407 :: RM Letters :: SDL HOME

Expand document

Collapse document

407

1 Pages 1-10

1.1 Page 1

1.2 Page 2

1.3 Page 3

1.4 Page 4

1.5 Page 5

1.6 Page 6

1.7 Page 7

1.8 Page 8

1.9 Page 9

1.10 Page 10

2 Pages 11-20

2.1 Page 11

2.2 Page 12

2.3 Page 13

2.4 Page 14

2.5 Page 15

2.6 Page 16

2.7 Page 17

2.8 Page 18

2.9 Page 19

2.10 Page 20

3 Pages 21-30

3.1 Page 21

3.2 Page 22

3.3 Page 23

3.4 Page 24

3.5 Page 25

3.6 Page 26

3.7 Page 27

3.8 Page 28

3.9 Page 29

3.10 Page 30

4 Pages 31-40

4.1 Page 31

4.2 Page 32

4.3 Page 33

4.4 Page 34

4.5 Page 35

4.6 Page 36

4.7 Page 37

4.8 Page 38

4.9 Page 39

4.10 Page 40

5 Pages 41-50

5.1 Page 41

5.2 Page 42

5.3 Page 43

5.4 Page 44

5.5 Page 45

5.6 Page 46

5.7 Page 47

5.8 Page 48

5.9 Page 49

5.10 Page 50

6 Pages 51-60

6.1 Page 51

6.2 Page 52

6.3 Page 53

6.4 Page 54

6.5 Page 55

6.6 Page 56

6.7 Page 57

6.8 Page 58

6.9 Page 59

6.10 Page 60

7 Pages 61-70

7.1 Page 61

7.2 Page 62

7.3 Page 63

7.4 Page 64

7.5 Page 65

7.6 Page 66

7.7 Page 67

7.8 Page 68

7.9 Page 69

7.10 Page 70

8 Pages 71-80

8.1 Page 71

8.2 Page 72

8.3 Page 73

8.4 Page 74

8.5 Page 75

8.6 Page 76

8.7 Page 77

8.8 Page 78

8.9 Page 79

8.10 Page 80

9 Pages 81-90

9.1 Page 81

9.2 Page 82

9.3 Page 83

9.4 Page 84

9.5 Page 85

9.6 Page 86

9.7 Page 87

9.8 Page 88

9.9 Page 89

9.10 Page 90

10 Pages 91-100

10.1 Page 91

10.2 Page 92

10.3 Page 93

10.4 Page 94

10.5 Page 95

10.6 Page 96

10.7 Page 97

10.8 Page 98

10.9 Page 99

10.10 Page 100

11 Pages 101-110

11.1 Page 101

11.2 Page 102

11.3 Page 103

11.4 Page 104

11.5 Page 105

11.6 Page 106

11.7 Page 107

11.8 Page 108

11.9 Page 109

11.10 Page 110

12 Pages 111-120

12.1 Page 111

12.2 Page 112

407

1 Pages 1-10

▲back to top

1.1 Page 1

▲back to top

Dokumenty

RADY GENERALNEJ

Nr 407

Rok XCI maj - sierpień 2011 r.

1.2 Page 2

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Dokumenty

Rady Generalnej Towarzystwa Salezjańskiego

Świętego Jana Bosko

Organ urzędowy animacji i łączności dla Zgromadzenia Salezjańskiego

Z języka włoskiego tłumaczył ks. Janusz ZAPAŁA

Korekta - ks. Mieczysław Kaczmarzyk

W TYM NUMERZE

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

« Jezus zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza.

I zaczął ich nauczać» (Mk 6,34)

SALEZJAŃSKIE DUSZPASTERSTWO MŁODZIEŻOWE .............. 3

2. WSKAZANIA I DYREKTYWY (w tym numerze brak)

3. DYSPOZYCJE I NORMY (w tym numerze brak)

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1 Kronika Przełożonego Generalnego ............................................ 55

4.2 Kronika Rady Generalnej ............................................................ 71

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1 Ksiądz Generał do Rodziny Salezjańskiej w 150 rocznicę założenia

Zgromadzenia Salezjańskiego ..................................................... 77

5.2 Orędzie Księdza Generała do młodzieży

Salezjańskiego Ruchu Młodzieżowego ...................................... 85

5.3 Nowi Inspektorzy ........................................................................ 97

5.4 Biskupi Salezjańscy (przeniesienie siedziby biskupiej) ............ 103

5.5 Personel salezjański na 31 grudnia 2009 r. ............................... 105

5.6 Zmarli Współbracia (4 elenko 2009 i 1 elenko 2010) ........................... 108

Druk: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjańskiego

ul. Konfederacka 6, 30-306 Kraków; tel. (012) 266-40-00

1.3 Page 3

▲back to top

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

« Jezus zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza.

I zaczął ich nauczać» (Mk 6,34)

SALEZJAŃSKIE DUSZPASTERSTWO MŁODZIEŻOWE

Rzym, 25 kwietnia 2010 roku.

Niedziela Dobrego Pasterza

Drodzy Współbracia.

Powracam do łączności z wami, życząc wam wiele łaski w blasku

Zmartwychwstania Pana Jezusa, który przez swoje Misterium Wiel-

kanocne napełnił dzieje radością i nadzieją. I my jesteśmy tego świad-

kami. To jest nasze powołanie i misja: iść „razem z młodymi, prowa-

dząc ich ku osobie Chrystusa Zmartwychwstałego, aby, odkrywając

w Nim i w jego Ewangelii ostateczny sens swego istnienia, wzrastali

jako ludzie nowi” (Konst. 34).

W ostatnim numerze Dokumentów Rady Generalnej (nr 406)

przedstawiłem wam Wiązankę na 2010 r. Wkrótce napisałem wam

ponownie, aby zaapelować o braterską solidarność dla naszych

współbraci z Haiti. Po mojej wizycie w tym doświadczonym naro-

dzie znów wam napisałem, dzieląc się z wami moimi przeżyciami

i ocenę sytuacji, zaznajamiając wszystkich z projektem odbudowy.

Ponawiam moją wdzięczność za wielkoduszną odpowiedź, jakiej

udzieliły wszystkie Inspektorie wzięły udział i za inicjatywy, jakie

podjęło wiele domów i dzieł, aby włączyć wspólnoty wychowawcze

we współpracę z Opatrznością i pomóc narodowi haitańskiemu odro-

dzić się z gruzów, i ożywić ich jako nowych mężczyzn i kobiety.

1.4 Page 4

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Na pewno, w Zgromadzeniu były inne ważne i doniosłe wydar-

zenia, jak połączenie inspektorii argentyńskich, które dokonało się

dnia 31 stycznia 2010 r., ale nie będę się nad nimi zatrzymywał także

dlatego, że coraz więcej informacji podaje ANS w porę i wszystkim.

Natomiast przechodzę od razu do przedstawienia tego listu. Różni

się bardzo w swoim gatunku literackim od trzech ostatnich (tego

o 150 rocznicy założenia Zgromadzenia Salezjańskiego [DKG 404],

tego na stulecie śmierci księdza Rua [DKG 405], i przedstawiającego

Wiązankę o ewangelizacji, [DKG 406]), lecz ten jest ważniejszy od

nich. Najpierw, ponieważ jest związany z naszym posłannictwem,

które zgodnie z tym, co mówi art. 3 Konstytucji, «nadaje całemu

naszemu życiu swój konkretny wyraz, określa zadania, jakie mamy

w Kościele i wyznacza miejsce, jakie zajmujemy wśród rodzin zakon-

nych». Ale, przede wszystkim, dlatego, że zgodnie z tym, o czym

mówi KG26 mamy kontynuować przemyślenia dotyczące odnowy

naszego duszpasterstwa.

Myślę, że badania, prowadzona na UPS, w innych ośrodkach

naukowych Zgromadzenia i w Inspektoriach, znajdą w tej prezentacji

Salezjańskiego Duszpasterstwa Młodzieżowego punkt odniesienia.

W rzeczywistości, w liście zbieram to, co robi się w Zgromadzeniu i jak

powinno się realizować Salezjańskie Duszpasterstwo Młodzieżowe.

Lecz chciałbym pomóc zrozumieć, dlaczego.

Cytat biblijny, który wybrałem, aby wprowadzić ten list wydaje mi

się bardzo pouczający. W odróżnieniu od znanego fragmentu 10 roz-

działu Ewangelii Jana, w którym Jezus przedstawił się jako Dobry

Pasterz, w tekście Marka 6,30-44 mamy konkretny przejaw umysłu,

serca i pasterskich dłoni Chrystusa.

Przypatrując się wielkiemu tłumowi, który Go oczekiwał, ewan-

gelista mówi, że Jezus «zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce

nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach». Jego

wzruszenie jako dobrego pasterza wyraża się przede wszystkim

w tym, że zaczął «ich naucza o różnych sprawach», a dopiero potem

w rozmnożeniu chleba oraz nakarmieniu tych wszystkich ludzi.

To oznacza, że dla Jezusa pierwszym przejawem pasterskiej miłości

jest ewangelizacja, złączona jednak z Jego zaangażowaniem, aby za-

1.5 Page 5

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

spokoić również elementarne potrzeby człowieka, jak jedzenie.

Postaram się ukazać spójny i jasny obraz obecnego stanu Salezjań-skie-

go Duszpasterstwa Młodzieżowego. Odtąd ten tekst powinien być pr-

zedmiotem studium dla inspektorów, rad inspektorialnych, dyrektorów

i salezjanów w formacji. Mam wrażenie, że model duszpasterstwa

w Zgromadzeniu niezupełnie jest znany, a jeszcze rzadziej przyjęty,

nawet w bardziej dynamicznych Inspektoriach i przez gorliwych dele-

gatów duszpasterstwa. Jestem przekonany, że należałoby wprowadzić

w czyn autentyczny „przewrót kulturowy” w Zgromadzeniu, który

jednocześnie byłby prawdziwym „nawróceniem” ku młodzieży. Zatem,

mam nadzieję, że ukazanie naszego Salezjańskiego Duszpasterstwa

Młodzieżowego będzie odczytane wzrokiem Jezusa, który uczy nas

widzieć to, czego nie widzą nawet ci, którzy Go szukają, mianowicie,

zaniedbanie, brak przewodników dla współcześnie żyjące3j młodzieży.

W ten sposób, nasze działanie wychowawczo-duszpasterskie stanie się

objawieniem Boga, pokazaniem, że „Bóg jest Miłością”.

1. Droga zgromadzenia w rozwoju salezjańskiego duszpasterstwa

młodzieżowego po Soborze Watykańskim II

Salezjańska działalność wychowawcza i katechetyczna ze swoją

strukturą, naśladującą model Oratorium z Valdocco, wewnątrz któ-

rego, aby odpowiedzieć na potrzeby młodzieży, rozwinęły się: dom

dla młodzieży nie mającej rodziny lub oddalonych od nich, warsztaty

sztuk i rzemiosła uczące pracy i szkoła dla tej młodzieży, która mogła

realizować studia humanistyczne lub naukowe.

Prowadzenie tych dzieł zostało powierzone osobom, które były

ośrodkiem wspólnoty: Dyrektor, który jest ośrodek jedności i prze-

wodnikiem wspólnoty w jej zaangażowaniu wychowawczo-dusz-

pasterskim; Prefekt, pierwszy współpracownik Dyrektora, odpowie-

dzialny także za administrację; Radca, odpowiedzialny za dyscyplinę,

sprawy akademickie i organizacyjne; Katecheta, który animuje aspekt

religijny, formację katechetyczną i grupy... Ten model kierował roz-

wojem wychowawczych dzieł Zgromadzenia i pozostał opublikowa-

ny w Konstytucjach i Regulaminach aż do 1972 r.

1.6 Page 6

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W ostatnich pięćdziesięciu latach zaczęło się odczuwać potrze-

bę dostosowania tego modelu do nowych sytuacji społecznych. Tak

rozpoczął się proces ponownego przemyślenia i odnowy praktyki

wychowawczej i duszpasterskiej, która doprowadziła nas aż do obec-

nego modelu duszpasterskiego.

1.1. Długa droga

1.1.1. Pierwsze kroki: od KG19 (1965) do KG21 (1978)

Kapituła Generalna 19 stanowi pierwszy akt wspólnotowej świa-

domości w Zgromadzeniu odnośnie zmian, które dokonują się w śro-

dowisku młodzieżowym a także potrzebę ponownego naświetlenia

tradycyjnej praktyki wychowawczo-duszpasterskiej. Zapoczątkowa-

no to, wprowadzając pewne częściowe poprawki, lecz przede wszyst-

kim próbowano wprowadzić pierwszą odnowę centralnych struktur

animacji i zarządu, by je uczynić bardziej przydatnymi w nowej sytu-

acji, bez naruszania wierności pierwotnym podstawom.

Aż do tamtego momentu struktury animacji i zarządu posłanni-

ctwa Zgromadzenia działały zgodnie z głównymi sektorami dzia-

łalności: Radca Kapituły Wyższej odpowiedzialny za szkolnictwo,

inny za. kształcenie zawodowe, Katecheta, koordynujący animację

aspektów religijnych i chrześcijańskiej formacji... KG19 przyjęła,

ad experimentum, aż do kolejnej Kapituły Generalnej, strukturaliza-

cję animacji światowej, która ukazuje w sposób bardziej całościowy

duszpasterstwo salezjańskie ustanawiając Radcę ds. Duszpasterstwa

Młodzieżowego, który jest odpowiedzialny za animację wszystkich

sektorów salezjańskiego duszpasterstwa w różnych dziełach. Na

Akta KG19. „Struktury Zgromadzenia”. ACS 244, styczeń 1966, pp. 17-47.

Kapituła Generalna uważała za stosowne powierzyć jedynemu Radcy całość

Duszpasterstwa Młodzieżowego i parafialnego przez ich ścisłe powiązanie... Rad-

ca delegowany zatroszczy się o formację ogólną w aspekcie religijnym, moralnym,

intelektualnym we wszystkich domach salezjańskich (Oratoria, Internaty, Bursy,

Pensjonaty, Ośrodki Młodzieżowe, Kółka, Towarzystwa, różnego rodzaju Stowarzy-

szenia młodzieżowe), uwzględniając kompetencje inspektorów i współpracę Radcy

odpowiedzialnego za grupy Inspektorii, dotyczy części ściśle miejscowej o charak-

1.7 Page 7

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

szczeblu inspektorialnym, odpowiednio ustanowieni zostają Delega-

ci inspektorialni, którym powierzane są różne sprawy związane ze

studiowaniem, rozwojem, organizowaniem i koordynowaniem.

Kapituła przedstawia tylko niektóre priorytetowe zadania Dusz-

pasterstwa Młodzieżowego: Oratorium „stosownie unowocześnione

i zreorganizowane... aby mogło przyciągać i pomagać większej

liczbie młodzieży w rozmaitych instytucjach (ośrodkach młodzie-

żowych, klubach, różnych stowarzyszeniach, kursach, szkołach

wieczorowych)”. Opracowuje stosowny dokument dla szkół zawo-

dowych zalecając inspektoriom «ustanowienie komisji ds. wychowa-

nia młodzieży pracującej z zadaniem studiowania, dokumentowania

i konsultowania na rzecz domów». Na szczeblu centralnym, pod

przewodnictwem Radcy ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego, powo-

łuje Komisję centralną ds. wychowania młodzieży pracującej.

Kapituła Generalna 20 (KGS), w swoim wysiłku, aby na nowo

przemyśleć życie i posłannictwo Zgromadzenia ponownie formu-

łuje salezjańskie posłannictwo i swoich odbiorców, potwierdzając

„absolutny priorytet Duszpasterstwa Młodzieżowego”, przedstawia

zasadnicze postawy duszpasterskie, którymi powinni kierować się

Salezjanie w swoim działaniu duszpasterskim i zachęca do otwarcia

obecności salezjańskiej na nowe potrzeby młodzieży poprzez „nowe

obecności”, które poszerzyłyby horyzonty działalności duszpaster-

skiej realizowanej w tradycyjnych dziełach. Jednocześnie potwier-

dza nową strukturę centralną Duszpasterstwa Młodzieżowego, włą-

czając ją do Konstytucji.

terze organizacyjnym, technicznym, szkolnym, zawodowym, ecc.” Idem, s. 24.

KG19. „Apostolat młodzieżowy”. ACS 244, styczeń 1966, s. 103.

Idem, s. 125.

KG20, n. 180.

Por. KG20, nn. 360-365.

„Posłannictwo salezjańskie nie potrafiło stworzyć, w wielu miejscach, nowej

obecności, której wymagał świat w toku przeobrażeń. Wiele z postanowień KG

XIX pozostało na papierze” (KG20, n. 393).

Konstytucje Towarzystwa św. Franciszka Salezego. Ed. 1972. Art. 137.140.

1.8 Page 8

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Kapituła Generalna 21, podejmując ukierunkowania KG20, na

nowo je rozważa i rozwija, przedstawiając treści wychowawcze

w ramach dojrzałego obrazu odniesienia istniejącego do tej pory; pro-

ponuje fundamentalne linie dla Projektu Wychowawczo-Duszpaster-

skiego, który da odpowiedź na nową sytuację młodzieży; potwierdza

ścisłą integrację wychowania i ewangelizacji w salezjańskim systemie

wychowawczym.10 Ponadto, zobowiązuje Inspektorie do przemyśle-

nia na nowo Systemu Zapobiegawczego, studiowania dzisiejszego

stanu życia młodzieży, wyrażenia w odpowiedni sposób celów, treści

i salezjańskiego stylu w Projekcie Wychowawczo-Duszpasterskim,

utworzenia i rozwijania w każdym salezjańskim dziele Wspólnoty

wychowawczo-duszpasterskiej.11 Następnie ukierunkowania te zosta-

ną skodyfikowane w Konstytucjach i Regulaminach przez Kapitułę

Generalną 22.12

1.1.2. Rozwój linii KG21 zatwierdzony przez Dykasterię (1978-1990)

Kapituła Generalna 21 zobowiązała Zgromadzenie do głęboką

odnowy Duszpasterstwa Młodzieżowego. Aby pomóc wspólnotom

i inspektoriom w pełnym jej zrozumieniu i przyjęciu, Radca ds. Dusz-

pasterstwa Młodzieżowego, ks. Juan E. Vecchi, wraz ze swoim ze-

społem podjęli wielki wysiłek pogłębienia istotnych elementów sa-

lezjańskiego Planu Wychowawczo-Duszpasterskiego oraz wspólnoty

wychowawczo-duszpasterskiej, proponując praktyczne środki do

wprowadzenia jego opracowania, aby móc ocenić programy wycho-

wawcze i duszpasterskie w różnych dziełach według wskazówek Ka-

pituł.13 Poprzez te narzędzia Dykasterium ukierunkowuje Inspektorie

KG21, por. n. 14.80ss.96ss; por. n. 105 (inspektorialny projekt wychowawczy);

i następnie dla różnych dzieł: n. 127 (oratorium); n. 132.134 (szkoła), n. 140 (parafia).

10 Idem, por. n. 4.14.

11 Idem, por. nn. 63-68.79.

12 Por. Konstytucje art. 47; Regulaminy art. 4 i 5.

13 Por. Dokumenty opracowane przez Dykasterium ds. Duszpasterstwa Młodzieżo-

wego w latach 1979 – 1988. Elenko znajduje się w La pastorale giovanile salesiana.

1.9 Page 9

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

na poznanie, przyjęcie i rozwój w ich konkretnej sytuacji głównych

linii modelu salezjańskiego Duszpasterstwa młodzieżowego jako rze-

czywistości jednolitej i organicznej.14

Trzeba przyznać, że ten systematyczny i ogólny wysiłek refleksji,

formacji i komunikacji postępował w Inspektoriach niezbyt regular-

nie. Podczas gdy niektóre Regiony i Inspektorie podjęły go i pod-

dały próbie, inne, z różnych powodów, kontynuują poprzedni wzo-

rzec, zmieniając czasami tylko niektóre nazwy. Ogólnie, dostrzega

się trudność współbraci i wspólnot w przyjęciu nowej mentalności

i odnowie zwyczajnej praktyki.

1.1.3. Kapituły Generalne 23 (1990) i 24 (1996)

Następnie KG23 zebrała to, co zostało wypracowane wcześniej

przez Zgromadzenie i przedstawiła jednolitą propozycję programu

duszpasterskiego, który zbiera w sposób organiczny wszystkie fun-

damentalne elementy salezjańskiego programu wychowawczo dusz-

pasterskiego.

W swoim sprawozdaniu na Kapitule o stanie Zgromadzenia,

ksiądz Generał powiedział: «Strefa Duszpasterstwa młodzieżowego

potrzebuje nowego i poważnego rozważenia organicznego i opera-

tywnego [...] Oceniając na szczeblu światowym, można powiedzieć,

że aspekt młodzieżowy był przedmiotem ogólnych zachęt, lecz nie

konstrukcyjnych posunięć innowacyjnych, przełomowych i opera-

tywnych, z zaangażowaniem osób, środków i ukierunkowań zobo-

wiązujących».15 Można stwierdzić, że KG23 stanowi odpowiedź na

tą potrzebę: przedstawienie jednolite, organiczne i operatywne całego

projektu salezjańskiego duszpasterstwa.

Quadro di riferimento fondamentale. Seconda Edizione. Roma 2000, ss. 13-14.

14 Jako końcową syntezę zobacz książkę: Dicastero per la Pastorale Giovanile. Pa-

storale giovanile salesiana. Roma 1993. W niej zebrane są fundamentalne elementy

Salezjańskiego Duszpasterstwa Młodzieżowego, na rysunkach z krótkimi objaśnie-

niami

15 Por. „La Società di San Francesco di Sales nel sessennio 1984-1990”. Relacja

Ks.Generała (KG23), n. 180.

1.10 Page 10

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Kapituła proponuje Zgromadzeniu fundamentalne linie salezjań-

skiego procesu wychowawczego do wiary, który odpowiadałby zło-

żonej sytuacji młodzieży w jej odmiennych kontekstach, by w prak-

tyce dokonać syntezy między wychowaniem i ewangelizacją, co cha-

rakteryzuje nasz system wychowawczy; przedstawia też, dynamicz-

nie i stopniowo, główne elementy czterech procesów wychowania do

wiary, obszarów, które doskonale zgadzają się z czteroma wymiarami

salezjańskiego planu wychowawczo-duszpasterskiego, czyli, obszar

dojrzałości ludzkiej, obszar spotkania z Jezusem Chrystusem, obszar

przynależności do Kościoła, obszar zaangażowania dla Królestwa

Bożego.16

Kapituła rozwija także wartości Salezjańskiej Duchowości Mło-

dzieżowej, która jako autentyczny plan życia chrześcijańskiego i dro-

ga do świętości, stanowi cel i inspirację, która powinna prowadzić

i wspierać cały proces wychowania do wiary.17

Oprócz przedstawienia treści, wartości i przebiegu tego projek-

tu, Kapituła podsuwa także pewne ukierunkowania, aby uczynić go

operatywnym: wspólnota salezjańska, jest animatorką wspólnoty wy-

chowawczo-duszpasterskiej, jako podstawowy podmiot projektu18;

inspektorialna animacja duszpasterska, niech wspiera i promuje orga-

niczną jedność różnych aspektów duszpasterskich (Delegat inspek-

torialny ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego wraz ze swoim zespo-

łem)19; ukierunkowanie powołaniowe jako kwalifikowany element

planu20; znaczenie środków komunikacji społecznej jako aktualnej

drogi i formy dla ewangelizacji.21

Po Kapitule wiele Inspektorii z wysiłkiem i entuzjazmem podjęło

się konkretnego wdrożenia w swoim środowisku wskazówek prze-

16 Por. KG23, nn. 120-157.

17 Por. KG23, n. 161 ss.

18 Por. KG23, nn. 232-238.

19 Por. KG23, nn. 239-246.

20 Por. KG23, nn. 247-253.

21 Por. KG23, nn. 254-260.

2 Pages 11-20

▲back to top

2.1 Page 11

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

biegu wychowania do wiary. Często jednak niewystarczająca forma-

cja animatorów czyni mało operatywnymi te plany.

Kapituła Generalna 24 zgłębia główny aspekt modelu duszpaster-

skiego, jego fundamentalny podmiot, wspólnotę wychowawczo-dusz-

pasterską, w której Salezjanie i osoby świeckie dzielą się duchem i po-

słannictwem Księdza Bosko. W świetle szerokiej weryfikacji sytuacji

i przebytej drogi w Zgromadzeniu, Kapituła przedstawia uzasadnienia

eklezjalne, charyzmatyczne i kulturowe, które wzywają do pójścia dalej

oraz podaje kryteria działania i niezbędne ukierunkowania energiczne.

Nowość, jak mówił Ksiądz Generał na zakończenie Kapituły,

«wynika z wtargnięcia osób świeckich w zakres salezjański i włą-

czenia ich doświadczenia w sedno charyzmatu».22 Kapituła wzywa

nas do przejścia od uznania osób świeckich jako zwykłych współpra-

cowników do prawdziwego włączenia ich w posłannictwo, od opera-

tywnej pomocy do prawdziwej i właściwej współodpowiedzialności,

od zależności przeważnie funkcjonalnych do głębokiej komunikacji

międzyosobowej i grupowej co do wartości pedagogii i duchowości

salezjańskiej, i to wszystko w systematycznym przebiegu kwalifiko-

wanej formacji.

W ten sposób KG24 potwierdza i zgłębia znaczenie WWD, jako

konkretnej formy realizacji salezjańskiego planu wychowawczo-

duszpasterskiego, włączając w rodzinny klimat młodzież, wycho-

wawców, osoby duchowne i świeckie; określa swoistą rolę salezjań-

skiej wspólnoty zakonnej w animacji WWD i fundamentalne kryteria

dla salezjańskiej formacji duszpasterskiej, którą ma ożywiać.23

1.2. Wielkie cele tej drogi

Na tej drodze Zgromadzenie odkrywa i potwierdza pewne charak-

terystyczne aspekty swojej praktyki duszpasterskiej, które, jak sądzę

są ważne, aby lepiej zrozumieć całokształt podstawowych informacji

o Salezjańskim Duszpasterstwie Młodzieżowym.

22 KG24, n. 231.

23 Por. KG24, nn. 149-161.

2.2 Page 12

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

1.2.1. Znajomość coraz bardziej pogłębiona nowej sytuacji młodzieży

Społeczne i eklezjalne środowiska i konteksty dogłębnie się zmie-

niły. Młodzież żyją nowymi wartościami i mają nowe kryteria życia,

które stanowią prawdziwie nową kulturę; tradycyjne kręgi przeka-

zu kulturowego i religijnego (rodzina, szkoła, Kościół...) osłabiły się

i często przeżywają kryzys. Sytuacja, w której trzeba podjąć obowiąz-

ki wychowawcze i duszpasterskie jest odmienna i ciągle się zmienia.

Nie można więc ograniczyć się do małych poprawek dopasowanych

do tradycyjnej praktyki, ani myśleć o jednym schemacie działania,

jednakowym dla wszystkich.

Ta świadomość coraz bardziej wyraźna, rozpoczyna się od zrozu-

mienia „nowej” salezjańskiej obecności wśród młodzieży24, „nowej

ewangelizacji”25, „nowego wychowania”26, a nawet „nowego syste-

mu zapobiegawczego”.27 Poprzez te stwierdzenia chce się wyrazić

potrzebę ponownego przemyślenia i pogłębienia treści i ustawienia

salezjańskiego wychowania i duszpasterstwa, w odpowiedzi na nową

sytuację młodzieży.

1.2.2. Próba ponownego sformułowania treści i sposobów wychowania

i duszpasterstwa tradycyjnego

Usilnie powtarzane wezwania Kościoła do odnowienia katechezy

i chrześcijańskiej formacji, przede wszystkim młodzieży włączonej

w konteksty głęboko zsekularyzowane, dając pierwszeństwo ewan-

24 Por. Pascual Chavez. Wspólnie dla młodzieży Europy. Przemówienie końcowe Ks.

Generała w czasie spotkania z inspektorami Europy, 5 grudnia 2004. ACG 388, sty-

czeń-marzec 2005, ss. 113-15.

25 Por. Egidio Viganò. „Nowa ewangelizacja”. AKG 331, październik-grudzień

1989.

26 Por. Egidio Viganò. „Nowe wychowanie”. AKG 337, lipiec-wrzesień 1991.

27 Por. Egidio Viganò. Powołani do wolności. Odkrywamy na nowo system wycho-

wawczy, wychowując młodzież do wartości. Komentarz do wiązanki na 1995, Roma.

FMA. ss. 9-12.

2.3 Page 13

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

gelizacji i odnowionemu głoszeniu Jezusa Chrystusa, tak samo jak

doświadczenie nieadekwatności wielu propozycji zaoferowanych

w naszych środowiskach wychowawczych, odczuwają konieczność

dogłębnego przemyślenia treści i sposobów wychowania do wiary,

a szczególnie do niektórych fundamentalnych punktów:

• Przede wszystkim jedność i integralność propozycji wychowawczo-

duszpasterskiej, przezwyciężając fragmentaryczność praktyki, która

uważa duszpasterstwo za część („aspekt religijny”), którą dołącza się

do innych aspektów działania wychowawczego, a nie za jakość, która

charakteryzuje całość propozycji. Uważać działanie duszpasterskie

jako organiczną jedność znaczy pojmować go jako jedyny proces,

w którym różne elementy, które go tworzą, wzajemnie się dzielą

i określają, przyczyniając się wspólnie do realizacji tego samego celu,

którym jest integralny rozwój młodego człowieka branego pod uwa-

gę w całości jego bytowania. Przejawem tej jedności jest ścisły zwią-

zek między czteroma wymiarami salezjańskiego duszpasterstwa (wy-

miar wychowawczy, wymiar ewangelizacyjny, wymiar zrzeszeniowy

i wymiar powołaniowy), które powinny być rozważane i rozwijane

w wewnętrznej łączności, a zwłaszcza wychowanie i ewangelizacja:

wychowanie, które rozwija poczucie religijne życia oraz otwiera i po-

piera proces ewangelizowania, i ewangelizacja, która proponuje wy-

chowaniu model człowieczeństwa w pełni zrealizowanego i uznaje

w jego rozwoju dynamikę wychowania.

• Wspólnotowe znaczenie salezjańskiego programu, który bierze po-

czątek we wspólnocie i tworzy wspólnotę. Wspólnota wychowaw-

czo-duszpasterska, w której salezjanie i świeccy podzielają ducha

i posłannictwo salezjańskie, jest prawdziwym podmiotem duszpaster-

stwa salezjańskiego. W tej szeroko pojętej wspólnocie wychowaw-

czej, salezjańska wspólnota zakonna podejmuje szczególne obowiąz-

ki świadectwa, animacji, jedności i formacji, jak stwierdza KG24.28

28 „W szczególności jej specyficzne zadanie polega na głoszeniu prymatu Boga i na

całkowitym poświęceniu się dziełu wychowania ewangelizacyjnego poprzez osoby

salezjanina kapłana i salezjanina koadiutora; na gwarantowaniu tożsamości chary-

2.4 Page 14

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

• Mentalność projektowania. Pomimo, że już w 1978 r. domagano się

od inspektorii opracowania Programu Wychowawczo-Duszpaster-

skiego29, który został określony w Regulaminach Ogólnych sześć lat

później30 i pogłębiony przez Dykasterię, z wytycznymi, które wyjaś-

niały jego treści i metodologię, to jednak jego konkretna realizacja

nie była łatwa. Wspólnoty nie mogły zrozumieć, że nie tyle chodziło

o opracowanie dokumentu, z wyliczeniem wielorakiej działalności

i uczestnictwa, które chciałoby się rozwinąć w salezjańskim dziele,

ile raczej zorganizować je i koordynować w taki sposób, aby stanowi-

ły stopniową drogę do konkretnych i możliwych do zweryfikowania

celów, z jasnymi możliwościami preferencji i następstwa. Bez takie-

go sposobu myślenia, projekt nie był w stanie prowadzić i ukierunko-

wywać codzienną praktykę.

• Styl animacji, który, w nowej sytuacji młodzieżowej wyraża kil-

ka ważnych elementów Systemu Zapobiegawczego: styl obecności

wśród młodzieży, który uprzywilejowuje relacje międzyosobowe

bardziej niż te instytucjonalne; towarzyszenie, które stara się przede

wszystkim o pogłębianie motywacji wytycznych, aniżeli o ich sku-

teczność; uczestnictwo, które stara się o jedność i zbieżność wspól-

nego projektu bardziej, niż o mnożenie inicjatyw.

1.2.3. Rozszerzenie pola działania jako odpowiedź na nową sytuację

Z kryzysem tradycyjnych instytucji wychowawczych pojawiają

się nowe miejsca i nowe doświadczenia, które mają znaczenie dla

młodzieży i są zdolne przekazywać wartości i style życia. Z wydłu-

żeniem okresu młodości wyłaniają się nowe możliwości formacji

i uczestnictwa; środowisko stopniowo sekularyzowane i zwiększanie

zmatycznej; bycia ośrodkiem jedności i uczestnictwa; przyjmowaniu, pobudzaniu

i wzywaniu świeckich do uczestnictwa w duchu i w posłannictwie Księdza Bosko;

popieraniu formacji duchowej, salezjańskiej i powołaniowej” (KG24, n. 159).

29 Por. KG21, n. 105.

30 Por. Regulaminy Ogólne, art. 4.

2.5 Page 15

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

się marginesu młodzieżowego ukazują nowe wyzwania i otwierają

nowe możliwości wychowania młodzieży.

Z tego powodu powstają wszędzie „nowe obecności”, które próbują

nowych form nawiązania kontaktu i spotkania z młodzieżą, zarówno

wśród młodzieży z marginesu, jak również przez stowarzyszenia,

które przeżywały swój rozkwit około roku 1988 jako Salezjański Ruch

Młodzieżowy; powstają także Centra duszpasterstwa młodzieżowego

i katechizacja, inicjatywy środków przekazu społecznego nastawio-

ne na młodzież, aby rozwijać nowe formy językowe i pola ekspre-

sji młodzieżowej, centra duchowości, zwrócenie większej uwagi na

świat młodzieżowy uniwersyteckiej poprzez pensjonaty i ośrodki dla

nich, rozwój wolontariatu misyjnego, ecc.

