OBSZARY ANIMACJI

CELE OGÓLNE

PROCESY

INTERWENCJE

1. FormaCJA duszpasterska

1.1 Znajomość <<duszpasterskiego modelu>> Zgromadzenia.

Kontynuować proces rozpoczęty w poprzednim sześcioleciu dla zapewnienia jego ogólnej znajomości oraz pogłębienia asymiliacji i zastosowania w praktyce.

1.2 Systematyczne procesy formacji

Zainicjować w Inspektoriach systematyczne procesy formacji duszpasterskiej i salezjańskiej wychowawców i współpracowników świeckich, dorosłych i młodzieży.

1.1.1 Używając jako narzędzie podręcznik <<Salezjańskie duszpasterstwo młodzieżowe. Podstawowy obraz odniesienia>>

1.1.2 Troszcząc się wraz z Dykasterium ds. Formacji o duszpasterską formację

- Inspektorów i Dyrektorów, w odniesieniu do odpowiednich i spójnych działań zarządu;

- Inspektorialnych Delegatów DM oraz członków zespołów, w odniesieniu do odpowiedniej animacji duszpasterskiego działania.

1.1.3 Promując w Inspektoriach:

- rozwój stałej mentalności i metogologii programowania i weryfikacji;

- harmonijną obecność i rozwój czterach podstawowych wymiarów (wychowawczego, ewangelizacyjnego, powołaniowego, stowarzyszeniowego) SDM na poszczególnych polach i sektorach duszpasterstwa;

- animacyjną funkcję salezjańskiej wspólnoty zakonnej w WWD.

1.2.1 Zapewniając:

- znajomość salezjańskiego systemu wychowawczego (opartego na Systemie Prewencyjnym Księdza Bosco), zwracając uwagę na różne kultury i sytuacje.

- aspekt powołaniowy i tożsamościowy wraz z salezjańską propozycją.

- metody, które pozwolą SDB i świeckim dzielić się formacją wzajemnie się ubogacając.

1.2.2 Zrosząc się ze szczególną uwagą o rozwój salezjańskiej i duszpasterskiej jakości parafii powierzonej Salezjanom.

1.1.1.1 Zatroszczyć się o przetłumaczenie na miejscowe języki i ogólne rozpowszechnienie duszpasterskiego modelu działania dla zapewnienia jego realizacji i zrozumienia przez współbraci i świeckich.

1.1.1.2 Zapewnić szczególny rodzaj towarzyszenia Regionom Azja Wschodnia i Afryka.

1.1.2.1 Działania z Inspektormi:

- kury dla nowych inspektorów: wprowadzenie do <<modelu duszpasterstwa>>;

- dokładne informacje dla wszystkich o podstawowych interwencjach dykasterium;

- zainteresowanie Inspektorów realizacją planów inspektorialnych i regionalnych zespołów.

1.1.3.1 Zweryfikować stopień przyjęcia i zastosowania modelu duszpasterstwa (por. podpunkty w 1.1.3) poprzez:

- przygotowanie odpowiedniego testu;

- kierowanie i stałe towarzyszenie inspektorialnych Delegatów i zespołów w zastosowaniu testu i lekturze jego wyników;

- spotkanie z międzyinspektorialnymi zespołami delegatów w celu pogłębienia wyników weryfikacji.

1.1.3.2 Opracować europeiski plan koordynacji SDM, aby wspomóc:

- wzajemne poznanie rzeczywistości i programów;

- współpracę między różnymi sektorami;

- połączenie w sieci, które zaproponuje europejskie programy posługi wobec młodzieży w różnych środowiskach;

- skuteczną obecność w społeczeństwie i w europejskich instytucjach w posłudze młodzieży.

1.2.1.1 Promować znaczące doświadczenia formacyjne w Systemie Prewencyjnym Księdza Bosco.

1.2.1.2 Zaofiarować Wirtualny kurs formacji: <<Nauka współpracy i nowe technologie w salezjańskim stylu>>.

1.2.1.3 Troszczyć się o tworzenie inspektorialnych i międzyinspektorialnych zespołów, które

- towarzyszyć będą i wspomogą formacyjne działania wspólnot lokalnych;

- ubogacą inspektorialne programy formacji;

- oraz wspomogą wymianę informacji i pomocy.

