ตัวกู

คนที่รู้จักอยู่กับตนเอง ย่อมอยู่กับคนอื่นได้ดี

ดูเผินๆ จะเป็นประโยคที่ขัดแย้งกันในตัว

แต่มองลงไปให้ลึกแล้ว มันบ่งบอกความจริงแน่แท้

ความขัดแย้งกับคนอื่นๆ มองไปด้วยใจเป็นกลางแล้ว ส่วนมากมักจะมีต้นรากจากความขัดแย้งกับตนเอง

ความรู้สึกไม่พอใจคนรอบข้าง มักจะเกิดจากความรู้สึกไม่พอใจตนเอง

อารมณ์ขุ่นกับใครไม่เลือกหน้า มักจะมาจากอารมณ์เสียกับตนเองแล้ว

การทะเลาะเบาะแว้งกับคนโน้นคนนี้ เกิดจากการไม่มีสันติกับตนเอง

การก้าวร้าวไปทั่ว เกิดจากความไม่มั่นใจในคุณค่าตนเอง

การอิจฉาริษยาคนนั้นทีคนนี้ที มักจะมาจากการไม่เห็นคุณค่าที่ตนเองมี

การเที่ยวหาเรื่องหาราว ก่อความวุ่นวายไปทั่ว มักจะมีสาเหตุจากการที่ไม่พบความสุขกับตนเอง แล้วทนไม่ได้ที่จะเห็นคนอื่นเขามีสุข

การเที่ยวทำลายสิ่งของคนอื่น มักจะเกิดจากความรู้สึกว่าทำไมคนอื่นมีได้แต่ฉันกลับไม่มี แล้วก็สรุปเอาเองง่ายๆ ว่า ในเมื่อฉันไม่มีคนอื่นก็ควรไม่มีด้วยเหมือนกัน

เฉพาะคนที่มีสัติกับตนเอง ไปไหนมาไหนเขาจะหว่านแต่สันติและความกลมเกลียว

ก่อนจะรักใครเป็น ต้องรักตนเองให้ถูกต้องเสียก่อน

เพราะจะรักคนอื่นได้อย่างไร ในเมื่อยังไม่รู้จักรักตนเอง และไม่เคยสัมผัสกับความอบอุ่นแห่งไอรักมาก่อน

ก่อนจะพยายามรู้จักใคร ต้องรู้จักตนเองให้ถ่องแท้เสียก่อน

เพราะจะเที่ยวอ่านความรู้สึกนึกคิดคนนั้นคนนี้ แต่ไม่เคยอ่านความรู้สึกนึกคิดของตนเองได้ถูกต้อง ถ่องแท้

ก่อนพยายามผูกมิตรเป็นเพื่อนใคร ต้องเป็นเพื่อนกับตนเองให้สนิทสนมเสียก่อน

เพราะจะเป็นมิตรกับใครได้นาน หากกับตนเองยังไม่อยากคบหาด้วยเลย

ก่อนพยายามสอนใคร ต้องสอนตนเองให้รู้แจ้งเสียก่อน

เพราะเที่ยวสอนคนโน้นคนนี้ แล้วต้องโดนตอกกลับให้ตักน้ำใส่กระโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเสียก่อน

ทุกวันนี้ ความก้าวหน้าแต่ละอย่างแต่ละแขนง ช่วยทำให้มนุษย์รู้จักสิ่งนอบตัวมากขึ้น

ตั้งแต่เชื้อโรคตัวกระจิดริด มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ไปจนถึงจักรวาลอันกว้างใหญาไพศาล

แต่ตัวมนุษย์เองแท้ๆ รู้จักน้อยเต็มที

ก็มัวแต่มองรอบตัว แต่ไม่เคยคิดจะมองตนเองให้มาก

และมองตนเองที ก็เห็นเฉพาะเปลือกนอก เห็นหน้าตา เห็นรูปร่าง

วงการวิทยาศาสตร์ ชีววิทยา และวงการแพทย์ รู้ดีถึงร่างกายและระบบการทำงานของอวัยวะต่างๆ มากขึ้นเรื่อยๆ

แต่จิตใจมนุษย์นั้นยังยากที่จะหยั่งถึงได้หมด

ร่างกายมันมีกฎธรรมชาติที่ควบคุมให้เป็นไปตามครรลอง ทุกร่างกายกฎเดียวกันหมด

แต่จิตใจไม่มีกฎควบคุม ต่างจิตต่างใจ

แต่ละจิตใจ เป็นกฎของตนเอง เพราะแต่ละคนเป็น...หนึ่งเดียวคนนี้

เช่นนี้ หากไม่อยู่ตามลำพังกับตนเองบ้าง ก็ยากจะเรียนรู้และเข้าใจตนเองได้

ยิ่งเดี๋ยวนี้ สิ่งต่างๆ รอบตัว มีแต่จะดึงคนให้ออกจากตนเอง

...ไม่ต้องคิดให้เสียเวลา สื่อมวลชมคิดให้หมดทุกเรื่อง

...ไม่ต้องตัดสินให้เปลืองสมอง การตัดสินมีให้เลือกไว้เป็นชุดๆ

...ไม่ต้องกุมขมับหาคำตอบ มีคำตอบสำเร็จรูปให้หมดทุกเรื่องแล้ว

...ไม่ต้องกำหนดอะไรให้ตนเอง มีคนคอยกำหนดให้หมดแล้ว ตั้งแต่ค่านิยม อาหารการกิน การแต่งเนื้อแต่งตัว ไปกระทั่งการประพฤติปฏิบัติ

วันหนึ่งๆ เราทักทายทุกคนที่พบเห็น

แต่ถามจริงๆ เถอะ เราเคยทักทายตัวเราเองบ้างไหม?.