406 :: RM Letters :: SDL HOME

Expand document

Collapse document

406

1 Pages 1-10

1.1 Page 1

1.2 Page 2

1.3 Page 3

1.4 Page 4

1.5 Page 5

1.6 Page 6

1.7 Page 7

1.8 Page 8

1.9 Page 9

1.10 Page 10

2 Pages 11-20

2.1 Page 11

2.2 Page 12

2.3 Page 13

2.4 Page 14

2.5 Page 15

2.6 Page 16

2.7 Page 17

2.8 Page 18

2.9 Page 19

2.10 Page 20

3 Pages 21-30

3.1 Page 21

3.2 Page 22

3.3 Page 23

3.4 Page 24

3.5 Page 25

3.6 Page 26

3.7 Page 27

3.8 Page 28

3.9 Page 29

3.10 Page 30

4 Pages 31-40

4.1 Page 31

4.2 Page 32

4.3 Page 33

4.4 Page 34

4.5 Page 35

4.6 Page 36

4.7 Page 37

4.8 Page 38

4.9 Page 39

4.10 Page 40

5 Pages 41-50

5.1 Page 41

5.2 Page 42

5.3 Page 43

5.4 Page 44

5.5 Page 45

5.6 Page 46

5.7 Page 47

5.8 Page 48

5.9 Page 49

5.10 Page 50

6 Pages 51-60

6.1 Page 51

6.2 Page 52

6.3 Page 53

6.4 Page 54

6.5 Page 55

6.6 Page 56

6.7 Page 57

6.8 Page 58

6.9 Page 59

6.10 Page 60

7 Pages 61-70

7.1 Page 61

7.2 Page 62

7.3 Page 63

7.4 Page 64

7.5 Page 65

7.6 Page 66

7.7 Page 67

7.8 Page 68

7.9 Page 69

7.10 Page 70

8 Pages 71-80

8.1 Page 71

8.2 Page 72

8.3 Page 73

8.4 Page 74

8.5 Page 75

8.6 Page 76

8.7 Page 77

8.8 Page 78

8.9 Page 79

8.10 Page 80

9 Pages 81-90

9.1 Page 81

9.2 Page 82

9.3 Page 83

9.4 Page 84

9.5 Page 85

9.6 Page 86

9.7 Page 87

9.8 Page 88

9.9 Page 89

9.10 Page 90

10 Pages 91-100

10.1 Page 91

10.2 Page 92

10.3 Page 93

10.4 Page 94

10.5 Page 95

10.6 Page 96

10.7 Page 97

10.8 Page 98

10.9 Page 99

10.10 Page 100

11 Pages 101-110

11.1 Page 101

11.2 Page 102

11.3 Page 103

11.4 Page 104

11.5 Page 105

11.6 Page 106

11.7 Page 107

11.8 Page 108

11.9 Page 109

11.10 Page 110

12 Pages 111-120

12.1 Page 111

12.2 Page 112

406

1 Pages 1-10

▲back to top

1.1 Page 1

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 1

Nr 406

Rok XCI styczeń–kwiecień 2010 r.

1.2 Page 2

▲back to top

2 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Dokumenty

Rady Generalnej Towarzystwa Salezjañskiego

wiêtego Jana Bosko

Organ urzêdowy animacji i ³¹cznoci dla Zgromadzenia Salezjañskiego

Z jêzyka w³oskiego t³umaczy³ ks. Janusz ZAPA£A

Korekta ks. Mieczys³aw Kaczmarzyk

W TYM NUMERZE

1. LIST PRZE£O¯ONEGO GENERALNEGO

G£OSIÆ EWANGELIÊ M£ODZIE¯Y

WI¥ZANKA 2010

Stulecie mierci ksiêdza Micha³a Rua ................................................................ 3

2. WSKAZANIA I DYREKTYWY (w tym numerze brak)

3. DYSPOZYCJE I NORMY (w tym numerze brak)

4. DZIA£ALNOÆ RADY GENERALNEJ

4.1 Kronika Prze³o¿onego Generalnego ............................................................. 40

4.2 Kronika Radców Generalnych ..................................................................... 59

4.3 Kronika Rady Generalnej .................................................................................

5. DOKUMENTY I WIADOMOCI

5.1 «Sprawiedliwoæ i kultury:

drogi przysz³oci dla ¿ycia konsekrowanego» ............................................. 85

5.2 System Zapobiegawczy i prawa ludzkie:

wychowawcze wyzwanie na Trzecie Tysi¹clecie ....................................... 91

5.3 Ksi¹dz Bosko i Instytucje rz¹dowe .............................................................. 98

5.4 Pismo podziêkowania ze strony Ksiêdza Genera³a za nadanie

Honorowego Obywatelstwa Miasta Turynu, dnia 18 grudnia 2009 r.,

w dniu 150. rocznicy za³o¿enia Zgromadzenia Salezjañskiego ................. 101

5.5 Biskupi Salezjañscy .................................................................................... 107

5.6 Zmarli Wspó³bracia (3 elenko 2009) ........................................................... 110

Druk: Poligrafia Inspektoratu Towarzystwa Salezjañskiego

ul. Konfederacka 6, 30-306 Kraków; tel. (012) 266-40-00

1.3 Page 3

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 3

1. LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO

G£OSIÆ EWANGELIÊ M£ODZIE¯Y

WIĄZANKA 2010

Stulecie śmierci księdza Michała Rua

Wprowadzenie: Kilka znaczących wydarzeń w drugim semestrze 2009 – Ko-

mentarz do Wiązanki 2010: 1. Wstęp: Wiązanka i jej motywacje. – 2. Na-

szym powołaniem, to być uczniami i apostołami. – 3. Zadanie uczniów,

to wysłuchać „pragnienia zobaczenia Jezusa”. – 4. Najpierw uczniami,

potem apostołami. – 5. Aby „ukazywać Jezusa” młodzieży. 5.1. Cel ewan-

gelizacji: spotkać Chrystusa w Kościele. 5.2. Sposób ewangelizacji: kroczyć

razem. 5.3. Motywacja ewangelizacji. 5.4. Ponowne przemyślenia pastoral-

ne. 5.5. Procesy przyspieszające zmiany. – 6. Tak jak Ksiądz Michał Rua, któ-

ry był uczniem i apostołem. 6.1. „Najwierniejszy”. 6.2. Owocna wierność.

6.3. Wierność dynamiczna. – 7. Wskazówki do wprowadzenia w życie

Wiązanki. – 8. Zakończenie: Ksiądz Bosko ewangelizatorem, znakiem miło-

ści Boga do młodzieży (Medytacja na temat obrazu Księdza Bosko autorstwa

Sieger Koedera).

TurynValdocco, 18 grudnia 2009

150. rocznica Za³o¿enia Zgromadzenia Salezjañskiego

Umi³owani Wspó³bracia,

piszê do was z Valdocco, dzi 18 grudnia, data, w której to wiêtu-

jemy 150 rocznicê za³o¿enia naszego umi³owanego Zgromadzenia, data,

w której to wznosimy hymn chwa³y Panu, który by³ wielkoduszny wo-

bec nas. Bóg obficie pob³ogos³awi³ dzia³anie tej grupy m³odzieñców

z Oratorium z Valdocco, którzy zebrani wokó³ Ksiêdza Bosko w celu

i z myl¹ zainicjowania i zachowania ducha prawdziwej mi³oci bli-

niego, który wymagany by³ w dzie³ach Oratoriów dla zaniedbanej i za-

gro¿onej m³odzie¿y, zdecydowali za³o¿yæ wspólnie Stowarzyszenie

lub Zgromadzenie (por. MB VI, s. 335336). Stanowi zakoñczenie ob-

chodów tego Jubileuszu, ustalonego w zesz³ym roku, w którym to chcie-

limy odnowiæ nasze luby zakonne i uczyniæ naszym zobowi¹zanie

1.4 Page 4

▲back to top

4 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

naszych m³odych ojców za³o¿ycieli: to aby pozostaæ zawsze z Ksiê-

dzem Bosko, podj¹æ siê jego snu, jego planu duszpasterskiego, za-

pewniæ, Deo volente, kontynuacjê i rozwój jego charyzmatu i jego po-

s³annictwa.

Z tej perspektywy, rok 2009 by³ bardzo ubogacaj¹cy i owocny przez

bardzo wiele inicjatyw podjêtych w Inspektoriach, a¿eby wzbudziæ od-

nowê duchow¹ i duszpastersk¹ wspó³braci. Jednym z elementów, któ-

ry bardziej pomóg³ w tym zaanga¿owaniu, by³o ponowne odkrycie

Konstytucji, jako autentycznego testamentu Ksiêdza Bosko i ksiêgi

¿ycia dla nas, oraz rêkojmi nadziei dla maluczkich i ubogich (Konst.

196). Drodzy wspó³bracia, pozwólcie mi, ¿e jeszcze raz powiem wam,

i¿ powinny byæ one zawsze coraz bardziej poznawane, mi³owane, mo-

dlone i prze¿ywane.

Rok 2010, od samego pocz¹tku otwiera przed nami wietlan¹ po-

staæ Ksiêdza Rua. Umia³ on staæ siê synem, uczniem i nastêpc¹ Ksiê-

dza Bosko. Podzieli³ w po³owie, to znaczy w ca³kowitej jednoci, jego

trudy i cierpienia. Upodabnia³ siê dzieñ po dniu do naszego Ojca i przy-

czyni³ siê do rozkwitu i rozszerzenia Zgromadzenia i Rodziny Sale-

zjañskiej z owocn¹ i dynamiczn¹ wiernoci¹. W tym wszystkim staje

on przed naszymi oczyma, jako nasz wzór! W odpowiedzi Ksiêdzu Rua

chcemy powtórnie uczyniæ naszymi wskazania przedstawione w moim

poprzednim okólniku. S¹ to wskazania proste i zrozumia³e. Prawdziwy

program ¿ycia.

W tym miejscu, zanim przedstawiê wam komentarz do Wi¹zanki

2010, chcia³bym przekazaæ wam kilka wiadomoci, na temat g³ównych

wydarzeñ prze¿ywanych w tych ostatnich miesi¹cach: od lipca, a¿ do

dnia dzisiejszego. Dla bardziej szczegó³owego zapoznania siê odsy³am

was do lektury Kroniki Prze³o¿onego Generalnego, oraz do tej Rad-

ców, zawartej w tym numerze Dokumentów Rady Generalnej. Znaj-

dziecie tam wizytacje przeprowadzone w ró¿nych Inspektoriach oraz

wyst¹pienia, które odby³y siê w podczas wielu spotkañ i zjazdów. Tu-

taj chcia³bym jedynie wspomnieæ te wydarzenia, które wydaj¹ mi siê

bardziej znacz¹ce.

Przede wszystkim pragnê uczyniæ wzmiankê o pielgrzymce ladami

wiêtego Paw³a, któr¹ to ze wszystkimi cz³onkami Rady Generalnej,

1.5 Page 5

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 5

odbylimy od 27 czerwca do 5 lipca. Przeszlimy przez g³ówne miej-

sca, które naznaczy³y ¿ycie Aposto³a Paw³a, na jego drodze spotkania

z Chrystusem i na jego niestrudzonej podró¿y g³oszenia Ewangelii:

z Tarsu, miejsca jego urodzenia, do Damaszku, Antiochii, Efezu i Aten.

Wed³ug tego comy zamierzali, by³o to naprawdê prze¿ycie duchowe,

skandowane czytaniem S³owa Bo¿ego i lectio divina, prowadzone

przez ksiêdza Juan José Bartolomé oraz rozwa¿ania na temat Paw³a

ewangelizatora. Temat, który przywo³a³ nasze zobowi¹zanie ewangeli-

zacyjne, zaproponowane nam przez KG26 i stanowi punkt ogniskowy

Wi¹zanki 2010. Pielgrzymka by³a równie¿ okazj¹ spotkania siê ze

wspólnotami salezjañskimi, które dzia³aj¹ w tych miejscach: Damaszek

i Aleppo w Syrii, Istambu³ w Turcji. W ka¿dej ze wspólnot odwiedziny

Prze³o¿onego Generalnego i Rady, by³y prze¿yte jako moment brater-

ski i wiêtowania, tak¿e ze strony m³odzie¿y i Rodziny Salezjañskiej.

Wydarzenie, które mocno nas dotknê³o, prawdziwy cios w serce,

by³a mieræ naszego bardzo ukochanego wspó³brata ksiêdza Antonio

Domenech, która mia³a miejsce 20 lipca we Wspólnocie Martí Codo-

lar, w Barcelonie. Nie mogê nie wspomnieæ o nim, poniewa¿ ksi¹dz

Domenech by³ cz³onkiem Rady Generalnej przez 12 lat, pe³ni¹c swoj¹

pos³ugê Zgromadzenia w Dykasterium Duszpasterstwa M³odzie¿owe-

go. By³y to lata ca³kowitego powiêcenia, pracy, bogatej w kompeten-

cjê i dynamizm. Nie zapomnimy nigdy jego wiadectwa ¿ycia: jego

mi³oci do ¿ycia, jego silnej wiary i poczucia nadziei, które cechowa³y

lata jego choroby. Okres cierpienia, próby i ³aski, który przemieni³ go

a¿ do ostatecznego spotkania z Panem. Pragniemy jemu wyraziæ nasz¹

wdziêcznoæ i nasz podziw.

W dniach 15 i 16 sierpnia,. wspólnie z Matk¹ Yvonne Reungoat,

uczestniczy³em w Zjedzie Europejskim na Colle Don Bosco, ob-

chodz¹c równie¿ rocznicê urodzin naszego Za³o¿yciela i Ojca. Takie

wydarzenie z obecnoci¹ Wspó³braci, Córek Maryi Wspomo¿ycielki

i animatorów ze wszystkich Ispektorii Europy by³o spotkaniem, w któ-

rym moglimy ponownie prze¿yæ to, jak charyzmat Ksiêdza Bosko jest

aktualny i blisko m³odzie¿y. By³yby wystarczaj¹ce tylko te dane, aby

doceniæ wartoæ dowiadczenia Zjazdu. Nale¿y dodaæ, ¿e takie spotka-

nie by³o przygotowane z du¿ym zaanga¿owaniem i kompetencj¹ ze stro-

1.6 Page 6

▲back to top

6 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ny Dykasteriów Duszpasterstwa M³odzie¿owego SDB i CMW, wy³a-

niaj¹c wyrany protagonizm m³odzie¿y tak, jak tego chcia³ Ksi¹dz Bo-

sko. S¹ to dobitne elementy które zawsze zapewniaj¹ powodzenie tego

typu inicjatyw.

W pierwszych dniach wrzenia, razem z ksiêdzem Adriano Brego-

lin i kilkoma innymi przyjació³mi przewêdrowalimy Drogê Santia-

go. Bardzo piêkne prze¿ycie ludzkie i duchowe. Pragnê zapropono-

waæ j¹, jako ekspresyjn¹ ikonê drogi ¿ycia i szlaku wiary, któr¹ ka¿dy

z nas jest wezwany przebyæ. W wywiadzie udzielonym dla Wiadomo-

ci Inspektorialnych Inspektorii León, Hiszpania (która w czasie pod-

ró¿y udzieli³a nam wsparcia logistycznego) podkrela³em, ¿e ta droga

poddaje próbie przede wszystkim wytrzyma³oæ fizyczn¹ pielgrzyma;

uczy uregulowaæ rytm drogi na ten towarzyszy wêdrówki; ofiaruje prze-

strzenie i czasy, aby kontemplowaæ przyrodê w miarê jak siê posuwa

naprzód, pod¹¿aj¹c muszl¹ (ikona i wskazówka marszu dla pielgrzy-

ma), która wskazuje drogê, któr¹ nale¿y iæ; pomaga spotkaæ siê w ci-

szy z samymi sob¹; z wielk¹ prostot¹ zaprasza do refleksji nad w³a-

snym ¿yciem i do modlitwy. Mo¿ecie doskonale wyobraziæ sobie radoæ

z dojcia do celu, wraz z wieloma innymi pielgrzymami, maj¹c nastêp-

nie mo¿liwoæ odprawienia Mszy wiêtej na grobie Aposto³a.

W ostatni¹ niedzielê wrzenia, spotka³em siê z uczestnikami Haram-

bée. Nastêpnie w Bazylice Maryi Wspomo¿ycielki prze¿y³em ³askê

wys³ania 140 salezjañskiej ekspedycji misyjnej. Tego roku liczba mi-

sjonarzy, szczególnie liczna, chcia³a obrazowaæ kolejny znak obcho-

dów 150 rocznicy za³o¿enia Zgromadzenia. Tego rodzaju ekspedycja,

jest zawsze bardzo piêkn¹ i znacz¹c¹, w której realizujemy to, ile za¿¹-

da³ od nas Pan Jezus, aby: byæ jego wiadkami, a¿ po krañce wiata.

Jest to równie¿ kontynuacj¹ tego, co Ksi¹dz Bosko rozpocz¹³ w odle-

g³ym 1875 roku, kiedy to wys³a³ swoich pierwszych misjonarzy sale-

zjañskich do Argentyny.

Od 6 do 14 padziernika mielimy zebranie porednie Rady Ge-

neralnej, podczas której, wznawiaj¹c studiowanie Regionów, rozpatrzy-

limy ten Azji Po³udniowej. Rozwa¿anie to pozwoli³o nam lepiej po-

znaæ stan tego Regionu, w tym momencie najbardziej kwitn¹cy

w powo³ania do Zgromadzenia; ustalaj¹c wyzwania, którym nale¿y sta-

1.7 Page 7

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 7

wiæ czo³o; oceniaj¹c zasoby bêd¹ce do dyspozycji i proponuj¹c zna-

cz¹ce kierunki na najbli¿sz¹ przysz³oæ. Temat zostanie ponownie pod-

jêty z Inspektorami Regionu w przysz³ym semestrze w Sri Lanka.

Od 21 do 26 tego samego miesi¹ca uda³em siê do Perù, na spotka-

nie z Inspektorami Regionu Ameryki rodkowej. Takie spotkania,

w których uczestniczy równie¿ Wikariusz, ustalane s¹ w celu akompa-

niowania ka¿demu Regionu. O charakterze tych zebrañ, nawi¹za³em

ju¿ w poprzednich listach. Chcia³bym podkreliæ, ¿e zdobyte dowiad-

czenie na zebraniach i nastêpnie konkretyzowane okazuje siê zawsze

korzystniejsze, jeli chodzi o dobór metodologiczny, oraz wzbogacaj¹-

ce tych samych Inspektorów, którzy w nich uczestnicz¹. Z okazji tego

spotkania przewodniczy³em tak¿e seminarium doskonalenia z Inspek-

torami, Delegatami ds. Formacji i Duszpasterstwa M³odzie¿owego i kil-

kunastoma animatorami, które dotyczy³o dokumentu V Konferencji Ge-

neralnej Episkopatu Ameryki £aciñskiej w Aparecida. Spotkania tego

rodzaju by³y prowadzane przez ksiêdza Egidio Viganò po Konferen-

cjach CELAM w Puebla i Santo Domingo. D¹¿eniem tego by³o to, aby

ustawiæ Zgromadzenie w harmonii z Kocio³em Ameryki £aciñskiej.

W listopadzie z³o¿y³em wizytê w Inspektoriach Dimapur i Guwa-

hati, w Indiach, które mog¹ byæ uwa¿ane, z ca³¹ s³usznoci¹, za najbar-

dziej udan¹ inkulturacjê charyzmatu i pos³annictwa salezjañskiego.

Uwidaczniaj¹ to poprzez wzrastanie Kocio³a, jak równie¿ przez roz-

wój naszego Zgromadzenia na obszarze pó³nocnowschodnich Indii.

Nie ma w¹tpliwoci, ¿e imiê Ksiêdza Bosko jest jakby magicznym s³o-

wem na ca³ym tym obszarze, owoc bodca misyjnego, który zosta³ dany

od pocz¹tku przez Biskupa Louis Mathias i wszystkich wielkich mi-

sjonarzy, którzy dokonali wzorowego i owocnego zakorzenienia Ko-

cio³a i w³aciwej inkulturacji charyzmatu, porównywalnej do tej prze-

prowadzonej przez pierwszych misjonarzy w Ameryce Po³udniowej.

Byli to odwa¿ni, przedsiêbiorczy wspó³bracia, którzy w³o¿yli solidne

zaanga¿owanie dla poznania jêzyków i miejscowych kultur. Zaanga-

¿owani w promocjê ludzk¹, przede wszystkim poprzez edukacjê, byli

stale wielkimi ewangelizatorami i troszczyli siê o powo³ania. Uznanie,

które mamy od osób bliskich i obcych nam, od chrzecijan i nie chrze-

cijan, od ludzi rz¹du i Kocio³a, potwierdza nam, jak wielka by³a epo-

1.8 Page 8

▲back to top

8 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

peja misyjna w tej czêci Indii. To wspania³e urzeczywistnienie daje

nam równie¿ okazjê do zastanowienia siê, dlaczego w okrelonych kon-

tekstach Zgromadzenie rozwinê³o siê tak dobrze, choæby wród grup

plemiennych, podczas gdy w innych trudzono siê niema³o, aby zbudo-

waæ Koció³ lokalny i mieæ powo³ania dla Kocio³a i Zgromadzenia.

Jeszcze w miesi¹cu listopadzie, od 15 do 22, wyg³osi³em w Turci-

fal, w Portugalii, Rekolekcje dla Inspektorów, cz³onków Rad inspekto-

rialnych i innych zaproszonych wspó³braci, z Regionu Europy Zachod-

niej. Wydaje mi siê, ¿e to stanowi jedn¹ ze swoistych pos³ug animacji

Prze³o¿onego Generalnego, który w taki to sposób mo¿e lepiej przed-

stawiæ swoje spojrzenie na ¿ycie konsekrowane w ogólnoci, jak rów-

nie¿ na to salezjañskie w szczególnoci, i tak zapoznaæ ze swoim na-

uczaniem i liniami zarz¹du, poprzez które ma zamiar o¿ywiæ i prowadziæ

Zgromadzenie. Osobicie jestem bardzo zadowolony z modlitewnej i re-

fleksyjnej atmosfer, jaka siê wytworzy³a. Na zakoñczenie Rekolekcji

chcia³em udaæ siê do Fatimy, aby modliæ siê do Matki Boskiej i powie-

rzyæ Jej wszystkich was, drodzy wspó³bracia, nasze dzie³a ze wiatem

osób doros³ych i m³odzie¿y, które zbieraj¹ siê wokó³ nich. Nie ukry-

wam przed wami, ¿e czu³em w³anie potrzebê odwiedzin tego Sanktu-

arium, uwiêconego przez obecnoæ Maryi.

Aby podsumowaæ, na koniec miesi¹ca listopada uczestniczy³em

w Semestralnym i Walnym Zgromadzeniu Unii Prze³o¿onych General-

nych (USG), na którym by³ rozwa¿any temat ¿ycia konsekrowanego

w Afryce. Na najbli¿szych Zgromadzeniach bêdziemy rozwa¿aæ na te-

mat ¿ycia konsekrowanego w Europie i mogê was zapewniæ, ¿e to zagad-

nienie wzbudza ogromne zainteresowanie: jestemy przekonani, ¿e je-

li ¿ycie konsekrowane wziê³o pocz¹tek w Europie i st¹d rozwinê³o siê

i rozprzestrzeni³o na ca³y wiat, tak te¿ jest wa¿ne, aby odrodzi³o siê

tutaj. Jak widzicie, to wszystko jest po linii z Projektem Europa, któ-

ry coraz bardziej jest podejmowany równie¿ przez inne Zgromadzenia.

I oczywicie przechodzê aby przekazaæ wam mój Komentarz do

Wi¹zanki 2010.

***

1.9 Page 9

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 9

Nie ma z pewnoci¹ nic piêkniejszego,

jak spotkanie z Chrystusem i dzielenie siê Nim z innymi1

Drodzy Wspó³bracia,

Córki Maryi Wspomo¿ycielki,

Cz³onkowie ca³ej Rodziny Salezjañskiej,

M³odzie¿y.

Tak, jak ka¿dego roku, spotykam siê z wami, aby przedstawiæ ko-

mentarz do Wi¹zanki 2010 roku. Jako prawdziwy program duchowy

i duszpasterski, pomo¿e nam ona w umacnianiu naszej to¿samoci sa-

lezjañskiej, we wzmacnianiu naszego zjednoczenia umys³u i serca, aby

w³¹czyæ siê w Koció³ jako uczniowie i aposto³owie, w budowaniu

Królestwa i przemianie wiata. Dzisiaj, bardziej ni¿ kiedy indziej, wiat

potrzebuje Chrystusa i Jego Ewangelii; dlatego potrzebne s¹ osoby, któ-

re ¿yj¹ dla Królestwa Bo¿ego, tak jak to zrobi³ Jezus; konieczne jest

wiadectwo uczniów, nowych mê¿czyzn i kobiet, narodzonych nie

z cia³a, lecz z Ducha; potrzebni s¹ aposto³owie powa¿nie zaanga¿o-

wani w utrzymaniu wiata, sprawiedliwoci, solidarnoci i miêdzyludz-

kiego braterstwa.

1. Wstêp: Wi¹zanka i jej motywacje

Po apelu, jaki wystosowa³em w roku ubieg³ym, w którym zapra-

sza³em Rodzinê Salezjañsk¹, aby ¿y³a i dzia³a³a jako ruch, aby w ten

sposób byæ bardziej widzialni, bardziej znacz¹cy i skuteczni w swojej

pos³udze zbawiania m³odzie¿y, w roku 2010, chcia³bym widzieæ was

o¿ywionych tym samym duchem i wspó³odpowiedzialnych za wspól-

ny program: g³oszenie Ewangelii m³odzie¿y i prowadzenie jej do oso-

bistego spotkania siê z Jezusem Chrystusem.

Ojciec w., w swoim s³owie programowym, przekazanym mi w li-

cie z okazji XXVI Kapitu³y Generalnej salezjanów, pisa³:

Niech ewangelizacja bêdzie dzisiaj g³ównym i priorytetowym ce-

lem waszej misji. Obejmuje ona wielorakie zadania, pilne wyzwania, roz-

1 BENEDYKT XVI, cfr. Sacramentum Caritatis, n. 84.

1.10 Page 10

▲back to top

10 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

leg³e pola dzia³ania, a jej podstawowym celem jest zachêcanie wszyst-

kich, aby swe ludzkie ¿ycie prze¿ywali tak, jak je prze¿ywa³ Jezus.

W kontekstach wieloreligijnych, a tak¿e w rodowiskach zsekularyzo-

wanych, trzeba znaleæ nowe sposoby, by umo¿liwiæ, zw³aszcza ludziom

m³odym, poznanie osoby Jezusa i zafascynowanie siê Nim na zawsze2.

Dlatego, z okazji setnej rocznicy mierci ks. Micha³a Rua, do koñca

oddanego Ksiêdzu Bosko i jego charyzmatowi, pragnê zaprosiæ cz³on-

ków ca³ej Rodziny Salezjañskiej, aby stawali siê coraz bardziej uczniami

rozkochanymi i entuzjastycznymi aposto³ami Jezusa, a tak¿e, aby siê

zaanga¿owali w ewangelizowanie m³odzie¿y. Mówmy im o Chrystusie,

przedstawiajmy nasze spotkanie z Nim, opowiadajmy Jego historiê, bez

której ryzykuje siê, ¿e stanie siê On postaci¹ mitologiczn¹ lub polityczn¹,

przedstawiajmy im program szczêliwoci, który On nam ofiaruje w

B³ogos³awieñstwach, mówmy jak piêknym by³oby ¿ycie, gdyby pew-

nego razu z Nim siê spotka³o i jak radosnym byliby ci, którzy zostali

przez Niego pochwyceni i wci¹gniêci w sprawê Królestwa Bo¿ego.

Zaanga¿owanie ewangelizacyjne jest owocem to¿samoci ucznia,

który zdecydowawszy siê iæ za Jezusem, staje siê Jego osobistym re-

prezentantem i gorliwym misjonarzem. Chcemy przyj¹æ wyzwanie po-

magania m³odzie¿y patrz¹c na innych, nie tylko w³asnymi oczami i po-

przez swoje uczucia, ale równie¿ z perspektywy Jezusa Chrystusa3.

To prawda, ¿e jako salezjanie, realizujemy nasz¹ misjê, ewangelizuje-

my wychowuj¹c i wychowujemy ewangelizuj¹c. Nie jest to slogan czy

jakie puste s³owo bez znaczenia. Wyra¿a ono cis³y zwi¹zek, jaki ist-

nieje miêdzy ewangelizacj¹ a wychowaniem, nie mieszaj¹c ich i sza-

nuj¹c ich wzajemn¹ autonomiê, bo s³u¿¹ one budowaniu osoby ludz-

kiej, aby j¹ doprowadziæ do pe³ni Chrystusa. Wychowanie jest wtedy

autentyczne, kiedy uwzglêdnia wszystkie zdolnoci dziecka, nastolat-

ka, m³odzieñca i jest wyranie ukierunkowane na ca³kowit¹ formacjê

osoby, otwieraj¹c j¹ na transcendencjê. Ewangelizacja za, ze swej strony

ma w sobie wielk¹ wartoæ wychowawcz¹, poniewa¿ szuka mo¿liwo-

2 BENEDYKT XVI, List do ks. Pascual Chavez Villanueva, Prze³o¿onego Generalne-

go Salezjanów z okazji XXVI Kapitu³y Generalnej, 1 marca 2008, n. 4; cfr. KG26, s. 91.

3 BENEDYKT XVI, cfr. Deus caritas est, n. 18.

2 Pages 11-20

▲back to top

2.1 Page 11

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 11

ci przekszta³cania umys³u i serca, stworzenie [niejako] nowej osoby,

jako rezultatu swojego upodobnienia siê do Chrystusa.

Wi¹zanka na rok 2010 czerpie z niedawno zakoñczonego roku w.

Paw³a i z Synodu powiêconego S³owu Bo¿emu, którego posynodalna

Ekshortacja Apostolska Papie¿a jest w przygotowaniu, a która pomo¿e

nam w g³oszeniu i dawaniu wiadectwa o piêknie spotkania z Chrystu-

sem, S³owem Bo¿ym, które ¿yje wród nas. W czasie Synodu, w któ-

rym mia³em szczêcie uczestniczyæ, wyg³osi³em konferencjê na temat

fragmentu £ukaszowego o uczniach z Emmaus, widzianego jako mo-

del ewangelizacji m³odzie¿y, zarówno ze wzglêdu na treæ, jak i meto-

dy; wziêcie go do rêki i rozwa¿anie, mo¿e byæ rzecz¹ przydatn¹.

Oto, wiêc program duchowy i duszpasterski na rok 2010:

Panie, chcemy zobaczyæ Jezusa.

Za wzorem Ksiêdza Rua,

jako autentyczni uczniowie i pe³ni pasji aposto³owie,

niesiemy m³odzie¿y Ewangeliê.

Ju¿ wiele grup Rodziny Salezjañskiej, zgadza siê z tym zobowi¹-

zaniem. Tytu³em przyk³adu przytoczê dwa cytaty z Kapitu³ General-

nych SDB i CMW.

Kapitu³a Generalna XXVI Salezjanów jest wiadoma nagl¹cej po-

trzeby ewangelizacji, jak równie¿ centralnego miejsca propozycji osoby

Jezusa Chrystusa: Pojmujemy ewangelizacjê, jako nagl¹c¹ potrzebê

naszego pos³annictwa, wiadomi, ¿e m³odzi maj¹ prawo us³yszeæ orêdzie

o osobie Jezusa, jako ródle ¿ycia i obietnicy szczêcia teraz i w wiecz-

noci4. Naszym podstawowym zadaniem okazuje siê zatem propono-

wanie wszystkim prze¿ywania ludzkiej egzystencji tak, jak prze¿ywa³

j¹ Jezus [] W centrum powinno byæ g³oszenie Jezusa Chrystusa i Jego

Ewangelii, po³¹czone z wezwaniem; do nawrócenia, do przyjêcia wia-

ry i do w³¹czenia siê w Koció³; od tego rozpoczynaj¹ siê drogi wiary

i katechizacji, ¿ycia liturgicznego i wiadectwo czynnej mi³oci5.

4 KG26 SDB, n. 24.

5 BENEDYKT XVI, cfr. List do ks. Pascual Chavez Villanueva.

2.2 Page 12

▲back to top

12 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Kapitu³a Generalna XXII Córek Maryi Wspomo¿ycieli przyznaje

natomiast, ¿e tym, co nas przynagla jest mi³oæ Bo¿a: Wieczernik,

miejsce gdzie aposto³owie przebywaj¹ razem, nie jest sta³ym miejscem

zamieszkania, lecz punktem wyjcia. Duch wiêty przemienia ich z bo-

jaliwych w gorliwych i pe³nych odwagi misjonarzy, którzy po dro-

gach wiata nios¹ radosn¹ wieæ o Chrystusie zmartwychwsta³ym. Mi-

³oæ przynagla ich do opuszczenia miejsca i wyjcia ku nowym

granicom, aby staæ siê darem: Mi³oæ wzrasta poprzez mi³oæ6. Ma-

ryja, która z Wieczernika uczy otwierania drzwi na ocie¿, by³a pierw-

sz¹, która prze¿y³a dowiadczenie wyjcia i podró¿y. Pierwsza ewan-

gelizowana sta³a siê pierwsz¹ ewangelizuj¹c¹. Nios¹c Chrystusa innym,

ofiaruje swoj¹ pos³ugê, niesie radoæ, pozwala dowiadczaæ mi³oci7.

2. Naszym powo³aniem, to byæ uczniami i aposto³ami

Byæ uczniami, którzy szczerze przyjmuj¹ S³owo Bo¿e i byæ apo-

sto³ami, którzy radonie je przekazuj¹, jest powo³aniem ka¿dego chrze-

cijanina. Na tym polega ¿ycie i misja Kocio³a. Sam Jezus rozpocz¹³,

g³osz¹c Ewangeliê o Królestwie Bo¿ym i powo³uj¹c uczniów, aby ich

wys³aæ do przepowiadania. Nie tylko tych Dwunastu, ale wszyscy

ochrzczeni s¹ wezwani do tego, aby byæ uczniami, którzy zaprzyjanili

siê ze S³owem, uto¿samiaj¹ siê z Panem, przyjmuj¹ nawet Jego zami-

³owania, maj¹ Jego ¿yczenia, ¿yj¹ w przyjani z Nim, staj¹c siê prze-

konanymi i gorliwymi aposto³ami, wys³anymi do wszystkich rodowisk

¿ycia, aby dawaæ wiadectwo wiary, dawaæ racjê nadziei, wspó³praco-

waæ w przekszta³caniu kultury i spo³eczeñstwa, budowaæ wiat, gdzie

bêdzie sprawiedliwoæ i pokój, byæ sumieniem solidarnoci wród na-

rodów i grup spo³ecznych i propagowaæ braterstwo pomiêdzy ludmi.

¯aden chrzecijanin nie mo¿e uchylaæ siê od tego powo³ania i misji.

Wszyscy nie tylko kap³ani, misjonarze czy zakonnicy poruszeni

mi³oci¹, jak¹ Chrystus ma dla nas na mocy sakramentu Chrztu, jeste-

my powo³ani, aby byæ ewangelizatorami. Mo¿emy odpowiedzieæ temu

nakazowi Pana w rodzinie, w miejscu pracy, w naszych wspólnotach;

6 Cfr. BENEDYKT XVI, Deus caritas est, n. 18.

7 KG XXII CMW, Più grande di tutto è amore, n. 33.

2.3 Page 13

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 13

dzia³aniem i s³owem, to znaczy mi³oci¹, jak¹ wk³adamy w dzia³anie

i s³owa uwa¿aj¹c, aby by³y zgodne z Ewangeli¹. Ewangelizowaæ, to

znaczy w³o¿yæ zaczyn takiej energii, aby tak zmieniæ mentalnoæ i ser-

ce ludzi, a przez nich struktury spo³eczne, aby by³y bardziej zgodne

z obrazem Boga. Nie chodzi tu o dzia³alnoæ poufa³¹; ewangelizowaæ,

to powodowaæ prawdziw¹ rewolucjê spo³eczn¹, dog³êbn¹, jedynie sku-

teczn¹. To t³umaczy, dlaczego napotyka ona na tyle oporów i kontra-

stów, jawnych i potajemnych.

Zanim pomylimy o rodkach i sposobach ewangelizowania, jest

rzecz¹ konieczn¹ mieæ motyw, tzn. byæ zakochanym w Bogu, mieæ do-

wiadczenie swojej przyjani i intymnoci: nie nazywam was ju¿ s³uga-

mi, bo s³uga nie wie, co czyni jego pan, ale nazwa³em was przyjació³-

mi, albowiem oznajmi³em wam wszystko, co us³ysza³em od Ojca mego

(J 15,15). Pomiêdzy momentem powo³ania a momentem wys³ania jest

czas, w którym uczniowie s¹ z Panem, aby nabyæ Jego stylu ¿ycia,

nauczyæ siê czytaæ historiê osobist¹ i ogóln¹ jako historiê zbawienia,

aby dowiadczyæ we w³asnym ¿yciu prawdy, dobroci i piêkna orêdzia,

które zosta³o im powierzone i dla którego g³oszenia zostali powo³ani.

Jak mówi³em w s³owie wstêpnym na otwarciu zjazdu semestralne-

go Unii Prze³o¿onych Generalnych, przygotowuj¹cego Synod o tema-

tyce S³owo Bo¿e w ¿yciu i misji Kocio³a: Tylko minister Ewange-

lii zarówno osoba konsekrowana jak i laik który nosi w sercu

Ewangeliê, jako przedmiot kontemplacji i motyw modlitwy, bêdzie móg³

mieæ j¹ w swoich ustach jako skarb, o którym nale¿y mówiæ i bêdzie j¹

mia³ w swoich rêkach, jako konieczny obowi¹zek do przekazania8.

W tym piêknym obowi¹zku przyjêcia, wcielenia i przekazywania

S³owa Bo¿ego, Maryja jest nam matk¹ i nauczycielk¹, gdy¿ jak mówi

w. Augustyn Ona poczê³a Syna, najpierw duchem a dopiero potem

cia³em. W Ewangelii bowiem £ukasza, Maryja jest przedstawiona jako

ta, która na s³owa zwiastowania odpowiada z nadzwyczajn¹ otwarto-

ci¹: Oto ja s³u¿ebnica Pañska, niech mi siê stanie wed³ug twego s³o-

wa (£k 1,38). Maryja jest wzorem ucznia, który wobec wydarzeñ, ja-

8 P. CHAVEZ, Nie jest rzecz¹ s³uszn¹, ¿e my zaniedbujemy S³owo Bo¿e, Pozdrowienie

wstêpne na Assemblei USG, Rzym 21 listopada 2007.

2.4 Page 14

▲back to top

14 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

kie widzi, ale nie mo¿e ich poj¹æ, zachowuje wszystkie te rzeczy i roz-

wa¿a je w swym sercu (cfr. £k 2,19).

Na pocz¹tku dzia³alnoci Jej Syna, na weselu w Kanie, prosi³a s³u-

gi, aby czynili to wszystko, co On im powie(J 2,5), a w czasie swojej

dzia³alnoci, jest razem z uczniami, którzy s³uchaj¹ S³owa Bo¿ego i za-

chowuj¹ je (£k 11, 2728. A kiedy przyszed³ czas mêki, Maryja stoi

pod krzy¿em, dziel¹c a¿ do koñca opuszczenie, odrzucenie i cierpienie

Syna, przyjmuj¹c dok³adnie Jego testament: Niewiasto, oto twój syn

(J 19, 2527). I wreszcie po zmartwychwstaniu, trwa na modlitwie

z uczniami w oczekiwaniu na przyobiecanego Ducha wiêtego (cfr.

Dz.Ap. 1,14). Oto nasz wzór ucznia i aposto³a S³owa.

3. Zadanie uczniów, to wys³uchaæ pragnienia zobaczenia Jezusa

W³anie, poniewa¿ ewangelizacja nie jest tylko orêdziem do g³o-

szenia, ale jest objawieniem Boga w Jezusie, jest autentyczn¹ wów-

czas, kiedy prowadzi do spotkania z osob¹ Jezusa i jest skuteczna, kie-

dy g³osi zbawienie, jakie Bóg zechcia³ nam daæ w Synu. Ewangelizacja

zak³ada wiêc dynamikê wewnêtrzn¹, która pochodzi ze wiadomoci

religijnej, wyra¿onej w ludzkim pragnieniu zobaczenia Boga, które Psal-

mista wyra¿a w ten sposób: O Tobie mówi serce moje; szukajcie Jego

oblicza; twojego oblicza Panie, ja szukam (Ps. 26,8). Jeden z uczniów

omieli³ siê zapytaæ Jezusa: Panie, poka¿ nam Ojca, a wystarczy nam

(J 14,8). To nam mówi, ¿e ewangelizowanie to spotkanie osób, a osoba

jest ewangelizowana w³anie kiedy spotyka i przyjmuje osobê Jezusa.

w. Jan Ewangelista wspomina, ¿e pewni grecy, gdy przyszli do

Jerozolimy na wiêto Paschy, zbli¿yli siê do Filipa z prob¹, by mogli

zobaczyæ Jezusa (J. 12, 21).

Nie wiedz¹c, co robiæ z tak niespodziewanym pytaniem, Filip roz-

mawia³ o tym z Andrzejem i razem poszli, aby powiedzieæ o tym Jezu-

sowi. Wówczas On zda³ sobie sprawê z tego, ¿e przysz³a Jego godzina,

tyle razy odraczana, aby zosta³ uwielbiony.

W chwili, w której ci, co byli obcy odczuwali pragnienie, aby

Go zobaczyæ, Jezus rozpozna³, ¿e nadszed³ czas og³osiæ wydanie sie-

bie na mieræ, godzinê uwielbienia, decyduj¹cy moment dla zbawienia

wszystkich.