1.2.1.4 W sektorze szkół i ośrodków formacji zawodowej odnieść się zastosowania i rozwoju wniosków ze spotkań w Cumbaya (Ameryka), w Rzymie (Europa) w Hyderabad (Indie) w Bankoku (Azja Wsch.):

- towarzyszenie międzyinspektorialnym komisjom koordynacyjnym;

- promocja znaczących inicjatyw formacyjnych nauczycieli oraz współodpowiedzialne włączenie świeckich w posłannictwo.

1.2.2.1 Zatroszczyć się o tworzenie międzyinspektorialych zespołów koordynacji w sektorze parafii, które promować będą:

- inicjatywy formacji proboszczów, również we współpracy z pozostałymi inspektoriami Regionu,

- wspólną refleksję z członkami rad duszpasterskich na temat salezjańskiej tożsamości parafii powierzonej salezjanom oraz praktycznych konsekwencji jakie z niej wypływają,

- Opracowanie i zastosowanie salezjańskiego Programu duszpasterstwa w każdej parafii.

OBSZARY ANIMACJI

CELE OGÓLNE

PROCESY

INTERWENCJE

2. Ewangelizacja o wyraźnym wymiarze powołaniowy

2.1 Salezjańska obecność wśród młodzieży

Zainicjować w inspektoriach odnowę salezjańskiej obecności wśród młodzieży, zwłaszcza najuboższej, jako pierwszy znak ewangelizacji.

2.2 Procesy ewangelizacji i wychowania do wiary.

Towarzyszyć Inspektoriom w pobudzaniu i kształtowaniu prawdziwych procesów ewangelizacji i wychowania do wiary w każdym ośrodku salezjańskim.

2.3 Ukierunkowanie i powołaniowa propozycja

Troszczyć się, na poszczególnych etapach drogi wychowania do wiary, o ukierunkowanie i odpowiednią powołaniową propozycję.

2.1.1 Promując styl obecności, który:

- zwróci w pierwszym rzędzie uwagę na osoby, niż na organizację,

- ułatwi dzielenie się i bezpośredni dialog SDB i wspólnot z młodzieżą i ich kulturą,

- zaofiaruje młodzieży, która z bliska pragnie poznać salezjańskie życie, możliwości dzielenia się im,

- wspierać będzie serdeczne przyjęcie i wychowawcze towarzyszenie trudnej młodzieży obecnej w ich środowisku,

- pobudzi znajomość i współpracę z terytorium, gdzie żyje młodzież, a szczególnie jej rodziny.

2.2.1 Zapewniając świadectwo salezjańskiej wspólnoty jako punkt wyjścia i fundament drogi wychowania do wiary, tak aby stało się ono dla młodzieży znakiem i szkołą wiary.

2.2.2 Troszcząc się w procesach wychowania do wiary o:

- o większość (środowiskowe propozycje dla wszystkich), a jednocześnie towarzysząc tym, którzy otwierają się na radykalny wybór chrześcijańskiej drogi życia,

- inicjację w Salezjańskiej Duchowości Młodzieżowej przeżywanej w codzienności (osobista więź z Panem, wspólnota Kościoła, radość działania, zaangażowanie apostolskie, powierzenie się Maryi),

- misjonarską otwartość,

- stopniowość i ciągłość różnych działań,

- zwrócenie uwagi oraz osobiste towarzyszenie jednostkom i grupom.

2.2.3 Czyniąc MGS uprzywilejowanym miejscem protagonizmu młodzieży w ewangelizacji i wychowaniu wszytkich do wiary.

2.3.1 Promując w każdej duszpasterskiej propozycji powołanoiwą wizję życia i zaangażowania (kultura powołaniowa).

2.3.2 Wspierając ze szczególną uwagą:

- salezjańskie wspólnoty otwarte na dzielenie się swoim braterskim życiem, modlitwą i apostolstwem wśród młodzieży,

- młodzieżowe szkoły modlitwy animowane przez salezjańskie wspólnoty,

- specjalne inicjatywy modlitwy o dar powołania, włączając w nie RS, rodziny i samą młodzież.