Jeżeli początkowo wiele z tych nowych obecności kojarzyło się

z zestawieniem a niekiedy z przeciwstawieniem tradycyjnej obecności,

to stopniowo zostały one przyjęte przez Inspektorie i włączone do ich

programów wychowawczo-duszpasterskich. Co więcej, temat „nowa

obecność” rozszerza się na wszystkie dzieła, pobudzając odnowę ich

praktyki duszpasterskiej w taki sposób, że stają się nowymi formami

obecności i posługi wychowawczej wśród młodzieży.

Ten nowy rodzaj obecności wymaga nowego nastawienia

wychowawczego i duszpasterskiego, nowej relacji ze wspólnotą

eklezjalną i z terytorium; dlatego powoli, lecz nieustannie, Inspektorie

odnawiają swoje obecności i starają się uczynić je bardziej potrzebny-

mi (szkoły, kształcenie zawodowe, oratoria i centra młodzieżowe...).

Począwszy od KG20 zachodzi szybki rozwój obecności parafialnych,

które przestają być uważane jako „wyjątkowe”. Pomnażają się w Zgro-

madzeniu; lecz ten rozwój odbywa się ze znacznymi trudnościami

przyjęcia w nich nowych perspektyw i tożsamości salezjańskiego

duszpasterstwa. W swoim sprawozdaniu na KG22 (1984) Ksiądz

Generał przedstawia napotkane trudności po to, aby nadać naszym

obecnościom parafialnym oblicze młodzieżowe i ustawienie spójne

z salezjańskim programem wychowawczo-duszpasterskim; skute-

czny wzór duszpasterstwa młodzieżowego i drogi wychowania do

wiary nie były ani jasne ani podjęte.31

31 Por. „Towarzystwo św. Franciszka Salezego w latach 1978-1983”. Sprawozdanie

2.6 Page 16

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

1.2.4. Odnowa struktur animacji i zarządu duszpasterstwa

w Zgromadzeniu i w Inspektoriach

Od KG19 Zgromadzenie odczuwa potrzebę odnowienia struktur

animacji duszpasterskiej. W nowej sytuacji, naznaczonej przez wielką

różnorodność kontekstów, w których działają Salezjanie, jest nie do

pomyślenia, aby ten sam program lub plan działania mógł być zasto-

sowany wszędzie w formie jednoznacznej. Wytyczne i ogólne ramy

powinny być przyjęte przez Inspektorie i dostosowane do własnej

sytuacji, w dialogu z warunkami społecznymi i kulturowymi, cha-

rakterystycznymi dla danego miejsca. Dlatego jest rzeczą niezbędną

rozwijać w Inspektoriach system animacji i zarządzania duszpaster-

skiego, zdolnego dokonać takiej refleksji i towarzyszyć wspólnotom

lokalnym w praktycznym wprowadzeniu modelu duszpasterskiego,

zapewniając także sprawną komunikację z innymi inspektoriami i z

centralą Zgromadzenia.

Jedność organiczna duszpasterstwa salezjańskiego wymaga,

aby był jeden punkt odniesienia dla całego duszpasterstwa w jego

różnorakich przejawach i sektorach, którymi są Radca ds. Duszpa-

sterstwa Młodzieżowego na szczeblu światowym i Delegat ds. Du-

szpasterstwa Młodzieżowego na szczeblu inspektorielnym; do nich

należy animować i prowadzić rozmaite sektory i zakresy duszpaster-

stwa w jedności i w koordynacji działania; dlatego Delegat będzie

miał zespół, który będzie dzielił z nim odpowiedzialność animacji.

Ta struktura została w pełni zdefiniowana już na KG2332

i rozpowszechniła się w całym Zgromadzeniu. Trudność polega na

przyjęciu ze strony współbraci tej ważnej funkcji animacji duszpaster-

skiej, która nie może ograniczyć się tylko do zorganizowania pewnej

działalności z młodzieżą czy koordynowania pewnych wydarzeń lub

sektorów, lecz która musi towarzyszyć wspólnotom lokalnym w ich

wysiłku realizowania modelu duszpasterskiego, przezwyciężając par-

tykularyzm i rosnący trend w mentalności planowania i w wymiarze

wspólnotowym duszpasterstwa młodzieżowego. Prócz tego Delegat

Ks. Generała (KG22), n. 184.

32 Por. KG23, nn. 243-246.

2.7 Page 17

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

ze swoim zespołem musi koordynować wszystkie sektory duszpaster-

stwa w inspektorii, troszcząc się, aby w każdym były obecne cztery

podstawowe wymiary duszpasterstwa, i by miała miejsce współpraca

w działaniu dla dobra posłannictwa wychowawczego i ewangelizacji

młodzieży. To domaga się Delegata, który będzie zaangażowany

w pełnym wymiarze czasu i łatwości z jego strony kontaktów ze

wspólnotami lokalnymi a także ścisłego łączenia animacji duszpa-

sterskiej z zarządem Inspektorii, z Inspektorem i jego Radą.

To nowe ustawienie nie było łatwe do zrozumienia a przede

wszystkim do wprowadzenia w niektórych rejonach z konsekwentną

zbytnią powolnością w asymilacji i praktyce modelu duszpaster-

skiego. Można było zauważyć, że Inspektorie, które liczą na zespół

w animacji duszpasterskiej, utworzony na bazie kryteriów od-

nowionych, Rada inspektorialna, która poświęca czas na refleksję

o duszpasterstwie, na ciągły dialog i wymianę myśli z Dykasterią

i innymi pośrednimi organizmami (Konferencje, krajowe centra itp.)

w rzeczywistości postępuje w rozwoju salezjańskiego duszpasterstwa

młodzieżowego w sposób dynamiczny, znaczący i odpowiadający

nowym sytuacjom.

1.2.5. Punkt zapalny uwagi: jakość działalności

wychowawczo - duszpasterskiej

Pierwszy rzut oka na przebytą drogę począwszy od 1970 r. po-

kazuje nam rozwój raczej szeroki. Domagały się tego nowe akcje

misyjne, pojawiające się potrzeby społeczne, włączenie laikatu do

naszych dzieł. Dlatego starano się o powiększenie każdego poszc-

zególnego dzieła i pomnożenie obecności prawie we wszystkich in-

spektoriach.

Często taka rozpiętość kończyła się wytworzeniem pewne-

go rodzaju poczucia obniżenia wartości we wspólnotach, które

zostały osłabione i przeciążone obowiązkami z zakresu organizacji

i zarządzania a które nie odnawiały sił zgodnie z oczekiwaniami.

W ostatnich dwudziestu latach, kładło się przede wszystkim nacisk

na danie pierwszeństwa na kwalifikacjom w działaniu wychowawc-

2.8 Page 18

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

zo-duszpasterskim. W wielu sektorach złożonego społeczeństwa, pr-

zedstawia się jakość jako warunek, aby mieć znaczenie prowadzący

do ilości. Starano się więc skoncentrować wszystkie wysiłki animacji

na jakości, zwłaszcza w następujących aspektach:

• nie zadawalać się duszpasterstwem początkowym, rozrywką, ogól-

nikowymi propozycjami dla dużej grupy, czy też tylko prowadzeniem

administracyjnym lub zarządzaniem jakąś działalnością, należy raczej

skoncentrować udział na kwestii dojrzewania ludzkiego i wychowania

do wiary z wyraźną i silną, intencją poświęcenia czasu i zasobów, aby

systematycznie pracować z grupami i osobami, ukazując rozmaitość

propozycji według osiągniętego poziomu...

• zapewnić systematyczną drogę ewangelizacji (głoszenie Jezusa

Chrystusa) i wychowania do wiary, zdolnej poprowadzić młodzież

do osobistego spotkania z Jezusem i z Kościołem; wychowywać

do powołaniowego sensu życia i do solidarnego zaangażowania,

które będzie wzbudzało i towarzyszyło powołaniom szczególnego

zaangażowania i konsekracji w Kościele i w Rodzinie Salezjańskiej.

• rozwijać wymiar wychowawczy w naszych dziełach i w naszych

programach, popierając personalizację wartości i poszukiwa-

nie chrześcijańskiego sensu życia, dbając o taki typ kultury,

który przekazujemy w treściach i w stosowanych metodologiach

wychowawczych, pobudzając uwagę i uznanie innych oraz troskę

o wspólne dobro, przykładając szczególną uwagę do rozwoju wymia-

ru religijnego osoby...

• włączyć z większą współodpowiedzialnością i dbać o kwalifikację de-

legatów duszpasterskich, wspólnoty salezjańskie, współpracowników

świeckich, animatorów młodzieżowych, ecc., aby byli zdolnymi

odpowiedzieć stosownie na wyzwania wychowawcze i duszpaster-

skie dzisiejszej młodzieży i przeżywać posłannictwo z entuzjazmem

i dynamizmem.

To są priorytetowe troski w animacji duszpasterskiej w tych ostat-

nich latach.

2.9 Page 19

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

2. Obecna sytuacja

W końcu lat osiemdziesiątych istniało nadzwyczaj bogate i trwałe

dziedzictwo refleksji i praktyki salezjańskiego duszpasterstwa, które-

go potrzebę się odczuwało, aby mieć całościową wizję i zebrać

w organicznej i wspólnej syntezie podstawowe założenia, by ułatwić

asymilację osobistą i ukierunkowanie praktyki. Dykasteria Duszpa-

sterstwa Młodzieżowego poczyniła starania, aby odpowiedzieć na

taką potrzebę, przekazując Inspektoriom i wspólnotom wyżej wymie-

niony organiczny zbiór i popierając w tych ostatnich latach systema-

tyczny proces formacji duszpasterskiej, w szczególności współbraci,

którzy są odpowiedzialni za animację i zarządzanie, kładąc nacisk na

kilka punktów, które jest słusznie przywołać.33

2.1. Znajomość i asymilacja modelu duszpasterstwa

Niektóre inspektorie i wspólnoty dokonały znaczącego wysiłku

asymilacji i zaangażowały się we wprowadzenie w czyn fundamen-

talnych linii modelu duszpasterstwa. ażeby odpowiedzieć coraz to

lepiej na nowe wymagania młodzieży. Na tej drodze doświadczono

pewnych trudności, jak różnica między ilością otrzymanych pro-

pozycji a możliwością ich zrealizowania, niejednakowy rytm asy-

milacji nowej mentalności duszpasterskiej ze strony wspólnot i in-

spektorii, wzrost wymagań i potrzeb, które przynaglają nieraz do roz-

proszonego i mało zaplanowanego działania, które pozostawia mało

miejsca na refleksję. Z tego wynika, że inspektorie z trudem i w ogra-

niczonej formie potrafią asymilować i przede wszystkim przełożyć na

praktykę ukierunkowanie Zgromadzenia.

W tych latach został przedstawiony i pogłębiony ten model duszpa-

sterstwa ze wszystkimi zespołami międzyinspektorialnymi Delega-

tów ds. duszpasterstwa młodzieżowego, weryfikując przebytą drogę,

wyjaśniając fundamentalne elementy, w szczególności zrozumienie

jedności i integralności duszpasterstwa salezjańskiego w wielości dzieł,

posług, działalności, pomagając przezwyciężyć wycinkowe spojrzenie,

33 Por. Dicastero per la Pastorale Giovanile. La pastorale giovanile salesiana. Qua-

dro di riferimento fondamentale. Seconda edizione. Roma 2000.

2.10 Page 20

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

spotykane jeszcze dzisiaj. Model duszpasterstwa był też przedmiotem

studium na spotkaniach inspektorów w czasie Konferencji inspekto-

rialnych; przyłączyły się też niektóre Regiony i Inspektorie, popierając

większą znajomość podstawowych linii i koordynację duszpasterstwa

bardziej skuteczną.

Niemniej jednak, w tym wysiłku asymilacji dostrzega się nieraz pomysły

zmniejszające duszpasterstwo, jak wtedy, kiedy zostaje ono ograniczo-

ne do działania doraźnego, które faworyzuje niejednolitą wizję między

duszpasterstwem, życiem wspólnotowym i duchowością, czyniąc tru-

dnym przeżywanie jedności powołaniowej i integralnego rozwoju „Da

mihi animas”.

Duchowość salezjańska, konkretny wyraz duszpasterskiej miłości

bliźniego, stanowi fundamentalny element działania salezjańskiego du-

szpasterstwa: jest źródłem jego witalności ewangelicznej, kryterium dla

rozeznania i stawienia czoła codziennym wyzwaniom, zdrojem entuzjaz-

mu i zamiłowania duszpasterskiego, podstawą jedności tych wszystkich,

którzy uczestniczą i współpracują w posłannictwie. «Dla nas, powrót do

duchowości nie może być oderwany od posłannictwa... Dlatego staje

się niepojęte i niewytłumaczalne uważać, że posłannictwo mogłoby być

przeszkodą do spotkania z Bogiem i do pielęgnowania więzi z Nim».34

W ten sam sposób, życie wspólnotowe nie jest jedynie praktyczną

pomocą dla skuteczności działania duszpasterskiego, lecz stanowi

jej fundamentalny element: „Żyć i pracować razem, to dla nas sa-

lezjanów wymóg zasadniczy i niezawodna droga do wypełnienia

naszego powołania” (Konst. 49). Jak przypominała nam KG25:

«pierwszą posługą, której młodzież oczekuje od nas, jest świadectwo

życia braterskiego, które stałoby się odpowiedzią na ich głęboką

potrzebę jedności, propozycją uosobienia, zapowiedzią Królestwa

Bożego, zaproszeniem do przyjęcia daru Bożego».35

Duchowość, wspólnota i działanie duszpasterskie wyrażają razem

bogactwo naszego posłannictwa z różnych punktów widzenia, i należy

rozważać je i żyć nimi w stałej łączności i w głębokiej jedności.

34 KG25, n. 191.

35 KG25, n. 7; por. także n. 192.

3 Pages 21-30

▲back to top

3.1 Page 21

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

2.2. Bardziej systematyczny związek Dykasterii z zespołami

delegatów inspektorialnych ds. PG

Ważną strategią w tym wysiłku było popieranie we wszystkich Regio-

nach lub grupach Inspektorii systematyczną współpracę Delegatów

inspektorialnych poprzez regularne spotkania weryfikacyjne, studium

i programowanie. Częsty kontakt i towarzyszenie zespołom inspek-

torialnym ze strony Dykasterii pozwoliło ukierunkować działanie du-

szpasterskie poszczególnych Inspektorii zgodnie z kierunkiem zapro-

gramowanym na sześciolecie i pobudzać korzystną łączność między

nimi.

Aby ułatwić łączność i dialog między Dykasterią a zespołami De-

legatów inspektorialnych, została utworzona „Rada Światowa” z pr-

zedstawicielami Delegatów wszystkich grup międzyinspektorialnych,

która stanowi dobrą okazję do refleksji i pogłębiania głównych aspek-

tów duszpasterstwa, wspierając jedność koncepcji i ukierunkowania.

Patrząc na poszczególne Inspektorie stwierdza się, że została bardziej

zrozumiana i doceniona funkcja animacyjna Delegata inspektorial-

nego i jego zespołu na przykład przy wyborze Delegata, ciągłości

w posłudze, weryfikacji i reorganizacji équipe inspektorialnego, aby

uczynić go bardziej operatywnym i skutecznym, itp...; jednakże należy

przyznać, że w niektórych Inspektoriach trzeba jeszcze wzmocnić

figurę Delegata i jego rolę jako koordynatora całości duszpasterstwa.

2.3. Kilka aspektów odnowy duszpasterstwa

• Wielkoduszne i twórcze otwarcie na nowe wyzwania młodzieżowe,

przede wszystkim na nowe i dawne ubóstwa (dzieci z ulicy, drop-out,

imigranci...), na świat zrzeszeń młodzieżowych i na nowe sposoby

wyrażania się (muzyka, teatr, turystyka...), na wolontariat i, w sposób

bardziej skromny, lecz znaczący, na obszar duchowości młodzieżowej

(domy i équipes duchowości młodzieżowej).

Doprawdy te sektory nie są jeszcze w pełni zrealizowane

w Projekcie poszczególnych Inspektorii, napotykają trudności w skoor-

dynowaniu się z obecnościami bardziej zinstytucjonalizowanymi, jak

3.2 Page 22

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

szkoły, parafie, ecc. i nieraz ich zarządzanie i organizacja wymagają

takiego wysiłku, że salezjanom odpowiedzialnym za dane dzieło po-

zostaje niewiele sił, aby zadbać o jakość i systematyczność propozycji

wychowawczej, które w nich zostają zaoferowane.

• Odnowiona wrażliwość, aby dać więcej wartości wychowawczej

i ewangelizacyjnej w propozycji wychowawczo-duszpasterskiej,

którą proponujemy w naszych dziełach, poprzez przemyślenie na

nowo Systemu zapobiegawczego, aby dostosować go do nowych

wyzwań, które przedstawia świat edukacji, do nowych wymagań

pracy z młodzieżą trudną, do konieczności odnowy ewangelizacji

i wychowania do wiary.

Lecz ta wola odnowy znajduje trudność w przełożeniu się na konkretne

programy i procesy. W rzeczywistości, nasze duszpasterstwo jest jeszc-

ze mało misyjne, to znaczy okazuje niewystarczającą uwagę pierws-

zemu głoszeniu lub odnowionemu głoszeniu Ewangelii, nie znajduje

formy dostosowania się do możliwości dużej grupy, nie zapominając

jednak o potrzebach grup bardziej otwartych i dyspozycyjnych;

brakuje systematyczności w duszpasterstwie powołaniowym, ani-

mowanym przez wspólnotę i włączonym w zwykłe duszpasterstwo

młodzieżowe. Stąd wielość inicjatyw, które się promuje, z trudem

zdołają stworzyć trwały plan wychowania do wiary, który pomógłby

młodzieży wcielić i zintegrować ją w ich życiu.

• • Systematyczne procesy formacji duszpasterskiej i salezjańskiej

wychowawców.

W inspektoriach istnieje zatroskanie o formację duszpasterską

i salezjańską współpracowników i animatorów młodzieżowych,

przez różne inicjatywy: kursy formacji nauczycieli szkół i cen-

trów kształcenia zawodowego, centra formacji dla animatorów

młodzieżowych, rozmaite spotkania we wspólnotach i inspektoria-

ch, ecc. Oprócz tego jest kilka centrów dla formacji duszpasterskiej

i salezjańskiej dla Salezjanów i współpracowników świeckich, jak

Regionalne Centrum Formacji Ciągłej w Quito, dla Regionu Ame-

ryki Środkowej, które zintegrowało w swoim programie formację

duszpasterską i rozszerza kurs formacji duszpasterskiej dla Delegatów

3.3 Page 23

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

i członków zespołów inspektorialnch duszpasterstwa młodzieżowego;

Centrum Don Bosco w Lyonie (Francja) lub „DonBoscovormingscen-

trum” w Północnej Belgii, ecc. We współpracy z IUS i z Amerykańską

Komisją Szkoły Salezjańskiej rozpoczął się w Ameryce wirtualny

kurs formacji salezjańskiej dla nauczających w szkole, według linii

wytyczonych na drugim spotkaniu kontynentalnym (Cumbayá II),

w którym uczestniczyło już 702 nauczycieli.

Na tym polu formacji duszpasterskiej należy bardziej zadbać

o systematyczność propozycji, ich konkretne odbicie w codzien-

nym życiu dzieł, o koordynację i uczestnictwo w inicjatywach

i programach, o ustawienie według modelu Salezjańskiego Duszpa-

sterstwa Młodzieżowego, który będzie popierał bardziej harmonijną

i zintegrowaną wizję duszpasterstwa; ponadto, trzeba zadbać

o pracę w équipe i w sieci, i o rozwój odpowiednich metodologii aby

pozytywnie stawić czoło złożoności duszpasterstwa i przezwyciężyć

sektorializm.

W szczególny sposób, strategicznym celem do osiągnięcia jest

formacja duszpasterska Salezjanów, aby mogli stać się animatorami

nowego modelu PG i podjąć się swojego specyficznego zadania jako

propagatorów i przewodników salezjańskiej i duszpasterskiej for-

macji współpracowników.36

3. Różne sektory salezjańskiego duszpasterstwa młodzieżowego

Salezjańskie duszpasterstwo młodzieżowe realizuje się na

określonym terytorium w „różnorodnych formach, uwarunkowanych

w pierwszym rzędzie potrzebami tych, dla których się poświęcamy”

(Kost. 41) i w środowiskach, w których młodzież żyje, przede wszy-

stkim są to środowiska zubożenia ekonomicznego, politycznego

i kulturowego. Poprzez tę różnorodność dzieł i posług przejawia

się jego jedność i zarazem jego bogactwo. Każde dzieło i struktu-

ra wnosi do całości swoją specyficzność i przyczynia się do reali-

zacji kryterium oratoryjnego z art. 40 Konstytucji. Aby przejrzyście

36 Por. KG24, n. 159.

3.4 Page 24

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wyrazić tą jedność salezjańskiego duszpasterstwa na terytorium i w

Kościele lokalnym, to te różnorodne dzieła i posługi, które stanowią

salezjańską obecność na danym terytorium, muszą być pomyślane we

wzajemnym odniesieniu i komplementarności.37

3.1. Oratoria i Centra Młodzieżowe

Oratorium jest na początku i stanowi pierwowzór każdego

salezjańskiego dzieła. Jako takie jest również dziś pierwszą formą

salezjańskiej obecności wśród młodzieży. Dziś jednak rzeczywistość

Oratorium przybiera wielorakie formy i charakterystyki, usiłując

odpowiedzieć na potrzeby i oczekiwania młodzieży i dotrzeć do

możliwie największej ich liczby, w szczególności tych, którzy są bar-

dziej ubodzy i potrzebujący.

W grudniu 2007 r. w Zgromadzeniu mieliśmy 635 Oratoriów

świątecznych lub na weekend38, plus 164 Oratoria codzienne, które

ofiarują rozmaite posługi dla młodzieży po zajęciach szkolnych;

mieliśmy także 529 Centrów Młodzieżowych dla nastolatków

i młodzieży; wiele z nich proponuje młodzieży bezrobotnej oraz

nieuczęszczającej do szkoły, możliwość zdobycia podstawowego

wykształcenia lub przygotowanie się do pracy; niektóre z nich usiłują

ratować młodzież w ciężkich sytuacjach zagrożenia społecznego.

Ta różnorodność form stanowi wielkie bogactwo, daje wielo-

rakie możliwości kontaktu z dużą ilością dzieci, nastolatków oraz

młodzieży i jest ogromnym potencjałem wychowawczym. Lecz pr-

zedstawia także ryzyko skoncentrowania aktywności Oratorium nie-

mal tylko na działaniach rozrywkowo-rekreacyjnch, zmniejszając

szczególnie te bardziej wychowawczo-formacyjne. Dlatego wiele

Inspektorii podjęło się przemyślenia na nowo tożsamości Oratorium

i Centrum Młodzieżowego i poprawienia jego pierwotnej metodolo-

37 Por. DICASTERO PER LA PASTORALE GIOVANILE. La Pastorale Giovanile

Salesiana. Quadro di riferimento fondamentale. Seconda edizione, Roma 2000, pag.

63-64.

38 Przytoczone liczby w tym i w następnych działach tej części są wzięte z: Dati sta-

tistici. Allegato alla Relazione del Rettor Maggiore. CG26. Roma 2008.

3.5 Page 25

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

gii duszpasterskiej, włączając w to wspólnoty salezjańskie i wspól-

noty wychowawcze, razem z innymi grupami Rodziny Salezjańskiej.

Jest to zaangażowanie, któremu należy dodawać odwagi i wspierać.

Chce się zapewnić drzwi otwarte do Oratorium - Centrum dla

całej młodzieży, w szczególny sposób tej najuboższej lub tru-

dnej, która nie jest w stanie osiągnąć innych struktur i propozycji

wychowawczych, tak, aby Oratorium stało się celem misyjnym

wspólnoty chrześcijańskiej. Poszukuje się takiej metodologii du-

szpasterskiej, ażeby zdołała odpowiedzieć na bezzwłoczne potrzeby

wielkiej masy młodzieży, nie zapominając jednak o propozycjach

bardziej absorbujących i wymagających dla młodzieży otwartej na

kontynuowanie dogłębnej drogi formacyjnej.

To samo środowisko Oratorium na Valdocco, podczas gdy

odpowiadało na potrzeby rozrywki i podstawowej formacji dla

większości młodzieży, dawała lepszym z niej propozycje dogłębnej

formacji i zaangażowania chrześcijańskiego. Co więcej, istniała

w nim aktywność, która wzbudzała u młodzieży chęć wzrastania

i pogłębiania własnej formacji, przechodząc od zwykłych potrzeb

sportowych lub wykształcenia do zaangażowań bardziej systema-

tycznych i gruntownych w formacji ludzkiej i chrześcijańskiej, od

bycia konsumentami działalności do bycia ich protagonistami i ani-

matorami oraz twórcami środowiska wychowawczego w posłudze

kolegom. Jak wdrożyć dziś w naszych oratoryjnych środowiskach tę

charakterystykę początków?

Następne wyzwanie, na które należy dopowiedzieć jest stwor-

zenie z Oratorium-Centrum Młodzieżowego prawdziwą wspólnotę

wychowawczą z silną tożsamością i dynamiką formacyjną, która

wyraża się poprzez środowisko gruntownie ludzkie i chrześcijańskie,

w którym daje się delikatną obecność Salezjanów i wychowawców

wśród młodzieży, uczestnicząc w ich życiu, w różnych propozycja-

ch wychowawczych, stosownie do rzeczywistości i potrzeb samej

młodzieży, zwracając uwagę na rozwój współodpowiedzialności

świeckich i młodych animatorów w stosunku do SPWD, uznanego

przez wszystkich jako dynamika formacyjna i odpowiednie prowad-

zenie grup i osób, która pozwoli zindywidualizować oferowane pro-

pozycje i ich celowość.

3.6 Page 26

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

3.2. Parafia powierzona Salezjanom

Zaangażowanie Salezjanów w dziedzinie parafialnej wyraża się

przede wszystkim poprzez parafie powierzone Zgromadzeniu i para-

fie misyjne. W tych latach ich liczba znacząco wzrosła. W roku 2007

istniało 1212 parafii powierzonych Zgromadzeniu i parafii misyjnych,

w których więcej niż 3000 salezjanów opiekowało się duszpastersko

ponad 11 milionami wiernych.

Większa część tych parafii znajduje się w dzielnicach ludowych

lub na obszarach pierwszej ewangelizacji. W wielu miejscach przy

parafii powierzonej Salezjanom znajduje się Oratorium, szkoła albo

Centrum rozwoju społecznego, ze zwróceniem szczególnej uwagi na

młodzież trudną. W ten sposób Salezjanie, włączeni bezpośrednio

w strukturę Kościoła lokalnego, dają mu oryginalny i swoisty wkład

swojego charyzmatu.

Pomimo znaczącej jakości parafii powierzonych Zgromadzeniu,

nieraz ten sektor salezjańskiego duszpasterstwa nie jest odpowiednio

dostrzegany, prowadzony i koordynowany przez Inspektorie. W tych

latach odbywały się regularne spotkania proboszczów i salezjanów

zaangażowanych w parafiach dla ich formacji i ukierunkowania, spotka-

nia międzyinspektorialne lub krajowe, aby zgłębić niektóre ważne

wyzwania w naszej działalności salezjańskiej w zakresie parafialnym;

lecz pozostaje jeszcze dużo do zrobienia, i do lepszego zrobienia.

Oto niektóre aspekty konieczne do niezwłocznego zgłębienia:

1. Zapewnić tożsamość salezjańską w pracy duszpasterskiej, którą

realizuje się w parafii. Wymaga to podjęcia określonych charyzma-

tycznych wyborów w życiu i posłannictwie wspólnoty parafialnej;

w szczególności:

- budować parafię jako wspólnotę wiernych, animowaną przez

salezjańską wspólnotę zakonną; wspólnotę podzieloną na grupy

i mniejsze wspólnoty, w których będzie większa łączność, większe

zaangażowanie, bardziej konkretne uczestnictwo oraz widoczna re-

lacja między tymi wszystkimi grupami, i środowiskiem ludzkim

i społecznym parafii;

3.7 Page 27

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

- zaofiarować wszystkim systematyczną propozycję ewangelizacji

i wychowania do wiary, promując bardziej misyjne duszpasterstwo,

które poszukuje i wchodzi w kontakt ze wszystkimi, przede wszy-

stkim z młodzieżą i z osobami żyjącymi z dala, stając się w ten

sposób często, pierwszym miejscem miłego i znaczącego spotkania

z Kościołem, z propozycją ewangelizacyjną lub pierwszym głoszeniem

Ewangelii dla osób żyjących z dala oraz stałą i stopniową drogą

wychowania do wiary, przede wszystkim dla młodzieży i rodzin;

- popierać wybór młodzieżowy, który zapewni, że duszpasterstwo

młodzieżowe nie będzie tylko jednym z sektorów, lecz wartością,

która charakteryzuje całe życie parafii, w taki sposób, aby młodzież

w salezjańskiej parafii czuła się „w domu”.

2. Następne ważne wyzwanie polega na promowaniu bardziej misyj-

nej i salezjańskiej metodologii duszpasterskiej, z dużą wrażliwością

wychowawczą, zdolnej przyjąć osoby w punkcie, w którym się

znajdują, aby wzbudzić w nich pragnienie otwarcia się na wiarę

i podjęcia ciągłej i stopniowej drogi życia chrześcijańskiego, razem

z ich troskami i doświadczeniami codziennego życia, mając na uwa-

dze w sposób szczególny młodzież, odkrywając w niej ziarna Ewan-

gelii i działanie Ducha.

3. Ponadto, należy wspierać wspólnoty parafialne w opracowaniu

harmonijnego, globalnego i podzielanego programu, który nadałby

jedność i ciągłość wszystkim inicjatywom, jakie w nich się znajdują.

Aby postępować w tym kierunku, istotnym jest dbać o formację

duszpasterską Salezjanów i świeckich współpracowników zaangażo-

wanych w parafii, i o koordynację inspektorialną zdatną towarzyszyć

i wspierać wspólnoty parafialne na tej drodze.

3.3. Szkoła i świat formalnego wychowania

Obecność salezjańska w obszarze oficjalnego wychowania i w

szczególności w szkole, jest jedną z najbardziej solidnych, znaczących

i rozpowszechnionych.

3.8 Page 28

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W 2007 r. Zgromadzenie było odpowiedzialne za 1208 instytucji

szkolnych na różnych poziomach, z nieco więcej niż milionem

wychowanków, przede wszystkim w wieku młodocianym, chociaż

w tym ostatnim sześcioleciu wzrosła znacznie liczba wychowanków

szkół wyższych, a w szczególności tych na poziomie uniwersyte-

ckim. Salezjanów, którzy pracują w pełnym etacie w szkolnictwie

jest 2286 i w częściowym zakresie 1364, z dosyć dużym gronem

współpracowników świeckich, prawie 60.000.

Szkoła salezjańska jest znaczącą obecnością chrześcijańską

w świecie wychowania i kultury; pomaga młodzieży godnie przygotować

się do życia i przyczynia się do formowania mentalności i przeobrażenia

społeczeństwa według wartości ludzkich i chrześcijańskich; stąd jest

fundamentalnym narzędziem dla ewangelizacji. W wielu krajach Azji

lub Afryki szkoła jest często jedyną możliwą formą obecności Kościoła,

w której wspólnota chrześcijańska ofiaruje świadectwo bezinteresow-

nej służby w najbardziej ubogich sektorach społecznych, wchodząc

w środowisko ludzkie z wartościami ewangelicznymi, jak milczące

świadectwo Jezusa Chrystusa, będąc cenną sposobnością dla miej-

scowych rodzin chrześcijańskich by wychowywać po chrześcijańsku

własne dzieci. W tych latach Zgromadzenie dokonało znacznego

wysiłku, aby odnowić swoją obecność na tym polu, przede wszystkim

w następujących głównych aspektach:

1. Jakość wychowawcza i duszpasterska środowiska, w którym się

żyje, programów i propozycji, które się oferuje, metodologii, którą

się stosuje, samych struktur i zasobów materialnych, osób w niej

zaangażowanych, poprzez operatywny SPWD, który byłby podzie-

lany przez całą wspólnotę wychowawczą, w taki sposób, aby stał się

zdolny nakierować i poprowadzić codzienną dynamikę szkoły.

W tym znaczeniu ważne jest przezwyciężenie niebezpieczeństwa

uważania duszpasterstwa jako jednego z sektorów, ale jako jakości

całego życia szkoły, kultury, metodologii, relacji, propozycji, ecc.,

które są w niej przedstawione i realizowane; nieraz, wszystko to jest

dobrze przedstawione w dokumentach, lecz pozostaje wyzwaniem,

które należałoby przełożyć na praktykę w codziennym życiu wspól-

noty wychowawczej.

3.9 Page 29

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

2. Wspólnota wychowawczo-duszpasterska: zaangażować się

w tworzenie szkoły jako wspólnoty ludzkiej w służbie wychowa-

nia i ewangelizacji młodzieży, a nie tylko jako instytucji z funkcją

wychowawczą. Szkoła jest wspólnotą wychowawczo-duszpasterską,

kiedy centrum stanowią w niej osoby, przede wszystkim młodzież,

poprzez relacje międzyosobowe, współuczestniczenie w wartościach

pedagogicznych i w salezjańskiej duchowości, poprzez włączenie się

i protagonizm wszystkich w ich różnych funkcjach.

