ปรบมือข้างเดียวไม่ดัง

เป็นเรื่องน่าสลด ที่เด็กละวัยรุ่นไทยจำนวนมากอนาคตต้องดับวูบลง วัยสดชื่นของชีวิตอย่างน่าเสียดาย

ยาเสพติดประเภทต่างๆ กำลังหันเป้าหมายมายังกลุ่มผู้บริโภคไร้เดียงสาเหล่านี้ จนแทบจะผูกขาด

ระบาดเข้าไปแม้กระทั่งในโรงเรียน

แล้วก็สร้างความเป็นทาสในรูปแบบใหม่ ที่โหดเหี้ยมไปกว่าทาสสมัยก่อน

เพราะเป็นทาสกด้วยความสมัครใจ เพราะด้อยประสบการณ์ เพราะความมักรู้มักเห็น เพราะความอยากลอง เพราะความต้องการยอมรับ เพราะความต้องการเป็นเลิศ เพราะหมดทางแก้ไขปัญหา

ผู้สันทัดกรณีชี้ว่า ต้นเหตุใหญ่ที่ทำให้เด็กและวัยรุ่นหันไปหาความเป็นทาสดังกล่าว คือภูมิหลังของครอบครัว

เด็กด้อยประสบการณ์ เพราะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่หรือพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ จึงต้องดิ้นรนขวนขวาย ลองผิดลองถูกไปแทบทุกเรื่อง

อิทธิพลของเพื่อนจึงมีมากถึงขนาดเห็นเพื่อนสำคัญกว่าพ่อแม่ แค่เป็นที่ยอมรับของเพื่อนก็พร้อมจะทำทุกอย่าง ไม่คิดจะคำนึงความผิดความถูก ควรหรือไม่ควร

ส่วนที่มุมานะเล่าเรียนศึกษาเพื่ออนาคต ก็ยังไม่วายมีคนมาแนะของดีใช้แล้วเรียนทนไม่เหนื่อยไม่เพลีย

แล้วจากปัญหาหนึ่งก็นำไปสู่อีกปัญหาหนึ่ง เป็นวัฏจักร จนไม่เห็นหนทางออก

คนส่วนมากที่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับมฤตยูดำตัวนี้ที่กำลังบ่อนทำลายสังคมเรา ก็มักจะโยนความผิดไปที่ผู้ผลิตผู้จำหน่าย

บ้างก็ถึงขนาดสาปแช่งให้ตกนรกหมกไหม้ ไม่ได้ผุดได้เกิด

แล้วก็ไม่เคยพลิกไปมองอีกด้านหนึ่งของเหรียญ

การจำหน่ายจะมีได้หากมีการซื้อขาย ยิ่งมีการซื้อหามาก การจำหน่ายกะเพิ่มขึ้น

เช่นเดียวกับการผลิตและการบริโภค

เพราะแม้จะมีการผลิตและการจำหน่ายมาก แต่หากไม่มีการซื้อหาบริโภค การผลิตและการจำหน่ายก็มีอันต้องลดน้อยถอยลงอย่างเลี่ยงไม่ได้

เพียงแค่มาโทษการผลิตและการจำหน่ายฝ่ายเดียว ก็ยังไม่ถูกต้องไปทั้งหมด

ทั้งๆ ที่สิ่งเสพติดก่อนหน้านี้ก็มีขายมีซื้อกัน แต่ก็ไม่มากอย่างทุกวันนี้

ในอดีต โรงสูบฝิ่นมีให้เห็นทั่วไป และไม่ผิดกฎหมาย แต่ก็ไม่เห็นมีความวิตกว่าคนทั้งชาติจะติดฝิ่นงอมแงม

เพราะคนที่ต้องการบริโภคฝิ่นมีแค่จำนวนน้อย เมื่อเทียบกับประชากรคนไทยโดยทั่วไป

การผลิตการขายก็เลยต้องจำกัดอยู่แค่นั้น

ทำไมการผลิตและการขายยาเสพติดประเภทต่างๆ จึงมีมากขึ้นจนน่าวิตกอย่างที่เห็นทุกวันนี้?

เป็นเพราะมีผู้ผลิตผู้ขายมากขึ้น หรือเป็นเพราะมีผู้ซื้อผู้บริโภคมากขึ้น?

และถ้าเป็นเพราะมีผู้ซื้อหาบริโภคมากขึ้น ก็ต้องถามกันต่ออีกว่า ทำไมคนจึงต้องซื้อหาและบริโภคยาเสพติดประเภทต่างๆ มากขึ้น?

ผู้มีหน้าที่บริหารประเทศ ก็ต้องถามตนเองว่า มีอะไรที่เป็นสาเหตุให้ประชาชนต้องบริโภคยาเสพติดมากขึ้น

ลึกๆ มีปัญหาสังคม ปัญหาเศรษฐกิจ ปัญหาชีวิตความเป็นอยู่ ปัญหาค่าครองชีพเป็นปัจจัยอยู่หรือเปล่า?

ผู้ที่เป็นพ่อแม่ผู้ปกครอง ก็ต้องถามตนเอว่า มีอะไรที่เป็นเหตุให้ลูกหลานต้องหันไปเสพยาฆ่าผ่อนส่งและดับอนาคตมากขึ้นทุกวัน

เบื้องหลังเป็นเพราะเด็กต้องเผชิญกับปัญหาครอบครัว ขาดความรักความอบอุ่น มีพ่อแม่ก็เหมือนไม่มีหรือเปล่า?

ผู้เป็นครูบาอาจารย์ ก็ต้องถามตนเองว่า มีอะไรที่ทำให้นักเรียนหันไปพึ่งยาเสพติให้โทษรุนแรงขึ้นทุกวัน แม้ในสถานเล่าเรียนศึกษา

สาเหตุเป็นเพราะในโรงเรียนมีแต่เน้นความรู้แต่ไม่มีการอบรมจริยธรรม หรือครูบาอาจารย์ขาดความสนใจติดตามพฤติกรรมของนักเรียนหรือเปล่า?

และแม้แต่ผู้ใหญ่ทางศาสนาก็คงต้องถามคำถามเช่นเดียวกัน

การจะล่าจับผู้ผลิตและจำหน่ายยาเสพติดให้โทษก็คงไม่ได้ผลอะไร ตราบใดที่ยังไม่เข้าไปแก้ปัญหาที่ตัวผู้ซื้อผู้บริโภค ผมว่า.