2.3.3 Troszcząc się w sposób szczególny o:

- powołania salezjanów koadiutorów,

- powołaniową drogę chrześcijańskich zaręczyn.

2.3.4 Rozwijając metody osobistego towarzyszenia i powołaniowego rozeznania (przy współpracy Dykasterium ds. Formacji).

2.1.1.1 Przygotować kryteria i praktyczne wskazania, które kierować będą wspólnoty lokalne ku realizacji właściwości salezjańskiego sylu obecności (por. 2.1.1),

- włączając inspektorialnych Delegatów i ich zespoły,

- w dalszych okresach,

- przy pomocy współczesnych elektronicznych środków komunikacji (Internet).

2.2.2.1 Promować znaczące propozycje salezjańskiej duchowości młodzieżowej poprzez:

- refleksję na temat wprowadzenia młodzieży w wartości SDM (między innymi przy współpracy Instytutu Duchowości UPS),

- łączność i wymianę doświadczeń między animatorami domów salezjańskiej duchowości,

- wsparcie mocnych propozycji SDM dla młodzieży i z nią w miejscach początków salezjańskiego charyzmatu (Colle, Turyn).

2.2.2.2 Rozwijać pedagogię ewangelizacji dostosowaną do ubogiej młodzieży (młodzieży pracującej i zagrożonej…):

- zebranie, usystematyzowanie i przekaz doświadczeń oraz materiałów realizowanych przez inspektorie,

- Por. Interwencję 2.2.3.2

2.2.3.1 Promować systematyczną formację oraz jakościowo pedagogiczne i duchowe wsparcie młodych animatorów różnych grup MGS:

- koordynację odpowiedzialnych i zespołów, którzy animują tę formację w inspektoriach,

- weryfikację programów i metod, zapewniając ich integralność (osoba, wiedza, umiejętności), wsparcie aktywnego uczestnictwa samej młodzieży, począwszy od życia i codziennego doświadczenia animacji.

2.2.3.2 Przeprowadzić weryfikację rozwoju MGS w Inspektoriach, zwracając szczególną uwagę:

- na otwartość MGS na całą młodzież, zwłaszcza najuboższą wraz z różnymi poziomami i sposobami włączenia i zaangażowania,

- na urzeczywistnienie praktycznych linii Forum 2000 MGS.

2.3.1.1 Zweryfikować drogę powołaniowej animacji realizowanej w Inspektoriach zwracając szczególną uwagę:

- na jej włączenie w całość DM,

- na włączenie wspólnot,

- na ciągłość propozycji,

- na kryteria rozeznania,

- na towarzyszenie osobom i grupom.

2.3.1.2 Przeprowadzić refleksję na temat powołaniowej propozycji Aspirantów i Domów o charakterze powołaniowym poprzez:

- spotkania regionalne i międzyinspektorialne.

2.3.1.3 Refleksja i wymiana doświadczeń wokół przejścia DM w Duszpasterstwo dorosłych w sposób szczególny w RS (we współpracy z dykasterium ds. RS).

2.3.3.1 Zatroszczyć się o przedstawienie powołania salezjanina koadiutora poprzez:

- propozycję ustanowienia w Inspektoriach dla młodzieży i RS, przy okazji liturgicznego wspomnienia Bł. Artemide Zatti (15 marca), specjalnego czasu przedstawienia i refleksji wokół powołania salezjanina koadiutora;

- pomoce do przedstawienia powołania salezjanina koadiutora całej młodzieży i grupom o charakterze powołaniowym;

- formację salezjanów koadiutorów jako przygotowanych przewodników powołaniowych, zdolnych towarzyszyć młodym w ich rozeznaniu powołania (we współpracy z dykasterium ds. Formacji).

