Dnia 2 lutego spotyka się w Madrycie z Nadzwyczajną Komisją

Iberica do spraw Restrukturyzacji salezjańskiej obecności w Hiszpanii

8.6 Page 76

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

(CIER), której przewodniczy Radca Regionalny.

W dniach 6-12 lutego głosi Rekolekcje dla współbraci

z Inspektorii Walencji w Godellete (Walencja).

Następnie, w dniach 12-17 lutego głosi drugą turę Rekolekcji dla

współbraci z Portugalii w Lizbonie, na temat treści KG 26.

Tego samego dnia 17, Radca Regionalny jedzie do Kénitra

(Maroko), aby rozpocząć Wizytację Nadzwyczajną w Inspektorii

Francji i Belgii Południowej (FRB). „Saint François de Sales”.

Wizytacja trwa aż do końca maja.

W dniach 25-28 lutego Radca uczestniczy w Kongresie Szkoły

Salezjańskiej w Europie, który odbywa się w Domu Salezjańskim

w Sanlúcar la Mayor (Sewilia).

W dniach 2-4 marca, razem z ks. Filiberto González i ko.

Claudio Marangio wziął udział w Lyonie, w zebraniu Konferencji

Iberica i w dorocznym spotkaniu z Regionu Europy Zachodniej,

z udziałem Inspektorów i Delegatów ze wszystkich Inspektorii.

Od 24 do 31 marca, Radca uczestniczy w sesji pośredniej Rady

Generalnej, która odbywa się w Rzymie, aby przedstawić i rozważyć

sytuację Regionu Europy Zachodniej.

Dnia 5 kwietnia, ks. José Miguel przewodniczy zebraniu

Nadzwyczajnej Komisji Iberica do spraw Restrukturyzacji (CIER)

w Madrycie.

Jeszcze w kwietniu, w dniach 22-23, ks. José Miguel udaje się

do Barcelony, aby towarzyszyć Księdzu Generałowi w wizycie ani-

macji Inspektorii Barcelony, z okazji 125 rocznicy Założenia Domu

Salezjańskiego w Sarrià.

W dniach 26-28 maja kończy w Paryżu Wizytację Nadzwyczajną

przeprowadzoną w Inspektorii FRB, w imieniu Księdza Generała,

trwającą ponad trzy miesiące.

Dnia 29 maja powraca do Rzymu, aby wziąć udział w sesji let-

niej Rady Generalnej.

8.7 Page 77

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Radca Regionu Włochy i Bliski Wschód

Po skończeniu sesji zimowej Rady Generalnej, dnia 30 stycz-

nia 2010 r. ks. Pier Fausto Frisoli, Radca Regionalny dla Włoch

i Bliskiego Wschodu,. wznowił Wizytację nadzwyczajną w Inspektorii

Lombardo-Emiliana „San Carlo Borromeo” (ILE). Uroczystość

św. Jana Bosko obchodził we wspólnocie w Brescia.

Potem udał się z wizytą do następujących wspólnot: Chiari,

Como, Bolonii „Beata Vergine di San Luca”, Mediolanu „San

Domenico Savio”, Sondrio, Treviglio, Sesto San Giovanni „Maria

Ausiliatrice”.

W dniach 10 i 11 marca uczestniczył w Seminarium naukowym

krajowego Biura powołaniowego a od 12 do 20 marca wziął udział

w Rekolekcjach dla Dyrektorów i Radców inspektorialnych z trzech

Inspektorii włoskich (ILE, INE, IME) oraz z Bliskiego Wschodu,

głoszonych przez Księdza Generała.

Od 22 do 25 marca uczestniczył w sesji pośredniej Rady

Generalnej, w trakcie której omówił sytuację Regionie Włoch

i Bliskiego Wschodu.

Po czym podjął na nowo wizytację w ILE, a w szczególności

we wspólnocie w Nave, Mediolanie „Sant’Ambrogio”, Sesto San

Giovanni „Opere sociali Don Bosco”, Zurychu, Bolonii „Don Bosco”,

Arese Istituto, Forlì, Mediolanie „San Carlo”, Pavia.

Te poszczególne wizytacje były przerywane przez uczestnictwo

w ‘Curatorium’ w Turynie „Crocetta”i w czasie zebrania Prezydium

Konferencji Inspektorów Regionu, które odbyło się w Turynie

w dniach od 3 do 5 maja, w czasie wystawienia Świętego Całunu.

W dniach 15 i 16 maja Radca Regionalny wziął udział

w Radzie inspektorialnej ILE a dnia 17 zakończył Wizytację nadzwy-

czajną, przedstawiając Dyrektorom sprawozdanie w Mediolanie.

Od 21 do 25 maja uczestniczył wraz z Księdzem Generałem

i innymi członkami Rady Generalnej w spotkaniu Biskupów sale-

zjańskich w Turynie.

Następnie powrócił do Rzymu na letnią sesję plenarną Rady

Generalnej.

8.8 Page 78

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Sekretarz Generalny

Realizując określone linie w programacji na sześciolecie,

Sekretarz generalny w tym okresie, w porozumieniu z Księdzem

Generałem i poszczególnymi Radcami regionalnymi, przeprowa-

dził trzy spotkania z Sekretarzami inspektorialnymi. Dwa odbyły się

w Rzymie – Domu Generalnym, odpowiednio: dla Sekretarzy

z Regionu Azji Południowej, w dniach 8-12 lutego; i dla Sekretarzy

z Regionu Włoch i Bliskiego Wschodu, w dniach 22-26 lutego;

oraz jedno w Lusace, w Zambii, dla Sekretarzy z Regionu Afryki

i Madagaskaru, w dniach 26-30 kwietnia.

Jak to zaznaczono w liście zapraszającym, spotkania mia-

ły charakter dokształcenia i wzajemnej wymiany doświadczeń.

Zagadnienia, w rozkładzie dziennym, dotyczyły Sekretarza

i Sekretariatu inspektorialnego, mając na uwadze dokumentację,

statystyki, aspekty prawne, archiwa i biblioteki. Szczególny nacisk

został położony właśnie na archiwa a także na różne sprawy praw-

ne. Należy podkreślić aktywne uczestnictwo Sekretarzy i braterskość

spotkań, które miały również wartość wspólnego poznania rozma-

itych rzeczywistości.

Po spotkaniu w Lusace, Sekretarz udał się do Wizytatorii

w Afryce Południowej, gdzie dzięki uprzejmości Przełożonego,

współbraci, a w szczególny sposób sekretarza inspektorialnego, ks.

John Coleman, mógł odwiedzić niektóre domy Wizytatorii, podzi-

wiając wielką różnorodność placówek i zaangażowanie współbraci.

Specjalne podziękowanie za salezjańską gościnność i przy-

jęcie należy wyrazić wspólnocie Domu Generalnego w Rzymie,

a także wspólnocie w Lusace – Chawama w Zambii i wspólnocie

w Walkerville w Południowej Afryce.

8.9 Page 79

▲back to top

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1. Pozdrowienie Księdza Generała do Biskupów salezjańskich przybyłych

na spotkanie do Turynu – Valdocco

Tekst przemówienia Księdza Generała na otwarcie Spotkania

Biskupów salezjańskich w Turynie – Valdocco, sobota 22 maja 2010

r. Wraz ze słowami powitania, Ksiądz Generał wyszczególnia i ob-

jaśnia cele tego wymownego zjazdu, określając również społeczny

i kościelny kontekst, w którym się odbywa.

Drodzy Bracia Biskupi.

Jest mi bardzo miło, że mogę was serdecznie powitać i podzię-

kować za pozytywną odpowiedź na zaproszenie na to Spotkanie

i wyrazić radość z waszej obecności. To jest zawsze wasz dom, nasz

dom rodzinny, ponieważ w pewnym sensie my wszyscy Salezjanie

zrodziliśmy się tutaj, na Valdocco. Jest nam zawsze bardzo miło móc

rozmawiać z wami o sprawach dotyczących Kościoła i Zgromadzenia

na świecie.

Posłużę się dwoma używanymi określeniami: współbracia, po-

nieważ, jak to mogłem stale zauważyć w czasie moich podróży, ist-

nieje zawsze wielka łączność z wami i między nami. Wszędzie, czy

to podczas celebracji, czy na zgromadzeniach, spotykałem przy sobie

Biskupów, których łączyła miłość naszego Założyciela. Widziałem

zafascynowanie Księdzem Bosko i zrozumienie zachęty do działania

apostolskiego.

Ale jesteście nie tylko współbraćmi, jesteście Biskupami,

Arcybiskupami, Kardynałami Kościoła; i to jest uznanie waszego

osobistego oddania na służbę Kościołowi, waszej roli apostolskiej

i waszego doświadczenia eklezjalnego.

Wcześniej były też takie spotkania, lecz nie o takim zasięgu:

w 1975 r., kiedy obchodziliśmy stulecie misji, ks. Luigi Ricceri

zwołał Biskupów misjonarzy. W 1988 r., w stulecie śmierci Księdza

Bosko, ks. Egidio Viganò zaprosił pewną tylko grupę Biskupów, aby

8.10 Page 80

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wraz z Księdzem Generałem i jego Radą przeżyli ten dzień na Colle

Don Bosco: W czasie zebrania, które miało miejsce po Mszy św.,

zabrali głos niektórzy biskupi, manifestując to samo przywiązanie

i jedność, o których mówiłem wcześniej.