2.5 Page 15

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 15

Jezus uwiadomi³ sobie swoj¹ godzinê, kiedy siê dowiedzia³, ¿e s¹

niektórzy grecy, którzy chc¹ Go zobaczyæ. Wiedzia³ o tym, gdy¿ po-

wiedzia³o mu to dwóch uczniów. Nie zdaj¹c sobie z tego sprawy, Filip

i Andrzej pomogli Jezusowi rozpoznaæ decyduj¹c¹ chwilê Jego ¿ycia.

Bez tych dwóch uczniów grecy nie mogliby wyraziæ pragnienia zoba-

czenia Chrystusa; bez nich Jezus nie wiedzia³by, ¿e nadszed³ czas Jego

uwielbienia. Jezus potrzebowa³ uczniów, aby w pragnieniu by byæ wi-

dzianym przez pogan uznaæ wydarzenie godziny Jego chwa³y.

Jezus i dzi potrzebuje uczniów, którzy pozwol¹ us³yszeæ w sercach

ludzi, w ich radociach i lêkach, nie zawsze wyra¿on¹ chêæ przynale¿-

noci do Niego i spotkania siê z Nim. Tym, co znów pobudza Jezusa

do dzia³ania na rzecz zbawienia, jest wiadomoæ, ¿e by³ upragniony.Tyl-

ko uczeñ, który jest blisko Niego mo¿e zrozumieæ, kto sporód tych,

którzy Go szukaj¹, rzeczywicie pragnie Go spotkaæ. Uczeñ idzie za

Jezusem, aby u³atwiæ spotkanie z Nim tym, którzy chc¹ Go zobaczyæ.

W ten sposób uczeñ Jezusa staje siê Jego aposto³em: Jezus potrzebuje

uczniów, towarzyszy ¿ycia i pos³annictwa, aby uznaæ nadejcie swojej

godziny. Uczeñ Jezusa doprowadzaj¹c do Niego tych, którzy chc¹ Go

zobaczyæ, przekszta³ca siê w Jego aposto³a.

Rozpoznaæ wród tylu d¹¿eñ dzisiejszej m³odzie¿y prawdziwe pra-

gnienie zobaczenia Jezusa, jest dla nas, cz³onków Rodziny Salezjañ-

skiej motywem, nawet, je¿eli nie jedynym, to jednak podstawowym,

aby byæ prawdziwymi uczniami Chrystusa. Je¿eli tego nie uczynimy,

to kto przedstawi Jezusowi marzenia i potrzeby m³odych ludzi? Kto

uka¿e m³odym Jezusa? Cz³onkowie Rodziny Salezjañskiej s¹ powo³a-

ni, by s³uchaæ pragnieñ m³odych, aby spotkaæ Jezusa a równoczenie

odczytywaæ sytuacjê m³odzie¿ow¹ w taki sposób, by wyjaniæ ich pra-

gnienie zbli¿enia siê do Jezusa. W ten sposób mo¿emy dzisiaj pomóc

Jezusowi w zbawianiu m³odych i w ten sposób byæ Jego prawdziwymi

przyjació³mi i Jego aposto³ami.

To oznacza, ¿e ewangelizowanie m³odzie¿y musi braæ pod uwagê

konkretne sytuacje, w jakich siê ona znajduje, zwracaj¹c szczególn¹

uwag¹ na ich kulturê silnie naznaczon¹ przez wartoci subiektywnoci

i autoprezentacji (samooceny), które ich prowadz¹ do formowania grup

wród rówieników i do oddalenia siê od wiata doros³ych. W tym

2.6 Page 16

▲back to top

16 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wzglêdzie wyjaniaj¹cymi s¹ s³owa Benedykta XVI w katechezie

z 5 sierpnia 2009, kiedy mówi³ o wiêtym Proboszczu z Ars: Je¿eli

wówczas panowa³a dyktatura racjonalizmu, w dzisiejszych czasach

obserwuje siê w wielu rodowiskach pewnego rodzaju dyktaturê rela-

tywizmu. Obydwie one jawi¹ siê jako nieadekwatne odpowiedzi na

s³uszn¹ potrzebê cz³owieka pos³ugiwania siê w pe³ni w³asnym rozu-

mem, jako elementem wyró¿niaj¹cym i konstytutywnym jego to¿sa-

moci. Racjonalizm by³ nieadekwatny, poniewa¿ nie uwzglêdnia³ ludz-

kich ograniczeñ i sam rozum chcia³ uczyniæ miar¹ wszystkich rzeczy,

przemieniaj¹c go w boga. Wspó³czesny relatywizm upokarza rozum,

poniewa¿ w praktyce stwierdza, ¿e istota ludzka nie mo¿e poznaæ z ca-

³¹ pewnoci¹ niczego, co wykracza poza dziedzinê nauk pozytywnych.

Tymczasem dzisiaj, podobnie jak wówczas, cz³owiek ¿ebrz¹cy o sens

i spe³nienie swego ¿ycia, stale poszukuje wyczerpuj¹cych odpowie-

dzi na zasadnicze pytanie, jakie wci¹¿ sobie stawia9. Oto, dlaczego

m³odzi ludzie zw³aszcza oni potrzebuj¹ cierpliwych i wyrozumia-

³ych przewodników, chocia¿ nie zawsze to wyra¿aj¹.

Dlatego to, co odnosi siê do informacji o religii w ogólnoci, a do

chrzecijañstwa w szczególnoci, dane na temat m³odych, nie przed-

stawiaj¹ ¿adnych w¹tpliwoci. Oddalenie, przedwczesne, nieuzasadnio-

ne porzucenie, ukazuj¹ stosunek wielu m³odych do instytucji, do tema-

tyki i do osób zwi¹zanych z religi¹. Dzisiaj coraz czêciej mo¿na spotkaæ

m³odych, którzy nigdy w ¿yciu nie mieli kontaktu ze sprawami religii,

lub mieli go w sposób niewystarczaj¹cy, aby zrozumieæ problem Boga;

s¹ i tacy, którzy oddalili siê po pocz¹tkowym dowiadczeniu pe³nym

obietnic.

S³uchaæ wyranego lub niejasnego krzyku m³odzie¿y, która chce

zobaczyæ Jezusa, zak³ada w dzisiejszej sytuacji, skierowanie siê do tych

przestrzeni i tematów ¿yciowych, gdzie m³odzi czuj¹ siê jak we w³a-

snym domu, aby im ukazaæ, ¿e wród bardziej autentycznych pragnieñ

¿ycia i szczêcia jest ukryte pytanie o sens i szukanie Boga.

Bardzo precyzyjnie potraktowa³ tak¹ sytuacjê mój czcigodny po-

przednik, ks. Juan Edmundo Vecchi. wiat m³odzie¿owy to ziemia

9 OSSERVATORE ROMANO czwartek 6 sierpnia 2009, s. 8.

2.7 Page 17

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 17

misyjna z powodu iloci tych, którzy, ze wzglêdu na sposób ¿ycia i mo-

dele kulturalne, do których nie dotar³o jeszcze wiat³o Ewangelii, a któ-

rzy ze wzglêdu na s³ownictwo werbalne, umys³owe i egzystencjonal-

ne, bardzo ró¿ne od tradycyjnego, jeszcze raz musz¹ us³yszeæ pierwsze

orêdzie10.

Przyjmijmy fakt, ¿e Bóg interesuje m³odych. Potwierdza to ka¿da

analiza. Wysoki procent pytanych stwierdza, ¿e odczuwa w jaki spo-

sób potrzebê Boga i s¹ przekonani o Jego istnieniu. Z tego jednak nie

wynika zobowi¹zanie do kultu i konsekwentnej moralnoci i nie ³¹czy

siê to z prawd¹, ¿e o Bogu mówi¹ Kocio³y.

Obraz Boga, jaki maj¹ m³odzi ludzie zmienia siê, jak w kalejdo-

skopie. Nie mo¿na jednak napiêtnowaæ go zbyt pospiesznie, jako fa³-

szywy. Jest on raczej niepe³ny i zaciemniony, niekiedy nawet sporo.

Potwierdzaj¹ca siê pewna nieufnoæ, co do instytucji i obrazu Boga,

jakie one prezentuj¹, a tak¿e podawane jako dowody niektóre zasady

weryfikacji, typowe dla wspó³czesnego sposobu mylenia, nie bêd¹ kry-

teriami, do obiektywnej oceny wa¿noci, ró¿nego ukazywania Boga.

W przyjêciu jednej z nich, przewa¿y wybór subiektywny. Nie jest

to wcale z³e. Wiara jest wolnym aktem woli, poruszonej ³ask¹ i owie-

conej przez rozum. Z pewnoci¹ jednak bêd¹ to obrazy powoduj¹ce

trudnoci. Bóg bywa przedstawiany jako przedmiot, obraz, rozmówca,

ustosunkowanie siê do Niego i oka¿e siê, ¿e ka¿dy Go bêdzie widzia³

inaczej. St¹d rodzi siê pojêcie bardzo szerokie Boga []

S¹ m³odzi ludzie, u których obraz Boga osobowego prawie zanikn¹³,

a z tym równie¿ wszelkie o Niego pytanie. Obrazy i zapytania pozosta-

j¹ w zakamarkach sumienia, tak jak w k¹cie, do którego siê nie zagl¹da.

W tym kontekcie jest On bardziej podobny do placu, ni¿ do ko-

cio³a; mo¿na wiêc postawiæ pytanie kiedy i jak mówiæ o Bogu, na jaki

obraz ukierunkowywaæ praktyki i orêdzia. To jasne, ¿e jako Bóg obja-

wi³ siê przez fakty i s³owa, wypada wiêc, aby i nasze mówienie by³o

potwierdzone przez fakty i s³owa, wydarzenia i natchnienia11.

10 J.E. VECCHI, Laeropago giovanile, NOTE DI PASTORALE GIOVANILE (NPG) 1997,

n. 4 (maj) s. 3.

11 J.E. VECCHI, Parlare di Dio ai giovani, NPG 1997, n. 5 (czerwiec), ss. 3-4.

2.8 Page 18

▲back to top

18 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

4. Najpierw uczniami, potem aposto³ami

Aby ukazaæ Jezusa m³odym ludziom, trzeba Go najpierw znaæ, ¿yæ

z Nim, byæ Jego przyjació³mi, Innymi s³owy, nie mo¿na byæ wiadka-

mi i aposto³ami Jezusa, je¿eli wpierw nie bêdziemy Jego uczniami.

Aposto³em bowiem nie zostaje ten, kto chce nim byæ, ale ten, kto jest

wezwany. Filip, Andrzej i inni cz³onkowie pierwszej grupy aposto³ów,

byli wezwani przez Jezusa, ka¿dy po imieniu, wybrani sporód licznej

grupy: przywo³a³ do siebie tych, których sam chcia³, powo³a³ dwu-

nastu, aby Mu towarzyszyli i by móg³ ich wys³aæ na g³oszenie nauki:

(Mk 3,1314). By przyjæ do Jezusa, musieli od³¹czyæ siê od rzeszy

id¹cej za Nim. Ten, kto zosta³ zaproszony, aby byæ z Jezusem i prze-

powiadaæ w Jego imieniu, nie nale¿y do grupy tych, którzy Go szu-

kaj¹; nale¿y do tych, którzy ju¿ Go spotkali i zdecydowali siê pozostaæ

z Nim.

Pierwszym nakazem, jaki otrzymuje aposto³, to inicjuj¹ce zaprosze-

nie przez Tego, kto go wezwa³, by byæ ze swoim Mistrzem. W apostol-

stwie przebywanie razem poprzedza wys³anie; towarzyszenie wyprze-

dza g³oszenie; osobista wiernoæ jest wstêpem do misji. Bêd¹ bowiem

wys³ani przez Jezusa ci, którzy byli z Nim, dziel¹c trud podró¿y i od-

poczynek, posi³ek i sen, sukcesy i rozczarowania, ¿ycie i plany. Zanim

Ewangelia zajmie ich umys³ i spowoduje zmêczenie, musia³a byæ przy-

jêta sercem i powodowaæ radoæ. Jezus nie powierza swej Ewangelii

temu, kto nie ofiarowa³ Mu swojego ¿ycia (cfr. Dz. Ap. 1, 2122). Pierw-

si, których Jezus wys³a³, byli Jego pierwszymi towarzyszami.

Ludzie, którzy chcieli poznaæ Jezusa, zbli¿yli siê do aposto³ów, któ-

rzy przecie¿ byli z Nim; pragnienie spotkania z Jezusem powodowa³o,

¿e t³um szuka³ tych, którzy byli Jego uczniami. Tylko uczeñ, który jest

blisko Jezusa, mo¿e u³atwiæ dojcie do Niego tym, którzy tego pragn¹.

St¹d powstaje pilna potrzeba, odczuwana przez ludzi m³odych, aby spo-

tkaæ siê z uczniami Jezusa, którzy ich do Niego doprowadz¹, bo za-

wsze s¹ z Nim. Tylko prawdziwi uczniowie mog¹ byæ wiarygodnymi

aposto³ami.

W niedawno zakoñczonym roku postaæ Paw³a pomog³a nam zro-

zumieæ, ¿e przed ewangeli¹ ³aski og³oszon¹ wszystkim, jest dowiad-

czenie spotkania ze Zmartwychwsta³ym. Pawe³ zdo³a³ g³osiæ Ewange-

2.9 Page 19

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 19

liê Bo¿¹ w zupe³nie nowy sposób, gdy¿ objawi³ mu siê Zmartwych-

wsta³y (cfr. Gal 1, 1516), na drodze do Damaszku. Z tego dowiad-

czenia rodzi siê Paw³owy program ¿ycia: Dla mnie ¿yæ, to Chrystus,

a tak¿e jego pastoralny plan: Biada mi, gdybym nie g³osi³ Ewangelii

(1Kor 9,16).Je¿eli Chrystus jest wszystkim dla nas i je¿eli niczego

nie bêdziemy przedk³adaæ nad mi³oæ Chrystusa, wówczas nasze ¿ycie

stanie siê radosnym wiadectwem i propozycj¹ dla wszystkich spotka-

nia siê z Nim.

5. Aby ukazywaæ Jezusa m³odzie¿y

Odnalezienie Jezusa nie oznacza jeszcze spotkania siê z Nim. Nie

zawsze znaleæ Jezusa w jakim powa¿nym dowiadczeniu religij-

nym, budzi wielk¹ radoæ i entuzjazm, prowadzi do wiary, do auten-

tycznego spotkania siê z Jezusem, gdy¿, jak w przypowieci o ziarnie

(cfr. Mk 4), gleba, na któr¹ ono pada nie jest przystosowana.

W spotkaniu inicjatywa nale¿y do Jezusa. To On wystêpuje na-

przód i czeka na spotkanie. Wchodzi di domu, zbli¿a siê do studni, gdzie

przychodzi kobieta, aby zaczerpn¹æ wody, spotyka siê z poborc¹ po-

datków, skierowuje swój wzrok ku temu, który siedzia³ na drzewie, zbli-

¿a siê do bêd¹cego w drodze. Z Jego s³ów, gestów i z ca³ej Jego posta-

wy widaæ urok, który ujmuje rozmówcê. Jest to podziw, mi³oæ, ufnoæ

i wdziêk.

Dla wielu, to pierwsze spotkanie przerodzi³o siê w pragnienie, aby Go

jeszcze s³uchaæ, zaprzyjaniæ siê z Nim, iæ za Nim. Bêd¹ siadaæ wokó³

Niego, zadaj¹c pytania, wspomog¹ Go w misji, bêd¹ prosiæ o naucze-

nie modlitwy, bêd¹ wiadkami chwil radosnych i przykrych. W niektó-

rych przypadkach takie spotkanie zakoñczy siê zaproszeniem do zmia-

ny ¿ycia12. Takie jest jednomylne wiadectwo czterech Ewangelii.

Takie samo dowiadczenie towarzyszy spotkaniu Jezusa z m³ody-

mi. Dla ka¿dego z nich faktem decyduj¹cym by³ moment, w którym

Jezus ukazuje siê jako ten, który nadaje sens ¿yciu, do którego mo¿na

siê zwróciæ, poszukuj¹c prawdy, dziêki któremu mo¿na zrozumieæ kon-

12 J.E. VECCHI, Wychowanie do wiary: spotkanie z Chrystusem, NPG 1997, n. 3

(kwiecieñ), s. 3.

2.10 Page 20

▲back to top

20 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

takt z Bogiem i wyjaniaæ sytuacje ludzkie. Rzecz¹ najwa¿niejsz¹ jest

przejcie od uwielbienia do poznania i od poznania do za¿y³oci, do

zakochania, do pójcia za Nim, do naladowania.

Faktem jest, ¿e nie mo¿na zobaczyæ Jezusa, je¿eli On nie po-

zwoli siê widzieæ.Nikt nie mo¿e przyjæ do mnie, powiedzia³, jak tyl-

ko ten, którego poci¹gnie mój Ojciec

(cfr. J 6,44). Nie wystarczy wiêc pragnienie spotkania Go, aby dojæ

do radoci poznania; nie wystarczy spotkaæ Jego uczniów, aby spotkaæ

Jezusa i uznaæ Go Panem.

Opowiadanie o uczniach z Emmaus, wzorcowy przyk³ad spotkania

cz³owieka wierz¹cego z samym S³owem wcielonym (cfr. £k 24,1315),

ukazuje cel, do którego ma dojæ cz³owiek wierz¹cy i opisuje drogê do

niego prowadz¹c¹. Wydarzenie odtwarza drogê wiary i opisuje jej eta-

py, które zawsze s¹ aktualne. Opowiadanie £ukaszowe ukazuje nam

dok³adn¹ drogê ewangelizacyjn¹, podaj¹c, kto jest ewangelizuj¹cym

i jak siê ewangelizuje: to Jezus, id¹c razem z uczniami, ewangelizuje

za porednictwem swojego s³owa i daru eucharystycznego.

5.1 Cel ewangelizacji: spotkaæ Chrystusa w Kociele

Opowiadanie rozpoczyna siê opisem wyjcia dwóch uczniów Je-

zusa z Jeruzalem.

Zasmuceni tym, co siê tam wydarzy³o trzy dni temu, opuszczaj¹

wspólnotê, w której jednak niektórzy zaczêli opowiadaæ, ¿e widziano

Pana ¿ywego; dwóch uczniów nie mo¿e uwierzyæ tym pog³oskom roz-

g³aszanym przez kobiety (cfr. £k 24,2223; Mk 16,11). Jednak na koñ-

cu drogi, kiedy zobacz¹ Jezusa, powtarzaj¹cego gest ³amania chleba,

rozpoznaj¹ Go, aby Go zaraz straciæ z oczu i powróciæ do wspólnoty.

Nieoczekiwane zakoñczenie drogi do Emmaus, to spotkanie ze wspólno-

t¹ w Jerozolimie. Zmartwychwsta³y bowiem nie pozosta³ z nimi, a oni

nie mogli byæ sami: dlatego powrócili do wspólnoty, gdzie ponownie

spotkali Jezusa w wiadectwie Aposto³ów: Naprawdê Pan zmartwych-

wsta³ i ukaza³ siê Szymonowi (£k 24,34). Kryterium sprawdzenia au-

tentycznoci spotkania z Jezusem jest dar wspólnoty odkrytej ponow-

nie, jako w³asny dom, w którym mieszka Pan, jako rodzina, do której

przynale¿¹ wszyscy ci, którzy Go widzieli.

3 Pages 21-30

▲back to top

3.1 Page 21

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 21

Ponowne odkrycie wspólnoty i odnalezienie siê w Kociele, miej-

scu prze¿ywania tej samej wiary, to logiczna konsekwencja osobistego

spotkania ze Zmartwychwsta³ym. G³oszenie Ewangelii poza wspólnot¹,

wydaje siê niezrozumia³ym ha³asem (cfr. £k 24,2223). Dzisiaj, bardziej,

ni¿ kiedy, a nawet wiêcej, ni¿ kiedy musimy siê liczyæ z trudnocia-

mi, na jakie napotyka ewangelizacja. Pierwsza z nich to dezinforma-

cja, gdy¿ o Jezusie nie tylko mówi siê ma³o, ale s¹ nawet starania, aby

Go usun¹æ z kultury wspó³czesnej, z organizacji spo³ecznych, z osobi-

stej wiadomoci. Jego obecnoæ nie ma znaczenia dla spo³ecznoci,

a Jego brak postrzegany jest jako korzyæ. Drug¹ trudnoci¹, to subiek-

tywne widzenie Jezusa, który pozbawiony swojej istotnej historyczno-

ci, staje siê Chrystusem na nasz¹ miarê, wymylonym przez nasze pra-

gnienia, czy potrzeby. Trzecia trudnoæ jest bardziej wyrafinowana:

w tak zwanym dialogu miêdzy religiami, chcia³oby siê zredukowaæ

Chrystusa do roli jednego z wielu mistrzów duchowych lub za³o¿ycieli

religii, a nawet wiêcej, nie uznawaæ Go ju¿ za Zbawiciela wszystkich.

Jest wreszcie nie wyimaginowane niebezpieczeñstwo, a raczej doæ po-

wszechne nawet wród chrzecijan, a mianowicie uwa¿aæ, ¿e Chrystus

do tego stopnia jest znany, ¿e nie ma On nam nic wiêcej do powiedze-

nia; nie warto wiêc mieæ Go za przewodnika i Pana, bo jest On kim

bez znaczenia.

Opowiadanie £ukaszowe o uczniach z Emmaus mówi nam, ¿e gdy-

by Zmartwychwsta³y nie utworzy³ z nich wspólnoty, to w czasie drogi

i przy stole dwaj uczniowie nie stwierdziliby, ¿e On jest ¿ywy i nie

powróci³aby im chêæ, aby byæ razem. Trzeba zauwa¿yæ, ¿e nie ma zna-

czenia to, i¿ kto, kto wraca do wspólnoty, wczeniej j¹ opuci³; decy-

duj¹c¹ rzecz¹ jest to, ¿e powraca jak najszybciej, zaraz po ujrzeniu Pana.

Tylko ten, kto na nowo podejmuje ¿ycie wspólne, wie, ¿e Zmartwych-

wsta³y by³ z nim i odczuwa wielk¹ radoæ, bo mia³ Go przy sobie (cfr.

£k 24,35.32).

Nale¿y obawiaæ siê ewangelizacji, która, pomijaj¹c sprawê metody

i intencji, nie wychodzi od ¿ycia wspólnego ewangelizatorów i nie jest

powodowana radoci¹ ze spotkania Chrystusa we wspólnocie. Gdyby

tak by³o, to taka ewangelizacja nie by³aby wynikiem spotkania ze Zmar-

twychwsta³ym i nie prowadzi³aby do spotkania siê z Nim. Ci, którzy

3.2 Page 22

▲back to top

22 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

widzieli Zmartwychwsta³ego i jedli z Nim, nie mogli Go zatrzymaæ,

ale pragnêli opowiedzieæ o tym prze¿ytym dowiadczeniu, wracaj¹c do

swojej wspólnoty. Nie jest rzecz¹ przypadku, ale dowodem na prawo

¿ycia chrzecijañskiego, ¿e: ten, kto wie i g³osi, ¿e Jezus zmartwych-

wsta³, razem z innymi prze¿ywa swoje dowiadczenie.

Nawet, je¿eli jest prawd¹, ¿e Jezusa mo¿na spotkaæ na ka¿dym miej-

scu, to jednak Jego domem, miejscem, w którym przebywa, jest Ko-

ció³, wspólnota wierz¹cych, czyli tych, którzy uwa¿aj¹ Go za swoje-

go Pana; jest to rodzina Jego uczniów, którzy dziel¹ z Nim ¿ycie i misjê.

Bez w¹tpienia musimy skorygowaæ zniekszta³cony obraz Kocio³a,

jaki mo¿e mieæ wielu m³odych ludzi. Niektórzy mówi¹ o nim z mi³o-

ci¹, jakby to by³a ich w³asna rodzina, wiêcej, w³asna matka. Wiedz¹,

¿e w nim i od niego otrzymali ¿ycie duchowe. Nawet, je¿e znaj¹ jego

braki, zmarszczki a nawet skandale, to jednak s¹ to dla nich rzeczy dru-

gorzêdne, wobec dobra, jakie Koció³, jako mieszkanie Chrystusa i miej-

sce promieniowania Jego nauki, wiadczy jednostkom i ca³ej ludzkoci:

to moc oddzia³ywania dobra, która uwidacznia siê w dzie³ach i oso-

bach, to dowiadczenie Boga poruszone przez Ducha wiêtego, a uwi-

daczniaj¹ce siê w wiêtoci, to m¹droæ p³yn¹ca ze S³owa Bo¿ego,

mi³oæ, która ³¹czy i tworzy solidarnoæ, bez wzglêdu na granice naro-

dów i kontynentów, to perspektywa ¿ycia wiecznego.

Inni traktuj¹ go obojêtnie, jakby to by³a jaka rzeczywistoæ, z któ-

r¹ nie maj¹ nic do czynienia i nie czuj¹ siê jej cz¹stk¹. Oceniaj¹ go

tylko zewnêtrznie. Kiedy mówi¹ Koció³, odnosz¹ to tylko do nie-

których jego instytucji, do pewnych sformu³owañ wiary lub do pew-

nych norm moralnych, które im nie odpowiadaj¹. Takie wra¿enie od-

nosi siê z lektury niektórych czasopism. [] Nie zdaj¹ sobie oni jednak

sprawy z tego, czym jest Koció³, jaka jest jego relacja, co wiêcej jego

uto¿samienie siê z Chrystusem. Dla wielu jest to prawda nieznana lub

praktycznie zapomniana. Nie brak i takich, którzy j¹ interpretuj¹ jako

roszczenie sobie pretensji, aby zmonopolizowaæ osobê Chrystusa, kon-

trolowaæ interpretacje na Jego temat i zarz¹dzaæ dziedzictwem Jego

wizerunku, prawdy, uroku, jaki Chrystus przedstawia.

Natomiast dla cz³owieka wierz¹cego jest on czym istotnym: Ko-

ció³ jest kontynuacj¹, miejscem przebywania, realnej obecnoci Chry-

3.3 Page 23

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 23

stusa, jest miejscem, w którym udziela On swojej ³aski, prawdy i ¿ycia

w Duchu wiêtym.[]. I tak w³aciwie jest. Koció³ ¿yje pamiêci¹

o Chrystusie, ci¹gle rozwa¿a i studiuje na wszelki sposób Jego S³owa,

dobywaj¹c z nich nowe wartoci, aktualizuje Jego obecnoæ w celebro-

waniu nabo¿eñstw, stara siê rzucaæ wiat³o na rzeczy nadprzyrodzone

poprzez wydarzenia i pogl¹dy na ¿ycie aktualne, przyjmuje i kontynu-

uje misjê Chrystusa w ca³ej jego rozci¹g³oci, g³osi Królestwo i stara

siê o przemianê nieludzkich warunków ¿ycia. Przede wszystkim Jezus

jest jego g³ow¹, który poci¹ga jednostki i ³¹czy je w jedno widzialne

cia³o i budzi energie we wspólnotach13.

Je¿eli taka jest prawdziwa rzeczywistoæ Kocio³a, to mamy obo-

wi¹zek sprawiæ, aby i m³odzi go kochali jako matkê ich wiary, który

ich pomna¿a jako dzieci Bo¿e, pomaga znaleæ powo³anie i misjê, któ-

ra bêdzie im towarzyszyæ przez ca³e ¿ycie i który ich oczekuje, by wpro-

wadziæ do domu Ojca. To jest to, co Ksi¹dz Bosko potrafi³ zrobiæ w spo-

sób niezrównany przez wychowanie i ewangelizacjê swoich ch³opców

na Valdocco. Zobaczmy, co mo¿emy zrobiæ dzisiaj my dla ch³opców,

którzy chc¹ zobaczyæ Jezusa.

5.2. Sposób ewangelizacji: kroczyæ razem

Racj¹, dla której prawdopodobnie epizod z Emmaus jest tak aktu-

alny, jest jego zgodnoæ z nasz¹ sytuacj¹ duchow¹. £atwo byæ przy-

równanymi do uczniów, którzy wracaj¹ do domu, jeszcze przed zacho-

dem s³oñca, obarczonych znajomoci¹ faktów i smutkiem. W przygodzie

dwóch uczniów z Emmaus znajdujemy wa¿ne etapy, które nale¿y prze-

byæ, aby w wychowaniu m³odzie¿y do wiary, powtórzyæ dowiadcze-

nie paschalne, które towarzyszy narodzeniu ¿ycia we wspólnocie i wia-

dectwu apostolskiemu.

Punkt wyjcia: iæ do Jezusa z w³asnymi ¿alami

Nie to, co wydarzy³o siê w Jerozolimie w tych dniach, ale we-

wnêtrzny zawód osobisty by³ powodem powrotu do Emmaus. ¯yli ra-

zem z Jezusem i to ¿ycie rozbudzi³o w nich wielkie nadzieje: wydawa³o

13 J.E. VECCHI, Mistrzu, gdzie mieszkasz?, NPG, n.7 (paÿdziernik), s. 3.

3.4 Page 24

▲back to top

24 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

siê, ¿e to On mia³ wyzwoliæ Izraela (£k 24,19.21). Natomiast Jego

mieræ na krzy¿u pogrzeba³a wszelkie ich oczekiwania i ich wiarê. To

jest logiczne, ¿e by³o to dla nich klêsk¹ i rozczarowani odczuwali, ¿e

zostali oszukani. Dzisiejsz¹ m³odzie¿ niewiele ró¿ni od tamtych

uczniów; ale mo¿e nic nie jest im tak wspólne, jak zawiedzenie ich

marzeñ, zmêczenie ¿yciem i sceptycyzm, aby byæ uczniem. Myl¹ czê-

sto, ¿e nie warto iæ za Jezusem, nie op³aca siê: kto, kto jest nieobec-

ny, nie ma wartoci dla ich ¿ycia.

Nadszed³ czas, aby iæ do Emmaus. Id¹c ze swoimi strapieniami,

mieli równie¿ sposobnoæ spotkania siê z Jezusem. Nie mo¿na prze-

cie¿ iæ samemu. M³odzi ludzie potrzebuj¹ Kocio³a, który reprezentu-

j¹c Chrystusa, przybli¿y siê do ich problemów i przygnêbienia, nie tyl-

ko bêdzie towarzyszem drogi i zmêczenia, ale bêdzie umia³ rozmawiaæ

z nimi na ich poziomie, interesuj¹c siê tym, co ich niepokoi, bior¹c pod

uwagê ich niepewnoci. W jaki sposób Rodzina Salezjañska potrafi re-

prezentowaæ Zmartwychwsta³ego Pana, je¿eli siê nimi nie zajmuje, je-

¿eli nie bêdzie siê pytaæ o ich radoci i nadzieje, o ich smutki i nie-

pokoje, czyli, je¿eli nie widaæ zatroskania o ich sprawy i ich ¿ycie?

W czasie drogi: wiedz¹c wiele o Jezusie, pozwoliæ Mu mówiæ

W czasie drogi, tylko nieznajomy, jak siê wydawa³o, nie mia³ ¿ad-

nej wiedzy o tym, co siê wydarzy³o w Jerozolimie (cfr. £k 24,1724).

Znajomoæ tylu rzeczy o Jezusie nie doprowadzi³a jednak uczniów do

rozpoznania Go; znali kerygmê, ale nie doszli jeszcze do wiary; wie-

dzieli tyle o Nim, ale nie byli zdolni zobaczyæ Go; mieli tyle wiadomo-

ci o zmar³ym, ale nie byli zdolni, aby Go zobaczyæ ¿ywym. Nieznajo-

my musia³ zaanga¿owaæ siê gruntownie, aby im pomóc zrozumieæ

wydarzenie w wietle Bo¿ym. Jezus zacz¹³ przytaczaæ jeszcze raz swoje

¿ycie, ukazuj¹c je jako zrealizowanie obietnic. Aby wiêc móc Go roz-

poznaæ, musieli pozwoliæ Mu mówiæ.

Podobnie jak Chrystus, równie¿ Rodzina Salezjañska musi zrezy-

gnowaæ z podsycania w m³odych s³abych nadziei, fa³szywych oczeki-

wañ; musi ich natomiast uczyæ, jak znosiæ to, co ma miejsce w nich lub

wokó³ nich, pomagaj¹c im odczytywaæ wydarzenia w wietle Bo¿ym,

zgodnie z Jego S³owem. Je¿eli nie doprowadzimy ich do przekonania,

3.5 Page 25

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 25

¿e wszystkie wydarzenia, jakie maj¹ miejsce s¹ cz¹stk¹ planu Bo¿ego,

owocem i prób¹ wielkiej mi³oci, to jak m³odzi ludzie bêd¹ mogli czuæ

siê kochanymi przez Boga? Aby móc tego dokonaæ, musimy staæ siê

ich przyjació³mi w poszukiwaniu sensu ¿ycia i w poszukiwaniu Boga.

Oto jest droga, jeszcze ma³o wykorzystywana w Kociele, a bardzo wa¿-

na dla m³odzie¿y: bez znajomoci Pisma w. nie mo¿na znaæ Jezusa14.

Etap decyduj¹cy: przyj¹æ Jezusa do swojego domu

Przybywszy do Emmaus, uczniowie nie doszli jeszcze do osobo-

wego poznania Jezusa, w nieznanym towarzyszu podró¿y, nie rozpo-

znali Zmartwychwsta³ego. W istocie Emmaus nie by³o celem podró¿y,

ale by³o etapem decyduj¹cym. Poproszony, aby pozosta³, jeszcze jako

nieznany, Jezus powtarza swój gest, nie wypowiadaj¹c przy tym s³o-

wa. Praktyka eucharystyczna jest dla wierz¹cych znakiem Jego rzeczy-

wistej obecnoci. Uczniowie z Emmaus nie rozpoznali Pana, kiedy ra-

zem z Nim byli w drodze i od Niego uczyli siê zrozumieæ sens wydarzeñ.

To, czego Jezus nie móg³ zrobiæ towarzysz¹c im, rozmawiaj¹c i inter-

pretuj¹c S³owo Bo¿e, dokona³o siê przez gest eucharystyczny.

Dopiero wtedy, gdy powtórzy³ gest identyfikuj¹cy Go lepiej, otwo-

rzy³y siê ich oczy, aby mogli w zachwycie uznaæ w Nim Zmartwych-

wsta³ego (cfr. £k 24,3031). Kiedy we wspólnocie ³amie siê chleb, Je-

zus przestaje byæ kim anonimowym. Nie mo¿na utworzyæ wspólnoty

chrzecijañskiej, je¿eli nie ma korzenia i podstawy w sprawowaniu

Eucharystii15. Wychowanie do wiary, które by zapomnia³o lub odrzu-

ca³o sakramentalne spotkanie m³odych z Chrystusem, nie jest drog¹,

która prowadzi do spotkania z Nim. Eucharystia jest i musi pozostaæ

ród³em i szczytem ewangelizacji16; ród³em i szczytem ¿ycia chrze-

cijañskiego17.

M³odzi, tak jak i my, znajduj¹ Jezusa we wspólnocie kocielnej.

Jednak w jej ¿yciu s¹ chwile, w których On siê objawia i komunikuje

w sposób szczególny: s¹ to sakramenty, a w szczególnoci Pojednania

14 Cfr. DV 25.

15 PO 6.

16 PO 5.

17 LG 11.

3.6 Page 26

▲back to top

26 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

i Eucharystii. Bez dowiadczenia w nich prze¿ywanego, znajomoæ Je-

zusa staje siê nieadekwatna i niewystarczaj¹ca, co prowadzi do nie roz-

poznania Go wród innych ludzi, jako zmartwychwsta³ego Zbawiciela.

Istotnie s¹ tacy, którzy podzielaj¹c nawet ¿ycie spo³eczne i idea³y

Kocio³a, umiejscawiaj¹ Jezusa jedynie wród wielkich mêdrców, wród

geniuszów religijnych; byæ mo¿e uwa¿aj¹ Go jako wy¿sz¹ emanacjê

ludzkoci, która wp³ywa na nas g³êbi¹ swojej nauki i przyk³adem ¿y-

cia. Brak jednak u nich osobistego dowiadczenia o Zmartwychwsta-

³ym, o Jego w³adzy, by daæ ¿ycie, o komunii z Ojcem przez Niego.

S³usznie siê mówi, ¿e sakramenty s¹ ¿yw¹ pami¹tk¹ Jezusa: tego,

co On uczyni³ i co robi jeszcze dzi dla nas, tego, czym jest dla nasze-

go ¿ycia: [sakramenty] rozbudzaj¹ wiêc ponownie nasz¹ wiarê w Nie-

go, pomagaj¹ dostrzec Go lepiej w naszym ¿yciu i w wydarzeniach. S¹

one równie¿ ujawnieniem tego, co wydaje siê byæ ukryte w zakamar-

kach naszego ¿ycia, a z czego zdajemy sobie sprawê: w sakramencie

Pojednania, odkrywamy zasadê Bo¿ej dobroci i ca³okszta³t naszego

¿ycia; w jego wietle oceniamy przemijanie ¿ycia i staramy siê realizo-

waæ je w nowy sposób. Sakramenty daj¹ energiê, ³askê przekszta³caj¹-

c¹, gdy¿ przekazuj¹ ¿ycie Chrystusa zmartwychwsta³ego i zaszczepiaj¹

je w nas; daj¹ nam wiadomoci nie teoretyczne, ale prze¿ywane w spo-

sób donios³y w jego rozmiarach i mo¿liwoci.

S¹ zapowiedzi¹, zadatkiem obietnicy zjednoczenia i radoci, która

zosta³a nam dana i której siê powierzamy. W Pojednaniu otwieraj¹ siê

nam oczy i widzimy, jacy moglibymy byæ, ¿yj¹c zgodnie z planem

i pragnieniem Boga; otrzymujemy znów Ducha wiêtego, który nas

oczyszcza i odnawia. Jak powiedziano, jest to sakrament naszej przy-

sz³oci jako synów, zamiast przesz³oci jako grzeszników. W Euchary-

stii Chrystus nas w³¹cza w swoj¹ ofiarê dla Ojca i umacnia nasze odda-

nie siê bliniemu. Pobudza w nas pragnienie i daje nadziejê, ¿e zarówno

mi³oæ do Boga jak i wzglêdem braci staj¹ siê ³ask¹ dla wszystkich

i dla wszystkiego; g³osimy Jego mieræ, og³aszamy Jego zmartwych-

wstanie, przyjd Panie Jezu18.

18 J.E. VECCHI, Rozpoznali Go przy ³amaniu chleba, NPG 1997, n. 8 (listopad),

ss. 3-4.

3.7 Page 27

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 27

5.3. Motywacja ewangelizacji

Potrzeba ewangelizacji nie jest prozelityzmem, ale wyra¿eniem pra-

gnienia zbawienia blinich, oraz radoci¹ dzielenia siê z innymi pe³ni¹

¿ycia w Jezusie. Kto ju¿ spotka³ Pana, nie mo¿e milczeæ. Musi Go g³o-

siæ. Byæ milcz¹cymi by³oby skazaniem Go znów na mieræ; a On ¿yje!

Sens misji wciela nakaz, jaki Jezus skierowa³ do uczniów: bêdziecie

moimi wiadkami, a¿ po krañce ziemi (Dz. Ap. 1,8).

Ksi¹dz Bosko, od pocz¹tku swojej dzia³alnoci, zaakceptowa³ ten

apel Jezusa, nios¹c Ewangeliê najbiedniejszym ch³opcom. Mówi¹c

o Zgromadzeniu mówi³: to Stowarzyszenie na pocz¹tku by³o zwyk³ym

katechizmem19. Ju¿ nazajutrz po zatwierdzeniu Konstytucji (1874),

11 listopada 1875, wys³a³ pierwsz¹ wyprawê misyjn¹ do Ameryki £a-

ciñskiej. Jako Rodzina Salezjañska jestemy zaproszeni do w³¹czenia

siê w tê pierwotn¹ inspiracjê Ksiêdza Bosko, jak¹ stanowi wymiar ewan-

gelizacyjny i misyjny jego ¿ycia, i jego charyzmatu. To wszystko uka-

zuje jego duchowy testament, który nam zosta³ przekazany.

Dzia³alnoæ misyjna jest dzi szczególnie aktualna, przede wszyst-

kim dlatego, ¿e wiat sta³ siê znów ziemi¹ misyjn¹. Po drugie dlate-

go, ¿e dzisiaj pojmuje siê inaczej wymiar misyjnoci, jako realizacji

missio ad gentes. Jest ona zwi¹zana z wyczuciem ró¿niæ, z wysi³-

kiem dialogu z innymi wyznaniami chrzecijañskimi i innymi religia-

mi oraz wymaga od nas zaanga¿owania siê w promocjê ludzk¹ i kultu-

row¹20. To nas jednak nie zwalnia od tego, by byæ misjonarzami, co

wiêcej, zobowi¹zuje nas, by byæ nimi jeszcze bardziej.

5.4 Ponowne przemylenia pastoralne

Je¿eli chcemy dzi ewangelizowaæ i nadaæ priorytet koniecznoci

ewangelizacji, musimy odnowiæ duszpasterstwo. Oto niektóre uwagi

na ten temat.

Centralne miejsce osoby Jezusa Chrystusa

Pan Jezus nie jest tylko treci¹ ewangelizacji; jest jej podstawo-

wym podmiotem. Jezus Chrystus bowiem, nie proponuje orêdzia, któ-

19 MB IX, s. 61.

20 Cfr. EN 19.

3.8 Page 28

▲back to top

28 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

re by³oby oddzielone od jego osoby, tak ¿e Jego s³owa i czyny, Jego

ziemskie koleje ¿ycia mog³yby byæ ograniczone do zwyk³ych narzê-

dzi, które nale¿y przekazaæ. On sam jest treci¹ swojego g³oszenia, gdy¿

On jest S³owem ¿ywym i skutecznym, w którym Bóg komunikuje siê

z ludmi. ród³em ca³ego dzie³a ewangelizacyjnego jest osobowe spo-

tkanie z Chrystusem. Nie chodzi tu, oczywicie o zwyk³e nak³anianie,

ale o jasne ukazanie prawdy, co ma konsekwencje bardzo znacz¹ce.