3. Szkoła jest płaszczyzną skutecznej i zwyczajnej ewangelizacji,

w sposób szczególny poprzez promocję i przekazywanie kultury

i mentalności natchnionej wartościami ewangelicznymi. Salezjańskie

duszpasterstwo młodzieżowe w dziedzinie wychowania powinno

promować w młodzieży nie tylko życie chrześcijańskie, lecz także

kulturę natchnioną wiarą i wartościami ewangelicznymi, która będzie

alternatywą kultury środowiskowej, nierzadko charakteryzującej się

sekularyzmem, relatywizmem, subiektywizmem, konsumizmem.

Treści kulturowe, które są przekazywane w codziennym życiu szkoły,

w różnych dyscyplinach, metodologiach, środowiskach i relacjach,

ecc. nie zawsze zwracają odpowiednią uwagę na to, aby zapewnić

spójność między przekazywanymi treściami lub stosowanymi meto-

dami a wartościami wiary chrześcijańskiej, w taki sposób aby ona

skutecznie kształtowała życie osobiste, zawodowe i społeczne osób

i aby się ustalił korzystny związek pomiędzy wiarą a kulturą.

4. Szkoła uważna i otwarta na najuboższą młodzież; z dynamiką

i metodologią, która zapobiega szkolnemu niepowodzeniu oraz po-

maga w jego przezwyciężeniu poprzez kursy uzupełniające, szkoły

wieczorowe dla młodzieży, będące poza strukturami szkolnymi, ecc.;

która promuje poprzez różne przedmioty i proponowaną działalność,

kontakt i włączenie się w rzeczywistość społeczną, ażeby odkryć pr-

zyczyny sytuacji odrzucenia i wykluczenia, które w niej przeżywają

i aby pobudzić zapał do ich przezwyciężenia; szkoła, która sprzyja kul-

turze dialogu, współpracy, akceptacji różnorodności, solidarności.

3.10 Page 30

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Te cele były w tych latach wspierane poprzez systematyczny

wysiłek i ustawiczną realizację w wielu regionach Zgromadze-

nia. Budujący jest proces, który realizuje się w salezjańskiej Ame-

ryce, począwszy od kontynentalnych spotkań w Cumbayá (1994

i 2001) i Brasilia (2008). Wnioski z tych spotkań są pogłębiane

przez różne zespoły inspektorialne i rejonowe, aby przełożyć je

w operatywne programy, które kierują działanie rozmaitych wspól-

not wychowawczych, pomagając im zweryfikować ich praktykę

wychowawczą i przekształcić ją. Ten wysiłek realizowany jest ra-

zem z innymi grupami Rodziny Salezjańskiej, które prowadzą szkoły

w Ameryce.

Coś podobnego rozwija się także w Europie (spotkania w Rzy-

mie w 1994 i 2000, w Krakowie w 2004 oraz w Sevilli w 2010)

i w Azji południowej, poprzez koordynacje międzyinspektorialne lub

krajowe.

W Brazylii Salezjanie i Córki Maryi Wspomożycielki, w tym

samym celu, utworzyli sieć szkół salezjańskich, przy pomocy, której

promuje się formację nauczycieli i opracowywanie tekstów szkol-

nych według pedagogii salezjańskiej.

Ta droga odnowy wymaga z pewnością bardziej systematycznej

formacji ciągłej wychowawców. Oprócz wysiłku poszczególnych In-

spektorii aby zapewnić dobrą formację wychowawczą i salezjańską

z systematycznymi programami, rozwinęły się w niektórych Inspek-

toriach lub rejonach, różne centra i projekty salezjańskiej formacji

wychowawczej i duszpasterskiej współpracowników świeckich,

w sposób szczególny nauczycieli z naszych szkół.

3.4. Formacja zawodowa i przygotowanie do pracy

Zgromadzenie salezjańskie od samego początku było znane i ce-

nione ze względu na ośrodki szkolenia zawodowego, poprzez które

dawało najuboższej młodzieży, tej, która często do najmłodszych lat

musiała pracować, aby pomagać rodzinie lub tej, która nie była w sta-

nie uczęszczać normalnie do szkoły, formację ludzką i przygotowanie

do fachowej pracy, która pozwalała im z ufnością i odpowiedzialnością

popatrzeć w przyszłość. Również obecnie wiele krajów, które nie

4 Pages 31-40

▲back to top

4.1 Page 31

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

zezwalają na wyraźną działalność Kościoła powierzają, nam dzieła

kształcenia zawodowego, poprzez które możemy być cichym, lecz

wymownym świadectwem Ewangelii Jezusa Chrystusa.

Dzieła kształcenie zawodowego są dziś bardzo różnorodne, od

Szkół techinczno-zawodowych, których jest około 180, a które dają

młodzieży systematyczne średnie wykształcenie, pozwalające na

późniejszą realizację na Uniwersytecie, do szkół kształcenia zawo-

dowego (457), które młodzieży myślącej o pracy, dają fachowe pr-

zygotowanie, oparte o regularny, zatwierdzony program. Wśród tych

szkół na szczególną uwagę zasługuje 46 szkół rolniczych.

W dziedzinie kształcenia zawodowego nieoficjalnego, powstało

w tych latach ponad 300 małych centrów przygotowania do pracy,

które ofiarują młodzieży pracującej lub tej, która szuka pracy, krótkie

i bardzo praktyczne kursy, aby im dać pewne kwalifikacje do pracy.

Nieraz te centra kształcenia zawodowego sprzyjają i popierają

konkretne inicjatywy pomocy dla zatrudnienia młodych pracow-

ników, spółdzielnie wzajemnej pomocy, centra rzemieślnicze i inne

inicjatywy, aby ułatwić zatrudnienie młodzieży najuboższej.

We współczesnych społeczeństwach przy szybkich przeobrażeniach

świat techniki i pracy jest sektorem, który doznaje głębokich i rap-

townych przemian; stąd kształcenie zawodowe, jeśli chce rzeczywiście

pomóc młodzieży włączyć się w ten nowy świat, musi przekształcić

swoje programy, metody a także unowocześnić narzędzia.

To wszystko sprawia, że potrzebuje ona specjalnego wsparcia

i ukierunkowania, a zwłaszcza w następujących aspektach:

1. Promować integralną formację młodzieży. Formacja ludzka, mo-

ralna i duchowa jest tak samo ważna jak techniczna i zawodowa.

Bardzo często wychowanek ośrodka zawodowego Księdza Bosko

jest ceniony bardziej niż inni, przede wszystkim za jakość swojej

osobowości, niż za wykształcenie lub uzyskane kwalifikacje. To,

jednakże, nie znaczy, że kształcenie zawodowe należałoby uważać za

drugorzędne. Ostatecznym celem salezjańskiego ośrodka kształcenia

zawodowego, jest zapewnienie młodemu człowiekowi zajęcia sto-

sownego do otrzymanego wykształcenia. Przebieg formacji integral-

4.2 Page 32

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

nej jest właśnie nakierowany na ten cel. W konsekwencji, jest istotne,

aby każde centrum miało Program Wychowawczo Duszpasterski,

który skutecznie poprowadzi jego codzienne działanie.

2. W zadaniu wychowawczym szkół techniczno-zawodowych

umocnić procesy personifikacji. Dziś nie jest wystarczy dobre pr-

zygotowanie techniczne i zawodowe, lecz coraz bardziej potrzeba

ludzi zdolnych myśleć w sposób autonomiczny, zainteresowanych

intelektualnie i wyposażonych w zmysł krytyczny; ludzi, które są w

stanie nawiązać pozytywne, stabilne i skuteczne relacje, promować

współpracę we wspólnych projektach; ludzi zdolnych zarządzać

i rozwiązywać konflikty, umiejących z wyobraźnią i w sposób twór-

czy stawić czoła zmianom. Ten wymóg jest także bardzo odczuwany

przez samą młodzież, która chciałaby, aby wychowawcy poświęcali

więcej uwagi ich życiu. Dlatego jest rzeczą ważną popierać chwile

i tok kontaktów oraz relacji osobistych między wychowawcami

i wychowankami, także z rodzinami, ze środowiskiem społecznym;

troszczenie się o pełne szacunku ukierunkowanie wychowawcze, lecz

równocześnie traktowane serio; zaprogramować formację moralną

i wychowania osobistego, wspólnotowego i solidnego do wartości.

3. Rozwijać w różnych procesach wychowawczych systematyczną

i gruntowną formację społeczną, która zapewni bardziej solidarne

usposobienie i większą zdolność skutecznego zaangażowania się dla

sprawiedliwości. Kapituła Generalna 23, wobec wielkiego problemu

ubóstwa, sygnalizowała formację do społecznego wymiaru miłości,

jako istotne zadanie, aby wychowanie do wiary uczynić konkretnym

i wiarygodnym39.

Oto niektóre elementy, których nie powinno zabraknąć w tej formacji:

- właściwa znajomość złożonej rzeczywistości socio-politycznej,

poczynając od problemów najbliższych i bezpośrednich;

- całkowite i systematyczne przedstawienie nauki społecznej Kościoła,

jako klucza do lektury tej rzeczywistości i jako wskazanie idealnych

celów do których należy zmierzać w codziennym zaangażowaniu;

39 Por. KG23, n.204.

4.3 Page 33

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

- wprowadzić młodych w sytuacje, które proszą o solidarność i po-

moc, zwłaszcza w środowisku świata pracy, np. wobec problemu

bezrobocia młodzieży, wyzysku, imigracji, rasizmu itp.

4. W naszej propozycji wychowawczej rozwinąć pedagogię pracy

jako ważny element w całościowej formacji ludzkiej, górującą

nad pedagogią zbyt intelektualną i wybiórczą. Wielu młodych lu-

dzi jest wystawionych na niebezpieczeństwo, albo już przeżyło

jakieś doświadczenie szkolnego niepowodzenia lub problemów

z integracją osobistą, rodzinną lub społeczną. Dla nich pozytywne

doświadczenie pracy zaprogramowanej i przeżytej zgodnie z kryte-

riami wychowawczymi, może stanowić wielką możliwość do oso-

bistego odnalezienia się. Młody człowiek może odzyskać szacunek

dla siebie, na nowo odkryć własne zdolności i motywację dla własnej

formacji. To domaga się, abyśmy w prepozycji wychowawczej dali

okazję większej możliwości do pewnego doświadczenia pracy jak:

posługa dla wspólnoty, praca wewnątrz organizacji „non-profit”,

oceniając potem przede wszystkim realizację osobistą i pomoc dla

dobra wspólnego. Domaga się też, aby popierać kontakty z osobami

wykwalifikowanymi i znaczącymi, z instytucjami i środowiskami ze

świata pracy, popierając dialog, porównania, wzajemną znajomość

i współpracę formacyjną.

5. Przedstawić proces ewangelizacji ściśle włączony w dynamikę

wychowawczą i produkcyjną. Całe nasze działanie na korzyść

młodzieży pracującej ma za cel ewangelizację, ale ewangelizację

naprawdę zintegrowaną w ich świecie.

Taki plan ewangelizacji musi w sposób szczególny starać się

o następujące aspekty:

- dać uczniom wizję ludzką i ewangeliczną spraw socjalnych, ekono-

micznych i tych ze świata pracy, poprzez lekcję religii lub formację

moralną i studium nauki społecznej Kościoła;

- zaproponować przeżycia duchowe i otwarcie się na Boga, czy to

w życiu zwyczajnym, czy też w szczególnych jego momentach, popr-

4.4 Page 34

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

zez stopniowy proces inicjacji do modlitwy i do obrzędów;

- zaproponować także doświadczenie związane z darmową i solidarną

pomocą dla najuboższych, rozpoczynając od tych z własnego

środowiska;

- zaproponować wyraźne momenty na ewangelizację i wychowanie

do wiary w odpowiednich grupach według ich wrażliwości i potrzeb

- mieć łączność z inicjatywami duszpasterskimi Kościoła w świecie

pracy i ułatwić młodzieży uczestniczenie w nich.

6. Szczególny wykaz wartości i skuteczności otrzymanej formacji

będzie ułatwieniem, dzięki któremu znajdą zajęcie i pracę uczniowie,

którzy ukończyli formację i czy są oni zdolni przemienić na leps-

ze społeczeństwo w którym się znajdują. To wymaga, aby rozwinąć

ścisłą współpracę ze światem przemysłowym i z przedsiębiorstwami,

popierając ich współpracę przy programowaniu ćwiczeń prak-

tycznych dla uczniów i w „stages” kursy doskonalenia dla nauczycie-

li, oczekując od nich udzielenia porad w procesach odnowy i moder-

nizacji i przygotowując wspólnie dla przedsiębiorstw i dla przemysłu

programy ciągłego kształcenia, a zwłaszcza dla młodych, którzy

już pracują, nie zapominając o inicjatywach pomagania młodym

w początkach włączenia się w świat pracy.W tym aspekcie mogą mieć

wielkie znaczenie i być prawdziwą pomocą byli wychowankowie:

mogą oni być świetnym pomostem między szkołą a środowiskiem

pracy, w którym już się znajdują; mogą współpracować w pracy

wychowawczej szkoły poprzez pracę zawodową lub przez posługę

wolontariatu; wielu może pomóc młodym kończącym studia,

pomagając im włączyć się w świat pracy, ułatwiając w inicjatywach

samozatrudnienia, tworząc kasy zapomogowe itp.

Na polu formacji zawodowej istnieją w Zgromadzeniu piękne

doświadczenia: szkoły techniczne, które są awangardą, a dają

młodzieży nie tylko formację zawodową o wysokich kwalifikacjach,

ale także popierają różne inicjatywy, aby im pomóc włączyć się god-

nie w środowisko pracy.

Ściślej, przez znaczenie, jakie ma formacja zawodowa w naszym

posłannictwie wychowawczym ubogiej młodzieży a także przez

4.5 Page 35

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

trudności i wyzwania, na jakie napotyka w dzisiejszym, szybko

rozwijającym się, społeczeństwie; jest więc rzeczą nagląca, aby ją

popierać, pomagając w większej koordynacji różnych ośrodkami

zarówno w inspektorii, jak i na szczeblu krajowym i regional-

nym, sprzyjając wymianie doświadczeń, planów, środków i znacz-

nej współpracy pomiędzy ośrodkami bardziej rozwiniętymi i tymi

przeciętnymi, przede wszystkim w formacji nauczycieli, w oce-

nie programów i metod... szukając wspólnie dróg i inicjatyw aby

zagwarantować utrzymanie i ciągłą odnowę ośrodków.

W ostatnich latach, Dykasteria ds. duszpasterstwa młodzieżowego

poparła niektóre inicjatywy w tym względzie, jest jednak jeszcze bar-

dzo wiele do zrobienia.

3.5 Świat Uniwersytetu: droga przebyta przez IUS i inne formy

obecności w świecie uniwersyteckim

Decyzją Księdza Generała Dykasteria ds. duszpasters-

twa młodzieżowego przyjęła w tym sześcioleciu animację IUS

(Salezjańskie instytucje uniwersyteckie). Nakreślonym celem było

przyjęcie i uzupełnienie tożsamości i polityki przyjętej przez Ks.

Generała i jego Radę dotyczącą obecności salezjańskiej w szkolnic-

twie wyższym (styczeń 2003) poprzez « Program Ogólny 2 » (2003-

2008) opracowany przez Zjazd wszystkich IUS (lipiec 2003). Pro-

gram ten odpowiada trzem celom (rdzenie) strategicznym :

1. Formacja personelu. Rozwija się ona przede wszystkim poprzez

Kurs Wirtualny IUS : « Praktyka i technika wychowania na uniwer-

sytecie w stylu salezjańskim (CVI) ». Chodzi tu o program realizo-

wany w sposób systematyczny i profesjonalnie, który w dość krót-

kim czasie osiągnął znaczną liczbę profesorów z IUS (około 3000);

doświadczyła również poważnego niepowodzenia przy odnowie IUS

i przy praktycznym rozwoju „Programu Ogólnego 2”; bez tej podsta-

wy ludzkiej, która rozpoznaje wartości wychowania salezjańskiego

byłoby bardzo trudno wykonać proponowany program.

Specyficznym rozwojem CVI jest „Kurs Wirtualny formacji dla

profesorów szkół salezjańskich w Ameryce”, realizowany on jest

4.6 Page 36

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

przez wiele IUS we współpracy z Dykasterią ds. duszpasterstwa mło-

dzieżowego i z Komisją dla szkól salezjańskich w Ameryce; pragnie

umocnić tożsamość i kompetencje wychowawcze profesorów, wzbu-

dzając wśród nich kulturę współpracy i pracy w grupach, rozwijając

nowe środki dla działalności wychowawczej w szkołach, zgodnie

z wytycznymi Drugiego Spotkania amerykańskiego szkół salezjań-

skich (Cumbayà II). W pierwszym kursie (2006-2007) uczestniczyło

702 profesorów.

2. Drugi rdzeń chce zapewnić podstawy instytucji zgodnie ze wska-

zaniami „obrazu odniesienia” dokumentów na temat tożsamości i po-

lityki. Obejmuje trzy aspekty lub kolumny:

- „Karta Nawigacyjna” czyli seria narzędzi i procedur, aby zagwaran-

tować ukierunkowanie i kierowanie instytucjami wewnątrz obrazu

odniesienia tożsamości i polityki;

- Zasoby ludzkie, kierowanie personelem i osobami kierowniczymi,

rola wspólnoty salezjańskiej;

- Zasoby ekonomiczne, fundusze i tworzenie zasobów, kierowanie

profesjonalne zasobami, polityka inwestowania, współdziałanie itp.

Rozwój tej drugiej części przyjął zadanie podstawowe dla IUS

w tych latach. Była to droga dokładna, systematyczna i dobrze zhar-

monizowana. Odpowiedź ze strony IUS była dobra, ale nie jed-

nolita; mówiąc ogólnie większość uczestniczyła z poświęceniem

i zgodnie z wymaganymi warunkami; została wyłoniona znamienna

grupa kierownicza, której przewodniczył sam rektor. Uczestnictwo

w seminariach w Brazylii, Sao Paolo, Limie, Salwadorze i w kon-

ferencjach (Chile 2004, Gwatemala 2006, Porto Alegre 2009) była

zadawalająca. Jednak efekt końcowy (wypracowanie „Karty Nawiga-

cyjnej”), nawet jeżeli godne ze względu na ilość (więcej niż 50% IUS

było prezentowanych), to ze względu na jakość (była to pierwsza pró-

ba), przedstawia jeszcze znaczne problemy, pozwalające realizować

na Uniwersytetach prawdziwy proces strategicznego planowania.

3. Trzecim rdzeniem, to propozycja promowania relacji sektorial-

nych w IUS. Jest to bardzo konkretna i ważna inicjatywa, aby utwo-

4.7 Page 37

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

rzyć między IUS prawdziwą jedność naukową we współpracy co do

projektów podzielanych w poszczególnych uniwersytetach, aby dojść

do utworzenia i do normalnego funkcjonowania prawdziwej sieci

uniwersytetów salezjańskich jakościowo obecnych w świecie nauki,

przez stosowny wkład bardziej odpowiedni dla naszego charyzmatu

wychowawczego i młodzieżowego. Aktualnie istnieją: grupa Kursu

Wirtualnego skierowanego na formację personelu, grupa „IUS-En-

gineering”, grupa „IUS-Education”; a w przygotowaniu jest grupa

„IUS-formazione - pastorale i grupa „IUS-nuove technologie”.

Poprzez rozwój tego programu IUS nie tylko pomnażają się iloś-

ciowo (w 2006 było 61 instytucji uniwersyteckich rozmaitego szczeb-

la: 19 w Ameryce, 25 w Indiach, 9 w Europie, 5 w Azji Wschodniej

i Oceanii, 1 w Afryce), ale przede wszystkim umacniają się jednak

i rosną jakościowo, a zwłaszcza w Ameryce i w Europie. Dzięki temu

postępowi zmienia się sposób rozumienia i wprowadzenia obecności

salezjańskiej na Uniwersytetach i popiera się nowe formy obecności

i kierowania uniwersytetami poprzez zaangażowanie instytucjonalne

dla opracowania „Karty Nawigacyjnej”.

W każdym IUS tworzy się bazy ludzkie, które podzielają misję

i wizję salezjańską i programy uniwersyteckie; grupy te są zdolne, aby

być zaczątkiem animacyjnym wspólnoty akademickiej, inicjatorami

i przewodnikami odnowy instytucji. Pobudza się też większe działa-

nie i współpracę pomiędzy IUS, przezwyciężając robienie odniesie-

nia do siebie a popierając wiadomość ogólną i obraz całości.

W lipcu 2007 r. odbyła się V Assemblea IUS, na której wypraco-

wano Program Ogólny III, który podejmuje i pogłębia cele i kroki

poczynione do tej pory.

3.6 Uwaga poświęcona marginesowi młodzieżowemu

Uwaga zwrócona na młodych w sytuacji zagrożenia była zawsze

charakterystyczna dla duszpasterstwa salezjańskiego. Nowa sytuacja

w naszym społeczeństwie jest wyzwaniem do nowych odpowiedzi.

Coraz większe jest ubóstwo przybierając wymiar tragiczny, dotyka-

jąc wiele osób i wspólnot, wśród których jest bardzo wielu młodych,

4.8 Page 38

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

stając się rzeczywistością strukturalną i globalną. Możemy nawet

mówić o „nowych ubóstwach” a więc o „nowych formach marginali-

zacji, o wykluczeniu społecznym”, wśród których uderzają w sposób

szczególny te, które szkodzą możliwości wzrostu młodych, stwarza-

jąc sytuacje wielkiego zubożenia a dla niektórych nawet zboczenia.

Aspektem bardziej niepokojącym jest rozwój mentalności, czyli

forma ułożenia sobie życia (indywidualizm, konsumizm, poszukiwa-

nie za wszelką cenę skuteczności i korzyści...), która niesie ze sobą

coraz większą marginalizację, wykluczenie, ubóstwo i cierpienie,

w szczególności w słabszych sferach, jakimi są młodzi.

Dlatego w ostatnich pięćdziesięciu latach pomnożyły się projekty,

inicjatywy i dzieła, które starają się odpowiedzieć na taką sytuację

i dać młodym nową sposobność budowania życia w sposób pozytyw-

ny i włączyć się odpowiedzialnie w społeczeństwo. Istnieją „domy-

rodzina”, by przyjąć i wychować chłopców i młodzieńców, którzy

są w sytuacji wielkiego zagrożenia (chłopcy bez rodziny, dzieci uli-

cy, dzieci ofiary nadużyć seksualnych lub prostytucji...) są projekty

zwrócenia uwagi, opieki, wychowania chłopców i młodych pracu-

jących często od młodych lat, przyjęcie i uratowanie młodych ofiar

narkotyków lub wypuszczonych z więzienia... przyjęcie i formacja

młodych imigrantów często bez rodziny... i cały szereg innych.

Wzrosła w Inspektoriach wrażliwość i zaangażowanie dla róż-

nych sytuacji ubóstwa i niedostatku młodzieży, nie tylko przez dzieła,

projekty i interwencje szczególne na korzyść młodzieży w ciężkich

sytuacjach braków, ale przede wszystkim przez włączenie tego obo-

wiązku do Projektu wychowawczego i duszpasterskiego inspektorii,

popierając w każdej wspólnocie wychowawczej specjalną uwagę na

czynniki marginalizacji i wykluczenia. Ta uwaga i zaangażowanie

powinny się coraz bardziej rozwijać w poszczególnych wspólnotach

i dziełach; należy zwrócić większą uwagę na kulturę i mentalność,

które w nich się popiera, angażując się w rozwój kultury solidarności

i aktywnego obywatelstwa; jest również rzeczą ważną pogłębić pracę

w sieci, współpracę z różnymi dziełami i posługami w inspektorii

a także z innymi instytucjami na danym terytorium, troszczyć się

o formację i przygotowanie wychowawcze i salezjańskie wychowaw-

ców do tego specyficznego zadania.

4.9 Page 39

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Dykasteria ds. duszpasterstwa młodzieżowego poparła i towarzy-

szyła różnym inicjatywom w tym znaczeniu, np. Spotkanie europej-

skie na temat imigracji (Barcelona 2003); Spotkanie regionalne na te-

mat wychowania i przysposobienia do pracy młodych (San Salvadore

2004); następnie Spotkanie poświęcone propozycji pracy w pedago-

gii salezjańskiej dla młodzieży zagrożonej (Medellin 2006); Spotka-

ne na temat formacji zawodowej i przysposobienia do pracy (Afryka

i Madagaskar – Johannesburg 2004). Istnieją też różne uzgodnienia

regionalne lub krajowe, które popierają pracę w sieci i uważne włą-

czenie i współpracę z instytucjami społecznymi, które pracują na tym

polu: Koordynamento YAR („youth At pisk”) w Indiach, SCS we

Włoszech, „Platforma Social” (Hiszpania) i inne.

W animacji i koordynacji tego sektora wielką doniosłość mają

„Biura planowania i rozwoju” ustanowione w wielu Inspektoriach.

Biura te pomagają inspektoriom w strategicznym planowaniu ich

udziału w rozwoju i w poszukiwaniu źródeł finansowania tych pro-

jektów. Bardzo ważną jest praca wspólna między tymi biurami i de-

legacja inspektorialna dla duszpasterstwa młodzieżowego, by zapew-

nić włączenie tych projektów do PEPS inspektorialnego i popierać

równocześnie systematyczne planowanie i wymagającą weryfikację

celów PEPS40.

3.7 Inne obecności i mniejsze formy służby dla młodzieży

W złożonym i pluralistycznym społeczeństwie obserwujemy po-

wstawanie nowych miejsc i form wychowania młodzieży, które pro-

ponują modele i style życia, mogące zafascynować masy młodzieżo-

we; mowa tu o szkołach paralelnych mass-media, o związkach zain-

teresowania sprawami muzycznymi i sportowymi, turystyką, nowymi

formami zaangażowania społecznego czy kościelnego, sferą wolnego

czasu, stały się nowymi miejscami identyfikacji osobistej.

Aby odpowiedzieć na tę nową sytuację rozwinęły się w całym

świecie salezjańskim nowe rzeczywistości i zrzeszenia młodzieżowe,

40 Por. Konkluzje Spotkania na temat Biur planowania i rozwoju. Rzym, Dom

Generalny 2005.

4.10 Page 40

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

nowe formy wychowawcze, funkcje i dzieła bardziej żywe i lekkie,

zdolne odpowiedzieć i dostosować się do zmiennych potrzeb i ko-

nieczności z większą wolnością działania i inicjatywy. Rzeczywisto-

ści te używają najwięcej możliwości komunikowania się ze środo-

wiskiem naturalnym młodzieży, bardziej niż stabilność środowiska

fizycznego; obdarzają przywilejem spontaniczność kontaktów i wol-

ność przyłączenia się, centralne miejsce osoby bardziej niż struktury

i projekty; podtrzymują głęboką łączność między różnymi rzeczywi-

stościami i pracują w cichym wzajemnym oddziaływaniu z innymi

instytucjami i służbami na terytorium, starając się dać odpowiedź

ogólną tym sytuacjom. Jest stosunkowo łatwiej włączyć w nie samą

młodzież w przekonaniu, że droga, którą należy razem przebyć jest

w ich rękach. Oto niektóre z tych nowych form i obecności wśród

młodzieży.

1. Salezjański Ruch Młodzieżowy

Jedną z form obecności wśród młodzieży, bardziej popularną i to-

lerancyjną jest Salezjański Ruch Młodzieżowy (MGS). Jest to Ruch

o charakterze wychowawczym, dostępny dla wszystkich młodych,

aby się stali podmiotami i protagonistami ich wzrostu ludzkiego

i chrześcijańskiego, a przez zapał misyjny byli otwarci na tych, któ-

rzy są daleko i mieli wolę wpływania na terytorium i na społeczność

cywilną, włączenia się i pomoc dla Kościoła lokalnego.

Grupy i stowarzyszenia młodzieżowe, które chociaż zachowują

swoją autonomię organizacyjną, identyfikują się w duchowości i pe-

dagogii salezjańskiej, tworzą w sposób wyraźny czy niewyraźny Sa-

lezjański Ruch Młodzieżowy.

Jego animacja jest podzielona między grupy Rodziny Salezjań-

skiej a szczególnie między salezjanów i Córki Maryi Wspomożycieli.

Ważnym momentem dla Ruchu było „Forum Światowe”, które odby-

ło się w Turynie i Rzymie z okazji roku 2000: w miejscach związa-

nych z początkami charyzmatu salezjańskiego, reprezentanci różnych

inspektorii dzielili się swoim doświadczeniem Ruchu, wielkimi wy-

zwaniami, które dzisiaj przeżywa świat młodzieży, nowymi możli-

wościami odpowiedzi i zaangażowania, aby zakończyć przedstawia-

5 Pages 41-50

▲back to top

5.1 Page 41

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

jąc wszystkim młodym Ruchu pewne linie pracy na następne lata. To

końcowe orędzie Forum dało obraz odniesienia animacji, która się

rozwinęła w tych latach poprzez różne inicjatywy:

- doroczne orędzie Ks. Generała do młodzieży zrzeszonej w MGS

z okazji święta Księdza Bosko jako przedmiot studium i refleksji

w grupach;

- pogłębienie tożsamości Ruchu (niektóre Inspektorie opracowały

„Kartę tożsamości MGS”);

- wzrost protagonizmu młodzieży w różnych koordynacjach inspekto-

rialnych lub międzyinspektorialnych Ruchu (szczególnie w ubiegłym

sześcioleciu została utworzona Koordynacja europejska MGS z szero-

kim uczestnictwem samej młodzieży, jako owoc z Confronto 2004);

- wiele spotkań inspektorialnych i regionalnych grup MGS, jako

„Campobosco” z Hiszpanii i Portugalii, liczne pielgrzymki grup mło-

dzieży do miejsc związanych z początkami charyzmatu salezjańskie-

go, spotkania europejskie jak „Confronto” i Eurizon, spotkania grup

MGS z Argentyny,

Brazylii, a także „Boscoree” dla skautów Księdza Bosko z Indii, itp.;

- zaangażowanie na korzyść formacji systematycznej i pogłębionej

animatorów i rozwój w wielu Inspektoriach „drogi formacji chrześ-

cijańskiej dla różnych grup”; wewnątrz MGS tworzą się różne ruchy

i stowarzyszenia o charakterze wyraźnie ewangelizacyjnym;

- większa obecność MGS w Kościołach lokalnych, itp.

MGS jest rzeczywistością obiecującą włączyć wielu chłopców,

nastolatków i młodzieńców, wymaga jednak coraz większego wysił-

ku, bardziej systematycznego i skoordynowanego dla ewangelizacji

i formacji chrześcijańskiej zgodnie z wartościami salezjańskiej du-

chowości młodzieżowej, aby troszczyć się o formację i towarzysze-

nie osobiste animatorów, dla promocji solidarnego zaangażowania

z innymi młodymi, zwłaszcza uboższymi i zagrożonymi i dla obec-

ności czynnej i odpowiedzialnej w różnych środowiskach młodzień-

czych, w społeczeństwie i w Kościele.

W czasie ostatniego sześciolecia pomnożyły się i pogłębiły propo-

zycje pielgrzymek młodzieżowych do miejsc salezjańskich w Tury-

nie i na Colle Don Bosco, zwłaszcza z inspektorii europejskich, spot-

5.2 Page 42

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

kania duchowości (rekolekcje w miejscach salezjańskich z młodzieżą

i dorosłymi...), spotkania formacji salezjańskiej dla laików współpra-

cowników, doświadczenie formacyjne dla młodych przed nowicjatem

z niektórych inspektorii salezjańskich Europy itp. Inspektoria ICP

czyni poważny wysiłek aby przy pomocy inspektorii europejskich

i ubogacić lepiej koordynować zespoły salezjańskie, które animują

Progetto Colle i Valdocco. Zgromadzenie jest za to wdzięczne.

Rozpoczęto również przy pomocy i współpracy Instytutu ducho-

wości z UPS refleksję i sprawę podziału pomiędzy odpowiedzialnymi

za salezjańskie domy duchowości w Europie (maj 2004); zidentyfiko-

wano podstawowe elementy dla propozycji salezjańskiej duchowości

młodzieżowej, które mogą otrzymać w tych domach a także obowiązki

salezjańskiego domu duchowości w planie duszpasterskim inspektorii.

2. Wolontariat

W tych latach rozwinęła się w Inspektoriach i w MGS wielość

grup i stowarzyszeń wolontariatu, zwłaszcza młodzieżowego. KG24

uznała rzeczywistość wolontariatu jako nowy styl otwarcia na dru-

giego, zwłaszcza na polu ubóstwa i marginalizacji, jako wyzwanie

przeciw niesprawiedliwości i panującemu egoizmowi, jako szczegól-

ną odpowiedź powołaniową i ważne potwierdzenie procesu wycho-

wawczego przeżytego przez młodzież razem z salezjanami41.

W Zgromadzeniu wolontariat rozwija się ciągle dzięki licznym

grupom i organizacjom. W niektórych regionach rozwija się zwłasz-

cza wolontariat lokalny lub krajowy, zarówno misyjny jak społeczny

lub powołaniowy (Ameryka); w innych jest mocno rozwinięty wo-

lontariat międzynarodowy i misyjny (Europa); inne znów otrzymują

wolontariuszy (Afryka i Azja).

Wolontariat salezjański realizuje się normalnie jako znacząca

oferta dla młodych, którzy przeszli drogę formacyjną duszpasterstwa

młodzieżowego i to pomaga im dojrzewać i pogłębiać ich wybór po-

wołaniowy zaangażowanego życia chrześcijańskiego; często jednak

staje się również okazją znaczącą kontaktu i oferty ewangelizacyjnej

dla młodych, którzy przybywają spoza naszych dzieł.