2.3.3.2 Wspierać, pośród animatorów i młodzieży MGS, inicjatywy o charakterze powołaniowym dla narzeczonych, we współpracy z grupami świeckich RS.

2.3.4.1 Przygotować w Inspektoriach kryteria i wskazania dla ukierunkowania towarzyszenia i powołaniowego rozeznania, w dialogu i współpracy z dykasterium ds. formacji i inspektorialnymi delegatami DP.

W kryteriach tych zapewnić:

- kilka podstawowych linii dla praktycznej formacji SDB i dojrzałych świeckich, zwłaszcza z RS, do osobistego towarzyszenia,

- wskazania, tak aby Inspektorie promowały miejsca i osoby otwarte na spotkanie i osobisty dialog z młodzieżą, zwłaszcza tą bliższą SDM, animatorami i wolontariuszami.

OBSZARY ANIMACJI

CELE OGÓLNE

PROCESY

INTERWENCJE

3. Promocja solidarności i sprawiedliwości

3.1 Zwrócenie szczególnej i pierwszoplanowej uwagi na problemowe sytuacje młodzieży

Przy opracowaniu i realizacji każdego z programów wychowawczo- duszpasterskich zwrócić szczególną i pierwszoplanową uwagę na ubóstwo i problemy młodzieży, a zwłaszcza:

- przygotowanie i wejście w świat pracy,

- emigrację i mniejszości etniczne,

- różne sytuacje wyzysku dzieci i młodzieży.

3.2 Rozwój i ocena salezjańskiego wolontariatu

Towarzyszyć Inspektoriom i różnym salezjańskim organizacjom pozarządowym w rozwoju i ocenie salezjańskiego wolontariatu.

3.1.1 Pobudzając w salezjańskich wspólnotach i w WWD do:

- bezpośredniej znajomości i bliskości wobec sytuacji, które wymagają solidarności;

- zwrócenia w wychowaniu pełnej uwagi na całą młodzież;

- obecności wychowawców utożsamionych z salezjańskim programem wychowawczym;

- aktywnej współpracy z instytuacjami kościelnymi i państwowymi do bycia obecymi tam, gdzie opracowuje się działania wychowawcze i społeczne, które dotyczą młodzieży, zwłaszcza tej zagrożonej.

3.1.2 Na nowo oceniając Oratoria i Centra Młodzieżowe jako uprzywilejowane miejsca zapewniające zwrócenie szczególnej uwagi na zapobieganie i ratownie zagrożonej młodzieży.

3.2.1 Troszcząc się o:

- tożsamość salezjańskiego wolontariatu włączonego Salezjańskie Duszpasterstwo Młodzieży,

- osobę wolontariusza i jego pełną formację,

- pozytywną i wzajeną więź między salezjańską wspólnotą a współpracującymi z nią wolontariuszami,

- współpracę między różnymi oraganizacjami a grupami salezjańskiego wolontariatu na poziomie narodowym, regionalnym, a także całego Zgromadzenia.

3.1.1.1 Troszczyć się o zastosowanie i rozwój wniosków ze światowych lub regionalnych spotkań na temat marginalizacji społecznej (Dzieci ulicy – Rzym 1999; Europa - Benedikbeuern 2000, Indie - Hyderabad 1999, Afryka - Nairobi 2000, Interameryka 1999- 2002, ecc.), zwracając szczególnie uwagę na:

- otwarcie wszystkich dzieł danej Inspektorii na problemy i marginalizację młodzieży,

- wychowawczą i salezjańską jakość zaofiarowanej propozycji wychowawczej,

- salezjańską formację współpracowników świeckich,

- współpracę i działanie w sieci,

- aktywną obecność w życiu społecznym.

3.1.2.1 Zrealizować regionalne spotkania dla pogłębienie nowych wychowawczych możliwości ofiarowanych przez Oratorium i Salezjańskie Centrum Młodzieżowe, zwłaszcza gdy idzie o wychowanie i ratowanie zagrożonych nastolatków i młodzieży, oraz zapoczątkowanie nowych inicjatyw na tym polu.