Wród tych, zaznaczam przede wszystkim wymaganie pokonania po-

dzia³u miêdzy treci¹ i metod¹ ewangelizacji i po drugie, koniecznoæ

utrzymania równowagi pomiêdzy pytaniami s³uchaczy a mówieniem

im tylko i wy³¹cznie o Jezusie. To wymaga weryfikacji, czy nasze me-

tody duszpasterskie s¹ zgodne z centralnym miejscem propozycji oso-

by Jezusa Chrystusa. Metodologia, która wy³¹cznie k³adzie nacisk na

s³uchacza S³owa przeszkadza skutecznoci samego S³owa.

wiadectwo wspólnoty ewangelizowanej i ewangelizuj¹cej

wiadectwo jest elementem podstawowym w dzia³alnoci duszpa-

sterskiej. Jego pierwszeñstwo wyp³ywa logicznie z centralnego miej-

sca, jakie zajmuje osoba Jezusa Chrystusa w akcji ewangelizacyjnej.

Taka akcja nie powstaje g³ównie z potrzeb ludzkich, by daæ na nie od-

powied, ale ze spotkania z tajemnic¹ osobist¹ ³aski, powiadczon¹ przez

wiadectwo; ona nie bierze siê z pustki lub z braku, ale z pe³ni mi³oci,

która siê uzewnêtrznia i w niej uczestniczy. W³anie dlatego w cen-

trum dzia³ania ewangelizacyjnego obecne jest wiadectwo wspólnoty,

które porusza sumienia przez swój sposób ¿ycia, a nie jest tylko zwy-

k³ym planem pastoralnym, któremu powiêca siê wiêkszy lub mniej-

szy wysi³ek. Dlatego szczególnego znaczenia nabiera osoba ewangeli-

zatora, który przede wszystkim ma byæ uczniem wierz¹cym, a nastêpnie

aposto³em, któremu mo¿na wierzyæ, wiêcej aposto³em, któremu mo¿-

na wierzyæ w³anie dlatego, poniewa¿ jest uczniem wierz¹cym.

Ewangelizacja i wychowanie

W Rodzinie Salezjañskiej daje siê zauwa¿yæ potrzebê ponownego

rozwa¿enia powi¹zania miêdzy ewangelizacj¹ a wychowaniem, poko-

nuj¹c powtarzaj¹cy siê bezw³ad ogólnych formu³ek. Na ten temat Ka-

pitu³a Generalna XXVI salezjanów mówi: W tradycji salezjañskiej

3.9 Page 29

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 29

wyrazilimy ten zwi¹zek na ró¿ny sposób, np.: uczciwi obywatele i do-

brzy chrzecijanie, lub ewangelizowaæ, wychowuj¹c i wychowywaæ,

ewangelizuj¹c. Zauwa¿amy koniecznoæ kontynuowania refleksji nad

tym delikatnym zwi¹zkiem. W ka¿dym razie jestemy przekonani, ¿e

ewangelizacja proponuje wychowaniu w pe³ni sprawdzony model cz³o-

wieczeñstwa i ¿e wychowanie, kiedy dotyka serca m³odzie¿y oraz rozwi-

ja religijn¹ wiadomoæ ¿ycia, sprzyja i towarzyszy procesowi ewan-

gelizacji21.Rozwój tej pracy znajduje punkt odniesienia w wyranym

stwierdzeniu tekstu kapitulnego, wed³ug którego nale¿y zachowaæ ra-

zem integralnoæ g³oszenia i stopniowanie propozycji22, nie poddaj¹c

siê pokusie przekszta³cenia stopniowoci w procesie pedagogicznym

w stronniczoæ wybiórcz¹ propozycji lub w opónieniu wyranego g³o-

szenia Jezusa Chrystusa, uniemo¿liwiaj¹c w ten sposób osobiste spo-

tkanie z Panem.

Ewangelizacja w ró¿nych kontekstach

Ewangelizacja domaga siê równie¿ zwrócenia uwagi na ró¿ne kon-

teksty. Koniecznoæ niesienia orêdzia zmartwychwsta³ego Pana mobi-

lizuje nas do porównañ z sytuacjami, które brzmi¹ nam jako apel i tro-

ska: ludy, którym jeszcze nie g³oszono ewangelii, sekularyzacja, która

zagra¿a krajom o starej tradycji chrzecijañskiej, fenomen emigracji,

nowe dramatyczne formy ubóstwa i przemocy, szerzenie siê ruchów

i sekt. Ka¿dy kontekst przedstawia w³asne wyzwania g³oszeniu orêdzia.

Nieraz ¿¹da siê równie¿ od nas wyjanieñ na temat dialogu ekumenicz-

nego, miêdzy religiami i miêdzy kulturowego, nowej wra¿liwoci na

sprawê pokoju, obrony praw ludzkich, a tak¿e ochrony wiata, wielu

wyra¿eñ solidarnoci i wolontariatu. Te elementy uznane w Egzorta-

cjach apostolskich jako nastêpstwo synodów kontynentalnych, zobo-

wi¹zuj¹ nas, aby znaleæ nowe drogi (sposoby) g³oszenia Ewangelii

Jezusa Chrystusa, z szacunkiem i w uznaniu kultur lokalnych.

Uwaga na rodzinê

Szczególn¹ uwagê zwraca siê na rodzinê, która jest podstawowym

podmiotem wychowania i pierwszym miejscem ewangelizacji. Koció³

21 KG26 SDB n.25.

22 Tam¿e.

3.10 Page 30

▲back to top

30 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wzi¹³ pod uwagê powa¿ne trudnoci, w jakich znajduje siê rodzina i mó-

wi siê o koniecznoci nadzwyczajnej pomocy dla jej formacji, dla jej

rozwoju i odpowiedzialnego wykonania jej obowi¹zku wychowawcze-

go. Dlatego równie¿ my jestemy wezwani do tego, aby duszpaster-

stwo m³odzie¿owe by³o coraz bardziej otwarte na duszpasterstwo ro-

dzinne. Tak mówi³ papie¿ Benedykt XVI do nas salezjanów w czasie

Kapitu³y Generalnej XXVI: W wychowaniu m³odych ludzi niezwy-

kle wa¿ne jest, aby rodzina by³a podmiotem aktywnym. Ona natomiast

czêsto nie wie, jak wyjæ naprzeciw wyzwaniom, które niesie wycho-

wanie; wiele razy nie jest w stanie daæ tego, co wynika z jej specyfiki,

lub zupe³nie jej nie ma. Mi³oæ i zaanga¿owanie na rzecz m³odzie¿y,

które s¹ charakterystyczne dla charyzmatu Ksiêdza Bosko, powinny

doprowadziæ do takiego samego zaanga¿owania siê we w³¹czanie ro-

dzin i ich formacjê. Zatem wasze duszpasterstwo m³odzie¿owe powin-

no otworzyæ siê w sposób zdecydowany na duszpasterstwo rodzin.

Troszczyæ siê o rodziny, to nie znaczy zwalniaæ je z wysi³ku na rzecz

ludzi m³odych, przeciwnie, to sprawiæ, aby ta praca by³a trwalsza i bar-

dziej skuteczna.23

5.5 Procesy przyspieszaj¹ce zmiany

Aby stawiæ czo³a wymaganiom ewangelizacji i móc realizowaæ

nowe przemylenia duszpasterstwa m³odzie¿owego, nale¿y zmieniæ

mentalnoæ, przekszta³ciæ struktury i przyspieszyæ niektóre procesy

zmian. Trzeba wiêc przejæ:

od mentalnoci, która daje pierwszeñstwo roli bezporedniego za-

rz¹dzania do mentalnoci, która uprzywilejowuje ewangelizacjê

wród m³odzie¿y;

od ewangelizacji opartej na wydarzeniach bez jej kontynuacji, do

systematycznego i ca³kowitego jej przedstawienia;

od mentalnoci indywidualistycznej, do stylu wspólnotowego, co

wci¹ga m³odych, rodziny i wieckich do g³oszenia Jezusa Chrystusa;

23 BENEDYKT XVI, Przemówienie Jego wi¹tobliwoci w czasie audiencji dla kapi-

tulnych, 31 marca 2008; por. KG 26 s. 125.

4 Pages 31-40

▲back to top

4.1 Page 31

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 31

od postawy samowystarczalnoci duszpasterskiej do dzielenia siê

projektami z kocio³ami lokalnymi;

od rozwa¿ania skutecznoci naszej obecnoci przez s³owa szacun-

ku wypowiedziane przez innych, do jej oceny pod k¹tem wiernoci

Ewangelii;

od postawy wy¿szoci kulturowej do pozytywnego przyjêcia in-

nych kultur ró¿nych od naszej;

od rozwa¿ania Rodziny Salezjañskiej tylko jako okazji do spotka-

nia, znajomoci i wymiany dowiadczeñ, do zaanga¿owania, aby

uczyniæ z niej prawdziwy ruch apostolski na rzecz m³odzie¿y.

Jestem przekonany, ¿e aby odpowiedzieæ jako uczniowie Pana Je-

zusa, nie mamy innego wyjcia, jak ¿ycie teologalne, intensywne ¿ycie

przenikniête wiar¹, nadziej¹ i mi³oci¹, prze¿yte dog³êbnie, a tak¿e ra-

dykalnoæ ¿ycia ewangelicznego, ¿ycia promiennego, ukazanego w po-

s³uszeñstwie, ubóstwie i czystoci. To jest nasze proroctwo!

Jezus nas uczy³ i udzieli³ nam swojego Ducha, abymy mogli byæ

sol¹ ziemi, wiat³em wiata, zaczynem w spo³eczeñstwie, powo³any-

mi, aby owiecaæ i promieniowaæ, by chroniæ i dodaæ smaku, aby wzra-

staæ i przekszta³caæ

To wszystko zak³ada:

przyjêcie ze zdolnoci¹ tworzenia i zdolnoci¹ do podjêcia nowej

ewangelizacjê tak, ¿eby dosiêg³a g³êbin kultury, zw³aszcza ludzi

m³odych, naszych odbiorców;

odzyskaæ centralne miejsce Boga w naszym ¿yciu prywatnym

i wspólnotowym, staraj¹c siê o wysoki poziom ¿ycia duchowego

we wspólnocie, ukazuj¹c wiadectwo wspólnotowe naladowców

Chrystusa;

zdecydowaæ siê na tworzenie wspólnot o prawdziwym duchu ro-

dzinnym, bogatych w wartoci ludzkie i zupe³nie oddanych s³u¿bie

m³odych, zw³aszcza ubogich, bêd¹cych w potrzebie, z marginesu

spo³ecznego, by tworzyæ z nich dom i szko³ê jednoci;

zaznaczyæ obecnoæ salezjañsk¹ wród m³odych, czyni¹c charyz-

matyczne wybory, które pozwol¹ na wspó³udzia³ w ¿yciu m³odzie-

¿y, tworz¹c nowy model obecnoci, zdecydowanie bardziej ewan-

4.2 Page 32

▲back to top

32 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

gelizuj¹ce, umiejscawiaj¹c siê tam, gdzie mo¿emy byæ bardziej sku-

teczni w zakresie duszpasterskim, duchowym i powo³aniowym24.

6. Tak jak Ksi¹dz Micha³ Rua, który by³ uczniem i aposto³em

Kto ponownie bêdzie czyta³ historiê Zgromadzenia salezjañskiego,

150 lat od jego za³o¿enia i sto lat po mierci Ks. Rua, pierwszego na-

stêpcy Ksiêdza Bosko, nie mo¿e nie uznaæ, ¿e nasz charyzmat powsta³

z misji Kocio³a, a tym, co nas pobudza, jest zaanga¿owanie duszpa-

sterskie, którego Ksi¹dz Bosko nauczy³ siê od ks. Cafasso, to miano-

wicie, ¿e jestemy wys³ani przez Jezusa, aby pe³niæ Jego w³asne po-

s³annictwo i Jego dzie³o, ale z umiechniêt¹ twarz¹ Ksiêdza Bosko

i zdecydowaniem Ks. Rua.

6.1 Najwierniejszy

Dlatego nie mogê w tej chwili nie wspomnieæ o Ks. Michale Rua,

który jest dla nas wzorem tego, co znaczy dla nas salezjanów byæ ucznia-

mi i aposto³ami. Uczczenie setnej rocznicy jego mierci jest dla nas

bodcem, aby byæ uczniami i aposto³ami Jezusa id¹c w lady Ksiêdza

Bosko, którego on by³ pierwszym nastêpc¹.

By³ on najwierniejszym, dlatego najbardziej pokornym i zarazem

najbardziej mê¿nym synem Ksiêdza Bosko. Tymi s³owami Pawe³ VI,

29 padziernika 1972 r., w dniu jego beatyfikacji wyry³ na zawsze ludzk¹

i duchow¹ sylwetkê Ks. Rua. W tej samej homilii25 wyg³oszonej pod

kopu³¹ w. Piotra, nakreli³ sylwetkê nowego b³ogos³awionego s³owa-

mi, które okrela³y jego podstawow¹ charakterystykê: wiernoæ. Na-

stêpca Ksiêdza Bosko, to znaczy kontynuator: syn, uczeñ, naladow-

ca Przyk³ad Ksiêdza Bosko by³ dla niego szko³¹, jego ¿ycie histori¹,

jego regu³a duchem, jego wiêtoæ wzorem, wzorcem; ze ród³a uczy-

ni³ nurt, rzekê. S³owa Paw³a VI, wynosz¹ce na wy¿yny ¿ycie tego

w¹t³ego i wyniszczonego kap³ana; odkry³y diament, który b³yszcza³

w spokojnej, pokornej treci szarych dni.

24 PASCUAL CHÁVEZ VILLANUEVA, Pod tchnieniem Ducha. To¿samoæ charyzmatycz-

na i pasja apostolska. Rekolekcje dla Kapitulnych FMA, LDC Torino 2009, s. 17.

25 Cfr. AAS r. i vol. LXIV, 1972 N.11, ss. 713-718.

4.3 Page 33

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 33

Wszystko rozpoczê³o siê dawno temu, poprzez dziwny gest. Jako

omiolatek, po stracie ojca, Micha³ z czarn¹ wst¹¿k¹ w marynarce, wy-

ci¹gn¹³ rêkê do Ksiêdza Bosko, aby otrzymaæ medalik. Ale zamiast

medalika Ksi¹dz Bosko poda³ mu swoj¹ lew¹ rêkê, podczas gdy praw¹

uczyni³ gest, jakby j¹ chcia³ przedzieliæ na pó³. Powiedzia³ mu: We

Micha³ku, we j¹. Ku wielkiemu jego zdziwieniu powiedzia³ s³owa,

które sta³y siê sekretem jego ¿ycia: My dwaj bêdziemy zawsze dzieliæ

wszystko po po³owie. W ten sposób rozpoczê³a siê ta wspania³a wspól-

na praca miêdzy wiêtym Mistrzem a uczniem, który zawsze wykony-

wa³ wszystko po po³owie. Micha³ zacz¹³ przyjmowaæ sposób mylenia

i zachowania Ksiêdza Bosko. Póniej powiedzia³: Wiêksze wra¿enie

robi³o na mnie obserwowanie Ksiêdza Bosko w jego nawet ma³ych czyn-

nociach, ani¿eli czytanie czy medytowanie jakiej pobo¿nej ksi¹¿ki26.

6.2 Owocna wiernoæ

Nie jeden kardyna³ w Rzymie, po mierci Ksiêdza Bosko by³ prze-

konany, ¿e Zgromadzenie Salezjañskie bardzo szybko siê rozpadnie.

Ks. Rua liczy³ dopiero 50 lat. Lepsz¹ rzecz¹ by³oby wys³aæ do Turynu

papieskiego Komisarza, który do³¹czy³by salezjanów do jakiego in-

nego zgromadzenia o wypróbowanej tradycji. W wielkim popiechu

zawiadcza pod przysiêg¹ ks. Barberis biskup Cagliero zwo³a³ Ka-

pitu³ê, do³¹czaj¹c niektórych starszych salezjanów i skierowano list do

Ojca wiêtego, w którym wszyscy prze³o¿eni i starsi owiadczyli, ¿e

wszyscy zgodnie opowiadaj¹ siê za Ks. Rua, jako prze³o¿onym i nie

tylko mu siê podporz¹dkowuj¹, ale go akceptuj¹ z wielk¹ radoci¹. Dnia

11 lutego Ojciec wiêty zatwierdzi³ Ks. Rua na urzêdzie na okres 12 lat,

zgodnie z wymogiem Konstytucji27.

Papie¿ Leon XIII zna³ Ks. Rua i wiedzia³, ¿e salezjanie przez niego

kierowani bêd¹ kontynuatorami swojej misji. I tak siê sta³o. Salezjanie

i dzie³a Salezjañskie pomno¿y³y siê jak chleby i ryby w rêkach Pana

Jezusa. Ksi¹dz Bosko za³o¿y³ 64 dzie³a, Ks. Rua doprowadzi³ je do

341. Do mierci Ksiêdza Bosko by³o 700 salezjanów, w ci¹gu 22 lat,

26 A. AMADEI, S³uga Bo¿y Micha³ Rua, t. I, SEI Torino 1933, s. 30.

27 Positio 54-55.

4.4 Page 34

▲back to top

34 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

za Ks. Rua liczba ta dosz³a do 4000. Misje Salezjañskie, które Ksi¹dz

Bosko zapocz¹tkowa³, obejmowa³y w czasie jego ¿ycia Patagoniê, Zie-

miê Ognist¹, po Urugwaj i Brazyliê, Ks. Rua powiêkszy³ ten zapa³ mi-

syjny i misjonarze salezjañscy dotarli do Kolumbii, Ekwadoru, Mek-

syku, Chin, Indii, Egiptu i Mozambiku.

Aby nie pomniejszy³a siê wiernoæ Ksiêdzu Bosko, Ksi¹dz Rua nie

obawia³ siê podró¿owaæ wzd³u¿ i wszerz.. Ca³e jego ¿ycie by³o usiane

podró¿ami. Odwiedza³ salezjanów, gdziekolwiek oni byli, mówi³ im

o Ksiêdzu Bosko, zapala³ ich swoim duchem. Po ojcowsku, ale dok³ad-

nie dowiadywa³ siê o ¿yciu wspó³braci i funkcjonowaniu dzie³, i na

pimie zostawia³ dyrektywy i napomnienia, aby kwit³a wiernoæ Ksiê-

dzu Bosko.

6.3. Wiernoæ dynamiczna

W homilii, w czasie beatyfikacji Pawe³ VI stwierdzi³: Zastanów-

my siê chwilê nad charakterystyk¹ sylwetki Ks. Rua, sylwetki, która

pozwoli nam go zrozumieæ Nadzwyczajny rozwój Rodziny Salezjañ-

skiej mia³ swój pocz¹tek w Ksiêdzu Bosko, ale kontynuacjê w Ks. Rua.

Ten jego naladowca s³u¿y³ dzie³u salezjañskiemu w ca³ej swej eks-

pansywnej ¿ywotnoci, rozwin¹³ go z podrêcznikow¹ dok³adnoci¹, ale

zawsze z genialnym nowym podejciem.

Pawe³ VI kontynuuje: Czego uczy nas Ks. Rua? Uczy nas byæ kon-

tynuatorami. Naladowanie ucznia nie jest biernoci¹, ani s³u¿alczo-

ci¹ Wychowanie jest sztuk¹, która ukierunkowuje rozumny, ale wol-

ny i oryginalny rozwój potencjalnych zdolnoci ucznia. Ks. Rua przed-

stawia siê jako pierwszy kontynuator przyk³adu i dzie³a Ksiêdza

Bosko Zauwa¿amy, ¿e stoimy wobec atlety pracy apostolskiej, dzia³a-

j¹cego zawsze na wzór Ksiêdza Bosko, ale w wymiarach w³asnych i ro-

sn¹cych. Oddajemy czeæ Bogu, który zechcia³ daæ jego apostolskie-

mu trudowi nowe pola pracy duszpasterskiej, jakie gwa³towny i nieu-

porz¹dkowany rozwój spo³eczny postawi³ przed kultur¹ chrzecijañsk¹.

Nawet, gdy oddamy siê pobie¿nej lekturze zadziwiaj¹co du¿ej ilo-

ci listów Ks. Rua, listów okólnych, tomów, które sumuj¹ jego 22let-

nie dzie³o nastêpcy Ksiêdza Bosko, mo¿emy odkryæ w sposób impo-

nuj¹cy, ¿e to, co stwierdzi³ Papie¿ istotnie jest prawd¹: jego wiernoæ

4.5 Page 35

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 35

Ksiêdzu Bosko nie jest statyczna, ale dynamiczna. On naprawdê wy-

czu³ bieg czasów i potrzeby m³odzie¿y, bez lêku rozszerzaj¹c dzie³o

Salezjañskie na nowe pola.

7. Wskazówki do wprowadzenia w ¿ycie Wi¹zanki

Po tej wzmiance o osobie Ks. Rua, który tak rozwin¹³ Rodzinê Sa-

lezjañsk¹, pragnê teraz podaæ kilka kroków u¿ytecznych, aby ukazaæ,

¿e grupy Rodziny Salezjañskiej powinny siê zaanga¿owaæ wspólnie w

niesieniu m³odzie¿y Ewangelii. Zosta³o to zaproponowane poszczegól-

nym grupom Rodziny Salezjañskiej, ale równie¿ lokalnym i inspekto-

rialnym Konsultom Rodziny Salezjañskiej.

7.1. Na lokalnych i inspektorialnych Konsultach Rodziny Salezjañskiej

dokonaæ refleksji, w jaki sposób zrealizowaæ to, o czym mowa w pod-

rozdziale 5.4,, czyli, w jaki sposób realizowaæ przemylenia duszpa-

sterstwa, aby skuteczne by³y wybory odnosz¹ce siê do centralnego miej-

sca propozycji osoby Jezusa Chrystusa, osobistego i wspólnotowego

wiadectwa, wzajemnego wk³adu w edukacjê i ewangelizacjê, zwróce-

nie uwagi na ró¿ne konteksty i w³¹czenie rodzin.

7.2. Na lokalnych i inspektorialnych Konsultach, wychodz¹c od Kar-

ty pos³annictwa Rodziny Salezjañskiej, okreliæ sposoby wspólnego

zdobywania dowiadczenia w ewangelizacji m³odzie¿y, promuj¹c lek-

turê Pisma w., równie¿ wród nich, czyni¹c ich coraz to lepszymi ewan-

gelizatorami wród ich kolegów.

7.3. Pobudziæ do wspó³pracy Rodzinê Salezjañska, zarówno na szcze-

blu inspektorialnym, jak i lokalnym, do realizowania pos³annictwa m³o-

dzie¿owego jako odnowionej formy przepowiadania i katechezy, w³¹-

czaj¹c w to samych m³odych jako ewangelizatorów swoich rówieników.

7.4. Dowartociowaæ Adhortacje apostolskie wydane po zakoñczeniu

Synodów kontynentalnych, celem okrelenia priorytetów i w³aciwych

form w³asnego rodowiska dla ewangelizacji m³odzie¿y. W przypadku

Ameryki £aciñskiej, przyst¹piæ do kontynentalnej misji, zaplanowanej

przez Zgromadzenie Biskupów, które odby³o siê w Aparecida; w przy-

padku regionu Afryki i Madagaskaru iæ za wskazaniami Synodu Bisku-

pów z padziernika 2009.

4.6 Page 36

▲back to top

36 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

8. Zakoñczenie

Jak zwykle, koñczê prezentacjê Wi¹zanki opowiadaniem, które tym

razem jest komentarzem ks. Józefa Gruenner, niemieckiego inspekto-

ra, jaki zrobi³ do obrazu Ksi¹dz Bosko lalkarz, namalowanego przez

Sieger Koedera, emerytowanego proboszcza z diecezji RottenburgStut-

tgart, przyjaciela salezjanów. Zaledwie zobaczy³em ten obraz by³em

oczarowany tak mocnym i bogatym treciowo ukazaniem, naszego dro-

giego za³o¿yciela i ojca.

Chodzi tu o prawdziw¹ ikonê Ksiêdza Bosko ewangelizatora, znak

mi³oci Boga do m³odzie¿y. Jak wszystkie ikony, dzie³o to musi byæ

studiowane i oceniane ca³ociowo, ale i w detalach. ¯yczê, ¿eby kon-

templacja tego obrazu pobudzi³a ka¿dego z nas, do stawania siê gorli-

wymi ewangelizatorami m³odzie¿y, w przekonaniu, ¿e w Ewangelii

dajemy im najcenniejszy dar; jedynie Chrystus jest zdolny pozwoliæ

im zrozumieæ sens ich ¿ycia, sprowokowaæ do zobowi¹zuj¹cych wy-

borów ¿ycia i uczyniæ z nich aposto³ów swoich rówieników.

Ksi¹dz Bosko ewangelizatorem,

znakiem mi³oci Boga do m³odzie¿y

Medytacja na temat obrazu Ksiêdza Bosko autorstwa Sieger Koedera

B¹dcie mi³osierni, jak mi³osierny jest Ojciec wasz (£k 6,36)

Móg³by nas zadziwiæ sposób, w jaki ksi¹dzartysta Sieger Koeder na-

malowa³ Ksiêdza Bosko. Nie przedstawia go tak, jak tyle istniej¹cych

fotografii, np. czy to wród swoich ch³opców, czy jako typowego wiê-

tego, ale przedstawia Ksiêdza Bosko takim, jakim by³, i jaki jest obec-

nie, ods³ania nam g³êbiê jego ¿ycia. W ten sposób obraz staje siê równie¿

bardzo piêkn¹ ilustracj¹ tego, o czym nasz Ojciec pisa³ w swoim licie

z Rzymu z 1884 r., jako centrum swojego systemu prewencyjnego.

Ksi¹dz Bosko: rozentuzjazmowany lalkarz

Po prawej stronie widzimy Ksiêdza Bosko w sutannie, stoj¹cego za ciem-

n¹ zas³on¹, która spe³nia rolê zas³ony. Postaæ jest ukryta przed oczami

widzów, natomiast widaæ dwie lalki, które trzyma w górze. Na jego twa-

rzy widaæ skoncentrowanie, a tak¿e entuzjazm: umiecha siê i oczywicie

4.7 Page 37

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 37

jest ca³kowicie poch³oniêty przez swoj¹ akcjê. Wydaje siê, ¿e podoba

mu siê entuzjazm widzów.

Ksi¹dz Bosko: wychowawca bogaty w idee

Umie on zafascynowaæ ch³opców, m³odzieñców, doros³ych, aby ich zdo-

byæ przez gry i rozrywki, najprostszymi metodami i rodkami, a tak¿e

pos³uguj¹c siê s³owem, drukami, anga¿uj¹c dla nich swoj¹ kreatyw-

noæ i swoj¹ wielk¹ wra¿liwoæ. Pos³uguje siê wszystkim, aby ich zdo-

byæ do tego, co uwa¿a za misjê dan¹ mu przez Opatrznoæ. Czyni to

umieszczaj¹c w centrum orêdzie, którego jest tylko porednikiem a nie

protagonist¹.

Ksi¹dz Bosko: rozmi³owany katecheta

Dwie lalki w podniesionych rêkach Ksiêdza Bosko jedna przedsta-

wiaj¹ca ojca a druga syna w ramionach ojca s¹ symbolem dla jego

¿yciowego planu: pozwoliæ zrozumieæ i dowiadczyæ ubogiej i opusz-

czonej m³odzie¿y oraz warstwom ludowym tajemnicê niewys³owionej

mi³oci Boga i Jego nieskoñczonego mi³osierdzia do wszystkich. Przy-

powieæ biblijna o mi³osiernym ojcu, który nigdy nie zapomnia³ w ser-

cu swoim marnotrawnego syna, a który zawsze mia³ nadziejê i oczeki-

wa³ na jego powrót (cfr. £k 15, 1132), to nie tylko przedmiot dla

udokumentowania lalek, ale dominuj¹cy temat ca³ego ¿ycia Ksiêdza

Bosko. Obraz przedstawia kulminacyjny moment opowiadania biblij-

nego: mi³osierny ojciec odwiêtnie ubrany obejmuje syna marnotraw-

nego, który w³anie powróci³, zwracaj¹c mu godnoæ i wszelkie prawa,

jakie mia³ wczeniej, otwieraj¹c w ten sposób nowe perspektywy dla

jego ¿ycia.

Ksi¹dz Bosko: ojciec mi³osierny

Ksi¹dz Bosko nie jest ojcem na wzór aktora w przedstawieniu, ale staje

siê nim i jest nim w rzeczywistoci, bior¹c za wzór ojca z opowiadania

biblijnego. W dolnej czêci obrazu, po prawej jego stronie, Ksi¹dz Bo-

sko jest przedstawiony w chwili obrony jednego ze swoich ch³opców,

który uwa¿nie przygl¹da siê Ksiêdzu Bosko. Ch³opiec ten namalowany

jest tym samym niebieskim kolorem, jak figurka przedstawiaj¹ca syna

marnotrawnego: byæ mo¿e symbolizuje starszego brata z przypowie-

ci, który nie jest jeszcze gotowy i sk³onny, by zaakceptowaæ ojcowskie

4.8 Page 38

▲back to top

38 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

mi³osierdzie. Byæ mo¿e, mog³oby go reprezentowaæ tylu ch³opców, któ-

rym Ksi¹dz Bosko ofiarowa³ miejsce bezpieczne, gdzie by mogli czuæ

siê pewnie, gdzie dowiadczyli mi³osierdzia, serdecznej i pewnej mi³o-

ci, co kontrastowa³o z tym wszystkim, co musieli prze¿ywaæ na ulicy

i w wiêzieniu.

Ksi¹dz Bosko ze swoimi ch³opcami

Adresaci Ksiêdza Bosko to dzieci i ch³opcy, którzy uwa¿nie ledz¹ to,

co on robi. Po raz drugi zosta³ Ksi¹dz Bosko przedstawiony po lewej

stronie obrazu: stoi poród ch³opców i obejmuje ich serdecznie, tak jak

ojciec mi³osierny w przedstawieniu. Ch³opcy s¹ bardzo zainteresowani

tym, co dzieje siê na scenie, s³uchaj¹c orêdzia i dowiadczaj¹c w tym

momencie efektu, a mianowicie: z Ksiêdzem Bosko, mog¹ siê czuæ do-

brze, zaakceptowani takimi, jakimi s¹. Mi³oæ Ksiêdza Bosko jest za-

uwa¿alna i staje siê przekonywuj¹cym dowiadczeniem. Jest to mi³oæ

ojca, brata i przyjaciela.

Ksi¹dz Bosko: zwiastun w wiecie

Malarz umieci³ wszystko pod go³ym niebem, poza murami miasta, które

widaæ na drugim planie. W tamtych czasach Ksi¹dz Bosko udawa³ siê

do Turynu, kr¹¿¹c po ulicach i placach, aby szukaæ i spotykaæ siê

z ch³opcami i m³odzieñcami. Wszed³ w ich wiat, szed³ na spotkanie

z nimi, staj¹c siê w pewnym sensie jednym z nich, jak to napisa³ w li-

cie z Rzymu. Tam by³o jego ulubione miejsce, aby prowadziæ swoj¹

misjê pasterza i ewangelizatora: ³apaæ m³odych tam, gdzie siê znajdu-

j¹, kieruj¹c jednak ich uczucia na to, co w górze i prowadziæ ich do

nieba. Ksi¹dz Bosko zosta³ namalowany, jeli tak mo¿na powiedzieæ,

z nogami na ziemi, w wiecie rzeczywistym, wzrok jednak i rêce skiero-

wane s¹ ku niebu; on nigdy nie zapomnia³ ani jednego ani drugiego.

Ksi¹dz Bosko: wiadek, który zaprasza

W czasie liturgii wiêceñ kap³añskich, biskup mówi do kandydata: Te-

raz ¿yj tym, co g³osisz! To w³anie Ksi¹dz Bosko czyni³ przez ca³e swoje

kap³añskie ¿ycie. On by³ przekonany o nieskoñczonej, niez³omnej mi³o-

ci Boga do ludzi, o mi³oci Boga, który bardziej jest gotowy przeba-

czyæ i odnowiæ to, co jest s³abe, ani¿eli karaæ. Ksi¹dz Bosko by³ wiad-

4.9 Page 39

▲back to top

LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO 39

kiem przekonywuj¹cym, przez swój sposób ¿ycia i dzia³ania, na podwó-

rzu i w pracowni, w szkole i w kociele: jest wiadkiem ojcowskiego

mi³osierdzia dobrego Boga, który nigdy nie rozpacza nad cz³owie-

kiem, ale prowadzi go od roz³¹ki i osamotnienia z powrotem do domu

swojego.

Obraz Koedera pozwala nam zobaczyæ cz³owieka, którego nale¿y po-

dziwiaæ, wiêcej, jest to zaproszenie Ksiêdza Bosko dla nas B¹dcie

mi³osierni, jak mi³osierny jest wasz Ojciec.

Drodzy Wspó³bracia, cz³onkowie Rodziny Salezjañskiej, przyjacie-

le, jako uczniowie zakochani w Jezusie, jego wiadkowie i aposto³o-

wie przekonani i radoni, prowadmy m³odych do Chrystusa i niemy

m³odzie¿y Ewangeliê.

Ks. Pascual Chávez Villanueva

Prze³o¿ony Generalny

4.10 Page 40

▲back to top

40 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

4. DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ

4.1 Kronika Przełożonego Generalnego

Czerwiec Lipiec 2009

Miesi¹ce czerwiec i lipiec 2009 od 2 czerwca a¿ do 31 lipca

zosta³y g³ównie powiêcone przez Ksiêdza Genera³a przewodniczeniu

zebraniom Rady Generalnej, w czasie trwania letniej sesji plenarnej,

ze wszystkim tym, co zak³ada faza przygotowawcza tych¿e spotkañ

i wykonywanie kolejnych zatwierdzonych uchwa³.

Swoisty czas prac Rady po³¹czony by³ z audiencjami i kolokwiami

Radców, Inspektorów, wspó³braci i innych osób, oraz z pewnymi spo-

tkaniami lub szczególnymi wydarzeniami.

Sporz¹dza siê tutaj wzmiankê niektórych tych wydarzeñ. Pierw-

szym z nich, jest spotkanie ze wspólnotami Obszaru Kalikstiañskie-

go, dok¹d uda³ siê Ksi¹dz Genera³ 1go czerwca, razem ze wszystki-

mi Radcami, z okazji obecnoci Urny Ksiêdza Bosko we wspólnocie

pw. w. Tarcyzjusza.

Nale¿y wspomnieæ, ¿e w sobotê 6 czerwca, po spotkaniu w godzi-

nach porannych z cz³onkami Rady ds. Centrów Kszta³cenia Zawodo-

wego, po po³udniu uda³ siê, aby zag³osowaæ, po raz pierwszy jako w³oski

obywatel, w wyborach do Parlamentu Europejskiego.

We wtorek 9 czerwca, wieczorem oficjalnie powita³ Inspektorów

zje¿d¿aj¹cych siê do Domu Generalnego na zwykle zaprogramowany

kurs na pocz¹tku ich mandatu pos³ugi. Kurs formacji zaabsorbowa³

w szczególny sposób Ksiêdza Genera³a, w rodê 10, aby dokonaæ kom-

pletnej prezentacji roli i zadañ Inspektora (które bêd¹ ponownie podej-

mowane przez ró¿nych Radców), i w sobotê 20, kiedy to g³osi dzieñ

skupienia dla Inspektorów, wraz z odprawieniem Mszy wiêtej kon-

kluduj¹cej. Nastêpnie, w tych dniach, spotyka osobicie ka¿dego Inspek-

tora, przeanalizowuj¹c razem sytuacjê i ewentualne problemy Inspek-

torii, oraz obowi¹zki, jakie czekaj¹ Inspektora w trakcie szeciolecia,

które on rozpoczyna.

5 Pages 41-50

▲back to top

5.1 Page 41

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 41

Sporód licznych spotkañ, w ci¹gu tych dni, nale¿y wskazaæ na to

czwartkowe, 11go, wieczorem, z Magdi Cristiano Allam, wybranego

do Parlamentu Europejskiego, który skierowuje swe pozdrowienie, pod-

czas s³ówka wieczornego i zatrzymuje siê na kolacjê.

W niedzielê 14 czerwca, Ksi¹dz Genera³ spêdza przedpo³udnie w

Genzano, zaproszony przez Jego Ekscelencjê Biskupa Marcello Seme-

raro, na celebracjê Uroczystoci Corpus Christi, i Burmistrza, Enzo

Ercolani, na infiorata, która w tym roku zbiega siê z obecnoci¹ Urny

Ksiêdza Bosko. Po Mszy wiêtej, w audytorium miejskim, Ksi¹dz Ge-

nera³ przyjmuje s³owa uznania i po czym mówi o 150 rocznicy za³o¿e-

nia Zgromadzenia Salezjañskiego.

W pi¹tek 19 czerwca, wieczorem, Uroczystoæ Najwiêtszego Ser-

ca Pana Jezusa, przewodniczy Mszy wiêtej we Wspólnocie Domu

Generalnego, na zakoñczenie której wrêcza drobne upominki dla wspó³-

braci, którzy obchodz¹ jubileusze profesji zakonnej (ko. Luigi Calda-

relli, ko. Luigi Zanon, ko. Valentino Persico, ks. Carlo Garulo i ks. Gian-

carlo Manieri).

roda 24 czerwca, Uroczystoæ w. Jana Chrzciciela, tradycyjne

wiêto imieninowe Ksiêdza Bosko oraz wiêto Ksiêdza Genera³a, spê-

dza ca³y dzieñ w Parafii pw. Santa Maria della Speranza, z udzia³em

ca³ej Rady, Inspektorów z W³och i Inspektorów przyby³ych na kurs,

Kardyna³a. Oscar Andrés Rodríguez Maradiaga, Biskupa Angel Di-

vassón, Matki Generalnej Yvonne Reungoat i licznych CMW, Prze³o-

¿onej Generalnej Salezjanek Oblatek, Prze³o¿onej Generalnej Sióstr

Bo¿ej Mi³oci z Miyazaki, oraz wielu wspó³braci i cz³onków Rodziny

Salezjañskiej.

W czwartek 25, w godzinach porannych ks. Chávez przewodniczy

obradom Rady i w po³udnie razem ze wszystkimi Radcami, wspó³braæmi

ze wspólnoty i wspó³pracownikami Dyrekcji Generalnej, powita³ Urnê

Ksiêdza Bosko, która zatrzyma siê w Domu Generalnym. Wieczorem

przewodniczy Mszy wiêtej i, po kolacji, uczestniczy w czuwaniu, z po-

¿egnaniem Urny Ksiêdza Bosko.

Od 27 czerwca do 5 lipca Ksi¹dz Genera³ i Radcy do których

do³¹czy³ Prokurator, ks. Francesco Maraccani przeszli przez g³ówne

miejsca, które przeby³ w. Pawe³ na swojej drodze spotkania siê z Chrys-

5.2 Page 42

▲back to top

42 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

tusem i g³oszenia Jego Ewangelii: z Tarsu, miejsca jego urodzenia, do

Damaszku, Antiochii, Efezu i Aten. By³o to, wed³ug tego co zamierzyli-

my, prawdziwe duchowe prze¿ycie, skandowane lektur¹ S³owa Bo¿e-

go i lectio divina, prowadzon¹ przez ks. Juan José Bartolomé, i roz-

wa¿aniami samego Ksiêdza Genera³a na temat Paw³a, jako ewangeli-

zatora, rozwa¿ania te przywo³ywa³y zobowi¹zanie ewangelizacji

postanowione na KG26, i które bêdzie tak¿e tematem Wi¹zanki 2010.

Pielgrzymka by³a te¿ okazj¹ spotkania siê ze wspólnotami salezjañski-

mi, które dzia³aj¹ w tych miejscach: Damaszek i Aleppo w Syrii, Istam-

bu³ w Turcji. W ka¿dej z tych wspólnot odwiedziny Prze³o¿onego Ge-

neralnego i Rady by³y prze¿yte, jako moment braterski i wiêtowania,

tak¿e ze strony m³odzie¿y i Rodziny Salezjañskiej.

Po powrocie do siedziby wznowione s¹ prace Rady Generalnej

wed³ug ustalonego programu.

W poniedzia³ek 6 lipca, poród innych, Ksi¹dz Genera³ przyj¹³ Jego

Ekscelencjê Riccardo Ezzati, SDB, Arcybiskupa z Concepción (Chile).

W rodê 8 lipca, po po³udniu, razem z wszystkimi Radcami, Ksi¹dz

Genera³ udaje siê do Castel Gandolfo na semestralne spotkanie oby-

dwóch Rad SDB CMW.

Dnia 9 lipca, w godzinach popo³udniowych, udaje siê do Sacro

Cuore na kolacjê z Kard. Tarcisio Bertone i Rad¹ Inspektorialn¹ Okrêgu

Centralnego W³och (ICC).

W pi¹tek 10 lipca, w godzinach porannych, ks. Chávez przyjmuje

Biskupa Francesco Panfilo SDB, nastêpnie przewodniczy posiedzeniu

Rady Generalnej, po zakoñczeniu którego wyje¿d¿a na UPS (Papieski

Uniwersytet Salezjañski), wraz z ks. Adriano Bregolin, ks. Francesco

Cereda i ko. Claudio Marangio na wprowadzenie w urz¹d nowo nomi-

nowanego Jego Magnificencjê Rektora, ks. Carlo Nanni. Po obiedzie

powraca do siedziby i w godzinach popo³udniowych przyjmuje Jego

Ekscelencjê Mario Fiandri, SDB, nowego Biskupa Wikariatu Petén

w Gwatemali.

W pi¹tek 17 lipca, rankiem, Ksi¹dz Genera³, ks. Adriano Bregolin

i ko. Claudio Marangio udaj¹ siê di Willi Barberini, w Castel Gandol-

fo, na spotkanie z Sekretarzem Stanu, Jego Eminencji Kard. Tarcisio

Bertone. Po po³udniu przemawia, skierowuj¹c pocz¹tkowe pozdrowie-

5.3 Page 43

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 43

nie, na spotkaniu Komisji dla Projektu Europa, z któr¹ to spotka siê

ponownie w niedzielê 19 lipca, a¿eby przewodniczyæ jej koñcowemu

zebraniu.

