Pozdrowienia z Laosu
Pozdrowienia z Vientiane w Laosie.
Jestem byłym wychowankiem Misyjnego Aspirantatu „Kardynała Cagliero”,
gdzie studiowałem przez cztery lata. Potem poprosiłem o posłanie mnie na
misje i w 1958 roku zostałem wysłany do Tajlandii,
gdzie pracowałem w różnych sektorach, zwłaszcza
w szkołach i w domach formacyjnych.
W 1989 roku zostałem włączony w specjalną
posługę na rzecz uchodźców z Kambodży i Laosu.
W 1991 roku założyliśmy pierwszą szkołę
techniczną dla biednej młodzieży w stolicy
Kambodży, Phnom Penh.
W 1994 roku zostaliśmy posłani, aby otworzyć
szkołę zawodową dla ubogiej młodzieży w
Laosie, ale nie zdołaliśmy pokonać różnych
trudności.
Wreszcie w 2004 roku próbowaliśmy zrealizować drugi projekt w
stolicy Laosu, Vientiane. Wiedzieliśmy, że będzie to bardzo trudne, bo Laos
jest krajem komunistycznym. Zaczęliśmy więc od 24 maja, prosząc o pomoc
Matkę Bożą i księdza Bosko. Pomogło nam pięciu pierwszych byłych
wychowanków z Laosu i jeden nauczyciel, który jest współpracownikiem
salezjańskim. Obecnie Don Bosco Centre pomaga ubogim młodym ludziom,
którzy pochodzą z różnych prowincji Laosu. Dajemy im solidne wychowanie
salezjańskie i wykształcenie zawodowe, aby mogli uczciwie pracować i
zarabiać, pomagając w ten sposób swoim rodzinom i społeczności lokalnej.
Ksiądz Pedro Tito
Włoski misjonarz, odpowiedzialny za salezjańskie dzieło w Laosie
Azja przyjmuje i wysyła misjonarzy!
„Dzisiaj, większość Azji potrzebuje jeszcze
misjonarzy, aby mogli służyć w Kościele lokalnym.
Zapraszamy ich do nas z innych krajów, prosząc tylko,
aby byli rzeczywiście częścią Kościoła lokalnego i
naprawdę stanowili jedno z ludźmi. Wierzymy, że
nasze Kościoły lokalne w coraz większym stopniu
będą mogły wysyłać niektórych naszych najlepszych
synów i córki, aby służyli bratnim kościołom w Azji i na
innych kontynentach”.
Federacja Azjatyckich Konferencji Biskupów
Katolicy w Laosie stanowią 0,8% ludności,
zdecydowana większość społeczeństwa to
buddyści. Kościół od kilku latach cieszy się
względną wolnością. Obecnie istnieją cztery
Wikariaty Apostolskie.
W 1994 roku, ambasador Laosu w Tajlandii
uczestniczący w otwarciu Salezjańskiej Szkoły
Technicznej w Phnom Penh (Kambodża),
poprosił nuncjusza apostolskiego o pomoc w
otwarciu podobnej szkoły zawodowej w Laosie.
Nuncjusz z kolei zwrócił się z prośbą do
salezjanów w Tajlandii. Natychmiast
rozpoczęto rozmowy, ale rząd laotański nie
podjął żadnej decyzji. W międzyczasie pewna
siostra zakonna poprosiła o stypendia dla
pięciu młodych katolików z Laosu, którzy
chcieli uczęszczać na kurs techniczny w
salezjańskiej szkole w Tajlandii. Uzyskali oni
dyplomy techników w marcu 2004 roku.
24 maja 2004 roku przybyli do Vientiane, stolicy
Laosu, ks. Pedron i nauczyciel Pan Sanya oraz
pięciu już byłych wychowanków laotańskich.
Zdecydowano o otwarciu dzieła salezjańskiego
w formie stowarzyszenia pod nazwą „Mitr
Samphan” (relacje przyjaźni), uznanego
prawnie. Jego członkami zostało pięciu
naszych byłych wychowanków z Laosu, którzy
otrzymali wsparcie finansowe i pomoc
kierowniczą ze strony salezjanów. Zaczęła
rosnąć liczba uczniów, ale także ilość wizyt
urzędników państwowych, którzy chcieli
poznać i zobaczyć, co się robi w „Mitr
Samphan”. Po wielu trudnościach w 2007 roku
rząd uznał dzieło „Mitr Samphan”.
W maju 2007 przedstawiciele różnych
ministerstw Laosu odwiedzili szkołę techniczną
Don Bosco w Phnom Penh i w Bangkoku, aby
sprawdzić system nauczania teoretycznego i
praktycznego oraz sposób administracji i
zarządzania szkół salezjańskich. W 2008 roku,
z pomocą władz Związku Młodych
Komunistów, rząd wyraził zgodę na zakup
gruntów pod nowe Don Bosco Technical
Centre Laos, ponieważ Centrum „Mitr
Samphan” nie było już wystarczające.
Od 2009 roku salezjanie pracują już w nowym
Centrum.
Salezjańska Intencja Misyjna
Salezjanie w Południowej i Wschodniej Azji
Aby salezjanie w różnych krajach Południowej i Wschodniej Azji umieli każdego
dnia odważnie i wytrwale dawać świadectwo wiary i wierności Kościołowi, przede
wszystkim poprzez dzieła edukacyjne i socjalne.
Na kontynencie azjatyckim, gdzie Kościół jest nieznaczną mniejszością,
dzieła edukacyjne (szkoły, Centra Formacji Zawodowej) i dzieła socjalne
(dla dzieci ulicy, sierocińce, dla młodzieży zagrożonej, dla chorych na AIDS)
to najlepsza możliwość kontaktu z tysiącami młodzieży niechrześcijańskiej.
Otoczmy modlitwą przede wszystkim Indie, Pakistan, Bangladesz, Sri
Lankę, Chiny, Birmę, Wietnam i prośmy, aby salezjanie potrafili wykorzystać
te okazje do dzielenia się wiarą poprzez świadectwo i dialog życia.
Swoje sugestie możesz przesłać na adres: cagliero11@gmail.com