W 2001 r., z okazji wielkiego Jubileuszu Wcielenia Syna Bożego

i Nowego Tysiąclecia, ks. Juan Edmundo Vecchi zwołał wszystkich

naszych Biskupów na kilka dni.

Tym razem jednak ja mam szczęście, aby ponowić tę radosną ini-

cjatywę, zasugerowaną częściowo przez wielu z was, drodzy Bracia

Biskupi, a częściowo przeze mnie samego, aby wspólnie przeżyć,

podczas tych kilku dni, te chwile łaski między KG26 i KG27, który-

mi są 150 rocznica założenia Zgromadzenia, stulecie śmierci Księdza

Rua, 125 rocznica konsekracji pierwszego salezjańskiego Biskupa

Jana Cagliero, pielgrzymka urny Księdza Bosko po całym świecie,

w końcu dwustulecie urodzin Księdza Bosko.

Wszystkie te rocznice i zachęty skłoniły nas do tego, aby zapro-

ponować i przygotować to Spotkanie, które przez was zostało bardzo

przychylnie przyjęte.

Myśl zaczęła dojrzewać, kiedy na KG26 Zgromadzenie powzię-

ło jako ważne wyzwanie na przyszłość, powrót do Księdza Bosko,

aby rozpoczynając znów od niego, uczynić naszym, jego program

duchowy i apostolski, podejmując wyzwania przez wszystkich po-

dzielane a dotyczące konieczności ewangelizacji, potrzeby zaprasza-

nia, ponownego odkrycia ewangelicznego ubóstwa, i zobowiązania

pójścia ku nowym granicom posłannictwa.

Patrząc na liczbę naszych Biskupów, 120 żyjących a 243

w historii naszego Zgromadzenia, możemy stwierdzić, że jest zna-

miennym faktem, iż mamy tak wielką liczbę współbraci, którzy prze-

żywają swoją tożsamość salezjańską w szczególnej sytuacji, jako

biskupi, w relacji z całym kolegium episkopatu, które Duch Święty

pobudza, powołuje i posyła, aby wspierać Kościół jako znak i narzę-

dzie zbawienia.

Pragnienie zorganizowania tego Spotkania powiększył fakt, że

obecnie Zgromadzenie nasze stało się instytucją zakonną z najwięk-

szą liczbą Biskupów! Ponadto, należy podkreślić, że to doświadcze-

9 Pages 81-90

▲back to top

9.1 Page 81

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

nie biskupie może też mieć wpływ na całe Zgromadzenie, podobnie

jak my, nic o tym nie mówiąc, możemy w jakiś sposób udzielać się

w niektórych diecezjach, tam zwłaszcza, gdzie nasi salezjanie są od-

powiedzialnymi za wychowanie, za katechizację czy powołania.

W strukturyzacji niektórych Diecezji miało swój wkład także

Zgromadzenie, dając personel i środki finansowe. Dziś pomagamy

jeszcze w organizowaniu Prefektury Apostolskie w Azerbejdżanie

na Kaukazie, która została nam powierzona. Jest więc pewna liczba

(nie mówimy o jakości!) współbraci, którzy żyli i przeżywają swo-

je powołanie salezjańskie (charyzmat, duchowość i posłannictwo)

w stanie biskupim.

Rozważamy relację Biskup-Kościół lokalny, nie tyle jako

uprzywilejowany punkt refleksji i doświadczenia, ale bardziej, jako

przekazywanie sakramentalnego bogactwa, które nie jest łatwo

wymierzyć. Wy jesteście darem dla nas salezjanów; dzięki wam

i z wami, włączamy się bardziej w Mistyczne Ciało Chrystusa, któ-

rym jest Kościół, stajemy się bardziej „katolikami” i więcej chrześci-

janami.

Wszędzie, gdzie wizytowałem wspólnoty salezjańskie wywie-

rała na mnie zawsze wrażenie,, serdeczna i niemal synowska obec-

ność Biskupów salezjańskich, którzy brali udział w celebracjach,

spotkaniach i podzielali z Księdzem Generałem punkty widze-

nia. Wtedy zrozumiałem, że życiowe więzi, w ogromnej większo-

ści przypadków, nie tylko nie osłabły, lecz raczej wzmocniły się.

W rozmowach nieformalnych i przelotnych z wami, spotkałem się

z przychylnymi i pełnymi entuzjazmu opiniami odnośnie stosowno-

ści realizowania tego rodzaju Spotkań, jakie obecnie przeżywamy.

I oto drugi element: to Spotkanie odbywa się w czasie przygo-

towań do dwustulecia urodzin Księdza Bosko. Jest ono usytuowane

pośrodku między KG26 i KG27. Chcieliśmy więc Was posłuchać! To

jest cel tego Spotkania, wraz z motto, które wybraliśmy i z tematem,

który chcemy rozważyć:

9.2 Page 82

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

« Charyzmat Salezjański a Posługa Biskupa»

Wyzwania i drogi wiary dla nowej ewangelizacji dzisiejszej młodzieży!

W 125 rocznicę konsekracji Mons. Jana Cagliero

Pierwszym celem dla nas, którzy uczestniczymy w posłu-

dze duszpasterskiej i jesteśmy pasterzami, pragniemy zaczerpnąć

z waszego duchowego i duszpasterskiego doświadczenia, które, jak

stwierdził Jan Paweł II, „duchowość jest źródłem i korzeniem wszel-

kiego typu działalności: kulturowej, politycznej, wychowawczej,

duszpasterskiej”.

Ponieważ chcemy pogłębić tę komunię, dlatego jawi się drugi

cel: rozmawiać i porównać to z rzeczywistością, która leży nam bar-

dzo na sercu a jest nią:: posłannictwo młodzieżowe, charyzmat wy-

chowawczy, życie konsekrowane, Zgromadzenie i Kościół według

nauki Synodów kontynentalnych oraz, w końcu, spojrzenie na możli-

we zakresy działalności dla większej współpracy.

Trzecim celem jest wsłuchanie się w to, co mówicie

o Zgromadzeniu wychodząc z waszego doświadczenia eklezjalne-

go. Ten „sensus Ecclesiae” wydaje mi się, jest rzeczywiście jednym

z wymiarów naszego życia salezjańskiego, który należy jeszcze bar-

dziej rozwinąć, zarówno w naszym chrześcijańskim doświadczeniu

wiary, jak również w posłannictwie wychowawczo duszpasterskim

wśród młodzieży.

Czwartym celem jest wspólne celebrowanie, w miejscach

związanych z naszymi początkami charyzmatycznymi, z darem

powołania salezjańskiego, biorąc jako pierwszy punkt odniesie-

nia „Valdocco” z Bazyliką Maryi Wspomożycielki oraz „Becchi”

z Sanktuarium Księdza Bosko.

W bazylice Maryi Wspomożycielki znajduje się obraz przed-

stawiający nam wizję Maryi i Kościoła, jaką miał Ksiądz Bosko,

a którą on chciał przekazać w sposób żywotny swoim Salezjanom,

współpracownikom, dobroczyńcom i młodzieży: Duch Święty, Bóg

Ojciec, Syn, apostołowie, historia Kościoła. Najświętsza Maryja

9.3 Page 83

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Panna jest ikoną Kościoła i opiekunką wspólnoty chrześcijańskiej,

jest Wspomożycielką, wielką podporą naszego duszpasterstwa.

Piątym celem jest wspieranie relacji i kontaktów pomiędzy

wami. Może będziecie mogli pomóc sobie wzajemnie poprzez

bliźniaczą współpracę różnego typu i szczebla, włączając w to

Współpracowników i Rodzinę salezjańską. Nie jest to nowością: spo-

tkałem się z tym w bardzo wielu sytuacjach salezjańskiej rzeczywi-

stości w świecie i uważam, że byłoby to możliwe także pomiędzy

Diecezjami.

Podsuwa nam to myśl, że pomagając sobie wzajemnie bodaj

trochę w pracy duszpasterskiej, możemy także ustalić formy tego,

co dziś nazywane jest wymianą darów między kontynentami, umie-

jętnością otwartości i współpracy międzynarodowej, jako przykłady

komunii dla całego Kościoła, pokonując bariery etniczne i kulturowe.

Ale, w jakim kontekście się gromadzimy? Gdzie się znajdujemy,

kiedy razem z Maryją oczekujemy Ducha Świętego?

Kontekst społeczny i eklezjalny naszego Spotkania

Nasze zebranie odbywa się, właśnie, w momencie, kiedy świat

ponownie jest wstrząśnięty klęskami żywiołowymi, jak trzęsienie

ziemi, które zniszczyło Haiti i to, które ciężko dotknęło Chile, czy

wybuch wulkanu islandzkiego Eyjafjalla, który powalił na kolana

Europę w momencie, kiedy przeżywała nowy kryzys ekonomiczny,

gdy powracała do normalności. To wszystko daje nam odczuć, że je-

steśmy słabi i bezsilni, ale zarazem zdolni szukać rozwiązań, które

pozwolą nam to zrozumieć, lub przynajmniej dać pociechę tym, któ-

rzy najbardziej cierpią.