W sobotê 18 lipca, razem ze swoim Wikariuszem, ks. Chávez wy-

je¿d¿a do Barcelony, w Hiszpania, aby odwiedziæ ciê¿ko chorego ks. An-

tonio Domenech. Dwa dni póniej, rankiem w poniedzia³ek 20 lipca,

otrzymuje wiadomoæ o mierci drogiego wspó³brata, który tak wiele

dokona³, jako Radca Generalny ds. Duszpasterstwa M³odzie¿owego.

W czwartek 23 lipca, Ksi¹dz Genera³ przewodniczy posiedzeniu,

na którym wraz z ca³¹ Rad¹ Generaln¹, dokonuj¹ studium nad Ency-

klik¹ Caritas in veritate, przedstawionej przez ks. Mario Toso.

W pi¹tek 24 lioca, po posiedzeniu Rady, ks. Chávez wyje¿d¿a do

Werony na okolicznoæ wydarzenia kulturalnego, i aby przewodniczyæ

Eucharystii z okazji jubileuszu profesji zakonnej kilkunastu CMW w Fo-

rette. Powraca do siedziby w niedzielê, po po³udniu i póniej bierze

udzia³ w kolacji inauguruj¹cej Zgromadzenie wiatowe z okazji stule-

cia Stowarzyszenia By³ych Wychowanków i Wychowanek CMW, na

zakoñczenie którego bêdzie nastêpnie obecny po po³udniu, w pi¹tek

19 lipca, w Bazylice Ksiêdza Bosko w Cinecittà, przekazuj¹c s³owa

pozdrowienia wraz z Matk¹ Generaln¹ Yvonne Reungoat i Przewodni-

cz¹cym Stowarzyszenia.

W pi¹tek 31 lipca, Ksi¹dz Genera³ koñczy miesi¹c lipiec, prze-

wodnicz¹c posiedzeniu konkluduj¹cemu letni¹ sesjê plenarn¹ Rady

Generalnej.

Sierpieñ 2009

Pierwsze dni sierpnia Ksi¹dz Genera³ spêdza w siedzibie, powiê-

caj¹c czas, oprócz pracy w biurze, na spotkania i rozmowy. Sporód

spotkañ nale¿y wskazaæ to z Rad¹ wiatowej Konfederacji By³ych

Wychowanków Ksiêdza Bosko, w poniedzia³ek 3 sierpnia.

W rodê 5 sierpnia, wraz z ks. Juan José Bartolomé, ks. Chávez wy-

je¿d¿a do Turynu, aby spêdziæ kilka dni na odpoczynku w Les Combes.

Przybywszy do Turynu, zostali przyjêci przez Inspektora, ks. Stefano

Martoglio, z którym udali siê do Châtillon, gdzie zatrzymuj¹ siê na obie-

dzie ze wspólnot¹, aby potem dotrzeæ do Les Combes.

5.4 Page 44

▲back to top

44 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Ks. Chávez pozostanie w Les Combes a¿ do poranka, w sobotê 15

sierpnia, kiedy to wyje¿d¿a do Colle Don Bosco, gdzie zostaj¹ powita-

ni, razem z Matk¹ Generaln¹ Yvonne Reungoat, przez wspólnotê sale-

zjañsk¹, grupê prenowicjuszy i wspó³braci, którzy bior¹ udzia³ w kur-

sie jêzyka w³oskiego, oraz przez uczestników Confronto Europeo.

W namiocie, gdzie jest spotkanie, przeprowadzany jest dialog, poprzez

pytania m³odzie¿y i odpowiedzi Ksiêdza Genera³a i Matki Generalnej.

W godzinach popo³udniowych, po celebracji Eucharystii, w ma³ym

kociele pw. Najwiêtszej Maryi Panny Wspomo¿ycielki Wiernych,

wyje¿d¿a do Turynu. Tutaj skierowuje s³owa pozdrowieñ do wspólno-

ty Oratorium pw. w. Ludwika i zwiedza koció³ pw. w. Jana Aposto-

³a, który jest w trakcie prac restauracji, potem udaje siê na Valdocco.

Rano, w niedzielê 16 sierpnia, Ksi¹dz Genera³ powraca do Colle

Don Bosco, na zakoñczenie Confronto, celebruje Eucharystiê w dzieñ

rocznicy narodzin Ksiêdza Bosko. Po po³udniu wraca do Rzymu.

W rodê 19 sierpnia, ks. Chávez udaje siê do Domu Fraterna Do-

mus w Sacrofano, na ca³odzienne spotkanie ze wspó³braæmi z W³och,

uczestników kwinkwenium, którym przedstawi³ temat S³owo Bo¿e

i m³odzie¿, zatrzymuj¹c siê póniej po po³udniu aby porozmawiaæ

z nimi na powy¿szy temat i zakoñczy³ celebracj¹ Eucharystyczn¹.

W czwartek 20 sierpnia, wieczorem, ks. Genera³ wyje¿d¿a do Bra-

zylii na wizytacjê Inspektorii Campo Grande i Recife.

W pi¹tek 21 sierpnia, po po³udniu, przybywa do Campo Grande,

gdzie zostaje powitany przez Radcê Regonalnego, ks. Natale Vitali, In-

spektora, ks. Lauro Shinohara, wspó³braci, cz³onków Rodziny Salezjañ-

skiej i m³odzie¿. W godzinach po po³udniowych zwiedza Ampares,

centrum wychowawcze, gdzie skierowuje pozdrowienia do cz³onków

tego centrum edukacyjnego.

W sobotê 22 sierpnia, przez ca³y dzieñ uczestniczy w uroczysto-

ciach w Corumbá. Sk³ada wizytê w Parafii pw. Ksiêdza Bosko, ma

spotkanie z organami w³adzy i cz³onkami rozmaitych dzia³alnoci, pod-

leg³ych centrum SEMPER (grupy zarz¹dzaj¹cej i administracyjnej,

Centrum zawodowe, Szko³y im. Ksiêdza Bosko). Nastêpnie spotyka

profesorów i kierownictwo Szko³y i Wydzia³u Santa Teresa oraz za-

trzymuje siê na obiad we wspólnocie ze wspó³braæmi i zaproszonymi

5.5 Page 45

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 45

goæmi. Po po³udniu skierowuje s³owa pozdrowieñ do cz³onków Ro-

dziny Salezjañskiej w Sanktuarium Najwiêtszej Maryi Panny Wspo-

mo¿ycielki Wiernych i póniej odprawia Mszê w. we wspólnocie

CMW, po czym powraca do Campo Grande.

W niedzielê 23 siewrpniaa, do po³udnia spotyka siê z Rodzin¹ Sa-

lezjañsk¹ w teatrze Szko³y im. Ksiêdza Bosko w Campo Grande i pozo-

staje na obiedzie ze wspólnot¹ prenowicjuszy, nowicjuszy, asystentów

i studentów teologii. Po po³udniu ma zebranie z animatorami grup m³o-

dzie¿owych i koñczy dzieñ celebracj¹ Mszy w. w Parafii pw. w. Jana

Bosko.

W poniedzia³ek 24 sierpniaa, rano, ma zebranie z wychowawcami

Szko³y im. Ksiêdza Bosko, jest na obiedzie razem z dyrektorami wspól-

not salezjañskich Inspektorii, po czym ma spotkanie ze wspó³braæmi.

Wieczorem przewodniczy oficjalnej inauguracji Muzeum Misyjnego.

We wtorek 25 sierpnia, przed po³udniem spotyka siê z Rad¹ In-

spektorialn¹ i po obiedzie jedzie do Recife, gdzie jest przywitany przez

Inspektora, ks. João Carlos Ribeiro, oraz kilkunastu wspó³braci i cz³on-

ków Rodziny Salezjañskiej.

W rodê 26 sierpnia, w Recife, przedpo³udnie powiêca na zebra-

nie z Inspektorami Brazylii (CISBRASIL). Po po³udniu spotyka Radê

inspektorialn¹ i grupy animacji Inspektorii.

W czwartek 27 sierpnia, w Jaboatão, ks. Chávez ca³y dzieñ prze-

znacza na formacjê dla wspó³braci z Inspektorii z Recife. Sk³ada rów-

nie¿ wizytê w szkole, która mieci siê obok nowicjatu.

W pi¹tek 28 sierpnia, rankiem, w sali gimnastycznej Domu Sacro

Cuore w Recife, Ksi¹dz Genera³ przewodniczy Eucharystii dla m³o-

dzie¿y z domów SDB i CMW. Po po³udniu, w Carpina, zwiedza szko³ê

i aspirantat, nastêpnie spotyka Córki Maryi Wspomo¿ycielki i wyg³a-

sza im konferencjê, po której to nastêpuje celebracja Eucharystii.

W sobotê 29 sierpnia, Ksi¹dz Genera³ jest powitany przez Rodzinê

Salezjañsk¹ w Sanktuarium Sacro Cuore w Recife. Po czym nastêpuje

celebracja Eucharystyczna i pierwsza konferencja do Rodziny Salezjañ-

skiej i wychowawców. Po obiedzie pozdrawia odpowiedzialnych po-

szczególnych grup Rodziny Salezjañskiej, potem ma zebranie z odpo-

wiedzialnymi grup Joseleitos i Medianere della Pace, po czym

5.6 Page 46

▲back to top

46 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wyg³asza drug¹ konferencjê do Rodziny Salezjañskiej, która koñczy

siê seri¹ pytañ i odpowiedzi oraz udzieleniem b³ogos³awieñstwa Maryi

Wspomo¿ycielki.

W niedzielê, 30 sierpnia ks. Chávez odbywa podró¿ powrotn¹ do

Rzymu z postojem na kilka godzin w São Paulo, gdzie udziela wywia-

du dla TV Canção Nova i celebruje Eucharystiê dla kilkunastu wspó³-

braci i prenowicjuszy.

Wrzesieñ 2009

We wtorek 1 wrzenia, Ksi¹dz Genera³ udaje siê do Domu Gene-

ralnego Misjonarzy Kombonianów Serca Jezusowego, gdzie wyg³asza

rozwa¿anie, przygotowuj¹ce do ich Kapitu³y Generalnej. Po po³udniu,

razem z ks. Adriano Bregolin, jego bratem i kuzynem, wyje¿d¿a do

Hiszpanii, aby wzi¹æ udzia³ jako pielgrzymi w Cammino di Santiago.

O pó³nocy przybyli do Vigo i zostali powitani przez ks. Ángel Fernández

Artime, który bêdzie ich wsparciem w czasie podró¿owania, oraz in-

nych wspó³braci ze wspólnoty Szko³y im. Ksiêdza Bosko.

W rodê 2 wrzenia, przemierzaj¹ pierwszy etap cammino porto-

ghese z Tui do Redondella. W czwartek 3 wrzenia, przebywaj¹ drugi

etap, z Redondella do Pontevedra. Po ich dojciu do celu przemiesz-

czaj¹ siê do salezjañskiego domu w Cambados. Wieczorem, po Mszy

w. i kolacji, ks. Chávez wygó³osi³ s³ówko wieczorne do wspó³braci.

Trzeci etap, w pi¹tek 4 wrzenia, prowadzi pielgrzymów z Pontevedra

do Calda des Reis. Po ich przybyciu udaj¹ siê do domu CMW. Wieczo-

rem, po celebracji Eucharystii i kolacji, Ksi¹dz Genera³ skierowuje po-

zdrowienia s³ówka wieczornego do sióstr. W sobotê, wyruszyli na

czwarty etap, z Calda des Reis do Esclavitud, po czym udaj¹ siê do

domu salezjañskiego w Santiago. Tak¿e tutaj wieczorem, po celebracji

Mszy w. i kolacji, Ksi¹dz Genera³ wyg³asza s³ówko wieczorne do

wspó³braci.

Pi¹ty i tym samym ostatni etap, w niedzielê 6 wrzenia, prowadzi z

Esclavitud do Santiago de Compostela. Po przybyciu do Santiago za-

trzymuj¹ siê na modlitwie w Katedrze, nastêpnie udaj¹ siê do biura,

aby dostarczyæ dokument uwierzytelniaj¹cy przebycie drogi pielgrzym-

kowej. Wieczorem, wraz z Inspektorem, ks. José Rodríguez Pacheco,

5.7 Page 47

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 47

ks. Filiberto Rodríguez, Prze³o¿onym Wizytatorii Angoli, ks. Ángel

Fernández i kilkunastoma innymi wspó³braæmi, ks. Chávez celebruje

Eucharystiê w kaplicy, gdzie znajduj¹ siê relikwie Aposto³a, w Santiago.

W poniedzia³ek 7 wrzenia, ks. Chávez i ks. Bregolin udaj¹ siê do

La Coruña na inauguracjê nowej fazy dzia³alnoci socjalnej, na rzecz

imigrantów. Nastêpnie zatrzymuj¹ siê na obiad w Cambados i powra-

caj¹ do Vigo, gdzie Ksi¹dz Genera³ przewodniczy Mszy w. dla dwóch

wspólnot z Vigo, spo¿ywa kolacjê razem ze wspó³braæmi i koñczy po-

zdrowieniem na s³ówku wieczornym. We wtorek 8 wrzenia, Ksi¹dz

Genera³ i jego Wikariusz odwiedzaj¹ dwa dzie³a dzia³alnoci spo³ecz-

nej, zale¿ne od parafii pw. Maryi Wspomo¿ycielki w Vigo, po czym

powracaj¹ do Rzymu.

Od rody 9 do pi¹tku 11 wrzenia Ksi¹dz Genera³ jest obecny w sie-

dzibie, gdzie wykonuje powszedni¹ pracê, z wieloma odwiedzinami

i spotkaniami z Radcami i licznymi wspó³braæmi. Sporód wizyt nale-

¿y wskazaæ t¹ w czwartek 10 wrzenia, na kolacji dwóch Biskupów

salezjañskich z Brazylii, Jego Ekscelencjê Valerio Breda, Biskupa z Pe-

nedo, i Jego Ekscelencjê Edvaldo Gonçalvez Amaral, Arcybiskupa

z Maceió, z okazji ich Wizyty ad limina.

W pi¹tek 11 wrzenia rano, Ksi¹dz Genera³ udaje siê do Auxilium

na spotkanie z Rad¹ Akademick¹ Wydzia³u. Po powrocie ma zebranie

z ks. Adriano Bregolin, ks. Garzia i ks. Reginold, wspó³braæmi odpo-

wiedzialnymi za Parafiê pw. La Natività di Maria w Selva Candida,

w Rzymie.

W sobotê 12 wrzenia, wczesnym rankiem, Ksi¹dz Genera³ w to-

warzystwie ks. Adriano Bregolin i ks. Alberto Lorenzelli, jedzie do La

Spezia, gdzie przewodniczy Eucharystii z okazji wprowadzenia na urz¹d

S. Celestyny Corna, jako Prze³o¿onej Inspektorii EmilianaLigure-

Toscana (ILS) CMW. Po obiedzie ks. Chávez, w towarzystwie ks. Pier-

giorgio Placci, Wikariusza Inspektora ILE, jedzie do Mediolanu. Po

przybyciu tam, zosta³ powitany przez Inspektora, Dyrektora wspólno-

ty i wspó³braci. Po kolacji, wyg³asza s³ówko wieczorne do m³odzie-

¿y, animatorów z Inspektorii.

W niedzielê 13 wrzenia, przed po³udniem spotyka m³odych wspó³-

braci z Inspektorii, póniej ze wspó³braæmi, którzy bêd¹ sk³adaæ luby

5.8 Page 48

▲back to top

48 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wieczyste, po czym pozostawia przes³anie do programu telewizyjnego

i koñczy s³owami pozdrowienia do m³odych wolontariuszy misyjnych.

Po po³udniu przewodniczy Eucharystii, podczas której przyjmuje pro-

fesjê lubów wieczystych 7 m³odych wspó³braci i 2 sióstr CMW, w Ba-

zylice pw. w. Augustyna. Zaraz po celebracji ks. Chávez, w towarzy-

stwie Inspektora i jego Wikariusza, wyje¿d¿aj¹ do Bolonii. Przybywszy

do wspólnoty, zatrzymuje siê, aby wyraziæ s³owa pozdrowieñ i na ko-

lacjê. Nastêpnie, razem z ks. Adriano Bregolin, kontynuuje podró¿ po-

wrotn¹ do Rzymu.

Dni, od 14 do 16 wrzenia, spêdzone w siedzibie, obfituj¹ jak zwy-

kle w przyjmowanie wizyt i spotkania.

W czwartek 17 wrzenia, ks. Chávez spotyka nowych misjonarzy

140 wyprawy misyjnej. Na obiedzie goci Jego Ekscelencjê Valmor

Cesar Teixeira, SDB, Biskupa z Bom Jesus da Lapa, Jego Ekscelencjê

António Emidio Vilar, SDB, Biskupa z São Luiz de Cáceres. W godzi-

nach popo³udnowych przyjmuje ks. Luigi Bolla, misjonarza wród tu-

bylców Achuar w Amazonii. Po modlitwie Nieszporów wyg³asza s³ów-

ko wieczorne do wspó³braci wspólnoty Domu Generalnego, po czym

jest na kolacji z grup¹ misjonarzy.

W poniedzia³ek 21 wrzenia, ks. Chávez odbywa podró¿ do Wero-

ny i z powrotem, aby odwiedziæ ks. Francesco Maraccani, przebywaj¹-

cego w szpitalu w Negrar. Na lotnisku zostaje powitany i towarzysz¹

mu, dyrektor Wspólnoty Instytutu Ksiêdza Bosko, ks. Germano Co-

lombo i ks. Gianmario Breda. Po obiedzie, we wspólnocie Ksiêdza Bo-

sko, wyje¿d¿a do Rzymu.

We wtorek 22 wrzenia, w po³udnie, Ksi¹dz Genera³ przewodniczy

Mszy w. ze wspó³braæmi wspólnoty Instytutu w. Tomasza z Messy-

ny, przyby³ymi w pielgrzymce do Rzymu, i zatrzymuje siê z nimi na

obiedzie. Po po³udniu, w towarzystwie ks. Saimy Ezhanikatt, jedzie do

domu CMW pw. SantAgnello, gdzie zatrzymuje siê a¿ do pi¹tku 25

wrzenia.

W sobotê 26 wrzenia, do po³udnia, Ksi¹dz Genera³ jest w podró¿y

do Turynu, gdzie jest przyjêty przez Inspektora, ks. Stefano Martoglio.

W godzinach popo³udniowych, w sali multimedialnej Misji Ksiêdza

Bosko, bierze udzia³ w sesji zdjêciowej do prezentacji Wi¹zanki 2010.

5.9 Page 49

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 49

Po nieszporach wyg³asza s³ówko wieczorne do wspó³braci wspólno-

ty z Valdocco.

W niedzielê 27 wrzenia, rankiem, spotyka uczestników Harambée,

którym mówi o koniecznoci ewangelizacji. W po³udnie przewodni-

czy Eucharystii wys³ania 140 salezjañskiej wyprawy misyjnej. Wieczo-

rem wyje¿d¿a do Madrytu. Przyjêty przez Dyrektora Prokury, ks.

Agustín Pacheco, jest na kolacji ze wspó³braæmi w Prokurze, po czym

kontynuuje podró¿ do São Paulo, Brazylia.

W poniedzia³ek 28 wrzenia, z rana przybywa do São Paulo, gdzie

zostaje powitany przez grupê wspó³braci. Póniej pod¹¿a do Manaus.

Powitany jest tutaj przez swojego Wikariusza, Radcê Regionalnego ks.

Natale Vitali, Inspektora ks. Damásio Medeiros oraz innych wspó³bra-

ci. Wieczorem przewodniczy Eucharystii.

We wtorek 29 wrzenia, przedpo³udnie powiêcone jest spotkaniom

z Inspektorami Regionu Ameryki £aciñskiej Sto¿ek Po³udniowy. Wie-

czorem ma zebranie ze wspó³braæmi Inspektorii z Manaus, po czym

nastêpuje Eucharystia, podczas której dokonuje siê wprowadzenie na

urz¹d nowo mianowanego Inspektora, ks. Benjamin Morando.

W rodê 30 wrzenia powraca do São Paulo, tam robi krótki postój

w Domu Inspektorialnym, po czym odlatuje do Madrytu, Hiszpania.

Padziernik 2009

Ksi¹dz Genera³ przyje¿d¿a do Madrytu w czwartek 1 padziernika,

powitany przez Inspektora, ks. Luís Onrubia, i jego Wikariusza, ks.

Mariano Sáez.

W pi¹tek 2 padziernika, spêdza ca³y dzieñ w Salemance, sk³ada

wizytê u Biskupa, ks. Carlos López Hernández, by³ego wychowanka

salezjañskiego, ma spotkanie z wychowankami Szko³y im. Maryi Wspo-

mo¿ycielki i, po po³udniu, celebruje Eucharystiê dla Rodziny Salezjañ-

skiej, dokonuje powiêcenia statuy Ksiêdza Bosko umieszczonej na

dziedziñcu Szko³y, wyg³asza konferencjê do zakonników z Salamanki

i, w koñcu, skierowuje s³owa pozdrowieñ do m³odzie¿y uczestnicz¹cej

w musicalu.

Powróciwszy do Madrytu, w sobotê 3 padziernika, przed po³u-

dniem ks. Chávez ma zebranie ze wspó³braæmi z Inspektorii, w Ato-

5.10 Page 50

▲back to top

50 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

cha, celebruje Eucharystiê z Rodzin¹ Salezjañsk¹ w kociele pw. Maryi

Wspomo¿ycielki i, po po³udniu, spotyka siê z m³odzie¿¹ w domu w Pa-

seo Extremadura.

W niedzielê 4 padziernika, Ksi¹dz Genera³ celebruje Eucharystiê

w Parafii pw. w. Jana Bosko w Paseo Extremadura, która jest transmi-

towana przez Telewizjê Hiszpañsk¹ (TVE). Kolejno ma zebranie z Rad¹

Inspektorialn¹. Wieczorem, po modlitwie Nieszporów, wyg³asza s³ów-

ko wieczorne do wspó³braci domu inspektorialnego.

W poniedzia³ek 5 padziernika, rano, Ksi¹dz Genera³ przewodniczy

Eucharystii z okazji inauguracji roku akademickiego 20092010 w Cen-

trum Nauczania Wy¿szego (CES) Ksiêdza Bosko i wyg³asza wyk³ad

inauguracyjny. Po obiedzie wyje¿d¿a do Rzymu.

Od wtorku 6 do rody 14 padziernika, odbywa siê sesja porednia

Rady Generalnej, której przewodniczy ks. Chávez, przy obecnoci swo-

jego Wikariusza, Radców sektorów animacji i Regionalnego ks. Maria

Arokiam Kanaga, bêd¹ca w planie dnia razem i innymi tematami

analiza Regionu Azji Po³udniowej. W czasie trwania sesji, oprócz zebrañ

z Rad¹ (zwykle rano i wieczorem), kalendarz Ksiêdza Genera³a jest

zagêszczony audiencjami i spotkaniami z Radcami, wspó³braæmi i in-

nymi osobami. W czwartek 8 padziernika, nale¿y wskazaæ wizytê

Kard. Joseph Zen, który zatrzymuje siê na obiedzie, i z Inspektorem

Republiki Czech, ks. Frantiek Blaha. W pi¹tek 9 padziernika, przyjmu-

je Dr Magdi Cristiano Allam, w towarzystwie ks. Maurizio Verlezza.

W niedzielê 11 paxdziernika, przed po³udniem, Ksi¹dz Genera³ uda-

je siê do Siciliano na celebracjê eucharystyczn¹, zamykaj¹c¹ Zebranie

wewn¹trz kapitularne Sióstr Najwiêtszego Serca S³owa Wcielonego.

W poniedzia³ek 12 padziernika, po po³udniu, przed posiedzeniem

Rady, przyjmuje Jego Ekscelencjê Luc Van Looy, przyby³ego do Rzy-

mu z racji kocielnych obowi¹zków.

W rodê 14 padziernika, w pierwszej czêci poranka, Ksi¹dz Ge-

nera³ koñczy sesjê poredni¹ Rady Generalnej. W po³udnie koncele-

bruje wspólnotow¹ Mszê w. z okazji urodzin ks. Adriano Bregolin, po

której nastêpuje obiad. Po po³udniu wyje¿d¿a do SantAgnello, towa-

rzysz¹c parze przyjació³ z Meksyku. Zatrzymuj¹ siê tam do soboty 17

padziernika.

6 Pages 51-60

▲back to top

6.1 Page 51

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 51

Powróciwszy do Rzymu, w niedzielê 18 padziernika, Ksi¹dz Ge-

nera³ goci na obiedzie Jego Ekscelencjê Albert Vanbuel, SDB, Bisku-

pa w Republice rodkowo Afrykañskiej, który uczestniczy w Syno-

dzie dla Afryki.

W poniedzia³ek 19 padziernika, rano, na zaproszenie O. Joseph

Tobin, Prze³o¿onego Generalnego Redemptorystów i Zastêpcyprze-

wodnicz¹cego USG (Unii Prze³o¿onych Generalnych), skierowuje s³o-

wa pozdrowieñ do cz³onków Kapitu³y Generalnej Redemptorystów,

która ma miejsce w Salesianum. Potem sk³ada serdeczne ¿yczenia

imieninowe Dyrektorowi Domu Generalnego, ks. Giuseppe Nicolussi,

i nastêpnie spotyka siê ze wspó³braæmi uczestnikami w Synodzie Bi-

skupów dla Afryki (Jego Ekscelencja Basile Mvé, Arcybiskup z Libre-

ville, Jego Ekscelencja JeanPierre Tafunga, Arcybiskup koadiutor z Lu-

bumbashi, Jego Ekscelencja Albert Vanbuel, Biskup z KagaBandoro,

ks. Guillermo Basañes, i ks. Aimable Musoni), którzy to zatrzymuj¹

siê na obiedzie. Po po³udniu przyjmuje z wizyt¹ O. Luigi Mezzadri,

wyk³adowcê historii na Uniwersytecie Gregoriañskim oraz O. Emanu-

ele Boaga, karmelitê, odpowiedzialnego za Instytut Historyczny, razem

z ks. Francesco Motto.

W rodê 21 padziernika, Ksi¹dz Genera³ wyje¿d¿a do Limy,

w Perù, na spotkanie z Inspektorami Regionu Ameryki rodkowej i, na-

stêpnie, kilka dni refleksji na V Konferencji Generalnej Episkopatu

Ameryki £aciñskiej, odbywaj¹cej siê w Aparecida. Po dotarciu na miej-

sce jest przywitany przez Inspektora, ks. Vicente Santilli i innych wspó³-

braci, Inspektorkê, S. Matilde Nevares i grupê CMW, cz³onków Rodzi-

ny Salezjañskiej i m³odzie¿. Przybywszy do domu rekolekcyjnego Sióstr

Dominikanek, miejsce zjazdów, ks. Chávez pozdrawia Radcê Regio-

nalnego ks. Esteban Ortiz i Inspektorów oraz Delegatów ds. Formacji

i Duszpasterstwa M³odzie¿owego, przedstawicieli MGS (Salezjañskiego

Ruchu M³odzie¿y) i Grupy Opzione preferenziale Regionu Ameryki

rodkowej, którym po kolacji wyg³asza s³ówko wieczorne.

W czwartek 22 padziernika i pi¹tek 23, do wczesnego popo³udnia,

ma miejsce spotkanie z Inspektorami, któremu to Ksi¹dz Genera³ prze-

wodniczy i animuje razem z ks. Adriano Bregolin. Po po³udniu 23, za-

koñczywszy zebranie z Inspektorami, wyje¿d¿a do Magdalena del

6.2 Page 52

▲back to top

52 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Mar, do domu formacyjnego, gdzie ma spotkanie z Dyrektorami, Sa-

lezjanami z domów z Limy i wspó³braæmi w formacji pocz¹tkowej.

Nastêpnie jedzie do siedziby CONFER (Konferencja Zakonów), gdzie

wyg³asza odczyt do zakonników i sióstr zakonnych.

W sobotê 24 padziernika, inauguruje trzydniowe rozwa¿ania na

temat zebrania z Aparecida celebruj¹c Eucharystiê i wyg³aszaj¹c kon-

ferencjê, rozpoczynaj¹c¹ i uczestniczy w dalszym programie. Wieczo-

rem jedzie do Szko³y im. w. Franciszka Salezego, gdzie ma spotkanie

z Rodzin¹ Salezjañsk¹ i m³odzie¿¹ MGS (Salezjañskiego Ruchu M³o-

dzie¿owego) Inspektorii Peruwiañskiej, po której nastêpuje kolacja.

W niedzielê 25 pa¿dzernika, kontynuuje zebranie na temat Apare-

cida. W godzinach popo³udniowych ks. Chávez udaje siê z wizyt¹ do

Jego Ekscelencji Ramón Gurruchaga, SDB. Nastêpnie spotyka siê

z CMW w ich domu inspektorialnym. Po czym dokonuje powiêcenia

Centrum Formacji Duszpasterskiej. Dzieñ koñczy siê kolacj¹ z postno-

wicjuszami w Magdalena.

Poniedzia³ek 26 pa¿dziernika, jest ostatnim dniem refleksji na temat

Aparecida, który zamyka siê koñcowym wyst¹pieniem Ksiêdza Gene-

ra³a, po czym jedzie na lotnisko, aby lecieæ z powrotem do Rzymu.

Ksi¹dz Genera³ kolejne dni spêdza w siedzibie, ze zwyczajnym in-

tensywnym rytmem pracy. W czwartek 29 padziernika, wieczorem,

udaje siê na UPS (Papieski Uniwersytet Salezjañski), aby celebrowaæ

Eucharystiê we wspomnienie B³. Micha³a Rua ze wszystkimi wspólno-

tami Wizytatorii. Nastêpnie, zatrzymuje siê na kolacji, wraz ze wspó³-

braæmi Wspólnoty B³. Micha³a Rua.

Listopad 2009

W niedzielê 1 listopada, wczesnym rankiem, ks. Chávez udaje siê

do Bazyliki wiêtego Piotra. Tam przewodniczy Mszy w., w Uroczy-

stoæ Wszystkich wiêtych, dla uczestników Corsa dei Santi, promo-

wanej przez Fundacjê Don Bosco nel Mondo. Powróciwszy do sie-

dziby, w po³udnie, z towarzysz¹cym mu jego sekretarzem ks. Juan José

Bartolomé, wyje¿d¿a do Kuwejtu. Na lotnisku zosta³ powitany przez

Dyrektora wspólnoty, ks. Tony DSouza, i wspó³braci z dwóch dzie³

oraz grupê Wspó³pracowników, z towarzysz¹cym im Wikariuszem

6.3 Page 53

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 53

Apostolskim, Jego Ekscelencj¹ Camillo Ballin, MCCG, z którym oso-

bicie udaje siê do jego rezydencji na krótki odpoczynek. O godz. 8:00

udaje siê do Indian English Accademy School w Salmiya, dzie³a przy-

nale¿¹cego do Inspektorii San Francesco Saverio w Mumbai (INB),

które powiêcone jest wychowaniu najbardziej ubogiej m³odzie¿y, z ró¿-

nych narodowoci i wyznañ. Ksi¹dz Genera³ zostaje przyjêty z entu-

zjazmem i przewodniczy w spotkaniu kulturalnym, na zakoñczenie któ-

rego zabiera g³os w dyskusji, po czym spotyka wspó³pracowników

wieckich, profesorów i zatrudnionych w administracji. W po³udnie

w rezydencji Wikariatu Apostolskiego, jako goæ Jego Ekscelencji Bal-

lin, Ksi¹dz Genera³ zatrzymuje siê na obiedzie ze wszystkimi ksiê¿mi

i siostrami zakonnymi Wikariatu, z przedstawicielem Nuncjatury

i wspó³braæmi salezjanami. Po po³udniu, ks. Chávez spotyka siê z miej-

scowymi wspó³braæmi salezjanami. Koñczy dzieñ celebracj¹ Mszy w.

w parafii w. Teresy. Wieczorem Ksi¹dz Genera³ spotyka salezjanów

wspó³pracowników, by³ych wychowanków i Rodzinê Salezjañsk¹, na-

stêpnie jedzie na lotnisko, sk¹d kontynuuje podró¿ do Delhi.

Po swoim przybyciu, rano we wtorek, 3 listopada, na lotnisku jest

powitany przez ks. Michael Peedikayil, Prze³o¿onego Inspektorii z New

Delhi (INN), i grupê wspó³braci. Przed obiadem udziela wywiadu. Wie-

czorem celebruje Eucharystiê i póniej ma spotkanie ze wspó³braæmi

i cz³onkami Rodziny Salezjañskiej.

Nastêpnego dnia, w rodê 4 listopada, wczesnym rankiem Ksi¹dz

Genera³ i ks. Michael Peedikayil jad¹ do Kolkata, gdzie zostaj¹ powi-

tani przez ks. Maria Arokiam Kanaga, Radcê Regionalnego dla Azji

Po³udniowej, oraz kilkunastu wspó³braci z Inspektorii. W po³udnie kon-

tynuuj¹ podró¿ do Dimapur. Tam s¹ przyjêci przez ks. James Poon-

thuruthil, Prze³o¿onego Inspektorii z Dimapur (IND), i licznych SDB

oraz CMW.

Pónym popo³udniem, przewodniczy Eucharystii z licznym udzia-

³em grupy Salezjañskiej, Córek Maryi Wspomo¿ycielki, Salezjanów

Wspó³pracowników i przedstawicieli innych grup Rodziny Salezjañ-

skiej. Po zakoñczeniu Mszy w., wyg³asza konferencjê do przyby³ych

wspó³braci, którzy pracuj¹ w pañstwach Nagaland, Arunachal Pradesh,

Assam i Manipur.

6.4 Page 54

▲back to top

54 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W czwartek 5 listopada, Ksi¹dz Genera³ spotyka siê z Biskupami

salezjañskimi: Jego Ekscelencj¹ Joseph Aind, z Diecezji Dibrugahr, i Je-

go Ekscelencj¹ P. K. George, z Diecezji Miao, przyby³ymi, aby wzi¹æ

udzia³ w ró¿nych wydarzeniach podczas wizytacji Inspektorii Dima-

pur i Guwahati. Nastêpnie jedzie do Don Bosco Higher Secondary

School, gdzie zostaje powitany przez ponad dwa tysi¹ce dzieci i m³o-

dzie¿y, przyby³ych z 46 dzie³ salezjañskich, znajduj¹cych siê w pañ-

stwach Nagaland, Manipur, Arunachal Pradesh i Upper Assam. Po czym

przewodniczy programowi kulturalnemu, w którym uczestnicz¹, oprócz

m³odzie¿y z naszych dzie³, wspó³bracia salezjanie, Córki Maryi Wspo-

mo¿ycielki, wspó³pracownicy, byli wychowankowie, profesorowie,

urzêdnicy pañstwowi, przyjaciele i sympatycy Ksiêdza Bosko.

Z Ksiêdzem Genera³em obecni s¹: Jego Ekscelencja Dominic Lu-

mon, Arcybiskup z Imphal i Administrator Apostolski Diecezji z Ko-

hima, Jego Ekscelencja John Thomas, Biskup z Itanagar, oraz Biskupi

salezjañscy, Jego Ekscelencja Joseph Aind i Jego Ekscelencja P. K.

George, ks. Maria Arokiam i Inspektorzy, ks. Michael Peedikayil (INN)

i ks. James Poonthuruthil (IND), i wiele innych zaproszonych osób. Po

po³udniu, w domu inspektorialnym, Ksi¹dz Genera³ spotyka Salezja-

nów Wspó³pracowników z Inspektorii. Po zakoñczeniu spotkania ze

Wspó³pracownikami, ks. Chávez udaje siê do domu siedziby postno-

wicjatu, gdzie zostaje przyjêty przez salezjanów w formacji, du¿¹ licz-

bê kap³anów i przez ponad 100 przedstawicieli Rodziny Salezjañskiej

(CMW, MSMHC, SS. CC., By³ych Wychowanków) oraz innych za-

konników. Tutaj Ksi¹dz Genera³ celebruje Eucharystiê.

Nastêpnego dnia, w pi¹tek 6 listopada, Ksi¹dz Genera³ ma zebra-

nie, razem z ks. Maria Arokiam, z Rad¹ Inspektorialn¹ i póniej prze-

wodniczy Eucharystii, podczas której dokonuje ob³óczyn nowicjuszy.

Na zakoñczenie Mszy w., ks. Chávez spotyka przedstawicieli By³ych

Wychowanków wraz z Delegatami inspektorialnymi, z pañstw Naga-

land, Manipur, Assam i Arunachal Pradesh. Wczesnym popo³udniem

Ksi¹dz Genera³, ks. Maria Arokiam, ks. James Poonthurunthil, ks. Mi-

chael Peedikayil, oraz inni wspó³bracia jad¹ samochodem do Guwaha-

ti. Po przybyciu o pó³nocy do Umran, do szko³y rolniczej z Inspektorii

Guwahati, zostaj¹ przyjêci przez wspólnotê.

6.5 Page 55

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 55

Od soboty 7 listopada do wtorku 10, Ksi¹dz Genera³ sk³ada wizytê

w Inspektorii Guwahati, która obchodzi 50 rocznicê erygowania jako

Inspektorii. W sobotê 7, rano, podró¿uje samochodem z Umran do Shil-

long. Przeje¿d¿aj¹c przez Mawlai, Shillong, dzieci i wierni z Parafii

pw. Domenico Savio wychodz¹, aby przywitaæ go z wi¹zankami kwia-

tów. Po przybyciu do Don Bosco Technical School w Shillong, na

Mini Stadium, Ksi¹dz Genera³ celebruje Eucharystiê w obecnoci

dwóch tysiêcy dzieci i m³odzie¿y oraz licznych salezjanów i cz³onków

Rodziny Salezjañskiej. Po Mszy w. nastêpuje program kulturalny. Po

obiedzie, Ksi¹dz Genera³ udaje siê na obszar zabudowania arcybisku-

piego, aby uczestniczyæ w oficjalnych Uroczystociach Platynowego

Jubileuszu Diecezji Shillong. Szczególny blask temu wydarzeniu przy-

da³a obecnoæ Biskupów salezjañskich z regionu: Jego Ekscelencji

Dominic Jala, Arcybiskupem z Shillong; Jego Ekscelencji Thomas

Menamparambil, Arcybiskupem z Guwahati; Jego Ekscelencji Joseph

Aind, Biskupem z Dibrugarh; Jego Ekscelencji George P.K., Biskupem

z Miao i Jego Eskcelencji Robertem Kerketta, Biskupem emerytowa-

nym z Tezpur. Na tych wznios³ych obchodach byli obecni tak¿e In-

spektorzy, ks. José Almeida, (Guwahati), ks. Thomas Anchukandam,

(Bangalore), ks. James Poonthuruthil (Dimapur), ks. Noel Maddhichetty

(Hyderabad), ks. Thomas Ellicherail (Calcutta) i ks. Michael Peedikayil

(New Delhi), oraz wielka liczba Wspó³pracowników, Córek Maryi

Wspomo¿ycielki, Sióstr Misjonarek Maryi Wspomo¿ycielki i By³ych

Wychowanków. Potem ks. Chávez wyje¿d¿a do Nongthymmai, aby

powiêciæ i zainaugurowaæ Shelter Home Don Bosco w Rilang. Wród

obecnych nale¿y wskazaæ Pana BM Lanong i Pani¹ Ampereen Lyng-

doh, odpowiednio Zastêpcê Prezydenta i Ministra Edukacji w Rz¹dzie

pañstwa Meghalaya.

Na zakoñczenie tego wydarzenia Ksi¹dz Genera³ i osoby towa-

rzysz¹ce, mu wyje¿d¿aj¹ do Sacred Heart Theological College, aby

spotkaæ wspólnotê Studentatu i celebrowaæ, razem z Rodzin¹ Salezjañ-

sk¹, jubileusz Inspektorii. Sacred Heart, która da³a Zgromadzeniu

ponad 700 kap³anów. Po kolacji, na nieoficjalnym zebraniu, spotyka

siê z formatorami Studentatu i Inspektorami, przyby³ymi na obchody

Jubileuszowe.

6.6 Page 56

▲back to top

56 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Nastêpnego dnia, w niedzielê 8 listopada, Ksi¹dz Genera³, sk³ada

krótk¹ wizytê w Savio Juniorate, kieruj¹c s³owa pozdrowienia do aspi-

rantów, zanim uda siê do nowicjatu salezjañskiego Sunnyside w Shil-

long. We wspólnocie nowicjacie, ks. Chávez celebruje Eucharystiê

i powiêca sutanny 24 nowicjuszy i medale 3 nowicjuszy koadiutorów.

Przed po³udniem, sk³ada wizytê w Madonna Convent, Domu Macie-

rzystym Sióstr Wizytek, za³o¿onych przez Jego Ekscelencjê Huberta

Rosario, SDB, grupa ta która ubiega siê o przynale¿noæ do bycia cz³on-

kiem Rodziny Salezjañskiej. Potem jedzie do Domu Prowincjalnego

Córek Maryi Wspomo¿ycielki (CMW) w Nongthymmai, Shillong. Na-

stêpnie, w pierwszych godzinach popo³udniowych Ksi¹dz Genera³

uczestniczy w procesji Eucharystycznej, w miecie Shillong, przemie-

rzaj¹c wraz z innymi wiernymi oko³o 150.000 trzy kilometry trasy.

Procesja jest jednym z wa¿niejszych wydarzeñ, na poziomie religijnym,

Kocio³a Katolickiego miasta i celebruje siê j¹ ka¿dego roku w drug¹

niedzielê listopada, gromadz¹c wiernych z ca³ej Archidiecezji. W tym

roku procesja, zakoñczona adoracj¹ i b³ogos³awieñstwem Euchary-

stycznym, mia³a szczególne znaczenie, albowiem zbiega³a siê z zakoñ-

czeniem obchodów Platynowego Jubileuszu Archidiecezji Shillong. Na

zakoñczenie, ks. Chávez ma spotkanie z Narodow¹ Federacj¹ By³ych

Wychowanków Ksiêdza Bosko w Don Bosco Technical School

w Shillong. Póniej Ksi¹dz Genera³ udaje siê do rezydencji Arcybisku-

pa, Jego Ekscelencji Dominic Jala, razem z Biskupami oraz Inspekto-

rami, którzy uczestniczyli w procesji, aby wzi¹æ udzia³ w kolacji.