3.2.1.1 Propagowanie i rozwój w Inspektoriach wniosków z międzynarodowego spotkania na temat salezjańskiego Wolontariatu (Rzym, październik 2001), zwracając szczególną uwagę na punkty wymienione w paragrafie 3.2.1.

3.2.1.2 Stworzyć sieć salezjańskiego wolontariatu wychodząc od organizacji i grup już istniejących.

OBSZARY ANIMACJI

CELE OGÓLNE

PROCESY

INTERWENCJE

4. Kwalifikacja salezjańskiej obecności w szkolnictwie wyższym: instytucje akademickie i posługi

4.1 IUS – Salezjańskie Instytucje Uniwersyteckie

Doprowadzić do zrealizowania, w okresie sześciolecia 2002-2008, dziewięciu <<zamierzeń w odniesieniu do salezjańskiej obecności w szkolnictwie wyższym>>, opracowanych przy współpracy IUS i zatwierdzonych przez Przełożonego Generalnego i jego Radę.

4.2 Inne posługi na polu uniwersyteckim

(bursy dla studentów, duszpasterstwo studentów na uczelniach i w parafiach…)

Określić obraz odniesienia dla ukierunkowania posług, jakich Zgromadzenia udziela na polu uniwersyteckim poza ośrodkami akademickimi.

4.1.1 Umacniając procesy zapoczątkowane w poprzednim okresie (zainteresowanie, włączenie i zaangażowanie IUS, współpraca, kwalifikacja instytucji, spojrzenie wewnętrzne i zewnętrzne na Zgromadzenie…)

4.1.2 Skupiając interwencje Dykasterium:

- na zrealizowaniu 9 zamierzeń, zwłaszcza 4,5 i 6, odnoszących się do ukierunkowania i realizacji organizacyjnych programów IUS;

- na koordynacji zobowiązań przy pomocy <<wspólnych programów>> działania pomiędzy wszystkimi IUS dla ich realizacji;

- na promocji i kierowaniu inicjatywami, które mogą posłużyć za wzór lub przykład dla całości IUS.

4.2.1 Zapoczątkowując z Inspektorami, ośrodkami i osobami zaangażowanymi w te posługi, proces podobny do tego, sprawdzonego już z IUS, w który będą włączeni od samego początku.

4.1.2.1 Zwołać (na początku i na końcu sześciolecia) Zgromadzenie IUS:

- dla postanowienia i osiągnięcia jednomyślności co do <<Wspólnego Programu 2, 2002 –2008>>, skupionego na podstawowych interwencjach w realizacji <<zamierzeń>>;

- dla końcowej weryfikacji.

4.1.2.2 Zaprogramować kontynentalne Konferencje w Ameryce, Azji i Europie (pierwsze trzy konferencje w trzech pierwszych latach; następne co dwa lata):

- aby poruszyć w sposób szczegółowy i stopniowy główne kwestie <<wspólnego Programu>>.

4.1.2.3 Zatroszczyć się o praktyczne podkreślenie więzi między sektorami IUS wg. kwestii właściwych dla poszczególnych dziedzin, tak dla nauczania, jak i badania oraz projekcji społecznej:

- Wirtualne kursy (ukierunkowane na pedagogiczne i formacyjne zastosowanie Prewencyjnego Systemu Księdza Bosco – w obszarach takich jak szkoła, rodzina, więzienia, dzieci ukucy, ekologia...- zgodnie z linią kursu rozpoczętego już w 2001-2002).

- IUS zaangażowane w wychowanie i pedagogię (<<Propozycja São Paulo 2002>>).

- IUS zaangażowane w społeczny przekaz (wraz z Dykasterium ds. Społecznej Komunikacji).

- IUS zaangażowane na polu technologii i zawodów technicznych.

- IUS zaangażowane na polu prawa.

4.2.1.1 Dokonać zestawienia danych i rozpoznania sytuacji.

4.2.1.2 Zrealizować spotkania z/między zainteresowanymi:

- dla wymiany doświadczeń,

- dla opracowania kryteriów interwencji i animacji.