Ponadto, począwszy od środy popielcowej, rozpoczęła się kam-

pania przeciw Papieżowi i Kościołowi z powodu pedofilii, wzbudzając

zamęt, oburzenie i zniechęcenie. Chodzi o bardzo bolesny problem,

w który zostało wmieszane także życie konsekrowane poprzez nie-

których jej członków. Liczne i różnorodne były na to reakcje. Ja oso-

biście zgadzam się z tym, co powiedział Mons. Mariano Crociata,

Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Włoch (CEI), w jednym

9.4 Page 84

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

z przemówień wygłoszonych w Rzymie dnia 29 kwietnia, z którego

przytaczam pewne fragmenty, które wydają mi się szczególnie wy-

jaśniające, chociaż temu tematowi poświęciliśmy już naszą refleksję

w tym miejscu.

«Problem wychowawczy domaga się wyjaśnień z powodu po-

ważnych i smutnych zdarzeń pedofilii, w które są zamieszani niektó-

rzy duchowni, wzbudzając szeroki rozgłos medialny. Prawdopodobnie

podlegamy jeszcze wrażeniu wywołanemu przez ciągły napływ wia-

domości i komentarzy... Ponieważ nawet pojedynczy przypadek pe-

dofilii, to zawsze za dużo w jakimkolwiek środowisku to takie po-

stępowanie jest podwójnie godne potępienia, kiedy dopuszcza się go

człowieka Kościoła, kapłan czy osoba konsekrowana... Nie można

się dziwić, że reakcja na przestępstwa duchownych jest tak moc-

na... Złość i rozgoryczenie mają znaczący związek ze świadomością

o wysokich przymiotach moralnych i ludzkich duchowieństwa, a także

z większym zaufaniem, jakim darzymy i jakiego oczekujemy od in-

nych, zwłaszcza odnośnie do niepełnoletnich powierzonych naszemu

kierownictwu i naszej wychowawczej odpowiedzialności... Wysokie

wymagania w powiązaniu z naszym posłannictwem czynią niezmier-

nie bardziej niewybaczalną i godną potępienia, tak poważną i dewa-

stującą zdradę..

Wspólnota chrześcijańska znajduje się w tym wszystkim

w szczególnym położeniu, ponieważ jest podwójnie doświadczona

i poszkodowana w swoich członkach, czy to obrażających, czy ofiar;

lecz jest zraniona także w swoim publicznym wizerunku, w wypeł-

nianiu swojego posłannictwa duszpasterskiego...

Uważam, że należy zwrócić uwagę na dwie kwestie. Pierwsze

dotyczy współzależności i odróżnienia trzech sfer działania: wymia-

ru ludzkiej sprawiedliwości, kompetencji nauk oraz łaski i jej dzia-

łania w Kościele; innymi słowy, przestępstwa, choroby, grzechu.

O osobie, która splamiła się nadużyciem wobec nieletnich można

powiedzieć – co jednak należy wyraźnie zweryfikować – że dopu-

ściła się przestępstwa, że jest chora, że popełniła grzech. Taka osoba

powinna poddać się wymiarowi sprawiedliwości, leczeniu, łasce. Te

trzy elementy są konieczne, nie mogą się zastępować ani uzupełniać:

9.5 Page 85

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

kara za przestępstwo nie leczy ani nie prowadzi do przebaczenia, ale

też, odwrotnie, przebaczenie grzechu nie leczy choroby ani też nie

czyni zadość wymaganiom sprawiedliwości, podobnie jak leczenie

nie może zastąpić kary ani tym bardziej odpuścić grzech. Wskazania,

jakich udziela Kościół idą w tym właśnie kierunku harmonijnego

współdziałania na tych trzech szczeblach.. Należy mieć nadzieję, że

abstrahując od polemik medialnych, będziemy zdolni zachęcić do

niezbędnej współpracy, aby złagodzić, a może nawet wręcz uleczyć,

tak głębokie rany.

Gdy chodzi o drugą kwestię, chodzi o to, aby sprawa pedofilii,

jak wskazał Papież Benedykt XVI, zainicjowała drogę oczyszczenia

i odnowy wewnątrz Kościoła. Ta odnowa będzie wymagała spełnie-

nia kilku warunków. Pierwszym warunkiem jest szczególna staran-

ność w rozeznaniu powołań kapłańskich i zakonnych oraz w ich przy-

gotowaniu i formacji do spełniana posług i do konsekracji. Drugim

warunkiem jest to, aby sprawujący władzę w Kościele, zapewniali

ustawicznie wysoką jakość ludzką, duchową, intelektualną i pasto-

ralną tych, którzy pełnią urząd i jednocześnie by czuwali z poczu-

ciem miłości i odpowiedzialności. Trzeci warunek dotyczy każdego

z nas, i dotyczy unikania pokusy indywidualizmu i zamknięcia się

w życiu prywatnym, aby przeżywać braterstwo kapłańskie, zakon-

ne i eklezjalne, w sposób pozwalający na rozwinięcie ewangelicz-

nego upomnienia braterskiego: ono silnie wspomaga nas na drodze

do świętości, która stanowi istotę chrześcijańskiego życia w każdym

jego stanie».

Jutro będziemy obchodzić uroczystość Zesłania Ducha

Świętego, która wskazuje rzeczywiste narodziny Kościoła wraz ze

zstąpieniem Ducha Świętego na uczniów Jezusa, zebranych wo-

kół Maryi w Wieczerniku. Mężczyźni i kobiety przemienieni przez

Ducha stają się nagle odważnymi świadkami i pełnymi entuzjazmu

apostołami, aż do tego stopnia, że dobra nowina o męce, śmierci

i zmartwychwstaniu Jezusa, która przemieniła historię ludzkości, zro-

biła karierę i zdobywa terytoria dla Pana, dociera aż do Europy, która

staje się w ten sposób ‘chrześcijańska’.

9.6 Page 86

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Kończąc,: pragnę wam powiedzieć, że wraz z wami odczuwam

poryw Ducha Świętego. Jesteśmy jak w wieczerniku, zgromadze-

ni podobnie jak apostołowie wokół Maryi. Razem celebrowaliśmy

Miłość wcielonego Boga poprzez oddanie czci Świętemu Całunowi,

który mówi nam o prawdziwym wcieleniu Syna Bożego aż do Jego

śmierci. Wspólnie będziemy obchodzić Uroczystość Zesłania Ducha

Świętego. W końcu razem też przeżywać będziemy święto Maryi

Wspomożycielki.

Niech Pan błogosławi to nasze Spotkanie. Wszystkim wam,

życzę dni pogodnych refleksji, lecz także odpoczynku, wytchnienia

duchowego, i abyście mogli cieszyć się szacunkiem, którym, zapew-

niam was, otacza was Zgromadzenie.

Turyn-Valdocco, 22 maja 2010

Don Pascual Chávez V.

SDB Przełożony Generalny

5.2. List przesłany do Ojca Świętego w trakcie spotkania

salezjańskich Biskupów w Turynie

Tekst Listu, który Przełożony Generalny wspólnie z salezjań-

skimi Biskupami i Radą Generalną, zebrani w Turynie - Valdocco,

przesłali Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI. List został podpisany

przez Księdza Generała, Biskupów obecnych w Turynie i Radców

Generalnych. Oprócz krótkiej informacji o celowości spotkania na

Valdocco, chciano wyrazić synowską miłość i wierność Następcy św.

Piotra, zgodnie z nauczaniem i przykładem Księdza Bosko, a zarazem

jest zobowiązaniem do coraz to pełniejszego przeżywania posłannic-

twa w służbie Kościołowi, przede wszystkim przez wychowywanie

młodzieży.

9.7 Page 87

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Protokół nr 10/0442

Ojcze Święty,

proszę łaskawie przyjąć wyrazy szacunku i przywiązania od

Następcy Księdza Bosko, który w tych dniach uczestniczy w spo-

tkaniu z ponad dziewięćdziesięcioma Biskupami i Kardynałami sale-

zjańskimi w Turynie – Valdocco, w miejscu które przez nasz wszyst-

kich jest uważane za kolebkę Charyzmatu. Wczoraj sprawowaliśmy

Eucharystię kontemplując Święty Całun, ikonę cierpienia Jezusa

Ukrzyżowanego i zarazem ikonę jasności Zmartwychwstałego.

Dziś wraz z Jego Eminencją Kard. Tarcisio Bertone, Sekretarzem

Stanu, będziemy przeżywać Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

w Castelnuovo, w Świątyni Księdza Bosko, którą Wasza Świątobliwość

zechciał w swej dobroci wynieść do godności Bazyliki Mniejszej.