W poniedzia³ek 9 listopada, ks. Chávez zwiedza Muzeum i Biblio-

tekê Sacred Heart, po czym jedzie do Cherrapunjee, na powiêcenie

Sanktuarium Ksiêdza Bosko, wydarzeniu, w którym bior¹ udzia³ liczni

salezjanie, studenci i ludnoæ. Od razu po obiedzie Ksi¹dz Genera³ po-

wraca do Shillong, aby udaæ siê do St. Anthonys College, pierwszej

instytucji uniwersyteckiej salezjañskiej, która równie¿ obchodzi platy-

nowy jubileusz. Obchody maj¹ stycznoæ z obecnoci¹ Dr D.D.Lapang,

Chief Minister z pañstwa Meghalaya, Mr. Charles Pyngrope, Rzecz-

nik Parlamentu, i inni ministrowie, biskupi, inspektorzy, cz³onkowie

Rodziny Salezjañskiej, kadra i studenci. Po zakoñczeniu programu

kulturalnego, Ksi¹dz Genera³ wyrusza w podró¿ samochodem do Gu-

6.7 Page 57

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 57

wahati. Po przybyciu sk³ada wizytê w domu inspektorialnym CMW,

Auxilium Convent. Tam zatrzymuje siê na kolacji i wyg³asza s³ów-

ko wieczorne do sióstr, i póniej doje¿d¿a do domu prowincjalnego

SDB, gdzie nocuje.

Nastêpnego dnia, we wtorek 10 listopada, w godzinach porannych,

w katedrze w Guwahati Ksi¹dz Genera³ przewodniczy Eucharystii, ra-

zem z salezjanami z Assam i Tura, koñcz¹c w ten sposób obchody ju-

bileuszowe Inspektorii. Po niadaniu Ksi¹dz Genera³ i ks. Maria A. Ka-

naga spotykaj¹ siê z Rad¹ inspektorialn¹, i nastêpnie wyje¿d¿aj¹ do

Azzara. Tutaj ks. Chávez powiêca kamieñ wêgielny pos Uniwersytet

Don Bosco. Forum zebrane z okazji tego wydarzenia w DBCET sk³a-

da³o siê z oko³o 1.500 osób, poród których wiele osobowoci, cz³on-

ków Kocio³a lokalnego, urzêdników rz¹dowych, profesorów, i uczniów

ró¿nych szkó³ z miasta. Po obiedzie, Ksi¹dz Genera³ spotyka siê z ka-

dr¹ nowego Uniwersytetu, i potem jedzie na lotnisko w Guwahati, w to-

warzystwie ks. Maria Arokiam. W czasie postoju w Delhi, zatrzymuje

siê we wspólnocie w SPCI Center, biurze Konferencji Inspektorial-

nej Azji Po³udniowej, po czym odlatuje do Rzymu.

Spêdza kolejne dni od czwartku 12 listopada do soboty 14 w sie-

dzibie, ze zwyk³ym programem pracy. Wród spotkañ, nale¿y odnoto-

waæ to z Jego Eminencj¹ Kard. Tarcisio Bertone, wraz z ks. Adriano

Bregolin, wieczorem w czwartek 12, oraz to z czterema Biskupami sa-

lezjañskimi z Brazylii, odbywaj¹cymi Wizytê ad limina: J. E. Fernan-

do Legal, J. E. Irineu Danelon, J. E. Tarcisio Scaramussa i J. E. António

Carlos Altieri, na kolacji, w pi¹tek 13 listopada. W przeddzieñ, wie-

czorem tego samego dnia 13, ks. Chávez przewodniczy³ Eucharystii ze

wspólnot¹ w intencji swojego brata Miguel Ángel, który zmar³ poprzed-

niego dnia.

W niedzielê 15 listopada, w po³udnie, Ksi¹dz Genera³ wyje¿d¿a do

Portugalii, a¿eby wyg³osiæ Rekolekcje dla Inspektorów i Rad Inspekto-

rialnych Regoinu Europy Zachodniej. Rekolekcje odbywaj¹ siê w Tur-

cifal, w Domu Rekolekcyjnym Diecezji Lizboñskiej, i koñcz¹ siê w so-

botê 21 listopada

W ci¹gu tygodnia nale¿y wspomnieæ niektóre spotkania i dzia³al-

noci. We wtorek 17 listoada, ks. Chávez udziela wywiadu do Biulety-

6.8 Page 58

▲back to top

58 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

nu Salezjañskiego Portugalii i kolejny dla innego czasopisma. W rodê

18 listopsada, po po³udniowej konferencji, ma zebranie z Rad¹ inspek-

torialn¹ Inspektorii Francuskiej Belgii Po³udniowej, w której uczest-

niczy równie¿ Radca Regionalny ks. José Miguel Núñez. Wieczorem,

w czasie kolacji, spotyka siê z J. E. Joaquim Mendes SDB, Biskupem

Pomocniczym Diecezji Lizboñskiej, który przyby³, aby pozdrowiæ Ksiê-

dza Genera³a. W czwartek 19 listopada, po porannej konferencji, ks.

Chávez, w towarzystwie Inspektora Portugalii i Radcy Regionalnego,

udaje siê z wizyt¹ do Patriarchy, J. Em. Kard. José Policarpo. Po obie-

dzie udziela wywiadu telewizyjnego dla Canção Nova, i nastêpnie ma

zebranie z Rad¹ inspektorialn¹ Inspektorii León. Po po³udniu w pi¹tek

20 listopada, przyjmuje z wizyt¹ Inspektorkê S. Santos Maria z Con-

ceição i Radczyniê Generaln¹ S. Maria Luisa Miranda.

W sobotê 21 listopada, na zakoñczenie Rekolekcji, ks. Chávez udaje

siê do Sanktuarium w Fatimie, po czym jedzie na lotnisko, aby powró-

ciæ do siedziby.

W niedzielê 22 listopada, w godzinach porannych, spotyka cz³on-

ków zespo³u odnosz¹cego siê do przemylenia Duszpasterstwa M³o-

dzie¿owego, którzy zebrali siê w Domu Generalnym razem z Radc¹

ks. Fabio Attard i jego wspó³pracownikami w Dykasterium.

W poniedzia³ek 23 listopada, rano, udaje siê do siedziby USG (Unii

Prze³o¿onych Generalnych), na zebranie z Rad¹ Wykonawcz¹. W pierw-

szych godzinach popo³udniowych skierowuje s³owa pozdrowieñ do

wspó³braci, którzy koñcz¹ kurs formacji misjonarzy.

Od rody 25 listopada do pi¹tku 27, uczestniczy w Zgromadzeniu

USG (Unii Prze³o¿onych Generalnych), podczas którego zostaje po-

nownie wybrany na Przewodnicz¹cego.

W sobotê 28 listopada, rankiem, wyje¿d¿a na Sycyliê na wiêto

M³odzie¿y. Po swoim przybyciu, powitany jest przez ks. Gianni Maz-

zali, Inspektora, i S. Annê Razionale, Inspektorkê, oraz innych wspó³-

braci, siostry i cz³onków Rodziny Salezjañskiej. Bezzw³ocznie udaje

siê do Plaja na spotkanie z animatorami. Po obiedzie przemieszcza siê

do Zafferana, gdzie ma spotkanie z Radami inspektorialnymi Rodziny

Salezjañskiej.

6.9 Page 59

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 59

Nastêpnego dnia ks. Chávez, w towarzystwie Inspektora, odwie-

dza chorych wspó³braci w Pedara, potem udaje siê do PalaCatania,

gdzie odbywa siê wiêto M³odzie¿y, z uczestnictwem oko³o 4.000 m³o-

dzie¿y, pochodz¹cej z ró¿nych domów salezjañskich z Sycylii. Wie-

czorem powraca do Rzymu.

W poniedzia³ek 30 listopada, rozpoczynaj¹c zimow¹ sesjê plenar-

n¹, jest na zebraniu Rady Generalnej w domu RomaSan Tarcisio, któ-

re koñczy siê celebracj¹ Mszy w. i obiadem z wszystkimi wspó³braæ-

mi wspólnoty pw. w. Tarcyzjusza i pozosta³ych wspólnot Obszaru

Kalikstiañskiego.

4.2 Kronika Radców Generalnych

Wikariusz Księdza Generała

Wikariusz Ksiêdza Genera³a, ks. Adriano Bregolin, po zakoñcze-

niu letniej sesji plenarnej Rady Generalnej, uczestniczy³ w niektórych

znacz¹cych momentach Zgromadzenia: By³ych Wychowanek CMW,

które odby³o siê w Rzymie w Salesianum. W szczególnoci, dnia

31 lipca przewodniczy³ w rozeznaniu Zgromadzenia, w wyborze Prze-

wodnicz¹cego wiatowego.

Dnia 4 sierpnia, uda³ siê do Fatimy, w Portugalii, na spotkanie for-

macyjne (56 sierpieñ) powiêcone m³odym kap³anom i koadiutorom

z okresu kwinkwenium, z Regionu Europy Zachodniej.

Od 14 do 16 sierpnia towarzyszy³ Ksiêdzu Genera³owi do Turynu

z okazji Confronto Europeo Salezjañskiego Ruchu M³odzie¿owego.

W drugiej po³owie miesi¹ca sierpnia przebywa³ stale w siedzibie.

Od dnia 2 do dnia 8 wrzenia towarzyszy³ Ksiêdzu Genera³owi do

Hiszpanii. Wziêli razem kilka dni urlopu, przemierzaj¹c Cammino di

Santiago. W niedzielê 6 sierpnia, na zakoñczenie tego pielgrzymko-

wego prze¿ycia, wraz z kilkunastoma wspó³braæmi i przyjació³mi, od-

prawili Mszê w. na grobie Aposto³a. Dnia 7, stale razem, byli obecni

na otwarciu nowego dzie³a socjalnego: biura udzielaj¹cego pomocy ro-

botnikom cudzoziemcom w La Coruña.

6.10 Page 60

▲back to top

60 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Powróciwszy do siedziby, wieczorem 15 wrzenia, wyjecha³ do

Buenos Aires. Po przybyciu na miejsc, dnia 16 wrzenia, od razu kon-

tynuowa³ podró¿ do miasta Rosario. W tej Inspektorii odwiedzi³ kilka

dzie³, wród których Funes Aspirantat, Rosario San Domenico

Savio, Rosario San José, San Nicolás de los Arroyos i Szko³ê Rol-

nicz¹ w Ferré. Dnia 19 wrzenia, wzi¹³ udzia³ w spotkaniu Rodziny

Salezjañskiej z Argentyny w Rosario, San José. Od niedzieli 20 do

pi¹tku 25 wrzenia, wyg³osi³ Rekolekcje do wspó³braci salezjanów

w siedzibie w Manucho.

Dnia 26 wrzenia, w sobotê, razem z Inspektorami Argentyny uda³

siê do Manaus, w Brazylii, na spotkanie Inspektorów Regionu Ameryki

£aciñskiej - Sto¿ek Po³udniowy. Wtedy z W³och przyby³ z tej okazji

tak¿e Ksi¹dz Genera³. Dzieñ 29 wrzenia, zosta³ powiêcony na spo-

tkanie z Inspektorami, na temat dyscypliny zakonnej i odnosz¹cych siê

do niego dzia³añ zarz¹du. Wieczorem Ksi¹dz Wikariusz uczestniczy³

wraz z Ksiêdzem Genera³em i wszystkimi Inspektorami we wprowa-

dzeniu na urz¹d nowego Inspektora z Manaus, ks. Benjamin Morando.

Dnia 30 wrzenia, wyjecha³ razem z Ksiêdzem Genera³em w kie-

runku Europy, od 1 do 4 padziernika zatrzyma³ siê w Inspektorii Madry-

tu, bior¹c udzia³ w niektórych wydarzeniach w Salamance i Madrycie.

Po powrocie do Rzymu, od 5 do 14 padziernika by³ obecny na

sesji poredniej Rady Generalnej.

Po krótkiej przerwie odpoczynku, dnia 21 padziernika wyjecha³

z Ksiêdzem Genera³em do Limy w Peru. Tutaj przedstawi³ Inspekto-

rom Regionu Ameryki rodkowej w refleksjê na temat dyscypliny za-

konnej i podzieli³ siê z nimi problemami, z którymi mo¿na siê spotkaæ

w tym Regionie. Od dnia 25 do 27 padziernika, z³o¿y³ krótk¹ wizytê

w dzie³ach z Cuzco i Calca. W tym samym dniu 27 wyjecha³, aby po-

wróciæ do W³och. Dnia 28 padziernika, uda³ siê do Turynu, gdzie czê-

ciowo uczestniczy³ w Kongresie ACSSA (Stowarzyszenie Mi³oników

Historii Salezjañskiej) na temat ks. Micha³a Rua. Wieczorem 29 pa-

dziernika, w wiêto B³. Micha³a Rua, przewodniczy³ uroczystej Kon-

celebrze w Bazylice Maryi Wspomo¿ycielki.

Od 30 padziernika do 1go listopada, spêdzi³ kilka dni w rodzinie.

7 Pages 61-70

▲back to top

7.1 Page 61

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 61

Dnia 3 listopada wyjecha³ na wizytacjê animacji do Japonii. Tutaj,

dnia 4 listopada z³o¿y³ wizytê w domu salezjañskim w Osace i spotka³

miejscow¹ Rodzinê Salezjañsk¹, dla której wyg³osi³ konferencjê, po-

tem uczestniczy³ tak¿e w czasie wiêtowania.

Dnia 5 listopada spotka³ Dyrektorów z Inspektorii. Dnia 6, w to-

warzystwie Inspektora i Wikariusza inspektorialnego by³ w Nagasaki.

Tutaj równie¿, po pielgrzymce do miejsc mêczenników japoñskich i do

epicentrum katastrofy atomowej z 1945 roku, spotka³ siê z Rodzin¹

Salezjañsk¹. Pónym wieczorem przemieci³ siê do Beppu.

Dzieñ 6 listopada, by³ powiêcony dla Sisters of Charity of Jesus

(kiedy Siostry od Bo¿ej Mi³oci z Miyazaky). By³ to dzieñ koñcz¹-

cy ich Kapitu³ê Generaln¹ Specjaln¹. Ksi¹dz Wikariusz wyg³osi³ prze-

mówienie do wszystkich Sióstr Kapitulnych i potem celebrowa³ Eu-

charystiê na jej zakoñczenie. Po po³udniu spotka³ siê z miejscow¹ grup¹

Rodziny Salezjañskiej.

Dnia 8 listopada, uda³ siê do TokioChôfu, gdzie po po³udniu by³o

wielkie spotkanie Rodziny Salezjañskiej, wraz z wyg³oszeniem konfe-

rencji przez Ksiêdza Wikariusza, po czym nast¹pi³a celebracja Eucha-

rystii i moment akademii, w czasie braterskiego przyjêcia.

Dnia 9 listopada,, po celebracji Mszy w. we Wspólnocie CMW,

dla Sióstr w podesz³ym wieku i chorych, wci¹¿ w TokioChôfu, zwie-

dzi³ Szko³ê Politechniczn¹ Salesio Kosen. Nastêpnie po po³udniu,

z³o¿y³ wizytê w Centrum CMW w Akabane, przemawia³ do Sióstr Sa-

lezjanek z tego¿ miasta i zatrzyma³ siê z nimi na kolacji wi¹tecznej.

10 listopada, po Mszy w. celebrowanej dla wspó³braci w formacji,

uda³ siê na lotnisko, aby powróciæ do W³och.

Na kilka dni zatrzyma³ siê w Domu Generalnym, od 11 do 14 listo-

pada, i dnia 15go Wikariusz, ks. Adriano Bregolin wyjecha³ do Kana-

dy. Przybywszy do Montrealu, tego samego dnia celebrowa³ Euchary-

stiê w parafii pw. Maryi Wspomo¿ycielki, spotykaj¹c siê nastêpnie ze

wspó³braæmi ze Wspólnot z Montrealu i Sherbrooke. Dzieñ póniej spo-

tka³ miejscow¹ Rodzinê Salezjañsk¹, wyg³aszaj¹c przemówienie

i uczestnicz¹c w chwili wiêtowania. Dnia 17 listopada, odwiedzi³ Sa-

lezjañskie Centrum M³odzie¿owe, przemówi³ do wspó³braci ze Wspól-

noty pw. Maryi Wspomo¿ycielki i uczestniczy³ w obiedzie wdziêczno-

7.2 Page 62

▲back to top

62 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

ci ze wszystkimi wieckimi wspó³pracownikami naszych dzie³. W go-

dzinach wieczornych z³o¿y³ wizytê w parafii St. Joseph.

Kolejnego dnia, 18 listopada, w towarzystwie Inspektora ks. Tho-

mas Dunne, uda³ siê do New York - New Rochelle w USA. Po po³u-

dniu z³o¿y³ wizytê na placówce w Port Chester, spotykaj¹c nowicju-

szy, i celebrowa³ Mszê w. w miejscowej parafii dla imigrantów jêzyka

hiszpañskiego.

Nastêpnego dnia mia³ spotkanie z Rad¹ inspektorialn¹, podczas któ-

rej zosta³y przedstawione programy, plany animacji i problemy Inspek-

torii SUE.

Dnia 20 listopada, uda³ siê do Marian Shrine DB Retreat Center,

w Stony Point. Tutaj zwiedzi³ dzie³o, celebrowa³ Eucharystiê i spotka³

siê ze wspó³braæmi.

Wieczorem, tego samego dnia uda³ siê do Orange, aby spotkaæ

wspó³braci w formacji. Zatrzyma³ siê z nimi na modlitwie, przez d³u¿-

szy czas przemawia³ do nich i po czym spo¿y³ z nimi na kolacjê Dnia

21 listopada wyjecha³ do W³och.

Po kilku dniach pauzy, od 25 do 27 listopada uczestniczy³ w Sale-

sianum w Zgromadzeniu USG (Unii Prze³o¿onych Generalnych).

Radca ds. Formacji

W dniach 117 sierpnia, Radca ds. Formacji z³o¿y³ wizytê w trzech

Inspektoriach w Indiach. W szczególnoci, w Inspektorii Guwahati

(ING) uda³ siê do prenowicjatu w Agartala; w Shillong, w Sacred Heart

College udzieli³ pos³ug, wyg³osi³ wyk³ad inauguracyjny roku akade-

mickiego na temat Tworzyæ i studiowaæ teologiê po Synodzie na te-

mat S³owa Bo¿ego, uczestniczy³ w Curatorium; nadal w Shillong prze-

wodniczy³ Eucharystii, podczas pierwszej profesji zakonnej CMW,

spotka³ salezjanów koadiutorów w formacji, dla nich swoistej, z³o¿y³

wizytê w Szkole apostolskiej Savio Juniorate, spotka³ nowicjuszy

w Sunnyside; w koñcu odwiedzi³ Guwahati Azara, z okazji zapo-

cz¹tkowania nowego Uniwersytetu Don Bosco. W Inspektorii INH

w Hyderabad, uczestniczy³ przez dwa dni w Zebraniu Konferencji Re-

gionu Azji Po³udniowej, by³ w nowicjacie w Manoarabad i postnowi-

7.3 Page 63

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 63

cjacie w Karunapura, odwiedzi³ parafiê pw. Santa Teresa, szko³ê im.

Don Bosco i dom dla dzieci ulicy w Navajeevan. W Inspektorii Ban-

galore (INK) mia³ spotkanie z wyk³adowcami, studentami i Curatorium

z Kristu Jyoti College w Bangalore; by³ w prenowicjacie w Mysore;

powtórnie w Bangalore z³o¿y³ wizytê w kociele pw. Don Bosco

i w parafii pw. Nostra Signora di Lourdes.

W sobotê 22 sierpnia w Rzymie Sacrofano wyg³osi³ dzieñ sku-

pienia do salezjanów ksiê¿y i salezjanów koadiutorów z Kwinkwe-

nium, z Regionu W³och i Bliskiego Wschodu. W pi¹tek 28 sierpnia

we Frascati uczestniczy³ w Zebraniu inspektorialnym Okrêgu W³och

Centralnych (ICC) na temat Rok Kap³añski. W sobotê, 5 wrzenia

w Mediolanie przedstawi³ Wi¹zankê 2010 w Inspektorii Lombarda

CMW i przewodniczy³ Eucharystii, podczas przekazania urzêdu nowej

Inspektorce.

W dniach od 14 do 19 wrzenia by³ w New Delhi, w Indiach. Tutaj,

po pierwsze, mia³ spotkanie z Komisj¹ inspektorialn¹ ds. formacji. Na-

stêpnie, w dniach 1516, razem z Radc¹ ds. Duszpasterstwa mia³ spo-

tkanie z Komisjami regionalnymi ds. formacji i duszpasterstwa m³o-

dzie¿owego na temat trzeciej centralnej czêci KG26 odnosz¹cej siê

do koniecznoci zapraszania. W dniach 1718 wzi¹³ udzia³ w Ko-

misji regionalnej ds. formacji. W New Delhi, oprócz tego, odwiedzi³

szko³ê techniczn¹ w Okhla, szko³ê w Alaknanda, dom dla dzieci ulicy

w Ashalayam.

Od 21 wrzenia do 2 padziernika by³ w Brazylii i Argentynie.

W dniach 2223 wrzenia w San Paolo uczestniczy³ w spotkaniu Ko-

misji regionalnych ds. duszpasterstwa m³odzie¿owego i formacji Re-

gionu Ameryki £aciñskiej Sto¿ek Po³udniowy, które wspólnie roz-

wa¿a³y trzeci¹ centraln¹ czêæ KG26, dotycz¹c¹ koniecznoci

zapraszania. Dnia 2526 uda³ siê do Buenos Aires, aby spotkaæ kie-

rownictwo Salezjañskiego Instytutu Teologicznego (ISET) i swoist¹

wspólnotê formacyjn¹ dla prezbiterów z San Justo. Od 27 wrzenia do

2 padziernika spotka³ wspólnoty formacyjne z Inspektorii Campo Gran-

de: aspirantat i prenowicjat, nowicjat i postnowicjat; odwiedzi³ parafiê

pw. Don Bosco oraz Muzeum kultur Don Bosco; w koñcu spotka³

siê z Komisj¹ inspektorialn¹ ds. formacji.

7.4 Page 64

▲back to top

64 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Po sesji poredniej Rady Generalnej, uda³ siê do Mozambiku od 16

do 28 padziernika; tutaj odwiedzi³ nowicjat w Namasha, prenowicjat

w Moamba oraz aspirantat w Matola. Uczestniczy³ w spotkaniu po³¹-

czonych Komisji ds. duszpasterstwa m³odzie¿owego i formacji na te-

mat trzeciej centralnej czêci KG26; nastêpnie uczestniczy³ w Komisji

regionalnej ds. formacji i w spotkaniu Inspektorów Regionu Afryki

i Madagaskaru.

Kolejno, wzi¹³ udzia³ w spotkaniu Komisji regionalnych ds. dusz-

pasterstwa m³odzie¿owego i formacji dla Regionu Ameryki rodko-

wej w Limiem w dniach 3031 padziernik, i póniej dla Regionu Eu-

ropy Pó³nocnej w Krakowie w dniach 56 listopada. W Krakowie potem

uczestniczy³ w spotkaniu Komisji regionalnej ds. formacji tego same-

go Regionu, w dniach 67 listopada. Dla Regionu W³och i Bliskiego

Wschodu po³¹czone zebranie Komisji ds. duszpasterstwa m³odzie¿o-

wego i formacji odby³o siê w RzymieSan Tarcisio w dniach 1011 li-

stopada; nastêpnie odby³o siê zebranie Komisji regionalnej ds. forma-

cji w dniach 1213 listopada.

W koñcu, Radca ds. Formacji, dnia 18 listopada uczestniczy³ w

Curatorium w TurynieCrocetta; dnia 19 listopada w Komisji ds. miejsc

duchowoci salezjañskiej i w Curatorium ds. swoistej formacji salezja-

nów koadiutorów na Valdocco; dnia 5 grudnia w Curatorium studen-

tów teologii z Gerini w Rzymie.

Radca ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego

Pierwszym zaanga¿owaniem Radcy ds. Duszpasterstwa M³odzie-

¿owego w miesi¹cu sierpniu 2009 by³o to, aby uczestniczyæ w spotka-

niu dla nowo nominowanych Dyrektorów Inspektorii z Hiszpanii, któ-

re odby³o siê w domu inspektorialnym w León, od 31 lipca do 6 sierpnia.

Od 8 do 16 sierpnia Radca uczestniczy³ w Confronto 2009,

w którym wziê³o udzia³ przedstawicielstwo oko³o 250 m³odych anima-

torów z ró¿nych krajów Europy. Koñcowy moment Confronto zosta³

ubogacony obecnoci¹ Ksiêdza Genera³a i Matki Generalnej dialogu-

j¹cymi z m³odzie¿¹, po czym nast¹pi³a celebracja eucharystyczna kon-

kluduj¹ca.

7.5 Page 65

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 65

W koñcu sierpnia, od 30 sierpnia a¿ do 1 wrzenia 2009, ks. Fabio

Attard, razem z ks. Antonim Balcerzakiem poprowadzi³ trzy dni re-

fleksji i studium dla salezjanów, salezjanek i wieckich wspó³pracow-

ników w dziedzinie Duszpasterstwa M³odzie¿owego w Austrii.

Kolejno mia³o miejsce szeæ spotkañ w Regionach, podczas któ-

rych dykasterium Duszpasterstwa M³odzie¿owego i dykasterium ds.

Formacji, wspólnie prowadzili dni studium na temat animacji powo³a-

niowej i kierownictwa duchowego m³odzie¿y do salezjañskiego ¿ycia

zakonnego. Spotkania by³y: od 12 a¿ do 19 wrzenia 2009 podczas wi-

zyty animacji w Nuova Delhi. Drugie spotkanie w Brasilia, Brazylii,

od 28 wrzenia do 1 padziernika 2009. Trzecie spotkanie odby³o siê

w Maputo,w Mozambiku, od 19 do 25 padziernika, podczas gdy czwar-

te spotkanie mia³o miejsce w Limie, Peru, od 26 do 31 padziernika

2009. Ostatnie dwa spotkania zosta³y przeprowadzone w Europie: w

Krakowie, w Polsce, od 3 do 8 listopada 2009; i w Rzymie, od 10 do

13 listopada 2009 r.

W ci¹gu pierwszych dni padziernika ks. Fabio uczestniczy³ w ze-

braniach sesji poredniej Rady Generalnej.

Radca zosta³ zaproszony do wyg³oszenia trzech konferencji na te-

mat duszpasterstwa m³odzie¿owego, koniecznoci wychowania i kie-

rownictwa duchowego: pierwsza w Nave, jako Wyk³ad inauguracyjny

na rozpoczêcie roku akademickiego 20092010, w sobotê 10 padzier-

nika 2009;druga konferencja zosta³a wyg³oszona w Messynie, na Kon-

gresie, który dotyczy³ Koniecznoci Wychowania, w poniedzia³ek 23

listopada 2009; ostatnia konferencja odby³a siê na Valdocco, w Tury-

nie, w sobotê 28 listopada 2009, zaproponowana przez ICP dla salezja-

nów, salezjanek i wieckich wspó³pracowników na temat kierownic-

twa duchowego.

Poza tym Radca uczestniczy³ tak¿e w nastêpuj¹cych spotkaniach:

spotkanie z zarz¹dem DBYN w Brukseli, od czwartku 15 do soboty 17

padziernika 2009; udzia³ w konferencji na temat ewangelizacji, wy-

g³oszonej przez Jego Ekscelencjê Coda w TurynieCrocetta, w pi¹tek

13 listopada 2009 r.

Ostatnie dwa obowi¹zki by³y nastêpuj¹ce: konsultacja na nowego

Inspektora w Wielkiej Brytanii, od 14 do 19 listopada 2009; pierwsze

7.6 Page 66

▲back to top

66 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

spotkanie ekipy do Przemylenia Duszpasterstwa M³odzie¿owego, które

mia³o miejsce na w Domu Generalnym od pi¹tku 20 listopada a¿ do

niedzieli 22 listopada 2009 r.

Radca ds. Komunikacji Społecznej

Ksi¹dz Genera³ powierzy³ Radcy ds. Komunikacji Spo³ecznej (SC),

ks. Filiberto González, Wizytacjê nadzwyczajn¹ Inspektorii Meksykañ-

skiej México (MEM). Zosta³a ona przeprowadzona w dwóch okre-

sach: pierwszy od 1 sierpnia do 30 wrzenia i drugi od 3 do 24 listopa-

da. W tym czasie ks. Filiberto spotka³ siê z Inspektorem i jego Rad¹, ze

wszystkimi wspólnotami zakonnymi i wspólnotami wychowawczymi

oraz ze znacz¹cymi grupami animacji wychowawczoduszpasterskiej.

Na zakoñczenie Wizytacji przedstawi³ wszystkim wspó³braciom Inspek-

torii sprawozdanie, przewodniczy³ celebracji eucharystycznej i zatrzy-

ma³ siê z nimi na wspólny obiad.

Oprócz zwyk³ych obowi¹zków Wizytacji, 6 sierpnia Radca prze-

wodniczy³ celebracji z³o¿enia lubów zakonnych przez CMW z Mek-

syku Po³udniowego (MME), i 15 sierpnia lubów wieczystych jed-

nego ze wspó³braci z MEM i pierwszej profesji wspó³braci z Inspektorii

MEG i MEM, te dwie celebracje odby³y siê w Narodowym Sanktu-

arium Maryi Wspomo¿ycielki w Città di Messico.

Podczas wizyty we wspólnotach z Puebla nagra³ godzinny wywiad

dla TV El Sembrador, w którym przedstawi³ 150 rocznicê za³o¿enia

Zgromadzenia, Ksiêdza Bosko wychowawcê i Oratorium, System Za-

pobiegawczy oraz salezjañskie Misje w programie dla ca³ej Ameryki

jêzyka hiszpañskiego.

Dnia 1 padziernika powróci³ do domu Generalnego i wzi¹³ udzia³

w sesji poredniej Rady Generalnej: od 4 do 14 padziernika.

Od 15 do 18 padziernika uczestniczy³, razem z ks. Jaime González,

cz³onkiem Dykasterium ds. Komunikacji Spo³ecznej (CS), w spotka-

niu Delegatów ds. CS z Regionu Iberica w Barcelonie (Martí Codolar

i Sarriá).

Od 23 do 30 padziernika wzi¹³ udzia³, razem z ks. Julian Fox, cz³on-

kiem Dykasterium ds. CS, w trzech spotkaniach, które odby³y siê w do-

7.7 Page 67

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 67

mu inspektorialnym z Hyderabad w Indiach, dla Regionu Azji Po³u-

dniowej: Delegatów Inspektorialnych ds. CS, Wydawców Biuletynu

Salezjañskiego i Dyrektorów Wydawnictw oraz Dyrektorów Centrów

Formacji do CS. Odwiedzi³ i skierowa³ s³owa pozdrowieñ do ch³op-

ców ulicy, przyjêtych w dziele Ksiêdza Bosko.

Po powrocie do Meksyku, 3 listopada ks. Filiberto kontynuowa³

drug¹ czêæ Wizytacji nadzwyczajnej, zakoñczaj¹c j¹ 24 listopada.

W miêdzyczasie cz³onkowie ekipy Dykasterium, oprócz zwyk³ych

prac, zadbali o produkcjê DVD z Wi¹zank¹ i ze 150 rocznic¹ za³o¿enia

Zgromadzenia, publikacjê rocznika Salesiani 2010, oraz wród in-

nych rzeczy make over witryny sdb.org.

Radca ds. Misji

Zaraz po letniej sesji plenarnej Rady Generalnej, ks. Václav Kle-

ment wyjecha³ na Wizytacjê Nadzwyczajn¹ Delegatury inspektorialnej

Papua New Guinea i Isole Salomone, przynale¿¹cej do Inspektorii FIN

(228 sierpieñ). Przemierzaj¹c po raz drugi jako Wizytator dziesiêæ

wspólnot z 38 wspó³braæmi, móg³ zauwa¿yæ jakociowy wzrost misyj-

ny, zapa³u salezjañskiego, dziel¹c siê ze wspó³braæmi wyzwaniami cier-

pliwej pracy powo³aniowej i ewangelizacyjnej.

Nastêpnie Radca poprowadzi³ dla Ameryki, razem z Radczyni¹

Generaln¹ ds. misji CMW, S. Alaide Deretti, seminarium formacyjne

dla delegatów i koordynatorek animacji misyjnej (CumbayáEkwador,

29 sierpieñ 4 wrzesieñ), w którym uczestniczy³o 30 SDB i 37 CMW.

Wród rozlicznych owoców wydarzenia by³o wspólne przygotowanie

i animacja poprzez trzy Dykasteria ds. misji salezjañskiej (CS, Misje,

Duszpasterstwo m³odzie¿owe), ze wsparciem logistycznym i fachowym

Centrum Regionalnego Formacji Ci¹g³ej z Quito oraz Inspektorii

Ekwadoru.

Kurs przygotowawczy do 140. wyprawy misyjnej (RzymSalesia-

num i Colle Don Bosco, 527 wrzesieñ) by³ poprowadzony pierwszy

raz po KG26 przez ca³¹ ekipê Dykasterium: ks. Alfred Maravilla (for-

macja misyjna), ks. Stanis³aw Rafa³ko (prokuryprojekty, wolontariat

misyjny), ks. Dionisio Pacheco (sekretarz, kurs misjonarzy UPS). Ksi¹dz

7.8 Page 68

▲back to top

68 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Genera³ wrêczy³ Krzy¿e misyjne 33 misjonarzom SDB, 6 misjonarkom

CMW, 15 wieckim wolontariuszom misyjnym, pochodz¹cym z piêciu

krajów Europy.

Nastêpnie Radca pozosta³ w Turynie z wizyt¹ w Prokurze (2829

wrzesieñ), której Dyrektorem jest ks. Pier Luigi Zuffetti, zapoznaj¹c

siê z personelem i doceniaj¹c ca³oæ ofiarowanej pracy.

Pierwsza wizyta animacyjna, dotycz¹ca misjonarzy dla Projektu

Europa odby³a siê od 30 wrzenia do 3 padziernika z dwunasto-

ma misjonarzami pracuj¹cymi na Wêgrzech w Budapeszcie i Kazinc-

barcika. W czasie powrotu uczestniczy³ w dorocznym spotkaniu Inspek-

torów z Rejonu CIMEC (CEP, CRO, SLK, SLO, UNG) w Bratys³awie,

razem z Radc¹ Regionalnym ks. tefan Turanský (34 padziernik),

wnosz¹c wk³ad do animacji misyjnej.

Po sesji poredniej Rady Generalnej, Radca ds. misji wzi¹³ udzia³

w IX Zebraniu generalnym Don Bosco Network (RzymSacro Cuore,

1516 padziernika), po czym przewodniczy³ Kongresowi misyjnemu

w VeneziaMestre (INE), z zaproszeniem ró¿nych grup misyjnych z In-

spektorii Triveneto.

Jako owoc pierwszego spotkania Komisji ds. Projektu Europa,

ks. Klement z³o¿y³ wizytê w kilku Inspektoriach Europy Pó³nocnej, aby

zweryfikowaæ przyjêcie i sukcesywn¹ formacjê wspó³braci, którzy zo-

stali pos³ani przez Ksiêdza Genera³a, aby przyczyniaæ siê do o¿ywie-

nia charyzmatu salezjañskiego. Kilka krótkich wizyt w Inspektoriach

GBR (London, 1920 padziernika); IRL (Dublin, 2122 padzierni-

ka); BEN i FRB (Bruxelles, Leuven, Amsterdam 2324 padzierni-

ka) i w koñcu AUS (Wien, 2627 padziernika). W tym samym czasie

móg³ podzieliæ siê owocami wizyt ze wszystkimi Inspektorami Rejonu

TedescoAtlantica (Benediktbeuern, 25 padziernik).

Aby odzyskaæ si³y fizyczne i duchowe Radca odby³ krótkie odwie-

dziny w rodzinie i nastêpnie wyg³osi³ Rekolekcje w Sebranice (CEP),

w dniach 28 padziernik 6 listopad. Przed powrotem do Rzymu po-

prowadzi³ inspektorialne dni Inspektorii z Pragi o temacie Ewangeli-

zacja salezjañska dzisiaj; uczestniczy³o w nich oko³o 200 cz³onków,

z 7 grup FS (Rodziny Salezjañskiej).

7.9 Page 69

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 69

Krótka wizyta w nowej obecnoci misyjnej, w Bangladesh, w Utrail

(914 listopada) pozwoli³o poznaæ nadzieje i wyzwania pierwszej pla-

cówki zapocz¹tkowanej przez ks. Francis Alencherry w lutym 2009

roku; spotka³ tak¿e Biskupa z Mymeshing, Jego Ekscelencjê Ponen Paul

Kubi, CSC.

Ostatnie seminarium regionalne w 2009 roku, dla Delegatów ani-

macji misyjnej odby³o siê w Manila, Tuloy sa Don Bosco, z uczest-

nictwem 15 Delegatów SDB i 7 CMW, w dniach 1518 listopada.

Jako czêæ dynamiki DOMISAL (Dzieñ Misji Salezjañskiej) 2010

Salezjanie Ksiêdza Bosko krocz¹ razem z Cyganami Sinti Rad-

ca uczestniczy³ w miêdzynarodowym Zjedzie w KoiceBardejov

(SLK, 2023 listopada), z udzia³em 89 SDB, CMW, wieckich wspó³-

pracowników i tak¿e licznych Cyganów w³¹czonych w tê misjê.

Ostatnim wydarzeniem semestru by³o Seminarium dla Dyrekto-

rów Prokur inspektorialnych, które odby³o siê w Rzymie, w Domu

Generalnym, w dniach 2528 listopada. Razem z Radc¹ ds. misji i Eko-

nomem Generalnym, uczestniczy³o w nim 37 Dyrektorów Prokur, przy-

by³ych ze wszystkich omiu Regionów salezjañskich.

Pocz¹wszy od miesi¹ca sierpnia Dykasterium ds. Misji rozpoczê³o

tworzenie w witrynie www.sdb.org (AGORAzarezerwowana), p³asz-

czyznê wewn¹trz aktywn¹ dla formacji misyjnej (w piêciu jêzykach)

i animacji misyjnej. W ten sposób s¹ do dyspozycji wszystkie podsta-

wowe materia³y dla Delegatów animacji misyjnej, b¹d te¿ trzydzieci

zasadniczych tematów formacji misyjnej, na wzorze dorocznego kursu

dla nowych misjonarzy (trzy jednostki: dynamiki kulturowe, uzasad-

nienie misyjnoci, dynamiki misji salezjañskich).

Ekonom Generalny

Zakoñczona sesja letnia Rady Generalnej i ko. Claudio Marangio

od 12 do 26 wrzenia uda³ siê do Kolumbii z wizyt¹ animacji do dwóch

Inspektorii, Bogotá i Medellín; w Bogotá jego wizyta w³¹czy³a siê w t¹

nadzwyczajn¹ Radcy Regionalnego.

Powróciwszy do Rzymu, 2 padziernika, uda³ siê do TurynuVal-

docco na spotkania z Inspektorem ICP i Prokuratorem misyjnym,

7.10 Page 70

▲back to top

70 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w zwi¹zku z odnowieniem Umowy miêdzy Inspektori¹ Piemontu i Dy-

rekcj¹ Generaln¹. Nastêpnego dnia, 3 padziernika, wzi¹³ udzia³ w Ra-

dzie administracyjnej Wydawnictwa SEI.

Wróciwszy do Rzymu, od 5 do 14 padziernika, uczestniczy³ w se-

sji poredniej Rady Generalnej, po zakoñczeniu której, od 16 do 19

uda³ siê z wizyt¹ do Delegatury Ukraiñskiej.

Ci¹gle w miesi¹cu padzierniku, od 28 do 29 uczestniczy³ w spo-

tkaniu Rady Prokury misyjnej w Bonn, aby nastêpnie pojechaæ z wizy-

t¹ animacyjn¹ do dwóch Inspektorii w Brazylii Porto Alegre (od 31

padziernika do 6 listopada) i Brazylii - Campo Grande (od 6 do 13

listopada).

Po powrocie do Rzymu, dnia 19 listopada, razem z Radc¹ ds. For-

macji, uda³ siê do Turynu, aby wzi¹æ udzia³ w pracach Komisji Cen-

tralnej Projektu Valdocco. Wci¹¿ razem z Radc¹ ds. Formacji, dnia

24 listopada przewodniczy³ pracom Rady Wy¿szej Administracji dzie-

³a PAS.

W koñcu od 25 do 28 listopada, wspólnie z Radc¹ ds. Misji, prze-

wodniczy³ seminarium dla inspektorialnych Prokuratorów misyjnych

w Domu Generalnym.

Radca Regionu Afryka Madagaskar

Radca Regionalny dla Afryki i Madagaskaru, ks. Guillermo Basa-

ñes, w czasie drugiej po³owy sierpnia 2009 roku, wdro¿y³ konsultacjê

na nominacjê nowych Prze³o¿onych w Wizytatoriach Afryki Tropikal-

noRównikowej (ATE), Afryki Zachodniej jêzyka angielskiego (AFW)

i Afryki Zachodniej jêzyka francuskiego (AFO). Przeprowadzi³ animacjê

ró¿nych posiedzeñ ze wspó³braæmi w Yaoundé (Kamerun) w Wizyta-

torii ATE; w Ibadan (Nigeria), w Ashaiman (Ghana) i w Freetown (Sierra

Leone) w Wizytatorii AFW; i ostatecznie w Lomé (Togo) w Wizytato-

rii AFO.