41 Por. KG24, n.26.

5.3 Page 43

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

Dykasterie ds. duszpasterstwa młodzieżowego i ds. misji opra-

cowały dokument :”Wolontariat w posłannictwie salezjańskim”

ubogacając go wkładem ze spotkania międzynarodowego w 2000 r.

i doświadczeniem inspektorii i ONG salezjańskimi. W tym dokumen-

cie przedstawia się tożsamość wolontariatu salezjańskiego, niektóre

wymagania i podstawowe warunki dla jego rozwoju, dla formacji

i towarzyszenia wolontariuszy i dla animacji i promocji wolontariatu

salezjańskiego w Inspektoriach i w Zgromadzeniu.

Dokument ten został w roku 2007 przedstawiony całemu Zgroma-

dzeniu w siedmiu spotkaniach regionalnych, aby był znany i wykony-

wany w poszczególnych Inspektoriach poprzez Plan inspektorialny

wolontariatu, włączony do PEPS inspektorialnego.

4. Perspektywy na przyszłość Salezjańskiego Duszpasterstwa

Młodzieżowego

Po ukazaniu jak się rozwijało i jak się dzisiaj dzieli Duszpaster-

stwo Młodzieżowe w Zgromadzeniu, wraz ze szczerym podziękowa-

niem Bogu za wielość dobra, jakie On wzbudził wśród nas w posłudze

dla młodzieży siłą uroku Księdza Bosko i jego charyzmatu, za hojne

zaangażowanie się tylu współbraci, współpracowników świeckich

i samych młodych, chciałbym wam zaproponować i podzielać z wami

niektóre perspektywy na przyszłość, z których wiele zostało już za-

proponowane przez KG26 jako priorytetowe cele na najbliższe lata.

4.1 Kontynuacja wysiłku przyjęcia i praktykowania modelu

Salezjańskiego Duszpasterstwa Młodzieżowego

Widzieliśmy wielki wysiłek Zgromadzenia w ostatnich pięć-

dziesięciu latach, aby przemyśleć i odnowić swoją praktykę wycho-

wawczą i duszpasterską i wiernie odpowiedzieć nowym potrzebom

i oczekiwaniom młodzieży i wartościom inspirującym System zapo-

biegawczy Księdza Bosko. Dzisiaj możemy liczyć na te wszystkie

kryteria, ukierunkowania, struktury, linie działania, które w dzisiej-

szej sytuacji tłumaczą ducha i sposób działania przeżywanego przez

5.4 Page 44

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Księdza Bosko w pierwszym Oratorium: System Prewencyjny.

Cały wysiłek przemyślenia praktyki wychowawczej zakłada

z konieczności otwarcie na nowe schematy i nowe praktyki, na nową

mentalność i nową formę organizowania elementów, które składają

się na akt wychowawczy, na nową metodologię i nowy sposób zor-

ganizowania obecności wśród młodzieży... To, co domaga się jeszcze

przemyślenia, zweryfikowania codziennego doświadczenia, to odwaga

w przyjęciu nowych perspektyw, nowych ustawień, cierpliwości, by

dać czas powolnej przemianie form myślenia i postaw, uczestnictwa,

aby procesy przemian nie były realizowane przez jednostki, ale w grupie.

Dzisiaj Zgromadzenie ma skuteczny wzorzec Duszpasterstwa

Młodzieżowego, czyli konkretną formę, aby ustawiać w sposób struk-

turalny i organizacyjny poszczególne elementy praktyki wychowania

i duszpasterstwa, aby mieć zapewnioną tożsamość, spójność z celami

projektu i jego żywotnym charakterem; model wierny inspirującym

zasadom Systemu Prewencyjnego Księdza Bosko odpowiadającego

lepiej na potrzeby i sytuacje dzisiejszej młodzieży. Jest więc rzeczą

naglącą zaangażować się w dogłębne poznanie tego modelu, przyjąć

ustalenia, a przede wszystkim przełożyć go na praktykę w różnych

kontekstach i środowiskach. W ostatnich latach poczyniono wielki

wysiłek w tym kierunku, należy go jednak kontynuować pomagając

poszczególnym salezjanom i wspólnotom lokalnym porównać ich

praktykę z modelem, aby ją uczynić bardziej wierną i potrzebną.

Szczególnie jest rzeczą ważną przyjąć koncepcję jednolitą i orga-

niczną duszpasterstwa ukierunkowanego na osobę młodego człowie-

ka a nie tyle na dzieła i posługi, pokonując sektorializm obecny jesz-

cze w codziennej praktyce. Należy też wzmocnić wymiar wspólnoto-

wy działalności duszpasterskiej, która przede wszystkim przejawia

się w zaangażowaniu budowania dzieła salezjańskiego jako wspól-

noty wychowawczo duszpasterskiej, w której osoby zajmują naczel-

ne miejsce, przeważają relacje międzyosobowe, elementy jedności

i współpracy nad troskami związanymi z kierowaniem i organizacją. In-

nym aspektem, na który nalegały ostatnie Kapituły jest mentalność pla-

nująca, czyli rozważanie działalności duszpasterskiej jako drogi, która

stopniowo się rozwija zgodnie z precyzyjnymi celami, które można zwe-

5.5 Page 45

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

ryfikować, a nie jako suma zdarzeń i akcji mało powiązanych ze sobą.

To wszystko zakłada pomnożenie wysiłku formacyjno duszpaster-

skiego, zarówno salezjanów jak i współpracowników świeckich. Jest

wiele inicjatyw na tym polu, ale trzeba je uporządkować by można je

kontynuować w taki sposób, że w każdej wspólnocie wychowawczo-

duszpasterskiej utworzy się grupę osób identyfikujących się w pełni

z wartościami i z ustawieniem duszpasterstwa salezjańskiego, zdol-

nych do zachęcania i kierowania resztą.

4.2 Duszpasterstwo ewangelizujące jasno ukierunkowane na

głoszenie Chrystusa i na wychowanie młodych do wiary.

Działalność wychowawczo duszpasterska Zgromadzenia zwięk-

sza się wszędzie; potrzeby młodzieży i prośby społeczeństwa i Koś-

cioła są coraz to liczniejsze i naglące. Robiąc wszystko, aby na nie

odpowiedzieć, narażamy się na ryzyko rozproszenia i pozostawienia

w cieniu sensu naszej misji.

W wielu społecznościach i kulturach, w których wypełniamy na-

szą posługę wychowawczą i duszpasterską, rozwija się kultura, któ-

ra usuwa na margines religie a w sposób specjalny chrześcijaństwo,

prowokuje taki styl życia, który sprzyja rozwojowi ubóstwa material-

nego i duchowego a powiększa czynniki wykluczenia społecznego.

W takim środowisku okazują się często bezwartościowymi i mało

ważnymi wartości religijne i motywacje wierzących, które w innym

czasie ukazywały się i były znane wychowaniu i promocji ludzkiej.

Taka sytuacja zmobilizowała wielu salezjanów i współpracow-

ników świeckich, aby odnowić swoją tożsamość powołaniową

i poświęcić się zaangażowaniu wychowawczemu i duszpasterskiemu

z wielkim oddaniem i poświęceniem; istnieje jednak niebezpieczeń-

stwo „duchowej powierzchowności, frenetycznego aktywizmu, bur-

żuazyjnego stylu życia, słabego świadectwa ewangelicznego, częś-

ciowego zaangażowania w posłannictwo. To z kolei przekłada się

na trudność ukazania własnej tożsamości osób konsekrowanych i na

apostolską nieśmiałość”42.

42 KG26, „Nagła potrzeba ewangelizowania”, n.27.

5.6 Page 46

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

To wszystko domaga się uchronienia korzeni i motoru naszej

praktyki duszpasterskiej, pasji misyjnej „Da mihi animas”, jedynej,

która może zagwarantować swoje znaczenie i skuteczność i ukie-

runkować naszą wieloraką działalność wychowawczo-duszpasterską

w ewangelizację i wychowanie do wiary, gdzie wszystko znajduje

swoją jedność i swój sens43.

W świetle tych linii działania zaproponowanych przez KG26 na

temat ewangelizacji, podaję niektóre priorytety, które powinny cha-

rakteryzować duszpasterstwo młodzieżowe w najbliższych latach:

1. Duszpasterstwo bardziej misyjne, które chce „z radością i odwagą

zaproponować młodzieży przeżywanie ludzkiej egzystencji tak, jak

ją przeżywał Jezus Chrystus”44. Dzisiaj nie wystarczy umieścić mło-

dych w dobrym środowisku o wielu działaniach i propozycjach, ani

po prostu dać im formację katechizmową, czy przyzwyczaić ich do

praktyk religijnych (modlitwa, sakramenty); potrzeba jasnej i wyraź-

nej propozycji głoszenia Jezusa Chrystusa, który pobudzi w młodych

wolę poznania Go i pójścia za Nim; jest więc koniecznym pouczać

ich i wdrażać do modlitwy chrześcijańskiej, do lektury i medytacji

Słowa Bożego; potrzeba też wzbudzić w nich pragnienie zaangażo-

wania się na drodze systematycznego pogłębienia wiary i pomóc im

ułożyć własne życie zgodnie z wartościami ewangelicznymi.

2. Ewangelizacja w pełni włączona w wychowanie. Salezjańskie

Duszpasterstwo Młodzieżowe żyje i rozwija się na polu wychowa-

nia,stara się popierać w młodych nie tylko życie chrześcijańskie ale

także kulturę pobudzającą do wiary i do wartości ewangelicznych,

co byłoby alternatywą kultury środowiskowej, charakteryzującej się

sekularyzmem, relatywizmem, subiektywizmem, konsum izmem

Obserwacja treści kulturalnych, które ukazują się w codziennym roz-

woju dzieła, nie zawsze zwraca uwagę na którą zasługuje aby zagwa-

rantować spójność pomiędzy treściami przekazanymi lub metodami

43 Por. Przemówienie końcowe Ks. Generała na KG26: pierwszy klucz lektury

dokumentu kapitulnego: „Rozgrzać serca współbraci”.

44 KG26 „Nagła potrzeba ewangelizowania”. Linie działania 5, n.36.

5.7 Page 47

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

używanymi a wartościami wiary chrześcijańskiej (spotkanie kultury

i wiary) by zapewnić życie chrześcijańskie zdolne określić ewange-

licznie życie prywatne, zawodowe i społeczne osób. Dziś więc jest

rzeczą naglącą zorganizować zaangażowanie duszpasterskie, trosz-

cząc się szczególnie o integrację ewangelizacji i wychowania według

logiki systemu prewencyjnego45. ewangelizacja zdolna przystosować

się do warunków rozwojowych młodzieńca, która będzie się trosz-

czyć o rozwój podstawowych postaw ludzkich, czyniąc możliwym

osobiste otwarcie na Boga i spotkanie z Jezusem, uważne na wartości

i wizje życia, jakie przeżywają młodzi aby ich przemienić w świetle

Ewangelii; wychowanie zdolne ukształtować mentalność, pobudzić

wizję życia otwartego na wymiar religijny, dojrzewanie wyborów

życia pobudzonych przez Ewangelię Jezusa; wychowanie uważne,

w sposób szczególny na rozwój wymiaru religijnego osoby i do pro-

mowania fundamentalnych postaw, by otworzyć się pozytywnie na

wiarę; wychowanie, które będzie się troszczyć o formację świado-

mości moralnej i będzie wychowywać młodych do zaangażowania

społecznego zgodnie z inspiracją nauki społecznej Kościoła.

4.3 Pogłębić i umocnić wymiar powołaniowy w każdej propozycji

duszpasterskiej

Animacja i ukierunkowanie powołaniowe są istotnymi elemen-

tami Duszpasterstwa Powołaniowego, które pomaga każdemu mło-

dzieńcowi uczynić wybory odpowiedzialne w życiu w świetle wiary.

„Dziś, jak nigdy dotąd, odczuwamy wyzwanie do tworzenia kultury

powołaniowej w każdym środowisku, tak, aby młodzi odkryli ży-

cie, jako powołanie i żeby całe duszpasterstwo salezjańskie stało się

naprawdę powołaniowym”46. Jednak najlepsze duszpasterstwo mło-

dzieżowe nie tworzy powołań apostolskich i do życia konsekrowa-

nego bez specyficznej uwagi na wyraźne wezwanie powołaniowe, na

zdecydowaną propozycję osobistą, na stałe towarzyszenie duchowe..

45 KG26, „Nagląca potrzeba ewangelizowania”. Por. Linie działania 6, n.41

46 KG26, „Konieczność wezwania”, n.53.

5.8 Page 48

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Brak powołań uwrażliwił wspólnoty i współbraci na przemyślenie

sposobów animacji powołaniowej; jest ona jednak jeszcze pomyślana

i urzeczywistniana jako zadanie uzupełniające w zwyczajnej pracy

wychowawczej i duszpasterskiej, realizowane przez niektórych od-

powiedzialnych i współbraci szczególnie wrażliwych. To zuboża dwa

procesy: duszpasterstwo młodzieżowe, które nie potrafi ukierunkować

młodych na wizję powołaniową ich życia, która by ich ukierunkowa-

ła na wybory ewangeliczne oddania się i służby, a także animację

powołaniową bazującej zbytnio na entuzjazmie a mało na głębokiej

więzi z wiarą i osobistym kontakcie z Jezusem Chrystusem.

Dlatego jest konieczna zmiana mentalności i modyfikacja praktyki,

szczególnie w tych trzech aspektach:

1. Promować w każdym naszym środowisku kulturę powołaniową

poprzez duszpasterstwo młodzieżowe zdecydowanie ewangeliza-

cyjne, które angażuje młodych do uznania własnego życia jako daru

Bożego by odpowiedzieć na niego zdecydowanym zaangażowaniem

w służbie dla innych, szczególnie dla bardziej potrzebujących 47.

2. Zapewnić w każdym procesie wychowania do wiary szczególną

uwagę, aby promować u młodych zaangażowanie apostolskie ugrun-

towane na relacji osobistej przyjaźni z Jezusem Chrystusem, realizo-

wany w zjednoczeniu i współpracy w ramach silnego doświadczenia

wspólnoty, dojrzewające w systematycznym zaangażowaniu formacji

osobistej 48.

3. Z odwagą i radością świadczyć o pięknie własnego powołania sa-

lezjańskiego całkowicie poświęconego Bogu w posłudze młodzieży,

czyniąc z niego wyraźną propozycję i zobowiązując się towarzyszyć

im na drodze wyboru i formacji powołaniowej 49.

47 KG26, „Konieczność wezwania”. Por. n. 60.

48 KG26, „Konieczność wezwania”. Linia działania 9, por. nn.65-67.

49 KG26, „Konieczność wezwania”. Linia działania 8, Por. nn.61-64. Linia działania

10, por. nn.69-73.

5.9 Page 49

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

4.4 Zwrócenie szczególnej uwagi na młodzież ubogą

i zagrożoną jako charakterystyka każdej obecności i dzieła

salezjańskiego

Z radością przyznaję, że wzrosła wrażliwość i troska, refleksja

i zaangażowanie dla świata z marginesu i problemów młodzieżowych.

Rzeczywistość ta nie odnosi się już do szczególnego sektora identyfi-

kowanego z jakimś dziełem specjalnym lub animowanym tylko przez

jakiegoś współbrata, który miał szczególne uzasadnienie. Zwrócenie

uwagi na ostatnich, na ubogich, strapionych staje się „wrażliwością

instytucjonalną”, która powoli wciąga wiele dzieł w Inspektoriach.

Istnieje jednak jeszcze pewien opór wobec odnowy, podniesienia

kwalifikacji, przemiany naszej mentalność i metody wychowania, tak,

żeby każda nasza obecność była rzeczywiście dla młodzieży potrze-

bującej 50. Wierni wskazaniom KG25 musimy kontynuować tę drogę

i koncentrować nasze wysiłki dla rozwoju niektórych procesów, które

pochłaniają całe nasze duszpasterstwo młodzieżowe.

1. Zwrócenie uwagi na młodzież w sytuacji zagrożenia jako charak-

terystyka i zadanie każdej obecności salezjańskiej i każdego progra-

mu wychowawczego. Nie wystarczy mieć w inspektorii pewne dzieła

i zadania wyraźnie poświęcone młodzieży najuboższej; trzeba aby ot-

warcie i uwaga podjęte były przez każdą obecność salezjańską, tak,

by stało się to charakterystyką jego znaczenia, Jest rzeczą ważną, aby

każda wspólnota wychowawcza wyodrębniła elementy środowiska,

dynamiki i metodologii lub pewne kryteria oceny mniej lub więcej

wyraźne, które rzeczywiście stwarzają selekcję i wykluczenie i za-

angażują się w jej przekształceniu; aby popierała obecność, uczestni-

czenie i protagonizm młodzieży najbardziej potrzebującej i zagrożo-

nej w jej działalności, w grupach, w odpowiedzialności; niech ustali

ze szczególną uwagą bardziej odpowiednie elementy pedagogii sale-

zjańskiej dla tej młodzieży i `zobowiąże się do ich praktykowania.

50 KG26, „Ubóstwo ewangeliczne”. Por. n.82. „Nowe granice” Por. n.101.

5.10 Page 50

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

2. Stawiać na przemianę mentalności i tendencji kulturalnych nie tyl-

ko, aby odpowiedzieć na bezpośrednie oczekiwania, promując kul-

turę solidarności według kryterium „dawać więcej tym, którzy mniej

otrzymali”. Ubóstwo i marginalizacja w naszych domach są nie tylko

fenomenem ekonomicznym lub społecznym, ale również, i jak sądzę

przede wszystkim, fenomenem kulturalnym; jest sposób indywidua-

listyczny, konkurujący, hedonistyczny i konsumpcyjny pojmowania

życia, który powoduje wyłączenie najsłabszych; nie można więc za-

dowolić się tym, by pomóc najbardziej nieszczęśliwym w pokonaniu

ich sytuacji marginalizacji, ale nasza interwencja musi stawiać na

przemianę ich mentalności a zarazem i społeczeństwa. W tym sen-

sie każda wspólnota wychowawczo-duszpasterska musi być bardzo

uważna na wartości i style życia które promuje swoim codziennym

działaniem wychowawczym.

3. Rozwijać ze specjalną uwagą wymiar religijny osoby uważanej za

podstawowy czynnik humanizacji i prewencji. W wizji antropologicz-

nej systemu prewencyjnego Księdza Bosko wymiar religijny jest ele-

mentem podstawowym osoby i społeczeństwa;. Dlatego jego rozwój,

aż do głoszenia Jezusa Chrystusa jest wymogiem koniecznym sale-

zjańskiej propozycji wychowawczej. Sądzimy, że w relacji osobistej

z Bogiem, poprzez tajemnicze drogi Ducha Świętego, który działa

w sercu każdej osoby a w sposób szczególny osób ubogich i potrze-

bujących, znajdą się energie podejrzane dla budowania osobowości

i dla jego integralnego rozwoju 51 i sądzimy, że to będzie ważnym

elementem aby dać nadzieję młodym, którzy cierpią w sposób szcze-

gólny fatalne konsekwencje ubóstwa i wykluczenia społecznego.

Dlatego każda wspólnota wychowawcza musi zaproponować

w programie Wychowawczo duszpasterskim dla tych młodych prak-

tykę i drogę, które pobudzą w nich wymiar religijny życia i pomogą

im w odkryciu Jezusa jako Zbawiciela 52. Ta propozycja ewangelizacji

powinna włączyć się w zupełności w proces wychowawczy zapobie-

51 J.E. VECCHI, „Zlitował się nad nimi”. AKG 359, s. 33

52 KG26, „Nowe granice”. Linia działania 15. Por. nn.105-107

6 Pages 51-60

▲back to top

6.1 Page 51

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

gania i ratowania i powinna dzielić się na proste odcinki, bardzo do-

pasowane do codziennego życia i zgodne z logiką małego ziarenka.

Świadectwo wychowawców i wspólnoty wychowawczej, klimat ra-

dości, gościnności i rodziny, obrona i promocja godności osobistej,

będą pierwszą zapowiedzią i pierwszą realizacją zbawienia Chrystu-

sa, ofertą wyzwolenia i pełni życia.

Ta pierwsza iskra niech będzie strzeżona i rozwijana z cierpli-

wością i wytrwałością pobudzając zawsze to co pozytywne, które

znajduje się w młodym człowieku, świadomość jego godności jego

wolność rozpoczęcia na nowo. Cała wspólnota przekaże mu proste

ale wartościowe doświadczenia religijne, takie jak chwile modlitwy

czy nabożeństw, które mu pomogą otworzyć się na obecność i oso-

bistą relację z Bogiem. Poczynając od takich doświadczeń wspólnota

chrześcijańska będzie mogła głosić z szacunkiem, ale także z radoś-

cią, osobę Jezusa Chrystusa.

4.5 Na nowo zdefiniować nasze obecności by je uczynić bardziej

znaczącymi, czyli „nowe obecności”

Głęboka odnowa duszpasterstwa młodzieżowego, aby lepiej od-

powiedzieć na potrzeby i wymagania młodych, domaga się, jako

koniecznego warunku, ponownego i dogłębnego przyglądnięcia się

dążeniom, organizacji i kierowaniu naszymi dziełami. Dlatego też

od lat w Zgromadzeniu jesteśmy proszeni aby zreorganizować nasze

obecności, aby je przekształcić i uczynić je bardziej znaczącymi, ot-

worzyć się na nowe granice czyniąc „nowymi” obecności i popierając

nowe 53.

Czynić nowymi dzieła instytucjonalne, które posiadamy: szkoły,

ośrodki formacji zawodowej, parafie, oratoria i ośrodki młodzieżowe,

siedziby uniwersyteckie itp. domaga się, aby skupić zadanie wspól-

noty salezjańskiej nie tyle na kierowaniu i organizacji dzieła ile na

towarzyszeniu i formacji wychowawców i wychowanków zapew-

niając im bezpośrednią obecność, na animacji stopniowego postępu

53 Por. KG26, „Nowe granice”, n. 100; Przemówienie końcowe Ks. Generała wygło-

szone na zakończenie Spotkania Inspektorów Europy, 5 grudnia 2004. ACG 388, 5.2.

6.2 Page 52

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w wychowaniu i ewangelizacji aż do propozycji zaangażowanego ży-

cia chrześcijańskiego, we włączeniu szerokiego ruchu osób w projekt

salezjańskiego duszpasterstwa wychowawczego otwartego i podzie-

lanego. Chodzi również o to, by mieć uprzywilejowaną i zdecydowa-

ną uwagę na osoby zagrożone, podejmując odważnie i ze zdolnością

tworzenia konieczne wybory; chodzi także o promowanie inicjatyw

i projektów, które włączają wielką liczbę osób i instytucji na służbę

edukacji i ewangelizacji młodych, pracując w sieci i w jedności ze

społeczeństwem i Kościołem.

Nie wystarczy odnowić już istniejące obecności. Często trzeba

również zaangażować się, aby stworzyć nowe rodzaje obecności

z mocnym projektem ewangelizacji i wychowania do wiary, formacji

salezjańskiej dla współpracowników i zespołów, które duchowo ani-

mują domy salezjańskie, ośrodki katechetyczne, ośrodki formacyjne

dla współpracowników świeckich; obecności animujące i wyraźna

propozycja powołaniowa animacji i przewodnictwa stowarzyszeń

i ruchów młodzieżowych ewangelizujących, zaangażowanych, wo-

lontariatu itp.

By ułatwić to zadanie uczynienia bardziej znaczącą i skutecz-

ną obecność salezjańską na jakimś terytorium, lepiej koordynować

różne typy obecności salezjańskiej na nim, sprzyjać nowemu roz-

mieszczeniu i zdefiniowaniu dzieł, KG25 poprosiła każdą inspektorię

o opracowanie Inspektorialnego Projektu Organicznego (POI), aby

przedstawił kryteria, warunki i konkretne wymagania

potrzebne do osiągnięcia takiego celu 54. Drogę rozpoczęto, ale musi

być kontynuowana poprzez ciągłą weryfikację i odnowienie POI.

4.6Animacja duszpasterska coraz bardziej złączona i koordynowana

przez różne Dykasterie a w szczególności przez Dykasterię ds.

misji salezjańskich, dla duszpasterstwa młodzieżowego i przekazu

społecznego i misji

Animacja duszpasterstwa młodzieżowego stała się coraz bardziej

złożoną: powiększyły się sektory i środowiska z nowymi aspektami,

54 Por. KG25, nn. 82-84. Por. również KG26, „Nowe granice” n. 113.

6.3 Page 53

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

które należy zorganizować i koordynować. Niektóre z tych aspek-

tów są ściśle złączone z innymi, powierzonymi przez Konstytucje

innym dykasteriom, na przykład rzeczywistość wolontariatu z jego

rozmaitymi rodzajami ma specyficzne i konkretne relacje z misjami

(gdy chodzi o wolontariat misyjny); parafia powierzona salezjanom

na terenach misyjnych przyjmuje własną dynamikę właściwą stacjom

misyjnym i dlatego towarzyszy im dykasteria ds. misji; dykasteria

przekazu społecznego poza animowaniem aspektów specyficznych

dla środków masowego przekazu i imprez, promuje formację wy-

chowawców, aby byli twórcami środowiska bogatego w kontakty

i w przekaz; ten aspekt łączy się ściśle z duszpasterstwem młodzie-

żowym, które animuje wspólnotę wychowawczo-duszpasterską, pod-

stawowy podmiot wychowania i ewangelizacji; formacja duszpaster-

ska salezjanów i świeckich musi upewnić się w cichym powiązaniu

i w ścisłej współpracy między dykasterią ds. formacji a dykasterią

duszpasterstwa młodzieżowego. Tak również inne pola, które zawsze

są zależne a które interesują różne dykasterie w taki sposób, że ich

animacja nie będzie realizowana tylko przez jedną, pomijając inne.

W takiej sytuacji KG26 poprosiła Ks. Generała i jego Radę, aby

w najbliższym sześcioleciu promowano współpracę bardziej orga-

niczną między trzema dykasteriami w naszym posłannictwie (Duszpa-

sterstwo młodzieżowe, Przekazu społecznego i Misji) w taki sposób,

że aby strzegąc jedności organicznej duszpasterstwa młodzieżowego

ubogacały się wkładem trzech dykasterii, które animują bezpośred-

nio aspekty uzupełniające jedynej misji salezjańskiej: wychowanie

i ewangelizacja młodych, zwłaszcza uboższych i z klas ludowych

w kulturze głęboko uformowanej przez przekaz społeczny i coraz

bardziej zsekularyzowanej, żąda ustawienia wyraźnie misyjnego

w którym dałoby się priorytet pierwszemu głoszeniu Ewangelii.

To wskazanie KG26 nie ogranicza się do propozycji organizacyj-

nej, ale zakłada szerszą wizję całkowitą i powiązaną z niektórymi

centralnymi aspektami posłannictwa salezjańskiego, powierzone tym

dykasteriom. Duszpasterstwo młodzieżowe musi być zawsze bardzo

misyjne, to znaczy przyjąć charakterystykę i dynamikę działania mi-

syjnego, starając się ze specjalną uwagą o odnowę wymiaru religijne-

6.4 Page 54

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

go młodzieży, która znajduje się w środowisku zsekularyzowanym,

dając priorytet pierwszemu głoszeniu Jezusa Chrystusa, starając się

o dialog z innymi religiami. Duszpasterstwo młodzieżowe musi też

zawsze coraz to bardziej przyjmować nową kulturę przekazu spo-

łecznego, która dostosowuje styl życia i działania, całość wartości,

które charakteryzują środowiska, zwłaszcza młodzieżowe, w których

duszpasterstwo młodzieżowe realizuje swoje zadanie wychowawcze

i ewangeliczne.

Salezjanin więc, jako wychowawca-pasterz dzisiejszej młodzieży

musi przyjąć wiele aspektów misyjnych i komunikatora; wspólnota

wychowawczo duszpasterska powinna się stać ośrodkiem przeka-

zu o wielkich wartościach ludzkich i chrześcijańskich; salezjańska

propozycja wychowawczo duszpasterska musi zapewnić obecność

i rozwój wymiaru misyjnego a także dynamikę i wartości świata prze-

kazu. Salezjańskie duszpasterstwo młodzieżowe, przekaz społeczny

i animacja misyjna są aspektami które dopełniają w sposób organicz-

ny całościową realizację Posłannictwa salezjańskiego.

ZAKOŃCZENIE

Drodzy współbracia, chciałem przekazać wam ten list w IV Nie-

dzielę Paschalną, którą Kościół poświęca Chrystusowi Dobremu Pa-

sterzowi, po to właśnie, aby nauczyć się od Niego, jak to umiał robić

nasz kochany ojciec Ksiądz Bosko, który czuł się wezwany, aby przez

powołanie i posłannictwo być dobrym pasterzem dla chłopców.

Niech Maryja Jego matka i nauczycielka wskaże nam, jak wskazała

jemu pole działania, misję do wypełnienia i metodę do zrealizowania.

Z miłością w Księdzu

Ks. Pascual CHAVEZ V. sdb

6.5 Page 55

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1. Kronika Przełożonego Generalnego

Grudzień 2009

We wtorek, 1 grudnia 2009 r. rozpoczęło się inauguracyjne posie-

dzenie zimowej sesji plenarnej Rady Generalnej, która zakończy się

26 stycznia 2010 r. Jak to zwykle bywa, w trakcie całego tego okre-

su, zebraniom Rady odbywającym się przed południem i niekiedy

po południu towarzyszą spotkania i rozmowy z Radcami i wieloma

innymi osobami, współbraćmi i nie tylko, jak również uczestniczenie

w szczególnych wydarzeniach.

Spośród spotkań w pierwszym tygodniu grudnia, w czwartek 3,

jest do uwydatnienia to z J.E. Riccardo Ezzati, Arcybiskupem z Con-

cepción (Chile).

W sobotę 5, po południu, Ksiądz Generał jedzie do Turynu. Z lot-

niska bezpośrednio udaje się do studia Eurofilm, aby nagrać życzenia

świąteczne. Następnego dnia jedzie do Druento (prowincja Turynu),

gdzie spotyka grupę VDB z regionu, którym wygłasza konferencję

i po czym przewodniczy celebracji eucharystycznej, w trakcie której

kilka z nich składa pierwszą profesję lub śluby wieczyste. Po połu-

dniu, w towarzystwie swojego Wikariusza i Przełożonego Inspektorii

Lombardo-Emiliana, Don Agostino Sosio, dociera do Mediolanu.

W Mediolanie, dnia 7 grudnia, w uroczystość św. Ambrożego,

w czasie ceremonii wręczenia Ambrogino d’Oro ze strony Władz Me-

diolanu, zostaje przekazana Księdzu Generałowi „Grande Medaglia

d’Oro”, w 150 rocznicę Zgromadzenia Salezjańskiego. Po południu,

po obiedzie we wspólnocie salezjańskiej św. Ambrożego, ks. Chávez

powraca do Rzymu.

We wtorek 8 grudnia, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najśw.

Maryi Panny, Ksiądz Generał przewodniczy Mszy św. w Auxilium.

W środę 9 zostają wznowione zebrania Rady Generalnej. Po połu-

dniu tego samego dnia na UPS Ksiądz Generał przewodniczy spotka-

niu Senatu Akademickiego. Z pośród spotkań w trakcie tygodnia na-

6.6 Page 56

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

leży wyszczególnić to, z czwartku 10, z ks. Luciano Odorico, byłego

Radcy Generalnego ds. Misji, a obecnie misjonarza w Papui Nowej

Gwinei. Po południu, w piątek 11, ma miejsce spotkanie trzech Rad

Generalnych: SDB, CMW i CCSS.

W sobotę 12, rano, Ksiądz Generał spotyka się ze Światowym Se-

kretariatem Wykonawczym – zdającym urząd i obejmującym funkcję

– Salezjanów Współpracowników i przed południem skierowuje sło-

wa pozdrowień do byłych Wychowanków. W godzinach popołudnio-

wych udaje się do Bazyliki św. Piotra, aby wziąć udział w celebracji

konsekracji biskupiej J.E. Mario Toso, który został powołany przez

Ojca Świętego do podjęcia obowiązku Sekretarza Papieskiej Rady

Sprawiedliwości i Pokoju.

W niedzielę 13, rano ks. Chávez przewodniczy Mszy św. z Sale-

zjanami Współpracownikami i w południe jest obecny na obiedzie na

cześć Biskupa Toso.

W poniedziałek 14, rano przewodniczy obradom Rady General-

nej. Po południu udaje się do Senatu Republiki, aby dokonać pre-

zentacji na konferencji prasowej Dokumentów Kongresu na temat

„System Zapobiegawczy i Prawa Człowieka”. Następnie jedzie na

UPS na uroczystość, ze współbraćmi Wizytatorii, w 150 rocznicy Za-

łożenia Zgromadzenia.

We wtorek 15, rano Ksiądz Generał przewodniczy powszedniemu

zebraniu Rady Generalnej. Po południu, razem z kilkoma Radcami,

udaje się do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, aby wziąć udział

w Sympozjum „Ksiądz Bosko i Instytucje rządowe”.

W czwartek 17 grudnia, wieczorem, razem z całą Radą Generalną,

jedzie do Turynu, aby wziąć udział w uroczystości, w tych samych

miejscach pierwszych początków, 150 rocznicy Założenia Zgroma-

dzenia Salezjańskiego.

W piątek 18, rano, po modlitwie Jutrzni w Kaplicy Pinardi, doko-

nuje wizji lokalnej w Kaplicy Relikwii i w Kaplicy św. Piotra, aby

określić miejsce na nagrobki Przełożonych Generalnych. Po czym

następuje czas dnia skupienia w Pokoikach Księdza Bosko. Po po-

łudniu, w Czerwonej Sali Pałacu Miejskiego zostaje nadane Księdzu

Generałowi honorowe obywatelstwo miasta Turynu. Wieczorem, pod-

6.7 Page 57

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

czas celebracji Mszy św., ma miejsce odnowienie Profesji zakonnej,

dokładnie w dniu, który upamiętnia 150 lat narodzin Zgromadzenia.

Dzień zamyka się w teatrze recitalem, wykonanym przez post-nowi-

cjuszy z Nave.