Ojcze Święty, postanowiłem zaprosić wszystkich naszych współ-

braci Kardynałów, Arcybiskupów i Biskupów na ten moment spo-

tkania, wzorując się na tym, co zrobili moi umiłowani poprzednicy:

ks. Egidio Viganò w 1988 r. i ks. Juan Edmundo Vecchi w 2001 r .

Motywem tego braterskiego spotkania są obchody 150 roczni-

cy założenia naszego Zgromadzenia Salezjańskiego, Stulecie śmier-

ci pierwszego Następcy Księdza Bosko, bł. Michała Rua oraz 125

rocznica konsekracji biskupiej pierwszego Biskupa salezjańskiego,

Jana Cagliero, który został później wyniesiony do godności kardynal-

skiej. Jest to okazja, aby zastanowić się wspólnie nad rzeczywistością

duszpasterstwa młodzieżowego, zadając sobie pytanie, w jaki sposób

dokonuje się dziś inkulturacja i propozycja Ewangelii w różnorakich

kontekstach światowych. Jest to także moment, aby wsłuchać się

w doświadczenie pasterskie braci, którzy wyniesieni do godności bi-

skupiej niosą w swoich sercach, jako Salezjanie, tożsamość pasterzy,

którzy troszczą się w sposób szczególny o świat młodzieżowy.

Ojcze Święty, głównym motywem tego listu jest wyrażenie

Waszej Świątobliwości miłości, bliskości, pełnej dyspozycyjności, ja-

kiej uczył nas Ksiądz Bosko już od pierwszych chwil jego charyzma-

tycznego doświadczenia, do Ojca Świętego i całego Kościoła. Dzisiaj

9.8 Page 88

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

jest 119 Biskupów Salezjańskich. Niektórzy z nich służą Kościołowi

pracując w różnych Dykasteriach Watykańskich. Większość spełnia

zadanie pasterskie służąc Kościołom lokalnym rozsianym po całym

świecie. Są to Biskupi zaangażowani na wszystkich kontynentach, od

najbardziej odległych miejsc, jak Wyspy Salomona, Ziemia Ognista,

region Assam w Indiach, Tajlandia, Kongo, Etiopia lub Puszcza

Amazońska, aż do historycznych diecezji Europy, jak Rotterdam,

Gent, Victoria, Salzburg, Linz. Wielu z naszych Biskupów zaanga-

żowanych jest na terenach misyjnych. Niektórzy z nich są odpowie-

dzialni za Wikariaty apostolskie.

Ojcze Święty, proszę odczuć naszą bliskość w tym trudnym cza-

sie dla Kościoła. Wraz z Waszą Świątobliwością podzielamy zmar-

twienia obecnej chwili prosząc Pana, ażeby oczyścił nasze życie

i oczyścił Kościół, abyśmy byli godnymi głosicielami Ewangelii,

przede wszystkim do młodzieży, do ubogich, prostych i tych, którzy

jeszcze nie znają Dobrej Nowiny.

Ojcze Święty, chcemy też zapewnić, że pragniemy podtrzymy-

wać w Zgromadzeniu i w osobach tych naszych braci Biskupów głę-

boką odnowę duchową. Wierzymy, że droga do świętości jest celem,

który należy nieustannie odnawiać w naszych sercach. Jesteśmy zu-

pełnie świadomi tego, że jesteśmy powołani, aby być żywą wino-

roślą prawdziwego krzewu winnego, którym jest Jezus, pozwalając,

aby być przycinanymi przez Słowo Boże i miłość Ojca, i stawać się

w Jezusie coraz bardziej wydajnymi, umożliwiając Duchowi

Świętemu oddziaływanie w naszym życiu bogactwem Jego owoców.

Pragniemy podziękować Ci Ojcze Święty za Twoją świetlaną

posługę, która pomaga nam żyć nadzieją, zbierać bogactwa miłości

chrześcijańskiej, ażeby uczynić go żywym i dającym świadectwo

w całokształcie dzisiejszej historii.

Trzecim motywem, jako Synów Księdza Bosko, jest zapew-

nienie Waszej Świątobliwości o trosce o dzisiejszą młodzież, która

często wydaje się być jak „owce bez pasterza”. Podzielamy potrze-

bę, wskazaną nam przez Waszą Świątobliwość, aby wziąć na sie-

bie odpowiedzialność za tę szczególną „konieczność wychowania”.

W świecie, który chociaż ma wiele sprzeczności, ale stara się być

9.9 Page 89

▲back to top

obrońcą praw osoby ludzkiej, chcemy być apostołami młodzieży,

strzegąc jej praw do poznania tego wszystkiego, co jest „szlachetne,

sprawiedliwe, czyste, szanowane, godne pochwały”. Chcemy dać jej

możliwość podążania drogą dojrzałości ludzkiej, uczuciowej i ducho-

wej, która byłaby wytyczona zgodnie z wielkimi wartościami ludzki-

mi zawartymi w Ewangelii. Chcemy zapewnić im prawa do poznania

Jezusa Chrystusa i Jego propozycji życia w pełni. Pragniemy pomóc

im otworzyli się na doświadczenie Kościoła, które byłoby zarówno

prawdziwe jak i entuzjastyczne. Chcemy także pomóc im odkryć

piękno poświęcenia się Bogu całkowicie, przez życie konsekrowane

lub życie kapłańskie.

Ojcze Święty, zapewniając o stałej modlitwie za Następcę

Piotra, prosimy abyś pobłogosławił nasze ukochane Zgromadzenie,

a w szczególności, tych naszych braci Kardynałów i Biskupów, któ-

rzy chcą być jedynie sługami Ludu Bożego, robotnikami w Winnicy

Pańskiej, gorliwymi poszukiwaczami Królestwa Bożego.

Wyrażamy Waszej Świątobliwości nasze całkowite odda-

nie, wyznajemy naszą wiarę w Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego

i Zmartwychwstałego, i ponownie zapewniamy o naszym zaangażo-

waniu apostolskim.

Niech Duch Św., w tę Uroczystość Zesłania Ducha Świętego,

napełni Jego i nasze serca ogniem apostolskiej zapału, jaki Ksiądz

Bosko wyraził w swoim motto „Da mihi animas, cetera tolle”.

Maryja, Matka Kościoła i Wspomożenie Wiernych, niech będzie dla

wszystkich Matką, Mistrzynią i Przewodniczką.

Z całkowitym oddaniem i synowskim posłuszeństwem.

Turyn, 24 maja 2010

Ks. ascual Chávez Villanueva

Przełożony Generalny Salezjanów Księdza Bosko

9.10 Page 90

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

5.3. List z podziękowaniem od Ojca Świętego

dla Przełożonego Generalnego

Ojciec Święty, Benedykt XVI wyraził swoje podziękowanie za

„serdeczne uczucia synowskiego oddania i duchowej bliskości”, ja-

kie skierowali Przełożony Generalny Ks. Pascual Chávez i Biskupi

salezjańscy w liście przesłanym dnia 24 maja. Oto treść listu przeka-

zanego przez Papieża.

Przewielebny

Ksiądz Pascual Chávez Villanueva, S.D.B.,PrzełożonyGeneralny

Towarzystwa Salezjańskiego Świętego Jana Bosko

Przyjąłem z wielkim zadowoleniem serdeczny list z dnia

24 ubiegłego maja, w którym Ksiądz zechciał mnie zapewnić o go-

rących uczuciach synowskiego oddania i duchowej bliskości Księży

Kardynałów i Czcigodnych Braci Biskupów należących do Rodziny

salezjańskiej, zgromadzonych w Castelnuovo Don Bosco, na wy-

mownym i rodzinnym święcie przez Księdza zorganizowanego,

a odbywającym się pod przewodnictwem mojego Sekretarza Stanu,

drogiego Kardynała Tarcisio Bertone.

Ta serdeczna myśl solidarności, wyrażona w delikatnym mo-

mencie także dla całego Kościoła, wzbudziła w mojej duszy głęboką

wdzięczność, również dlatego że jest znakiem tej głębokiej komunii

i tego gorącego uczucia, jakie duchowi synowie św. Jana Bosko stale

żywią względem Następcy św. Piotra.

Dlatego pragnę odwzajemnić te serdeczne zapewnienia, które

bardzo doceniam, zapewniając o mojej stałej pamięci w modlitwie,

poprzez którą bardzo chętnie chcę towarzyszyć chwalebnym zamia-

rom odnowy duchowej i jeszcze bardziej przekonywującego przy-

lgnięciu do Ewangelii, wyrażonych w imieniu całego Zgromadzenia,

przez Księdza i tych wszystkich, którzy uczestniczyli w tym znaczą-

cym spotkaniu.

Wzywam matczynej opieki Maryi Wspomożycielki nad

Księdzem i Czcigodnymi Braćmi Kardynałami i Biskupami, którzy

10 Pages 91-100

▲back to top

10.1 Page 91

▲back to top

dołączyli się do tych słów, aby każdy z nich mógł nadal służyć Panu

i braciom z radością, doprowadzając do pełnej realizacji Jego plan

Boskiej dobroci. Z tymi życzeniami i jako wyraz mojej ojcowskiej

życzliwości, udzielam Księdzu z serca specjalnego Błogosławieństwo

Apostolskiego, które chętnie rozszerzam na całe Zgromadzenie.