Dnia 2 wrzenia rozpocz¹³ Wizytacjê Nadzwyczajn¹ w Wizytatorii

ZMB, przemierzaj¹c wszystkie wspólnoty i spotykaj¹c ka¿dego ze

wspó³braci w czterech pañstwach, które tworz¹ tê Wizytatoriê: Zambia,

Malawi, Zimbabue i Namibia. Wizytacja w ZMB zakoñczona 26 listo-

pada na spotkaniu z Rad¹ Wizytatorii, w Domu Inspektorialnym w Cha-

8 Pages 71-80

▲back to top

8.1 Page 71

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 71

wama (Lusaka, Zambia). Do tego momentu Radca Regionalny zwizy-

towa³ ju¿ 32 kraje z 37, które stanowi¹ czêæ Regionu.

Wizytacja Nadzwyczajna w ZMB mia³a przerwê w miesi¹cu pa-

dzierniku, w którym ks. Basañes wzi¹³ udzia³ w 2 Zgromadzeniu Spe-

cjalnym dla Afryki Synodu Biskupów, od 4 do 25 padziernika. By³ jed-

nym z Ojców Synodalnych Salezjañskich, którzy uczestniczyli w tym

znamiennym wydarzeniu.

W tym samym dniu zakoñczenia Synodu, powróci³ do Afryki, a w³a-

ciwie do Maputo (Mozambik), gdzie przewodniczy³ ósmej Konferen-

cji Inspektorii i Wizytatorii Afryki i Madagaskaru (CIVAM). By³a to

sprzyjaj¹ca sposobnoæ, aby przekazaæ osobicie wiadomoci i dowiad-

czenie Synodu. Dnia 1 listopada, po zakoñczeniu spotkania CIVAM,

z³o¿y³ wizytê w nowicjacie miêdzyinspektorialnym w Namaacha.

Od Maputo, 2 listopada, Radca Regionalny rozpocz¹³ ponownie

Wizytacjê w ZMB, przyje¿d¿aj¹c do Harare (Zimbabue). W koñcu li-

stopada powróci³ do Rzymu, aby wzi¹æ udzia³ w zimowej sesji plenar-

nej Rady Generalnej.

Radca Regionu Ameryka £aciñska Sto¿ek Po³udniowy

Po zakoñczeniu sesji czerwieclipiec Rady Generalnej, ks. Natale

Vitali uczestniczy³ w Curatorium Regionalnego Centrum Formacji dla

Koadiutorów (CRESCO) w Gwatemali. Byli obecni po raz pierwszy

obydwaj Radcy Regionalni Ameryki. Z Regionu Ameryki £aciñskiej

Sto¿ek Po³udniowy uczestniczy³ jeden przedstawiciel formacji, ks. San-

tiago Negrotti z ABA i 7 wspó³braci koadiutorów.

Dnia 8 sierpnia rozpocz¹³ Wizytacjê Nadzwyczajn¹ w Inspektorii

z Recife, Brazylia. Ta salezjañska Inspektoria ma 18 wspólnot i 106

salezjanów, którzy pracuj¹ w szko³ach, parafiach, dzie³ach socjalnych

i innych dzie³ach, na rzecz ubogich dzieci i m³odzie¿y. Wizytacja za-

koñczy³a siê 12 listopada.

Wizytator jednoczenie przeprowadzi³ konsultacjê na nowego In-

spektora w Recife, na omiu spotkaniach, w których uczestniczy³o 100

salezjanów z Inspektorii.

Od 17 do 20 sierpnia, Radca Regionalny uczestniczy³ w Curato-

rium Studentatu teologicznego z São Paulo, Lapa. Nastêpnie, towarzy-

8.2 Page 72

▲back to top

72 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

szy³ Ksiêdzu Genera³owi w czasie wizyty animacyjnej, któr¹ przepro-

wadzi³ od 21 do 25 sierpnia w Inspektorii Campo Grande i od 26 do 29

w Inspektorii Recife.

Dnia 31 sierpnia spotka³ siê z Rad¹ Inspektorialn¹ z Buenos Aires

i 1 wrzenia z Curatorium Studentatu teologicznego z Buenos Aires,

gdzie znajduj¹ siê wszyscy studenci teologii z Argentyny salezjañskiej.

Dnia 3 wrzenia, wzi¹³ udzia³ w zebraniu Rady Inspektorialnej z Pa-

ragwaju i uczestniczy³ w spotkaniu salezjanów kap³anów i koadiuto-

rów z CISUR, którzy prze¿ywaj¹ swoje pierwsze piêæ lat kap³añstwa

lub swojej profesji wieczystej.

W dniach 23 i 24 wrzenia uczestniczy³ w spotkaniu Delegatów ds.

Duszpasterstwa M³odzie¿owego i ds. Formacji z Regionu w São Pau-

lo, z obecnoci¹ ks. Fabio Attard i ks. Francesco Cereda.

Od 28 a¿ do 30 wrzenia wzi¹³ udzia³ w spotkaniu Inspektorów

Regionu, w miecie Manaus, Brazylia, z obecnoci¹ Ksiêdza Genera³a

i jego Wikariusza. Dnia 29 wrzenia rozpocz¹³ swoj¹ pos³ugê jako Prze-

³o¿ony Inspektorii Manaus ks. Benjamin Morando.

Nastêpnie, 1 padziernika Radca Regionalny uczestniczy³ w zebra-

niu Dyrektorów Inspektorii z Manaus.

W dniach 2021 padziernika, w czasie Wizytacji nadzwyczajnej,

spotka³ siê z Dyrektorami Inspektorii z Recife, Delegatami Duszpaster-

stwa M³odzie¿owego i tak¿e Proboszczami.

Dnia 26 i 27 padziernika zebra³ siê z piêcioma Radami inspekto-

rialnymi z Argentyny salezjañskiej, w zakresie pracy, która pozwoli na

wdro¿enie w Argentynie dwóch nowych Inspektorii.

Dnia 13 listopada, w Córdoba, uczestniczy³ we wspólnym spotkaniu

Inspektorów Salezjañskich i Inspektorek CMW, i 15 listopada w ze-

braniu Inspektorów z CISUR.

Dnia 16 listopada uda³ siê do Inspektorii z Porto Alegre, Brazylia,

z wizyt¹ do domów formacyjnych i aby wzi¹æ udzia³ w zebraniu Rady

Inspektorialnej; tak samo uczyni³ dnia 19 w Inspektorii z Urugwaju,

wizytuj¹c tak¿e studentat teologiczny, który jest wspólnie w Paragwa-

ju; uczyni³ tak samo w Chile, uczestnicz¹c w Radzie inspektorialnej

i dokonuj¹c wizytacji w nowicjacie, postnowicjacie i teologacie.

Dnia 27 listopada powróci³ do Rzymu.

8.3 Page 73

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 73

Radca Regionu Ameryka rodkowa

Po zakoñczeniu letniej sesji plenarnej Rady Generalnej, ks. Este-

ban Ortiz González, Radca Regionalny dla Ameryki rodkowej, w so-

botê 1 sierpnia udaje siê w podró¿ do Gwatemali (CAM), aby wzi¹æ

udzia³ w Curatoriun z CRESCO (Centrum Formacji Specyficznej dla

Salezjanów Koadiutorów), które przebiega w dniach 3 i 4 sierpnia.

W czwartek, 6 sierpnia, udaje siê do Bogotá (COB) i uczestniczy,

w pi¹tek 7, w Curatoriun Wspólnoty Formacyjnej studentów teologii

z Inspektorii z Andów (BOL, COB, COM, ECU, PER).

W niedzielê, 9 sierpnia, udaje siê do Montrealu, gdzie bierze udzia³

w rekolekcjach Wspó³braci Wspólnot Kanadyjskich, w prowadzonych

1 lipca 2009 w Inspektori z New Rochelle (SUE);kaznodziej¹ jest ks.

Michael Winstanley, Inspektor Wielkiej Brytanii (GBR).

W niedzielê, 16 sierpnia, jedzie do Medellín (COM), aby spotkaæ

Inspektora ks. Vidal Niebles i Radê inspektorialn¹ i odwiedziæ domy

formacyjne. We wtorek 18, po po³udniu, uczestnicy w pogrzebie ks.

Gustavo Acosta, wspó³brata z Inspektorii, który zmar³ rano tamtego

dnia, po d³ugiej chorobie.

Nastêpnego dnia, w rodê 19 sierpnia, ks. Esteban Ortiz podró¿uje

do Bogotá, aby rozpocz¹æ, w imieniu Ksiêdza Genera³a, Wizytacjê Nad-

zwyczajn¹ w Inspetkorii San Pietro Claver (COB). Tego samego dnia

spotyka Inspektora, ks. Mario Peresson; nastêpnego dnia, w czwartek

20 sierpnia, Radê inspektorialn¹, Salezjanów ze Wspólnot z Bogotá

i Mosquera, w obecnoci których zaczyna Wizytacjê Nadzwyczajn¹,

podczas gdy wieczorem tego samego dnia, we Wspólnocie Teologatu,

rozpoczyna wizytacjê domów (19).

W czasie trwania Wizyty Nadzwyczajnej, Radca Regionalny uczest-

niczy, 3 i 4 wrzenia, w zebraniu Dyrektorów, i w sobotê 5 w wiêcie

inspektorialnym we Wspólnocie La Holanda, która obchodzi

40. rocznicê za³o¿enia Szko³y Rolniczej. Tutaj, wród celebransów jest

obecny Jego Ekscelencja Jesús Coronado, Biskup emeryt z Duitama,

za³o¿yciel dzie³a.

8.4 Page 74

▲back to top

74 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Od 12 do 20 wrzenia jest obecny w Inspektorii, jako czêæ dzia-

³alnoci Wizyty Nadzwyczajnej, Ekonom Generalny, ko. Claudio Ma-

rangio.

W niedzielê 18 padziernika ks. Esteban Ortiz przerywa wizytacjê

we Wspólnocie, aby udaæ siê do Limy i koordynowaæ doroczne zebra-

nie Inspektorów Regionu Ameryki rodkowej. Spotkanie odbywa siê

od 19 do 23 padziernika; Ksi¹dz Genera³, razem ze swoim Wikariu-

szem ks. Adriano Bregolin, jest obecny w czasie dwóch dni.

Zakoñczone zebranie Inspektorów, wszyscy uczestnicz¹ w wyk³a-

dach dotycz¹cych V Konferencji Generalnej Episkopatu Ameryki £a-

ciñskiej zorganizowanej w Aparecida, której przewodniczy³ Ksi¹dz

Genera³ przy wspó³pracy z Jego Ekscelencj¹ Pedro Barreto, Arcybi-

skupem z Huancayo, Jego Ekscelencj¹ Norbert Strotmann, Biskupem

z Chosica, dr Luis Solari, i ks. Rafael Borges, cz³onkiem équipe Dyka-

sterium ds. Duszpasterstwa M³odzie¿owego. Bior¹ tu udzia³ tak¿e De-

legaci Inspektorialni ds. Formacji i ds. Duszpasterstwa M³odzie¿owego,

konsulenci Salezjañskiego Ruchu M³odzie¿owego Inspektorii z Regio-

nu, oraz cz³onkowie équipe regionalnej, która koordynuje pracê z m³o-

dzie¿¹ w sytuacji zagro¿enia.

Inspektor ks. Vicente Santilli i jego Rada, tak samo jak wspó³bra-

cia z Inspektorii (PER), dali wszystko z siebie, aby zapewniæ jak naj-

wiêkszy udzia³ we wszystkich spotkaniach.

W rodê 28 padziernika Radca Regionalny powraca do Bogotá,

aby zakoñczyæ Wizytacjê Nadzwyczajn¹. W sobotê 7 listopada, w Szko-

le im. León XIII przedstawi³ koñcowe sprawozdanie Dyrektorom

Wspólnot i Wspó³braciom, którzy przybyli na zakoñczenie Wizytacji;

po po³udniu spotyka Inspektora i jego Radê.

W niedzielê 8 listopada, podró¿uje do Quito, gdzie spotyka Inspek-

tora ks. Marcelo Farfán i jego Radê, aby dokonaæ refleksji nad listem,

który Ksi¹dz Genera³ przes³a³ po niedawnej Wizytacji Nadzwyczajnej

w Inspektorii p.w. Najwiêtszego Serca Jezusowego w Ekwadorze

(ECU). W trakcie postoju w Quito, skierowuje s³owa pozdrowieñ do

uczestników spotkania trzeciego stopnia na temat salezjañskoci w Cen-

trum Regionalnym, spotyka équipe Centrum i uczestniczy w inaugura-

cji Kapitu³y Inspektorialnej.

8.5 Page 75

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 75

W rodê 11 listopada przeje¿d¿a do PortauPrince aby animowaæ

konsultacjê dotycz¹c¹ nominacji nowego Prze³o¿onego Wizytatorii pw.

Beato Filippo Rinaldi z Haiti (HAI). W czwartek 12 odbywa siê spo-

tkanie w prenowicjacie w Thorland z uczestnictwem 51 wspó³braci ze

wszystkich Wspólnot z HAI, aby dokonaæ refleksji i modliæ siê z oka-

zji konsultacji.

W pi¹tek 13 ks. Ortiz kontynuuje podró¿ do Santo Domingo i na-

stêpnego dnia, w godzinach porannych, uczestniczy w spotkaniu dwóch

Rad inspektorialnych (SDB i CMW); nastêpnie spotyka Inspektora

ks. Víctor Pichardo i jego Radê.

W niedzielê 15 listopada jedzie do New York, aby odwiedziæ swo-

j¹ rodzinê; w czwartek 19 udaje siê do New Rochelle, aby spotkaæ In-

spektora ks. Thomas Dunne i wzi¹æ udzia³ w zebraniu Rady inspekto-

rialnej SUE, której przewodniczy Wikariusz Ksiêdza Genera³a, ks.

Adriano Bregolin.

Ostatecznie, w pi¹tek 27 listopada powraca do Rzymu na zimow¹

sesjê plenarn¹ Rady Generalnej.

Radca Regionu Azja Wschodnia i Oceania

Radca Regionalny dla Regionu Azji Wschodniej Oceanii, ks.

Andrew Wong, wyjecha³ z Rzymu 1 sierpnia 2009 roku na wizytacjê

Regionu. Uda³ siê do Manili, gdzie w dniach 312 sierpnia wyg³osi³

Rekolekcje.

Nastêpnie spêdzi³ okres 1325 sierpnia w Wizytatorii z Timor EstIn-

donesia (ITM). Tam spotka³ siê z Inspektorem, Radcami inspektorial-

nymi i Dyrektorami w obliczu rozeznania dla przysz³ej konsultacji w

roku 2010 na nominacjê nowego Prze³o¿onego Wizytatorii.

Od 26 do 31 sierpnia uda³ siê do Wizytatorii z Myanmar (MYM).

Tak¿e tam, jak w Wizytatorii ITM, dokona³ przygotowañ do konsulta-

cji na nominacjê nowego Prze³o¿onego w przysz³ym roku.

W dniach od 1do 6 wrzenia, przeprowadzi³ wizytê animacji w In-

spektorii z Tajlandii (THA), przede wszystkim we wspólnotach, w któ-

rych nie móg³ dokonaæ wizytacji w zesz³ym roku. To s¹ wspólnoty na

po³udniu kraju. W Hua Hin, móg³ spotkaæ siê ze wspó³braæmi i innymi

cz³onkami Rodziny Salezjañskiej, zebranymi na seminarium na temat

8.6 Page 76

▲back to top

76 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w. Franciszka Salezego, któremu przewodniczy³ ks. Joseph Boenzi.

Na zakoñczenie swojej wizyty we wspólnotach, otrzyma³ wiadomoæ

o wypadku drogowym i mierci wspó³brata ks. Gerardo Macapinlac,

dyrektora jednej ze wspólnot w Inspektorii Filipin Pó³nocnych. Pob³o-

gos³awi³ zw³oki, zanim zosta³y przetransportowane do Manili na po-

grzeb i pochówek.

Od 7 do 10 wrzenia Radca Regionalny by³ w Kambod¿y na wizy-

tacji wspólnot z Sihanoukville (na po³udniu kraju) i Poipet (na pó³no-

cy). W istocie, nie móg³ dokonaæ wizytacji w Sihanoukville z powodu

deszczu i powodzi na drogach.

Natomiast, od 11 do 15 wrzeúnia dokona³ wizytacji we wspólno-

tach z Inspektorii Japoñskiej (GIA). Dnia 14 wrzenia, wraz ze wspó³-

braæmi móg³ celebrowaæ 80. rocznicê profesji zakonnej ks. Clodoveo-

Tassinari, w BeppuSôenchô. Przeýycie bardzo wzruszaj¹ce, gdy w

duchu rodzinnym i radoci, misjonarze oraz miejscowi wspó³bracia

mogli podzieliæ siê histori¹ odleg³ych lat pocz¹tków obecnoci Sale-

zjanów w tym kraju. W rzeczywistoci, od 1931 Beppu by³o centrum

misyjnym dla misjonarzy cudzoziemców.

Dnia 16 wrzenia ks. Wong przemieci³ siê z Japonii do Hongkon-

gu i rozpocz¹³ Wizytacjê Nadzwyczajn¹ w Inspektorii Chiñskiej (CIN).

Wspó³bracia z Inspektorii znajduj¹ siê w Hongkongu, Macau, Main-

land China i Taiwanie. W dniach 2224 padziernika Radca dokona³

przerwy w Wizytacji, aby udaæ siê do Manili, gdzie uczestniczy³ w do-

rocznym spotkaniu Curatorium Regionu, które odby³o siê w Centrum

Studiów im. Ksiêdza Bosko, Parañaque, Manila.

Od 25 padziernika do 19 listopada Radca kontynuowa³ Wizytacjê

Nadzwyczajn¹ w Inspektorii Chiñskiej. W dniach 2021 listopada, spo-

tka³ Inspektora, cz³onków Rady inspektorialnej i Dyrektorów, koñcz¹c

w ten sposób Wizytacjê Nadzwyczajn¹.

Dnia 23 listopada Radca Regionalny wyjecha³ z Hongkongu i po-

wróci³ do siedziby w Rzymie.

Radca Regionu Azja Po³udniowa

Radca Regionalny Azji Po³udniowej, ks. Maria Arokiam Kanaga,

wyjecha³ z Rzymu 2 sierpnia i przyby³ do wspólnoty salezjañskiej z Fu-

8.7 Page 77

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 77

jairah, w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, aby przeprowadziæ wi-

zytê animacji. Wspólnocie jest powierzona jedna parafia i dwie szko³y.

Po trzech dniach ubogaconych spotkaniami z wychowawcami i lud-

mi, dnia 6 sierpnia, Radca Regionalny wyjecha³ do Chennai, w Indiach.

Dnia 7 przemieci³ siê do Vijayawada w Inspektorii z Hyderabad, i na-

stêpnego dnia spotka³ oko³o 40 wspó³braci z Inspektorii INH, przepro-

wadzaj¹c konsultacjê na nowego Inspektora.

W dniach 9 i 10 sierpnia, uczestniczy³ w spotkaniu SPCSA, które-

mu przewodniczy³ ks. Francesco Cereda, Radca generalny ds. Forma-

cji i ks. Chrys Saldanha, wspó³pracownik Dykasterium. Od popo³udnia

10 a¿ do wieczoru dnia 11 sierpnia wzi¹³ udzia³ w Zebraniu Semestral-

nym SPCSA (Salesian Provincial Conference of South Asia). Na

zakoñczenie zebrania spotka³ siê w Hyderabad z ch³opcami z ulicy

i nastêpnie zatrzyma³ siê na kolacji ze wszystkimi Inspektorkami i De-

legatkami Konferencji inspektorialnej CMW z Indii.

Dnia 12 sierpnia, ks. Maria Arokiam przewodniczy³ pierwszej

Konsulcie Rodziny Salezjañskiej na poziomie regionalnym. Na spo-

tkaniu byli obecni wszyscy Inspektorzy SDB i Inspektorki CMW,

z Za³o¿ycielem grupy Disciples, Prze³o¿one Generalne Zgromadzeñ

SMA i VSDB oraz przedstawiciele Zgromadzeñ SMI i MSMHC. Gru-

pa wyrazi³a swoje zadowolenie ze spotkania i zdecydowa³a, aby co dwa

lata zrobiæ takie zebranie programacyjne dla wspólnego pos³annictwa.

Dnia 13 i 14 sierpnia, udaj¹c siê do Inspektorii z Hyderabad, Radca

Regionalny animowa³ konsultacjê na nowego Inspektora w trzech ró¿-

nych miejscach: Karunapuram, Hyderabad i Cuddapah. Z³o¿y³ wizy-

tê tak¿e we wspólnotach z Kurnool, Punganur, Cuddappah i Sodum

w Inspektorii.

Powróciwszy do Chennai, uczestniczy³ w krajowym spotkaniu

wszystkich salezjañskich wy¿szych Instytutów wychowania, które od-

by³o siê w Ennore, Chennai. Byli obecni na zebraniu, które trwa³o dwa

dni, przedstawiciele z oko³o trzydziestu Instytutów. Dnia 19 sierpnia

Radca Regionalny pojecha³ do Tiruchy i wzi¹³ udzia³ w inauguracji

uniwersyteckiego kursu studiów porednictwa w Don Bosco Alaihal

Communications Centre. Dnia 20 sierpnia rozpocz¹³ Wizytacjê Nad-

zwyczajn¹ w Inspektorii z Tiruchy (INT), celebracj¹ eucharystyczn¹

8.8 Page 78

▲back to top

78 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w domu inspektorialnym, z udzia³em wszystkich Dyrektorów. Rozpo-

czynaj¹c nastêpnego dnia w domu z Kazhiappanallur, Radca Regional-

ny przeprowadzi³ wizytacjê siedmiu domów, zakoñczy³ 2 wrzenia. Dnia

3 wrzenia uczestniczy³ w pogrzebie ks. Benjamin Puthota, który zmar³

niespodziewanie w Turcji, gdzie by³ dyrektorem. Nastêpnego dnia Radca

Regionalny, powróci³ do Tiruchy, spotka³ siê w ramach Wizytacji nad-

zwyczajnej z odpowiedzialnymi Rodziny Salezjañskiej i m³odymi

wspó³braæmi salezjanami. Przed swoim wyjazdem do Sri Lanki,

11 wrzenia, z wizyt¹ animacji i na spotkanie z prze³o¿onymi Wizyta-

torii, przeprowadzi³ wizytacjê w kolejnych trzech domach. Powróciw-

szy 14 wrzenia, kontynuowa³ wizytacjê domów, z wyj¹tkiem dnia

28 wrzesnia, kiedy to spêdzi³ ca³y dzieñ na spotkaniu z m³odymi wspó³-

braæmi kap³anami z kwinkwenium.

Dnia 1 padziernika Radca Regionalny spotka³ wszystkie Komisje

z Inspektorii, aby rozwa¿yæ ich funkcjonowanie. Dnia 3 padziernika

powróci³ do Rzymu, aby uczestniczyæ w sesji poredniej Rady Gene-

ralnej, z rozpatrzeniem Regionu Azji Po³udniowej. Po ubogacaj¹cym

zebraniu, które trwa³o 10 dni, powróci³ do Tiruchy dnia 15 padzierni-

ka i ponownie podj¹³ wizytacjê domów, a¿ do koñca miesi¹ca. Dnia

30 padziernika spotka³ siê z Rad¹ inspektorialn¹, aby przedstawiæ g³ów-

ne spostrze¿enia. Nastêpnego dnia przedstawi³ Dyrektorom i pozosta-

³ym wspó³braciom zebranym koñcowe sprawozdanie z Wizytacji i prze-

wodniczy³ Eucharystii dziêkczynienia.

Dnia 4 listopada, Radca Regionalny uda³ siê do Dimapur, aby spo-

tkaæ Ksiêdza Genera³a i jego Sekretarza ks. Juan José Bartolomé i to-

warzyszyæ im w ich wizycie w Inspektoriach z Dimapur i Guwahati.

Inspektoria z Guwahati obchodzi³a uroczystoæ 50 rocznicy jej za³o¿e-

nia, jako Inspektorii. Towarzyszy³ Ksiêdzu Genera³owi a¿ do dnia 10 li-

stopada, kiedy to razem pojechali do Delhi. Ksi¹dz Genera³ i jego se-

kretarz z³o¿yli wizytê w SPCSA House [SPCI Center], po czym

z powrotem wyjechali do Rzymu.

Przez kolejne dwa dni Radca Regionalny uczestniczy³ z progra-

mowym przemówieniem w krajowym Seminarium na temat Praw

ludzkich dzieci i m³odzie¿y, zorganizowanym przez Fundacjê Kon-

rad Adenauer, Jugend Dritte Welt i Don Bosco Youth Animation

8.9 Page 79

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 79

of South Asia. Potem, od 14 do 16 listopada, z³o¿y³ wizytê w dwóch

placówkach salezjañskich w Kathmandu, Nepal. Póniej, od 19 do 25

listopada, uda³ siê do Thiruvananthapuram, Kerala, na doroczne reko-

lekcje. Na dwa dni powróci³ do Chennai i dnia 28 listopada powróci³

do Rzymu.

Radca Regionu Europa Pó³noc

Po zakoñczeniu sesji letniej Rady Generalnej, ks. tefan Turanský,

po krótkim okresie odpoczynku, rozpocz¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹

w Inspektorii wiêtego Jana Bosko we Wroc³awiu, Polska (PLO),

która odby³a siê od 2 wrzenia do 23 listopada 2009.

Pierwsze spotkanie z Rad¹ inspektorialn¹, Salezjanami odpowie-

dzialnymi za duszpasterstwo m³odzie¿owe i formacjê umo¿liwi³o Rad-

cy zdobyæ ogólny obraz Inspektorii. Nastêpnie odby³o siê spotkanie

z dyrektorami wspólnot salezjañskich i proboszczami salezjañskimi.

Wizytacja zosta³a przerwana, aby wzi¹æ udzia³ w celebracji pierw-

szej profesji zakonnej wspó³braci nowicjuszy z Pinerolo, która mia³a

miejsce na Colle Don Bosco, w dniu 8 wrzenia. Ks. Turanský prze-

wodniczy³ celebracji eucharystycznej, na zaproszenie Ksiêdza Magi-

stra nowicjuszy, tak¿e z tej racji, ¿e ponad po³owa nowicjuszy pocho-

dzi³a z Regionu Europy Pó³nocnej. W ceremonii uczestniczyli liczni

wspó³bracia, rodzice, krewni i bardzo du¿o m³odzie¿y.

Nastêpnie Radca uda³ siê do Smiany (na wschód S³owacji), gdzie

w domu Ojców Pallotynów, od 11 do 13 wrzenia, przewodniczy³ spo-

tkaniu animacji dla oko³o 50 Prze³o¿onych ró¿nych zgromadzeñ zakon-

nych ¿eñskich. W ci¹gu trzech dni przedstawi³ treæ Instrukcji Kongrega-

cji ds. Instytutów ¯ycia Konsekrowanego i Stowarzyszeñ ¯ycia

Apostolskiego na temat Pos³uga w³adzy i pos³uszeñstwo (11 maj 2008).

Dnia 15 wrzenia na nowo podj¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹ Inspek-

torii z Wroc³awia. Ta Inspektoria, po prawie dwudziestu latach od upad-

ku komunizmu, stara siê dostosowaæ do nowych wyzwañ: wejcie kra-

ju do Unii Europejskiej, migracja m³odzie¿y i ca³ych rodzin, niepewnoæ

ekonomiczna, sekularyzacja spo³eczeñstwa, i podobne. W ostatnich la-

tach Salezjanie otworzyli ró¿norodne nowe dzie³a dla m³odzie¿y (szko³y,

8.10 Page 80

▲back to top

80 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

orodki wychowawcze dla trudnej m³odzie¿y) z zamierzeniem posze-

rzenia obszaru swojego pos³annictwa.

W trakcie Wizytacji Radca spotka³ siê tak¿e z rozmaitymi grupami

m³odzie¿owymi oraz z³o¿y³ wizytê w ró¿nych szko³ach salezjañskich.

Bardzo po¿yteczne i dodaj¹ce odwagi by³y przede wszystkim spotka-

nia z nauczycielami, którzy z gorliwoci¹ i powiêceniem anga¿uj¹ siê

w salezjañskie wychowanie.

Bardzo podnosz¹ca na duchu i korzystna by³a wizyta w miêdzyin-

spektorialnym nowicjacie w Kopcu. Znajduje siê w nim obecnie 9 no-

wicjuszy (8 pochodz¹cych z dwóch Inspektorii polskich i jeden z Okrêgu

Wschodniego).

Od 2 do 5 padziernika ks. Turanský pojecha³ do Bratys³awy (S³o-

wacja), na spotkanie animacyjne Inspektorów i Wikariuszy inspekto-

rialnych z obszaru CIMEC (piêæ Inspektorii z Europy Centralnej). By³a

tak¿e sposobnoæ, aby uczestniczyæ w krótkich momentach w Kongre-

sie licz¹cym oko³o 800 animatorów.

Ponowna przerwa w Wizytacji mia³a miejsce w dniach 2326 pa-

dziernika w Benediktbeurn (Niemcy), gdzie odby³o siê spotkanie ani-

macji Inspektorów i Delegatów inspektorialnych z obszaru Atlantycko-

niemieckiego. Tematem spotkania by³a Formacja wieckich, którzy

pracuj¹ i anga¿uj¹ siê w naszych dzie³ach. W spotkaniu uczestniczyli

tak¿e ró¿ni eksperci z Belgii i Niemiec w kwestii tematu.

Od 2 do 7 listopada Radca wzi¹³ udzia³ w spotkaniu animacji Dele-

gatów Regionu Europy Pó³nocnej, zorganizowanym przez Radcê ds.

Duszpasterstwa M³odzie¿owego, ks. Fabio Attard, i Radcê ds. Forma-

cji, ks. Francesco Cereda. W koñcu, uczestniczy³ w spotkaniu animacji

KSIP w Warszawie, dnia 16 listopada.

Zakoñczenie Wizytacji nadzwyczajnej w Inspektorii z Wroc³awia

(23 listopada 2009) zosta³o uwydatnione najpierw na piêknym spotka-

niu z Salezjanami Wspó³pracownikami, zebranymi ze wszystkich ich

Centrów, i nastêpnie na koñcowym spotkaniu z Rad¹ inspektorialn¹,

z dyrektorami i proboszczami.

Dnia 29 listopada Radca powróci³ do Rzymu, na sesjê zimow¹ Rady

Generalnej, w jej pierwszych dniach od 4 do 6 grudnia przeprowa-

dzi³ konsultacjê na nominacjê przysz³ego nowego Inspektora w Pra-

9 Pages 81-90

▲back to top

9.1 Page 81

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 81

dze. Spotkania ze wspó³braæmi odby³y siê w Pradze, Brnie i w Ostra-

wie, która w tym roku obchodzi uroczystoæ 75 rocznicy obecnoci sa-

lezjañskiej.

Radca Regionu Europa Zachodnia

Po zakoñczeniu zimowej sesji plenarnej Rady Generalnej, Radca

Regionalny ks. José Miguel Núñez opuszcza Rzym, aby udaæ siê do

León i uczestniczyæ w kursie nowo mianowanych dyrektorów, który

odbywa³ siê w Domu inspektorialnym, w dniach 14 sierpienia. Dnia

4 sierpnia podró¿uje do Barcelony, aby wyg³osiæ rekolekcje dla asy-

stentów z Regionu na temat KG26.

Na zakoñczenie rekolekcji, dnia 11 sierpnia, ks. José Miguel udaje

siê do Turynu, aby uczestniczyæ w Confronto Europeo 2009, wraz

z m³odzie¿¹ z MGS.

Dnia 15 sierpnia znajduje siê w Granada na rozpoczêcie nowego

etapu nowicjatu salezjañskiego w tym miecie. Celebracj¹ eucharystycz-

n¹, której przewodniczy Ksi¹dz Radca Regionalny, piêciu formatorów

salezjañskich i siedmiu nowicjuszy rozpoczyna drogê formacji.

W dniach 1720 sierpnia bierze udzia³ w spotkaniu grupy refleksji

z Regionu Europy Zachodniej, w klasztorze w Oseira (Ourense), któ-

rego tematyk¹ jest sytuacja ¿ycia salezjañskiego na kontynencie euro-

pejskim, wyzwania i perspektywy.

Miêdzy 21 a 27 sierpnia ks. José Miguel g³osi rekolekcje dla Sale-

zjanów z Inspektorii z Bilbao, w domu salezjañskim w PakeLeku

w Urnieta (Guipuzkoa).

Od 30 sierpnia do 2 wrzenia Radca uczestniczy w dorocznym spo-

tkaniu formatorów z Hiszpanii i póniej w Komisji Regionalnej ds. for-

macji w Madrycie, w domu El Plantío.

Miêdzy dniami 3 i 7 wrzenia ks. José Miguel prze¿ywa dni osobi-

stego skupienia w klasztorze San Pedro w Cardeña, w Prowincji Bur-

gos. Od 7 do 14 wrzenia, spêdza tydzieñ czasu na odpoczynku w ro-

dzinie, w miecie Mérida.

Dnia 15 wrzenia ks. José Miguel rozpoczyna Wizytacjê Nad-

zwyczajn¹ w Inspektorii z Bilbao. Wizytacja toczyæ siê bêdzie prawie

9.2 Page 82

▲back to top

82 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

w trakcie trzech miesiêcy, z kilkoma przerwami na inne wydarzenia

z Regionu Europy Zachodniej i Zgromadzenia.

W dniach 1011 padziernika udaje siê do miasta Algeciras na in-

auguracjê roku jubileuszowego 75 lat obecnoci salezjañskiej.

W dniach 35 listopada przewodniczy zebraniu Konferencji Iberi-

ca w Madrycie i uczestniczy w spotkaniu z CIEP, organ koordynacyjny

CMW w Hiszpanii i Portugalii, razem z t¹ sam¹ Konferencj¹ Iberica.

Jeszcze w miesi¹cu listopadzie, Radca uczestniczy w rekolekcjach,

które Ksi¹dz Genera³ g³osi w Lizbonie dla Rad inspektorialnych z Re-

gionu Europy Zachodniej. Rekolekcje odbywaj¹ siê w dniach 1521

listopada. Lecz dnia 20, ks. José Miguel jedzie do Rzymu, aby uczest-

niczyæ w zebraniu Komisji powo³anej przez Ksiêdza Genera³a dla prze-

mylenia Duszpasterstwa M³odzie¿owego w Zgromadzeniu. Spotkanie

odbywa siê w dniach 2022 listopada.

Nastêpnie Radca powraca do Bilbao, aby zakoñczyæ Wizytacjê

Nadzwyczajn¹ na zebraniu z Rad¹ inspektorialn¹ i Dyrektorami.

Dnia 29 listopada, ks. José Miguel wyg³asza konferencjê na temat

Ewangelizowaæ w nowych obszarach misyjnych, podczas VII Kra-

jowych Dni Duszpasterstwa M³odzie¿owego, które odbywaj¹ siê co roku

w Sewilli.

Dnia 30 listopada powraca do Rzymu, aby uczestniczyæ w zimo-

wej sesji plenarnej Rady Generalnej.

Radca Regionu W³ochy i Bliskiego Wschodu

Od 2 do 13 sierpnia 2009, ks. Pier Fausto Frisoli uda³ siê w od-

wiedziny do brata i rodziców. Od 14 do 16 uczestniczy³ w Confronto

Europeo w Colle Don Bosco, po czym (od 17 do 19 sierpnia) uda³ siê

z wizyt¹ do wspó³braci, którzy wkrótce bêd¹ sk³adali profesjê wieczy-

st¹, i nastêpnie (od 20 do 22 sierpnia) do wspó³braci kap³anów pierw-

szego kwinkwenium wiêceñ kap³añskich i profesji wieczystej. Po krót-

kim powrocie do siedziby, od 26 do 28 sierpnia uda³ siê do Messyny,

aby z³o¿yæ wizytê wspó³braciom, którzy przechodz¹ pierwszy etap przy-

gotowania do profesji wieczystej. W miesi¹cu wrzeniu uczestniczy³

w Dniu Szko³y zorganizowanego przez Inspektoriê LombardoEmiliana

9.3 Page 83

▲back to top

DZIAŁALNOŚĆ RADY GENERALNEJ 83

w Bolonii i Mediolanie. Dnia 10 wrzenia spotka³ personel krajowej

siedziby z VIS. Dnia 12 i 13 wrzenia uczestniczy³ w Rignano Garga-

nico (Foggia) w prezentacji ksi¹¿ki o ks. Angelo Gentile.

Nastêpnie wzi¹³ udzia³ w Radzie Inspektorialnej Okrêgu W³ochy

Centralne (ICC). Od 21 do 23 wrzenia w Rzymie Sacro Cuore prze-

wodniczy³ Konferencji Inspektorów z Regionu. Dnia 24 wrzenia spo-

tka³ wspó³braci ze wspólnoty Pos³ugi Krajowej w Rzymie San Loren-

zo i powita³ nowego Sekretarza CISI i Przewodnicz¹cego CNOS, ks.

Luigi Perrelli.

Dnia 28 i 29 wrzenia rozpocz¹³ Wizytacjê nadzwyczajn¹ w Inspek-

torii LombardoEmiliana, spotykaj¹c Dyrektorów w Como i Radê in-

spektorialn¹ w Mediolanie.

Nastêpnie kontynuowa³ wizytê we wspólnotach w Kaunas i Vil-

nius, na Litwie, a póniej, kolejno, wspólnoty z San Marino, Rimini,

Codigoro, Castel de Britti, Ferrara, Ravenna, Varese, Parma, Bologna

San Giovanni Bosco, Lugano (Szwajcaria). W nastêpnych powro-

tach do Rzymu uczestniczy³ w Krajowej Radzie Zarz¹dzaj¹cej z CNOS-

FAP, w Krajowym Zjedzie z CNOSScuola i CNOSFAP, na temat

Koniecznoæ ewangelizacji w szkole i w kszta³ceniu zawodowym,

w kursie dla nowo mianowanych Dyrektorów (od 9 do 13 listopada).

Dnia 28 listopada powróci³ do siedziby na zimow¹ sesjê plenarn¹

Rady Generalnej.

Sekretarz Generalny

W realizacji okrelonych linii zaprogramowanych na szeciolecie,

Sekretarz Generalny w tym okresie, w porozumieniu z Ksiêdzem Ge-

nera³em i Radc¹ Regionalnym, przeprowadzi³ spotkanie Sekretarzy In-

spektorialnych z Regionu Azji Wschodnia Oceania, które odby³o siê

w Korei, w dniach 2630 padziernika.

Jak by³o wskazane w licie zapraszaj¹cym, spotkanie mia³o cha-

rakter doszkalania i wzajemnej wymiany dowiadczeñ. Zagadnieniami

porz¹dku dziennego by³y te, które dotycz¹ Sekretarza i Sekretariat in-

spektorialny, z odniesieniem b¹d do dokumentacji, czy statystyk, aspek-

tów prawnych, archiwów i bibliotek. Szczególne uwypuklenie zosta³o

9.4 Page 84

▲back to top

84 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

dane archiwom i tak¿e ró¿nym praktykom prawnym. Nale¿y uwydat-

niæ aktywny udzia³ Sekretarzy i braterskoæ spotkania, które mia³o rów-

nie¿ wartoæ wzajemnego poznania ró¿nych rzeczywistoci.

Z Seulu Sekretarz uda³ siê do Inspektorii w Japonii, gdzie dziêki

uprzejmoci Prze³o¿onego i wspó³braci móg³ odwiedziæ kilka domów

w Inspektorii, podziwiaj¹c bogat¹ ró¿norodnoæ placówek i zaanga¿o-

wanie wspó³braci.

Szczególne podziêkowanie nale¿y wyraziæ dla wspólnoty Domu

inspektorialnego z Seulu, która przyjê³a Sekretarzy z salezjañsk¹ go-

cinnoci¹.

9.5 Page 85

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 85

5. DOKUMENTY I WIADOMOŚCI

5.1 «Sprawiedliwość i kultury: drogi przyszłości

dla życia konsekrowanego»

Zostaje przytoczony tekst Powitania inauguracyjnego ks. Pascual

Chávez, jako Przewodnicz¹cego USG, na 74 Zgromadzeniu Semestral-

nym USG (Unia Prze³o¿onych Generalnych), które mia³o miejsce

w Salesianum, w dniach 2526 listopada 2009.

G³ówny temat «Sprawiedliwoæ i kultury: drogi przysz³oci dla ¿y-

cia konsekrowanego», który by³ wziêty pod uwagê, ze spojrzeniem skie-

rowanym w szczególnoci na ¿ycie konsekrowane w Afryce, jako od-

dwiêk i zastosowanie Synodu Biskupów, który odby³ siê w poprzednim

miesi¹cu padzierniku. Przemówienie inauguracyjne naszego Ksiêdza

Genera³a precyzuje niektóre aspekty wielce odnosz¹ce siê tak¿e do na-

szej obecnoci i pos³annictwa salezjañskiego w Afryce, i nie tylko.

Drodzy bracia w Chrystusie,

pozdrawiam wszystkich i ka¿dego z was, w imieniu moim osobi-

stym i wszystkich cz³onków Rady Wykonawczej, i witam was na na-

szym 74 Zgromadzeniu Semestralnym USG, po którym nast¹pi Zgro-

madzenie Generalne.

Zgromadzenie Semestralne ma jako temat «Sprawiedliwoæ i kultu-

ry: drogi przysz³oci dla ¿ycia konsekrowanego», który z jednej strony

kontynuuje rozwa¿anie poprzedniego Zgromadzenia (tego z ubieg³ego

maja: «Przemiany geograficzne i kulturowe w Instytutach ¯ycia Kon-

sekrowanego: wyzwania i perspektywy») i, z drugiej strony, przedsta-

wia nowoæ wniesion¹ przez Synod o Afryce, zakoñczony miesi¹c temu.

1. KONTEKST SPO£ECZNY I EKLEZJALNY

Kontekst, w którym odbywa siê to nasze Zgromadzenie, naznaczo-

ne jest, w zakresie spo³ecznym, przez pierwsze przeb³yski wyjcia

z ostrego kryzysu gospodarczego i finansowego, który dotkn¹³ wiat,

9.6 Page 86

▲back to top

86 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

pozostawiaj¹c miliony osób bez pracy i z utrat¹ ich standardu ¿ycia.

