Ks. Bosko chciał, aby jego Zgromadzenie było zdecydowanie misyjne
Dzień 11 listopada jest głębokim wezwaniem związanym z misyjnym wymiarem naszego Zgromadzenia. Wszyscy
członkowie Kościoła, poprzez chrzest, są wezwani do przeżywania tej misyjności. Niektórzy ochrzczeni (świeccy,
zakonnicy, księża) oddają się całkowicie misyjnej działalności Kościoła. Nasze powołanie salezjańskie stawia nas w
sercu Kościoła (Konst. 6), który jest misyjny ze swej natury (Ad Gentes, 2).
Posługa ks. Bosko na rzecz młodzieży na Valdocco była głęboko przeniknięta misyjnością, która stanowiła siłę animu-
jącą wszystkie jego inicjatywy. Używał on środków komunikacji właściwych jego czasom, aby szerzyć wiarę i dać
poznać misyjną działalność Zgromadzenia. Ten misyjny zapał – ujęty krótko w wyrażeniu „da mihi animas” – był siłą,
motywującą jego działania: „Nie zrobił kroku, nie wypowiedział żadnego słowa, nie przyłożył ręki do żadnego dzia-
łania, które nie miałoby na celu zbawienia młodzieży... I naprawdę nie miał w sercu nic poza dobrem dusz” (ks.
Rua). I dlatego, niemal natychmiast po zatwierdzeniu Konstytucji (1874), dnia 11 listopada 1875 roku, wysłał pierw-
szą wyprawę misyjną.
Ks. Bosko przekazał nam ten ideał misyjny jako konstytutywny element jego dziedzictwa duchowego i apostolskie-
go. To dlatego Kapituła Generalna Specjalna podkreśla, że wymiar misyjny jest „istotną częścią naszego charyzma-
tu”. I aby utrzymać żywym ten zapał misyjny, ta sama Kapituła Generalna nalegała, aby „już od pierwszej formacji
przybliżać młodym salezjanom, w sposób rzeczowy, ale atrakcyjny, ideał misyjny i wzbudzać podziw dla misyjnych
przedsięwzięć naszego Zgromadzenia; aby poznawać historię i postaci wielkich misjonarzy, a zwłaszcza pielęgnować
gorliwość apostolską i nadprzyrodzonego ducha wspaniałomyślności, podstawę każdego powołania misyjnego” (CG
XX, 476).
Wymiar misyjny charyzmatu salezjańskiego nie wyklucza, lecz właśnie zakłada, że są salezjanie, którzy mają szcze-
gólne powołanie do zaangażowania się na polu duszpasterstwa misyjnego wśród tych, którzy jeszcze nie słyszeli
Ewangelii, gdzie Kościół nie jest jeszcze w pełni ugruntowany (ad gentes) lub gdzie wierni porzucili wiarę, będąc
poza swoją ojczyzną, swoim środowiskiem kulturowym i językowym (ad exteros); i podejmują to zobowiązanie
misyjne na całe życie (ad vitam). Salezjanin, który czuje się powołany do bycia misjonarzem, musi szukać, przede
wszystkim pomocy przewodnika duchowego, by rozeznać wezwanie Boga, oczyścić i pogłębić swoje motywacje,
rozeznać swoje zdolności i postawy w celu określenia swojej przydatności do salezjańskiego życia misyjnego. Jest
to pierwszy i najważniejszy krok w procesie rozeznania misyjnego, który pozwala potem napisać prośbę o wyjazd na
misje do Przełożonego Generalnego i po jego pozytywnej decyzji kończy się wręczeniem krzyża misyjnego i ceremo-
nią posłania misyjnego.
Ks. Alfred Maravilla SDB
Dykasterium ds. Misji
Członkowie 143. Salezjańskiej Wyprawy Misyjnej
Salezjańska Intencja Misyjna
Animacja Projektu Europa we wszystkich 28 inspektoriach Europy
Aby Projekt Europa otworzył nowe horyzonty i wzniecił nowe nadzieje na głębo-
kie ożywienie charyzmatu salezjańskiego na kontynencie europejskim.
W ciągu ostatnich pięciu lat wszystkie inspektorie Europy rozpoczęły drogę ożywienia chary-
zmatu salezjańskiego w Europie od wewnątrz. W ten sposób otwarły się nowe horyzonty dla
6.300 współbraci na kontynencie, i nowe nadzieje. Komisja ds. Projektu Europa, która zbiera
się co sześć miesięcy i spotkanie inspektorów Europy, organizowane co dwa lata – uwypukliły
dwa konkretne tematy tej drogi. Oprócz salezjańskiego wkładu w nową ewangelizację
młodzieży podkreśla się większe zaangażowanie na rzecz młodych migrantów i ich rodzin w
Europie. Szacuje się, że w Europie żyje ok. 40 mln migrantów (20 mln przybyłych do Europy
z innych kontynentów, 10 mln pochodzących z różnych krajów Europy i ok. 10 mln Cyganów
– Romów), większość z nich to chrześcijanie.