Watykan, 14 czerwca 2010

Benedictus PP XVI

5.4. Przyznanie tytułu BAZYLIKI MNIEJSZEJ

dla Świątyni Księdza Bosko na Colle

Zostaje przytoczony polskie tłumaczenie tekstu Dekretu, którym

Ojciec Święty Benedykt XVI, poprzez Kongregację ds. Kultu Bożego

i Dyscypliny Sakramentów, nadał Świątyni ku czci Świętego Jana

Bosko na Colle Don Bosco tytuł i godność Bazyliki Mniejszej. Dekret

został ogłoszony przez Kard. Tarcisio Bertone podczas uroczystości

Zesłania Ducha Świętego na Colle, w obecności Biskupów sale-

zjańskich przybyłych do Turynu na spotkanie zorganizowane przez

Księdza Generała.

Prot. N. 264/10/L

TOWARZYSTWO

ŚWIĘTEGO FRANCISZKA SALEZEGO

Święty Jan Bosko, kapłan, który poświęcił wszystkie swoje

siły wychowaniu dorastającej młodzieży, po założeniu Towarzystwa

Salezjańskiego i Instytutu Córek Maryi Wspomożycielki, z całym

oddaniem zaangażował się w formację młodzieży poprzez rzemio-

sło, naukę i życie chrześcijańskim, a regularny kult oddają mu bardzo

liczni wierni, którzy na świecie podążając do miejsc pielgrzymowa-

nia z żarliwą pobożnością, czerpią nadal, w naszych czasach, z jego

żywego dziedzictwa duchowego.

10.2 Page 92

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Dlatego, na prośbę Przewielebnego Księdza Pascual Chávez

Villanueva, Przełożonego Generalnego Towarzystwa Świętego

Franciszka Salezego, Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny

Sakramentów, na mocy szczególnych uprawnień przyznanych przez

Papieża BENEDYKTA XVI, delegując Kard. Tarcisio Bertone zgod-

nie z postanowieniem Dekretu «De Titulo Basilicae Minoris» wyda-

nego z datą 9 listopada 1989 r., nadaje Sanktuarium poświęconemu

Bogu dla uczczenia św. Jana Bosko, w miejscu potocznie nazywa-

nym Colle Don Bosco, w Archidiecezji Turyńskiej, tytuł i godność

BAZYLIKI MNIEJSZE, z wszystkimi uprawnieniami i przywilejami

liturgicznymi prawnie przysługującymi, z zachowaniem norm prze-

widzianych przez powyższy Dekret.

Bez względu na wszelkie przeciwne zarządzenia.

Ogłoszony przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny

Sakramentów, w dniu 12 kwietnia 2010 r.

Antonio Kard. Cañizares Llovera

Prefekt

Giuseppe Agostino Di Noia, OP

Arcybiskup Sekretarz

5.5. Przesłanie Matki Generalnej CMW do Salezjanów

na zakończenie roku kapłańskiego

Tekst Przesłania, które Matka Generalna, s. Yvonne Reungoat,

przesłała Księdzu Generałowi i wszystkim Salezjanom, w imieniu

Córek Maryi Wspomożycielki, w uroczystość Najświętszego Serca

Pana Jezusa, na zakończenie Roku Kapłańskiego, ogłoszonego przez

Ojca Świętego Benedykta XVI.

10.3 Page 93

▲back to top

Drogi Księże Generale,

Drodzy Salezjanie,

na zakończenie roku kapłańskiego, kierując się nakazem serca

chcemy objąć myślą tych, którzy w Rodzinie Salezjańskiej są dla

nas Ojcami, Braćmi, Towarzyszami duchowymi a przede wszystkim

Kapłanami według Serca Chrystusa i stylu Księdza Bosko. Osobami,

z którymi dzielimy charyzmat, który pozwala rozpoznać nas

w Kościele jako Salezjanie i Salezjanki, Córki Maryi Wspomożycieli,

pierwsze grupy osób konsekrowanych, które Ksiądz Bosko założył.

Tak więc, słowem, które spontanicznie rodzi się w naszym ser-

cu, jest słowo podziękowania. Dziękujemy wam za waszą posługę

kapłańską, której codzienne dobrodziejstwo odczuwamy w różnych

częściach świata, gdzie się znajdujemy; dobrodziejstwo, które nie

tylko obejmuje nasze życie Córek Maryi Wspomożycieli, ale także

życie dziewcząt i chłopców, których Pan powierza naszej trosce wy-

chowawczej..

Także w ich imieniu chcemy dziś powiedzieć wam, dziękujemy!

W szczególności, pragniemy wam podziękować za dziewczęta,

którym towarzyszyliście na ich drodze rozeznania, aby mogły odkryć

dar powołania, i za te, które skierowaliście do naszego Zgromadzenia.

Jest to cenna posługa, wyraz szacunku, miłości i troskliwości wobec

poszczególnych osób i znak rozwoju charyzmatu w formie życia kon-

sekrowanego CMW.

Wiele z nas zostało CMW dlatego, że towarzyszyli nam salezja-

nie, którzy nas ukierunkowali, wsparli, pomogli w odkryciu i roze-

znaniu naszego powołania.

Dziękujemy za ten dar, i w dalszym ciągu prosimy o niego..

Także my poczuwamy się do odpowiedzialności za wspieranie

młodych, aby w naszych środowiskach odkryli wezwanie Pana do

ofiarowania własnego życiu w Zgromadzeniu.

Podzielamy nauczanie Przełożonego Generalnego, które przyj-

mujemy jako głęboko kościelne j salezjańskie. Być Kapłanami

10.4 Page 94

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Salezjanami według Serca Chrystusa jest nieporównywalnym darem

dla całej Rodziny Salezjańskiej.

Podzielamy troskę o to, aby w każdym z jej członków żywa

była pasja da mihi animas cetera tolle i rozwijała się kultura powo-

łaniowa, i żeby powrót do Księdza Bosko, w tym sześcioleciu, które

przygotowuje obchód dwustulecia jego urodzin, znalazł swój wyraz

w powrocie do korzeni ewangelicznych i charyzmatycznych.

Entuzjazm, jaki wzbudza urna Założyciela w różnych stronach

świata potwierdza przyjęcie i aktualność charyzmatu: jest dla nas

apelem, aby swoim życiem świadczyć o nim.

Życie konsekrowane wzywa swoich członków do bycia żywą

pamięcią Jezusa. Nasze ostatnie Kapituły generalne potwierdziły to

z przekonaniem. Jako Salezjanie i CMW będziemy Jego pamięcią,

jeśli uczynimy świetlistymi w naszym codziennym życiu wskazania

naszego wspólnego Ojca i Założyciela Księdza Bosko.

Zdajemy sobie sprawę, że ten blask może być przyćmiony: dar

powołania zakonnego jest niesiony w glinianych naczyniach, lecz

wierzymy, że poprzez ludzką słabość Bóg nie przestaje objawiać

światu swojej miłości. Wzajemne wspieranie się w modlitwie stano-

wi wielką siłę.

Jest zwyczajem w różnych okazjach składać sobie dary.. Naszym

darem z tej okazji jest zaangażowanie na rzecz większej komunii we-

wnątrz Rodziny Salezjańskiej, znaczone powrotem do korzeni, które

czynią ją możliwą:: ewangeliczna radość naśladowania Jezusa po-

przez całkowity dar z siebie; szczęście poczucia wzajemnej przyna-

leżności do tej wielkiej Rodziny i jeszcze większej odpowiedzialno-

ści za przekazywanie żywego charyzmatu pokoleniom, które nadejdą,

poprzez duszpasterstwo młodzieżowe ukierunkowane na powołania.

Wówczas.pytanie, często domyślne, młodych pokoleń: «Chcemy uj-

rzeć Jezusa» (por. J 12,21), spotka się z radosną i przekonywującą

odpowiedzią z naszej strony: «Chodźcie, a zobaczycie» (J 1,36-39).

10.5 Page 95

▲back to top

Maryja Wspomożycielka jest Matką, która jednoczy Rodzinę

i wspiera w tworzeniu owocnych relacji komunii. Jej powierzamy na-

sze życie, nasze pragnienie świętości, które chcemy także przekazać

młodzieży.

Jej powierzamy dzisiaj naszą wdzięczność względem was, dro-

dzy Bracia

Messyna, Colle San Rizzo, 18 czerwca 2010 r.

i siostry z Rady generalnej

w imieniu wszystkich CMW na świecie

5.6. Nominacja ks. Marka Chrzana

na Radcę generalnego dla Regionu Europy Północnej

Ksiądz Štefan TURANSKÝ, pełniący funkcję Radcy general-

nego dla Regionu Europy Północnej, z powodów zdrowia musiał

zrezygnować z tej funkcji. Ksiądz Generał przyjął jego rezygnację

dziękując mu gorąco za pracę wykonaną z wielkim oddaniem i po-

święceniem dla Regionu i całego Zgromadzenia.