Encyklika Benedykta XVI Caritas in Veritate nakreli³a obraz przy-

czyn, które s¹ pod³o¿em tej klêski politycznej i spo³ecznej oraz zaofia-

rowa³a myli na nowy porz¹dek gospodarczy.

Z perspektywy eklezjalnej, prze¿ywamy zakoñczenie roku liturgicz-

nego, w bliskoci uroczystoci Chrystusa Króla Wszechwiata, w któ-

rej celebrowalimy zadatek, w liturgii, przemijanie historii i pe³ne urze-

czywistnienie planu mi³oci Boga, który chce, aby wszyscy ludzie zostali

zbawieni i osi¹gnêli pe³niê ¿ycia w Chrystusie.

Wed³ug nas, chodzi o dwie p³aszczyzny tej samej, i jedynej histo-

rii, w któr¹ my jestemy w³¹czeni przede wszystkim jako ludzie, któ-

rzy w pe³ni dziel¹ ludzk¹ rzeczywistoæ, ze swoimi radociami i na-

dziejami, smutkami i trwogami (por. GS 1), lecz tak¿e, jako wierz¹cy

i jako konsekrowani aposto³owie, którzy ¿yj¹ swoj¹ wiar¹, daj¹ swoje

wiadectwo ¿ycia i realizuj¹ swoje pos³annictwo, wspó³dzia³aj¹ w przyj-

ciu Królestwa Bo¿ego.

To co najbardziej interesuje, jest w³anie fakt, ¿e ca³oæ zaanga¿o-

wania mê¿czyzn i kobiet dobrej woli, jakakolwiek jest ich kultura, na-

rodowoæ, po³o¿enie spo³eczne i wiara, dla budowania wiata bardziej

sprawiedliwego, solidarnego, ludzkiego i braterskiego, nie idzie w pró¿-

niê, lecz jest przyjête przez Pana, który prowadzi go do swojej pe³ni,

aby Bóg by³ wszystkim we wszystkich (1Kor 15,28).

W tym kontekcie, nasze ¿ycie konsekrowane ma drogocenne zna-

czenie dla swojej obecnoci we wszystkich kulturach i we wszystkich

narodach, dla swojego wcielenia w nie, i nastêpnie dla swojego zaan-

ga¿owanie na rzecz pojednania, sprawiedliwoci i pokoju poprzez wia-

dectwo braterskiego ¿ycia i powiêcenia dla sprawy przemiany spo-

³ecznej, usuwaj¹c przyczyny niesprawiedliwoci, biedy i wykluczenia.

2. TEMAT NASZEGO SPOTKANIA

Wybrany temat na Zgromadzenie, «Sprawiedliwoæ i kultury: dro-

gi przysz³oci dla ¿ycia konsekrowanego», pozwoli nam rzeczywicie

znaleæ drogi przysz³oci dla ¿ycia konsekrowanego.

Jego Ekscelencja Buti Thlagale OMI, Arcybiskup z Johannesbur-

ga, Fr. Anthony Rogers FSC, sekretarz biura ds. rozwoju humanitarne-

9.7 Page 87

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 87

go z FABC (Manila) i Ojciec. Jean Jacques Perrenès OP, cz³onek cen-

trum dominikanów ds. dialogu miêdzyreligijnego w Kairze, przedsta-

wi¹ nam swoje rozwa¿ania i podziel¹ siê z nami swoimi dowiadcze-

niem poprzez referat: Sprawiedliwoæ i kultury: drogi przysz³oci dla

¿ycia konsekrowanego, w ogólnym zarysie, w pos³annictwie i ¿yciu

braterskim. Wszystko to odby³o siê w rodê 25.

Nastêpnego dnia, w czwartek 26, nasi przedstawiciele na Synodzie,

ks. Gerard Chabannon MAfr, ks. Fiorentini Aquiléo IMC, ks. Edouard

Tsimba CICM, ks. Kieran ORelly SMA i ks. Antonio Pernia SVD,

przedstawi¹ nam odpowiednio: Sprawiedliwoæ, kultury i Synod Afry-

kañski: intuicje i tory dróg dla ¿ycia konsekrowanego, wyzwania dla

duchowoci pos³annictwa, dla naszego ¿ycia w komunii, aby byæ

prawdziwymi prorokami w historii, otwarte tory dróg.

Podczas trzeciego dnia, w pi¹tek 27, bêdziemy mieli Zgromadze-

nie Generalne, na którym oprócz relacji Sekretarza USG i ró¿nych Ko-

misji, tak jak co trzy lata, bêdziemy mieli wybory Przewodnicz¹cego,

Vice Przewodnicz¹cego, cz³onków Rady Wykonawczej i cz³onków

Rady 16 i Rady 18.

3. ¯YCIE KONSEKROWANE W AFRYCE

Pozwolê sobie wspomnieæ, ¿e wybór tematu by³ przez nas dokona-

ny z myl¹ zaanga¿owania siê w sposób bardziej bezporedni w towa-

rzyszenie ¿yciu konsekrowanemu w ró¿nych kontekstach. Tak samo,

po rozwa¿aniach przeprowadzonych na poprzednim Zgromadzeniu. na

temat rzeczywistoci przemian geograficznych i kulturowych, z ich

wyzwaniami i perspektywami, oraz przeniesieniu ¿ycia konsekrowa-

nego z Europy na inne kontynenty, postanowilimy sobie, aby wzi¹æ je

kolejno pod uwagê. Afryka by³a rozwa¿ana jako pierwsza i równie¿

dzi jest porodku naszych uwag, maj¹c jako punkt odniesienia, b¹d

to niedawny Synod, czy te¿ dowiadczenie Zgromadzeñ i Instytutów

na tym kontynencie.

II Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów dla Afryki, odbywa-

j¹ce siê Rzymie od 3 do 25 padziernika, mia³o jako temat Koció³

w Afryce w s³u¿bie pojednania, sprawiedliwoci i pokoju. Wy jeste-

cie sol¹ ziemi Wy jestecie wiat³em wiata (Mt 5,13.14). Maj¹c na

9.8 Page 88

▲back to top

88 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

uwadze sytuacjê, która przewa¿a dzi w Afryce, ze swoimi blaskami

i swoimi cieniami, rozwa¿a siê o temacie bardzo aktualnym, który po-

winien zainteresowaæ wszystkich misjonarzy Ewangelii. Otó¿ nie jest

nic dziwnego, ¿e z tej okazji zosta³y wielokrotnie powo³ane przez Oj-

ców synodalnych osoby konsekrowane, poniewa¿ liczy siê wiele na

ich wiadectwo i ich prorocz¹ rolê.

3.1. Pojednani z Bogiem i pos³añcy Chrystusa (por. 2 Kor 5, 1820)

Pomimo wielu pozytywnych znaków, które wzywaj¹ do nadziei,

niema³o tragicznych sytuacji wojny, du¿ej liczby uchodców, skrajnej

biedy, chorób i g³odu drêcz¹cych Afrykê, która kontynuuje szamotanie

siê pomiêdzy kryzysem i chaosem (por. Orêdzie, §§ 46). Synod, w³a-

nie przez wybór tematu, chcia³ wzi¹æ pod uwagê wyzwania pojedna-

nia, sprawiedliwoci i pokoju w Afryce w wietle wiary (por. Orêdzie,

§§ 78). Istotnie, Bóg za porednictwem Chrystusa pojedna³ nas ze sob¹

i powierzy³ nam pos³ugê pojednania. Dlatego te¿ jestemy pos³añcami

Chrystusa (por. 2Kor 5,1820). Ten sam Jezus Chrystus, staj¹c siê przez

dzie³o Boga m¹droci¹, sprawiedliwoci¹, uwiêceniem i odkupieniem

(1Kor 1,30), jest naszym pokojem (por. Ef 2,14). Przekonanie Ojców

synodalnych jest takie, ¿e tylko pojednani z Bogiem w Chrystusie przez

Ducha wiêtego, który zosta³ nam dany, mo¿emy pojednaæ siê miêdzy

sob¹ i byæ wiadkamipos³añcami pojednania w spo³eczeñstwie, staj¹c

siê wiêc sol¹ ziemi i wiat³em wiata. Cz³onkowie ¿ycia konsekrowa-

nego, przez wiadectwo ich ¿ycia zakonnego wed³ug rad ewangelicz-

nych: czystoci, ubóstwa i pos³uszeñstwa, s¹ prorokami i wzorami po-

jednania, sprawiedliwoci i pokoju. Wed³ug Synodu, ich apostolstwo

okazuje siê bardziej skuteczne o ile oni wiêcej anga¿uj¹ siê w szczer¹

komuniê i organiczne pos³annictwo solidarnoci z miejscow¹ hierar-

chi¹ (por. Orêdzie, §§ 17.21; Propositio 3).

3.2. ¯ycie konsekrowane w Afryce, proroctwo komunii i solidarnoci

Potwierdzaj¹c koniecznoæ kontynuowania g³oszenia Ewangelii do

narodów Afryki, Ojcowie synodalni przypomnieli s³owa Papie¿a Be-

nedykta XVI, wed³ug których ¿ycie w Chrystusie jest pierwszym i za-

sadniczym czynnikiem rozwoju (Encyklika Caritas in veritate, nr 8;

9.9 Page 89

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 89

por. Orêdzie, § 15). Je¿eli zaanga¿owanie na korzyæ rozwoju wynika

z przemiany serca, któr¹ czerpie siê z nawrócenia ku Ewangelii, rozu-

mie siê wa¿noæ wiadectwa cz³onków ¿ycia konsekrowanego, którzy

¿yj¹ dog³êbnie swoim charyzmatem i radami ewangelicznymi w obrê-

bie w³asnej wspólnoty, w Kociele i wiecie. Jak zaczyn w ciecie, oni

przemieniaj¹ rzeczywistoci ziemskie i staj¹ siê znakami i narzêdziami

przychodz¹cego Królestwa (por. Lineamenta, § 59). Przez swoje ¿ycie,

ofiaruj¹ konkretny przyk³ad wiernoci Panu i komunii w odmiennoci,

przezwyciê¿aj¹c tradycyjne i kulturowe praktyki w widocznej sprzecz-

noci z Ewangeli¹.

Przeto, stwierdza prawnie Synod: «Koció³ oczekuje wiele od wia-

dectwa wspólnot zakonnych, charakteryzuj¹cych siê odmiennoci¹ ra-

sow¹, regionaln¹ i etniczn¹. Przez swoje ¿ycie we wspólnocie g³osz¹

oni, ¿e Bóg nie czyni rozgraniczeñ pomiêdzy ludmi, i ¿e wszyscy je-

stemy Jego dzieæmi, cz³onkami tej samej rodziny, ¿yj¹c w zgodnoci

mimo odmiennoci i w pokoju» (Propositio 42). Wed³ug Lineamenta

(por. § 59; Instrumentum laboris, § 126), zaanga¿owanie na rzecz po-

jednania, sprawiedliwoci i pokoju jest w swej istocie przynale¿¹ce do

powo³ania osób konsekrowanych. S¹ one, w jaki sposób, ¿yw¹ pa-

miêci¹ przewiadczenia ka¿dego chrzecijanina, ¿e nie maj¹ trwa³ego

miasta na ziemi (Hbr 13,14) albo, jeszcze lepiej, ¿e nie przynale¿¹ do

¿adnego plemienia, rasy lub narodu na ziemi, i dlatego te¿ s¹ jedynie

mieszkañcami w poszukiwaniu definitywnego urzeczywistnienia Kró-

lestwa Bo¿ego, którego przyjcia bezustannie wzywaj¹.

3.3. ¯ycie konsekrowane, wzór inkulturacji wiary w Afryce

Osoby konsekrowane, w silnym wzrocie liczebnym w Afryce, przy-

czyniaj¹ siê istotnie do wiadectwa w Kociele, który odbija wiat³o

Chrystusa na wiat. Jednak¿e wymaga to zakorzenienia ich wspólnot

w kulturê afrykañsk¹, w ¿yw¹ Tradycjê Kocio³a i w wartoci ewange-

liczne (por. Instrumentum laboris, § 70). Istotnie, Koció³ mo¿e for-

mowaæ autentycznych chrzecijan, bior¹c jedynie na serio pod uwagê

inkulturacjê orêdzia ewangelicznego, która jest odzwierciedleniem i na-

stêpstwem wcielenia S³owa. Kultura, kiedy jest przemieniona i odro-

dzona przez Ewangeliê, tworzy ze swojej w³asnej ¿ywej tradycji au-

9.10 Page 90

▲back to top

90 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

tentyczne ekspresje ¿ycia, celebracji i myli chrzecijañskich (por. In-

strumentum laboris, §§ 7374).

Poród ró¿nych wartoci kultury afrykañskiej, mówi³o siê o g³êbo-

kim sensie religijnym, który prowadzi do uznania istnienia Boga stwo-

rzyciela i sensie rodziny, która prowadzi do szacunku ¿ycia. Jednak¿e,

te wartoci potrzebuj¹ byæ nasycone i oczyszczone przez Ewangeliê,

a¿eby Afryka by³a naprawdê duchowym p³ucem dzisiejszej ludzko-

ci (jest to wyra¿enie Papie¿a Benedykta XVI, zacytowane z Orêdzia,

§ 38), widz¹c zagro¿enie dwojakim wirusem, praktycznym materiali-

zmem i religijnym fundamentalizmem. Równie¿ tutaj ukazuje siê cen-

ny wk³ad ¿ycia konsekrowanego, jako ród³o duchowej energii, któ-

ra zasila Koció³ poprzez prostotê ich stylu ¿ycia w czystoci, widzialny

znak ich ca³kowitego daru Chrystusowi i Jego Kocio³owi, z ewange-

licznym duchem oderwania od rzeczy materialnych i prawoci w u¿y-

waniu dóbr materialnych, i poprzez pos³uszeñstwo w stosunku do prze-

³o¿onych, osoby konsekrowane pracuj¹ w szerzeniu Chrystusowego

Królestwa sprawiedliwoci, pokoju i mi³oci, przede wszystkim dla

najbardziej potrzebuj¹cych (por. Lineamenta, § 59; Instrumentum labo-

ris, § 113). Czyni¹c to, one s¹ awangard¹ autentycznej inkulturacji, która

jako droga do pe³nej ewangelizacji, «ma sprawiæ, aby cz³owiek móg³

przyj¹æ Jezusa Chrystusa ca³ym swoim ¿yciem osobowym, kulturowym,

ekonomicznym i politycznym, d¹¿¹c do pe³nej wiernoci Bogu Ojcu

i do wiêtoci ¿ycia dziêki dzia³aniu Ducha wiêtego» (JAN PAWE£ II,

Posynodalna Adhortacja Apostolska Ecclesia in Africa, § 62).

Podczas gdy dziêkujê, od tej chwili, tym wszystkich którzy rozja-

ni¹ nasz¹ refleksjê, i ¿yczê wam wszystkim pogodnego i owocnego

Zgromadzenia, powierzamy siê wstawiennictwu Najwiêtszej Maryi

Panny, wzywanej przez Ojców Synodalnych, jako Królowa pokoju i Na-

sza Pani Afryki (por. Orêdzie, § 43), która jako Dziewica przyjmuj¹ca,

Ma³¿onka w tajemnicy przymierza i Matka w darze Syna Bo¿ego, jest

ikon¹ eschatologii Kocio³a w drodze.

Rzym, Salesianum. 2526.11.2009

Ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA, SDB

10 Pages 91-100

▲back to top

10.1 Page 91

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 91

5.2 „System Zapobiegawczy i prawa ludzkie: wy-

chowawcze wyzwanie na Trzecie Tysiąclecie”

Zostaje przytoczony tekst Wyk³adu Inauguracyjnego Ksiêdza Ge-

nera³a na Zjedzie, który mia³ miejsce w Sali Kapitularnej Senatu Re-

publiki W³oskiej, na temat System Zapobiegawczy i prawa ludzkie,

po po³udniu 14 grudnia 2009, z okazji oficjalnej prezentacji Dokumen-

tów miêdzynarodowego Kongresu System Zapobiegawczy i Prawa

Ludzkie, który odby³ siê w pierwszych dniach stycznia 2009, w któ-

rym uczestniczy³o ponad 350 operatorów, wychowawców, animatorów,

salezjanów i wieckich, pochodz¹cych z ca³ego wiata.

Dostojny Panie Prezydencie, Dostojni Senatorowie i Senatorki,

Zacni, £askawe Panie, Szanowni Panowie, jestem zadowolony, ¿e je-

stem tutaj tego wieczoru i mogê z³o¿yæ, w tej presti¿owej siedzibie insty-

tucjonalnej, w imieniu ca³ej Rodziny Salezjañskiej, pozdrowienie i ¿y-

czenie radosnych wi¹t Bo¿ego Narodzenia. Szczególne podziêkowanie

Przewodnicz¹cemu nadzwyczajnej Komisji ds. praw ludzkich, Senato-

rowi Pietro Marcenaro, który umo¿liwi³ realizacjê tej inicjatywy.

Dni przygotowañ do Bo¿ego Narodzenia maj¹ szczególne znacze-

nie w chrzecijañskiej tradycji i dla bardzo wielu narodów na ziemi.

Nastêpnie, dla nas Salezjanów dni przygotowañ do Bo¿ego Naro-

dzenia w tym roku maj¹ dwojakie znaczenie, poniewa¿ przygotowuje-

my siê tak¿e do obchodów urodzin naszego Zgromadzenia.

Ksi¹dz Bosko za³o¿y³ Zgromadzenie salezjañskie1 18 grudnia 1859,

nie, aby daæ ¿ywot dzie³u, które on ju¿ przedsiêwzi¹³, lecz, aby je pod-

trzymaæ i rozwin¹æ, dzie³o dla ratowania i promocji, dzisiaj powiedzie-

libymy integralnego rozwoju ludzkiego, które powsta³o poród tam-

tych ch³opców, którym powiêca³ siê Ksi¹dz Bosko, i z nimi.

1 Zgromadzenie zakonne za³o¿one przez Ksiêdza Bosko by³o przez niego oficjalnie

nazwane Towarzystwo wiêtego Franciszka Salezego, chc¹c z jednej strony przez

pojêcie Towarzystwo wskazaæ nie tylko wartoæ religijn¹ lecz tak¿e spo³eczn¹ Zgro-

madzenia, i z drugiej strony obieraj¹c jako opiekuna wiêtego Franciszka Saleze-

go, wiêego ³agodnoci i dobrotliwoci, jedne z cech systemu zapobiegawczego w sa-

lezjañskim wychowaniu. Dzisiaj mówi siê potocznie Towarzystwo salezjañskie lub

Zgromadzenie salezjañskie.

10.2 Page 92

▲back to top

92 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

W po³owie XIX wieku Ksi¹dz Bosko dzia³a³ nie tylko dla, lecz

z ch³opcami najbardziej biednymi i opuszczonymi w Turynie, który

prze¿ywa³ burzliwy rozwój, niestety strapiony przez olbrzymie pl¹dro-

wanie biedy i przemocy. Na pó³nocnych peryferiach miasta gêstnia³

coraz bardziej czarny pas powsta³ych baraków, przepe³nionych imi-

grantami najbardziej biednymi. Coraz bardziej liczebne fale bardzo bied-

nych wiejskich rodzin i samotnej m³odzie¿y, którzy porzucali wioski

i przybywali w poszukiwaniu pracy i dorobku w miecie, t³ocz¹c siê

w budach, które powstawa³y poród moczar rzeki Dora, gdzie wyle-

wa³y siê cieki miasta, pozbawionego kanalizacji. Tamta m³odzie¿, wiele

dopiero co dorastaj¹cej m³odzie¿y, jeli jeszcze nie dzieci, by³a anga-

¿owana do pracy i wyzyskiwana w du¿ych placach budowy w rejonie

po³udniowym, w przedsiêbiorstwach przemys³owych, przêdzalniach,

garbarniach, cegielniach, fabrykach. Podporz¹dkowana nieludzkim ryt-

mom pracy, wiele umiera³o przedwczenie, w zaledwie 1819 roku ¿y-

cia; wiele pozosta³ej, choæby wydalonej za ma³¹ wydajnoæ, koñczy³o

na ulicy. W mêcz¹cym i czêsto rozpaczliwym poszukiwaniu przetrwa-

nia, ci ch³opcy czêsto ³¹czyli siê w bandy, ¿yli podkradaj¹c ze straga-

nów targowych, jako mali z³odzieje kieszonkowi, w sta³ym konflikcie

z policjantami, którzy ich tropili, i skoro tylko mogli, to wrzucali ich

do wiêzieniu.

Osza³amiaj¹ca aktualnoæ sytuacji tego typu nape³nia oczy i duszê

tych wszystkich sporód nas, którzy odwiedzaj¹ Kraje biedne, lecz tak¿e

tamtych sporód nas, którzy maj¹ sposobnoæ wejæ w kontakt z oso-

bami ¿yj¹cymi w biedzie i przemocy w naszym spo³eczeñstwie.

Jest w³anie tak, ¿e te zjawiska obejmuj¹ zakres wiatowy, co sk³o-

ni³o nas, aby mocno zwróciæ uwagê wszystkich wychowawców, jak

wskaza³em w mojej Wi¹zance do Rodziny Salezjañskiej w 2008. Z od-

powiedzi na kwestionariusz o praktykach wychowania do praw ludz-

kich, które istniej¹ ju¿ w 97 salezjañskich Inspektoriach i nastêpnie przy

dzi³alnociach, które mia³y na celu w³¹czenie innych do udzia³u, trwa-

j¹ce dwa lata, w 130 krajach, zosta³ przygotowany Kongres, który zor-

ganizowalimy w Rzymie, w styczniu 2009, i który to uroczycie za-

twierdzi³ nierozerwaln¹ wiê w wychowaniu m³odzie¿y miêdzy

Systemem Zapobiegawczym i Prawami Ludzkimi. Z dokumentami

10.3 Page 93

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 93

i multimedialn¹ kaset¹, które tego wieczoru zostan¹ przedstawione, mam

wiadomoæ z³o¿enia wam zobowi¹zania Zgromadzenia salezjañskie-

go, aby wychowywaæ z sercem Ksiêdza Bosko, poprzez integralny

rozwój ¿ycia m³odzie¿y, przede wszystkim najbiedniejszej i znajduj¹cej

siê w niekorzystnej sytuacji wzglêdem innych, wspieraj¹c ich prawa.

Oratorium bardzo ubogiego Ksiêdza Bosko zaczê³o siê w 1843,

w szopie, i za³o¿y³ szko³y wieczorowe, warsztaty, dom dla dzieci i pra-

cuj¹cych ch³opców. Dnia 18 grudnia 1859, w domu Ksiêdza Bosko ¿y³o

184 m³odzie¿y (nastêpnego roku by³o ich ju¿ 355), i byli dusz¹ Orato-

rium wi¹tecznego, które w niedzielê mieci³o w sobie ponad tysi¹c

ch³opców.

Zgromadzenie salezjañskie powsta³o na Valdocco dnia 18 grudnia

1859, poród tych ch³opców, dla dok³adnoci z 16 z nich, miêdzy 15

i 21 rokiem ¿ycia, którzy sami dowiadczyli dzia³alnoci przyczyniaj¹-

cych siê do ich uratowania i wsparcia przez Ksiêdza Bosko i podjêli je

jako g³ówni aktorzy, osoby bohaterskie.

Charyzmat Ksiêdza Bosko, wiêty wychowawca i wychowawca

wiêty, jego mi³oæ dla najbiedniejszych i opuszczonych ch³opców wy-

przedzi³, pod wieloma i ró¿norodnymi aspektami, teorie i opcje wspó³-

czesnej pedagogiki i, w szczególnoci, wizjê, któr¹ dzi okrelamy jako

opieraj¹c¹ siê na prawach ludzkich dzieci i dorastaj¹cej m³odzie¿y.

W kontekcie, w którym dziecko, ch³opiec potrzebuj¹cy dlate-

go, ¿e biedny, analfabeta, opuszczony, migruj¹cy (18 grudnia, który

jest tak¿e wiatowym dniem o prawa ludzkie dla migrantów) postrze-

gany jest jako dewiant, zagro¿enie dla spo³eczeñstwa, to jest odpowied-

nik polityk represyjnych ze strony instytucji, Ksi¹dz Bosko ca³kowicie

zmienia wizjê i podejcie wychowawcze, i daje zaufanie ch³opcu, jako

osobie, wierzy w jego zdolnoci, podmiot w³asnego rozwoju i tego

wspólnotowego w którym ¿yje, wynajduj¹c i zastosowuj¹c praktycz-

nie nowy system wychowawczy: System Zapobiegawczy.

Dla Ksiêdza Bosko, ch³opiec zepchniêty na margines nie jest bier-

nym odbiorc¹, zwyk³ym adresatem opieki, któremu ofiaruje siê rzeczy

i wiadczenia.

Ksi¹dz Bosko popiera now¹ wizjê ch³opca z marginesu, relacjê

wychowawcz¹ miêdzy wychowankiem i wychowawc¹, która poprze-

10.4 Page 94

▲back to top

94 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

dza tê wizjê ch³opca, jako podmiotu praw, które Konwencja sporz¹-

dzona w Nowym Jorku usankcjonow³a po raz pierwszy dwadziecia

lat temu, dnia 20 listopada 1989, jako narzêdzie prawa miêdzynarodo-

wego, dzisiaj prawnie wi¹¿¹cego dla 193 Pañstw.

System Zapobiegawczy Ksiêdza Bosko jest dzisiaj bardzo aktual-

ny i ma szerokie zastosowanie spo³eczne: chce wspó³dzia³aæ z wielo-

ma innymi przedstawicielstwami spo³ecznymi, pracuj¹c dla zmiany kry-

teriów i wizji ¿ycia, dla promocji kultury innego, sta³ej postawy

zaanga¿owania dla sprawiedliwoci i godnoci osoby ludzkiej.

W istocie przekonalimy siê o fakcie, ¿e zbudowalimy system nie

tylko finansowy, lecz tak¿e gospodarczy, na fa³szywych wartociach.

W istocie przekonalimy siê o szkodach spowodowanych w rodo-

wisku i wp³ywu, które te maj¹ na klimat, narody, rozwój.

Jest teraz moment, kiedy to nale¿y popieraæ autentycznoæ, soli-

darnoæ, umiarkowanie, dla czynnego i odpowiedzialnego, nowego

wiatowego obywatelstwa, które bêdzie w stanie prze³amaæ ograniczo-

n¹ koncepcjê ewidencyjnego i/lub narodowego obywatelstwa, w imiê

obywatelstwa planetarnego, aby usun¹æ g³êbokie przyczyny niespra-

wiedliwoci, ubóstwa, wykluczenia. Nasza praca z najbardziej potrze-

buj¹cymi, nie mo¿e byæ dzia³alnoci¹ paliatywn¹, dla z³agodzenia

cierpienia, lecz musi byæ przekszta³caj¹ca spo³eczeñstwo.

Dzi Salezjanie Ksiêdza Bosko i 27 grup Rodziny Salezjañskiej,

dzia³aj¹ codziennie w szko³ach, placówkach szkolenia zawodowego,

oratoriach, orodkach skupiaj¹cych m³odzie¿, przyjmowaniu i resocja-

lizacji ch³opców z ulicy, dzieci ¿o³nierzy, ch³opców w wymiarze alter-

natywnym do wiêzienia, w 130 krajach wiata, na rzecz 15 milionów

ch³opców i dziewcz¹t.

Specjalny prelegent Organizacji Narodów Zjednoczonych na temat

wychowania, akurat tutaj w Rzymie na naszym Kongresie dotycz¹cym

Systemu zapobiegawczego i praw ludzkich, mówi³ nam, ¿e zapewne

salezjanie dzisiaj stanowi¹ przedstawicielstwo wychowania najbardziej

reprezentatywne w wiecie.

Jak zawsze, jako istotna czêæ ich samego charyzmatu, Salezjanie

Ksiêdza Bosko s¹ bardzo wyczuleni na temat naruszania praw ludz-

kich, w szczególnoci dzieci i dorastaj¹cej m³odzie¿y. Fundamentem

10.5 Page 95

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 95

praw ludzkich s¹ dla nas dane ontologiczne godnoci ka¿dej osoby,

tkwi¹ce w ludzkiej naturze; prawa ludzkie, wed³ug nas, przynale¿¹ do

planu Bo¿ego mê¿czyzny i kobiety, bez wzglêdu na jakiekolwiek ró¿-

nice rasy, koloru, p³ci, jêzyka, wyznania, pogl¹dów politycznych i in-

nych, narodowoci, pochodzenia spo³ecznego, maj¹tku, urodzenia lub

jakiegokolwiek innego stanu2.

Ju¿ w kwietniu 2002 r. rzuci³em, jako Prze³o¿ony Generalny, do

wszystkich wychowawców Rodziny salezjañskiej to wezwanie, które

nastêpnie powtórzy³em na Campidoglio do wszystkich, wieckich i sto-

warzyszeñ obywatelskich, wierz¹cych i niewierz¹cych: Zanim bêdzie

zbyt póno ratujmy dorastaj¹c¹ m³odzie¿, która jest nadziej¹ wiata.

Dla nas jako Rodziny Salezjañskiej, wyzwanie to polega jednak,

nie tyle na skoncentrowaniu siê na doniesieniu, lecz bardziej polega

ono na prewencji, wychowaniu zapobiegawczym, przerwaniu b³êdne-

go ko³a, które utrwala ci¹g³e naruszania praw ludzkich i godnoæ osoby,

propagowaniu takiej obszernej kultury, która jest zdolna wyjæ z pokoi

prawników i filozofów prawa, aby staæ siê dziedzictwem ludzkoci.

Wyzwaniem jest dla nas to, aby wychowywaæ m³odzie¿ do uczest-

nictwa i zaanga¿owania osobistego i spo³ecznego na rzecz rozwoju ludz-

kiego, do stawania siê czynnymi podmiotami nowego odpowiedzial-

nego obywatelstwa wiatowego.

W przedmiocie praw ludzkich nie ma Pañstw i spo³eczeñstw zwol-

nionych. Kwestie na temat praw ludzkich nie s¹ zagadnieniami, które

dotycz¹ jedynie Krajów na drodze rozwoju. Tak¿e Kraje, które okre-

laj¹ siê jako demokracja zaawansowana, stosuj¹ polityki praw ludz-

kich podwójnych pañstw i podwójnych miar, tak zwanych double-

standard.

Od 60 lat, od przyjêcia i proklamowania Powszechnej Deklaracji

praw cz³owieka, przy nowych narzêdziach, które mamy do dyspozycji

(mylê o nowych technologiach, lecz tak¿e o sposobnoci dla naszej

m³odzie¿y, aby odbyæ rok s³u¿by cywilnej za granic¹), wychowywaæ

do praw ludzkich jest dla nas, dzi jak nigdy przedtem, koniecznym

i najwiêkszym priorytetem zaanga¿owania jako ustawicznego wycho-

2 Tak brzmi art. 2 Powszechnej Deklaracji praw cz³owieka.

10.6 Page 96

▲back to top

96 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wania, uprzywilejowana droga prewencyjna, ludzkiego rozwoju, dla

zbudowania sprawiedliwszego, bardziej godziwego, zdrowszego wia-

ta globalnego.

Jedynie wychowanie mo¿e wypromowaæ nowy wiat. Wychowa-

nie, a nie zwyk³a instrukcja. Wychowanie, które jest sztuk¹ formowa-

nia osoby ludzkiej, rozwoju wszystkich jej wymiarów, dlatego te¿ ka¿-

dy mê¿czyzna, ka¿da kobieta i ka¿de dziecko mog¹ prze¿ywaæ w pokoju

wolne i godne ¿ycie; równoczenie wychowanie jest najbardziej rady-

kalnym rodkiem, który mo¿e usun¹æ przyczyny uniemo¿liwiaj¹ce tak¹

promocjê.

Wobec koniecznoci wychowawczej, która cechuje obecn¹ chwilê

z du¿ymi polaryzacjami i ambiwalencjami, wobec wychowania, które

nieraz jest rozwa¿ane w logice rynku zbytu, wobec wychowania zbyt

czêsto potwierdzaj¹cego utrzymanie status quo, które kontynuuje pry-

watyzowanie bogactwa i uspo³ecznia wszelk¹ postaæ ubóstwa, wobec

pêkniêcia miêdzy wychowaniem a spo³eczeñstwem, roz³¹ki pomiêdzy

szko³¹ a obywatelstwem, jako Zgromadzenie salezjañskie odczuwamy

potrzebê zjednoczenia siê z m³odzie¿¹, nauczycielami, wychowawca-

mi, rodzinami i stowarzyszeniami, instytucjami spo³ecznoci obywatel-

skiej, aby oceniæ jakoæ naszych propozycji wychowawczych, zdolnoæ

dojrzewania u m³odzie¿y, i nie tylko, powszechnych wartoci poszano-

wania i promocji godnoci osoby ludzkiej, osobistej i spo³ecznej odpo-

wiedzialnoci za sprawiedliwoæ i solidarnoæ, czynnego obywatelstwa.

Prawo do edukacji nie jest, jak nieraz siê podtrzymywa³o, prost¹

kwesti¹ o dostêpie do nauczania, lecz tak¿e jakoci edukacji jako pra-

wa samego w sobie ale równie¿ jako empowering right do awansu i ko-

rzystania z wszystkich innych praw ludzkich.

W edukacji rozumianej w jakociowych wymiarach, edukacja nie

tylko do lecz tak¿e dla praw ludzkich, jest sk³adnikiem nie do po-

miniêcia.

Praw ludzkich nie uczy siê w sposób odgórny, tak samo jak nie

narzuca siê, lecz do praw ludzkich wychowujemy siê ustawicznie. W no-

wym kontekcie globalnym, wychowanie do i dla ofiaruje nowe

horyzonty i sposobnoæ dialogu i wspó³pracy w sieci z wieloma pod-

miotami i przedstawicielstwami wychowawczymi.

10.7 Page 97

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 97

W kontekcie bojowniczego i nasilonego laicyzmu, który d¹¿y do

wymazania wartoci, które natomiast przynale¿¹ tak¿e do laickiego

wiata, prawa ludzkie s¹ narzêdziem, który jest w stanie przekroczyæ

w¹skie granice narodowe, aby przed³o¿yæ wspólne ograniczenia i obiek-

tywy, stworzyæ porozumienia i strategie, i uruchomiæ zasoby.

Zagadnienia, dobre procedury, narzêdzia, wnioski i linie przewod-

nie zaproponowane przez Rodzinê Salezjañsk¹, na koniec d³ugiej dro-

gi miêdzynarodowego uczestnictwa w przygotowaniu, s¹ szczególnie

znacz¹ce dzi na zakoñczenie 2009, roku powiêconego przez Zgro-

madzenie Generalne Narodów Zjednoczonych dla pog³êbienia praw

cz³owieka, i z okazji 10 grudnia, Miêdzynarodowego Dnia praw cz³o-

wieka, na którym ma pocz¹tek druga faza Miêdzynarodowego Programu

Narodów Zjednoczonych o wychowaniu do praw ludzkich, skoncentro-

wana na formacji wychowawców, która jest tak¿e dla nas salezjanów

kluczowym tematem.

Propagowanie Dokumentów Miêdzynarodowego Kongresu i Dzie³a

multimedialnego w 7 jêzykach, które bêd¹ w obiegu w 130 krajach

wiata s¹ pewnym wk³adem Rodziny Salezjañskiej poprzez wychowanie

do i dla Praw Cz³owieka, poprzez promocjê i ochronê praw dzieci i m³o-

docianych, jako narzêdzia nie do pominiêcia dla utrzymania rozwoju.

Promowaæ prawa ludzkie jako drogê do promocji kultury pokojo-

wej i rozwoju ludzkiego, jako zaanga¿owanie dla sprawiedliwoci i god-

noci osoby s¹ wyzwaniami salezjañskimi, lecz tak¿e obywatelstwa

wieckiego i dzia³alnoæ Trzeciego Tysi¹clecia.

Wokó³ tego wyzwania jestemy wszyscy i osobicie wezwani aby

zjednoczyæ siê w zwiêz³e i operatywne porozumienie.

Dziêkujê.

Rzym, 14 grudnia 2009 r.

Ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA

Prze³o¿ony Generalny

10.8 Page 98

▲back to top

98 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

5.3 Ksiądz Bosko i Instytucje rządowe

Przytoczony zostaje tekst przemówienia Ksiêdza Genera³a w czasie Sym-

pozjum na 150 lecie Za³o¿enia Towarzystwa Salezjañskiego, które od-

by³o siê w Rzymie, dnia 15 grudnia 2009, maj¹cy jako swoisty temat

zwi¹zki Ksiêdza Bosko z Instytucjami rz¹dowymi. Sympozjum zosta³

wypromowany i zorganizowany przez Ministerstwo Spraw Wewnêtrz-

nych Republiki W³oskiej wraz z Papieskim Uniwersytetem Salezjañskim.

Panie Ministrze, panie Podsekretarzu, panie Prefekcie Giuseppe

Procaccini, panie Dyrektorze Generalny Szko³y doskonalenia, który nas

goci, Panie i wszyscy Panowie.

Jestem wdziêczny za to sympozjum, które Ministerstwo Spraw

Wewnêtrznych chcia³o zorganizowaæ, aby uwydatniæ zwi¹zek wzajem-

nej wspó³pracy miêdzy Ksiêdzem Bosko i Instytucjami rz¹dowymi,

w dziesiêcioleciach, które widzia³y narodowe zjednoczenie i narodzi-

ny nowoczesnego Pañstwa W³oskiego.

Referaty wyg³oszone tego wieczoru przedstawi³y nam zakresy i po-

wody tego owocnego wzajemnego oddzia³ywania pomiêdzy obywate-

lem, kap³anem i wychowawc¹, za³o¿ycielem rozleg³ej rodziny wycho-

wawczej rozproszonej po ca³ym wiecie, i ludmi z odpowiedzialnoci¹

rz¹dow¹, którzy chocia¿ maj¹c inne punkty widzenia, niekiedy odmien-

ne od jego, jednak¿e czuli siê zjednoczeni przez wspólne idea³y i g³ê-

bokie poczucie w³asnej odpowiedzialnoci obywatelskiej.

By³y to czasy w których patrzy³o siê z nadziej¹ lecz tak¿e z obaw¹

o przysz³oæ. Massimo dAzeglio pisa³ we wstêpie Moje wspomnie-

nia interpretuj¹c powszechne poczucie: «Pierwsz¹ potrzeb¹ W³och jest

to a¿eby kszta³towaæ W³ochów, którzy cechowaæ siê bêd¹ g³êbokimi

i mocnymi znamionami. A niestety coraz bardziej z ka¿dym dniem po-

d¹¿a siê ku przeciwnemu biegunowi: stworzy³o siê W³ochy lecz nie-

stety nie tworzy siê W³ochów».

Tego roku, Zgromadzenie za³o¿one przez Ksiêdza Bosko wspomi-

na swoje 150 lat istnienia. Pocz¹wszy od pierwszych kroków, dzie³o

Ksiêdza Bosko i jego kontynuatorów, z w³asnymi narzêdziami oraz d¹-

10.9 Page 99

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 99

¿eniami wychowawczymi, moralnymi i religijnymi inspirowanymi

chrzecijañskim humanizmem d³ugiej tradycji europejskiej, towarzy-

szy³o historycznemu losowi narodu w³oskiego we wszystkich jego chwi-

lach, wietlanych i smutnych, podobnie jak czyni³o to równie¿ w innych

130 pañstwach w których rozpostarte jest ono obecnie. Jest to pos³an-

nictwo otrzymane od Za³o¿yciela i d¹¿¹ce przy wszechstronnym spoj-

rzeniu do formowania uczciwych, po¿ytecznych i pracowitych oby-

wateli i dobrych chrzecijan, jak mia³ zwyczaj mówiæ Ksi¹dz Bosko.

wiêty ludzi m³odych mia³ wnikliw¹ percepcjê problemów spo³ecz-

nych i by³ przekonany, ¿e wychowanie zapobiegawcze m³odzie¿y mo-

g³oby tworzyæ najbardziej skuteczne narzêdzie dla uzdrowienia spo³e-

czeñstwa i jego umocnienia duchowego i moralnego, ale tak¿e dla

rozkwitu narodu. Dlatego da³ du¿e znaczenie dla szko³y i kszta³cenia

zawodowego, oprócz tego, ¿e Oratoriom i Centrom m³odzie¿owym.

Wybra³ pracê z m³odzie¿¹, zw³aszcza z t¹ przynale¿¹c¹ do najs³absze-

go poziomu spo³eczeñstwa, lecz jego powiedzenie by³o awangard¹

postêpu.

Jak wskazali historycy, dzie³o Ksiêdza Bosko towarzyszy³o prze-

obra¿eniom spo³eczeñstwa w³oskiego, daj¹c cenny wk³ad w prawid³o-

w¹ integracjê i promocjê m³odzie¿y, pocz¹wszy od pierwszych dowiad-

czeñ z ch³opcami imigrantami w Turynie XIX wieku. Kszta³ciæ,

wychowywaæ, formowaæ umys³ i serce, ukszta³towaæ duchowe warto-

ci, wzbudzaæ powo³ania na korzyæ spo³ecznoci obywatelskiej, udzie-

laæ kompetencje do w³¹czenia w wiat pracy i zawodów, to s¹ wszyst-

kie skuteczne i konstruktywnie zapobiegaj¹ce rodki, aby przyczyniæ

siê do formowania po¿ytecznych obywateli i prawdziwych chrzeci-

jan, zdatnych wykonaæ nale¿n¹ im czêæ, wspó³pracuj¹c ze wszystkimi

instancjami obecnymi we wspó³czesnym spo³eczeñstwie. Skutecznoæ

wychowawcza sieci dzie³ salezjañskich, rozsypanych na terytorium jest

powiadczona jakoci¹ by³ych wychowanków, sporód których wielu

zajmuje miejsca odpowiedzialne w s³u¿bie spo³ecznoci narodowej (nie-

którzy z nich s¹ tutaj obecni).

