«Naprawdę nie ma nic piękniejszego

niż spotkanie i udzielanie Chrystusa wszystkim»¹

Z okazji setnej rocznicy śmierci ks. Michała Ruy, do końca oddanego Księdzu Bosko i jego charyzmatowi, pragnę zaprosić całą rodzinę salezjańską do działania jako prawdziwy ruch uczniów i apostołów Jezusa oraz do zaangażowania się w ewangelizację młodzieży.

To ewangelizacyjne zobowiązanie jest owocem i konsekwencją tożsamości ucznia Pana Jezusa, który krocząc za Nim staje się jego gorliwym misjonarzem. Chcemy w ten sposób podjąć się wyzwania pomagania młodzieży «patrzeć na inną osobę nie tylko jedynie moimi oczyma i poprzez moje uczucia, ale również z perspektywy Jezusa Chrystusa»².

Wiązanka na rok 2010 czerpie z niedawno zakończonego roku św. Pawła i z Synodu poświęconego Słowu Bożemu, podczas którego wygłosiłem konferencję na temat łukaszowego fragmentu o uczniach z Emaus, widzianego jako model ewangelizacji młodzieży, zarówno gdy idzie o treści, jak i metody.

«Panie, chcemy ujrzeć Jezusa».

Za wzorem Księdza Ruy,

niczym autentyczni uczniowie i pełni pasji apostołowie,

niesiemy młodzieży Ewangelię

Jest już wiele grup Rodziny Salezjańskiej, które zgadzają się z tym zobowiązaniem. Tytułem przykładu wspomnę o dwóch cytatach z Kapituł Generalnych SDB i CMW.

Kapituła Generalna XXVI Salezjanów świadoma jest naglącej potrzeby ewangelizacji i centralnego miejsca propozycji osoby Jezusa Chrystusa: «Pojmujemy ewangelizację, jako główną naglącą potrzebę naszego posłannictwa, świadomi, że młodzi mają prawo usłyszeć orędzie o osobie Jezusa, jako źródle życia i obietnicy szczęścia w czasie i w wieczności»³. Naszym «podstawowym zadaniem jawi się to, aby zaproponować wszystkim przeżywanie egzystencji ludzkiej, tak jak przeżywał ją Jezus. […] Na centralnym miejscu w działaniu apostolskim musi być głoszenie Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii, wraz z wezwaniem do nawrócenia, do przyjęcia wiary i włączenia się w Kościół; stąd potem zrodzą się drogi wiary i katechezy, życie liturgiczne, świadectwo czynnej miłości»⁴.

Kapituła Generalna XXII Córek Maryi Wspomożycielki przyznaje natomiast, że tym co nas przynagla jest Miłość: «Wieczernik, miejsce gdzie apostołowie przebywają razem, nie jest stałym miejscem zamieszkania, lecz punktem wyjścia. Duch Święty przemienia ich z bojaźliwych w gorliwych i pełnych odwagi misjonarzy, którzy po drogach świata niosą radosną wieść o zmartwychwstaniu Chrystusa. Miłość przynagla do opuszczenia miejsca i wyjścia ku nowym granicom, aby stać się darem. Miłość rozwija się dzięki miłości⁵. Maryja, która z wieczernika uczy otwierania drzwi na oścież, była pierwszą która przeżyła doświadczenie wyjścia i podróży. Pierwsza ewangelizowana stała się pierwszą ewangelizującą. Niosąc Chrystusa innym ofiaruje swoją posługę, niesie radość, pozwala doświadczać miłości»⁶.

Oto niektóre stosowne kroki, które mają doprowadzić do wspólnego zaangażowania grup Rodziny Salezjańskiej w niesienie młodzieży Ewangelii. Zaproponowane są one poszczególnym grupom, a także lokalnym i inspektorialnym Konsultom Rodziny Salezjańskiej.

1. Na lokalnych i inspektorialnych Konsultach dokonać właściwej refleksji i przemyślenia duszpasterstwa, tak, aby uzyskały praktyczne zastosowanie decyzje dotyczące centralnego miejsca propozycji osoby Jezusa Chrystusa, osobistego i wspólnotowego świadectwa, jednoczesnego wkładu wychowania i ewangelizacji, zwrócenia uwagi na różnorodność środowisk oraz włączenia rodzin.

2. Na lokalnych i inspektorialnych Konsultach określić, wychodząc od „Karty posłannictwa Rodziny Salezjańskie”, sposoby wspólnego zdobywania doświadczeń w ewangelizacji młodzieży.

3. W sposób szczególny pobudzić do współpracy Rodzinę Salezjańską na szczeblu lokalnym i inspektorialnym, celem realizacji posłannictwa młodzieżowego jako odnowionej formy przepowiadania i katechezy, włączając w to samych młodych jako ewangelizatorów swoich rówieśników.

4. Dowartościować Adhortacje apostolskie wydane po zakończeniu Synodów kontynentalnych celem określenia priorytetów i właściwych form własnego środowiska dla ewangelizacji młodzieży. W przypadku Ameryki Łacińskiej przystąpić do „kontynentalnej misji” zaplanowanej przez Zgromadzenie Biskupów, które odbyło się w Aparecida; w przypadku Regionu Afryka i Madagaskar iść za wskazaniami najbliższego Synodu Biskupów.

Ks. Pascual Chávez Villanueva

Przełożony Generalny

Rzym, 2 czerwca 2009 roku