Deep Thoughts|11

มาสร้างคนกันเถอะ


ที่สุดคนก็ยังรับคนด้วยกันไม่ได้ ตั้งแต่แรก พระเจ้าทรงสร้างคนมาดีพร้อมแต่เพราะความผิดพลาดครั้งนั้น ความดีพร้อมต้องมัวหมองไปที่เคยอยู่ด้วยกันอย่างราบรื่น จริงใจต่อกัน ก็มีอันต้องเคลือบแคลงระแวงสงสัย

จนยากจะหยั่งใจรู้แจ้งได้หมด

คิดอย่างพูดอย่าง

คิดอย่างทำอย่าง

รู้สึกอย่าง แสดงออกอย่าง

พูดอย่าง หมายถึงอย่าง

จนต้องเหนื่อยใจกับการชั่งคำพูด ตีความหมายท่าที หยั่งชั้นเชิง

แล้วยังต้องเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะความที่คิดซื่อไป...นึกว่าจะจริงใจ แต่ก็หาไม่...

เมื่อต้องขยาดกับสิ่งไม่ดีไม่งามที่ต้องพบพาอยู่เรื่อยๆ คนก็ต้องสร้างภูมิขึ้นมาเพื่อป้องกันตัว

ความสงสัย ความระแวง...กลายเป็นธรรมชาติที่สองของมนุษย์

ทั้งในเชิงรับและเชิงรุก

ทางเชิงรับ ก็ต้องคอยสอดส่องตรวจตราระแวดระวัง อย่าให้เผลอไผลเชื่อใจใครง่ายๆ

แม้คนใกล้ตัวก็เถอะ

ทางเชิงรุก ก็ต้องชิงทำเสียก่อนที่จะถูกกระทำ

หลอกเขาเสียก่อนที่จะถูกหลอก

โกงเขาเสียก่อนที่จะถูกเขาโกง

เอาเปรียบเขาเสียก่อนที่ต้องถูกเขาเอารัดเอาเปรียบ

พร้อมกับคิดเข้าข้างตัวเองง่ายๆ ว่า ทุกคนเป็นกันทั้งนั้น

แล้วก็หันไปคบสัตว์เลี้ยงต่างๆ ชนิด

แม้จะติดต่อพูดจาสื่อสารกันไม่ได้มาก แต่อย่างน้อยมันยังดูจริงใจกว่าคน

จากสรรพนาม “มัน” ที่พึงใช้กับสัตว์เดรัจฉาน ก็ใช้ “เขา”แทนทุกคำ

จากกิริยา “กิน” ที่น่าจะใช้กับสัตว์ ก็ใช้คำ “รับประทาน” แทนไม่ต้องพูดถึงความรักความเอ็นดู ความเอาใจใส่ที่ให้กับสัตว์เลี้ยงเหล่านี้ที่คนเองยังต้องอดอิจฉาสัตว์ไม่ได้ ถึงกระนั้นก็เถอะ คนยังรู้สึกลึกๆ ว่า แม้สัตว์เลี้ยงจะดีจะงามแต่คนยังต้องคบกับคนอยู่ดี เพราะนั่นคือธรรมชาติมนุษย์

เวลาเดียวกันก็อดขยาดกับความไม่จริงใจของมนุษย์ไม่ได้ก็เลยใฝ่ฝันจะคบหากับคนที่มีความจริงใจเสมอต้นเสมอปลายและถ้าจะสามารถควบคุมท่าทีความรู้สึก และการแสดงออกได้ด้วย

น่าจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดี...หลังจากที่ต้องเจอะเจออะไรต่อมิอะไรมาจนเข็ดหลาบแล้วมนุษย์จึงคิดสร้างมนุษย์ขึ้นมาตามที่ตนเองใฝ่ฝันให้เป็น

ที่สามารถรู้ใจอ่านใจได้ ที่สามารถควบคุมความคิดความอ่านและความรู้สึกได้ เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ ที่คล้ายคน แต่สามารถควบคุมได้เพื่อที่จะไม่ต้องฝืนใจ ไม่ต้องเกร็ง ไม่ต้องระแวง

ความสบายใจ คือเคล็ดลับของความสัมพันธ์ที่ดี

แต่จะมีสักกี่คนที่เราท่านสามารถคบหาได้ด้วย “ความสบายใจ”? ในเมื่อต่างก็อยากจะคบหาผู้คนด้วยความสบายใจ ทำไมเราท่านจึงไม่คิดจะสร้างความสบายใจนี้ขึ้นมาเล่า?

เริ่มจากตัวเราก่อนอื่น... ด้วยการทำตัวให้คนที่คบหาเกิดความสบายใจ

แล้วสร้างคนที่มีตัวมีตนอยู่ให้เป็นคนจริงใจเสียที.