Dla nas Salezjanów jest najwa¿niejsze z jednej strony kultywo-

waæ czujne i krytyczne spojrzenie na historyczne dowiadczenie Ksiê-

10.10 Page 100

▲back to top

100 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

dza Bosko, kontynuowaæ, studiowaæ i zg³êbiaæ je, gdy¿ stanowi ono

rdzeñ naszej to¿samoci, i z drugiej strony uwzglêdniaæ z czynn¹

uwag¹ dzisiejsze czasy, z myl¹ o przysz³oci. «Jestemy w czasach

mówi³ Ksi¹dz Bosko w których nale¿y dzia³aæ []. Obecny wiat

chce widzieæ czyny, chce widzieæ nas, jak pracujemy dla kszta³cenia

i wychowania biednej i opuszczonej m³odzie¿y» (MB XIII, 126127).

Wychowanie by³o zawsze priorytetem w historii. Nasze pos³annic-

two wychowawcze chce byæ wierne intuicjom i metodzie Ksiêdza Bo-

sko, czyni¹c w³asnym jego podstawow¹ zasadê: troskliwa czujnoæ

wzglêdem m³odzie¿y w ich konkretnej ¿yciowej sytuacji, wobec ich

potrzeb i ograniczeñ, ich marzeñ i potencjalnoci; bliskoæ dodaj¹ca

odwagi i zachêcaj¹ca; asystencja, która wspiera, koryguje i towarzy-

szy, a¿ do osi¹gniêcia dojrza³oci; s³owo potwierdzone dobrym przy-

k³adem wychowawców, którzy okazuj¹ siê jako przyk³adne wzorce i s¹

w stanie zaproponowaæ znamienne wartoci.

Wszystko to chcemy czyniæ, podobnie jak kiedy Ksi¹dz Bosko,

w dialogu i wspó³pracy z Instytucjami wieckimi.

Dziêkujê, zatem, wszystkim tym, którzy zechcieli, zorganizowali

i zrealizowali to sympozjum. Dziêkujê prelegentom, w szczególny spo-

sób prof. Aldo Giovanni Ricci, za owocne poszukiwania i odkrycie in-

teresuj¹cego nie opublikowanego materia³u i Jego Magnificencji Rek-

torowi Uniwersytetu Salezjañskiego ksiêdzu Carlo Nanni.

Rzym, 15 grudnia 2009 r.

Ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA

Prze³o¿ony Generalny

11 Pages 101-110

▲back to top

11.1 Page 101

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 101

5.4 Pismo podziękowania ze strony Księdza Gene-

rała za nadanie Honorowego Obywatelstwa

Miasta Turynu, dnia 18 grudnia 2009 r., w dniu

150. rocznicy założenia Zgromadzenia Salez-

jańskiego

Zostaje przytoczony tekst pisma podziêkowania wyg³oszonego przez

Ksiêdza Genera³a w nastêpstwie nadania Honorowego Obywatelstwa

Miasta Turynu, dnia 18 grudnia 2009 r., w dniu upamiêtniaj¹cym 150.

rocznicê za³o¿enia Zgromadzenia Salezjañskiego.

Najszanowniejszy Panie Burmistrzu, Przewodnicz¹cy Rady Miej-

skiej, wszyscy Radni,

Przede wszystkim chcia³bym podziêkowaæ, w imieniu moim oso-

bistym, lecz tak¿e ca³ego Zgromadzenia, za dar Honorowego Obywa-

telstwa, które zosta³o mi dopiero co nadane. Wiem bardzo dobrze, ¿e

jest to gest wdziêcznoci Ksiêdzu Bosko, którego niegodnym jestem

dziewi¹tym nastêpc¹, i Zgromadzeniu Salezjañskiemu, powsta³emu tutaj

ju¿ 150 lat temu, które sta³o siê duchowo apostolsk¹ Rodzin¹, poród

najbardziej rozleg³ych na wiecie.

Chcia³bym dodaæ, ¿e w³anie poprzez obecnoæ Salezjanów w 130

krajach wiata, Turyn, Valdocco, podobnie jak inne miejsca Piemontu,

s¹ znane i lubiane wszêdzie. Ksi¹dz Bosko jest najcenniejszym darem,

jaki W³ochy, a konkretniej Piemont, podarowali m³odzie¿y ca³ego wia-

ta. A my stalimy siê pos³añcami Turynu.

Jest wiadome wszystkim, w jakim stopniu Ksi¹dz Bosko by³ pe³en

szacunku wzglêdem w³adz wieckich. Nie maj¹c nigdy s³u¿alczej po-

stawy, okazywa³ szczery szacunek i zaufanie, nie omieszka³ prosiæ o zro-

zumienie dla swojego dzie³a, a tak¿e o mo¿liw¹ pomoc.

Jest rzecz¹ piêkn¹ wspomnieæ, ¿e zwi¹zek miêdzy Rodzin¹ sale-

zjañsk¹ i zarz¹dem miejskim Turynu zaczyna siê z rozpoczêciem dzie-

³a Ksiêdza Bosko. Najdawniejszy list napisany przez naszego Za³o¿y-

ciela do Burmistrza Turynu, nazywanego wówczas Wikariuszem miasta,

jest z dnia 13 marca 1846 r. Ksi¹dz Bosko opisuje w nim powstanie

swojego Oratorium i tak streszcza jego cel ówczesnemu Burmistrzowi,

11.2 Page 102

▲back to top

102 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Michele Benso di Cavour: «Celem tej katechizacji jest przyj¹æ w dniach

wi¹tecznych t¹ m³odzie¿, która pozostawiona samej sobie, nie idzie

do ¿adnego kocio³a. Nauczanie sprowadza siê precyzyjnie do tego:

1° Zami³owanie do pracy, 2° Uczêszczanie do Sakramentów wiêtych,

3° Szacunek dla ka¿dej w³adzy».

Ksi¹dz Bosko nawi¹za³ od razu cis³y zwi¹zek z w³adzami miasta,

prosz¹c o wsparcie, ale powiadamiaj¹c o swojej dzia³alnoci i zapra-

szaj¹c na Valdocco Burmistrzów, którzy nastêpowali po sobie przy ró¿-

nych kamieniach wêgielnych Oratorium, które siê rozrasta³o.

W 1851 r. Ksi¹dz Bosko zorganizowa³ pierwsz¹ wielk¹ loteriê, aby

wesprzeæ Oratorium i razem z Zastêpc¹ Burmistrza z balkonu Ratusza

uczestniczy³ w losowaniu

Jego zwi¹zek nie pomniejszy³ siê w chwilach trudnych ludnoci

miasta, jak w czasie epidemii cholery w 1854, co wiêcej! Ksi¹dz Bo-

sko przyj¹³ do swojego przytu³ku osierocone dzieci chorych na cholerê

i Burmistrz podziêkowa³ mu z uznaniem i podziwem.

I nie nale¿y s¹dziæ, ¿e od pocz¹tku nastêpuj¹cy po sobie Burmi-

strzowie byli wszyscy ze stronnictw przychylnych duchowieñstwu,

a wrêcz przeciwnie. Powoli dopiero Ksi¹dz Bosko i nastêpnie Salezja-

nie weszli do DNA miasta, jako co dog³êbnie turyñskiego, wzrastaj¹c

w sta³ej i odczuwalnej z obu stron wspó³pracy, mimo powiedzenia wol-

ny Koció³ w wolnym Pañstwie w³oskiego odrodzenia.

Ten zwi¹zek trwa³ mocno tak¿e z nastêpcami Ksiêdza Bosko; wy-

starczy przytoczyæ obchody pogrzebowe, jakie zarz¹d miejski zorgani-

zowa³ w ho³dzie Ksiêdzu Rua, pierwszemu nastêpcy Ksiêdza Bosko,

w dniu jego mierci 6 kwietnia 1910 r. Ówczesny Burmistrz, senator

Rossi, w taki oto sposób rozpoczyna³ posiedzenie Rady miejskiej: «po-

zwólcie mi uczyniæ wyj¹tek w regulaminie, który nie pozwala nam ro-

biæ przerw podczas zatwierdzania bud¿etu miejskiego, lecz dzisiaj rano

zgas³o ¿ycie, które uosabia³o nie tylko cz³owieka, lecz tak¿e wielk¹

ideê, co wiêcej wielk¹ misjê: wychowanie narodu».

Miasto które siê przemienia, zwi¹zek który trwa

Centrum tego zwi¹zku by³o zawsze kroczyæ z miastem w ci¹g³ych

przemianach. Ksi¹dz Bosko we Wspomnieniach z Oratorium, spisanych

miêdzy 1873 a 1876, pisze: «pocz¹tkowo, niedzieln¹ katechizacjê, miê-

11.3 Page 103

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 103

dzy 1842 a 1845 uczêszcza³y dzieci i m³odzie¿ bardzo ró¿nego pocho-

dzenia: sabaudczycy, z Valle dAosta, biellesi, novaresi, lombardczy-

cy; przewa¿nie m³odzi ch³opcy obcokrajowcy, którzy spêdzaj¹ w Tu-

rynie czêæ roku; kamieniarze, murarze, sztukatorzy, brukownicy,

szpachlarze oraz inni, którzy pochodzili z odleg³ych miejsc».

Salezjanie przyzwyczajeni, jak zwykle do rozumowania w pojêciach

wychowawczych, a wiêc stosownie do charakterów przemiany i roz-

woju, uczynili swoj¹ obecnoæ na terytorium turyñskim niezaprzeczal-

nym punktem swojego programu pracy, przystosowuj¹c siê w ten spo-

sób do wielu przemian miejskiego porz¹dku, lecz jednoczenie

dochowuj¹c wiernoci w³asnym obiektywom i swojemu powo³aniu.

W tej chwili na terytorium Gminy Turyn jest obecnych dziesiêæ

salezjañskich wspólnot zakonnych, którzy s¹ wspó³odpowiedzialni, ra-

zem w wieloma doros³ymi osobami wieckimi, za siedem oratoriów,

dwa przedszkola, cztery licea i technika, trzy centra szkolenia zawodo-

wego, dwa uniwersytety i cztery bursy uniwersyteckie, ³¹cznie bior¹c

dzienna obecnoæ w ró¿nych rodowiskach przekracza spokojnie iloæ

dziesiêciu tysiêcy.

Wszystkie te dzie³a mia³y zawsze, miêdzy innymi, dwie precyzyj-

ne charakterystyki: na pierwszym miejscu, otwartoæ na terytorium

i tworzenie wychowawczych sieci, po pierwsze z podmiotami publicz-

nymi, lecz tak¿e z innymi strukturami prywatnymi zaanga¿owanymi

w wychowanie, i na drugim miejscu chêæ przyczynienia siê, dziêki sa-

lezjañskiemu stylowi, do formowania osób, które mog³yby powiêciæ

swoje ¿ycie, tak¿e w profesjonalny i trwa³y sposób, do spraw spo-

³ecznych, do ról politycznych lub administracyjnych dla ca³ej spo³ecz-

noci turyñskiej.

To da³o ¿ywot, odnoszê siê tylko do ostatnich lat, projektom po-

wsta³ym i rozwijanym wspólnie w ró¿nych asesoratach Gminy Turyn.

Aby przywo³aæ jedynie w sposób nie wyczerpuj¹cy przyk³ady: sieæ

Centrów Dziennych, skupiaj¹cych osoby; projekt, trwaj¹cy wiele lat,

nazwany M³odzi dla m³odych, dla pracy wychowawczej na ulicy;

przyjmowanie dzienne, a tak¿e w formie wspólnoty przyjmuj¹cej, m³o-

dzie¿y imigruj¹cej pozostawionej samej sobie; towarzyszenie wspiera-

j¹ce, pewne formy powierzenia opieki wolontariuszom i m³odzie¿y;

ponad dwudziestoletnie dowiadczenie wspó³pracy w projektach po-

11.4 Page 104

▲back to top

104 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

wiêconych na wakacje dla dzieci; prowadzenie wraz z Gmin¹ nowego

projektu Solidarny wspólny dom. W tym samym czasie, z domów

i podwórzy Ksiêdza Bosko wysz³y osoby, które powiêci³y i nadal po-

wiêcaj¹ swoje ¿ycie w instytucjach gminnych i formowaniu innych

do tej wra¿liwoci dla wspólnego dobra, które staje siê tak¿e zaanga¿o-

waniem osobistym i umiejêtnoci¹ zarz¹dzania rzeczami publicznymi.

Ten uprzywilejowany zwi¹zek by³ wielokrotnie potwierdzany przez

Miasto Turyn, na pierwszym miejscu przez osobê Burmistrza Chiam-

parino, choæby przez za¿y³¹, kompetentn¹ i dyspozycyjn¹ obecnoæ do

wziêcia udzia³u w spotkaniach przy wielu okazjach wiêtowania i im-

prezach a tak¿e, w³anie niedawno, na spotkaniu formacyjnym dla tu-

ryñskiej m³odzie¿y na temat dzia³alnoci obywatelskiej, tak, aby po³¹-

czyæ si³y Instytucji i Zgromadzenia oraz wzbudziæ idea³y u m³odzie¿y

i uczyniæ skuteczne to dobre i chrzecijañskie wychowanie, które

otrzymali w domu Ksiêdza Bosko.

Absolutnie wa¿ne, jednak nie w sensie ilociowym, poniewa¿ ju¿

drobiazgowo roz³o¿ona na ca³ym terytorium turyñskim, liczba by³ych

wychowanków, przyjació³ Ksiêdza Bosko, osób doros³ych i rodzin, któ-

rzy weszli w kontakt ze Zgromadzeniem salezjañskim i nastêpnie wnieli

do w³asnej pracy i swojego bycia obywatelami, styl Ksiêdza Bosko:

byæ wspó³odpowiedzialnymi solidarnie i po chrzecijañsku z innymi

za dobro wszystkich, w s³u¿bie ca³ego spo³eczeñstwa, w szczególny

sposób, wewn¹trz i poza dzie³ami salezjañskimi, dotrzymuj¹c wierno-

ci pos³annictwu Ksiêdza Bosko, tzn. jak pisze on sam, aby zebraæ

najbardziej niebezpieczne dzieci, z preferencj¹ tych, którzy wyszli z wiê-

zienia, wykazuj¹c jednoczenie uprzywilejowan¹ troskê o m³odzie¿

która znajdowa³a siê z dala od swoich rodzin, gdy¿ byli obcymi w

Turynie z zamiarem aby zmniejszyæ liczbê ³obuzów i tych którzy id¹

zamieszkaæ w wiêzieniach.

Dzisiaj, podobnie jak wówczas, Zgromadzenie salezjañskie w tym

miecie chce kontynuowaæ nadal, podejmuj¹c siê pracy z m³odzie¿¹

trudn¹, która przychodzi do oratoriów i uczêszcza kursy szkolenia za-

wodowego, i czyni to ze szczególn¹ uwag¹ na dzieci i m³odzie¿, cu-

dzoziemców drugiego pokolenia, nie zaniedbuj¹c dzia³alnoci forma-

cyjnej, rekreacyjnej i duszpasterskiej z tak wielk¹ iloci¹ ludzi m³odych

11.5 Page 105

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 105

normalnych, których spotyka w codziennej swojej dzia³alnoci dusz-

pasterskiej i wychowawczej.

Oprócz niepe³noletnich cudzoziemców, pozostawionych samych

sobie, których przyjmujemy na sposób sta³ego miejsca zamieszkania w

niektórych oratoriach, wspólnoty, które s¹ otwarte dla wszystkich, lecz

nie oznacza to, ¿e s¹ one o niskim poziomie wychowania, chcemy za-

opiekowaæ siê dzieæmi maj¹cymi ró¿norakie trudnoci, dzieæmi imi-

grantów, których w Turynie jak wiemy jest spora liczba. Wiemy bar-

dzo dobrze jak to Miasto ze swoimi Instytucjami pañstwowymi,

kocielnymi i prywatno spo³ecznymi stworzy³o dla nich sieæ opieki,

któr¹ my zwyklimy nazywaæ, z Ksiêdzem Bosko, zapobiegawcz¹.

Zgromadzenie salezjañskie w Turynie prowadzi swoj¹ dzia³alnoæ

pod tym wzglêdem i bêdzie nadal kontynuowa³o j¹, poniewa¿ jak mó-

wi³ Ksi¹dz Bosko «Wystarczy, ¿e jestecie m³odzi, abym was kocha³»,

i tak¿e dlatego wydaje siê nam rzecz¹ piêkn¹ wspomnieæ, ¿e jestemy

czêci¹ ca³ociowego systemu Turynu i w sieci pomiêdzy Instytucja-

mi pañstwowymi, kocielnymi i prywatnymi, czego wiele innych miast

nam zazdroci.

Gdy¿ jestemy wiadomi trudnoci, jakie ci m³odzi ludzie napoty-

kaj¹ na nie³atwym poziomie integracji, po³¹czenia ich odmiennych kul-

tur, tej pochodzenia, która nie mo¿e byæ wykorzeniona, z t¹ tego Mia-

sta, które wziê³o na siebie obowi¹zek przyjêcia i integracji ruchów

migracyjnych. Mo¿e dlatego, ¿e wiêci spo³ecznicy z XIX wieku, jesz-

cze dzi roztaczaj¹ swoj¹ opiekê, albo dlatego ¿e introwersyjny i opor-

ny charakter turyñskich bôgianen, jest te¿ wolny od nadmiaru osten-

tacji, lecz przede wszystkim maj¹cy wiele zdrowego rozs¹dku. Jeli

jednak nie dotrze siê di ludzi m³odych (zapobiegawczoæ Ksiêdza

Bosko), zanim kto inny postara siê przechwyciæ i usidliæ ich w ³atwo

zdobyty dobrobyt ale, jak wiadomo, równie¿ w ruinê fizyczn¹ i moral-

n¹. Pomóc im w zbudowaniu to¿samoci ukszta³towanej przez integra-

cjê wartoci odmiennych kultur, jest strategi¹ pozwalaj¹c¹ nie tylko na

przetrwanie, która pozwala m³odocianemu zachowaæ w³asn¹ tradycjê

etniczn¹, ale jednoczenie wejæ w kontakt z kultur¹, w której obecnie

¿yje. W taki oto sposób opiekujemy siê nimi.

Jestem przekonany, ¿e wszystko to idzie po tej linii, aby daæ wiê-

cej temu, kto otrzyma³ mniej3. Innymi s³owy, wydaje nam siê, ¿e prio-

11.6 Page 106

▲back to top

106 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

rytetem, który nale¿y zg³êbiæ s¹ typowe charakterystyki uprzywilejowa-

nych adresatów naszego pos³annictwa: uboga, opuszczona i zagro¿o-

na m³odzie¿. Predylekcja, która zak³ada mi³oæ uniwersaln¹, z pew-

nymi zaakcentowaniami; nie wyklucza nikogo, lecz nie uprzywilejowuje

wszystkich,: by³oby sprzecznoci¹. Forma predylekcji, któr¹ stosuje-

my jest ta ewangeliczna, która realizuje praktykê dania maksimum

temu, kto w swoim ¿yciu otrzyma³ minimum.

Nasza praktyka wychowawcza musi odnowiæ siê tak¿e dlatego, aby

móc dokonaæ przemiany wspó³czesnej m³odzie¿y, do której czujemy

siê byæ pos³ani, innymi s³owy, musi nadawaæ ton nadzwyczajnoci temu,

co jest powszednie. Zabarwia siê ona codzienn¹ obecnoci¹, która za-

korzeniona jest w kontekcie spo³ecznym i terytorialnym w jakim dzia³a,

a¿eby wyraziæ w³asn¹ dzia³alnoæ spo³eczn¹, poprzez codziennoæ, na

któr¹ sk³adaj¹ siê spotkania, obecnoæ, czujnoæ.

Na zakoñczenie, jestem przekonany, ¿e monogramem naszego by-

cia z m³odzie¿¹ trudn¹, bêdzie zagwarantowanie jej tak¿e sposobnoci

wychowania. Wychowanie, które przek³ada siê na to, aby pomagaæ

ka¿demu stawaæ siê w pe³ni osob¹, poprzez wyrobienie siê sumienia,

rozwoju umys³u, zrozumienie w³asnego losu.4

Dzisiaj równie¿ do tych nowo przyby³ych wiêty turyñski powie-

dzia³by: «Co siê dotyczy rzeczy, które s¹ z po¿ytkiem dla m³odzie¿y

niebezpiecznej, lub s³u¿¹ do pozyskiwania dusz dla Boga, ja biegnê

naprzód, posuwaj¹c siê a¿ do zuchwa³oci» (MB XIV, 662). Mo¿e nie-

kiedy zuchwa³oæ zosta³a trochê z³agodzona, lecz pozostajemy prze-

konani, ¿e «Wychowanie jest spraw¹ serca i tylko Bóg jest jego za-

rz¹dc¹ i my nie zdo³amy nic uczyniæ jeli Bóg nie nauczy nas tej sztuki

i nie da nam do rêki kluczy».5

Natomiast to, czego nauczylimy siê, jako Salezjanie, nie mo¿e byæ

wykonywane przez nas samych, lecz w dialogu z tymi, którzy podzie-

3 Pascual Chávez in CISI/FEDERAZIONE SCS/CNOS, Dare di più a chi ha avuto

di meno, un ripensamento educativo per un cambio culturale, Atti Seminario Frascati

27-30 dicembre 2004.

4 PASCUAL CHÁVEZ, Educhiamo con il cuore di Don Bosco, per lo sviluppo integrale

della vita dei giovani, soprattutto i più poveri e svantaggiati, promuovendo i loro

diritti. Atti Consiglio Generale, n. 400, Roma 2008.

5 Lettere di Don Bosco, Epistolario, Torino 1959.

11.7 Page 107

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 107

laj¹ nasze pos³annictwo, aby czyniæ z m³odych ludzi dobrych chrze-

cijan i uczciwych obywateli. Piêkn¹ rzecz¹ jest wszystko to wspo-

mnieæ tutaj, w Ratuszu Turynu, które to miasto Zgromadzenie uwa¿a

za kolebkê, z której wszystko wziê³o pocz¹tek.

Turyn, 18 grudnia 2009 r.

Ks. Pascual CHÁVEZ VILLANUEVA

Prze³o¿ony Generalny

5.5 Biskupi Salezjańscy

1. TOSO Mario, Sekretarz Papieskiej Rady ds. Sprawiedliwoci

i Pokoju

Z dat¹ 22 padziernika 2009 r. Watykañskie Biuro Prasowe zako-

munikowa³o wiadomoæ ze strony Ojca wiêtego Benedykta XVI,

o mianowaniu ks. Mario TOSO, S.D.B. na Sekretarza Papieskiej Rady

ds. Sprawiedliwoci i Pokoju, wynosz¹c go równoczenie do godnoci

Biskupa z Siedzib¹ Tytularn¹ w BISARCIO (W³ochy, Sardynia).

Mario Toso, urodzony w Mogliano Veneto (TV) dnia 2 lipca 1950 r.,

z³o¿y³ pierwsze luby zakonne jako salezjanin Ksiêdza Bosko dnia 16

sierpnia 1967 r. i luby wieczyste dnia 24 wrzenia 1976 r. Po ukoñ-

czeniu studiów teologicznych na Wydziale Teologii w TurynieCrocet-

ta, przyj¹³ wiêcenia kap³añskie dnia 22 lipca 1978 r. Uzyska³ Dokto-

rat z Filozofii na Katolickim Uniwersytecie Najwiêtszego Serca

w Mediolanie (1978) i nastêpnie Licencjat z Teologii na Papieskim

Uniwersytecie Lateraneñskim. Profesor Zwyczajny z Filozofii Teore-

tycznej na Papieskim Uniwersytecie Salezjañskim, od 1994 do 2000

by³ Dziekanem na tym samym Wydziale Filozoficznym. W lipcu 2003 r.

zosta³ nominowany Jego Magnificencj¹ Rektorem Papieskiego Uniwer-

sytetu Salezjañskiego (UPS), któr¹ to funkcjê pe³ni³ do lipca 2009 r.

Od listopada 2003 r. by³ równie¿ Doradc¹ Papieskiej Rady ds. Spra-

wiedliwoci i Pokoju, której teraz zosta³ mianowany Sekretarzem. By³

autorem ró¿nych publikacji.

Dnia 12 grudnia 2009 r. Jego Ekscelencja Mario Toso przyj¹³ kon-

sekracjê biskupi¹ przez na³o¿enie r¹k Kard. Tarcisio Bertone S.D.B.,

11.8 Page 108

▲back to top

108 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Sekretarza Stanu Jego wi¹tobliwoci, w Papieskiej Bazylice wiête-

go Piotra w Watykanie

2. MORESCHI Angelo, Wikariusz Apostolski w GAMBELLA

(Etiopia)

Ojciec wiêty Benedykt XVI, z dat¹ 5 grudnia 2009 r. wyniós³ Pre-

fekturê Apostolsk¹ z Gambella (Etiopia) do rangi Wikariatu Apostol-

skiego, z tak¹ sam¹ nazw¹ i konfiguracj¹ terytorialn¹. Ponadto, Papie¿

mianowa³ pierwszym Wikariuszem Apostolskim w Gambella (Etiopia),

ks. Angelo MORESCHI S.D.B., obecnego Prefekta Apostolskiego tego

samego okrêgu kocielnego, przydzielaj¹c mu tytularn¹ Siedzibê bi-

skupi¹ z Elefantaria w Mauritania. Prefektura Apostolska w Gambel-

la, powierzona Salezjanom (SDB), powsta³a dnia 25 listopada 2000 r.,

w lad za podzia³em Prefektury Apostolskiej w JimmaBonga. Teryto-

rium Prefektury (teraz Wikariatu) rozci¹ga siê na powierzchni oko³o

50.000 km² i zamieszka³y jest przez 507.000 osób. Katolików jest oko-

³o 8.500.

Angelo Moreschi urodzi³ siê w Nave (Brescia) dnia 13 czerwca

1952 r. i jest salezjaninem od 1 wrzenia 1974 r., kiedy to z³o¿y³ pierw-

sze luby zakonne, w Inspektorii LombardoEmiliana. Dnia 15 sierp-

nia 1980 r. profes wieczysty, studia teologiczne odby³ w Cremisan, w Pa-

lestynie. Zosta³ wywiêcony prezbiterem w Brescia, dnia 2 padziernika

1982 r. Tego samego roku, w³¹czaj¹c siê do Projektu Afryka, wyje-

cha³ do Etiopii, tam przez wiele lat pracowa³ w placówce, w Dilla

wówczas przynale¿¹cej do Inspektorii LombardoEmiliana bêd¹c

dyrektorem i proboszczem (od 1991). Inkardynowany do Wizytatorii

EtiopiaEritrea, w 1998 r. zosta³ cz³onkiem Rady Wizytatorii. Z usta-

nowieniem Prefektury Apostolskiej, dnia 25 listopada 2000 r., zosta³

mianowany pierwszym Prefektem Apostolskim.

3. TUMPF Peter, Biskup Diecezji w MURSKA SOBOTA

(S³owenia)

Dnia 28 listopada 2009 r. Ojciec wiêty Benedykt XVI nominowa³

Jego Ekscelencjê Peter TUMPF, S.D.B., dotychczasowego Biskupa

tytularnego w Musti w Numidia i Pomocniczego w Maribor (S³owe-

nia), Biskupem Diecezji w Murska Sobota, w S³owenii.

11.9 Page 109

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 109

Urodzony dnia 28 czerwca 1962 r. w Beltinci (S³owenia), Peter

tumpf z³o¿y³ pierwsze luby zakonne, jako salezjanin Ksiêdza Bosko,

dnia 9 padziernika 1980 r. i luby wieczyste dnia 29 wrzenia 1985 r.

Studiowa³ na Wydziale Teologicznym w TurynieCrocetta i zosta³ wy-

wiêcony na kap³ana dnia 29 czerwca 1990 r. Kolejno by³ proboszczem

w parafiach salezjañskich w Ig, Sevnica, Maribor i Verej. W 1990 r.

uzyska³ doktorat z Teologii na Wydziale Teologicznym w Ljubljana.

Nastêpnie dnia 24 maja 2006 r. zosta³ nominowany Biskupem tytular-

nym w Musti w Numidia i Pomocniczym w Maribor, otrzymuj¹c kon-

sekracjê biskupi¹ dnia 10 wrzenia br. (zob. tak¿e ACG n. 394, 5.1).

4. CASTRELLÓN PIZANO Camilo Fernando, Biskup Diecezji

w BARRANCABERMEJA (Kolumbia)

Dnia 2 grudnia 2009 r. Ojciec wiêty Benedykt XVI powierzy³ Jego

Ekscelencji Camilo Fernando CASTRELLÓN PIZANO, S.D.B., do-

tychczas Biskupowi w Tibú (Kolumbia), Diecezjê Barrancabermeja

(Kolumbia).

Urodzony dnia 22 wrzenia 1942 r. w Bogotá, Kolumbia, Camilo

Castrellón z³o¿y³ pierwsze salezjañskie luby zakonne dnia 29 stycznia

1963 r. i luby wieczyste dnia 24 grudnia 1968 r. Na Studia teologicz-

ne uczêszcza³ w Bogotá, gdzie zosta³ wywiêcony na kap³ana dnia

2 grudnia 1972 r. Nastêpnie uzupe³ni³ swoje studia, uzyskuj¹c Licen-

cjat z Teologii na Papieskim Uniwersytecie Javeriana (1972), Licen-

cjat z Nauk o Wychowaniu na Papieskim Uniwersytecie Salezjañskim

w Rzymie (1983) i kolejno Licencjat z Filozofii na Uniwersytecie Santo

Tomás w Bogotá.

Po wiêceniach kap³añskich wykonywa³ intensywn¹ pracê wycho-

wawcz¹ i duszpastersk¹ w domach Inspektorii, dopóki w 1985 r. zosta³

sprowadzony do Domu inspektorialnego i w³¹czony do équipe duszpa-

sterstwa. W 1988 r. zosta³ mianowany Radc¹ inspektorialnym i w 1993 r.

dyrektorem wielkiego dzie³a Niño Jesús w Santafé w Bogotá.

W czerwcu 1998 r. Prze³o¿eni Generalni powierzyli mu prowadzenie

Inspektorii z Bogotá, jako Inspektorowi. Dnia 23 kwietnia 2001 r. zo-

sta³ mianowany przez Ojca wiêtego Biskupem w Tibú, otrzymuj¹c

konsekracjê biskupi¹ dnia 6 czerwca br. (zob. tak¿e ACG n. 376, 5.5).

11.10 Page 110

▲back to top

110 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

5.6 Zmarli Współbracia (3 elenko 2009)

Wiara w Chrystusa Zmartwychwsta³ego podtrzymuje nasz¹ nadziejê i zachowuje

¿yw¹ wiê ze wspó³braæmi, którzy spoczywaj¹ w pokoju Pañskim. Oni powiêcili swoje

¿ycie w Zgromadzeniu, a wielu cierpia³o, a¿ do mêczeñstwa dla mi³oci Bo¿ej Pamiêæ

o nich pobudza nas do ci¹g³ego pe³nienia z wiernoci¹ naszego pos³annictwa (Konst. 94).

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek INSP

P ACOSTA BETANCUR Gustavo de Jesús Medellín (Kolumbia)

18−08−2009 73

L AIMASSO Giuseppe

Lombriasco (Włochy)

16−11−2009 72

L ALCALDE GARCÍA Fermín

León (Hiszpania)

13−09−2009 60

L ALONSO MARTÍNEZ Zósimo

Ávila (Hiszpania)

02−10−2009 91

P ANNONI Paolo

Milano (Włochy)

09−09−2009 96

P ARÉCHIGA Limón Ramón

Guadalajara (Meksyk)

14−09−2009 48

P BARREIROS Eernesto

Poiares da Régua (Portugalia) 23−10−2009 90

P BENEDETTI Renato

Parma (Włochy)

20−07−2009 61

L BRACCHI Francis

Bellflower, CA (USA)

19−08−2009 93

L BRAVO AMARO Luis Gastón

Santiago de Chile

09−08−2009 89

P BUMBALO Salvatore

Pedara (Włochy)

04−12−2009 93

P CANGIANI Laureano Elviro

Buenos Aires (Argentyna) 10−08−2009 82

P CASASNOVAS Alfonso

Manaus (Brazylia)

16−12−2009 84

L CHAN Yim Chi Boniface

Hong Kong (Chiny)

11−09−2009 78

P CHIAMENTI Faustino

Porto Alegre (Brazylia)

04−11−2009 81

P CLAES Henri

Zelzate (Belgia)

23−10−2009 87

L CLEVES RENZA José Hilario

Bogotá (Kolumbia)

09−08−2009 86

L COMPERNOLLE Luk

Lubumbashi (Kongo R.D.) 23−09−2009 68

P CRESPO MANJÓN Gregorio

Vigo (Hiszpania)

24−09−2009 83

P Da SILVEIRA Sabastiăo Alves

Recife (Brazylia)

27−11−2009 72

P DE LA GARZA NAJERA Javier

México (Meksyk)

27−09−2009 72

L De RAIMOND Philippe

Lees Ponts−de−Cé (Francja) 13−09−2009 79

P DE SILVA Edwin

Pyin Oo Lwin (Myanmar) 30−11−2009 65

P DÍAZ MACHADO Jesús Antonio Caracas (Wenezuela)

22−09−2009 91

P DOMENECH i COROMINAS Antoni Barcelona (Hiszpania)

20−07−2009 66

Był przez 2 lata Inspektorem i przez 12 lat Radcą Generalnym ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego

P ECHEA GUZMÁN Valentín

Cusco (Peru)

19−12−2009 89

P ENNE Johannes

Comodoro Rivadavia (Argentyna) 21−11−2009 74

P FEDER Daniel

Campinas (Brazylia)

21−08−2009 94

L FONTANELLA Felice

Turyn

29−07−2009 86

L FONTANILLA Bernardo

Makati City (Filipiny)

03−10−2009 79

L FRAGA António

Paradança (Portugalia)

04−08−2009 81

P FRISO Guerrino

Caracas (Wenezuela)

25−12−2009 92

P FRITSCH Robert

Chambéry (Francja)

24−11−2009 86

P GÓMEZ BARÉS Julián

Sevilla (Hiszpania)

13−10−2009 83

COM

ICP

SLE

SMA

ILE

MEG

POR

ILE

SUO

CIL

ISI

ABA

BMA

CIN

BPA

BEN

COB

AFC

SLE

BRE

MEG

FRB

MYM

VEN

SBA

PER

ABB

BSP

ICP

FIN

POR

VEN

FRB

SSE

12 Pages 111-120

▲back to top

12.1 Page 111

▲back to top

DOKUMENTY I WIADOMOŚCI 111

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek INSP

P GONZÁLEZ DIZ Domingo

Sevilla (Hiszpania)

29−12−2009 80 SSE

Był Inspektorem przez 6 lat

P GOTTER Józef

Kazembe (Zambia)

27−09−2009 69 ZMB

P GREGORIO ROMÁN Juan José San Juan (Porto Rico)

09−12−2009 74 ANT

P GUARDE Alexandre

Porto Velho (Brazylia)

03−08−2009 95 BMA

L HENDRIKS Henk

Wijchen (Holandia)

16−07−2009 91 BEN

P HERNÁNDEZ FARELO José María León (Hiszpania)

09−08−2009 78 SLE

P HERNANDO Santiago

Buenos Aires (Argentyna) 23−12−2009 93 ABA

P HEROLD Winfried

Neunkirchen (Niemcy)

12−08−2009 80 GER

P HO (WOU) Kwang Tsyr, Martin Hong Kong (Chiny)

30−07−2009 80 CIN

P IACOANGELI Roberto

Rzym

27−12−2009 93 UPS

P IGUACEN GLARÍA José Luis

Barcelona (Hiszpania)

17−08−2009 80 SBA

P IRLIK Józef

Oświęcim (Polska)

02−11−2009 77 PLS

P JELLICI Luigi

Siliguri (Indie)

11−08−2009 94 INC

P JUKNEVICIUS Kryzantas

Kaunas (Litwa)

04−12−2009 92 ILE

P JURÍO BERRADE Jesús

Barcelona (Hiszpania)

23−10−2009 58 SBA

P KALINOWSKI Lucjan

Okuniew (Polska)

10−08−2009 44 PLE

P KOLLÁR František

Bechov (Słowacja)

27−11−2009 95 SLK

L KUSIAK Bronisław

Maków Mazowiecki (Polska) 17−10−2009 86 PLE

P LAKSHMAN (Neththasinghe) Nicholas Colombo (Sri Lanka)

30−12−2009 54 LKC

P LENAERTS Jacques

Kigali (Ruanda)

23−11−2009 80 AGL

P LONGO Nicola

Civitavecchia (Włochy)

25−12−2009 58 ICC

P MA (alias MACHUY) Alexander Hong Kong (Chiny)

28−12−2009 90 CIN

Był Inspektorem przez 6 lat

P MADDHICHETTY Ray Peter

Chennai (Indie)

30−11−2009 75 INM

P MAFFEI Giuseppe

Turyn

27−12−2009 78 ICP

P MAGAROTTO Agotino

Castelfranco Vneto (Włochy) 10−09−2009 89 INE

P MANASSERO Matteo

Lombriasco (Włochy)

07−10−2009 81 ICP

P MARULANDA Jorge Eliecer

Cali (Kolumbia)

23−12−2009 67 COM

L MELLANO Giuseppe

Turyn

08−08−2009 93 ICP

L MIRAGLIA Antonino

Pedara (Włochy)

03−12−2009 86 ISI

P MOLL ANGLADA Bartolomé

Barcelona (Hiszpania)

24−10−2009 81 SBA

P MORENO Eraclio

Bahía Blanca (Argentyna) 12−11−2009 95 ABB

P MOYA LÓPEZ Ramón

P OLIVÉ PICANOL Ramón

Madrid (Hiszpania)

Barcelona (Hiszpania)

24−07−2009 60 AFO

05−08−2009 85 SBA

P O’MAHONY Donal

Dunboyne, Co. Meath (Irlandia) 19−11−2009 90 IRL

L ORTÍZ REBOLLAR José Manuel Logrońo (Hiszpania)

30−07−2009 78 SBI

P PECORELLA Giovanni

Palermo (Włochy)

10−08−2009 74 ISI

P PEDRON Luigi Danilo

Valencia (Wenezuela)

05−12−2009 82 VEN

P PENENGO GALVALISI Horacio

Montevideo (Urugwaj)

27−09−2009 62 URU

P PERUCCHI Giovanni

Piura (Peru)

12−08−2009 71 PER

P PINTO Cosimo

Cisternino (Włochy)

24−12−2009 81 IME

P PIOVESAN Leone

Bahía Blanca (Argentyna) 30−09−2009 78 ABB

12.2 Page 112

▲back to top

112 DOKUMENTY RADY GENERALNEJ

Tyt. Nazwisko i imię

Miejsce i data śmierci

Wiek INSP

P POWER Michael

Johannesburg (Afryka Południowa) 20−11−2009 80 AFM

P PUTHOTA Benjamin

Istanbul (Turcja)

27−08−2009 77 LKC

Był Inspektorem przez 12 lat

P RECALDE ATIENZA Joaquín El Campello (Hiszpania)

26−12−2009 80 SVA

P REPETTI Enrico

Savona (Włochy)

02−12−2009 79 ICC

P RESÉNDIZ MARTÍNEZ Raúl Zamora, Mich. (Meksyk)

25−11−2009 72 MEG

P REVILLA Lazaro

Burgos (Hiszpania)

12−12−2009 70 FIN

Był Inspektorem przez 6 lat

L RODRÍGUEZ ARCE Alberto Pamplona (Hiszpania)

22−09−2009 66 SBI

P ROS GALBETE José Luis Aibonito (Porto Rico)

19−12−2009 75 ANT

E ROSA Onofre Cándido

Belo Horizonte (Brazylia)

09−12−2009 85 −−

Był Biskupem przez 38 lat: przez 6 lat Biskupem Pomocniczym i Koadiutorem w Uberlândia (MG − Brazylia),

przez 4 lata Biskupem w Corumbá (MS − Brazylia), przez 18 Biskupem w Jardim (MS − Brazylia) i przez 10 lat

Biskupem emerytem

P RUBINI Luigi

Hong Kong (Chiny)

10−11−2009 89 CIN

P SABATTI Lucio

Brescia (Włochy)

23−09−2009 71 ABB

P SANTANA ARENCIBA Gregorio Las Palmas de Gran Canaria (Hiszpania) 30−09−2009 83 SSE

P SCHÜSSLBAUER Siegfried Ensdorf (Niemcy)

26−11−2009 75 GER

P ŠIMIĆ Petar

Zagreb (Chorwacja)

26−12−2009 71 CRO

L SIMŐES Francisco

Vendas Novas (Portugalia)

17−12−2009 86 POR

L SIRONI Angelo

Arese (Włochy)

13−10−2009 88 ILE

P SOLAROLI Ercole Michele Makati City (Filipiny)

19−11−2009 82 FIN

P STRAPPAZZON Tarcisio

Arese (Włochy)

16−07−2009 94 ILE

P TOMASZEWSKI Stefan

Międzylesie (Polska)

29−08−2009 78 PLE

P TYMINSKI Joseph

St. Petersburg, FL (USA)

15−10−2009 89 SUE

P VALONGO Luigi

Maracay (Wenezuela)

10−10−2009 76 VEN

L VAN DER HEIJDEN Pieters Caracas (Wenezuela)

29−08−2009 71 VEN

P VAN LOCHEM Henk

Soest (Holandia)

06−09−2009 79 BEN

P VAN TITTELBOOM Casimir Sint−Denijs−Westrem (Belgia)

26−09−2009 84 BEN

L VIGUIÉ Robert

Toulon (Francja)

02−09−2009 84 FRB

P VIVAR Telmo

Guayaquil (Ekwador)

30−08−2009 82 ECU

P WANG Chung Ren Francis Taipei (Tajwan)

18−07−2009 49 CIN

P ZRIM Joze

Golnik (Słowenia)

28−07−2009 92 SLO

P ZULIANI Antonio

Conegliano (Włochy)

30−07−2009 89 INE