W sobotę 19, w sali teatralnej, zostaje odprawiona Jutrznia

z udziałem Rodziny Salezjańskiej, dla której Ksiądz Generał wygła-

sza rozważanie. Po czym następuje Msza św., podczas której nastą-

piło odnowienie Profesji zakonnej CMW i odnowienie Przyrzeczeń

SSCC. Po obiedzie, Ksiądz Generał i Radcy udali się do Audytorium

w Lingotto, gdzie odbywał się program kulturalny. Powróciwszy na

Valdocco, w Kaplicy Pinardi odprawiają Nieszpory i następnie mod-

litwę różańcową. Po czym, razem z kilkoma Radcami ks. Chávez za-

trzymuje się na kolację w domu inspektorialnym CMW.

W niedzielę 20, wczesnym rankiem Ksiądz Generał i Radcy wy-

jeżdżają do Caselle. Powitani przez Proboszcza, Burmistrza i przed-

stawicieli ze św. Anny, zwiedzają kościół, gdzie ks. Rua był wyświę-

cony kapłanem. Następnie, odprawiają Mszę św. w parafii w Caselle

Torinese. Potem jadą więc na lotnisko, aby podjąć podróż powrotną

od Rzymu. Wieczorem, w Domu Generalny, w czasie kolacji, święto-

wane są urodziny Księdza Generała.

Następują dwa dni – poniedziałek 21 i wtorek 22 – w ciągu któ-

rych dwukrotnie odbywają się posiedzenia Rady Generalnej. W środę

23, spotkanie Rady kończy się wzajemnym złożeniem sobie bożona-

rodzeniowych życzeń i przedstawieniem Radcom prapremiery video

Wiązanki 2010.

W czwartek 24, rano Ksiądz Generał udaje się do Domu General-

nego CMW, aby złożyć życzenia z okazji Bożego Narodzenia Matce

Przełożonej Yvonne Reungoat i wszystkim Siostrom z Rady. O pół-

nocy, w kościele Domu Generalnego przewodniczy Mszy św. Uro-

czystości Bożego Narodzenia.

W piątek 25 grudnia, Narodziny Pana Jezusa, ks. Chávez odpra-

wia Mszę św. w nowicjacie CMW przy ul. Appia Nuova. Potem ma

spotkanie z nowicjuszkami.

W poniedziałek 28, rankiem, Ksiądz Generał udaje się do siedziby

6.8 Page 58

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Unii Przełożonych Generalnych (USG), na spotkanie z Radą Wyko-

nawczą. Wieczorem przewodniczy Mszy św. na rozpoczęcie Zebra-

nia Wolontariuszy z Księdzem Bosko.

We wtorek 29, przed południem jedzie na UPS, gdzie przewodni-

czy Mszy św. pogrzebowej ks. Roberto Iacoangeli.

W czwartek 31, rano przyjmuje ks. Josepha Grünner, Inspektora

z Niemiec. Po południu udaje się do Domu Generalnego CMW, aby

przedstawić Wiązankę 2010. Następnie, po powrocie, przedstawia

Wiązankę także współbraciom Domu Generalnego.

Styczeń 2010

Od piątku 1 do środy 6 stycznia ks. Pascual Chávez, razem

z sekretarzem ks. Juan José Bartolomé, był kilka dni na odpoczynku

w Les Combes. Powitani przez Inspektora Piemontu i Valle d’Aosta,

ks. Stefano Martoglio, zatrzymują się na obiedzie ze współbraćmi

wspólnoty z Châtillon. W poniedziałek 4, udają się do Colle Don Bo-

sco na Mszę św. pogrzebową ks. Luigi Basset.

Po powrocie do Rzymu, w czwartek 7 stycznia, Ksiądz Generał

przewodniczy dwóm posiedzeniom Rady Generalnej, do południa

i wieczorem. W ciągu dnia przeprowadza rozmowę z dwoma nowymi

Inspektorami, ks. Markiem Chmielewskim (PLN) i ks. Petr Vaculík

(CEP). Ponadto, wczesnym popołudniem, przyjmuje na rozmowę

Dziekana Auxilium, s. Ausilia Chang CMW.

W piątek 8, rano, przewodniczy, jak zazwyczaj posiedzeniu Rady

Generalnej. Po południu przyjmuje Inspektora Piemontu, ks. Stefano

Martoglio, i Przełożonego Inspektorii Meridionale, ks. Pasquale Mar-

tino, oprócz kilku Radców.

W niedzielę 10, rano, ks. Chávez spotyka członków CISI i Krajo-

wej Rady Salezjańskiego Duszpasterstwa Młodzieżowego.

We wtorek 12, o zwykłej godzinie Ksiądz Generał przewodniczy

obradom Rady. Wczesnym popołudniem przyjmuje Jego Magnificencję

Rektora UPS, ks. Carlo Nanni, po czym przewodzi „Curatorium” UPS.

W czwartek 14, przewodniczy Mszy św. na spotkaniu Salezjań-

skich Proboszczów i Dyrektorów oraz odpowiedzialnych za Oratoria.

6.9 Page 59

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

W tym czasie kontynuowane są, według kalendarza zwyczajne posie-

dzenia Rady Generalnej.

W poniedziałek 18, rano ks. Chávez przyjmuje ks. Giuseppe Pel-

lizzari, Inspektora Okręgu Wschodniego i, później, ks. Alfreda Leja,

nowego Przełożonego Inspektorii Wrocławskiej (PLO).

W ciągu tygodnia, podczas gdy są kontynuowane posiedzenia

Rady, uwydatnia się spotkanie Komisji ds. Stulecia Księdza Rua,

któremu przewodniczy Ksiądz Generał wraz z ks. Francesco Cereda.

W czwartek 21, po południu Ksiądz Generał przyjmuje Magdi Allam

i bierze więc udział w Dniach Duchowości Rodziny Salezjańskiej.

Przedstawia Wiązankę 2010 i wieczorem wygłasza „słówko wieczor-

ne”. Uczestnictwo ks. Chávez w Dniach Duchowości kontynuowane

jest w pełnym wymiarze czasu, od piątku 22 do niedzieli 24, z dwo-

ma swoimi wykładami i różnymi spotkaniami z odpowiedzialnymi za

grupy Rodziny Salezjańskiej. Wśród nich, P. Guido Pedroni, Odpo-

wiedzialny „Wspólnoty Misji Księdza Bosko”; Matka Eulalia Marín,

Przełożona Generalna „Hijas de los Sagrados Corazones”; P. Olga

Krysova, Koordynatorka Wolontariuszek Księdza Bosko.

W poniedziałek 25, rano ks. Chávez przyjmuje ks. Franco Lever,

Dziekana Wydziału Nauk Przekazu Społecznego z UPS, potem udaje

się do Kurii Zgromadzenia Braci Mniejszych na spotkanie z nowy-

mi Przełożonymi Prowincji. Wieczorem, po celebracji Nieszporów

wygłasza „słówko wieczorne” we wspólnocie Domu Generalnego na

temat działalności Rady Generalnej w „plenum” zimowym.

We wtorek 26 stycznia, Ksiądz Generał przewodniczy posiedze-

niu Rady Generalnej i Mszy św. na zakończenie działalności sesji

plenarnej. Wieczorem wyjeżdża do Argentyny razem z Radcą Re-

gionalnym ks. Natale Vitali, ks. Juan José Bartolomé i ks. Donato

Lacedonio. Jednym z głównych zamierzeń podróży jest wdrożenie

dwóch nowych salezjańskich Inspektorii Argentyny, które jednoczą

te istniejące.

W środę 27, po przybyciu do Buenos Aires zostali przywitani

przez Wikariusza i Ekonoma inspektorialnego z Buenos Aires oraz

ks. Angel Fernández Artime, nowego Przełożonego Inspektorii Połu-

dniowej Argentyny. Przed południem Ksiądz Generał przewodniczy

6.10 Page 60

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Mszy św. dla chorych i w podeszłym wieku współbraci ze wspólno-

ty „Bł.. Artemide Zatti”. Wczesnym popołudniem ks. Chávez, razem

z osobami towarzyszącymi i ks. Angel Fernández Artime, udaje się

w podróż do Ushuaia. Po przyjeździe zostają powitani przez Guber-

natorkę Prowincji „Tierra del Fuego i Antartida”, która wręcza Księ-

dzu Generałowi tytuł „Gościa Honorowego” powyższej Prowincji.

Przy wyjściu z lotniska oczekiwała na Księdza Generała także grupa

młodzieży i członków Rodziny Salezjańskiej. Po kolacji dla współ-

braci wspólnoty z Ushuaia i Río Grande Ksiądz Generał skierowuje

słowa pozdrowień w „słówku wieczornym”.

W czwartek 28, w kościółku zbudowanym przez pierwszych mi-

sjonarzy salezjańskich w Ushuaia, wspólnota salezjańska i członko-

wie Rodziny Salezjańskiej odprawiają modlitwę Jutrzni. Po śniadaniu

zaplanowane jest zwiedzanie z przewodnikiem Narodowego Parku

„Tierra del Fuego”. Poranek kończy się celebracją Mszy św. w koś-

ciele parafialnym w Ushuaia, na zakończenie której ks. Chávez po-

święca posąg bł. Zeffirino Namuncurá. Po południu Ksiądz Generał

i towarzyszące mu osoby kontynuują podróż do Río Grande. Tutaj,

w kościele parafialnym p.w. „San Juan Bosco”, Rodzina Salezjańska

i młodzież z tegoż miasta uczestniczy we Mszy św. Na zakończenie

celebracji rzecznik Zarządu miejskiego z Río Grande nadaje Księdzu

Generałowi tytuł „Gościa Honorowego” oraz wręcza tabliczkę i inne

podarunki.

W piątek 29, Ksiądz Generał i osoby towarzyszące składają wi-

zytę w „La Misión”, pierwszym miejscu misyjnym J.E. Fagnano,

i odprawiają Jutrznię w pierwszej kaplicy. Po śniadaniu zwiedzają całe

dzieło i Muzeum Misyjne. Po południu wyjeżdżają do Buenos Aires.

W sobotę 30, rano, Ksiądz Generał, Radca Regionalny ks. Nata-

le Vitali, dwóch nowych Inspektorów Argentyny, ks. Manuel Cayo

(ARN) i ks. Ángel Fernández Artime (ARS) oraz inni współbracia

jadą do San Nicolás de los Arroyos, kolebki obecności salezjańskiej

w Argentynie. Po rozlokowaniu w hotelu, ks. Chávez zostaje powitany

przez grupę 450 młodzieży z argentyńskiego MGS, którym poświęca

na spotkanie całe popołudnie, na którym są obecni liczni Salezjanie

z Argentyny, dwóch nowych Inspektorów, Radca dla Regionu Ame-

7 Pages 61-70

▲back to top

7.1 Page 61

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

ryki – Stożek Południowy i pięciu salezjańskich Biskupów: J.E. Es-

teban Laxague, J.E. Marcelo Angiolo Melani, J.E. Pedro Pozzi, J.E.

Agostino Radrizzani i J.E. Juan Carlos Romanín. Po spotkaniu ma

miejsce krótka pielgrzymka do Sanktuarium „Nostra Signora del

Rosario”. Tutaj Ksiądz Generał przewodniczy Mszy św., w której

uczestniczą tysiące młodzieży i wiernych. Wokół ks. Chávez, oprócz

salezjańskich Biskupów, jest obecny także J.E. Héctor Cardelli,

Biskup z San Nicolás. W czasie celebracji dziesięciu nowicjuszy,

z dwóch Inspektorii argentyńskich i Urugwaju, składa swoje pierwsze

śluby zakonne. Przed zakończeniem Mszy św., Burmistrz miasta na-

daje odznaczenie „Gościa Honorowego” Księdzu Generałowi. Dzień

kończy się „słówkiem na dobranoc”.

W niedzielę 31, Uroczystość św. Jana Bosko, rano, na Colle Don

Bosco ks. Chávez przewodniczy modlitwie, w czasie której spora

grupa młodych salezjanów odnawia swoje śluby zakonne. Po czym

następuje spotkanie z salezjanami z Argentyny, którzy w większości

przybyli celowo do San Nicolás de los Arroyos. Są obecni także sale-

zjańscy Biskupi z Argentyny. Od razu po czym następuje prezentacja

wydania w języku hiszpańskim książki ks. Braido: „Don Bosco, sa-

cerdote de los jóvenes, en el siglo de la libertad”. Przerywając obiad,

ks. Chávez łączy się drogą satelitarną, dzięki twórczości “Missioni

Don Bosco”, z Bazyliką Maryi Wspomożycielki w Turynie. Po po-

łudniu Ksiądz Generał ma zebranie z dwoma nowymi Inspektorami

i ich Radami inspektorialnymi. Potem ma spotkanie z Rodziną Sale-

zjańską. Ponad 400 uczestników, przedstawicieli z całej salezjańskiej

Argentyny. Punktem kulminacyjnym jest Msza św. odprawiona na

dziedzińcu salezjańskiego Instytutu. Tą celebracją zostały wdrożo-

ne nowe Inspektorie ‘Argentyna Północ’ (ARN) i ‘Argentyna Połu-

dnie’ (ARS), ta z Północy poświęcona bł. Artemide Zatti, natomiast ta

z Południa bł. Zeffirino Namuncurá. Był również oficjalny moment

wprowadzenia na urząd dwóch nowych Inspektorów, ks. Manuel

Cayo (ARN) i ks. Ángel Fernández Artime (ARS). Na zakończenie

celebracji Administrator Miasta San Nicolás de los Arroyos oficjalnie

pozdrowił Księdza Generała, który później odsłonił tablicę upamięt-

niającą wydarzenie.

7.2 Page 62

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Luty 2010

W poniedziałek 1 lutego Ksiądz Generał rozpoczyna dzień ce-

lebracją eucharystyczną, razem z dwoma Inspektorami, z dwiema

nowymi Radami inspektorialnymi, dyrektorami SDB i dyrektorami

świeckimi. W trakcie celebracji dwaj Inspktorzy składają swoje wy-

znanie wiary. Po przerwie, ma miejsce spotkanie z Dyrektorami sale-

zjańskimi i świeckimi, które kończy się obiadem. Po spożyciu obiadu

Ksiądz Generał i towarzyszące mu osoby wracają do Buenos Aires,

skąd kontynuują podróż do Mendoza, gdzie po ich przyjeździe zo-

stali powitani przez dyrektorów i współbraci ze wspólnot z Mendoza

i Rodeo del Medio.

We wtorek 2-go, w Rodeo del Medio odbywa się spotkanie ze

współbraćmi SDB z tego rejonu, po którym następuje zebranie z Ro-

dziną Salezjańską i celebracja Eucharystii. Po południu Ksiądz Gene-

rał poświęca winobranie i składa wizytę w ‘Bodega’, po czym udziela

konferencji prasowej i kończy dzień spotkaniem z młodzieżą. Potem

wraca do Buenos Aires.

W środę 3-go, ksiądz Chávez przewodniczy Mszy św. w Sanktua-

rium Maryi Wspomożycielki Wiernych, następnie przyjmuje z wizy-

tą ks. Fabián Garcia, byłego Przełożonego Inspektorii Buenos Aires

i udaje się na lotnisko, aby powrócić do Rzymu.

Dzień 4 lutego spędza w siedzibie, pracując w biurze i uczestni-

cząc w kilku spotkaniach. W piątek 5-go, w towarzystwie swojego

sekretarza, księdza Juan José Bartolomé, wyjeżdża do Brazzaville.

Po przybyciu zostaje powitany przez ks. Germain Lagger, dyrekto-

ra i proboszcza z ‘Mission St. Charles Lwanga’ oraz ks. Frédérick

Mbayani, dyrektora z ‘Cité Don Bosco’. W chwilę potem jedzie do

Pointe-Noire. Tutaj, na lotnisku ‘Agostinho Neto’ zostaje powitany

przez Radcę Regionalnego, ks. Guillermo Basañes, przez Przełożo-

nego Wizytatorii ATE, ks. José Antonio Vega, przez ks. Miguel Ángel

Olaverri, dyrektora salezjańskiej placówki w Pointe-Noire. Przywie-

ziony do ‘Mission Don Bosco’, został powitany przez liczną grupę

osób; ksiądz Olaverri wyraził słowa powitania i po krótkiej modlitwie

w kościele, Ksiądz Generał wygłosił do przybyłych „słówko wieczor-

7.3 Page 63

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

ne”, potem poszli na kolację ze współbraćmi wspólnoty i salezjanami

przybyłymi na święto z całej Wizytatorii.

W sobotę 6-go, rano ks. Chávez przewodniczy Mszy św. w koście-

le parafialnym i po śniadaniu spotyka się z dziećmi z ‘École Prima-

ire’ i następnie z młodzieżą z ‘École Professionnele’, nauczycielami

i współpracownikami. Potem ma zebranie z Salezjanami. Po połu-

dniu odwiedza dzieci z ‘Foyer d’Accueil P. Anton Tanguy’, później

składa wizytę w dziele i we wspólnocie Córek Maryi Wspomoży-

cielki. Powróciwszy do ‘Mission Don Bosco’, ma spotkanie ze świe-

ckimi współpracownikami parafii (Radą parafialną, SS.CC., profeso-

rami, młodymi animatorami i odpowiedzialnymi z różnych ruchów)

i kończy modlitwą wieczorną w kościele parafialnym oraz „słówkiem

wieczornym”.

W niedzielę 7-go, w towarzystwie ks. Guillermo Basañes, ks. José

Antonio Vega i ks. Miguel A. Olaverri, udaje się do siedziby bisku-

piej, aby pozdrowić J.E. Jean-Claude Makaya Loembra. Po powrocie

do ‘Mission Don Bosco’, przewodniczy Mszy św., w której uczest-

niczy ponad siedem tysięcy osób. Msza św. jest koncelebrowana

z Biskupem z Pointe-Noire, J.E. Makaya, Arcybiskupem z Librevil-

le, Biskupem salezjańskim J.E. Basile Mvé i licznymi współbraćmi

i innymi zakonnikami. Po homilii, liczna grupa Salezjanów Współ-

pracowników złożyła swoje przyrzeczenie. Po obiedzie, w godzinach

popołudniowych, ma miejsce program kulturalny obchodów cele-

bracji 50-ej rocznicy obecności salezjanów w Pointe-Noire. Dzień

kończy się modlitwą brewiarzową Nieszporów i „słówkiem wieczor-

nym” do współbraci.

W poniedziałek 8-go, Ksiądz Generał, w towarzystwie swojego

sekretarza i ks. José Antonio Vega, jedzie do Brazzaville. Z lotniska

zostaje przewieziony do ‘Cité Don Bosco’, gdzie jest powitany przez

wychowanków, profesorów i członków Stowarzyszenia Księdza Bo-

sko. Po zwiedzeniu dzieła spotyka młodzież, nauczycieli, kierowni-

ków warsztatów, współpracowników i przyjaciół dzieła. Po południu

udaje się do parafii St. Charles Lwanga, gdzie przewodniczy Mszy

św. W trakcie celebracji przybywa Nuncjusz Apostolski, który skiero-

wuje do Salezjanów słowa wdzięczności. Na zakończenie Mszy św.

7.4 Page 64

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Burmistrz miasta i przedstawiciele różnych władz skierowują do ks.

Chávez słowa pozdrowień. Po kolacji jedzie na lotnisko, gdzie wsia-

da do samolotu, który zabiera go do Paryża i Rzymu.

Powróciwszy do siedziby, w środę 10 lutego, w godzinach poran-

nych skierowuje słowa pozdrowień do grupy sekretarzy inspektorial-

nych Regionu Azji Południowej, zwołanych do Rzymu przez sekreta-

rza generalnego. Po południu ma różne spotkania, pośród których to

z ks. Manuel Jiménez, byłym Inspektorem z AFO i obecnie nowym

Inspektorem z ATE.

W czwartek 11-go, w towarzystwie ks. Donato Lacedonio,

p. Antonio Saglia i p. Stefano Bianco z „Missioni Don Bosco” z Val-

docco, Ksiądz Generał jedzie do Republiki Dominikańskiej w celu

złożenia wizyty współbraciom z Haiti. Przybywszy na miejsce, został

powitany przez Inspektora z Antille, ks. Víctor Pichardo. Po wspól-

nej kolacji z pozostałymi współbraćmi z Domu Inspektorialnego

w Santo Domingo, Ksiądz Generał pozdrawia ks. Stra, rekonwale-

scenta w następstwie obrażeń odniesionych w niedawnym trzęsieniu

ziemi, które dotknęło Haiti.

W piątek 12-go, rano, wraz z osobami towarzyszącymi leci he-

likopterem do Port-au-Prince, gdzie oczekują go: Przełożony Wi-

zytatorii, ks. Sylvain Ducange, ks. Jacques Charles, który dopiero

co zakończył swoje sześciolecie jako Przełożony, inni współbracia

i s.Marie Claire Jean, Inspektorka CMW. Po słowach powitania zaraz

udają się do Pétion-Ville. Tam jest przygotowane małe przyjęcie ze

strony Inspektora, jego Rady i dyrektorów wspólnot, ponadto dele-

gacja dzieci i młodzieży z salezjańskich dzieł ze stolicy. Zaraz potem

ks. Chávez został przewieziony, aby złożyć wizytę w dziełach ENAM

(centrum szkolenia zawodowego), Lakou-Lakay (dzieło dla dzieci

z ulicy), OPEPB (Opere Piccole Scuole del Padre Bohnen), ‘Cité So-

leil’, i w Domu Inspektorialnym. W trakcie wizyty w ENAM mod-

li się za zmarłych współbraci, wychowanków i nauczycieli, których

liczne ciała znajdują się pod gruzami oraz spotyka władze Cywilnej

Ochrony Włoskiej, które tam pracują. Po obiedzie w domu inspekto-

rialnym, wizytuje obszar najbardziej zniszczony, który przedstawia

apokaliptyczną panoramę. Potem udaje się do Fleuriot, siedziby Post-

7.5 Page 65

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

nowicjatu i Centrum Studiów, także one poważnie uszkodzone przez

trzęsienie ziemi. Powróciwszy do Pétion-Ville, celebruje Eucharystię,

spotyka się z Radą Inspektorialną i kończy dzień kolacją.

W sobotę 13-go, wczesnym rankiem wyjeżdża, wciąż z osobami

towarzyszącymi mu, jedzie do Cap-Haïtien. Skoro tylko przybyli na

lotnisko, kierują się do Fort-Liberté, gdzie zostają powitani przez

Współbraci i Siostry CMW oraz grupy wychowanków tego złożonego

dzieła. Po zwiedzeniu dzieła w jego całokształcie, udają się do Szkoły

Rolniczej ‘Fondazione Vincent’. Tam są powitani przez współbraci,

CMW, innych członków Rodziny Salezjańskiej oraz uczniów i na-

uczycieli. Zaraz po obiedzie powracają do Port-au-Prince i z lotni-

ska jadą bezpośrednio do Gressier, a w drodze powrotnej odwiedzają

Thorland, dom Postnowicjatu i obecnie siedzibę obozu ewakuowa-

nych po trzęsieniu ziemi, z około 12.000 osobami w 2.000 namiotach,

nad którymi roztaczają opiekę dwie wspólnoty SDB i CMW.

Powróciwszy do Pétion-Ville, w niedzielę 14-go przed południem,

Ksiądz Generał przewodniczy celebracji Eucharystii i ma spotkanie

z Rodziną Salezjańską. Po południu odwiedza dom inspektorialny

CMW, gdzie spotyka ich znaczącą grupę i potem udaje się do Nun-

cjatury, aby spotkać J.E. Bernardito Azua, Nuncjusza Apostolskiego;

później jedzie, aby pozdrowić i porozmawiać z J.E. Louis Kébreau,

SDB, Arcybiskupa z Cap - Haitien.

W poniedziałek 15-go, rano, zaraz po śniadaniu, Ksiądz Generał

dokonuje wizji lokalnej w Szkole Podstawowej w Pétion-Ville, któ-

rej jedna część nie jest zdatna do użytku. Potem spotyka się z Radą

Inspektorialną, następnie z odpowiedzialnymi Cywilnej Ochrony

Włoskiej; odprawia Mszę św. dla Salezjanów i kończy wizytę w Ha-

iti pożegnalnym obiadem i przekazaniem przesłania do współbraci

z Wizytatorii. Wczesnym popołudniem powraca, z osobami towarzyszą-

cymi mu, do Santo Domingo. Wieczorem przewodniczy Mszy św. dla

rodzin byłych wychowanków, przyjaciół i dobrodziejów Inspektorii.

We wtorek 16-go, rano udziela wywiadu dla Radia Watykań-

skiego, następnie udaje się do dzieła „Don Bosco”, gdzie pozdra-

wia wychowanków i wspólnotę wychowawczą. Później spotyka się

ze współbraćmi z Inspektorii, przewodniczy Mszy św. i zatrzymuje

7.6 Page 66

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

się z nimi na obiad. Po południu ma zebranie z Radą Inspektorialną

i następnie dociera na lotnisko, aby powrócić do Rzymu.

Wśród spotkań Księdza Generała w kolejnych dniach należy

wspomnieć to z J.Em. Kard. Tarcisio Bertone, w czwartek 18-go,

w Watykanie. W sobotę 20-go, w godzinach przed południowych

prowadzi dzień skupienia dla współbraci ze Wspólnoty ‘Gesù Maes-

tro’ na UPS. Potem przyjmuje Jego Magnificencję Rektora, ks. Carlo

Nanni.

Od niedzieli 21 lutego do piątku 26 spędza kilka dni na odpo-

czynku w górach, w Veneto. W drodze powrotnej zatrzymuje się, aby

pozdrowić wspólnotę w Albaré i Bardolino, w Północno-Wschodniej

Inspektorii Włoskiej.

W niedzielę 28 lutego, wczesnym rankiem, ks. Chávez wyjeżdża

do Ekwadoru. Po przybyciu, zostaje powitany przez Radcę Regional-

nego ks. Esteban Ortiz, Inspektora ks. Marcelo Farfán, Inspektorkę

CMW s. Vicenta Jaramillo, licznych Współbraci SDB, Siostry CMW,

członków Rodziny Salezjańskiej i młodzież.

Marzec 2010

Od rana, w poniedziałek 1-go marca do wieczora w piątek 5-go,

Ksiądz Generał głosi i prowadzi Rekolekcje dla Inspektorów z dwóch

Regionów Ameryki, w czasie których ma także sposobność rozma-

wiania z każdym Inspektorem. W ciągu tygodnia jedzie również od-

wiedzić siostry CMW w podeszłym wieku i ma dwa spotkania na

szczeblu inspektorialnym: po południu w środę 3-go ze Współbraćmi

i członkami Rodziny Salezjańskiej w Audytorium Uniwersytetu Poli-

techniki Salezjańskiej w Girón oraz rano, w piątek 5-go, z młodzieżą

z różnych dzieł wychowawczych SDB, CMW, HHSSCC, z Quito,

Cayambe i Riobamba.

W sobotę 6-go, ks. Chávez z wszystkimi Inspektorami, jedzie na

całodniową wycieczkę. Zwiedzają Otavalo, San Antonio, Cotacachi,

Cuicocha i Cayambe, gdzie kończą dzień, składając wizytę we wspól-

nocie, spożywając kolację i wysłuchując „słówko wieczorne”.

W niedzielę 7-go, po Mszy św. i śniadaniu, wspólnie z Radcami

7.7 Page 67

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Regionalnymi i Inspektorami, jeszcze w Ekwadorze, Ksiądz Generał

udaje się do Domu Inspektorialnego w Quito, gdzie udziela wywiadu

dla czasopisma Uniwersytetu Politechniki Salezjańskiej. Po obiedzie

jedzie na lotnisko, aby udać się w powrotną podróż do Rzymu.

Powróciwszy do siedziby, Ksiądz Generał podejmuje powszednią

pracę, połączoną z licznymi spotkaniami i posiedzeniami. Należy

wspomnieć, w środę 10-go, spotkanie, które odbyło się w Watyka-

nie, rano w środę 10-go, razem z Ekonomem Generalnym P. Claudio

Marangio, J.Em. Kard. Franc Rodé, Prefektem Kongregacji ds. Insty-

tutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Wczesnym popołudniem, nadal razem z Ekonomem Generalnym, ks.

Chávez przyjmuje Prawnika Giuseppe Guzzetti, Przewodniczącego

Fundacji Cariplo i Dr Gentiloni.

W piątek 12-go, późnym popołudniem, Ksiądz Generał, razem

ze swoim Wikariuszem, jedzie do Portugalii. Na lotnisku zostaje

powitany przez J.E. Joachim Mendes, SDB, Biskupa pomocniczego

Archidiecezji Lizbońskiej, Inspektora i pozostałych członków Rady

Inspektorialnej.

W sobotę 13-go, w Fatimie odbywa się spotkanie z uczestnikami

Kapituły, Radą Inspektorialną i innymi współbraćmi, po czym nastę-

puje celebracja Eucharystii. Po obiedzie, w godzinach popołudnio-

wych ks. Chávez i ks. Bregolin docierają na lotnisko, aby powrócić

do Rzymu.

Następnego dnia, w niedzielę 14-go, wieczorem po modlitwie bre-

wiarzowej Nieszporów, mówiąc „słówko wieczorne” Ksiądz Generał

zainicjował głoszenie Rekolekcji dla dyrektorów czterech Inspektorii

Regionu Włochy-Bliski Wschód: ILE, IME, INE e MOR.

Rekolekcje odbywają się od poniedziałku 15-go do soboty 20-go;

w ciągu tygodnia ma sposobność rozmawiania z Przełożonymi czte-

rech Inspektorii i niektórymi dyrektorami; ponadto przyjmuje współ-

braci, profesorów i młodzież z Centrum Kształcenia Zawodowego

z Zepce (Chorwacja) i ks. Carlo Socol, z Inspektorii z Chin.

W środę 17-go, po popołudniowej konferencji, razem z ks. Pier

Fausto Frisoli, udaje się do Szpitala Gemelli, aby odwiedzić ciężko

chorego J.E. Carlo Chenis.

7.8 Page 68

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W piątek 19-go, rano, razem z ks. Adriano Bregolin, spotyka się

z Prefektem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, J.Em. Kard.

Ivan Dias. Wieczorem bierze udział w Koncercie, ofiarowanym mu,

w Domu Generalnym przez Chór Polifoniczny i Orkiestrę Kameralną

„Don Bosco” z Oratorium San Cataldo i przez Pracownię Teatralną

„Don Bosco” z Ranchibile, z Sycylii.

W sobotę 20-go, Ksiądz Generał kończy Rekolekcje w formie

otwartego dialogu z uczestnikami, celebracją Eucharystii i obiadem.

Po południu jedzie do Wenecji-Mestre, gdzie następnego dnia bierze

udział w „Festa dei Ragazzi” w Jesolo. Powraca do siedziby w nie-

dzielę wieczorem.

W poniedziałek 22-go marca, rozpoczynają się zebrania sesji po-

średniej Rady Generalnej, która trwa aż do środy 31-go, regularnie

z dwoma posiedzeniami dziennie.

We wtorek 23-go, rano przewodniczy Mszy św. na rozpoczęcie

Kapituły Inspektorialnej Inspektorii Bliskiego Wschodu, która od-

bywa się w „Salesianum”. Po południu tego samego dnia, razem

z kilkoma Radcami, uczestniczy w pogrzebie naszego współbrata

J.E. Carlo Chenis, w Katedrze w Civitavecchia, której był Biskupem.

Wieczorem po Nieszporach wygłasza „słówko wieczorne” do kapitu-

larnych Bliskiego Wschodu.

W czwartek 25-go, uroczystość Zwiastowania Pańskiego, składa

wizytę w salezjańskiej wspólnocie w Parafii pw. Narodzenia Naj-

świętszej Maryi Panny w Rzymie, przyłączonej do Domu Generalne-

go. Następnie, po południu, spotyka Kard. Ivan Dias, Prefekta Kon-

gregacji ds. Ewangelizacji Narodów.

W piątek 26-go przybywa do Rzymu Przełożony Wizytatorii

z Haiti, ks. Sylvain Ducange, z którym w godzinach przed południo-

wych ks. Chávez ma pierwszą rozmowę. Wieczorem przyjmuje kilka

osób świeckich, którzy wyrażają swoją dyspozycyjność, aby użyczyć

współpracy w Haiti. Następnie rano, w sobotę 27-go, Ksiądz Generał

przewodniczy zebraniu z tymi, którzy są odpowiedzialni za koordy-

nację odbudowy w Haiti (Dyrektorzy i współpracownicy Prokur Mi-

syjnych i ONG).

Po południu tego samego dnia, razem z ks. Adriano Bregolin, ks.

7.9 Page 69

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Francesco Cereda, p. Claudio Marangio i Inspektorem z MOR, ks. Mau-

rizio Spreafico, ma spotkanie z J.Em. Kard. Montezemolo, w związku

z naszą obecnością salezjańską w Beitgemal, w Ziemi Świętej.

Dnia 28 marca, niedziela Palmowa, razem z p. Claudio Marangio

i Radcą Regionalnym dla Europy Zachodniej, ks. José Miguel Núñez,

udaje się do Madrytu na spotkanie z Inspektorami i Ekonomami in-

spektorialnymi Hiszpanii. Wieczorem powraca do Rzymu.

Pośród spotkań, które miał Ksiądz Generał w kolejnych dniach

należy wspomnieć to z Dr Gianni Letta, po południu w poniedziałek

29-go, oraz z Podsekretarzem Guido Bertolaso, odpowiedzialnym za

Ochronę Cywilną Włoską, rano we wtorek 30-go. Do południa w śro-

dę 31-go przyjmuje Przełożoną Generalną Sióstr Miłosierdzia Jezusa,

s. Apollinaris, której towarzyszyła jej Wikaria. Przed południem, tego

samego dnia 31 marca, ostatnim zebraniem kończy sesję pośrednią

Rady Generalnej i po czym następuje koncelebracja eucharystyczna.