Ksiądz Generał zarządził następnie konsultację wśród

Inspektorów i odpowiedzialnych za Delegatury w Regionie, mając na

uwadze nominację nowego Radcy regionalnego.

Następnie, Rada Generalna, po przeanalizowaniu wyników kon-

sultacji i wnikliwym rozeznaniu, na posiedzeniu dnia 27 lipca 2010 r.,

wyraziła swoją zgodę na nominację Radcy generalnego dla Regionu

Europy Północnej salezjanina kapłana Marka CHRZANA, który we-

zwany przez Księdza Generała przyjął urząd.

Urodził się 1 kwietnia 1964 r., w Katowicach (Polska). Marek

Chrzan złożył pierwszą profesję zakonną dnia 22 sierpnia 1985 r.

10.6 Page 96

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w nowicjacie w Kopcu. Po postnowicjacie i praktyce asystenckiej,

został wysłany do Turynu, na wydział teologiczny Crocetta, na stu-

dia teologiczne. Dnia 20 sierpnia 1991 r., złożył profesję wieczystą,

a 3 lipca 1993 został wyświęcony na kapłana w Krakowie. Uzupełnił

swoje studia na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie,

uzyskując Licencjat z Teologii.

Powróciwszy do Inspektorii, w latach 1994-2001 był wykładow-

cą w salezjańskim Seminarium teologicznym w Krakowie. W 2001 r.

został mianowany Wikariuszem Inspektora, i pełnił tę funkcję przez

trzy lata, do 2004 r., kiedy to powrócił na UPS, do wspólnoty „Św.

Jana Bosko”, uzyskując Doktorat z Teologii dogmatycznej.

W lipcu 2006 r. Ksiądz Generał, ze swoją Radą, mianował go

Przełożonym Inspektorii „Św. Jacka” z siedzibą w Krakowie (Polska).

Jako Inspektor uczestniczył w 26 Kapitule Generalnej. Obecnie,

jako Radcy generalnemu, została mu powierzona animacja Regionu

Europy Północnej.

5.7. Nowi Inspektorzy

W porządku alfabetycznym przedstawiamy niektóre dane

Inspektorów, mianowanych przez Przełożonego Generalnego i jego

Radę w trakcie sesji plenarnej czerwiec - lipiec 2010.

1. DAL BEN Santo, Inspektor Inspektorii w PERÙ

Do kierowania Inspektorią „Św. Róży z Limy” został miano-

wany Ks. Santo Dal Ben. Zastępuje on ks. Vicente Santilli.

Urodził się 13 listopada 1950 r. w Musile di Piave (prowincja

Wenecja, Włochy), jest on salezjaninem od 16 sierpnia 1968 r., kiedy

to złożył pierwszą profesję w nowicjacie w Albarè (VR). Wkrótce

wyjechał do Perù, gdzie ponowił trzyletnią profesję w 1971 r. a 16

sierpnia 1974 r. złożył śluby wieczyste. Powrócił do Włoch na studia

teologiczne do Turynu-Crocetta. 23 września 1978 został wyświęco-

ny na kapłana w rodzinnej miejscowości.

Po święceniach kapłańskich powrócił do Perù, od 1978 do 1983

pracował w domu salezjańskim w Piura; w 1983 r. został mianowa-

10.7 Page 97

▲back to top

ny dyrektorem wspólnoty w Lima - Sto. Domingo Savio. W 1992

r. przeszedł do Lima-Auxiliadora, gdzie po niespełna roku jako wi-

kariusz, został mianowany dyrektorem. W 1998 r. został mianowa-

ny Inspektorem Inspektorii w Perù. Po zakończeniu sześciolecia,

w 2004 r. został wezwany do Domu Generalnego w Rzymie do pra-

cy w Dykasterii ds. Formacji. W Domu Generalnym pozostał aż do

września 2006 r., kiedy przeszedł jako dyrektor do wspólnoty for-

macyjnej „Bł. Zefiryn Namuncurá” (Gerini-Studenti), w Rzymie.

Ostatnio został włączony do Rady inspektorialnej Wizytatorii UPS.

Obecnie został ponownie wezwany do pełnienia funkcji

Inspektora Inspektorii w Limie, Perù.

2. FIGUEIREDO Ian, Inspektor Inspektorii w PANJIM, Indie

Ks. Ian Figueiredo następuje po ks. Loddy Pires jako Inspektor

Inspektorii „Bł. Józefa Vaz”, w Panjim, Indie (INP).

Urodził się 30 listopada 1955 r. w Tanga (Tanzania). Złożył

pierwszą profesję zakonną 24 maja 1974 r. w Inspektorii Bombay.

Odbywając regularne curriculum formacyjne, złożył śluby wieczyste

24 maja 1980 r. a święcenia kapłańskie przyjął w Panjim 17 grud-

nia 1983 r. Od 1986 do 1989 był w Rzymie – UPS, gdzie uzyskał

Licencjat z Teologii.

Powróciwszy do Indii, został skierowany do Nowicjatu

w Nashik, gdzie był magistrem nowicjuszy i dyrektorem od 1990 do

1998. Następnie przeszedł do Panjim (Goa), gdzie był dyrektorem

w latach 2000-2006. Od 2004 do 2007 był Wikariuszem Wizytatorii

w Panjim. Kiedy w 2007 r. Wizytatoria została podniesiona do ran-

gi Inspetkorii, kontynuował funkcję Wikariusza inspektorialnego,

aż do chwili obecnej, kiedy został wezwany do pełnienia posługi

Inspektora.

3. GUTERRES Aparicio João Paulino, Przełożony Wizytatorii

w INDONESJI - TIMOR

Ks. João Paulino Guterres Aparicio jest nowym Przełożonym

Wizytatorii „Św. Kaliksta Caravario” w Indonezji-Timor (ITM).

Urodził się 31 stycznia 1971 r. w Baguia-Baucau (Timor

10.8 Page 98

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Wschodni), złożył pierwszą profesję zakonną 20 maja 1989 r. w no-

wicjacie w Fatumaca. Po praktyce asystenckiej, uczęszczał studia

teologiczne na uczelni teologicznej w Cremisan, w Ziemi Świętej.

Profesję wieczystą złożył 7 września 1995 r., a święcenia kapłańskie

otrzymał 14 sierpnia 1998 r. w Fatumaca.

Po święceniach kapłańskich, w latach 1998 - 2002 pełnił posłu-

gę wychowawczą i duszpasterską w domu salezjańskim w Venilale

(Timor Wschodni). Następnie był w Rzymie – UPS od 2002 do

2005, i uzyskał Licencjat z Teologii, specjalność Duszpasterstwo

Młodzieżowe. Powróciwszy do Timoru Wschodniego, od 2005 do

2008 był dyrektorem wspólnoty w Los Palos, pełniąc jednocześnie

posługę Delegata ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego w Wizytatorii

i następnie ds. Przekazu Społecznego. W 2008 r. został mianowa-

ny Wikariuszem Przełożonego Wizytatorii. Obecnie przyjął funkcję

Przełożonego tej samej Wizytatorii. Następuje po ks. Andrés Calleja.

4. KAHANAWITA LIYANAGE Nihal, Przełożony Wizytatorii

w SRI LANKA

Ks. Nihal Kahanawita Liyanage jest nowym Przełożonym

Wizytatorii „Św. Józefa” w Sri Lanka (LKC). Następuje po ks.

Anthony Pinto Humer.

Urodził się 3 grudnia 1959 r. w Kandana (Colombo, Sri Lanka),

Kahanawita Liyanage jest salezjaninem od 3 lipca 1985 r., daty pierw-

szej profesji zakonnej, złożonej w nowicjacie w Canlubang. Profesję

wieczystą złożył 22 czerwca 1991 r., a święcenia kapłańskie przyjął

17 sierpnia 1996 r. w Negombo (Sri Lanka).

Po święceniach kapłańskich, został przeznaczony do domu

salezjańskiego w Dankotuwa, gdzie był najpierw ekonomem a na-

stępnie Wikariuszem. W 2000 r. został przeniesiony do wspólnoty

w Palliyawatta, gdzie w 2002 r. został mianowany dyrektorem, peł-

niąc tę funkcję pełnił aż do chwili obecnej. W kolejnych latach po-

cząwszy od 2005 r. był także proboszczem. W 2007 r. został włączo-

ny do Rady Wizytatorii.

Obecnie została mu powierzona funkcja Przełożonego

Wizytatorii.

10.9 Page 99

▲back to top

5. MANJOORAN Simon, Inspektor Inspektorii na WĘGRZECH

Ks. Simon Manjooran został powołany na Inspektora Inspektorii

„Św. Stefana Króla” na Węgrzech (UNG). Następuje po ks. Albercie

Van Hecke.

Ks. Simon Manjooran urodził się dnia 8 marca 1962 r. w Cherai,

Ernakulam (Kerala, Indie). Złożył pierwszą profesję zakonną dnia

24 maja 1979 r. w Inspektorii Hyderabad (Indie). Podążając regular-

nym curriculum formacji salezjańskiej, złożył śluby wieczyste dnia

3 czerwca 1986 r. i został wyświęcony na kapłana w Cherai, w ro-

dzinnej miejscowości dnia 21 kwietnia 1990 r.