Kwiecień 2010

Ksiądz Generał spędza kolejne dni Wielkiego Tygodnia w Domu

Generalnym na różnych spotkaniach i posiedzeniach. W Wielki

Czwartek, 1-go kwietnia, razem z Wikariuszem odwiedza Matkę

Yvonne Reungoat, CMW, aby złożyć jej życzenia Wesołego Alleluja.

W drodze powrotnej spotyka P. Emanuele Boaga, O. Carm i P. Lu-

igi Mezzadri CM, którzy dokonali oceny działalności ISS, ACSSA

i CSDB. Wieczorem, w kościele Domu Generalnego, przewodniczy

celebracji „In Coena Domini”. W Wielką Sobotę wieczorem, począw-

szy od 21.30 przewodniczy Wigilii Wielkanocnej.

W Niedzielę Wielkanocną, 4-go kwietnia, celebruje Zmartwych-

wstanie Pańskie ze wspólnotą Obszaru Kalikstańskiego (św. Tarcyz-

jusz, Katakumby i VIS oraz CNOS/FAP).

W poniedziałek 5-go, po południu, w towarzystwie swojego se-

kretarza, jedzie do Jakarta na obchody 25-ej rocznicy obecności sale-

zjanów w Indonezji.

Przybywszy do Jakarta we wtorek 6-go, zostają powitani przez

Inspektora, ks. Andres Calleja, Radcę Regionalnego, ks. Andrew

7.10 Page 70

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Wong i innych współbraci z Delegatury w domu formacyjnym w Ja-

karta-Wisma.

W środę 7-go, rano, Ksiądz Generał wygłasza konferencję do

współbraci, którzy do południa przeżywają dzień skupienia. Koń-

czy się on celebracją Eucharystii. Wieczorem, ks. Chávez razem ze

wszystkimi współbraćmi o ślubach wieczystych, udaje się do Nun-

cjatury, zaproszony na kolację przez Nuncjusza Apostolskiego, J.E.

Leopoldo Girelli.

W czwartek 8-go, rano, ks. Chávez spotyka aspirantów i prenowi-

cjuszy, następnie Rodzinę Salezjańską. Po południu odwiedza wspól-

notę CMW, po czym udaje się do Parafii „Św. Jana Bosko”. Zostaje

powitany przez współbraci, członków Rodziny Salezjańskiej i wier-

nych. Przewodniczy Mszy św., zatrzymuje się na kolacji i kończy

program kulturalny, wygłaszając „słówko wieczorne”.

W piątek 9-go, rano, Ksiądz Generał udaje się do Szkoły im.

Księdza Bosko w Pulomas. Następnie składa wizytę u Arcybiskupa

z Jakarta, J.Em. Kard. Julius Darmaatmadja, SJ. Wracając do Wis-

ma, celebruje Mszę św., zatrzymuje się na obiedzie i po spotkaniu

z dyrektorami Wizytarorii jedzie na lotnisko, aby udać się do Sri Lan-

ka, gdzie dojedzie także jego Wikariusz, na spotkanie z Inspektorami

z Regionu Azji Południowej.

Po przybyciu na lotnisko zostaje powitany przez Przełożonego Wi-

zytatorii, ks. Anthony Humer Pinto, Radcę Regionalnego, ks. Maria

Arokiam Kanaga i innych współbraci. Następnie docierając do Domu

Inspektorialnego są powitani przez Inspektorów z Indii.

W niedzielę 11-go, całodniową pracę wraz z Inspektorami Regio-

nu Azji Południowej kończy się Mszą św. i programem kulturalnym

z udziałem Nuncjusza Apostolskiego, J.E. Giuseppe Spiteri, J.E.

Fernando, Biskupa z Kandi i Przewodniczącego Konferencji Episko-

patu z Sri Lanka, Współbraci z Wizytatorii, członków Rodziny Sale-

zjańskiej, przyjaciół Księdza Bosko i młodzieży.

W poniedziałek 12-go, drugi dzień pracy z Inspektorami. Po po-

łudniu ks. Chávez składa wizytę w aspirantacie, w Dankotuwa, gdzie

celebruje Mszę św.

We wtorek 13-go, rano, po celebracji eucharystycznej, Ksiądz

8 Pages 71-80

▲back to top

8.1 Page 71

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

Generał uczestniczy w zebraniu z Radą Inspektorialną, po którym

następuje spotkanie ze współbraćmi z Wizytatorii. Po obiedzie ks.

Chávez, jego Wikariusz i Przełożony Wizytatorii jadą do Nochchiy-

agama, kontynuując do Murunkan. Zostają powitani, oprócz współ-

braci, sióstr i dzieci, przez Biskupa z Mannar, J.E. Joseph Rayappu,

z którym Ksiądz Generał zatrzymuje się po kolacji.

W środę 14-go, po Mszy św. i krótkim programie kulturalnym,

w którym uczestniczy J.E. Thomas Soundruyagam, Biskup z Jaffna,

jadą do Vavuniya, gdzie jest moment powitania ze strony wspólnoty

CMW i dziewcząt z ich dzieła. Następnie kontynuuje podróż do No-

chchiyagama i Dungalpitiya.

W czwartek 15-go, ks. Chávez powraca do Rzymu, gdzie pozosta-

je w piątek, aby następnego dnia z powrotem wyjechać do Caserta,

w Inspektorii Meridionale, gdzie, aby po południu w sobotę 17-go

i niedzielę 18-go wziąć udział w święcie wspólnoty inspektorialnej,

która szczególnie wspomina Bł. Michała Rua, któremu jest poświę-

cona Inspektoria, w stuletnią rocznicę jego śmierci.

4. 2. Kronika Rady Generalnej

Dnia 1 grudnia 2009 roku miało miejsce rozpoczęcie zimowej se-

sji plenarnej Rady Generalnej, która zaabsorbowała Radców aż do 26

stycznia 2010. W zebrania plenarne, w sumie 29, włączyły się spot-

kania grupowe lub komisji dla studiowania różnych tematów. Rad-

cy dali również swój wkład w spotkania animacji, przede wszystkim

w te, które odbyły się w Domu Generalnym. Jak zwykle, razem

z tematami lub problemami bardziej znaczącymi dla animacji i kie-

rowania Zgromadzeniem, poświęcono odpowiedni czas na zwykłe

sprawy dotyczące Inspektorii, takie jak: nominacje członków Rad

inspektorialnych i zatwierdzanie nominacji na dyrektorów, otwarcie

i erygowanie kanoniczne domów i/lub działalności, praktyk odnoszą-

cych się do współbraci i praktyk ekonomiczno-administracyjnych.

Zostaje przytoczona tutaj, po kolei, synteza najbardziej znaczących

zagadnień w porządku dziennym.

8.2 Page 72

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

1. Nominacje Inspektorów

W czasie tej sesji było dziesięć Inspektorii, dla których został mia-

nowany Przełożony. Rada Generalna postępowała ze starannym roze-

znaniem, biorąc jako podstawę i punkt odniesienia i wyniki konsul-

tacji dokonanych w Inspektorii. Oto elenko, w kolejności alfabetycz-

nej, nominacji Inspektorów, dokonanych w ciągu sesji: Chmielewski

Marek, dla Inspektorii Pilskiej, Polska; Coyle Martin, dla Inspektorii

w Wielkiej Brytanii; Crisafulli Jorge, dla Wizytatorii w Afryce Za-

chodniej Anglofońskiej; García Peña Faustino, dla Wizytatorii w Afry-

ce Zachodniej Frankofońskiej; Jiménez Castro Manuel, dla Wizytatorii

w Afryce Tropikalno Równikowej; Leja Alfred, dla Inspektorii Wroc-

ławskiej, Polska; Raminedi Balaraju, dla Inspektorii w Hyderabad,

Indie; Sylvain Ducange, dla Wizytatorii w Haiti; Vaculík Petr, dla

Inspektorii w Republice Czeskiej; Vanzetta Diego, dla Inspektorii

w Recife, Brazylia. W nr 5.3 niniejszego numeru DRG są przytoczone

niektóre dane poszczególnych Inspektorów mianowanych.

2. Sprawozdania Wizytacji Nadzwyczajnych

Analiza sprawozdań Wizytacji nadzwyczajnych w Inspektoriach,

przedstawiona przez poszczególnych Radców, obrazuje jeden z naj-

bardziej znaczących momentów pracy Rady Generalnej w animacji

Zgromadzenia, podzielonego na różne Okręgi terenowe. Analiza

sprawozdania daje sposobność wspólnego zastanowienia się nad

sytuacją każdej Inspektorii, gromadząc to, co zostało scharakteryzo-

wane przez Wizytatora i ofiarując dalsze sugestie dla przedsięwzięć

zarządu. Wynikają z niej pożyteczne wskazówki dla końcowego listu

Przełożonego Generalnego, razem z propozycjami inicjatyw akom-

paniowania ze strony Rady Generalnej. W trakcie tej sesji zostało

przestudiowanych osiem następujących Inspektorii lub Wizytatorii:

Inspektoria Chińska, Inspektoria Indyjska – Tiruchy; Inspektoria Bra-

zylijska – Recife; Inspektoria Meksykańska – México; Inspektoria

Hiszpańska – Bilbao; Inspektoria Kolumbijska – Bogotá; Inspektoria

Polska – Wrocław; Wizytatoria Zambijska.

8.3 Page 73

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

3. Tematyka badań i praktyczne decyzje

W trakcie sesji, wraz z realizowaniem zadań dotyczących In-

spektorii i Regionów, Rada wzięła pod uwagę bardziej ogólnie

niektóre tematy odnoszące się do zarządu i animacji Zgromad-

zenia, ze szczególną uwagą na Projekt animacji i zarządu na

sześciolecie oraz odnośnie do samego życia i działania Rady. Nie

zabrakło pewnych decyzji operatywnych, powiązanych z niek-

tórymi rozpatrywanymi punktami. Zostają przedstawione główne

poruszane zagadnienia.

– Sposoby Wizytacji Ogólnych 2011-2012. W perspektywie Wizy-

tacji Ogólnch, zaprogramowanych na lata 2011-2012, został prze-

studiowany dokument Przełożonego Generalnego z 5 stycznia 2004

r. na temat Sposobów Wizytacji Ogólnych, podkreślając w szczegól-

ny sposób charakter Wizytacji Ogólnej i zadania powierzone Wizy-

tatorowi, między innymi: zweryfikować, jakie jest zaangażowanie

w przekazywaniu wiadomości, w studiowaniu i we wdrażaniu w

życie ostatniej Kapituły Generalnej; przedstawiać perspektywy na

przyszłość. Zagadnienie i sposób następnych Wizytacji Ogólnych

będzie ponownie sformułowany na podstawie KG26, na przyszłej

letniej sesji plenarnej.

– Projekt dla miejsc salezjańskich. Radca Generalny ds. Formacji,

ks. Francesco Cereda, przedstawił zarys Projektu Przełożonego Ge-

neralnego i Rady dla miejsc salezjańskich, jako odpowiedź na KG26,

która zaprasza nas, aby powrócić do Księdza Bosko. Miejsca sale-

zjańskie są drogocennym zasobem i sposobnością do realizacji tego

zamierzenia. Głównie nie są one miejscami do zwiedzania i dozoro-

wania, lecz odpowiednimi miejscami do zaofiarowania duchowego

i charyzmatycznego doświadczenia.

– Zarys Karty Tożsamości Rodziny Salezjańskiej. W trakcie

sesji został przedstawiony przez Księdza Generała pierwszy zarys

Karty Tożsamości Rodziny Salezjańskiej, który będzie przesłany

również do Rad wszystkich grup Rodziny Salezjańskiej, aby w taki

sposób uzyskać wskazówki i spostrzeżenia, które to zostaną zebrane

na Konsulcie Rodziny Salezjańskiej. Po czym będzie ona poddana

zatwierdzeniu Rady Generalnej SDB, na następnej sesji letniej.

8.4 Page 74

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

– Przemyślenie na nowo Duszpasterstwa Młodzieżowego. W

czasie sesji Rada Generalna - w odniesieniu do prezentacji ze strony

Radcy Generalnego ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego – rozpa-

trzyła i zatwierdziła wstępny Zarys refleksji na temat salezjańskie-

go duszpasterstwa młodzieżowego, w linii tego, co zostało wska-

zane przez KG26. W tej pierwszej fazie, zostały zainterpelowane

różne Centra Studiów i zaproszone do ofiarowania ich własnego

wkładu. Dla Centrów Studiów zaproponowano danie tego wkładu

poprzez realizację seminarium naukowego, który sprzyja „refleksji

w kontekście”.

– Projekt Europa. W odniesieniu do prezentacji dokonanej przez

koordynatora „Komisji ds. Projektu Europa”, ks. Francesco Cere-

da, Rada Generalna rozpatrzyła wyniki spotkania Komisji, mające

miejsce w Fatimie (Portugalia) w dniach 15 - 18 stycznia 2010 r.,

na którym przedstawiono inicjatywy zainicjowane i kontynuowa-

ne przez zainteresowane Dykasterium, przy włączeniu Regionów

i Inspektorii, według trzech strategii lub obszarów wskazanych

przez Księdza Generała: wewnętrzne ożywienie; rozmieszczenie

na nowo i reorganizację; Europa ziemią misyjną.

– Spotkanie z Biskupami salezjańskimi. Podczas tej sesji został

uzupełniony i sprecyzowany program spotkania Biskupów sale-

zjańskich, które odbędzie się w Turynie-Valdocco w dniach 21-25

maja 2010 r., wokół następujących tematów zaproponowanych do

refleksji: duchowość salezjańska w stanie biskupim; charyzmat

salezjański w animacji i prowadzeniu duszpasterstwa w Diecezji;

zakresy łączności między Zgromadzeniem i Biskupami salezjań-

skimi.

– Zatwierdzenie nowej Grupy do Rodziny Salezjańskiej. Rada

Generalna dała swoje przychylne zdanie odnośnie przynależności

do Rodziny Salezjańskiej nowej grupy pod nazwą „Wspólnota Mi-

sji Księdza Bosko” (C.M.B.), z główną siedzibą w Bolonii, przy

salezjańskiej parafii p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa i z sie-

dzibą działalności przy Salezjańskim Instytucie p.w. Najświętszej

Maryi Panny Świętego Łukasza. W istocie Grupa została utworzona

w 1988 r. prawnie w 1994 r. W 2001 r. otrzymała zatwierdzenie

„ad experimentum” przez Kościół w Bolonii i w 2004 r defini-

8.5 Page 75

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

tywną zgodę kościelną jako prywatne Stowarzyszenie wiernych,

w znaczeniu Prawa Kanonicznego. Grupa ta włączona jest do

MGS Włoch, Madagaskaru, Burundi, Argentyny. Trzy są podsta-

wy duchowości grupy: jedność, miłość do młodzieży i ubogich

oraz esencjalność życia, przeżywane w stylu salezjańskim i ro-

dzinnym.

– Przegląd rocznikowy „Salesiani 2010”. W odniesieniu do

prezentacji Radcy Generalnego ds. Przekazu Społecznego, Rada

Generalna dała bardzo pozytywną ocenę pierwszego numeru

Przeglądu Salesiani 2010, który ma za cel zapoznać się z życiem

i posłannictwem Zgromadzenia Salezjańskiego poprzez najważ-

niejsze wydarzenia każdego roku, na sposób reportażu (w odnie-

sieniu do wszystkich sektorów i regionów).

– Biuro prasowe. W odniesieniu do prezentacji Radcy Generalnego

ds. Przekazu Społecznego, Rada Generalna poddała pod rozważanie

temat Biura prasowego. Ma się tutaj na uwadze strukturę, która słu-

żyłaby do zarządzania relacjami ze środkami przekazu. Jest to struk-

tura, która selekcjonuje, filtruje i harmonizuje przepływ informacji

pochodzących z wewnątrz Instytucji w odniesieniu do wymagań do-

tyczących funkcjonowania organów informatycznych i równocześ-

nie kreuje informacje mass media na potrzebę wymogów Instytucji.

Biuro prasowe stanowi pośrednie ogniwo procesu komunikacji: mię-

dzy szczeblem instytucyjnym i jego członami oraz między instytucją

i mediami.

– Zatwierdzenie preliminarza Budżetu na 2010. W trakcie sesji

Rada Generalna – w odniesieniu do prezentacji Ekonoma Gene-

ralnego – przeanalizowała i zatwierdziła, zgodnie z Regulaminami

ogólnymi Preliminarz Budżetu na 2010 r. Generalnego Zarządu

Dzieł Księdza Bosko.

– Przydzielanie „Fundusz Misji”. Rada Generalna wzięła pod

uwagę i zatwierdziła propozycje dokonane przez komisję do przy-

działu nr 145 – grudzień 2009 r., pomocy z Funduszu Misji. Do-

tyczy to funduszów pochodzących z Prokur Misyjnych na dobro-

czynność wielu projektów i działalności w Zgromadzeniu.

– Sprawozdania działalności Dykasteriów. Radcy Generalni od-

powiedzialni za Dykasteria przedstawili sprawozdania dotyczące

8.6 Page 76

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

działalności ich Dykasteriów w okresie sierpień-listopad 2009.

Pośród znaczących momentów w toku sesji należy wspomnieć

w szczególności:

• Dnia 18 grudnia 2009 w Turynie, miała miejsce Uroczystość koń-

cząca 150 rocznicę Założenia Zgromadzenia, z obecnością Księdza

Generała i całej Rady Generalnej, podczas której zostało odnowio-

ne wyznanie wierności Założycielowi. Należy podkreślić znaczenie

obecności Radców Regionalnych, którzy w jakiś sposób reprezento-

wali wszystkie Inspektorie Zgromadzenia.

• Spotkanie Rad Generalnych Salezjanów Księdza Bosko, Córek

Maryi Wspomożycielki i Salezjanów Współpracowników odbyło się

w piątek 11 grudnia 2009 r. w Domu Generalnym, na Via della Pisana

1111, w dwóch głównych momentach: przemówienie Księdza Ge-

nerała: „Jak Rodzina Salezjańska świętujemy dar Charyzmatu Sale-

zjańskiego w 150 rocznicę założenia”; przemówienia przedstawicieli

trzech grup: wydarzenia i inicjatywy przeżyte w tym minionym roku,

w odniesieniu do Wiązanki na temat Rodziny Salezjańskiej i obcho-

dów 150-lecia założenia Zgromadzenia Salezjańskiego.

• Dni Duchowości Rodziny Salezjańskiej (21-24 stycznia 2010)

były jak zwykle bogatym doświadczeniem duchowości salezjańskiej

wokół tematu Wiązanki 2010, z bardzo dobrze udaną integracją in-

spirujących treści, sprawną pracą w grupach, braterską relacją wśród

uczestników i grup Rodziny Salezjańskiej, świętowania i modlitwy.

Sesja Pośrednia Rady Generalnej

Od 22 do 31 marca 2010 r. odbyła się sesja pośrednia Rady Ge-

neralnej, przy obecności oprócz Księdza Generała i jego Wikariusza

oraz wszystkich Radców poszczególnych sektorów i dwóch Radców

Regionalnych zainteresowanych traktowanym tematem. Głównym

zagadnieniem spotkań było staranne studiowanie dwóch Regionów:

Region Włoch i Bliskiego Wschodu oraz Region Europy Zachodniej.

Wnioski tego studium jak to zwykle bywa będą przedstawione i podda-

ne zatwierdzeniu Rady Generalnej na przyszłej letniej sesji plenarnej.

8.7 Page 77

▲back to top

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1. Ksiądz Generał do Rodziny Salezjańskiej w 150 rocznicę

założenia Zgromadzenia Salezjańskiego

Zostaje przytoczony tekst przemówienia Księdza Generała do

przedstawicieli z Grup Rodziny Salezjańskiej, obecnych w Turynie-

Valdocco na obchodach 150 rocznicy założenia Zgromadzenia Sale-

zjańskiego. Jak wypowiada się sam Ksiądz Generał: «chce, aby było

ono programowym przemówieniem do całej Rodziny Salezjańskiej,

wezwanej... do wzmocnienia swojej tożsamości duchowej i apostol-

skiej rodziny Księdza Bosko».

Spotkanie Księdza Generała z Rodziną salezjańską w 150 rocznicę

założenia Towarzystwa Salezjańskiego

Drodzy Bracia i Siostry,

jestem bardzo zadowolony z możliwości skierowania do was pozdro-

wień z okazji mojej obecności, tu na Valdocco, w czasie dni kończących

obchody 150 rocznicy założenia Zgromadzenia Salezjańskiego, pierw-

sze ziarno Rodziny Salezjańskiej, które wzięło początek od naszego ojca

Księdza Bosko. „Z ziarna wyrosło drzewo i z drzewa las”.

Serdecznie witam was na tym spotkaniu Rodziny Salezjańskiej,

które uważam za jedno z bardziej znaczących i ważniejszych mo-

mentów tych dni obchodów. Wczoraj przeżyliśmy prawdziwy jubi-

leusz, który ofiarował nam także dar odpustu zupełnego, i z którego

jesteśmy uradowani i wdzięczni Bogu. Dzisiaj jest nam zaofiarowana

następna sposobność, aby zgłębić razem charyzmat Księdza Bosko.

Łaska tego jubileuszu jest równocześnie zadaniem, które dodaje

nam bodźca, aby kontynuować przygotowanie do dwustulecia naro-

dzin Księdza Bosko. Faktycznie ten roku, w którym wspominaliśmy

założenie Zgromadzenia Salezjańskiego i następnie początki Rodzi-

8.8 Page 78

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ny Salezjańskiej, jest tylko wprowadzeniem do tego dwustulecia.

Moje wystąpienie dzisiaj ma zamiar być przemówieniem progra-

mowym dla całości Rodziny Salezjańskiej, wezwanej w tym roku

2009 do wzmocnienia swojej tożsamości duchowej i apostolskiej ro-

dziny Księdza Bosko i działania coraz bardziej jako ruch grup i osób

oddanych dla zbawienia młodzieży. Elementy, które teraz wam wska-

żę mogą pomóc wam w osiągnięciu tego podwójnego dążenia.

1. Powrócić do Księdza Bosko

Naszym pierwszym zobowiązaniem jest to, aby kochać Księdza

Bosko, poznawać go, naśladować go, modlić się do niego i czynić go

znanym dla innych, aby rozpoczynać od niego, ponownie odkrywając

jego pociągające inspiracje, jego najgłębsze motywacje, jego prze-

konania, których nie może zrzec się, czyniąc naszą jego apostolską

pasję, która wypływa z serca Chrystusa. Nie chodzi o nostalgię do

przeszłości, lecz o poszukiwanie dróg na przyszłość! Ksiądz Bosko

jest naszym kryterium rozeznania i celem naszego utożsamienia.

W naszej niestrudzonej operatywności to, co nas najbardziej zdu-

miewa, to właśnie mocna integracja pomiędzy działaniem i zjednocze-

niem z Bogiem; chodzi o łaskę jedności, owoc. który był jego jedy-

nym powodem, dla którego żyć: młodzież, jej szczęście, jej zbawienie.

Zaświadcza o tym Ksiądz Rua: „nie uczynił kroku, nie wypowiedział

słowa, nie podjął przedsięwzięcia, które nie miałoby na celu zbawienie

młodzieży... Istotnie, nie miał w sercu czego, innego jak dusze”.

Ksiądz Bosko pojął swoje życie, jako powołanie i misję; on czuł

się powołany przez Boga i posłany przez Niego do młodzieży. W isto-

cie, on stał się świętym, całkowicie oddając się dla młodzieży, żyjąc

pośród niej, kochając ją jak żaden inny święty kochał ją. Oto sekret

jego świętości i jego osiągnięć, jako wychowawcy, ksiądz, założy-

ciel: prymat Boga. Jedynie Bóg był punktem ciężkości jego działa-

nia, zdrojem jego życia teologalnego, źródłem jego apostolskiej pasji.

Powrócić do Księdza Bosko stanowi kryterium duchowej odnowy,

salezjańskiej świętości i stąd skuteczności apostolskiej (por. Konst.

SDB 21).

8.9 Page 79

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

2. Powrót do młodzieży

Powrócić do Księdza Bosko, znaczy powrócić z miłością do

wszystkiej młodzieży, która nie wyklucza nikogo, lecz uprzywilejo-

wuje niektórych: najbardziej „biednych, potrzebujących, trudnych”.

Chodzi o to, aby wyjść jej naprzeciw i mieć możliwość wysłuchania

jej jakie ma potrzeby; spotkania jej z radością w życiu codziennym,

czujni na jej apele, otwarci na poznanie jej świata; umiejący ożywić

jej protagonizm, rozbudzić w jej sens Boga, zaproponować jej szlaki

świętości, według salezjańskiej duchowości (por. KG 26).

Dzisiaj wszyscy jesteśmy interpelowani przez młodzież, przez jej

wyzwania i oczekiwania życiowe, wolność i miłość, przez trudności

w zrozumieniu jej języka. I nie ma innej alternatywy jak ta, aby wyjść

jej naprzeciw, powziąć, jak Ksiądz Bosko pierwsze kroki, wsłuchać

się i przyjąć i jej oczekiwania i aspiracje, które stają się dla nas istot-

nymi opcjami. Wszystko to przemawia za bezwarunkową otwartością

wobec młodzieży, jako punkt wyjściowy, ażeby stworzyć skuteczną

relację wychowawczą.

Nie należy nigdy zapominać, że młodzież dla nas nie jest rozryw-

ką i ani nawet pracą, z którą jak najszybciej należy się uwinąć i w jaki

bądź sposób. Młodzież jest dla nas misją, jest racją naszego bycia,

„miejscem teologalnym” (por. Konst. SDB 95), jest drogą naszego

doświadczenia z Bogiem i naszego uświęcenia, dlatego stanowi naj-

lepszą część naszego dziedzictwa.

Od wierności posłannictwu, dla i wśród młodzieży, zależy odno-

wa naszego Zgromadzenia i całej naszej Rodziny. My jesteśmy kon-

sekrowani przez Pana, aby być apostołami młodzieży. Tylko w ten

sposób możemy powrócić do Księdza Bosko.

3. Żyć duchowością Księdza Bosko

W zamiarze przezwyciężenia duchowej przeciętności, która po-

zbawia nas zdolności posiadania postawy i spojrzenia wiary, jest

absolutnie konieczne znać, pogłębiać i żyć duchowością Księdza

Bosko. Mówiłem wiele razy, że znamy jego historię, która jest wie-

8.10 Page 80

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

le studiowana przez naszych historyków i także jego pedagogikę,

zgłębianą przez naszych pedagogów; podczas gdy znamy o wiele

mniej jego duchowe doświadczenie i jego duchowość.

Znajomość kolei losu Księdza Bosko, jego działalności i metod

wychowawczych, nie wystarcza. Fundamentem wszystkiego, jako

źródła owocności jego działania i aktualności, jest coś, co często

nam się wymyka, jego głębokie doświadczenie duchowe, to, co mo-

glibyśmy nazwać jego zażyłością z Bogiem. Nie powinno nas dzi-

wić, że duchowość Księdza Bosko została zdefiniowana jako „cią-

głe zjednoczenie z Bogiem”; tworzona była ona przez niestrudzoną

pracowitość, uświęconą przez modlitwę.

Prawdziwe i głębokie życie duchowe nie jest jednak możliwe,

bez częstego codziennego Słowa Bożego i Eucharystii, które stano-

wią centrum bytowe życia apostoła i wspólnoty apostołów.

Bez tej zażyłości z łatwością popadamy w aktywizm, który

stwarza tylko psychologiczny stres, fizyczne zmęczenie, aż do wy-

czerpania (‘burned out’), nieczułość na potrzeby innych, duchową

powierzchowność. Słusznie aktywizm może być uważany, jako

nowa herezja, która pozwala wierzyć, że wszystko zależy od nas

i od naszego działania oraz, że możemy pominąć Boga, zapomina-

jąc o tym, co powiedział Jezus: „Beze mnie nic nie możecie uczy-

nić” (J 15,5)

Nadszedł czas, aby powrócić do dania Duchowi Świętemu prota-

gonizmu, który jest Mu właściwy i odzyskać prymat łaski. Jedynie

w ten sposób, jest możliwe doświadczenie Boga, bez którego nie jest

salezjańską misją, ponieważ polega ona, nie na robieniu rzeczy, lecz

na byciu „znakami miłości Boga”. Musimy pielęgnować naszą za-

żyłość z Panem Jezusem, który czyni nas rozmiłowanymi uczniami

i przeto pełnymi entuzjazmu apostołami.

Dlatego jest oczywiste, że potrzebujemy modlić się i przeobra-

zić nasze działanie w modlitwę, aż do dojścia bycia kontemplacyjni

w działaniu, biorąc pod uwagę, że to do czego zmierzamy, nie jest

tylko promocją ludzką i tworzeniem kultury bogatej w wartości,

lecz zbawienie młodzieży.

9 Pages 81-90

▲back to top

9.1 Page 81

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

4. Kontemplować serce Chrystusa

Wszystko to jest w zgodności z tym, co pisałem w jednym z moich

pierwszych listów do Salezjanów, w którym mówiłem, że „obecnie

prawdziwym wyzwaniem życia konsekrowanego jest to, aby przywró-

cić Chrystusa do życia zakonnego i życie zakonne do Chrystusa, nie

biorąc go, jako za zagwarantowane” (DRG 382, 2003, s. 16). Dzisiaj

bardziej, niż kiedykolwiek musi być przejrzysta nasza chrześcijańska

tożsamość, i w przypadku osób konsekrowanych, nasze powołanie

bycia „żywą pamięcią sposobu bycia i działania Jezusa posłusznego,

ubogiego i czystego” (VC, 22).

Dla nas, członków Rodziny Salezjańskiej, pasja w „da mihi ani-

mas, cetera tolle” przechodzi koniecznie poprzez kontemplację Chry-

stusa. To pociąga za sobą potrzebę bardziej dogłębnego poznania Go,

bardziej intensywnego umiłowania Go, bardziej radykalnego naśla-

dowania Go. Poznanie Go powinno być, jak dla św. Pawła, najbar-

dziej znakomitą wiedzą (por. Konst. SDB 34).

Nie przypadkowo ikona chrystologiczna, która najlepiej przedsta-

wia postać salezjanina, jest ta Dobrego Pasterza, tak jak kontemplo-

wał Go Ksiądz Bosko, który znalazł w Nim podstawowe elementy

swojej misji, streszczonej w jego duszpasterskiej miłości, aż do krań-

cowego punktu, oddania życia za swoich.

W Jezusie eucharystycznym Ksiądz Bosko odkrywa niewypowie-

dziane misterium miłości. W Nim Ksiądz Bosko widzi Zbawiciela,

który niesie zbawienie. W Jezusie kontempluje Mistrza i Wzór do

naśladowania; widzi Przyjaciela i Towarzysza podróży. Krótko mó-

wiąc, w Jezusie Ksiądz Bosko kontempluje Dobrego Pasterza, go-

towego oddać własne życie dla dobra swojego stada. Stąd wypływa

Jego gorliwość do głoszenia kazań, uzdrawiania i zbawiania.

5. Przyjąć apostolską pasję „da mihi animas”

Powrócić do Księdza Bosko i powrócić do młodzieży, stanowi

korzenie oraz horyzont salezjańskiej tożsamości i misji. Ksiądz Bo-

sko był przede wszystkim apostołem i całe jego życie było określo-

9.2 Page 82

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ne przez konieczność zbawienia najbiedniejszej i najbardziej po-

trzebującej młodzieży. Ksiądz Bosko był człowiekiem jednej tylko

pasji.

Ten apostolski poryw, który prowadzi nas do oddania wszystkich

naszych sił dla młodzieży, dzisiaj jest nazwany „duszpasterską mi-

łością”. Ona jest może najbardziej wiernym wyrażeniem duchowe-

go i apostolskiego programu, którym Ksiądz Bosko żył i przekazał

nam w motto „da mihi animas, cetera tolle” (por. Konst. SDB 4).

Jesteśmy przekonani, że wybrane i przeżyte motto przez Księdza

Bosko przedstawia dla nas wszystkich syntezę naszej salezjańskiej

duchowości, mistyki i ascetyki.

Taki poryw skupia całą siłę jego miłości, całego jego miłosier-

dzia, całej jego pasji dla dusz młodzieży. Dla Księdza Bosko pra-

cować dla zbawienia dusz było najbardziej świętym spośród jego

dzieł. To było skutkiem jego bycia kapłanem. Dlatego stał się kapła-

nem i w swoim życiu nie chciał być kimś innym niż kapłanem.

W programie życia Księdza Bosko znajdujemy uzasadnienie

i metodę, aby z odwagą i jasnością stawiać czoło obecnym wyzwa-

niom kulturowym, ponieważ „da mihi animas” stawia w centrum

naszego życia poczucie ojcostwa Boga, bogactwa śmierci i zmar-

twychwstania Chrystusa, siłę Ducha oraz zachęca równocześnie do

poznawania i zażywania przez młodzież tej mocy, w taki sposób,

ażeby miała ona obecnie szczęśliwe życie i aby mołai cieszyć się

wiecznym zbawieniem.

Dlatego jest absolutnie niezbędne rozgrzać serce, rozpoczynając

od Chrystusa i Księdza Bosko. Nie odnosi się przelotnego entuzja-

zmu, ale do zobowiązania nawracania, spotkania z Panem, pozwa-

lając, ażeby On przemawiał do naszego serca i wspierał nas w od-

najdywaniu w Nim lepszych sił. Właściwie chodzi o to, aby uczynić

tak, ażeby Pan Jezus przenikał nasze istnienie i obdarzał nas radością

i zachwytem, utwierdzał nasze przekonania, pobudzał nas do kro-

czenia w dowód wierności przymierzu, układając nasze życie oso-

biste, wspólnotowe i instytucjonalne według wartości Ewangelii

i charyzmatu Księdza Bosko.

9.3 Page 83

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

6. Odczuwać konieczność ewangelizowania

Powrócić do Księdza Bosko, znaczy również spojrzeć na po-

czątki. Otóż nie możemy zapomnieć, że Zgromadzenie Salezjańskie

„w swoim początku było zwyczajnym katechizmem”. Jak nasz za-

łożyciel i ojciec, my jesteśmy wezwani do bycia „wychowawcami

wiary” i jak on musimy kroczyć z młodzieżą, aby poprowadzić ją na

spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem. Przeto ewangelizacja sta-

nowi centrum naszej misji i dzisiaj, tak jak nigdy, musimy poczuć

konieczność uprzywilejowania ewangelizacyjnej obecności wśród

młodzieży.

Misja salezjańska dokonuje się wewnątrz misji Kościoła, którego

fundamentalne zaangażowanie polega dokładnie na realizacji głosze-

nia i przekazywania Ewangelii. Głoszenie Ewangelii nie jest działal-

nością możliwą wśród innych aktywności duszpasterskich Kościoła.

Ono jest jego misją. Kościół istnieje, aby ewangelizować i ewangeli-

zacja stanowi jego najgłębszą tożsamość.

Ewangelizacja jest dzisiaj konieczna dla Kościoła, nie dlatego, że

społeczeństwo, szczególnie w Europie, jest mocno zsekularyzowane

– to czyni po prostu bardziej usilne nasze zaangażowanie -, lecz dla-

tego, że jest jego zasadniczą misją. Kościół przedstawia dziś taką ko-

nieczność jako nową ewangelizację, przekształcając ją w ten sposób

w autentyczny program duszpasterski na trzecie tysiąclecie. Chodzi

o to, aby głosić osobę Jezusa i Jego postać w pełni ludzkiej egzysten-

cji i tak doprowadzać młodzież do przylgnięcia do Niego i stania się

Jego uczniami.

Fakt, że należy być uważnymi na nowe konteksty społeczno-kul-

turowe, znaki czasu, wyzwania, które pochodzą ze świata i od mło-

dzieży, zamiast być powodem do nie ewangelizowania, dodaje nam

bodźca do nadania więcej jakości naszej działalności ewangelizacyj-

nej. Globalizacja, sekularyzm, pluralizm, relatywizm naznaczają sce-

nerię, w której musi dzisiaj rozlegać się Dobra Nowina, która daje

człowiekowi światło i nadzieję.

Nowa ewangelizacja zakłada i wymaga nowych ewangelizatorów,

pełnych entuzjazmu, radości i wiarygodności świadectwa, odważ-

nych w głoszeniu, ufnych współczesnemu człowiekowi, pokornych

9.4 Page 84

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

i uczynnych, dialogujących, otwartych na pluralizm, posługujących

się językiem, który wyrazi Ewangelię w kategoriach współczesnej

kultury. Należy przedstawić wiarę jako przylgnięcie do Osoby i Jego

orędzia. Stąd bierze początek imperatyw bycia pierwszymi my sami

ewangelizowanymi.

Konieczność ewangelizacji zakłada przede wszystkim poważne

duchowe i duszpasterskie zaangażowanie. Bez niego ewangelizowa-

nie staje się prozelityzmem a nie tworzeniem prawdziwej wspólno-

ty wierzących, zjednoczonych przez wiarę w osobę Jezusa, którzy

działają z mocą miłości bliźniego i umieją świadczyć życiem to, co

wyznają ustami i sercem.

Przyszedł moment ażeby przestąpić próg nieśmiałości i z prze-

konaniem głosić radość i odwagę Jezusa i Jego Ewangelię, jako naj-

większy dar, który Ojciec dał nam, i który my możemy ofiarować

wszystkim.

Jako Rodzina Salezjańska, my wychowując, ewangelizujemy. Nie

jakiekolwiek ewangelizowanie wychowuje i nie jakiekolwiek wycho-

wanie ewangelizuje, właśnie dlatego wychowywać i ewangelizować

stanowią dwa odrębne działania, z właściwymi sobie celami i me-

todami. Podczas gdy pierwsze umieszczone jest w zakresie kultury,

drugie ulokowane jest w tym wiary, lecz obydwa działają w jedności

podmiotu do którego są skierowane, obydwa mają jako adresata oso-

bę, obydwa poszukują jej wzrostu i rozwoju. Przeto, aby uformować

„uczciwych obywateli i dobrych chrześcijan” nasze działanie musi

nierozerwalnie połączyć wychowanie i ewangelizowanie.

7. Pod matczynym przewodnictwem Maryi

Powrócić do Księdza Bosko koniecznie do odkrycia roli, jaką za-

grała Maryja w jego życiu. Jeśli jego życie obraca się wokół Boga,

możemy powiedzieć, że krąży również wokół Maryi. Matka Boża

była stale obecna na jego drodze. Ona była jego mistrzynią i prze-

wodniczką w poszukiwaniu i wypełnianiu woli Bożej.

Wiemy, że od dziecka Mama Małgorzata poświęciła go Matce

Bożej i następnie uczy go, aby modlił się do Niej trzy razy dziennie;

9.5 Page 85

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Najświętsza Maryja Panna stopniowo staje się dla niego życiowym

doświadczeniem, prawdziwą matką, która towarzyszy mu wszędzie.

W śnie z 9 roku życia Jezus oddaje Ją jemu jako Mistrzynię, któ-

ra poprowadzi go w misji, którą jemu powierzył. On był całkowicie

przekonany, że Maryja prowadziła go, twierdząc że „Ona jest zało-

życielką naszego dzieła i Ona jest tą, która go podtrzymuje”. Jeśli

jest prawdą, że Ksiądz Bosko był świętym Maryi Wspomożycielki,

zarówno jest prawdą, że Maryja Wspomożycielka jest „Najświętszą

Maryją Panną Księdza Bosko”.

Jej powierzam wszystkich i każdego z was, nasze Zgromadzenie,

całość Rodziny Salezjańskiej, naszych współpracowników, młodzież

całego świata. Ona będzie kontynuowała prowadzić nas w następnych

150 latach i będzie wspierała nas w ponownym pisaniu tej wspaniałej

historii, którą dzisiaj świętujemy.

Valdocco, 19 grudnia 2009 roku.

Don Pascual Chávez V, SDB

Ksiądz Pascual Chávez Villanueva

Przełożony Generalny

5.2. Orędzie Księdza Generała do młodzieży Salezjańskiego

Ruchu Młodzieżowego

Zostaje przytoczony tekst Orędzia, które Ksiądz Generał, Ks.

Pascual Chávez Villanueva, przesłał do młodzieży Salezjańskiego

Ruchu Młodzieżowego (MGS), z okazji Uroczystości Księdza Bosko

w dniu 31 stycznia 2010 r. Orędzie, które jako tytuł nosi CHCEMY

UJRZEĆ JEZUSA, odwołuje się do Wiązanki 2010 r., z celem tak

wyrażonym przez samego Księdza Generała: «poprzez to orędzie,

w formie dialogu między wami i mną, ofiaruję wam Ewangelię i prag-

nę pokazać wam Jezusa, abyście także i wy mogli stać się Jego ucz-

niami, świadkami i apostołami».

9.6 Page 86

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

«CHCEMY UJRZEĆ JEZUSA»

Przesłanie Przełożonego Generalnego do MGS

Na stulecie śmierci księdza Michała Rua

Droga Młodzieży

oto znów spotykam się z wami z okazji uroczystości Księdza Bo-

sko, „ojca i przyjaciela młodzieży”. Żałuję, że w tym roku nasze

spotkanie, będzie możliwe jedynie wirtualnie, co nie znaczy, że bę-

dzie mniej naturalne i szczere, a zbiega się ono z początkiem setnej

rocznicy śmierci Księdza Rua, pierwszego następcy Księdza Bosko

i, bez wątpienia, jego najwierniejszego i najlepszego ucznia.

Jest to, w istocie, jeden z głównych powodów wyboru tematu Wią-

zanki, zaproponowanej całej Rodzinie Salezjańskiej na rok 2010: „Za

wzorem Księdza Rua, jako autentyczni uczniowie i pełni pasji aposto-

łowie, niesiemy młodzieży Ewangelię”.

Otóż, ja chcę być pierwszym, który przyjmuje duchowy i dusz-

pasterski program Wiązanki i poprzez to orędzie, w formie dialogu

między wami a mną, dać wam Ewangelię, pragnąc pokazać wam Je-

zusa, abyście także i wy mogli stać się Jego uczniami, świadkami

i apostołami.

Często, kiedy spotykam się z wami, dostrzegam w was wiel-

kie pragnienie odkrywania Jezusa. Być może, nie potraficie jasno

tego wyrazić, ja jednak pochwalam wasze gorące pragnienie, to,

które żyje w waszym sercu. Biorę was za rękę i prowadzę do mo-

jego Mistrza, mojego Pana i Boga.

«Księże Pascual, chcemy zobaczyć Jezusa!»

Jeśli naprawdę tego pragniecie, to musicie mieć sprawne nogi

i czujny słuch, ponieważ Jezus wędruje i nie zatrzymuje się ni-

gdy! Aby Go znaleźć musicie posłuchać śpiewu ziarenek piasku

9.7 Page 87

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

unoszonych przez Jego stopy. Kiedy On przechodzi, wszystko sta-

je się nowym a Jego wędrowanie nigdy się nie kończy.

Zawsze jest o krok w przodzie, a Jego słowo jest tak, jak On, bez-

ustannie w ruchu, zdolne dać wszystko bez ograniczeń, we wszyst-

kim dać poznać siebie samego. Upłynęło dwa tysiące lat, lecz wy-

daje się, że On dopiero, co przeszedł. Drży jeszcze historia po Jego

przejściu, niczym po wybuchu bomby. A świat nie jest już taki, jaki

był wcześniej. Nikt, nigdy nie mówił o Bogu tak, jak ten Człowiek,

nikt nas nie kochał tak, jak On, nikt tak jak On nie ofiarował się

całkowicie, aż do unicestwienia. Nikt, tak jak On, nie rozkazał wi-

chrowi i morzu, złym duchom, które nękają i niszczą w człowieku

jego lepszą ludzką stronę, nikt, tak jak On, nie pokonał śmierć i nie

zwyciężył grzechu. Jest odmienny od wszystkich innych.

Z tego powodu wielu Go nienawidzi, tak jak nienawidzi się tych,

którzy nie dostosowali się do powszechnego sposobu myślenia.

«Ja nie mam miejsca do spania, kiedy zapada już mrok. Nie mam

ukrycia, jeśli ktoś mnie szuka. Lisy mają swoje nory, ptaki swoje

gniazda; ja żyję bez osłony, wśród niebezpieczeństw i zagrożeń.

Kto pragnie zrobić karierę stosując te metody, co zawsze, u mnie

nie znajdzie tego, czego poszukuje».

«Tym, których spotyka, mówi: «Przyszła pora przemiany!».

«Bóg jest tutaj pośród was, a nikt i nic Go nie powstrzyma».

«On jest tym, którego szukamy. Idź, zanieś mu nasze zapytanie»

Nie ma takiej potrzeby. On wie, czego chcecie. Na brzegach jezio-

ra ludzie Go otaczają i pytają: «Jakie jest Twoje przesłanie?». Jezus

spogląda na rybaków, którzy zarzucają sieci. Jego odpowiedź jest bar-

dzo odmienna od tej, na jaką oczekiwali. Nie zwołuje wiecu, ani kon-

ferencji, lecz mówi: «Chodźcie! Dlaczego kontynuujecie łowienie?

Ratujcie raczej tych, którzy toną, mężczyzn i kobiety, którzy mają

9.8 Page 88

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

tyle trudności! Potrzebuję was! Chcę was uczynić rybakami ludzi».

I oni pozostawiają sieci, łódź, rodziców, żony i dzieci. Idą z Nim.

Jezus mówi: «Chcecie naprawdę wiedzieć, kim jestem? Chodźcie

ze mną, a będziecie mieli odpowiedź!». Trzeba odwagi, aby iść pod

prąd. Niewygodnie jest porzucić rozleniwiony spokój, ciągle takich

samych dni i rozpocząć nową drogę.

Pewnego dnia, jakiś młodzieniec, taki jak wy, idzie, aby szukać

Jezusa i pyta Go: «Mistrzu, co mam czynić, aby być takim, jakim

chce mnie Bóg? Powiedz mi, jaki jest sekret tego szczęścia!».

Jezus odpowiada: «Znasz przykazania Boże: Nie zabijaj. Nie cudzo-

łóż. Nie kradnij. Nie mów fałszywego świadectwa. Czcij ojca swego

i matkę swoją».

«Mistrzu – odpowiada młodzieniec – wszystkiego tego przestrzega-

łem ściśle od mojej młodości». Jezus spojrzał na niego z miłością

i powiedział mu: «Jednego ci tylko brakuje, aby osiągnąć cel: wróć do

domu, sprzedaj wszystko, co masz i rozdaj to ubogim. Potem przyjdź

i chodź za Mną!». Lecz młodzieniec spochmurniał i odszedł.

Naśladować Jezusa nie oznacza powziąć „jakąś” decyzję. Znaczy po-

wziąć „tę” decyzję. Znaczy zaryzykować wszystko, stawiając tylko

na jedną kartę. Znaczy przyjąć jako własną tę decyzję, którą On pod-

jął w stosunku do nas: «Zapewniam was, że nie ma większej miłości

od tej: ofiarować życie za swoich przyjaciół».

I, aby uczynić to wszystko bardziej zrozumiałym i konkretnym,

Jezus objaśnienia to poprzez dwie przypowieści: «Królestwo nie-

bieskie podobne jest do skarbu, ukrytego w roli. Znalazł go pewien

człowiek i ukrył ponownie. Z radości poszedł, sprzedał wszystko,

co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do

kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną

perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją».

Jezus posuwa się, aż do paradoksu: w innej przypowieści pochwa-

la zarządcę niewiernego i nieuczciwego, winnego dokonania fałszy-

wego czynu publicznego, oszustwa, defraudacji i korupcji. Tylko po

to, aby zwrócić uwagę, że ten człowiek zabiega, aby zapewnić sobie

przyszłość: jest przewidujący. Jest nieuczciwy, lecz konsekwentnie

podąża w konkretnym kierunku: bez skrupułów dąży do osiągnięcia

własnej korzyści.

9.9 Page 89

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Droga Młodzieży, Przyjaciele moi i Księdza Bosko, nie możecie

żyć, nie wiedząc o tym, co naprawdę ma znaczenie, nie wiedząc, jaki

jest sens życia. Gdyż życie jest tym wszystkim, co macie.

Jedyną pewną kartą, na którą możecie postawić, ryzykując wszystko,

jest właśnie On, Jezus.

«Ale, Księże Pascual, Królestwo Boże nie jest dla nas.

Jest ono czymś zbyt wzniosłym i trudnym»

Jeśli Jezus kocha cię i woła, możesz powstać, możesz poruszać

się! Możesz zmienić kierunek, rozpocząć nową drogę. Wystarczy

wiedzieć, czuć i chcieć być kochanym przez Niego. Wystarczy zmie-

nić swoje przyzwyczajenia, przemyśleć przekonania. W ten sposób

uczynili pierwsi apostołowie: każdy z osobna wezwany po imieniu,

bezzwłocznie poszli za Nim.

W życiu każdego człowieka jest pewien dzień, godzina, która po-

zostawia niezapomniane wspomnienie. Jest to chwila, w której wyda-

rza się coś nowego, chwila, w której życie zmienia się zupełnie. «Było

około czwartej po południu, wspomina Jan, kiedy spotkali Jezusa».

Bóg – i Pismo Święte daje nam wiele świadectw – dokonuje swoich

wyborów bez zważania na cenzus, uzdolnienia lub cechy osobowe;

a raczej, często, wybiera paradoksalnie najsłabszych, ubogich, nie-

wykształconych z tego świata. Niekiedy powołuje On w sposób

gwałtowny: jak jest w przypadku Pawła, powalonego na ziemię

w drodze do Damaszku. Często, w przeciwieństwie do tego, czyni to

w zwyczajnej i przekonywującej formie. Takiego rodzaju było zapro-

szenie skierowane do dwóch uczniów Jana Chrzciciela.

Wielokrotnie Bóg, aby powołać kogoś, korzysta z ludzkiego pośredni-

ctwa: Jan Chrzciciel dla Andrzeja i Jana, Andrzej dla swojego brata Szy-

mona, Filip dla Natanaela. Tak było wtedy...! A dzisiaj? Dziś posługuje się

mną, aby powołać Ciebie! Chodź! Zapraszam cię, abyś Go poznał!

To prawda, że nie było łatwo uczniom zrozumieć „logikę” ich Mi-

strza, lecz w końcu zdali sobie sprawę z tego, że poza Nim nie znaleź-

liby słów pozwalających zrozumieć i dać siłę dla osiągnięcia tej pełni

życia, jaką ukazał im Jezus.

9.10 Page 90

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

I nie tylko oni. Zacheusz, celnik, tzn. poborca podatków, był

urzędnikiem celnym, który pobierał opłaty dla rzymian. W oczach

ludzi, był „kolaborantem”, zdrajcą, pogardzanym i znienawidzonym

przez „prawdziwych” żydów. Właśnie ten Zacheusz, zdrajca i czło-

wiek nieuczciwy, usłyszał, że Jezus wchodzi do Jerycha. Słyszał, co

mówiono o tym człowieku. Poczuł więc silny, wewnętrzny zachwyt:

chciałby poznać, albo przynajmniej zobaczyć Jezusa. Zostawia ławę

celną i biegnie tam, gdzie tłum ludzi tłoczy się wokół Mistrza. Jest

zbyt wiele ludzi a on, niskiego wzrostu, nawet podskakując, nie mógł

właściwie nic zobaczyć. Wówczas biegnie bardziej do przodu i wspi-

na się na drzewo. Bogaty, możny i oczywiście znienawidzony Zache-

usz usadawia się wśród gałęzi sykomory. To jego wielkie pragnienie

spowodowało utratę wszelkiej godności i ośmieszyło go w oczach lu-

dzi. Wszyscy śmieją się z niego i nawet Jezus musiał się uśmiechnąć,

lecz następnie wglądając w głębię jego serca, mówi do niego: «Ze-

cheuszu, zejdź, ponieważ dziś muszę zatrzymać się w twoim domu».

Zacheusz schodzi i biegnie do domu.

Zwierzchnicy religijni Jerycha i konserwatywni żydzi są zdegu-

stowani, źli i zaskoczeni. Wszyscy szemrają i mówią: «Do grzesznika

poszedł w gościnę!». Są obrażeni i sprawiają wrażenie, że nic nie

rozumieją. Wszystko na opak: Mesjasz w domu grzeszników!

Ale Jezus zawsze tak robi. Burzy nasz egoistyczny i zakłamany świat,

wstrząsa nim i nie zważa na ustanowiony porządek. Obala ustalone

wartości, ażeby umieścić na ich miejscu całkowicie nowy porządek

społeczny.

Jezus jest w domu Zacheusza i nie mówi mu, aby zostawił żonę,

sprzedał dom, rozdał dobytek ubogim i poszedł za nim. Mówi mu

tylko: «Dziś zatrzymam się u ciebie».

Jezus powołuje w dwojaki sposób. Bogatemu młodzieńcowi mówi:

«Idź, sprzedaj wszystko, co masz i chodź za mną. Nie bierz ze sobą

bagaży, nie będą ci potrzebne, ponieważ Ja zatroszczę się o ciebie. Ja

będę twoim Dobrem». Natomiast do Zacheusza mówi: «Dziś muszę

zatrzymań się w twoim domu». To drugie powołanie nie jest łatwiej-

sze od pierwszego. Zacheuszowi pokrzyżowało całe jego życie.

Kiedy Jezus mówi, że chce zamieszkać z nami i my przyjmiemy

10 Pages 91-100

▲back to top

10.1 Page 91

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Go do naszego domu, wtedy wiele rzeczy przemieni się w nas i nasz

tryb życia radykalnie się zmieni. Kiedy do naszego życia przyjmie-

my Jezusa, to On wyswobodzi nas od tego wszystkiego, co nie jest

z Boga.

Tylko jedna rzecz ma znaczenie: przyjąć Go! I dlatego trzeba być

przygotowanymi i czujnymi: w chwili, w której usłyszysz Jego we-

zwanie, masz możliwość stania się wolną osobą, zdolną do zadyspo-

nowania sobą, aby ofiarować swoje życie na służbę Jego i bliźnich.

«Wierzysz zatem naprawdę, że Bóg nas potrzebuje?»

Przede wszystkim Jezus potrzebował ludzi wokół siebie: dwuna-

stu przyjaciół, wspólnotę, naród. Następnie dokonuje czegoś więcej:

przedstawia siebie i Kościół jako winorośl: «Ja jestem prawdziwym

krzewem winnym. Trwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podob-

nie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie

trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie

będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa

we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie

nic nie możecie uczynić».

W jego przyjaciołach płynie ta sama krew. Stwierdza: «Ja jestem

w was i wy jesteście we mnie». «A to jest znak, aby się rozpoznać:

Eucharystia. Jesteśmy tym samym ciałem. W nas płynie ta sama krew.

Teraz jesteście moimi rękoma, moimi nogami i moim sercem».

Po ukrzyżowaniu Go, jego nieprzyjaciele uważali: wyeliminowa-

liśmy Go! Raz na zawsze położyliśmy kamień na Jezusie z Naza-

retu. Lecz nie można zabronić wzejść słońcu. Nie można zabronić

być żywym Temu, który może pokonać śmierć. Nie można zabronić

uczestniczenia w Życiu Temu, który jest źródłem Życia. Nie istnieje

nic bardziej żyjącego od Boga. I tamtego ostatniego wieczoru, w Eu-

charystii, Jezus mówi: «Teraz jesteście mną!». Jezus żyje w nas!

Droga Młodzieży, wy możecie być geniuszami, organizatorami,

wynalazcami, sławnymi ludźmi, mężczyznami i kobietami sukcesu...

Lecz to wszystko jest niczym, wobec możliwości bycia narzędziem

w rękach Boga.

10.2 Page 92

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Nie możecie prowadzić życia bezużytecznego, które z każdym

dniem coraz bardziej jałowieje. Przeciwnie, możecie przynosić owo-

ce. To jest wasza odpowiedzialność: «Ojciec mój jest tym, który

uprawia – wyjaśnia Jezus – Każdą latorośl, która we Mnie nie przy-

nosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby

przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki Słowu, które

wam przekazałem».

Możecie być ustami, poprzez które Bóg kontynuuje przemawiać

do ludzi, narzędziami, aby ogłaszać prawdziwą wolność. Możecie

być oczyma, które potrafią zobaczyć w mrokach świata, aby następ-

nie wskazać innym obecność Boga i Jego Królestwa. Możecie być

uszami, które pośród zgiełku i muzyki iPod potrafią usłyszeć to, co

wydaje się już niesłyszalne: głos płaczącego, wzywającego pomocy,

wołającego o szacunek i godność. A także proszącego o sprawiedli-

wość i chleb. Możecie być rękami i nogami, aby wyjść naprzeciw in-

nym, by ich podnieść i postawić na nogi w imieniu Jezusa. Wówczas

odkryjecie, że otrzymaliście o wiele więcej, niż potrafiliście dać.

To jest sekretem szczęścia. «Szczęście znajduje się gdzie indziej, tam

gdzie się nie domyślacie, mówi Jezus. Jedynie z Bogiem można zbu-

dować szczęście».

Oznajmiła to już młoda żydowska dziewczyna z Nazaretu, Jego

matka, zanim On się urodził: «Zaśpiewam moją najpiękniejszą pieśń

dla mojego Boga, gdyż On jest potężny. Wielkie rzeczy uczynił mi

Wszechmocny, a Jego imię jest święte. Jego miłosierdzie pozostanie

na zawsze z tymi wszystkimi, którzy Mu służą. Okazał moc swego

ramienia, zniweczył pyszniących się i ich zamysły. Strącił władców

z tronu i podźwignął z ziemi uciśnionych. Ubogich obdarzył dobrami,

a bogatych z niczym odprawił».

Bóg jest po stronie pokonanych, ubogich, znękanych, niewinnych

i łagodnych. «Ubodzy są szczęśliwi, radośni, błogosławieni, w po-

koju, w zgodności z samymi sobą, ze światem i z Bogiem albowiem

mają ręce i serce otwarte, aby przyjąć dary Boże i pokładać ufność

w Jego mocy. Błogosławieni ci, którzy mają czyste serce, które nie

zna egoizmu, i nie kręci się wokół samego siebie, lecz patrzy na Boga.

Błogosławieni ci, którzy budują pokój i walczą o sprawiedliwość».

«Wy jesteście solą ziemi, dlatego możecie powstrzymać zepsucie

10.3 Page 93

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

tego świata. Musicie być płonącymi pochodniami, gdyż jest nadal

zbyt wiele ciemności na tym świecie. Jesteście proszeni nie tylko

o to, aby nieść światło. Wy musicie być światłem! Wy musicie być

płomieniem i aby dać światło, musicie wyniszczyć samych siebie, tak

jak pień, który płonie».

Jesteście błogosławieni, jeśli postanawiacie iść z Jezusem, kiedy

zgadzacie się na ryzyko, aby przemienić w czyny wasze marzenia;

lecz przede wszystkim będziecie szczęśliwi, jeżeli będziecie trwać

w Nim a nie tylko będziecie z Nim. Wolni, aby przynosić plon, czyli

widzialne wyniki konkretnej miłości, bazującej na prawdzie, poświę-

ceniu, a jeśli konieczne, to i na całkowitej ofierze z życia.

Ostatniego wieczoru, Jezus wstał od wieczerzy i złożył szaty.

A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem nalał wody do

misy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym

był przepasany, tak, jak to robili niewolnicy. Zaraz potem Jezus powie-

dział: «To, co ja wam uczyniłem, czyńcie to i wy jedni drugim».

Formujcie lud z osób, które się kochają, ażeby patrząc na was, zaczęli

wierzyć w Boga.

My jesteśmy nowym ludem. Jesteśmy Bożą Rodziną, my jesteśmy

prawdziwą latoroślą, którą Ojciec pielęgnuje z miłością. Otrzymuje-

my limfę Ducha Świętego od Jezusa i jesteśmy winoroślami, które

przynoszą plon... My nazywamy się Benedykt z Norci, Franciszek

z Asyżu, Dominik Guzman, Ignacy Loyola, Teresa od Jezusa, Fran-

ciszek Salezy, Ksiądz Bosko, Matka Mazzarello, Ksiądz Rua, Domi-

nik Savio, Laura Vicuña, Biskup Versiglia, Kalikst Caravario, Józef

Calasanz, Józef Kowalski, Zefiryn Namuncurá, Młodzi Męczennicy

z Oratorium z Poznania, Piergiorgio Frassati, Matka Teresa z Kal-

kuty, Damian de Veuster, Józef Quadrio, Nino Baglieri... My... Jest

nas wielu. Jesteśmy Rodziną, która każdego dnia przyjmuje Słowo.

Jesteśmy winną latoroślą, która każdego dnia ofiaruje owoce Ducha

Świętego.

Przeto chodźcie z podniesioną głową. Wasze życie jest w waszych

rękach. Miejcie pełną świadomość waszego życia. Stójcie twardo na

nogach, choćby sami, naprzeciw tłumu. Możecie pochylić się tylko

przed Bogiem i aby podnieść tych, którzy upadli. Kochajcie Boga

z całego serca i osoby, które żyją przy was tak, jak samych siebie.

10.4 Page 94

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Kazanie na Górze Jezus zakończył tymi słowami: «Każdego, więc,

kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowie-

kiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz,

wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak

nie runął, bo na skale był utwierdzony. Kto jednak tych słów moich

słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nieroz-

sądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały

potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek

jego był wielki».

Zważajcie dobrze na samych siebie: budujcie wasze życie na skale

albo będziecie zniszczeni.

«Księże Pascual, czy Jezus domaga się tego wszystkiego od nas?»

To bardzo łatwo służyć Bogu. Bóg nie jest ciemiężcą. Bóg rozma-

wia z wami, jak ojciec i przyjaciel.

«Nie wyście mnie wybrali, lecz ja was wybrałem i uczyniłem moimi

przyjaciółmi. W ten sposób wasza praca będzie wzrastać i przyno-

sić owoce, które będą trwały wiecznie. Jeżeli pójdziecie drogą, którą

wam wskażę – mówi Jezus – zobaczycie, że pięknie jest przynależeć

do Boga i że ciężar, którego domaga się od nas wiara, abyśmy go

nieśli, nie jest uciążliwy».

Musicie nabrać sił, podnieść się, musicie czuć się osobami wol-

nymi. Moje przesłanie jest zaproszeniem do świętowania. Wasze ży-

cie jest stworzone do świętowania, i my wszyscy idziemy, aby świę-

tować. Przyszłość to radosne świętowanie przyjaciół, i Bóg będzie

świętował z nami.

Jezus mówi, że Jego słowo jest zasiane w nas, jak na polu, lecz

ludzkie serce jest glebą niełatwą i złożoną, udręczoną przez nieczu-

łość i zduszoną przez cierniste zarośla.

Wy jednak jesteście polem. Jeżeli posłuchacie Słowo, będziecie mo-

gli znaleźć coś drogocennego.

Po pierwsze, przede wszystkim możecie odkryć samych siebie

i wtedy znajdziecie w sobie Boga. «Nie musicie obawiać się Boga,

ale też nie powinniście czynić nic bez Niego».

On zna nas bardzo dobrze, dokładnie takimi, jakimi jesteśmy. Zna

10.5 Page 95

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

osobliwy świat ciemności i światła, który jest w nas; zna lepiej, niż

my sami tę tajemniczą złożoność, jaką jesteśmy.

Wie, do czego jesteśmy zdolni. Niektórzy mogą być rozczarowa-

ni, bo mieli pewne zamiary względem nas i mieli dla nas plany, wy-

marzone. Natomiast Bóg nie czuje się nigdy zawiedziony. Gdyż tym,

którego On kocha, jestem ja, taki, jakim jestem obecnie...!

Bóg nie żyje w przyszłości, ani w przeszłości, lecz żyje w teraźniej-

szości. On jest obecny i widzi mnie w mojej obecnej rzeczywistości.

Także przyjaciele Jezusa myśleli, że musieliby być wielkimi i wpły-

wowymi, aby realizować Królestwo Boże; On natomiast mówi: «Aby

być przydatnymi Bogu trzeba, abyście byli prostymi jak dziecko».

Dziecko jest istotą, która ma jeszcze przed sobą swoją przyszłość.

Dziecko żyje marzeniami i jest ufne.

Idźcie prosto z podniesionym czołem. Przyszłość jest przed wami

i warto iść jej naprzeciw. Dzieci są bezsilne: to, czego im najbardziej

brakuje, to przede wszystkim siła. Jednakże mają ufność. I kiedy

wszystko jest w porządku wiedzą, że są kochane.

Mają przed sobą przyszłość. Macie wiele do powiedzenia w wa-

szym życiu i poprzez wasze życie. Słowa pocieszenia, wyzwalające,

słowa nadziei, otwarte ku przyszłości. Miejcie odwagę wypowiadać

je. Miejcie odwagę bycia tymi, kim jesteście i bądźcie w sposób cał-

kowity: osobami autentycznymi, wolnymi, które zostały powołane.

Nie bójcie się! Idziemy odważnie na drugi brzeg.

Ten ocean niebezpieczeństw i zagrożeń jest naprawdę bardzo

wielki, a nasza łódź jest nieduża i słaba. Lecz w naszej łodzi mamy

Jezusa, Syna Bożego. Co może budzić w nas trwogę?

Droga młodzieży, kocham was i przyjąłem waszą prośbę, aby po-

kazać wam Jezusa. Zaprowadziłem was do Niego i mogliście Go uj-

rzeć. Mam nadzieję, że teraz będziecie mogli wyznać, jak uczniowie

Jana Chrzciciela: «Znaleźliśmy Chrystusa», i starajcie się, aby zapro-

wadzić innych do Jezusa.

Kończę, pozostawiając wam modlitwę Kardynała Newmana.

Uczyńcie ją waszą osobistą i zróbcie z niej program waszego życia.

10.6 Page 96

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W RĘCE TWOJE

W ręce Twoje, Panie, oddaję się całkowicie.

Stworzyłeś mnie dla Siebie.

Nie chcę dłużej myśleć o sobie,

lecz jedynie iść za Tobą.

Panie, co chcesz, abym czynił?

Pozwól mi iść razem z Tobą tą samą drogą,

czy w radości, czy w udręce,

chcę Ci stale towarzyszyć.

Składam Ci w ofierze pragnienia, przyjemności,

zamiary, myśli i słabości,

które mnie trzymają daleko od Ciebie

i naginają wciąż ku sobie samemu.

Zrób ze mną, co Ty sam chcesz!

Nie targuję się z Tobą.

Nie chcę naprzód wiedzieć,

jakie są Twoje względem mnie zamiary,

chcę być tym, czym Ty chcesz, żebym był.

Nie mówię: „Będę podążał za Tobą, dokądkolwiek Ty pójdziesz!”

gdyż jestem słaby,

lecz cały poświęcam się Tobie, abyś Ty mnie prowadził.

Chcę iść za Tobą w ciemności,

nie proszę Cię o więcej, jak tylko o niezbędną siłę.

Panie, spraw, abym każdą sprawę przedstawiał Tobie,

i we wszystkich moich decyzjach,

zabiegał o to, co się Tobie podoba,

i o Twoje błogosławieństwo

dla wszystkich moich czynów.

10.7 Page 97

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

Tak jak zegar słoneczny nie wskazuje godziny

jeśli nie ma słońca,

tak też ja chcę być kierowany przez Ciebie:

zechciej Ty prowadzić mnie i posłużyć się mną.

Panie Jezu, niech tak się stanie!

(Kard. J.H. NEWMAN)

Z wyrazami serdeczności i wielkim szacunkiem.