Po święceniach kapłańskich pełnił posługę duszpasterską ko-

lejno w domach salezjańskich, w Vijayawada-Gunadala (1991-

1992), Vijayawada-Guntupalli (1992-1993), Nuzvid (1993-1994).

Następnie, od 1994 do 1997 był w Rzymie-UPS, gdzie uzyskał

Licencjat z Teologii. Powróciwszy do Inspektorii od 1997 do 2003

był dyrektorem wspólnoty w Vijayawada-Gunadala. Po czym prze-

szedł do siedziby inspektorialnej w Hyderabad, gdzie przez dwa lata

był sekretarzem inspektorialnym.

W roku 2005, odpowiadając na powołanie misyjne, został prze-

znaczony do Inspektorii na Węgrzech, gdzie pracował przeszło rok

z entuzjazmem. Następnie, w lipcu 2006 r. został mianowany dyrek-

torem domu salezjańskiego w Kazincbarcika. W 2007 r. zostało mu

powierzone zadanie Delegata inspektorialnego ds. Formacji i w 2008

r. został członkiem Rady inspektorialnej. Obecnie zostaje mu powie-

rzona funkcja Inspektora.

6. VALLENCE Maurice, Przełożony Wizytatorii w MYANMAR

Jako Przełożony Wizytatorii „Maryi Wspomożycielki”

w Myanmar (MYM) został nominowany ks. Maurice Vallence.

Następuje po ks. Joachim Ye Maung.

Urodził się 1 października 1944 r. w Maymyo (Myanmar), jest

salezjaninem od 28 kwietnia 1965 r., kiedy to złożył pierwszą pro-

fesję zakonną w nowicjacie w Anisakan, w Inspektorii Calcutta, (do

której wówczas przynależało Myanmar). Profesję wieczystą złożył

24 maja 1971 r., a 10 lutego 1974 otrzymał święcenia kapłańskie.

10.10 Page 100

▲back to top

100 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Po święceniach kapłańskich, pełnił posługę kolejno w następują-

cych domach salezjańskich, w Myanmar: Anisakan-Nazareth (1974-

1976); Lashio (1976-1980), jako proboszcz; Anisakan-Nazareth

(1980-1983), jako dyrektor; Lashio (1983-1992). W 1991 w Rzymie -

UPS uzyskał Licencjat z Teologii. Później był w Kunlong (Pang Wai)

(1992-1993), jako proboszcz. Od 1993 do 1995, przebywając w domu

salezjańskim w Yangon, pełnił funkcję Podsekretarza Konferencji

Episkopatu Birmy. W 1995 r. został mianowany Przełożonym

Delegatury w Myanmar-Burma, przynależącej do Inspektorii

w Calcutta. Potem, spędził dwa lata na placówce salezjańskiej

w Namtu.

W 2001 r. został wezwany do Domu Generalnego w Rzymie,

jako współpracownik w Dykasterii ds. Misji. Powrócił do Myanmar

w 2007 r., gdzie został mianowany dyrektorem wspólnoty postnowi-

cjatu w Pyin Oo Lwin, pełniąc tę funkcję do momentu obecnej nomi-

nacji na Przełożonego Wizytatorii.

5.8. Nowy Biskup Salezjański

BASCOPÉ MÜLLER Fernando, Biskup Pomocniczy

w EL ALTO, Boliwia

15 lipca 2007 r. Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej podało do

wiadomości, że Papież Benedykt XVI, mianował salezjanina Ks.

Fernando BASCOPÉ MÜLLER Biskupem Pomocniczym Diecezji EL

ALTO (Boliwia). Będzie współpracował z Biskupem Ordynariuszem

w El Alto, Jesús Juárez Párraga, S.D.B.

Fernando Bascopé Müller urodził się 4 kwietnia 1962 r. w Santa

Cruz (Boliwia). Kończąc nowicjat w Rionegro, Kolumbia, złożył

pierwszą profesję zakonną 23 stycznia 1982 r. Kontynuując normal-

ne curriculum formacji salezjańskiej, w dniu 22 sierpnia 1987 roku

złożył profesję wieczystą. Po ukończeniu studiów teologicznych

w Cremisan, w Ziemi Świętej, został wyświęcony na kapłana dnia

23 września 1991 roku. w Santa Cruz, swoim rodzinnym mieście.

Po święceniach kapłańskich, w 1992 r. został skierowany do

11 Pages 101-110

▲back to top

11.1 Page 101

▲back to top

101

domu salezjańskiego w Cochabamba-Fatima, gdzie mieścił się post-

nowicjat, następnie, w latach 1995-1997 był dyrektorem w prenowi-

cjacie.. Po czym był przez dwa lata (1998-2000) na UPS w Rzymie.

Powróciwszy do Boliwii przez pięć lat był dyrektorem postnowicjatu,

skąd poszedł do Szkoły „Ksiądz Bosko” w La Paz, gdzie przebywał

trzy lata.. W 2009 r. został mianowany Magistrem nowicjuszy, którą

to funkcję pełnił do tej pory.

Pracował także jako odpowiedzialny za Biuletyn Salezjański,

jako Delegat ds. Duszpasterstwa młodzieżowego i powołaniowego,

Delegat ds. Rodziny Salezjańskiej, Asystent Wolontariuszek Księdza

Bosko (VDB). W ostatnich latach współpracował także z Konferencją

Episkopatu Boliwii.

5.9. Nominacja ks. Enrico dal Covolo na Rektora Papieskiego

Uniwersytetu Laterańskiego

Jego Eminencja Sekretarz Stanu, Kard. Tarcisio Bertone,

SDB, listem z dnia 30 czerwca 2010 r. (N. 91.437/P), powiadomił

Księdza Generała, że Ojciec Święty mianował Rektora Papieskiego

Uniwersytetu Laterańskiego, na najbliższe czterolecie, salezjanina

Ks. Enrico dal Covolo.

Ks. Enrico dal Covolo aktualnie pełnił w Zgromadzeniu funk-

cję Postulatora Generalnego do Spraw Kanonizacyjnych, mianowa-

ny na to stanowisko przez Księdza Generała, ks. Pascual Chávez

Villanueva, za zgodą jego Rady, dnia 10 grudnia 2003 r. (por. DRG

384, ss. 96-97).

Ks. Enrico dal Covolo, urodził się 5 października 1950 r.

w Feltre (Belluno, Włochy). Jest salezjaninem od 2 września 1973 r.,

kiedy to złożył pierwszą profesję zakonnej w Inspektorii Lombardo-

Emiliana. Profesję wieczysty złożył dnia 14 września 1978 roku,

a 22 grudnia 1979 został wyświęcony na kapłana Na Katolickim

Uniwersytecie „Sacro Cuore” uzyskał doktorat z Literatury klasycz-

nej. Po kilku latach posługi kapłańskiej w Inspektorii Mediolanu,

w 1986 r. został skierowany na Papieski Uniwersytet Salezjański,

w Rzymie. Po uzyskaniu doktoratu z Teologii i Nauk patrystycznych

11.2 Page 102

▲back to top

102 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

na Papieskim Instytucie Patrystycznym Augustinianum, w Rzymie,

był na UPS Profesorem Zwyczajnym na Wydziale Literatury chrze-

ścijańskiej starożytnej greckiej; od 1993 do 2000 był Dziekanem

Wydziału Literatury chrześcijańskiej i klasycznej oraz od 2000

do 2003 Wice-Rektorem tegoż Uniwersytetu. Także po nomina-

cji na Postulatora kontynuował pracę Profesora na Uniwersytecie

Salezjańskim. Funkcja Postulatora do Spraw Kanonizacyjnych była

związana z wieloraką posługą w Stolicy Apostolskiej. Między inny-

mi, był Doradcą na Papieskiej Akademii Teologicznej, członkiem

Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej, Ekspertem w Kongregacji

Nauki Wiary i Kongregacji ds. Duchowieństwa.

5.10. Nominacja ks. Pier Luigi Cameroni na Postulatora

Generalnego ds. Kanonizacji

Po nominacji ks. Enrico dal Covolo na Rektora Papieskiego

Uniwersytetu Laterańskiego, Ksiądz Generał Pascual Chávez

Villanueva, za zgodą Rady Generalnej, dnia 6 lipca 2010 r. mianował

ks. Pier Luigi Cameroni Postulatorem generalnym, którego obo-

wiązkiem będzie troska w Kongregacji do Spraw Świętych i u innych

kompetentnych Władz o sprawy Kanonizacyjne dotyczące naszego

Zgromadzenia Salezjańskiego (por. prot. 10/0614).