Rzym, 31 stycznia 2010

Don Pascual Chávez V., SDB

Przełożony Generalny

5.3. Nowi Inspektorzy

Zostają przytoczone (w kolejności alfabetycznej) niektóre dane

Inspektorów mianowanych przez Księdza Generała z jego Radą,

w trackie sesji plenarnej grudnia 2009 – stycznia 2010.

1. CHMIELEWSKI Marek, Przełożony Inspektorii w PILE (Polska)

Do prowadzenia Inspektorii „Św. Wojciecha” w Pile, Polska

(PLN), został mianowany ks. Marek Chmielewski. Następuje po ks.

Zbigniewie Łepko.

Urodzony dnia 10 stycznia 1962 r. w Gdyni (Polska), jest salezja-

ninem od 22 sierpnia 1981 r., dzień pierwszej profesji zakonnej, zło-

żonej w nowicjacie w Czerwińsku. Profes wieczysty dnia 20 sierpnia

1987 r., został wyświęcony na kapłana dnia 25 maja 1988 r.

Po święceniach kapłańskich, kontynuuje studia w Rzymie, uzy-

skując doktorat z Teologii Duchowości na Papieskim Uniwersyte-

cie Salezjańskim. Powróciwszy do Polski, pracował przez kilka lat

jako wykładowca w Seminarium na teologii w Lądzie; od 1998 do

2001 był też wikariuszem wspólnoty i od 2001 do 2004 dyrektorem.

W 2004 r. został mianowany wikariuszem inspektorialnym i przeniósł

się do domu inspektorialnego w Pile. Członek Stowarzyszenia Mi-

10.8 Page 98

▲back to top

DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

łośników Historii Salezjańskiej (ACSSA) i Towarzystwa Naukowe-

go Franciszka Salezego, od 1998 r. uczestniczy w radzie redakcyjnej

miesięcznika „Magazyn Salezjański Don Bosko” i w „Seminare”.

Obecnie został wezwany na urząd Inspektora.

2. COYLE Martin, Przełożony Inspektorii w WIELKIEJ BRYTANII

Ks. Martin Coyle następuje po ks. Michael Winstanley jako Prze-

łożony Inspektorii „Św. Tomasza z Canterbury” w Wielkiej Brytanii

(GBR).

Urodził się dnia 27 maja 1964 r. w Rutherglen, Lanarkshire (Wiel-

ka Brytania). Złożył pierwszą salezjańską profesję zakonną dnia

8 września 1984 r. oraz przechodząc regularną drogę salezjańskiej

formacji złożył śluby wieczyste dnia 26 lipca 1991 r. i został wyświę-

cony na kapłana dnia 19 czerwca 1993 r.

Po święceniach, od 1993 do 2000 sprawował posługę wychowaw-

czą i duszpasterską w domu w Bootle. Po rocznym pobycie w Cher-

stey, w 2001 r. przeniósł się do domu w Bolton, gdzie był Radcą i Dy-

rektorem szkoły. Od 1995 do 1999 był także Radcą inspektorialnym.

W 2008 r. został mianowany dyrektorem domu w Bollington, który to

urząd wykonywał aż do obecnej nominacji na Inspektora.

3. CRISAFULLI Jorge, Przełożony Wizytatorii w AFRYCE ZACHOD-

NIEJ ANGLOFOŃSKIEJ

Ks. Jorge Crisafulli jest nowym Przełożonym Wizytatorii „Bł. Ar-

temide Zatti” w Afryce Zachodniej Anglofońskiej (AFW).

Urodzony dnia 19 marca 1961 r. w Bahía Blanca, Argentyna, Jorge

Crisafulli złożył pierwszą profesję dnia 31 stycznia 1980 r. jako członek

Inspektorii w Bahía Blanca. Profes wieczysty z datą 31 stycznia 1986 r.,

został wyświęcony na kapłana w Bahía Blanca, dnia 5 maja 1990 r.

Po święceniach kapłańskich, pełnił posługę w Villa Regina przez

trzy lata i następnie w domu w Bahía Blanca - La Piedad. W 1996 r.

wyjechał, jako misjonarz do Afryki. Pracował przez wiele lat w Suny-

ani w Ghanie, najpierw jako pełniący obowiązki, potem od 1999 r. jako

dyrektor. W 2004 r., z ustanowieniem Wizytatorii w Afryce Zachod-

niej Anglofońskiej, został mianowany Wikariuszem inspektorialnym,

10.9 Page 99

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

przenosząc się do siedziby Wizytatorii w Ashaiman. Był też przez

trzy lata Delegatem ds. Społecznego Przekazu i od 2007 r. Delegatem

ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego.

Obecnie został wezwany do prowadzenia Wizytatorii jako Przeło-

żony. Następuje po ks. Riccardo Castellino.

4. GARCÍA PEÑA Faustino, Przełożony Wizytatorii w AFRYCE ZA-

CHODNIEJ FRANKOFOŃSKIEJ

Ks. Faustino García Peña jest nowym Przełożonym Wizytatorii

„Matki Bożej Pokoju” w Afryce Zachodniej Frankofońskiej (AFO).

Następuje po ks. Manuel Jiménez.

Urodzony dnia 10 listopada 1965 r. w Aldeanueva del Camino,

Hiszpania, złożył pierwszą profesję dnia 16 sierpnia 1983 r. w nowi-

cjacie w Mohernando. Profes wieczysty dnia 6 czerwca 1992 r., został

wyświęcony na kapłana dnia 22 kwietnia 1995 r. w Madrycie.

Po święceniach, tego samego roku 1995 wyjechał do Afryki,

przeznaczony do domu w Bobo-Dioulasso (Burkina Faso), gdzie od

1999 do 2002 był wikariuszem dyrektora. W 2002 r. został przenie-

siony do nowicjatu w Lomé-Gbodjome (Togo), jako magister nowi-

cjuszy i dyrektor. W 2005 r. przeszedł jako dyrektor do postnowicjatu

w Lomé-Maison Don Bosco. Tam został przez trzechlecie. Potem rok

czasu spędził w Rzymie-UPS, powrócił do Afryki do domu w Co-

tonou (Benin). Następnie w lutym 2010 r. został przeznaczony do

Abidjan (Wybrzeże Kości Słoniowej), siedziba Wizytatorii. Od 2003

r. w Wizytatorii był Delegatem ds. Formacji, ds. Duszpasterstwa mło-

dzieżowego (sektor wschodni) i ds. Przekazu społecznego.

Obecnie został wezwany do posługi Przełożonego Wizytatorii.

5. JIMÉNEZ CASTRO Manuel, Przełożony Wizytatorii w AFRYCE

TROPIKALNEJ RÓWNIKOWEJ

Następcą po ks. José Antonio Vega jako Przełożonego Wizytatorii

„Matka Boża Afryki” w Afryce Tropikalnej Równikowej (ATE) zo-

stał nominowany ks. Manuel Jiménez Castro.

Urodzony dnia 23 października w Tarifa (Cádiz), Hiszpania, jest

salezjaninem od 28 września 1977 r., kiedy złożył pierwszą profesję

10.10 Page 100

▲back to top

100 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w Cabezo de Torres, w Inspektorii w Sevilla. Profes wieczysty z datą

21/08/1983, odbył studia teologiczne w Sevilli, gdzie został wyświę-

cony na kapłana, dnia 17 maja 1986 r.

Po kilku latach posługi kapłańskiej w Inspektorii pochodzenia

(w domu w Sevilla – Wspólnota Teologii, Cádiz-Aspirantat i Sanlúcar la

Mayor, jako Magister Nowicjuszy), pojechał na misje do Afryki, prze-

znaczony do domu w Kara (Togo), którego był dyrektorem od 1996 do

2002, następnie w domu w Lomé, jako dyrektor i proboszcz. W 2004 r.

Ksiądz Generał ze swoją Radą wezwał go do pełnienia posługi Przełożo-

nego Wizytatorii w Afryce Zachodniej Frankofońskiej (AFO).

Obecnie, zakończone sześciolecie jako Przełożonego w AFO,

Ksiądz Generał ze swoją Radą powierza mu prowadzenie w ATE.

6. LEJA Alfred, Przełożony Inspektorii we WROCŁAWIU (Polska)

Jako Przełożony Inspektorii „Św. Jana Bosko” z siedzibą we

Wrocławiu, Polska (PLO), został mianowany ks. Alfred LEJA. Nastę-

puje po ks. Bolesławie Kaźmierczaku.

Urodzony dnia 6 października 1959 r. w Niemodlinie, Polska, Alfred

Leja złożył pierwszą profesję jako salezjanin zakonnik dnia 22 sierpnia

1980 r. w nowicjacie w Kopcu. Podążając regularną drogą formacyjną

salezjańską złożył śluby wieczyste dnia 17 czerwca 1986 r. i został wy-

święcony na kapłana dnia 24 czerwca 1987 r. w Krakowie.

Po święceniach rozpoczął swoją działalność duszpasterską w Lu-

binie. W 1992 r. przeniesiony do domu we Wrocławiu-Najświętszego

Serca Jezusowego, był szczególnie zaangażowany w duszpasterstwo

z młodzieżą akademicką. Spędza rok 1998-1999 w Poznaniu, jako na-

uczyciel religii. Następnie, w 1999 r. przechodzi do domu w Lubinie-

Najświętszego Serca Pana Jezusa, jako dyrektor szkoły i od 2002r.

także jako dyrektor wspólnoty. Od 2004 r. był dyrektorem domu

w Tarnowskich Górach i Radcą inspektorialnym.

Obecnie podejmuje posługę Przełożonego Inspektorii.

7. RAMINEDI Balaraju, Przełożony Inspektorii w HYDERABAD (Indie)

Ks. Balaraju Raminedi jest nowym Przełożonym Inspektorii „Św.

Józefa” z siedzibą w Hyderabad, Indie (INH). Następuje po ks. Noel

11 Pages 101-110

▲back to top

11.1 Page 101

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 101

Maddhichetty. Ks. Balaraju Raminedi urodził się dnia 23 kwietnia 1965

r. w Ramadurgam (dystrykt Kurnool, Andhra Pradesh, Indie) i jest sale-

zjaninem od 24 maja 1987 r., data pierwszej profesji zakonnej złożonej

w nowicjacie w Kotagiri. Profes wieczysty dnia 18 marca 1994 r.,

został wyświęcony na kapłana dnia 29 grudnia 1995 r w Guntur.

Po święceniach kapłańskich pracował przez dwa lata w Guntur,

przechodząc następnie do domu w Kadapa, najpierw jako wikariusz

i później jako dyrektor (od 2001 do 2004). Był potem dwa lata na

U.P.S. w Rzymie, gdzie uzyskał Licencjat z Teologii, specjalizacja Du-

chowość. Powróciwszy do Inspektorii w 2006 r. został mianowany dy-

rektorem domu inspektorialnego. W roku 2006-2007 był także sekreta-

rzem inspektorialnym. Od 2007 r. był Wikariuszem inspektorialnym.

Obecnie podejmuje prowadzenie Inspektorii jako jej Przełożony.

8. SYLVAIN Ducange, Przełożony Wizytatorii w HAITI

Ks. Ducange Sylvaini jest nowym Przełożonym Wizytatorii „Bł.

Filipa Rinaldiego” w Haiti (HAI). Następuje po ks. Jacques Charles.

Urodzony dnia 6 kwietnia 1963 r. w Port-au-Prince (Haiti), Ducan-

ge Sylvain złożył pierwszą profesję jako zakonnik salezjanin dnia 16

sierpnia 1986 r. w nowicjacie w Jarabacoa (Rep. Dominikana). Złożył

śluby wieczyste dnia 19 września 1992 r. w Bruxelles (Belgia), gdzie

ukończył studia teologiczne, i został wyświęcony na kapłana w Port-

au-Prince, dnia 8 lipca 1995 r.

Po święceniach sprawował posługę kolejno w domach w Croix

des Missions i Carrefour-Thorland. Następnie był przez dwa lata na

U.P.S. w Rzymie, aby doskonalić się naukowo. Powróciwszy do Haiti

został mianowany dyrektorem domu w Carrefour – Thorland (1998-

2004) i potem domu w Pétion-Ville, począwszy od 2004 r. był. Radcą

Wizytatorii przez sześciolecie, był także delegatem ds. Duszpaster-

stwa młodzieżowego i ds. Formacji.

Obecnie został wezwany przez Księdza Generała ze swoją Radą

do prowadzenia jako Przełożony Wizytatorii.

9. VACULÍK Petr, Przełożony Inspektorii w REPUBLICE CZESKIEJ

Do prowadzenia Inspektorii „Św. Jana Bosko” w Republice Cze-

11.2 Page 102

▲back to top

102 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

skiej (CEP) został mianowany ks. Petr Vaculík, który następuje po ks.

František Blaha.

Petr Vaculík urodził się dnia 3 listopada 1959 r. w Zlín (wten-

czas Czechosłowacja) i jest salezjaninem od 21 października 1978

r. składając pierwszą profesję zakonną w tajności z powodu reżimu

komunistycznego, który ówcześnie panował w państwie. Uzyskał

maturę z elektromechaniki. Po odbyciu przez dwa lata służby woj-

skowej rozpoczął studia teologiczne na wydziale teologicznym w Li-

toměřice. Dnia 8 września 1984 r., nadal w podziemiu, złożył profesję

wieczystą i dnia 25 czerwca 1988 r. został wyświęcony na kapłana

w Olomouc.

Po tak zwanej „aksamitnej rewolucji”, w listopadzie 1989 r., został

włączony do wspólnoty w Zlín. Przez cztery lata żył we wspólnocie

karmelitańskiej w Kostelní Vydří i Frýdlant nad Ostravicí. Od 1997 r.

pracował w domu w Prostějov, jako proboszcz i od 2006 r. jako dy-

rektor wspólnoty. Od dwóch lat jest Radcą inspektorialnym.

Obecnie Ksiądz Generał ze swoją Radą wezwał go do pełnienia

posługi Inspektora.

10. VANZETTA Diego, Przełożony Inspektorii w RECIFE (Brazylia)

Ks. Diego Vanzetta jest nowym Przełożonym Inspektorii „Św.

Alojzego Gonzagi”, z siedzibą w Recife, Brazylia (BRE). Następuje

po ks. João Carlos Rodrigues.

Diego Vanzetta urodził się we Włoszech, w Ziano di Fiemme

(Trento), dnia 16 stycznia 1948 r Złożył pierwszą profesję dnia 15

sierpnia 1965 r. w nowicjacie w Albarè, w Inspektorii Veneta Ovest.

Profes wieczysty dnia 7 września 1971 r., został wyświęcony na ka-

płana w Trento dnia 27 maja 1978 r.

Po święceniach pełnił posługę wychowawczą i duszpasterską

przez trzy lata w domu w Bolzano, następnie w 1984 r. został przenie-

siony do Werony do domu inspektorialnego. W 1987roku wyjechał do

Brazylii, przeznaczony do domu w Matriz de Camaragibe (wówczas

bliźniaczy z Inspektorią w Weronie). Proboszcz w parafii w Murici

w latach 1992-1993, w 1994 r. został mianowany dyrektorem domu

w Matriz. Potem od 2000 do 2006 był dyrektorem w domu preno-

11.3 Page 103

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 103

wicjatu w Recife-Bongí i od 2006 r. dyrektorem w Natal-Gramoré.

W 2004 r. został włączony do Rady inspektorialnej.

Obecnie zostało mu powierzone prowadzenie Inspektorii.

5.4. Biskupi Salezjańscy (przeniesienie siedziby biskupiej)

Podaje się do wiadomości przeniesienie siedziby biskupiej dwóch

Biskupów Salezjańskich, które odbyło się niedawno.

1. SÁNCHEZ ARMIJOS Luis Antonio, SDB, przeniesiony do Diecezji

w Machala (Ekwador)

Z datą 22 lutego 2010 r. Papież Benedykt XVI przyjmując rezygna-

cję z pasterskiego zarządu przedstawionego przez J.E. Néstor Rafael

Herrera Heredia, zgodnie z KPK, nominował J.E. Luis Antonio SÁN-

CHEZ ARMIJOS, SDB, Biskupem Diecezji w MACHALA (Ekwador),

przenosząc go z Diecezji w Tulcán do tej siedziby biskupiej.

Luis Antonio Sánchez Armijos, urodzony dnia 27 czerwca 1943 r.

w Olmedo (diecezja w Loja), Ekwador, złożył pierwszą profesję jako

salezjanin zakonnik dnia 16 sierpnia 1963 r. w Inspektorii w Ekwa-

dorze i został wyświęcony na kapłana w Quito, dnia 31 stycznia 1975

r. Z datą 15 czerwca 2002 r. został mianowany przez Ojca Świętego

Biskupem w Diecezji w Tulcán, Ekwador, przyjmując konsekrację

biskupią następnego dnia 27 lipca (można znaleźć inne dane w (DRG

379, 5.7).

Diecezja w Machala, w Ekwadorze, rozprzestrzenia się na 5.819

km², z populacją 550.000 mieszkańców, z której 521.000 katolicy,

z 31 parafiami.

2. PANFILO Francesco, SDB, Arcybiskup Koadiutor w Archidiecezji

w Rabaul (Papua Nowa Gwinea)

Z datą 18 marca 2010 r. Papież mianował J.E. Francesco PANFI-

LO, SDB, Arcybiskupem Koadiutorem w Archidiecezji w RABAUL

(Papua Nowa Gwinea), przenosząc go do tej siedziby biskupiej

z Diecezji w Alotau-Sideia (PNG).

Francesco Panfilo, urodzony dnia 23 listopada 1942 r. w Schilpario

11.4 Page 104

▲back to top

104 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

(Diecezja Bergamo, Włochy) i złożył śluby jako zakonnik salezjanin

dnia 16 sierpnia 1964 r. w Inspektorii Lombardo-Emiliana. Zaraz po-

tem wyjechał na Filipiny, gdzie nabył pierwszych doświadczeń sale-

zjańskiego duszpasterstwa. Powrócił do Włoch na studia teologiczne,

został wyświęcony na kapłana dnia 27 kwietnia 1974 r. Po powrocie

na Filipiny, pełnił różne odpowiedzialne funkcje, wśród których to

Inspektora, w sześcioleciu 1987-1993. W 1997 r. został wysłany do

Papua Nowa Gwinea, jako Delegat Inspektora do tej Delegatury in-

spektorialnej. Mianowany Biskupem w Alotau-Sidea (PNG) dnia 15

czerwca 2001 r. przyjął konsekrację biskupią dnia 8 września tego

samego roku (można znaleźć inne dane w DRG 376, 5.5).

Archidiecezja w Rabaul, w Papui Nowej Gwinei, ma powierzch-

nię 15.500 km, z populacją 279.000 mieszkańców, z których około

148.000 katolicy, z 33 parafiami. Arcybiskupem jest J.E. Karl Hesse,

M.S.C.

11.5 Page 105

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 105

5.5 Personel salezjański na 31 grudnia 2009 r.

Insp. Razem Profesi czasowi Profesi wieczyści Razem Nowic. Razem

2008

profesi

2009

L SDP L SDP

_____________________________________________________

AET 134444 0118 8 0 46 121 14 135

AFC 211662 0 02716 0 90 201 19 220

AFE 178445 011710 0 95 172 2 174

AFM 571 7 0 0 6 5 0 33 52 0 52

AFO 154255 0 013 5 0 75 150 9 159

AFW 128953 0 012 5 0 43 122 12 134

AGL 75216 0 0 8 5 0 39 70 6 76

ANG 79220 0 0 8 2 0 36 68 3 71

ATE 136737 0 0 910 0 66 129 12 141

ANT 171324 0 012 4 0119 162 11 173

ABA 1181 3 0 015 4 0 91 114 1 115

ABB 861 3 0 0 9 4 0 61 78 1 79

ACO 127217 0 011 5 0 84 119 3 122

ALP 65 0 2 0 0 9 2 0 52 65 0 65

ARO 891 6 0 016 5 0 59 87 3 90

AUL 1104 9 0 012 2 0 80 107 0 107

AUS 79 0 5 0 0 5 0 0 67 77 0 77

BEN 212 0 2 0 032 11171 207 0 207

BOL 170436 0 01511 0 93 159 8 167

BBH 163422 0 026 3 0 94 149 6 155

BCG 1571029 0 018 6 0 86 149 6 155

BMA 107222 0 011 2 0 58 95 4 99

BPA 105312 0 0 9 5 0 73 102 4 106

BRE 117423 0 012 9 0 58 106 7 113

BSP 156722 0 015 5 0101 150 5 155

11.6 Page 106

▲back to top

106 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

CAM 206422 0 027 4 0139 196

CEP 167 0 6 0 011 51137 160

CIL 183222 0 013 5 0137 179

CIN 121 0 9 0 026 11 75 112

COB 167231 0115 9 0101 159

COM 161320 0 01610 0 97 146

CRO 85 010 0 0 2 2 0 67 81

ECU 194224 0 017 6 0137 186

EST 114117 0 0 2 6 0 77 103

FIN 222231 0 016 7 0156 212

FIS 104520 0 010 1 0 66 102

FRB 2641 9 0 038 3 0203 254

GBR 832 5 0 0 6 2 0 71 86

GER 3353 4 0 073 22240 324

GIA 119 0 7 0 016 3 0 88 114

HAI 62115 0 0 3 2 0 40 61

INB 207157 0 011 6 0130 205

INC 236156 0 018 4 0154 233

IND 224244 0 0 619 0150 221

ING 4211498 0 02754 0212 405

INH 190151 0 0 415 0106 177

INK 343384 0 0 931 0204 331

INM 354672 0 01521 0228 342

INN 168243 0 01518 0 85 163

INP 104 028 0 0 7 2 0 61 98

INT 210 077 0 0 724 0 89 197

IRL 931 5 0 0 6 2 0 77 91

ICC 544324 0 074242414 541

ICP 559212 0 0136 82378 538

ILE 356224 0 046 9 0261 342

10 206

1 161

7 186

0 112

6 165

10 156

7 88

5 191

3 106

2 214

2 104

1 255

1 87

2 326

0 114

3 64

12 217

10 243

9 230

27 432

9 186

15 346

22 364

12 175

5 103

16 213

0 91

7 548

1 539

5 347

11.7 Page 107

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 107

Insp. Razem Profesi czasowi Profesi wieczyści

2008

Razem Nowic. Razem

profesi

2009

L SDP L SDP

_______________________________________________________

IME 252 117 0 02712 0186 243

INE 403 417 0 085 71288 402

ISI 247 012 0 019 41208 244

ITM 1722152 0 010171 59 160

KOR 123 527 0 019 8 0 59 118

LKC 64 019 0 0 3 4 0 33 59

MDG 90 526 0 0 5 3 0 49 88

MEG 201 219 0 013 5 0151 190

MEM 178 323 0 011 71120 165

MOR 103 0 6 01 9 7 0 77 100

MOZ 57 311 0 0 6 4 0 32 56

MYM 77 534 0 0 1 5 0 26 71

PAR 99 322 0 0 5 3 0 60 93

PER 167 538 0 0 8 8 0 90 149

PLE 268 115 0 014 4 0230 264

PLN 289 032 0 0 6 8 0237 283

PLO 208 130 0 0 2 3 0167 203

PLS 221 117 0 0 6 5 0182 211

POR 115 0 1 0 029 21 76 109

SLK 221 415 0 013111171 215

SLO 103 0 6 0 0 8 1 0 87 102

SBA 169 0 0 0 026 01135 162

SBI 186 0 1 0 048 71123 180

SLE 210 3 0 0 065 0 0135 203

SMA 278 0 4 0 067 8 0195 274

SSE 227 111 0 025 7 0174 218

SVA 153 0 5 0 025 61111 148

3 246

7 409

1 245

16 176

4 122

4 63

6 94

6 196

7 172

0 100

1 57

5 76

4 97

5 154

3 267

6 289

4 207

4 215

0 109

3 218

1 103

1 163

0 180

1 204

2 276

0 218

1 149

11.8 Page 108

▲back to top

108 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

SUE 193 1 9 0 034 3 0135 182 2 184

SUO 102 1 4 0 021 1 0 75 102 0 102

THA 87 1 3 0 013 5 0 65 87 2 89

UNG 43 0 2 0 0 2 7 0 30 41 0 41

URU 103 0 6 0 0 7 2 0 86 101 2 103

VEN 210 431 0 015 6 0142 198 6 204

VIE 2742184 0 02528 0105 263 31 294

ZMB 85 326 01 6 3 0 42 81 3 84

UPS 137 0 0 0 0 9 1 0119 129 0 129

RMG 80 0 0 0 018 0 0 64 82 0 82

_______________________________________________________

Razem 15975 248 2128 0 5 1722 651 18 10574 15346 487 15833

Ep.

117

119 (*)

Razem 16092 248 2128 0 5 1722 651 18 10574 15465 487 15952

Uwaga (*): Na 31 grudnia 2009 jest 119 Biskupów.

** Kolumna D wskazuje Diakonów stałych.

5.6 Zmarli Współbracia (4 elenko 2009 i 1 elenko 2010)

“Wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego podtrzymuje naszą nadzieję

i zachowuje żywą więź ze współbraćmi, którzy spoczywają w poko-

ju Pańskim. Oni poświęcili swoje życie w Zgromadzeniu, a wielu

cierpiało, aż do męczeństwa dla miłości Bożej... Pamięć o nich po-

budza nas do ciągłego pełnienia z wiernością naszego posłannictwa”

(Konst. 94).

11.9 Page 109

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 109

Zmarli 2009 - 4 elenko

Uwaga: Zostaje umieszczone 4 elenko zmarłych w 2009, których dane

zostały przekazane po publikacji DRG nr 406.

_______________________________________________________

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek INSP

_______________________________________________________

P CANTIELLO Juan José Stroeder (Argentyna)

P DONNERMEYER Reinhold Köln (Niemcy)

P FRECHOU LEANIZ

Montevideo (Urugwaj)

Pedro Raymundo

P MACAPINLAC Gerard Hua Hin (Tajlandia)

P MOSCHETTO Pietro

Esmeraldas (Ekwador)

P ŠIMIĆ Petar

Zagreb (Chorwacja)

31-10-2009 50 ABA

02-06-2009 69 GER

29-10-2009 89 URU

05-09-2009 50 FIN

31-12-2009 77 ECU

26-12-2009 71 CRO

***

Zmarli 2010 - 1 elenko

_______________________________________________________

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek INSP

_______________________________________________________

P ABT Karl

P AGUS Domenico

L ALVES Domingos

P AMBROSIO Pietro

P ANTONY Lazar

P ASTUDILLO

BUSTAMANTE Néstor

S ATSIMÉ Wilfrid

Benediktbeuern (Niemcy) 03-01-2010 82 GER

Bangkok (Tajlandia) 27-01-2010 83 THA

Manique (Portugalia) 03-03-2010 93 POR

Turyn

06-03-2010 94 ICP

Vellore (Indie)

17-03-2010 39 INM

Guayaquil (Ekwador) 04-01-2010 98 ECU

Port-au-Prince (Haïti) 12-01-2010 28 HAI

11.10 Page 110

▲back to top

110 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

L AVULETEH Philip Ada (Ghana)

09-01-2010 31 AFW

P BASSET Luigi

Castelnuovo Don Bosco 01-01-2010 68 ICP

Był Inspektorem przez 5 lat

P BISSOLI Daniel

Vitoria, ES (Brazylia) 18-03-2010 86 BBH

Był Inspektorem przez 9 lat

P BROECKX Guy

Lier (Belgia)

26-01-2010 57 BEN

P CÁRCAMO AGUILANTE Punta Arenas (Chile) 29-03-2010 35 CIL

Fernando

L CAUDA Giovanni Nyack, NY (USA)

21-01-2010 87 SUE

P CHACKALACKAL Tirupattur (Indie)

24-03-2010 82 INM

Dominic

E CHENIS Carlo

Rzym

19-03-2010 55 –

Był przez 3 lata Biskupem w Civitavecchia-Tarquinia (Włochy)

P CHIARLO Guido

Savona (Włochy)

08-04-2010 88 ICC

L COLOMÉ Jacinto Logroño (Hiszpania) 31-03-2010 87 SBI

P CUMMINS James Dublin (Irlandia)

04-03-2010 91 IRL

L DAL POZZOLO Pio Rzym

15-04-2010 85 UPS

L DALLA TORRE SilvanoTuryn

14-03-2010 78 ICP

P DI MANTOVA Giovanni San Nicolás

13-04-2010 78 ARN

de los Arroyos

L DÍAZ RUBIANO Luis Cúcuta (Kolumbia)

04-01-2010 81 COB

P DIETZ Andreas

Amberg (Niemcy)

17-03-2010 91 GER

P DOBIS Ervin

Székesfehérvár

14-03-2010 90 UNG

(Węgry)

P DONAGHY Thomas Dungiven, Co. Derry 21-01-2010 76 IRL

(Irlandia)

P DONNELLAN Patrick Limerick (Irlandia)

22-03-2010 86 IRL

P FALZONE Calogero Pedara (Włochy)

21-02-2010 83 ISI

L FERNANDES

Resende, RJ

15-03-2010 76 BH

João Carlos

(Brazylia)

P FINAMORE Antonio Rzym

11-01-2010 91 ICC

P FOSCHI Domenico Rzym

23-01-2010 80 ICC

P FRANZINI Dino

Arese (Mediolan)

09-03-2010 86 ILE

L GRAMLICH Albin München (Niemcy)

09-04-2010 89 GER

P GRASSI Giovanni Turyn

20-01-2010 96 ICP

P HONKA Stanislav Ostrava (Czechy)

18-01-2010 87 CEP

P HRUBY Vojtech

Rzym

03-02-2010 85 ICC

P JARDZIOCH Kazimierz Płock (Polska)

01-02-2010 73 PLE

12 Pages 111-120

▲back to top

12.1 Page 111

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 111

P KÖRPER Siegfried Koblenz (Niemcy)

P LARENA FÚNEZ Honorio Sevilla (Hiszpania)

P LEE Tae Seok John Seoul (Korea)

P LO GROI Nicolò

Kolkata (Indie)

Był Inspektorem przez 6 lat

L LOPES Avelino

Manique (Portugalia)

L MANZANA LLENA Juan El Campello

(Hiszpania)

L MATHYS André

Aalst (Belgia)

P MICH Mario

San Francisco (USA)

P MINJ Joachim

Tinsukia (Assam, Indie)

L NETTICKATTIL Chacko Ettumanoor, Kerala

(Indie)

P PANCOT Giovanni Campo Grande

(Brazylia)

P PEDITTO Marino

Messina (Włochy)

P PERRINELLA Giuseppe Caserta (Włochy)

P PERSZKO Piotr

Kobylnica (Polska)

P PIERLUCA Giuseppe Civitanova Marche

Alta(Włochy)

L PINEDA ORDÓÑEZ Bogotá (Kolumbia)

Luis Enrique

P PREMOLI Giovanni Iseo (Włochy)

P PRYSZLAK Mehajlo Lviv (Ukraina)

P ROCCASALVA Giorgio Pedara (Włochy)

P ROCHA Jayme

Belo Horizonte

de Oliveira

(Brazylia)

P RUBIO VAQUERO Córdoba (Hiszpania)

Juan Bosco

L SABALIAUSKAS Ladislas Kaunas (Litwa)

P SALVATORI Erasmo Civitanova Marche

Alta(Włochy)

L SANON FLEUR Hubert Port-au-Prince (Haïti)

L SANTA Luigi

Avigliana (Włochy)

P SCHOBBEN Jozef Heerlen (Holandia)

P SERRADEL Eduardo Americana (Brazylia)

P SOARES José Antonio Estoril (Portugalia)

P SPADA Ignazio

Montevideo (Urugwaj)

17-04-2010 70 GER

25-02-2010 92 SSE

14-01-2010 47 AFE

14-03-2010 88 INC

22-02-2010 79 POR

15-01-2010 97 SVA

03-03-2010 85 BEN

09-03-2010 90 SUO

07-04-2010 56 IND

03-02-2010 75 INK

05-04-2010 90 BCG

25-03-2010 86 ISI

25-03-2010 86 IME

19-04-2010 43 PLN

17-01-2010 93 ICC

20-03-2010 56 COB

19-02-2010 81 AET

11-03-2010 87 EST

09-02-2010 71 ISI

13-04-2010 79 BBH

07-03-2010 67 SSE

13-01-2010 88 ILE

21-02-2010 95 ICC

12-01-2010 85 HAI

08-02-2010 84 ICP

15-03-2010 86 BEN

19-04-2010 87 BSP

10-01-2010 79 POR

22-01-2010 86 URU

12.2 Page 112

▲back to top

112 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

P TANGUY Antoine Pointe-Noire

(Kongo R.D.)

P TATURA Edward

Milicz (Polska)

P THAYIL Thomas

Mannuthy, Kerala

Był Inspektorem przez 6 lat (Indie)

P TULIGI Nicola

Shillong (Indie)

P TURINESE Emanuele Palermo (Włochy)

P VARAGONA Francesco Messina (Włochy)

P VASTA Rosario

Pedara (Włochy)

P VAYALIPARA Sebastian Madurai (Indie)

S VILBRUN Valsaint Port-au-Prince (Haïti)

P VIRGINTINO Pasquale Salerno (Włochy)

P WALDER Antoni

Dębno (Polska)

P ZANCANELLA

Niterói, RJ (Brazylia)

Ovidio Geraldo

Był Inspektorem przez 6 lat

L ZANON Luigi

Castello di Godego

(Włochy)

L ZERBATO Davide Venezia-Mestre

(Włochy)

23-01-2010 84 ATE

28-02-2010 63 PLO

23-02-2010 81 INK

17-03-2010 82 ING

22-01-2010 86 ISI

07-02-2010 83 ISI

05-03-2010 91 ISI

27-03-2010 79 INT

12-01-2020 26 HAI

25-02-2010 92 IME

18-01-2010 79 PLN

30-01-2010 68 BBH

20-02-2010 77 RMG

10-03-2010 79 INE