Ks. Pier Luigi Cameroni urodził się dnia 27 grudnia 1955 r.

w Vendrogno (wówczas prowincja Como, diecezja Mediolanu), gdzie

poznał Salezjanów, doświadczając także obecności animacyjnej Sługi

Bożego Attilio Giordani, Współpracownika salezjańskiego. Nowicjat

odbył w Pinerolo w 1975 r., pierwszą profesję zakonną złożył dnia

12 września 1976 r. w Inspektorii Lombardo-Emiliana. Po postnowi-

cjacie w Weronie-Saval i praktyce asystenckiej w domu salezjańskim

w Fiesco, podjął studia teologiczne w Turynie-Crocetta. Profesję wie-

czystą złożył dnia 12 września 1982 r., a 23 czerwca 1984 r. w Arese

(Mediolan) otrzymał święcenia kapłańskie.

Po święceniach kapłańskich został przeznaczony do wspólno-

ty postnowicjatu – Centrum Studiów „Paweł VI” w Nave (Brescia),

afiliowanego do Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego, peł-

11.3 Page 103

▲back to top

103

niąc funkcje wychowawcy, wikariusza, animatora duchowego

i działalności duszpasterskiej oraz wykładowcy filozofii i pedago-

giki. Na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim, w 1985 r. uzyskał

Licencjat i w 1992 Doktorat z Filozofii. Wniósł wieloraki wkład

dla Zgromadzenia i Kościoła (między innymi, przez pewien okres

był inspektorialnym animatorem powołaniowym i uczestniczył

w Kapitułach Generalnych 24 i 26).

W maju 2007 r. Ksiądz Generał powierzył mu obowiązki świa-

towego Animatora duchowego ADMA (Stowarzyszenie Maryi

Wspomożycielki).

5.11. Zmarli Współbracia (2 elenko 2010)

„Wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego podtrzymuje naszą nadzieję

i zachowuje żywą więź ze współbraćmi, którzy spoczywają w poko-

ju Pańskim. Oni poświęcili swoje życie w Zgromadzeniu, a wielu

cierpiało, aż do męczeństwa dla miłości Bożej... Pamięć o nich po-

budza nas do ciągłego pełnienia z wiernością naszego posłannictwa”

______(_K_o__n_s_t_. _9_4_)_._______________________________________________________________

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek Insp.

________________________________________________________________________________

P AELBRECHT René

Aalst (Belgia)

23-05-2010 83 BEN

P AUBERT Lucien

Toulon (Francja)

02-07-2010 82 FRB

P BAS Frans

Bocholt (Belgia)

25-04-2010 92 BEN

P BASSI Giuseppe

Savona (Włochy)

19-07-2010 86 ICC

L BERTAGNOLLI Rudolph

Los Angeles (USA)

14-05-2010 86 SUO

L BERTAN Angelo

Turyn

09-07-2010 96 ICP

P BOISSONNADE John

Toulon (Francja)

01-06-2010 85 FRB

P BONA Alfredo

Curitiba (Brazylia)

30-04-2010 90 BPA

P BOUCHER François

Ponts-de-Cé (Francja)

26-05-2010 81 FRB

P BUSANI Giacomo

Parma (Włochy)

06-07-2010 84 ILE

P CAMPOS Césáreo Alfredo

Buenos Aires (Argentyna) 17-07-2010 85 ARS

P CANALES PÉREZ Enrique

Lima (Perù)

08-07-2010 60 PER

P CAROBELLA Francesco

Palermo (Włochy)

09-05-2010 90 ISI

P CARROLL James

Melbourne (Australia)

15-05-2010 85 AUL

P CASEIRO Miguel Barros

Estoril (Portugalia)

07-05-2010 86 POR

11.4 Page 104

▲back to top

104 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

________________________________________________________________________________

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek Insp.

________________________________________________________________________________

L CAVERO Néstor

Chosica (Perú)

28-05-2010 87 PER

P de SOUSA Geraldo

São Carlos (Brazylia)

21-05-2010 95 BSP

P DEKNUDT Patrick

Kortrijk (Belgia)

12-05-2010 67 BEN

P DELL'ORO Ferdinando

Turyn

07-06-2010 85 ICP

L DÍAZ SÁNCHEZ Martín

Rzym

23-05-2010 75 ICC

L DIEULANGARD Guy

Caen (Francja)

09-06-2010 92 FRB

P EDWARDS William

Melbourne (Australia)

06-06-2010 82 AUL

P FERNANDO Paul Bosco

Chennai (Indie)

16-06-2010 78 INM

P FERREIRA Hugo Neves

Rio Grande (Brazylia)

01-06-2010 96 BPA

P FILIPPINI Carlo

Rzym

25-05-2010 81 ICC

Przez 6 lat był Inspektorem.

L GAVINELLI Valeriano

Cuenca (Ekwador)

15-05-2010 67 ECU

P GIACOMINO Antonio

São Paulo (Brazylia)

12-07-2010 96 BSP

P GIORDANO Raffaele

Santa Clara (Kuba)

19-06-2010 85 ANT

P GIRCOUR Anthony

Cebu (Filipiny)

25-05-2010 91 FIS

P GOZZELINO Giorgio

Turyn

11-05-2010 80 ICP

P GRETTER Pio

Turyn

22-06-2010 86 ICP

L HAGUS Bernard

San Francisco (USA)

01-07-2010 94 SUO

P HANOTEAU Léon

Liège (Belgia)

19-07-2010 87 FRB

P HERRERA RUANO Darío

San Salvador (Salwador) 24-06-2010 59 CAM

P JAMRÓZ Józef

Środa Śląska (Polska)

05-07-2010 77 PLO

P JĘDRUCH Stanisław

Wrocław (Polska)

14-07-2010 85 PLO

P JURIĆ Josip

Split (Chorwacja)

25-06-2010 82 CRO

P KANTERS Harrie

Kampala (Uganda)

26-07-2010 78 BEN

L KHRAIN Eligius

Guwahati (Indie)

13-06-2010 78 ING

P L’ARCO Adolfo

Pacognano di Vico Equense (Włochy) 25-07-2010 94 IME

P MALŮŠ Josef

Prachatice (Czechy)

15-06-2010 80 CEP

P MARCANTONIO Francesco

Rzym

14-07-2010 86 ICC

P MARÍN SÁNCHEZ Pablo

Rzym

08-05-2010 51 RMG

P MARUSIĆ Franjo

Zagreb (Chorwacja)

25-06-2010 71 CRO

P OLIVELLA URPÍ Salvador

San Juan-Alicante (Hiszpania) 18-05-2010 83 SVA

P PARCIAK Jan

Caracas (Wenezuela)

30-06-2010 79 VEN

P PARKS Jonathan

Marrero (USA)

11-07-2010 60 SUE

L PASTOR DOMÉNECH Antonio Burriana (Hiszpania)

24-07-2010 89 SVA

P PENNATI Eugenio

Lima (Perú)

20-05-2010 90 PER

P PERRIN Martino

Turyn

01-07-2010 95 ICP

11.5 Page 105

▲back to top

105

________________________________________________________________________________

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek Insp.

________________________________________________________________________________

P PINCÉ Gilles

Dinard (Francja)

25-07-2010 87 FRB

P PITTON Felice Riccardo

Venezia-Mestre (Włochy) 16-05-2010 94 INE

P PLA MONZÓN José María

Cochabamba (Boliwia)

21-07-2010 69 BOL

P POLIZZI Vincenzo

Pedara (Włochy)

13-05-2010 80 ISI

P POLLA MATTIOT Giovanni Dario Vallecrosia (Włochy)

18-05-2010 76 ICC

P PRZYBYŁA Andrzej

Dębno (Polska)

10-07-2010 59 PLN

L REGNER William

Freetown (Sierra Leone)

27-06-2010 78 AFW

L REHÁK František

Spisske Podhradie (Słowacja) 13-05-2010 87 SLK

L REINHARD Franz-Josef

Daun (Niemcy)

14-05-2010 91 GER

P REYES GUTIÉRREZ Pedro León Bogotá (Kolumbia)

09-07-2010 86 COB

P RIBOTTA Michele

San Francisco (USA)

22-06-2010 90 SUO

E ROLÓN SILVERO Ismael

Asunción (Paragwaj)

08-06-2010 96 --

Przez 6 lat był Prałatem i przez 3 lata Biskupem w Caacupé (Paragwaj), przez 19 lat Arcybiskupem

w Asunción (Paragwaj) i przez 21 lat Biskupem emerytem.

P SAMPERI Anonino

Ragusa (Włochy)

08-05-2010 74 ISI

P SCARANTO Giuseppe Castello di Godego (Włochy)

17-05-2010 86 INE

P TRAVERSA Osvando

Salerno (Włochy)

11-06-2010 89 IME

P TRITTO Francesco

Rzym

15-05-2010 88 ICC

P VALIAVEETTTIL Vincent

Calcutta (Indie)

04-04-2010 67 INC

P VAUDAGNA Giuseppe

Turyn

30-04-2010 91 ICP

P VILLALÓN LÓPEZ José Antonio México (Meksyk)

23-07-2010 82 MEM

L WEŁNA Wincenty

Warszawa (Polska)

17-07-2010 57 PLE

P WITKA Grzegorz

Jelenia Góra (Polska)

16-07-2010 88 PLO

L ZINI Marcel

Toulon (Francja)

26-07-2010 97 FRB

L ZITO John

Tampa, FL (USA)

08-06-2010 88 SUE